หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399

[i1_to*pp]

น้องลมน่ารักเนอะเพ้อตามอิพี่เหยี่ยวเลย
บวก1และเป็ดค่ะ

[cancan]

 

[nongrak]

เหยี่ยวชอบให้น้องลมอ้อนล่ะสิ ถึงกับเพ้อบ้าน้องลมไปแล้ว 5555

+ เป็ดให้ค่ะ

[Piaanie]

ก็น่ารักซะแบบนี้ จะหนีไปไหนรอด อ่านไปยิ้มไปแก้มป่องหมดแล้ว   

[golove2]

ตอนนี้ถึงพี่เหยี่ยวจะเจ้าเลห์
แต่ก็น่ารัก

 

[ao16]

 

[Bee_YJ]

กลับมาแล้ว
พี่เหยี่ยวนี่แผนสูงเสียดฟ้าจริงๆ
ลมเหนือก็น่ารักน่าฟัดตลอด

[river]

ไม่น่าเป็นเหยี่ยวเล้ยยยยยย
เป็นปลาไหลใช่กว่า ลื่นซะ

[Ella]

พี่เหยี่ยว....จอมวางแผน สุดยอด 

[nekko]

เด็กสองคนนี้น่ารักมากๆๆ 

ขอบคุณมากๆๆคะ

[dek_jun_rai]

เดี่ยวจัดให้ลมเหนือเอาให้ตายเลย.. ไอ้เหยี่ยวเจ้าเล่ห์ 

[boylove_yj]

 

รอแบบเต็มๆ

[amito]

ยกนี้ต้องยกให้พี่เหยี่ยวอย่างหมดจด รอบครอบดีจริงๆ หลอกล่อลมซะยอมซุกอยู่ใต้ปีกเลย

[andromeda]

พี่เหยี่ยว เล่าซะ อิจฉาโครต อ่ะ ...
  อยากกอด นู๋ลม บ้าง  ....น่ารัก อ่ะ...


 

[YMP]

 

[Ugly Ducky]

ชอบชะมัด ด้วยดิ... เค้าอยากกอดมั่งอ่ะ
 

[LoveAholic]

หมั่นไส้อินกเจ้าเล่ห์ 
ทำอะไรมีแผนตลอดดดดเลย
สักวันเหอะจะรู้สึก หุหุ

[kisz]

วิธีรับมือเด็กน้อยยยยย ฮาาาา

[lomekung]

มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

[puppyluv]

เจอกันวันอังคาร^^
*****************************
ลมเหนือที่รัก
ตอน157 มาร์โค-โปโล
------------------------------
  yeaw’s

                     ผมกับคนของผมกำลังดูรูปที่เพิ่งกลับมาจากเที่ยวศูนย์ศิลปาชีพ ที่อยุธยากันครับ
                     แล้วเรื่องก็ดำเนินมาถึง...รูปที่ทำให้เหยี่ยวงานเข้า
นึกขัดใจไอ้โจ๊กที่ไม่คัดรูปช่วงเหตุการณ์นี้ออกไปก่อนก็นาทีนี้
                       ดาราประกอบนางร้ายรุ่นเล็กแต่ชีแต่งอกทรงโต 
เหลาคางแหลมเปี๊ยบ ไม่รวมจมูกโง้งกับตาแมวย้อย
งานเข้าซะแล้ววว!

“นี่ใคร!?” เสียงแข็งโป๊ก
“อ๋อ...ดารามั้ง เค้ามาทักพี่” เอิ่ม เอาให้ห่างตัวกูไว้ก่อนเป็นดี
“รู้จักกันด้วย!?” ตัวเองก็อยู่กะเค้า ถึงจะนิดเดียวก็เหอะน่ะ
“จำไม่ได้ บอกเคยถ่ายแบบด้วยกัน ...ชื่อไรหว่า”

                     โอปอลครับ พ่นชื่อตัวเองทุกประโยคที่ออกจากปาก
เกาะแขนติดหนึบจะตามติดสอยห้อยตามไปทานข้าว ไปเที่ยวต่อด้วย
รู้ซึ้งว่าการเป็นชะนีหน้าไม่อาย หน้าทนคนนี้ไม่ธรรมดาจริง
ต้องโรคจิตระดับหนึ่งถึงขั้นไม่งั้นไม่สามารถขนาดนั้น
                    คิดแล้วก็เสียวสันหลังวาบๆ เหงื่อเริ่มซิบซึมขมับทั้งที่แอร์เย็นฉำน่าสบาย

“โอปอล---ถ่ายแบบมิซซี่” เด็กมาคุน้อยๆ ตาจ้องรูปในจอคอม
“เหรอ" เอาไงดีวะตรู
"ใช่มั้ย โอ-ปอล?"
"อ่า...งั้นล่ะครับ"

"พี่รู้จัก!?"
"ไม่มีอะไรน่าสนใจ แค่คนไม่รู้จักมาทักหรอก”
"....." เม้มปากเงียบกริ๊บล่ะว๊อย
"นะครับ อย่าใส่ใจเลย" (=^=)!!!

                  แล้วถามพี่เพื่อ ตอบเองได้อย่างยะเยือกกับหลังตรงแน๊ว 
อูยยยย น่ากลัวนกจะโดนถอนขนแฮะ

                  หญิงสาวเกาะผมแน่นแทบจะขี่เอว เหยียดป้ากับคุณแม่ไม่ไว้หน้า
พอบอกนี่ญาติคนสำคัญเท่านั้นชีกลับลำเปลี่ยนมาชะเลียป้ากับคุณแม่ทั้งเด็กโอปอล
ทั้งกระเทยควายผู้จัดการ (แรกสุด กระเทยตูดเป็ดไม่สนผมเพราะไม่อยากเป็นข่าวกอซซิบในหนังสือตามแผง
ยายเด็กผีกระซิบบอกนามสกุล ชีตาโตเปลี่ยนสายงานรีบแจ้นถวายตัวอีกคน)
                   ทำคนนี้บิดตัวหนีตั้งแต่ชะนีร้องกรี๊ดเกาะแข้งเกาะขาผมแล้ว
ไม่ช่วยกันไม่ว่า แต่หนีหน้าไม่ให้เข้าใกล้ ตามนัวเนียตั้งนานกว่าจะยอม
เวลานี้ยังจะมาดุกันอีกอ่า งี้เหยี่ยวก็ซีดอะดิ

“เค้าก็ดูสวยดีนี่!” น้ำเสียงไม่ใช่เลยที่รัก
"...(--)..."  ยังไม่จบอีกเหรอ
   
                 เอิ่ม เรื่องแบบนี้ใช่ว่าจะไม่เคยเจอ แต่ทุกทีผมจัดการได้
ครั้งนี้มันนอกสถานที่และไทเฮาสองนางก็จ้องไม่วางอยู่

                  ยิ่งในภาพ ชุดน้อยชิ้นสั้นจู๋ยังซีทรูเห็นชั้นในสีดำล่อตะเข้
ปากแดงกินเลือดซกเล็ก แถมบิ๊กอายสีฟ้าเทาๆ ปลิงดูดเลือดดีๆ นี่เอง
                  ไม่ใช่อะไร ถ่ายแบบ 3 คน เด็กชะนีตามล่าแต้มเจฟฟรี่เพราะผมมีเด็กลิซ่า
วันไนท์แสตนด์ เจือกไม่วันด้วยจะเอาทู ทรี โฟร์ ตามจับว่างั้น
ตามไปเฝ้าถึงสตูดิโอ เด็กปลิงผีเลยหันไปหาเจฟฟรี่แทน
(เหตุที่ผมเกลียดคนชื่อลิซ่าใจขาด)

                    เพราะตากล้องมือใหม่หัดขับอยู่ด้วย สไตลิสท์สั่งแค่ใบหน้าใกล้กันนิดเดียว
ยายเด็กคนนี้ดันเอาปากมาจุ๊บจริงซะ เจฟฟรี่เบือนหนีทันแต่ลิปสติกแดงเปื้อนลากมุมปากคาตา
เล่นเอาโจ๊กหายไปภูกระดึง 3 วัน 3 คืน ติดต่อไม่ได้
เดือดร้อนพวกผมพลิกแผ่นดินตามหาอ๊วกแตก
จับได้เพราะเพื่อนเตี้ยทรัพย์จาง รูดปื๊ดบัตรเครดิต หมาผมยาวเลยตามกลิ่นเจอ
                    เวลานั้นเจฟฟรี่หมาบ้าอาละวาดในคืนพระจันทร์วันเพ็ญ
จะบีบคอผมกับกาย ตายของจริง

                     คราวนั้นเจฟฟรี่ซวย...มาวันนี้ คราวผมซวยมั่ง (Y^Y)

“ดูรูปอื่นเถอะ” หนีคดี
“......” เงียบ งอน ไม่พูด จ้องรูปในโน๊ตบุคไม่วาง กูกลัวคนโกรธเงียบที่สุดเลยอ่า T^T

                     แล้วก็เงียบกันไปอีก ไม่โต้ตอบ ไม่โวยวายร้ายลึกหนาวยะเยือกถึงกระดูกคอวาบๆ
แล้วก็ถึงเป็นตาผมของขึ้นมั่ง...

“นี่อะไร ไปหอมโจ๊กมันทำไม!?” เหยี่ยวโวยซิ
“ไม่ได้หอม มีตามั้ยแค่เอาหน้าไปชน!” เด็กเถียงตาวาว

                     เจฟฟรี่เหลือบแลมาเห็นด้วยหางตาแว๊บๆ ว่าเจอใคร
เพื่อนผู้แสนดียืนบังตากล้องก่อนกวาดต้อนพากันชิ่งหลบฉากวูบ
ดันเจือกฉกคนของผมติดมือไปด้วย
                     ครู่เดียวคงคิดได้ เพื่อนพระเอกกลับใจเดินมายื่นกล้องของโจ๊กแล้วแกล้งสั่งให้ผมกดชัตเตอร์ให้
ถ่ายเล่นกัน 3 คน ทำทีเบี่ยงเบนประเด็นให้ผมมีงานทำขัดตาทัพ...แต่ไอ้หอกหักพวกนี้ประชดกูแหง๋แซะ
ก็พี่ตาคมอยู่กลาง ทางซ้ายโดนเจฟฟรี่หอมแก้มเต็มๆ ทางขวาลมเหนือวางคางเกยไหล่ ยิ้มกว้างซะ!

“ไม่ใช่รูปเดียว นี่อีก!” ผมบ่จอย
"ก็เก็ทถ่ายให้ไง กันเหนียว"

                   จะกันเหนียวกันพลาดตรงไหน ทำไมมันนัวเนียชิดใกล้ขนาดเน๊วะเนี่ย!???
               
                   รูปแรกโจ๊กตกใจ หน้าตื่น หลายรูปต่อมาหนี 2 คนพี่น้องรุมสกรัมซ้ายขวา
โดนกดบ่าจับหน้าไว้ขยับหนีไปไหนไม่ได้ โจ๊กซวยเละแบบไม่รู้ตัวซะงานนี้
                  หน้าไหม้---เพราะเจฟฟรี่จุ๊บแก้มจริง หอมจริง เตี้ยตาคมตะโกนก้อง
'น้ำลายเต็มหน้ากูหมดแล่ววว!'
’กูเกลียดพวกมึ๊ง!’
'ไปห่างๆ เดี๋ยวเน๊!'

                  บีกับเก็ทรู้เรื่องยังไม่วายร่วมวงเข้ามาเล่นซน
อาหมวยสั่งให้ตี๋ถ่ายรูป พอนับ นึง~ส่อง~ซ่ำ~
จัดการหอมแก้มแกล้งเจ่เจ้หลายดอก วิ่งไล่จะเตะกันให้ตาย
ขึ้นรถได้โดนล้อโดนอำทั้งทริป ‘กูเกลียดมึ๊ง’ ก้องรถ

                 ขนาดแอนเดรียน่ากับเฟอดริเอโก้ยังได้ 'เช๊ดเข้' กับ 'กูเกี๊ยดเมิง' คล่องปาก
ลัลล้าร้องเป็นเพลง ล้อ 'โจกี้น่าร๊ากกกก~โจกี๊กูเกี๊ยดเมิง~' กันท่วมรถ
แม่กับป้ายังล้อ 'ทริปกูเกลียดมึง' จนกระทั่งจบกลับถึงบ้าน

                   อีกรูป กอดข้างหลังบี หมวยน้อยโดนไซร้คอด้วย
จั๊กกะจี้จนเก็ทมาผลักไหล่เพื่อนสนิทตัวเองออก
เฮฮาใส่หน้าผมที่โดนชะนีเกาะผัวอยู่ใกล้ 
ไม่ต้องโง่ก็รู้ว่าเค้าประชด...แต่อิแบบนี้มันมากไปว๊อย!!!

“แล้วนี่ กอดบีทำไม!?” ผมชักเดือดของจริง
“ก็อยากอี๋อ๋อไมล่ะ!” หน้าหงิก แบนปากคิ้วยุ่ง นั่นไงแบไต๋ออกมาแล้ว
"เหรออออ"
"ใช่!" เสียงแข็ง คอแข็งดุพี่อ่า

                  555 ฮิ๊ววว~ผมกอดหมับเลย
ฟัดแก้มแดง หอมฟอดชุดใหญ่จนสาแก่ใจ ดิ้นโวยวายจะตกเก้าอี้ถึงหยุด
............................

“หึงพี่เหรอ...” วางคางเกยไหล่กระซิบถาม
“ไม่!” ดันตัวหนี จะใส่ศอกปลายคางผม
“รังแกพี่อ่ะ~”
“ไม่ใช่ซะหน่อย---หยุด ไม่งั้นลมโกรธจริงด้วย!” หรี่ตาเสียงเขียวปั๊ด รีบผละยกสองมือห้ามไต้ฝุ่นฉึบ
“ยอมแล้วจ้า~ดูรูปต่อนะ” เงียบ เม้มปากแน่น ไม่ได้ๆ ต้องรีบเบี่ยงข้อเดือด

                    อุอุ แค่นี้ก็พอใจแล้ว

“นี่มัน...ถ่ายกับไอ้สองตัวนี่เยอะไปแล้ว!” ผมชักไม่เอนจอยหนัก โจ๊กกับเจฟฟรี่ไม่พอ บีกับเก็ทอีก
                    รูปแบบเดียวกับชุดเมื่อครู่ แต่เปลี่ยนนายแบบตรงกลางเป็นบีตัวเล็กน่ารัก
เก็ทโย่งกับเพื่อนตัวขาวแทนที่ซ้ายขวาเหมือนเดิม 
เก็ทหอมบีเต็มๆ แต่คนในกอดผมซบแก้มแนบแก้มกับหมวยน้อย (--) มันเล่นไรกันฟะ!

"ถ้ามีแบบน้องดารานี่อีก จะจูบโชว์เลย” เช๊ดเข้---ฟ้าผ่าเปรี้ยง
"โอ้วววว"  T0T
     
                   เล่นพังหมอน พังทีวีดีกว่าครับ พี่จะเตรียมไว้ซัก 10 โหล  20 จอ
อย่าเล่นคนประชดกันเลย นกผู้ล่าหัวใจจะวาย

“ไม่เอา ดูนี่ก่อน แอนเดรียน่าไง” ผมรีบกดไล่หาสงครามระหว่างนางฟ้ากับปลิงผีดูดเลือด ฮีโร่ตัวช่วยซีนสำมะคัญ

                   ตอนนั้น...เด็กโอปอลจิกตา เยาะเย้ยถากถางแม่กับป้า
เพราะสองเลดี้พยายามหาทางช่วยกันจะเอาตัวผมไป
แอนเดรียน่าเลยถูกตามมาเล่นมาร์โค-โปโล

                   ฉากนั้นยิ่งกว่าในละคร  ผมยืนหน้าเจี๋ยมเจี๊ยมอยู่ตรงกลาง
แอนเดรียน่าคู่หมั้นกำมะลอของผม-แขนซ้าย โอปอลปลิงผี-แขนขวา ปะทะสายตาเปรี้ยงๆ
มี 2 ฮองเฮาเกาะริงค์ไซด์ใกล้ชิด ให้ท้ายหงส์น้อยกลอยใจเย้วๆ ยิ่งกว่าดูละครตบจูบในทีวี
                 แล้วศึกที่คุณคิดว่าใครชนะก็ได้ผลสรุปอย่างขาดลอย สวยงามหมดจด
ป้าชมลูกสาวตัวเองที่แหลได้ใจ ส่วนไอ้กระผมคนกลางได้แต่ยิ้มแห้ง

                  ไม่แห้งได้ไง ...(>0<)
แม่ม---มาร์โคปั๊บ ผมโปโลตาม  ชี้หมับข้อมือตัวเอง ‘Piget’
จ๊ากกกกก น้องรัก เล่นพี่ถึงแสนเชียวรึ ละครบทนี้แพงระยับ
ไปเยือนถิ่นมันพ่อจะถล่มให้แหลก รอวันมะรืนก่อนเหอะ (Y-Y)
 
                 เหว่ย ทีหลังต้องตบจูบให้เข็ด
จัดหนักๆ ชนิดตัวอ่อนไปไหนไม่ได้แล้วคล้องแขนใส่กุญแจมือคนละข้างไม่ให้ห่างตัว
ไม่เอาอีกแล้ว ชะนีเกาะตัว...เรื่องนี้เหยี่ยวขอ T^T

                 พอรู้อยู่ว่าเด็กตัวขาวไม่มีทางหึงโหด กิริยางอนงี่เง่าต่อหน้ายิ่งหายาก
และมีผู้ปกครองอยู่ด้วยยิ่งสงวนท่าทีหนัก ส่วนหนึ่งเพราะรู้ว่าผมจัดการเองได้ ไว้ใจ เชื่อใจกัน
แต่คงประชดให้รู้ ผมก็เอิ่ม...กูอยากให้หึงบ้าง เวลาเด็กงอนแล้วตามง้อได้จะน่ารักม๊าก ^^
เลยแกล้งอ่อยยอมความดูปฏิกิริยา ที่ไหนได้เหยี่ยวเกือบซวยซะเอง

                 ผมกอดหมับปลื้มใจ ฮ๊าาาาา~ที่รักของผม น่ารักชะมัดแบบนี้หลงตายเลย
---------------------
               
“พี่เมี่ยงคำน่าจะไม่สบาย ดูซีดๆ เหนื่อยๆ นะลมว่า” ดูรูปเมี่ยงคำถ่ายคู่กับกายครับ หน้าตาไม่เสบยทั้งคู่
                กดไล่ไปเรื่อยๆ คนของผมถ่ายรูปคู่กับเมี่ยงคำ หลายรูปมีเก็ทกับบีร่วมแจม

                 แล้วก็มาถึงรูปที่ผมไม่ชอบใจเอามากๆ
ภาพเผลอๆ กายยืนคู่กับคนของผมตอนดูของในร้าน
มันไม่ได้มองกล้องหากแต่ชายตาใบหน้าเกลี้ยงเกลาอย่างเดียว
                 ผมเงียบ...ไล่กดดู เช็ครูป
เป็นอย่างที่คิด แทบทุกภาพที่มีกายติดอยู่ สายตาจะมองมาที่คนๆ เดียวตลอดไม่วาง

“หมดแล้ว พี่เหยี่ยวดูกล้องของเก็ทกัน” คงเห็นผมนิ่ง เอ่ยเชิญชวนเสียงใส
"........" หมดคำพูด
       
                 รูปกล้องของเก็ทใกล้เคียงกัน ส่วนใหญ่ถ่ายบี พี่ชายมันกับเมี่ยงคำเป็นหลัก

“มีอะไรรึเปล่าครับ?” หันมาหาน้ำเสียงห่วงใย ลูบแนวคางแตะไล้ใบหน้าผมเบาๆ
“ผมยาวแล้วนะเรา...” เฉไฉไม่ตอบตรง หยุดรูปซื้อที่คาดผมพอดี

                  บีได้ที่คาดผมคิตตี้สีชมพู คนนี้เลือกแบบขดลวดเล็กๆ เป็นวงสีดำ   
“เก็ทจ่าย บีหยิบตั้ง 5 อันแน่ะแบ่งลมอันนึง จะเอาให้ครบโหลเก็ทห้ามเสียงหลง...นี่ไงครับ”
                  เอ่ยให้ฟังยิ้มๆ รูปภาพหมวยบีเวียนสวมที่คาดผมแฟนซี อมยิ้มแก้มป่องชูสองนิ้วน่ารัก
รูปบีใส่หูมิกกี้เม้าส์ยิ้มดอกทานตะวันแล้วบังคับให้เพื่อนใส่เขาปีศาจน้อยติดไฟสีแดงแว๊บๆ

                  รูปทานข้าวเที่ยงที่ร้าน เฟอดริเอโก้ชูปิ่นโตสีครีมเหลืองขอบเขียวของคุณแม่
มีเด็กอนามัยครองกล่องพลาสติกทัปเปอร์แวร์
นั่งใกล้ตักไข่พะโล้ให้เพื่อนผมทองเพราะไม่ทานเผ็ดทั้งคู่
คุณแม่ห่อข้าวมาให้ลูก ชนกับผมที่สั่งเชฟทำเตรียมไว้ตระกร้าใหญ่พอดี

                  คนอื่นสั่งก๋วยเตี๋ยวและอาหารที่ร้าน บรรยากาศยิ้มแย้ม
เฟอดริเอโก้ชอบใจปิ่นโตของคุณแม่อย่างจัง เอ่ยปากขอไปเลย
เดือดร้อนแย่งกับแอนเดรียน่าที่เล็งไว้เหมือนกัน พอบอกมีเถาเล็กกว่าสวยกว่า
น้องหมายมั่นจะตามหาซื้อพรุ่งนี้ ชนิดเก็บกวาดปิ่นโตทั้งกรุงเทพ
(>3<)---สาธุ ขอมันให้ลืม Piget!

                   รูปลมเหนือกับน้องผู้หญิงสองคน (เพิ่งจบม. 3 ทั้งคู่) น้องยืนขนาบข้างชูสองนิ้วคิกขุ
ปลื้มพี่ลมห็นแต่ในรูปที่บ้าน ครั้งก่อนๆ ไปเจอแค่แว่บเดียว เพิ่งใกล้ชิดได้คุยด้วยได้เห็นตัวจริง
กรี๊ดหนักยิ่งกว่าเจอดารา
                 รูปขากลับ แต่ละคนสลบเฝ้าพระอินทร์ที่ใครที่มัน
ผมกับคนของผมซุนหัวกันหลับ ขนาดไม่มีสติผมยังหล่อโคตร
คนนอนซบบ่ายิ่งน่าหลงไหลหนัก (><)
ซื้อโพราลอยด์มาแอบถ่ายตอนหลับเก็บไว้ดีกว่า อุอุ
   
                   รูปสุดท้าย ลมเหนือกอดแม่ก่อนส่งขึ้นรถเล็ก
แม่กลับไปนอนบ้านพร้อมน้องผู้หญิงที่เปลี่ยนใจตามกลับมาด้วยหนึ่งคน
                  ในรูปเก็ทกับผมช่วยกันหิ้วถุงเข้าเก็บในรถ กระเป๋าใบโตเจ้าปัญหา
ที่บรรจุบรรดาของขวัญของให้จากงานดนตรี คนนี้เตรียมไว้ให้เด็กๆ ที่บ้าน
กายกำลังเอาเก็บที่ท้ายรถให้ สายตาเพื่อนมองที่คนของผม—

                   กายมองเพียงลมเหนือ...แทบทุกรูป
.......................
.............................
                 ดูจนหมด ผมหนักอึ้งเผลอระบายลมหายใจยาว
“เหนื่อยเหรอครับ ...ลมนวดให้มั้ย” ลุกขึ้น แตะแก้มผมเบาๆ ยอมปล่อยให้จูงมือไปที่เตียง
           
                ฟุบนอนคว่ำ มือเรียวสวยค่อยๆ บรรจงบีบนวดนุ่มนวล
ไล่ตั้งแต่ต้นคอเรื่อยลงไปแผ่นหลัง สะโพก ต้นขา...ความรู้สึกผ่อนคลายไม่น่าเชื่อ

“ไม่ง่วงเหรอ” ผมถามเพราะแปลกใจ น่าจะ 5 ทุ่มกว่าแล้ว
“ยังครับ ขากลับนอนในรถอิ่มแปร้”
“มานี่ คนเก่ง” ยอมล้มตัวให้ผมนอนกอดเล่น
“วางตรงนี้ หัวใจของลม” ยิ้มเอียงอาย ค่อยๆ จับศรีษะผมให้หนุนซบใกล้อกตัวเอง

                 หนุนหัวไหล่เยื้องใกล้ตำแหน่งหัวใจ กลัวน้องเจ็บ ฟังเสียงหัวใจอีกดวงเต้นตึกตัก
ค่อยหันมาจูบศรีษะผม นิ้วสางเส้นผมของผมเล่นเบาๆ อบอุ่นชะมัด
...คล้ายรับรู้ว่าผมว้าวุ่น
...คล้ายรับรู้ว่าผมสับสนภายใน
หากแต่คนนี้ไม่เคยจี้ถามเอาความหรือรุกจะเอาคำตอบใดๆ
               
                 ลมเหนือมีวิธีทำให้ผมผ่อนคลาย...ทำให้ผมอบอุ่น เบาสบายยามอยู่ใกล้

                  กี่ร้อยกี่พันกาย หายลับไม่เห็นเงา คงเหลือแต่น้องชายข้างล่างที่ยังกึ่มๆ จะตั้งมิตั้งแหล่
เพราะโดนตูดนุ่มเด้งดึ๋งทับตอนนั่งเก้าอี้ ทำไงดีวะ(><)
---------------------------------

“พี่เหยี่ยวยังโกรธลม เรื่องเมื่อกี้อยู่เหรอครับ”
"หือ?" กรณีพิพาทช่วง 4 ทุ่ม เมื่อชั่วโมงที่แล้ว

                มาถึงแยกย้ายกันคนละทางสองทาง คุณแม่จะกลับบ้านนอน
ลูกแหง่ตัวสูงมีแง่งๆ จะขอตามไปด้วย คุณนายรมย์ฤดีกับผมอ้างเหตุผลสารพัด...
 
'ดึกแล้ว พรุ่งนี้เช้าต้องรีบเข้าที่ทำงานไปลาพักร้อน ตอนบ่ายค่อยเจอกันที่ร้านในห้างเลย'
'ไปกลางดึกแบบนี้รบกวนบรรดาน้องผู้หญิงที่บ้าน เค้าต้องจัดที่นอนกันใหม่'
‘เดี๋ยวเราก็ไปเที่ยวด้วยกันไงคะ อดเปรี้ยวไว้รอกินหวานนะ’
                สั่งความลูกเสร็จผมปิดประตูฉับ สั่งออกรถฉึบ

                ผมหันไปจูบผิวลื่น หอมกรุ่นที่ซอกคอ
“ไม่นี่ครับ” กดจูบอีกครั้งเหนือหัวใจ รับรู้จังหวะเต้นถี่เร็วขึ้น
“บางที...ลมก็กลัวว่าพี่เหยี่ยวจะเบื่อ”
“หือ?” มาข้อไหนอีกล่ะ
“อยู่ด้วยกันตลอด แต่พี่เหยี่ยวตามใจลม เป็นธุระให้ พาไปโน่นไปนี่ไม่หยุด มีแต่เรื่องของลมทั้งนั้น”
“พี่เต็มใจต่างหาก” ความสุขของกู บอกโลดเหยี่ยว

“ปิดเทอมทั้งที พี่เหยี่ยวน่าจะมีเวลาเป็นของตัวเอง กลับต้องคลุกอยู่กับลม ...ไม่ดีเลย”
“ใครว่า!?” ไม่ดีแน่ถ้าไม่มีคนนี้อยู่ข้างกาย โหยหาแทบตายไม่รู้ตัวรึไง
“ก็ลมนี่แหล่ะว่า” ฟังเสียงเด็กแจ่มใสขึ้นมาหน่อย
“เลยหาเรื่องหนีกลับบ้าน เสียงแข็ง ดื้อไม่ยอมฟังพี่” ต้องพลิกหนีเผือกร้อน กลบเกลื่อนอาการ

“ลมกลัว..."
“ชู่ววว...ไม่เอานะ"
"ถ้าพี่เหยี่ยวเบื่อลมขึ้นมา...” ทรวงอกสะท้อน ผมผงกศรีษะขึ้นมองคนกลืนสะอื้น
“คนดี...ไม่มีวัน ไม่เข้าใจรึไงหือ?”
                 คนอื่นเห็นนิ่มๆ ว่าง่าย อยู่กับผม อกแตกตายวันละหลายรอบ ไม่ใกล้ชิดไม่รู้หรอก

                  โอบกอดไว้ ลูบหลังปลอบประโลม
แนบใบหน้ากับแผ่นอกที่สูดลมหายใจเข้าแรงแล้วผ่อนลมหายใจออกช้า

“นิสัยไม่ดี ทำลมเคยตัว ถ้าวันข้างหน้าเราต้อง---/จุ๊บ”
                ผมจูบปิดปาก ไม่อยากได้ยินประโยคต่อไป ทำไมมักคิดว่าเราต้องแยกจากกันอยู่เรื่อย
“เราจะอยู่ด้วยกัน ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหนๆ” ผมไม่เคยพูดว่าสัญญาพล่อยๆ แต่จะทำให้ดู

“ลมแค่คิดเผื่อ...”
“ไม่เผื่อ พี่ไม่ยอมให้คิด!”
“ห้ามความคิดได้ด้วยเหรอ!?”
“จะห้าม!”
“ใจ---ร้าย” (=3=) มีค้อน ต่อล้อต่อเถียงแบบนี้ค่อยเป็นลมเหนือของผมหน่อย
“จะใจร้ายกับลมคนเดียว”
“ได้ไงอ่ะ อ๋า---” โดนผมบีบจมูกเด็กดื้อ

“พูดให้ได้ยินอีก จะจับขังไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน ไม่ดีๆ อย่างนั้นง่ายไป เปลี่ยนเป็นเอากิ๊กลมไปปล่อย เอาสุดที่รักไป---” ผมหลิ่วตาจี้จุดอ่อน
“อูยยย ใส่กรงขังอย่างเดียวพอ อย่างอื่นไม่ต้องนะครับ นะ” บี้หอมหัวไหล่ผมฟอดใหญ่ ก่อนโน้มคอผมลงซุกอกตัวเองแน่น
“หึหึ ค่อยพูดรู้เรื่องหน่อย” สรุปจบ

                 รัดตัวบางแน่นเข้าสูดกลิ่นกายหอมจรุงเคยคุ้น
น้องชายที่กึ่มๆ ยังจะซน ผงกหัวมาทักทาย

                 เฮ้ย---เบา จะโรแม้นซ์
เอาไงดี 2 คืนติดมาแล้ว คนในวงแขนรับศึกหนักมาตลอด คืนนี้แฮตทริกซ์คงได้ฟ้าเหลืองคาอกแม่เค้า
(คืนแรก...ปาร์ตี้ฉลองงานดนตรีด้วยแทงโก้และเตกีร่าบวกกับความคิดถึง
คือสองก็เมื่อกี้ไง...วายร้ายตัวเอ้คิดแผนฉกเด็กหนีจากเงื้อมมือมารดา
แล้วก็อาจมี...คืนนี้ คืนที่สาม; เหยี่ยวเองครับ)
             
                  โอ้วววว ชีวิตของเหยี่ยว ช่างน่าเศร้าอะไรปานนี้
..............
..................
                นิ้วเรียวสอดประสานเข้าสลับนิ้วมือผม
ค่อยๆ แตะต้องไล่ทีละนิ้ว แผ่วเบาเหมือนลูบขนกระต่าย
อุ้งมือนุ่มอุ่นอยู่ในอุ้งมือผม กดนวดหนักแล้วปล่อยคลาย
หนักเบาอยู่อย่างนั้นซ้ำไปซ้ำมา นวดมือแมวของลมเหนือ
ทุกความคิดลอยละล่อง ผมหลับตาซึมซาบละเลียดอารมณ์
                รู้สึกอุ่นชื้นละมุนละไมที่เปลือกตา ก่อนไล้ปลายขนตาที่ผิวแก้มของผม...บางเบา อ่อนโยน
จุมพิตผีเสื้อ เป็นเช่นนี้เอง

“ให้ลม...เป็นของเหยี่ยวขาว นะครับ” ตื๊ดดดดดดดด~~~รีบู้ทเครื่องใหม่ทุกโสตประสาท

             ตาสบตา...นัยน์ตาสวยสีน้ำตาลเข้มคู่นั้นเว้าวอนแสนหวาน
ได้ยินเสียงตัวเองเอ่ยคำสุดแสนพิเศษ
“ลมเหนือ...ที่รัก”

...จูบผม
...โอบกอดผม
...ร่วมรัก...กับผม

************************************************TBC by puppyluv
(มีต่อข้างล่าง)
V
V
V

[NOO~KUNG]

+ 1 ก่อนค่ะ
 555...ไม่ได้เจตนาปาดดดดดเลย....
มานั่งรอน้องลม...

[puppyluv]

อ๊าซซซซซ โดน NOO~KUNG ปาดดดดด
อรุณสวัสดิ์ NOO~KUNG  ^^       
  ********************
 
              มะรืนนี้จะเป็นลมตาสุดท้ายของเรื่อง
เป็นตอนที่เขียนง่ายที่สุดมากตอนหนึ่ง
(แรกคือ 1. พาร์ทโจ๊กย้อนความใน JOKE's flash และ
2. nc ของ 2J ที่ภูชี้ฟ้า)
ทุกๆ ลมตาที่ผ่านมากระทั่งครั้งแรกของลมก็คิดเมนเบี่ยงอารมณ์ในบทเขียนจากตอนนี้
               แม้ลมตาเมื่อกี้ (เหยี่ยวไปธุระปาร์ตี้กับป้ากลับมาเจอลมที่งานดนตรีคลาสสิค)
แรกวางไว้จะให้อารมณ์ประมาณนุ่มนวล โทนหวานละมุนละเลียด
แต่พอคิดอีกที เหยี่ยวมันเก็บกด---หนึ่ง
เจอลมคลอเคลียในกอดแต่ยังต้องรับแขก---สอง
ถ้าอ่อนโยนเกิน คนอ่านจะฉุกคิด 'งี้ไม่ให้เหยี่ยวบอกรักเลยซะ สิ้นเรื่องไป'---สาม
ซึ่งข้อนี้คนเขียนจุกอั่กแน่ๆ T^T

                 ฉะนั้นจึงเป็นฉะนี้ ความหื่นไม่ปราณีใคร
เลยออกมาชนิดที่หลายคนกดอีโมหื่นซะ บอกเขินที่จะอ่านก็มี
(โดยเฉพาะคนเลือกเสพอย่าง *indy!zaka*, nongrak, fuku, hann, SuSaya และอีกหลายชื่อล็อคอิน
                สังเกตหลายตอนแล้ว ถ้าเป็นลมตาจะเม้นท์น้อยมาก อย่างเก่งกด emo ช่วยดัน
...ชื่นชมๆ ในความเป็นตัวของตัวเอง สตรองต่อไป

อ้อ fuku ที่แบนไอ้เหยี่ยวตั้งแต่ต้น ลมเป็นของเหยี่ยวครั้งแรกจริงๆ ที่คอนโด
ที่อารมณ์ออกเซ็กส์ซีน เอาชนะเพราะหึงหวง fuku งอนหายไปพักใหญ่ ไม่รู้ว่าถึงตอนเหยี่ยวยังติดโทษแบนอยู่มั้ย?)

                อยากบอกว่าทุกตอนที่เป็น nc จะคิดก่อนเสมอ (สาระมากครับ ผมรับไม่ได้; เหยี่ยวเอง)
ต้องให้เหยี่ยวรังแกลม แม้กระทั่งเวลาอ่อนไหวอยู่ด้วยกันสอง-ต่อ-สองก็เถอะ
ต้องสนุกกับเซ็กส์จนลมพลอยติดนิสัยไม่ดีตาม
ต้องเอาลมให้จอดเพื่อวันรุ่งขึ้น จะได้หมอบไม่สบายกับอก คลอเคลียเหยี่ยวชนิดไม่อายใคร ให้มันตามเทคแคร์น้อง
               แล้วก็เป็นสาเหตุเกิดเรื่องต่างๆ ตามมา
อาทิเช่น...
---โจ๊กโวยเพราะถ่ายรูปน้องงานสปาไม่ได้ คิสมาร์คพร้อย (ตอน SPA MONA)
---ลมโดนกายติงเรื่องรอยที่คอ จนเหยี่ยวต้องคิดห้ามตัวเอง แต่ยังตามใจตัวเองอยู่
---ลมคิดแผนดัดหลังให้เหยี่ยวใช้กำลังน้อยลงด้วยการสวมเสื้อบางจ๋อยไปโชว์แม่
               แล้วไปสลบพับบ้านเจฟฟรี่จนเหยี่ยวต้องรีรันตัวเองอีกครั้ง
               พัฒนาสร้างรอยในร่มผ้าแค่ 3 รอย เป็นต้น นกเถื่อนพัฒนาแล้วว่างั้น (ตอนร้องไกด์)
จริงอยู่ว่าใช้ฉากอย่างว่าเปลือง เดาทางออกหมดว่าลมตาต้องทำนองนี้แน่
ข้อนี้จะฝึกและฝึกเขียนถ่ายทอดให้เขี้ยวกว่านี้แน่นอน ฮึ่ม
หากเพราะอยากไห้เอนเอียงไปเกลียดเหยี่ยวซักน้อย ลมตาเลยกระฉูดพุ่งเต็มจอ

                ขอบคุณงามๆ ที่ตามกันเข้ามา ไม่ขอโทษเพราะตั้งใจ ^^
(โดน 2J ใส่ก้านคอหมับทันใด อือออออออออ TT^TT)
                 แล้วอิเหยี่ยวก็มากระทืบซ้ำ 'สมใจแล้วชิมิ ตอน 133 แล้วผมยังสงสัยตัวเองเลยว่า
นี่ตรูเป็นพระเอกใช่มั้ยหว่า โดนด่า โดนสมน้ำหน้าเป็นร้อย เหว่ย'(อ่านตอน LOST)

มะรืนมะ...
ม่าน-พร้อม !
คนกดปุ่ม-พร้อม!
คนอ่าน-พร้อม!
ซี ยู เน๊กซ์ทูมอโฮ่~~~~~~

[choijiin]

เย่ได้  puppyluv เจ้าค่า

ตอนนี้น้องลมมาแปลกเน้อ
ปกติจะหลีกเลี่ยงเรื่องพรรค์นี้ตลอด
ดูท่าทางน้องจะมีอะไรไม่สบายใจเป็นแน่แท้
คนอ่านก็พลอยไม่สบายใจไปกับน้องด้วย
แถมตอนหน้าจะเป็นลมตาตอนสุดท้าย
นี่แสดงว่าลมเหนือของเราก็เข้าโค้งสุดท้ายเหมือนกันสินะ
 
ใจหายอีกแล้วอ่า

ส่วนประเด็นลมตา
เราเป็นคนนึงที่ชอบอ่าน NC 55555+ 
รู้สึกว่าถ้ามันมีจะทำให้เรื่องมันมีรสชาตเพิ่มขึ้น
แต่ถ้าไม่มีก็ไม่ใช่ปัญหา
เพราะเราอ่านน้องลมเพราะนี่คือเรื่อง "ลมเหนือที่รัก"
เราคนนึงที่ไม่ได้เลือกที่จะเสพ NC เป็นหลัก
เนื้อเรื่องและตัวละครจะเป็นเหตุผลหลักในการอ่าน
แต่ถ้ามีเราก็อ่านอย่างมีความสุข
เพราะเป็นฉากที่น้องลมกับพี่เหยี่ยวได้รักกัน

ตอนนี้ได้แต่นับถอยหลักรอคอยฉากสุดท้ายของลมตา
  puppyluv มากค่ะ

[ujen]

 

[wews]

คนอ่านพร้อมสุดๆค้า จะรอวันอังคาร

[greensnake]

อ่านแล้วรู้สึกว่าบรรยากาศมันละมุนละไม
พี่เหยี่ยวและน้องลมน่าร้ากกกตลอด
ขอบคุณนักเขียนมากค่ะ จารอพรุ่งนี้

[aohka]

โอเค... มะรืน... จะรอนะคะ

ตามอ่านมาถึงตอนนี้... กลับไปอ่านใหม่ตั้งแต่เริ่มอีกครั้ง... และอีกครั้ง  อะคึ อะคึ

[yeyong]

อ่านไปอ่านมาเพิ่งสังเกตว่าจำนวนตอนของลมเหนือเยอะมาก
ปาเข้าไป 157 มีทั้งสุข มีทั้งเศร้า และมีทั้งเสียว ครบครัน
ถ้าเป็นหนังสือจะได้กี่เล่มหนอ

[murasakinana]

อ่านตอนนี้แล้วเค้ากังวลเรื่องของ "กาย" จริงจังนะนี่  กังวลแทนเหยี่ยวขาวอะ กลัวว่าจะเสียเพื่อนไปอีกคน แต่ลมก็เหมือนจะรู้ตัวนะว่าเหยี่ยวสับสน อั๊ยย  อินี่สับสนยิ่งกว่าเพราะชอบความสัมพันธ์ของสามหนุ่ม เหยี่ยว เจฟฟี่ กาย มาก ๆ ไม่ค่อยอยากให้มันกระเทือน แต่ แต่ แต่ถ้าหากกายคิดจะแย่งลมจริง ๆ กะไม่ชอบใจเอามาก ๆ เหมือนกัน อ๊ากกกกก  จะตามอ่าน จะรอรวมเล่ม อยากอ่านตอน "ลมตา" ของพี่ 2J มาก ๆ ด้วย    ฮิ้ววววววว ไม่ค่อยหื่นเลยอินี่ 555 รักลมเหนือมาก ๆ เลยจ้า จุ๊บุ จุ๊บุ 

[MiSS-U]

 

รอลมเหนือที่รักทุกลมหายใจ

ปล.+1และเป็ดให้นะคะ