(เรื่องเล่า)"อดีตเด็กพาณิชย์กลับมาเล่าต่อครับ" โดย COMMERCIAL COLLEGE STUDENT
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: (เรื่องเล่า)"อดีตเด็กพาณิชย์กลับมาเล่าต่อครับ" โดย COMMERCIAL COLLEGE STUDENT  (อ่าน 322374 ครั้ง)

lanlan

  • บุคคลทั่วไป
ขอบคุณdejavu_boyz มากคับที่มาลงให้
ผมมาลงต่อแล้วครับอ่นได้เลยคับ


27 It’s all over

........ผมกำลังเริ่มทำใจได้ วัน ๆ หาเรื่องใส่หัว ทำตัวให้ยุ่งตลอด คุยกับไอ้โยเป็นระยะ ส่วนใหญ่จะปรึกษาเรื่องเรียนในมหาลัย เพราะผมไม่เรียน ปวส. ต่อแน่ ๆ ถึงแม้ว่าเรียนพาณิชย์จะสนุกยังไงก็ตาม มีกิจการรมให้ทำเยอะแยะ......และแล้วก็มาถึงช่วงเวลาที่พวกผมรอคอย......งานออกร้านประจำปีของโรงเรียน


........มันเป็นส่วนหนึ่งของหลังสูตร ที่จะให้นักเรียนชั้น ปวช. 3 ทุกห้องมีโครงงาน จัดทำร้านค้าของตัวเอง มีการวางแผนงาน การลงทุน ทำบัญชี เป็นเรื่องเป็นราว มีการแบ่งผลกำไรกันด้วย 3 วันต่อไปนี้ พวกผมจะต้องทำกิจการ ค้าขาย อย่างหนึ่งอะไรก็ได้ จะเล็กจะใหญ่ก็ตามทุนที่รวบรวมกันมา........แบ่งกลุ่มเป็นกลุ่มละ 10 คน ห้องผมจับสลากได้พื้นที่ใจกลางโรงเรียน เป็นที่โล่งกว้าง มีต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงา มีโต๊ะหิน กระจายรอบ ๆ พวกเราทั้งห้องต้องมาหารือกันว่าจะทำอะไร เพื่อไม่ให้เป็นการขัดแย้ง เพราะต้องใช้พื้นที่ในบริเวณเดียวกัน คุยกันเกือบครึ่งวัน ส่วนใหญ่จะคุยออกนอกเรื่อง........สรุปแล้ว ห้องผมจะจำลองพื้นที่ตรงนั้นเป็นเหมือนงานวัดครับ......มีการขายของกินกันหลายอย่าง.....มีซุ้มปาเป้า.....ยิงปืนลม......พวกกลุ่มไฮโซประจำห้องเงินหนากว่าเพื่อนไปเหมาร้านเค้ามา ไม่ต้องทำอะไรเลย......ส่วนกลุ่มผม เห็นว่าของกินนี่แหละ ขายง่าย สะดวกที่สุด ยังไงก็ขายได้ แต่ก็ขี้เกียจทำกันไง.....ตกลงกันว่าขายไอติมกะทิ เหมาเค้ามาเหมือนกัน.......


........สนุกมากครับ.......ยังไม่ทันจะพักกลางวันเลย ไอติมทั้งถังหมดเกลี้ยง อาจารย์ก็จะมาเดินให้คะแนนตอนบ่าย ต้องรีบติดต่อร้านให้เอามาส่งใหม่อีก 1 ถัง และขอเพิ่มไอติมรสอื่น ๆ เพิ่มอีกด้วย......ไม่ถึง 1 ชั่วโมงก็มาส่ง ตอนนี้ไม่ต้องแย่งกันตักแล้ว เพราะมีให้ขายถึง 3 ถัง ผมจองถังไอติมกะทิ ก็มันตักง่ายกว่าอันอื่น มีถั่ว มีทอปปิ้งให้เลือกเยอะ......ประมาณบ่ายสองกว่า ๆ ก็ใกล้จะหมด คนเริ่มบางตา ไปดูการแสดงที่หอประชุมกัน รวมทั้งเพื่อนผมด้วย ผมไม่ชอบยืนเบียดกับคนเยอะ ๆ ก็เลยอาสาอยู่เฝ้าร้านคนเดียว อีพวกนั้นก็ตีปีกผับ ๆ ไปกันหมด ผมนั่งทำความสะอาดอุปกรณ์อยู่เพลิน ๆ ก็ต้องสะดุ้งเมื่อมีเสียงเรียกมาจากข้างหลัง........


“.....น้องเอ้ขา......” เสียงดัดจริตอย่างนี้เป็นใครไม่ได้นอกจาก

“....อ้าว...พี่มิ้นท์......ไม่ได้เจอกันนานยังสวยเหมือนเดิมนะ.....” ผมทักทาย

“.....แน่นอน......แล้วหนูสบายดีมั๊ย.....”

“.....ก็ดีพี่.....กินไอติมกันมั๊ย.....” ผมถามพี่มิ้นท์กับเพื่อน

“......ไม่มีแบบแท่งเหรอ.....”

“.....อีดอก....ไอติมกะทิบ้านพ่อมึงดิ...เป็นแท่ง.....” เพื่อนพี่มิ้นท์กัดกันเอง

“.....เอาคนละถ้วยนะ เดี๋ยวตักให้เยอะ ๆ เลย.....” ผมตัดบท พวกนั้นก็สั่งให้ผมใส่นู่นใส่นี่ เกินราคาอย่างแรง.......แต่ไม่เป็นไร แค่นี้ก็กำไรเยอะแยะแล้ว พอได้กันไปคนละถ้วยใหญ่ ๆ ก็พากันเดินไปดูงานข้างในต่อ เหลือแต่พี่มิ้นท์ที่ไม่ยอมไปกับเพื่อน

“......ไม่ไปเดินเล่นเหรอพี่.....” ผมลากเก้าอี้มาให้นั่ง

“......เดี๋ยวค่อยเดินตามไป....มีเรื่องจะคุยกับหนูนิดนึง.....” ตั้งแต่รู้จักชีมา เพิ่งเห็นหล่อนทำหน้าจริงจังก็คราวนี้แหละ

“.....อะไรล่ะจ๊ะ....” ผมยิ้ม....ขำหน้าชีมาก

“.....เรื่องวุธ.....” ผมหุบยิ้มแทบไม่ทัน

“......โอ๊ย.....ถ้าเรื่องไอ้ห่านั่น.....ไม่ต้องพูดก็ได้นะ......” ผมพูดเสียงเรียบ

“......หนูชอบมันใช่มั๊ย.....” อยู่ ๆ ก็ถาม ผมตั้งตัวไม่ทันเลย

“.....ไม่อ่ะ.....” ผมส่ายหน้าแรง หัวแทบหลุด

“......ไม่ต้องอายหรอก......พี่ดูออก......” พี่มิ้นท์คาดคั้น เอาวะ กล้าถามก็กล้าตอบ เป็นนิสัยส่วนตัว

“.....เอาเป็นว่าเคยชอบดีกว่า.....” ผมตัดสินใจตอบเลี่ยง ๆ ชีจ้องตา ผมหลบวูบ

“.....ตอนนี้มันเป็นแฟนกับอีออยเด็ก XXXX รู้แล้วใช่มั๊ย.....” โอ๊ย จะมาตอกย้ำกูทำไมเนี่ย.....

“.....รู้ดิ.....เคยเห็นนั่งแทบจะขี่กันขนาดนั้น.....” ผมอดว่าแดกไอ้วุธไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่มันก็ไม่ได้อยู่ตรงหน้า

“......มันไม่ได้ชอบกันจริง ๆ หรอก......” พี่มิ้นท์ทำเสียงกระซิบ ไม่รู้จะกระซิบทำไมมีกันอยู่สองคนแค่เนี้ย

“.....อ้าว....ไหงงั้นล่ะ......” ผมสงสัย

“......ก็.......โอ๊ย....ไอ้เวร.....ตายยากจริง ๆ พูดถึงก็มาพอดี......” ผมหันไปตามสายตาพี่มิ้นท์ เห็นกลุ่มไอ้วุธเดินตรงเข้ามาที่ร้านผม โดยมีอีออยเดินนมโตล้ำหน้า เป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มนั้น.....ผมเบือนหน้าหนี ทำเป็นไม่สนใจ

“......เอ้.....พี่ไปก่อนดีกว่า.....วันหลังค่อยเล่าให้ฟังนะ.....” พี่มิ้นท์แกลนลานผิดปกติ ผมรั้งไว้ไม่ทัน
*
*
*


“.....ขายอะไรคะ.....” อีดอก เห็นอะไรล่ะ ถังไอติมตั้งสามถังแทบจะทิ่มหน้าอยู่แล้ว

“.....ไอติม.....” ผมตอบสั้น ๆ พยายามทำเสียงให้เป็นปกติ

“.....กินมั๊ย.....” ไอ้วุธถามแฟนมัน

“.....หมด.....” ผมโกหก

“....หมดอะไร.....ยังเหลือขอบ ๆ เนี่ย ได้อีกตั้งหลายถ้วย.....” ไอ้วุธเปิดถังดู

“.....มีคนสั่งไว้แล้ว.....” ผมตอบไม่มองหน้ามัน

“.....ไม่เป็นไรวุธ.....ออยกินไม่เป็นหรอก......” ดัดจริต แดกไม่เป็น แดกผู้ชายเป็นอย่างเดียวสิมึง

“.....พวกแจนล่ะ.....” ไอ้นพถามหลังจากกวาดตามองรอบ ๆ แล้ว

“......ไปหอประชุม.....โน่น...ตึกโน้นน่ะ.....” ผมชี้ไปที่ตึกหอประชุม ทำท่าเหมือนไล่พวกมันให้ไปกัน

“......พวกมึงไปก่อนละกัน.....กูหาอะไรกินแถวนี้แป๊บนึง......” ไอ้วุธจูงมือแฟนมันเดินซื้อของกินในบริเวณที่ห้องผมดูแล ผมก้มหน้าก้มตาหางานทำต่อ พอดีมีคนมาซื้อไอติม ผมก็ขายตามปกติ

“.....ไหนบอกหมดแล้วไง.....” ไอ้วุธตามมาตอแยผมอีก อีออยนั่นนั่งเก๊กสวยอยู่ที่ร้านฝั่งตรงข้าม

“......ไม่อยากขายให้.....โอเคปะ.....” ผมตอบกวน ๆ

“......ทำงี้ได้ไงวะ.....” ผมตกใจที่มันพูดวะกับผม

“......แล้วทำไมกูจะทำไม่ได้.....ก็ร้านกูอ่ะ......” ผมเริ่มเสียงดัง มันอึ้งที่ผมพูดอย่างนี้กับมัน ผมจ้องหน้ามันด้วยสายตาที่มันไม่เคยเห็นมาก่อนแน่......มันจ้องตอบแล้วชี้หน้าผม ผมยิ้มเหยียด ๆ ให้มัน ผมรู้ว่ามันต้องโกรธมากที่ผมทำอย่างนี้กับมัน แต่ผมไม่สนใจ นั่งลงทำงานต่อ......หันมาอีกทีมันไปไหนแล้วก็ไม่รู้


*
*
*


“......อีเอ้.....ทำไมมึงไม่ขายให้ไอ้วุธวะ......” อีแจนถามทันทีที่เห็นหน้าผม

“......กูหมั่นไส้เมียมัน.....ดัดจริต....บอกแดกไม่เป็น......กูก็เลยไม่ขายให้ผัวแม่งซะ.....” ผมตอบข้าง ๆ คู ๆ

“......อีเหี้ย.....ไม่เห็นเกี่ยวกันเลย.....หรือว่ามึงหึงไอ้วุธ......” อีอ๋าถามกลางวง ผมทำหน้าไม่ถูก

“.....จะบ้าเหรอ.....กูกับไอ้วุธไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย.....”

“......แน่ใจ......”

“.....อีดอก.....ไม่เชื่อก็อย่าเชื่อ......” ผมหันปเก็บร้านต่อ.......ไอติมที่เหลือก้น ๆ ก็พยายามขูดมากินกันเอง พวกกลุ่มไอ้วุธก็กำลังเดินมาหา

“......นี่ไง.....ยังเหลือตั้งเยอะ.....” ไอ้วุธยังกัดผมไม่ปล่อย ผมโมโหคว้าชามไอติมที่อีพวกนั้นขูดก้นถังเพื่อจะแบ่งกันกิน

“.....อ่ะ.....เรารู้ว่าวุธชอบกินของเหลือ.....ของที่คนอื่นเค้ากินกันจนเกือบหมดแล้ว.....” ผมยื่นชามให้มัน ยิ้มให้มัน แต่ตาผมไม่ยิ้มด้วย คำพูดของผมทำเอาเพื่อน ๆ ผมหายใจไม่ทั่วท้อง ก็ผมกำลังหลอกด่าเมียไอ้วุธอยู่.....อีออยยืนหน้าหงิก ไอ้วุธอึ้ง ไม่คิดว่าผมจะพูดแบบนี้

“......วุธ.....กลับกันเถอะ......” อีออยกระตุกมือไอ้วุธ แล้วเดินออกไปเลย

“.....กูกลับก่อนนะโว้ย.....” ไอ้วุธเดินตามต้อย ๆ

“.....อีเอ้...แรงไปปะ.....” อีนัทถาม

“.....อะไรแรง....” ผมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ อีพวกนั้นก็เงียบไม่มีใครกล้าถามต่อ


*
*
*

.........อีกสองวันที่เหลือ ผมก็ขายของเหมือนเดิม ไอ้วุธก็มากับเพื่อนมัน มีอีออยตามมาด้วย แต่ไม่มาเฉียดร้านผมเลย ส่วนไอ้วุธก็ไม่ได้เข้าใกล้ผมอีก เพราะอะไรเหรอครับ......เพราะไอ้โยมันมานั่งเฝ้าผมทั้งสองวัน เด็กมหาลัยนี่มันโดดเรียนกันง่ายดีจัง.......บ่อยครั้งที่ผมรู้สึกว่าไอ้วุธแอบมองผมอยู่ พอหันไปมันก็หลบตา ทั้งผมและมันควรจะทำตัวให้สดชื่นกว่าที่เป็นอยู่สิ.....มันมีแฟนสวยอึ๋มอยู่ข้าง ๆ ส่วนผมมีหนุ่มมหาลัยมาคอยช่วยหยิบช่วยจับ ช่วยเรียกลูกค้าสาว ๆ........


............เพิ่งรู้ว่ารุ่นน้องผมนี่ก็แรงไม่ใช่เล่น มีน้อง ๆ มาถามชื่อ ขอเบอร์ไอ้โยตั้งหลายคน แต่มันทำให้ผมและเพื่อน ๆ อึ้งกันเป็นแถว......ก็มันดันบอกว่า ถ้าอยากได้เบอร์ให้ขอกับแฟนมัน แล้วหันมาทางผม มันหมายความว่ายังไงล่ะ ผมได้แต่ยิ้มแหย ๆ น้ำท่วมปากพูดอะไรไม่ได้.......และด้วยความที่มันเป็นคนอัธยาศัยดี เข้ากับเพื่อน ๆ ในห้องของผมได้ดี มันจึงเป็นที่สนใจของทุกคน เดินไปแหย่คนโน้นที คนนี้ที แต่งตัวน่ารักมาก ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาว กางเกงยีนส์สีซีด ๆ ผมยาวลงมาถึงต้นคอแล้ว บางทีมันก็คาดผม.....เวลาเพื่อนผมมองมัน ผมก็จะแกล้วซับเหงื่อให้มันมั่ง มันก็หาน้ำหาขนมมาให้ผมกินตลอด ......พอคนเริ่มบางตา ผมก็พาไอ้โยเดินเล่น ดูการแสดงบนเวที มีการประกวดร้องเพลง......มันบอกว่าสนุกมากรู้งี้เรียนพาณิชย์ดีกว่า.......ผิดกับไอ้วุธที่นั่งหงอยอยู่ไม่ไกล และถ้าผมตาไม่ฝาด ผมเห็นอีออยนั่นมองไอ้โยตาเป็นมัน........


*
*
*
*
*


........การเปลี่ยนแปลงครั้งที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตผมเกิดขึ้นแล้วครับ.....เมื่อทางบริษัทของพ่อไม่อยากให้พ่อลาออก แต่ใช้วิธีเลื่อนตำแหน่ง และย้ายพ่อให้ไปประจำอยู่จังหวัดใกล้ ๆ กับจังหวัดที่พ่อกำลังทำธุรกิจอยู่......หมายความว่าแม่ผมต้องลาออก และไปช่วยพ่อดูกิจการก่อนกำหนด จากเดิมคือผมต้องเข้ามหาลัยก่อน แต่นี่อีก 2 สัปดาห์ ผมก็สอบปลายภาค เตรียมสอบเข้ามหาลัย ถึงแม้จะเป็นของเอกชนก็เถอะ ต้องสอบเข้าเหมือนกัน.......


.......หลังจากที่ผมรู้ว่าพ่อกับแม่จะต้องไปอยู่ต่างจังหวัดพร้อมกับน้องคนเล็ก ที่ย้ายไปเรียนที่โน่น ผมก็ให้เวลากับครอบครัวมากขึ้น ไม่เที่ยวไหนเลย เลิกเรียนปุ๊บ ไม่เกินครึ่งชั่วโมงถึงบ้านทุกวัน.......ทำตัวให้เค้าเห็นว่าผมโตพอที่จะดูแลบ้านได้......ตื่นเต้นจัง ที่ได้เป็นผู้ใหญ่กับเค้าซะที แม่ทิ้งรถไว้ให้ผม หาคนมาทำความสะอาดบ้าน ซักรีดให้ แบบเช้าไปเย็นกลับ เงินเดือนจะโอนให้ทางบัญชีธนาคาร .......ผมไม่มีเวลาคิดเรื่องไอ้วุธ เรื่องโย หรือแม้แต่เรื่องที่อีพี่มิ้นท์พูดค้างไว้......ทุกนาทีของผมใช้ไปกับการเตรียมตัวสอบปลายภาค ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเกรดเฉลี่ยปีนี้จะต้องดีกว่าทุกเทอม เพราะได้คะแนนฝึกงานมาช่วยไว้........


........ในที่สุดก็สอบเสร็จ.....จบแล้วครับ........ชีวิตเด็กพาณิชย์ของผมจบลงแค่นี้ พ่อกับแม่ย้ายไปอยู่เหนือพร้อมน้องชายคนเล็ก......ผมต้องดูแลน้องชายคนกลางที่อยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ......บ้านทั้งหลัง ผมต้องดูแล ซื้อของเข้าบ้าน ทำกับข้าวให้น้องกินทุกวัน จนน้องชายผมปิดเทอม พ่อกับแม่มารับไปเที่ยวเหนือ ให้ญาติสนิทคนนึงมาเฝ้าบ้าน สมบัติมีค่าอะไรก็ไม่มีเหลือแล้ว มีแต่เครื่องใช้ไฟฟ้าเท่านั้น เพื่อนบ้านก็ไว้ใจได้ ฝากบ้านได้ทุกเทศกาล.........ผมเคยไปมาแล้วก็ไม่ตื่นเต้นเท่าไหร่ ขี้เกียจนั่งรถแต่ผมไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว ไม่อยากฟุ้งซ่าน โทรร่ำลาไอ้โยและเพื่อน ๆ เป็นดิบดี .........ตลอดปิดเทอมใหญ่ทุกคนต่างมีเรื่องที่ต้องทำ เพื่อนผมเตรียมสอบเข้า ปวส. ที่โรงเรียนเดิม ไอ้โยเตรียมงานรับน้อง คราวนี้เป็นฝ่ายรับน้องบ้าง ส่วนผมไม่ต้องรีบร้อนอะไร เพราะกว่ามหาลัยที่ผมตั้งใจจะเข้า เปิดให้สมัครนั่นก็ตอนที่ผลเอนท์ประกาศแล้ว กว่ามหาลัยจะเปิดก็ต้นเดือนมิถุนา ผมมีเวลาตั้งเกือบสองเดือนที่ต่างจัดหวัด เป็นการพักผ่อนที่ยาวนานที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิต........ผมตั้งใจว่าจะกลับกรุงเทพฯ ด้วยสภาพที่แตกต่างจากตอนขาไป ผมโทรมมาก เหนื่อยจากการเรียน การสอบ การปรับตัวทำทุกอย่างในบ้าน เพราะเกรงใจพี่ที่มาทำความสะอาดให้.........

*
*
*

.......เหมือนหลบไปเลียแผลใจยังไงไม่รู้.......อากาศดี ๆ สังคมใหม่ ๆ สิ่งแวดล้อมที่เปลี่ยนไป มีอะไรแปลก ๆ ให้ทำตลอด อาจจะเพราะว่ายังเด็กด้วยมั้งครับ ผมค่อย ๆ ลืมไอ้วุธไปได้.......ไม่เกี่ยวกับการมีใครใหม่นะครับ แม้แต่ไอ้โยก็เถอะ ถึงมันจะดียังไง คนที่ไม่ใช่ ก็คือไม่ใช่......ผมคลุกคลีกับธุรกิจในครอบครัวจนลืมเรื่องของตัวเอง......การได้อยู่ในกลุ่มผู้ใหญ่ ผมได้เรียนรู้อะไรมากมาย.....ทำให้สำนึกได้ว่า ชีวิตผมมีอะไรต้องคิดมากกว่าเรื่องความรัก ที่มันแทบจะเป็นไปไม่ได้ในสังคมเกย์


When you love someone so deeply
They become your life
It's easy to succumb to overwhelming fears inside
Blindly I imagined I could
Keep you under glass
Now I understand to hold you
I must open up my hands and watch you rise

Spread you wings and prepare to fly
For you have become a butterfly
Fly abandonedly into the sun
If you should return to me
We truly were meant to be, so spread your wings and fly
Butterfly

I have learned that beauty
Has to flourish in the light
Wild horses run unbridled
Or their spirit dies
You have given me the courage
To be all that I can
And I truly feel your heart will
Lead you back to me when you're
Ready to land


I can't pretend these tears
Aren't overflowing steadily
I can't prevent this hurt from
Almost overtaking me
But I will stand and say goodbye
For you'll never be mine
Until you know the way it feels to fly


Spread your wings and prepare to fly
For you have become a butterfly
Fly abandonedly into the sun
If you should return to me
We truly were meant to be
So spread your wings and fly
Butterfly

So flutter through the sky
Butterfly

Spread your wings and fly
Butterfly


To be continued


*****************************************************************************************

niph

  • บุคคลทั่วไป
 :undecided:
เศร้า

เศร้ากับคนปากแข็ง
 :undecided:

ออฟไลน์ ~NeMeSiS_PURE~

  • 행 복 하 길 바 래 ...
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2009
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +196/-2
ดีคับ
ชอบเรื่องนี้  ได้อ่านเฉพาะตอนที่เข้ามหาลัยแล้วอ่ะ
 :m4:ดีจายที่มีคนเอาตอนที่เรียนพาณิชย์มาต่อ :m11:

เรื่องนี้ช่างเป็นรักที่ทรหดจิง ๆ

*-----*-----*-----*-----*-----*-----*-----*

ขอบคุณมาก ๆ คร้าบ

ออฟไลน์ คุณหนูไฉไล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 290
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
ใจเยน ๆ กานน๊าค๊าบบบ
อย่าสกรรมพี่วุธมาก เด๋วพี่เอ้สะดุ้ง อิอิอิ

ออฟไลน์ zandwizz

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2245
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +148/-7
 :impress:

อ่าไรมันจะเศร้าได้ขนาดนี้เนี่ย

ทำไม่ไม่คุยกันดีดี

แล้วพี่มิ้นท์ทำไมไม่บอกให้รู้เรื่องเนี่ย

โอ้ย ไรกันหว่า

รออ่านต่อไปครับ

 o15

ออฟไลน์ A GE

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1174
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
 :m28: :m28: ก็พอเข้าใจว่าคุณวุธกลัวโดนล้อว่าเปนแฟนกับคุณเอ้  แต่ทำไมต้องเอาออยมาเปนหน้าฉากด้วยอ่ะครับ   :m28: :m28:

ยัยนี่มันไม่แรงเกินไปเหรอครับ  :m20: :m20:

a22a

  • บุคคลทั่วไป
สนุกมากคับเรื่องนี้ ไม่รู้ว่าตอนเข้ามหาลัยจะเป็นยังไงนะ อยากอ่านไวๆจังคับมาต่อด้วยนะคับ ขอบคุณคับ

bigynew

  • บุคคลทั่วไป
 :m21: อยากรู้อ่ะว่าวุธเป็นอะไรยังไงกันแน่อ่ะเนี้ย
พี่มิ้นท์บอกวุธไม่ได้รัก แล้วไปคบกับออยทำไม
แล้วจะเป้ฯยังไงต่อไปเนี้ย เอ้จะมีรักครั้งใหม่ หรือป่าว
แล้วโยจะเป็นยังไงต่อไป โอยอยากรู้จัง
รอตอนต่อไปนะครับ

suregirl

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
อิอิ จะได้อ่านตอนมหาลัยแล้ว ดีใจ อิอิ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






OhhO16

  • บุคคลทั่วไป
อยากรุ้ต่อว่าจะเป็นไง



แล้วพี่มิ้นอ่ะ จะพ฿ดอะไรอ่ะ อยากรู้มากมาย

JaeTae

  • บุคคลทั่วไป


 ดันๆ อยากรู้ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป  :try2:

ออฟไลน์ A GE

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1174
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1

stupidchild

  • บุคคลทั่วไป
 ติ๊ดๆๆ ........ผมยังคาใจคำว่า "เอ้จะได้แฟน อาจจะโดนข่มขืน"  - - มันยังคาใจไม่หาย  :a4:

ถ้าเกิด โดนวุธจับกดขึ้นมาล่ะ :a5:      นึกภาพม่าออกเลย

anston

  • บุคคลทั่วไป
พี่มินท์บอกว่า..วุธไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น..
แล้วสิ่งที่ทำอยู่..ทำเพื่อ.. :m28:
แล้วก่อนหน้านั้นกับเอ้..มันไม่มีความหมายเลยใช่มั้ย.. :monkeysad:
โอ๊ยยยย..ปวดหัว.. :m19:(สงสัยจะอินมากไปหน่อย..แหะแหะ)

lanlan

  • บุคคลทั่วไป
ภาคมหาลัยมาแล้วครับรอนานไหมเอ่ยไปอ่านเลยนะครับ


1 New beginning, New friends, New place,

........การเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยของผมเป็นไปด้วยความสะดวกสบาย แต่ยังไงก็ต้องสอบเข้า แค่วันสอบผมก็มีเรื่องสนุกแล้วครับ ตื่นเต้นด้วย ไม่มีเพื่อนซักคน.......ตั้งใจไว้ว่าไหน ๆ ก็ไม่มีคนรู้จักเราแล้ว ลองเปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นคนใหม่มั่งดีกว่า........ตั้งปณิธานไว้ว่า

.......อย่างแรก พยายามเก๊กแมน ไม่ให้ใครรู้ว่าเป็นเกย์ เต็มที่เลยเอ้ ไม่ต้องเขิน
.......ไม่คบเพื่อนผู้หญิง.....อาจจะยากหน่อยนะ
.......ขอเจ้าชู้นิดนึง.....แต่ไม่ยอมมีอะไรกับใครเด็ดขาด Save the best for last
.......ลืมเรื่องไอ้วุธให้ได้......ต้องทำได้


........วันที่ไปสอบ ผมเอารถแม่ไปใช้ ใส่ชุดเก่ง ผิดระเบียบอย่างแรง ก็ไม่มีอาจารย์ฝ่ายปกครองที่นั่นนี่นา....ไปถึงก็เดินหาห้องสอบ ตึกเยอะ กว้างด้วย จะถามใครก็ไม่กล้า พยายามไม่ทำตัวเลิกลั่กเป็นบ้านนอกเข้ากรุง.......ในที่สุดก็ถึงห้องสอบจนได้ เข้าห้องน้ำ ทำใจซักพัก ถึงรู้ว่ายังไงก็เข้าได้แน่ แต่ข้อสอบอาจจะยาก แอบกังวลนิดหน่อย......ออกมาอีกทีคนเริ่มเยอะขึ้น ยืนออเต็มหน้าห้องสอบ ส่วนใหญ่จะเป็นเด็กมอปลาย เพิ่งเห็นว่ามีนักเรียนพาณิชย์จากโรงเรียนผมเหมือนกัน แต่เป็นพวกเด็กบัญชี เราแค่ยิ้มให้กันเฉย ๆ ......ยืนมองดูนักเรียนม. ปลายหล่อ ๆ หลายคน กำลังเพลินก็มีคนมาสะกิดแขน


“.......ขอโทษครับ......ขอยืมดินสอแท่งนึงได้มั๊ยครับ.......” เด็กม. ปลายโรงเรียนเอกชนชายล้วนชื่อดังแห่งหนึ่งพูดกับผมด้วยเสียงเกรง ๆ ผมมองหน้าเค้างง ๆ แต่ก็หยิบดินสอดำให้ไป 2 แท่ง

“.....เอายางลบด้วยปะ.....” ผมยื่นยางลบตามไปอีก เค้าก็รับนะครับ คงเห็นกล่องใส่ดินสอขอผมที่มีดินสอและยางลบอีกหลายอันสำรองไว้

“.....ขอบคุณครับ.....” ผู้ชายคนนั้นยิ้มให้ผม ภายใต้กรอบแว่นหนา ๆ นั้น ผมเห็นแววตาที่มันช่างคล้ายกับไอ้วุธเหลือเกิน

“......ไม่ได้เตรียมมาเหรอ.....” ผมสงสัย

“......เตรียมมาครับ......ไปเข้าห้องน้ำแป๊บเดียว ออกมาอีกที.......หายหมดเลย......” เค้าพูดซื่อ ๆ ผมเผลออมยิ้ม อีตานั่นขมวดคิ้ว ผมถึงรู้ตัว

“......เลือกคณะไหนครับ.....” ผมเปลี่ยนเรื่อง

“......บริหารครับ....”

“......เหมือนกันเลย สาขาอะไรครับ.....” ผมถามต่อ

“......การตลาด.....”

“......เฮ้ย.....สาขาเดียวกันอีกแล้ว.....” ผมดีใจ กำลังจะถามชื่อ แต่ได้ยินเสียงประกาศเรียกให้เข้าห้องสอบซะก่อน


*
*
*


........ก่อนเข้าห้องสอบ เค้าหันมายิ้มให้ผม และบอกว่า “.....โชคดีนะครับ.....” ทำให้ผมรู้สึกดีอย่างประหลาด จะว่าไปแล้ว ไอ้คนนี่มันก็หน้าตาดีอยู่นะ แต่มันดูเด็ก ๆ ยังไงไม่รู้ ซื่อ ๆ เซ่อ ๆ ......เรานั่งไกลกันมาก ห้องสอบเป็นห้องใหญ่ จุได้หลายร้อยคน.....พอเห็นข้อสอบผมก็ยิ้มออก ไม่ยากอย่างที่คิดแฮะ หรือว่าเราเตรียมตัวมาดี.....ยังไม่ทันหมดเวลา ผมก็ออกจากคนเป็นคนแรก ๆ หันกลับมามองในห้องอีกครั้ง ไอ้แว่นคนนั้นมันก็มองผมอยู่พอดี เรายิ้มให้กันนิดนึง แล้วผมก็เดินออกจากห้องสอบไป.......


........ขี้เกียจกลับบ้านอ่ะ.....นึกว่าการได้อยู่บ้านโดยไม่มีผู้ใหญ่นี่จะสนุก แต่ไม่เลย สารพัดปัญหามีมาให้ปวดหัวตลอด ต้องไปจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟเอง ไฟดับ น้ำไม่ไหล ท่อตัน แก็สหมด ฯลฯ .......เหนื่อยมาก บางครั้งคิดถึงพ่อกับแม่จนน้ำตาซึม น้องชายก็ชักเริ่มจะติดเพื่อนตามวัย ยังดีที่มันไม่เกเร กินเหล้า สูบบุหรี่ ไม่งั้นผมต้องโดนพ่อแม่ด่ากระจายแน่ ๆ

.......แวะกินข้าวที่โรงอาหารในมหาวิทยาลัยหน่อยดีกว่า จะอร่อยสู้โรงเรียนเก่าเราได้หรือเปล่าน้า......โอ้โห.....ร้านอาหารเยอะแยะไปหมด นี่ขนาดยังเปิดไม่ครบนะเนี่ย เลือกไม่ถูกเลยว่าจะกินอะไร.......ในที่สุดก็ได้ของที่อยากกินที่สุดตอนนั้น ไม่รู้สึกแปลกเลยครับกับการนั่งกินข้าวคนเดียว.....มองคนที่เดินผ่านไปผ่านมาเพลินดี พวกที่สอบเสร็จก็ทยอยออกมากันแล้ว แต่ไม่ยักเห็นไอ้แว่นนั่นเลยอ่ะ..........


........กินเสร็จก็ออกเดินสำรวจรอบ ๆ คราวหน้ามาจะได้ไม่หลง เพิ่งรู้ว่ามีโรงอาหาร 2 โรง มีหอพัก มีล็อคเกอร์ มีสนามเทนนิส เริ่มเมื่อยแล้ว ขับรถวนดูดีกว่า ผมเดินไปที่จอดรถ พร้อมกับมองหาที่จอดใหม่ในคราวหน้าด้วย (นี่ถ้าสอบไม่ได้ เสียเวลาเปล่าเลยนะ).....วนดูตึกสำคัญ พวกฝ่ายวิชาการ ดูตึกคณะบริหาร ห้องสมุด ฝ่ายกิจการนักศึกษา หอประชุมใหญ่มาก......โอเค วันนี้พอแค่นี้ก่อน กลับบ้านไปรอผลสอบดีกว่า.......

*
*
*


........ปากก็บอกไม่ตื่นเต้น ยังไงก็สอบเข้าได้แน่นอน แต่พออีพวกเพื่อนพาณิชย์ผมมันบอกว่า บางทีถ้าคนที่เข้ามาสอบเยอะกว่าจำนวนที่รับ ผมอาจจะเข้าไม่ได้.....เล่นเอาผมเครียดเลยครับ.....ถ้าไม่ได้จริง ๆ ผมคงเคว้ง ผมตั้งความหวังไว้มาก ด้วยหลาย ๆ ปัจจัย

......ใกล้บ้าน......ใช้เวลาไม่ถึงครี่งชั่วโมง ถ้านั่งแท็กซี่ หรือขับรถไปเอง มันมีทางลัดครับ และไม่มีเส้นทางรถไฟฟ้าที่กำลังก่อสร้าง รถไม่ค่อยติดด้วย
......รับน้องไม่รุนแรง......อันนี้ไอ้โย ผู้มีประสบการณ์รับน้องเล่าให้ฟัง มันสอนผมหลายอย่างในการเอาตัวรอด ไม่โดนรุ่นพี่แกล้ง เพราะมันเห็นผมอ่อนแอ แต่มันยังไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของผม ว่าผมอึดขนาดไหน
.......สถานที่สวยมาก เคยผ่านหลายครั้ง บอกกับตัวเองไว้ว่าเราต้องเรียนที่นี่ให้ได้
.......สำคัญที่สุด......มันไปคนละทางกับบ้านไอ้วุธ.....เราไม่มีทางที่จะเจอกันได้อีก

*
*


.......พูดถึงไอ้วุธ.....ผมไม่ได้ข่าวคราวของมันอีกเลย ตั้งแต่จบพาณิชย์ เพราะเพื่อนผมก็เลิกคบกับพวกเด็กช่างนั่นทีละคน มีแค่อีตาลที่ต้องทนอยู่เลี้ยงลูก มันต้องทนครับ เพราะเวลาผ่านไป ใจคนก็เปลี่ยน ไอ้ตั้มที่เคยดี ก็ไม่เหมือนเดิม สันดานผู้ชายเริ่มออก......คู่อีแจนกับไอ้นพ....เป็นไปตามคาด อีแจนทิ้งไอ้นพ เพราะมันเจอคนดีกว่า ตามประสาคนสวย......คู่อีอ๋ากับไอ้แม็ค.....เลิกเพราะทะเลาะกันไม่เว้นแต่ละวัน......คู่ของอีนัท ยังไม่ทันจะคบกันก็ไม่ไม่รอด เป็นเพื่อนกันไปซะก่อน อีตูนก็ไอ้เด็กช่างเป็นแฟนเหมือนกัน แต่คนละโรงเรียนกับไอ้วุธ.......ด้วยเหตุนี้มั้งครับ ที่ผมไม่ได้ยินเรื่องของมันอีกเลย ประกอบกับช่วงนี้ยุ่ง ๆ กับเรื่องที่บ้าน เรื่องสอบอยู่ ยังไม่ได้ไปหาพี่มิ้นท์เพื่อคุยเรื่องที่ติดค้างกันไว้คราวนั้น.......

*
*

........วันประกาศผล ผมไปซะเกือบบ่าย 2 โมงเย็น มัวแต่แวะห้างเดินเล่น หลังจากไม่ได้เดินเล่นอย่างนี้เกือบสองเดือน......เห็นชื่อตัวเองบนบอร์ดแล้วอดภูมิใจไม่ได้......มีป้ายบอกให้ซื้อเข็มขัด เข็ม และกระดุม สำหรับนักศึกษาหญิงที่ร้านค้าในมหาวิทยาลัย ผมซื้อสมุดที่มีตรามหาลัยมาตั้งหลายเล่ม แบบว่าเห่ออ่ะครับ.......กลับบ้านก็รีบโทรศัพท์บอกแม่เลย บอกเรื่องกำหนดการรายงานตัว ลงทะเบียน ตรวจสุขภาพ แม่มีหน้าที่อย่างเดียวคือส่งเงินมา ผมรู้สึกว่าผมเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาอีกนิด.......นี่เราต้องทำอะไรด้วยตัวเองหมดทุกอย่าง ไม่เหมือนกับตอนที่เข้าเรียนพาณิชย์ ที่พ่อกับแม่ต้องมานั่งเฝ้า ทำให้ตั้งแต่ลงทะเบียน ยัน ซื้อหนังสือ.......


........รุ่งขึ้น แม่โอนเงินมาให้ผมไปซื้อข้าวของส่วนตัว เสื้อผ้า ชุดนักศึกษา รองเท้า คราวนี้แหละ กูจะเปลี่ยนเป็นอีกคนให้เพื่อน ๆ จำไม่ได้เลย.......ชวนเพื่อนผู้หญิงไปก็คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง.....โทรไปชวนไอ้โยดีกว่า......โชคดีจริง ๆ ไอ้โยว่างตอนเย็นวันนั้น เรานัดกันเรียบร้อย และนี่จะเป็นครั้งแรกทีผมจะได้ไปหามันที่มหาวิทยาลัย......เห็นพวกเพื่อน ๆ ในมหาลัยของมันแล้ว ผมชักเริ่มอยากเปิดเทอมเร็ว ๆ ซะแล้ว ท่าทางน่าสนุก ทุกคนมีกิจกรรมทำกัน เตรียมตัวรับน้องตั้งแต่วันลงทะเบียนเลยทีเดียว......ไอ้โยแนะนำผมให้เพื่อน ๆ มันรู้จัก พวกเค้าน่ารักมาก ให้การต้อนรับ พูดคุยเหมือนเรารู้จักกันมานาน ยิ่งรู้ว่าผมกำลังจะเข้ามหาลัยปี 1 ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ที่นี่ก็ตาม พวกเค้าให้คำแนะนำ และ ย้ำให้ผมเข้าร่วมกิจกรรม เค้าบอกว่าอย่างผมเข้ารับน้องคงได้แฟนดีกว่าไอ้โยแน่ เอ๊ะ....ผมกับไอ้โยเป็นเพื่อนกันนะ ผมถียงในใจ


.......นั่งรอไอ้โยซักพักมันก็ทำงานเสร็จ เราร่ำลาทุกคน ระหว่างทางเดินไปที่จอดรถ ผมถามไอ้โยว่าเล่าอะไรเกี่ยวกับผมบ้าง......ผมจึงรู้ว่า ไอ้โยบอกเพื่อนมันว่า ผมเป็นแฟนมัน.....ผมรู้สึกแปลกใจมากกว่าที่พวกเค้าเฉย ๆ ไม่เห็นมองผมเป็นเหมือนตัวประหลาด อย่างที่ผมเคยกลัวสมัยเรียนพาณิชย์.......ผู้ชายชอบผู้ชาย เป็นเรื่องธรรมดาในสังคมมหาลัยเหรอ.......ไอ้โยมันถึงได้แจกแจงชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยยาวตลอดทางจนถึงมาบุญครอง........


.......ไม่ได้มาที่นี่นานมากแล้ว.....เด็กพาณิชย์โรงเรียนผมไม่นิยมมาเที่ยวหรือซื้อของที่นี่ ส่วนใหญ่จะไปสวนจตุจักรกันซะมากกว่า.......ไอ้โยพาผมเดินซื้อของจนทั่ว มันเลือกทุกอย่างให้ผม ช่วยต่อราคา ช่วยถือ พาเดินไปโบนันซ่า สยาม เดิน ๆ ๆ ๆ จนผมเหนื่อยต้องสะกิดมันให้กลับ ไม่งั้นผมเหยียบคันเร่งขับรถกลับบ้านไม่ไหวแน่.......ได้เสื้อผ้า ชุดนักศึกษามาหลายชุด รองเท้าใหม่ เข็มขัดที่สามารถถอดเปลี่ยนหัวเป็นสัญลักษณ์ของมหาวิทยาลัยได้......เพิ่งรู้ว่าการเดินมาบุญครองนี่มันดีกว่าจตุจักรตรงนี้นี่เอง ไม่ร้อน แถมได้ทุกอย่างเหมือนกัน แพงกว่านิดก็ยอมวะ แต่ยังไงก็ยังชอบจตุจักรเหมือนเดิมนะ.......อ้อ......ซื้อเซรุ่มเร่งผมยาวมาด้วย หลอดเก่าที่ไอ้โยเคยให้มันหมดแล้ว ไม่รู้อุปทานไปเองหรือว่าผมทำทุกอย่างให้ผมยาวเร็ว ๆ ไม่ว่าจะสระผมด้วยน้ำอุ่นบ่อย ๆ นวด และใช้หวีที่มีปุ่มกระตุ้นรากผม แม้แต่กินอาหารที่เป็นโปรตีน เครื่องใน ตับ ปกติไม่ชอบ แต่ได้ยินมามันช่วยให้ผมยาวเร็ว ทำกินเองทุกวันเลยครับ.....ได้ผลจริง ๆ นะ ผมเริ่มยาวขึ้น เป็นการวางแผนตั้งแต่ก่อนสอบปลายภาคครับ ผมไม่ได้ถูกตัดมาหลายเดือนแล้ว........

*
*
*
*
*

……ในที่สุดก็ถึงวันลงทะเบียน......ผมไปสายเหมือนเคย ไม่คุ้นเคยกับการใส่เนคไท เสื้อแขนยาว ร้อนจะตาย หมุนอยู่หน้ากระจกอยู่นาน มองไปมองมา หล่อดีเหมือนกันนะเรา (ไม่มีใครชม ชมตัวเองก็ได้)........ไปถึงก็หาป้ายคณะและสาขาตัวเองจนเจอ เข้าต่อแถวเลยครับ มัวแต่ก้มหน้าก้มตาค้นสมบัติ ค้นเอกสาร อยู่ ๆ ก็มีเสียงมาจากข้างหลัง......

“......การตลาดใช่มั๊ยครับ.....” ผมมองหน้าคนที่พูดด้วยงง ๆ ป้ายมันก็บอกอยู่ แล้วถามกูทำไมวะ

“......อือ.....” ผมตอบสั้น ๆ ค้นเอกสารต่อ เป็นพวกบ้าหอบฟางไงครับ แบกมาเยอะ ถึงเวลาจริง ๆ ดันหาไม่เจอ

“......ชื่ออะไรครับ.....ผมชื่อกุ้ง......” ไอ้คนข้างหลังสะกิด หลังจากเห็นว่าผมเจอเอกสารที่ต้องการแล้ว

“.....เอ้ครับ.....มาจากไหนครับ.....เอ่อ....หมายถึงจบจากไหนครับ.....” ผมเริ่มเม้าธ์ สังเกตว่าคน ๆ นี้ไม่ใช่ผู้ชายปกติแน่ ผีกับผีดูกันออก

“.....XXXXXX......” นายกุ้งบอกชื่อโรงเรียนพาณิชย์เอกชน ที่เดียวกับอีออย ผมแทบอยากสะบัดหน้าหนี “.....เอ้ล่ะ.....” มันถามผมบ้าง

“......XXXXXX.....” ผมตอบ มันยิ้มดีใจทีได้เจอเด็กพาณิชย์ด้วยกัน “....กุ้งรู้จักออยปะ......ที่....แร....ที่สวย ๆ น่ะ.....” ผมหาเรื่องคุย

“.....รู้จักดิ.....แรดจะตาย.....” กุ้งเผลอแตกสาว

“.....จริงเหรอ.....” ผมทำหน้าไม่รู้เรื่องรู้ราว ใสซื่อ

“.....โอ๊ย สุดยอด ถามใครก็ได้คำตอบแบบนี้......มันมีดีแค่สวยกับง่ายเท่านั้นแหละ แฟนคนล่าสุดของอีออยนะ หล่อมาก ๆ ขับกระบะมารับมันทุกวัน คงไม่รู้มั่งว่าอีนี่มันเน่าขนาดไหน......” กุ้งพูดใส่อารมณ์

“.....ท่าทางกุ้งจะไม่ชอบเค้าเนอะ.....” มันคงรู้ตัว ลดระดับเสียงลง

“.....เกลียดเลยแหละ.....มันแย่งแฟนเราตอนปี 1 ......” แหม....ในที่สุดก็บอกกันง่าย ๆ ว่าเป็นเพื่อนสาว มองภายนอกแทบไม่รู้ หน้าตาดีซะด้วย ขาว ๆ ตี๋ ๆ อ้อ ต้องหมวย ๆ สิถึงจะถูก

“.....แล้วคนที่มารับอีออยทุกวันน่ะ รูปร่างหน้าตาประมาณนี้ใช่มั๊ย......” ผมบรรยายรูปร่างหน้าตาไอ้วุธ.....กุ้งพยักหน้ารับเป็นระยะ แถมยังเม้าธ์ให้ผมชีช้ำหนักกว่าเดิม มันเล่าให้ฟังว่าไอ้วุธทำยังไงมั่ง สวีทกันแค่ไหน แต่ยังดีที่มันไม่ confirm ว่าตอนนี้อีออยสวมเขาให้ไอ้วุธหรือยัง เพราะจากประวัติฉาวโฉ่ของมัน คือน้ำแตกแล้วแยกทาง เปลี่ยนผู้ชายบ่อยยิ่งกว่าเปลี่ยนกางเกงใน สมัยนั้นเอดส์ยังไม่เป็นโรคฮิตน่ะครับ........

“.....โห.....เม้าธ์ขนาดนี้ ไม่กลัวว่าเราจะเป็นเพื่อนออยเหรอ....” ผมถามขำ ๆ

“.....หึ หึ ....อีนี่มันมีเพื่อนซะที่ไหนล่ะ.....” กุ้งทำท่าค้อนปะหลักปะเหลือก

*
*

.....ลงทะเบียนเสร็จ เตรียมไปตรวจร่างกายในช่วงบ่าย........ดีจังได้เพื่อนไปกินข้าวแล้ว ผมเพิ่งนึกได้ว่าไอ้แว่นคนที่ผมเจอเมื่อวันสอบไปไหน หรือมันจะสละสิทธิ์ ยังไงมันก็ต้องสอบได้แน่นอน มองไปรอบ ๆ โรงอาหาร ไม่เห็นเลย เห็นแต่ผู้ชายคนหนึ่งนั่งกินข้าวคนเดียว มองมาทางผมกับกุ้งบ่อยครั้ง......ผมกระซิบถามกุ้งว่าคนนั้นอยู่สาขาเดียวกับผมหรือเปล่า กุ้งมันก็บอกว่าใช่ เราเลยตัดสินใจชวนให้เค้ามานั่งด้วยกัน......เค้าทำท่าคิดนิดนึง แล้วยกจานมานั่งกับพวกผม......

......เพื่อนใหม่อีกคนคนของผมมีชื่อว่า เต็ม เป็นเด็กพาณิชย์เหมือนกัน แต่เป็นโรงเรียนที่มีเด็กช่างเรียนอยู่ด้วย ตอนแรกเห็นเงียบ ๆ พอคุยไปคุยมา สุดยอด แรดได้ใจจริง ๆ แค่ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงที่เราคุยกัน เต็มเล่าเรื่องส่วนตัวให้พวกผมฟังหมดเลย มีอะไรกับใครยังไง....ผมกับกุ้งนั่งฟังอ้าปากค้าง.....เต็มเป็นเพื่อนสาวที่ฮามาก.....เป็นตัวของตัวเองสุด ๆ เถื่อนสัตว์ ผมเลยเรียกมันว่าอีเถื่อน หรือไม่ก็อีหื่น มันก็ไม่โกรธครับ ชอบซะอีก.......

*
*
*

........ขั้นตอนการตรวจร่างกาย มีตั้งแต่ เอ็กซเรย์อก เจาะเลือด ตรวจฉี่ ผมกับเพื่อนใหม่ผ่านมาหมด เหลือแต่ตอนเจาะเลือดซึ่งมีโต๊ะหมอหลายคน หลายโต๊ะ ผมนั่งต่อคิวมองพวกที่กำลังโดนเจาะเลือดด้วยความสยองขวัญ หน้าซีดตาม ๆ กัน รอคิวนานมาก เนื่องจากพอใกล้จะถึงคิว พวกผมก็เดินออกไปเข้าห้องน้ำบ้าง หาอะไรกินบ้าง ไม่อยากโดนเจาะเลือดอ่ะ ......รอจนคนใกล้จะหมด อาการไม่อยู่สุขของพวกผมก็เริ่มแล้ว......เรานั่งเล็งหนุ่ม ๆ คณะอื่นที่ออกมาจากห้องเอ็กซเรย์ บางคนก็เดินถอดเสื้อ บางคนก็ไม่ติดกระดุมออกมา เม้าธ์กันเสียงดัง หัวเราะคิก ๆ คัก ๆ เข้าขากันได้อย่างไม่น่าเชื่อ......พวกเราสังเกตว่ามีผู้ชายที่นั่งฝั่งตรงข้ามมองมาทางพวกผมบ่อย ๆ และแอบอมยิ้มเวลาพวกผมคุยกัน.....มีลางสังหรณ์ว่านี่ต้องเป็นเพื่อนสาวอีกคนแน่ ๆ อีเต็มเข้าไปตีซี้ก่อนเลยครับ......ได้เพื่อนมานั่งเม้าธ์เพิ่มอีกคน.....ชื่อนัน เป็นเด็กม. ปลายโรงเรียนต่างจังหวัด ดูเงียบ ๆ แต่พูดออกมาแต่ละคำทำเอาพวกผมสะอึก มันเป็นคนมีความคิด มีเหตุผล และรู้ไปซะทุกอย่าง ท่าทางเรียนเก่งด้วย........


........ไม่เห็นจะเจ็บอย่างที่กลัวเลย มันแค่สยองตอนเอาเข็มทิ่มเข้าไปที่เส้นเลือด แต่ตอนนั้นผมมัวแต่หัวเราะกับเพื่อน ๆ ที่เข้ามาให้กำลังใจถึงโต๊ะ อยู่ดี ๆ คุณหมอก็เอาเข็มแทงจึ๊กเข้าไป ผมสะดุ้ง แต่ร้องไม่ออก เพราะมัวแต่หัวเราะค้างอยู่ แป๊บเดียวก็เสร็จ อีพวกนั้นก็โดนเหมือนผม......แต่ละนางพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่เจ็บ และนี่ก็เป็นครั้งแรกของทุกคนที่โดนเจาะเลือดที่แขน (ปกติจะโดนเจาะที่ปลายนิ้วหาเชื้อไข้เลือดออกอ่ะครับ)......

*
*


.......ตอนเดินคุยกันออกมาจากสถานที่ตรวจร่างกาย.....กุ้งตาไวกว่าเพื่อน เรียกพวกผมดูผู้ชายคนนึงที่กำลังเดินเลี้ยวสวนเข้ามา หันสิคับ ทันทีเลยแหละ.....อ้าว....นึกว่าใคร ไอ้แว่นคนเดิมที่ผมเจอเมื่อวันสอบเข้านี่เอง.....มันพยักหน้าให้ผมนิดนึง อีพวกนั้นงง ผมเลยเล่าให้ฟังว่าไม่รู้จักกันหรอก แค่เคยคุยกันเท่านั้น อีเต็มรีบจองไว้ก่อนเลย.....อืม....พอใส่ชุดนักศึกษาแบบนี้แล้ว เค้าน่ารักดีนะ ผมคิดในใจ .....


“.......ไปหาอะไรกินกันก่อนมั๊ย.....” ผมชวนพวกนั้นในรถ

“.......คนขับจะพาไปไหนก็ไปหมดแหละ.....” อีกุ้งพูด

“.....ไปกินแถวห้องนันเหอะ.....” อีเต็มพูดเสียงกระตือรือร้น

“.....รู้นะ....ทำไม.....” นันพูดเรียบ ๆ ตามสไตล์ ใคร ๆ ก็รู้ว่าแถวอพาร์ทเม้นท์ที่อีนันพักมีแต่ผู้ชายหน้าตาดี ๆ ทั้งนั้น

“.....อีหื่น......” ผมกัด

“.....อ้าว อีนี่ หรือพวกมึงไม่ชอบ......”

“....แต่กูว่า เบา ๆ ลงหน่อยก็ดี เราไม่ใช่เด็ก ๆ แล้ว.....อีกอย่างสังคมไทยยังไม่ยอมรับพวกเรานะโว้ย....................” อีนันเริ่มพูดเข้าหลักการ ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย

“......ถ้ากูเป็นผู้หญิง.....คนที่กูรักก็คงไม่ลำบากใจที่จะคบกูหรอก.....” ผมรำพึงเบา ๆ

“......แหม.....ถ้าแฟนมึงเป็นเกย์ ต่อให้ผู้หญิงสวยแค่ไหน เค้าก็ไม่เอาหรอก......ถ้าเอาก็แค่ตบตาคนอื่น......” อีกุ้งพูด คนอื่น ๆ ก็เม้าธ์กันเรื่องนี้

“......แล้วนี่ พวกมึงว่าคนในคณะเค้าจะรู้มั๊ยว่าพวกเราเป็นอย่างนี้.....” ผมถามทะลุกลางปล้อง

“.....ไม่เห็นต้องแคร์เลย....” อีเต็มยักไหล่

“.....อืม....เป็นตัวของตัวเองน่ะดีที่สุด.....” อีนันรับคำ

“.....ช่ายยยยย......จริง ๆ แล้วพวกมึงก็ไม่ได้สาวอะไรกันมากนี่หว่า ตอนเห็นครั้งแรกกูยังดูไม่รู้เลย......” อีกุ้งพูดบ้าง

“......แต่อย่าให้มารวมกลุ่มกันอย่างนี้เชียวนะ......แข่งกันสาวซะ.....” อีพวกนั้นมองหน้ากันแล้วหัวเราะ


**************************************************************************


......กลับมาแล้วครับ เริ่มต้นเบา ๆ กับการแนะนำเพื่อนใหม่ เป็นเพื่อนที่ดีที่สุด ทะเลาะกันบ้าง งอนกันบ้าง แต่จริงใจ.......ความรู้สึกแตกต่างกับตอนที่เรียนพาณิชย์คบกับเพื่อนผู้หญิง ไม่ใช่พวกมันไม่ดีนะ แต่มันดีคนละอย่าง......เพื่อนเกย์เนี่ย ผมสามารถเล่าทุกเรื่องได้โดยไม่ขัดเขิน คำพูดบางคำก็พูดได้คล่องปาก ชอบ ไม่ชอบอย่างเดียวกัน คุยกันรู้เรื่องกว่า......ใครที่มีเพื่อนผู้หญิงเยอะอาจจะเคยรู้สึกอย่างผม.......

ขอบคุณมากๆๆคับพี่เอ้



suregirl

  • บุคคลทั่วไป
เริ่มต้นภาคมหาลัยแล้วท่าทางจะสนุกกว่าเดิม แล้ววุธจะมีบทบาทอีกมั๊ย (อยากรู้จัง)  :m27: :m27: :m27:

bigynew

  • บุคคลทั่วไป
 :m9:
วู้ภาคใหม่มาแล้ว จะมีคนเก่า ๆ มาร่วมแจมไหมเนี้ย

ออฟไลน์ zandwizz

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2245
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +148/-7
 :impress:

วุธหายไปเลย

หายไปไหนหว่า

รออ่านต่อไปครับ

 o15

ออฟไลน์ aisen

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-1

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






niph

  • บุคคลทั่วไป
 :m28:
ถ้าจำไม่ผิด
มีใครบางคนเคยสปอยไว้ว่า


รักทรหดจริง ๆ


มะรู้ว่าเราจำผิดหรือเปล่านะ

anston

  • บุคคลทั่วไป
อ่านแล้วคิดถึงตอนสมัยเรียนจัง.. :impress:
สงสัยจะมีหนุ่มใหม่มาปิ๊งแล้วสิ(รึป่าว)..ใส่แว่นซะด้วย :m9:
แต่สงสัยว่าเอ้คงรักวุธไม่ยอมเปลี่ยนแปลง..ซะละมั้ง :m19:

JaeTae

  • บุคคลทั่วไป



  สนุกอ่ะ แล้วมาต่ออีกน้า :a4:

stupidchild

  • บุคคลทั่วไป
เสีย ฟีลลิ่ง เลย ตาวุธหน้าก้น เสียอารม ไม่น่าเชื่อเลยอ่า

แต่ยังไงก้รออ่านภาคมหาลัยต่อดีกว่า เบื่อตาวุธ ชิ๊ๆๆๆๆ :a14:

เด็กแว่นนั่นจะเปนคนนั้นรึป่าวน๊อออ :a4:

a22a

  • บุคคลทั่วไป
กำลังสนุกเลยคับได้เพื่อนใหม่เยอะเลย มาต่อไวๆนะคับ

suregirl

  • บุคคลทั่วไป
มาต่อเถอะจ๊ะ จะขาดใจแล้ว อยากอ่าน ติดมาก  :m26:

papae

  • บุคคลทั่วไป
Re: (เรื่องเล่า)"อด$
«ตอบ #326 เมื่อ27-09-2007 12:07:41 »

bigynew นี่ท่าทางจะชอบมากๆเลยเนอะไม่เก็บอาการเลยอ่ะติดตามเหนี่ยวแน่นมากๆไม่หลับไม่นอนไม่ได้ทำงานทำการเลยหรอ  เฮ้อ!!แฟนช้านนน
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-10-2007 14:18:50 โดย papae »

ออฟไลน์ zandwizz

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2245
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +148/-7
 :impress:

หายไปไหนหว่า

มาต่อไว ๆ ดิ

รออย่านอยู่น๊า......

 o15

anston

  • บุคคลทั่วไป
 :m17:วันนี้ไม่มาต่อเหรอ..รออยู่น๊า :impress:

ออฟไลน์ สาวเครือฟ้า

  • "IF I WERE A BOY"
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 607
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-0
    • http://images.forstudent.com/
อ่านแล้วน้ำตาคลอ  สงสารเอ้ครับ  สู้ๆนะครับ

 :impress: o12 :impress: o12 :impress: o12 :impress: o12 :impress: o12

 :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด