มาต่ออีกหน่อย
...........................................................
“กีฬา กีฬา เป็นยาวิเศษ แก้กองกิเลสทำคนให้เป็นคน” เด็กๆในห้องพร้อมใจกันร้องเพลง
ประสานเสียง มีครูแหม่มเป็นผู้นำ
“ผลของการฝึกตน เล่นกีฬาสากล ตะละล้า”
อีกสองวัน โรงเรียนอนุบาลเอกชนกางเกงแดงจะมีการจัดงานกีฬาสีขึ้น ทั้งโรงเรียนมีเด็กทั้ง
หมดห้าสิบกว่าคน แบ่งเป็นสามชั้นเรียน คืออนุบาลหนึ่ง สองและสาม แต่ละชั้นเรียนแบ่งได้
อีกสามห้อง คือห้องแพนด้า ห้องโคอะล่า และห้องกริซลีย์ผู้ยิ่งใหญ่ (ห้องนี้รองรับลูกหลาน
นักการเมืองโดยเฉพาะ)
โรงเรียนอนุบาลกางเกงแดงที่น้องเมษและน้องจอชอยู่เป็นเครือข่ายหนึ่งของโรงเรียน
ประถมกางเกงสก็อตเขียว แล้วโรงเรียนประถมกางเกงสก็อตเขียวยังเป็นอีกเครือข่ายของ
โรงเรียนมัธยมกางเกงสแล็คดำ..เท่ซะไม่มี
..ที่สำคัญ..โรงเรียนกางเกงเขามีลูกคู่เป็นโรงเรียนกระโปรงด้วย!..
และในวันงานกีฬาสีนี้เอง..ที่สาวน้อยอนุบาลกระโปรงแดง..ซึ่งตั้งไกลออกไปอีกฟากของ
ถนนสุขุมวิท (ครูใหญ่แกกลัวเด็กผู้ชายปีนหาเด็กผู้หญิง) จะมาร่วมงานแข่งกีฬาของบรรดา
เด็กชายสุดหล่อพ่อรวยกันอย่างพร้อมเพรียง
ทุกคนตื่นเต้นกันมาก ว่ากันว่ามันคือเดบูตองส์ของรุ่นเล็กเลยทีเดียว!
“ท่อนนี้เป็นท่อนร้องรับนะคะ” ครูแหม่มหลั่นล้าเป็นพิเศษ ใช่ว่าจะมีแต่เด็กๆเท่านั้น ใครๆก็
บอกว่าครูผู้ชายโรงเรียนกระโปรงน่ะหล่อกล้ามบึ้ก
โจชัวร์ตั้งอกตั้งใจร้องเพลงเป็นอย่างดี
“พวกเรานักกีฬาใจกล้าหาญ เชี่ยวชาญชิงชัยไม่ย่นย่อ คราวชนะรุกใหญ่ไม่รีรอ คราวแพ้ก็
ไม่ท้อกัดฟันทน ฮึม..ฮึม”
เมษานั่งวาดรูปเบอร์เกอร์บนเอสี่ขณะที่ทุกคนตั้งใจซ้อม
“ไม่ร้องเหรอ” โจชัวร์สะกิดเพื่อนที่นั่งข้างกัน
ดวงตากลมโตไม่ได้ละจากภาพเลย “เมษกำลังทอดเฟรนช์ฟรายอยู่”
“สุกยังอ่ะ” จอชก็เริ่มอาการหนักเหมือนน้องเมษเข้าไปทุกที
ครูแหม่มเห็นสองหน่อนั่งคุยกันเลยเดินเข้าไปหา ปล่อยให้พวกเด็กๆซ้อมเพลงกันต่อ
ไป “ทำอะไรกันจ๊ะสุดหล่อ”
“ข้าวหน้าไก่แกงเขียวหวานเคเอฟซีฮะ” น้องเมษตอบโดยไม่มองหน้า คว้าสีเทียนสีเขียว
มาระบายบนน่องไก่จนเลอะไปหมด
“โอ้..น่ากินจัง” เธอยิ้มหวาน “แต่ครูว่าน้องเมษพักมือมาร้องเพลงกับเพื่อนๆก่อนดีมั้ยคะ
พวกเราอยากได้ยินเสียงน้องเมษมากเลย”
เมษาเก็บสีเทียนลงกล่อง ดันกระดาษข้าวแกงเขียวหวานให้โจชัวร์
“ไหนเฟรนช์ฟรายล่ะ” จอชมองหา พลิกดูหน้าหลังก็ไม่มี
“เมษทอดแล้วกินแล้ว จอชกินอันนี้สิ อร่อยกว่า”
โจชัวร์ตาละห้อย “ง่ะ..”
ครูแหม่มแจกเนื้อเพลงพิมพ์ตัวเท่าหม้อให้เด็กทั้งสองเพราะกระดาษใบเก่าถูกเปลี่ยน
สภาพเป็นสารพัดอาหารไปแล้ว “ร้องตามเพื่อนๆนะคะ”
“ร่างกายกำยำล้ำเลิศ กล้ามเนื้อก่อเกิดทุกแห่งหน แข็งแรงทรหด..อดทน ว่องไวไม่ย่นระย่อ
ใคร ฮึม ฮึม ฮึม ฮึม ฮึม”
เมษาหันไปตั้งใจร้องตาม เสียงแหลมเล็กโดดเด่นกว่าใคร “เบอร์เกอร์ เบอร์เกอร์เป็นของ
วิเศษ ยั่วกองกิเลส เปลี่ยนคนให้มีพุง” ลูกชายกุ๊กพฤษภ์ทำพิษเสียแล้ว “พอกินมากจนล้น
เลยเล่นเบอร์เกอร์แสนกล ตะละล้า”
ครูแหม่มยิ้มเฝื่อน การประท้วงของน้องเมษอันตรายกว่าการอาละวาดของน้องเบิ้มประมาณ
ยี่สิบแปดดีกรีเห็นจะได้ “อ่า..พักกันก่อนดีกว่า”
โจชัวร์นึกทึ่งกับเพลงใหม่ของเพื่อน หันไปกระซิบ “สอนจอชด้วยนะ”
“อือ..” คราวนี้เมษาก็เอากระดาษมาวาดรูปต่อสบายใจเฉิบ “พวกเรานักกินใจกล้าหาญ
เชี่ยวชาญยัดไปไม่ย่นย่อ คราวบุฟเฟ่ต์กินไม่หมดอย่ารีรอ บอกน้องเอาไปห่อฝากหมาเอย
ฮึม..ฮึม อย่าลืมน้ำจิ้มนะ ฮึม..ฮึม”
..เพลงนี้พ่อจ๋าร้องให้ฟังนะ น้องเมษจำได้..ไม่ใช่ว่าแต่งเอง..
“อีกสองวันเราจะมีงานกีฬาสีกันใช่มั้ยคะ” ครูแหม่มกลับมาประจำการหน้าห้องเรียน “เด็กๆ
บอกครูทีละคนนะว่าจะเชิญใครมาร่วมงาน..ที่ครูให้เป็นการบ้านไปถามผู้ปกครองมาเมื่อวาน
ไง” เธอเห็นโจชัวร์ทำคิ้วขมวดปมเลยเฉลย หน้าตางุนงงแบบนี้ลืมถามแด๊ดดี้เฟรดแน่นอน
ครูแหม่มบอกเด็กๆว่าควรจะพาผู้ปกครองมาร่วม เนื่องจากในตอนท้าย ที่นี่จะมีการแข่งกีฬา
กระชับสัมพันธ์ระหว่างผู้ปกครองด้วยกัน รวมทั้งมีกิจกรรมเพิ่มความสนิทสนมในครอบครัว
ด้วย
น้องเบิ้มยกมือคนแรก “พ่อผมคร้าบ พ่อสส.ผมเอง”
“น้ำส้มสายชู” เมษาพูดทั้งหน้าเชิดๆ
“เราไปถามมาแล้ว!” น้องเบิ้มแผดเสียง “พ่อบอกว่ามาจากสมาชิกองค์การส่วนท้องถิ่น
ตำบล”
“สส.มาจากสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรค่ะ” ครูแหม่มแก้ให้
“นั่นล่ะฮะ! สมาชิกเหมือนกัน” เด็กชายแก้มแดงด้วยความอาย
ครูคนสวยไล่ถามทีละคน ส่วนใหญ่ชวนแม่มาเพราะพ่อทำงาน แต่ก็มีไม่น้อยเลยที่พ่อลา
งานมาเล่นกีฬาสีด้วย บางคนก็มาทั้งพ่อและแม่
“น้องเมษล่ะคะ”
“พ่อครัวที่ใช้น้ำส้มสายชูทำอาหารมาฮะ” ยังไม่วายเกทับอีกแน่ะ
“น้องจอช..” เธอจดบันทึก “ชวนใครมาเอ่ย”
“เอ่อ..” โจชัวร์ก้มหน้านิ่ง ไม่รู้ว่าแด๊ดจะมีเวลาหรือเปล่า บางทีวันเสาร์อาทิตย์ยังต้องหอบ
หิ้วเด็กชายไปทำงานด้วย บางครั้งก็กลับบ้านดึก เวลานอนยังนอนแยกห้อง ถึงจะไปรับไป
ส่งทุกวันก็เถอะ แล้วที่โจชัวร์เข้าเรียนหลังเพื่อนก็เพราะว่าแด๊ดทำงานจนลืมเวลาเปิดปิด
ภาคเรียนนี่ล่ะ
“ป้าสาวมาฮะ” หนูน้อยเดาสุ่ม
“ป้าสาว..ใครอ่ะ” ยอดชายนายเบิ้มเริ่มงานอดิเรกตัวเองอีกแล้ว
“พี่เลี้ยงจอชเอง”
“พี่เลี้ยง!” เบิ้มชวนเพื่อนโห่ฮา “พ่อฝรั่งหนีไปเที่ยวกับมังคุดเหรอ”
“พ่อจอชทำงาน” โจชัวร์อ้อมแอ้ม
ครูแหม่มเห็นท่าไม่ดีเลยสั่งให้ทุกคนเงียบแล้วนั่งลง แต่เบิ้มยังไม่วาย
“พ่อจอชไม่รักจอชแล้วถึงไม่ยอมมางานกีฬาด้วย!”
โจชัวร์ร้องไห้โฮๆ “แด๊ดดี้รักจอช!”
“น้องเบิ้ม..ไม่เอานะคะ” ครูแหม่มก้าวเข้ามาสลายทัพ
“ยี้! เด็กพ่อไม่รัก”
อะไรบางอย่างในหัวที่อุดมไปด้วยชั้นเต้าหู้ของน้องเมษแตกเปรี๊ยะ
“เรามาดวลกัน!” เมษากระโดดขึ้นโต๊ะเรียน กางแขนกางขาประกาศกร้าว “แด๊ดดี้เฟรดดี้ของ
จอชชี่จะมางานกีฬาสีแน่ๆ!!”
เบิ้มสะดุ้งเฮือก ทำใจดีสู้เสือ “แล้วไงเล่า!”
“แล้วพวกเราก็จะแข่งกับพวกนาย!” น้องเมษร้อง “ทีมเฟรดดี้ VS. เจสัน!! ใครแข่งกีฬาแพ้
ต้องเลี้ยงบุฟเฟ่ต์เก้าพัน!” ลงท้ายด้วยการทำท่าปาดคอ
“นายตายแน่..”
น้องเบิ้มนี่สร้างขึ้นมาเป็นลูกไล่เจ้าเมษแท้ๆน้อ
โอ๊ะ..แต่ระวังเขาจะจีบโจชัวร์นะ เห็นชอบแกล้ง หุๆ
หัวข้อ: We have 2 daddies : Last Chapter pg. 91 [1/8/56] จบแล้วจ้าา (อ่าน 912090 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก