โอยโล่งอก ในที่สุดนิยายอีกเรื่องของตัวเองก็ปิดเรื่องลงจนได้ ใครที่เขียนนิยายคงจะรู้ดีว่าการที่เรา เขียนคำว่า จบบริบูรณ์ ลงท้ายนิยายของเราได้ มันรู้สึกโล่งแค่ไหน ส่วนตัวผม โล่งอกมากๆ
สองเดือน ที่ตามแคะ ตามแกะ ตามขัด ตามเกลา เนื้อเรื่องที่ได้มาจากพล็อตสั้นๆอย่างไฟรักเรื่องนี้ เหนื่อยเอาการนะ ก็แหม คนเก่งหลายคนในนี้เริ่มรู้ทางผมหมดแล้วไง การที่จะวางปม ผูกเรื่องให้ได้ลุ้นกันเนี่ย ไม่ใช่เรื่องง่ายนะ แต่ก็ทำสำเร็จแล้วเย้!!
ต่อจากนี้ไปถึงคราวผมต้องลุ้นบ้างแล้วล่ะว่าท่านผู้อ่านทั้งหลายเนี่ย จะชอบมากน้อยแค่ไหนกับสิ่งที่ได้อ่านผ่านตาไป จาก 8 พฤษภาคม จนถึงวันนี้ บรรทัดนี้ ยังไงก็ส่งเสียงกันได้นะครับ
ตามธรรมเนียมแล้วล่ะ สำหรับการที่นักอยากเขียนคนหนึ่งจะต้องเอ่ยขอบคุณ ทุกคนที่ช่วยดูแลกระทู้นี้ให้อยู่บนหน้าแรกๆได้ตลอดจนเรื่องราวจบลง (แม้แรกๆ จะหล่นไปหน้าสองบ้างจนต้องขุดกระทู้เอง แหะๆ)
แต่จนแล้วจนรอด แฟนคลับ (ขออนุญาตเรียกนะ)หลายๆคนก็ช่วยกันผลักช่วยกันดันจนนิยายเรื่องนี้โดดขึ้นมาได้ ด้วยตัวเลขรีพลายที่น่าชื่นใจ อย่างนี้สิเรียกว่ารักกันจริง
จบนิยายเรื่องนี้แล้วคงต้องขอพักซักแป็บ ถ้าจะกลับมาอีกที ก็คงจะมาพร้อม โปรเจคที่พับโครงการไป หลายคนในนี้คงรู้นะว่ามันคือโปรเจคใด แต่ช่วงนี้ขอร้องอย่างแรง ไม่ต้องไปดันกระทู้นั้นแล้วนะ คือแบบว่า คนที่จ้องจะราวีผมก็น่าจะยังมีชีวิตอยู่ ถ้ากระทู้นั้นอยู่ในบอร์ดนานๆ แล้วผมไม่ไปลงเรื่องซะที ผมจะโดนจิกๆกัดๆเอา ผมยิ่งประเภทเป็นคนใจเย็นอยู่ด้วย แหะๆ เอาเป็นว่าเรารู้กันนะครับ ว่าถ้าผมจะกลับมา ผมคงตั้งกระทู้ใหม่ ยังไงก็คงจะไม่ไปต่อเรื่องที่กระทู้นั้นแน่นอน
เอาล่ะ เป็นอันเข้าใจตามนั้นนะครับ ส่วนตอนนี้ ขอทำความเข้าใจกับผู้ที่หวังดีกับผม ที่คิดจะเอางานผมไปเผยแพร่ให้คนหมู่มากรู้จัก เอาไป!!
ส่งเมล์คุณมาขอเป็นเรื่องเป็นราว ถ้าหวังดีต่อกันจริงๆ ผมถือว่าเนื้อเรื่องและเรื่องราวทั้งหมดของนิยายไฟรัก ในกระทู้นี้
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2097.0ผมในฐานะที่เป็นเจ้าของผลงาน เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ แต่เพียงผู้เดียว และห้ามผู้ใด ลอกเลียน ดัดแปลง หรือคัดลอกเนื้อเรื่องทั้งหมดไปนำเสนอยังที่สาธารณะใดๆโดยไม่ผ่านการอนุญาตจากผม ถ้าพบเห็น ผมจะถือว่านั้นเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ เป็นความผิดตามกฎหมายนะครับ
อ่านดูอาจจะออกแนวเว่อร์นะ ว่าไอ้นี่ ชักเอาใหญ่ แต่ก็ต้องออกตัวก่อนล่ะ นิยายซักเรื่องเนี่ย ไม่ได้เขียนกันง่ายๆ โอเค ถ้าจะค้านว่าทำไมผมไม่เอาไปขายซะล่ะ นั่นมันเรื่องของผม!! ขออภัยที่พูดแรง หวังว่าคนหวังดีหลายๆคนจะเข้าใจนะครับ
เฮ้อ ผ่านช่วงเครียดไปแล้ว สำหรับเพื่อนๆที่ติดตามงานผมมาตลอด ก็อย่าถือสานะครับ ก็ไม่ชอบพวกชุบมือเปิบอ่ะ พูดตรงๆ ใช่ว่านิยายผม จะดีเด่อะไรนักหรอก แต่ทุกตัวอักษรมันมาจากมันสมองล้วนๆ แต่ถ้ามันไม่ดีจริง ก็คงจะไม่มีใครคิดคัดลอกล่ะมั้ง เนาะ
โอย เครียดกันไปใหญ่ พอๆๆๆ กลับมาสนใจ อะไรๆที่มันสบายหูสบายดีกว่า นั่นคือ ความรู้สึกผมที่อยากจะขอบคุณทุกคนที่ติดตามงานของผมเรื่อยมา เอ๊ะ ผมพูดไปแล้วนี่ แต่ช่างเถอะ คำพูดดีๆ บอกกี่ทีๆ ก็คงจะไม่เบื่อกันมั้ง จริงป่ะ
สุดท้ายก็อยากจะให้เครดิตเพลงเนื้อเพลงที่ยังไม่ได้เอ่ยถึงหน่อยนึง นั่นคือ
เพลง คนแบบฉัน ศิลปิน ทาทา ยัง จากอลบั้ม 6.2.12
เพลงเพราะอ่ะ แต่โพสไม่เป็น เลยเอาเนื้อให้อ่านกัน
เอาล่ะ สุดท้ายแล้วจริงๆ ก็ขอขอให้ทุกๆคนที่อ่านจนถึงบรรทัดนี้ มีความสุข สนุก และลุ้นไปกับอีกหนึ่งเรื่องราวที่ผมได้นำเสนอไปนะครับ หวังมากๆ ว่าคงจะชอบกัน แล้วเราคงจะพบกันใหม่ เร็วๆนี้แหละ ไม่หายไปนานหรอก (มั้ง)
ขอบคุณมากครับ คิดถึงกันบ้างนะ ช่วงที่หายไปน่ะ ส่วนผม คิดถึงทุกคนอยู่แล้ว
บ๊ายบายครับ
Boy
------------------------------------------
ขอบคุณ คุณบอย ที่อนุญาตให้นำเรื่องดีๆ มาให้เพื่อนๆ ได้อ่าน
ขอบคุณ หนูบลู สำหรับที่วิ่งเล่น
ขอบคุณ เซ็งเป็ด ที่ทำให้เรารู้จักกัน
ขอบคุณ เพื่อนๆ สำหรับการติดตาม และมิตรภาพดีๆ
ขอบคุณครับ