พิเศษ ตอน ปีใหม่ไปเที่ยวกันนะถึงจะเลยช่วงปีใหม่มาแล้ว แต่ความทรงจำดี ๆ มันยังอยู่เลยต้องมาเล่าสู่กันฟัง อาจจะไม่สุขสดชื่นเหมือนคู่อื่น แต่เอาฮาไว้ก่อนเนาะ ( จะฮามากฮาน้อย ขึ้นอยู่กับระยะห่างระหว่างฟันกับความยาวของมุมปากจากซ้ายไปขวา ของแต่ละคน 55 มะเกี่ยวกะกระผมน๊า ออกตัวไว้ก่อน อิอิ มั่วซะ )
“ฮัลโล แม่หวัดดีครับ” แม่ผมโทรมา
“เออ หวัดดีลูก เป็นไง ปีใหม่จะกลับบ้านไหมเราหน่ะ”
“ยังไม่รู้เลยครับแม่ ต้องดูก่อนว่าลูกค้าเขาทำงานรึเปล่า ถ้าทำผมคงกลับไม่ได้ครับ” ลูกค้าที่บริษัทผมเปิดโอทีทุกช่วงปีใหม่จนผมต้องระแวงว่าไม่มีใครอยู่ดูงานแทน ไม่รู้จะทำเอาโล่ห์กันรึงาย
“เหรอ แล้วน้องหล่ะจะกลับไหม” แม่ผมถามแบบเสียงเศร้า ๆ หน่อย แต่ก็ไม่มากนะครับ
“เห็นมันบอกว่าต้องทำงานนะแม่ คงไม่ได้กลับ แต่แม่ไม่ต้องห่วงนะถ้าไม่ได้กลับจริงหลังปีใหม่ผมจะลากลับเองนะครับ”
“เอางั้นเหรอลูก ถ้ากลับมา ชวนพี่ลมมาด้วยนะ” เหอ ๆ แม่ผมถามหาลูกเขยซะแระ ผมก็เขินนะเวลาที่แม่ผมถามถึงพี่ลม ถึงแม้ท่านจะเคยเจอกันหลายครั้ง ก็เหอะ พ่อกับแม่ผมเข้าใจเราดี ยังห่วงว่าลูกตัวเองจะตกระกำลำบาก ฝากฝังผมซะดิบดี
“ครับแม่ เดี๋ยวผมส่งเงินให้แม่เยอะ ๆ แล้วกัน”
ไม่ใช่ว่าผมจะอกตัญญูส่งแต่เงินโดยไม่คิดถึงความรู้สึกพ่อแม่หรอกนะครับ แต่เพราะแม่ผมกำลังจะต่อเติมส่วนหน้าบ้าน ผมจึงบอกท่านว่าเงินค่าเดินทางค่าอยู่ค่ากินในการที่ผมจะกลับไปนี้ผมจะส่งให้แม่หมดเลย เงินจะได้พอต่อเติมบ้านให้ท่านได้อยู่สบาย แล้วผมจะกลับในคราวหลัง ท่านก็ไม่ว่าอะไรครับ
สรุปก็คือช่วงปีใหม่ผมไม่ได้กลับต่างจังหวัด ไอพี่ลมก็บ่น ๆ ว่าไม่ได้เจอแม่ยาย มันว่างั้น ผมเลยต้องกัดหัวไหล่ไปทีหนึ่ง สะใจครับพี่ลมร้องเอ็ดตะโล ลั่นบ้านก่อนจะไล่ปล้ำผมบนที่นอน แต่ผมสู้แรงฟายอย่างมันคงไม่ไหว มันเล่นจี้เอวผมลงไปชักดิ้นชักงอหายใจแทบไม่ทัน ก่อนที่ผมจะขาดใจตายพี่ลมก็คว้าตัวผมเข้าไปกอด แล้วเอาหัวมาซุกที่คอ
“เค้าอยากไปภูกระดึงอ่ะ นี่กลับบ้านตั้งหลายครั้งแล้วไม่เห็นพาเค้าไปสักที” ไอพี่ลมพูดเสียงอ้อน ๆ พร้อมเอาหัวดุน ๆ ที่หัวผม ( เมิงจะหาเหากินรึไง )
“ อยากไปเหรอ แต่เค้าว่าคงไม่ไหวหรอก ตะเองผอมยังกะไม้เสียบผีอย่างนี้มีหวังลมพัดตกเขาพอดี”
“ผั้วะ”.. “...โอ้ย มาตบหัวเค้าทำไม” เคืองครับงอนมันด้วย นอนนิ่งหลับตาไปเลย
“ปากเสีย เค้าออกจะหุ่นดี” พี่ลมพูดแล้วกระชับแขนกอดผมแน่นขึ้น
“..................................” ผมเงียบไปแล้ว
“เฮ้ยโกรธเค้าเหรอ”
“..................................”
“..โกรธจริงอ่ะ เฮ้ย ๆ” ไอพี่ลมจับตัวผมเขย่า ๆ ๆ
“โอ้ย เจ็บนะ มาปลุกเค้าทำมาย เค้าจานอน ” ผมหลับตาลงต่อ
“เอ้าไอเราก็นึกว่าโกรธ งั้นปีใหม่เราไปทะเลกันนะ”
“อือ”
“ชวนไอรุ่งไปด้วย”
“อืม ม คร็อก....ก...ก.” ไปเฝ้าพระอินทร์แล้วครับ
โชคดีครับปีนี้ลูกค้าผมเป็นปรกติ ไม่อุตริเปิดโอทีช่วงปีใหม่เหมือนที่ผ่านมา ผมจึงได้หยุดยาวแต่ผมก็โชคไม่ดีตรงที่จองตั๋วรถกลับบ้านนอกไม่ได้ ไม่ได้ไปไหนก็นอนยาวเลยดีก่า
“เฮ้ย พงษ์ตื่นดิ ลุกได้แล้ว” ไอพี่ลมมันปลุกผมแต่เช้า
“อืม ยังง่วงอยู่เลย” ผมคว้านมือหาตัวพี่ลม อ่า จับได้แระ แต่ทำไมมันอ้วนขึ้นอะเนี่ยะ มีพุงด้วย
“ตื่นได้แล้วไปทะเลกัน เร็วลุกเลย” ผมรู้สึกว่ามีคนมาดึงตัวผมให้ลุกและอีกคนผมกำลังกอดอยู่
“หือ” ผมรีบกระโดดลุกขึ้นจากเตียงมองสิ่งที่ผมเพิ่งกอด
“ตกใจหมด ที่แท้ก็ตุ๊กตาหมี” ผมยืนหายใจหอบ แฮก ๆ แต่ไอพี่ลมมันลงไปนอนกลิ้งบนที่นอนมือกุมท้องยิงฟันขาว มาหา ผมเลยกระโดดคร่อมตัวพี่ลมแล้วบรรจงฝังเขี้ยวลงที่หัวไหล่ไปหนึ่งดอก ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป ผมได้ยินแต่เสียงที่มันร้องโหยหวนตามหลังมา
แต่งตัวจัดกระเป๋าเสร็จเราสองคนก็ขึ้นรถบึ่งออกไปตามเส้นทางสายพัทยา อย่าได้คิดว่าจะเป็นเก๋งยีห้อหรูเลยนะครับ มันก็คือฮอนด้าเวฟสีดำเทาเจ้าเก่าคันเดียวของผมนี่แหละที่เป็นคู่ทุกข์คู่ยากกันมา ด้วยสมบัติของเจ้าคุณปู่ที่พ่อแบ่งให้ก็มีแค่ไอ้ที่ห้อยต่องแต่ง ๆ ไม่พอที่จะขายกินได้ คิคิ แถมไอพี่ลมก็หวงสมบัตินี่ยังกะอะไรดี
“พี่ลมถ้าเค้ากอดเอวตะเองจะอายคนอื่นไหม” ถามเฉย ๆ มือผมหน่ะกอดตั้งแต่ออกจากบ้านแล้ว
“ไม่หรอกจะอายทำไม คนเหมือนกัน” เออ ก็คนนี่แหละตรูไม่ได้มีสี่ขานิ
“ แต่เค้าอายว่ะ” :
:ผมพูดแล้วผมก็กอดแน่นขึ้นเอาหัวซบไหล่ไป ก่อนจะโดนผั้วะที่กบาล
มาถึงห้องไอรุ่งก็เกือบ ๆ สี่โมงเช้า ออ ลืมบอกว่าไอรุ่งเป็นเพื่อนผมสมัยที่มาทำงานแรก ๆ ตอนนี้มันเปิดกิจการซักรีดแถวพัทยา มีเมียมันคอยดูแลส่วนมันยังทำที่โรงงาน พี่เปิ้ลอายุมากกว่าไอรุ่งเกือบยี่สิบปีแต่คู่นี้เค้าก็รักกันดีครับต้องยอมรับ อายุไม่ได้เป็นอุปสรรคกับความรักจริงๆ มาถึงผมก็จัดการหาของกินก่อนเลย ตบท้ายด้วยเบียร์ แต่มีแค่ผมกับพี่ลมเท่านั้นที่กินเพราะไอรุ่งมันไม่กินเหล้ากินเบียร์
“ไอเสือเมื่อไหร่เมิงจะมีเมียสักทีว่ะ” ไอรุ่งถามผม จนแทบสำลักเบียร์
“หน้าตากรูแบบนี้ใครมันจะมาอยากได้กรูว่ะ” ผมบอกมันไปแต่ก็ก้มหน้ากินกับแกล้มต่อ
“เมิงก็พูดไปทีกรูหาให้แล้วไม่เอา” มันว่าต่อ ตอนนี้ทุกสายตามองจ้องมาที่ผมรวมทั้งไอพี่ลมด้วย เครียด ๆ ๆ กินเบียร์
“ใครจะไปเอามันดูดิ ดำก็ดำ” เออ ก็คงมีคนตาบอดคนหนึ่งแหละไอบร้า ผมทำหน้าย่นใส่ไอพี่ลมไป งอนอีกแล้วครับแต่ต้องเก็บอาการเดี๋ยวจะเกินงาม 55
สนุกสนานกันใหญ่ล้อเลียนเรื่องผมไม่มีเมีย ผมก็กลบเกลื่อนไปตามเรื่อง
“พงษ์ พี่ถามจริง ๆ นะ...........เสียความบริสุทธิ์รึยัง” :m30:ฮือ ๆ ๆ พี่เปิ้ลทำไมถามแบบนี้หล่ะ จะให้ผมตอบว่าไงดี ว่าแต่พี่อยากรู้ข้างหน้าหรือข้างหลังหล่ะ เอิ้กส์ ๆ
“นั้นนะดิ กรูก็อยากรู้เหมือนกัน” ไอพี่ลมบ้ามันพูดแล้วก็หันมายักคื้วให้ผม เมิงจะทำเป็นสงสัยทำไม ก้านคอซะดีไหม โกรธครับมันไม่ช่วยแถมจะซ้ำเติมอีก
“ว่าไงละไอเสือ” เหอ เอากันเข้าไป ไอรุ่งร่วมผสมโรง
“ไอรุ่งกรูกับเมิงคบกันมาสามปีแล้วนะ ถ้าเมิงยังไม่รู้จักกรูดี วันนี้กรูจะเลิกคบเมิง” ผมตอบแบบฉุน ๆ พร้อมกำปั้นทุบไปที่แขนพี่ลมแรง ๆ โทษฐานกวนตรีน
“เออน่า กรูก็แหย่เล่นเฉย ๆ” ไอรุ่งมันพูดแล้วก็ขำ ๆ
ออกจากร้านไอรุ่งก็ประมาณบ่ายสอง เราตกลงกันว่าจะไปที่หาดพาลา ที่บ้านฉางระยอง โดยขับมอไซค์ไปเอง ไม่มีกำหนดการไม่มีการวางแผนล่วงหน้า เรากะว่าจะไปนอนรีสอร์ต แต่ถ้าไม่มีคงต้องค้างที่บ้านญาติพี่เปิ้ลแทน
เราเลือกนั่งเปลผ้าใบใต้ต้นสนริมชายหาด และสั่งอาหารมากินกันส่วนใหญ่จะเป็นจะประเภทกับแกล้มมากกว่า พี่ลมสั่งเหล้าแบนชุดหนึ่ง แล้วก็ลงมือโซ้ยแหลก หมดก็สั่งใหม่ พี่เปิ้ลกับไอรุ่งขอตัวไปเข้าห้องน้ำและจะแวะไปบอกญาติไว้ก่อนว่าจะมาค้างด้วย ผมมองดูไอพี่ลมที่มันทำสายตากรุ่มกริ่มและขยับเก้าอี้เข้ามาหาชิด
“ ขยับเข้ามาทำไมอายคนอื่นเขา” ผมบอกและพยายยามแกะมือพี่ลมที่มากุมมือผมไว้ออก
“อายทำไม คนรักกันไม่เห็นน่าอาย” เขินครับไอบ้านี่ร้อยวันพันปี ไม่เห็นมันจะพูด
“เมารึเปล่าเนี่ยะ” ผมพูดไปมือก็แกะมือพี่ลมต่อ
“เขาหิว” หือ เพิ่งกินหยก ๆ อาหารก็เต็มโต๊ะ ยังจะบ่นหิวอีกเหรอ
“เอ้า กินทั้งวันยังหิวอีกเหรอ อาหารก็มี กินสิ” ผมว่าพี่ลมท่าจะเมาแน่
“หึ เขาอยากกินตะเองอ่ะ”
“ป้าบ” “โอ้ย” สมน้ำหน้าปากดี
“บ้า พี่ลมอย่าแม้แต่จะคิด แล้ววันนี้ยามนอนห้ามกอดเลยนะ เข้าใจไหม”
ไอพี่ลมงอนครับทำปากจู๋ ยังกะเด็ก ๆ เลยโดนไปอีกป้าบหนึ่ง เรานั่งกินกันต่อจนสี่ทุ่มเกรงใจร้านค้าที่เค้าจะเก็บร้านเลยต้องย้ายตังเองออกไปหาที่หลับที่นอน ถึงบ้านญาติพี่เปิ้ลเราก็เก็บของเข้าห้องนอนเลย เจ้าของบ้านก็ใจดีเตรียมไว้ให้พร้อมหมดทุกอย่าง ตอนนอนนี้ผมต้องนอนขั้นระหว่างพี่ลมกับไอรุ่ง เพราะไอพี่นี่ชอบนอนละเมอ คว้าอะไรได้ใกล้ตัวจะกอดอย่างเดียวผมต้องเบียดพี่ลมออกห่าง ๆ และจัดการผ้าห่มพันตัวไว้ให้มิดชิดกันอุจาดตา เห้อ ๆ สุดท้ายพี่ลมก็หลุดจากผ้าห่มและมานอนกอดผมอยู่ดี ช่างหัวมัน ถ้ามันไม่กอดผมก็คงนอนไม่รับเหมียนกัล
เช้ามาก็ไปตลาดหาซื้อของสดมาย่างกินกัน พอสายหน่อยก็ขอตัวกลับ ก่อนกลับเราก็แวะตามหาด ต่าง ๆ ไปเรื่อย บรรยากาศยามสายสบาย ๆ ขับรถชมวิวตามชายหาด ชอบที่ไหนก็นั่งที่นั้น ทะเลที่นี่ก็สวยเป็นธรรมชาติดี ไม่เหมือนที่พัทยาและบางแสนที่คนพลุกพล่าน เรากลับมาถึงบ้านก็บ่ายแก่ ๆ และตกลงกันว่าจะเคาท์ดาวน์ที่บ้านผมเลย
/////////////////////////////////////////
มาต่อให้แบบยาว ๆ เลยนะครับ ผมก็ยังไม่ได้ไปไหนยังวนเวียน ๆ ล่องลอยไปมาอยู่แถวนี่ เข้ามาทักทายกันได้นะครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
