Fall in Love แล้วคุณจะหลงรักผม
โดย Chocolate love กับดักรัก หลุมที่ 12 I've know many people in this world
But live a few to understand and truly love me.
One of them is you
มีคนมากมายในโลกกว้างที่ฉันรู้จัก แต่มีอยู่น้อยคนนัก
ที่ฉันมั่นใจว่ารักและเข้าใจฉันจริง คนดี..เธอคือคนหนึ่งนั้น
……………………………………………………………………………………………………………….
เทสๆ โหลๆ เทส หนึ่งสองสามสี่ ห้าหกเจ็ดแปดเก้าสิบ เอ๊า เล่เข้ามาครับ เล่เข้ามา สินค้าเนื้อดีราคาแพง ย้ำว่าแพง กำลังรอท่านผู้ซื้ออยู่ สองมือเกาไข่ สองเท้าคลานเข้ามา แล้วทุกท่านจะพบกับของดี และของฟรีที่ไม่มีในโลก ( แล้วมึงจะพูดทำหอกทำไม )....
คุณคิดว่าผมเต็มร้อยไหมตอนนี้ ผมก็ยังให้คำตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าเต็มร้อย หรือเต็มบาทหรือเปล่า สติสตางค์ มันไม่ได้อยู่ในตัวผมเลยตอนนี้ไม่รู้ว่ามันบินหนีไปไหน เบลอไปหมด มาโรงเรียนอย่างมึนๆ โดยมีไอ้ยู เทพบุตรซานตานจูงมือเข้ามา ดีแล้วที่มันไม่อุ้ม ถ้าผมไม่ด่าหัวมันไว้ มันอุ้มผมมาตั้งนานแล้ว
เพราะเมื่อคืน ต่างคนต่างฟาดฟันซึ่งกันและกัน อ๊ะๆ อย่าคิดว่าผมจะกดไอ้ยูได้ เพราะมันไม่มีทางเป็นอย่างนั้นได้แน่นอน เป็นเมียเขาแล้วต้องอ้าขารอรับอย่างเดียว ลุกขึ้นแทงไม่ได้ นั่นไม่ใช่หน้าที่ที่ดี ที่บอกว่าฟาดฟันซึ่งกันและกันนั่นก็เพราะต่างคนต่างหักโหม พอไอ้ยูหมดแรงผมก็ขึ้นไปออนท๊อปให้มัน และพอผมหมดแรงมันก็ลุกขึ้นขี่กระแทกเข้าไม่ยั้ง เรียกว่าเอาจริงและเอาจัง และผลของการหักโหมก็ทำให้ผมปวดเอว ปวดหัว ปวดตัว ปวดขา ปวดแขน ปวดตับ ปวดม้าม ปวดลำไส้ เยอะไปแหละ เดินเลยไม่ค่อยสะดวก เรียกว่าใครมองแว็บเดียวก็รู้ว่า เมื่อคืนผมไปโดนอะไร แต่เรื่องอะไรจะให้โดนจับได้ ไอ้หมีก็แอ๊บเนียนทำตัวแข็งแรงต่อไป ทั้งที่ขาอ่อนไปหมดแล้ว พิษความหื่นทำเหตุกูอีกแล้ว
“แม่ง แดดร้อนแต่เช้า หงุดหงิดโว้ย” นี่คืออารมณ์พาลๆ ของผมที่เดินเข้าไปนั่งโต๊ะประจำของผม ไอ้ฟอส ไอ้กรร ยังเดินทางมาไม่ถึง เพราะพวกมันเข้าสายอยู่เป็นนิจ ครูเวรหน้าโรงเรียนไม่มีทางได้เห็นวันจอดรถแล้วลงมาสวัสสดีหรอกครับ ไอ้สองตัวนี่มันไม่เคยตื่นเช้าได้อย่างพ่อแม่พี่น้องคนอื่นเขาหรอก
“จะเป็นไข้หรือเปล่า ไหนหันหน้ามาให้วัดไข้หน่อยครับ” ผมทำหน้าเบื่อหน่ายแล้วหันหน้าไปให้มันเช็คอุณหภูมิร่างกาย ก็นะ ไม่รู้เป็นไร เป็นหวัดแล้วผมจะขี้หงุดหงิด โมโหง่าย อะไรไม่ดีมีเหวี่ยง เรียกว่าทุกอย่างขวางหู ขวางตาไปหมด ไอ้ยูมันรู้วิธีที่จะรับมือผมครับ ไม่ได้ตามใจนะครับ แต่มันจะวกกลับมาอ้อนผมแทน ซึ่งผมพอคนมาอ้อนน่ารักๆเข้า เสือกยิ้มหน้าบาน อารมณ์พาลหายซะงั้น แปลกคน ก๊ากกกกกกๆ
“ขอโทษครับ เมื่อคืนแรงไปหน่อย ตัวเลยเป็นไข้เขาขอโทษนะ” นั้นไง มามุข เขากะตัวเอง ไอ้หมีน๊อค จอดสนิทที่ช่องจอดรถช่องแรก ยูนิตเอนหัวซบไหล่ผมแล้วก้มหน้าถูไถกับเสื้อผม ชอบอ่ะ มันทำอย่างนี้ทีไร ผมไปไม่เป็นทุกที มันทำแล้วน่ารัก ทำไปเถอะ กูชอบบบบบบบบบบ
“น่ารักว่ะครับ หึหึ” หันซ้ายหันขวา ไม่มีคน ไอ้หมีเลยก้มลงหอมหัวทุยๆของยูนิตมันไปทีสองที เพื่อเรียกขวัญและกำลังใจก่อนออกไปสู้รบ (ไม่เกี่ยว )
“น่ารักแล้วรักไหมคะ” ดัดเสียงเล็กเสียงน้อยใส่กูอีก มึงจะทำให้กูแพ้ทางมึงไปถึงไหนเนี่ย แค่นี้กูก็ไม่รอดมึงแล้ว หมีขั้วโลกอย่างกูกลายเป็นหมีเท็ดดี้ก็เพราะมันนี่แหละ ผมออกลายไม่เป็นก็เพราะมันอีกนั่นแหละ ไม่ได้ตะคอก ขึ้นเสียงหรือโมโหร้ายนะครับ มันจะใช้ใบหน้านิ่งๆ น้ำเสียงเย็นๆ เรียบๆจัดการผมซะอยู่หมัด แค่นี้ผมก็หยุดแล้ว
“รักค่ะ” มันเงยหน้าขึ้นมาจุ๊บปากผมไปเร็วๆ สองทีเนาะๆ ผมก็มองแล้วยิ้มอย่างขำๆ คือมันทำเร็วไงครับ พอจะดุที่มันทำประเจิดปะเจ้อที่โรงเรียนก็ทำไม่ลง เสือกทำหน้าตาแบบสื่อๆตอกกลับมา เนียนเหี้ยได้อีก
“ปวดเอวใช่ไหม งั้นหมีจะเดินขึ้นอาคารได้เหรอ ไปนอนห้องพยาบาลไหม?” ยูนิตยืดนั่งตัวตรงแล้วดึงผมเข้าไปกอด หลังจากนั้นก็ปล่อย เพราะเสียงนักเรียนเริ่มดัง แสดงว่าคนทยอยมาโรงเรียนเยอะได้ที่แล้ว
“ไม่เอาอ่ะ เดินไหวๆ มึงไม่ต้องห่วง ไปซื้อน้ำเก๊กฮวยกับแซนวิชให้หน่อย อยากกิน” ผมยิ้มทักน้องๆที่เดินผ่านไปมาอย่างเป็นมิตร ไม่ได้หยิ่งจริงๆครับ เพราะน้องๆ หรือแม้กระทั่งแฟนคลับรู้ลิมิตความรำคาญของผม ถ้าเดินเข้ามาทักนิดๆหน่อยๆ ถือของมาฝาก แล้วก็เดินจากไปอย่างนั้นผมไม่ว่า แต่ถ้าเข้ามาทักแล้วเล่น 20 คำถามกับผม เหวี่ยงไม่เลือกหน้าครับ ไม่สนว่าฐานเสียงจะตกด้วย ผมมั่นในตัวเองเสมอ ฮ่าๆ ของเขาแรงจริงๆ
“เอาแค่นี้เหรอ อยากได้อย่างอื่นเพิ่มไหม” มันลุกขึ้นยืน หยิบเงินออกจากกระเป๋าสตางค์ใบไฮโซของตัวเองแล้ววางกระเป๋าไว้ที่เดิม ยูนิตมันเป็นประเภทชอบฝากกระเป๋าสตางค์ไว้ที่ผมครับ ไม่ค่อยชอบพก แต่ชอบสะสม มันชอบให้ผมถือซะมากกว่า มันบอกว่าชอบขอเงินเมียใช้ ก็นะ เหตุผลมึง ก็ยอมแพ้ กูแพ้ทางมึงว่ะครับที่รัก อะไรที่ทำให้เมียอายมึงทำไปเถอะ อย่าได้หยุดพัก เพราะกูชอบบบบบบบบอีกแล้ว ฮ่าๆ
“เอาคนขายน้ำมาฝากซักคนสองคนดิ ได้ข่าวว่าน่ารัก” คนขายน้ำที่ผมว่าคือลูกสาวของเจ้าของร้านครับ หยุดเรียนไปหนึ่งปี เพราะไม่ได้ในคณะที่ตัวเองหวังก็เลยรอโอกาสในปีหน้า ทำไมผมถึงรู้อย่างนั้นเหรอ ก็เพราะไอ้ฟอสกับไอ้กรรมันไปหม้อแล้วเรียบร้อย ไอ้สองคนนี้ก็ทำทีไปซื้อแล้วยืนพีเซนต์ตัวเอง ประหนึ่งว่าพวกมันสองคนมีมงกุฎอยู่บนหัว สาวเจ้าเห็นผู้ชายตี๋สองคนเข้าหาก็เลยเล่าหมดนั่นแหละครับ แต่ผมก็ว่าเธอน่ารักดีนะ น่ารักแบบแปลกๆ เธอตาตี๋ ผมหยิกที่คงไปดัดมา ฟูแบบแนวๆ เด็กแนวเลยแหละ ผู้หญิงแนว มันเป็นอย่างนี้นี่เอง
“ตลกล่ะๆ หาช่องจนได้นะ หึหึ” ออร่าความโหดมึงลอยออกมาจากตัวแล้ว
“ไอ้เหี้ย หัวเราะซะกูหลอน ไปเลยๆ กูหิวแล้ว”
“ไปเลยแล้วจะได้ซื้อเก๊กฮวยของหมีไหม ไปเลยก็ไม่ถึงพอดี” คนหล่อกวนตีนไม่ผิดครับ ปล่อยเขาไป เขากวนหน้านิง
“กูกระโดดกัดหูแม่ง ไม่ต้องมาต่อปากต่อคำ ไปได้แล้ว”
“หมี มันหายไปแล้วครับ”
“อะไรหาย เงินหายเหรอ ก็มาเอาใหม่ดิ” ผมยื่นเงินแบงค์ใหม่ไปให้มัน ที่รักไม่รับ แต่เดินกลับมายืนซ้อนหลังผมเหมือนเดิม
“หัวใจหายครับ เห็นหรือเปล่า เมื่อกี้แฟนนอกใจซึ่งๆหน้า มันเลยกระเด็นกระดอนไปทางไหนแล้วก็ไม่รู้”
“หึหึ กูเหยียบทิ้งไปแล้ววววววววววววว อย่าลีลา ไปสักทีซิวะ” มันหัวเราะหึหึ แล้วเดินจากไปอย่างหล่อๆ มันหล่อแบบจริงจังมากครับ ผมจะบรรยายหน้ามันอย่างไรดีล่ะ คือ บอกได้อย่างเดียวว่ามันหล่อ มันขาว มันเท่ห์ มันยิ้มแต่ละที โลกถล่มเลยครับ (เวอร์ ) มันพูดเพราะ มันเรียนเก่ง มันเล่นกีฬาก็เลิศ ที่สำคัญบ้านมันรวย และมีพีอุสขับโฉบผมไปมา มอไซค์ฯ มันก็มีเหมือนกัน และคนซ้อนหลังมันต้องเป็นผมเท่านั้น เพราะหมวกกันน๊อคของมันทำไว้เผื่อผมเท่านั้น ใครจับมันด่า เพราะมันหวงทุกอย่างที่เกี่ยวกับผม ย้ำว่าทุกอย่าง
“พี่หมีหวัดดีค่ะ ทำไมนั่งคนเดียวล่ะคะ” น้องแฟนคลับคนหนึ่งเดินเข้ามาหาแล้วยื่นนมเปรี้ยวกับโยเกิรต์มาให้ ซึ่งผมก็รับไว้แต่โดยดีเพราะของชอบกูทั้งนั้น จะปฏิเสธให้เขาเสียน้ำใจทำไม ฮ่าๆ กูรับได้ทุกอย่าง
“ยูนิตไปซื้อของน่ะ ขอบคุณนะครับ” แล้วน้อง ก็บินหนีผมไปด้วยท่าทีเคลิ้มๆ ฮ่าๆ ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ก็แค่ยิ้มให้เล็กน้อยๆเท่านั้นเอง
---ฉันไม่สัญญาว่าเธอจะเป็นคนสุดท้าย ฉันไม่มั่นใจอะไรที่มันยังไม่เกิด ฉันไม่สัญญาว่าจะมีเธอตลอดไป แค่ไม่มั่นใจอย่าเพิ่งโกรธ ---
“สัตว์น้ำเรียกสัตว์บก ถึงไหนแล้วไอ้เหี้ย จะเข้าแถวอยู่แล้ว พวกมึงจะลีลาเกินไปแล้วนะ” รับปุ๊ปผมก็ใส่พวกมันไปทันที ไอ้ฟอสโทรมา และเดาได้เลยว่ามันต้องไปรับไอ้กรรที่บ้านแน่ๆ เพราะเดี๋ยวนี้มันเป็นเหี้ยไรไม่รู้ บอกว่าขี้เกียจขับ ถ้าเป็นคนอื่นเขาก็ตื่นแต่เช้าพอรถมารับจะได้ออกไปเลย แต่ไม่เลยครับ ไอ้กรรไม่ใช่อย่างนั้น เหี้ยนี่ลีลาโคตา ตื่นสาย อาบน้ำก็ช้า แต่งตัวก็เสือกช้าอีก และแทนที่ไอ้ฟอสจะด่าเพื่อน ก็ไม่อีกนั่นแหละ เพราะไอ้เวรฟอสไปนอนต่อ บรรลัยทั้งคู่ ถ้าผมไปไหนมาไหนกับพวกมันนี่ต้องอกแตกตาย ทำอะไรแม่งไม่เคยดูเวลากันเลย
“ใจเย็นครับไอ้สัตว์น้ำ พวกกูกำลังถึง แวะซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งอยู่ เลยโทรมาถามมึงนั่นแหละว่าจะเอาอะไรเพิ่มไหม” ก็ซึ้งก็ตรงที่มึงโทรมาถามกูนั่นแหละ เหี้ยยยยยยยยยย เพื่อนรัก หักเหลี่ยมโหดดดดดดด
“เอากระเพราหมูกรอบสอง ข้าวมันไก่สอง น้ำเต้าหู้ใส่เครื่องสอง แค่นี้แหละ”
“เยอะไปๆ เดี๋ยวกูเก็บกล่องละร้อยแล้วมึงจะหนาว”
“อากาศเมืองไทยร้อนอ่ะ ต่อให้มึงเก็บกล่องละพันมันก็ไม่หนาวขึ้นมาหรอก ฮ่าๆ”
“อย่ามาไร้สาระนะไอ้เหี้ย แค่นี้ใช่ไหม วางแล้วนะ”
“เออๆ รีบซื้อเร็วๆ เพราะกูรีบแดกเหมือนกัน”
สายตัดไปปุ๊ป ผมก็นั่งเล่นเน็ทในโทรศัพท์แก้เบื่อไปพรางๆ เช็ดบล็อกตัวเองนิดหน่อย เข้าเว็บแฟนคลับแล้วตอบเม้น ประหนึ่งว่าตัวเองเป็นดาราก็ไม่ปาน
“ไงจ้ะสุดสวย ทำไมวันนี้ไม่ใส่กระโปรงมาเลยล่ะ เป็นตุ๊ดไม่ใช่เหรอ” เสียงที่ดังมาจากนรกทำเอาบรรยากาศตอนเช้าอันสวยงามของผมดับวูบไปเลยครับ หันไปก็เจอกับ ‘กวนส้นตีนตัวพ่อ’
“ทำไมไม่ซื้อให้พ่อมึงใส่ล่ะ ได้ข่าวว่าเลี้ยงลูกออกมาเป็นตุ๊ดทางใจ”
“นี่มึงว่าพ่อกูเหรอไอ้หมี!!!!” ไอ้เหี้ยโก้ทำหน้าตาโหดแล้วเดินเข้ามา บอกตรงๆมาผมไม่กลัว ผมตัวเล็กแต่ผมเป็นเกือบทุกอย่าง ลุงผมเปิดโรงฝึกการต่อสู้ และผมก็ฝึกมาตั้งแต่เด็กแล้ว มวยไทย มวยสากล เทควันโด คาราเต้ ฟันดาบ กระบี่ เล่นเป็นหมด ตอนนี้กำลังหาเวลาไปเล่น ฮับดิโด อยู่เหมือนกัน เห็นว่าครูฝึกหล่อ ฮ่าๆ
“กูออกชื่อพ่อมึงไหมล่ะไอ้โก้” นั่งเล่นต่อไป ไม่สน ไม่เซด ไม่แคร์ เพราะยังไม่ถึงเวลาที่ผมจะออกโรง ตอนนี้มันยังเช้าอยู่ ให้มีเรื่องแต่เช้า มันก็เซ็งไปตลอดทั้งวันพอดี แต่ถ้าเป็นหลังเลิกเรียนก็ไม่แน่
“ปากดีให้ตลอดเถอะมึง อย่าให้กูหมดความอดทน”
“แล้วกูไปปากดีบนหัวมึงหรือไง มึงจะมาวุ่นวายอะไรกับปากกู เก็บปากมึงไว้ให้หมามันนอนเถอะ ไม่ต้องอ้าปากไล่กัดชาวบ้านเขาไปทั่ว” เพื่อนร่วมรุ่น รุ่นน้อง เริ่มเข้ามามุงดู เพราะพวกผมตะโกนคุยกันครับ ทั้งที่มันก็ยืนอยู่แค่ข้างหลังผมนะ แต่แค่นี้ใครจะกลัว โรงเรียนนี้บริษัทชาของพ่อผมก็ให้เงินเยอะเหมือนกันนะ อยากลองดีไหมละ
“ไอ้ตุ๊ด มึงจะมากไปแล้วนะ” เจ็บสุดๆตรงคำว่าตุ๊ด คุณเข้าใจไหมว่า ในเมื่อคนเราเกิดมาเลือกไม่ได้ ในเมื่อผมเกิดมาเป็นเกย์ มันก็แค่เกย์ ไม่ได้ขยับไปถึงตุ๊ด แล้วแม่งเสือกมาเล่นด่าทางนี้ เดี๋ยวมึงจะเป็นโรควูบกะทันหัน กูเตือนมึงในใจแล้วนะ
“โก้ เสียงดังไปหรือเปล่าครับ เป็นถึงรุ่นพี่ ม.6 แต่ทำไมไม่ทำตัวให้น้องๆเคารพนับถือล่ะ อันธพาลอย่างนี้ รู้หรือเปล่าว่าทุกคนมองนายด้วยสายตาสมเพศแค่ไหน” พระเอกมาแล้วครับ ไม่ได้ขี่ยูนิคอนมาอย่างในหนังนะ ยูนิตมันเดินหล่อๆ แหล่มๆของมันมาเหมือนเดิม แต่ผิดจากเมื่อตอน ขาไปมันยิ้มหน้าบาน แต่ขากลับมันทำหน้าโหดได้น่ากลัวมา ตามันแข็งประนึ่งปูนซีเมนต์ เสียงก็เย็นๆ ทำไมผมถึงรับรู้ถึงไอแห่งความหายนะแผ่ออกมาจากมันนะ
“อ๋อ ผัวมาช่วยเมีย เป็นไงล่ะคบกันมาไม่เบื่อมันบ้างเหรอเอาแต่ด้านหลัง ไม่ลองเปลี่ยนรูบ้างเหรอ” ผมว่าผมไม่ไหวแล้ว ขอไว้อาลัยให้แด่เช้าอันแสนสดใส หนึ่งนาที ตอนนี้กูเดือดแล้วโว้ยยยยยยยยยยยย
“เฮ้ย!!!!!” เสียงนี้คือเสียงไอ้โก้ที่ตกใจ เมื่อผมพุ่งเข้าหามันอย่างเร็ว
“พลั่กกกกกกกก!!!!!!!!!!” ฮุกขวา เต็มๆ ซัดเข้าหน้ามันครับ คู่อริผมเซ แซดๆไปทางขวานิดหน่อย เปิดทางให้ผมเต็ม แย็บใส่แม่งเลย ไม่สนแล้วโว้ยยยยยย กูโมโห
“หมีหยุดครับ!!” ที่รักบอกให้หยุด แต่มันพยุงไอ้โก้ไว้แล้วผลักให้ผมเล่นได้เต็มที่ มึงเลวพอๆกับกูนั่แหละยูนิต หึหึ อย่างนี้กูชอบ
“ไอ้หมี ให้กูกระทืบมันบ้างงงงง” ไอ้ฟอสวิ่งหน้าตั้งเข้ามาคู่กับไอ้กรร พวกมันไม่สนใจของเลยครับ เข้ามาจัดหนักให้ไอ้โก้ทันที
“เล่นมันตอนเช้าก็ไม่บอก จะได้มาเตรียมตัวรอ” ไอ้กรรโยนบรรดาของกินให้ไอ้ยูรับแล้วมันก็เข้ามาร่วมด้วยอีกเช่นกัน
“พอๆ เฮ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พอๆ ไอ้ยูจับเมียมึงไว้ ไอ้เตอร์ดูไอ้ฟอสดีๆ... อยู่เฉยๆซิวะไอ้กรร เลิกเล่นได้แล้ว พออออออออออ ไอ้ยู จับเมียมึงไว้” กลุ่มเพื่อนของยูนิตมันเข้ามาห้ามครับ ไอ้อาร์สั่งการได้เด็ดขาดสมกับเป็นประธานนักเรียน มีพวกรุ่นน้อง ลูกน้องมันเข้ามาห้ามอีกมือ คือพวกผมไม่ได้รุมไอ้โก้นะแต่ผลัดกันกระทืบเท่านั้นเอง ( แตกต่างกันมาก )
“ตอนเย็นมึงเจอกูอีกแน่ไอ้สัด” ผมเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อไอ้โก้เข้ามาแล้วพูดขู่เสียงเย็นออกไป ไม่ได้แค่ขู่แต่ผมเอาจริง ถึงหนังหน้าผมไม่ให้แต่ผมก็เลวระดับหนักๆเหมือนกัน เห็นหน้าไอ้โก้ใกล้ๆอย่างนี้แล้วแม่ง อดไม่ไหว ขอตบสักทีแล้วกัน
“พอแล้วหมี เดี๋ยวมันก็น็อคหรอก” ที่รักเดินเข้ามาจับมือแล้วรวบเอวผมไปกอดไว้ หึหึ
“ตบแค่นี้แล้วสลบ ไปนุ่งกระโปรงเด็ก ม.ต้นไป๊” อารมณ์ล้วนๆ บอกแล้วว่าอย่ามาปลุกหมีขี้โมโหอย่างผมให้ตื่น เพราะถ้าอีกฝ่ายไม่เจ็บชนิดที่เลือดตกยางออก นอนหยอดข้าวต้ม ผมไม่เลิกราจริงๆ
“นะ แน่ จะ...จริง ก็มาซิว กะ...กู ไม่กลัวอยู่แล้ว” เสียงสั่น แบบแผ่ว แต่แม่งเสือกปากดี
“มึงเอามันไปเก็บเหอะ ถ้ากูเห็นหน้ามันอีก 2 วิ กูได้กลับไปใส่ไม่ยั้งแน่” ไอ้อาร์พยักหน้ารับแล้วดึงไอ้โก้ออกไป สถานการณ์เข้ามาสู่โหมดปรกติเหมือนเดิม ไอ้เตอร์ปล่อยเอวไอ้ฟอสแล้วดุด่าอย่างไม่เกรงใจ ซึ่งไอ้ฟอสก็ก้มหน้าก้มตารับฟัง แต่มันทำทุกอย่างออกมาได้กวนส้นตีนผมมาก ส่วนไอ้กรรก็ช่วยเพื่อนมัน ทำทีว่ากลัวต่อไป
“เจ็บไหม??” ยูนิตยกมือผมขึ้นลูบ แล้วก็ก้มลงมาจูบ
“สุขภาพจิตเสียก็เพราะไอ้เวรนี่เนี่ยแหละ เอ๊ะ หรือว่า..............” ไอ้ฟอสทำหน้าเจ้าเล่ห์แล้วส่งยิ้มแบบรู้กันมาให้ผม ซึ่งผมก็รู้ได้ทันทีว่ามันหมายความว่าอะไร
“เล่นแรงไปหรือเปล่าครับ เขาเดือดร้อนมากเลยนะ”
“มึงห่วงมันเหรอ งั้นมึงไปอยู่กับมันเลยไป ไม่ต้องมาสนกู กูจะเป็นจะตายยังไงมึงก็ไม่ต้องกลับมาสนใจ” อารมณ์ล้วนๆ พูดเองเศร้าเอง น้ำตาตกก็ตัวเองอีกนั่นแหละ ให้ตายเหอะช่วยบอ กได้ไหมว่าเมื่อกี้กับตอนนี้นั่นคือผมคนเดียวกัน กับเรื่องนี้แค่นี้ผมถึงกับร้องไห้เลยเหรอ
“มั่วแล้วครับ ไปสงบสติอารมณ์ก่อนไป” มันลากแขนผมไปยังห้องน้ำแล้วก็ผลักผมเข้าไปนั่งที่ชักโครกแล้วเอาหน้าเช็ดหน้าประจำตัวของมันมาซับหน้าผม
“หมี!!”
“อะไร?” ไม่สนว่ามันจะตะคอกอย่างไงเพราะผมหันหน้าหนีแล้วปัดมือมันออกไปจากหน้า ดีนะที่ห้องน้ำมันกว้าง แต่ยังไงมันก็อึดอัดอยู่ดีนั่นแหละ
“ไม่ต้องทำตาแข็งใส่...แล้วจะหันหน้าหนีทำไม” มันจับปากผมไปหันไปทางมันแล้วก็ซับเหงื่อให้เหมือนเดิม ไม่ต้องถามถึงรอยบนหน้า เพราะไอ้โก้มันไม่ได้สวนกลับมาซักหมัด หึหึ
“แล้วมึงจะตะคอกกูทำไมเล่า!!”
“แล้วดื้อก่อนทำไม ก็รู้ว่าห่วงถึงได้ห้าม ยังมางอนแล้วไล่อีก เสียใจเป็นเหมือนกันนะครับ” สะอึกเลยคำนี้ ผมงอนไร้สาระเกินไปหรือเปล่า
“....................................” ไม่ได้ตอบโต้อะไรออกไป ปล่อยให้มันยืนมองหน้าอยู่อย่างนั้น แล้วทำไมไม่เคลียร์ข้างนอกมึงจะเอากูมาสูดกลิ่นในห้องน้ำทำมายยยยยยยยย
“ห้ามมีเรื่องในโรงเรียน เข้าใจใช่ไหมครับ”
“เออๆ รู้แล้ว ย้ำไรนักหนาวะ”
“รู้แล้วทำตามไม เห็นทุกทีทำหูทวนลมตลอด”
“นี่มึงเป็นพ่อ หรือเป็นผัวกันแน่วะ แม่งเทศกูจัง”
“เป็นทั้งสองอย่างนั่นแหละ เกิดเรื่องอะไรก็โทรบอกยูด้วยนะ” รับปากไปอย่างนั้นแหละ เรื่องไรจะโทรบอก หึหึ
“ครับๆ ที่รักเดี๋ยวเขาจะโทรบอกทุก 10 วิเลย ที่รักไม่ต้องห่วงนะครับ”
“ขอให้เป็นอย่างที่พูดเถอะ รู้นะครับว่าดื้อแล้วจะโดนอะไร”
“เออออออออออออๆ”
************************************************
“ไอ้ยูสวดมึงไปถึงไหน แม่งลากมึงเข้าไปแถมยังทำหน้าโหดอีก กูว่ามึงไม่รอดแน่ๆ แต่ไงมึงมานั่งหน้าเด้งอย่างนี้ได้วะ” เพื่อนฟอสทำเอาผมนึกถึงหน้าไอ้ยูเมื่อตอนเช้าได้เลย โหดของจริงๆ ยิ่งตอนมันตะคอกนะ ใจหายไปแล้วววววววว ถ้าอยู่ที่บ้านนี่ผมเล่นบทดราม่าเลยนะ สั่งน้ำตา เหมือนสั่งขี้มูก ได้ดั่ง่ใจครับ
“ก็กูเทพไง มึงไม่รู้เหรอว่าเพื่อนมึงเก่ง”
“เก่งแต่ตอนนี้แหละ หึหึ พออยู่ต่อหน้ามันมึงก็หงอเหมือนกันนั่นแหละไอ้หมี อย่ามาพูดให้ตัวเองต้องอับอาบ” เหี้ยกรร มึงจะทำตัวเป็นไม้บรรทัดทำไม แค่นี้กูก็พอจะนึกสภาพตัวเองออกแล้ว
ตอนนี้พวกผมกำลังนั่งเล่น นั่งคุย นั่งนินทา และอื่นๆอีกมากมาย เพราะคาบคณิต ที่อาจารย์เจ้นกสอนนั้นว่างครับ เจ้ไม่มาสอนเพราะติดธุระทางราชกาล แต่ก็สั่งงานเท่าภูเขาไฟเอาไว้เรียบร้อย ส่งไม่ทันที่เจ้กำหนด ก็แค่หักคะแนนให้เหลือศูนย์เท่านั้นเองครับไม่มีอะไรมากกกกก
ส่วนเรื่องตอนเช้าก็ไม่มีอะไรเพราะไอ้โก้มันไม่เข้าเรียน ไอ้ก๋อยเพื่อนห้องหนึ่งบอกผมมา สงสัยมันคงอาย แต่ผมว่าสันดารอย่างมันคงไปพาพรรคพวกมาเพิ่ม มึงเอาพี่ เอาน้อง เอาปู่ เอาน้า มาทั้งตระกูลกูก็ไม่กลัว หึหึ ลูกน้องผมกับไอ้ลูกน้องไอ้ยูรวมกันก็ได้ 50 คนแล้ว ไหนจะเด็กพี่กร กับพี่มอสอีก สองคนนี้ผู้มีอิทธิพลเหมือนกันนะ คือพี่ชายผมสองคนนี้ชอบไปทำบุญคุณไว้กับเด็กอันธพาลแถวๆ นี้ไว้น่ะครับ เด็กพวกนั้นก็เคารพพี่ๆผมประหนึ่งเป็นพ่อพระ ลูกพี่สั่งไปไหน พวกมันไปหมด เมื่อก่อนมีอารักขาผมด้วยนะ อลังการเสียไม่มี
“ตอนเอาจัดเต็ม ที่ค่ายมวยลุงกลัวนะมึง” ผมพูดเสียงเย็น วันนี้เอาจริงแล้วครับ เห็นมันกวนตีนอยู่นาน เดินไปไหนมาไหนแม่งชอบทำกร่าง เก่งหน่อยแล้วไง เด็กห้องหนึ่งแล้วไง สมองมึงจะสักแค่ไหน เดี๋ยวมึงจะได้รู้ว่านรก สวรรค์ มันเป็นไง เล่นให้แม่งย้ายโรงเรียนซะเลย กวนตา กวนใจกูดีนัก
“รับทราบครับ ว่าแต่มันจะเอากับมึงเหรอ นั่นค่ายมวยลุงมึงเลยนะ แม่งมันไม่กลัวหัวหดเหรอวะ” ไอ้กรรพูดก็ถูก แต่ผมมีวิธีทำให้มันไปที่นั่น เด็กนักเรียนทุน แต่สันดารเหี้ยอย่างมัน ต้องโดนสั่งสอนให้รู้จักบ้าง ว่าใครควรยุ่ง ไม่ควรยุ่ง
“ตอนมึงโหดก็น่ากลัวเหมือนกันนะไอ้หมี” ไอ้ฟอสพูดแล้ว ล้มตัวลงนอนทับแขนตัวเองที่โต๊ะเรียน
“กูจะโหดกับคนที่มันกวนกู จนหมดความอดทนเท่านั้น เสือกพูดอยู่นั่นแหละว่ากูตุ๊ด เดี๋ยวกูก็สั่งให้พวกไอ้แหวนรุมโทรมแม่งเลย”
“เพื่อนกูโหดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“เหี้ยกรร ไม่ต้องมาทำหน้าปัญญาอ่อน แล้วไม่ต้องบอกไอ้ยูเลยนะ เดี๋ยวมันก็ขัดขวางอีก”
“โหหหหหหหห เรื่องไม่บอกไอ้ยูนี่เสี่ยงพอๆกับเรื่องมึงจัดการไอ้โก้เลยนะ บอกมันไปเหอะ เดี๋ยวมันรู้ทีหลังจะซวยกันหมดนี่” ไอ้ฟอสเคยเห็นไอ้ยูน็อตหลุดไม่บ่อยครับ แต่มันก็ชอบกระซิบกับผมประจำว่า ผัวมึงโหด
“เออๆ ขอคิดดูก่อน แม่งกูไม่ไหวจริงๆแล้วว่ะ ถ้ายังเห็นมันลอยนวลหน้าเหี้ยๆอย่างนี้ต่อไป โดยไม่ได้รับการสั่งสอนนะ กูว่ากูต้องคลั่งแน่ๆ”
พวกผมนั่งวางแผนกันไปอีกนิดหน่อยแล้วก็เริ่มทำงาน ก็ไม่ได้วางอะไรมากมายหรอกครับ แต่อยากทำอะไรที่รัดกุมกว่านี้ เผื่อตอนที่เรื่องมันบานปลายจะได้จัดการได้ทัน
*******************************************
สวัสดีตอนค่ำๆ
หายไปนาน ต้องขอโทษด้วยนะคะ พอดีงานมันเยอะน่ะค่ะ ก็เลยไม่ได้เอามาอัพ
บวกกับมัวแต่ฟังเพลง สร้างแรงบันดาลใจ ซึ่งมันหายากมาก ฮ่าๆ ฝากดูคำผิดด้วยนะคะ อะไรยังไงก็เม้นได้ บอกความรู้สึกผ่านตัวหนังสือให้คนแต่งได้รับรู้ด้วยนะคะ
>>>>>
เอาไปอ่านแบบซอฟๆก่อนแล้วกันนะคะ เดี๋ยวจัดหนักให้ตอนหลัง 
By Chocolate Love
หัวข้อ: [ เรื่องสั้น ] ♥ Fall In Love' แล้วคุณจะหลงรักผม ตอน สมรภูมิ P.30 {18/พฤษภาคม/56} (อ่าน 237975 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก