หัวข้อ: @@โดยLuk{เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้}

[วิหคท่องนภา]

 :m26:คุยดีๆก็เป็นนี่เนอะ....ต้องให้ใช้น้ำตาอยู่เรื่อย



แต่พี่่วีแอบโก๊ะนะเนี่ย

[prikphed]

มีหึงๆ 

[yeyong]

กรี๊ดดดดดดดด ไอ้พี่กลเริ่มหวง หึง แต่แค่คิดว่าวีเป็นของตัวเองเลยยังไม่รู้ตัวว่ารู้สึกยังไง
ต่อไปพี่กลสิทธิ์ ต้องฟาดฟันกับพี่ชายหน่อยแล้วมั้ง

[kokikung]

เอาแล้วไงละ
กร๊ากกกกกกกก
กลนี่จริงๆๆเลยชัดเจนตลอด
แอบหวงก้างปะวะงานนี้
พอมีคนมาสนใจกลดันมาหวงสะงั้น

[roseen]

บอกแล้วหมามันหวงก้าง  สัด


น่าจะให้เขาไปดี หาอะไรดีๆให้กับตัวน้องเขาบ้าง  เจอคนดีๆ พูดดีๆ ได้เจอสิ่งดีๆได้กำลังและความรู้สึกดีๆให้กับชีวิตบ้าง


มาที่ไรบรรยากาศเสียหมด เชรี่ยนิ

[sang som]

บอกแล้วหมามันหวงก้าง  สัด


น่าจะให้เขาไปดี หาอะไรดีๆให้กับตัวน้องเขาบ้าง  เจอคนดีๆ พูดดีๆ ได้เจอสิ่งดีๆได้กำลังและความรู้สึกดีๆให้กับชีวิตบ้าง


มาที่ไรบรรยากาศเสียหมด เชรี่ยนิ

เห็นด้วยเช่นกันกับรีนี้

[konan6688]

มาโดยด่วนครับ

[LimousinX9]

ยิ่างอ่านยิ่งเกลียดไอ้กลนะ..  เบื่อพวกผู้ชายเห็นแก่ตัวทำอะไรไม่ชัดเจน   เห็นคนอื่นเป็นวัตถุหรือไง อยากจะเก็บก็เก็บอยากจะป้าทิ้งเหยียบย่ำก็ได้.. ถ้าเป็นนิยายก็อยากให้มันรับกรรมจริงๆ.....เหรี้ย เห็นแก่ตัวจริงๆ


..ปลขออภัยพูดแรงไปนิดเหอๆ  อารมณ์มันพุ่งจริงๆน่ะครับแหะๆ

[SoN]

^^

[Pa'veaw]

ชอบตอนนี้
 

[Poes]

ไปอยู่ด้วยกัน งี้ก็ ทุกวันดิ

[yayee2]

"...อัดอั้นตันอุรา อกเราเอ๋ยเกิดมา........ บาปเคราะห์ไม่สิ้นโผบินประดัง ชีวิตแสนเบื่อแสนชัง..."
ชีวิตวันนี้ของวี ดิฉันนึกถึงเพลงเก๊าเก่า เพลงนี้เลย(ไม่รู้คุณวีทันไหม)
ไอ้กล ไอ้ศูนย์กลางสุริยจักรวาล  ไม่รู้จะหาคำไหนมาว่าแล้ว

[IRIS]

ขอบคุณค่า..

หวงก้างว่ะ..

ใช้คำว่าหึงได้หรอ..ตอนนี้รักแล้วแน่รึ..แล้วที่หายหัวไปทำเห้อะไรมา่ล่ะ..นึกจะมาก็มานึกจะไปก็ไปอะไรของมันวะ..

ไม่เห็นมีการกระทำที่แสดงถึงคำว่ารักเลย..มีแต่ขู่ บังคับตลอดอ่ะ..

อ่านแล้วอึดอัดมากร้องตามพี่วีอีกแล้ว..

[j4c9y]

ยกฐานะ

อิอิ

[ordkrub]

โหยกล  ตอนนี้ได้ใจอะ  
แต่...เปลี่ยนพฤติกรรมหน่อย  จะดีกว่านี้นะ

[Margarin_Butter]

ไอ้พี่กล หวงก้างงงงงงงง

[uaeb]

พี่กลมุมนี้น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกก

อ่านแล้ว 

รีบๆมาต่อนะคะ

 

[sweardear]

มีหวงแอนด์หึงด้วยแห่ะ

[broke-back]

 

เหมือนจะทำให้เข้าใจ
แต่..ไม่เข้าใจ

เหมือนจะไม่สับสน
แต่..ก็ยังสับสน

ค้นหาใจตัวเองให้เจอนะ
วี&กล เร็วๆด้วยล่ะ

หุหุ
 

ชอบตอนนี้..อีกตอนหนึ่งแล้ว
สองคนนี้ แอบโรมานซ์กันเล็กๆ เน๊าะ
+1 ครับ Luk
 

[kitty]

 :angry2:อีกลหวงก้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง


จะไปอยู่กะพี่วีหรอออออออออออ


สงสารพี่วีจะโดนอะไรอีกมั่งอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[little_nok]

มีหวง มีหึง มีทำเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
ทีตัวเองหายหัวไปเป็นเดือนๆ หลังจากปู้ยี่ปู้ยำเขาแล้วนี่น่ะ 

[monoo]

 
 :กอด1:พี่วี

[โจ๊กกุ้ง]

พี่ชายนี่ พระรองมากมาย ดีทุกอย่างแต่ ไม่ใช่พระเอกค่ะ  พี่กลนี่แหละตามสูตรพระเอกเป๊ะๆ เลวจริง เหี้ยจริง ฮ่าๆ แต่นางเอกก็เลือก อิอิ ชอบบบบบ

[อิสระ]

 
ขำกลตอนนี้มาก ที่สุดก็ตายน้ำตื้น
แต่ก็เข้าใจความซื่อของวีนะ
สมัยก่อน(เหมือนแก่เนาะ แต่เรากับวีคงรุ่นๆเดียวกัน ดูได้จากสภาพสังคมในเรื่อง)
เกย์ไม่ได้มีให้เห็นเปิดเผยเหมือนสมัยนี้
กับเด็กที่ไม่ได้คิดอะไรและยังเป็นชายแท้
จะให้ไหวตัวทันกับเกย์ที่มาแบบเนียนๆแบบนี้คงยาก
แต่ดูจากพฤติกรรมของกลตอนนี้เขาไม่เรียกว่ายกฐานะหรอก
รักไปแล้วต่างหาก แต่ยังไม่รู้ตัวเองเท่านั้น
จะรอดูว่ากลจะปากแข็งไปได้นานอีกแค่ไหน

[BAKA]

หายไปตั้งนานแล้วอยู่ๆก็กลับมาแสดงความเป็นเจ้าของเนี่ยนะ???

แต่น่าร๊ากกกกกก...ให้อภัย
ฮาาาา

[kogomon]

 

 

 

อ่านแล้วแอบยิ้มตอนจบตอน

อิอิ

[harukagd]

แล้วกับเกศ จะเอายังไงล่ะ กล

[luxilove]

เพราะรัก....จึงเปลี่ยนได้
Part  28
สับสนความรู้สึก.
.
.
.
.
.
ปิดไฟนอน ไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดกับเหี้ยกล พูดเถียงไปคงไม่จบ

เที่ยงคืนกว่าแล้ว เดี๋ยวจะเป็นหมีแพนด้าขึ้นมาซะก่อน มันดันคว้าตัวผมไปกอด

ซุกอยู่ในอ้อมแขนมันแหล่ะ ผมพยายามขืนตัวออก มันกลับขู่เสียงในลำคอ

หื่ม..หื่ม..ไม่ให้ผมดิ้นหนีซะงั้น ผมขี้เกียจเรื่องมาก อยากกอดอยากก่ายช่างหัวแม่งมัน

สุดท้ายก็เลยพล่อยหลับไปในที่สุด



พี่สาวผมคงออกไปทำงานแต่เช้าเหมือนปกติ ผมตื่นมาเจ็ดโมงไม่เห็นเหี้ยกลมันอยู่ในห้อง

ไม่รู้ไปไหน ตัดสินใจลุกเก็บฟูกพับเข้าข้างฝา...เสร็จเรียบร้อยถือผ้าขนหนูกะเข้าห้องน้ำ

เปิดประตูห้องมาเห็นมันนั่งตรงโซฟา ข้างหน้ามีปลาท่องโก๋น้ำเต้าหู้ โจ๊กใส่ถุงวางอยู่ด้วยใกล้ ๆกัน


“รีบอาบน้ำล้างหน้า มากินโจ๊กด้วยกัน กูไปซื้อตรงรถเข็นหน้าปากซอย” มันบอก ผมอึ้ง!.มองมันงง ๆ  

แต่ต้องรีบหันหลังมุดเข้าห้องน้ำให้ไว หน้าร้อนฉ่า..ก็เหี้ยกลผีเข้ายกยิ้มยักคิ้วข้างเดียว

ทำตาวิ้ง ๆ ใส่ผมซะงั้น.....ไอ้บร้าาาาๆๆ!!


สิบกว่านาที ผมเปิดประตูออกมา รู้สึกสดชื่นแหล่ะ อาบน้ำทำธุระส่วนตัวเรียบร้อย

เห็นมันกุลีกุจอแกะโจ๊กใส่ชาม..เทน้ำเต้าหู้ใส่แก้ว หันมายักหน้าเรียกผมอีกแน่ะ..


“ม่ะ!..มากินได้แล้ว เดี๋ยวเย็นไม่อร่อย”  ผมจึงเดินเข้าไปนั่ง มันรีบเลื่อนถ้วยโจ๊กมาไว้ให้ตรงหน้า

พร้อมแก้วน้ำเต้าหู้ มีหยิบปาท่องโก๋ใส่ถ้วยโจ๊กให้อีกสองตัว  

ไม่รู้ทำไม..พอมันคอยบริการเอาใจแบบนี้  รู้สึกแปลก ๆ ใจกระตุกไปเหมือนกัน

ไม่คิดว่าคนอย่างมันจะมีมุมนี้กะเค้าด้วย หรือมันหลบในจนลึกเกิน ถึงไม่ค่อยได้เห็น

ส่วนตัวมันจัดการเปิดทีวีนั่งกินของมันไป ผมก็กินของผมเงียบ ๆ ต่างไม่ได้พูดไรกันอีก

กินอิ่มผมรวบเก็บถ้วยเก็บแก้วทั้งของมันของผม...จัดการเอาไปล้างในครัวให้เรียบร้อย

มันก็ปล่อยผมทำ กลับออกมาได้ยินเสียงมันอาบน้ำในห้องน้ำ เลยเดินเข้าห้องนอน

ดูนาฬิกาเพิ่งเจ็ดโมงครึ่ง ปกติผมออกจากบ้านแปดโมงครึ่งไปทำงาน กำลังเลือกเสื้อผ้าเตรียมใส่

มันเข้ามาตอนไหนไม่รู้  จู่ ๆรวบกอดผมจากด้านหลัง จมูกซุกไซร้ซอกคอหลังหูดูดเม้มเฉยเลย

เล่นเอาขนลุกซู่ไปทั้งตัว พยายามขืนตัวเบี่ยงหนีมันเต็มที่ แต่มันไม่ยอมปล่อย

กลับจับผมพลิกหันมาเผชิญหน้ามัน อ้าปากจะด่าซะหน่อยเล่นเชี้ยไรเนี๊ยะ

มันกลับประกบปากฉกลิ้นคว้านจูบซะงั้น เล่นเอาอ่อนปวกเปียกสมองขาวโพลนเลยที่นี้

เหี้ยกลมันคล่องเซียว..แถมเก่งเรื่องนี้จริง ๆ กวาดต้อนดูดดุนลิ้นผม

มือก็ล้วงลูบบี้สะกิดหัวนมจนลุกเป็นไต ก่อนมันจะดันหลังผมเอนพิงนอนบนฟูกที่ม้วนพับไว้ข้างฝา  

ตอนนี้ไม่มีแรงผลักใสต่อต้านขัดขืนมันเลย..หรือผมห่างเรื่องแบบนี้นานไปหรือไรยังไง..

ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ดันปล่อยอารมณ์ปล่อยใจให้ความร่วมมือมันไปซะงั้น..........



สุดท้ายก็เรียบร้อยโรงเรียนกลสิทธิ์..นอนแหม่บหมดแรง ค่อย ๆขยับตัวรู้สึกเสียดๆขัดยอกไปเหมือนกัน

แสบ ๆจี๊ด ๆ คิดว่าคงไปทำงานสภาพนี้ไม่ไหวแน่ ตัดสินใจลุกอาบน้ำชำระล้างคราบไคลอีกรอบ

ก่อนจะยกหูโทรศัพท์โทรไปลางานผู้จัดการสองวัน ให้เหตุผลว่าพี่สาวผมจะย้ายบ้าน

ขนของไปต่างจังหวัด เลยถือโอกาสขอหยุดช่วยแกขนของก่อน แล้ววันพุธจะไปทำงานปกติ

แกก็อนุญาติ อาจเพราะพวกผมเป็นนักเรียนพาส์ไทม์ด้วย ไม่ใช่พนักงานประจำจ่ายค่าแรงเป็นวัน

วันไหนหยุดก็ไม่ได้รับค่าแรงแค่นั้นเอง แต่ต้องแจ้งให้แกทราบตามระเบียบ


กลับเข้าห้องมา เหี้ยกลยังนอนหลับหายใจสม่ำเสมอสบายตัวเฉิบ

แอบมองมันยอมรับตรง ๆว่ามันไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่สักนิด คล้ายพวกอาหรับคมเข้ม

เคราครึ้มขนแขนขนขา หน้าอกสะดือเยอะแยะไปหมด ดูแมนมาก ๆ

กล้ามเนื้อหุ่นมันก็แน่นตึงสมส่วน..พอดิบพอดีลงตัวไปหมด  

โดยรวมแล้วมันจัดเป็นหนุ่มหล่อคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ แต่นิสัยเอาแต่ใจกับความเหี้ยในตัวเกินทำใจจริง ๆ  

ทำไมถึงมีแต่หญิงติดมันจัง ตอนนี้ผมไม่แปลกใจแล้วหล่ะ มันถึงได้หลงตัวเองชะมัด

ยี่ห้อกลสิทธิ์ ของเค้าดีจริง......



ผมไม่อยากคิดไรต่อ ร่างเปลือยของมันเล่นเอาหน้าร้อนวูบ พาลคิดถึงสิ่งที่ผ่านมาสด ๆร้อน ๆ

ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า...เหี้ยกลลึก ๆมันคิดไงกับผม ทำไมถึงไม่ปล่อยผมไป จะเก็บผมไว้ทำไม

จะว่ามันติดใจเซ็กส์ ก็ไม่น่าจะใช่..ผมยิ่งไม่ประสีประสาซะด้วยซ้ำ ถ้าให้คะแนนคงติดลบ

แล้วอะไรทำให้มันต้องการผม นี่แหล่ะที่ผมหาคำตอบไม่เจอ พาลไม่เข้าใจตัวเองพอกัน

ปฏิเสธมันไม่เคยได้สักที เหมือนงูแพ้เชือกกล้วยซะงั้น ทั้งที่จริงใช่จะพิศวาสขาดใจอะไรมันซะหน่อย

ไม่งั้นคงรู้สึกหึงหวงหรือหงุดหงิดที่เห็นมันควงคนอื่นแล้ว แต่นี่ผมเฉย ๆ

แต่พอเจอมันจาบจ้วงเล้าโลมจนถึงขั้นร่วมรัก ทำไมต่อต้านมันไม่ได้ นั่นแหล่ะที่ผมสับสน

หรือผมเป็นเกย์ไปแล้ว แต่กลับไม่ยักนึกสนใจผู้ชายคนอื่นเลยนิ โอ้ย!..ยิ่งคิดยิ่งไม่เข้าใจตัวเอง

พาลจะปวดหัวเอาซะนี่ ตัดสินใจหาไรทำดีกว่า คว้าไม้กวาดปัดกวาดเช็ดถูบ้านทั้งชั้นบนชั้นล่าง

ลุยทำแม่งไปหมด ทำแรงก็ไม่ได้ยังขัด ๆอยู่ เก็บผ้าในตระกร้าทั้งของผมของพี่ลุยซักขยี้ตากให้หมด  

กว่าจะเสร็จเรียบร้อยก็ปาเข้าไปสิบเอ็ดโมงกว่าเกือบเที่ยง เหี้ยกลสิทธิ์ก็ไม่มีทีท่าจะตื่น

ตัดสินใจคว้ากระเป๋าสตางค์ เดินออกไปหาไรกิน.....



ผมเดินมาซื้อข้าวมันไก่หน้าปากซอยซื้อไปสองห่อ แวะซื้อข้าวขาหมูอีกห่อหนึ่ง

กาแฟเย็นกับชานมอีกอย่างละถุง ที่ซื้อข้าวหลายห่อกลัวเหี้ยกลมันกินไม่อิ่ม

เห็นมันกินแต่ละทีไม่ใช่น้อย..........???????????



กลับเข้ามามันนั่งถือรีโมท กดเปลี่ยนทีวีอยู่ตรงโซฟา พอเห็นผมเปิดประตูเข้ามา รีบทักขึ้นทันที


“กูตกใจหมด ตื่นมาไม่เจอมึง นึกว่าแอบหนีกูไปทำงานแล้วซะอีก

ดีที่เห็นเสื้อผ้ามึงยังแขวนอยู่ที่เดิม หายไปไหนมา?”  ผมมองหน้ามัน  

แล้วต้องรีบหลบสายตาที่จ้องมาอยู่ ยอมรับว่าเขินสาดดดๆๆ....ตามันบทจะหวานก็เหมือนมีชีวิต

เล่นเอาผมหน้าร้อนวูบ ๆวาบ ๆ เฉเดินเข้าห้องครัวไม่ได้ตอบไรไป จัดการเอาของที่ซื้อมาแกะใส่จาน

วางในถาดยกออกมาวางตรงหน้ามัน ไม่ลืมเทกาแฟเย็นใส่แก้วให้ด้วย

พอยกมาวางตรงหน้าเท่านั้นแหล่ะ เสือกยิ้มตาหยี่ดีใจเหมือนเด็กได้ของโดนใจซะงั้น

ไม่เห็นมาดเหี้ยสถุลหน้าดุเหลืออยู่สักนิด


“มึงไปซื้อมาให้กูเหร่อ?”  ถามเสียงนุ่มเชียว ผมไม่ตอบยักหน้าให้เฉย ๆ


“ขอบใจ เดี๋ยวกูเอาตังค์ให้”  มันทำท่าจะลุกไปหยิบตังค์ในกระเป๋ากางเกงยีนส์..ที่แขวนไว้ในห้อง

ผมรีบร้องห้ามไว้ซะก่อน


“ไม่ต้องหรอก..กินไปเห่อะ...กูเลี้ยง”  มันหยุดกึก นั่งลงที่เดิมหรี่ตามองผมยิ้ม ๆ


“เกิดใจดีไรขึ้นมา หรือว่า.....กะขุนกูชดเชยพลังงานที่กูเสียให้มึงไป”  สันขวาน...ดูปากมัน

พูดไม่พูดเปล่ามียิ้มล้อเลียนอีก อดไม่ได้เหวมันไปแหล่ะ..ไอ้บ้า..


“จะแดกไหม พูดมากไม่ต้องกิน”  กูเขินสาดดดๆๆๆ ไปไม่เป็นเลย..เจอมันมุมนี้


“มึงเขินดิ..ห่ะ..ห่ะ..ห่ะ!!!...แล้วให้กูกินไรเนี๊ยะ ทั้งข้าวมันไก่ ข้าวขาหมู” ชอบอกชอบใจซะงั้น

ที่ยั่วผมหน้าแดงได้  


“เลือกเอาตามใจ กูซื้อมาเผื่อมึงกินไม่อิ่ม”  ตอบมันไปแหล่ะ ก่อนจะหยิบจานข้าวมันไก่

มาตักกินแก้เขิน..เพราะผมซื้อมาสองห่อ ยังเหลืออีกจานกับข้าวขาหมูอีกจานอยู่ในถาด


“หึ..หึ..รู้ใจกูขนาดนี้ กูปลื้มตายเลยว่ะ!...ห่วงด้วย..กลัวกูกินไม่อิ่มด้วยนิ”  ผมสะดุดกึกถือช้อนค้าง

เงยหน้ามองมันกำลังจ้องผมอยู่ก่อนแล้ว เอ่อ..นั่นดิ..ผมเริ่มนึกถึงความมีตัวตนของมันตั้งกะเมื่อไหร่  

งงกะตัวเองเหมือนกัน ไมถึงสนใจด้วยว่ามันจะกินอิ่มไม่อิ่ม เหมือนทำไปตามความรู้สึก..ไม่ได้คิด

หรือเตรียมการไรล่วงหน้ามาก่อน...แล้วไมต้องคิดถึงรายละเอียดปลีกย่อยเกี่ยวกับมันด้วย

พอรู้แบบนี้เล่นเอาหูเห่อหน้าเน่อร้อนวาบ...คงแดงไปหมดแล้วทั้งหัว มันคงสังเกตุเห็น

มีแซวผมอีก


“หึ..หึ..ไม่ต้องเขินหรอก ฝึกไว้ให้ชิน...กูกลับชอบนะที่มึงใส่ใจกู”  ผมเฉหลบตามันหันมองทีวี

ไม่โต้ตอบไรมันอีก แกล้งตักข้าวกินไปซะ ทั้งที่ในใจเต้นกระดอน

ยังกะเค้ารัวกลองสะบัดชัยซะงั้น.....หวาย...หวาย...กูอายสาดดดๆๆๆ...เวร..????







ตอนนี้มาแบบหวานๆ  สบายๆ  นะน๊า..นะ..อืม...เริ่มจะดี..หรือเปล่าหว่า???

Luk.

[Pa'veaw]

 

[fuku]

เฮ่ย วีไม่รู้ตัวซักกะติ๊ดนึงเลยเหรอเนี่ย
เริ่มเป็นห่วงว่าถ้าปล่อยไปคนเดียวจะโดนลากลงข้างทางรึเปล่า

แต่อย่างน้อยพี่ชายก็ดีกว่ากลล่ะ
(ใครก็ดีกว่ากลทั้งนั้นแหละ ตอนนี้)


เม้นท์อยู่ได้อ่านอีกตอนซะงั้น
กลเป็นคนแปลกๆนะเนี่ย
ช่างเป็นคุณชายเอาแต่ใจได้อีก คิดเองเออเอง เข้าข้างตัวเองได้สุดยอดมากๆ