หัวข้อ: INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289

[อากาศใต้ผ้าห่ม]

ว๊ากกกกกกกกกกกกก เรื่องนี้พลิกเรื่องลงคู่ตลอด
คู่อากับเด็กนอกเจ๋งสุด แหวกแนวมาก ๕๕๕๕๕๕

คู่น้องกรก็ น่ารักกกกกกกอะ 

[ohuii]

สุขสันต์ก่อนวันเกรียน(?)เลนไทน์ รักน้องเกรย์กับอ้ายทัดหลายๆ 

[Made]

สนุกมากเลยค่ะ พี่คนแต่งเรียนปรัชญาปีอะไรแล้วคะ ตอนนี้เค้าเรียนปีหนึ่งมนุษย์อิงค์ อ่านไปแล้วได้บรรยากาศสุดๆ บางตอนอ่านไปขำไป เพราะพึ่งเจอในคลาสบ้าง นึกภาพตามบ้าง ถึงตอนนี้ก็ยังอ่านโซฟีไม่จบเลยค่ะ แล้วก็ไอ้กลอนเสียรึ นี่มันก็....

[darkerboiz]

รอฉันรอเธออยู่ แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด ~~


555+
 

[INDY-POET]

ชะแว๊บ.. ซั่มบายดีบ่? บ่ได้พ้อกันดน   

INDY SPECIAL :: TEW-GORN
Part I


“ลูก”
..
….
…….
“ลูกเอ๊ย..”

หะ
หือ?

ผมผงกหัวและปรือตาขึ้นมา..

ตอนนี้เราอยู่บนรถทัวร์ตามนโยบายประหยัดเพื่อมุ่งหน้าลงใต้กลับสู่มาตุภูมิของผมเอง
ผมนั่งใกล้กับพ่อ และหลับๆตื่นๆตลอดเส้นทาง จู่ๆก็ได้ยินเสียงพ่อเรียกเบาๆ..

“อะไรเหรอพ่อ?”

พ่อทำหน้าตาพิกลๆ แล้วพยักพเยิดไปยังเบาะที่อยู่ถัดจากเรา
“ไอ้เจ้านั่นมันมาทำไมน่ะ!?”

ผมเอี้ยวหน้าไปมอง..
“ก็เขาว่าจะมาทำรายงานน่ะพ่อ”

“รายงงรายงานอะไร ต้องถ่อไปทำแถวบ้านเรา?”
พ่อซักต่อ

“ประวัติศาสตร์ชุมชนอะไรของเขาก็ไม่รู้ เกรย์บอกว่าเขาเรียนมนุษยฯ สาขาประวัติศาสตร์น่ะพ่อ”

“เฮอะ”
พ่อทำเสียงขึ้นจมูก
“ตานี่มาจีบลูกชัดๆ!”

เย้ย!
ตรงเผงขนาดนี้เลยเรอะพ่อ ผมอุตส่าห์อ้อมหน้าอ้อมหลังอยู่นาน

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

สำหรับคนที่เคยนั่งรถทัวร์จากเหนือมาใต้จะรู้ว่ามันเมื่อยมากและล้าสุดๆ ใช้เวลาประมาณ 22 ชั่วโมงครับ
กว่าจะมาถึงก็ค่ำจัดแล้ว..
เราสามคน สามหนุ่ม  โบกรถกิตติมศักดิ์ นั่นคือ ตุ๊กตุ๊ก ให้เข้าไปส่งเราที่บ้าน
.
.
“เหนื่อยจัง”
พี่ทิวเปรย และนั่งใกล้ๆผม

“เฮ้ๆ ไอ้หนุ่ม เถิบไปหน่อย ตรงนั้นฉันจะนั่ง”
พ่อผมว่า และนั่งเสียบกลางระหว่างผมกับพี่ทิว

“โด่ะ ว่าที่พ่อตาอ่ะ”
พี่ทิวอุบอิบเบาๆ

“นายว่าอะไรนะ?”
พ่อผมหันไปแยกเขี้ยวใส่

“ผมบอกอยากกินปลาครับพ่อ เอ้ยย ลุง แหะๆ”

ผมส่ายหน้าน้อยๆ ท่าว่าพ่อคงจิกกัดพี่ทิวตลอดเส้นทาง
ทำไมผมจะไม่รู้ละว่าพี่ทิวบ้านั่นมาจีบ แต่ผมยังไม่อยากคิดอะไรตอนนี้ มันไม่ใช่เวลา

.

.


“ให้ผมนอนไหนดีครับ”
พี่ทิวเอ่ยถามเมื่อเรามาถึงบ้าน
“ให้พี่นอนใกล้ๆนายดีไหม จะได้ช่วยกันตัวริ้นตัวไรให้”
พี่แกเอี้ยวหน้ามากระซิบกับผม

อึ๋ย.. มุขจีบมึงลูกทุ่งมากอ่ะ

“มึงนอนฝันเอาเถอะ”
ผมว๊ากเบาๆ

“นอนตรงนี้แหละเอ็งน่ะ”
พ่อผมว่า

ตรงนี้คือนอกชานบ้านที่มีหลังคายื่นออกมาคลุมนิดหน่อยครับผม

บ้านของเราเป็นบ้านใต้ถุนสูงมีนอกชาน และข้างในมีสามห้องนอนครับ แต่พ่อผมคงไม่ชอบขี้หน้าพี่ทิวหรือไม่ก็อยากจะแกล้งที่กล้ามาจีบลูกชายแก
ส่วนลูกเขยบรรดาศักดิ์นามว่าทิวทัศน์นั้นเดี๋ยวนี้เขาซี้กันครับ แต่อีพี่ทิวนี่ก็อีกเรื่องนึง


พี่ทิวได้ยินดังนั้นก็มองซ้าย ขวา หน้า และหลัง
“ใจดีจัง อุตส่าห์ให้นอนที่ที่มีหลังคาคุ้มหัวนะเนี่ย”
แกยิ้มแฉ่ง
“มีมุ้งให้ยืมไหมครับ?”
.
.
เอิ๊กกก..

“มี เดี๋ยวจะเอามาให้”
ผมตอบแข็งๆแม้ในใจจะนึกยิ้ม

พ่อรีบเดินตามเข้ามาในบ้าน
“เฮ้ๆ กร”

“ครับ?”

“จะให้เขานอนตรงนั้นจริงๆเหรอ?”

อ้าว

“เอ้า พ่อเป็นคนพูดเองนะ”
ผมขมวดคิ้ว
พ่อขมวดบ้าง
“ล้อเล่นหรอกน่ะ จะให้เขานอนตากน้ำค้างได้ยังไง”

“อ้าวพ่อ”
ผมหลุดหัวเราะ ยังไงกันเนี่ย!!

“เขาเป็นญาติลูกทัศน์นา”
.
.
ลูก ลูก ลูกทัศน์เหรอ
เอ่อ.. ผม..ผม ผมพยายามอย่างยิ่งไม่ให้หน้าตาตัวเองดูสยดสยอง

“แล้วยังไงละครับ นี่ไม่ใช่เอิ่ม.. ลูกทัศน์ของพ่อสักหน่อย พ่ออาบน้ำเข้านอนเถอะ ผมจะไปเอามุ้งมาให้เขา”

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


“อะ นี่มุ้ง แถมเสื่อให้ด้วย”
ผมยื่นให้

“โอ..น้องกรคนงาม หาใครใจดีกว่านี้สงสัยไม่มีแล้วนะเนี่ย”
พี่ทิวยิ้มประชด
“ไม่คิดแถมหมอนแถมผ้าห่มหรือจ๊ะ?”

ผมเม้มปากใส่รอยยิ้มกวนๆนั่น
“มีให้แค่นี้ จะเอาหรือไม่เอา?”

“เอาจ้าเอา”
พี่ทิวตอบรับ “ใครจะปฏิเสธน้ำใจเกรียนบราเธอร์ได้”

 << หน้าผม


“ว่าแต่พี่ขออาบน้ำหน่อยเถอะ เริ่มเหม็นสาบตัวเองแล้ว”

ผมยิ้มเหี้ยมๆ
“ก็ไปอาบสิ ตุ่มหน้าบ้านนั่นไง”

พี่ทิวมองผมยิ้มๆเหมือนคาดคะเนไว้แล้วว่าจะโดนอย่างนี้
“ขอบคุณครับน้อง”

ฮึ่ย!!
ผมเกลียดเวลามันยิ้มหวานแล้วพูดเพราะๆ!
“ขอให้อาบได้จริงเถอะ”
ผมสะบัดหน้าเดินตึงตังกลับเข้าบ้าน

“ฮ่ะๆ เมื่อก่อนคนไทยเราก็อาบน้ำตุ่มน้ำโอ่งทั้งนั้นแหละ น้องไม่ไล่พี่ไปอาบในคลองมืดๆค่ำๆพี่ก็ขอบคุณมากแล้ว”
เสียงไอ้พี่ทิวไล่หลังมา

..ให้ตายเถอะ
หวังว่าเกรย์จะเจอสิ่งที่เลวร้ายน้อยกว่านี้นะตอนเจอพี่ทัศน์ใหม่ๆ

( :a5:กูก็..ไม่ค่อยแน่ใจนะกรนะ)

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


ผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ร้างกายเย็นช่ำสดชื่น..
ในบ้านก็มีห้องน้ำครับ แต่แกล้งพูดกับอีพี่ทิวไปอย่างนั้นแหละ กะว่าเดี๋ยวแต่งตัวเสร็จค่อยไปเรียกแม่งมาอาบ
ระหว่างเดินจากห้องน้ำไปห้องนอนผม ..ก็ได้ยินเสียงบางอย่าง

ตูม..ตูม

หือ?

ตูม…ตูมมมม

.
.
“พ่อ อะไรหรือครับ?”
ผมเอ่ยถามพ่อที่ยืนมองออกไปนอกหน้าต่าง
แกหันกลับมาหัวเราะก๊าก
“มีใครไปสั่งให้ใครอาบน้ำจากตุ่มรึเปล่าล่ะ?”

เย้ย!!

ตายแล้ว.. ผมตาถลนออกมา
มันอาบน้ำหน้าบ้านผมจริงเหรอ!?
โธ่ หวังว่ามันจะหาอะไรมาคาดเอวไว้บ้างนะ เดี๋ยวไข่เข่ยห้อยโทงเทง ชาวบ้านชาวช่องเขาพากันแตกตื่นหมดพอดี

ผมแจ้นออกไปมองที่หน้าต่างบ้าง..
พี่ทิวคาดผ้าขาวม้า ตักน้ำอาบ ฮัมเพลงสบายใจเฉิบอย่างที่ผมคาดไม่ถึง เสร็จจากนั้นแกก็ใส่กางเกงสะดอตัวบาง เสื้อไม่ใส่โชว์แผงอกให้ผมใจสั่นเล่น แถมประแป้งตรางูหอมหวนชวนดม และบิดผ้าขาวม้าตาก เพลิดเพลินไปกับเสียงจิ้งหรีดกรีดลั่นยามดึก
โอ้โฮแฮะ อินดี้คนนี้มาแรงจริงๆ

“บ้าจัง”
ผมสบถอย่างไม่ค่อยพอใจ
พ่อหัวเราะอีกครั้ง
“ลูกจัดการเอาเองละกัน พ่อไปนอนดีกว่า”

เอ๋า! พ่อดันทิ้งกันไปง่ายๆซะอย่างนั้น

“ข้ามันลูกทุ่ง ข้านอนมุ้งสี่สาย.. ผูกด้วยเชือกจูงควาย….”

พี่ทิวร้องเพลงพลางปูเสื่อกางมุ้งพลางอย่างผ่อนคลายในอารมณ์
เอาเสื้อผ้าในกระเป๋ามาพับซ้อนๆกันเป็นหมอนและเอาผ้าขนหนูออกมาเตรียมห่ม
สงสัยแกจะเห็นเงาตะคุ่มๆของผมที่หน้าต่างเข้าแล้วจึงป้องปากตะโกนเข้ามา
“ฝันดีนะจ๊ะน้องกีรติ”

แม่ง!!

“พ่องมึงสิ”
ผมอวยพรตอบกลับไปแล้วรีบชิ่งเข้าห้อง

คนบ้าอะไรก็ไม่รู้
บ้าชะมัด
บ้า บ้า บ้า!!
.
.
.

เสียงขลุ่ยครวญหวนมากับลม พี่สะอื้นฝืนระทม เย้ย ไม่ใช่ละ
ไม่ใช่ครับ..
คือ.. ในสายลมยามดึกเช่นนี้ ผมกลับได้ยินเสียงขลุ่ยแผ่วมาเบาๆ เป็นทำนองรื่นเริง..อารมณ์ดี..เย็นใจ..

ผมขมวดคิ้ว ลุกขึ้นไปเปิดหน้าต่างห้องที่มองออกไปเห็นนอกชาน ที่มาของเสียงพอดี..

ไอ้พี่ทิว..
พี่แกเปลือยอกนั่งเป่าขลุ่ย กระดิกปลายเท้าอย่างเพลิดเพลิน..
ผมยืนพิงกรอบหน้าต่างมองอย่างเผลอไผล..

ผมเล่นดนตรีอะไรไม่เป็นเลยครับ ไม่ว่าไทยหรือเทศ
เวลาทั้งหลายหมดไปกับการอ่านหนังสือ ทำการบ้าน เรียนกวดวิชา เวลาให้กับสิ่งอื่นแทบจะไม่มี
บ่อยๆเหมือนกันที่ผมรู้สึกขาด..
แต่ผมกลับไม่ยอมผ่อนปรน เพียงเพราะอยากประสบความสำเร็จเหมือนพี่กรีน และเอาชนะเกรย์..
แต่ผมก็เพิ่งมารู้วันนี้..ว่าผมไม่มีวันเอาชนะคนที่ไม่เคยคิดสู้กับผมได้
เกรย์เป็นพี่ชาย.. เป็นมาตลอด.. เขาไม่เคยคิดเป็นศัตรูกับผมหรือพี่กรีน เขาเพียงแต่เป็นในแบบของเขา
‘เกรียนในแบบของเกรย์’

ผมแสนเสียดายวันเวลาของเราสามพี่น้อง แต่แม่กลับบอกผมตอนอยู่ที่เชียงใหม่ว่า
จะคร่ำครวญ..หวนนึก..ตรึกเสียดาย..ก็ไร้ประโยชน์
มีแต่โทษ..ถ้าโอดโอยโหยหา..เวลาที่ผ่าน
ให้วางหัวใจ..หมายมั่น..กับปัจจุบันกาล
แล้วจะพานพบสุข..ทุกนาที

เอิ่ม.. ผมว่าผมชักติดความคิด ถ้อยคำและสำนวนประหลาดๆจากแม่มาพอสมควร

เสียงขลุ่ยยังคลอเคล้าสายลม ลื่นไหลไปเรื่อยๆ.. พี่ทิวไม่ได้สังเกตว่ามีผู้ชมผู้ฟังอยู่อีกคนหนึ่งนอกจากหิ่งห้อยที่บินวนเวียนรอบตัวพี่แก

ในตอนนี้อากาศยังเย็นสบาย แต่ดึกกว่านี้อีกหน่อยก็คงหนาวอยู่ดี
แม้พี่ทิวจะดูไม่ทุกข์ร้อน แต่ผมก็จำต้องไปหยิบผ้านวมจากชั้นเดินท่อมๆออกไปข้างนอก

ผมผลักประตูออกไปเบาๆ
เสียงขลุ่ยชะงัก..นักดนตรีมองดูผู้มาเยือน

ผมวางผ้านวมไว้หน้ามุ้ง
ไม่ได้พูดอะไร..
พี่ทิวยิ้มบางๆ
“ขอบใจ”

ผมพยักหน้ารับเบาๆ
“เออ”

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ผมรู้สึกตัวตื่นเมื่อแสงสว่างลอดผ่านม่านหนาเข้ามารำไร ลืมตาแล้วรีบแว๊บออกไปดูก่อนว่า..
มีคนนอนแห้งตายไปแล้วหรือยัง
.
.
ปรากฎว่ามุ้งโดนเก็บไปแล้ว

หรือโดนเสือคาบไปกิน?

ผ้านวมถูกพับเรียบร้อยวางไว้ใกล้เป้ใบเขื่อง
เอิ่ม..เสือไม่น่าพับผ้านวมให้ แสดงว่าตัวคนคงตื่นแล้วละ

ผมเดินออกมานอกชานบ้าน..

พี่ทิวเอาบัวรดน้ำยืนรดน้ำพืชผักและต้นไม้ที่เกรย์ชอบใช้เวลาว่างที่มีมากมายมหาศาลปลูกไว้เมื่อก่อนนี้
ผมกลับเข้าบ้านด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูกและรีบอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียน

ไปเชียงใหม่เสียหลายวัน อาจารย์คงแยกเขี้ยวใส่ผม
โชคดีที่ผมมันเด็กเก่งระดับแนวหน้าคว้ารางวัลโน่นนี่ให้โรงเรียนเสมอจึงผ่านเรื่องได้ไม่น่ายาก แต่หากเป็นคนอื่นคงโดนไล่ออกไปแล้วเรียบร้อย

ผมเคยภาคภูมิใจกับเรื่องนั้น..
แต่ตอนนี้..กลับมีสิ่งแปลกๆเข้ามาในใจ
เหมือนว่าการเป็นคนเก่งกาจที่ใครๆชื่นชมกลับไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต แต่อะไรล่ะ..ที่สำคัญกว่านั้น
ผมยังไม่รู้..

.
.
.
ผมในชุดนักเรียนออกมานอกบ้านและเจอพ่อกำลังยืนชื่มชมพี่ทิวอยู่
เหอๆ..

“อย่าเผลอตกหลุมรักแล้วมอบบรรดาศักดิ์ให้เป็นลูกทิวละพ่อ”
ผมแซว
เอ้า ก็เมื่อคืนพ่อแกเพิ่งเอ่ยปากถึงลูกทัศน์ไป

พ่อขมวดคิ้วเก้อๆ
“ไม่หรอกน่า เจ้ากรีนมีเมียหน้าหล่อไปแล้วเรียบร้อย ส่วนเจ้าเกรย์ก็รักกับลุกทัศน์ พ่อก็ยังอยากเหลือสักคนไว้สืบเชื้อสายนา..”

.
.
ผมยิ้มบางๆ
“ผมเข้าใจครับ”


“อรุณสวัสดิ์ครับ…….”
พี่ทิววางบัวรดน้ำเร่เข้ามาทักทายเราทั้งคู่

“ไปโรงเรียนเหรอน้องกร”
พี่ทิวถามโง่ๆออกมา
ปกติเรียกผมว่านาย พอต่อหน้าพ่อเสือกเรียกน้องกร
จักจี้ชะมัด!

ผมมองไอ้คนถามคำถามโง่ๆ
“แต่งตัวอย่างนี้ ไปสถานีอนามัยมั้ง”

“อ้าว น้องกรไปทำพาร์ทไทม์ที่สถานีอนามัยเหรอครับ? ให้พี่ไปช่วยไหม?”
มันกวนตีนกลับมา

ผมแยกเขี้ยวใส่แล้วหวัดดีพ่อเพื่อเดินไปโรงเรียนที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านนัก

“เฮ้ แล้วนายจะไปไหน”
ผมได้ยินเสียงพ่อไล่หลังมา
แต่ไม่ใช่พูดกับผม พูดกับพี่ทิวที่พยายามเดินตามผมมาต่างหาก

“แค่อยากเดินสำรวจชุมชนเท่านั้นครับพ่อ เอ้ย ลุง แฮ่”

ว่าแล้วพี่แกก็วิ่งนำหน้าผมไป แต่ก็ชะลอฝีเท้าเมื่อพ้นรัศมีสายตาของพ่อ

“คุณพ่อตาดุ๊ดุ”
พี่แกบ่น

“พูดให้มันดีๆ เดี๋ยวโดนตื๊บปาก!”
ผมขู่ กวัดแกว่งกระเป๋านักเรียน

พี่ทิวอมยิ้มสู้เสือ
ผมไม่ใจอ่อน
ผมชอบพี่ทิว..ไม่ได้หรอก
ไม่งั้นพ่อกับแม่คงไม่ได้อุ้มหลาน..ใช่ไหม?

แล้วผมชอบพี่ทิวไหมละ?

“เอาละๆ ไม่หยอกแล้ว”
พี่ทิวเริ่มทำหน้าจริงจัง
“ให้คำแนะนำพี่เรื่องรายงานหน่อยสิเจ้าถิ่น”

ผมแค่นหัวเราะเบาๆ
“แจ้นมาเอง ก็ช่วยตัวเองสิ!”

“โคะ ขอแก้กำแนะนำก่บ่ได้ เด็กใต้เป็นหยังกือใจ๋จืดแต๊ว่า”

เย้ย!!
เสียงในฟิล์ม

“ภาษาไทยกด หนึ่ง กำมืองกด สอง”
พี่ทิวให้ตัวเลือก

หะ..
ผมยังงงๆอยู่

“จะก๊ดบ่ก๊ด”

“กดๆๆ”
ผมแหกปาก

“กดอะไร”

“กดหนึ่งเว้ย”

.
.
.
“พี่อยากทำรายงานเกี่ยวกับชุมชนที่มีลักษณะเฉพาะ มีวิวัฒนาการผ่านกาลเวลา พี่ว่าที่นี่มีสิ่งที่น่าสนใจมากมายนะ พี่มาจีบน้องก็จริง แต่รายงานนี่ก็ทำจริงเหมือนนะเว้ย ช่วยๆกันบ้างสิ”

เย้ย!!

มึงมาจีบกู แล้วกูต้องช่วยมึงอีกเนี่ยนะ
อินดี้เกินไปนะมึง อินดี้เกินไป!

.
.
“กูก็ไม่ค่อยรู้อะไรมากหรอกนะ จริงๆต้องไปถามเกรย์โน่น แต่เย็นนี้จะพาไปเดินเที่ยวดูละกัน แค่พาไปนะ”
ผมตัดบท
ขี้เกียจรำคาญนะ ไม่ใช่อะไร

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


ตกเย็นผมกลับมาบ้าน.. เจอแต่พ่อที่กลับมาก่อนผม

“อ้าวพ่อ ลูกทิวหายไปไหนละ?”
ผมแซวไม่เลิก

“ลามละเจ้ากร”
พ่อทำท่าจะมะเหงกผม แต่ก็หรี่ตามอง
“ชอบเขาหรือ?”

ผมแทบตกจากบ้าน
“ไม่! จะบ้าเหรอพ่อ”

พ่อพยักหน้า บุ้ยใบ้ไปอีกทาง
“มันไปเล่นน้ำป๋องแป๋งในคลองข้างหลังโน่น”

เฮ้อ จริงๆเล้ย!
ผมวางกระเป๋าหนังสือไว้นอกชาน อยากจะไปยลโฉมว่ากินนรทิวลงสรงในลำคลองไปถึงไหนแล้ว

ผมยืนกอดอกมองพี่ทิว และ..
และ..
และเด็กแถวบ้านอีกสักโขยงหนึ่งที่เล่นน้ำสาดใส่กันไปมา

 << หน้าผม


“นี่ มึงน่ะ! ขึ้นมาได้แล้วนะ”
ผมตะโกน

พี่ทิวดำผุดดำว่ายอยู่แป๊ปหนึ่งก่อนจะยิ้มแป้นให้ผม

“อย่าหึงน่า พี่แค่เล่นน้ำกับเด็กๆเอง”
พี่แกเปียกปอนขึ้นมาจิ้มอกผมอย่างหยอกล้อ

“พ่องมึง!”
ผมกล่าวต้อนรับ

“พ่อพี่อยู่เชียงใหม่จ้า พ่อน้องอยู่บ้าน”
พี่ทิวยิ้มๆ

แง่ง!!
“ไปใส่เสื้อผ้าเด่ะ มึงจะไปเที่ยวเล่นมั๊ย!?”
ผมว๊าก
พี่ทิวตาเป็นประกาย หูตั้ง หางกระดิก
“ครึ่งนาที!”

ว่าแล้วพี่แกก็วิ่งแจ้นไปใส่เสื้อผ้า

ผมมองไล่หลังไป..

อย่าอยู่นานเลยนะพี่ทิว อีกวันสองวันก็กลับไปซะเถอะ ไม่งั้นผมแย่แน่..


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


กลับมาแล้วครับ แฮ่ๆ กลับจากทริปนครพนม-โคราช-บุรีรัมย์
ฝากความเกรียนไว้ในอีสานเป็นที่เรียบร้อย
คิดถึงเกรียนคนอ่านจัง

ขอได้รับความขอบคุณจาก..เกรียนน้อย

edit : แก้คำผิดครับ

[YouandMe]

 
จิ้มจึ้กๆ แล้วก็ชิ่งไปกินข้าวก่อนกลับมาอ่าน 555555+

พอกินอิ่มก็เกิดอาการหนังท้องตึงหนังตาหย่อน 
แต่พอมาเจอความอินดี้ของ(ว่าที่ลูก)ทิวเท่านั้นแหล่ะ ตาสว่างเลย 
งานนี้ถ้าไม่ได้น้องกรเป็นแฟนมีหวังพี่ทิวไม่ยอมกลับแน่ๆ 

[gupalz]

ทิวนี่ลูกทุ่งขนานแท้

[CarToonMiZa]

คงความเกรียนฮ่าฮ่า

[PoP~Pu]

พี่ทิวโคตรอินดี้!!อินดี้แบบลูกทุ่งๆ ฮ่าๆ
ฮาคุณพ่อตา ลูกทัศน์~ อร๊ายยยย รักกันดีนะลูกเขยกับพ่อตาคู่นี้
และคาดว่าอีกไม่นานคงจะมีลูกทิวตามมาอีกคน ฮ่าๆ

[greensnake]

เอิ่มม ดูจากเหตุการณ์แล้ว คาดว่าคุณพ่อจะได้ลูกชายเพิ่มอีกหนึ่งนะ
อย่างที่น้องกรว่า ถ้าอยู่นานกว่านี้อาจจะเป็นลูกทิวเข้าสักวันแน่ๆ
พี่ทิวนี่อินดี้กว่าที่คิดอีกนะ แต่น่ารักไม่แพ้ทัศน์เลยล่ะ 
เรื่องกวนนี่ไม่ต้องพูดถึง ก็บ้านนี้เค้าอินดี้โดยกำเนิดกันทั้งนั้น
แต่พอมาเจอครอบครัวเกรียนแล้วก็ถือว่าสมน้ำสมเนื้อกันล่ะ
เอาใจช่วยพี่ทิวให้ได้เป็นลูกทิวของคุณพ่อโดยไวนะจ๊ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[malula]

สงสารน้องกร จะรักก็ไม่กล้า เพราะเป็นความหวังเดียวของพ่อ
แต่อิพี่ทิวมันน่ารัก ไม่นานพ่อคงเข้าใจ

[หมูกระต่าย]

ชอบวิธีจีบของพี่ทิวมากๆ คลาสสิคสุดๆ 555+

[cotone]

อุ.... พี่ทิวไม่คิดเลยนะว่านายจะมามาดนี้ เอิ้กๆๆๆๆๆ

เอาละสิกร หวั่นไหวซะและ ว่าแต่คุณพ่อนี่ถึงกับเรียกลูกทัศน์เลยนี่แปรว่ารับเขาเป็นลูกเขยถาวรแล้วใช่มะ555

รอตอนต่อไปค่า น้องกรบรรยายได้แปลกดี ความเกรียนดูหายไปไหนหมดไม่รู้ เจอแต่ความเพ้อเต็มสตรีมเลย

[tuckky]

คึดฮอดเกรียนน่อยเด้

 

[sirikanda28]

มาต่อแล้ว

[twenty8]

แอร้ยยย พี่ทิวอินดี้ลูกทุ่ง น่ารักอะ
อีกไม่นานหรอกจ่ะน้องกร คริๆ

 

[nongrak]

ไม่ได้อ่านมาหลายตอน อ่านเจออาไผ่กับหนิงแบบน่ารักอ่ะ
เกรย์กับทัศน์ก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
ยังไงจะมาอ่านเรื่อยๆนะ
ขอบคุณค่ะ

[winndy]

ทิว-กร มาแล้ว
ตามจีบกันอย่างนี้ อย่าใจแข็งเลยเนอะกร

[Tiamo_jamsai]

วิ่งมาจองแรวรีบวิ่งไปอ่าน

[nunamicky]

คาดว่าคุณพ่อคงได้เขยอินดี้เพิ่มอีกคน แหงมๆ
ส่วนหลานคงต้องอธิฐานจิตไว้ชาติหน้าละกันนะ

[kataiyai]

อะไรจ๊ะน้องกร

แค่ 2 วันหนูจะยอมเค้าแล้วเหรอ

[donghwa]

พี่ทิว ลุยมากกกกกกก  อินดี้ลูกทุ่งสุดๆ น่ารักมากกกกน้องกรไม่อยากให้พี่ทิวอยู่นานกลัวใจอ่อนอ่ะจิ แต่เข้าใจความรู้สึกเลยนะ เหลืออยู่คนเดียวของบ้าน  ความรู้สึกมันก็แย้งๆหน่วงๆกันอยู่ในใจ

[silverphoenix]

คุณพ่อนี่แตกต่างจากตอนเริ่มเรื่องจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยนะ

555  ลูกทิววววว

[debubly]

รักซึม เด๊ะ!!

[tippy]

สงสัยน้องกรจะเสียดุลอีกหล่ะน้องเกรย์เกรียน  บ้านเกรียนคงจะน้องคนเล็กไปเป็นสะใภ้บ้านทัศน์อีกคนแน่เลย

แล้วใครจะมาเป็นผู้สานต่อ สายเลือดเกรียนหล่ะเนี่ย

[from_mars]

พี่ทิวน่ารักใช้ได้เลยนะเนี่ยยยย โว้ววๆๆๆๆๆๆ
แบบนี้ น้องคงจะ...อีกไม่นานใจอ่อน 555
เกิดที่หลังเลยยังแสดงเจตนารมย์ชัดเจนไม่ได้อ่ะดิ เข้าใจนะว่าต้องการสืบสกุล...
เจ้เป็นหญิง ยังไม่คิดจะสืบสกุลให้ตระกูลเล้ย...สงสารแม่เนอะ...555
ขอบคุณ และรออ่านต่อจ้า
 

[donutnoi]

ทิวนี่อินดี้กว่าที่คิดจริงๆ 

คิดถึงเกรียนมิใช่น้อยเหมือนกัน 

[TanyaPuech]

   พี่ทิวน่ารักอ่า

พี่แกโดนใจจัง

กรหวั่นไหวน่าดูเลย

[kyoya11]

ทิวก็เกรียน

[aishiteru.]

ลูกทิวววววววว ทำไม ทำไม ทำไม เอ่อ ปรับตัวได้เนียนยิ่งกว่าจิ้งจก กิ้งก่า ? เอ่อ ขนาดนี้ =[]=
นอนเสื่อ อาบน้ำตุ่ม เล่นน้ำคลอง พี่ทิวของน้องกร? นิสัยแบบนี้หรอเนี่ยยย ดูไม่ออกเลย
จากที่ผ่านๆมา ก็โฉบไปโฉบมา เป็้นคนติดดินมากกว่าที่คิดไว้นะเนี่ย
ในไม่ช้า ทิวก็จะกลายเป็นลูกทิว หึหึ >///< แบบนี้เค้าเรียกว่า พี่ทิวตื้อเก่ง วาจาคารมณ์ดีหรือป่าวน๊าา
สงสัยต้องยุให้พ่อกับแม่ของเกรย์ กลับมาอยู่ด้วยกันปั้มลูกคนที่สี่มาสืบสกุลซะละม้าง
ต้อนรับเกรียนคนเขียนค่าาาา