My Commend. Never last, Never end, รักสุดหัวใจแต่บทที่ได้คือ“ตัวประกอบ”
อ่า...จบแล้วสินะ จบแล้ว ความรู้สึกตอนที่อ่านจบบอกตามตรงว่าบรรยายไม่ถูกเลยจริงๆ มันหลากหลายอารมณ์ หลากหลายความรู้สึก แต่จะพยายามค่อยๆกลั่นกรองมันออกมาเป็นตัวหนังสือให้ได้ (แต่ถ้าเขียนออกแล้วคงจะเขียนยาวเลย แฮ่ๆ)
ตอนอ่านช่วงต้นของ S End… ความรู้สึกมันหนัก ไม่ใช่หนักแบบกดดัน จะบอกว่าซึ้งก็ไม่ใช่ มันอัดอั้นเหมือนมีอะไรจุกอยู่ที่คอ มันบอกไม่ถูก แต่น้ำตาปริ่มอยู่ขอบตาตลอด(อินมากอ่ะนะ) แล้วก็ประทับใจตรงฉากที่ต้อมกลับเมืองไทย ฉากที่ไปตามสถานที่ต่างๆในความทรงจำจนกลับมาที่บ้าน แล้วพอมาถึงฉากเปิดใจกับพี่นาย จากน้ำตาปริ่มขอบตาที่หายไปแล้วก็เขื่อนแตกน้ำตาไหลพรากสะอื้นเลย เป็นฉากที่หนักมากๆอีกฉากหนักกว่าช่วงแรก อ่านแล้วเหนื่อยมากตอนนี้ แต่สุดท้ายเรื่องค้างคาใจก็เคลียร์ลงได้ จนมาฉากที่ต้อมไปหาซัน เป็นฉากที่ทำให้ได้อมยิ้มกับความน่ารักของทั้งสองคน เหมือนเป็นฉากปลอบใจคนอ่านที่เจอดราม่ามาก่อนหน้านี้เลย รู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นนิยายที่ดูสมจริงมากๆ พอๆกับเรื่อง“เมื่อผมรับบทเป็นนางร้าย”เลย แต่พี่อิ๊กกี้(ขอตีซี้เรียกพี่เลยแล้วกัน ตอนเม้นเรื่องนางร้ายเรียกคุณ แฮ่ๆ) พี่บอกว่าเรื่องนี้มันเป็นแนวคอมเมดี้ไม่ใช่หรอคะ หนูอ่านแล้วไม่ค่อยรู้สึกถึงคอมเมดี้เลย TT^TT น้ำตาร่วงหลายตอนเลย เพราะซันบ้าง เพราะต้อมบ้าง แต่ก็เป็นนิยายดีๆอีกเรื่องที่ควรค่าแก่การจดจำนะคะ
แล้วหนูก็ยังคงคอนเซพเดิม คืออ่านแล้วมีความรู้สึกสองแง่ที่ขัดแย้งกัน คือทั้งเข้าใจและไม่เข้าใจในความรู้สึกของตัวละคร แต่ก็นะความรู้สึกของใครก็ของมัน เราคงไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกของคนอื่นได้อย่างถ่องแท้ทั้งหมดหรอก แม้จะเป็นแค่ตัวละครก็ตาม (บางที่แม้ความรู้สึกของตัวเองคนเรายังไม่เข้าใจมันเลย) ขอยกตัวอย่างสักหน่อย
**********************************
“พี่รู้ได้ไง ใครบอก”
“เอาเป็นว่าพี่พอจะรู้ก็แล้วกันต้อม เห็นไหมพี่เคยบอกแล้วเวลานำพาทุกอย่างไป ทุกอย่างจริงๆ”
ประโยคสุดท้ายน้ำเสียงของเขาอ่อนแรงลงมากครับ อ่อนแรงจนผมเองสะท้อนใจตรงนี้อ่านแล้วทำให้รู้ว่า แม้จะผ่านมาห้าปีแล้ว แต่ความรู้สึกของพี่นายยังคงรักต้อม แม้จะดูว่าไม่น่าจะเป็นคนที่ฝังใจกับเรื่องนี้นานขนาดนี้ แต่แล้วก็คิดได้ว่าพี่นายก็เป็นคนที่จริงจังคนหนึ่งเหมือนกัน ไม่ได้เอาแต่เล่นไปวันๆสักหน่อย แล้วยิ่งกับคนที่มีความรู้สึกดีๆ รู้สึกรักด้วยแล้ว ยิ่งเป็นไปได้ยากที่จะลืมหรือตัดใจได้ขาด แล้วก็ยังมีอีกหลายฉากที่มีความรู้สึกสองแง่แบบนี้ ทั้งเข้าใจและไม่เข้าใจ ซึ่งก็เป็นฉากหรือประโยคที่แสดงอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครออกมา
**********************************
“พี่ เลวมาก”
“ต้อม”
เขาอ้าปากค้างครับ ผมเองก็ไม่รู้ว่าพูดแบบนั้น คำนั้นออกไปได้ยังไง แต่พอพูดแล้วถึงรู้ว่าผมพูดเกินไปตอนนี้ที่ต้อมพลั้งปากไป เป็นฉากที่สะเทือนใจมาก คนอ่านอย่างเราอ่านแล้วยังอึ้งเลย แล้วถ้าเป็นพี่นายที่เจอเข้าเองจริงๆจะเป็นยังไง เข้าใจเลย ทั้งอึ้งทั้งเสียใจ พูดไม่ออกคิดอะไรไม่ออกเลย สะเทือนใจมากฉากนี้ หนูเลยสะอื้นซะชุดใหญ่เลย แฮ่ะๆ
แล้วก็ติดใจประโยคจบที่สุด
**********************************
มันยิ้มครับแล้วโผเข้ามากอดผม ผมเองก็กอดมัน อยู่ตรงนี้ล่ะนะซัน อยู่ตรงอ้อมกอดกูนี่ล่ะนะอย่าไปไหน ที่ผ่านมากูเห็นแก่ตัวมาเยอะแล้ว วันนี้ ตอนนี้ ต่อจากนี้ กูจะกอดแค่มึง มีแค่มึงอยู่ในใจคนเดียว มึงคือความรักที่มันเป็นชีวิตจริง เรื่องจริงที่กูจะก้าวเดินไปกับมึง ส่วนความในใจที่มันยังคงอยู่ไม่เลือนหายไป มันก็ยังจะคงอยู่อย่างนั้น เป็นความในใจที่ไม่อาจจะบอกใครแม้แต่ตัวของกูเอง
*-E N D-*สรุปช่วงสุดท้ายเป็นบทสรุปที่เคลียร์และซึ้ง แต่ก็แอบเศร้าประโยคสุดท้าย(ส่วนความในใจที่มันยังคงอยู่ไม่เลือนหายไป มันก็ยังจะคงอยู่อย่างนั้น เป็นความในใจที่ไม่อาจจะบอกใครแม้แต่ตัวของกูเอง) แต่เมื่อเวลาผ่านไปมันจะเป็นความทรงจำที่มีค่าและเราจะยิ้มออกมาได้เมื่อหวนคิดถึงมัน ไม่ใช้ยิ้มที่ฝืนทำ ไม่ใช่ยิ้มที่เศร้าด้วยจำยอม แต่จะเป็นยิ้มที่ประทับใจในความทรงจำเหล่านั้น
แล้วที่บอกว่าติดใจที่สุดที่ประโยคจบ(ส่วนความในใจที่มันยังคงอยู่ไม่เลือนหายไป มันก็ยังจะคงอยู่อย่างนั้น เป็นความในใจที่ไม่อาจจะบอกใครแม้แต่ตัวของกูเอง) สุดท้าย...ทำไมถึงเอ่ยถึงพี่นายคนที่อยู่ในใจเป็นประโยคจบ มันทำให้รู้สึกว่าต้อมมีใจให้พี่นายมากกว่า สำคัญกว่ายังไงไม่รู้(ไม่รู้ว่ามีใครรู้สึกเหมือนกันไหม) น่าจะเอ่ยถึงซันเป็นประโยคจบ อยากจะให้เป็นอย่างนั้น แต่ในส่วนนี้ไม่ได้ติอะไรนะคะ เพราะมันเป็นความคิดของคนเขียนนิยายเรื่องนี้ ซึ่งอาจมีจุดประสงค์หรือต้องการจะสื่อถึงอะไรออกมา เพียงแต่มันเป็นความรู้สึกส่วนตัวเวลาที่อ่านตอนนี้เท่านั้น
สุดท้ายและท้ายสุดจริงๆ ประโยคที่บอกว่า “เก็บอยู่ในส่วนลึกของใจ, ลึกสุดใจ, ก้นบึ้งของใจ” มันเป็นประโยคเรียกน้ำตาสำหรับหนูเลยค่ะพี่อิ๊กกี้ เจอแล้วน้ำตายิ่งร่วงหนักกว่าเดิมเลย นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดีอีกเรื่องนึง แม้ว่าเนื้อเนื่องและการดำเนินเรื่องจะดูราบเรียบ แต่เนื้อหาสาระดีมากและสมจริงมากจนอดคิดไม่ได้ว่า มันเป็นเรื่องราวของใครรึเปล่านะ ชอบเรื่องนี้มากๆ ประทับใจหลายๆอย่าง ขอบคุณพี่อิ๊กกี้ที่เขียนนิยายเรื่องนี้ ถ่ายทอดเรื่องราวดีๆของตัวละครออกมาให้พวกเราได้อ่านและประทับใจไปกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นและเป็นไปของตัวละคร ขอบคุณมากๆค่ะ ^_^
หัวข้อ: Never last, Never end, รักสุดหัวใจแต่บทที่ได้คือ“ตัวประกอบ” พิเศษ "ยอดดวงใจ 26 Jan 12 P44 (อ่าน 276977 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก