หัวข้อ: เรื่องสั้น[มั่วแนว----ตอนเดียวจบ] ผมกับพี่…...และความทรงจำในช่วงฤดูร้อน

[mutyamania]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn หรือคบหาพูดคุยกันในเล้า
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0





แต่งด้วยอารมณ์ชั่ววูบอีกแล้ว  คราวนี้แอบเอาตัวละครจากฟิคหลักมาดัดแปลง  แต่เนื้อหานั้นเป็นคนละเรื่องซึ่งไม่เกี่ยวข้องกัน

เป็นแนวพี่น้องนะคะ  ใครไม่ชอบปิดค่ะ------ใครใคร่เม้นท์  เม้นท์เล้ยยยยยย 5555+


มีทั้งเอ็นซีร้อน ๆ  :oo1:ผสมกับอะไรคล้าย ๆ กับก๊อปมาจากหนังเขย่าขวัญทริลเลอร์  บ่าย ๆ แบบนี้ชวนหลับดีชะมัด  ไปอ่านกันเล้ย.....
 

เรื่องสั้นแนวจับฉ่าย : ผมกับพี่…...และความทรงจำในช่วงฤดูร้อน





มันเป็นฤดูร้อนที่แดดแรงที่สุดในช่วงปี.......

มีเหตุการณ์หนึ่งซึ่งทำให้ผมต้องกลับไปที่บ้านหลังเก่า  บ้านหลังที่เคยมีเรา  พ่อ-แม่-พี่ชาย  แล้วก็ผม  เคยอาศัยอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข

“บิ๊กลูก  มาช่วยพ่อดันประตูรั้วหน่อยสิ  มันฝืดมากเลย ฮึ่บ!!!!”  คุณพ่อผู้ซึ่งยังคงหล่อเหลาเหมือนเมื่อครั้งยังหนุ่ม ๆ เรียกผมไปช่วยกันเปิดประตูรั้ว  ขณะที่เจ้าเด็กขี้เกียจสองคนนั่งหลบร้อนอยู่ในรถซึ่งเปิดแอร์เย็นฉ่ำ  คนหนึ่งไม่ยอมละสายตาไปจากเครื่องเล่นเกมส์แบบพกพา  ขณะที่อีกคนกำลังนั่งอ่านการ์ตูนเขย่าขวัญ

บ้านหลังเก่าของพวกเราดูโทรมลงกว่าที่ผมนึกภาพเอาไว้นิดหน่อย  ด้วยความที่ตั้งแต่แม่จากพวกเราไปซึ่งนานหลายปีแล้ว  ผมกับพ่อแล้วก็ไอ้บู้พี่ชายฝาแฝดของผม  เราสามคนก็ไม่เคยย่างกรายเข้ามาเหยียบที่นี่อีก

ถ้าไม่ใช่เพราะบ้านหลังนี้กำลังจะถูกขายทิ้ง  เราก็คงไม่มีเหตุผลที่จะกลับมาเยือนที่นี่อีก

ผมเหลือบตามองดูบ้านร้างหลังที่อยู่ติดกับบ้านของเรา  มองไม่เห็นหรอก  เพราะมันเป็นบ้านสวน  ซึ่งแต่ละหลังอยู่ห่างกันและรกครึ้มไปด้วยต้นไม้ 

บางอย่างสะกิดเตือนให้ผมนึกถึงเหตุการณ์อันคลุมเคลือในอดีต

.
...
.....
...............

“โอ้โห  มีแต่ฝุ่น  ดีนะที่แม่ไม่ได้มาด้วย  ไม่งั้นคงได้ภูมิแพ้กำเริบ”  ไอ้เด็กเบียร์  ลูกชายคนเล็กของพ่อกับผู้หญิงคนนั้น  กวาดตามองไปรอบบ้านอย่างแหยง ๆ มือข้างหนึ่งเกาะแขนไอ้บู้เสียแน่น  เหมือนกลัวจะหลง

“จะเก็บอะไรไว้ก็ไปเลือกเอานะ  บิ๊ก – บู้”  คุณพ่อพูดยิ้ม ๆ ผมรีบดึงพี่ชายของตัวเองออกมาจากไอ้เด็กนรกนั่น  ก่อนจะพากันวิ่งขึ้นไปชั้นบนราวกับเด็ก ๆ

หวนนึกถึงเมื่อครั้งที่เรายังเด็กและเป็นครอบครัวเล็ก ๆ (พ่อ-แม่-ลูก-ลูก)ที่แสนจะอบอุ่น


“ตุ๊กตาตัวนี้ของบุ๊กบิ๊ก  จำได้มั้ย  ว่าบิ๊กโมโหแล้วก็พาลกับทุกคนเพราะว่าลืมเจ้านี่เอาไว้”  พี่ชายของผมยิ้มกว้าง  มือชูหุ่นโรโบคอป  ตำรวจเหล็ก  ของขวัญวันเกิดของผมตอนห้าขวบ
“เค้าเรียกหุ่นยนต์จำลองตังหากล่ะพี่”

ผมทิ้งตัวลงบนที่นอนหนานุ่ม(แต่ว่าเหม็นอับ)  พี่ชายทิ้งตัวลงนอนข้าง ๆ บ้าง
ไอ้บู้ทำหน้าตาทำตาเยิ้ม ๆ แปลก ๆ   อย่างมีเลศนัย
“ล๊อคประตูแล้วเหรอ”  ผมถามพี่  มันก็พยักหน้าช้า ๆ
“รีบทำให้เสร็จ ๆ นะ  เวลาเรามีน้อย  พี่เอาถุงยางมาด้วยใช่มั้ย”
“ไม่มีปัญหา”

ผมถามไปยังงั้นแหละ  เพราะคงไม่ได้ใช้อยู่แล้ว  เซ็กซ์แบบเร่งด่วนคงทำอะไรไม่ได้เยอะ  ผมเลิกเสื้อของมันขึ้นมาพันเอาไว้  ส่วนกางเกงขายาวนั้นรูดลงไปกองที่ข้อเท้า  เราสองคนเริ่มจูบแลกลิ้นกันอย่างเร่าร้อน  เสียงบดคว้านขยี้ดังขึ้นจ๊วบจ๊าบ   ความตื่นเต้นเนื่องจากกลัวว่าพ่อกับไอ้เบียร์จะมาเห็นทำให้เครื่องติดอย่างรวดเร็ว  ไอ้หนูของเราแข็งขึงบดเบียดกันผ่านกางเกงชั้นในตัวบาง
ผมถอดเสื้อออกบ้าง  อากาศที่ร้อนทำให้เหงื่อแตกซิก  สุดท้ายแล้วเราสองคนก็เปลือยเปล่าล่อนจ้อนกันทั้งคู่

“เสียวไอ้จู๋ว่ะบุ๊กบิ๊ก”
“เลียหัวนมเค้าหน่อยสิ  ดูดแรง ๆ เลยก็ดี  เค้าชอบ......ซี๊ดดดด  นั่นแหละ”  หัวนมของผมใหญ่และค่อนข้างจะไวต่อสัมผัสมาก ๆ  ไอ้คุณพี่ทั้งดูด ทั้งเลีย  และขบเม้มจนแข็งชูชัน  ผมสยิวจนขนลุกซู่  ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นเอาเจ้าหนอนยักษ์ที่กำลังร้อนถูกับไอ้จ้อนขนาดมินิของพี่บ้าง  ผมชอบการเล้าโลมแบบนี้มากกว่าตอนปฏิบัติภารกิจหลักซะอีก

มือของผมกำรวบท่อนเอ็นร้อน ๆ สองท่อนเข้าไว้ด้วยกัน  จับมันรูดขึ้นลงแรง ๆ จนพี่ชายกัดริมฝีปากด้วยความเสียว  ทำอยู่อย่างนั้นซักพักจึงเปลี่ยนท่าจับมันพลิกคว่ำโดยที่ผมเอาของผมถูไถกับร่องก้นของมัน  ส่วนมันก็เอาของมันถูเสียดสีกับผ้าปูที่นอน
พวกเรากอดก่ายถูไถกันชั่วครู่เดียวต่างคนก็ต่างเสร็จไล่เลี่ยกันโดยไม่ได้สอดใส่  ผมพลิกตัวลงไปนอนหงายอยู่ด้านล่าง  แล้วให้มันขึ้นมานอนทับตัวผม  นอนกอดกันแบบนั้นซักพัก  ซึมซาบความเสียวกระสันจากจุดสุดยอดที่ค่อย ๆสงบลง  มันหอมแก้มผมสองฟอดใหญ่ ๆ

“ตื่นเต้นเนอะ”
“เร็วเกิ๊น  ยังไม่ทันได้เล่นท่าหกเก้าเลย  ท่าโปรดของพวกเราซะด้วยสิ”
“แต่งตัวเหอะบุ๊กบิ๊ก  เดี๋ยวเบียร์กับพ่อจะสงสัย”

เอาไว้กลับไปเดี๋ยวค่อยหาเวลาเล่นอะไรตื่นเต้น ๆ แบบนี้อีก........ทำกันในห้องชมรมที่มหาลัยดีมั้ยนะ.....หรือจะเอากันตรงระเบียงตอนกลางคืนดี  หึหึหึ

“ไปห้องใต้หลังคากัน” พี่ชายชวนผม  เมื่อเราเปิดประตูออกจากห้องนอน  เสียงพ่อกับไอ้เบียร์ดังขึ้นมาจากชั้นล่าง  มันคงจะถามนู่นถามนี่ไปเรื่อย  ตามประสาเด็กขี้สงสัยนั่นแหละ


ห้องใต้หลังคานั้นเดิมทีเป็นห้องนอนของคุณยาย  ท่านป่วยเป็นอัมพาตขยับไม่ได้  ไม่พ่อก็แม่นี่ล่ะที่เป็นคนบอก  พวกผมสองคนเกิดไม่ทันได้เห็นท่านหรอก  แล้วหลังจากนั้นมันก็กลายเป็นที่สำหรับเก็บของจิปาถะ  ผมกับพี่ลื้อค้นแบบลวก ๆ อย่างไม่ค่อยสนใจมันซักเท่าไหร่นัก

“กลับเหอะ  ไม่เห็นมีไรเลย  พี่ร้อน  เหนียวตัว”
“เออ  ก็ดี  แต่เอ๊ะ  นั่นกล่องอะไรน่ะ”



“บิ๊กบู้ลงมาดูอะไรนี่เร็ว”  เสียงพ่อเรียก  ทำให้ไอ้คุณพี่ชายวิ่งปรู๊ดลงไปทันทีโดยที่ไม่รอผม  แต่ว่าผมกลับรู้สึกสะดุดตาและค้างคาใจกับเจ้ากล่องไม้ใบหนึ่งที่วางอย่างผิดที่ผิดทางอย่างบอกไม่ถูกจึงชะงักขาเอาไว้ก่อน

ผมค่อย ๆ เปิดฝากล่องที่ฝุ่นจับเสียหนาเตอะ  ของในกล่องทำให้ภาพเหตุการณ์อันรางเลือนในอดีตฉายขึ้นมาอย่างแจ่มชัด
แล้วมันก็เกี่ยวกับบ้านร้างหลังข้าง ๆพวกเรานี่ด้วย

เจ้าของบ้านนั้นผมจำชื่อและหน้าตาของแกไม่ได้เสียแล้ว  รู้แต่ว่าเป็นคนแก่ร่างใหญ่และดูแข็งแรงแบบชาวสวน  แกใจดีแล้วก็ชอบมาคุยที่บ้านของพวกเรา  พร้อมกับนำขนมนมเนยมาฝากผมกับพี่ชายเสมอ  และบางครั้งผมก็ชอบที่จะไปหาแกที่บ้าน  ไปนั่งเล่น  ฟังแกเล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้  โดยเฉพาะเรื่องสงครามโลกครั้งที่สอง  เมื่อครั้งสมัยที่แกยังเป็นหนุ่มวัยฉกรรจ์และเข้าร่วมรบกับกองกำลังของทหารญี่ปุ่น

แต่แล้วอยู่มาวันหนึ่ง  ก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน

แกเรียกผมเข้าไปในห้องนอนของแก  และแกพยายามที่จะทำบางอย่างซึ่งผมไม่ชอบ  และผมในตอนนั้นไม่รู้เลยว่าสิ่งที่แกพยายามจะทำนั่นมันคืออะไร.....รู้แต่ว่ามันลามกและน่าขยะแขยง

ลิ้นสากของแกเลียไปทั่วใบหน้าของผม  และพยายามที่จะบังคับให้ผมถอดเสื้อผ้าออก  น้ำเสียงแกฟังดูอ่อนโยน  นุ่มหู  แต่ทว่าถ้อยคำฟังดูสกปรกโสโครก  ผมดิ้นรนจนหลุดออกจากวงแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของแก  แล้ววิ่งออกมาจากทางด้านหลังของบ้าน 

ผมในตอนนั้นวิ่งหูตาตั้งอย่างไม่รู้ทิศรู้จาก  และหลงวนอยู่ในสวนซึ่งครึ้มไปด้วยต้นไม้  ยิ่งวิ่งก็ยิ่งรู้สึกว่าหาทางออกไม่เจอ

แล้วแกก็จับผมได้อีกครั้ง

ท่อนไม้ขนาดเหมาะมือของแกฝาดเข้ามาที่ท้องจนผมรู้สึกจุก 

ผมล้มลง  แขนขาอ่อนหมดสิ้นเรี่ยวแรง  พยายามเรียกให้คนช่วย  แต่กลับไม่มีเสียงร้องออกมาจากปาก
น้ำตาผมเริ่มไหลด้วยความกลัวสุดชีวิต

กางเกงขาสั้นของผมถูกรูดลงออกไปอย่างง่ายดาย  สองขาเล็ก ๆ ถูกจับให้แยกออก 

แล้วผมก็หมดสติ



ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็ตอนที่ฟ้าเริ่มมืดแล้ว  กางเกงถูกสวมกลับเข้าที่อย่างเรียบร้อย  นอกจากความรู้สึกเจ็บแบบจุกๆตรงที่ถูกตีแล้ว  ผมก็ไม่ได้เจ็บที่ตรงไหนอีก  ผมพาร่างกายอันบอบช้ำค่อย ๆ พยุงตัวเองออกมาจากตรงนั้น  เพียงแค่ไม่กี่ก้าว  ผมก็มาโผล่ที่ถนนซึ่งตัดผ่านหน้าบ้านของแก  และของผม

พ่อกับแม่ทำท่าจะดุ  แต่พอเห็นท่าทางอิดโรยของผม  ก็ช่วยกันพยุงขึ้นไปนอนบนห้อง  ผมทิ้งตัวนอนลงข้าง ๆ พี่ชายฝาแฝดของผมที่หลับเป็นตายไม่รู้เรื่อง  ตื่นขึ้นมาอีกทีก็เที่ยงของอีกวัน
วันรุ่งขึ้นพ่อกับแม่ก็ซักถามผมถึงเรื่องรอยฟกช้ำบริเวณหน้าท้องของผมที่พวกท่านเจอเมื่อคืนนี้  ผมปิดปากเงียบ  จนกระทั่งถูกขู่ว่าจะทำโทษ  ผมเลยโกหกไปว่าสะดุดล้มกระแทกกับอะไรไม่รู้แล้วก็สลบไป......

ที่โกหกใช่เพราะกลัวผู้ชายคนนั้น  แต่เพราะมีอะไรบางอย่างสะกิดให้ผมเลี่ยงที่จะพูดความจริง
พ่อกับแม่เปลี่ยนไปบ่นเรื่องพี่ชายของผมที่ไปมีเรื่องกับเด็กแถวนั้นจนรองเท้าคู่เก่งกระเด็นหายไปข้างหนึ่ง  เป็นรองเท้าแตะแบบหุ้มส้นที่มีแถบตีนตุ๊กแกสองแถบ  แบบที่เด็ก ๆ เค้าฮิตใส่กัน




รองเท้าคู่นั้นมันอยู่ในกล่องนี้ยังไงล่ะ!!!!!



ก่อนที่ผมจะสลบไปนั้น  สายตาอันพร่าเลือนเหลือบไปเห็นขาเล็ก ๆ กับรองเท้าคู่โปรดที่เจ้าตัวแสบชอบสวม











รองเท้าในกล่องนั้นมีอยู่เพียงข้างเดียว  นอกจากรองเท้าแล้วก็ยังมีก้อนอิฐบล็อคสีส้ม.....















































































มันเปื้อนเลือดทั้งคู่  พร้อม ๆ กับความทรงจำลาง ๆ เกี่ยวกับชายชราซึ่งถูกทำร้ายที่ศีรษะจนตายคาที่!!!








END เหอะ  มั่วแนวเกิ๊นนนน!!!!

[roseen]

 :really2:อือๆๆมึนจริงอ่ะแระ


 

[mutyamania]

คนอ่าน-คนเม้นท์น้อยมาก ๆ จนน่ากลัวว่าเรื่องจะโดนลบทิ้ง.....เฮือก.....ต่างจากเรื่องสั้นเรื่องที่แล้วลิบลับ

เม้นท์บ้างอะไรบ้าง  คนแต่งต้องการฟังคำวิจารณ์ในเชิงบวก(ไม่ได้หมายถึงชมนะ  ติก็ได้  ฟังหมด  แต่อย่าเมินใส่เค้า  เค้าน้อยใจ)

[July_Moon]

^^~ ใจเย็นๆค่ะ คนเขียนอย่าเพิ่งจิตตกเน้อ คนอ่านเดี๋ยวก็มาอ่านต่อเองค่ะ
จะว่าไปก็งงๆ แต่ก็แปลกดีค่ะ สรุปว่าคุณตาคนนั้นตาย?
พี่น้องก็มีรสนิยมความเสียวแบบแปลกๆด้วยสิ? 555+

[Wordslinger]

 

เหมือนกำลังนั่งรถไปกับเพื่อนคุยสรวลเสเฮฮากัน ประมาณว่าที่ที่เรากำลังจะไปเนี่ย ไปทางซ้ายนะ มันก็เตรียมเลี้ยวซ้ายเต็มที่ แต่นั่นแหละ...สุดท้ายก็เลี้ยวขวาอย่างกะทันหัน เล่นเอาอึ้ง

จากอารมณ์น่ารัก หวาน และเซ็กซี่นิดหน่อย ตอนท้ายกลายเป็นเรื่องฆาตกรรมซะงั้น!

กรี๊ด พี่บู้โหดมาก ฆ่าคนตายเพื่อช่วยน้องชาย! ดิฉันเข้าใจถูกไหมคะ?

ชอบค่ะ ชอบบรรยากาศบ้านสวน แต่ดิฉันชอบบู้กับบิ๊กแบบนี้มากกว่าเนอะ หวานดี รักกันดี ไม่เหมือนตอนเรื่องหลักที่อึดอัดมาก แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่ชอบนะเออ

ขอบคุณค่ะ

[flawless]

สรุป คือพี่บู้เป็นคนฆ่าคุณตาคนนั้นสินะนี่
เอิ๊กกกก...มันหลากแนวจนเกือบตามไม่ทัน
แต่ไม่เป็นไร เรามันคนเข้าใจง่าย

แต่หักมุม กะทันหันเกินอ่ะค่ะ

ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ 

[samsoon@doll]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยตอนจบออกแนวสยองนิดๆนะคะ ตาบู้ออกแนวน่ากลัวอ่ะ หุหุ

[yeyong]

คือเท่าที่สังเกต เรื่องสั้นต้องใช้เวลา คนจะเข้ามาอ่านและเม้นท์น้อยกว่า
ยิ่งเพิ่งลงเรื่อง อาจต้องทิ้งช่วงเวลาไปค่ะ
อย่าเพิ่งน้อยใจนะคะ

บวกไปให้กับแมวนั่วของคนแต่งค่ะ

[DeJavu~ ★]

มึน  สรุปว่า พี่ชาย เป็นคนตีหัว ชายชราที่จะทำร้ายน้องชายใช่ปะ

จากอารมณ์ หวานๆๆ น่ารัก แถม    กลายเป็นคดีฆาตกรรม ชิมิ

ชอบนะครับ แปลก แหวกแนวดี

ขอบคุนนะครับ

[bulldog17]

งงการลำดับเรื่องนิดๆ
แต่ก็เข้าใจเนื้อเรื่องนะ
คุณพี่โหดจัง

[insunhwen]

มึนจริงแต่ก็เข้าใจ(อะไรของกูฟระ)
เรียกเลือดนิดๆ 
สยองหน่อยๆ 
ก็สนุกไปอีกแบบ 

[โจ๊กกุ้ง]

หลอนอ่ะตอนสุดท้าย

[LalaBam]

อะไรว่ะ
งง

[silverphoenix]

ไม่เม้น  ไม่ได้แล้วววววว

แนวหลากหลายจริง  รู้สึกแปลกๆตั้งแต่  เริ่มเล่าเรื่องตาแก่นั่นแล้ววว 

หักมุมมั่กๆ และที่สำคัญ  เห็นด้วยกับคนเขียนจริงๆ

END เหอะ  มันหลอน   


 

[heaven13]

หักมุมซะ...แอบหลอนเลย
แต่ก็ชอบนะ ^^

[fannan]

ออพี่ชายช่วยน้องไว้นี่เอง

[Akad3ar]

หลอนเลยอ่ะ

[Rhythm]

จบละ ...., สนุกดีค่ะ

[jojobuffy]

สนุกดีนะ แล้วพี่กะน้องรักกันยังไงอ่ะ

[MimicClub]

    มึนๆ   แต่ก็โอเค

[SuSaya]

บู้เป็นพี่ ส่วนบิ๊กเป็นน้องใช่ป่ะ?
เหมือนบิ๊กจะเป็นรุกด้วยนะ...คนที่โดนจับตัวไปคือบิ๊ก แล้วคนที่ฆ่าผู้ชายคนนั้นก็คือบู้?
เข้าใจถูกมั้ยอ่ะ...อ่านแล้วงง ๆ ตกลงใครเป็นใคร

แต่เนื้อหาสนุกมากเลยนะคะ...ฉีกแนวไปเลย 

[TanyaPuech]

 

เพิ่งจะเข้าใจว่าบู้เป็นคนช่วยบิ๊กไว้
โดยการฆ่าลุงคนนั้น

อื้ยยยยยย  หลอนนิดๆ

[boran]

อ่อเข้าใจ แล้ว 5555 
น่ากลัวดี

[jimmyjimmy]

 
งง จริงจริงล่ะ

[Nineน้อย]

มันหลากแนวจนเกือบตามไม่ทัน หักมุมกะทันหันเกินอ่ะนะ แต่ไม่เป็นไร เราเข้าใจอะไรง่าย หุหุหุ

ขอบคุณมากมายคร้าบ

[LadyOneStar]

เหอๆๆๆ แม้นมานจาหลากแนวจนตั้งรับม่ายยทัน

แต่เราก้อสามารถ....

หากพี่น้องตุ้ยท้องกันเอง ฮ่า ฮ่า ฮ่า

[tegonata]

คือ พี่ไปฆ่าตาทหารยุ่นแล้วช่วยน้องไว้หรอ
น้องเลยไม่เจ็บอะไร
รึป่าวใช่ป่ะ แต่เรื่องนี้ดีนะ
มันเหมือนหนังฟรั่งอ่ะ ที่จะมีปัหาให้คิดต่อเองอ่ะ

[nco1236]

ไม่ค่อย get แต่ก็ ok

[oujoong]

แปลก แหวกแนว แต่สนุกค่ะ อิ อิ

[half-prince]

อะ อึ ก  ค่อนข้างจะ .... น่ากลัวว นิดๆ

แต่ก็หนุกก><  ชอบๆๆๆ ชอบแนวนี้ที่สุดเลยยย