หัวข้อ: (เรื่องสั้น)นายมีฉัน..ฉันมีนาย จบบริบูรณ์.(P.2)รบกวนย้ายไปห้องจบได้เลย

[TENSHINEKO]

เหอๆ  พักก่อนก็ได้  แต่คนอ่านรออยู่ 

[โน๊อา]

น้องวัน ทำให้พี่เสียน้ำตาอ่ะ หลายหยดด้วย เสียแต้มให้น้องอีก 1 แต้มอีกอะฮึกอะฮึก

[punchnaja]

นี่เป็นเรื่องสั้นขนาดยาวสินะ555

เรื่องเรื่อยๆแต่สนุกมากเลยค่ะ

มีขัดๆนิดนึง คือช่วงที่บรรยายติดกันเป็นพรืดดดดดดมากๆ อ่านแล้วลายตา แอบแนะว่าสักสามถึงห้าบรรทัดก็เคาะที ขึ้นย่อหน้าใหม่ก็ดีนะคะ ไม่งั้นจะอ่านยาก

จะรอตอนพิเศษค่ะ

[cancan]

ต่อเน้อ....  ง่วงนะ  แต่อยากต่อ  ขอให้รอดๆ  เหอๆ


ทำไงดี  เป็นลมพิษอ่ะ  อาทิตย์นึงและ ยังไม่หายเลยอ่ะ   กินยาก็ไม่หาย  (แต่เค้ากินไม่ครบอ่ะ  ก็กินแล้วมันง่วงมากๆนี่นา ทำอะไรไม่ได้เลย)  แม่บอกให้เอาเหล้าทากะใบพลูถูที่ตัวก็ยังไม่หาย  ตอนนั่งพิมม์ยังคันเลยอ่ะ  ผิวก็เป็นตุ่มเต็มเลย  เซ็งจิต T^T  ช่างมันเหอะ  เดี๋ยวก็หายมั้ง 




เปลี่ยนโหมดก่อน......รักคนอ่านทุกคนเลย อิอิ   มาๆ  ต่อๆ 


                  "Rrrrrrrrrrrrrr...ตู๊ดๆๆๆๆๆ Rrrrrrrrrrrrrr....ตู๊ดๆๆๆๆๆๆRrrrrrrrrr...."

                  ระหว่างที่กำลังโรมรันพันตูกันอยู่ในห้องน้ำ คนตัวเล็กก็กลับมีสติ  แขนบางรีบยันอกหนาออกห่าง 

                  "พี่หนึ่ง..พี่หนึ่งฮะ  มือถือฮะ มือถือพี่หนึ่ง"

                  "หืม...ช่างมันเถอะครับ"  เจ้าของกลับไม่สนใจ  ตอนนี้สมาธิของเขากำลังจดจ่ออยู่ตรงยอดอกสีชมพูที่ตั้งชันอยู่แค่ปลายจมูก
                 
                  "Rrrrrrrrrrrrrr...ตู๊ดๆๆๆๆๆ Rrrrrrrrrrrrrr....ตู๊ดๆๆๆๆๆๆRrrrrrrrrr...."

                  "อื้อ...ไม่อาววว  เดี๋ยวก่อนนะพี่หนึ่ง   สองไม่หนีไปไหนซะหน่อย  ถ้าเป็นเรื่องงานเดี๋ยวพี่หนึ่งจะแย่นะ  ไม่ก็อาจเป็นคุณพ่อคุณแม่พี่หนึ่งก็ได้"

                  ยังไม่ทันที่จะออกแรงดูดดุนเจ้ายอดอกสีสวย  ศีรษะของหนึ่งก็ถูกใครบางคนจับถอยออก  เขาจึงได้แค่เอาลิ้นลองลิ้มชิมความหอมหวาน  เสียดายแทบขาดใจ  พอเงยหน้าขึ้นเห็นดวงตาหวานฉ่ำด้วยรสรักจากเขากำลังจ้องเขม็ง  คิ้วของคนน่ารักกำลังขมวดผูกโบว์  หนึ่งก็ได้แต่หักห้ามใจ  แต่จะให้แยกจากกับร่างเล็กตอนนี้ก็คงไม่ได้ซะแล้ว  ถ้าไอ้เจ้ามือถือจอมกวนมันต้องการเขาขนาดนั้นก็คงช่วยไม่ได้

                  "อ๊ะ..พี่หนึ่ง"  ไม่ทันที่ตั้งตัว  ร่างของสองก็ถูกคนตัวสูงอุ้มขึ้น  สองเอาขากอดหนึ่งไว้แน่น  ไม่คิดว่าหนึ่งจะเล่นอะไรแผลงๆแบบนี้
 
                   หนึ่งอุ้มเจ้าลูกลิงแสนสวยของเขาตรงไปยังมือถือเจ้าปัญหาที่ยังคงทั้งสั่นทั้งแผดเสียงดังอย่างไม่เกรงใจ  เขาหยิบมือถือขึ้นมาจากชั้นใส่หนังสืออ่านเล่น  มันถูกออกแบบให้ด้านล่างเป็นชั้นใส่หนังสือ  ส่วนบนทำเป็นพื้นเรียบไว้วางของ  ความสูงของมันจึงไม่มากนัก  ซึ่งก็เหมาะพอดีที่จะให้เจ้าลูกลิงของเขานั่งพักชั่วคราว

                   "อ๊ะ.."  เสียงอุทานเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากเล็ก  หลังจากที่ถูกหนึ่งปล่อยตัวลงบนนั้น แล้วก็จัดการล็อกไว้ไม่ให้ขยับไปไหน  หนึ่งได้โอกาสกลับมาอยู่ระหว่างขาอ่อนขาวๆอีกครั้ง  เจ้าของขาสวยคู่นี้กำลังแก้มแดงระเรื่อ หนึ่งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูพอเห็นชื่อก็ยื่นให้คนตัวเล็กทันที  สองพาซื่อรับมือถือจากคนตัวสูงมาอย่างว่าง่าย  กดรับเสร็จเรียบร้อยก็เพิ่งเห็นว่าคนที่โทรมาคือคนที่บ้านของหนึ่งนั่นเอง  สองจำได้ดีนั่นคือเสียงของบิดาของคนตัวสูง

                   "อื้อ..นี่มันคุณพ่อนี่  เอามาให้สองทำไม"ลิงแสนสวยบ่นอู้อี้ รีบเอามือปิดลำโพงไว้แน่น

                   "คุยให้พี่ทีนะ  คุณพ่อคงโทรมาเรื่องงาน  ตอนนี้พี่ไม่มีสมาธิ สองก็รู้"  สายตาระยิบระยับแถมบ่งบอกถึงอาการบางอย่าง ทำเอาคนตัวเล็กขนลุกซู่  ให้ตายเถอะ..อยู่ดีๆสองก็ต้องมาเป็นโอเปอเรเตอร์จำเป็น

                   "ฮัลโหล...สวัสดีฮะ"

                   "อ้าว  สองเหรอ  ขอลุงพูดกับหนึ่งหน่อยสิ"

                   "ฮะ  อ๋อ พี่หนึ่งเหรอฮะ อื้อ..อะ...เอ่อ..พี่หนึ่ง  พี่หนึ่งทำงานอยู่ฮะ"  คนตัวเล็กไม่ค่อยมีสมาธิกับคู่สนทนาเท่าไหร่  ก็จะอะไรซะอีกล่ะ  ตอนนี้สองโดนก่อกวนไปทั่ว ริมฝีปากของใครบางคน เดี๋ยวก็แอบเข้ามาไซ้ที่ซอกคอ  เดี่ยวก็ขบเม้มลงบนเนื้อนวล  บางทียังทำเสียงหน้าอายอีกด้วย  สองกลัวว่ามันจะดังเข้ามือถือ แถมคนที่โทรมายังเป็นถึงผู้ใหญ่คนสำคัญ ไม่ว่าท่านจะพูดอะไร  สองก็ต้องตั้งใจฟัง  พยายามเอามือถือแนบหูให้มากที่สุด  แต่ก็รู้สึกว่าจะไม่มีกระจิตกระใจกับการสนทนาโต้ตอบเลย

                   "อ้าวว  มันทำงานอยู่เหรอ  ขอลุงพูดกับมันหน่อย"

                   "เอ่อ  ตะ  ตอนนี้ยังไม่ได้ฮะ"

                   "อ้าว  ทำไมล่ะ"  คนปลายสายยังไม่ลดละ

                   "คือ  เอ่อ  คือ พี่หนึ่งอยู่ในห้องน้ำฮะ อื้อ..อะ"  เอาอีกแล้ว คนตัวใหญ่จอมซุกซนก่อกวนสองอีกแล้ว  ปลายลิ้นร้อนของใครบางคนกำลังสัมผัสที่ยอดอกของสอง  มืออีกข้างของสองกำลังขยี้ผมของหนึ่งอย่างรัญจวน

                   "นี่มันยังไงกันล่ะลูก  ตกลงว่าหนึ่งมันจะทำงานหรือว่าเข้าห้องน้ำ  แล้วนี้อยู่ไหนกันแน่ ทำไมสายมันดังกึกๆกักๆตลอดเลย"
           
                   "ฮื่อ...อ๊ะ  คือ  พี่หนึ่งทำงานฮะ  แล้วก็เพิ่งลุกไปเข้า..อื้อ..ห้องน้ำ  คือ  สองจะบอกว่าพี่หนึ่งเพิ่งเดินเข้าห้องน้ำเมื่อกี้นี้เองฮะ  สองเรียกไม่ทัน"  เจ้าลิงพูดลิ้นพันกันยุ่ง  พยายามเรียบเรียงประโยคอย่างยากลำบาก  ใครบางคนยังหยอกล้อกับยอดอกของลิงแสนสวย

                   "มันเข้าไปทำอะไรล่ะ  นานมั้ย  ลุงรอได้"  ตายล่ะ  ท่าทางฝ่ายนั้นจะจริงจังซะด้วย  คราวนี้คนตัวเล็กจะทำยังไง

                   "เอ่อ..พะ พี่หนึ่งอาบน้ำฮะ  ไว้เดี๋ยวคุณลุงกรุณาโทรมาใหม่นะฮะ  เดี๋ยวสองบอกพี่หนึ่งให้"  ปากก็พูดอยู่กับปลายสาย  ส่วนมือที่ว่างก็จัดการปิดปากซุกซนของคนที่ไม่ยอมรับโทรศัพท์ของตัวเอง  แต่แล้วลูกลิงก็ต้องแอบทำตาโต  เมื่อมือข้างนั้นโดนตรวจสอบเข้าให้แล้ว  ลิ้นร้อนๆกำลังไล้ไปตามร่องนิ้วเรียว    ลิ้นช่างสำรวจลากไปจนถึงนิ้วนางที่มีแหวนทองคำขาวประดับเพชรน้ำงาม

                   "อึ๊........."  คนตัวล็กเม้มปากแน่น  พยายามไม่ให้เสียงครางเล็ดลอดออกมา

                   "เอางั้นเหรอ ได้ๆ  งั้นเดี๋ยวลุงโทรใหม่พรุ่งนี้เลยแล้วกัน  บอกมันด้วยเดี๋ยวเ้ช้าๆลุงโทรไปหา ลุงจะให้มันติดต่อกับเลขาลุงที่ทำงาน  จะได้รู้ว่าต้องทำอะไรบ้าง  เอ้อ...เดี๋ยวนะ  แม่เค้าจะคุยด้วย"

                   (อ๋า......แย่แล้วๆ)  คนตัวเล็กคิดในใจ  อุตส่าห์แอบโล่งอกนึกว่าจะได้วางสายซะที  ก็ตอนนี้มันไม่เหมาะที่จะคุยโทรศัพท์เลยจริงๆ  สองกำลังโดนหนึ่งแกล้งอีกแล้ว

                   "สอง...สองลูก"  นั่นไง  เสียงคุณแม่ดังออกมาแล้ว  สองรีีบเอามือถือแนบหู

                   "ฮะ...สองพูดฮะ  คุณแม่"

                   "คือแม่จะถามว่า  เดี๋ยวกลับมาสองไปนอนกับพี่หนึ่งชั่วคราวได้มั้ยลูก  พอดีพวกเจ้าต้อมกับตูนเค้าจะมานอนที่บ้าน"  มารดาของหนึ่งหมายถึง ลูกชายของพี่ใหญ่สุดในครอบครัวนี้  พี่ชายของหนึ่งนั่นเอง  โดยปกติ  ถ้าช่วงปิดเทอม บางสัปดาห์ หลานๆก็จะได้มาค้างที่บ้านของปู่กับย่า  วิ่งเล่นเสียงดังกันจนบ้านแทบแตกทุกที  เดิมทีห้องที่สองใช้จัดไว้เพื่อรับรองแขก  ส่วนห้องพี่ชายของหนึ่งจะถูกเก็บไว้เผื่อวันที่เจ้าตัวจะพาครอบครัวมาค้าง  ซึ่งปกติแล้วต้อมกับตูนจะได้นอนห้องรับรองแขกที่สองใช้อยู่ตอนนี้  ส่วนพี่ชายของหนึ่งก็จะได้นอนห้องที่เคยอยู่ แต่เพิ่มภรรยาของตนเองเข้าไปด้วยอีกคน

                   "อ๋อ  เอ่อ  ได้ฮะ  เดี๋ยวอีกสองอาทิตย์สองกับพี่หนึ่งก็กลับแล้วฮะ  ไว้เดี๋ยวสองไปย้ายของเองก็ได้ฮะ  จริงๆตอนนี้ไม่ค่อยเหลืออะไรแล้วล่ะฮะ"  ในห้องของสองมีแต่เสื้อผ้าบางชุดกับพวกตำราหนังสือเรียน

                   "อ๋อ  ไม่เป็นไรจ้ะ  เดี๋ยวแม่ให้แม่บ้านเค้าทำเลยนะ  ว่าแต่สองนอนกับพี่เค้าได้นะ"

                   "55+ได้ฮะ  ได้  ทำไมเหรอฮะ" คนตัวเล็กสงสัย

                   "ก็แม่กลัวตาหนึ่งจะแกล้งหนูน่ะ"

                   "55+ใช่ๆ  พี่หนึ่งชอบแกล้งสองประจำเลยฮะ"  คราวนี้ได้โอกาสฟ้องซะเลย  ขนาดตอนนี้สองยังโดนแกล้งเลย

                   "ตายแล้ว  จริงเหรอจ๊ะ  เดี๋ยวกลับมาจะหยิกให้พุงเขียวเลย"  เสียงคุณแม่หมั่นไส้คนที่ถูกกล่าวถึงเต็มที

                   "ฮะ  ดีเลยฮะ55+คุณแม่อย่าออมแรงนะฮะ  คนนิสัยไม่ดี ต้องหยิกให้ร้องจ๊ากเลย" คนตัวเล็กชอบใจที่มารดาของหนึ่งเข้าข้าง

                   "ฮึ  เดี๋ยวหนูคอยดูนะลูก"  เสียงหญิงสูงวัยพูดอย่างมาดมั่น

                   "ฮะ..อ๊ะ..อึ๊"  คราวนี้สองถึงกับต้องเอามือปิดปาก  ก็ใครบางคนน่ะสิ  คงรู้ตัวแล้วว่าโดนพาดพิงเข้าอย่างแรง  เลยจัดการเอาคืนซะก่อน  ตอนนี้เรียวขาเล็กถูกจับแยกออก  สะโพกบางถูกช้อนให้เบียดเข้าหาร่างกำยำ  คนชอบแกล้งขยับสะโพกของตัวเองบดเบียดกับคนที่นั่งอยู่บนชั้นหนังสือหมิ่นเหม่  ตรงนั้นของคนตัวสูงยังมีกางเกงผ้ายืดกางกั้นอยู่  สองสัมผัสได้ถึงความโอฬารที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน  เนื้อผ้ายืดบางเบาเริ่มซึมซับของเหลวบางอย่างที่ซึมยืดออกมา  ของเหลวนั้นยังซึมติดมากับน้องชายของสอง  ในช่วงที่โดนกะทบบดเบียดกันอยู่นั่นเอง...

                   หูตาของสองกำลังอื้ออึง  ในมือยังมีมือถือของหนึ่งแนบหู  แต่คนตัวเล็กไม่รู้หรอก  ว่ามารดาของหนึ่งพูดอะไรกลับมาบ้าง  ตอนนี้สติสตังล่องลอยไปแล้ว  รับรู้ได้แต่เพียงตรงส่วนด้านล่างที่ยังกระทบเนิบนาบด้วยฝีมือโยกย้ายของคนที่เป็นหลักให้สองยึด  มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ได้ยินปลายสายเรียกเสียงดัง

                   "สอง   สองลูก...เป็นอะไรรึเปล่าจ๊ะ" 

                   "ปะ..เปล่าฮะ"

                   "งั้นแม่ไม่กวนแล้วนะ..แค่นี้นะลูก"

                   "ฮะ..สวัสดีฮะ"  พอจบการสนทนาได้สองก็แทบจะทำมือถือร่วงลงพื้นทีนที  ก็คนตัวสูงน่ะกำลังทำอะไรบ้างก็ไม่รู้  มันเยอะแยะไปหมด  สองได้แต่รู้สึกเสียวซ่านแอ่นสะโพกเข้าหา  มันวาบหวิวเร่าร้อนแทบขาดใจเลยทีเดียว

                   มือถือในมือของสองถูกใครบางคนคว้าเอาไป  ก่อนที่จะลอยละลิ่วไปตกลงบนโซฟาใกล้ๆอย่างหมิ่นเหม่
 
                   "อื้อ...พี่หนึ่งอ่ะ  คราวหลังไม่เอาแล้วนะ  สองไม่คุยให้แล้วถ้าแกล้งแบบนี้อ่ะ"  ใบหน้าเล็กบูดบึ้ง  แต่ดวงตายังหวานฉ่ำด้วยรสรัก  แขนขาวๆกำลังยันแผงอกหนา  ไม่ยอมให้เข้าใกล้

                   "ก็พี่คุยไม่ไหว...แต่ให้รอเฉยๆก็ไม่ไหว  สองไม่เข้าใจพี่เหรอครับ"  คนตรงหน้าบอกด้วยดวงตาหยาดเยิ้มพอกัน  เสียงทุ้มแหบพร่าเว้าวอน

                   "ไม่รู้อ่ะ...ไม่รู้เรื่องด้วยหรอก"  คนตัวเล็กไม่สนใจ

                    แต่ไม่ทันที่จะต่อว่าอะไรได้อีก ร่างเล็กก็ถูกอุ้มขึ้น  สองจำต้องกอดคอหนึ่งเป็นลูกลิงอีกครั้ง  ตอนนั้นเองก็รู้สึกว่าด้านล่างเผชิญเข้ากับบางสิ่ง  สองเพิ่งสัมผัสถึงมันได้อย่างถนัด  ถึงแม้ว่ามันยังถูกเก็บไว้ในกางเกงผ้ายืด  แต่ตอนนี้มันก็คับใหญ่อย่างเต็มที่ทั้งยังชุ่มฉ่ำยาดเยิ้ม และกำลังกระทบถูกแถวๆร่องหนั่นเนื้อขาวๆของสอง

                   "อ๊ะ..อื้อ..พี่หนึ่ง"

                   "เห็นมั้ยล่ะ  ก็บอกแล้วไง  ตอนนี้พี่คุยกับใครไม่รู้เรื่อง  นอกจากสองคนเดียว เชื่อพี่รึยัง  คราวนี้จูบพี่หน่อยนะครับ คนดี"  เสียงแหบพร่าและสายตาเว้าวอนทำเอาสองใจอ่อน

                   คนตัวเล็กมอบจูบให้คนตัวสูงทั้งๆที่ยังถูกอุ้มเป็นลูกลิง  หนึ่งรีบรับรสจูบแสนหวาน ปลายลิ้นเข้าดูดดื่มน้ำหวานจากริมฝีปากสีสวย  เสียงแห่งเสน่หายังดังให้ได้ยินคล้ายเสียงเพลงที่ช่วยพัดพาระบำแห่งรักให้พริ้วไหว  เสียงเพลงเริ่มเร่าร้อน  ระบำรักก็เริ่มดุเดือด  ลูกลิงแสนสวยถูกพาไปยังห้องนอน  ก่อนที่จะถูกหย่อนลงบนเตียงกว้างใหญ่นุ่มสบาย  ร่างขาวเปลือยเปล่ากำลังพันเกี่ยวกับผ้านวมสีขาวสะอาดผืนโต  ทั้งน่ารัก  ทั้งเย้ายวน












เอาไปแค่นี้ก่อนนะ  ไม่ไหว  คันมากเลยอ่ะ  เดี๋ยวมาต่อนะ  ขอบคุณผู้อ่านทั้งกลาย

[โน๊อา]

มา  น้องวัน โดยเฉพาะ ชิ ชิ

[Piaanie]

สงสารคนแต่ง พิมพ์ไปเกาไปหรือป่าวนี่ ถ้ามันเป็นนานแล้วไปหาหมอดีกว่าไม๊คะ ปล่อยไว้ตัวจะลายเป็นตุ๊กแกเอานะ 

[Whatever it is]

เหอะๆ คนแต่งพยายามมากเลยอะ หุๆ สู้ๆน้า รออ่าน อิๆ

ว่าแต่ไปหาหมอน่าจะดีกว่าน้า 

[nn~~NN]

อ่านไปคันไปด้วยเลย   
พักผ่อนแล้วหายไวๆนะคะ

[debubly]

จบอีกแล้ว


ขอบคุณมากนะคะ

[minmin96]

  คนเขียนคันตัว...แต่คนอ่านคันหัวใจมากกว่า(เล่นตัดฉับเลย)

[tawan]

รอนั่งรอนอนรอ

หลังจากได้บ้านสวยกลับมา

 

[cancan]

จัดรูปให้ก่อนนะ  อิอิ

http://www.4shared.com/embed/38155684/13c155b5





Artist : Chris Brown
Album :
Title : With you


I need you boo
I gotta see you boo
And there's hearts all over the world tonight
Said there's hearts all over the world tonight
I need you boo
I gotta see you boo
And there's hearts all over the world tonight
Said there's hearts all over the world tonight

Hey lil mama, ooh you're a stunner
Hot little figure, yes you a winner, and
I'm so glad to be yours
You're a class of your own and
Ooh little cutie, when you talk to me
I swear the whole world stops
You're my sweetheart and
I'm so glad that you're mine
You are one of a kind, and
You mean to me what I mean to you
And together baby there is nothing we won't do

* 'Cause if I got you
I don't need money
I don't need cars
Girl you're my heart

And oh, I'm into you and
Girl no one else would do
With every kiss and every hug
You make me fall in love
And now I know I can't be the only one
I bet there's hearts all over the world tonight
With the love of their life who feel
What I feel when I'm with you, with you, with you, with you, with you... girl
With you, with you, with you, with you, with you... Oh girl

I don't want nobody else
Without you there's noone left, and
You're like Jordans on Saturday
I gotta have you and I cannot wait now
Hey lil shorty, say you care for me
You know I care for you
You know that I will be true
You know that I won't lie
You know that I will try
Be your everything

[Repeat *]

Oh, I'm into you and
Girl no one else would do
With every kiss and every hug
You make me fall in love
And now I know I can't be the only one
I bet there's hearts all over the world tonight
With the love of their life who feel
What I feel when I'm with you, with you, with you, with you, with you... ohhh
With you, with you, with you, with you, with you... Yeah

And I will never try
To deny that you are my whole life
'Cause if you ever let me go
I would die so I won't run
I don't need another woman
I just need you or nothing
'Cause if I got that
Then I'll be straight
Baby you're the best part of my day

I need you boo
I gotta see you boo
And there's hearts all over the world tonight
Said there's hearts all over the world tonight
They need their boo
They gotta see their boo
Said there's hearts all over the world tonight
Hearts all over the world tonight

And oh, I'm into you and
Girl no one else would do
With every kiss and every hug
You make me fall in love
And now I know I can't be the only one
I bet there's hearts all over the world tonight
With the love of their life who feel
What I feel when I'm with you, with you, with you, with you, with you... ohhh(girl)
With you, with you, with you, with you, with you... ohhh
With you, with you, with you, with you, with you...
With you, with you, with you, with you, with you...
Baby yeah



                                                                                 

[cancan]

สุดท้าย..  ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกคนอ่านมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  อิอิ เยอะไปป่าว  ขอบคุณที่ติดตามเน้อๆๆๆๆๆ    จบเรื่องนี้เดี๋ยวจะให้ท่านโมฯย้ายไปห้องจบนะ  ใครสนใจยังมีเรื่องที่ยังวิ่งเล่นอยู่ในบอร์ดนี้  ชื่อ  เจ้าหางฟูกับนายจอมโหด (มาร์คXเตย(ติ่มซำ))  เอ่อ  เหอๆ แล้วก็อีกเรื่อง  ที่เริ่มต้นไม่ค่อยดีเท่าไหร่  กำลังหาทางปรับปรุง ยังไม่บอกชื่อละกัน  เพราะตั้งใจจะเปลี่ยนชื่อใหม่อ่ะ  เปลี่ยนชื่อแล้วคงเห็นมันขึ้นมาวิ่งเล่นอยู่หน้าต้นๆ  คนเขียนคือ cancan  ยังไงก็ฝากเรื่องที่เหลือด้วยน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา  ขอบคุณมากๆเลย  จุ๊บๆ  จ๊วบๆ  ม๊วฟๆ  เดี๋ยวอ่านกันแล้วกลับมาบวกหนึ่งให้ทุกคน  ขอให้แฟนสวยแฟนหล่อนะ  อิอิ





ช่างสุดท้าย....ตอนพิเศษ แหวนทองคล้องใจ


                 

                  หนึ่งมองร่างบางตรงหน้า  คนตัวเล็กนอนตะแคงหายใจสะท้อนจนร่างสั่นไหว  ดวงหน้าใสหยาดเยิ้มไปด้วยไอรัก  แต่สิ่งที่ทำให้เขาแทบบ้าก็คือ  บั้นท้ายงามงอมที่กำลังเผยช่องทางสีหวานระหว่างหนั่นเนื้อ  ช่องทางนั้นกำลังขยับ  ขาอ่อนขาวๆบิดส่ายเล็กๆ  ตรงโคนขาอ่อนยังมีน้ำใสหยาดเยิ้มสะท้อนมันวาวให้เห็น 

                  หนึ่งแอบกลืนน้ำลาย  เผลอเอาลิ้นเลียริมฝีปากที่แห้งผาก  มันก็หลายวันแล้วสินะ  ที่เขาต้องสะกดกลั้นอารมณ์ภายใน  ยิ่งคนตัวเล็กเจอเรื่องร้ายแบบนั้น  เขายังจะกล้าล่วงเกินอีกเหรอ  เพียงเท่านั้นหนึ่งเองก็ยังไม่แน่ใจว่า ตอนนี้จิตใจของคนรักยังพร้อมสำหรับกิจกรรมแบบนี้แค่ไหน  คนตัวเล็กจะทนได้นานแค่ไหน  ไม่ใช่พอเข้าด้ายเข้าเข็มก็เกิดเปลี่ยนใจขึ้นมา  คราวนี้คงกลายเป็นเรื่องแน่ๆ  เพราะมันอาจจะทำให้เด็กน้อยของเขากลัวไปตลอดชีวิตเลยก็ได้ 

                 ไม่มีทาง....

                 เขาไม่ยอมให้มันเป็นแบบนั้นเด็ดขาด ยังไงๆก็มาถึงขั้นนี้แล้ว  เขาจะทำให้ร่างบางลืมสัมผัสเลวร้ายนั้น  คนตัวเล็กจะต้องจดจำสัมผัสของเขาคนเดียว  ทั้งร่างกายนั้นและหัวใจดวงนั้นจะไม่เหลือพื้นที่ไว้ให้ใครได้อีก  นอกจากเขาแต่เพียงผู้เดียว

                 สองรู้สึกปั่นป่วน  ตอนนี้ร่างกายกำลังต้องการบางสิ่ง  สัมผัสอบอุ่นที่แสนวาบหวาม  สัมผัสของคนๆนั้น  สองอยากให้ร่างสูงโน้มลงมาเสียที  อยากให้กอด  อยากได้รับบทจูบที่แสนเร่าร้อนและอ่อนหวานในคราวเดียวกัน  มีเพียงแค่นี้เท่านั้น  สิ่งนี้เท่านั้นที่จะช่วยให้สองลืมเรื่องไม่ดีได้  อยากจำได้อีกครั้ง  ความรู้สึกเต็มอิ่มที่มีคนตัวสูงอยู่ข้างใน  แม้ลึกๆยังหวาดหวั่นว่าตนเองจะทนได้มากแค่  แต่ก็อยากหาย  อยากลืมฝันร้ายที่คอยก่อกวน

                 สองมองคนที่ยืนอยู่ปลายเตียง  ดวงตาหวานปรือปรอยเห็นคนตัวสูงค่อยๆเลิกเสื้อกล้ามของตัวเอง  ก่อนยกขึ้นเพื่อถอดออก  ร่างกายกำยำปรากฏแก่สายตา  กล้ามอกหนาๆกำลังกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจ  สองเห็นหน้าท้องของหนึ่งเกร็งจนเห็นกล้าม  คงเพราะกำลังสะกดอารมณ์บางอย่าง  อารมณ์ที่เก็บกักไว้  เพียงเพราะรอให้คนตัวเล็กอนุญาต

                 คนตัวใหญ่ค่อยๆโน้มกายลงบนพื้นเตียงที่ยวบลงตามน้ำหนัก  ร่างสูงค่อมร่างเล็กที่ยังคงนอนตะแคง

                 "ช่วยพี่หน่อยครับ.."

                 หนึ่งให้คนตัวเล็กนอนคว่ำ  ก่อนจะช้อนบั้นท้ายเย้ายวนขึ้นมาหา

                 "อ๊ะ...อื้อ  พี่หนึ่ง  อย่า  มันสกปรก"

                 "หึๆ..."  คนตัวสูงหัวเราะเบาๆ  ไม่ฟังเสียงหวานๆที่ทัดทาน  ใบหน้าคมคายฝังลงบนหนั่นเนื้อ  ปลายลิ้นร้อนควานหาช่องทางสีหวาน  ไล้วนอยู่ตรงรอยแยกเพื่อให้ชุ่มฉ่ำมากขึ้นก็แทรกดันเข้าไป  บั้นท้ายงามงอนสะดุ้งอยู่ในอุ้งมือแข็งแรง

                 "อื้อ..อ๊ะ" เสียงครางหวานๆดังออกมาอีกแล้ว

                 ลิ้นร้อนเข้าสำรวจภายใน ผนังนุ่มด้านในชุ่มฉ่ำ  ควานหาจุดอ่อนไหวแถวนั้น ลิ้นเรียวแหลมฉกเบาๆที่เนื้อนุ่ม

                 "อึ๊..อื้อ.."  เจ้าของบั้นท้ายส่งเสียงครางเล็กๆ  ร่างน้อยสั่นไหว  สองเข่าแยกออกจมลงไปบนพื้นเตียงหนานุ่ม  ใบหน้าเล็กแนบชิดอยู่บนหมอนใบใหญ่ส่ายไปมาไม่ยอมหยุด  ฝ่ามือบางยังกำหมอนไว้แน่น  ตอนนี้อาการเสียวซ่านแล่นไปทั่วสรรพางค์  โดยเฉพาะส่วนท้ายที่โด่งขึ้นตอบรับสัมผัสเย้ายวนที่อีกคนมอบให้

                 หนึ่งไล้ลิ้นหนักหน่วงมากขึ้น  เสียงครางหวานๆทำให้เขาเร่าร้อน  ตอนนี้ด้านในกำลังกระตุกตอบรับลิ้นของเขา  ฝ่ามือใหญ่เลื่อนไปเกาะกุมน้องชายของคนตัวเล็ก เลื่อนมือลงมานวดเบาๆที่ด้านล่างของมัน ก่อนจะรูดขึ้นอย่างช้าๆแล้วก็รูดลงอีกครั้ง  ในมือของเขาทั้งชุ่มฉ่ำทั้งลื่นไหล  รับรู้ถึงห้วงหายใจที่ถี่กระชั้น  เสียงครางหวานๆเริ่มดังขึ้น  หนึ่งกำลังช่วยคนตัวเล็กทั้งด้านหน้าและด้านหลัง สะโพกบางขยับบ้างแล้ว 

                 "อย่างเกร็งนะ  พี่จะใช้นิ้วก่อนนะ"

                 "อื้อ..."  คนตัวเล็กรับคำเสียงอู้อี้  รู้สึกว่าช่องทางด้านหลังลื่นขนาดนั้นก็คิดว่าคงไม่เจ็บเท่าไหร่

                 หนึ่งค่อยๆดันนิ้วชี้เข้าไป  ปากทางยังคงตึงอยู่บ้าง

                 "อ๊ะ..อื้อ..."  สองจิกมือลงบนหมอนแน่น  รู้สึกเจ็บที่ด้านหลังแต่ยังพอทนได้  เพราะสัมผัสนั้นค่อยเป็นค่อยไป  ไม่จาบจ้วง

                 "เก่งครับ"  คนตัวสูงกล่าวชม  สองรู้สึกว่ากำลังโดนคางสากๆไล้ที่แผ่นหลัง  ริมฝีปากของคนๆนั้นกำลังไล่จูบไปตามแผ่นหลัง  รู้สึกดีจนลืมเจ็บ

                 "อื้อ...พี่หนึ่ง" คราวนี้ริมฝีปากสีสวยครางชื่อของคนตัวสูง

                 "ข้างในนุ่มจัง"  หนึ่งกำลังพูดเรื่องหน้าอาย  นิ้วแข็งแรงขยับเข้าออกช้าๆ  ควานหาจุดอ่อนไหวที่อยู่ลึกลงไปอีก  ด้านหน้าก็เกาะกุมน้องชายของสองที่ชุ่มฉ่ำ แถมยังขยับมือจนเกิดเสียง

                 "อื้อ...พี่หนึ่ง"  คนตัวเล็กขยับสะโพกเคลื่อนไหวตาม  รู้สึกเสียวจนทรมาน  ด้านหน้าที่คับพองถูกโอบอุ้มด้วยคนด้านหลัง   ภายในกำลังปั่นป่วน อารมณ์พิศวาสที่ถูกก่อกวนกำลังไต่เดี่ยๆขึ้นยอดผา

                 "บอกพี่หน่อย  เท่าไหร่แล้ว"

                 "ฮื่อ...สะ..สองงงง อ๊าาา อื้ออ"    เสียงคนตัวเล็กตอบกลับมา

                 "ผิด..  สามต่างหากล่ะ"  คนตัวสูงเฉลย  สองไม่รู้ว่าหนึ่งใส่อีกสองนิ้วเข้ามาตอนไหน  แต่รู้สึกอยู่ตรงด้านใน  นิ้วของหนึ่งกำลังเคลื่อนเข้าออกช้าๆแต่หนักหน่วง  พอรู้สึกมันเสียดสีโดนจุดที่ไวต่อสัมผัส  ก็ต้องรีบแอ่นกายเชิดบั้นท้ายเพื่อให้ได้รับรู้ความเสียวซ่านมากขึ้น  แต่ดูเหมือนว่าคนตัวสูงจะไม่ยอมเข้าใกล้อย่างจริงจังเสียที  สะโพกบางเลยขยับเข้าหาซะเอง  แต่แล้วจู่ๆ  นิ้วของหนึ่งก็ถูกดึงกลับออกไป คราวนี้คนตัวเล็กถูกจับให้นอนหงาย    สองรู้สึกเสียดายสัมผัสเมื่อครู่ทั้งที่ขาพับขาอ่อนไปหมดแล้ว

                 "แยกขาให้พี่หน่อยครับ"  เสียงนุ่มทุ้มกระซิบที่ข้างหู  คนตัวเล็กว่าง่ายจัดการแยกขาออกให้คนตัวสูงเข้าใกล้ร่างกายกำลังจะแนบชิดกันมากขึ้น  คราวนี้หนึ่งยอมอวดโฉมเจ้าสิ่งนั้น  คนตัวเล็กเห็นแล้วก็ต้องทำตาโต ก็ตอนนี้น่ะมันขยายออกเต็มที่  ตรงปลายยอดยังชุ่มฉ่ำหยาดเยิ้ม  บ่งบอกอารมณ์ของคนตัวสูงที่กำลังกระเจิดกระเจิงไม่แพ้สองเลยทีเดียว

                 หนึ่งจัดการแยกขาอ่อนคู่งาม  แล้วดันมันจนหัวเข่าชิดอกน้อยๆของสอง   คนตัวเล็กร่วมมือโดยการจับขาทั้งสองข้างของตัวเองไว้  ตอนนี้สองอยู่ในท่าที่หน้าอายเหลือเกิน

                 "พะ..พี่หนึ่ง  เบาๆนะ"  ดวงตาหวานฉ่ำยังคนหวาดระแวง

                 "ไม่ต้องกลัวนะ  อย่าเกร็งนะครับ"  สิ้นเสียงทุ้มๆนั่นไม่นานนัก  สองก็รู้สึกถึงอะไรแปลกปลอมบางอย่าง  กำลังดันเข้ามาที่ช่องทางด้านหลัง 

                 เจ็บ...เจ็บเหลือเกิน

                 คนตัวเล็กนิ่วหน้า  มือสองข้างที่จับขาของตัวเองไว้จิกเล็บลงไปบนเนื้อ

                 "พี่หนึ่ง  พี่หนึ่ง  พอก่อน"  เสียงเล็กๆเริ่มโวยวาย ส่ายหน้าไปมาบนหมอน  น้ำใสๆไหลรินลงมาตามแก้มแดง

                 "ชู่ว์...ไม่เป็นไรนะ  สองอย่าเกร็งนะครับ  ไม่เจ็บหรอก  จำไม่ได้เหรอ ครั้งก่อนๆสองไม่เจ็บเลยซักนิด" หนึ่งพยายามปลอบ  ก้มลงเอาลิ้นไล้เลียหยาดน้ำบนแก้มใส

                 "ไม่รู้  สองไม่รู้  เมื่อก่อนไม่เห็นเจ็บขนาดนี้เลย  พะ พอก่อน  พี่หนึ่ง"  คนตัวเล็กโวยวาย  สองมือหันกลับมายันอกหนาออกห่าง

                 หนึ่งโน้มกายเข้าชิด  เขายังคงพยายามสอดประสาน  หนึ่งขบกราม นิ่วหน้า  เพราะคนข้างล่างกำลังตกใจ  เลยเกร็งตรงส่วนนั้น  ตอนนี้เขาอยู่ข้างในแล้ว  เพียงแต่สอดใส่ได้ไม่เต็มที่  มันคับเหลือเกิน  แถมยังบีบของหนึ่งแทบแหลกสลายอยู่ภายใน  หนึ่งรีบก้มลงเอาปลายคางสากไล้ซอกคอขาวๆ  งับเบาๆเรื่อยขึ้นไปถึงติ่งหู  ก่อนแลบเลียใบหูสวย  หนึ่งวนเวียนเข้ามาลิ้มลองความหอมหวานจากริมฝีปากคู่เล็กที่เผยอออก  ลิ้นเรียวสอดเข้าไปควานหาความชุ่มฉ่ำภายใน  รสจูบที่ร้อนแรงทำให้คนตัวเล็กถึงกับครางอื้ออึงในลำคอ  คนตัวเล็กผวาเข้ากอดบ่าแข็งแรงของคนด้านบนไว้แน่น
         
                และตอนนั้น  คนตัวสูงก็ได้โอกาสแทรกเรือนกายเข้าไปได้จนสุด  ความเจ็บปวดแบบกะทันหันทำให้คนตัวเล็กเชิดหน้า  สองมือที่เกาะบ่าหนาจิกเล็บลงบนเนื้อ  จนเกิดรอยเล็บสิบนิ้วเป็นทางยาวที่แผ่นหลังของคนตัวสูง 

                หนึ่งไม่สนใจอาหารเจ็บปวดแสบร้อนที่ไหล่ด้านหลัง  เขายังคงพยายามปลอบประโลมร่างบาง  พอเห็นจังหวะหายใจเริ่มเป็นปกติ  เสียงครางหวานๆก็กำลังเล็ดลอดออกมาให้ได้ยินอีกครั้ง  ส่วนที่สอดประสานกันเริ่มผ่อนคลาย  หนึ่งค่อยๆโยกสะโพกช้า  น้องชายของเขากำลังสำรวจช่องทางสีหวานที่ภายใน  ที่ๆคุ้นเคย  รับรู้ถึงทุกส่วนที่อ่อนไหว  เขาจดจำได้เป็นอย่างดี  ว่าต้องลงแรงตรงส่วนไหน  ถึงจะสร้างอารมณ์รักของคนตัวเล็กให้เร่าร้อนลุกไหม้ไปด้วยกัน

                "อ๊ะ...อ๊าาา "สองครางออกมา  เล็บยังจิกอยู่ที่บ่าหนา  ไม่ได้รู้สึกเจ็บแล้ว  เพียงแต่ตอนนี้กลับเสียวซ่านจนแทบทนไม่ไหว  ใครบางคนกำลังซอยสะโพกลุกล้ำถึงด้านใน  สองรับรู้ได้ถึงรูปร่างของมัน  การเคลื่อนไหวที่คุ้นเคย  จริงๆแล้วคนตัวเล็กโหยหามันเหลือเกิน  ตอนนี้ไม่กลัวอีกแล้ว  กลับรู้สึกดีที่มีคนตัวสูงอยู่ข้างในนั้น  เหมือนต้นไม้แห้งเหี่ยวที่ได้น้ำชุ่มฉ่ำ  การเคลื่อนไหวของคนตัวสูงทำเอาสองแทบบ้าคลั่ง  เสียงครางกระเส่าสร้างอารมณ์รักให้ร้อนแรง

                สะโพกแข็งแรงกำลังโยกย้ายสอดประสานที่ภายใน  ความหยาดเยิ้มชุ่มฉ่ำก่อให้เกิดเสียงบางอย่างที่หน้าอาย  สะโพกเล็กยังคงท้าทายผู้ที่ลุกล้ำ  ยอมให้กระทบกระแทก  แล้วก็ตอดรับจากข้างใน  คล้ายจะดึงดูดสิ่งนั้นเอาไว้ไม่ให้เคลื่อนเข้าออกโดยง่าย 

                "อึก..." หนึ่งคำรามเบาๆในลำคอ  รู้สึกว่าประสาทการรับรู้กำลังพุ่งตรงไปที่ส่วนล่าง  เขาออกแรงกระทบแทงมากขึ้น  ทั้งรวดเร็วและถี่กระชั้น  เสียงน่าอายยังดังให้ได้ยินไม่ขาดสายปะปนไปกับเสียงครางหวานๆไพเราะรื่นหู

                "พะพี่หนึ่ง  สองไม่ไหว  จะออกแล้ว" คนตัวเล็กกระสับกระส่ายบอกเขา

                "พร้อมกันนะครับ"  หนึ่งกระซิบบอกเสียงแหบพร่า  ก่อนสอดมือเข้าไปเกาะกุมน้องชายของคนตัวเล็ก  จัดการรูดมันอย่างรวดเร็ว  เป็นจังหวะเดียวกันกับส่วนนั้นที่กำลังเร่งเร้า 

                 สองเกาะบ่าหนาเอาไว้แน่น  เหงื่อเม็ดเล็กๆผุดขึ้นที่หน้าผากขาวมน  ความเสียวซ่านแล่นไปทั่วร่าง  โดยเฉพาะ ตรงกลางลำตัวทั้งด้านและด้านหลัง  หน้าท้องบางกำลังเกร็ง  ขาอ่อนทั้งสองข้างหนีบร่างสูงไว้แน่น

                 และตอนนั้นเอง...คนตัวสูงก็พาร่างบางในอ้อมกอดถึงฝั่งฝันพร้อมกัน

                 "อะ...อ๊าาาาาาาาาาาา" เสียงหวานๆกรีดร้อง  ใบหน้าใสเชิดขึ้น  สองมือจิกลงไปที่ไหล่ของหนึ่งเพื่อช่วยระบายอารมณ์ที่พุ่งทะลัก  น้ำสีขาวขุ่นเลอะไปทั่วทั้งหน้าท้องของร่างบาง

                 "อึก   อา...."เสียงของคนด้านบนคำรามต่ำๆอยู่ในลำคอ  น้ำร้อนๆถูกฉีดเข้าภายใน  มันมากพอจนไหลล้นออกมาที่ขาอ่อนเรียวสวยซึ่งกำลังสั่นระริก
                 
                 หนึ่งทรุดตัวลงบนร่างเล็ก  สองร่างหอบหายใจสะท้าน  พอรู้ว่าน้ำหนักของตัวเองอาจทำให้ใครบางคนอึดอัด  จึงพลิกกายลงมานอนด้านข้าง  จัดการคว้าเอวบางให้เข้าชิดใกล้    ยอมให้คนๆนั้นหนุนหน้าอกอุ่นๆของเขาแทนหมอน

                 "ขอบคุณครับ  สองของพี่น่ารักจัง"

                 "ฮื่อ...อะไรกันเล่า  หน้าอายจะตาย"  คนตัวเล็กบ่นอู้อี้  ดวงหน้าใสซุกแน่นลงบนอกอุ่น

                 "หึๆ  ไม่เห็นน่าอายเลย  น่ารักจะตาย  พี่ชอบฟังเสียงครางแบบนั้น  ได้ยินทีไรทนไม่ไหวทุกที  อยากกอดสองใจแทบขาด"

                 "บ้าๆ ไม่เอา  ไม่พูดแล้ว"  คนตัวเล็กเขินใหญ่แล้ว

                 นอนกอดก่ายกันอยู่สักพัก   ร่างบางชุ่มฉ่ำกลับทำให้ใครบางคนรู้สึกเกร็งขึ้นมาอีก
 
                 “พี่หนึ่ง!!!”  คนตัวเล็กอุทานขึ้นทันที  เมื่อน่องของตัวเองไปโดนเอาบางสิ่งของหนึ่งเข้า  มันขยายออกอีกแล้ว

                 “อื้อ..สองทำพี่”  หนึ่งพูดเสียงอู้อี้  ดวงตาฉ่ำเยิ้มสบตาโตหวานที่เบิกขึ้น

                 “ใครไปทำพี่หนึ่งกันล่ะ”

                 “ก็สองไง  สองทำให้พี่ควบคุมตัวเองไม่ได้” เสียงทุ้มออดอ้อน

                 “ฮื่อ...ทำไงล่ะที่เนี้ย!” คนตัวเล็กนิ่วหน้า  แก้มใสแดงก่ำ

                 “ทำให้พี่หน่อยนะ  นะครับ คนน่ารัก”

                 “อื้อ..ไม่ต้องปากหวานเลย”

                 “นะครับ  เดี๋ยวพี่ช่วยล้างตัวให้นะ” สายตาหวานฉ่ำออดอ้อน

                 “ฮื่อ  ก็ได้  หลับตาก่อน”  เสียงเล็กสั่ง
               
                 “โอเค ครับ “  หนึ่งยอมปิดตาลง  เขารับรู้ได้ถึงการเคลื่อนไหวของร่างเล็ก  ฝ่ามือของสองกำลังทาบอยู่บนหน้าท้องเป็นลอนของหนึ่ง  หนึ่งหายใจหนักหน่วง  ตอนนี้เริ่มจะทนไม่ไหวจริงๆซะแล้ว  ถ้าคนตัวเล็กยังชักช้าอยู่ล่ะก็  คงเป็นเขาเองนั่นแหละ  ที่ต้องคว้าร่างเบื้องบนลงมาฟัดให้หายอยากซะก่อน

                 หนึ่งสัมผัสได้ถึงน่องเรียวทั้งสองข้างที่ขนาบสีข้างของเขา  บั้นท้ายงามงอนกำลังแนบชิดเขาจากด้านบน

                 “อ๊ะ...พี่หนึ่ง  บอกให้หลับตาไง”  คนตัวเล็กรีบเอามือข้างหนึ่งปิดสายตาซุกซนของร่างสูง
                     
                 หนึ่งจับข้อมือบางข้างนั้น  ก่อนเอามันมาแนบที่ริมฝีปาก 

                 “ให้พี่เห็นเถอะนะ   สองทำให้พี่ทั้งที จะไม่ให้พี่เห็นเลยเหรอ ใจร้ายจัง  เร็วครับ  ห้ามทำหน้าบูด  พี่จะไม่ไหวแล้ว”  หนึ่งเสียงแหบพร่า  ปลายลิ้นเรียวเริ่มไล้เลียนิ้วเรียวสวยของสอง

                 “ฮื่อ..” พอเห็นหนึ่งทำแบบนั้นก็กลับกระตุ้นให้คนตัวเล็กกล้ามากขึ้น    สองไม่คิดเลยว่าพฤติกรรมที่หยาบโลนจะทำให้หัวใจของสองเต้นไม่เป็นจังหวะ  คนตัวเล็กหอบหายใจ  ตอนนี้ความอายกลับค่อยๆลดลง  สองอยากคอบครองเจ้านั่นแล้ว  มือบางจับมันไว้จ่อที่ช่องทางของตัวเอง  ช่องทางยังลื่นไหลหยาดเยิ้ม  ร่างบางค่อยๆทรุดกายลง  ปล่อยให้ส่วนนั้นของหนึ่งทิ่มแทงขึ้นมาจากด้านล่าง

                 “อ๊ะ...อ๊า...อึก...อ๊า” คนตัวเล็กครางหวานเพื่อระบายอารมณ์ที่ถูกเติมเต็มจากภายในอีกครั้ง

                 “สอง  สองของพี่น่ารักจัง”  หนึ่งพร่ำเพ้อไม่ยอมหยุด  ก็ดวงหน้าใสที่แดงก่ำหยาดเยิ้ม กำลังลอยเด่นอยู่ด้านบนตัวเขา  ผิวขาวๆกำลังสะท้อนตามแรงหายใจกระชั้น  เม็ดสีชมพูสดสองเม็ดตรงหน้าอก บางเริ่มเด่นตั้งแข็งกันอย่างไม่ยอมแพ้   ส่วนนั้นของคนน่ารักก็แข็งขันหยาดเยิ้ม   มือบางกำลังเลื่อนมาเกาะกุมตรงนั้น  ก่อนเริ่มขยับสะโพกเนิบนาบ

                 พอเริ่มขยับเสียงเพลงแห่งรักก็ดังขึ้นอีก   สะโพกบางโยกย้ายเริงระบำ   สะโพกแกร่งด้านล่างก็พลิ้วไหวไม่แพ้กัน  จังหวะรับสอดประสาน  เดี๋ยวถี่กระชั้นเดี๋ยวเชื่องช้า  พอรู้สึกว่าอารมณ์เริ่มพุ่งสูง  จังหวะแห่งรักก็กลับชะลอลง  ราวกับว่าต้องการยืดเยื้อช่วงเวลาหฤหรรษ์เอาให้นานที่สุด  แต่สุดท้ายก็ไม่อาจจะทัดทานอารมณ์ที่กระเจิดกระเจิงนั้นได้อีก  สะโพกเล็กโยกคลอนสั่นไหวรุนแรงขึ้น  เบื้องล่างก็พุ่งสวนรุนแรงไม่แพ้กัน  เสียงเพลงแห่งรักยังดังขับขาน  มือบางเลื่อนมาเกาะกุมส่วนหน้าของตนเอง 
   
                 สองจัดการเบื้องหน้าด้วยตนเอง  มือเล็กกำลังรูดส่วนนั้นอย่างรวดเร็ว  สะโพกก็ยังคงกระแทกกระทั้นสอดประสาน
         
                 “อ๊ะ...อึ๊....อ๊ะ..” เสียงหวานครางกระเส่า

                 “อา...ซี๊ด..อาส์  ดีจังเลยครับ  สองของพี่..อาส์...สุดยอดเลย”  หนึ่งพร่ำเพ้อเหมือนดังต้องมนต์  สะโพกของตนเองยังโยกพลิ้วไหวรับกับของคนตัวเล็ก

                 “พะ..พี่หนึ่ง  สอง  สองไม่ไหวแล้ว”

                 “พี่ก็ไม่ไหวเหมือนกันครับ... เต็มที่เลยครับคนดี  อาส์”

                 เสียงเพลงแห่งรักรวดเร็ว  เสียงถี่กระชั้น  การเคลื่อนไหวถึงกับทำให้เตียงสั่นคลอนไปตามจังหวะโยกย้าย    ทุกอย่างเริ่มอื้ออึง  ระบำเสน่หากำลังโหมลุกไหม้    กลิ่นอายแห่งรักลอยฟุ้ง  ไออุ่นจากการเริงระบำแผ่ขยายต่อต้านกับไอเย็นของเครื่องปรับอากาศ    สุดท้ายระบำรักอันเร่าร้อนก็พาสองร่างล่องลอยจนถึงที่สุด   ช่างหอมหวานและเย้ายวน  ความวาบหวิวซาบซ่านแผ่กระจาย  สุขสบายเหมือนดั่งอยู่บนสวรรค์วิมาน

                “สองของพี่น่ารักจังเลย”  หนึ่งพูดเหมือนคนละเมอ  ฝ่ามือใหญ่เปะปะลูบไล้ไปตามร่างบางนุ่มนิ่ม
                 
                “อื้อ..”  คนตัวเล็กไม่มีแรงเหลืออีกแล้ว  ใบหน้าใสซบลงบนอกหนาชุ่มเหงื่อ  สองร่างหอบหายใจกระชั้น  สองขาอ่อนยังคงแนบร่างกำยำที่นอนอยู่

                “นอนพักซักแป็บนะ  เดี๋ยวพี่ล้างตัวให้นะครับ”
               
                “ฮื่อ...ขอบคุณฮะ” คนตัวเล็กหลับตาพริ้ม

                หลังพักเหนื่อยกันชั่วครู่ หนึ่งก็จัดการอุ้มร่างเปลือยเปล่าเข้าไปในห้องน้ำ  ก่อนวางลงในอ่างอาบน้ำ  หนึ่งเปิดน้ำอุ่นให้  สองรู้สึกสบายตัวมากขึ้น  แต่...คนตัวสูงหายไปไหนน่ะ !
 
                และแล้วร่างกำยำก็กลับเข้ามาอีกครั้ง   หนึ่งก้าวลงอ่าง  ก่อนนั่งซ้อนหลังคนตัวเล็ก  โน้มร่างบางให้มาพิงอกของเขาไว้   มือใหญ่ทาบทับลงบนแก้มใส

                 “สบายขึ้นยังครับ”

                 “ฮื่อ...สองอมยิ้ม  เอียงใบหน้าเข้าหาซอกคอของหนึ่ง  ก่อนหลับตาลง  ปลายจมูกได้กลิ่นกายที่คุ้นเคย

                 “สองครับ...”  เสียงทุ้มเรียก

                 คนตัวเล็กลืมตาขึ้น  แล้วก็ต้องขมวดคิ้วสงสัย  ก็อะไรบางอย่างในมือใหญ่นั่นน่ะสิ  มันดูคุ้นๆยังไงไม่รู้    และแล้วดวงตาโตหวานก็ต้องเบิกขึ้น   

                            กล่องแหวน....มันคือกล่องแหวนที่สองเคยเจอในห้องของหนึ่งตอนนั้น

                 “จริงๆพี่เก็บไว้นานแล้ว  กะเอาไว้ว่าจะขอเด็กขี้แยแถวๆนี้แต่งงานตอนที่เค้าพร้อม  แต่ไม่คิดมันดันเกิดเรื่องซะก่อน”  หนึ่งพูดเสียงเรียบๆ รู้สึกเสียดายนิดๆว่าสิ่งที่ตั้งใจจะทำกลับไม่ได้ทำ

                 คนตัวเล็กรีบยันตัวขึ้น  ก่อนหันหน้าไปเผชิญกับร่างสูง  เสียงน้ำในอ่างดังจ๋อมแจ๋ม  เพราะความรีบร้อนของร่างบาง  หนึ่งเลิกคิ้วขึ้น  แปลกใจในอาการกระตือรือร้นของอีกคน

                 “พี่หนึ่ง...นี่พี่หนึ่งเตรียมแหวนไว้ขอสองเหรอ”

                 “ใช่ครับ....พี่จะขอน้องพี่แต่งงาน  แต่เห็นว่ายังเด็ก  พี่กลัวสองอิดออด  ว่าจู่ๆก็โดนพี่มัดมือชก  พี่กลัวว่าสองยังไม่อยากแต่งเพราะเรายังต้องเรียนอีกหลายปี  พี่เลยคิดว่ารอสองพร้อมก่อนดีกว่า”

                 “อยากสิ...สองอยากแต่งงานกับพี่หนึ่ง  สองอยากอยู่กับพี่หนึ่ง”

                 “จริงเหรอครับ  ดีใจจัง  แต่ตอนนี้สองมีแหวนแล้ว  แหวนในกล่องนี่ก็ไม่จำเป็นอีก”

                 “จำเป็นสิฮะ  จำเป็น  พี่หนึ่งทำให้สอง  สองอยากใส่  พี่หนึ่งใส่ให้สองนะ”

                 “ครับ...แล้วสองก็ใส่ให้พี่ด้วยนะ”  หนึ่งอมยิ้มมีความสุข  ก่อนเปิดฝากล่อง

                 นั่นไง  ใช่จริงๆด้วย  แหวนทองคำขาวสองวงวางเคียงคู่กัน  ที่วงเล็กมีเพชรเม็ดจิ๋วประดับที่ตัวเรือน 
             
                 หนึ่งหยิบแหวนวงเล็กออกมา...

                 “สองดูนี่สิ..” หนึ่งให้สองดูอะไรบางอย่างที่ตัวเรือนของแหวน  ด้านใต้ของมันสลักชื่อเอาไว้ด้วย  มันคือชื่อของหนึ่งนั่นเอง

                 “แหวนวงนี้เปรียบเสมือนหัวใจของพี่  สองใส่มันไว้ก็เหมือนกับแสดงว่าสองเป็นคนของพี่  ชื่อพี่ที่สลักไว้ก็หมายความว่าหัวใจของพี่อยู่กับสอง “  หนึ่งพูดยิ้มๆ  ก่อนเกาะกุมมือบางเอาไว้  คนตัวเล็กแก้มแดง  แหวนที่วงเล็กกว่ามีเพชรเล็กกว่าค่อยๆถูกสวมเข้าไปแนบชิดกับแหวนทองที่ประดับเพชรน้ำงาม  ถึงขนาดจะต่างกันแต่คุณค่าทางจิตใจของมันไม่ได้ด้อยไปกว่ากันเลยสักนิดเดียว
                       
                 “ส่วนวงนี้น้องสองต้องใส่ให้พี่ครับ”  หนึ่งชูกล่องให้สองหยิบแหวนวงที่ใหญ่กว่า  มันเป็นเพียงแหวนทองคำขาวที่ไม่มีเพชรประดับ  คนตัวเล็กหยิบมันขึ้นมา  ก็เห็นว่าด้านใต้ก็สลักชื่อไว้เช่นกัน  มันเป็นชื่อของสองนั่นเอง  รอยยิ้มสวยปรากฏบนใบหน้าของเด็กหนุ่ม

                 “ขอนิ้วนางข้างซ้ายด้วยฮะ”  เสียงเล็กๆพูดอย่างมีความสุข

                 หนึ่งยื่นมือซ้ายให้  มือบางจับมือของเขาไว้   ก่อนที่จะค่อยๆสวมแหวนลงบนนิ้วนางแข็งแรงข้างนั้น

                 “แหวนวงนี้เปรียบเสมือนพี่เป็นของสองคนเดียว  และหัวใจของสองก็อยู่กับพี่”  หนึ่งพูดขึ้น  พอสองใส่แหวนให้เรียบร้อย  ใบหน้าคมคายก็เลื่อนเข้าไปจุมพิตที่แก้มใสแดงเรื่อ

                 “พี่ขอสัญญาว่าจะดูแลหัวใจของสองไว้ตลอดชีวิต  ทุกลมหายใจของพี่จะมีเพียงสองคนเดียว  พี่จะอยู่กับสองจะไม่มีวันแยกจาก  เราจะอยู่ด้วยกันจนแก่เถ้า”

                 “สอง..ก็เช่นกันฮะ  พี่หนึ่งคือคนที่สองจะอยู่ด้วยไปตลอดชีวิต  สองจะดูแลหัวใจของพี่หนึ่ง   เราจะอยู่ด้วยกันจนแก่เถ้า  สองรักพี่หนึ่งนะฮะ” 

                 “พี่ก็รักสองครับ  รักสองคนเดียว..”

                 คนตัวเล็กซบลงบนอกอุ่น  ผืนน้ำกระเพื่อมสั่นไหวเพราะแรงหายใจ  ไอน้ำอุ่นยังคงลอยอบอวล  หัวใจชุ่มฉ่ำ  ต่อไปนี้คนสองคนจะอยู่เคียงข้างกัน  ไม่ว่าปัญหาจะร้ายแรงแค่ไหน  พวกเขาก็จะฝ่าฟันไปด้วยกัน  สองมือสอดประสานใต้ผืนน้ำ  วงแหวนทองคำขาวเล็กใหญ่แข่งกันสะท้อนแสงเคียงคู่  ราวกับว่าจะไม่มีวันแยกจากกัน...





                                                                                      อวสาน..

[Motor-tricycle]

แอร๊ยยยยยซ์ หวานส่งท้ายแบบได้เลือด 
จบแล้ว นานๆมีตอนพิเศษมาให้หายคิดถึงมั่งนะ


อ่ะ ให้คนแต่ง  สำหรับเรื่องน่ารักๆของพี่หนึ่งน้องสอง
ปล.รออ่านเจ้าหางฟูอยู่นะ  คิดถึงติ่มซำแว๊วววว

[cancan]

+1ให้เจ๊  อิอิ  มาคนแรกเลย  จ๊วบๆ  เดี๋ยวจะไปต่อเรื่องนู้น  และ  ขอบคุณค่ะ

[walaija]

 

  น่ารักง่ะ ชอบบบบบบบบบบบบบบ     

จบแล้วเสียดายยยยยยยยยย เป็นกำลังใจให้นะคะ

[yeyong]

ในที่สุดหนึ่งกับสองก็สมหวังกับความรัก
คนอ่านลุ้นไปเศร้าไป ซึ้งไปกับความรักของทั้งสอง

[ขนมหวาน]

จบแล้วอย่างสมบูรณ์
หวานเจี๊ยบเลย พี่หนึ่ง กับน้องสอง

ขอบคุณคนแต่งนะคะ

[ลู่เคอOlive♥]

จบแล้วเหรอ สนุกมากๆเลยคะ
+1 คะ

[โน๊อา]

คริ คริ มีแหวนคู่ด้วย ขอบคุณค่ะสำหรับเรื่องน่ารัก ๆ จุ๊บ จุ๊บ

ยัดเยียดให้อีกแต้มค่ะ

[debubly]

ขอบคุณมากกกกกกกกกก ค่ะ



 

[tawan]

หวานส่งท้ายเลยอะ

มดเต็มอ่างงงงง   

 

[nn~~NN]

บทส่งท้ายจัดเต็มกันเลยทีเดียว 
สนุก แล้วก็ขอบคุณมากๆนะคะ
จะติดตามผลงานต่อๆไปค่า

[wan_sugi]

อ่านเรื่องนี้จบให้ความรู้สึกถึงฤดูฝนต่อจนถึงช่วงหน้าหนาว
ฟ้าก่อนฝนตก รุ่มร้อน อุดอู้ อบอ้าว เหมือนเริ่มเรื่อง
พอฝนตกเหล่าต้นไม้ใบหญ้า ก็สดชื่น เริงร่า เหมือนรักเริ่ม
พอฝนกระหน่ำกลายเป็นมรสุม ก็เหมือนรักเริ่มส่อแววแห่งปัญหา
เมื่อฝนหยุดตก ฟ้าใส ลมหนาว โชยมา กลายเป็นช่วงหวานแห่งคู่รัก

อาจไม่มีเนื้อหาอะไรมากมาย แต่สื่อถึงใจให้ผู้อ่าน
ทำให้คนอ่านมีความสุขได้ ก็นับว่าจบลงได้อย่างงดงาม

ส่วนนิยายอีกเรื่องหนึ่งทึ่มีปัญหาอยู่ข้างใน ค่อยๆ แก้ไปนะคะ ใจเย็นๆ
อะไรที่เราไม่ถนัด คือ สิ่งที่เราต้องพยายามเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมเป็นหลายสิบเท่า เหนื่อยได้แต่อย่าเพิ่งท้อ รออ่านและเป็นกำลังใจให้คะ

[litlittledragon]

มาหวานๆ พร้อมความหื่นของพี่หนึ่ง

[cancan]

walaija : น่ารักง่ะ ชอบบบบบบบบบบบบบบ       

จบแล้วเสียดายยยยยยยยยย เป็นกำลังใจให้นะคะ              อิอิ  ชอบหราาา  ขอบคุณนะ  คงต้องจบแล้วล่ะ  เพราะว่าเป็นเรื่องสั้นที่ยาวเกินไปและ55+   

yeyong :  ในที่สุดหนึ่งกับสองก็สมหวังกับความรัก
คนอ่านลุ้นไปเศร้าไป ซึ้งไปกับความรักของทั้งสอง              เสียน้ำตาไปเยอะมั้ย  มาๆเค้าเช็ดให้  จุ๊บๆ โอ๋ๆ

ขนมหวาน:   จบแล้วอย่างสมบูรณ์
หวานเจี๊ยบเลย พี่หนึ่ง  กับน้องสอง

ขอบคุณคนแต่งนะคะ        อิอิ  มาม่ามาเยอะ  ขอจบแบบหวานๆเลย  ไม่งั้นคนอ่านมีเฮแน่  ท่าทาง  ขอบคุณมากๆเช่นกัน  ม๊วฟ


yunjae55: จบแล้วเหรอ สนุกมากๆเลยคะ
+1 คะ           ขอบคุณมากๆ  คำชมสั้นๆแต่ให้พละกำลังเต็มหัวใจ   (เสี่ยววเอง  ....)

โน๊อา :  คริ คริ มีแหวนคู่ด้วย ขอบคุณค่ะสำหรับเรื่องน่ารัก ๆ จุ๊บ จุ๊บ

ยัดเยียดให้อีกแต้มค่ะ          ขอบคุณเช่นกัน  แต้มไม่ต้องยัดเหียด  แค่เห็นแวบๆcancanก็รีบคว้ามาเลย555+  อิอิ  ขอ   3ที เบาๆ  หึๆ

 debubly :  ขอบคุณมากกกกกกกกกก ค่ะ           ขอบคุณมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ค่ะ  อิอิ   เยอะกว่า  (เพื่อ!!)   ใช้อีโมบ๊ะบาย   ม่ายยยยยยยยย   อย่าเพิ่งปายยยยยยยยยยยยยย  มาให้จุ๊บก่อน 

tawan :  หวานส่งท้ายเลยอะ

มดเต็มอ่างงงงง     ขอบคุณมากๆเลย   ขอบคุณที่รอ   พอบ้านเสร็จก็เห็นtawan คนแรกเลย  อยากบวกหนึ่งให้แบบ  triple time  แต่ทำมะด้าย T^T    งั้นขอกอดละกัน.... เอิ๊กๆ

 nn~~NN :  บทส่งท้ายจัดเต็มกันเลยทีเดียว 
สนุก แล้วก็ขอบคุณมากๆนะคะ
จะติดตามผลงานต่อๆไปค่า    อิอิ   ชอบมั้ยๆ  จัดให้เต็มที่ ไม่ต้องมีอั้น    ขอบคุณมากๆเช่นกัน  ฝากงานที่เหลือด้วย  จุ๊บๆ ม๊วฟ  อ้อนๆ

 wan_sugi  :  อ่านเรื่องนี้จบให้ความรู้สึกถึงฤดูฝนต่อจนถึงช่วงหน้าหนาว
ฟ้าก่อนฝนตก รุ่มร้อน อุดอู้ อบอ้าว เหมือนเริ่มเรื่อง
พอฝนตกเหล่าต้นไม้ใบหญ้า ก็สดชื่น เริงร่า เหมือนรักเริ่ม
พอฝนกระหน่ำกลายเป็นมรสุม ก็เหมือนรักเริ่มส่อแววแห่งปัญหา
เมื่อฝนหยุดตก ฟ้าใส ลมหนาว โชยมา กลายเป็นช่วงหวานแห่งคู่รัก

อาจไม่มีเนื้อหาอะไรมากมาย แต่สื่อถึงใจให้ผู้อ่าน
ทำให้คนอ่านมีความสุขได้ ก็นับว่าจบลงได้อย่างงดงาม

ส่วนนิยายอีกเรื่องหนึ่งทึ่มีปัญหาอยู่ข้างใน ค่อยๆ แก้ไปนะคะ ใจเย็นๆ
อะไรที่เราไม่ถนัด คือ สิ่งที่เราต้องพยายามเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมเป็นหลายสิบเท่า เหนื่อยได้แต่อย่าเพิ่งท้อ รออ่านและเป็นกำลังใจให้คะ                ก่อนอื่น  ขอบคุณมากๆๆๆๆๆ   กำลังใจมาเพียบเลย   เป็นเม้นที่สวยงามมาก  เห็นภาพเลย  ขอบคุณจากใจจริง   

litlittledragon  :   มาหวานๆ พร้อมความหื่นของพี่หนึ่ง             อิอิ    ขอบคุณนะ   เห็น litlittledragon   แล้วเสียวสันหลังไงมะรู้  สงสัยต้องรีบต่อน้องฟูและ  เอิ๊กๆ   ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดวันนี้น่าจะได้เห็นน้องฟูที่หน้าหนึ่ง  (กรรม  พูดเหมือนเป็นข่าวใหญ่อยู่หน้าหนังสือพิมม์เลย)   แต่คงดึกๆหน่อย  เหอๆ  จุ๊บๆ  วิ่งหนี  ชิ้ง~




สุดท้าย  +1  ให้ทุกท่านเรียบร้อย  อิอิ

[โน๊อา]

เกินไปมั๊ย จิ้มมา 3 ที เจี๋ยวนะเฟ้ย 

[samsoon@doll]

ขอแต่งงานในอ่าง  แอร๊ยยยยยยยยยยยอยากได้แบบนี้บ้าง ฮิฮิ


ขอบคุณที่เขียนเรื่องราวดีดีให้ได้ติดตามนะนะแล้วจะติดเป็นกำลังใจให้ในเรื่องต่อๆไปค่ะ   

[EunSung87]

จบน่ารักมากๆคะ
ม่ายมีตอนพิเศษ
แบบว่าฮันนิมูนกันบ้างอ่าค่ะ

[CHADMM]

อ่านจบแล้วววว   เรื่องนี้ทำเอาน้ำตาไหลเป็นทางเลย T^T(อินจัด) ตั้งแต่ตอนพ่อหนึ่งให้สองออกจากบ้านนะ โอ้ยยบีบคั้นจิตใจที่สุด   แต่ก็สุดท้ายจบแฮปปี้เอ็นดิ้งเนอะ  สนุกดีค่ะ  //เอ้ออ ลืมบอก ชอบเรื่องแรกด้วยอ่ะ น่ารักมากกๆค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่า  ><