---ปี้ปี้ปี้ ทักเรื่องเปลี่ยนรูป เพราะตอนแรกเข้ามาเห็นเป็นฟูยุกิ การ์ตูน ชิมิ
********************************************
ลมเหนือที่รัก
ตอน65 บันทึก top secret
------------------
lom's
ประวัติศาสตร์ต้องจารึก ลงในสมุด top secret ของผม
เพราะตอนนี้ ผมกำลังเขินๆๆๆ อายๆๆๆ มาก ...จะไม่ให้อายได้ไง
1. ตื่นบ่ายโมง นี่เป็นข้อแรกที่ต้องเขียน แน่ล่ะ ตั้งแต่จำความได้ มีน้อยครั้งยิ่งกว่าน้อย
2. โดนดีพ คิสสสส์ มอร์นิ่ง คิสสสส์ นานกว่าจะปล่อย สูบวิญญาณกันเห็นๆ จะฆาตกรรมในห้องให้ตายคาเตียงกันเลย
3. ”พี่ชอบลม” อ๊ากกก รีบบอกไปไหนแต่เช้า สว่างไปมั้ย ทุกทีกระซิบข้างหูช่วงกึ่มๆ จะหลับมิหลับแหล่ ยังมีเวลาให้หลบหน้าลงกับบ่ากว้าง ถือเป็นยาเสพติดสำหรับผมก็ว่าได้ (ตอนกอดกล่อม โอละเห่ลูกลิง ดูมันว่าผมครับ T^TT)
4. นวดครับ จับตัวผมคว่ำลงหน้าตัก นวดเบาๆ ตั้งแต่ศรีษะยันหัวแม่เท้า ฮ๊า---หลงรักมือใหญ่ใจดี ละลายๆๆ ที่หนักๆ หน่วงๆเหมือนจะไม่สบายระเหิดหายไปหมดเกลี้ยง คงเหลือแต่เจ็บหน่วงช่วงสะโพก—อ่า ตรงนั้นอ่ะ เหมือนโดน—อย่างหนักมากกกก
ยัง ยังไม่หมดยก ข้อนี้กำลังทำอยู่---
5. เบรคฟาสต์ อิน เบด ฟ้าถล่มลงกรุงเทพให้หายวับไปรึไง!?
เตียงนอนของคนนี้ศักดิ์สิทธิ์มากนะครับ ยังไม่อาบน้ำแค่เดินเฉียดจะโดนดุป๊าบ ต้องตัวสะอาดทาแป้งหอมๆก่อน ไม่งั้นกรงเล็บเหยี่ยวมหากาฬจะคว้า-ลากคอออกไปทันที
พระเจ้าช่วยกล้วยทอด---เกิดอะไรขึ้นกับเหยี่ยวขาวจอมเฮี๊ยบได้ล่ะ สงกะสัย???
.................................
.....................................
โทรศัพท์มือถือสีดำหรู หล่นปุ๊ลงข้างๆ เหลือบตาขึ้นมอง กางเกงผ้ายืดสีเทา บางๆ แนบตรงนั้นให้นูนโดดเด่น
เฮ้ย---รีบละสายตาโดยพลัน ดันเจอแผงอกกว้าง ซิคแพ็คหวามใจละลาย หยามน้ำหน้าคนอย่างผมจังเบอร์
รูปสลักหล่อเหลากำลังกลายหน้าเป็นปีศาจเล็กน้อยแต่พองาม
“ลมไม่บอกพี่เรื่องโดนไอ้ตุ่นปากเป็ดจับมือในห้องน้ำ” อ่า---แรมยังต่ำ เออเร่อซ้ำเจอเสียงเครียดอย่างงี้ยิ่งบู๊ทไม่ขึ้น
“...ตุ่นปากเป็ด?”
“ห้องน้ำในผับ เมื่อคืน!”
“อ๋อ---” ใช่เสื้อม่วงๆ รึเปล่าหว่า
“ทำไมไม่รีบบอกพี่!?” ชัดว่ากำลังมาคุ ต้องรีบกั้นเขื่อน
“คนเมา ทักลมผิดๆ ถูกๆ ใช่น้องที่ถ่ายแบบหนังสือแฟชั่น อะไรซักอย่างมั้ยครับ ...ประมาณนี้”
“ไงอีก?”
“ขอเบอร์มั้ง ...ลมไม่ได้ใส่ใจ” กลืนน้ำส้มเฮือก มองคนเสยผมหมาดๆ กลิ่นแชมพูชวนอึงอลในใจไปมา
“เด็กในห้องน้ำบอกจับมือถือแขน” ง่ะ-มีด้วยเหรอ แต่ผับดูมีระดับ ห้องน้ำหรูมากกว่าอีก ต้องมีเด็กประจำอยู่แล้ว
“...พี่เหยี่ยวรู้ได้ไง?”
“ผู้จัดการร้าน เพิ่งวางหู” อ๋ายยยย---ถึงระดับผู้จัดการเลยเหรอ
“ลม...จำไม่ค่อยได้ครับ” ประมวลผลต่ำจัด รออาบน้ำก่อนก็ไม่ได้
“จำอะไรได้มั่ง-เรา?” ทรุดนั่งลงข้างๆ จิ้มไข่ดาวเข้าปาก
“เข้าไปตอนสี่ทุ่ม กินข้าวผัดปู เข้าห้องน้ำแล้วก็น้ำผลไม้ของบี ชนแก้ว...” ถัดจากนั้นดูมึนๆ ทึบๆ คิดไม่ออก ความทรงจำมันหายไปไหนหว่า หากไอ้ท่อนฮุก 'I want nobody nobody but you' ของวันเดอร์เกิร์ลก้องวนในหัวแงะไม่ออกวะ
“ชนแก้วแล้วไงต่อ?” จิบน้ำส้มคั้นแก้วของผมเฉย
เริ่มร้อนๆ หนาวๆ อย่าใช่อย่างที่คิดเล้ย---ดึงคอเสื้อ ก้มมองเนื้อตัวภายใน ชัดเป๊ะ จุดแดงๆ ช้ำๆ ด่างดวงพร้อย...อาการเหมือนแพ้แอลกอฮอล์ o0o!!
“ลมเผลอกินเหล้าแล้วเมาอาละวาดเหรอครับ!?” ถามร้อนรน ลิ้นพันกัน
น้ำส้มหกพรืดดดด! เลอะผ้านวมสีครีม หยิบผ้าเช็ดปากยื่นไปซับให้ นัยน์ตาเหยี่ยวจ้องผมไม่วาง
“รู้ได้ไง!” โอ๋ย---งานเข้าแล้วไอ้ลม ผู้จัดการเค้าโทรมาเอาเรื่องแน่ +^+
“เคยลองแล้วแพ้ครับ ตัวเป็นจ้ำๆ เหมือนแพ้กุ้งเแบบนี้ล่ะ พอเมาแล้วจะไม่รู้เรื่อง จำอะไรไม่ได้ เพื่อนพาไปหาหมอที่เป็นพ่อของเพื่อนด้วยนะ อาละวาดจะชกหมอ แทนที่จะได้ยาแก้แพ้ดันได้เข็มฉีดยา เข็มเท่านี่” ยกท่อนแขนประกอบ
ม.2 เข้าใหม่ ขัดแก๊งค์เพื่อนเก็ทที่ชอบร่ำสุราไม่ได้ จัดปาร์ตี้บนดาดฟ้า แม่โขงจิบเดียวต้องหิ้วปีกลงมาคลีนิคพ่อไอ้เอกชั้นล่าง ไม่รู้ตัวอาละวาดซะเล่นเอาไม่เคยกล้าไปบ้านเพื่อนคนนี้อีกเลย
หัวร่อหน้าหงาย แต่ตรูหัวเราะไม่ออก T^TT
“ลมจำไม่ค่อยได้ เล่าให้ฟังหน่อยซิครับ” อ้อนสุดฤทธิ์
“ไม่มีไรมาก แค่กระทืบโดนจิ้งจกแถวนั้น” จิ้งจกเหรอ มันวิ่งตามพื้นให้กระทืบง่ายงั้นเชียว
“ข้าวของเสียหายมั้ยครับ ผู้จัดการเค้าว่าไงมั่ง” จับแขนแข็งแรงเขย่า ลืมอาการแฮ๊งค์วูบวาว
“ก็...ไม่ว่าไร” น้ำเสียงไม่ยี่หระ ผมนั่งไม่ติด
“พี่เหยี่ยว...” รู้ตัวว่าหน้าแดง ขอบตาร้อนๆ อารมณ์ประดังประเด
“ไม่มีอะไรจริง ๆ พี่อยู่ด้วย เก็ทกับบีก็อยู่ ไม่มีอะไรต้องห่วงจริงๆครับ ผับนั้นก็ของคนรู้จักที่บ้าน...จัดการได้” เสียงทุ้มนุ่มเซ็กซี่ปลอบโยน ฝ่ามือลูบแก้มผมเบาๆ ชักเขินแฮะ
เอ่อ ...พูดถึงบ้าน
“พี่เหยี่ยวครับ อย่าบอกแม่ได้มั้ย” ช้อนตามอง ไม่เคยเข้าผับ ---'แหล่งอบายมุขทำให้เสื่อม คนอื่นไม่เป็นไรแต่ลูกลมอาจตายเพราะขาดอากาศหายใจได้ ท่าตอนตายทุเรศไม่พอ กลายเป็นวิญญาณยังต้องตามมาอายอีก แย่ทั้งชาตินี้ชาติหน้า' คำสอนเชิงสั่งให้คิดเองของคุณผู้หญิงฝังหัวผมเรื่องแพ้ควันบุหรี่ครับ ประเสริฐไม่มีใครเกิน
“ถ้าคุณแม่ถาม พี่ก็ต้องรายงาน” นี่แหละที่กังวลที่สุด
"-ไรก็ฟ้อง ...นิสัย” บ่นอุบอิบกับตัวเอง
“ได้ยินนะ!”
“พี่อ่ะ...”
“หน้าที่ผู้ปกครองที่ดี” ย้ำซะ ยื่นหน้ายักคิ้วก่อกวน
“เว้นซักเรื่องก็ได้ ไม่ต้องรายงานทั้งหมด--นะ” เขย่าแขนแรง กะหลุดแล้วโยนลงหน้าต่างให้ตามเก็บไม่ได้
“ไม่ได้ คุณแม่จะว่า ดูแลน้องไม่ดี”
“น้องเป็นคนดี ไม่ดื้อไม่ซนเด็ดๆ” ถูศรีษะไปมากับหัวไหล่คนตัวโต แปลงร่างเป็นแมวขี้อ้อน
“ฮึ!” ยังเมิน สะบัดหน้าหนี เห็นหรอกหน้าแดงก่ำขนาดนั้น
“พี่ว่าไง น้องว่าตาม ไม่มีเฉไฉลงข้างทาง อยู่ในระเบียบเป๊ะ” ยื่นข้อเสนอ ง้องอนตามตัวติด
“ไม่!!!”
“น่านะ ...พี่เหยี่ยวนะ”
“ขอคิดก่อน ค่าปิดปากได้สมน้ำสมเนื้อมั้ย” โหย---ไอ้งก! แต่นาทีนี้ต้องรีบตัดหน้าช่วงชิง ไม่งั้นเสียเปรียบอีกบาน เอาวะ
’ฟอดดด...!!!’ กดจมูกหอมแก้มแบบเต็มๆ ผู้ปกครองยิ้มกว้าง ส่งสายตาเจ้าชู้วิบวับ
“ฮั่นแน่ ติดสินบนเจ้าพนักงาน” อ๊ะ โดนจับได้ ไม่มี๊ ไม่ใช่ลมเหนือ!
“หึ ม่ายยย” สั่นหัวดิก ทำตาโตไร้เดียงสาแต่หน้าแดงแปร๊ด
“เอาใหม่---อีกข้าง” อ้าว สมยอมซะงั้น คนรอชี้นิ้ว สะกิดแก้มตัวเองเชิงสั่งเร่งให้ไวๆ ว่ะเว๊ย-ประคองใบหน้า กดจมูกหอม...จนได้
อายโว๊ยยยย!!!
หัวเราะชอบใจจะรวบตัวผม รีบขยับหนี แต่แค่เอี้ยวตัว บั้นท้ายจนถึงสะโพกภายในปวดร้าววูบ หนักหน่วงขึ้นมาอีก เจ็บแสบช่องทางเหลือประมาณ
“โอ๊ย ...อูยยยยย” ครางนิ่วหน้า มือกดเอวด้านหลังของตัวเอง
“...มานี่” จับผมตัววางคว่ำพาดหน้าตัก
“เบาๆ ครับ” มันเจ็บเหมือนโดนกระแทก---แรงสุดขั้ว
“ยังเจ็บอยู่เหรอ” มือใหญ่ค่อยๆ ขยำนวดไปมา เบามาก
“อื้อออ... ” คว่ำหน้าหนุนหมอน ซ่อนหน้าอาย
“ต่อไปพี่จะระวัง” ก้มลงจุ๊บหัวไหล่ผมต้องย่นคอหลบ
“ไม่เป็นไรครับ ลมคงซุ่มซ่ามเอง” เสียงหัวเราะหึๆ จั๊กกะจี้หัวใจชะมัด
จับตัวผมลุกนั่งคร่อมหน้าตัก หันหน้าเข้าตัวให้แขนพาดบ่า ท่านั่งประจำ
ไม่ค่อยดีแฮะ ใบหน้าหล่อลอยเด่น ต้องเรียกสติวางคางเกยไหล่ถามมือนวดที่แผ่นหลัง
“ตอนเมา ลมซุ่มซ่ามรึทำอะไรไม่ดี บอกลมเดี๋ยวนี้ได้มั้ยครับ” ยังติดใจเมื่อคืน คนให้พิงซบกลั้นหัวร่อสุดฤทธิ์
“เอางั้นเหรอ?/...อื้อ” รีบพยักหน้ามองตา จริงจังจะฟังความ
“ไม่มีของพังหรอก จะมีก็นิสัยไม่ดี.../---ไม่ดีแค่ไหน?” ตกกะใจ o0o!!!
“ก็...พอควร” เสียงมีเลศนัยมาก
“ยัง...ยังไงครับ?”
“แบบแมวยั่ว...เลี้ยงไม่เชื่อง ทำนิสัยเกเร ระรานไปแทบทุกที่ที่ผ่าน” กระแอมอยู่นาน ยิ้มหวานดูร้ายๆ ยื่นปลายจมูกมาถูจมูกผมไปมา
“ที่ไหนมั่ง พี่เหยี่ยวบอกลมเหอะ ...ไม่เอา ไม่อยากโดนล้ออ่ะ!”
“หึๆ เริ่มต้นก็...โซฟาในร้าน อื้อ ช่ายยยยย”
"......." ชะมดเช็ด เบาะยาวตัวนั้นน่ะเหรอ!
“เบาะในรถ---อื๊มมม” ในรถ ...รถใครหว่า แต่น้ำเสียงชอบสุดๆ เหมือนคนเคลิ้มตอนไอติมรสโปรดละลายในปากช้าๆ
"จุ๊บบบ! /อื๊อ......" จุ๊บปลายจมูกผม
"...ต่อๆ"
“ในลิฟต์ นิดหน่อย” ลิฟต์เรอะ!
"เอ่อ...." เหงื่อตก มีคนอยู่ด้วยมั้ย เป็นดาราหน้ากล้องวงจรปิดไปแล้วรึเปล่า
“เก้าอี้เดย์เบดสีขาวข้างล่าง อ้อ...ในห้องน้ำด้วย” ชี้มือในห้องก่อนวกไปที่ประตูห้องน้ำ-ในห้องนี้เหรอ!?
"งื้ดดดด..."
...ผมหวิวเลย
“...คะ... แค่นี้เหรอ” พยักหน้าเป็น อมยิ้มตอบกลับนัยน์ตาวิบวับเรืองแสงร้ายๆ
“แค่นี้ หรือจะเอาที่เตียงด้วย?”
“ง่า...ม่ายอาววว...” สั่นทั้งหน้าทั้งไหล่ เอนทิ้งตัวลงกะกลุ่มหมอนที่กองสุมๆ
ซวยแล้ววววว--- ไม่อยากนึกภาพ ประจานตัวเอง
"555" ตัวสูงตามคร่อมทับพอหลวมๆ ไม่ให้โดนตัว
หัวร่อชอบใจพร้อมกดจมูกหอมแก้มวนเวียนซ้ายขวา ทั่วใบหน้าไม่หยุดหย่อน
รู้สึกตัวเองเป็นเด็กโดนหมั่นเขี้ยวยังไงยังงั้น
ชีวิตของลมเหนือ---จะสิ้นลมก็ครานี้ T^TT
****************************************TBC by puppyluv
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 3124976 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก