มาต่อแล้วจ้า มิตรรักทั้งหลาย.....เรื่องนี้เบาๆเองเด้อ มะหื่น
เรื่องสั้นตอนที่ 28 คุณแม่ครับ ลูกชายแม่น่ะ...สามีผม
พั่บ!
แฟ้มเอกสารโยนลงบนโต๊ะอย่างแรงตรงหน้าชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ ดวงตาภายใต้แว่นกันแดดสีดำเหลือบมองสาวใหญ่
นายจ้างผู้สูงศักดิ์อย่างไร้อารมณ์ความรู้สึกใดๆ พฤติกรรมของเธอเป็นที่ชินชาของเขาแล้ว เธอต้องได้ที่สิ่งต้องการเสมอ
และสามีผู้สงบเสงี่ยมนั่งอยู่ข้างๆไม่มีปากเสียงอีกเช่นเคย
“อีกแล้วหรือครับ”
“ใช่.....คราวนี้เป็นพยาบาลเสร่อๆ แค่เห็นหน้ากันครั้งเดียวก็ฝันหวานคิดจะเป็นสะใภ้เศรษฐี ฉันอยากให้นายสั่งสอนให้หนัก
เอาให้ไม่กล้าโผล่หน้าไปให้ลูกชายฉันเห็นอีกเลย”
“คุณผู้หญิง....” ชายหนุ่มว่าน้ำเสียงเบื่อหน่าย “คุณ.....คุณชายจะ 30 แล้วนะครับ คุณไม่คิดว่า....
เขาโตพอจะคบหาผู้หญิงแล้วหรือ บางที...ถ้าคุณปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ
พวกเขาได้เรียนรู้กันเองก็อาจจะเลิกคบกันโดยที่คุณไม่ต้องทำอะไรเลยก็ได้”
“แบบนั้นมันช้าไป แล้วขอโทษทีเถอะนะ ลูกชายฉันน่ะลูกผู้ดีมีตระกูลนะ ฐานะอยู่ขั้นไหนก็อย่าให้เจียระไนเลย
เขาเลิศเลอกว่าจะไปเกลือกกลั้วแม่พวกที่มีแต่เปลือก เมียเขาฉันจะเลือกให้เอง นายไม่ต้องพูดให้มากความ
นายดอม จัดการแม่คนนี้ให้ฉันซะ ไม่งั้นฉันไล่นายออก”
......?? เอ่อ อย่างนี้ทุกที ชายหนุ่มเก็บแฟ้มลุกออกจากห้องไปเงียบๆ
*********
ตึ่ง!!! ตึ่ง!!! ตึ่ง!!!
หัวเตียงไม้อย่างดีกระแทกผนังห้องโครมๆไม่ยั้งตามจังหวะดุเดือดเลือดพล่านบนเตียง คนสองคนที่กำลังวาดลวดลายใส่กัน
ถึงพริกถึงขิงซะเตียงระอุเหมือนเตาไฟ อุ้งมือใหญ่คว้าจับลูกกรงหัวเตียงไว้แน่นทั้งสองมือ
ขณะที่อีกคนคล่อมบนหลังแกร่งเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อกำลังง่วงกับการมอบความสุขให้อย่างเต็มที่
ด้วยการอัดเข้าไปสุดแรงจนเตียงไถลไปกระแทกผนัง โครม!!!
“อ๊า! อ๊า...... ชาย...เร็วเข้า ใกล้แล้ว เร็ว”
“อู้วววว...มาแล้ว...ดอมตอดแรงๆ อู้ววววๆๆๆๆ ฮ่า....อย่างนั้น เสียวววแล้วววววว...” ชายชลโขกขย่มเอาเป็นเอาตาย
จนเหงื่อบนตัวกระจายเหมือนฝน อาบลงมาบนร่างกำยำของคนรัก ดอมเอี้ยวตัวมายื่นหน้ามาจูบกันดูดดื่ม
ขณะที่ข้างหลังยิงสะโพกสวนใส่ย้ำแรงๆหลายครั้ง
“อืมมมมมม.....ฮ่า อา....อูยยยย” ชายชลพ่นลมหายใจออกมาตอนถึงจุดกระสัน วินาทีแสนสุขนั้นมันชุ่มฉ่ำใจเหลือเกิน
สองหนุ่มกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันบนเตียงกว้างจนหมดแรง
“เฮ่อ....เหนื่อยชะมัด” เขานอนหอบฮักมองคนรักรูดถุงยางโยนลงถังขยะข้างเตียง
สองหนุ่มกอดกันทั้งเหนียวเหนอะไปทั้งตัว
“พรุ่งนี้จะไหวไหม” ชายชลถามถึงจ๊อกกิ้งพรุ่งนี้เช้า
“ไหวสิ”
“ถ้าเพิ่มสักยกก่อนวิ่งล่ะ”
“กลับมาแล้วค่อยทีเดียวตอนอาบน้ำด้วยกันก็ได้”
“แจ๋ว” ชายหนุ่มร่างบางกว่าจูบแก้มแรงๆด้วยความมันเขี้ยว
“นี่.....ชายจะใช้ไม้นี้อีกนานแค่ไหน”ดอมถามเรื่องที่เขาแกล้งเดินควงกับพยาบาลให้คนของแม่แอบถ่ายรูป
เพราะถ้ารู้เธอก็จะให้เขาตามประกบลูกชายทั้งวันทั้งคืนไปนานเป็นสัปดาห์เลย
“ทำไม....แม่สงสัยเหรอ”
“เปล่า.....แค่คิดว่ามันซ้ำซาก ชาย 28 แล้วนะ ไม่คิดเหรอว่าสักวันคุณผู้หญิงจะหาเมียที่ถูกใจได้”
“ไม่มีทางหรอก นิสัยเลือกมากแล้วตระหนี่อย่างแม่คงมีคนยอมเป็นสะใภ้หรอก ชายว่าไม่มีทาง
เราคงได้อยู่ด้วยกันอีกนานเลยล่ะ” ชายหนุ่มกอดเขาไว้กับอก เขาอายุ 28 ส่วนดอมอายุ 25
ทั้งคู่รู้จักกันเมื่อ 4 ปีก่อน ดอมเป็นเด็กบ้านอกจากสุรินทร์ เรียนไม่เก่งแต่ตัวโตแข็งแรง จึงทำงานใช้แรงงานเป็นส่วนใหญ่จนมาเป็นยามที่บ้านชายชล
ด้วยความที่คุณสุจิตราเป็นคนหาเงินเก่ง แต่ขี้เหนียวแล้วกลัวคนจะมาปอกลอก จึงเข้มงวดกับสามีและลูกๆทุกคน แม้แต่เพื่อนลูกเธอก็จะดูแล้วดูอีกว่าฐานะทางบ้านเป็นไง ในบรรดาลูกๆ 4 คน ชายชลเป็นคนแรกที่แยกมาอยู่คนเดียวที่คอนโด แต่แม่ก็ยังไม่วายคอยจับผิดว่าเขาคบกับใครบ้าง
อารมณ์เครียดบวกกับความเหงาด้วยทำให้ชายชลดื่มจัด ดอมถึงถูกใช้ให้คอยดูแลอยู่เสมอ
ตั้งแต่เช้าจรดเย็น คนสองคนได้อยู่ใกล้ชิด ได้พูดคุย ได้มองสบตา พวกเขารู้สึกเข้าใจกันดีกว่าใครๆ
และแล้วในคืนวันสุดท้ายของปี งานเค้าท์ดาว์นของกรุงเทพ ภายใต้แสงสีของพุลไฟตระการตา
ผู้คนมากมายโห่ร้องตื่นเต้นยินดี ความรู้สึกที่พุ่งพล่านรุนแรงนั้น ชายชลจูบดอมท่ามกลางผู้คนและแสงสีละลานตา
พวกเขาจูบกัน
ความสัมพันธ์แบบเพื่อน แบบเจ้านาย-ลูกน้องสิ้นสุดลงวันนั้น ชายชลเอ่ยปากของลองอีกครั้ง
ให้แน่ชัดแก่ใจเลยว่าแค่พลั้งเผลอหรือจะชัดเจนยิ่งขึ้น ดอมลังเลแต่ก็ยอมในที่สุด จูบเบาๆเหมือนจูบเด็กบนเรียวปาก
แผ่วเบาหากหนักแน่นในความรู้สึกที่สุกสว่างพอๆกับดอกไม้ไฟลุกโชน ชายชลและดอมรู้สึกว่าได้กอดโลกทั้งใบไว้ในอ้อมแขน
********
“ชาย.....เสร็จยัง” ดอมทำอาหารเช้าแบบง่ายๆ ไข่ดาว ไส้กรอกกับขนมปัง ใส่จานวางไว้ให้
ดอมผูกไทออกมาร่วมโต๊ะลงมือกินไปตาก็มองหน้ากันไปมา ชักเห็นแววอ้อนมาแล้ว
“ดอม”
“มีไร”
“รักชายหรือเปล่า”
“ยังจะมาถามอีก”
“ถ้ารักก็ป้อนสามีสุดที่รักหน่อยดิ”
ดอมหันมามองตาโต “มาอ้อนอะไรกันอีกล่ะ เมื่อคืนดอมก็ตามใจซะขนาดนั้นแล้ว.......ไม่เอาอ๊ะ”
“มาเขินกันทำไม....เป็นผัวเมียซะขนาดนี้แล้ว หมู่นี้ดอมไม่ค่อยเอาใจชายเลย ป้อนหน่อยนะ...นะๆๆ”
“งื้อ.....ไม่เอา สายแล้วรีบๆกินเถอะ”
“งั้นชายป้อนให้ก็ได้”
“ไม่เอาอ่ะ...โตแล้วนะทำไรเป็นเด็กไปได้” พอโดนว่าแบบนี้ชายชลหน้าบึ้งไม่พอใจเลย
“ตกลงดอมรักชายหรือเปล่า หา??”
“สะ.....เสียงดังไปได้ ตกใจหมด......โกรธเหรอ” ดอมเริ่มใจไม่ดีแล้ว เมื่อชายชลโกรธอารมณ์เสียทีไร
เป็นต้องง้อข้ามวันข้ามคืนเลย
“อะไรก็ไม่ๆๆ ชอบขัดใจจริงเชียว” ชายชลไม่กินแล้วเขารวบมีดกับส้อมยกทั้งจานมาวางกระแทกที่ซิงค์ล้างจาน โครม!
“ชาย...” ร่างสูงเดินผ่านไปไม่มองหน้า มาหยิบกุญแจกับเสื้อนอกที่แขวนข้างประตู ดอมรีบตามมาดึงแขนเบาๆ
“ไม่เอาน่า อย่าอารมณ์เสียสิ” อีกฝ่ายเม้มปากสนิทไม่พูด ไม่มองหน้าด้วย “ดอมแค่ไม่อยากให้เสียเวลา
เช้านี้ชายมีงานสำคัญไม่ใช่เหรอ ถ้าดอมเอาใจชายเมื่อไร ชายก็ชอบตอดเล็กตอดน้อยอยู่นั้นแหละ เดี๋ยวก็สายทั้งคู่หรอก”
ยังหน้างอไม่หายอีก สามีคนนี้ดื้อด้านจริงแฮะ “นะ.....อย่างอนสิ หน้าไม่หล่อแล้ว
คืนนี้ดอมให้ชายทำเต็มที่อีกวันก็ได้ พอใจไหม”
เงียบ...... “2 ทีเอ้า!”
“ 3 ที วันนี้ที่ห้องทำงานด้วย”
“หา??”
“ไม่ก็ที่ห้องพักของดอมก็ได้”
“จะบ้าเรอะ แถวนั้นคนเยอะจะตาย”
“งั้นก็ที่ห้องทำงานของชาย ไม่งั้นไม่ตกลง” กลายเป็นการต่อรองตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้
ชายชลเห็นดอมทำหน้าไม่พอใจบ้างก็หันหลังไขประตูจะออกไป
“ก็ได้ๆ” ดอมยอมแพ้อย่างทุกที “แต่ต้องให้ดอมเคลีย์งานก่อนนะ”
ชายชลจูบคนรักหนักๆทีหนึ่ง “ถ้าไม่มาล่ะก็จะตามไปทวงให้ถึงทีเลย”
“อย่างนี้ทุกทีเลย เจ้าหื่นนี่”
“ไปเร็ว เดี๋ยวสายนะ” ชายหนุ่มดึงเขาออกจากห้องไปด้วยกัน “วันนี้ชายเลิกงานสองทุ่มนะ ออกไปทานมื้อเย็นด้วยกันดีไหม”
“เดือนนี้ออกไปทาน 4 ครั้งแล้ว ดอมทำมื้อเย็นให้ดีกว่า”
“ไข่ตุ๋นอีกล่ะสิ”
“บำรุงกำลังไม่ดีรึไง” สองหนุ่มยิ้มร่าจูงมือเดินไปที่ลิฟต์ ชีวิตของพวกเขาในวันนี้มีความสุขเหลือเกิน
ติ๊งงงงงงง...........
ประตูลิฟต์เปิดออกมาพร้อมๆกับคนที่ทั้งคู่ไม่คาดคิดว่าจะเจอ ดอมสลัดมือของชายชลพร้อมถอยห่างออกไปอย่างรวดเร็ว
แต่ก็ช้ากว่าสายตาของสุจิตรา
“แม่...”
“คุณผู้หญิง”
ร่างท้วมในชุดผ้าไหมสีแดงสดก้าวออกจากลิฟต์สายตาที่จ้องทั้งคู่นั้นน่ากลัวเหลือเกิน เธอจ้องเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
“มิน่าล่ะ..ถึงทำตัวเสเพล ฉันหลงนึกว่าแกทำเพราะจะประชัดฉัน แต่ที่ไหนได้...พวกแกหลอกฉันเพื่อมากกกันหรอกเรอะ!!”
“แม่....”
“แก๊!!!” คุณสุจิตราหวีดร้องด้วยความโกรธสุดขีด เธอกางเล็บเข้าหาดอมราวกับแมวป่า
ชายหนุ่มตกใจรีบยกมือยันหัวเธอไว้ก่อน ทำให้สองมือสั้นๆตะกุยอากาศไม่ถึงตัว
ชายชลรีบอุ้มเอวกลมๆของแม่กึ่งหนีบกึ่งลากเธอออกห่างๆ
“พอแล้วแม่ครับ ดอม....กลับไปก่อน”
“แก...จะหนีไปไหน ไอ้คนกินบนเรือนขี้รดบนหลังคา ฉันอุตส่าห์ไว้ใจแก.....แล้วแกตอบแทนฉัน
ด้วยการเป็นคู่ขาให้เขากกเรอะ ไอ้...ไอ้อ้วนภูเขาไฟ ไอ้อ้วนควายถึก......ไอ้.....”
ชายชลลากแม่เข้าไปในห้องจนได้ ดอมกดลิฟต์ปิดถี่ยิบ ตอนนี้ต้องรีบไปให้พ้นรัศมีความโกรธของเธอ
คุณสุจิตราโผล่หน้าออกมาอีกที
“ฉันไล่แกออก!!!! อย่าเสนอหน้ามาให้เห็นอีกนะ ไอ้บัพฟาโร่!!!!” เธอกรีดร้องสุดเสียงจนถึงนาทีสุดท้าย
ปัง!!! ประตูห้องปิดลงพร้อมๆกับประตูลิฟต์ ความรู้สึกของดอมพังทลายหมด เธอรู้แล้วเขาจะทำยังไงดี
งานนี้คนที่เดือดร้อนที่สุดคือชายชลแน่ๆ ชาย......ดอมจะทำยังไงดี
(ติดตามตอนต่อไป)
หัวข้อ: เรื่องสั้นตอนที่ 39 บทสรุปของผู้ชายอยากได้สามี [p140] (อ่าน 1451126 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก