หัวข้อ: "A Little Destiny" 'coffee-ทะเลาะ' 9-9-12 [ตอนพิเศษ]

[andromeda]

  พี่แรร์ ได้ใจมากมาย .....
ขอให้เน็ตเร็วปื้ดป้าด อย่าได้เน่าอีกเลยนะ  จะได้มาต่ออีกเร็วๆ ฮี่ๆ


 

[เฉาก๊วย]

ใครจะไปรอน้องลิงไหวล่ะเนาะ ซื่อโก๊ะซะขนาดนั้น คิงคองเลยต้องวางแผนล่อลิงลงจากต้นไม้มาให้คิงคองขย้ำซะดีๆ   

  คนเขียนมากๆ ค่า

[donutnoi]

แรร์ รวดเร็วได้ใจ ได้น้องเข้มเป็นแฟนแล้ว   รอดูแรร์นะว่าที่ีทุ่มลงไปจะได้กลับมาคุ้มมั๊ย 

[Cherry Red]

คุณเข้มมีแววจะไม่รอดเงือมมือคุณแรร์ตั้งแต่หน้าประตูแล้วมั้งค่ะเนี่ย?
งานนี้คิงคองดักทุกทาง เตรียมรวบหัวรวบหาง ไม่มีทางปล่อยให้รอดแน่นอน 

[konnarak]

เสร็จ เเน่

[Nus@nT@R@]

น้องเข้มตอนนี้คงรู้สึกเหมือนปลาถูกทุบหัวเนาะ งงๆ มึนๆ
ส่วนอิพี่แรร์ก็คงจะเป็นคนจับปลา งงๆมึนๆนี่แหละดี จับง่าย 555555555

[butajang]

##'สิทธิ์ของคนเป็น’แฟน’



'สิทธิ์ของคนเป็น’แฟน’


'แฟน'


   น้ำเสียงกึ่งบังคับของใครบางคนยังคงดังก้องอยู่ในหัว ทั้งที่น่าจะโมโห ...ให้ตายเหอะ ทุกครั้งที่นึกถึง กลับเป็นว่า'เขิน'เสีย

นี่ แล้วก็นะ..ทำไมจะต้องใจเต้นรัวแล้วก็ร้อนไปทั้งตัวแบบนี้ด้วยล่ะวะไอ้เข้ม เอ็งกำลังโดนบังคับข่มขู่อยู่นะโว้ย ไอ้คิงคองบ้านั่น

มันจะเอาแต่ใจเกินไปแล้วนะ


"แฟนเนี่ยนะ" ไม่จริงหรอกมั้ง หรือวันนั้นเราจะแค่ฝันไป...แต่ก็ไม่นะ...ก็ๆ...ก็...มีจูบด้วยนี่หว่า...>///<



"เหรอ..?"


"เฮ้ย..!"

ตกใจดิครับท่าน คนกำลังคิดอะไรเพลินๆ ไอ้ขิงไม่รู้ว่าโผล่มาตอนไหน ชะโงกหน้าเข้ามา แล้วก็ลากเสียงยานเหมือนหนังผี แก้วที่

กำลังเช็ดอยู่เกือบหลุดมือร่วงแล้วไหมล่ะ ไอ้น้องบ้านิ


"ใครจะเอาแต่ใจไม่รู้นะ? แต่ขิงว่าพี่เข้มนั่นแหละ เอาแต่ใจ....ลอย...อยู่ได้!"

แหม่ะ!! คุณน้องบังเกิดเกล้าขอรับ ...ดูมันเหล่มองพี่มันดิ ด้วยหางตา ค้อนใส่ แถมเชิดหน้าให้อีกที ..มันจะรู้ไหม

ว่าตอนนี้พี่ชายมันกำลังตกที่นั่งลำบากอยู่น่ะ


"เขาไม่ได้เรียกใจลอย แค่คิดอะไรเพลินๆเอง ใส่ร้ายพี่นะเรา"

นี่ๆ เอามือที่ยังเปียกน้ำไปขยี้หัวไอ้ขิงเป็นการแก้แค้น


"เหรออออออ ขิงนึกว่าพี่กำลังคิดถึงใครอยู่" ไม่มี๊!! คนอย่างไอ้เข้มไม่เคยไปคิดถึงใครก่อนให้เสียเกียรติเหอะ (จริงๆนะ)



"ขิงอย่ามา.. ไปเก็บแก้วหน้าร้านเลยไป"

ขืนลองปล่อยให้ไอ้ขิงมันสอบสวนดิ คงได้คายออกมาหมดแหละ ...ไม่ได้จะปิดบังอะไรหรอก ก็แค่...



"เอ่อ..พี่เข้ม แม่ถามว่าเมื่อไรจะกลับบ้าน"

สิ้นเสียงถามของน้องสาว ทุกสิ่งอย่างในห้องเหมือนจะเงียบลงทันที เหมือนไร้ซึ่งสิ่งมีชีวิตที่มีลมหายหายใจ


"อื้อ ไว้จะกลับแล้วจะบอกนะ"

 ..ไม่ใช่ว่าไม่อยากกลับ แต่เพราะกลัวจะยิ่งไปสร้างปัญหาต่างหาก ไม่อยากเห็นอีกแล้วเรื่องของตัวเองที่ทำให้คนอื่นทะเลาะกัน


"พาพี่แรร์ไปด้วยนะ เปิดตัวว่าที่ลูกเขยไง"

เออใช่...เปิดตัวซะเลยมันจะได้ดิ้นไม่หลุด กรั่กๆ  แต่...เฮ้ย!! เดี๋ยวดิ ใครเป็นเขยเป็นสะใภ้ แล้วที่สำคัญ ไอ้ขิงมันรู้เรื่องนี้ได้ไง

อ๊ากกกก เผลอทำความแตกตอนไหนว่ะ


"ขิง! ไม่ใช่นะ ไอ้คิงคองนั่นมัน...."

"แว่น!!"

เจี๊ยกกกกกกก สะดุ้งดิครับท่าน กำลังจะอ้าปากนินทา มันก็ดันโผล่ทางข้างหลังระยะประชิด แล้วก็นะ...เดี๋ยวนี้ไอ้คุณคิงคองมัน

ไม่นั่งรอที่โต๊ะข้างหน้าร้านแล้วเหอะ ชอบถือวิสาสะเดินเข้ามาหลังร้านบ้างล่ะ ประชิดตัวเจ้าของร้านบ้างล่ะ ขนาดว่ายัยขิง

อยู่ยังไม่มีการละอายแก่ใจ แถมยังแซวกันได้สนุกปากเยี่ยงสนิทกันมาแต่ชาติปางก่อน


"พี่เข้มก็เหม่อตลอด วันนี้ชงกาแฟผิดไปสองแก้วด้วยนะ"

เอ้า!! แล้วน้องสาวข้าพเจ้าจะไปรายงานไอ้คิงคองมันทำเพื่อ....!!? แบบนี้มันไส้ศึกนี่หว่าเฮ่ย!



   แล้วไอ้คุณแขกพิเศษมันก็หันมายิ้มให้ สาบานได้เลยเหอะท่านผู้ชม นั่นคือยิ้มเยาะจากใจชัดๆ หาใช่ยิ้มอ่อนโยนตราบเท่า

ที่มีคำว่าแฟนกันค้ำคอ แล้วแบบนี้จะให้ไอ้เข้มเชื่อได้ยังไงว่าเรื่องเมื่อวันก่อน มันไม่ได้ล้อเล่นหรือหาเรื่องแกล้ง


"พอเลย อย่ามาใส่ร้ายพี่นะ"

หงุดหงิดงึมงำเฟ้ย ยิ่งได้เห็นหน้ากับรอยยิ้มกวนประสาทแบบนั้น ก็ยิ่งก่อให้เกิดอารมณ์โมโห

"ถ้าคิดถึงกันก็บอกซิ เหม่อแบบนี้เสียงานเสียการนะ"

อ๊ากกกกกกกก....!! ไอ้บ้านั่น มันโฉบมากระซิบที่ข้างหู แล้วเดินไปยืนกอดอกพิงกำแพงคลี่ยิ้มอย่างที่เกลียด...

ทำท่าแบบนั้นมันคิดว่ามันหล่อตายล่ะเหอะ(ฮึ้ยยย...ด่าออกไมค์ไม่ได้เพราะมันเรื่องจริง)

"อย่ามายั่วโมโหนะ ยังทำงานไม่เสร็จ ไปรอหน้าร้านโน่นเลยไป"

ไม่พูดปล่าวด้วยนะ แกล้งทำตัวยุ่งเรียงแก้วเก็บจาน แล้วหันไป

เหล่ด้วยหางตาพร้อมกับโบกมือไล่ชิ่วๆ แทนที่จะได้เห็นใบหน้าโกรธบูดบึ้ง แต่..มันดันยิ้มแล้วเดินเข้ามาใกล้


"มีไรให้ช่วยไหม จะได้เสร็จเร็วๆ ไม่ชอบรอนานก็รู้นี่"

แล้ว...ใครใช้ให้คุณท่านมาเร็วเองล่ะว่ะครับ ที่จริงต้องบอกว่าไม่ได้ใช้ให้มาเลยด้วยเหอะ แล้วยังจะมาเอาแต่ใจ สั่งโน่นนี่

กระผมคนนี้ไปเป็นนายทาสของไอ้คิงคองโหดตั้งแต่ชาติปางไหนเหรอ?

"ก็ไม่ได้บังคับนี่หว่า รีบก็ไปก่อนดิ"

หึหึ เป็นยังไงเล่า!! ไอ้เข้มก็กล้านะ ไม่ใช่ไม่กล้าขึ้นเสียง อย่าคิดว่าแค่มีซิกแพคแล้วจะมาข่มกันได้ ไม่มีทางหรอกเว้ย ...อยาก

เห็นหน้าตอนมันโกรธหงุดหงิดบ้างอะไรบ้าง เพราะนับจากวันนั้นมันก็เอาแต่ยิ้มกรุ้มกริ่มไม่เลิก ไอ้คิงคองบ้า!!

"จะรอ มีไรม่ะ?"

 เวร!! ไอ้บ้านี่มันจะรู้ตัวไหม ว่าเป็นโรคร้ายที่รักษาไม่หาย 'โรคเอาแต่ใจ' ระยะสุดท้าย ถ้าเทียบกับระยะมะเร็งก็เข้าขั้นโคม่าไม่

ต้องรอตัวยาไหนมาช่วย เหตุด้วยรักษาไม่หายแล้วชาตินี้ อย่าคิดว่ามุขนี้จะใช้ได้ผลบ่อยๆนะ ไม่มีทางหรอกเว้ย


"ถ้ารอได้ ก็อย่าบ่นดิว่ะ" เอาดิๆ ทางนี้ก็เอาแต่ใจได้นะ ไม่ใช่ว่ามันจะทำได้คนเดียว


   พูดไปแล้วก็แกล้งยุ่งกับงานต่อ เก็บ ล้าง เช็ด แล้วเรียงแก้วเข้าชั้น เตรียมของสำหรับวางขายพรุ่งนี้ ไม่ใช่เรื่องที่ทำเสร็จได้

แค่กระพริบตา ไหนจะต้องช่วยไอ้ขิงทำความสะอาดหน้าร้านอีกล่ะ สารพัดจะยุ่ง ไม่มีเวลามาตามใจคุณคิงคองบ้าอำนาจแถวนี้

เหอะ...ว่าแต่...ทำไมมันเงียบไปเลยฟ่ะ?


"เฮ้ย!! ยะ..อย่ามาใกล้ๆแบบไม่ให้รู้ตัวดิ ตกใจนะเว้ย" เกือบไปแล้ว..เกือบจะตะโกนลั่นห้องเก็บของ

ก็พอจังหวะจะหันกลับไปดู ไอ้คิงคองเอาแต่ใจมันก็มายืนซ้อนอยู่ข้างหลังตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ ประจันหน้ากันในระยะประชิดแบบ

ไม่ให้ตั้งตัวระยะนี้ทำเอาหัวใจดวงน้อยของไอ้เข้มกระเด็นกระดอนไปไหนไม่รู้


"ชื่อก็มี ไม่เห็นเคยเรียก ไหนลองเรียกดิ" (??) อะไรของมันฟ่ะ?

"อะไร? ก็เรียกอยู่ อย่ามาทำบ้าๆอะไรแถวนี้นะ เดี๋ยวไอ้ขิงเข้ามา"

รู้หรอกเหอะ แผนของมันจากสายตาระยิบระยับที่มองมานั่นนะ แถมยังเอาแขนมายันกับอ่างล้างจานข้างหลังอีก.... ไอ้เข้ม...

ไปไหนไม่รอดแม้กระทั่งในถิ่นของตัวเอง...ชีวิต!!


"ไม่เคยได้ยิน ไหนลองเรียกซิ เร็วๆ"

 อึ้ยยยยย...ก็ถ้าอยากให้เรียกล่ะก็...อย่ายื่นหน้าเข้ามาติดๆแบบนี้ซิโว้ยยยยยย ก็แค่เรียกชื่อกันแค่นี้จะต้องทำมาเป็นข่มขู่ ไอ้บ้า

นี่มันเป็นยากุซ่าเก่ารึยังไงฟ่ะ


"ระ...แรร์...พอใจยัง ถอยออกไปก่อนได้ไหม อึ้ยยย"

หลบดิ เกือบไปแล้วไหมล่ะ เกือบต้องเสียเอกราชพื้นที่บนแก้มให้มันอีก


...คือ...ไม่ใช่อะไร....ทำงานหัวฟูมาทั้งวัน หน้าตาไม่ได้ล้าง เช้ามายังไง เย็นก็อย่างงั้น ...แล้วจะให้ใครมาหอมแก้มตอนนี้....ไม่

เอาด้วยหรอกนะ(ผมยังมีจรรยาบรรณนะเออ)


"ไม่พอใจ ต่อไปต้องเรียกให้ได้ยินบ่อยๆเข้าใจ๋"

ปลายนิ้วชี้ของไอ้คิงคองจิ้มลงมาบนเหม่งจนหัวโยกไปข้างหลังพร้อมกับคำสั่งเอาแต่ใจนั่น



"เออ!! ก็แค่ชื่อเหอะ ทีตัวเองยังไม่เคยเรียก!!"

 แล้วก็หาได้ยอมแพ้ไม่ ...ไอ้คิงคองปรายตามองมาพร้อมกับรอยยิ้มกวนประสาทประดับบนใบหน้า



"ที่ไม่เรียกก็เพราะ...'แว่น'มันน่ารักกว่าเยอะ หึหึ"

ห่ะ...!! อะไรนะ ประโยคเมื่อกี้ มันอะไรกันล่ะว่ะครับ เหมือนว่าหูของไอ้เข้มจะเพี้ยนไปแล้วที่ได้ยินคำชมออกมาจากปาก

ไอ้คิงคอง 'น่ารัก' อย่างงั้นเหรอ คนอย่างไอ้เข้มเนี่ยะนะ ไม่จริงอะ!! เป็น ไป ไม่ ด้ายยยยยย

   กว่าจะเก็บร้านเสร็จเรียบร้อยก็เกือบหนึ่งชั่วโมง ไอ้คุณคิงคองมันก็นะ...ยังมานั่งกระดิกเท้ารอ (ที่จริงมันออกไปช่วยไอ้ขิงถู

ร้านข้างนอกด้วย ที่ไม่อยากกล่าวถึงเพราะมันหมั่นไส้อ่ะ) ขากลับแวะไปส่งน้องที่หน้าปากซอยเข้าบ้านเหมือนเคย โบกไม้โบก

มือลา รอจนกระทั่งน้องสาวขึ้นรถสองแถวเข้าซอยไปนั่นแหละ ไอ้คุณแรร์ถึงได้ออกรถเพื่อกลับมาส่งอีกรอบ


"ทำไมไม่เข้าบ้าน?"

หลังจากเลี้ยวรถออกมาจากปากซอย ไอ้คุณโชเฟอร์มันก็หันมาถามเสียงเรียบ ในขณะที่ไอ้เข้มกำลังเหม่อและเผลอนั่งนิ่งไป

ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ได้ยินคำถามพร้อมกับสายตาจับผิดที่มองมา


"ก็พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า เดี๋ยวไปเปิดร้านไม่ทัน"

 เลี่ยงสุดๆ เป็นการตอบคำถามแบบหลบเลี่ยงทั้งรูปประโยคและเลี่ยงจะสบตากับผู้ถามตรงๆ


"เอาความจริง" จิ๊!! อยากโดดงับหัวไอ้หมอนี่จริง กลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุหรอกนะถึงได้ยอมมันอยู่นี่

"จริงแท้แน่นอน แล้วก็กระผมไม่อยากรบกวนให้คุณชายรอนานด้วย"

ใครว่าไอ้เข้มกลัว หึหึ ยื่นหน้าเข้าไปตอบเลยเหอะ (เพราะมือมันไม่ว่าง และกำลังขับรถกลางถนน ทำอะไรไม่ได้แน่ หึหึ)

 ไอ้คิงคองหันมามองด้วยสายตาจิกกัด


"ที่ถามเพราะห่วงหรอกนะ"

กึก!! เจอประโยคนี้เข้าไป เยี่ยงโดนสอยหมัดตรงเข้ากลางใจ ไอ้เข้มผู้หาญกล้าถึงกับทำหน้าจ๋อยสนิททั้งที่ยังมิได้โดนทำมิดีมิ

ร้ายอะไร เพียงแค่คำพูดไม่กี่คำทำเอาจุกได้โดยง่าย


"เรื่องไม่สำคัญอะไรหรอก ไว้จะเล่าให้ฟัง"

รู้สึกผิดดิครับท่าน เจอของจริงเข้าไปถึงกับกะล่อนต่อไม่เป็น


"เรื่องไม่สำคัญ แต่ถ้าของคนสำคัญก็สำคัญหมดนั่นแหละ"

อึ้งเด่ะ!! รอบสอง.... ไอ้คิงคองนี่มันจะเอาจริงใช่ไหม หยอดลูกตรงแบบนี้บ่อยๆไม่ไหวนะ

 หัวใจจะวายด้วยความที่เต้นแรงเกินพิกัด


"แรร์..สรุปว่าเรื่อง...เอ่อ...เรื่องเป็นแฟน..เอาจริงใช่ไหม?"

อึ๊ก!! ต้องใจกล้าหน้าด้านที่สุดในชีวิตแล้วเหอะ


"ใช่!"

กรรม...เสียงตอบกลับแบบอย่างโหด แล้วก็สั้น กระชับ ฉับไวมากเหอะ แบบว่าไม่ต้องให้เวลานับหนึ่งถึงสามในการคิด

พอถามจบปุ๊บมันสวนตอบกลับมาปั๊บ ส่วนไอ้คนถามก็ได้แต่นั่งอ้าปากค้างพะงาบๆ ถามเอง...อายเอง...!!


"ละ..แล้วรู้เหรอ เป็นแฟนกันต้องคบกันยังไงน่ะ?"

อึ้ย...!! ไอ้นี่ก็ช่างกล้า ถามไปแล้วก็อยากโดดตบปากตัวเอง ถ้าตอนนี้เอาหัวมุดคอนโซลรถได้คงจะทำไปแล้ว ก็เจือกถามปูทาง

ไปแบบนั้น อายว่ะครับ กับไอ้คนที่ไม่เคยคบผู้ชายมันจะไปรู้ได้ไงล่ะ


"หึหึ ลองดูไหมล่ะ"

ห่ะ!!? หรือหูจะเพี้ยนเป็นรอบที่สองของวัน 'ลอง' เนี่ยะนะ จะบร้าาาาาาาาาเร้อออออออออ


"บะ..บ้าเหอะ ทำเป็นรึไง"

อ๊ากกกกกกกกก.....หยุดตัวเองไม่ได้ นี่ผมพูดอะไรออกป๊ายยยยยยยย


"แว่น!! ท้าเหรอ กล้าท้าใช่ไหม?? ได้...."


"ไม่ๆ เฮ้ย!...นี่ไม่ใช่ทางกลับคอนโดนี่ จะพาไปไหนไอ้คิงคอง จอดๆ จ๊อดดดดดดด"

 ตะโกนให้ตายเหอะ จะโดดเข้าใส่มันก็ใช่ที่ ไม่ทันเสียแล้ว ไอ้คิงคองมันหักพวงมาลัยเลี้ยวไปอีกทางเสร็จสรรพ พร้อมกับเสียง

หัวเราะราวกับปิศาจหื่นกาม


“ลองดูน่า ไม่เสียหายอะไรหรอกคุณแฟน”

อะ...ไอ้...ไอ้บ้าอย่ามาทำเสียงทุ้มนุ่มลึกแบบนี้นะเว้ย จากที่กลัวจนตัวสั่น ก็จะกลายเป็นใจสั่นสมยอมแทนนะซิ ไม่เอา



ไอ้เข้มยังบริสุทธิ์นะ!!



“ยะ..อย่ามาทำเสียง ทำตาแบบนี้นะ กลับทางเดิมเลย”

มันไม่ตอบ และไม่ยอมทำตาม แต่กลับส่งยิ้มพร้อมกับยักคิ้วมาให้..


ฮึ่ม!! ไอ้คิงคองกวนประสาท!!


“แรร์.. พากลับเถอะนะ”

 เอาเถอะ คราวนี้ไอ้เข้มจะยอมอ่อนข้อให้ก็ได้ (อ่อนข้อ = อ้อนวอน) ได้ยินเสียงอ้อนๆของตัวเองแล้วก็ทนไม่ได้ อยากจะจิ้มหูตัว

เองให้บอด อึ้ยยย...อดทนไว้เพื่อความอยู่รอด


“ช้าไป ถึงแล้ว...”

ห่ะ...บ้าน่า ถึงไวแท้ล่ะ แล้วแบบนี้ผมจะมีเวลาห้ามใจตัวเองได้ยังไงล่ะเว้ยเฮ้ย พุทโธ นะโม นิ่งไว้ ไอ้เข้มนิ่งๆไว้

อึ้ยยยยย...ภะ..ภาพซิคแพคยังคงติดตาทำไงดี!!


“ระ..แรร์!!” ไอ้คิงคอง ช่วยหันมาฟังคำร้องขอทางนี้บ้างได้ม้ายยยยย


“ไปเถอะ ปฏิบัติการขั้นแรกของการเป็นแฟน” มันใช่เหรอว่ะเฮ้ย เผลอก้าวข้ามอะไรไปรึป่าว ไอ้บ้า!!!!!!


   ยังไม่ทันจะเอ่ยปากต่อรอง รถก็เคลื่อนเข้าไปในช่องจอดรถของคอนโดสุดหรูเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และเพราะไอ้เข้มมัว

แต่นั่ง นิ่ง อึ้งอยู่ มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ประตูรถเปิดออกแล้วไอ้คุณแฟนเอาแต่ใจ มันก็คว้าหมับเข้าให้ที่ต้นแขน เหวออออออ


อ๊ากกกกกกกกก....ใครก็ได้ ช่วยด้วย ไอ้เข้มกำลังจะเสียเอกราช!!!!!!!

  สวัสดีค่ะ วันนี้เน็ตดี ทัศนะวิสัยปลอดโปร่งเอาพี่เเรร์เเละน้องเข้มมาฝาก กรี๊ดดด ฮาตอนเเว่นร้อง "เจี๊ยก" เเต่เอบตื่นเต้นพี่เเรร์ขราา จะทำอะไรน้องเข้ม ลุ้นๆๆ ไปเเอบดูที่บนดาดฟ้า เจอกันตอนหน้านะคะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามพี่เเรร์เเละน้องเข้มค่ะ

[wan_sugi]

 
ดีใจค่ะ มาต่อได้เร็วเชียว เนื้อเรื่องสนุก น่ารัก อ่านแล้วอารมณ์ดี
ลุ้นอยู่ว่าคนเขียนจะมาต่อหรือเปล่า เป็นกำลังใจให้นะคะ

[roseen]

 :a5:จัดการเลย

[MiSS-U]

มาอ่านอีกที3ตอนแล้ว แบบไม่รู้ว่าอัพอ่ะค่ะ

ขอให้ใส่ตอนที่ หรือ วันที่อัพหน้าชื่อนิยายได้มั้ยอ่ะคะ พลีสสสสส

แรว์สุดยอดรุกแว่นจนอ่อนระทวย รอตอนหน้าพิสูจน์ว่า

ทำเป็นป่ะ

[เฉาก๊วย]

รอๆๆๆ "ปฏิบัติการขั้นแรกของการเป็นแฟน"     แต่อย่าบอกว่าเป็นการทำกับข้าวทานกันเองล่ะ   

ขอบคุณคนเขียนมากๆ นะค้า 

[i1_to*pp]

พี่แว่นไม่รอดแน่ปฏิบัติการขั้นแรกของการเป็นแฟน
+1

[Wins_Sha]

เรียกแว่นน่ารักกว่าเข้มจริงๆๆนั่นแหละ
ชื่อเข้มไม่เข้ากับน่าตาเลยยย

ปล.หน้าที่ของแฟนขั้นแรกต้องทำไงอ่ะแรร์รีบๆๆบอกมาเร็วๆๆเลย

[andromeda]

คุณแว่น เดี๋ยวก็รู้นะว่าพี่แรร์ ทำเป็นหรือไม่เป็น ฮา ฮ่าๆ..

พี่แรร์ จัดไปอย่าได้เสีย 1 ชุด หนักๆ 

ขอเน็ตดีๆๆๆ อย่างนี้ บ่อยๆ นะจ๊ะ

 

[yeyong]

ขั้นแรก มันต้อง กินข้า ดูหนัง ฟังเพลง เดินเล่น
หรือว่า ออกกำลังกายเรียกเลือดลมดีหนอ

[butajang]

##มีได้ ก็ต้องมีเสีย



"กะ...เกลียดคนเอาแต่ใจวะ"

ตัดพ้อต่อว่าได้ก็แค่นั้น สถานการณ์ดูเหมือนไม่เอื้ออำนวยอย่างแรง หลังจากที่โดนลากมาจากรถจนมาถึงห้องหอ เอ๊ย!! ห้องของ

ไอ้คิงคองหื่น ก็โดนไอ้บ้าหุ่นนักกีฬาตัวหนาคล่อมทับไว้ทั้งตัวแบบนี้ ทำได้แค่ยกมือดันอกหนาเอาไว้ก็แค่นั้น


"อะไร...? ก็เคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าจะเอาให้มากกว่านั้น จะเอาทั้งหมดไม่เอาแต่ใจอย่างเดียว"

อึ้ยยยย!! มีใครเคยบอกเคยเตือนไอ้คิงคองมันไหมว่าน้ำเน่าเข้าขั้นวิกฤติ ชนิดที่ว่าไม่สามารถบำบัดได้ ก็ดูเอาเถอะ ความ

หมาย'เอาแต่ใจ'ที่มันแปลเอง เออเอง แล้วก็นะ...ไอ้คิงคองไร้ยางอาย นิสัยเสียเหอะ!!


"ลุกออกไปเลย เมื่อยแล้วนะ"

ให้ตาย!! ขนาดว่าออกแรงผลักมันแล้วนะ ยังไม่ยอมขยับ ไอ้คิงคองถึก! ยังมีหน้ามายิ้มกวนประสาท


"อ้าว..ไม่อยากลองแล้วเหรอ หน่อยน่า" ไอ้...!! ฮึ่ม!!...กวนประสาท


"เคยลองแล้วเหอะ ลุกออกไปเลย ไอ้คิงคองลามก"

หึหึ อาศัยจังหวะที่ไอ้คิงคองมันเผลอทำหน้าเหวอตอนที่ได้ยินคำคุยโม้ กลิ้งออกมาจากร่างหนาบึกของมันได้ในที่สุด ฮ่า....อิสระ

ของไอ้เข้ม...ในที่สุด..

"กับใคร!!?"


"เฮ้ย!! โอ๊ย! เจ็บนะโว้ย"

ไอ้แรงควายยยยยยย กระชากทีตัวปลิวติดมือไปหาอกมันเลย คนนะเว้ยไม่ใช่หมาแมว ...แล้วยังจะมาตีหน้ายักษ์ใส่อะไรของมัน

ว่ะครับ



"ถามว่าไปลองกับใครมา ไอ้หน้าอ่อนนั่นรึไง!?"

ห่ะ!!? ไอ้หน้าอ่อนไหนอีกว่ะ  ..อึ้ยยยย หรือเมื่อกี้มันคิดจิงจัง ไอ้บ้าาาาาาาา จะบอกให้รู้นะเว้ย แม้ไอ้เข้มจะรักทุกคนแต่ก็ไม่เคย

มั่วนะว่ะครับ ยังคงครองความบริสุทธิ์จวบจนวันเข้าหอจะมาถึงเหอะ!!


"แล้วจะทำไม ทำกับใครแล้ว.....อุ๊บ!!"

ไอ้นี่ก็ปากดี แต่ยังหนีเร็วไม่พอ ต่อให้ตะกุยขาหน้าเข้าช่วยความซวยก็มาเยือนจนได้

อ๊ากกกกกกกกก...(กรีดร้องในใจ) อยากจะร้องออกมาให้เป็นภาษาที่มนุษย์ฟังออก แต่ก็จนใจ ในเมื่อปากถูกปิดเอาไว้ ด้วย

ฝีมือใคร...คงรู้นะ ในเมื่อห้องนี้มีกันอยู่สองคน ..อืม...ชักเคลิ้ม..เฮ้ยล่ะเหวยยยยย ไม่ใช่ซิว่ะ ตูข้ากำลังโดนลวนลามอยู่นะ




"ไอ้!! อื้อ..."

 มันไม่ยอมปล่อยครับท่าน จะพิศวาสอะไรขนาดนั้น เดี๋ยวไอ้เข้มเคลิ้มจะซวยช่วยไม่ได้นะครับท่าน อ่า....จะว่าไป

ไอ้บ้านี่มันก็จูบเก่งชะมัด ทั้งริมฝีปากได้รูป กับลิ้นที่สอดเข้ามาตักตวงควานหาทุกสิ่งอย่าง ที่บดขยี้ลงมาอย่างรุนแรงในคราแรก

กลายเป็นนุ่มนวลชวนฝันตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ ฝ่ามือไอ้เข้มที่ตอนแรกก็ผลักไสกลายเป็นยึดเอาเสื้อตรงอกกว้างเอาไว้ แข้งขาสั่น

อ่อนแรงจนต้องทรุดลงไปนั่งแหมะบนโซฟาตัวเดิม กระนั้นมันก็ยังไม่ยอมลด ละ เลิก ลากปลายลิ้นตามติดหนึบคล้ายยังไม่พอ



"แฮ่ก...พะ...พอก่อน..." จะขาดใจตายให้ได้เหอะ หายใจไม่ทัน


"จากนี้ไป ห้ามเด็ดขาด ไม่ว่ากับใครที่ไหน นอกจากไอ้แรร์คนนี้ เข้าใจ๋!"

เสียงกระซิบขู่ข้างหู และถ้าหูไม่ฝาดไปเหมือนจะได้ยิน



เสียงกัดฟันกรอด ...น่ากลัวเป็นบ้าเหอะ.!!



"จะ..จะไปทำกับใครล่ะ มะ...ไม่เคยซักหน่อย"

 สะ...สั่นซิ ไม่ใช่แค่ตัว เสียงก็สั่น แล้วก็เหอะจะบ้าตาย ไอ้เข้มโดนรุกบนโซฟาตัวเดิม และมุมเดิม แถม....ยังถอยไปนั่งซุกกอด

เข่าตัวเองเหมือนเดิมเป๊ะ ไม่รู้เวรกรรมอะไรซะนะ


"แล้วเมื่อกี้บอกไปทำกับใครมา!!?"

โว้ย!! อย่าก็อย่าเพิ่งดุซิวะ คนยิ่งกลัวๆ เอ๊ย! เหนื่อยๆอยู่ ..อ๊ะ!! พอไม่ตอบมันก็ขยับรุกเข้ามาใกล้อีกรอบ แถมยังคว้าหมับเข้าที่

แขนแล้วออกแรงบีบ ไอ้คิงคองบ้าอำนาจมันจะโมโหอะไรของมัน ไม่เคยหยุดฟังคนอื่นพูดเลยเว้ย


"เดี๋ยว! ขอเวลานอก" จริงๆน่าจะบอกว่าขอเวลาหายใจหน่อยเหอะ ขโมยลมหายใจคนอื่นเขายังจะมาบังคับอยู่ได้


"อย่าช้า! ไม่ชอบรอ!" เออ!! ข้อนั้นกระผมดูแววตาก็พอจะรู้แล้วว่ะครับ ทำยังกับจะโดดขย้ำคอ ไอ้เข้มทำ

ผิดอะไรนักหนาว่ะ เดี๋ยวปั๊ดสวมบทนางเอกบีบน้ำตาซะเลยนี่ (แต่เดาว่าใช้แผนนี้กับไอ้คิงคองไม่ได้แน่) เพราะงั้น....


"ก็...เมื่อกี้...แค่พูดไปงั้น"


"หมายความว่า..?"

 จิ๊!! จะมาซื่ออะไรตอนนี้วะ ก็บอกอยู่ว่าล้อเล่นไง ล้อเล่นๆๆ ก็หมายถึงว่าชาตินี้ยังไม่เคยลองสร้างเสริมประสบการณ์ชีวิตสุด

หรรษาลั่นล้ากับใครทั้งนั้นแหละ แถมไอ้ที่โดนปล้ำจูบเอาๆอยู่นี่ก็มีอยู่คนเดียวแหละ ชัดม่ะ!!(ปล.ทั้งหมดทั้งมวลนั่น...แค่...เถียง

ในใจและใช้สายตาจิกกัดเท่านั้นแล)


"ก็หมายความว่าไม่เคยไงเล่า ไม่เคยอ่ะเข้าใจป่ะว่ะ ใครจะไปเชี่ยวเที่ยวกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเหมือนใครบาง

คนล่ะ!"

 เจ็บใจ! ใส่เป็นชุดครับท่าน(ชุดลิงผยองขนด้วย หึ!) ปากก็ด่ามัน แต่ทำไมหน้าเรามันร้อนวูบๆว่ะ หรือว่าอาย ไม่ก็เขิน ไม่ซิ!!

ต้องโกรธต่างหาก...โมโหด้วย เออ!!


"แล้วใครใช้ให้ยั่วโมโห" แหม่ะ! พอรู้ตัวว่าผิดล่ะมาทำเสียงอ่อน ไม่ต้องมาทำใจดีด้วยเลยนะ งอน!!


   ไอ้คิงคองพันธุ์หายากทรุดตัวลงนั่งข้างๆ แทนที่จะเป็นคล่อมทั้งตัวแบบตะกี้ แถมยังยกนิ้วขึ้นมาแตะเบาๆบนริมฝีปาก ใช้หัวแม่

มือปาดแผ่วเบา สายตาดุดันที่มองมาเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนจนคนมองเริ่มใจสั่น



"แล้วใครใช้ให้ลากคนอื่นมาโยนโครมๆ นิสัยเหอะ!" สั่นไปทั้งตัวแต่ก็ยังจะกล้า....ปากดีไม่เลิกรา


"ก็ใครมันชอบยั่วให้โมโหล่ะ หึ!? มันน่าโดนไหม?"

ชิ!! ไอ้บ้านี่มันกำลังดุ แต่มันดันยิ้มไปด้วยนะซิ อารมณ์ดีขึ้นมาเลยซิ ไอ้คนบ้าอำนาจ ขู่อาฆาตก่อนฟังความตลอดเวลา


"เออ!! ผิดตลอดแหละ เกิดเป็นไอ้เข้มผิดตลอด"

พอพูดประชดออกไปแบบนั้น ไอ้คิงคองมันก็ถอนหายใจออกมายาวเหยียด



...เริ่มเบื่อแล้วล่ะซิ



"จะบอกไรให้นะแว่น..."

 อ้าว...นึกว่าจะลุกเดินหนีด้วยความเบื่อหน่าย ที่ไหนได้มันขยับเข้ามาประชิดใกล้ เอาสองแขนเท้าพนักพิงโซฟาไว้ คล้ายจะกั้น

ไอ้เข้มไว้ตรงกลางไม่ให้ขยับหนีไปไหน (ทำยังกับว่าจะมีช่องว่าง) เท่านั้นพ่อคุณพ่อทูนหัวท่านยังไม่พอใจ โน้มหน้าเข้ามา

ใกล้...อึ้ยยยย..นึกว่าจะโดนจูบอีกแล้ว ที่ไหนได้มันเอาหน้าผากมาแปะกันไว้ แถมยังจับจ้องมองมาในระยะประชิดแบบนี้

อีก....ขะ....เขินว่ะ!!


"อะไร? มันต้องใกล้..ขนาดนี้เลยเหรอ?"

ใจเต้นตูมตามใกล้ระเบิดเป็นท้องทุ่งโกโก้ครั้นในบัดดล หรือ...มัน...จะให้ทำสัญญาทาส...!!


"เป็นแฟนกันแล้ว ห้ามมอง ห้ามสนใจ แล้วก็ห้ามยั่วโมโหคนอื่นแบบนี้ นอกจากนายแรร์คนเดียว เข้าใจไหม?"


บร้ะ!! ไอ้บ้านี่มัน....!!


"เผด็จการที่สุดเหอะ"

มิอาจจะเอื้อนเอ่ยคำใดที่พอจะบรรยายสรรพคุณไอ้คุณแรร์คนนี้ได้เหอะครับท่านผู้ชม ไม่ว่าจะเป็นหลงตัวเอง หน้าด้าน

เอาแต่ใจ ชอบบังคับ สารพัดมารวมอยู่ในคนๆเดียว



"แล้วชอบไหมล่ะ..?"



"บอกซักคำยัง?"

ปากดีไม่พอ ไอ้เข้มริบังอาจจะอวดดีด้วย เลยโดนไอ้คิงคองมันยกมือขึ้นมาบีบจมูกเอานะซิ ชิ!!เพิ่มข้อหาชอบทำร้ายร่างกายไป

ด้วยอีกกระทง


"หน้ามันฟ้องนะแว่น อย่ามา..." จิ๊!! หน้าตาดีแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร อย่ามาอ้างเหอะ


"หลงตัวเองซิไม่ว่า"

ดูมันดิ...!! ว่าไม่เคยสลด ยังมาทำเป็นยิ้มหล่อใส่ นิสัยไม่ดีว่ะคนเรา แล้ว...ไอ้สายตาแพรวพราวนั่นมันอะไรครับท่าน


"แว่น.." ทะ...ทำไมโทนเสียงมันนุ่มทุ้มลึกผิดไปจากตะกี้วะ


"อะไร?" ตีหน้าซื่อไว้ก่อนวุ้ยไอ้แว่น กันตายต้องซื่อๆเซ่อๆไว้ก่อน


"มาลองสร้างเสริมประสบการณ์ชีวิตกันเถอะ"

ห่ะ!!? หรือ.............ผมจะหูฝาดไป บ้าาาาาาาาา.....ใครเขามาชวนอะไรกันง่ายๆตรงๆแบบนี้ล่ะ หูฝาดแน่ๆ ไม่จริงงงงงงงงงงง

ไอ้เข้มยังใสซื่อ


"บะ..บ้าเหอะ"


"บ้าก็ยอมล่ะ เหอะนะ" อ๊ากกกกกกกก...หัวใจกระเด็นกระดอนหลุดไปไกลไหนแล้ว อย่ามา....ทำหน้าตาเซ็กซี่แล้วชวน

กันง่ายๆแบบนี้นะเว้ยเฮ่ย ถึงเราจะเป็นแฟนกันแล้วก็เหอะ


"ไอ้คิงคองลามก อย่านะเว้ย อึ้ยยยยยย" มันเริ่มก่อน สาบานได้ว่าไอ้คิงคองมันเริ่นก๊อนนนนนนนนนน เจือกเอาจมูกมา

ซุกไซ้นิสัยว่ะ...ผู้ชายเหมือนกันนะเว้ย...(มันติดง่ายเหมือนกันนะซิ ฮึ้ยยยยย...อดทนไว้ไอ้เข้ม!!)


"ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ มาว่าลามก งั้นทำจริงเลยแล้วกัน"

แว้ก!!!! อย่าเข้ามานะเว้ย ไม่งั้น....ไม่งั้น.....อดใจไว้ไม่อยู่จริงๆด้วย!!


"......." พึมพำๆ


"อะไรนะ พูดอะไรไม่เห็นได้ยิน" ขัดใจเข้มเสียจริง!!



"ปะ...ปิดไฟก่อน...ดะ..ได้ไหม..?"

อึ้ยยยยยย...นี่ผมพูดอะไรออกป๊ายยยยยยยย นั่นมันไอ้เข้มตัวปลอมแน่แท้ (แม่รู้ตีตาย!)



"จัดไป ที่รัก..."


"เหวอออออออ"

ไอ้คิงคองมันไม่ได้เดินไปปิดไฟหรอกครับท่านผู้ชม แต่มันหอบหิ้วกระผมจากโซฟาแล้วเดินไปทางห้องนอนที่มืดตึ้บแทนนะซิ


.

.

.

.



   บ้าไปแล้ว...ไหนใครบอกว่านี่เป็นครั้งแรกของเราสอง มันสมควรจะต้องเงอะงะๆใช่ม่ะ (?)


   พอเข้ามาในสมรภูมิรบขนาดคิงไซต์อันมืดมิดเท่านั้นแลท่าน ไม่มีใครยอมใครกันเลยทีเดียว ก็นะ...มีสองมือเหมือนกันนี่หว่า

ใครจะไปยอมให้โดนถอดอยู่ฝ่ายเดียว เสียเปรียบดิ!


   แม้ไฟจะมืดมิดก็ใช่ว่าจะเป็นอุปสรรค ใช้มือไม้คลำไปทั่วก็พอใช้ได้ อาจจะเป็นเพราะมองไม่ชัด ไม่ถนัดก็เป็นได้ เสื้อผ้าถึงได้

ลอยหายไปจากร่างกายทางไหนบ้างก็ไม่รู้(มองไม่เห็น หรืออาจจะไม่ได้สนใจจะมองแล้วนาทีนั้น) ตาต่อตา ฟันต่อฟัน...เอ่อ...ที่

จริงจะบอกว่าปากต่อปาก ลิ้นต่อลิ้นก็ได้ สงครามน้ำลายที่ไม่ได้ใช้เสียงมากไปกว่าเสียงหายใจ



   "อ๊ะ! ดะ..เดี๋ยว...อื้อ..." มันไม่ยอมครับ ไอ้คิงคองมันไม่ยอมให้เอ่ยห้าม ทุกครั้งที่พอจะอ้าปากพูด

เป็นคำได้ จะต้องโดนมันปิดด้วยปากทุกครั้งไป ตอนนี้ไอ้เข้มกำลังเจอเหตุวิกฤติเข้าขั้น โดนดันให้หงายไปกับเตียง ตามมาด้วย

ร่างใหญ่ยักษ์ของเจ้าของห้อง


   "อ่า..แว่น...แว่น..."

อึ้ยยยยย ทีนี้ล่ะเรียกซะเสียงหวานเชียวนะ เล่นเอาขนลุกไปทั้งตัวเลยเหอะ มือไม้ก็ไม่อยู่นิ่งแปะป่ายไปทั่วตัว ทำยังกับว่าจะ

สำรวจให้ทุกซอกทุกมุม แต่เอ๊ะ!! เดี๋ยวก่อนนะ....ไอ้คิงคอง...หรือมันจะเคยกับแม่หญิงใด...(หงุดหงิดพลัน!!)


   "เดี๋ยวก่อนแรร์!!"

 รวบรวมสติเท่าที่ยังมีเหลือออกแรงดันตัวหนักๆมันออก แม้จะมองเห็นหน้ากันไม่ถนัด แต่ก็พอจะรู้ได้ว่าตอนนี้ไอ้คุณแรร์มันกำลัง

ทำหน้างงปนหงุดหงิดอยู่แน่แท้



   "เป็นอะไรไป"


   "เลิกเหอะ มันไม่เหมือนทำกับผู้หญิงหรอกนะ" เวรแท้ พูดเองเจ็บเอง มันจี๊ดๆในอกยังไงก็ไม่รู้


   "ชักจะโมโหจริงๆแล้วนะแว่น ขนาดนี้แล้วยังไม่เชื่อกันอีก!!" แม้จะไม่ใช่เสียงตวาดหรือเสียงดุอย่างที่มันเคยทำ แต่ที่

สะดุ้งก็เพราะไอ้คุณแรร์มันคว้ามือไปวางแนบกับแผ่นอกของมัน ...ไร้ซึ้งคำพูดใดอธิบายต่อ ได้ยินแค่เสียง 'ตึกตักๆ' แต่มันรัว

เร็ว.....เป็นจังหวะเดียวกันกับทางนี้


   "ก็...อืม..." รสจูบอ่อนโยนแตะลงบนริมฝีปากทั้งที่ยังพูดไม่จบ ไอ้เข้มถึงกับไปต่อไม่เป็น


   "ถ้าไม่อยากทำ เลิกก็ได้ เดี๋ยวไปส่งที่ห้อง เข้าใจนะว่าทำไมไม่ชวนค้าง"

ถ้าตอนนี้ไฟสว่าง คงได้โดนล้อว่าหน้าแดงอีกแน่ เพราะ 'รู้สึก' เหมือนกัน ก็เลยไม่ต้องอธิบายว่าอะไรยังไงให้ยุ่งยาก ไอ้คุณแรร์

ก้าวลงไปจากเตียงอย่างที่บอก




   หมับ!!



   อ๊ากกกกกกก....เอ็งทำอะไรลงไปไอ้เข้ม!! จะรอดอยู่แล้วเชียว แค่รอให้ไอ้คิงคองมันเดินออกไปสงบจิตนอกห้อง แล้วจากนั้น

มันก็จะไปส่งที่คอนโดไง แล้วทีนี้เจือกไปโดดกอดเอวมันเอาไว้ทำม้ายยยยยยย รนหาที่ตายชัดๆ


  "ไม่สงสัยแล้ว แต่....ได้แล้วห้ามทิ้งขว้างนะ จะตามเผาบ้านให้ดู"

 แทนที่มันจะกลัวคำขู่ กลับได้ยินเสียงหัวเราะพอใจในลำคอแทน


   "โหดว่ะ" จะบอกว่ายังไม่ได้ครึ่งของคุณแรร์เลยเหอะ


   "แล้วกลัวไหมล่ะ" มันก้มหน้าลงมา เอาปลายจมูกแตะกันแล้วส่ายหัวไปมา

   "ไม่เลยซักนิด" ไอ้คนเก่ง...เก่งให้มันตลอดล่ะกันว่ะ

 
  จูบคราวนี้ไม่ได้รุนแรงเหมือนคราแรก อ่อนโยน นุ่มนวล แต่กลับทำให้ใจเต้นแรงไม่แพ้กัน ไอ้คิงคองกลับเข้าโหมดหื่นอีก

ครา...เพราะใครปลุกล่ะ...(- -ll) โดนผลักให้ล้มนอนหงายลงไปกับเตียง อาภรณ์ตัวจิ๋วชิ้นสุดท้ายของไอ้เข้มหลุดลอยไปทาง

ปลายเท้าแล้ว ส่วนของไอ้คุณแรร์นะรึ? มันก็หลุดติดมือท่านเข้มคนนี้ไปแเล้วเหมือนกัน หึหึ..ให้มันรู้ซะมั่งว่าเร็วปานวอก


   และด้วยความมืดหรอกนะ ก็เลยต้องใช้มือไม้คลำไปทั่ว แล้วในที่สุดก็ต้องรวบ'เรา'เอาไว้ด้วยกัน เพียงแค่เปิดใจให้กว้าง เราก็

สามารถเรียนรู้ประสบการณ์ได้ด้วยตัวของเราเอง ไม่ต้องมีคู่มือ เพียงแค่คิดถึงใจอีกฝ่ายให้มาก เราก็จะรู้วิธีทำให้อีกฝ่าย'รู้สึก

ดี'ได้ไม่ยาก


   "อ๊ะ!" ไอ้คุณแรร์มันเล่นจูบไปทั้งตัว งับไปทั่วทั้งที่ไม่มีอะไร


   "อืม..ดี..." ตอนนี้คิงคองน้อยอยู่ในมือกระผมล่ะครับท่าน จะบีบก็คราง จะคลายก็....หึหึ...อ๊ะ..!!


   เหมือนไม่ทันใจ เพราะคนมันใจร้อน ไอ้คิงคองมันถึงได้แทรกตัวเข้ามากลางหว่างขา(เสียวไส้) แล้วจับแยกออกใช้มือที่ว่าง

คลำหาจุดยุทธศาสตร์ที่พอจะแทรกตัวเข้าไปได้อีก ...ไอ้เข้มนะรึ?...เริ่มอยู่ไม่สุขซิครับท่าน ส่ายไปมาหาที่หนีกันจริงจังล่ะคราวนี้


   "อ๊า...เบาๆ หน่อย....อื้อ...." หนีไม่ได้ซิครับท่าน โดนคิงคองตะปบสะโพกเอาไว้ จากท่าหงายกลายเป็นนอนคว่ำให้

สาสมแก่ใจมัน แถมมันยังเอาขามาสอดไว้ให้ต้องยกสะโพกขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ...แม้ตอนนี้จะอยากเห็นซิคแพคของ

ไอ้คิงคองปานใด แต่ก็ยังรู้สึกดีที่ห้องไม่ได้เปิดไฟ!! อายว่ะเหอะ!!


   "ตรงนี้ใช่ไหม"

ใครบ้านไหนเขาจะไปตอบมันได้ฟะว่า 'ใช่, นั่นแหละ, ตรงนั้น' บ้าาาาาาา ไม่ได้ดูหนังกำลังภายในอยู่นะเว้ยถึงจะได้ตอบทุกคำ

ถามได้แบบนั้น



   เมื่อไม่มีเสียงตอบกลับ ไอ้คุณแรร์มันก็คงใช้สัญชาตญาณในการสืบค้นเอาเอง รู้ได้ไงนะรึ..? ก็เพราะมันเอานิ้วแตะๆลงมานะซิ

อยากถามว่ารังเกียจไหม แต่ไม่ทันล่ะ มันไม่ได้กดๆแตะๆ แต่มันสอดเข้ามาด้วยนะซิ


   "เจ็บ...แรร์..เจ็บ!" จากใจเลยทีเดียวเชียว อารมณ์แทบหดหายหมด


   "โทษทีๆ ลืมไปน่ะ" ไอ้คิงคองขยับตัวยุบยับ ไม่รู้ว่ามันค้นอะไรที่โต๊ะข้างเตียง เพราะมัวแต่เอาหน้าซุกไปกับหมอนก็

เลยได้ยินแค่เสียงกุกกัก แล้วซักพักมันก็กลับมานั่งท่าเดิม


   "อึ้ย..!!" ความรู้สึกเย็นๆลื่นๆข้างหลังทำเอาเสียววูบ ไม่ต้องถามเลยเหอะว่าเมื่อกี้มันหา

อะไร...เตรียมพร้อมเหลือเกินเหอะ  ถามทางนี้ซักคำไหมว่าพร้อมยังอะไรยัง อ่า....



   "เอาล่ะนะ" ยังไม่ทันจะได้ตอบอะไรยังไง เจ้าคิงคองน้อยที่ยังอยู่ในกำมือไอ้เข้มตะกี้แวบๆ ก็ถูกดันเข้า

มาในกาย วูบแรกที่เจ็บ...แต่...ไอ้คิงคองที่เคยเอาแต่ใจ ร้อนเป็นไฟ กลับไม่ดึงดันเข้ามา อดทนรอคอยอย่างใจเย็น จูบปลอบ

ประโลมอย่างอ่อนโยนแถมยังลูบปลอบใจเข้มน้อยให้ด้วย จากที่เจ็บ....ก็กลายเป็นเจ็บกว่า....แต่เป็นเจ็บใจตัวเอง


   "อ๋า...แรร์..แรร์..." ไม่ไหว...หยุดเรียกชื่อมันไม่ได้ ก็ไม่รู้จะพูดอะไร คิดอะไรไม่ออกแล้วตอนนั้น ในหัวมันขาวโพลน

ไปหมด ร่างกายเหมือนไม่ใช่ของตัวเอง ปล่อยให้ไอ้คิงคองบ้าพลังมันทำตามใจอยาก


   สาบานได้..ว่าครั้งแรก!! ...ขนาดนี้....เออลืม!! ไอ้คุณท่านมันเป็นนักกีฬา ไอ้คิงคองถึก!!


   "ดี...แว่น....ดีไหม?" ยังจะมีหน้ามาถาม ถ้าตอบว่า 'ไม่' โดนจัดหนักแน่


   "แรร์...จะ....แล้ว....เร็ว....อื้อ~~~" นั่นแหละ หลุดปากไปแค่นั้น เท่านั้นจริงๆ จากนั้นไอ้คิงคองมันก็เร่งเต็มสปีด แบบ

ไม่มีชะลอความเร็ว เหมือนกลัวว่าจะส่งไปไม่ถึงฝั่งฝัน สะโพกถูกยึดเป็นของมันชั่วคราว ทางนี้ทำได้แค่หายใจให้ทันก็จะแย่


   "แว่น...แว่น...เข้มข้น..." อ๊ากกกกกกก......ไม่จริง!! ไอ้เข้มไปก่อนได้ยังไง หลักฐานคาตาเลอะเต็มมือไอ้คุณแรร์มัน

เลยทีเดียวเชียว เพราะใครกันล่ะ!!


   "ไอ้..ไอ้บ้า..อ๊ะ...อ๊ะ...อืม~~~"

 ด่าได้แค่นั้น เพราะมันยังไม่ถึงฝั่ง ยังคงบรรเลงเพลงร้อนแรงไม่เลิกรา ก่อนจะเร่งเครื่องจนตาลาย แล้วสุดท้ายก็สิ้นสุด

   คิงคอง(ไม่)น้อย...(เพิ่งรู้?) ค่อยๆถอดถอนออกไปจากทางที่เข้ามา ก่อนที่พ่อมันจะนอนทาบทับลงมาทั้งตัว มันหนักนะเว้ย

เฮ้ย ทีตอนเร่งเครื่องไม่เห็นเหนื่อย พอเสร็จทำมาหมดแรง เหนื่อยล่ะซิ..สมน้ำหน้าเหอะ!! (เพราะทางนี้ก็เจ็บว่ะ เพิ่งรู้ตัว - -ll)



   "หนักนะ อึ้ยยยยย" ไอ้คิงคองยอมขยับออกไป แต่ก็คว้าตัวเข้าไปกอดแน่นในอ้อมแขน อาการเหนื่อยเหรอ พอได้ดู

หน้ามันใกล้ๆแบบนี้แล้ว....ไม่เห็นอาการเลยแหะ แถมตอนที่มันเหงื่อออก แทนที่จะโทรมแต่ทำไมยิ่งดูเซ็กซี่กว่าเดิมก็ไม่รู้


   "ถ้ารู้ว่าดีแบบนี้ ไม่รอตั้งหลายปีหรอก"


   "อะไรนะ?" เสียงพึมพำงึมงำข้างหูฟังไม่ถนัด ได้ยินแค่อะไรรอหลายปี


   "ลุกไปล้างตัวไหม คืนนี้ค้างเถอะนะ"

ก็อยากจะกลับห้องอยู่หรอก แต่....ถ้าได้นอนซุกอยู่ในอ้อมแขนอุ่นนี้ทั้งคืนล่ะก็ ขอเลือกเสี่ยงที่จะอยู่ดีกว่า


   "ค้างเฉยๆนะ" ยังมีข้อต่อรอง เพื่อความปลอดภัย


   "อยากได้ออพชั่นอะไรเพิ่มรึไงล่ะ"

ส่ายหัวทันทีแบบไม่ต้องสงสัย ก่อนจะตะเกียกตะกายตะกุยสองขาหน้าหาทางไปห้องน้ำ ทั้งที่ไม่รู้ว่ามันอยู่ทิศไหน พอไอ้เจ้า

ของห้องมันคว้าตัวเข้าไปหาอีกรอบคราวนี้ไอ้เข้มถึงกับลนลานกลัวจะเริ่มอีกรอบ



   แต่มันก็ไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่าการช่วยหิ้วปีกไอ้เข้มที่กำลังเดินโซเซมาส่งหน้าห้องน้ำโดยสวัสดิภาพ บริการหยิบผ้าเช็ดตัว

มาส่งให้เสร็จสรรพ ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มอีกฟอด แหม...ไอ้คิงคองมันก็มีมุมน่ารักกุ๊กกิ๊กนะ ถ้าไม่ติดประโยคคำพูดที่มัน

กระซิบทิ้งท้ายเอาไว้....




   "ไว้หายดีค่อยมาฝึกใหม่ให้ชินนะ หึหึ"

ฝึก!!? อะไรคือฝึกให้ชิน บ้าไปแล้วไอ้คุณแรร์ แล้วก็...ไอ้เสียงหัวเราะแบบนั้นมัน...น่าโดดชกมาก -*- มันคิดว่ามันแน่คน

เดียวใช่ไหม?





   เอาไว้คราวหน้า....ท่านเข้มผู้นี้จะ'รุก'เอง วะ ฮ่า ฮ่า

   สวัสดีค่ะ อิอิ เเละเเล้วเเว่นเข้มก็เป็น ผู้ชายเต็มตัว เป็นเเฟนเต็มที่ รู้กันเเล้วใช่ไม๊คะ ว่าพี่เเรร์พาไปสร้างเสริม

ประสบการณ์อะไร  ขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่ะ พันด้าฝากมากอดรวบส่วนบูตะจังทำได้เเค่บวกเรียบค่ะ อิอิ เรื่องวันที่กับหน้าที่หัว

เรื่องบูตะจังเเก้ไม่ได้นะคะ มันเป็นของพันด้านะคะ โพสต์ได้อย่างเดียว อิอิ ขอโทษนะคะ เจอกันตอนหน้านะคะ ขอบคุณค่ะ

[jasmin]

แอบแวะมาดูก่อนนอน
แหม๋ ได้เสียเลือดตอนรับวันใหม่
น่ารักจริงๆพี่แว่นเนี่ย 

[roseen]

 :impress2:น่ารักน้องแว่น

[panari]

น้องแว่น จะรุกพี่แรร์ไหวเหรอคะ 

[เฉาก๊วย]

ยังคิดจะรุกอีกหรือแว่น   

[andromeda]

นึกว่าจะปฏิเสธเสียงแข็ง แต่กลายเป็น "ปิด...ฟะ..ไฟก่อนได้ไหม?"
  พี่แรร์ รีบๆสร้างเสริมประสบการณ์ เยอะๆ น้องแว่นเค้าจะได้ชิน 555+

 
ขอบคุณทั้งคนแต่งและคนโพสต์จ้า

[Wins_Sha]

แรร์อยากทำแบบนี้มานานแล้วอ่ะดิ

ถึงได้พูดประโยคนี้อ่ะ >>>  "ถ้ารู้ว่าดีแบบนี้ ไม่รอตั้งหลายปีหรอก"

[EunJin]

น่ารักมากเลยค่ะ ทั้งแว่นและแรร์ โฮกกกกกกกกกกกกกก
และแล้วก็ผ่านขั้นตอนการรวมร่างสำเร็จแล้วนะ เขิลจังค่ะ ^////^

[Nus@nT@R@]

555555 คิงคองเผด็จศึกน้องแว่นไปแล้ว

[MiSS-U]

ชอบวิชา สปช. นี้จัง น้องเข้มโดนแรว์ติวซะ เดินโซเซเลย555

จะรอทั้ง2มาติววิชานี้อีกค่ะ

ปล.เรื่องวันที่ที่ลง ลงไม่ได้ไม่เป็นไรเดี๋ยวเข้ามาดูบ่อยๆแทนค่ะ

 

[butterfly_bee]

เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ
อ่านทันตอนเรียกเลือดพอดีเลย 
แล้วจะรอติดตามตอนต่อไปนะคะ

[Cherry Red]

สร้างเสริมประสบการณ์ชีวิต ~ 
พูดอะไรไม่ออกเลย รู้อย่างเดียว ดีใจที่เค้าได้กันแล้ว...

[MiSS-U]

รอๆๆๆๆ

[จงกลนี]

โถ่วววววววว............. หนูเข้มจ๋า คิดว่าจะกดคิงคองได้ลง(คอ)หรือไร
(ของแบบนี้มันอยู่ที่ประสิทธิภาพประสบการณ์และความสามารถค่ะ)
แต่จะว่าไป ผลัดกันก็ดีเหมือนกันนะคะ อิ ๆ

[yeyong]

เป็นประสบการณ์ที่แว่นต้องจำไปตลอดชีวิต
เพราะมันเร้าใจตลอดเวลา