ตอนนี้ไม่รู้นะว่าอ่านแล้วจะเข้าใจเรื่องทุกอย่าง หรืองงมากกว่าเดิม ก็ขอให้เข้าใจว่าถ่ายทอดออกมาจากมุมมองของน้องฐา ก็ต้องเข้าใจและมองเห็นอย่างที่น้องฐาเห็นอ่ะค่ะ ส่วนเรื่องไหนจริงหรือไม่จริงอย่างไร โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านค่ะ (ฮา) 
ตอนที่ 25 น้องเทคผู้หวังดี
นุ่มนวล....อ่อนหวาน....ชุ่มชื่นไปทั้งหัวใจกับคำบอกรัก น้องฐาแทบจะละลายอยู่ในอ้อมกอดอุ่นและเรียวปากที่บดเคล้าลงมาด้วยความเร่าร้อน จนสองร่างเอนลงๆ จนระนาบไปกับโซฟาตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ แต่หนูไม่อยากจะสนใจอะไรนอกจากปล่อยให้ตัวเองหลงระเริงไปกับความหวามไหวในสัมผัสเหล่านั้น ที่เริ่มจะลุกลามราวกองไฟที่ได้ทั้งฟืนใหม่ได้ทั้งลมที่พัดโหมกระหน่ำ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก..... เสียงเคาะประตูดังเข้ามาในโสตประสาท ในขณะที่หลายๆ อย่างกำลังลื่นไหลไปตามครรลองของมัน....จนไม่อาจหยุดสิ่งเหล่านั้นได้กะทันหัน
ปัง ปัง ปัง!!!!! จากเสียงเคาะกลายเป็นทุบรัวอย่างไม่ปราณีปราศรัยของแขกผู้ไม่ได้รับเชิญ ทำให้เจ้าของห้องถอนกายลุกขึ้นไปนั่งอย่างเสียดายไม่แตกต่างจากหนู ก็พี่เขาเพิ่งปลุกเร้าอารมณ์ของหนูให้คุกรุ่นโชติช่วงจนเกินจะดับไฟแห่งตัณหาไปเมื่อครู่แท้ๆ แต่ยังไม่ได้รับการเติมเต็มก็ชะงักกึกไปแบบนี้ รู้บ้างไหมว่ามันโคตรๆ จะค้าง และสร้างความหงุดหงิดงุ่นง่านจนต้องขมวดคิ้วมุ่น
“พี่ไปเปิดประตูก่อนนะ” พี่โต้งหันมาบอกหนูแก้เก้อ ซึ่งจะให้หนูตอบว่ายังไงในเมื่อเสียงทุบประตูยังดังต่อเนื่องไม่หยุด ถึงไม่อยากให้ไปแล้วใครมันจะไปมีอารมณ์ทำต่อ ได้แต่พยักหน้าหงึกหงักทั้งๆ ที่อยากจะร้องไห้เต็มทน
พอพี่โต้งเปิดประตูออกผู้เป็นแขกก็แทรกกายเข้ามาในห้องทันทีโดยไม่ได้ขออนุญาต น้องฐาก็พลอยงงไปด้วยกับอาการรีบร้อนขนาดนั้น
“ไอ้โต้งมึงบอกมา ว่าเออยู่กับมึงหรือเปล่า” ผู้มาเยือน หรือที่หนูจำได้คลับคล้ายคลับคลาว่าเป็นเพื่อนพี่โต้งนามว่าพี่ซา สภาพนี้คงไม่ต้องไปสืบแล้วล่ะว่าที่พี่โต้งบอกมาจริงหรือเปล่า แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมต้องมาตามหาที่นี่ด้วย น้องฐาชักจะเริ่มไม่ไว้วางใจขึ้นมาแล้วนะ
“ไอ้ซา มึงช่วยแหกตาดูหน่อยว่ากูอยู่กับใคร” พี่โต้งตะคอกกลับไปเหมือนโมโหค่ะ ก็พี่ซาแกเล่นมาเคาะประตูตอนช่วงเข้าด้ายเข้าเข็มพอดี แถมถามถึงตัวปัญหาขึ้นมาแบบไม่ดูตาม้าตาเรือเลยนี่คะ
พี่โต้งเดินกลับมานั่งลงข้างหนู พอพี่ซาเริ่มแหกตาแล้วเห็นหนูเข้าก็ทำหน้าแปลกใจนิดๆ ตามด้วยยิ้มเหมือนจะล้อเลียน
“อ้าว นี่มึงยอมเสียฟอร์มไปตามง้อน้องเค้าแล้วเหรอ”
“เรื่องของกู” พี่โต้งตอบด้วยเสียงลอดไรฟัน เขินอะไรคะ ก็มาง้อหนูจริงๆ นี่นา “แต่ในเมื่อมึงเห็นแล้วว่ากูอยู่กับใคร มึงก็น่าจะใช้สมองน้อยๆ ของมึงตรองดูว่า กูควรจะเอาเมียมึงมาอยู่เป็นก.ข.ค.กูดีไหม” พี่เขาตอบด้วยสีหน้าและน้ำเสียงกวนๆ ที่ทำให้หนูแอบคิดว่าถ้าหนูเป็นพี่ซาก็อยากจะเตะปากเพื่อนโชว์กะเทยเล่นดูสักป้าบน่าจะดี เอ๊ะ...เปล่านะคะหนูไม่ได้อยากให้พี่โต้งเจ็บตัวอะไรเลย แบบว่าเผลอคิดไปนิดเดียวเองค่ะ แหะๆ
“ถ้ามันไม่อยู่กับมึง งั้นมันก็คงอยู่กับไอ้พุแน่เลย ซวยแล้ว โต้งมึงไปเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ”
“เรื่อง!!! ไปทำไม เมียใครก็ไปตามเองสิ” สรุปว่าเป็นพี่ซามาตามเมียเหรอคะ? ไม่ทราบว่าเมียพี่หายตัวได้เหรอไงคะ?
“เฮ้ย!! เพื่อนเปล่าวะ” โห งัดประโยคไม้ตายขึ้นมาแล้วค่ะ
“เพื่อน แต่ไม่ใช่ตอนนี้” โห...เต็มปากเต็มคำมากค่ะพี่โต้ง...เพื่อนแบบพี่นี่เลวมากค่ะ แต่เป็นพ่อค้าที่ดี ลูกค้านั่งรออยู่ตรงนี้พี่จะปิดร้านไปตามหาเมียเพื่อนมันไม่ใช่เรื่องหรอกค่ะ
“เออ!!! ไม่ต้องไปก็ได้ แต่ถ้ามึงไม่ไป กูก็ไม่ไปไหนเหมือนกัน กูจะอยู่เป็นก้างขวางคอมึงที่นี่ทั้งคืน มึงทนได้ก็ทนไปสิ” อ้าว เป็นงั้นไป
“แล้วมึงจะพากูไปด้วยทำไมวะ”
“ก็กูไปคนเดียว กูอาจจะเสียเลือดเสียเนื้อลงไม้ลงมืออัดไอ้พุก่อน เอถึงจะยอมกลับมา แต่ถ้ามึงไปด้วย เอมันก็อาจจะเกรงใจมึงไง” อ้อ...อย่างนี้นี่เอง
“พี่ไปเถอะค่ะ สงสารพี่ซาเขา” หนูหันขอร้องพี่โต้งช่วยพี่ซา เพราะอย่างน้อยถ้าไปหากันจนเจอก็จะได้สิ้นเรื่องสิ้นราวแล้วค่อยกลับมาว่าธุระสำคัญกันอีกที ดีกว่าจะทนมองตากันไปเรื่อยๆ แต่สานต่ออะไรไม่ได้เพราะมีพี่ซาอยู่ขัดคออยู่แบบนี้ พี่โต้งถอนหายใจยาวๆ ทีหนึ่งแล้วก็ตกลงไปกับพี่ซาอย่างเสียไม่ได้
หลังจากพี่โต้งกับพี่ซาออกไปได้ครู่ใหญ่ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง จะว่าพี่โต้งมาก็คงไม่ใช่ เพราะไม่จำเป็นต้องเคาะประตู ถ้าไม่ใช่แล้วใครกันหนอมาเอาดึกดื่นป่านนี้ น้องฐาล่ะสงสัยนัก
หนูลุกขึ้นจากโซฟาที่ตัวเองเอนกายลงนอนตะแคงดูรายการทีวีเรื่อยเปื่อยอย่างขี้เกียจๆ เดินออกไปเปิดประตู พอเห็นหน้าผู้มาเยือนก็ต้องเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ
“พี่เอ?”
“ขอเข้าไปข้างในหน่อย” ตอบกลับมาเสียงเรียบๆ หน้านิ่งๆ ติดจะบึ้งซะด้วยซ้ำ หนูถอยออกเพื่อให้พี่เอเดินเข้ามาให้ห้องแล้วปิดประตู เดินตามพี่เอมาที่โซฟาหน้าทีวี
“พี่โต้งไม่อยู่ค่ะ”
“เหรอ โดนพี่ซาลากไปอีกล่ะสิ” บอกเหมือนไม่ยี่หระอะไรนั่งลงที่โซฟาสายตามองทีวีเฉย
“ค่ะ”
“ถ้ามาอยู่ที่นี่ได้ แสดงว่าดีกันแล้วเหรอ?”
“เอ่อ.....”
“จะกลับมาคบกันอีก หรือว่าแค่ทบทวนความจำ พรุ่งนี้ก็ตีจากล่ะ” อึ้งกับคำถามแต่ก็มองโลกในแง่ดีต่อไป พี่เอเป็นแฟนพี่ซา แต่เป็นน้องเทคพี่โต้ง คงจะแค่เป็นห่วงกัน
“แล้วพี่จะอยากรู้เรื่องนี้ไปทำไมล่ะคะ” หนูถามหยั่งเชิงกลับไป
“ก็แค่ถาม ในฐานะของคนที่รัก และห่วงใยพี่โต้งคนหนึ่งเท่านั้นแหละ” เจอคำตอบแบบนี้จะไม่ให้หนูคิดมากได้ยังไง คนที่เป็นแค่น้องเทคเขาจะใส่ใจกัน ห่วงใยกันได้ขนาดนี้เลยเหรอคะเนี่ย
“เหรอคะ ไอ้เรื่องที่ถามมา หนูก็คิดหนักเหมือนกัน ถึงจะไม่อยากยกโทษให้เท่าไร แต่โดนง้อมากๆ ก็อดสงสารไม่ได้ ว่าแต่ว่าถ้าหนูเกิดไม่ใจอ่อนขึ้นมาล่ะก็ พี่จะมาขอร้องให้หนูยกคุณพี่โต้งให้หรือไงคะ บอกไว้ก่อนนะคะ ว่าหนูเนี่ยไม่มีเวทมนต์คาถาจะสั่งใจใครได้หรอกค่ะ ถ้าพี่โต้งเขารักหนู หนูจะไปบังคับให้เขาเลิกรักแล้วไปรักคนอื่นน่ะก็คงไม่ได้” จีบปากจีบคอพูดจนบางทีก็รู้สึกหมั่นไส้ตัวเองจริงจริ๊ง กล้าพูดออกมาได้ยังไงก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าวินาทีนี้จะพี่เอหรือใครก็ช่าง.... เสียทองเท่าหัว ไม่ยอมเสียตับ(ไก่)ให้ใครค่ะ
“มั่นใจในตัวเองดีนะ” แน่นอนค่ะ ถึงจะความสวยจะสู้ไม่ได้แต่ความมั่นใจเต็มร้อยค่ะ
“เรื่องที่พี่โต้งเขารักน้องมากแค่ไหนพี่เองก็รู้ ไม่อย่างนั้นวันนี้พี่คงไม่ตามพี่เขาให้มาเจอน้องหรอก” พี่เอตอบกลับมาเสียงเศร้าๆ ยังไงก็ไม่รู้ค่ะ จนแทนที่หนูจะรู้สึกสะใจที่ได้ตอกกลับ ได้เอาคืน ทำไมถึงรู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้ “พี่ก็ได้แต่หวังว่าถ้าน้องรู้ว่าพี่โต้งเขารักน้องมากล่ะก็ น้องจะช่วยรักพี่เขาตอบให้ได้สักครึ่งหนึ่งก็ยังดี”
“แล้วทำไมถึงคิดว่าหนูจะไม่รักพี่เขาล่ะ” สวนกลับไปอย่างไม่พอใจ
“คนที่รักกัน เขาคงไม่คิดนอกใจกันหรอก แต่ช่างเถอะเรื่องนั้น พี่คุยกับพี่โต้งแล้ว เขาก็บอกพี่ว่า เขาไม่สนใจว่าที่ผ่านมาน้องจะเป็นยังไงมาก่อน ขอแค่ต่อไปนี้ จะลดความเจ้าชู้ลงบ้างก็พอแล้ว” ฟังแล้วปวดประสาทกับพี่เทคน้องเทคคู่นี้จริงวุ้ย ทำตัวเป็นพ่อพระผู้แสนดีกันอยู่สองคน มีแต่หนูนี่แหละชั่วอยู่คนเดียว
“เจอกัน คุยกันแค่ไม่กี่นาทีก็รู้แล้วเหรอคะว่านิสัยจริงๆ แล้วหนูเป็นยังไง ถึงได้เอาไปพูดได้เป็นตุเป็นตะ ว่าหนูนอกใจ ในเมื่อวันนั้นพี่ก็ไม่ได้บอกหนูตามตรงสักหน่อยว่าพี่โต้งให้มาตาม พี่เล่นมาคุยกับหนูเหมือนจะชวนไปต่อ ถ้าหนูตกลงพี่คงไปบอกพี่โต้งว่าหนูอ่ะง่าย แต่พอหนูปฏิเสธพี่ก็ยังไล่เบี้ย พอหนูโกหกหาทางเลี่ยงพี่ก็ไปบอกพี่โต้งว่าหนูนอกใจ ช่างเป็นน้องเทคที่แสนจะใจดี หนูล่ะภูมิใจแทนพี่โต้งจริงจริ๊ง ขอถามหน่อยเถอะ ทำถึงขนาดนี้วางแผนนานไหมคะ แล้วท้ายที่สุดเมื่อทุกอย่างมันเป็นไปตามที่พี่ต้องการแล้วยังลากหนูกลับมาในเกมนี้อีกทำไมไม่ทราบ” เอาล่ะค่ะมาถึงตอนนี้คงต้องเปิดใจคุยกันหน่อย ถ้าคนที่ฟังอยู่มีพี่โต้งอยู่ด้วยก็คงดีหรอกนะคะ จะได้รู้กันไปว่าใครหมู่ใครจ่า
“น้องกำลังเข้าใจผิดพี่ไม่ได้ต้องการให้น้องกับพี่โต้งทะเลาะกันรุนแรงจนถึงกับเลิกกันแบบนี้ ในเมื่อพี่เองก็ไม่ใช่คนตัวเปล่าเหมือนกัน”
“พี่โต้งบอกหนูแล้วว่าพี่เอเป็นแฟนพี่ซา หนูก็อุตส่าห์มองพี่ในแง่ดีขึ้นอีกนิด แต่ตอนนี้ก็เริ่มจะไม่แน่ใจแล้วว่าสิ่งที่รู้มา มันมีแค่นั้นจริงหรือเปล่า แล้วก็สงสัยมากด้วยว่าที่พี่ยังตามมาหาเรื่องหนูอยู่จนถึงตอนนี้เพราะอะไรกันแน่ หรือว่าที่จริงพี่ไม่ได้คิดกับพี่โต้งเหมือนพี่น้องธรรมดา....”
“ถ้าอยากรู้ขนาดนั้น จะพูดให้ฟังก็ได้ แต่หวังว่าจะฟังอย่างเป็นกลางแล้วก็ไม่ใช้อคติ” เอาล่ะสิ ฟังเสียงเครียดของพี่เอแล้วเริ่มจะตื่นเต้นแล้วอ่ะค่ะ “คืออย่างนี้นะ เมื่อก่อนน่ะตอนที่พี่เรียนอยู่ปีหนึ่ง พี่เคยชอบพี่โต้ง”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด เห็นไหม!!! หนูว่าแล้วเชียวว่ามันต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลัง!!
“ไม่ต้องทำหน้าสะใจ เหมือนอยากจะตบเข่าฉาด พลางคิดว่ากูว่าแล้วก็ได้นะ” เอ๋ อะไรก๊าน....หน้าหนูน่ะมันสื่อขนาดนั้นเลยหรือคะคุณพี่ น้องฐาออกจะเก็บความรู้สึกเก่ง
“พี่ก็พูดเกินไป แล้วไงต่อคะ... ชอบแล้วยังไงเหรอ” ปั้นหน้ายิ้มแย้มคอยดูท่าทีต่อไปอย่างใจเย็น คราวนี้จะได้รู้ซะทีว่าพี่เอจะเอายังไงกับหนูกันแน่
“คงเพราะว่าตอนที่เข้าเรียนแรกๆ ทั้งเหงาและคิดถึงบ้าน พี่โต้งเขาเป็นคนอ่อนโยน ใจดีอยู่แล้ว โดยเฉพาะกับพี่ที่เป็นน้องเทคด้วยก็เลยยิ่งใจดี แต่พี่กลับไม่รู้ตัวเลย เข้าใจผิดมาตลอดว่านั่นน่ะมันคือความรัก ตอนวันเปิดเทคต้องแต่งแฟนซีมางาน พี่โดนเพื่อนๆ แกล้งแต่งคอสเพลย์ให้เหมือนตัวการ์ตูนผู้หญิงตัวหนึ่ง หนำซ้ำให้กินเหล้าอีกต่างหาก พอเมาพี่ก็รั่วมาก พอโดนยุเข้ามากๆ พี่ก็เลยตัดสินใจเข้าไปสารภาพรักพี่โต้ง”
อ๊า....กล้ามาก
“แล้วรู้ไหมว่าพี่เขาทำยังไง พอพี่พูดเสร็จเขาก็อึ้งไปพักนึงก่อนจะยิ้มแล้วหัวเราะลั่น ตอบกลับมาว่า ขอโทษนะ พี่ไม่ชอบกะเทยอ่ะ” พี่เอทำหน้าเศร้าสลดเหมือนคนอยากร้องไห้เต็มแก่ เห็นแล้วสะเทือนใจแทนจริงค่ะ ตอนที่อีพี่โต้งบอกเลิกน้องฐาแล้วบอกว่า พี่เขาไม่ชอบกะเทยมันเจ็บปวดร้าวยังไงหนูเข้าใจดีค่ะ
“ตะ...แต่พี่เอไม่ใช่กะเทยไม่ใช่เหรอคะ” ถามออกไปเพราะดูจากภายนอกไม่ได้หวานแหววแบบหนูสักนิดนึงค่ะ เสื้อผ้าหน้าผมก็ไม่ได้ส่อว่าจะเป็นกะเทยเลยสักนิด แค่หน้าขาวๆ จนออกจะหวานเท่านั้นเอง
“ใช่น่ะสิ ก็เพราะว่าไม่ใช่เลยเจ็บใจไง พยายามจะอธิบายให้ฟังว่าไม่ใช่ๆ ก็ทำเป็นไม่สนใจ” แหมไอ้นิสัยคิดเองเออเองไม่ฟังคำอธิบายของคนอื่นของพี่โต้งนี่เป็นมานานแล้วสินะคะ แบบนี้คงแก้ยากน่าดูเลย
“ตอนหลังพี่ซาเขามาบอกพี่ว่าพี่โต้งเขารู้แล้วว่าพี่ไม่ใช่กะเทย แต่เขาไม่รู้ว่าจะปฏิเสธแบบไหนดีถึงจะทำให้พี่เสียใจน้อยที่สุดก็เลยเอ่ยเหตุผลนั้นออกมา ทีแรกก็ทำใจได้แล้วนะ แต่พอมารู้ว่าพี่เขากลืนน้ำลายตัวเองไปจริงจังกับกะเทยเนี่ยมันก็อดเจ็บจี๊ดขึ้นมาไม่ได้” พี่เขาเงยหน้าขึ้นมามองหน้าหนูตรงๆ จนหนูเสียวสันหลัง
“ถึงจะบอกว่าตัดใจได้แล้ว แต่รู้ว่าไปคบกับกะเทยพี่ก็สะเทือนใจอยู่ดี แถมวันเกิดพี่ทั้งทีกลับไม่ยอมมาเพราะมีนัทไปเดทกับน้อง พี่ก็เลยทั้งน้อยใจแล้วก็หมั่นไส้” ตรงไปตรงมาได้อีกค่ะคุณพี่
“เหตุผลสุดท้าย พี่ได้ยินพวกพี่ซาเขาบอกว่าพี่โต้งดูเหมือนจะหลงน้องฐามาก” สังเกตนะคะว่าใช้คำว่าหลง ไอ้คำนี้อ่ะ ฟังแล้วมันทะแม่งๆ นะคะ “แต่ไม่รู้สักนิดว่าน้องฐาจริงจังมากแค่ไหน พวกเรากลัวว่าพี่โต้งเขาจะโดนหลอกแล้วก็อกหักซ้ำอีก ตอนที่เจอน้องวันนั้นพี่ก็เลยอยากจะทดสอบน้องนิดหน่อย พอน้องตอบมาว่าคนที่มาด้วยเป็น....ผัว พี่ก็ลืมนึกไปว่าน้องอาจจะโกหกพี่หรือเปล่า คิดเป็นห่วงพี่โต้งอย่างเดียว อยากให้พี่เขาตาสว่างก็เลยกลับไปบอกเขาอย่างนั้น ทีแรกพี่เขาก็ไม่เชื่อหรอกนะบอกว่าจะเดินไปดูเอง พี่ก็กะว่าถ้าเรื่องไม่จริง เดี๋ยวน้องฐาก็คงจะเคลียร์กับพี่โต้งเขารู้เรื่อง แต่ถ้าเรื่องจริงก็ถือว่าช่วยพี่โต้งไป แต่เรื่องตอนที่เข้าไปคุยกับน้องแล้วพี่ไม่ได้ชวนมานั่งเฉยๆ แต่ชวนไปต่อนั่นน่ะ พี่ไม่ได้เล่านะ พี่กลัวพี่โต้งเขาจะโกรธพี่ แล้วตอนหลังพี่ก็ทะเลาะกับพี่ซาด้วย ก็เลยไม่มีโอกาสไปคุยกับพี่โต้งเรื่องนี้ มารู้อีกทีพี่โต้งกับน้องก็เลิกกันไปแล้ว หลังจากนั้นมาพี่กับกับพี่ซาก็ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ ตลอด เพราะพี่ซาเขาคิดเหมือนน้องฐานี่แหละว่าพี่ตั้งใจทำให้พี่โต้งกับน้องฐาเลิกกันเพื่อจะทำให้ตัวเองมีโอกาสในตัวพี่โต้งอีกครั้งหนึ่ง ถึงจะอธิบายกี่ครั้งกี่หนก็ยังไม่เชื่อสักที มันก็เหนื่อยเหมือนกันนะ ” พี่เอพูดถึงเรื่องของหนูด้วยน้ำเสียงใส่อารมณ์ปนหงุดหงิดเล็กน้อยที่เรื่องมันวุ่นวายขึ้นมาโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ แต่ค่อยทอดอาลัยปนเศร้าเหงาหงอยลงในตอนท้ายที่พูดถึงพี่ซา ไอ้เรื่องของหนูอ่ะช่างมันเถอะค่ะ แต่เรื่องของพี่เอกับพี่ซานี่ฟังแล้วสะเทือนใจจังเลย น้องฐายิ่งบ่อน้ำตาตื้นอยู่ฟังแล้วอยากจะเป่าปี่ด้วยความอินเลย
“เพราะฉะนั้น....พี่ขอโทษนะที่เป็นต้นเหตุให้น้องกับพี่โต้งทะเลาะกัน พี่ไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องมันบานปลายขนาดนี้จริงๆ นะ พอเห็นพี่โต้งยังคิดถึงน้องอยู่พี่ก็รู้สึกผิดมากเลย ตอนที่เจอน้องฐาวันนี้พี่ถึงอยากจะไถ่โทษโดยการทำให้พี่โต้งได้เจอน้องอีกครั้งเผื่อจะปรับความเข้าใจกันได้ แต่ก็กลับทำให้พี่ซาเขายิ่งเข้าใจผิดหนักเข้าไปอีก”
เฮ้อ.... เซ็งจิตเอาผิดใครไม่ได้สักคน พี่เอเขาก็คงจะหวังดีกับพี่โต้ง แม้ว่านอกจากหวังดีแล้วจะหมั่นไส้หนูด้วยก็เถอะแต่เพราะเรื่องของหนูก็พลอยทำให้พี่เขาทะเลาะกับพี่ซาตามไปก็ถือว่าได้รับผลกรรมไปพอสมควร ทั้งยังมาขอโทษขนาดนี้แล้วจะไม่ยกโทษให้ก็ผิดวิสัยกะเทยใจงามอย่างน้องฐาซะด้วยสิ อโหสิกรรมให้ก็แล้วกันค่ะ
“ค่ะ หนูเข้าใจแล้วค่ะ หนูเองก็คงไม่ดีด้วยแหละที่ชอบทำให้พี่โต้งเขาเข้าใจผิด ที่จริงแล้วหนูไม่ได้เจ้าชู้หรือเสน่ห์แรงสักหน่อย แต่บางทีสถานการณ์มันก็พาไป”
“เหรอ... ถ้าพี่ไม่ได้ฟังผิด ที่จริงแล้วคนที่อยู่น้องวันนั้นก็ไม่ได้เป็นผัวจริงๆ สินะ”
“เพื่อนค่ะพี่ หนูแค่โกหกบอกปัดพี่ไปเท่านั้นเอง แต่ที่จริงก็โง่ น่าจะรู้ตัวดีว่าไม่ได้น่าพิศวาสขนาดที่พี่จะมาชอบได้ซะหน่อย” โอ้.... ตายละ น้องฐาถ่อมตัวครั้งแรกในชีวิต
“อือ ตอนแรกก็คิดเหมือนกันว่าพี่โต้งมาชอบอะไรในตัวน้องนะไม่เห็นจะสวยเลย” นั่น!! ปากเหรอคะพี่ พูดแบบนี้ไม่กลัวน้องฐาฟ้อนเล็บบ้างเลยหรือไงเนี่ย หนูหน้ามุ่ยลงทันทีค่ะ ไม่ชอบคนพูดตรง
“ฮ่าๆ ล้อเล่น ที่จริงแล้วน้องก็น่ารักดีเหมือนกันนะ ตรงไปตรงมาแล้วก็เข้าใจอะไรง่าย ไม่เจ้าคิดเจ้าแค้นด้วย ไหนๆ ก็อุตส่าห์อธิบายให้พี่เข้าใจแล้ว อย่าลืมคุยกับพี่โต้งให้เขาเข้าใจเราเพิ่มขึ้นกว่าเดิมด้วยล่ะ รายนั้นน่ะ เขามีปม ถึงได้มีคนเป็นห่วงเยอะ” หนูพยักหน้าให้พี่เอหงึกหงัก ก็อยากอธิบายเหมือนกันถ้าพี่โต้งเขายอมรับฟังอ่ะนะ เฮ้อ....
“เออ...พูดถึงปม อยากรู้ไหมว่าทำไมพี่โต้งเขาถึงไม่ชอบผู้หญิง” หนูตาโตและหูผึ่งทันทีเลย พยักหน้าหงึกหงักอย่างไม่ลังเล
“ แต่อย่าไปบอกพี่โต้งนะว่าพี่เล่า” แหมๆ ยังอุตส่าห์มีข้อแม้อีกแน่ะ แล้วหนูมีเหรอจะปฏิเสธ
“ค่ะ ไม่บอกเด็ดขาด” ส่งสายปิ๊งปั๊งยังกับจิ้งจกจ้องไปที่พี่เอตั้งอกตั้งใจฟัง
“เรื่องนี้มันย้อนกลับไปตั้งแต่พี่โต้งยังเรียนอยู่ม.ปลายที่โรงเรียนชายล้วน ตอนนั้นยังแมนเต็มร้อยอยู่เลย พี่โต้งมีแฟนเป็นเด็กคอนแวนน่ารักมากๆ เลย พี่เขาก็เลยทั้งรักแล้วก็ทะถนอมมาก ดูแลเทคแคร์อย่างดี” จริงดิ! ต๊าย...เมื่อก่อนอีพี่โต้งเคยชอบผู้หญิงมาก่อนเหรอเนี่ย ผิดหวังชะมัด ถึงว่าสิทำไมปลดตะขอบราชำนาญจัง....
“แต่เพราะว่าอยู่คนละโรงเรียน แล้วพี่โต้งเขาก็กิจกรรมเยอะไม่ค่อยมีเวลาให้ ตอนหลังพี่เขาก็เลยถูกแฟนนอกใจ ด้วยความที่ทั้งรักทั้งหลงใครบอกใครเตือนพี่เขาก็ไม่ฟัง จนทะเลาะกับเพื่อนไปตั้งหลายคน ด้วยความอยากจะไขข้อข้อใจทั้งหมดทั้งมวลที่แฟนสาวถูกใส่ร้าย วันดีคืนดีพี่โต้งก็เลยไปหาผู้หญิงคนนั้นที่บ้านโดยที่ไม่ได้บอกล่วงหน้า ตอนนั้นบ้านไม่ได้ล็อก พี่โต้งก็เลยเดินเข้าไปในบ้าน แต่ก็ไม่มีคนอยู่ ได้ยินแต่เสียงเพลงที่ดังมาจากห้องของคนรัก ด้วยความคิดถึงและอยากจะทำเซอร์ไพร้ส์พี่เขาก็เลยถือวิสาสะขึ้นไปหาเธอบนห้องชั้นสอง.... แต่พอเปิดประตูเข้าไป....สิ่งที่เห็นซึ่งยังเป็นภาพติดตาเขาอยู่ตลอดมาก็คือ....ภาพของคนที่ตัวเองรักกำลังเล่นรักอยู่กับชายอื่นบนเตียง หลังจากนั้นพี่เขาก็เสียใจแทบบ้า อกหักช้ำรัก กินเหล้าเมายา ไม่เป็นผู้เป็นคน” ฮือๆ หนอย......นังชะนีหน้าไหนเนี่ย บังอาจมาหักอกพี่โต้งของน้องฐาได้ลงคอ เลวมาก อย่าให้เจอหน้านะ คอยดูแม่จะตบล้างน้ำแก้แค้นแทนคุณพ่อค้าตับซักหลายๆ ฉาด อร๊ายยย โมโหๆ โถๆ พี่โต้งของหนูอะไรจะน่าสงสารปานฉะนี้ ฟังแล้วอินมากค่ะ น้ำตาไหลพรากๆ อย่างสะเทือนใจ
“หลังจากอกหักพี่โต้งเขาก็ยังทำใจไม่ได้สักที ทำเหมือนจะเกลียดผู้หญิงไปเลย พวกเพื่อนๆ ก็เลยเป็นห่วงกลัวว่าพี่เขาจะตายด้านเสื่อมสมรรถภาพทางเพศไปสักวัน ก็เลยช่วยกันมอมเหล้าแล้วเอาไปขังไว้กับเด็กขายที่เป็นผู้ชาย” หา!! โอ๊ย...อกอีแป้นจะแตก
“แล้วจากนั้นมาพี่เขาก็เลยค้นพบตัวเอง ได้หลังแล้วลืมหน้าอย่างที่เห็น” พี่เอสรุปหน้าตาเฉย แต่ทำให้หนูโคตรๆ จะสับสน What is it? อะไรกันนี่!!!!!!!!!!!!
เฮ้อ.....ไม่น่ามารู้ความหลังครั้งเก่าของพี่เขาเลยอ่ะ มันฟังแล้วหดหู่ใจแล้วก็ทำให้กังวลยังไงก็ไม่รู้สิ ลงท้ายก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเกลียดกะเทยอยู่ดี คงไม่ได้โดนกะเทยฟันแล้วทิ้งด้วยหรอกนะ มิหนำซ้ำเมื่อก่อนยังเคยชอบผู้หญิงด้วยแบบนี้จะย้อนกลับไปชอบอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ ตายแล้วๆ เรื่องมันเครียด น้องฐาเครียด อ๊า.... ไม่อยากจะเครียดเลย เดี๋ยวตีนกาขึ้นเร็ว
“ทุกอย่างในโลกนี้ มีเหตุมีผลเป็นของตัวเอง น้องฐาอย่าทำให้พี่โต้งเขาอกหักอีกนะ เพราะพี่ซาเขาบอกว่าขี้เกียจมอมเหล้าพี่โต้งแล้ว ถ้าอกหักแล้วฝังใจเหมือนคราวที่แล้ว ผู้หญิงก็ไม่ได้ ผู้ชายก็ไม่ดี กะเทยก็ไม่เอาแบบนี้ เห็นทีถ้ามีอารมณ์คงต้องไสลด์หนอนอย่างเดียวแล้วล่ะ”
หา!!! ว่าไงนะ..... น้องฐากุมชะตาชีวิตพี่โต้งขนาดนั้นเชียวรึ!!
“หือ..มาถึงแล้วเหรอ เสร็จธุระพอดี รออยู่ข้างล่างนั่นแหละ เดี๋ยวกูลงไป” พี่เอกดรับโทรศัพท์แล้วกรอกเสียงลงไป
“เออ น้องครับ เดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ พุมารับแล้ว ทีแรกก็ว่าจะรอพี่ซาที่นี่แต่พอรู้ว่าน้องอยู่ด้วยเลยเปลี่ยนใจไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอน้องกับพี่โต้งโทรบอกให้พุมารับ แต่เห็นพี่ซามาลากเอาพี่โต้งออกไป ระหว่างรอเพื่อนมาเลยแวะเข้ามาทำความเข้าใจกับน้องซะหน่อย” พี่เขาบอกแล้วเดินไปที่ประตูห้องกำลังจะกลับ
“พี่เอ...หนูขอถามอะไรหน่อยสิ ในเมื่อรู้ว่าจะโดนเข้าใจผิด แล้วทำไมยังจะมารอพี่ซาที่นี่อีกล่ะ”
“คนเราน่ะนะ จะไม่เห็นค่าของอะไรจนกว่าจะสูญเสียมัน เวลาทะเลาะกันทีไร พี่ก็เลยชอบประชดโดยการไปอยู่ในที่ๆ ที่ทำให้พี่ซาคลั่งได้มากที่สุด แล้วที่ไหนจะดีมากไปกว่าห้องพี่โต้งที่เป็นคนที่พี่เคยชอบ ก็พี่ซาเขาคิดว่าพี่ยังรักพี่โต้งอยู่นี่กับห้องไอ้พุเพื่อนที่มันชอบพี่ล่ะ” ว่าแต่....พี่พุชอบพี่เอด้วยเหรอเนี่ย น่าอิจฉาจังเลย พี่โต้งตาถั่วเหรอคะถึงได้บอกปัดพี่เอได้
“หรือไม่ ความจริงมันอาจจะเป็นความเคยชินอย่างหนึ่ง .... บางทีพี่อาจจะมาที่นี่เพราะพี่รู้ว่าพี่ซาจะต้องมาตามหาพี่ที่นี่เป็นที่แรกก็ได้นะ” แผนสูง!!!
อืม... เข้าใจไหมคะ นี่ล่ะเป็นวิธีการเรียกร้องความสนใจที่ดีมากวิธีหนึ่ง ต่อให้โกรธแค่ไหน แต่ก็ไม่อยากยกคนที่ชอบให้คนอื่น ถึงไม่อยากง้อก็ต้องมาตามง้ออยู่ดีประมาณนั้นอ่ะนะ
เอาเป็นว่า เอาใจช่วยพี่เอกับพี่ซานะคะ หวังว่าจะเข้าใจกันซะที....
รักกันแล้วก็คืนดีกันไปเหอะพี่ เพราะถ้าพี่เอกับพี่ซาไม่ได้เจอกัน
พี่โต้งของหนูก็คงไม่ได้กลับมาซะที...
พ่อค้าตับไม่อยู่แบบนี้...
แล้วตับที่สั่งไว้.....
เมื่อไร.........หนูจะได้กินละเนี่ย? ฮือๆๆๆๆๆๆๆ 
........................................................................
ไม่ห่วงอะไรนอกจากเรื่องนี้แล้วใช่ไหมคะน้องฐา
ฮาๆ 
โพลล์
หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190> (อ่าน 1224719 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก