หลังจากซาบซึ้งใจกับความรักของก้อนเมฆที่มีมากมายให้แก่ท้องฟ้า " อารมณ์ ความรู้สึก ความรัก " นั้น ทำให้เรามองความรักเปลี่ยนไป มองคนเคยรักเปลี่ยนไป และมองคนแอบรักเปลี่ยนไปเช่นกัน ^^
ณ ตอนนี้ กำลังอ่าน ศิลากับฟ้าคราม ถึงตอนที่ ฟ้าครามกำลัง .......
“กูอยากให้มึงนั่ง และตั้งใจฟังเพลงนี้ให้ดีๆ เพราะว่า.......” มันทิ้งช่วง แต่ผมก็ยังคงไม่พูดอะไร “เพราะมันเป็นเพลงที่กูตั้งใจจะเล่นให้มึงฟังมาตั้งแต่ปีที่แล้วแล้ว แต่สุดท้ายมึงก็ดันเกิดอุบัติเหตุและเข้าโรงพยาบาลไปเสียก่อน”
1 ปีที่ผ่านมา การไม่ได้เจอกัน แต่ในใจทั้งสองคนมีอะไรมากมายที่เก็บซ่อนไว้
ซึ่งใจมากมาย ที่ ฟ้าครามก็คิดแบบเดียวกับศิลา
ในตอนที่กำลังอ่านเราก็ ลุ้นว่า ศิลาคิดเองเออเองแน่เลย รู้สึกเศร้านิด ๆ อารมณ์เทา ๆ แต่ ณ ตอนนี้ .....
ไอ้ซันเริ่มต้นร้องเพลงเบาๆ..............
เพลง วาย อาร์ วี สติล เฟนรด์ส ของ ไนน์ตี้เอ็ท ดีกรีส์
เราทำเกือบทุกอย่างเช่นเดียวกับที่คนรักเขาทำกัน และนั่นแหละที่ทำให้การเป็นแค่เพื่อนกับเธอมันยากเหลือเกิน
ทุกครั้งที่เธอต้องเจ็บปวดเพราะใคร รู้ไว้ว่าฉันเองก็เจ็บเช่นเดียวกัน................
“นั่นคือเพลงที่กูตั้งใจไว้นานแล้วว่าอยากจะเล่นให้มึงฟังเป็นเพลงสุดท้ายก่อนกูจากมา” ไอ้ซันพูดทำลายความเงียบขึ้น “และต่อจากนี้ จะเป็นเพลงที่กูตั้งใจไว้ว่าจะเล่นให้มึงฟังในวันนี้นี่แหละ”
ผมนั่งฟังมันร้องเพลง แต่คราวนี้ผมไม่ร้องตามไปกับมันอีกแล้ว ผมอยากจะฟังแค่เสียงของมันคนเดียวเท่านั้นจริงๆ บางครั้งผมกับมันก็สบตากัน บางครั้งผมกับมันก็ยิ้มให้กัน จนมาถึงช่วงท่อนสุดท้ายของเพลง
และไม่มีเพลงไหนที่ฉันสามารถร้องออกมาได้
และไม่มีคำพูดไหนที่ฉันสามารถเอื้อนเอ่ย
แต่ฉันมีสิ่งหนึ่งที่ยังคงอยากจะบอกเธอ
เราสองคนกำลังดีขึ้นไปพร้อมๆกัน
.........................
.....................
.................
............
........
ซึ้งมากมาก บรรยายความรู้สึกไม่ถูกเลย ตื่นตันในหัวใจ
มองย้อนกลับมาที่ตัวเอง คิดถึงเรื่องเก่า ๆ กับใครบางคน
เราเคยมีโอกาสเช่นนี้ ที่เจอกันแล้วเราจะบอกบางอย่างที่เราไม่เคยบอกเค้าเลย ว่าทำไมเราถึงจากมา ...
เราเพียงแค่ต้องการบอก เพื่อเรื่องคาใจจะได้หมดไป ไม่ต้องการให้เค้าคิดเองเอเองคนเดียว
แต่เค้า ... เค้าไม่ต้องการตอกย้ำความเจ็บครั้งนั้น และเปลี่ยนไปคุยเรื่องอี่น ๆ เลย
เราเศร้านะ เราเสียใจ แต่ไม่เป็นไร ก็ควเก็บเรื่องราวไว้ในใจแบบเดิม
ดังนั้น เราจึงดีใจมาก ตื้นตันใจ อิ่มเอมใจ ที่ศิลากับฟ้าครามได้มีโอกาสรับรู้ความรู้สึก ณ ตอนนั้น ของกันและกัน
อยากอ่านต่อ ... อยากเห็นความรักของสองคนเติบโตต่อไป หวาน ๆ โรแมนติก ให้ได้ชุ่มฉ่ำใจ
แต่อีกใจก็กลัว ... กลัวว่า ... ถ้าอ่านต่อไป จะเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า
ทำให้อยากจะหยุดเวลา ของศิลากับฟ้าครามไว้ที่ตอนนี้
" ตอนแห่งความสุขใจ "
..
..
..
** คิดไปแล้วจะอ่านต่อละกัน แต่ขอทำใจให้แข็งแรง สักแป๊บบบบ ละกัน เหอะ ๆ ๆ ( อินเกิ้นนนนน เรา )
ขอบคุณนักเขียนมากมากนะคะ ที่ถ่ายทอดเรื่องราวดีดี ให้คนอ่านได้เข้าใจอะไรหลาย ๆ อย่างมากกว่าเดิม
มันอาจจะไม่ใช่ความรู้วิชาการ ที่อ่านแล้วฉลาด แต่มันเป็นเรื่องของจิตใจ ความรู้สึกข้างในล้วน ๆ
ศิลากับฟ้าคราม
ขอโทษที่เม้นยาว คือมันโดนอย่างจัง!! ไม่ว่ากันนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
