ูู^^
“กูชอบผู้หญิง” เสียงแห่งความมั่นใจ ของชายคนนึง
“ไอ้ถั่ว กูรู้ว่ามึงชื่อถั่ว แต่ไอ้ที่มึงชี้ว่าหญิงงะ มันผู้ชายทั้งแท่งวะ” เพื่อนที่แสนดีแก้ความเข้าใจผิด
“ไม่จริงกูไม่เชื่อคนนี้ต้องผู้หญิงแน่นอน” ไอ้ถั่วของเพื่อนก็ยังจะยืนยันตามนั้น
“ไอ้เวรเอ้ย ก็กูบอกว่าผู้ชายก็ผู้ชายดิ อย่างเถียง” เพื่อนก็ยังไม่ยอม
“กูไม่รู้กูไม่สนก็คนเนี้ย ผู้หญิงของกู”
“ก็มึงบอกเองว่าชอบผู้หญิง แต่ไอ้นั้นมันผู้ชายนะโว้ย” สิงห์ก็ไม่ยอมลดละ
“อ๋อชอบถั่วดำนะมึง”
“ไม่รุ กูจะเอา” ไอ้ถั่วก็ยังเถียงต่อไป
“งั้นเอางี้ไอ้ถั่ว ถ้ามึงเอาเค้า มึงจะไม่ได้เป็นคนเอา แต่มึงจะโดนเอา มึงยังจะเอาอีกมั้ย” ไอ้ถั่วทำท่าคิด
“ไม่รู้ กูยังไงก็ได้”
“งั้นเรื่องของมึง”
“ไรว้า ห้ามกูต่ออีกหน่อยดิ กูเกือบยอมมึงแล้วนะ อีกนิดดิ” ไอ้ถั่วอ้อน
“ไม่ มึงจะเอามึงก็รีบไปเลย กูงอน”
“แหม แหมกูล้อเล่นหน่อยเดียะ ทำงอนนะ”
“น้องล้อเล่นแต่พี่เอาจริง”
“เฮ้ย” ผู้ชายในหัวข้อสนทนาเมื่อกี้กลับมายืนอยู่ที่ด้านหลัง ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“น้องถั่ว พี่ชื่อกรนะครับ พี่ได้ยินน้องแสดงจุดยืนได้ตรงใจพี่มากเลย คือพี่แอบมองน้องมานานมากแล้วแต่คิดว่าน้องกับเพื่อนเป็นแฟนกันพี่เลยไม่กล้าเข้ามาแทรก แต่ในเมื่อไม่ได้เป็นอย่างนั้น พี่ก็มีสิทธิ์ แล้วในเมื่อน้องสารภาพรักได้โดนใจพี่” พี่กรยิ้มปากจะฉีกไปถึงหู มองแทบไม่เห็นตา
“โอเคครับน้องถั่ว”
“หือ โอเค อะไรครับพี่กร”
“ก็โอเคที่จะได้เอาน้องถั่วไงครับ”
“เฮ้ย” ทั้งสิงห์ทั้งถั่ว สะดุ้งโหยงกับคำตอบ แต่ก่อนที่จะได้ปฏิเสธหรือทำอะไรไปกว่านั้น พี่กรก็ลากเอาถั่วเข้าไปกอดแล้วจะพาเดินจากไป สิงห์ก็คว้าแขนถั่วไว้
“พี่กร นี่..”
“เสือ สิงห์เค้ากินแต่เนื้อกันครับไม่กินเจ” แล้วพี่กรก็ดึงแขนถั่วออกจากมือสิงห์ แล้วพาเดินจากไป ถั่วไม่ได้ขัดขืนเพราะยังงงอยู่ ...
.
.
พี่กรพาถั่วมาที่รถแล้วยัด ถั่วเข้าไปก่อนจะขึ้นไปนั่งด้านคนขับแล้วปิดกุญแจติดเครื่องแต่ไม่ได้เคลื่อนรถไปไหน
“ถั่ว”
“ครับ พี่กร”
“ถั่วชอบสิงห์ใช่มั้ย”
“ครับ ถั่วชอบสิงห์แต่สิงห์...” ถั่วมองออกไปนอกหน้าต่างรถ
“พี่เห็นเราสองคนมานานแล้วแต่ดูเหมือนไม่มีอะไรคืบหน้ากันซักที มันน่ารำคาญ มากเลย” พี่กร ทำท่าหงุดหงิด
“แล้วทำไมพี่กรต้องช่วยถั่วด้วยละครับ” พี่กรถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วถามกลับ
“แล้วทำไมถั่วถึงตามพี่มา”
“ถั่วเห็นว่าพี่กรเศร้าครับ มันบอกไม่ถูกเหมือนกัน ไม่ใช่เข้ามาจีบหรือหาเรื่องหรือทำอะไรไม่ดีแต่มันดูเศร้าๆ” พี่กรทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“พี่เสียคนที่พี่รักไปเพราะความปากแข็งของตัวพี่เอง พี่เข้าใจสิงห์นะ แต่พี่คิดว่าชีวิตคนมันสั้น ถ้าใจตรงกันก็ควรจะรักษาช่วงเวลาแห่งความสุขนั้นไว้ให้ดี เพราะความสุขมันมักอยู่กับเราไม่นาน แล้วคนแบบพี่แบบสิงห์จะรู้ค่าของของก็ต่อเมื่อเรากำลังจะเสียมันไป” พี่กรดูเจ็บปวด
“ก็จริงครับพี่ แต่ถั่วก็ยังคิดว่าไม่ว่าเราจะได้อยู่ด้วยกันแบบไหนก็คือได้อยู่ด้วยกัน แม้มันจะเป็นการอยู่กันแบบเพื่อนอย่างที่ผ่านมา มันก็คืออยู่ด้วยกันนะครับ” แล้วอยู่ๆ พี่กรก็ร้องไห้ออกมา เฮ้ย!! พี่จะมาดราม่าอะไรตรงนี้วะ ถั่วได้แต่หันรีหันขวาง
“พี่ อือ อ พี่เพิ่งเสียเค้าไป เมื่อ วาน ฮึก เมื่อก่อน พี่มองเรา สองคน ฮึกก เหมือนพี่มองเห็นเค้ากับตัวพี่ ฮึก แต่ ตอนนี้ไม่มีเค้าอีกแล้ว อืออออ”
พี่กรร้องไห้ออกมาอย่างเต็มที่ ร้องออกมาเหมือนต้องการปลดปล่อย สิ่งที่อีกคนทำได้ในตอนนี้ก็คือนั่งเงียบปล่อยให้เค้าร้องไห้ไปจนพอใจ
“ดีขึ้นมั้ย” เมื่อพี่กรที่ยังสะอื้น หันมาพยักหน้าเป็นคำตอบ แล้วอยู่ดีๆสิงห์ก็เดินมาเปิดประตูรถแล้วยื่นน้ำส่งมาให้
“เอา ร้องไห้นานๆ คงคอแห้งหน้าดู” สิงห์ยื่นขวดน้ำส่งให้
“รู้ ฮึก ได้ไงฮึก”
“ก็เดินตามมาแล้วก็เห็นพี่ร้องไห้เป็นวักเป็นเวร ไอ้ถั่วมันทำท่าเหมือนให้อยากได้น้ำ ก็เลยไปซื้อมานี่แหละ” สิงห์เข้ามานั่งในรถด้วยอีกคน
“รู้ใจกันขนาดนี้ทำไมยังเล่นตัวกันอยู่อีกล่ะ”
“สิงห์รู้ว่าไอ้ถั่วมันชอบสิงห์ ส่วนสิงห์ก็ชอบมันแต่คนเราอยู่ในสังคม ก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไรเราต้องคิดให้รอบคอบ ไม่ใช่รักกันแล้วไปตายเอาดาบหน้าได้ซะเมื่อไหร่” สิงห์ตอบเสียงสะบัด
“แค่รักก็แค่นั้นต้องคิดนั้นคิดนี่ เค้าเรียกเล่นตัวนั้นแหละไอ้สิงห์” ถั่วได้ทีหันมากัดเพื่อน
“ทำอะไรมันก็ต้องคิดสิไอ้ถั่วไม่ใช่จะทำตาถั่วไม่มองไม่คิดอะไรได้ไง แกลองนึกนะว่าถ้าชั้นเออออกับแก แล้วมีปัญหากันแม้แต่เพื่อนก็เป็นไม่ได้ชั้นไม่อยากเสียแกไปว่ะ แค่เราได้อยู่ด้วยกันมีแกมานัวเนียอยู่ข้างๆ แค่นั้นก็มีความสุขแล้ว” สิงห์หน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด แต่ไอ้ถั่วยังกัดไม่ปล่อย
“แล้วจะเอาไงจะอยู่อย่างงี้ต่อหรือเป็นแค่เพื่อนกันหรือจะเริ่มมีอะไรคืบหน้าไปกว่านี้บ้างก็ว่ามา ปล่อยให้กูหง่าวอยู่คนเดียวนานละ เอาให้เคลีย”
“ก็ไม่เอาไง ตอนนี้รู้แล้วว่าให้ตายยังไงไอ้ถั่วอย่างแกก็ไม่หนีไปไหน แถมยอมเป็นรับก็ได้เรื่องอะไรจะไม่เอา” สิงห์ยักไหร่ตอบ
“เฮ้ย ข้าบอกเมื่อไหร่ว่าจะเป็นรับ อย่ามามั่วไอ้สิงห์” ถั่วรีบเถียง
“ไม่เป็นก็ได้แล้วแต่แก งั้นก็เป็นเพื่อนกันไปเหมือนเดิม”
“อ้าวไอ้นี่ ขู่กันนี่หว่า”
“เปล้า ไม่ได้ขู่แต่ทำจริงโว้ย เลือกเอา”
“งั้นขอเวลาคิดก่อน”
“ตามบาย เออแล้วพี่กรมาทำอะไรล่ะวันนี้” สิงห์หันไปถามพี่กรแทน
“พี่มาจะลาออก เพราะพี่คงอยู่ในสภาพแวดล้อมนี้ต่อไปไม่ได้ พี่เลยจะย้ายไปอยู่ที่อื่น เพื่อพี่จะได้ไมฟุ้งซ่าน แต่มันคงยากมากสำหรับพี่ ตอนนี้ก็มีแต่ต้องทำใจเท่านั้น” พี่กรตอบเสียงเศร้า
“อื่อ ทำใจ พี่ต้องทำให้ได้ แต่ถั่วว่าไม่ว่าจะไปอยู่ที่ไหนก็ลืมได้ยากอยู่ดีเพราะไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนเค้าก็จะยังคงอยู่ในใจเสมอ แล้วถ้าพี่อยู่ที่นี่พี่ยังมีเพื่อน มีคนอื่นอยู่กับพี่นะ พี่กร สำหรับเค้ากับเรามันอาจจะมีแต่ตอนนั้น มันจะไม่มีตอนต่อไป แต่สำหรับเราตอนต่อไปมันจะมีมาเสมอ ถ้าเรายังยึดติด เราก็จะจมอยู่กับความสุขจอมปลอมที่คอยจะดึงให้เราจมอยู่กับความเจ็บปวดแต่ถ้าเราก้าวต่อไปความสุขครั้งใหม่ก็จะเข้ามาหาเรา ส่วนความสุขที่เคยมีก็ยังอยู่กับเราไปเสมอ” เมื่อถั่วพูดจบ ก็มองไปที่หน้าสิงห์ที่กำลังทำหน้าแบบ ‘ไอ้ถั่วมึงพูดแบบนี้เป็นด้วยหรือวะ’
“อดีตมีไว้เพื่อนึกถึงครับพี่” สิงห์เสริม
“สู้ สู้ พี่กร” ถั่วบอกพร้อมรอยยิ้มกว้างแถมทำหน้าทะเล้นเข้าใส่จนพี่กรต้องยิ้มรับออกมาน้อย
“สู้ สู้ เหมือนกันนะถั่ว” ถั่วถึงกับทำหน้างง
“ก็พี่ว่าคืนนี้ถั่วไม่รอดมือสิงห์มันแน่” พี่กรเอ่ยพร้อมรอยยิ้มที่กว้างขึ้น ตบหัวถั่วเบาๆ สองสามที
“สิงห์ไม่กลัวถั่วจะหันไปหาคนอื่นบ้างหรือไง” พี่กรกระซิบถามสิงห์
“ไม่ครับ สิงห์รู้ เอาเป็นว่ารู้ก็แล้วกันว่ามันรักสิงห์คนเดียว” พี่กรโบกมือลา แล้วขึ้นรถขับจากไป
“ไอ้สิงห์ มึงไม่คิดใช่มั้ย” ถั่วหันมาถามเพื่อน
“ไม่คิดอะไรวะถั่ว” สิงห์ทำหน้าซื่อ
“ก็ไม่คิดจะทำอย่างที่พี่กรว่าอะ”
“อือ ไม่คิดหรอก” พูดจบก็ดึงถั่วเข้ามากอดแล้วกระซิบข้างหูเบาๆ
“ไม่คิดว่าจะทำแค่ทีเดียว แต่คิดไว้หลาย คืนนี้ก็เหนื่อยหน่อยนะถั่ว” แล้วสิงห์ก็ดึงถั่วกลับห้องอย่างรวดเร็ว
เมื่อถึงห้อง สิงห์กดถั่วลงกับที่นอน
“ไอ้สิงห์ไหนว่าจะให้เวลาคิดไง ไม่ต้องมาทำหน้าหื่นเลยนะมึง กูหยิว” ถั่วพยายามดันหน้าสิงห์ออกห่าง
“รังเกียจกูแล้วจะมารักกูทำไม งั้นก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมต่อไปเถอะ” พูดจบก็ลุกเดินหนี ถั่วหน้าเสียรีบลุกขึ้นกระโดดเกาะคนที่กำลังจะเดินหนี
“ไม่เอา ยอมก็ได้ จะเอาไงก็ได้ ยอมทุกอย่างเลย” ถั่วกอดสิงห์จากด้านหลังรีบพูดเสียงสั่น
“ดีมากที่ยอมง่ายๆ” สิงห์ดึงถั่วกลับไปที่เตียง แล้วลงมือถอดเสื้อผ้าถั่วออกช้าๆ จนเผยร่างเปลือยเปล่าแล้วกดให้นอนลงกับที่นอน ถั่วรีบดึงหมอมากอดเอาไว้ แต่พอไอ้สิงห์หื่นมันเห็นก็รีบแย่งเอาไปโยนทิ้ง มันนั่งลงที่ด้านข้างใช้สายตาโลมเลียไปทั่วๆ ทำเอาเจ้าถั่วน้อยเริ่มมีปฏิกิริยา เมื่อเจ้าถั่วน้อยชูคอไอ้สิงห์หื่นก็ไม่รอช้าเจ้าโรมรันกับเจ้าถั่วน้อยด้วยมือและปาก
“อ๊ะ อือออ สิงห์ พอ อ๊า อู๊ววว พอ หยุด สิงห์ อ๊า ไม่ไหวแล้ว อ๊า” ไอ้ถั่วใหญ่ทนไม่ไหวทั้งร้องทั้งครางอย่างเสียวซ่าน ปากก็ๆบอกให้พอแต่มือกลับกดหัวสิงห์ไม่ยอมให้จากไป จนสุดท้ายก็ปลดปล่อยออกมา
“เร็วชะมัดเลยไอ้ถั่ว” สิงห์ถอดเสื้อผ้าของตัวเองไปก็มองคนนอนหอบระทวยบนเตียงไป
“ก็กูเก็บไว้ให้มึงไงไอ้สิงห์” พอสิงห์ก้มลงหาอีกครั้งคราวนี้ถั่วโอบแขนไปรั้งคอสิงห์ลงมาจูบปากด้วยอย่างเชิญชวน
“ตอนนี้มึงพร้อมให้คนเค้ารู้แล้วหรอวะว่าเป็นแฟนกะกู” ถั่วถามหลังจากที่สิงห์ถอนจูบออก
“กูพร้อมตั้งนานแล้วแต่แค่อยากเล่นตัวแกล้งมึงไปงั้นแหละ” สิงห์จูบเม้มลงที่ซอกคอ
“อ้าว อ๊ะ ไอ้นี่ แกล้งกูทำไม” ถั่วจิกนิ้วลงกับไหล่สิงห์เพื่อคลายความสียวซ่าน
“ก็กูชอบดูตอนที่มึงอ้อนกูนี่น่ารักดี”หัวนมทั้งสองข้างกำลังอยู่ในความสนใจ สิงห์ค่อยเลียไล้ไปรอบๆ ก่อนที่จะครอบปากลงไปดูดดึงขบกัดเบาๆ
“อ๊ะ อืออ เจ็บนะ อ๊าา” แต่สิงห์ก็ไม่ได้ปล่อยแต่ยิ่งดูดเลียให้หนักขึ้นแรงขึ้นไปอีก มือทั้งสองข้างเลื่อนลงไปที่ต้นขาทั้งสองข้างค่อยยกแยกออกจากกันแล้วเอาตัวเองลงไปนั่งคุกเข่าอยู่หว่างกลางแล้วดึงรั้งสะโพกถั่วให้ยกรอยขึ้นก่อนที่จะค่อยๆ เอานิ้วสอดเข้าไปในช่องทางด้านหลังที่คับแน่น
“อ๊ะ สิงห์ อืออ”
“อย่าเกร็งนะ แค่นิ้วเท่านั้น” แล้วเพิ่มนิ้วเข้าไปอีกนิ้ว แล้วค่อยขยับเข้าออกช้าๆ ก่อนที่จะเพิ่มเป็นสาม แล้วถอนนิ้วออก เอาเจ้าสิงห์น้อยที่รอท่าอยู่ไปจ่อรอ
“ถั่ว อย่าเกร็งนะ” ถั่วไม่ได้ตอบแค่พยักหน้ารับรู้ แล้วสิงห์ก็ค่อยดันเจ้าสิงห์น้อยเจ้าไปอย่างช้าๆ ถั่วพยายามไม่เกร็งอย่างที่รับปากแต่มือกลับจิกทึ้งผ้าปูที่นอนจนแทบขาด สิงห์ค่อยดันเข้าไปจนหมดก่อนที่จะแช่ค้างไว้
“เก่งมากถั่ว” แล้วก้มลงจูบที่แก้มถั่วไปที
“เจ็บมั้ยถั่ว” ถั่วสั่นหน้า
“นิดหน่อย ไม่เป็นไร ยังไหว” พอจบคำตอบสิงห์ก็เริ่มขยับสะโพกอย่างช้าๆ แล้วเร่งให้เร็วขึ้นแรงขึ้น
“อ๊า สิงห์ อือม อ๊า ดี อ๊า โอ๊วว ฮืม อ๊าวว อือออ๊า”
“อือม ถั่ว เจ็บมั้ย อ๊า”
“ไม่ อ๊า แรงอีก อาจะไม่ไหวแล้ว อ๊าาา”
“อ๊า อีกนิด ทนอีกนิดอ๊าว จะถึงแล้ว อ๊า” สิงห์ส่งแรงกระแทกเข้าใส่อย่างไม่ยั้ง เสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่น เคล้าเสียงเตียงลั่นเป็นจังหวะก่อนที่จะปลดปล่อยตามถั่วไปติดๆ แล้วฟุบทับนิ่งอยู่บนตัวของถั่วที่ยังกอดรัดแน่นไม่ยอมปล่อย
“พักเหนื่อยก่อน เดี๋ยวค่อยต่อกันอีกรอบ”เมื่อลมหายใจเริ่มเข้าที่เข้าทาง สิงห์พลิกตัวลงนอนหงายด้านข้างตัวถั่ว
“ตามใจเถอะ แต่ถามหน่อยดิสิงห์ ทำไมต้องรอจนถึงนี่ถึงได้มามีอะไรกับกูได้วะ ทั้งที่กูก็อ่อยมึงออกจะทุกวันขนาดนั้น” ถั่วพลิกนอนตะแคงเอามือกอดสิงห์เอาไว้
“ก็บอกแล้วว่าชอบให้แกตามตื้อ ชอบตอนแกอ้อนมันน่ารักดี แล้วอย่างสุดท้ายคือ ชั้นอยากให้แกพูดออกมาว่าจะยอมเป็นรับอย่างเต็มใจ” สิงห์หันมายิ้มก่อนที่จะยื่นหน้าเข้ามาจูบ
“ไม่เห็นต้องรอเลยแค่แกบอกมาคำเดียวยังไง กูก็ยอมมึงอยู่แล้ว ไอ้สิงห์บ้า เสียเวลาชิบ แล้วถ้ายังไม่พูดล่ะ” ถั่วบนออกมาหลังจากดันหน้าสิงห์ออกห่าง
“ ยังไงก็ต้องพูดน่า แล้วก็อย่างที่บอกไงว่าชอบให้อ้อน ก็ตอนอ้อนๆ มึงน่ารักจะตาย เอาน่าไม่ต้องกลัวเสียเวลาเดี๋ยวคืนนี้ all night ต่อด้วยพรุ่งนี้ เที่ยงวันยันเที่ยงคืนเลย งั้นอย่าช้าเริ่มยกสองเลยละกัน”
“ไอ้บ้าสิงห์ ฮื้อ..” ได้ ชอบให้อ้อน เดี๋ยวจะอ้อนให้ไปไหนไม่รอดเลยไอ้สิงห์
....
..
.
The end
หัวข้อ: เรื่องสั้นx[[#79 มะไฟ 05จบ]] p.58 x 07/07/59 (อ่าน 560153 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก