เกมส์...เลือดท่วมจอ เกมส์ ออนไลน์เสมือนจริง ที่จะให้คุณได้สัมผัสถึงความแตกต่าง เกมส์ที่ให้คุณทำได้ทุกสิ่งที่ปรารถนา เมื่อคุณเข้าไปในเกมส์นั้นคือโลกที่คุณจะสรรสร้างมันได้ด้วยตัวคุณเอง มากับเราสิ แล้วคุณจะได้หลุดพ้นจากกฎเกณฑ์ ทั้งปวง ก้าวเข้ามาสิ มาแสดงตัวตนที่แท้จริงของคุณ......
ด้วยเครื่องเล่นรุ่นใหม่ที่คุณสามารถออนไลน์ติดต่อกันได้ถึงสิบวันโลกจริงหรือเท่ากับหนึ่งเดือนโลกออนไลน์เลยที่เดียว
“ ฮะฮะฮะ ข้าจะครองโลกในโลกเกมส์ออนไลน์แห่งนี้ แล้วคอยดูนะเว้ย โอ้น็อต ไอ้ธง ไอ้ชัด อยากหนีมาเล่นไม่ชวนกูแล้วพวกแกจะหรู้ซึก” ในเกมส์หลายๆเกมส์ที่อ่านมาจากในเน็ต พวกคนที่เข้ามาใหม่ๆ มักจะฟลุ๊กได้อะไรดีๆ เสมอเลย อย่างเราก็พวกเข้าใหม่นี่หน่ามันน่าจะมีอะไรดีๆ ตกมาบ้างเอาวะ
“ คนที่จะได้เค้าไม่เดินตามทางคนอื่น มักหลงหรือมั่วไปในทางที่มือใหม่คนอื่นไม่ไป เอาหละเขาว่าซ้ายเราก็ขวาดิวะ”
“เอ้า หน้าเดิน” นายธนบัตร หรือไอ้บัตร ของเพื่อน ได้แอบเพื่อนๆ เข้ามาเล่นเกมส์ออนไลน์ หลังจากที่แอบได้ยินว่าเพื่อนคุยเรื่องเกมส์กัน แล้วไม่ชวนด้วยเหตุผลที่ว่า
“ไอ้บัตร เพื่อนเลิฟ เกมส์ที่พวกกูเล่นหนะนะ มันมีแต่ฆ่ากัน ไม่ฆ่ามัน มันก็ฆ่าเรา แม้แต่สัตว์เล็กอย่างกระต่ายมันก็ยังพร้อมที่จะเรียงคิวเข้ามาฆ่าเราเลยนะเว้ย แกคิดว่าหน้าอย่างแกจะไหวหรือวะ มีดบาดยังร้องซะนึกว่านิ้วขาด ตบยุงตายมึงยังร้องให้จนพวกกูคิดว่าญาติเสียซะขนาดนั้น เกมส์นี้นะเว้ย เลือดท่วมจอ นี่แค่คำโฆษณานะ ข้าว่าแกเห็นกล่องเกมส์คงหน้าซีดเป็นลมไปก่อนจะได้ซื้อนั้นแหละวะ” ไอ้น็อตไซโคซะเห็นภาพ
“ไรวะไอ้บัตร แค่ฟังมึงยังทำหน้าผะอืดผะอมแล้ว มึงยังคิดจะรอดหรือวะ” ไอ้ธงตบซ้ำ
“อ่อนๆ อย่างมึง กูว่าไปเล่นเกมส์แต่งตัวตุ๊กตาดีกว่าว่ะ น่าจะเหมาะกะมึงมากกว่า แล้วอีกอย่างแค่เห็นหน้าขาวๆ ปากแดงอย่างมึง ในเกมส์ใครที่ไหนมันจะกลัววะ ดีไม่ดีเค้าจะเอามึงไปเป็นฝ่ายเสบียงซะเท่านั้น หรือไม่ก็เอาไว้คอยรับใช้เจ้าใหญ่นายโตซะมากกว่าเปลืองตัวเปล่าว่ะ”ส่วน ไอ้ชัดมันเหยียบซะจนดินเลย เมื่อเพื่อนว่าอย่างนั้นทำให้แรงอึดที่จะลุยเดี่ยวสร้างชื่อ ในเกมส์ เลือดท่วมจอ เพื่อลบคำสบประมาท เลยตัดสินในเอาเงินที่เก็บออมไว้ไปซื้อเครื่องเล่นเกมรุ่นใหม่และเกมส์ทันที
“ไหนมันว่าแค่กล่องก็สยองแล้ววะไม่เห็นมันจะน่ากลัวตรงไหนเลยก็แค่รูปนักรบถือดาบกำลังยืนจ่องตากันแค่น๊ะ”
################################
“เอ้า เดินมาตั้งนานยังมาเจอตัวอะไรซักตัว เหนื่อยก็เหนื่อย หิวก็หิว มีดก็ไม่มี กระติกน้ำก็ไม่มี จะมืดแล้วด้วยทำไงดีวะเนี่ย” บนจนหมดแรงจะเดินต้องทรุดลงนั่งที่โคนต้นไม้ใกล้ๆ แต่ด้วยความหิวและเหนื่อยทำให้ความง่วงมาเยือนอย่างรวดเร็ว เมื่อลืมตาตื่นอีกครั้งก็มืดมากแล้วกดดูที่นาฬิกาผู้เล่นที่ข้อมือก็เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว
“หิว หิว หิว หิว หิวโว้ย” และแล้วสิ่งไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อมีแสงสีนวลส่องสว่างออกมาจากต้นไม้
“เจ้าเป็นคนแรกที่เป็นมือใหม่และเข้ามาในเขตป่าปริศนาและพูดคำว่าหิวครบเจ็ดครั้งภายในเวลาเจ็ดชั่วโมง” ผู้ฉิงชุดขาวที่ปรากฏออกมาเมื่อแสงหายไปพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดัดจริต
“เจ้าพร้องจะรับภารกิจจากข้าหรือไม่ moon” npc นี่หน่า เอาเว้ยอย่างงี้ต้องเป็นของดีแน่
“รับครับ”
“ดีนี่คือของที่เจ้าจะต้องนำไปส่งให้ถึงมือราชามังกรไฟที่หมู่บ้าน หื่นหวล เมืองหลวงของอาณาจักร เจ้าสำราญ ภารกิจนี้เป็นภารกิจต่อเนื่องเมื่อเจ้าสำเร็จภารกิจแรกแล้วราชามังกรไฟจะบอกภารกิจต่อไปกับเจ้าเอง” นางทำท่าว่าพอพูดจบก็จะหายไปทันที
“เดี๋ยวครับ แล้วจะไปหมู่บ้านนั้นต้องไปทางไหนครับ” หมู่บ้านไรวะชื่อน่าสยิวกิ้วจริงๆ
“เฮ้ยข้าก็ลืมไปว่าเจ้ามันมือใหม่ แต่ไม่คิดว่าเจ้าจะไม่อ่านคู่มือเกมส์ด้วยอีกต่างหาก ที่นาฬิกาผู้เล่นมีปุ่มมากมายเจ้าก็ลองไปกดหาดูละกันว่าอันไหนเป็นปุ่มแผนที่ โชคดี” พอพูดจบนางก็หายตัวไปทันที สิ่งที่นางต้องการให้นำส่งเป็นแค่แผ่นป้ายสีทองที่มสีตัวอักษรยึกยืออ่านไม่ออกอยู่ เอาวะไงก็ยังมืดอยู่ใช้เวลานี้กดหาปุ่มอะไรเล่นดูก่อนดีกว่า
นะห้องผู้คบคุมเกมส์
“นังลิลลี่ แกไม่โหดไปหรือยะแทนที่จะแนะนำเส้นทางเค้าหน่อยจะได้ไม่ลำบากนักแกก็เล่นโยนภารกิจให้แล้วชิ่งมาเลยของกินซักติ้ดก็ไม่ให้นังงก”
“นังเยลลี่ แกอย่ามาว่าชั้นนะยะ ก็ชั้นหมั่นไส้นังหน้าสวยนั้นนี่ ไรเป็นมือใหม่แท้ๆ มีสิทธิอะไรได้เข้าพบคุณชายเจ้าสำราญของชั้น ชิแค่ชั้นบอกให้ลองกดปุ่มที่นาฬิกาก็บุญโขแล้วนะเดี๋ยวของกินมันก็เด้งออกมาเองนะแหละ”
“นั้นสินะพอจบภารกิจนี้ยังจะได้เข้าพบคุณชายหน้าหยกของชั้นอีกต่างหากนี่หน่าอี๋อย่างงี้มันต้องแกล้ง” โฮ่ โฮ่ โฮ่
###########################
เช้าแล้ว ส่วนผมก็อิ่มหนำเป็นที่เรียบร้อย เมื่อได้ทดลองกดปุ่มมั่วไปให้โดนด่าบ้าง และแล้วก็มีของกินเด้งออกมาพอสวาปามเข้าไปจนติดคอก็กดปุ่มต่างๆมั่วๆ จนมีน้ำเด้งออกมา ตอนนี้รู้ละว่าปุ่มเขียวคืออาหาร สีฟ้าคือน้ำ สีส้มคือช่องสือสาร สือดำคือแผนที่ สีเหลือง เอ่อ ช่างมันเถอะ
“เอาหละได้เวลาออกเดินทาง” จากแผนที่บอกว่าให้เดินไปทางซ้ายจนเจอบึงน้ำขนาดมหึมา หือ เสียงอะไรหว่า ดังครึกๆมาจากทางด้านหลัง
“เฮ้ย ฝูงกระทิง ชิบหายแล้ว” แล้วก็ออกโกยหน้าตั้งไปทันทีวิ่งไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แต่กูเหนื่อย
“ไอ้กระทิงบ้าเมื่อไหร่จะเลิกตามกูซักที้” โหแต่เผลอหน่อยเดียวรากไม้มันมาจากไหนวะมาขวางหน้ากรู แล้วไง ก็ล้มซิครับ
“แอ๊ก ตายแน่กรู” เวลาผ่านไปแต่ทำไมฝ่าเท้าฝูงกระทิงยังไม่มาสัมผัสร่างกรูวะ เลยค่อยลืมตาขึ้นดู
“หือ มันหายไปไหนหมดเลยเนี่ย” ก้มสำรวจร่างกายตัวเอง
“เฮ้อ ครบท่วนไม่บุบสลาย”
“สุดสวยไม่คิดจะหันมาขอบคุณพี่บ้างเลยหรือไงจ๊ะ” ไอ้ลิเกมึงเรียกใครวะ
“นายเรียกใครว่าสุดสวย”
“ก็ที่นี่มีสุดสวยอยู่คนเดียวก็ต้องเรียกสุดสวยสิ” ไอ้เวร อย่าให้กูมีมีดนะไม่งั้นจะจับมาเจี๋ยนซะให้
“ขอบใจ เราไปได้แล้วใช่มั้ย” พูดจบก็สะบัดกหน้าจะจากไป แต่ไอ้ปลาหมึกนี่กลับ จับแขนเอาไว้
“นายต้องการอะไร ปล่อย..” ไอ้ปลาหมึกนี่บอกให้ปล่อยมึงเสือกรัดกูทำไมเนี่ย เฮ้ยนี่มันกลางป่ากลางเขาแถมกลาวแจ้งอีกต่างหากมึงมากอดมาถอดกูทำม้าย
“ไอ้เหี้ยนี่ ปล่อยกูนะ” ผมใช้ที่เผลอถึบมันออกจากตัวแล้วรีบวิ่งหนี่อย่างสุดชีวิต
“โอ้ย” ตุ้บ(เสียงก้นกระทบพื้น) ชนอะไรอีกวะเนี่ย
“เป็นอะไรมากมั้ย” ไม่มากแค่กูเจ็บ
“ไม่”
“สุดสว..” เมื่อได้ยินเสียงสยองก็เลยรีบเข้าไปหลบที่หลังของคนตัวโต(โตกว่าผม) ทันที
“ท่านชายเจ้าสำราญ ชิ ถือว่าวันนี้ข้าดวงซวย” แล้วมันก็กระโดดหายไปอย่างรวดเร็ว ไรวะเก่งขนาดนี้อย่างงี้มันก็ล้อเราเล่นมาตลอดดิ
“เจ้ามาทำอะไรในป่าแห่งนี้” อย่าให้กูเกิดมาหล่อแบบนี้บ้างนะ อื่ม
“เราได้รับภารกิจไปพบราชามังกรไฟ เฮ้ย.ย” ยังพูดไม่ทันจบมันกลับดึงเอาผมเข้าไปกอดซะงั้น ไรวะเกมส์เหี้ยนี่มีแต่คนหื่นๆ หรือไงวะเนีย
“ปล่อย” แต่ไม่ว่าจะดัน จะผลักจะเตะถีบมันแค่ไหนมันก็ไม่ปล่อย เลิกก็ได้วะกูเหนื่อย พอผมเลิกดิ้นมันก็หิ้วผมเข้าเอวแล้วกระโดดสามสี่ที่ทัศนียภาพจากป่าก็กลายเป็นปราสาทราชวังไปในพริบตา
“นายรอที่ห้องนี้ก่อนนะเดี๋ยวนายจะได้พบราชามังกรไฟ” แล้วมันก็เดินออกไป
“หา ง่ายๆ แค่เนี้ย” อ๋อ ลูกฟลุ๊กของมือใหม่ไงกูลืมได้ไงวะ มันบอกให้รอ ได้ นอนรอมันดีกว่า ที่นอนหนานุ่มเชิญชวนชะมัด ผมไม่รู้ว่าผมหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่แต่พอลืมตาขึ้นมาห้องที่เห็นมันไม่ใช่ห้องที่นอนในตอนแรกแล้ว และผมก็ไม่ได้อยู่บนเตียงแต่เพียงลำพัง มีผู้ชายเปลือยสามคนอยู่บนเตียง ใช่สามคนเพราะหนึ่งในนั้นคือผมส่วนอีกสองคนคือ คุณชายเจ้าสำราญกับอีกคนเป็นใครก็ไม่รู้ มันสองคนกำลังนัวเนียกับร่างกายผมอย่างเมามัน
“อ๊ะ อืม ปล่อยกูน้า ..อ๋า อ๊ะ ไอ้เหี้ยนี่ ปล่อยกู อ๊า” ไอ้คนที่มุดหัวอยู่ที่ช่วงล่างมันใช้ลิ้นเลียที่น้องชายของผมที่โด่อยู่ตรงหน้ามัน ทั้งเลีย ทั้งดูด
“อ๊ะ อือม อ๊า” สะโพกผมไปแล้วครับ มันยกขึ้นไปตอบสนองปากที่กำลังจะทำให้ผมเสร็จกิจอยู่ลอมล่อนั้นแล้ว
ที่ผมทำได้ตอนนี้ก็แค่อ้าปากให้กว้างแล้วเอาแต่ครางด้วยความเสียวสยิวสุดยอดเท่านั้น แต่ไอ้คุณชายมันไม่ยอมให้ผมอ้าปากไว้เปล่าๆมันดันเอาของมันมายัดเข้าปากผมแล้วให้ผมช่วยมันบ้าง ผมก็ทำสิครับ ก็อารมณ์พาไปซะขนาดนั้นแล้วจะช้าอยู่ใย จนผมเสร็จแล้วไอ้คุณชายยังไม่ถึงซักทีส่วนไอ้คนที่อยู่ด้านล่างมันคงทนไม่ไหวเลยยกขาผมขึ้นแล้วอ้าออกกว้างๆ ก่อนที่จะยัดเอาน้องชายตัวแข็งเป็กเข้ามาที่ประตูหลังผมจนผมต้องคายของไอ้คุณชายออกจากปากแล้วมาด่ามันแทน
“ โอ้ยยยย..ไอ้เหี้ยนี่ กูเจ็บ ทำเบาไม่ได้หรือไงวะ กูไม่เคยนะโว้ย ซี๊ด ..อู้วว” มันฟังซะที่ไหน้ มันยิ่งดันเข้ามามากขึ้นแรงขึ้น ไอ้ซาดิสเอ้ย แต่ปากผมไม่ว่างไปด่ามันต่อเลยได้แต่ด่าทางสายตาแทน แต่มันกลับยิ้มแล้วก็กระแทกเข้ามาซ้ำๆ เน้นๆ จนมันเสร็จนั้นแหละมันถึงได้ถอนตัวออกไป ให้ไอ้คุณชายจอมอึดเข้ามาแทนที่ ไอ้คุณชายก็ใส่ไม่ยั้ง เหมือนกันจนผมได้แต่นอนครางไม่เป็นภาษา แค่นั้นมันยังไม่หนำใจจับผมพลิกให้คว่ำหน้ากับที่นอนแล้วมันก็กระหน่ำเข้ามาไม่ปันยะปันยัง
“โอ้ยย อือม ....อ๋า เบาๆ ฮื้อ โอ้ย โอ้ยยย” พอคนนี้เสร็จคนนั้นก็ต่อ ทั้งบนทั้งล่างจนระบมไปหมดแล้ว ไม่รู้กี่รอบกี่เที่ยว ที่พวกมันหมุนเวียนกันมาวุ่นวายกับร่างกายผม กว่าพวกมันหนำใจกันผมก็หมดสภาพ หลับสนิทไปยันเที่ยงอีกวัน ตื่นขึ้นมาก็หาทางหนีจากไอ้หื่นสองตัวนี่แต่มันเปลี้ยไปหมด นี่ขนาดในเกมส์นะยังทำซะเหมือนจริง จนผมหมดหนทางจะหนีได้ในวันนี้
“อ้าวตื่นแล้วหรอดีเลย เรามาแนะนำตัวกันหน่อยดีกว่านะเมียจ๋า” กรี๊ด ไอ้เหี้ย ใครเมียมึ้ง
“ไม่ต้องด่าทางสายตา ก็น้องหนูนั้นแหละเมียที่น่ารักของพี่พี”
“ส่วนพี่ ศิลานะครับ น้องชื่ออะไรอะ”
“บัตร ธนบัตร อุ๊บ” ไม่ทันแล้วปิดปากตัวเองตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว ชิบหายเอ้ย ไปบอกเค้าทำไม๊ นี่มึงอยู่ในเกมส์นะไอ้เหี้ยบัตร มันน่าตบปากตัวเองจริงๆ
“มูน ผมชื่อ M o o n มูนแล้วนายสองคนเป็นใคร อ๊ะ อย่าเสือกตอบว่าผัวกูนะ ไม่งั้นกูถีบจริงๆ ด้วย” อย่ามาเสือกหัวเราะนะเว้ย
“เอาน่า เอาน่า พี่พีก็คุณชายเจ้าสำราญเป็นคนรับภารกิจจากน้องมูนคนแรก และเป็นคนพาน้องไปหาราชามังกรเมื่อตอนที่น้องมูนหลับพริ้มน่าลักหลับไงครับ” แหมหน้าตาน่าโดดถีบจริงๆ
“ส่วนพี่ก็เป็นคนรับภารกิจที่เป็นภารกิจต่อเนื่องของน้องมูนนั้นแหละพี่มีฉายาในเกมส์ว่าคุณชายหน้าหยกและภารกิจที่สองก็คือน้องมูนต้องอยู่กับพี่ทั้งสองคนที่ห้องนี้เป็นเวลาอย่างน้อยห้าวันในเกมส์ และอยู่ด้วยกันห้ามห่างกันเกินสามสิมเมตรอีกสิบวันในเกมส์ครับ”
“แล้วหลังจากห้าวันล่ะ ผมจะทำอะไรได้มั่งแล้วผมจะได้เพิ่มเลเวลกับเค้าบ้างมั้ยเนี่ยผมต้องเป็นผู้เล่นแนวหน้าของเกมส์นี้ให้ได้ในสิบวับวันโลกจริงซะด้วยแถมถ้าต้องไปฆ่าใครหรือตัวอะไรนะผมคงสู้เค้าไม่ได้แน่เลย” หน้าผมคงดูยุ่งยากใจมากๆ พวกเค้าเลยช่วยกันกอดผมเพื่อปลอบใจเป็นการใหญ่
“เรื่องเลเวลไม่มีปัญหาพวกเราช่วยได้ให้ขึ้นพรวดเดียวหลายสิบก็ได้ เพราะเมื่อคลีคลายภารกิจได้แล้วพวกเราจะเป็นเหมือนผู้เล่นในตำนานไม่มีใครกล้ามายุ่งกะเราหรอก เพราะภารกิจแต่ละอันเป็นภารกิจเฉพาะบุคคลทำได้ครั้งเดียว” คุณชายเจ้าสำราญพูดจบคุณชายหน้าหยกก็เสริมมาว่า
“ตอนที่เข้าเล่นเกมส์ที่อาคารเริ่มต้นไม่ได้สมัครเพื่อเลือกภารกิจส่วนตัวใช่มั้ย หรือไปอ่านในเน็ตแล้วอยากทำภารกิจของเราเลยเลือที่จะรับภารกิจนี้อะ แต่น้องมูนแน่มากเลยนะมีคนเป็นพันนะที่เข้ามาทำแต่ไม่มีใครผ่านการคัดเลือกของไอ้คุณชายเจ้าสำราญได้ซักคน”
“เปล่า เราไม่ได้ให้น้องเค้าทำไรเลยเพราะเราบังเอิญเก็บน้องเค้าได้ที่ชายป่าเลยพาเข้าเมืองมา แอบมองเค้าตอนนอนแล้วเกิดอารมณ์ว่ะเราเลยให้ผ่าน” อ้าวไอ้คุณชายหื่น แต่ช่างแม่ง ไงก็แค่สามสิบวันในเกมส์แค่นั้นออกไปได้เมื่อไหร่กูจะลบไอดีทิ้งแม่งเลยคอยดู และตลอดเวลาที่ผมยังอยู่ในเกมส์ผมก็ไม่เคยได้ห่างไปจากไอ้หื่นสองตัวนี่จริงๆจนวันที่สิบในโลกภายนอกผมโดนบังคับออฟไลน์ กรี๊ดสวรรค์มีตาจริงๆ ถ้าต้องอยูกับพวกมันนานกว่านี้นะผมคงต้องเดินขาถ่างติดมาในโลกจริงด้วยเป็นแน่ เพราะมันสองคนผลัดกันหื่นไม่เป็นเวล่ำเวลาแต่สม่ำเสมอทุกวันไม่มีขาด เมื่อออกมาในโลกความเป็นจริงผมลองเช็คเรทติ้งด้วยชื่อมูนดูปรากฏว่าระดับชื่อเสียงทะลุเป้าเพราะคนคลิกเข้าไปดูหลายแสนคลิก ด้วยความอยากรู้ว่าเค้าเข้าไปดูอะไรกันเลยคลิกชื่อตัวเองบ้างก็คนมันไม่เคยเล่นเกมส์นี่ครับ พอเข้าไปเห็นเท่านั้นแหละน้ำลายแทบหก ไม่ใช่ว่ามันเอ็กมากนะจนน้ำลายไหลแต่ใช่มันเอ็กมากจนอ้าปากค้างไปเลยต่างหากก็มันคือทุกฉากทุกตอนที่ผมกับไอ้สองตัวนั้นมีไรกันคลิกเลือกวันเลือกเวลาจะดูซ้ำกี่รอบใกล้ไกลแค่ไหนก็ได้เพียงแต่รูปที่ได้ดูมันจะเป็นเหมือแอนิเมชั่นของเกมส์เท่านั้น ตอนนี้มูนเป็นตัวละครในเกมส์ที่มีคนอยากแย่งชิงไปไว้ในคอลเล็คชั่นเป็นอันดับหนึ่ง สาเหตุเพราะได้หักหน้าสองคุณชายหนึ่งละอีกหนึ่งคือจากอนิเมชั้นที่ดูทุกคนลงความเห็นว่า ....เด็ด กูอยากตายยยยย
#########################
วันนี้ผมได้ก้าวมาเป็นชนชั้นแนวหน้าในโลกเกมส์ในเวลาสิบวันโลกนอกเกมตามที่ปรารถนา (แค่ต้องทนให้ไอ้หื่นสองตัวนั้นมันปู้ยี่ปู้ยำเอาตามใจตั้งเกือบเดือน) เกมส์ที่ไอ้พวกนั้นมันเล่นจนผมต้องเล่นตามก็ดันเป็นเกมส์ชายเหนือชายซะงั้น แล้วไอ้สามตัวนั้นมันอยู่ตรงไหนในเกมส์
หนอยหลอกกันได้ว่าเกมส์ซาดิสฆ่ากันเป็นว่าเล่น เลือดสาดท่วมจอ ซาดิสหนะใช่ก็ไอ้สองตัวนั้นมันซาดิสจะตาย เลือดท่วมจอก็ใช่ดูทีไรเลือดกำเดากระฉูดทุกที อ้าวนั้นไงไอ้เพื่อนทั้งสามมาสุมหัวกันอยู่นี่ นี่เอง
“ไงไอ้สามตัว ปิดเทอมไม่โทรหากูเลยนะหมกมุ่นกะเกมส์ดิ” ผมเดินเข้าไปร่วมวงกันพวกมัน
“อ้าวบัตร นายไม่โกรธเราสามคนนะที่ไม่ให้นายเล่นเกมส์ด้วยอะ พวกเราแค่เป็นห่วงนายเท่านั้นเอง ก็ตอนนั้นเราเพิ่งเริ่มเล่นเรามันก็แค่ลิ่วล้อเค้าถ้านายเข้าไป พวกเราก็จะปกป้องนายไม่ได้ แต่ตอนนี้พวกเราเพิ่มระดับจนได้เป็นถึงเจ้าเมืองแล้ว เราเลยเอาเกมส์มาให้นาย เย็นนี้ลองเข้ามาเล่นนะพวกเราจะไปคอยรับนายที่จุดกำเนิด” ธงเป็นคนอธิบาย ชัดส่งกล่องเกมส์มาให้
“งั้นรีบกลับบ้านกันเถอะ พวกเราก็จะรีบออนไลน์ไปรอนาย” แล้วมันก็รีบแยกย้ายกันไปทันที แค่กล่องก็เลือดสาด หัวหลุดจนน่าแขยงแล้วแต่ที่ทำให้ผมถึงกับพูดไม่ออกกลับเป็นชื่อเกมส์นั้นต่างหาก ‘เกมส์ฆาตกรชิงเมือง’ ไอ้เลือดท่วมจอที่ว่ามันอยู่ตรงไหน แล้วเกมส์ที่กูเล่นอยู่นี่มันอะไรวะ กูอยากเป็นลมแต่ก่อนที่ผมจะได้ลงไปกองที่พื้น ก็มีมือเข้ามารัดที่รอบเอวไว้แล้วดึงผมเข้าไปกอด
“และแล้วพวกเราก็หานายจนเจอ พระจันทร์ดวงน้อยของเรา” จ๊ากกกกกกก เจ้าป่าเจ้าเขาช่วยลูกช้างด้วย.....
The end