อรุณสวัสดิ์
yeyong---คิดงั้นแหล่ะ แต่น้องบอกอยากเป็นไข้หวักนกนิ อุเหม่ พูดซะ
jiki---รู้ได้ไง หลังจบงานดนตรี 4k จะเข้าบ้านเหยี่ยว เจอป้ามารีน่ากับพ่อเหยี่ยวด้วย รอไปด้วยกันนะ
*****************************************************************************
ลมเหนือที่รัก
ตอน89 twin
------------------------------
yeaw's
วันศุกร์...วันรุ่งขึ้น ใกล้จะ10 โมงเช้า
“เฮ้---ลม!" เก็ท
"ลมจ๋า---ทางนี้!” บี
“จะสายแล้ว!” คนของผมเรียน 10 โมงตรง จอดรถได้พุ่งเปิดประตูออกมาก่อน
ไชนีส 2 ตัวพร้อมโจ๊กกับเจฟฟรี่นั่งโต๊ะประจำลานชมพูพันธ์ทิพย์ หมู่ตึกอาคารศิลปศาสตร์ ปีกด้านข้างฝั่งสารพัดชมรม
แล้วบีน้อยก็สร้างสีสัน
“อ๊างงงงงงง---หยุดเดี๋ยวนี้ ลมจ๋า หยู๊ดดดดด!” บีชูสองมือห้ามทัพ
“อะไรบี?" เก็ท
"อะไรหมวย!?” โจ๊กตื่นเต้นร้องดังพอกัน ผมรีบกวดตามเข้ามา
“หยุดอยู่ตรงนั้นเลย พี่โจ๊กหยิบกล้องให้ไว!” บีสั่งคนของผมเร็วพอๆ กับไอ้โจ๊ก ส่วนตัวเองหยิบมือถือขึ้นกดแช๊ะๆ หลายรูป
“มีอะไรบี?” เก็ทสงสัยไม่หาย
“ยีนนนนนส์ ลมจ๋าใส่ยีนส์ อ๊าาาา-เท่ห์ๆๆๆๆๆ”
“โธ่ วัยรุ่นเซ็ง ...นึกว่าไรพิสดาร” โจ๊กเปิดเลนส์แล้วทำท่าจะปิดเก็บ
“เฮ๊ย นี่ยีนส์ตัวแรกของมึงรึเปล่าวะลม!?” ไอ้เก็ทเพิ่งจะเก็ท
“...อื้อ” คนของผมพยักหน้างงๆ
“เฮ้ย แบบนี้ต้อง---” โจ๊กอุทานรีบกดชัตเตอร์ไวว่อง
ผมเดินตีคู่ทันพอดี
“กรี๊ดดดด ยกสอง ...ฝาแฝด-ทวิน พี่เหยี่ยวแต่ตัวเหมือนกันเล๊ยยยย!” บีบ้าใหญ่ กดกล้องมือถือรัว
"โหยนายแบบมาเอง งี้ต้อง---!" พี่ตากล้องเก็บภาพแช๊ะๆๆๆ
"วิ๊ดดดด วิ๊ว 555" เก็ทเป่าปากเชียร์ หัวร่อเสียงดัง
"หึหึ" ผมยิ้มอารมณ์ดีโพสท์ท่านายแบบ เบียดชิดตัวสูงอีกคน
“ประสาท---” แอบชำเลืองคนหน้าแดง เอ่ยเบาๆ พอได้ยินแค่สองคน
วันศุกร์ ชั้นปีหนึ่งอนุญาตให้แต่งชุดนักศึกษาแบบฟรีสไตล์ได้ วันอื่นผูกไทค์แต่งตัวสุภาพตามระเบียบเนื่องจากยังอยู่ในช่วงกิจกรรมรับน้อง
เทอมสองถึงจะผ่อนปรนให้แต่งชุดนักศึกษาแค่วันจันทร์ อังคารและพฤหัสบดี
ยีนส์ซีดตัวนี้ผมแขวนไว้ให้เอง ไม่รวมนาฬิกาสายหนังสีดำกับรองเท้าด้วย 555 ใช่อย่างที่บีพูด เราแต่งตัวเหมือนกันเด๊ะ
“เฮ้ย! panerai สายหนังสีดำ บอยไซส์ใช่มั้ย!?” ไอ้เก็ทตาถึงใช้ได้ นาฬิกาข้อมือเหมือนกัน แต่ของลมเหนือจะเล็กกว่า ดีไซน์เรียบกว่า
"ไหนๆ อ๊าาา สวยอ่ะ!" บีตาโต
ผมไม่ว่าอะไรแต่แอบยกข้อมือซ้ายโชว์ น้องบีมือกุมแก้มหน้าแดง กรี๊ดละลายอีกตลบ
ยีนส์ตัวแรกงั้นเหรอ ...มิน่าตอนจะสวม ลูบๆ คลำๆ ตั้งนาน
คนของผมยื่นกล่องนมจืดให้เก็ท บีดักคว้ามาถือไว้จ่อปากแทนไมค์ ถามสัมภาษณ์ดารา
“อ่า-จากทีวีพูลทะเล ไม่ทราบคุณลมเหนือรู้สึกเป็นไงบ้างครับ ...สำหรับยีนส์ตัวแรก?”
“เอ่อ รู้สึกว่ามัน ---บีเล่นไรเนี่ย!?” ยอมเล่นด้วยสุดท้ายหลุดกับเพื่อนจนได้
"และนี่คือ ทีวีพูลทูทะเลกับข่าวฮอทประเด็นร้อน คุณลมเหนือครับ ขอคำตอบหน่อยครับ" บีแสร้งเอคโค่เสียงหล่อ
“โนคอมเม้นต์ครับ"
"555" เก็ทหัวเราะร่วนประกอบฉาก
บีหลุดหัวเราะคิกคัก ดึงตัวคนของผมให้นั่งลง
"โอ๊ย-เบาๆ บี เจ็บ!” คลำสะโพกป้อย ผมแทบทิ้งทุกอย่างจะถลาไปรับให้ได้
“ขอโทษ เจ็บตรงไหนเหรอ?” หมวยน้อยถามรัว เพื่อนสั่นศีรษะแต่น้ำตาคลอเห็นได้ชัด รีบชี้ที่กล่องนม
ลมเหนือชอบแบบเปิดกล่องยกดื่ม ถ้าอยู่ที่ห้องต้องเทใส่แก้ว เก็ทเคยเล่า ตอนเรียนต้องให้เก็ทฉีกเปิดฝากล่องให้
'คนอื่นเปิดบริการ ลมมันไม่ยอมแตะครับ ถือไว้งั้น พอเผลอมันเททิ้งทันที กลัวมีอย่างอื่นปนโดยเฉพาะผงชูรส' เล่าให้ฟังท่าทางภาคภูมิใจในหน้าที่
ตอนนี้เป็นผมรับผิดชอบ ต้องพกมีดใบมีดเล็กเท่าปลายก้อยติดพวงกุญแจไว้ตลอด
“เอามานี่” เก็ทแย่งของกินไปได้ จัดการฉีกฝากล่องเปิดปากยื่นกลับคืนเพื่อน
“กิ๊กลมล่ะ?" เก็ท
"นั่นดิ ว่าจะถามอยู่” โจ๊ก เออ---ใช่ กูยังไม่คิดบัญชีกับพวกห่านนี้เลยนี่หว่า ปิดกูเรื่องกิ๊กลมโดนรังแก ร่วมแรงร่วมใจยกแก็งค์
“ตื่นสายครับ เลยให้เฝ้าบ้าน” หึหึ ผมยิ้มเลย เห็นกันเป็นหมารึไง
“อย่างลมเหนือตื่นสาย!?” บีตาโตอีกรอบ
“แล้วมานี่ได้ไง ไม่รอเจอกันตอนเที่ยง?” คนของผมย้อน
ทุกเที่ยงวันศุกร์นัดทานข้าวเที่ยงโรงอาหารกลาง (ตอนนี้เปลี่ยนแผนย้ายมาโรงอาหารวิดวะแทน) จะต้องเจอสองตัวตี๋หมวย
“พี่เจฟฟรี่ให้มาหาอาจารย์แม๊คที่สอนลมจ๋าทุกเย็น กะให้เก็ทไปออดิชั่น” บีเฉลย เก็ทกระหยิ่มยิ้มย่อง กอดอกยืด --- ^+^
"ไงล่ะ เพราะเพลงนั้นแท้ๆ" เก็ทกอดอกยืดท่าเท่ห์
"อ้อ ไม่มีตรงกลางระหว่าง..." คนของผมชี้มือสลับไปมาระหว่างเก็ทกับบี
“ไม่ต้องเลย เสร็จเรื่องลีดก่อนเดือนหน้าโน้นค่อยไปเรียนที่สถาบันข้างนอก” โจ๊กแทรกเร็ว อาจารย์แม๊คสอนพิเศษที่นั่น
เจฟฟรี่วางแผนไว้ครับ โปรเจคกรุยทางเป็นโปรดิวเซอร์ตั้งค่ายเพลงของมันเอง แต่มีเหตุการณ์เฉพาะหน้ากว่า ให้สอนเรื่องวอย์ซ-เทรนนิ่งกับลมเหนือ ครึ่งชั่วโมงก่อนซ้อมวงทุกวัน
มันบอกอาจารย์แม๊ค (อาจารย์ที่ปรึกษาชมรม) เดินผ่าน ชอบเสียงคนของผมมาก จะสอนให้เอง แค่เทรนเรื่องความแข็งแรงของเสียงกับเทคนิคนิดหน่อย เป็นนักร้องดังแน่ ---ยุทางตรงทางอ้อมให้ดึงตัวมาอยู่ชมรมดนตรีสากลให้ได้
ชิชะ จะผูกขาดคนของกูทั้งอาจารย์ทั้งลูกศิษย์---ยอมได้ซะที่ไหน!?
“ดูดิ๊ นักร้องเบอร์ห้า บ้าเห่อซะไม่มี” หมวยบีกระแซะไหล่ตี๋เล็กไปมา ปลื้มหน้าแดง
“ฮ้า-ยอดเลย แด่ว่าที่นักร้องหน้าตี๋อินเทรนด์คนใหม่ของวงการ” ชูกล่องนมจืดไปชนกับขวดนมเปรี้ยวของเพื่อน เฮฮากันสองคน
“...ช้าๆ ” ผมปราม หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาซับน้ำนมสีขาวเปื้อนเหนือริมฝีปากรูปกระจับ
“เห็นมะ...เหมือนพ่อลูกเลยเนอะ” บีกระซิบกับเก็ท เสียงดังประชดพี่เลยน้อง!
“ไปล่ะ เจอกันตอนเที่ยง” คนของผมคว้าของ ลุกจะขึ้นห้องเรียน
หากมีเสียงสดชื่น เสียงนี้...
“น้องลมครับ!”
“อ้าว -กาย!” โจ๊กหันมาเห็นก่อน
“...ไปก่อนนะครับ” ร่างบางจะผละไป
“ของลมครับ...” กายรีบยื่นชอคโกแลตกล่องเล็กๆ แบบเดียวกับวันก่อนให้
"ของผม?" ชะงักนิดๆ
"อ่า-ครับ" กายยิ้มกว้างหน้าแดง เหงื่อซึมนิดๆ
“ขอบคุณครับพี่กาย แต่ผมไม่ชอบอันนี้ วันหลังไม่ต้องลำบากเอามาให้อีกนะครับ” น้ำเสียงราบเรียบ ยืนนิ่ง มือล้วงกระเป๋าไม่รับของ
"เอ่อ..." กายหน้าเสีย
“ไปนะครับ” รีบเดินเร็วขึ้นตึก
กายหน้าจ๋อย ไอ้โจ๊กโห่ฮิ้ว เก็ทกับบีหัวเราะร่วนตีโต๊ะรัว ผมยิ้มๆ เจฟฟรี่เดินตามหลังกายมามองผ่านเฉยๆ ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ
ก้าวเข้าใกล้ เฉียดผ่านกายนั่งเก้าอี้ยาวตัวเดียวกับโจ๊กอย่างเงียบกริบ
"ไอ้มิสเตอร์ไนซ์กาย โดนจนได้ 555 " โจ๊กหัวเราะร่วน
"ไงวะ?" กายท่าทางเสียเซลฟ์มาก
"นี่ล่ะครับไอ้ลมตัวจริงเสียงจริง ไม่ชอบ ไม่ใช่ ไม่เอาเลย ที่เก็ทเล่าให้พี่กายฟังบ่อยๆ ไงครับ"น้องชายปลอบพี่ชายที่แสนใจดี
"แสดงว่าลมจ๋า เห็นพี่เป็นคนใกล้ตัวแล้วนะครับ ถ้าเป็นคนอื่น มันไม่พูดเด็ดขาด ตีหน้าเฉย เนียนมาก" บีทำให้กายยิ้มออก ...แต่ผมกลับกัน
"กูยังเคยโดน ซื้อขนมให้มันนี่แหละ ครั้งแรกเอาเข้าปาก ครั้งสองมา ...ไม่เอานะพี่โจ๊ก ผมไม่ชอบรสนี้ บ้าเอ๊ย กูแทบกระทืบทิ้งทั้งกล่องต่อหน้าแม่ม-ดีตี๋เล็กห้ามไว้"
โจ๊กเล่ายืดยาว
"555 อ๋อ โดนัทนั่นนะเหรอ" บี
"ช่าย คิดดู มันกินอะไรง่ายซะที่ไหน พอเห็น เฮ้ยน้องกินได้เว๊ย ห้อมอไซค์ไปโน่น-สยาม เจอดอกนี้ กู---" โจ๊กไม่ต่อ ส่ายหน้าอย่างแรง สองตัวหัวร่อยกใหญ่
ใช่...เรื่องช็อคโกแลตนี่ก็เหมือนกัน ตอนแรกแค่อยากเอาชนะ เหมาหมดร้านยิ่งกว่าไอ้กายเสียอีก ชิมนิดเดียว ไม่แตะอีกเลย...กว่าจะเจอ
'อร่อย! อันนี้ลมชอบ วันหลังซื้อมาอีกนะ!' ผมแทบถลาเก็บกระดาษห่อบูชา ส่วนที่แกะไปแล้วไม่ยอมให้ทิ้ง ผมต้องหอบมาให้พนักงานข้างล่าง
จนจะได้เค้าเป็นกิ๊กอยู่แล้ว ...เปลี่ยนแผนต้องหอบมาคณะ ทำทีเดินถือ ใช้มุขคาสโนว่ากระจาย
'น้องยิ้มหวานไป พี่ทานต่อไม่ไหว ช่วยหน่อยนะครับ' ยื่นให้เนียนๆ ช่วงนั้นสาวแท้-สาวเทียมกรี๊ดตรึม ได้แฟนคลับเพียบ
ส่วนบาร์แท่งที่แกะห่อ บิชิมเสี้ยวเดียวมีเหลือเป็นหาบ ไม่ยอมให้ผมทิ้ง บอก 'มันแพง' (แต่ตัวเองไม่ยอมกินต่อ) ต้องรวบใส่ถุงมาโยนให้ก๊วนบาส
แกล้งบอก 'กูอยากรู้อันไหนอร่อยกว่ากัน' โดนโห่ฮาป่าไล่ 'เหยี่ยวแม่ม อวดรวย-สัด' สารพัดเสียงด่า...แต่ผู้ชายตัวโตๆ ยกทีมรุมโซ๊ยชอคโกแลตหมุบหมับ ปากเปื้อนหายวับในพริบตา...จะบ้าตาย เค้าจะรู้มั้ยผมลำบากเพราะใคร!?
........................
.............................
"แต่ลมจ๋าไม่ชอบให้ใครมากำหนดกฏเกณฑ์นะ เห็นวันนี้ยังแปลกใจ ไม่น่าเชื่อนะ" บีน้อย
"ช่ายๆ" เก็ทลูกคู่
"ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่แหล่ะถึงเห็นแต่งตัวเก่งขึ้น กล้าทำโน่นทำนี่ กล้าบอกตรงๆ ด้วย ทุกทีไม่เคยเปลี่ยน บังคับแค่ไหนไม่ใช่-ไม่มียอม"
"ใช่ ลมมันมีเหตุผลของมันตลอด ถ้าไม่ชอบจริงๆ ไม่มีทาง ยิ่งเสื้อผ้า ของกินของใช้ของมันด้วยแล้วยิ่งยาก โตมาแบบเนี๊ยบระเบียบเป๊ะๆ เก็ทยังนับถือเลย"
"ยังแปลกใจวันนี้ใส่ยีนส์ ฝนตกทั่วกรุ่งเทพแน่เน๊อะเก็ทเน๊อะ"
"อื้อ..." เล่นพยักหน้านินทาเพื่อนซี้ตัวเองกันสองคน สนุกปากซะ
ผมซี๊ดปาก ยิ้มปลื้ม
"เหมือนเพื่อนพี่ มันก็ไม่เคยทำแบบนี้ให้ใครขนาดนี้มาก่อน...เหมือนกัน" เจฟฟรี่พูดเรียบๆ ตามองที่ผม ก่อนกดไอพอดยกหูฟังเพลง ไม่สนใจใคร
ไอ้หมาแสนรู้ จะจมูกดีเกินไปแล้ว!!!
วันนี้น่าจะราบรื่นอีกวัน ถ้าไม่มีเสียงนี้...
"พี่โจ๊ก ช่วยด้วย ...เน็ตล่ม!" เสียงน้องผู้หญิงชื่อ 'ฝ้าย' ตะโกนเรียกจากหน้าชมรมภาพถ่าย
***********************************TBC by puppyluv
***credit รูปจาก paneraiดอตเน็ต
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 3031471 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก