หัวข้อ: เรื่องสั้นx[[#79 มะไฟ 05จบ]] p.58 x 07/07/59

[Ryojung]

ใจตรงกันอ่า  หวานนนนน หื่นๆ ก๊ากกกก สรุปได้รับได้รุกกันสมใจ

[monoo]

ใจตรงกันหลายเรื่องนะเนี้ย
 

[golove2]

เท่าเทียมกัน ไม่มีใครเสียเปรียบ


 

[little_munoi]

เหนือ่ยไม๊อ่ะ ผลัดกันรุก ผลัดกันรัก รักกันๆ
 

[SuSaya]

ร้อนอ่ะ...ฝนจะตกก็ไม่ตก ยิ่งมาเจอเดย์กับวันยิ่งไปกันใหญ่

[Whatever it is]

เรื่องแฝดสา่มนี้แปลกๆนิดนึง แบบว่ารุ่งไม่หวงแฟนเลยแฺฮะ เหมือนกะตั้งใจจะแชร์แฟนอยู่แล้ว แปลกแต่จริง งืมๆ เรื่องแบบนี้ก็เหมือนจะให้เดาว่าปกติแฟนของแฝดสามคนนี้จะมีสามีสามคนเสมอรึไงหว่า

เราอาจจะคิดมากไป แต่เรื่องอื่นเหมือนเริ่มต้นก็หลายคนมาเลย แต่เรื่องนี้่ สองคนเริ่มมาแบบคนเป็นแฟนกันปกติ เลยไม่ค่อยชินที่จะคิดว่าคนที่เคยเป็นแฟนกันมา แบบมีแค่สองคนมาตลอดๆ อยู่ๆให้แฟนไปมีอะไรกับคนอื่น แล้วมันเฉยๆ เออๆ โอเค เรามาหมู่กันเหอะ กันได้ง่ายๆเลยเหรอ แปลกๆอะค่ะ

แต่ถ้าไม่คิดรายมาก อ่านเพลินๆก็ อ่านะ 

[jiki]

รู้งี้ รุกกันตั้งนานแล้วเนอะ วัน เดย์

[a_tapha]

เอิ่ม!! เรียกเลือดขนาดนี้ขอตายอย่างสงบเถอะนะ   

[skidK]

ผมเป็นแค่คนธรรมดาคนนึงแต่ใครก็อย่ามาแหยมกะผมสุ่มสี่สุ่มห้านะครับ ผมไม่รับรองความปลอดภัย  แต่ตั้งแต่เข้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยนี้ผมกลับต้องให้ใครคนนึงคอยดูแลเมื่อมีคนมาหาเรื่อง ก็คณะผมกะคณะโน้นมันก็ไม้เบื่อไม้เมากันตลอดนี่หว่า แต่ผมไม่เคยหาเรื่องใครก่อนนะครับ  ก็ทำไมต้องไปเหนื่อยกับเรื่องไร้สาระแบบนั้นด้วย  แต่ใครก็รู้ถึงเราไม่ไปหา แต่เรื่องมันก็วิ่งมาหาเราเองได้  ก็อาจจะเพราะหน้าตาที่ใครเห็นก็มักว่า ‘หน้ามึงกวนตีน’ ก็คนเราเลือกได้ที่ไหน แต่ผมไม่เคยกลัวใครอยู่แล้ว แต่วันนั้นคงเป็นดวงซวยของผมเองที่เผลอไปโดนรุมตีนเข้าและก็พอดีที่ไอ้พี่ภพมันดันมาเห็น

“เฮ้ย พวกมึงทำไรน้องกู” แล้วรายการเอาคืนเรียงตัวก็เริ่มขึ้นส่วนผมก็ได้แต่นั่งมองเอ๋อๆ อย่างชื่นชม ‘แม่งเท่ว่ะ’ ไม่ได้ไปช่วยมันแต่อย่างใด  พอมันเสร็จเรื่องกะไอ้พวกนั้นแล้วมันก็กลับมาหิ้วผมกลับคณะ

 หลังจากวันนั้นผมก็มักจะออกไปหาเรื่องให้มีคนมาช่วยอยู่เป็นนิจ แต่ก็ไม่ได้โง่ออกไปหาคนเดียวให้เจ็บเปล่า แค่ใครไปไหนผมก็ไปด้วยและทุกครั้งที่ผมออกไปก็จะมีไอ้พี่ภพนี่แหละตามไปหิ้วผมกลับมาไม่ว่าไอ้พวกที่ผมออกไปด้วยจะชนะหรือแพ้ แต่ผมไม่เคยมีแม้กระทั่งรอยเท่าขนแมว
“ดล พี่ว่าเราอย่าไปไหนมาไหนคนเดียวเลย” แล้วจากนั้นไม่ว่าจะไปที่ไหนก็จะมีพี่ภพเป็นเงาตามตัวทุกครั้งไป จนผมย้ายจากหอในมาหอนอกพี่ภพก็ลากเอาผมไปอยู่ที่หอของเค้าอีกนั้นแหละ

“พี่ว่าเราอย่านอนคนเดียวเลย พี่เป็นห่วง” งะอันนี้ไม่รู้ว่าเป็นห่วงกลัวผมจะไปทำหน้ากวนทีนผีสางที่ไหนหรือไงแต่ผมมันคนไม่มีปากมีเสียงนี่ พี่เค้าว่าไงผมก็ว่าตามเค้า  นอนกับพี่เค้าก็ดี อบอุ่นดีผมชอบ  เราอยู่ด้วยกันมาสามวันแล้ว เช้าพี่ภพไปส่งเรียน เย็นก็กลับด้วยกัน นอนก็นอนด้วยกันแต่มันก็ยังไม่มีอะไรกระดึ้บไปมากกว่านั้นซักที

 งานนี้คนไม่มีปากมีเสียงคงต้องลงมือยั่วซะหละมั้ง ก็การยั่วมันไม่ต้องใช้เสียงนี่มันใช้แต่ร่างกาย แถมช่วงนี้พลังงานเหลือเฟือ หากิจกรรมในร่มทำบ้างน่าจะดี แล้วปฏิบัติการยั่วแบบซึ่งๆ หน้าก็เริ่มขึ้น ตั้งแต่ใส่กางเกงนอนขาสั้นกับเสื้อเชิ้ตไม่ติดกระดุมเดินร่อนทั่วห้อง  ถ้าถอดได้คงทำไปละแต่ก็นะเค้าว่าวับๆ แวมๆ มันเร้าใจกว่าเปิดกันจะจะและน่าจะจริง  น่านต้องอย่างงั้นพี่ภพแอบเหล่จนตาจะกลับอยู่ละอุอุ ตอนนอนก็พยายามเบียดๆเข้าไป ก่ายบ้าง กอดบ้าง อ๋าย ลุกแล้ววุ้ย อะไรลุกหรือครับ ก็นั้นแหละ ไอ้นั้นหนะแหละครับ ไรอะพี่ภพยังมาทำเป็นหลับ ก็ได้วะเริ่มเองก็ได้ เดี๋ยวคอยดูถ้ายังนอนเป็นสากอยู่อีก จะย้ายออกจากหอเลยไอ้บ้านี่

                         ####################


ก็ในเมื่อนอนนิ่งดีนักผมเลยลงมือจับซะเอง ก็จะอะไรล่ะครับที่ควรจับก็ไอ้ที่ลุกตั้งจนแข็งอยู่กลางตัวพี่เค้าอะสิ นี่ผมทั้งจับ ทั้งลูป ทั้งคลำ จนตอนนี้ล้วงเข้าไปจับด้วยมือเปล่าแล้วนะไอ้พี่ภพยังนอนเฉย หรือจริงๆแล้วพี่เค้าไม่ได้คิดอะไรกับผมเลย  ทุกอย่างที่ผมเห็นที่ผมรู้สึกนั้น ผมคิดไปเอง พอคิดได้แบบนั้นผมก็เลยหยุดทุกอย่างที่ผมทำถึงมันจะขายหน้าและน่าอับอายไปบ้างแต่ในเมื่อผมชอบพี่เค้าและผมได้ทำจนถึงที่สุดแล้วแต่ไม่มีการสนองตอบมาก็แค่นั้นไม่ต้องยื้อกันอีกต่อไป พรุ่งนี้ผมจะย้ายออก ไม่จำเป็นต้องอยู่ให้ตัวเองเจ็บ  การตื้อมันคือการหนีปัญหาทำให้เกิดการเจ็บผ่อนส่งแถมยังต้องเจ็บหนักตอนสุดท้ายอีกต่างหากแล้วเรื่องอะไรผมถึงต้องไปทำแบบนั้นด้วย  พอคิดได้อย่างงั้นผมเลยลุกออกจากที่นอน หยิบหมอนผ้าห่มของผมเดินออกนอกห้องไปนอนที่ห้องรับแขกผมตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตีห้า เพื่อที่จะได้มีเวลาเก็บของแล้วย้ายตัวเองออกไปแล้วผมก็นอนหลับๆตื่นๆ ไปจนตีสี่เลยตัดสินใจลุกไปเก็บของบางส่วนก่อนแล้วถึงได้เข้าไปอาบน้ำ แต่พอออกมาจากห้องน้ำข้าวของเสื้อผ้าที่ผมเก็บไว้ก็กลับเข้าไปอยู่ในตู้อีกเหมือนเดิม พอหันไปมองไอ้พี่ภพก็เห็นทำเป็นหลับอยู่
“พี่ภพ พี่จะเอาไงกับผมแน่ ถ้าพี่ไม่ลุกมาพูดกันให้รู้เรื่องก็ไม่ต้องพูดกันอีกเลยนะ” พอผมพูดจบพี่เค้าก็ลุกมาบิดขี้เกียจ ใต้ตางี้คล้ำเชียว
“ก็ไม่เอาไง พี่ไม่ให้ดลย้ายออกไปไหนก็แค่นั้น” ไรวะสั้นๆ ง่ายๆ แค่เนี้ย
“แล้วพี่จะให้ผมอยู่ทำไม โว้ย ไม่พูดด้วยแล้ว ผมจะย้ายแค่นั้นเหมือนกัน จบ”
“ไม่ พี่ไม่ให้ดลไป ดลต้องอยู่ที่นี่ นะครับ” ไม่พูดเปล่าพี่ภพเข้ามาคว้าเอวผมไว้แล้วลากผมไปกดที่เตียง หนอยทีเมื่อคืนกูอ่อยซะขนาดนั้นมันกลับเฉย ดีเล่นตัวเอาโล่ซะหน่อยดีกว่า
“ไม่ ดลจะย้ายออก พี่ภพก็ไม่ได้เป็นอะไรกับผมอยู่แล้วจะ  ให้ผมมาอยู่ที่นี่ทำไม สู้ออกไปอยู่คนเดียวทำตัวโสดหาคนมารักยังดีกว่ามาตัวติดกับคนอื่นอยู่อย่างงี้” น้านมีสะบัดหน้าค้อนซะคอเกือบเคล็ดนะกู
“ไม่พี่ไม่ให้ดลไป พี่รักดลนะดลต้องอยู่กับพี่นะ”
“เฮอะ รักแล้วเมื่อคืนอะรักบ้ารักบออะไร...” ผมยังพูดไม่จบพี่เค้าก็ขัดขึ้นมาซะก่อน
“ก็พี่รักดลไงถึงได้ยอมให้ดลทำอะ พี่ไม่ได้ขัดขืน ดลอยากทำอะไรก็ให้ทำ แล้วอยู่ๆ ดลก็หยุด พี่ก็นึกว่าดลไม่พร้อม พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไร พี่รอได้ ไม่อยากไปเซ้าซี้ แต่นี่อะไร พอตื่นมาดลเก็บของ บอกว่าจะไปเฉยเลย เมื่อคืนพี่ทำอะไรผิด  ดลถึงจะทิ้งพี่ไป ถ้าดลบอกแต่ว่าพี่ไม่ได้เป็นอะไรกับดลพี่เป็นก็ได้” 
อ้าวเฮ้ยนี่ตรูอุตสาห์เริ่มให้เค้าสานต่อ  แต่เค้าดันคิดว่าตรูจะทำเลยยอมซะงั้นนี่นะเวรก้ำเวรกรรม  แหมแต่รู้อย่างงี้แล้วหยวนๆ ยอมตอนนี้ก็ยังไม่สายซิมิซิมิ  แล้วพอบทจะทำก็ไวจนงง ไรวะผ้าเช็ดตัวตรูหลุดไปโน้น

                               ######################


“อ๊า..” โหยมิใช่เท่อย่างเดียวนะเนี่ย เก่งอีกต่างหาก พี่ภพจูบไล่จากกลางหน้าอกไปที่ท้องแล้วค่อยๆเลื่อนลงไปที่ท้องน้อยโดยที่มือพี่เค้ากำเข้าที่รอบน้องชายของผม แล้วค่อยๆรูดขึ้นลงช้าๆจนมันตื่นตัวแล้วเค้าก็เอาปากลงไปเล่นกับมัน
“อู้ววว อือ  พี่ภพ อ๊า..” พี่เค้าเลียที่ส่วนหัวแล้วลากลิ้นผ่านไปตามความยาวขึ้นลงอยู้อย่างนั้นสองสามที่แล้วก็อมมันเข้าไว้ในปาก
“อ๊า หืมม อ พี่ภพ ดลเสียว อ๊ะ” ผมทนรับความเสียวซ่านอยู่เฉยๆ ไม่ไหวอีกต่อไปเลยขยับสะโพกขึ้นลงเพื่อช่วยส่งมันเข้าไปในปากพี่ภพให้ลึกยิ่งขึ้น พี่เค้าเอามือทั้งสองข้างมาขยำที่แก้มก้นทั้งสองข้างแล้ว เปลี่ยนเป็นนั่งคุกเข่าเอาเข่าเข้ามารองที่ก้นผมโดยที่ปากเค้ายังทำหน้าที่เร่งเร้าอารมณ์ไปสู่จุดสุดยอดอย่างเมามัน ร่างกายแอ่นหยังสะโพกลอยเพราะการโก่งดันตัวขึ้นร่างกายเกร็งแข็งการปลดปล่อยใกล้มาถึงเต็มที
“พี่ภพ อ๊า ดลไม่ไหวแล้ว จะออกแล้ว อา อืออออ” ตอนนี้ได้แต่นอนหอบหายใจตัวอ่อนระทวย  พี่ภพเลื่อนตัวขึ้นมาจูบปากอย่างดูดดื่ม มือก็เริ่มลูบคลำไปตามส่วนต่างๆ จากปากลงมาที่ซอกคอ หัวนมเป็นที่ที่พี่ภพดูจะชอบมันนักหนาเพราะเลียเล่นอยู่อย่างนั้นเป็นนานทั้งสองข้างจนมันแข็งเป็นไตก่อนที่จะกัดย้ำมันลงไป เบาๆ มันเจ็บนิดๆแต่เสียวมาก พี่เค้าเงยหน้าขึ้นมองสบตาผมที่ก้มมองเค้าอยู่ เค้าส่งมือข้างนึงลงไปด้านล่างลูบเรื่อยจากหน้าท้องไปที่ท้องน้อยผ่านขาอ่อนด้านในไล้ช้าๆแผ่วๆลงสู่ปากทางที่ปิดสนิทแล้วค่อยๆสอดนิ้วล่วงผ่านเข้าไปด้านใน
“อ๊ะ อื้ม...” พี่เค้าค่อยดันนิ้วเข้าออกช้าๆ มันรู้สึกฝืดๆ แปลกๆ อย่างไรพิกล ผมเผลอจิกนิ้วเข้าที่แขนของพี่เค้าแน่น
“เจ็บมั้ย ดล” ตลอดเวลาพี่เค้ายังมองผมอยู่ ความรู้สึกแปลกนี่ทำให้ผมพูดไม่ออก ร่างกายมันคอยแต่จะขับให้สิ่งแปลกปลอมนั้นออกไปจากตัว มันเลยเหมือนผมขมิบรัดนิ้วพี่เค้าอยู่ตลอดเวลา  พี่เค้าถอนนิ้วออกไปแล้วเอื้อมไปหยิบตลับอะไรบางอย่างจาข้างเตียงขึ้นมา แล้วเอานิ้วป้ายมันก่อนที่จะส่งนิ้วเข้าไปทักทายด้านในตัวผมอีกครั้งแต่คราวนี้มันเจข้าไปได้ลื่นขึ้นเค้าดันเข้าออกอยู่พักนึงก็เพิ่มนิ้วขึ้นเป็นสองนิ้วและเพิ่มเป็นสามนิ้วค่อยดันเข้าออกจนผมเริ่มชินกับนิ้วเค้า แล้วก็ถอนมันออกมาพี่ภพลุกขึ้นนั่งคุกเข่าแล้วจับขาผมแยกออกกว้างยิ่งขึ้น เค้าก้มจูบเบาๆ ที่ท้อง แล้วเอานิ้วป้ายเจลลื่นๆนั้นมาทาที่ก้นอีกครั้งก่อนที่จะเอาเจ้าน้องชายที่แข็งขันเข้ามาจ่อแล้วค่อยดันเข้าไปอย่างช้าๆ เค้ายังมองสบตาผมอยู่ตลอดเค้าเห็นเมื่อผมกัดฟันแน่นเค้าก็จะหยุดดันรอให้ผมผ่อนคลายแล้วก็จะค่อยดันเข้ามาใหม่ที่ละน้อย มันเจ็บ เจ็บมาก แต่ก็ยังทนได้ จนเข้ามาได้สุด แล้วเค้าก็ค่อยๆ โยกตัวอย่างช้าๆ จนผมเริ่มชินเค้าก็เพิ่มความเร็วและกระแทกเข้ามาแรงมากขึ้นเรื่อย
“อืม พี่ภพ อ๊า ดี ออ๊า อีก อือ”
“ดล อ๊า พี่แรงอีกได้มั้ย เจ็บมั้ยครับ ดล อ๊ะ อือม อย่ารัดแน่นนัก ที่รัก อ๊า พี่จะ อ๊า ไม่ ไหวอ๊ะ แล้ว”
“อือมเจ็บ อ๊ะ แต่ อืมไม่เป็นไร อ๊ะ  ดลก็ไม่ไหวแล้วพี่ภพ อ๊า อ๊า อ๊ะ...”
“เราไปพร้อมกันนะครับ อ๊า อ อย่างงั้นครับ อ๊า....อ๊า”  เราปลดปล่อยออกมาพร้อมกันพร้อมดกันเสียงร้องที่ดังพอควร พี่ภพถอดถอนตัวออกไปเลื่อนตัวลงนอนด้านข้าแล้วกอดผมไว้ ส่วนผมมันเปลี้ยไปหมดทำได้แค่จับแขนที่กอดผมเอาไว้แล้วบีบเบาๆ ก่อนที่จะหลับลงไปในอ้อมกอดที่อบอุ่นนั้น
เช้าวันใหม่ยังดีนะที่ผมมีเรียนสายเราเลยมีเวลาอ้อยอิ่งอยู่ในอ้อมกอดของกันและกันแต่ไม่มีอะไรมากกว่ากอดกันเฉยๆเพราะผมเจ็บมากๆ เลยขอยกยอดรอบสองไว้ก่อน วันนี้พี่ภพก็มาส่งอีกเช่นเคย จนเรียนวิชาสุดท้ายเสร็จก็เย็นนั้นแหละ ออกจากห้องมาก็ค่อยเดินไปรอสามีสุดที่รักที่หลังตึกตอนที่เดินไปถึงก็เห็นสามีที่รักกำลังซัดกับเด็กเกษตรอยู่นี่ถ้าตัวจะไม่ห่วงแต่นี่มันกะหมาหมู่เห็นๆ ด้วยห่วงสุดที่รักทำให้ลืมเจ็บวิ่งเข้าไปโดดเตะไอ้คนที่กะจะซ้ำที่รักเข้าไปเต็มๆ ตีน พอมันหันมาเห็นเท่านั้นมันก็เลยไม่สนสามีผมซะแล้วเลยมาเล่นผมแทน ชิเล่นกะใครไม่เล่นมาเล่นกะกูแชมป์สารพัดวิชาป้องกันตัวโว้ย ผมซัดมันกับเพื่อนที่เหลือหมอบในเวลาไม่นาน
“ดล เป็นไรมากมั้ย” พี่ภพรีบวิ่งเข้ามาประคองอย่างรวดเร็ว หลังจากจัดการไอ้อีกคนเรียบร้อย
“ไม่เป็นไร อย่าดูถูกกันนะ พี่ภพ ดลไม่ได้นุ่มนิ่มขนาดนั้นซะหน่อย”
“พี่รู้ แต่ที่พี่ห่วงหนะ  ก็เพราะเมื่อเช้ายังระบม จนเดินท่าแปลกๆอยู่เลย แล้วมาออกแรงซัดกับไอ้พวกนี้ไม่เจ็บบ้างหรือไง”
“....เจ็บ...” เท่านั้นแหละความเจ็บจี๊ดขึ้นมาทันควัน แทบจะทรุดลงไปกอง 
“ก็เมื่อกี้ห่วงที่รักเลยลืมเจ็บอะ ที่รักอุ้มเค้ากลับหอด้วยนะ” อ้อนหาคนอุ้มกลับบ้านดีกว่าเพราะมันเจ็บจริงๆ นะ
“อ๊ะแล้วพี่ภพไม่แปลกใจหรือไงว่าทำไมดลถึงซัดกะไอ้พวกนั้นได้ทั้งที่แต่ก่อนดลคอยแต่ให้พี่มาช่วยตลอดเลย” พี่ภพอุ้มผมเดินไปที่รถเพื่อจะได้กลับหอกันซะที
“พี่รู้ตั้งนานละว่าดลเจ๋ง แต่ที่พี่ไปช่วยดลทุกครั้งเพราะพี่ไม่อยากให้ดลต้องเจ็บมือแม้จะเล็กน้อยก็ตามที  ก็พี่รักดลจะตายไปนี่ครับ” ไอ้ท้ายประโยคนี่พ่เค้าแอบกระซิบเบาๆที่ข้างหู
‘พี่ภพบ้า  เค้าเขินนะตัวเองอิอิ’


  The end 

 ตอนที่ 20 แล้วหรือนี่

[minmin96]

พี่ภพกะน้องดลเป็นคู่ที่น่ารักมากๆ
อยากให้รวมเล่มจัง..ม่ายค่อยจาหื่นเลยนะเรา 555

[kwangun]

กรี๊ดดดดด
เลือดลมไหลเวียน  พลุ่งพล่านทีเดียว แต่ละตอน อิอิ
ตอนล่าสุด พี่ภพน่าร๊ากกกกกก   น้องดลหน้าตาเป็นอาวุธ

[roseen]

 

[river]

น่าเอ็นดูแต้ๆ

[MiSS-U]

เจ้าเล่ห์ทั้งคู่เลย

[golove2]

 

 

[monoo]

หวานนะเนี้ยยยย

[Akad3ar]

น่ารักอ่ะ 2 คนนี้ คิกๆ

[Ryojung]

555 เขินแทนดลเลยยย ก๊ากกกก พี่ภพน่ารักจังเลย คู่นี้หว๊านหวานนนน

[bulldog17]

โอ๊ย!คู่นี้มันน่าร๊ากกก

[jiki]

โธ่เอ๊ย ให้รอตั้งนาน ใช่มะ

[loveryuichi]

ช่ายๆ ยี่สิบตอนแล้วล่ะ
แต่ละตอนก็ช่างลากลเือดเสียจริงเชียว หุหุหุ
แทบจะล้นห้องอยู่แล้วเนี่ย 

[skidK]

ชื่อก็สั้นเรื่องก็สั๊นสั้น^^

ทุกวันเมื่อเรียนเสร็จผมจะรีบกลับหออย่างเร็ว  เพื่อที่จะได้ไปแอบดูพี่ตู่ที่อยู่ข้างห้อง ที่เค้าแบ่งห้องเช่ากับอีกเพื่อนสามคน  พี่ตู่ขาวๆมีกล้ามหน่อยๆ เท่ดีโดนใจ พี่เค้าเป็นเพื่อนกับพี่นาทพี่ชายผมอีกที  บ่อยครั้งก็มาที่ห้องพวกผม  ผมกับพี่อยู่ที่หอด้วยกันมีฝาไม้อัดกันเป็นสัดส่วนห้องใครห้องมัน  มีที่รับแขกเล็กๆไว้นั่งก้งเหล้าได้สำหรับเพื่อนพี่ชายสี่ห้าคนที่ชอบหนีที่บ้านมาเมากันเป็นประจำ วันนี้ก็เหมือนกันพอกลับมาถึงก็เจอเลย  ยังดีที่เพิ่งเริ่มตั้งวงคนยังมากันไม่ครบ ถ้าครบเมื่อไหร่เป็นต้องตั้งแก็งค์แซวกันจนผมแทบจะเดินขาขวิดเลยเชียว  โดยเฉพาะไอ้พี่ชัยตัวดำล่ำบึก เค้ารู้ว่าผมชอบแอบมองพี่ตู่บ่อยๆ ผมเลยหลบไปอาบน้ำแล้วแอบมองสุดที่รักของผมจากในห้อง
“อือ เท่กว่าเมื่อวานอีกอะ พี่ครับรับเด็กแก่แดดอย่างผมไปดูแลซักคนได้มั้ยเนี่ย”  ก็ได้เท่านี้หละครับละเมอเพ้ออยู่คนเดียวในห้อง วันนี้ดูเหมือนจะกินกันดึกพอควร  แต่ผมก็ไม่ได้รอดูต่อว่าจะดึกแค่ไหน เพราะง่วงมากเลยนอนหลับไป  มารู้สึกตัวอีกครั้งในความมืดของห้อง  มีมือใครซักคนมายุ่งย่ามที่หน้าอกผม หูผมได้ยินเสียงพี่ตู่
“อือ ชอบมั้ย อื้อ” ผมเลยรู้ว่าคนที่เข้ามาเป็นพี่ตู่นี่เอง  ผมเลยไม่ขัดขืนปล่อยเลยตามเลย เค้าถอดเสื้อผมออกเอาปากมาดูดที่หัวนมผมจนมันแข็งเป็นไต  เค้าถอดกางเกงผมออกแล้วเค้าก็ครอบปากลงมาที่น้องชายผมพี่เค้าเก่งมากจนผมครางออกมาไม่เป็นภาษามือก็จิกกับผ้าปูที่นอนแน่น ต้องแอ่นสะโพกเข้าหาปากเค้าอย่างลืมตัว จนผมปลดปล่อยออกมานอนระทดระทวยอยู่กับที่นอน  เค้าแยกขาของผมออกกว้าง  เอาเจลลื่นๆมาทาที่ก้นผม แล้วค่อยๆสอดนิ้วเข้ามาที่ละน้อยผมครางเบาอยู่ตลอดเวลา เค้าเอามันออกไปก่อนที่จะเอาขาผมขึ้นพาดที่บ่า  แล้วเอาน้องชายที่อวบใหญ่ของเค้าดันแทรกเข้ามามันเจ็บมาก แต่ผมก็ดิ้นหนีไปไหนไม่ได้  เพราะเค้าเอาตัวเค้ากดผมไว้และยังกดมือผมไว้กับที่นอนพี่เค้าแรงเยอะมาก
“เจ็บ น่าน เจ็บ โอ้ยย  อือออ  อ๊า” ผมแหกปากร้องแบบไม่แคร์สือ แต่เค้าไม่ฟังผมเลยเค้าดันมันเข้ามาจนๆได้ ตอนนี้มันเจ็บ จุก แสบไปหมด ได้แผลแน่ๆตรู เค้าหยุดนิ่งให้ผมปรับตัวรับขนาดที่ใหญ่โตของเค้าแป๊บนึงแล้วเค้าก็ขยับเข้าออกช้าๆ แล้วก็แรงขึ้นแรงขึ้น กระแทกเข้ามาไม่ยั้ง พี่เค้ากระแทกแต่ละครั้งทำเอาผมครางลั่น เสียวมากๆ แล้วผมก็ปลดปล่อยอีกครั้งทั้งๆ ที่ไม่ต้องไปทำอะไรกับมันเลยพอผมปลดปล่อยพี่เค้าก็กระแทกแรงๆอีกหลายครั้งแล้วก็กระแทกครั้งสุดท้ายก่อนนิ่งค้างแล้วก็กระตุกอยู่สามสี่ที ก่อนที่เค้าจะพลิกตัวลงนอนข้างผมโดยที่ดึงผมเข้าไปกอดไว้ แต่ เอ้ย ทำไมพี่ตู่ล่ำจังวะ ผมยังไม่ทันไดถามผมก็ได้ยินเสียงครางดังลั่นมาจากห้องข้างๆ
“อ๊า นาท แรงอีก อือ อย่างงั้น  ดีครับ อ๊า อา โอ้วว อู้ว” เสียงเตียงกระแทกฝาดังเป็นจังหวะ เสียงครางกระเส่าช่างปรุกอารมณ์คนฟังได้เป็นอย่างดี
“เฮ้ย” คนที่นอนอยู่กับผมเอามือปิดปากผมไว้
“ยังมีแรงใช่มั้ย งั้นมาต่ออีกรอบกันเลยดีกว่า น่าน” ชิบแล้วนี่มันไอ้พี่ชัยนี่หว่า นี่ผมหลวมตัวเสร็จพี่ชัยไปได้ไงวะ แต่ต่อให้ผมดิ้นแรงแค่ไหนก็หนีไปไม่พ้นมือพี่ชัยไปได้เพราะพี่เค้าแข็งแรงมากพอผมจะหลุดไปได้เค้าก็คว้าผมกลับมาได้ทุกที  แล้วครั้งที่สองก็เริ่มขึ้นด้วยความไม่เต็มใจแต่ก็เสร็จไปอย่างสุขสมอีกจนได้ ก่อนที่ผมจะพยศอะไรอีกพี่ชัยก็พลิกตัวจนผมขึ้นมานั่งทับอยู่บนตัวพี่เค้า ไอ้ที่มันยังคาอยู่ก็ดันเข้ามาลึกขึ้นไปอีก
“อ๊ะ” ทำเอาผมมองหน้าพี่ชัยแต่มันมืดนี่เลยมองไม่เห็นหน้า  
“ขยับสิ ทำให้พี่หน่อย แล้วเค้าก็เอามือมายกก้นผมขึ้นลงอยู่สองสามที่
“อ๊ะ อือม” จนผมเริ่มขยับเอง เสียงพี่ชัยครางกระหึ่มตลอดเวลา จนเค้าเริ่มยกสะโพกสวนรับการกดลงของผม
“น่าน อย่างงั้น อือ แรงอีก อืม ฮือออ อ๊ะ” แต่มันคงยังไม่ถึงใจพี่เค้าพอผมเสร็จไปอีกรอบ พี่เค้าก็พลิกตัวผมลงนอนแล้วกระแทกเข้าหาผมอย่างแรงอยู่อีกพักก่อนที่จะถึงสวรรค์ตามผมมาพอจบรอบนี้ผมก็หลับไปทันที
              
                               ####################

สายๆของวันใหม่ผมก็ตื่นขึ้นมาพร้อมความเจ็บระบม  ปวดเมื่อยตัวไปหมด ไอ้พี่ชัยยังนอนอยู่ข้างๆผมอยู่เลย พอผมขยับตัวมันก็กระเด้งลุกขึ้นมาเชียว
“ตื่นแล้วหรอ ดีกินข้าวก่อนจะได้กินยา” มันลุกขึ้นดึงผมให้นั่งพิงหัวเตียง ยกถาดที่ใส่ข้าวต้มมาเสิร์ฟถึงที่นอนเลย นี่มันคงเช็ดตัวให้ผมด้วยไม่รู้ทำตั้งแต่เมื่อไหร่น่าจะดังแต่ผมยังหลับอยู่แน่เลย เช้านั้นผมกินข้าวเสร็จก็นอนต่อทันที เพราะมีไข้หน่อยๆ แถมยังไม่อยากโผล่ออกไปเจอใคร  เขินพี่นาทอีกด้วยก็ในเมื่อผมยังได้ยินเสียงพี่นาทกับพี่ตู่ดังเหมือนนอนอยู่ข้างกันขนาดนั้นแล้วมีหรอที่พี่นาทจะไม่ได้ยินเสียงผมกับไอ้พี่ชัย เหอเหอเหอ ยังอายเป็นเว้ย แต่ต่อให้หลบยังไงไอ้พี่ชายตัวดีมันก็ยังเข้ามาทำเป็นหวงน้องถึงในห้อง  ทั้งที่มันช้าไปไหม ไอ้พี่บ้า
 จากวันนั้นให้ผมไล่พี่ชัยยังไง  ไอ้พี่ชัยบ้าก็ยังมาวนเวียนอยู่ข้างผมเสมอ ไปรับไปส่งดูแลอย่างดีไม่เคยปากหมาใส่ผมอีก ชอบแอบมาลักหลับผมทุกทีที่มีโอกาส จนผมว่าผมจะให้โอกาสมันดูซักที  แต่ไม่บอกให้เหลิงน่าจะดีกว่า อิอิ อยากแกล้งคน


  The end 

ใครอยากให้รวมเล่ม ขอบอกว่าทำไม่เป็นค่ะ แหะๆ

[roseen]

 

[jiki]

คือพี่ตู่เป็นรับเหรอ

[golove2]

 


ชอบ ๆ

[Ryojung]

กรี๊ดดดด ตอนแรกนึกว่าน่านเสร็จพี่ตู่ 555 ที่ไหนได้พี่ชัยนี่เอง แหม แซวน่านเพราะชอบอ่าดิ อิอิ

[MiSS-U]

มาแบบสั้นๆจริงๆด้วย แต่คุณภาพยังเต็มที่ในเรื่องความหื่น
ชอบจัง สั้นแต่หื่น

[SuSaya]

กำ...ผิดตัวซะงั้น (แต่จบแฮปปี้ก็โอ)

[skidK]

เกมส์...เลือดท่วมจอ เกมส์ ออนไลน์เสมือนจริง ที่จะให้คุณได้สัมผัสถึงความแตกต่าง เกมส์ที่ให้คุณทำได้ทุกสิ่งที่ปรารถนา  เมื่อคุณเข้าไปในเกมส์นั้นคือโลกที่คุณจะสรรสร้างมันได้ด้วยตัวคุณเอง มากับเราสิ แล้วคุณจะได้หลุดพ้นจากกฎเกณฑ์ ทั้งปวง ก้าวเข้ามาสิ มาแสดงตัวตนที่แท้จริงของคุณ......
ด้วยเครื่องเล่นรุ่นใหม่ที่คุณสามารถออนไลน์ติดต่อกันได้ถึงสิบวันโลกจริงหรือเท่ากับหนึ่งเดือนโลกออนไลน์เลยที่เดียว

“ ฮะฮะฮะ ข้าจะครองโลกในโลกเกมส์ออนไลน์แห่งนี้ แล้วคอยดูนะเว้ย โอ้น็อต ไอ้ธง ไอ้ชัด อยากหนีมาเล่นไม่ชวนกูแล้วพวกแกจะหรู้ซึก”   ในเกมส์หลายๆเกมส์ที่อ่านมาจากในเน็ต พวกคนที่เข้ามาใหม่ๆ  มักจะฟลุ๊กได้อะไรดีๆ เสมอเลย   อย่างเราก็พวกเข้าใหม่นี่หน่ามันน่าจะมีอะไรดีๆ ตกมาบ้างเอาวะ
“ คนที่จะได้เค้าไม่เดินตามทางคนอื่น  มักหลงหรือมั่วไปในทางที่มือใหม่คนอื่นไม่ไป เอาหละเขาว่าซ้ายเราก็ขวาดิวะ”   
“เอ้า หน้าเดิน”  นายธนบัตร หรือไอ้บัตร ของเพื่อน  ได้แอบเพื่อนๆ เข้ามาเล่นเกมส์ออนไลน์ หลังจากที่แอบได้ยินว่าเพื่อนคุยเรื่องเกมส์กัน แล้วไม่ชวนด้วยเหตุผลที่ว่า
“ไอ้บัตร เพื่อนเลิฟ เกมส์ที่พวกกูเล่นหนะนะ มันมีแต่ฆ่ากัน  ไม่ฆ่ามัน มันก็ฆ่าเรา แม้แต่สัตว์เล็กอย่างกระต่ายมันก็ยังพร้อมที่จะเรียงคิวเข้ามาฆ่าเราเลยนะเว้ย แกคิดว่าหน้าอย่างแกจะไหวหรือวะ มีดบาดยังร้องซะนึกว่านิ้วขาด ตบยุงตายมึงยังร้องให้จนพวกกูคิดว่าญาติเสียซะขนาดนั้น เกมส์นี้นะเว้ย เลือดท่วมจอ  นี่แค่คำโฆษณานะ ข้าว่าแกเห็นกล่องเกมส์คงหน้าซีดเป็นลมไปก่อนจะได้ซื้อนั้นแหละวะ” ไอ้น็อตไซโคซะเห็นภาพ
“ไรวะไอ้บัตร แค่ฟังมึงยังทำหน้าผะอืดผะอมแล้ว มึงยังคิดจะรอดหรือวะ” ไอ้ธงตบซ้ำ
“อ่อนๆ อย่างมึง กูว่าไปเล่นเกมส์แต่งตัวตุ๊กตาดีกว่าว่ะ น่าจะเหมาะกะมึงมากกว่า แล้วอีกอย่างแค่เห็นหน้าขาวๆ ปากแดงอย่างมึง   ในเกมส์ใครที่ไหนมันจะกลัววะ ดีไม่ดีเค้าจะเอามึงไปเป็นฝ่ายเสบียงซะเท่านั้น หรือไม่ก็เอาไว้คอยรับใช้เจ้าใหญ่นายโตซะมากกว่าเปลืองตัวเปล่าว่ะ”ส่วน ไอ้ชัดมันเหยียบซะจนดินเลย เมื่อเพื่อนว่าอย่างนั้นทำให้แรงอึดที่จะลุยเดี่ยวสร้างชื่อ ในเกมส์ เลือดท่วมจอ  เพื่อลบคำสบประมาท เลยตัดสินในเอาเงินที่เก็บออมไว้ไปซื้อเครื่องเล่นเกมรุ่นใหม่และเกมส์ทันที
“ไหนมันว่าแค่กล่องก็สยองแล้ววะไม่เห็นมันจะน่ากลัวตรงไหนเลยก็แค่รูปนักรบถือดาบกำลังยืนจ่องตากันแค่น๊ะ”


                            ################################

“เอ้า เดินมาตั้งนานยังมาเจอตัวอะไรซักตัว เหนื่อยก็เหนื่อย หิวก็หิว มีดก็ไม่มี กระติกน้ำก็ไม่มี จะมืดแล้วด้วยทำไงดีวะเนี่ย” บนจนหมดแรงจะเดินต้องทรุดลงนั่งที่โคนต้นไม้ใกล้ๆ แต่ด้วยความหิวและเหนื่อยทำให้ความง่วงมาเยือนอย่างรวดเร็ว เมื่อลืมตาตื่นอีกครั้งก็มืดมากแล้วกดดูที่นาฬิกาผู้เล่นที่ข้อมือก็เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว
“หิว หิว หิว หิว หิวโว้ย” และแล้วสิ่งไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อมีแสงสีนวลส่องสว่างออกมาจากต้นไม้
“เจ้าเป็นคนแรกที่เป็นมือใหม่และเข้ามาในเขตป่าปริศนาและพูดคำว่าหิวครบเจ็ดครั้งภายในเวลาเจ็ดชั่วโมง” ผู้ฉิงชุดขาวที่ปรากฏออกมาเมื่อแสงหายไปพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดัดจริต
“เจ้าพร้องจะรับภารกิจจากข้าหรือไม่  moon” npc นี่หน่า เอาเว้ยอย่างงี้ต้องเป็นของดีแน่
“รับครับ”
“ดีนี่คือของที่เจ้าจะต้องนำไปส่งให้ถึงมือราชามังกรไฟที่หมู่บ้าน หื่นหวล เมืองหลวงของอาณาจักร เจ้าสำราญ  ภารกิจนี้เป็นภารกิจต่อเนื่องเมื่อเจ้าสำเร็จภารกิจแรกแล้วราชามังกรไฟจะบอกภารกิจต่อไปกับเจ้าเอง” นางทำท่าว่าพอพูดจบก็จะหายไปทันที
“เดี๋ยวครับ แล้วจะไปหมู่บ้านนั้นต้องไปทางไหนครับ” หมู่บ้านไรวะชื่อน่าสยิวกิ้วจริงๆ
“เฮ้ยข้าก็ลืมไปว่าเจ้ามันมือใหม่ แต่ไม่คิดว่าเจ้าจะไม่อ่านคู่มือเกมส์ด้วยอีกต่างหาก ที่นาฬิกาผู้เล่นมีปุ่มมากมายเจ้าก็ลองไปกดหาดูละกันว่าอันไหนเป็นปุ่มแผนที่ โชคดี” พอพูดจบนางก็หายตัวไปทันที สิ่งที่นางต้องการให้นำส่งเป็นแค่แผ่นป้ายสีทองที่มสีตัวอักษรยึกยืออ่านไม่ออกอยู่ เอาวะไงก็ยังมืดอยู่ใช้เวลานี้กดหาปุ่มอะไรเล่นดูก่อนดีกว่า
นะห้องผู้คบคุมเกมส์
“นังลิลลี่ แกไม่โหดไปหรือยะแทนที่จะแนะนำเส้นทางเค้าหน่อยจะได้ไม่ลำบากนักแกก็เล่นโยนภารกิจให้แล้วชิ่งมาเลยของกินซักติ้ดก็ไม่ให้นังงก”
“นังเยลลี่ แกอย่ามาว่าชั้นนะยะ ก็ชั้นหมั่นไส้นังหน้าสวยนั้นนี่   ไรเป็นมือใหม่แท้ๆ มีสิทธิอะไรได้เข้าพบคุณชายเจ้าสำราญของชั้น ชิแค่ชั้นบอกให้ลองกดปุ่มที่นาฬิกาก็บุญโขแล้วนะเดี๋ยวของกินมันก็เด้งออกมาเองนะแหละ”
“นั้นสินะพอจบภารกิจนี้ยังจะได้เข้าพบคุณชายหน้าหยกของชั้นอีกต่างหากนี่หน่าอี๋อย่างงี้มันต้องแกล้ง”  โฮ่ โฮ่ โฮ่
     

                                 ###########################

เช้าแล้ว ส่วนผมก็อิ่มหนำเป็นที่เรียบร้อย เมื่อได้ทดลองกดปุ่มมั่วไปให้โดนด่าบ้าง และแล้วก็มีของกินเด้งออกมาพอสวาปามเข้าไปจนติดคอก็กดปุ่มต่างๆมั่วๆ จนมีน้ำเด้งออกมา ตอนนี้รู้ละว่าปุ่มเขียวคืออาหาร สีฟ้าคือน้ำ สีส้มคือช่องสือสาร สือดำคือแผนที่  สีเหลือง เอ่อ ช่างมันเถอะ
“เอาหละได้เวลาออกเดินทาง” จากแผนที่บอกว่าให้เดินไปทางซ้ายจนเจอบึงน้ำขนาดมหึมา หือ เสียงอะไรหว่า ดังครึกๆมาจากทางด้านหลัง
“เฮ้ย ฝูงกระทิง ชิบหายแล้ว” แล้วก็ออกโกยหน้าตั้งไปทันทีวิ่งไปนานเท่าไหร่ไม่รู้  รู้แต่กูเหนื่อย
“ไอ้กระทิงบ้าเมื่อไหร่จะเลิกตามกูซักที้” โหแต่เผลอหน่อยเดียวรากไม้มันมาจากไหนวะมาขวางหน้ากรู  แล้วไง  ก็ล้มซิครับ
“แอ๊ก  ตายแน่กรู” เวลาผ่านไปแต่ทำไมฝ่าเท้าฝูงกระทิงยังไม่มาสัมผัสร่างกรูวะ เลยค่อยลืมตาขึ้นดู
“หือ มันหายไปไหนหมดเลยเนี่ย” ก้มสำรวจร่างกายตัวเอง
“เฮ้อ ครบท่วนไม่บุบสลาย”
“สุดสวยไม่คิดจะหันมาขอบคุณพี่บ้างเลยหรือไงจ๊ะ” ไอ้ลิเกมึงเรียกใครวะ
“นายเรียกใครว่าสุดสวย”
“ก็ที่นี่มีสุดสวยอยู่คนเดียวก็ต้องเรียกสุดสวยสิ” ไอ้เวร  อย่าให้กูมีมีดนะไม่งั้นจะจับมาเจี๋ยนซะให้
“ขอบใจ เราไปได้แล้วใช่มั้ย” พูดจบก็สะบัดกหน้าจะจากไป แต่ไอ้ปลาหมึกนี่กลับ จับแขนเอาไว้
“นายต้องการอะไร ปล่อย..” ไอ้ปลาหมึกนี่บอกให้ปล่อยมึงเสือกรัดกูทำไมเนี่ย เฮ้ยนี่มันกลางป่ากลางเขาแถมกลาวแจ้งอีกต่างหากมึงมากอดมาถอดกูทำม้าย
“ไอ้เหี้ยนี่ ปล่อยกูนะ” ผมใช้ที่เผลอถึบมันออกจากตัวแล้วรีบวิ่งหนี่อย่างสุดชีวิต
“โอ้ย” ตุ้บ(เสียงก้นกระทบพื้น) ชนอะไรอีกวะเนี่ย
“เป็นอะไรมากมั้ย” ไม่มากแค่กูเจ็บ
“ไม่”
“สุดสว..” เมื่อได้ยินเสียงสยองก็เลยรีบเข้าไปหลบที่หลังของคนตัวโต(โตกว่าผม) ทันที
“ท่านชายเจ้าสำราญ ชิ ถือว่าวันนี้ข้าดวงซวย” แล้วมันก็กระโดดหายไปอย่างรวดเร็ว ไรวะเก่งขนาดนี้อย่างงี้มันก็ล้อเราเล่นมาตลอดดิ
“เจ้ามาทำอะไรในป่าแห่งนี้” อย่าให้กูเกิดมาหล่อแบบนี้บ้างนะ อื่ม
“เราได้รับภารกิจไปพบราชามังกรไฟ เฮ้ย.ย”  ยังพูดไม่ทันจบมันกลับดึงเอาผมเข้าไปกอดซะงั้น ไรวะเกมส์เหี้ยนี่มีแต่คนหื่นๆ หรือไงวะเนีย
“ปล่อย” แต่ไม่ว่าจะดัน จะผลักจะเตะถีบมันแค่ไหนมันก็ไม่ปล่อย เลิกก็ได้วะกูเหนื่อย พอผมเลิกดิ้นมันก็หิ้วผมเข้าเอวแล้วกระโดดสามสี่ที่ทัศนียภาพจากป่าก็กลายเป็นปราสาทราชวังไปในพริบตา
“นายรอที่ห้องนี้ก่อนนะเดี๋ยวนายจะได้พบราชามังกรไฟ” แล้วมันก็เดินออกไป
“หา ง่ายๆ แค่เนี้ย” อ๋อ ลูกฟลุ๊กของมือใหม่ไงกูลืมได้ไงวะ มันบอกให้รอ ได้ นอนรอมันดีกว่า ที่นอนหนานุ่มเชิญชวนชะมัด ผมไม่รู้ว่าผมหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่แต่พอลืมตาขึ้นมาห้องที่เห็นมันไม่ใช่ห้องที่นอนในตอนแรกแล้ว และผมก็ไม่ได้อยู่บนเตียงแต่เพียงลำพัง มีผู้ชายเปลือยสามคนอยู่บนเตียง ใช่สามคนเพราะหนึ่งในนั้นคือผมส่วนอีกสองคนคือ คุณชายเจ้าสำราญกับอีกคนเป็นใครก็ไม่รู้ มันสองคนกำลังนัวเนียกับร่างกายผมอย่างเมามัน
“อ๊ะ อืม ปล่อยกูน้า ..อ๋า อ๊ะ  ไอ้เหี้ยนี่ ปล่อยกู อ๊า” ไอ้คนที่มุดหัวอยู่ที่ช่วงล่างมันใช้ลิ้นเลียที่น้องชายของผมที่โด่อยู่ตรงหน้ามัน ทั้งเลีย ทั้งดูด
“อ๊ะ อือม อ๊า” สะโพกผมไปแล้วครับ มันยกขึ้นไปตอบสนองปากที่กำลังจะทำให้ผมเสร็จกิจอยู่ลอมล่อนั้นแล้ว
ที่ผมทำได้ตอนนี้ก็แค่อ้าปากให้กว้างแล้วเอาแต่ครางด้วยความเสียวสยิวสุดยอดเท่านั้น  แต่ไอ้คุณชายมันไม่ยอมให้ผมอ้าปากไว้เปล่าๆมันดันเอาของมันมายัดเข้าปากผมแล้วให้ผมช่วยมันบ้าง ผมก็ทำสิครับ ก็อารมณ์พาไปซะขนาดนั้นแล้วจะช้าอยู่ใย จนผมเสร็จแล้วไอ้คุณชายยังไม่ถึงซักทีส่วนไอ้คนที่อยู่ด้านล่างมันคงทนไม่ไหวเลยยกขาผมขึ้นแล้วอ้าออกกว้างๆ ก่อนที่จะยัดเอาน้องชายตัวแข็งเป็กเข้ามาที่ประตูหลังผมจนผมต้องคายของไอ้คุณชายออกจากปากแล้วมาด่ามันแทน
“ โอ้ยยยย..ไอ้เหี้ยนี่  กูเจ็บ ทำเบาไม่ได้หรือไงวะ กูไม่เคยนะโว้ย  ซี๊ด ..อู้วว” มันฟังซะที่ไหน้  มันยิ่งดันเข้ามามากขึ้นแรงขึ้น  ไอ้ซาดิสเอ้ย แต่ปากผมไม่ว่างไปด่ามันต่อเลยได้แต่ด่าทางสายตาแทน แต่มันกลับยิ้มแล้วก็กระแทกเข้ามาซ้ำๆ เน้นๆ จนมันเสร็จนั้นแหละมันถึงได้ถอนตัวออกไป ให้ไอ้คุณชายจอมอึดเข้ามาแทนที่ ไอ้คุณชายก็ใส่ไม่ยั้ง เหมือนกันจนผมได้แต่นอนครางไม่เป็นภาษา แค่นั้นมันยังไม่หนำใจจับผมพลิกให้คว่ำหน้ากับที่นอนแล้วมันก็กระหน่ำเข้ามาไม่ปันยะปันยัง
“โอ้ยย อือม ....อ๋า เบาๆ  ฮื้อ โอ้ย  โอ้ยยย”  พอคนนี้เสร็จคนนั้นก็ต่อ ทั้งบนทั้งล่างจนระบมไปหมดแล้ว   ไม่รู้กี่รอบกี่เที่ยว ที่พวกมันหมุนเวียนกันมาวุ่นวายกับร่างกายผม กว่าพวกมันหนำใจกันผมก็หมดสภาพ  หลับสนิทไปยันเที่ยงอีกวัน    ตื่นขึ้นมาก็หาทางหนีจากไอ้หื่นสองตัวนี่แต่มันเปลี้ยไปหมด นี่ขนาดในเกมส์นะยังทำซะเหมือนจริง จนผมหมดหนทางจะหนีได้ในวันนี้
“อ้าวตื่นแล้วหรอดีเลย เรามาแนะนำตัวกันหน่อยดีกว่านะเมียจ๋า”  กรี๊ด ไอ้เหี้ย ใครเมียมึ้ง
“ไม่ต้องด่าทางสายตา ก็น้องหนูนั้นแหละเมียที่น่ารักของพี่พี”
“ส่วนพี่ ศิลานะครับ น้องชื่ออะไรอะ”
“บัตร ธนบัตร อุ๊บ”  ไม่ทันแล้วปิดปากตัวเองตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว ชิบหายเอ้ย ไปบอกเค้าทำไม๊  นี่มึงอยู่ในเกมส์นะไอ้เหี้ยบัตร  มันน่าตบปากตัวเองจริงๆ
“มูน ผมชื่อ M o o n มูนแล้วนายสองคนเป็นใคร อ๊ะ อย่าเสือกตอบว่าผัวกูนะ ไม่งั้นกูถีบจริงๆ ด้วย” อย่ามาเสือกหัวเราะนะเว้ย
“เอาน่า เอาน่า พี่พีก็คุณชายเจ้าสำราญเป็นคนรับภารกิจจากน้องมูนคนแรก และเป็นคนพาน้องไปหาราชามังกรเมื่อตอนที่น้องมูนหลับพริ้มน่าลักหลับไงครับ” แหมหน้าตาน่าโดดถีบจริงๆ
“ส่วนพี่ก็เป็นคนรับภารกิจที่เป็นภารกิจต่อเนื่องของน้องมูนนั้นแหละพี่มีฉายาในเกมส์ว่าคุณชายหน้าหยกและภารกิจที่สองก็คือน้องมูนต้องอยู่กับพี่ทั้งสองคนที่ห้องนี้เป็นเวลาอย่างน้อยห้าวันในเกมส์ และอยู่ด้วยกันห้ามห่างกันเกินสามสิมเมตรอีกสิบวันในเกมส์ครับ”
“แล้วหลังจากห้าวันล่ะ ผมจะทำอะไรได้มั่งแล้วผมจะได้เพิ่มเลเวลกับเค้าบ้างมั้ยเนี่ยผมต้องเป็นผู้เล่นแนวหน้าของเกมส์นี้ให้ได้ในสิบวับวันโลกจริงซะด้วยแถมถ้าต้องไปฆ่าใครหรือตัวอะไรนะผมคงสู้เค้าไม่ได้แน่เลย”  หน้าผมคงดูยุ่งยากใจมากๆ พวกเค้าเลยช่วยกันกอดผมเพื่อปลอบใจเป็นการใหญ่
“เรื่องเลเวลไม่มีปัญหาพวกเราช่วยได้ให้ขึ้นพรวดเดียวหลายสิบก็ได้ เพราะเมื่อคลีคลายภารกิจได้แล้วพวกเราจะเป็นเหมือนผู้เล่นในตำนานไม่มีใครกล้ามายุ่งกะเราหรอก เพราะภารกิจแต่ละอันเป็นภารกิจเฉพาะบุคคลทำได้ครั้งเดียว” คุณชายเจ้าสำราญพูดจบคุณชายหน้าหยกก็เสริมมาว่า
“ตอนที่เข้าเล่นเกมส์ที่อาคารเริ่มต้นไม่ได้สมัครเพื่อเลือกภารกิจส่วนตัวใช่มั้ย หรือไปอ่านในเน็ตแล้วอยากทำภารกิจของเราเลยเลือที่จะรับภารกิจนี้อะ แต่น้องมูนแน่มากเลยนะมีคนเป็นพันนะที่เข้ามาทำแต่ไม่มีใครผ่านการคัดเลือกของไอ้คุณชายเจ้าสำราญได้ซักคน”
“เปล่า เราไม่ได้ให้น้องเค้าทำไรเลยเพราะเราบังเอิญเก็บน้องเค้าได้ที่ชายป่าเลยพาเข้าเมืองมา   แอบมองเค้าตอนนอนแล้วเกิดอารมณ์ว่ะเราเลยให้ผ่าน” อ้าวไอ้คุณชายหื่น แต่ช่างแม่ง  ไงก็แค่สามสิบวันในเกมส์แค่นั้นออกไปได้เมื่อไหร่กูจะลบไอดีทิ้งแม่งเลยคอยดู  และตลอดเวลาที่ผมยังอยู่ในเกมส์ผมก็ไม่เคยได้ห่างไปจากไอ้หื่นสองตัวนี่จริงๆจนวันที่สิบในโลกภายนอกผมโดนบังคับออฟไลน์ กรี๊ดสวรรค์มีตาจริงๆ ถ้าต้องอยูกับพวกมันนานกว่านี้นะผมคงต้องเดินขาถ่างติดมาในโลกจริงด้วยเป็นแน่ เพราะมันสองคนผลัดกันหื่นไม่เป็นเวล่ำเวลาแต่สม่ำเสมอทุกวันไม่มีขาด   เมื่อออกมาในโลกความเป็นจริงผมลองเช็คเรทติ้งด้วยชื่อมูนดูปรากฏว่าระดับชื่อเสียงทะลุเป้าเพราะคนคลิกเข้าไปดูหลายแสนคลิก ด้วยความอยากรู้ว่าเค้าเข้าไปดูอะไรกันเลยคลิกชื่อตัวเองบ้างก็คนมันไม่เคยเล่นเกมส์นี่ครับ พอเข้าไปเห็นเท่านั้นแหละน้ำลายแทบหก ไม่ใช่ว่ามันเอ็กมากนะจนน้ำลายไหลแต่ใช่มันเอ็กมากจนอ้าปากค้างไปเลยต่างหากก็มันคือทุกฉากทุกตอนที่ผมกับไอ้สองตัวนั้นมีไรกันคลิกเลือกวันเลือกเวลาจะดูซ้ำกี่รอบใกล้ไกลแค่ไหนก็ได้เพียงแต่รูปที่ได้ดูมันจะเป็นเหมือแอนิเมชั่นของเกมส์เท่านั้น ตอนนี้มูนเป็นตัวละครในเกมส์ที่มีคนอยากแย่งชิงไปไว้ในคอลเล็คชั่นเป็นอันดับหนึ่ง สาเหตุเพราะได้หักหน้าสองคุณชายหนึ่งละอีกหนึ่งคือจากอนิเมชั้นที่ดูทุกคนลงความเห็นว่า ....เด็ด  กูอยากตายยยยย

#########################

วันนี้ผมได้ก้าวมาเป็นชนชั้นแนวหน้าในโลกเกมส์ในเวลาสิบวันโลกนอกเกมตามที่ปรารถนา  (แค่ต้องทนให้ไอ้หื่นสองตัวนั้นมันปู้ยี่ปู้ยำเอาตามใจตั้งเกือบเดือน)  เกมส์ที่ไอ้พวกนั้นมันเล่นจนผมต้องเล่นตามก็ดันเป็นเกมส์ชายเหนือชายซะงั้น  แล้วไอ้สามตัวนั้นมันอยู่ตรงไหนในเกมส์
หนอยหลอกกันได้ว่าเกมส์ซาดิสฆ่ากันเป็นว่าเล่น เลือดสาดท่วมจอ ซาดิสหนะใช่ก็ไอ้สองตัวนั้นมันซาดิสจะตาย เลือดท่วมจอก็ใช่ดูทีไรเลือดกำเดากระฉูดทุกที   อ้าวนั้นไงไอ้เพื่อนทั้งสามมาสุมหัวกันอยู่นี่ นี่เอง
“ไงไอ้สามตัว ปิดเทอมไม่โทรหากูเลยนะหมกมุ่นกะเกมส์ดิ” ผมเดินเข้าไปร่วมวงกันพวกมัน   
“อ้าวบัตร นายไม่โกรธเราสามคนนะที่ไม่ให้นายเล่นเกมส์ด้วยอะ พวกเราแค่เป็นห่วงนายเท่านั้นเอง   ก็ตอนนั้นเราเพิ่งเริ่มเล่นเรามันก็แค่ลิ่วล้อเค้าถ้านายเข้าไป พวกเราก็จะปกป้องนายไม่ได้ แต่ตอนนี้พวกเราเพิ่มระดับจนได้เป็นถึงเจ้าเมืองแล้ว เราเลยเอาเกมส์มาให้นาย   เย็นนี้ลองเข้ามาเล่นนะพวกเราจะไปคอยรับนายที่จุดกำเนิด” ธงเป็นคนอธิบาย  ชัดส่งกล่องเกมส์มาให้
“งั้นรีบกลับบ้านกันเถอะ พวกเราก็จะรีบออนไลน์ไปรอนาย” แล้วมันก็รีบแยกย้ายกันไปทันที   แค่กล่องก็เลือดสาด หัวหลุดจนน่าแขยงแล้วแต่ที่ทำให้ผมถึงกับพูดไม่ออกกลับเป็นชื่อเกมส์นั้นต่างหาก  ‘เกมส์ฆาตกรชิงเมือง’ ไอ้เลือดท่วมจอที่ว่ามันอยู่ตรงไหน  แล้วเกมส์ที่กูเล่นอยู่นี่มันอะไรวะ กูอยากเป็นลมแต่ก่อนที่ผมจะได้ลงไปกองที่พื้น ก็มีมือเข้ามารัดที่รอบเอวไว้แล้วดึงผมเข้าไปกอด
“และแล้วพวกเราก็หานายจนเจอ พระจันทร์ดวงน้อยของเรา”   จ๊ากกกกกกก เจ้าป่าเจ้าเขาช่วยลูกช้างด้วย.....

  The end
 
 

[thisispom]

เจิดมากกกกกก