(วาร์ปกลับมาภาคปกติกัน อย่าเพิ่งสับสนนะครับ)
ตอนที่ 35
ไอ้เอกหยุดยืนมองไอ้คนหัวเกรียนคิ้วแหว่งกับรถมอเตอร์ไซค์ฟีโน่ ที่จออยู่หน้าคณะแล้วต้องขยี้ตา วิ่งตรงเข้ามาหา
“ฟีโน่เหรอ”
“ชอบมั้ย”
“ห่า เอากลับไปจอดไว้ที่หน้าหอเดี๋ยวก็โดนยกหรอกมึง แล้วไอ้แก่ไปไหน”
ไอ้แก่คือมอเตอร์ไซค์คันเดิมของไอ้แมน ที่แรกเริ่มรู้จักกันมันโดนถอดอุปกรณ์เพื่อความปลอดภัยหลายอย่าง ไอ้พระเอกเลยบังคับให้ไปซื้อหากลับมาประกอบเข้าไปตามเดิม
ส่วนฟีโน่คันนี้แต่งมาอย่างดี
ไอ้เอกเดินยิ้มกว้างวนไปวนมารอบรถ ต้องยอมรับเลยว่าไอ้มอเตอร์ไซค์อ้วนกลมนี่ห้อนี้มันไม่เข้ากับหัวเกรียนของไอ้แมนสักนิด แต่ที่สำคัญก็คือมันกำลังเป็นที่นิยม ก็อาจหายได้ง่ายๆเหมือนกัน
ที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือ มัน...สวยว่ะ
“จอดอยู่บ้านสิ กูถามว่าชอบมั้ย”
“มึงเกิดอะไรขึ้นถึงได้ถอยฟีโน่เนี่ย แล้วถอยตั้งแต่เมื่อไหร่” พระเอกยังให้ความสนใจกับรถใหม่ไม่เลิก
“อาทิตย์นึงแล้ว ก็กูได้ จี 5 ตัวแม่เลยถอยให้ กูถามมึงว่าชอบมั้ยไอ้สัด!”
ไอ้เอกหันมายักคิ้ว “ชอบสิไอ้ห่า”
“แค่เนี้ยะ มึงนี่กวนตีนเป็นสันดาน”
“มึงก็ขี้อวดเป็นสันดานเหอะ ไปแดกข้าวโรงอาหารกัน” ไอ้เอกชี้มือไปที่โรงอาหาร
“อ้าว มีเรียนบ่ายเหรอ”
“เออสิ อาจารย์ยกมา”
“กูจะชวนมึงไปสยาม”
“ไปสยามให้ช่างกลแถวนั้นเรียกเช็คชื่อเหรอ หน้ามึงล่อลูกกระสุนขนาดนี้”
เพื่อนในคณะไอ้เอกหันมาเรียก
“กินข้าวกัน”
ไอ้แมนหันมามองหน้าไอ้เอกตรงๆ
“ไม่ไปกินข้างนอกจริงดิ”
“ไม่อ่ะ ก็กูมีเรียนบ่าย มาเหอะ ข้าวโรงเรียนกูอร่อยนะ”
.....ขออภัยเรียกโรงเรียนจนติดปากแล้วน่ะ
“ไอ้สัดเอ๊ย มึงเคยเข้าใจอะไรบ้างมั้ยเนี่ย” ไอ้แมนบ่น แต่ก็เดินตามมาที่โรงอาหาร
ไอ้เอกแนะนำเพื่อนร่วมคณะง่ายๆ ตามแบบของมัน ไอ้แมนก็พยักหน้าไปตามเรื่อง คนแนะนำหาได้สนใจไม่ว่ามันจำได้มั้ย
เสร็จแล้วก็กินกันไปแซวกันไป
กินเสร็จก็กลับมาที่ตึกเรียนนั่งอ่านหนังสือรอ
“คณะมึง ไม่มีอะไรเหมือนคณะไอ้คีย์เหรอ”
“อะไรล่ะ”
“สัด ต้องให้กูด่าก่อนถึงจะตอบ”
ไอ้เอกหัวเราะร่วน “ไอ้แบบบ้าแบรนด์เนมมันก็มี ก็แบ่งกลุ่มตามรสนิยมเพื่อนก็คือเพื่อนไม่ได้ถึงขนาดตามจิกกัดแบบนั้น”
ไอ้แมนหันมามองหน้า “เพราะมึงอยู่ปี 3 แล้วเหอะ แก่แล้วแก่เลย ไม่มีใครอยากยุ่งกับมึงหรือเปล่า”
“เหี้ย” ไอ้เอกใส่เต็มหน้าตากวนตีนของไอ้แมน “พอกูจริงจัง มึงก็พาออกนอกทาง”
“นอกทางที่ไหน กูวิเคราะห์โว้ย”
“นิติมากกว่าครึ่งเด็กบ้านนอก รังเกียจคนอื่นก็รังเกียจกำพืดตัวเอง แล้วจะทำงานเพื่อมวลชนได้ไง”
เหล่าผองเพื่อนของไอ้พระเอกหันมาส่งเสียงโห่....แบบยินดี ไม่ได้ไล่น่ะ...
คุยไปไอ้แมนก็หันไปมองรอบๆ “คีย์เรียนที่ไหน”
“อีกฝั่ง”
ไอ้คิ้วแหว่งชะเง้อมองไปอีกฝั่ง ไอ้เอกเลยถาม
“จะไปหาคีย์เหรอ” ทำไมเสียงมันโหวงๆงี้เนี่ย
“เปล่า”
“อ้าวแล้วมึงถามทำไม”
“ก็ถาม แต่วันนี้กูมาหามึง มาชวนไปแดกข้างนอก แต่มึงกลับพากูกินโรงอาหาร”
ไอ้เอกหันกลับมามองหนังสือตรงหน้า
“กูเรียนเสร็จบ่ายสองต้องไปร้านหมอหมา...มึงจะคอยมั้ยละ”
“แล้วมึงจะให้กูคอยมั้ยล่ะ”
“เหี้ย คอยกูเลย กูเรียนเสร็จไม่เห็นหัวล้านคิ้วแหว่งของมึงนะ กูจะเผาฟีโน่มึงทิ้งซะเลย”
ไอ้เอกคว้าหนังสือเรียนเดินขึ้นห้องเรียนไปกับกลุ่มเพื่อน
พอลับหลังไปแล้ว ไอ้แมนก็เดินกลับมาที่รถ เปิดเบาะรถหยิบหนังสือประมวลกฎหมายเล่มเล็กกลับมานั่งอ่านอยู่ที่โต๊ะไม้หน้าตึก
พอกลับลงมา ถึงได้เห็นว่าไอ้หัวสกินเฮดคิ้วแหว่งกำลังเป็นจุดรวมสายตาและรอยยิ้มของสาวๆ
“สัดเอ๊ย ผู้หญิงชอบคนเลวจริงๆหรือวะเนี่ย” ไอ้เอกกัดฟันกรอด “ไอ้เหี้ย ไป”
ไอ้แมนเงยหน้าจากหนังสือ สมาธิดีเยี่ยมจนไม่ได้รู้เลยว่ากำลังถูกมอง
“อ่านหนังสือออกด้วยเหรอมึงน่ะ”
หงุดหงิดว่ะ ด่าแมร่งไปเรื่อยๆ ระหว่างเดินกลับไปที่รถละกัน
“มึงเป็นอะไร” ไอ้แมนถามเมื่อกลับมาถึงรถ ส่งหมวกกันน็อคให้
“ไม่ได้เป็นห่าอะไร”
“ก็มึงขึ้นไปเรียน ลงมาก็หงุดหงิดใส่กูเนี่ย กูทำอะไรผิดหรือไง”
“สัด!”
ไอ้แมนหันมาเอาลิ้นดุนแก้ม
“ถ้ามึงด่ากูไม่รู้ที่มาที่ไปอีกครั้งเดียว กูจะจูบมึง”
“หะ....” เกือบละ เกือบปล่อยออกมาอีกตัวด้วยความเคยปาก ดีแต่ว่ายั้งไว้ทัน
ไอ้แมนมันพูดจริงทำจริง
ว่าแต่ ผู้ชายโกรธกันเนี่ย เขาชกกันไม่ใช่เหรอ ก่อนหน้านี้ก็เคยตะโกนใส่หน้ากันจนเกือบชกกันมาแล้ว ดีที่ไอ้อ๋องมาจับแยก
....สัดเอ๊ย.....เออ...อันนี้ด่าในใจ...
แวะร้านนมสดระหว่างทางไปร้านหมอหมา ไอ้เอกก็ยังหงุดหงิดหน้างอไม่เลิก
ร้านนมสดก็ยังไม่เข้ากับสไตล์ของไอ้แมนอีกน่ะแหละ
ไม่ว่าจะที่ไหน ไอ้แมนก็ดูแปลกแตกต่างไปซะทุกที่
เพียงแต่มันไม่เคยสนใจ
จู่ๆมันก็พูดขึ้น “กูจะลงซัมเมอร์ด้วย จะเร่งให้จบให้เร็วภายใน 4 ปี”
“ก็ดีแล้วนี่”
“พ่อบอกว่าถ้ากูทำได้ให้เลือกว่า ระหว่างคอนโด กับ ช็อปเปอร์กูจะเลือกอะไร”
ไอ้เอกยักไหล่ ....ขี้อวดทั้งปี กูรู้แล้วว่ามึงมีเงิน แต่กูไม่มี มีไรมั้ย
“มึงเลือกอะไร”
“ไม่รู้ เพราะกูน่ะอย่างมากก็สอบเนฯ สอบก.พ.หางานทำ ไม่คิดเรื่องแบบนี้หรอก”
“เอก กูถามจริง มึงเลือกอะไร”
“กูก็บอกจริงๆ ว่าไม่เลือก เพราะไม่ใช่ของกู”
“ก็ถ้ามันเป็นของมึงล่ะ ไอ้สัด”
“เหี้ย บังคับตลอด” เอกหรี่ตา “คอนโดสิ มึงมีมอไซค์แล้วนี่ เท่าที่เห็นๆ นี่ก็ 2 เข้าไปแล้ว จะเอาช็อปเปอร์มาทำห่าอะไรอีก”
ไอ้แมนยิ้มที่มุมปาก จิ้มขนมปังเนยนมชิ้นสุดท้ายเข้าปาก แล้วลุกไปจ่ายเงิน
เดินนำกลับมาที่รถด้วยความมั่นใจไว้ไอ้พระเอกนั่นจะเดินตามมา แต่เปล่าเลยมันกลับหน้าระรื่นยืนคุยอยู่กับนักศึกษาสาว พอหันมาเห็นว่ามีคนยืนกอดอกมองอยู่ถึงได้วิ่งตามมา
“นี่ๆๆๆ ปีหนึ่งนิเทศล่ะ น่ารักว่ะ”
ไอ้แมนหรี่ตา ส่งหมวกกันน็อคให้
“มึงไปส่งกูที่ทำงานเหรอ”
ไอ้แมนหันไปบ่นให้ได้ยิน
“สัดเอ๊ย เวลาอยู่กับกูหน้าหงิกเป็นตูด พอเจอหญิงหน้าระรื่นอารมณ์ดีเชียวนะมึง”
ไอ้เอกเลิกงานเดินกลับเข้าห้อง ที่ยังปิดไฟมืด วันนี้หลังจากที่ไปส่งที่ร้านหมอหมาแล้วก็ไม่ได้บอกนี่หว่าว่าจะไปไหน
หรือว่า
“สัด!ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ไอ้เอกทุ่มหนังสือลงพื้น ร้องด่าไม่หยุด ไอ้อ๋องเพิ่งเลิกงานเดินผ่านหน้าห้องต้องแวะเข้ามาถาม
“ไรของมึงเนี่ย”
“ไอ้สัดนั่นไปส่งกูที่ร้านแล้วไม่กลับห้อง มันต้องไปขี่รถอีกแน่ๆ”
ไอ้อ๋องทำหน้าพิกล “แล้วมึงจะไม่ให้มันไปหาเพื่อนเลยหรือไง เออ มันอาจไปเฝ้าคีย์ก็ได้”
“ให้มันไปจริงๆ เหอะ ถ้ามันไปขี่รถอีกนะ กูจะเผารถมันซะ”
“ทำไมมึงคิดว่ามันจะไปขี่รถล่ะ”
“แม่มันเพิ่งถอยฟีโน่ใหม่ให้มันน่ะ”
ไอ้อ๋องพยักหน้า หันหลังกลับ “โทรไปถามมันสิ ไปไหน”
“ไม่หรอก กูไม่ใช่เมียมันนี่จะได้ตามจิก”
ไอ้อ๋องไม่วายแกล้งบ่นให้ได้ยิน “มึงน่ะเกินเมีย จะกลายเป็นแม่มันอยู่แล้ว”
“สัดอ๋อง ไอ้แฮมสเตอร์ มึงไปอาบน้ำทำรายงานของมึงเลย”
.....บอกแล้วว่าอารมณ์ไม่ดี พาลแมร่งทุกคนแหละ..
ประตูห้องปิดลง ไอ้เอกหันไปอาบน้ำแล้วกลับมานั่งอ่านหนังสือ
จะมาตราไหนก็ไม่เข้าหัว
กูเป็นห่าอะไรนักหนาเนี่ย
แล้วก็ทิ้งตัวลงนอนก่ายหน้าผาก ด่าคนนั้น ด่าคนนี้ แล้วก็วนมาด่าตัวเอง หงุดหงิดเป็นบ้าได้ตลอด ตั้งแต่มีไอ้แมนเป็นเพื่อนร่วมห้อง
บรรยากาศมันร้อน
ผิดกับตอนที่อยู่กับไอ้คีย์
ตอนนั้นมันเย็น ไปเรื่อยๆ เหนื่อยก็พักประมาณนั้น
เสียงกุญแจไขเข้าห้อง กลิ่นเหล้านำเข้ามาก่อน คนหัวเกรียนคิ้วแหว่งถึงได้ก้าวเข้ามา
“สัด ไปแดกเหล้าก็ไม่บอก”
“ด่าอีกแล้ว”
“ด่าสิ สัด แดกแล้วขับได้ตายห่า”
“3” ไอ้แมนบอกเสียงแหบๆ กรึ่มๆ เดินเข้ามานั่งข้างๆ
“อะไร”
“มึงด่ากู 3 แล้ว”
“กูก็ด่ามึงทั้งวันแหละ จะนับทำไม สัดไปอาบน้ำไปแล้วมาคุย” ไอ้เอกผลักคนที่เอียงเข้ามาหา “มึงจะทำกูเมาตามไปด้วย ไปอาบน้ำก่อนเลย”
ไอ้แมนถอดเสื้อโยนลงตะกร้า ก็ห้องมันแคบน่ะ โยนจากมุมไหนก็ลงอยู่แล้วไม่ได้เก่งหรอก
ไอ้แมนอาบน้ำเสร็จก็นุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวกลับออกมา หน้าตาดูสร่างเมาขึ้นเยอะ
“ดีขึ้นหรือยัง”
“อือ”
ไอ้แมนตอบรับแล้วหยิบกางเกงบอลมาสวมเพียงตัวเดียว ลากที่นอนออกมากาง
“วันนี้มึงไปหากูที่คณะทำไม”
“เพิ่งนึกออกหรือสัด”
“ก็เออ...มึงก็รู้ว่ากูเป็นอย่างนี้ ไอ้คีย์มันชอบด่าว่ากูชอบคิดได้ตอนถัดไปอีกวันบ่อยๆ”
ไอ้แมนนิ่งเงียบนอนมองเพดาน ทำให้ไอ้เอกคลานมาหา
“มึงมีเรื่องเหรอ”
“เปล่า...........วันนี้วันเกิดกู”
ไอ้เอกนั่งพับเพียบมองอึ้งๆ
เพิ่งนึกออกอีกอย่างว่าวันนี้ไอ้แมนไม่ได้ไปเรียน
“กูขอโทษ กูไม่รู้ ไว้วันเสาร์ได้มั้ย”
“.......”
“อ่ะวันอาทิตย์อีกวันก็ได้ กูไปดูหนัง กินไอติม เดินสยามกับมึงทั้งวันเลยก็ได้”
“.......”
“ก็จะกูหรือเพื่อนกูแต่ละคน พอใกล้วันเกิดก็ตะโกนบอกกันล่วงหน้ามาเป็นอาทิตย์ มึงไม่บอกกูจะรู้ได้ไง”
“.......”
“กูขอโทษ”
“วันเกิดสาวๆของมึงเนี่ย มึงจำได้มั้ย”
ไอ้เอกส่ายหน้าตามตรง จนไอ้แมนมองหน้า
“อย่างตอนวันเกิดคีย์ มันตื่นเช้าไปใส่บาตร กูก็ไม่รู้ยังคิดว่าใส่ให้พ่อแม่มัน ไม่เห็นมันทำท่างอนกูอย่างมึงเลยสักนิด”
ไอ้แมนถอนหายใจแรงๆ พลิกตัวหันหน้าเข้าผนัง
ไอ้พระเอกจ๋อยจนลืมถามตัวเองว่า จ๋อยไปทำไม ไอ้หัวเกรียนคิ้วแหว่งคนนี้มันพิเศษกว่าคนอื่นตรงไหน ถึงได้รู้สึกผิดที่ไม่รู้ว่าวันนี้คือวันเกิดของมัน ไม่เอะใจว่ามันไปหาที่มหาวิทยาลัยทำไม ทั้งที่ตอนเช้าก็ยังเจอกันอยู่
จ๋อยหนักจนอ่านหนังสือไม่รอด
ไอ้เอกลุกมากางที่นอนเลื่อนเข้ามาจนติดกับที่นอนของไอ้แมน แล้วลุกไปปิดไฟ กลับมานอนที่นอนตัวเอง สักพักก็ขยับไปนอนชิดหลังกว้าง
ไอ้แมนหันมามองพลิกตัวกลับมา ไอ้เอกก็ยกหัวหนุนแขน
“วันเสาร์มึงนอนตื่นแล้วไปเที่ยวกันนะ”
.....ง้อๆๆๆ ทำไมกูต้องง้อมึงตลอดเวลาเลยวะ ทำไมกูใจไม่ดีเวลามึงงอนกูแบบนี้ทุกทีเลยนะ
“อือ...นอนเหอะ ไอ้สัดพูดมากชิบหาย”
ดวงตา 2 คู่จ้องมองท่ามกลางความมืด
ไอ้แมนคือคนที่ยกมุมปากขึ้นก่อน ขยี้ผมสั้นๆ “สัดเอ๊ย น่าปวดหัวจริง”
......มันจำเป็นต้องหาเรื่อง เพราะไม่งั้นกูคง....
“ไอ้เหี้ย กูชื่อเอกเมื่อไหร่มึงจะเรียกชื่อกูเนี่ย”
“แล้วมึงไม่เรียกชื่อกูล่ะ”
ไอ้เอกทำท่าคิดแล้วส่ายหน้า “ห่า ไม่เอาหรอก กระดากปาก”
ไอ้แมนหัวเราะยิ้มไม่เปิดปาก “เมื่อไหร่มึงจะนอนเนี่ย กูเมาอยู่นะ”
“มึงก็นอนสิไอ้ห่า”
“มึงก็หลับสิไอ้สัด”
“มึงนี่น่าปวดหัว”
“เหรอ มึงก็พอกันแหละ”
“หยุดคุย ไอ้ห่านี่กูจะนอน”
“สุขสันต์วันเกิด”
“แล้วไง”
“ไอ้ห่า”
“แล้วไง”
“ไอ้เหี้ย”
“แล้วไง”
ไอ้เอกยื่นหน้าประกบปากนิ่งๆแล้วถอยออก “มึงไม่ต้องขู่ กูก็จูบมึงได้”
“ยังไม่ครบ”
“อะไร”
“วันนี้มึงด่ากูเป็นสิบ จูบแค่ครั้งเดียวเนี่ยนะ”
“ห่า กูก็เขินเป็นนะ”
“ถ้ามึงให้กูจูบ มันจะไม่จบแค่จูบ เอามั้ยล่ะ”
ทำไมหน้ากูแดง ทำไมกูเขิน ทำไมกูประหม่าได้ขนาดนี้ ตรงข้ามกับไอ้หัวล้านคิ้วแหว่งที่มันดูชิวๆ เหมือนรู้อยู่แล้วว่ากูต้องทำแบบนี้
“สัดเอ๊ย”
ไอ้เอกด่าอีกครั้งแล้วขยับตัวขึ้นคร่อม จูบและจูบ เมื่อไอ้แมนเลื่อนมือโอบเอวลงมาที่สะโพกสอบ ไอ้เอกก็ขู่ฟ่อ
“รอก่อนเลยมึง ยังไม่ได้นับหนึ่งอย่าเพิ่งกระโดดไป 10”
*-*-จบตอนที่ 35-*-*
1 เหอเหอเหอ แบบว่าเขียนอันนี้ก่อน แล้วค่อยไปเขียนอันตอนพิเศษ แล้วดันอัพพิเศษก่อน ผลเลยเป็นอย่างนี้แหละ
2 เฮียกับคีย์หายไป~~ พรุ่งนี้มา
3 รับพาราสักเม็ดมั้ยครับ
ขอบคุณทุกการติดตาม
ไจฟ์ครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
