หัวข้อ: เ อ อ ว่ ะ (จบแบบ...เออว่ะ)

[Kirimanjaro]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

คือไม่รู้จะเล่าไงดี  แม้แต่ตอนที่พิมพ์อยู่นี่ผมก็กำลังรู้สึกสับสนในหลาย ๆ เรื่อง  
ผมติดเกมมาก  แล้วก็ชีวิตไร้ระเบียบแบบสุด ๆ  แบบที่คุณคงจะเรียกว่าเส็งเคร็งเลยล่ะ  
ผมจำแทบไม่ได้ว่าเก็บกวาดห้องครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่

ผมคิดว่าผมคงป่วยเป็นโรคที่หลาย ๆ คนก็น่าจะเคยเป็นกัน...โรคขาดกำลังใจ

ทำไม ๆๆๆๆ  ผมตั้งคำถามกับตัวเองทุกวัน  ว่าทำไมถึงปล่อยตัวแบบนี้  
ทำไมถึงไม่ลุกขึ้นมาทำอะไรสักอย่าง  ทำไมไม่เปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อใครสักคน

โอ๊ย  งง   ผมว่าจะเล่าเรื่องราวตามลำดับขั้นตอน  แต่ตอนนี้กลายเป็นว่านึกอะไรได้ก็เขียนลงไป  
งั้นก็เอาอย่างนี้  ก็รั่ว ๆ สลับไปสลับมาตามแต่ผมจะคิดออกก็แล้วกัน  
จริง ๆ ผมจะเล่าเรื่องราวของผมกับน้องคนหนึ่ง  ผมว่าคุณหลายคนคงเดาชื่อน้องคนนั้นออก  
แต่ผมอยากจะขอร้องว่าให้คิดถึงเขาในอีกมิติหนึ่ง  ในอีกมุมมอง  ที่เป็นมนุษย์และมีเลือดเนื้อ  
ไม่ได้ดีเพอเฟคท์หรือหล่อขั้นเทพ  หรืออะไร ๆ ที่ชวนจิ้นนั่นแหละ  
ส่วนผมน่ะเหรอ  ก็ไอ้หน้าปลวกที่ไปรักเขาข้างเดียวข้าวเหนียวนึ่งดี ๆ นี่เอง

โอเค  บอกตามตรงว่าผมก็อยากจะเลิกฝังใจกะน้องคนนี้เต็มทีแล้วล่ะ  
รักบ้าอะไรวะ  ทำไมต้องยาวนานตั้งสี่ปีด้วย  แล้วทำไมกูต้องทรมานทุกครั้งที่คิด  
ทำไมต้องแอบร้องไห้คนเดียว  ไอ้บ้าเอ๊ย  ทำไมไม่ไปรักคนอื่น  
จริง ๆ ผมก็อยากอ่านพล็อตอื่น ๆ ที่ตัวเองเขียนบ้างนะ  ก็บอกตัวเองทุกครั้งแหละว่าพอกันที  
เลิกๆๆๆ  เลิกเขียนพล็อตทำนองแอบรักเพื่อนได้แล้ว  แต่คุณรู้มั้ย  มันทำไม่ได้หรอก  
ก็ในเมื่อทุกวินาที  ทุกลมหายใจ  ผมสลัดเรื่องนี้ออกไปจากหัวไม่ได้เสียที (อ้วก)

เออช่างเหอะ  เอาเป็นว่า  ผมเล่าจากตรงนี้เลยก็ได้  วันนี้อีกแปบนึงผมก็ต้องไปรับน้องที่ชลบุรี  
ก็คงไม่แปบหรอกพวกเพื่อนแม่งคงสายกันสะบั้นหั่นแหลกเหมือนทุกปี  
ไอ้สี่น้องรักนัดผมไปที่ลานจอดรถตอนหนึ่งทุ่ม  แต่ผมไม่เชื่อน้ำยาพวกเห้นี่หรอก  
ผมว่ารถได้ออกอย่างเร็วห้าทุ่ม  พนันกันมั้ยล่ะ

แต่ว่าเรื่องรับน้องนี่เกี่ยวไงกะชีวิตผม  เอ่อ..มันก็เกี่ยวนะ  คือปีนี้ผมอยู่ปีสี่แล้ว  
ปีสุดท้ายน่ะเข้าใจป่ะ  ใครไม่ต้องมาแช่งให้มีปีเพิ่มเลย (ดักคอ)
ก็เลยรู้สึกเสียดายถ้าจะไม่ได้ไปรับน้องปีนี้  เพราะส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยได้ไปอ่ะ  
ขี้เกียจเดินทาง  ขี้เกียจอะไร  หรือบางทีก็มีเหตุผลแอบแฝงอยู่  
อย่างปีที่แล้วผมไม่อยากไปก็เพราะไม่อยากอยู่ใกล้กับน้องคนที่ว่ามาก  
กลัวจะอดใจไม่ไหวทำอะไรบางอย่างที่เคยทำไป  แล้วก็ผมก็รู้นานแล้วว่า  
เวลาที่อยู่ใกล้คนที่เราเครซี่สุด ๆ  แต่เป็นแค่เพื่อนเนี่ย  มันทรมานชิบหาย  
ผมเคยตกนรกทั้งเป็นมาแล้วตอนที่ไปเที่ยวต่างประเทศพร้อมกับน้องคนนั้นตั้งสิบวัน  
จะบอกว่ามีความสุขมั้ย  ก็มี  แต่มันเฟล  เฟลเหี้ย ๆ  แบบว่าหลอกตัวเองไม่ได้หรอก  
ก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้  แล้วเสือกไปอยู่ใกล้อีกจะไม่เจ็บได้ไง  
ช่างเหอะๆๆ   ที่ผมจะไปปีนี้ก็เพราะผมจะไปเคลียร์เสียที  จะไปบอกรักเสียให้หายคาใจ  
ประกาศกะเพื่อนในเกมไปแล้ว  พวกมันก็วี้ดวิ้วเชียร์กันสุดฤทธิ์สุดเดช  หารู้ไม่ว่าคู่กรณีของกรูเป็นผู้ชาย  กั่กๆๆ

เอาเป็นว่า  ตอนแรกจบแค่นี้ก่อนดีกว่า  เพราะไอ้กระผมเองก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป  
นึกเสียว่าเป็นรายงานข่าวสดสถานการณ์ที่เกิดขึ้นวันต่อวันก็แล้วกัน  
ส่วนชื่อเรื่องเนี่ย  ที่ตั้งแบบเนี้ยเพราะมันนึกไม่ออกจริง ๆ  
ก็เออว่ะ  คล้าย ๆ กับ  เออว่ะ  แพล่มว่ะ  หรือมั่วว่ะ  เมาว่ะ  เอ้า..เอาเข้าไป

สลายตัวได้แล้วไทยมุง






ปล. รักนะจุ๊บ เพื่อน ๆ หลายคนที่ไม่ได้เจอกันนาน

[anajulia]

เวลาที่อยู่ใกล้คนที่เราเครซี่สุด ๆ  แต่เป็นแค่เพื่อนเนี่ย  มันทรมานชิบหาย 
เวลาที่อยู่ใกล้คนที่เราเครซี่สุด ๆ  แต่เป็นแค่เพื่อนเนี่ย  มันทรมานชิบหาย 

รู้อยู่เหมือนกันไอ้อารมณ์ทรมานชิบหายแบบนี้เนี่ย......(น่ะค่ะ)
เลยมาไฮไลท์ซะ

[kit]

วุ้ย เออก็เออค่ะ 
ขอบคุณนะคะ คุณ คีรี~มัญจาโร
 

[♠♥♦♣]

เออว่ะ!! เป็นกำลังใจให้แล้วกัน เคลียร์ๆไปซะ
ยังงัยก็จะจบอยู่แล้ว เดี๋ยวมันก็ผ่านไป

[Wordslinger]

อารมณ์เดียวกันค่ะคุณ

 

[Kirimanjaro]

anajulia: นึกถึงเครื่องโรเนียวเลยครับ  มันตอกย้ำผมเหมือนกันนะเนี่ย  ฮ่ะๆๆ

kit: คิดถึงเจ๊อย่างแรง  แอบเห็นที่ห้องอีวิล

ChCh13: ก็ว่าจะเคลียร์คืนนี้แหละครับ  รอน้องมันกินเหล้าเสร็จก่อน  เผื่อตื่นมาจะได้ลืม ๆ ว่าผมพูดไรไป

Wordslinger: จะรู้สึกดีหรือไม่ดีดีอ่ะครับ  ที่มีคนเป็นแบบนี้เยอะ

allaboutmyfav:  ขอบคุณมากครับ  เรื่องรักอย่างเดียวนี่  ไว้ค่อยอธิบายล่ะกัน




===============================

จริงอย่างที่ผมคิดแหละ  ไอ้พวกเพื่อนเวรกว่าจะยุรยาตรยาตรามาถึงจุดนัดพบก็ล่อไปสามทุ่มสี่ทุ่ม  กว่าพ่อเจ้าประคุณแม่เจ้าประคุณจะเข้าห้องน้ำห้องท่าซื้อหาผลไม้ของฝากก็เกินชั่วโมง  พ่อยอดชายนายกาย  คนที่ผมพูดถึงนั่นแหละ  มาเจอหน้าผมก็ไม่พูดพล่ามทำเพลง  โยนกล่องเหลี่ยม ๆ ยาว ๆ หนัก ๆ ให้ผมถือ  เออ..ไม่ใช่กล่องดิลโด้หรอก  มันคือฉลากแดงดี ๆ นี่เอง

“พี่  ฝากถือ”

ผมก็พลิกกล่องดู  ขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่พองามเหมือนพระเอกช่องเจ็ดเวลาท้องผูก  “ไปเอามาจากไหนวะ”

 “โลตัสแถวนี้แหละพี่”    โอมายก๊อด  ยังมีเวลาไปเอ้อระเหยซื้อเครื่องดื่มบำรุงตับอีก

“พี่แทนนน”  เสียงวอนตีนแบบนี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก

“ไอ้ทีม!  มากะเค้าด้วยเรอะ  โคตรคิดถึงมึงเลยว่ะ”

“ตอแหลเนียน ๆ หน่อยก็ได้พี่  ปากบอกคิดถึงทีม  แต่ตาพี่แม่งมองแต่ไอ้กาย”

ไอ้เจ้ากายหัวเราะ  แล้วหลบฉาก  ทิ้งเรดเลเบิลกับไอ้ทีมปากมอมไว้ใกล้ ๆ

“เออเหอะ”

ไอ้ทีมมองผมแล้วก็ยืนเท้าสะเอว   “เมื่อไหร่พี่จะเลิกคลั่งมันสักทีเนี่ย”

“ก็...ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน แม้เกิดในใต้ฟ้าสุธาธาร ขอพบพานพิศวาสไม่คลาดคลา”

“เป็นเอามาก”

ผมยักคิ้วแผล็บ  “ก็แค่ขำ ๆ อย่าคิดมาก”

ไอ้ทีมเพยิดหน้าทีนึง  “ไอ้กายมันมีดีตรงไหนวะ  หล่อก็ไม่หล่อ  หัวก็โต  ตัวลีบเหมือนกุ้งแห้ง  แถมกระเจี๊ยวยังเล็กอีก”

“ไอ้...ไอ้...”  มือผมควานหาข้าวของจากกองกระเป๋าเขวี้ยงตัวปากหมา  “เอ๊ะ  แต่ว่ามึงรู้ได้ไงว่าไอ้นั่นของไอ้กายมัน...เอ่อ..เล็กน่ะ”

“ดูจากโหงวเฮ้งสิพี่  ตี๋ ๆ สูง ๆ ใหญ่ ๆ แบบเนี้ย  เล็กทุกรายแหละทีมลองมาหมดแล้ว”

“ลองอะไรวะ  พูดมาได้ไม่อายปาก”

“อย่าพี่  อย่าแอ๊บโลกสวยขอร้องเถอะ  ยังกะว่าพี่สะสมแต้มไว้น้อยนักนี่”

ผมได้แต่หัวเราะในคอ  “เออ  กูมันร่าน  เอาว่ามึงมีไรก็พูดมา  ไม่ต้องชักแม่น้ำทั้งห้าอ้อมเขาคิชกูฎ  สันดานมึงเนี่ย  ลงแกว่งปากหาส้นทีไรต้องมีอะไรแอบแฝงทุกทีให้ตายเถอะโรบิน”

“แหมๆๆๆ  ยังเฉียบแหลมสมเป็นพี่แทนคนเดิม  ก็ไม่มีไรมากหรอก  แค่เห็นพี่แทนนั่งหงอยเฝ้ากระเป๋าอยู่นี่  ก็เลยอยากให้ยิ้มสักหน่อย”

“กูยิ้มแล้ว”  ผมแสยะยิ้มพิมพ์ใจไปให้

“อย่าเศร้าได้ป่ะ  น้อง ๆ เขาอยากให้สนุก  เนี่ยหลานรหัสเขารีเควสท์มานะว่าพี่ต้องไปให้ได้”

“เรอะ  ว่าแต่  หลานรหัสกูเป็นใคร”

“โอ้โห  ไอ้พี่แทน  นี่ไอ้คุณมึงไปมุดหัวอยู่ไหนมา  จะจบเทอมสองอยู่แล้ว  ยังไม่รู้อีกเรอะว่าหลานรหัสเป็นใคร!”

“หรี่โวลุ่มหน่อยก็ได้  กูอายเป็นเหมือนกันนะว้อย”

“ขอบคุณสวรรค์ที่พี่แทนยังพอมียางอายกับเขาบ้าง”

“ถ้ามึงไม่กัดกูประโยคเว้นประโยคเนี่ยจะลงแดงตายมั้ยวะ”

“ฮ่าๆๆๆ”

“ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่อง  หลานรหัสกูเป็นใครเนี่ย  ผู้หญิงหรือผู้ชาย  แล้วหล่อป่ะ  งานนี้ก็มาด้วยใช่มะ”

“ทีมบอกพี่แล้วทีมจะได้อะไร”

“โอ้โห  ยังอุตส่าห์ตั้งเงื่อนไข  มึงจะเอากูเป็นเมียมั้ยล่ะ  กูให้ฟรีคืนนึง”

ไอ้ทีมทำหน้าสยดสยอง  “อย่าเลยพี่  พี่น้องกันเขาไม่ทำอะไรกันหรอก”

“แหมไอ้คนดี  แต่กูมันชั่ว  เอาได้ทุกอย่างที่ไม่มีหาง  ออเคโน๊ะ”

“พี่แทนโหมดแรดน่ากลัวจังแฮะ”

“เออ  คุยกะมึงเนี่ยเหมือนคุยกะทนาย  จับไม่ได้ไล่ไม่ทัน  กูอยากรู้เรื่องนี้มึงก็เบี่ยงไปเรื่องนั้น  มึงบิดตูดหลบให้ได้ตลอดล่ะกัน  อย่าเผลอเชียวกูจะส่งคนไปทิ่ม”

“คนไปทิ่มเนี่ย  จากสต๊อกพี่ป่ะล่ะ   ถ้างั้นก็เอา  คัดหล่อ ๆ ล่ำ ๆ ถึก ๆ มานะพี่”

ถึงจะฉิวแต่ก็อดขำไม่ได้ที่ไอ้ห่ะนี่ต่อปากต่อคำกับผมได้นานสองนาน  “มึงจะไสเศียรไปไหนก็ไปเหอะ”

ไอ้ทีมยักคิ้วแผล่บแล้วก็หลบฉากถอยไปอีกคน  ผมนั่งคิดอะไรได้สักพัก  รุ่นน้องปีสองที่เป็นเจ้าภาพจัดงานก็มาตรวจตรากระเป๋าเพื่อปิดสติ๊กเกอร์สีแยกชั้นปี

“จะขนไปล่ะเหรอ”

“ครับพี่”

“ให้ช่วยป่ะ”

“ไม่เป็นไรพี่  แรงงานเยอะ”   ก็จริง  ปีสองเนี่ยหนุ่ม ๆ เนื้อแน่นกรุบกริบเยอะจริง ๆ เลยพับเผื่อยสิ  ส่วนใหญ่จะแมน ๆ เฮ้ว ๆ  ไม่ค่อยมีพวกจิตตกอาร์ตตัวพ่อตัวแม่อย่างรุ่นผมเท่าไหร่  ผมนั่งมองรุ่นน้องเพลิน ๆ ก็นึกอยู่ว่า  ถ้าหลานรหัสผมเป็นหนึ่งในพวกนี้ก็ดี  จะได้ดูแลอย่างใกล้ชิดหน่อย  นี่ผมไม่ได้คิดอะไรไม่ดีนะ  ไม่ได้คิดจริง ๆ  ก็แค่... ฮ่าๆๆๆ  ไม่พูดล่ะ  เดี๋ยวเข้าตัว





...

[kit]

• คิดถึงเจ๊อย่างแรง  แอบเห็นที่ห้องอีวิล
วุ้ย คิดถึงเช่นกันค่ะ....
ทั้งคุณคีรี, นายดล, นายช้าง(ที่ไม่ฉุแล้ว) และคนอื่นๆ อิอิ
•  “เอ๊ะ  แต่ว่ามึงรู้ได้ไงว่าไอ้นั่นของไอ้กายมัน...เอ่อ..เล็กน่ะ”
ต๊าย ทำเป็นลืม ทีมก็ได้อ่าน ‘ตามล่าหาหมากรุก’ ด้วยนะคะ
ได้บรรยายอะไรเอาไว้บ้างเล่า 5555
• ฮ่าๆๆๆ  ไม่พูดล่ะ  เดี๋ยวเข้าตัว
วั้ย วางแผนล่วงหน้าตั้งแต่ยังไม่ออกเดินทาง....คริคริ
ขอบคุณนะคะ คุณ คีรี~มัญจาโร
 

[timeless]

เออว่ะ ด้วยคนนะครับ 

[Wordslinger]

อ่านตอนนี้แล้ว ต้องเอนหลังกับเก้าอี้พร้อมเอามือกอดอก ขมวดคิ้วแล้วทำสีหน้าครุ่นคิด พึมพัมกับตัวเองเบาๆ

"แทนกับผู้ชายทั้งโขยง!"

 

จูจุ๊บเป็นการขอบคุณค่ะ

[tawada_j]

น้องกาย!!!!น่ารักกกกกกกกกก  อิอิ
แล้วเรื่องนี้จะจบไหม???? พี่รอลุ้น 555+
สู้ ๆ   

[babyfaibossy]

 

จิ้มๆ

ติดตามต่อนะค่ะ ไม่รู้ว่าเรื่องราวจะลงเอยเช่นไร แต่ก็ สู้ๆ นะคะ

เอาเหงาเหมือนกัน ใกล้วาเลนไทน์แล้ว ให้  เขินจัง อิอิ

[♠♥♦♣]

มาเกาะติดสถานการณ์ด้วยคน

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

แวะเข้ามาเป็นกำลังใจให้คุณพี่ อิอิ
อ่านแล้วแบบมีแต่เด็กๆชวนให้คิดนะ 
แล้วจะรออ่านต่อ

[LalaBam]

เออว่ะ
อะไรของมันวะ

[anajulia]

เรื่องนี้ จะจบมั้ย? จริงด้วย โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่ยังไงก็ตามอ่านค่ะเออว่ะ
เพราะบางเรื่องยังไงๆมันก็ไม่จบ ขนาดรักอยู่ข้างเดียวมาสี่ปีได้ จนป่านนี้ยังไงจบเลย(ไอ้ความรู้สึกว่ารักนั่นน่ะ)

[Ryze]

เ อ อ ว่ ะ

น้ อ ง แ ท น

 

[oaw_eang]

ทักทาย  5555

[ordkrub]

มาอ่านด้วยคนครับ

[nonae]

  ตามมาดูด้วยคน

[fannan]

อะไรหลงรักอยู่ตั้งสี่ปีเชียวนานจริง

[Kirimanjaro]

คืนนี้โพสต์ไม่ไหวนะครับ  ง่วงเหนื่อยมาก  กว่าจะหาเน็ตใช้ได้อีก  ต้องยืมไอโฟนเพื่อนต่อกะโน๊ตบุ๊ค  ไม่นึกว่าแถวนี้จะกันดารขนาดนี้ = =

[BeeRY]

มาตามอ่านความรักที่แอ๊บไว้ตั้ง 4 ปี
พักผ่อนเยอะๆนะคะ เดี๋ยวไม่สบาย

[Little Devil]

เกาะขอบสนาม ลุ้นต่อ
+1

[mantdash]

ของดีมาแล้วแหะ

[ZakeiHarha]

5555+   หลับฝันดี

รออ่านต่อนะ ^__^  สู้ๆ

[บีบีจัง]

เวลาที่อยู่ใกล้คนที่เราเครซี่สุด ๆ  แต่เป็นแค่เพื่อนเนี่ย  มันทรมานชิบหาย 

ฮือออออ เข้าใจมากค่ะ
ชอบจนจะเป็นบ้าอยู่แล้วแต่ก็ทำไรไม่ได้เพราะเขาไม่มีท่าทีเลยยยย

[mantdash]

มาช่วยดันครับ ตกไปเยอะเชียวเด๋วจะหาไม่เจอ อิอิ

[Kirimanjaro]

วาเลนไทน์นี้มีเพื่อนคนหนึ่งอุตส่าห์มาเยี่ยมและให้เค้กชอคโกแลตครับ  T^T  ซาบซึ้งมาก
รู้สึกดีครับที่อย่างน้อยก็มีคนรักผมในฐานะเพื่อน  ผมไม่ได้ให้อะไรเขาเลยและไม่เคยตอบแทนความใจดีของเขา
เฮ้อ....รู้สึกผิด






==============================




ผมขึ้นรถคนละคันกับไอ้กายและไอ้ทีม  ผมไม่ชอบความวุ่นวายของพวกพี่บัณฑิตที่หอบเบียร์ขึ้นไปยังกะจะไปเปิดลานเบียร์บนรถ  ดันที่ผมนั่งมีน้องปีหนึ่งแล้วก็พวกปีสองที่ต้องดูแลน้อง  กับปีสามบางส่วนที่เบื่อ ๆ เหมือนกัน  คนที่นั่งข้างผมเป็นน้องปีสามชื่อนิก พูดเก่ง  สนิทกับผมดีเพราะว่าเล่นเกมด้วยกันบ่อย  หมอนี่มันก็หล่อดีน่ะนะ  เจ้าชู้อีกต่างหาก  เอาแฟนไปค้างที่หอตลอด  นึกแล้วก็ขำ  เมื่อปีที่แล้วผมยังหน้าแดงและทำตัวไม่ถูกทุกครั้งที่เจอหน้าไอ้เจ้านิกอยู่เลย  ก็น้องมันหล่อ  ที่ขำกว่านั้นคือ  ผมไปขอเบอร์น้องนิกจากเพื่อนอีกคน  แต่ไอ้เพื่อนตัวดีดันเข้าใจผิดว่าผมชอบน้องกร  ก็เลยให้เบอร์น้องกรมา  แล้วผมก็ไปทักน้องนิกว่าน้องกร  งงกันให้ตายไปเลย  หลังจากหน้าแตกครั้งนั้น  ผมก็ล้มเลิกการจีบน้องเขา  แบบว่าเป๋อขนาดนี้  ใครจะไปสู้หน้าได้  อีกอย่างเพื่อนคนหนึ่งก็เตือนว่า  น้องคนเนี้ยตอนปีหนึ่งมีกะเทยเลี้ยง  ซื้ออะไรให้  พาไปกินข้าว  แต่น้องเขาก็ไม่เล่นด้วย  ผมก็เฮ้อ...ชอบชายแท้อีกแล้วกรู

แต่สุดท้ายไอ้นิกก็มาติดผมจนได้  หลังจากที่ได้เล่นดอทเอด้วยกันมาเป็นร้อยเกม  และยกย่องชาบูผมว่าเป็นเทพดอทเอ  มันก็มักจะมาบ่นเสมอ ๆ  เช่นว่า  พี่วันนี้ทีมเราเล่นกรากจัง  โดยเฉพาะไอ้...  พี่ทำไงพวกเราถึงจะสู้ทีมโหมดได้  พี่ฮีโร่เนี่ยออกของไงดี  ..บลาๆๆ    หลัง ๆ เราไปเปลี่ยนไปเล่นแรคนารอคกันทั้งภาค  หัวข้อสนทนาก็เปลี่ยนเป็นทำนองว่า  มัฟเลือดบวกแปดขายไม่ดีเลยพี่  สงสัยคนไม่ค่อยเล่น  พี่มีวิธีหาตังในเกมยังไงมั่ง  ก็วนเวียนไปมาแบบนี้แหละ

แต่จะว่ามันวนเวียน  ผมก็บ้าไม่แพ้กัน  ถ้าชวนคุยเรื่องเกมนี่ก็พล่ามน้ำลายแตกฟองได้ยันฟ้าเหลือง  ก็ผมชอบมองหน้าหล่อ ๆ ตาแป๋ว ๆ ของมันนี่เนาะ  สายตาบูชาของไอ้นิกแบบว่าอ่านออกเลยว่า  พี่คนนี้โคตรเทพเลยว่ะ  แต่ก็นะก็เป็นได้แค่พี่  ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าพวกหล่อ ๆ หน้าตาดี ๆ เนี่ย  มันนึกไงชอบวนเวียนเข้ามาในชีวิตผมนัก  แล้วคนก็มีตั้งเป็นร้อย  จะต้องมาอะไร ๆ กะตูคนเดียว  ทำงี้คิดนะว้อย

ผมคงยังไม่ได้บอกว่าผมกับไอ้นิกนั่งเก้าอี้กันคนละฝั่ง  ผมนั่งกะเพื่อนอีกคน  ส่วนไอ้นิกนั่งกะใครก็ไม่รู้  รถมันมืด ๆ  ผมชำเลืองมองเห็นแค่ผมดำ ๆ  แล้วก็หูฟังไอโฟนสีขาวที่ดูเหมือนเจ้าของจะใช้ฟังเพลงอยู่  ตอนที่ผมชำเลืองไป   ตาคมของเขาก็ปรายกลับมาเหมือนรู้ทันว่าผมแอบมองอยู่  ผมเสกลับไปมองหน้าไอ้นิก  ทำเหมือนกับว่าไม่ได้ตั้งใจสังเกตเขาอยู่  ผมไม่กล้าถามไอ้นิกว่าคนนี้เป็นใครอยู่ปีไหน

ผมแอบมองอีก  เขาทำหน้านิ่ง  แต่มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย  ผมนึกข้องใจว่าขำอะไร  เคยหรือเปล่าล่ะครับ  ที่บางทีคนไม่เคยรู้จักกันแต่อะไรนิด ๆ หน่อย ๆ ก็ทำให้รู้สึกไม่ชอบหน้าได้  ผมก็ไม่ถึงกับไม่ชอบหน้าหรอก  แต่มันยังไงก็ไม่รู้  บอกไม่ถูก  ผมว่าผมไม่ค่อยชอบคนลึกลับอ่านอารมณ์ไม่ออก  แต่ว่าน้องกายก็เป็นคนลึกลับคนหนึ่ง  เอ๊ะ  ยังไง  ปวดหัวๆๆๆ  เลิกคิดดีกว่า

“แวะปั๊มอีกแระ”  ไอ้นิกบ่นเมื่อรถทัวร์คันที่เรานั่งเลี้ยวตามจ่อตูดคันของพวกปีสี่กะพี่บัณฑิต  แล้วไปจอดที่ห้องน้ำปั๊ม  ประธานรุ่นปีสองโผล่ขึ้นมาจากส่วนหน้ารถที่เขาไปนั่งเป็นเพื่อนคนขับ  แล้วประกาศเสียงดัง

“น้องครับ  เราจะแวะให้เข้าห้องน้ำกับซื้อของนะครับ  พี่ให้เวลายี่สิบนาที  ตอนนี้ห้าทุ่มสี่สิบ  เที่ยงคืนต้องมาขึ้นรถนะครับ”

พวกปีหนึ่งก็ส่งเสียงงึมงำทำนองว่ารับรู้  เออพวกนี้มันชิลล์จังวะ  ผมนึกถึงตอนที่เรียนที่อื่น  รุ่นพี่แม่มต้องว๊ากแล้วว่า  ทำไมไม่ตอบดี ๆ  แต่ก็ดีล่ะผมเบื่อๆๆๆ  โคตรเบื่อระบบโซตุ๊ด  ถึงแม้ว่าตอนนี้ผมจะอยู่ในจุดยอดสุดของห่วงโซ่อาหารของระบบนี้แล้วก็ตาม  (ปีสี่แล้วนี่)

“พี่  ไปเข้าห้องน้ำป่ะ”

เออ  ไอ้เชี่ยนิก  ทำไมต้องถามด้วยวะ  ค-ยมึงไม่ได้ผูกติดกะค-ยกูนะ  แต่ก็อยากลองผูกติดกันดูเหมือนกัน  กรั่กๆๆ

ผมพยักหน้าแล้วก็ตามลงไป   ไอ้กายเดินลงมาจากรถอีกคัน  ใบหน้าขาวมีสีแดงเรื่อ ๆ  เหมือนกับสีหยก  คงซัดเบียร์ไปหลายกระป๋องแล้ว  พอเห็นหน้าผมก็รี่เข้าหา  ยกมือข้างหนึ่งมาเหมือนจะจับมือผม  แต่ผมอ้าแขนสองข้าง  หมอก็เข้ามากอดหมับ

ผมยืนงง

เกิดอะไรขึ้นวะ

ไอ้กายปล่อยผมแล้วก็เดินไปห้องน้ำ  

คนที่สวมหูฟังสีขาวและนั่งข้างไอ้นิกเมื่อกี้  เดินลงมาจากรถ  แสงไฟตกลงมาบนใบหน้าของเขาพอดี  ใบหน้าที่นิ่งเฉย  ทว่าดูเร้นลับอย่างประหลาด  จะว่าเขาหล่อมั้ย  ผมก็บอกไม่ถูก  แต่รูปหน้าของเขามันดึงดูดให้คนจ้องมอง  ยากจะถอนสายตาออกมาได้  ทั้งเจ้าตัวเองก็ดูเหมือนจะไม่ยี่หระกับสายตาของคนอื่น

เขาปรายตามองผมอีกครั้ง  ยิ้ม...ยิ้มแบบนั้นอีกแล้ว

ยิ้มแบบที่ทำให้ผมนึกถึงใครคนหนึ่ง  ผมสูดลมหายใจลึก  แล้วก็สาวเท้าเดินออกไปจากลานจอดรถ

[♠♥♦♣]

^
^
จิ้มให้ไส้แตก
------------------------
มาซะดึกเลยนะ ไม่หลับไม่นอนรึงัย

[DraCo_SLa13]

ตามๆๆๆๆๆๆ  ค่ะ

เหมือนกายจะไม่ใช่พระเอก เอ จะเชียร์ใครดีเนี่ย