ลมเหนือที่รัก
ตอน56 MONA SPA (คนขี้หวง)
------------------
lom's
เย็นวันศุกร์ ร้านสปา MONA SPA ของแม่พี่เมี่ยงคำในห้าง Em
ผมอยู่ในห้องแต่งตัว ลอดเสียงสองคนถกกันเบาแต่เครียดขึ้งให้ได้ยินเข้มข้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
"กูบอกมึงแล้วใช่มั้ยเหยี่ยวว่า-กู-ต้องใช้ผิวใสๆ อันแสนบอบบาง น่าทะนุถนอมมมมม ของมันถ่ายแบบ" เสียงพี่โจ๊กเข้มมาก กึ่งประชดแต่กดต่ำต้องเงี่ยหูฟัง
"ก๊อ-มัน..." นึกได้...ซวยล่ะ ผมก้มมองตัวเอง งื้ดดดดด คิสมาร์คพร้อย ไอ้ๆๆๆๆ T^TT แนบหูฟังต่อ
""แล้วง่ะ!"
"เออ กูเอง-แต่มึงไม่บอกกู ชุดแม่งงง แทบแก้ผ้าแบบนี้" ไอ้คนทำผิดลดเสียงเบาจริงแต่ฟาดฟันพอกัน
"มันเป็นธีม เอ-เชี่ยน-ลุค มึงเข้าใจมั้ย ร้านเค้าระดับไหน น้องผู้หญิงตัวกินรีนั่นเหลือผ้าแถบรัดหน้าอกแค่ 2 นิ้ว ไม่แหกตาดูวะ" ผมรับปากมาถ่ายแบบลงโบชัวร์ร้านสปาของแม่พี่เมี่ยงคำครับ มีน้องผู้หญิงไฮโซญาติพี่เมี่ยงคำอีก 2 คน รวมผมก็เป็น 3 มีพี่โจ๊กเป็นตากล้อง
"ไหนมึงบอกใช้แค่หน้า" อ้าว...พาล
"หนังหน้ามึงดิ นี่มันร้านสปาโว๊ยเหยี่ยว สะ-ปา-ต้องใช้ทั้งตัว มึงเข้าใจไรมั่งมั้ยวะ!?"
"ไม่รู้-กูไม่ให้ถ่าย" ไม่ใช่พาลธรรมดา พาลแบบชั่วๆ ไม่มีปน
"ด๊ายย คุณแม่เจ้าของร้านกับเมี่ยงคำหลงไอ้เด็กนี่ (ตากล้องท่าทางจะพาดพิงถึงผมชัวร์ )...ไม่ให้กูถ่ายรูปมัน มึงไปบอกเค้าเอง ไม่ต้องมาบอกกู" ท่าทางจะไม่ค่อยดี
"ไอ้โจ๊ก-มึง!" ได้เรื่องล่ะ
"เออ --นี่งานกู กูจะทำงาน" แบบนี้ไม่ดีสุดๆ
"กูไม่ให้ถ่าย ถ้าถ่ายต้องเปลี่ยนชุด"
"มึงเห็นกูเป็นไงเหยี่ยว ...กูไม่มืออาชีพพอ กูไม่ดูน้อง ไม่เซฟน้องงั้นซิ" พี่โจ๊กเสียงสั่นเครือเหมือนจะร้องไห้ ...ถึงเวลาออกโรง
----------------------------------------
ผมเปิดประตูห้องแต่งตัวออกไป อยู่กลางระหว่างสองคนเป๊ะ...สมรภูมิปิดสวิทซ์ถอยฉากพระเอกมา
พี่โจ๊กหลบวูบ เดินจ้ำไปเซ็ทอุปกรณ์ที่มุมห้อง
หันมาแตะข้อมือใหญ่เบาๆ ทางเดินออกไปหน้าร้าน พนักงานกับลูกค้า-คนข้างในมองตามกันตรึม ไม่สนเพราะกำลังแปลกใจว่าทำไมยอมตามมาต้อยๆ
"พี่เหยี่ยวครับ..." แค่อ้าปาก
"พี่ไม่ให้ถ่าย" น๊าน...สวนฉับ
"นี่เป็นงาน ...ไม่ใช่แค่พี่โจ๊กต้องรับผิดชอบ แต่เป็นลมที่รับปากเค้าเอง"
"พี่ว่า..."
"นะครับ ลมรู้ตัวดีว่าเป็นนักศึกษาอยู่ ต้องระวังอย่างที่สุด ถึงรูปออกมาแต่ถ้าลมหรือพี่เหยี่ยวไม่ยอม เค้าก็เอาไปใช้ไม่ได้" ผมว่าใจเย็น เสียงเย็นระรื่นหูที่สุดของแจ้แล้วนะ
"พี่ไม่อยาก..." ยังไปไม่รอด เฮ้อ เอื้อมมือจับมือใหญ่ กดบีบอุ้งมือเบาๆ ไม้ตาย-นวดมือแมว!
"ให้พี่โจ๊กทำงานก่อน ได้รูปออกมาถึงตอนนั้นลมจะให้พี่เหยี่ยวตัดสินใจ..นะครับ" สบตา มือยังกดบีบนวดเบาๆ ย้ำซ้ำไปซ้ำมาที่เดิม
เงียบเว๊ย...!!!
"เฮ้อ...คราวหลังไม่เอานะ ต้องคุยเคลียร์ขาดก่อนรับปากใครรู้มั้ย" ถอนหายใจยาว เบือนหน้าเสียงอ่อนใจ
"คร้าบ ขอบคุณครับ" ต้องรีบเลย
"และต้องให้พี่คุยกะเค้าเองด้วย ตั้งแต่ตอนนี้-ทุกงาน-ทุกครั้งไป!" อ๋อย คุกครับคุก +^+
จะเดินเข้าไปข้างใน ผมรีรอ ...พนักงานยังมองเล็งเราทั้งคู่ ซุบซิบยิ้มแย้ม นินทาชัวร์!
"พี่เหยี่ยวไปเดินเล่นรอก่อนมั้ย" ผมตัดสินใจ
"ไม่ไป พี่จะอยู่ดู" ซวยอะดิ คู่กรณีข้างในมิคอแข็ง ด่าเปิง
"พี่ครับ ชั้นล่างร้านยังเปิดให้บริการปกติ พนักงานเพียบ ลมอยู่แค่ชั้นลอยข้างบน มองเห็นกันทะลุปรุโปร่ง ที่มันแคบไปเดินเล่นรอดีกว่านะ"
ตาคมเฉี่ยวเขม้นมองขึ้นข้างบน รู้หรอกหาใคร ...ผมนึกอะไรออก อย่างงี้ต้องแผนสอง ^9^^^
"พี่เหยี่ยวครับ"
"หือ?"
"ลมอยากได้นิตยสารเรซซิ่งไบค์กับไอเก็ทอิงลิช ร้าน KINO BOOK ชั้นล่างน่าจะมีขาย อ้อ แมกกาซีนกันดัมพี่ด้วยนี่ ออกทุกศุกร์ไม่ใช่เหรอ" บอกรายชื่อหนังสือเท่าที่นีกออก จูงใจเล่มโปรดของคนหน้าบึ้งแถมพ่วง
"...เสร็จแล้วค่อยออกมาซื้อด้วยกัน" ท่าจะไม่ยอมไป
"กลัวมันหมดก่อน เดี๋ยวนี้คนเล่นจักรยานเยอะ เล่มที่แล้วลมยังซื้อไม่ทันเลย ต้องยืมต่อเก็ท ขี้ลืมต่างหาก รอนานมากจนหายอยาก"
ล้วงกระเป๋าสตางค์แบรด์แนมสีขาวสุดหรู หนังแก้ววาววับลายโมโนแกรม คนนี้ซื้อให้มูลค่าราคากระเป๋าแพงกว่าสตางค์ข้างในจมหู
"เอานี่ไปด้วย" รีบยัดใส่มือใหญ่
"ไม่ต้อง พี่มีจ่าย" รู้น่า ...พ่อบุญทุ่ม พกทีเป็นฟ่อน
"ต้องจ่ายให้ซิ แต่ถือเป็นเครื่องรางเฉยๆ"
"เครื่องราง?" ชูประเป๋าโบกหยอยๆ เชิงถาม...กระต่ายน้อยสีขาวขนฟูเล็กๆ แกว่งไกว บีให้มา แย่งใส่เองเสร็จสรรพ บอกจะได้คู่กันกับคิตตี้สีชมพูแบ๊วๆ ของบี
"ใช่ คนของใครไม่รู้ ชุดดำเท่ห์ แฮนซั่มขนาดนี้ แต่ถ้าเค้าเห็นถือกระเป๋าน่ารักแถมมีกระต่ายน้อยคิกขุคอยเฝ้า แบบนี้คนอื่นจะได้ไม่กล้าขโมยพี่ไป" พูดเร็วปรื๋อลิ้นพันกัน อายสุดๆ
มุกนี้เล่นกับแม่และบีบ่อย ขาช๊อป เดินห้างทีลัลล้ายิ่งกว่าอยู่ในดงดอกไม้ ต้องมีของล่อกำกับถึงจะเอาอยู่
ไม่รวมน้องพีท น้องเดี่ยวหรือเด็กเล็กที่พ่อแม่ฝากช่วยดูแล มาห้างสั่งให้นั่งดูหนังสือโซนเด็ก ต้องผูกนาฬิกาข้อมือไว้ สอนดูตัวเลข 'ห้ามออกไปไหน ...ถึงเวลานี้ ตัวเลขเท่านี้ เสียงดังติ๊ดๆ เมื่อไหร่พี่ลมจะมารับนะครับ' แล้วแกล้งแอบหลบมุมคอยจับตาไม่ให้เห็นตัว ...เด็กยิ้มย่องปลาบปลื้มโชว์พาวเป็นผู้ใหญ่ดูแลตัวเอง
ไม่คิดว่าจะต้องมาใช้กับเด็กโข่ง วิดวะโยธาปี 3 ...!!!
ใบหน้าเทพบุตรยักคิ้วกวนทันทีที่จับความในได้
"หวงพี่เหยี่ยวเหรอ..." กระแซะข้างหูว่าเบาๆ เซ็กซี่
"ไม่...ซักนิด" กัดปาก หลบตาวูบ
"ไม่นิด แสดงว่าหวงมากกก!" ลากเสียงยียวน ปีศาจชัดๆ
ผมจับตัวหมุน ดันแผ่นหลังแกร่งให้ก้าวเดิน
"ไปได้แล่ววว"
"ตอนนี้เหรอ?"
"คร๊าบบบ ...เดี๋ยวหนังสือหมด"
"ไม่กลัวพี่หาย?"
"ลองกล้าหายดูดิ!"
"ชุดดำ หล่อ เท่ห์ แมน แฮนซั่มด้วยน๊า.." กวนโอ๊ย กลั้วหัวเราะยั่วกันอีก
"ไม่รู๊ ไปได้แล้ว ร้านคิโน-ชั้นล่าง!"
"คร๊าบบ คนขี้หวง ...อีก10 นาทีเจอกัน"
"2 ชั่วโมง" ผมต่อรอง
"20 นาที 2 เล่มขาดตัว ห้ามต่อ" ย่างเยาะเหมือนเต้นรำ ฮัมเพลง มือไขว้หลังกระดิกกระต่ายน้อยโดดดึ๋งดั๋งล่อลูกกะตาไปมา ชิลสุดๆ...เผลออมยิ้มขำแก้มป่อง
จัดการไปหนึ่ง เหลืออีกหนึ่งในร้าน เฮ้อ...ชีวิตของลมเหนือ (เจอแต่เด็กเอาแต่ใจ) ทำไมช่างรันทดนัก -^-TT
**********************************TBC by puppyluv

อรุณสวัสดิ์!!!