เด็กป๋า โดย TRomance P.232 28-11-11 [แจ้งข่าวค่ะ]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เด็กป๋า โดย TRomance P.232 28-11-11 [แจ้งข่าวค่ะ]  (อ่าน 2166815 ครั้ง)

ออฟไลน์ chaoyui

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-3
คุยกันให้รู้เรื่อง ให้จบๆอารมณ์หม่นๆนี้ที :z3:
อยากอ่านแบบหวานๆอ่า

ออฟไลน์ puppyluv

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2539
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2000/-20
วนมาอ่านอีกรอบ
ว่าแต่ ถ้าขู่อีก จะลงอีกชิมิ
ไม่เป็นไร รออ่านอยู่เสมอ ปล่อยโจมกับป๋าเค้าเข้าบ้านไปนั่งพักหายใจก่อน
จะลงแดงงงงง :fire:

miniz

  • บุคคลทั่วไป

BEEM

  • บุคคลทั่วไป
ป๋ากลับมาแล้ว   :z1:
ได้แต่หวังว่าทั้งป๋าและก็โจมจะผ่านพ้นอุปสรรคครั้งนี้ไปได้


ออฟไลน์ Seiki

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 838
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2726/-64
ตอนที่ 33 'เด็กป๋า'

เสียงตอบรับบอกว่าติดต่อหมายเลขปลายทางไม่ได้ ให้โทรใหม่อีกครั้ง แต่โทรศัพท์จะรู้มั้ย? ปลายทางจะรู้หรือเปล่า? ว่าป๋าโทรจนแบตจะระเบิดใส่หูอยู่แล้วก็ยังติดต่อไม่ได้
เป็นห่วง
หวง
ความรู้สึกหลากหลายตีกันยุ่งเหยิงวุ่นวายไปหมด เป็นความรู้สึกที่จะกระชากคอเสื้อไอ้ฝรั่งข้างห้องมาระบายความหงุดหงิดก็ไม่ได้ ถ้าเป็นมหา ป่านนี้ป๋างุ่นง่านลดลงประมาณ 10% แล้ว แต่ไอ้ฝรั่งข้างห้องมันตัวใหญ่น้องๆจากควายป่า ป๋าว่าตัวเองตัวใหญ่แล้ว อย่างน้อยก็ตัวใหญ่กว่าโจมมาก พูดถึงโจม ก่อนที่ป๋าจะมาอังกฤษโจมตัวผอมลงไปจนรู้สึกได้ แค่ไม่กี่วันก่อนป๋าจะมาโจมยังผอมเหมือนจะปลิวตามลมซะขนาดนั้น แล้วตอนนี้ล่ะ ต้องสั่งให้มหาขึงลวดแล้วเอาโจมใส่ไม่แขวน แขวนกับฝาห้องกันลมพัดปลิวดีมั้ย
สั่งให้กิน ก็รับปากให้ใจชื้นว่าจะกิน แต่พอเช็คกับไอ้สามคนนั้น พวกมันบอกกินบ้างไม่กินบ้าง แล้วนี่ยังทำตัวให้ติดต่อไม่ได้อีก อยากจะบินกลับไทยซะให้รู้แล้วรู้รอดจริงๆ
เปลี่ยนจากโทรหาโจมเป็นกดหาสามสหายเพื่อนตาย สามคนนั่น โทรหาใครรับรองว่าถึงกันหมด แต่ตอนนี้ที่ไทยคงเป็นเวลาเรียน ไอ้มหามันไม่ได้รักษากฎที่อาจารย์บังคับใช้เท่าไหร่ว่าอยู่ในห้องเรียนให้ปิดโทรศัพท์ แม้แต่ตั้งสั่นก็ไม่ได้ เพราะจะทำให้เราต้องแบ่งสมาธิไปสนใจว่าใครโทรมา หรือมีข้อความอะไรน่าสนใจ ไอ้แย้เองก็ไม่ได้เคร่งครัดอะไรขนาดนั้น แต่ที่ทุกคนต้องทำตามกฎ เพราะไอ้เบสสั่งให้ทำต่างหาก ไอ้นั่นก็รักเรียน รักษากฎทุกสิ่งอย่างที่เกี่ยวข้องกับการเรียน ส่วนหลังจากนั้น เราทั้ง 4 คนเละเทะพอกัน
เดินย่ำเท้าไปมารอบห้อง ถ้าอยู่ในชนบทป่านนี้พื้นห้องป๋าคงเป็นปลักย่อมๆให้ควายลงไปเล่นกันมันหยดแล้ว เรื่องโทรไปแล้วไม่รับ หรือโทรหาใครแล้วติดต่อไม่ได้ เป็นอะไรที่ป๋าเซ็งสุดๆ ถ้าเป็นเพื่อนหรือเป็นเด็กในความดูแล ป๋าจะเลิกโทรและจะเลิกสนใจไปจนกว่าจะอารมณ์ดีขึ้น แต่นี่เป็นโจม ถึงจะปลอบตัวเองว่าโจมดูแลตัวเองได้ โจมเป็นผู้ชาย และโจมก็แกร่งพอ แต่พอวกกลับมาว่าโจมเป็นแฟนป๋า
ความห่วงใยสารพัดอย่างไหลบ่ากันเข้ามาเหมือนน้ำป่าไหลหลากเลยทันที
ลองกดโทรไปซ้ำๆเผื่อว่าโจมจะแบตหมด แต่ป๋าจำได้ นี่เป็นเวลาที่โจมเลิกเรียนแล้ว และป๋าก็กะเวลาไว้แล้วเหมือนกันว่าเป็นเวลาที่โจมจะถึงห้อง เราจะได้คุยกันยาวนานกว่าตอนไหนๆ แต่ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม ให้ติดต่อกลับไปใหม่ เขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้งไม่ได้ ป๋าเลยมองหาข้าวของอย่างอื่นระบายอารมณ์
ไม่มีข้าวของชิ้นไหนพังแล้วทำให้ป๋าเลิกหงุดหงิดได้เลย ความห่างไกลทำให้ป๋ากระสับกระส่ายมากกว่าเดิม กังวลใจไปสารพัด ไม่ใช่ป๋าเว่อร์เกินกว่าเหตุ แต่นี่มันผิดปกติเกินไป ถึงโจมจะทำเหมือนตัวเองไม่ได้รอคอยโทรศัพท์ พูดคุยกันแต่เรื่องธรรมดาทั่วไป แต่ป๋าก็รู้ว่าเรื่องแบตโจมเตรียมพร้อมตลอดเวลา อะไรที่เรามองไม่เห็นและสัมผัสไม่ได้ จะทำให้เราวุ่นวายใจขึ้นอีกหลายเท่า หงุดหงิดและร้อนรน
เพราะไม่เคยให้เบอร์โทรกับโจมไว้ แม้แต่กับเพื่อนก็ไม่ได้ให้ คิดเพียงอย่างเดียวว่าป๋าจะโทรกลับไปหาเพื่อนและทุกคนเอง แต่แล้ววันนี้กลับนั่งโทษตัวเองว่าควรจะให้เบอร์ใครสักคนไว้ เฝ้ากดจนมือหงิกแล้วแจ็คพอตก็มาติดที่เบอร์มหา
“ปะ ป๋า”
น้ำเสียงมันดูตกอกตกใจจนอยากจะโพล่งด่าออกไประบายอารมณ์หงุดหงิด แต่ยับยั้งความพลุ่งพล่านในใจเอาไว้ได้ มีเรื่องสำคัญมากกว่าด่ามหาเป็นไหนๆ ด่ามหาจะด่ามันเมื่อไหร่ก็ได้ ถ้าไม่ถึงกับลงไม้ลงมือ มหามันยิ้มรับทั้งนั้นแหละ
“กูติดต่อโจมไม่ได้”
“เอ่อ มึงพูดกับไอ้แย้แล้วกันนะ”
พวกมันเล่นเก้าอี้ดนตรีกันอยู่หรือไงวะ ฟังที่พูดบ้างหรือเปล่าว่าเพื่อนสุดที่รักติดต่อเมียไม่ได้ ร้อนใจมากถึงมากที่สุดแล้วตอนนี้
“มึงคุยกับเบสแล้วกันว่ะ”
อะไรวะ โยนกันไปโยนกันมา แค่ตอบมาว่าทำไมถึงติดต่อโจมไม่ได้ถ้าพวกมันรู้ หรือไม่ก็บอกว่าจะเดินไปหาโจมที่คณะก็สิ้นเรื่อง
“ป๋า กูเองนะ”
“เออ เบสอยู่กับโจมเปล่าวะ กูติดต่อโจมไม่ได้เลย กดจนนิ้วจะขาดแล้วก็ไม่ติด”
“ใจเย็นๆนะป๋า กูก็ติดต่อน้องโจมไม่ได้ แล้วตอนนี้ห้องมึงถูกรื้อค้นกระจุยกระจายเลยว่ะ กูไม่รู้ว่าน้องโจมยังไม่กลับมาที่ห้องหรือว่าเกิดอะไรขึ้น”
“ไหนพวกมึงบอกว่าจะดูแลเมียให้กู แล้วทำไมวะ โธ่เว้ยยยยยยยยย”
กดสายทิ้งทันที ตอนนี้อยู่ในโหมดที่ต้องสงบสติอารมณ์สุดชีวิต ท่องไว้แค่ว่าเพื่อนไม่ผิดอะไร แต่ก็ไม่รู้ว่าจะโยนความผิดนี้ไปที่ไหนดี ห้องถูกรื้อข้าวของไม่ใช่เรื่องที่น่าจะใส่ใจเท่ากับที่ไม่รู้ว่าโจมหายไปไหน อารมณ์พลุ่งพล่านสุมเต็มอก ทางออกเดียวที่จะทำ
“พ่อครับ ช่วยจัดการเรื่องตั๋วกลับไทยให้ด้วย”
“แกพูดอะไรอยู่ป๋า กลับไทย กลับมาได้ยังไงในเมื่อแกเพิ่งจะไปเรียนได้ไม่นาน”
“ผมไม่มีสมาธิ ไม่มีอารมณ์จะเรียนครับพ่อ”
“เกิดอะไรขึ้น ทะเลาะกับเพื่อนในคลาสหรืออะไร”
“แฟนผมหายตัวไป  คอนโดผมถูกรื้อ พ่อว่าผมควรจะนั่งอยู่นิ่งๆรอฟังข่าวอย่างเดียวมั้ย”
“ห๊ะ ห้องถูกรื้อ เป็นไปได้ยังไง คอนโดนะไม่ใช่สลัม ห้องก็ไม่ใช่ถูกๆ ค่าส่วนกลางแพงขนาดเช่าบ้านได้เป็นหลังๆแล้ว รปภ มันทำอะไรกันอยู่ อะไรหายบ้าง”
“ไม่รู้ครับ ไม่มีอะไรสำคัญหรอก ของน่ะช่างมันเถอะ แต่ผมห่วงคน ผมติดต่อคนของผมไม่ได้”
“แล้วจะลงทุนกลับมาเพราะเด็กคนเดียวเนี่ยนะ”
“เค้าไม่ใช่เด็กขายที่ผมเลี้ยงไว้นะครับพ่อ เค้าเป็นแฟน ผมบอกตั้งหลายครั้งแล้ว”
“พ่อจะให้คนไปเช็คห้องแกดูก่อน ไม่น่าจะใช่โจรลักเล็กขโมยน้อยธรรมดาๆ อย่างน้อยถ้ามันขึ้นมาบนคอนโดได้ มันต้องใส่สูทผูกไทด์ล่ะวะ แต่ทำไมมันเข้าห้องแกได้นี่สิ”
“ผมไม่รู้ เลยอยากจะกลับไปจัดการเอง”
“ใจเย็นๆน่าป๋า ลูกโตแล้วนะ ใจร้อนเป็นเด็กๆไปได้”
“พ่อลองนึกความรู้สึกตัวเองตอนที่รู้ว่าแม่หายไปสิครับ ก่อนที่พ่อจะรู้ว่าแม่หนีไป ตอนที่พ่อไม่เห็นแม่อยู่ในบ้าน พ่อรู้สึกยังไง”
“แกจะกลับเมื่อไหร่”
“เร็วที่สุดครับ”
เร็วที่สุดของพ่อใช้เวลาเป็นสัปดาห์ จริงๆที่มันช้าเพราะต้องจัดการเรื่องตัวเอง ระบบการศึกษาของประเทศอังกฤษไม่ได้ไก่กาอาราเร่ จะเรียนๆเล่นๆอย่างที่ทำในเมืองไทยไม่ได้ ถ้าอยากจบออกมาแบบมีคุณภาพอะนะ กว่าจะทำเรื่องหยุดเรียนและหาเหตุผลล้านแปดที่ทางนี้คิดว่าสมควรเล่นเอาอยากจะล้มโต๊ะไปหลายรอบ ภาษาอังกฤษแค่พอได้ ไม่ใช่อยู่ในเกณฑ์พูดแบบน้ำไหลไฟดับ ถามเยอะเข้า นอกจากไม่ตอบแล้ว ป๋าพร้อมจะพาลหาเรื่องได้ตลอดเวลา
พ่อโทรมาบอกว่าคนร้ายไม่น่าจะใช่คนธรรมดา เรื่องนี้ป๋าพอจะรู้อยู่แล้ว แต่ที่อยากรู้มากกว่านี้คือมันพิเศษขนาดไหนกันล่ะ ตอนแรกฉุกคิดไปถึงไอ้แมน แต่ให้ไอ้เบสส่งสายไปสืบแล้วปรากฎว่าไม่น่าจะใช่ จริงๆก็คิดว่าไอ้แมนไม่น่าจะกล้าถึงขนาดบุกคอนโดป๋าแบบนี้แน่ ข่าวที่พ่อสืบให้รู้แค่ว่า คนร้ายเหมือนจะรู้ระบบ CCTV ของคอนโดดีมาก รู้ว่ามุมกล้องอยู่ทางไหน และจับภาพที่ระดับความสูงเท่าไหร่ คนของพ่อบอกว่าเป็นไปได้ที่คนร้ายจะวางแผนล่วงหน้า และลงทุนเช่าห้องของคอนโดนี้ทิ้งเอาไว้เพื่อไม่ให้เกิดข้อสงสัย และคงจะหมอบหรือทำตัวให้ต่ำกว่าระดับการจับภาพของกล้อง แล้วหลังจากนั้นคงใช้อะไรบางอย่างปรับให้กล้องจับภาพไปที่กำแพงแล้วเอาสติ๊กเกอร์ปิดจอภาพเอาไว้ ภาพในทีวีแสดงแค่ตอนกล้องถูกหันจอภาพเข้ากำแพงแล้วมีมือที่สวมถุงมืออย่างดีเอาสติ๊กเกอร์ปิดจอภาพเท่านั้น ทางคอนโดตื่นตัวในเรื่องนี้ แต่ไม่ได้กระโตกกระตาก ชื่อเสียงของคอนโดยังเป็นภาพพจน์อันดับแรกที่ต้องรักษาอยู่ดี
หนึ่งสับดาห์ระหว่างที่รอกลับไทย ป๋าต้องระงับอารมณ์ตัวเองสุดกำลัง รู้สึกทรมานมากกว่าตอนที่อยู่ในวัยคะนองแล้วลองยาเสพย์ติดครั้งแรกๆเสียอีก ตอนทรมานเพราะยานั้นป๋าจำช่วงที่ตัวเองทุรนทุรายไม่ได้ แต่ตอนที่ทรมานเพราะตามข่าวโจมนั้น ความทรมานมันกัดกินจนจำได้ไม่มีทางลืม การที่จะต้องนั่งเดาสถานการณ์แบบไม่รู้ชะตากรรมของคนที่รัก มันเหมือนจะอกแตกตายจริงๆ
ป๋าได้รับรู้ข่าวสารจากสองทาง ทางแรกมาจากพ่อ ส่วนอีกทางต้องขอบคุณมหาที่มันหันมาเอาดีทางนี้เหมือนกัน เพิ่งรู้ว่ามหามีเมียเป็นผู้ชายตามรอยป๋า เพราะมหาได้คำแนะนำมาจากเทียนเด็กวิศวะชมรมเดียวกับมันนี่แหละ ป๋ารู้จักเทียน เคยคุยกันหลายต่อหลายครั้ง แต่ไม่ถึงกับสนิทอะไรกันมาก ไอ้เบสบอกว่ามีเทียนอีกคนมหาดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาก เสพหนังสือประโลมโลกลดลง แต่ก็ไม่ได้ทิ้งไปซะทีเดียว แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ต้องยกเว้นตอนอยู่กับเพื่อนตามลำพัง ไอ้มหามันจะรั่วเกินคนเหมือนเดิม ไอ้แย้บอกว่ามันอาจจะอายที่จะเปิดเผยให้เพื่อนเห็นว่ามันก็มีมุมพระเอกกับเค้าเหมือนกัน สงสัยจะเลียนแบบป๋าที่สร้างโลกส่วนตัวระหว่างมันกับเมียโดยไม่ให้ใครรู้ สำหรับมหามันคงอาย แต่สำหรับป๋าแล้ว ยอมรับว่าเห็นแก่ตัวที่อยากจะเก็บเกี่ยวเวลาระหว่างเราสองคนไว้ชื่นใจคนเดียวไม่คิดจะแบ่งให้ใครได้เห็น อาจจะมีน้ำจิ้มหลุดรอดมาบ้าง อันนั้นป๋ายอมแบ่งให้ดูกันได้
เทียนออกความเห็นมาสองทางให้คิด เรื่องนี้ไม่น่าจะเกี่ยวข้องแค่โจมคนเดียว มูลเหตุน่าจะมาจากป๋าด้วยส่วนหนึ่ง เลยให้ลองนึกไปถึงคนที่ใกล้ชิดกับโจมมากๆ และคนที่แค้นโจมมากๆ
มันเป็นเรื่องที่น่าคิดทั้งสองทาง
ตอนที่โจมยังไม่ได้ตกลงปลงใจเป็นคนของป๋า เค้าถูกใครๆมองว่าเป็นเด็กขายเกรดคุณชาย คุณสมบัติคนที่จะซื้อโจมได้ต้องสูงเสียดฟ้า แล้วอย่าคิดเลยว่าคนเดินดินธรรมดาๆ โจมจะชายตามอง พวกที่จ้องจะเคลมโจมนั้นมีตั้งแต่ระดับรากหญ้าไปจนถึงคนที่มีคุณสมบัติเสียดฟ้าอย่างที่ต้องการ แต่โจมยังไม่เคยไปกับใครนอกจากป๋า เป็นไปได้ว่าพวกที่โกรธแค้นโจมจะเลือกเอาช่วงเวลาแบบนี้จัดการแก้แค้น พอคิดว่าจะมีใครแก้แค้นโจมเพราะเรื่องนี้ รู้สึกตัวเองจะอารมณ์เดือดดาลได้ทันทีทันใด จากที่เคยคิดว่าใช้ชีวิตแบบชีวิตใครชีวิตมัน ใครดีใครได้ เริ่มไม่ใช่มุมมองที่ป๋าต้องคิดแล้ว ผลที่ตามมามันรุนแรงกว่านั้นมาก มันหมายถึงความปลอดภัยของใครอีกคน
พอคิดไปถึงอีกทางที่เทียนเสนอมา คนที่ใกล้ชิดโจมมากๆคงจะเป็นอดีตแฟนที่ใกล้ชิดกันถึงขนาดใช้สายเลือดร่วมกัน ป๋าตัดเสี้ยนหนามตรงนี้ออกไปเพียงเพราะโจมเล่าให้ฟังว่าพี่ชายถูกผู้ใหญ่สั่งให้แต่งงาน และพี่ชายก็เต็มใจที่จะทำตามผู้ใหญ่ ป๋าเองก็ไม่เคยสนใจคนอื่นอยู่แล้ว เลยไม่ได้ตามข่าวว่าพี่ชายโจมแต่งงานไปหรือยัง ป๋ารู้ว่าคนของตัวเองมีเสน่ห์ ยิ่งอยู่ใกล้ชิดยิ่งรู้ โจมเวลาที่อยู่กับป๋าสองคนกับโจมที่อยู่ท่ามกลางสายตาใครๆเหมือนเป็นคนละคน สิ่งที่ทำให้ป๋าหวงแหนโจมอย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อนเพราะได้อยู่ใกล้ชิด และได้รู้จักตัวตนจริงๆของเค้านี่แหละ
แล้วคนที่โตมาด้วยกันเค้าจะไม่รู้สึกเหมือนกันกับป๋าได้ยังไง
ถึงจะได้หน้า แต่คงจะลืมหลังยาก ยิ่งเป็นด้านหลังที่ไม่เคยแม้แต่จะได้ล่วงล้ำเข้าไป ป๋าไม่อยากจะหวนไปคิดว่าก่อนจะมาเจอป๋า โจมกับพี่ชายคนนั้นจะไปถึงขั้นไหนกันบ้าง สิ่งเดียวที่ป๋ารู้คือ ป๋าเป็นคนแรกที่ได้เป็นเจ้าของ
และแน่นอนว่าป๋าให้ความสำคัญกับโจมมากขนาดนี้ ป๋าต้องไม่ใช่แค่คนแรกเท่านั้น แต่ป๋าต้องเป็นเพียงคนเดียวที่เป็นเจ้าของโจมไม่ว่าจะตัวหรือใจ
“ฮัลโหลป๋า ลูกเตรียมตัวแล้วหรือยัง ต้องบินคืนนี้แล้วนะ”
“ครับ พร้อมแล้ว”
ไม่อยากจะบอกให้พ่อหมั่นไส้ว่าป๋าออกแนวตั้งหน้าตั้งตาคอย 12 ชั่วโมงนับจากวินาทีที่เครื่องเทคออฟ ป๋าแทบจะนับถอยหลังเพื่อเหยียบพื้นดินประเทศไทย
“แกทำให้พ่อเสียเวลามากเลยนะ ช่วงที่ต้องตามเรื่องให้แก พ่อต้องเสียรายได้ไปเท่าไหร่”
“ผมจะชดใช้ให้พ่อสองเท่าเลยแล้วกัน”
“โธ่ ไปเรียนแทบจะนับวันได้ แต่เอาเถอะ แกสัญญาแล้วนะ”
“ครับ พ่อครับ ผมถามอะไรอย่างสิ”
“อะไรล่ะ”
“ถ้าพ่อต้องส่งเสียใครอีกสักคนเรียนที่อังกฤษ ขนหน้าแข้งพ่อจะร่วงมั้ย”
“หึ แกถามช้าไปนะป๋า ก่อนหน้าที่แกจะเป็นบ้าเป็นหลังกับเด็กคนนี้ แกผลาญเงินพ่อไปกับเด็กๆของแกตั้งเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ แกคงไม่รู้ล่ะสิ ว่าบางครั้งเราก็นอนกับผู้หญิงคนเดียวกันนะลูกชาย”
“พ่อหมายถึงใคร ถ้าพ่อหมายถึงกิ่ง ผมเจอเค้าที่ไชน่าทาวน์ด้วย ได้ไปเที่ยวด้วยกันวันนึง”
“ฮ่าๆ แล้วเป็นไงบ้างล่ะ เค้าบอกหรือเปล่า ว่าแกกับพ่อใครลีลาดีกว่ากัน”
“พ่ออยากให้ลูกตัวเองตายต่างบ้านต่างเมืองหรือไง เค้ามากับสามีเค้า เจอกันโดยบังเอิญเท่านั้นแหละ ผมไม่ได้ดูแลมาหลายปีแล้ว ตอนแรกคิดว่าพูดเล่นเรื่องที่มาขอเลิกกับผมเพราะเจอรักจริง หลงตัวเองอยู่ตั้งนานว่าใครๆก็ติดใจป๋า”
“เค้าก็บอกพ่อเหมือนกันว่าเจอแก”
“นี่พ่อยังลักลอบติดต่อกันอยู่เหรอ ผมไม่แนะนำให้ยุ่งกับเมียชาวบ้านนะพ่อ”
“แกคิดว่าพ่อเลวขนาดนั้นเลยเหรอ บังเอิญติดต่องานกันนิดหน่อยเว้ย”
“แล้วไป แล้วเรื่องที่ผมถาม พ่อว่าไง”
“เรื่องส่งเสียพ่อไม่มีปัญหา แต่เด็กแกเป็นลูกตาสีตาสาไม่มีพ่อแม่หรือไง เค้าเป็นผู้ชายนะป๋า ลูกจะไปบอกพ่อแม่เค้าว่าจะดูแลในฐานะอะไร”
“ถ้าผมจัดการได้ล่ะ”
“ถ้าไม่ใช่หนีตามกันก็พอได้นะ”
“ผมกำลังจะจริงจังกับผู้ชายนะพ่อ ไม่ห้ามหน่อยเหรอ”
“ห้ามได้?”
“ไม่ได้ นอกจากอย่าห้ามแล้ว สนับสนุนผมด้วย อนาคตบริษัทพ่ออยู่ในมือผมนะ ส่วนอนาคตความสำเร็จของผมก็มีเค้าอยู่ในนั้นเหมือนกัน”
“เป็นเอามากจริงๆเว้ยลูกกู เออๆ ขอแค่แกกลับมารับผิดชอบสิ่งที่พ่อสร้างไว้ให้ก็แล้วกัน จำไว้ว่าสิ่งที่พ่อสร้างไว้ แลกกับการที่พ่อต้องเสียคนรักไปนะป๋า”
“เค้าก็คือแม่ผมเหมือนกันนะครับพ่อ”
“นั่นแหละ แกหาคนที่เข้าใจแกมากๆก็แล้วกัน บางครั้งผู้หญิงก็อ่อนไหวเกินกว่าจะเข้าใจว่าเราทุ่มเทเพื่อใคร”
“ถ้าพ่อไม่ทุ่มเทไปด้วยลงอ่างไปด้วย แม่คงจะเข้าใจนะผมว่า”
“ลงอ่างมันก็เป็นงานเว้ยป๋า”
“ครับๆ เอาเป็นว่าผมเข้าใจ”
12 ชั่วโมงกับการเดินทางกลับบ้าน มีหลากหลายอารมณ์จนข่มตาหลับพักผ่อนไม่ได้ ดีใจ กังวลใจและห่วงใย มันตีกันจนสมองระบมไปหมด ต่อให้ชั้นที่นั่งมาสะดวกสบายแค่ไหน แต่ช่วงอารมณ์แบบนี้ ป๋าใจจดใจจ่ออยู่ที่สุวรรณภูมิเท่านั้น แล้วก็คนที่ฝังจมูกลงไปเต็มแก้มป๋าบนจอโทรศัพท์คนนี้




 
 


สวัสดีค่ะ มาตามแรงกดดัน :laugh: ดูเหมือนตอนนี้จะเรียบเรื่อยไปหรือเปล่า อิอิ แต่ก็อาจจะรู้รายละเอียดบางอย่างเพิ่มขึ้นนะคะ
เพิ่งเห็นว่า เวลาเอาเนื่อหาลงเล้าแล้วพอเป็นย่อหน้าใหม่ มันไม่มีคั่นหน้าให้เนาะ ดูงงๆ  :z3: พยายามอ่านเอานิดนึงนะคะ
ขอบคุณคนอ่านทุกคนค่ะ แล้วก็ขอบคุณสำหรับคำผิด หรือการเรียบเรียงประโยคที่ช่วยดูแลให้ ขอบคุณมากนะคะ
ยินดีต้อนรับคนใหม่ที่เพิ่งตามทันทุกคนค่ะ  :กอด1:
เจอกันได้ในแฟนเพจเหมือนเดิมนะคะ TRomance's Fanpage คลิกที่นี่ค่ะ
  :pig4: TRomance

ออฟไลน์ kokikung

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1594
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +133/-3
+1 พาทของป๋ามาแล้ววววววววววว
รักพ่อของป๋ามากขึ้นเลยอ่า
พ่อของป๋าแกไม่ต้องการไรเลยแค่ให้ป๋ามารับช่วงแทน
เยี่ยมจริงๆๆๆ แต่รู้และป๋าคงได้พ่อมาเต็มๆๆงานนี้
ดีป๋าเอาโจมมายู่ด้วยเลยอังกฤษนะ
 เพลียจริงๆๆ เวลาคิดถึงอิเฮียเนี่ย
ป๋าสู้ๆๆๆ  o13 เอาโจมมาอยู่ด้วยเลย
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-07-2011 22:47:17 โดย kokikung »

ออฟไลน์ knightofbabylon

  • it's sorrow that feeds your lies!
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2542
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +180/-51
โจมหายไปไหน หายไปได้ยังไง แล้วคุณพ่อของป๋า ตัดสินใจช้าไปมั้ย ทำไมไม่ให้โจมมาเรียนกับป๋าด้วยแต่แรก
ไอ้คุณฮ.เฮีย ห.สระเอีย ไม้โท ด้วย เอาตัวโจมไปใช่มั้ย
 :angry2: :m31:
(โหวกเหวกโวยวาย)

ออฟไลน์ aisen

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-1
จองที่นั่งแถวหน้า อ่านก่อนคะ :pig2:

m_pop91

  • บุคคลทั่วไป
มาแล้วตอนใหม่ๆๆๆ

ออฟไลน์ จันทร์ผา

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2264
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-2

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






aunaun

  • บุคคลทั่วไป
ชอบพ่อป๋าอะแมนดี ถึงจะดูไม่มีเวลาแต่ก็เข้าใจลูกนะ

ไม่เหมือนพ่อโจม

เคลียเรื่องที่มาที่ไปของตอนที่แล้วกะผู้ ญ คนนั้นสักที

ขอบคุณค๊า

ป.ล. ตอนนี้แอบสั้นนนนน .. กดดันๆๆๆ 55

thesilkmai

  • บุคคลทั่วไป
ชอบพ่อป๋ามาก เข้าใจลูกป๋าที่สุด 5555

มีการ ทุ่มเทไปด้วยลงอ่างไปด้วย แถมมีผู้หญิงคนเดียวกันอีก

ขอบคุณค่ะ  :z13:

ออฟไลน์ lovely2min

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 268
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
เริ่มรักป๋าของป่าอีกทีซะแล้วฮ่าฮ่า

ส่งเสียลูกสะใภ้อีกคนหนึ่งเต๊อะ
ป๋าพาโจมหนีเลย  :impress2: :impress2: :impress2:

ออฟไลน์ sayhi11

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 542
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +148/-1
เข้ามาอ่านแล้วววว....
พ่อป๋าก้อเทห์ดีเนอะเข้าใจลูกดี....

yayee2

  • บุคคลทั่วไป
รอลุ้นดีกว่าว่าโจมจะได้ไปเรียนอังกฤษกับป๋าไหม
อยากให้โจมหนีไปให้พ้นๆไอ้เฮียบ้าเห็นแก่ตัวคนนั้น

ออฟไลน์ jamesnaka

  • วิหคเหมันต์
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
โอ๊ยยย!อึดอัด เอาอีกตอนมาให้ด่วนเลยค่ะ จะบ้าตายแทนโจมกับป๋าแล้ว  :sad4:

ขอบคุณสำหรับตอนที่ 33 ค่ะ  :pig4:

ออฟไลน์ lomekung

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1762
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-1

ออฟไลน์ Azitten

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 365
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-0
รักพ่อป๋ามากกกกกกเลยอะ
เป็นพ่อที่เข้าใจลูกจิงๆๆ
คุณพ่อทำถูกแล้ว
เพราะถ้าไม่มีดจม ป๋าคงไม่เปนผู้เป็นคนเหมือนกับทุกวันนี้อะ

รออ่านๆๆๆตอนฉากเด็ด ฉากสำคัญในการเป็นฮีโร่ของป๋าอยุ่นะค่ะ

 :impress2: :impress2: :impress2:

WhatLoveIs

  • บุคคลทั่วไป
^^ ป๋าของโจมก็ป๋าจริงๆ

ลุยเต็มล้านเลยฮะ

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ inksky

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 34
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
จะโลภมากกับคนเขียนไปไหม
ถ้าจะบอกว่า อยากอ่านตอนใหม่แล้ว
ทั้งๆ ที่เพิ่งอัพตอนใหม่เลยนะเนี้ย
แต่แบบว่าอยู่ในช่วงกำลังตื่นเต้น
ลุ้นแทนป๋ากับโจมจริงๆ
เอาใจช่วยป๋ากับโจมสุดฤทธิ์

ออฟไลน์ kitty

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3289
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +258/-7

ออฟไลน์ donutnoi

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2187
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-7
โจมทำให้ป๋ากับพ่อเข้าใจกันสินะ :กอด1:  ว่าแต่ป๋ากับโจมยังเดินทางไม่ถึงภาคใต้ใช่มั๊ยนี่

ออฟไลน์ @Iriz

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 705
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-2
ดีใจที่พ่อป๋ายอมเข้าใจง่ายๆ ทีนี้ก็เหลือแต่ป๊าน้องโจม  :เฮ้อ:

เจอคำผิดที่เดียวเองค่ะวันนี้ -.-
ขึงลวดแล้วเอาโจมใส่ไม่แขวน > ไม้
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-07-2011 00:30:28 โดย @Iriz »

DEVIL nures

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ cy55555

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 339
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-2
กรี๊ด ทำไมป๋าไม่คิดได้ตั่งแต่จะไปนอกครั้งแรกเล่า
อุตส่าห์นำหน้าไปก่อนแล้ว  แต่อย่าว่าเดี๋ยวไม่ได้ลุ้น  ฮ่าๆๆๆ

ออฟไลน์ monoo

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1957
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +101/-4
ลงอ่างเป็นงาน ด้วย ก๊ากก :laugh:
 :L2:

ออฟไลน์ พระสนมฝ่ายซ้าย

  • ❤วั ง ว น ว า ย เ วิ่ น เ ว้ อ❤
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2293
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +283/-2
ป๋ามาแล้ว~~~~
คุณพ่อป๋าเข้าใจลูกด้วย ดีจัง ^^
ทางนู้นหนีกันไปถึงไหนแล้วเนี่ย  :เฮ้อ:

ออฟไลน์ gogo_jk

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 85
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-1
พ่อลูกเค้าคุยกันแบบเข้าใจกันดีเนอะ
ทางป๋าไม่มีปัญหาแต่ครอบครัวโจมนี่ดิ...น่าหนักใจ  :เฮ้อ:

ออฟไลน์ ~มือวางอันดับ1~

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1583
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
+1 พ่อ ของป๋า  สุดยอด จริง ๆ o13  เหมาะ มาก  " The Best " ชอบสไต การเลี้ยงลูก จริง ๆ :L2: :L2:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด