ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ เผอิญกลับมาถึงบ้านสี่ทุ่มแล้ว
นั่งรถทัวร์ 12 ชั่วโมง เหนื่อยโคตร..เลยรีบทำธุระส่วนตัว ของีบก่อน งานก็ยุ่งวุ่นวาย
ไม่ได้ไปเที่ยวค่ะ..ไปทำงาน ขอบอกว่าทริปนี้..หัวฟู...อยากทำความเข้าใจกับแฟนๆ
ตะเกียงด้วยนะค่ะ..เรื่องของตะเกียง ได้แต่งไว้จบแล้วก็จริง ที่ลงแล้วค้าง
ไม่ได้มีเจตนาจะเรียกเอาเรทติ้ง กับคนอ่านหรือเรียกร้องความสนใจนะค่ะ
ถ้าย้อนหลังไปดู..จะเห็นว่าคนเขียนพยายามโพสให้วันต่อวัน..ไม่ทิ้งช่วงเลยด้วยซ้ำ
แต่เผอิญตอน 66 - 70 เพิ่งจะรีฯ เสร็จแล้วส่งต้นฉบับให้คุณหนึ่งโมดุฯ ของเล้าไป
วันที่ 2/4/54 ก่อนออกเดินทางนิดเดียวเอง ใครรู้จักคุณหนึ่ง Poes ลองเช็คดูได้ค่ะ
ดังนั้นมันเลยไม่ได้โพส เพราะเสียเวลามารีฯ แก้ไขเนื้อหาบางตอนด้วย
หวังว่าเข้าใจกันนะค่ะ ถ้าไม่ติดภารกิจอะไร จะพยายามมาโพสให้ค่ะ
เพราะเรื่องนี้อย่างที่บอกยกให้เล้าทำนิยาย คนเขียนก็พยายามตรวจเช็คอยู่ นี่ยังค้างต้นฉบับกับ
เล้าอีก 30 ตอน ที่กำลังไล่รีฯ อยู่ ไหนจะงานที่วุ่นวายด้วยอ่ะค่ะ หวังว่าเข้าใจกันนะค่ะ
ไม่ได้ต้องการแก้ตัว แต่ขออธิบายแค่นั้นเอง เพราะเรื่องที่เขียนสดของพี่วีอีกเรื่อง
ก็ยังไม่ได้ต่อให้พี่เค้าเลยยุ่งมากกกกก.........แต่ก็พยายามจะไม่นานค่ะ
ไปติดตามตะเกียงต่อกันเลยค่ะ วันนี้โต๋มีเหตุผลที่เคลียร์ว่ายังไงPart 66
เคลียร์..แลกเหล้า...
.
.
.
.
“ถึงขั้นนี้แล้ว...พี่คงจนปัญญาที่จะปฏิเสธ...แต่ที่ตะเกียงเห็นมันไม่ใช่อย่างที่ตะเกียงเข้าใจ”
“แล้วตกลงตะเกียงควรเข้าใจยังไง ไหนพี่ลองบอกให้ฟังซิ”
“ริต้าเค้าบอกมีเรื่องจะปรึกษา..เกี่ยวกับปัญหาของตะเกียง พี่ฟังดังนั้น..เลยตามออกไป
เพราะต้องการรู้..ว่าเรื่องอะไร..เกี่ยวกับตะเกียงยังไง เผื่ออาจได้เบาะแสอะไรที่เป็นประโยชน์กับเรา
พอไปถึงเค้าบอกว่า เค้าพอรู้มาบ้าง..ว่าตะเกียงกำลังเจอปัญหา แต่เพื่อไม่ให้คนอื่นสงสัย..
เค้าไม่อยากเกิดพิรุธ..เลยขอกระซิบใกล้หูพี่แทน พี่เลยอนุญาต..เค้าเอามือคล้องคอ..ดึงไป
หอมแก้มซะงั้น ซึ่งตะเกียงคงเห็นเข้าพอดี แต่พี่ก็ตำหนิไปแล้วนะ บอกไปด้วยว่าพี่ไม่ชอบ..ทีหลัง
อย่าทำแบบนี้อีก เค้าก็ขอโทษแถมบอกด้วยว่า..จะให้เค้าเลิกชอบพี่คงไม่ได้ พี่บอกเค้าไปแล้ว
ว่าเลิกยุ่งกับพี่ซะที เพราะพี่มีแฟนแล้ว..รักมากด้วย คงไม่สามารถรักใครได้อีก
เค้าถามว่าใช่ตะเกียงหรือเปล่า พี่ตอบไปว่า ‘
ใช่’ เค้าดูออกตั้งแต่แรกแล้ว
แต่จะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด..จะทำให้พี่เป็นแฟนเค้าให้ได้ พี่คิดว่ามันไร้สาระ..ใครก็บังคับ
ให้พี่ชอบไม่ได้หรอก..ถ้าหากพี่ไม่สนใจซะอย่าง ที่ไม่ได้เล่าให้ตะเกียงฟัง เพราะเห็นว่า
มันเป็นเรื่องไร้สาระไม่มีคุณค่าพอให้ใส่ใจ ไม่อยากให้ไม่สบายใจด้วย..เข้าใจพี่หรือยัง..
แต่พี่ยังมีเรื่องสงสัยติดใจอยู่ว่า ริต้ารู้อะไรบ้าง..เรื่องของตะเกียง พี่ถึงไม่ตัดไม่ตรีจนหมด
เผื่อสามารถรู้อะไรเพิ่มเติมภายหลัง” กูมองตามัน ไม่เห็นพิรุธว่ามันพูดโกหก..แต่จะเชื่อได้แค่ไหน
เวลาเท่านั้นเป็นเครื่องพิสูจน์ นึก ๆ ดูแล้วมันคงไม่มีอะไรมาก จากที่กูเห็นแค่ถูกหอมแก้มจริง ๆ
กูควรเชื่อใจมันสักครั้ง คนเรานอกจากจะไว้ใจกันแล้ว..ก็ต้องเชื่อใจกันด้วย
ไม่อย่างนั้นดูไม่ยุติธรรมทั้งสองฝ่าย คิดได้ดังนั้นเลยตอบมันไปว่า
“ตกลง..ครั้งนี้ถือว่าตะเกียงไม่ติดใจก็ได้ แต่คราวหน้าพี่ควรบอกตะเกียงบ้าง
ไม่ใช่ต้องคอยถาม..ระวังไว้บ้างก็ดี ริต้ามีบางอย่างที่รู้สึกเค้ากล้าเกินปกติ โดยไม่สนใครจะมองยังไง
ถึงจะนิสัยเด็กนอกก็เถอะ พี่อยู่ให้ห่างไว้บ้าง..ไม่อยากให้เกิดปัญหาตามมาภายหลัง”
“คร๊าบ..พี่จะระวัง ได้ยินแบบนี้พี่ดีใจนะ...อย่างน้อยก็รู้ว่าตะเกียงหึงพี่ด้วย แถมยังเป็นห่วงพี่อีก
นึกว่ามีแต่พี่คอยหึงฝ่ายเดียวนะนี่”
“ใครว่าตะเกียงหึง....แค่ไม่ต้องการให้เกิดปัญหาภายหลังตะหาก ไม่ได้หึงสักหน่อยเห่อะ”
หวาย ๆ..อายอ่า..ทำตาล้อเลียนกูอีก ตกลงกูหึงมันใช่ป่ะ??..แต่เรื่องไรจะยอมรับ
ก็นะ..เดี๋ยวมันเหลิง....
“หึ..หึ.หึ...ครับ..ไม่หึงก็ไม่หึง..ขอพี่ชื่นใจหน่อยนะ เหนื่อยเยอะแล้ว..ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา
ขอเติมพลังหน่อยน๊าครับ”
“ไม่เอา..ตะเกียงง่วงแล้ว นอนกันเถอะ”
“น่า..แค่จูบเฉย ๆ นะครับ สัญญาไม่มากไปกว่านี้ ถ้า..ตะเกียงไม่ยอม..พี่จะไม่ทำตกลงเปล่า”
เห็นแววตาอ้อนของมันแล้ว แพ้ทางตลอดแหล่ะกู สรุปถ้ากูยอมมึงถึงทำว่างั้น....โอเค...ได้จัดไป...
แผล่บ!..เปรี้ยวปาก..สักหน่อยก็ดี...อิอิอิ....
“ก็ได้..แค่จูบนะห้ามเยอะ..ไม่งั้นทีหลังห้ามเข้าใกล้ตะเกียงเลย” ลีลาหน่อย..เดี๋ยวเค้าหาว่าใจง่าย...
“ครับ..จูบครับจูบ” พูดจบ มันค่อย ๆ เอนกูนอน ก่อนตามประกบปาก สัมผัสฝีปากหนานุ่มที่ค่อย ๆ
บดริมฝีปากกูอยู่นี่ ก่อนจะรู้สึกถึงลิ้นชื้นแตะเล็ม..พยายามให้กูเปิดปากออก
กูเผยออ้าปากให้ลิ้นชื้นแทรกเข้ามา กวาดต้อนดูดพันลิ้นกู ยอมรับมันทำได้นุ่มนวลมาก
จนกูเคลิ้มเผลอครางจนได้
“อาาาาๆ ̴ ” ก่อนจะเลยเถิดไปไกลจนกู่ไม่กลับ กูตั้งสติทุบไหล่มันตั้งหลายครั้ง
มันถึงยอมถอนปากออกให้
“อืม..หวานมากครับ ชิมเท่าไหร่ก็ไม่พอ รู้ไหม..ตะเกียงเป็นคนแรกที่ทำให้พี่ติดเซ็กส์
พี่ไม่เคยเกิดความต้องการแบบนี้มาก่อน ตั้งแต่อยู่กับตะเกียงต้องคอยหักห้ามใจตลอด
รู้แบบนี้แล้ว..ต้องรับผิดชอบรักษาโรคให้พี่เลยนะ” บ้าดิ..โรคเชี้ยไร ติดเซ็กส์..โรคหื่นล่ะไม่ว่า..ชิ..
“ประสาท เกี่ยวไรกะตะเกียง พี่อ่ะ..พวกหื่นเข้ากระแสเลือด นี่ถ้าแฟนคลับรู้เข้า
จะเป็นยังไงบ้างน๊า..มาดเทพบุตรสุดหล่อ เป็นโรคร้าย...หื่นบรรลัย 555!.” หัวเราะขำมันครับ
พูดมาได้ติดเซ็กส์ มันหื่นเป็นนิสัยตะหาก
“ขำพี่เหร่อ....กล้าว่าแฟนตัวเองเชียว ดีล่ะ..หัวเราะดีนักเจอดีแน่” พูดเสร็จมันจับกูจี๋เอวซ่ะ
ขำสิกูจะเหลือเหร่อ ขำจนท้องคัดท้องแข็ง น้ำตาเล็ดกันเลยทีเดียว
“แว๊กกกๆๆ...ห่า.ห่า..ฮ่าๆๆๆ..ไม่เอา..ไอ้พี่บร้า..โอย..ฮ่าๆๆๆ..พอแล้ว..ฮ่าๆๆๆ”
หมดจนหมดแรงหลับ.......คร๊อกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆ.....อรึ้ยยยยยๆๆๆ..ลุ้นดิว่าจะทำไรกัน...
ไม่มีอ่ะ...เหนื่อยทั้งวัน...หลับแหล่ะจะได้โตไว ๆ
เย็นวันเสาร์กูกะไอ้พี่โต๋..มาบ้านไอ้พี่บอย ลุงพีมาส่งตอนหกโมง บอกสี่ทุ่มจะมารับกลับ
พวกกูลงหน้าประตู มองลอดรั้วเข้าไป บริเวณสนามหญ้าหน้าบ้าน..สมาชิกสีแดง..
เดินกันยัวเยี๊ยะเต็มไปหมด ไอ้พี่โต๋เดินนำเข้าไป..เจ๊กิ๊ปซี่หันมาเห็นพวกกูเข้า
ร้องทักเสียงแหลมขึ้นมาทันที
“ต๊าย..มาแล้วเหร่อค่ะ..พระเอกของเรา มาเลย..มาเลย..ทางนี้เลยจร้า!”
เจ๊แกพากูกะไอ้พี่โต๋ เดินเข้าไปไหว้พ่อกับแม่ไอ้พี่บอยก่อน
“สวัสดีครับพ่อ สวัสดีครับแม่” พ่อแม่รับไหว้ ก่อนจะพูดขึ้นว่า
“ตามสบายเลยนะโตโต๋ พาน้องหาอะไรทานก่อนเลยลูก” แม่ไอ้พี่บอยบอก พ่อมันยิ้มใจดีมาให้
จากนั้นกูกะมันพากันเดินมาที่โต๊ะ พวกไอ้พี่บอมย์นั่งกันอยู่ ในโต๊ะมีไอ้พี่นก ไอ้พี่แม็กนักวิ่งเข่าแตก
ไอ้พี่เพ้น ไอ้พี่บอย เจ็กิ๊ป และที่สำคัญศรีริต้า..อยู่โต๊ะนี้ด้วย พอเห็นไอ้พี่โต๋เท่านั้นแหล่ะ
“โต๋ขา..ทางนี้เลยค่ะ..ทางนี้ มาค่ะเก้าอี้ว่างพอดีเลย” คุณเธอลุกขึ้นกุลีกุจอ จับแขนไอ้พี่โต๋
จะพาไปนั่งข้างเธอทันที
“ริต้าปล่อยแขนผมก่อน ขอบคุณครับ..ผมมีที่นั่งแล้ว ริต้านั่งเถ่อะ” มันจับมือริต้าออก
ก่อนจะคว้ามือกูเดินจูงพาไปนั่งข้างไอ้พี่บอมย์ ซึ่งอมยิ้มมองอยู่พอดี
ไปถึง..มันจัดการให้กูนั่งเก้าอี้ติดกะไอ้พี่บอมย์ และมันก็นั่งตัวถัดมา ติดกะไอ้พี่แม็กอีกที
ริต้าเดินตามมาด้วย ก่อนจะพูดเสียงหวานขึ้นมา
“พี่แม็กซ์..เปลี่ยนที่กะริต้าหน่อยสิค่ะ น๊า..น๊า..ริต้าจะนั่งกับเพื่อนห้องเดียวกัน” เธอขอแลกที่
กับไอ้พี่แม็กซ์นักวิ่งเข่าแตก โดยให้เหตุผลจะนั่งกลับพวกกู เพราะเรียนห้องเดียวกัน
เสียงอ้อนโคตร...อรึ้ยยยยยๆๆๆ...ฟังแล้วขนลุก
“ได้ ๆไม่มีปัญหา จัดให้..ครับริต้าคนสวย” ไอ้พี่แม็กซ์มันก็ลุกให้ไม่ได้ว่าอะไร
ริต้ายิ้มประจบหวานฉ่ำ ก่อนจะหย่อนตูดลงนั่งข้างไอ้พี่โต๋ทันที แรงจริง...แรงไม่มีตก
“โต๋ทานอะไรดีค่ะ เดี๋ยวริต้าตักมาให้น่ะค่ะ” เล่นถามขึ้นมากลางโต๊ะ พาเอาทั้งโต๊ะหยุดพฤติกรรม
การกิน..หันมองไอ้พี่โต๋กันทันที ประมาณมึงเนี๊ยะ!..หญิงอาสาบริการเลยเหร่อว่ะ? อะไรประมาณนั้น
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง เชิญริต้าตามสบายเลยครับ” มันปฏิเสธหน้านิ่ง ๆ
ก่อนจะหันมาหากู
“ตะเกียงทานไร เดี๋ยวพี่ตักให้?” ที่นี่..ทั้งโต๊ะเปลี่ยนเป้าหมายหันมามองกูกันให้พรึ่บ..
ประมาณว่า น้องครับ..ระดับน้อง..ราชสีห์บริการเลยเหร่อว่ะ! เพื่อไม่ให้ตกเป็นเป้านิ่ง
ขณะที่องศาร้อนกำลังพุ่งขึ้นหน้า..จนระอุเกือบระเบิดแล้วตอนนี้ กูเลยพูดขึ้นมา
แก้เก้อเอาหน้าหายร้อนให้ได้ก่อน
“ตะเกียงลุกไปตักด้วยดีกว่าเน่อะ!..จะได้ช่วยถือไง..แห่ะ..แห่ะ..แห่ะ” ก่อนจะยิ้มแหย่ ๆให้ทุกคน
ยกเว้นริต้าที่จ้องกูตาถลน
“อืม..เอางั้นก็ได้ ป่ะไปกัน” ไอ้พี่โต๋มันลุกขึ้นดันเอามือมาจับมือกูดึงลุกตาม
ทันเห็นพวกแม่งอมยิ้มทำตาวิ้ง ๆ ล้อเลียนกูเป็นแถว อร๊ายยยยๆๆ...ม่ายด่ายเร้ว...
ต้องหาอะไรที่มันจะช่วยให้กูหน้าหนาขึ้นมาบ้าง อ่า!..เหล้าสินะ..เค้าว่ากินแล้วลืมอาย
เห็นมีบริการเต็มเลย พวกไอ้พี่บอมย์มันก็กินอยู่ตะกี้ ขอไอ้พี่โต๋มันลองหน่อยแล้วกัน
“พี่คร๊าบบบ ๆ..ตะเกียงอยากลองกินเหล้าดูหน่ะ...ให้ลองหน่อยน๊า..นะ..น๊า” อ้อนแม่งเข้าไป
เดี๋ยวก็ใจอ่อนให้กูชัวร์ 555!
“ไม่ได้...เป็นเด็กเป็นเล็กกินได้ไง ยังไม่ถ่ายบัตรเลยนิเรา” แป๋ว!!..ผิดคาด ไม่ให้ไม่ว่า..
เสียงดังใส่กูอีก ไอ้บร้า..ดันว่ากูเด็กยังไม่ได้ถ่ายบัตร เดี๋ยวฟ้องตำรวจฐานพรากผู้เยาว์ซะนี่...ชิ.
เอ๋??..แต่ถ้าผู้เยาว์ให้ความร่วมมือ..ตำรวจเค้าจะจับป่าวว่ะเนี๊ยะ?..ง่ะ!..ไม่ค่อยเก่งเรื่องกฎหมายด้วยดิกู
“ไรเล่า..ขอแค่เนี๊ยะ..ไม่ให้..ไม่กินก็ได้..ชิ..ทำเป็นดุ..เด็กห้ามกิน แล้วอย่ามาขอ
ทำกิจกรรมผู้ใหญ่กะเด็กเด็ดขาด...เค้าก็ห้ามเด็กทำเหมือนกันนิ” พูดจบกูเมินหน้าหนีมันซ่ะ...
หน้ามันเหว่อไปเลย โด่..โด่...ทีงี้ไม่เถียงสักคำ
“จะกินจริงอ่ะ..งั้นก็ได้ครับ..แต่ห้ามกินเหล้า แค่สปายก็พอ..ตกลงไหม ถ้าไม่เอาก็ไม่ต้องกิน..
พี่ยอมให้แค่นี้..โอเคไหม?” อ่าห่ะ!..อ่อนให้กูแหล่ะ...เอาก็เอา..ดีกว่าไม่ได้กิน..
ขืนไม่มีตัวช่วยให้กล้าขึ้น กูคงนั่งในโต๊ะแบบปกติได้หรอก
“ก็ได้..สปายก็สปาย.” บอกมันไปแหล่ะ
“แล้ว...เรื่องที่ห้ามพี่ตะกี้..ยกเลิกด้วยน่ะ” พูดจบเดินไปเฉยเลย ปล่อยกูอึ้งกิมกี๋..
อ้าปากค้างได้แต่มองตามมันซะงั้น..ไอ้หื่นติดเซ็กส์ ที่มึงยอมให้กูกิน..เพราะมีจุดประสงค์แค่เนี๊ยะนะ..
ไอ้พี่บร้าาาาๆ.........
ตอนหน้ามาดูว่าตะเกียงเมาแล้วจาเป็นยังไง............
Luk.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
