หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399

[MiMic]

sooooo sweet ^^

[● MaYa~Boy ●]

หวานมากมายอ่ะ

[$VAN$]

เหมือนเป็นบทสรุปให้ชัดเจนอีกรอบ
น่ารักมากมายจ้า^^

[pummy09]

    ซึ้งอะ

[กาลณัฐ]

น่ารักกก เวอร์ค่ะ

 

[hpsky]

ลมเหนือที่รัก เหยี่ยวขาวที่รัก ฉันรักพวกคุณค่ะ

[gneuhp]

หวานมากอ่ะ รักกันนานๆๆๆ
ขอให้ทั้งคู่มีความสุขมากๆๆนร้าา ^^

[tookujang]

 o13หวานซะ น้ำตาลเรียกพี่นะพี่เหยี่ยว
 

[Boys]

ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกก

บอกก่อนเลยว่าชอบภาษาคนแต่งมาก
ดูไม่เป็นทางการแต่อ่านแล้วสบายตา
คาแรคเตอร์ของแต่ละตัวละครก็วางแผนไว้ดีมากค่ะ


โดยส่วนตัวชอบลมเหนือที่สุด(เหยี่ยวถีบโครม!!) 
คือคิดว่าเป็นตัวละครที่โดดเด่นมีจุดยืนเข้มแข็งมากค่ะ
อ่านไปบางตอนยังอยากกระโดดตบห่อเหยี่ยวที่ไม่ดูแลน้องลมให้ดีดี
แบบอ่านแล้วแค้นแทนยิ่งตอนบอกเลิกแทบจะเขวี้ยงโน๊ตบุ๊คทิ้ง 



แล้วเราคิดว่าปมอีกอย่างที่คนเขียนต้องรีบตามแก้คืออิคาซัสนะคะ
เราว่าคนเขียนสปอยเฮียแกมากไปตอนที่บอกว่าเป็นมาเฟียต่างๆจนถึงตอนจะลากน้องลมไป
แต่อยู่ๆคนเขียนก็ตัดเฮียแกออกไปจากตอน 
เราคิดว่าถ้าไอ้บ้านี่เป็นมาเฟียอันตพาลมันคงต้องหาทางเอาลมเหนือไปแน่ๆ
(อย่าคิดมากนะคะเราแค่แสดงความคิดเห็นเฉยๆ) 


ยังไงก็ขอเป็นส่วนหนึ่งที่จะติดตามผลงานดีดีจากคนเขียนคนนี้เสมอนะคะ
จะคอยเป็นกำลังใจให้เสมอนะแม้เราจะไม่ค่อยเม้น(เพราะชอบโผล่ตอนท้ายเรื่อง)

ขอบคุณที่สรรค์สร้างนิยายดีๆที่แผงข้อคิดต่างๆมาให้เราอ่านนะคะ 
ขอบคุณมากค่ะ! 

เจอกันเมื่อชาติต้องการ 

[Ugly Ducky]

หวานมากกกกกกก ... ชอบจังเลยยยยย
ดีใจกะคนได้ ของขวัญด้วยนะคะ ..
หนังสือ มาเมื่อไหร่ เค้าเอาด้วยนะ ...

[ao16]

ทั้งน้องลมและพี่เหยี่ยวหวานกันเหลือเกิน 

[เกี๊ยวกุ้ง]

กรี๊ดดดดด เค้ามีชื่อติดโพลมือบอน เอ้ย! มือทองด้วยอ่า....ดีใจจัง 

อรุณสวัสดิ์ลมเหนือ (ตอนนี้คนอ่านกำลังรับลมหนาวอยู่อำเภอเล็กๆ แห่งหนึ่งทางภาคเหนือ)
คิดถึงลมเหนือมากมาย...ตอนพิเศษน้องยังคงความน่ารักสม่ำเสมอ
หวานจนมดขึ้นจอคอมหมดแล่ว!!!! อิอิ

ขอบคุณพัพพี่เลิฟมากๆ ที่แต่งเรื่องราวน่ารักๆ ให้ได้อ่าน
และขอบคุณสำหรับของขวัญต้อนรับปีใหม่ที่มอบให้กัน
จะรอข่าวรวมเล่มหนังสือนะคะ...

กลับถึงตัวเมืองเมื่อไหร่จะ PM ที่อยู่ให้จ้า...

[autumnale]

อิจฉาอ่ะ หวานกันเกินไปล่ะ เขินๆ

[sulsul]

กรี๊ดดดดดดดดดด
หวานฉ่ำปานน้ำผึ้งเดือน 7 (เบอร์เหยี่ยว)
โหยยยยยยยยยยย น่าถ่ายกล้องเอาไปเผยแพร่จริงๆ
แบบว่ามันคงน่ารัก น่าฝัดแน่ๆๆ
นึกว่าจะมาต่อภาคใหม่อีกนาน
เปิดมาเจอเลย กดแทบไม่ทัน 555 ไม่คิดว่าจะมาต่อ

ลมเหนืออออ พี่เหยี่ยวไม่มีวันวันเบื่อกับสายลมสายนี้หรอก รับรอง
ขนาดห่างไปยังคลั่งขนาดนั้น อิอิ
ลมน่ารักอ่ะ อิจฉาเหยี่ยวโคตรรรรรรรรรร

[Vavaviz]

หวานนนนนนนนนนนนนนนน

จนน้ำตาซึม รักกันตลอดไปนะ >^<

[pochu52]

เค้าสวีทกันจนเราลืมมาม่าที่ซดโฮกๆ ก่อนหน้านั้นไปเลย คิคิคิ

[sayhi11]

อ่านจบอีกรอบ.....
ก้อหลงรักน้องลมตลอดดดด
น่ารักมากมาย
 

[Panehove]

  คิดถึงจัง มะมีไรทำเลย แก๊งค์ลมกับแก๊งค์เหยี่ยวหายเบิ้ดเลย คิดฮอดหลาย 

[snice_cz]

ในที่สุดก็อ่านจบซะที เย้ หลังจากตามอ่านมาหลายวันทีเดียว กว่าจะได้เม้นเพราะตั้งใจว่าจะอ่านจนจบให้ทันทุกตอนก่อนค่อยเม้น ในที่สุดได้เม้นซะที ต้องขอบคุณ puppyluv มากๆ เลยที่รังสรรค์นิยายดีๆ แบบนี้มาให้อ่าน มีครบทุกรสจริงๆ ตั้งแต่หวานจนขม บางเรื่องก็เหมือนจะคาดเดาได้กลับกลายเป็นหักมุมซะงั้น เป็นเรื่องที่อ่านแล้วต้องอ่านต่อไปเรื่อยอ่านแล้วหยุดไม่ได้ แอบนึกว่านิยายเรื่องนี้ใส่ไรลงไปมั้ย ฮ่าา อ่านแล้วติดมาก ติดจริงๆ จบภาคลมเหนือ กับ เหยี่ยวขาวแล้วจะเป็นใครต่อนะ แอบอยากอ่านสองเจจังเลย จิระ กับ จิระ ^^ เป็นนิยายที่น่ารักมาก รักเรื่องนี้จริงๆ รอตอนเป็นเล่มนะค่ะ จะติดตามต่อไปค่ะ )

[FRODO]

จะหวานเกินไปแล้ว  มันอิจฉารู้มั๊ย อิจฉาอย่างแรงงงงงงง

[จันทร์ผา]

หวานแท้

[Forever_Love]

 

[akeins]

  ชอบมากเลยครับ

[snice_cz]

รอให้มาอัพตอนพิเศษต่อ ^^

[pattybluet]

น้องลมน่ารักที่สุด  (เพิ่งจะมาลัลลา ช้ากว่าชาวบ้านไปประมาณปีแสง)
เหตุเพราะช่วงมาม่าล้นตลาด เค้าเลยแปะไว้ก่อน มาอ่านทีเดียว 555 มีความสุขมาก
ขอบคุณมากๆที่เขียนน้องลมและชาวคณะมาให้อ่านนะคะ
บวกๆส่งท้ายจ้า

[Donaldye]

พรุ่งนี้ก็จะได้อ่านแล้วสินะ เย้เย้

[Whatever it is]

  อร๊ายยย กะรี๊ดดดดดดดดด  น่าร้ากกกกกกกอะ

[woodong]

มาดันรอน้องลม

[puppyluv]

ลมเหนือที่รัก
พิเศษ#2 บาร์บีคิวปาร์ตี้
--------------------

get's
 
            ผมเก็ทครับ เก็ทน้องชายแท้ๆ ของพี่กาย ตอนนี้เราทั้งฝูงอพยพมาอาศัยบ้านพี่เจฟฟรี่
พี่กายไปดูงานให้พ่อที่ชลบุรี จะตามมาสมทบปาร์ตี้ช่วงหัวค่ำ...ถ้าบึ่งรถกลับมาทัน

           ทำไมต้องมาสิงสถิตย์ที่นี่นะหรือครับ ก็...เรื่องมันยาวแต่ว่าสำคัญที่สุด
‘เรื่องของไอ้ลมกับพี่เหยี่ยวครับ’

            เมื่อคืนเราเพิ่งลากกันออกมาอย่างงงงวย สวนทางกับไอ้ลม
ที่โหมดมาคุพายุเพลิงดุ (มาก) เข้าไปในห้อง
ทางพวกเรามึนเอ๋อขนาดถูกพี่เจฟฟรี่ต้อนออกมา
ให้สุมหัวประชุมรอบนอกที่บ้านพี่แกยังไงก็ไม่รู้
เลยได้นอนห้องพี่โจ๊กตอนเกือบตี 5 เพราะมัวแต่ถกกันเครียดเรื่องอะไรยังไงกับคนคู่นี้อยู่

              พ่วงรวมญาติมาประชุมสัมมนา ขอพักค้างห้องคอนโดของผม
เมื่อเช้าจึงได้ตามไปเก็บเสื้อผ้าย้ายข้ามฝั่งมาอาศัยบ้านพี่เจฟฟรี่ซัก 3-4 วันฉะนี้...
---------------

              นั่นคือเรื่องราวของผมก่อนคู่กรณีที่เรานินทาอยู่จะมาปรากฎกายตรงหน้า
เฉลยเหตุเพราะห้องพี่เหยี่ยวให้ช่างกับแม่บ้านกำลังเข้าจัดการ บวกไอ้ลมเจ็ทแลค
แหล่งพักพิงใกล้สุดคือที่นี่สะดวกสุด เรื่องปาร์ตี้บาร์บีคิวเลยได้เกิด
............
...................

               ห้าโมงเย็น...ผมกับไอ้ลมนั่งบันไดทางขึ้นตัวบ้านกับที่จอดรถ
สนามหญ้าติดกันคือเตาบาร์บีคิว บีกับพี่โจ๊กสาละวนปิ้งย่างกันอยู่
พี่สุดเท่และพี่สุดหล่อสองคนเข้าไปลำเลียงเครื่องดื่มกับอาหารจากในครัวมาเพิ่ม
ปล่อยโอกาสให้เราเพื่อนซี้ได้คุยกัน...

“มึงเป็นไงมั่ง หนักหัวอยู่ไหม?” ผมถามเรื่องอาการคล้ายโรคบ้านหมุนจากการต่อไฟล์ทและอดนอนเมื่อคืนที่ผ่านมา
“ดีแล้วว่ะ ก็จริงนะตอนเริ่มโดดเชือก กูจะตายให้ได้เลย พอเหงื่อออกกลับโล่ง หายไปจากหัวตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ว่ะ”
“นั่นแหละ หนามยอกเอาหนามบ่ง กูถูกสั่งให้ว่ายน้ำ ไม่ก็เล่นบาสแทน ภาคบังคับทุกครั้ง มีโทรตามเช็คด้วยนะ”
"เหรอ?"
"เออ ไม่งั้นกูไม่รอดไปเรียนจันทร์เช้าหรอก"
     
               ผมไพล่เรื่องจับเครื่องบินไปถ่ายแบบเสาร์-อาทิตย์
กลับมาเหยียบประตูบ้านต้องเรียกเหงื่อทันทีเพราะพี่เจฟฟรี่กำชับ
ไม่ใช่แค่นั้น สั่งพี่ผู้จัดการกำกับให้ดูแลผมฟิตหุ่น ออกกำลังกายตามออเดอร์เพิ่มต่างหาก
เบบี้ซิสเตอร์ดูแลหนักกว่าผู้จัดการจากเอเจนซี่ของจริง

               เพราะไอ้ลมเจ็ทแลคโซเซซีดเซียวมา
พี่เจฟฟรี่สั่งเพื่อนผมออกกำลังกายยกใหญ่
'ไม่งั้นก็มึนอยู่อย่างนี้ทั้งอาทิตย์ เลือกเอา'

                พี่ผมยาวหี้ยมเกรียม กันท่าไม่ให้พี่เหยี่ยวได้ยื่นมือมาช่วย
ลมเหนือเพื่อนรักจ๋อยสนิท อ้ำอึ้งยอมจำนนแต่โดยดี
.........
............           

“ตกลงมึงไม่รับทุนเจนีวาเหรอวะลม?” ผมถามข้อเรื่องหมาดๆ ไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา เมื่อคืนนี้เอง

               ทราบเรื่องจากบีกับพี่โจ๊กแบบรวบรัดที่ระเบียงห้องคอนโดพี่เหยี่ยวนั่นล่ะ
ตามมาคุยต่อที่บ้านพี่เจฟฟรี่ สุดท้ายเลยลงเอยนอนห้องพี่โจ๊ก
(เพราะเจ่เจ้ของบีนอนห้องนอนใหญ่กับพี่เจฟฟรี่ตลอดเวลา
ห้องนี้ใช้เก็บของส่วนตัวของพี่ตากล้องเท่านั้น
สายตื่นมาก็เข้าไปเก็บของห้องตัวเองอพยพมาที่นี่ น่าจะ 3-4 วันถึงจะเสร็จธุระครับ)

“ทุนนั่นมึงก็รู้ด้วยเหรอ ข่าวไวนะนี่”
“กูรู้จากพี่โจ๊ก พี่โจ๊กต่อจากพี่เจฟฟรี่ พี่เจฟฟรี่ต่อจากพี่ทักษ์อีกที” ผมเล่าพาร์ทเส้นทางหางว่าว
“เหอๆ ยาวดีเนาะ เป็นทอดๆ”
“ตกลงว่า?” ผมย้ำ

“ปฏิเสธไปแล้ว ไม่ใช่แนวของกู อยู่นี่ก็มันส์มากกว่าเห็นๆ ให้คนที่เหมาะสมดีกว่า ไม่เสียของ”
“ยังตอบรับทันไหมวะ” รู้นิสัยเพื่อนดีแต่ผมแกล้งยื้อไปงั้น
“555 มึงเปลี่ยนมาเรียนแทนกูมั้ยล่ะ จะได้ไม่ต้องถาม”
“ไม่ล่ะ กูเห็นพี่เขาน้ำตาตก ซี๊ดเลยว่ะ”
“เหรอ...”

“กูก็ซี๊ด อยู่ดีๆ เพื่อนลมเหนือจะหายหัวไประดับเวิร์ลคลาส บอกตรงๆ เมื่อคืนกู...ไปไม่เป็นเหมือนกัน” ผมสารภาพ
“เฮ่ย จะให้ไปไหนได้ มึงอยู่นี่ แม่กูก็อยู่นี่”
“ไม่เสียดายเหรอวะลม?” ผมถามจริงจัง โอกาสใช่ว่าจะได้มาง่ายๆ
“ไม่ว่ะ กูเลือกเอง ถึงเรียนที่นี่จารย์ปู่ก็หาคนมาติวเข้ม เคี่ยวเดี่ยวกว่าที่โน่นด้วยซ้ำ พี่ทักษ์กับพี่เจฟฟรี่ก็ถมงานกูจนอยากแยกร่าง โคลนนิ่งตัวเองรู้แล้วรู้รอด”
“...” ผมเงียบ

             แล้วไอ้ลมก็หันมาอมยิ้มมุมปาก แววตาวิบวับสดชื่น...ใบหน้าที่ซื้อใจผมทั้งดวง

“อยู่ที่นี่กับมึงนี่ล่ะ...สนุกกว่าเยอะ”
“หึหึ” เต็มตื้นพูดไม่ออก สูดลมหายใจเข้าออกแรงๆ ระงับอาการบ่อน้ำตาตื้น
“แน่อยู่แล้ว ชน!”
“555 ชน เพื่อนกันไม่ทิ้งกัน” ~แกร้ง/~กริ๊ง ผมกระทบขวดเบียร์ในมือกับแก้วน้ำส้มคั้นสดของมัน

               เรื่องสัญญาใจที่จะมีอนาคตข้างหน้าร่วมกันเสมอ ถ้าทำได้
เพื่อนยื่นหมัดตั้งกำปั้นขึ้นรอให้ทุบลงไป แล้วนิ่งรอให้ไอ้ลมเป็นฝ่ายทุบคืนบ้าง
สัญญาลูกผู้ชายว่าเราจะไม่ทิ้งกัน เพื่อนไม่ทิ้งเพื่อน ...ลมเหนือไม่เคยลืมจริงๆ
..............
.................

                 
               กำลังชื่นหัวจิตหัวใจ คนที่คุณก็รู้ว่าใครมาปรากฏอยู่ตรงหน้า มีตาขวางเล็กๆ
มือที่เท้าสะเอวข้างไม่ได้ถือลูกแอปเปิ้ลมีแหวนทองคำขาววาววับล้อแสงไฟล่อสายตา

“คุยไรกัน?” 
“พี่เหยี่ยวนั่งก่อนครับ” ผมเชิญชวน

              หันมองที่นั่ง บันไดช่วงแคบความกว้างไม่ถึงเมตร
ขยับก็ตกจะให้นั่งด้วยก็เบียดเกิน

“มานี่” ไอ้ลมตบบันไดขั้นต่ำลงไปตรงหว่างขามันเอง

                 เอิ่ม (-“-) เก็ทอึ้งกิมกี่ มึงทำงี้กับพี่ไอดอลกูเลยนะ
ไม่ทันว่าอะไรไอ้พี่เหยี่ยวทรุดนั่งลงทันที พาดแขนวางบนขาไอ้ลมเป็นพนักที่วางแขน
เอนตัวสบายพิงศรีษะกับอกเพื่อนผมเฉย

“เฮ้ย ไปไกลๆ โชคดี!” พี่เหยี่ยวไล่ฮัสกี้ที่ตามต้อยมาส่ง ตาสีเทาของมันจ้องเขม็งที่จานไก่ย่างไม่วาง
“เจได มานี่” ไอ้ลมโน้มเรียก ท่านี้พี่เหยี่ยวอยู่ในวงกอดของเพื่อนผมเต็มๆ
“นั่งเจได นั่งลง นั่นล่ะ good boy!” พี่เหยี่ยววางฝ่ามือกลางอากาศท่าสั่งสุนัขให้นั่ง

                กลายเป็นไอ้โชคดีที่นอนหมอบลงเร็วทับเท้าพี่เหยี่ยว
ส่วนเจไดขยับออกไปนั่งข้างๆ ไอ้ลมทางโน้น

“ไม่เอาอย่าจับมัน จะกินของอยู่ เดี๋ยวท้องเสีย”
“ลมเพิ่งอาบน้ำให้มันเอง”

                 เฉพาะพี่เหยี่ยวเท่านั้นที่ไอ้ลมแทนตัวเองว่า ‘ลม’ แทบทุกคำ
กับแม่ของมันเองยังมี ‘ลม’ หรือ ‘ลูก’ บ้างแล้วแต่กรณี
กับพวกเราทุกคนใช้ ‘ผม’ หมด เฉพาะกู-มึงที่คุยกับผม
มีกับบีบ้างเวลาอ้อล้อเด็กน้อยให้เชื่อฟังถึงจะแทนตัวเองว่า ‘ลมจ๋า’ ซึ่งน้อยครั้งมาก

                 ผมปิดปากแต่เงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ...
“นั่นแหละ อาบเสร็จไม่ได้ล่ามไว้ มันไปกลิ้งคลุกสนามหญ้า ขาชี้ฟ้าแด่วๆ อยู่ไม่เห็นเหรอ”
“555 ดีออก กลิ่นแดด กลิ่นดิน”
“แหวะ เหม็น!”
“หอม~”
“เหม็น!” พี่เหยี่ยวกางแขนบีบรัดขาไอ้ลมแน่นเข้าเป็นการบังคับ
“หอม~ฟอด~ใช่มั้ยเจได”

              ไอ้ลมโน้มลงหันมาหอมแก้มพี่เหยี่ยวทางฝั่งโน้นไม่ให้ผมเห็น
แต่กูรู้เต็มสองหูสอง (หาง) ตา ระบบเซนเซอร์ราวน์ด (>-<)

“หึหึ อีกข้างซิ” พี่เหยี่ยวเอียงศีรษะ หันหน้าข้างที่อยู่ติดฝั่งผมนั่งอยู่ให้จะเอาอีกฟอด
“แอ่ะ อยากกินแซลมอลแล้ว มันบดหมดไปถ้วยแล้วเนี่ย” เพื่อนเปลี่ยนเรื่อง

                    เรานั่งทานออร์เดิร์ฟกันก่อนครับ มันซัดมันบดถ้วยเล็กก้อนเท่าไอติม
ผมมีเบียร์กับไก่ย่างหมักซอสสูตรเกาหลีของเด็กน้อย

“รอก่อนเดี๋ยวก็สุกแล้ว นี่หายปวดหัวแล้วแน่เหรอ” ผมฟังน้ำเสียงพี่เหยี่ยวอ่อนโยนมากกว่ามาก
“ครับโล่ง ท้องก็ว่างร้องจ๊อกๆ ดังจนเจสเตอร์มันตื่นมามอง หยั่งอาย”
“555"
"~หึหึ” อดหัวเราะเพื่อนไม่ได้ มีพี่เหยี่ยวกลั้นขำใหญ่เพราะโดนขาอ่อนไอ้ลมหนีบแน่น

“หูหมาดีกว่าคนกี่เท่านะลม” ผมแจมสนุก
“มากหลายเท่า ไม่รู้เท่าไหร่แต่กูอายหมาของจริงเลยนะ มึงต้องเห็น นอนๆ อยู่ลุกงื้ดขึ้นมามองตาแป๋ว”
“อ้อ ชิงหมาเกิดยังแย่งหมากินอีก” ผมล้อประโยคที่มันเคยหยอกคืนกลับ
“โอ๋ย เก็ท มึงนะ”
“55555” พี่เหยี่ยวตัวโยน เขย่าหัวเข่าไอ้ลมเล่น

“ไรเล่า คนยิ่งหิวๆ อยู่ กัดคอขาดเลย”
“หยืยยย!” พี่เหยี่ยวคอหด
“น้ำส้มหมดแล้ว ลุก!” ไอ้ลมจะขยับ
“ไม่ต้อง พอก่อน รอแซลมอลหนักท้องเสร็จจะได้กินยาทีเดียว”

               ผมฟังสองคนเถียงกัน ปั้นหน้าไม่ให้หลุดขำยากมาก

“ไม่ ไม่กินยาเด็ดขาด!” ไอ้ลมมีกล้า
“กิน!” ไอ้พี่เหยี่ยวก็ช่างสั่ง
“ไม่กิน ถ้ากินกัดคอ!"
"~ยอมๆๆๆ ยอมแล้ว 555”

                ไอ้ลมก้มลงกับบ่าพี่ เล่นเอาผู้ปกครองคนเก่งถอยทัพทันที...แล้วต่างคนก็ต่างเงียบชั่วขณะ

“แหวนสวยนะครับ” ผมอดไม่ได้ จะเหล่มองก็เสียมารยาทเกิน
“อืม...อยู่แล้ว เวดดิ้งริง” พี่เหยี่ยวหันมาสบตา

                 ไม่อวดนิ้วหรือขยับเสนอให้เห็นแต่ประการใด
แค่สอดมือซ้ายประสานนิ้วระหว่างนิ้วกับมือซ้ายของไอ้ลมกระชับแน่น
(ผมนั่งข้างขวาของทั้งคู่ ไม่เห็นหรอกแต่ทิ่มลูกกะตาจนอดอิชชี่สุดๆ)

“พี่เหยี่ยว!” เพื่อนดุพี่คนนั่งซะ
“เก็ทมันรู้อยู่แล้ว อายทำไม”
“โฮ้ยยยย~” ไอ้ลมหน้าไหม้เอนตัวหนี พยายามดันหลังพี่เหยี่ยวที่ยิ้มกว้างออกห่าง
“555 ใช่ ยินดีด้วยครับพี่เหยี่ยว ปราบเพื่อนผมสำเร็จ” ผมยื่นมือขวาออกเช็คแฮนด์ พี่เหยี่ยววางขวดเบียร์มาจับเขย่าแรง

“อยู่แล้ว แท้งกิ้วไอ้น้องชาย”
“มึงนะเก็ท...” ไอ้ลมอายม้วน ทุบมือกับบ่าพี่สุดหล่อที่ยื้อมันไว้
“โอ๊ย เจ็บอะ!” พี่เหยี่ยวทรุดหลุดบ่าซ้าย

                เหลือบเห็นรอยเส้นสีแดงช้ำพ้นคอเสื้อยืดขาวออกมาประมาณนิ้วเกือบสองนิ้ว
รอยเหมือนพี่เจฟฟรี่มีให้เห็นบ่อย...รอยฟัน เอาล่ะเหวย เพื่อนผมคนนี้ร้อนแรงไม่ใช่เล่นนะนี่

“ไว้ต้องถามพี่เหยี่ยวแล้วล่ะ ทำไงถึงปราบลมเหนือผู้เก่งกาจได้อยู่หมัด” ผมปากกล้า
“ใครว่า มึงเข้าใจผิดต่างหาก ดูดีๆ ใครปราบใคร/---จ๊ากกกกก” ไอ้ลมบีบลาดบ่าซ้ายพี่เหยี่ยวเต็มๆ พี่ไอดอลของผมร้องเสียงดังทันที
“อ้อเหรอ กูจะได้รู้ว่าต้องเชียร์ใคร” ผมขำแต่วางท่าจิบเบียร์ต่อไม่สนใจ

                เอาล่ะ เป็นฝั่งเป็นฝา มีซะมีเป็นตัวเป็นตนซะแล้ว ลมเหนือสุดหล่อเพื่อนรัก^^
---------------

“เก็ท~แซลมอลได้แล้ว บอกลมจ๋าด้วย!” บีเสียงดังจากหน้าเตาย่าง
“เอากุ้งลงเลยหมวย พี่กั้นข้าวโพดให้แล้ว อย่าให้ปนกับของมันนะ” พี่โจ๊กสาละวนแทะข้าวโพดย่างไปด้วย

                  สั่งน้องน้อยเพราะไอ้ลมแพ้กุ้ง แต่บีกับพี่โจ๊กน่ะตัวยงเรื่องกินกุ้ง

“สลัดพร้อมแล้ว เชิญ!” พี่เจฟฟรี่เดินออกมาพร้อมชามผักผลไม้เข้าประจำที่หัวโต๊ะ เตรียมแจกจ่ายเสบียงเข้าท้องเริ่มดินเนอร์ปาร์ตี้
“โอเช~” ผมลุก

                 ปล่อยสองผัวเมียจู่จี๋กัน ไม่อยากเป็น กขค. มากกว่านี้ อิจฉาโว๊ย ^///^
...........
...............

“เก็ท มานี่ดิ๊” พี่โจ๊กเรียกชื่อตัว ต้องมีอะไรแน่ๆ
“ครับ?”
“มันคุยไรกันวะ” เอาแล้วไง
“ใช่ๆ ลมจ๋าคุยไรกะพี่เหยี่ยว อยากรู้อ่า” บีกระแซะ

“ตั้งแต่เข้าบ้านมา มันสองตัวไม่อยู่ห่างกันเลยนะ ว่ามะหมวย” คนพี่
“จริง ขนาดลมจ๋าจะเข้าห้องน้ำ พี่เหยี่ยวยังตามไปส่งเลยอ๊ะ”
“เว่อร์ล่ะน้องหนู” พี่โจ๊ก
“ก็จริงนี่ อ๊านั่นๆๆๆๆๆ ลมจ๋าโดนพี่เหยี่ยวปล้ำใหญ่เลยอะ ลมจ๋าของเค้าน้า” บีเถียงตาโตแต่หันไปเหล่ด้วยหางตา เห็นพี่ไอดอลเอี้ยวตัวจะงับหัวไหล่ไอ้ลมอยู่

               ผมกลั้นยิ้มอย่างเดียวพลางดึงตัวเด็กน้อยไว้ ปล่อยคู่พี่น้องขี้สงสัยช่างจิ้นลุยดะกันเอง

“เงียบไว้หมวย เอ้านี่ ตกลงว่า...?” พี่โจ๊ก
“ใช่ เก็ทอะอมพำนำพวกเราเน๊าะ” กลับมาหากันจนได้
“อ้าวนี่ ถามเก็ทเหรอ” ผมแกล้งเอ๋อ
“เออ!/ ก็เออดิ!” สองพี่น้องร่วมแรงแข็งขัน

“เห็นคุยกันเอง”
“ไม่รู้ล่ะ ว่า?/---ว่ามะ” สองคน
“ไม่เห็นมีไร พี่เหยี่ยวไม่ให้มันจับหมาเพราะจะกินข้าวแล้ว”
“แล้ว?/---แล้วไงต่อ?” เห็นพ้อง

“ก็ไม่แล้วไง พี่เหยี่ยวบอกกินข้าวจะได้กินยา”
“แค่เนี๊ย/---แค่เนี๊ยจริงดิ” ตาโต
“ก็ครับ...อ้อ เก็ทชมเรื่องแหวนนิดหน่อย”
“อ๊า~ว่าไวๆ เค้าอยากจะกรี๊ด” บีน้อยน่ารักของผมตื่นเต้นซอยเท้ายิก

“เบ๊าหมวย แล้วมันว่าไง” พี่โจ๊กสาวไส้ไม่เลิก
“ไม่ว่าไง พี่เหยี่ยวบอกเวดดิ้งริง จับมือไอ้ลม...จบ”
“ไม่จบ ลมจ๋าก้มจะงับคอพี่เหยี่ยวด้วยอะ เค้าแอบมองอยู่” บีจับแก้มตัวเองบิดตัวอายเขินไปมา
ผมต้องคอยโอบประคองไม่ให้เผลอใกล้เตาไฟมากเกิน

            อำเด็กน้อยน่ารักสนุกดีเหมือนกันนะนี่ ^^

“แล้วไปตลาด มันคุยไรกัน” พี่โจ๊กจะเอาเรื่องเดิมจากอีกสถานที่
“ไม่ว่าอะไร เก็ทฟังไม่รู้เรื่อง”
“ตัวเองฟังไม่รู้เรื่องได้ไง พี่เขาคุยอังกฤษนะ” บีรู้เรื่องพี่สุดหล่อและสุดเท่ห์ดี อยู่สองคนส่วนตัวทั้งคู่ไม่คุยภาษาไทย

“ไม่รู้เรื่องจริงๆ ครับบี”
“มันใช้ศัพท์เทคนิคเยอะมากเลยเหรอวะ” เคยเล่าให้พี่โจ๊กฟังว่าออนเอ็มกับพี่สองคนใช้ศัพท์เด็กเมกันจี๊ดมาก
“ไม่เมกัน ไม่เทคนิค ฝรั่งเศษล้วนๆ ครับ เก็ทกระดิกที่ไหน”
“ว๊า ไมงี้ล่ะ” บีโอด จิ้มเนื้อบนเตาบาร์บีคิวพองแก้มน่ารัก ค้อนเล็กๆไม่ชอบใจน้อยๆ
“อ้อ ไอ้สัตว์สองตัวบังอาจมีความลับ” พี่โจ๊กกัดข้าวโพดย่างดังกรึ๊บ

“จัดการเลยเจ่เจ้ เราอยากรู้ เราต้องรู้ให้ได้” บีใส่ไฟ จับเหล็กคีบอาหารมุ่งมั่นหรี่นัยน์ตาเดวิลร้ายตัวจิ๋ว
“ใช่ ต้องจัดการ---"
"จัดการไร?”
“อ๊า---/เหยย---/ พะ-พี่ เจฟฟรี่!”

               ร้องเหวอกันหมดสามคน พี่เจฟฟรี่โผล่แวมไพร์ใกล้คอหลังคอพี่โจ๊กพอดี

“พี่เจฟฟรี่คร้าบ บีอยากรู้~” เด็กน้อยของผมตะล่อม
“หึหึ ว่า?” พี่เจฟฟรี่อมยิ้มใจดี เอื้อมมือคว้าเหล็กเขี่ยถ่านไฟ ดูคล้ายโอบพี่โจ๊กอยู่กลายๆ
“แหวนแต่งงานน่ะ ของพี่เหยี่ยวกับลมจ๋าอะครับ” บีเขิน
“ก็ wedding ring ธรรมดา ทำไมเหรอครับ?”
“ง่า พี่เจฟฟรี่อ่ะ บอกหน่อยนะครับน้า” บีอ้อนตาปิ๊งๆ จนพี่เจฟฟรี่หัวเราะ เอื้อมมือใหญ่โยกศีรษะหมวยน้อยของผมเบาๆ

“555 ไม่มีไรหรอก เรื่องของคนสองคน”
“งื๊ด พี่เจฟฟรี่ง่ะ เก็บความลับไว้แบบนี้บีจะเที่ยวไม่สนุกอะครับ” บีจะงับฝักข้าวโพดดิบที่ยกขึ้นบังหน้างอนหน้าง้ำ
มีพี่โจ๊กนิ่งเงียบกริบเพราะโดนมือใหญ่โอบลูบเข้าข้างหลังอยู่

             
                ตกลงกันว่าจะไปเที่ยวผับคืนนี้หลังรายการบาร์บีคิวเสร็จ
ไอ้ลมกำลังต่อรองให้พี่เหยี่ยวพาพวกเราไปกินฟรี โทษฐานไม่ได้ฉลองวันเกิดเมื่อคืนวาน

“บอกหน่อยเหอะ อยากรู้จะตายอยู่แล้ว” พี่โจ๊กอดไม่ได้
“หือ?” พี่เจฟฟรี่เป็นต่อ หันมาหาคนพูด

                   จมูกเฉี่ยวแก้มพี่โจ๊กกลายๆ จนพี่ตัวเจผมสั้นหน้าแดงแปร๊ดกว่าโดนความร้อนจากเตาไฟเสียอีก

“นะเจฟนะ...” พี่โจ๊กสงบตาละห้อยมองพี่เจฟฟรี่อีกคน
“ฟู่...ก็ ไม่มีไรมาก อย่างที่เห็นนั่นล่ะ ลมไม่รับทุน กลับมาเรียนที่นี่ ไอ้เหยี่ยวรับขวัญเห็นเป็นแหวนนั่นล่ะ”
“แค่นี้จริงๆ เหรอ?”
“ตามนั้น เหยี่ยวไม่ได้ว่าอะไรเท่าไหร่” พี่เจฟฟรี่เรื่อยๆ ก้มเอาเนื้อสุกแล้วใส่ตะแกรงพัก จมูกปากเฉียดแก้มพี่โจ๊กอีกรอบ ข้าวโพดย่างในมือหล่นตุ้บไม่รู้ตัว

“แล้วพวกพี่คุยไรกันที่ซุปเปอร์ล่ะครับ?” ผมอยากรู้ ทำทีไม่สนใจฝักข้าวโพดกลิ้งใกล้หยุดที่เท้าตัวเองกับพี่โจ๊กที่ยืนปิดปากเงียบตัวแข็งทื่อ
“ไม่ได้ว่าไรจริงๆ มันมัวแต่เพ้อเมนูที่น้องชอบ ส้มคั้น ผักสลัด ไอ้โน่นไอ้นี่เต็มไปหมด จะซื้ออะไรมาทำเยอะแยะต้องห้ามให้วุ่นไม่งั้นจะไม่ได้ย่างบาร์บีคิวหรอก”
“อ๋อ” พี่โจ๊กกับบีพยักหน้ารับรู้

               แต่ผมว่าพี่ผมยาวซ่อนความลับไว้แนบเนียนมาก
ยืนฝั่งนี้เห็นมุมปากพ่อมดยกยิ้มมาดร้าย
เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวซ่อนเขี้ยวเต็มเปา
..........
..............

“เอ้า ยกออกจะได้เอากุ้งลง จะได้ไม่ปนกัน เก็ทเรียกเพื่อนมากินได้แล้ว” พี่เจฟฟรี่จัดการยาว ดึงแขนพี่โจ๊กให้ไปที่โต๊ะทำนองจะให้ช่วยจัดจาน

                  โอ๋ย เพื่อนผมได้แต่งงานของจริงรึนี่ ไม่อยากจะเชื่อ
แอบลอบมองสองคนที่คุยกันเบา ...
คลอเคลียเนื้อตัวไม่ห่าง ใบหน้าเปื้อนยิ้มออร่าความสุขเรื่อเรือง
ว่าแต่ไอ้ลมมันยังไม่ 18 ปีเลยนี่หว่า มันเข้าประถมก่อนเกณฑ์
เรียน ป. 1 เลยไม่ต้องเข้าอนุบาลเนื่องจากที่บ้านย้ายบ่อย

               ยายที่เป็นผู้ปกครองพาไปมอบตัวลืมเอาสูจิบัตรไปเลยได้เข้าเรียนกับรุ่นพี่เฉย
แสดงพี่เหยี่ยวกินเด็กซ้ำยังก้าวขาเข้าคุกโดยไม่รู้ตัวนะนี่ ช่างเถอะเด็กสมยอม ปล่อยไปละกัน
............
................


“เฮ้ย ไอ้ลมมันบรรลุนิติภาวะยังวะ?” พี่โจ๊กย้อนมาเอาจานแซลมอน
“จ๊าก/---งั่ม!” พี่โจ๊กถามตรงใจที่ผมคิดเผง ปล่อยปากจากตูดไก่ร้อนลวกลิ้น ไอ้โชคดีขนขาวฟูวิ่งชาร์ทจัดการต่อทันที

“โชคดี๊~” บีเฮฮา เพิ่งละสายตาจากสองคนนั่นมาที่ผมจนได้
“ไงวะ พี่ถาม?”
(แค่กๆ)' ผม
"น่าจะยังนะครับ ลมจ๋าไม่ได้เรียนอนุบาล บอกวันนั้นยายเป็นคนพาไป ไม่ค่อยรู้เรื่อง ครูพาเข้าป. 1 ซะ...เรียบร้อยโรงเรียนจีน”

             ผมมัวแต่ไอ บีเลยตอบแทนทั้งหมด เด็กน้อยเป็นแฟนคลับคนแรกๆ
และยืนนานของไอ้ลมมาตลอดศก
เรื่องของเพื่อนสนิทผม บีน้อยเก็บเรคคอร์ดเมมโมรี่ละเอียดยิบทุกข้อมากกว่าตัวผมเองเสียอีก

“โรงเรียนจีน ไม่มีโรงเรียนไทยมั่งเหรอ โรงเรียนวัดอย่างพี่ก็ได้”
“โรงเรียนจีนจริงๆ เจ่เจ้ ปีต่อมาย้ายไปโรงเรียนวัด แต่วัดฝรั่งนะ แล้วก็ไทยวนไปวนมาแทบทุก ป. เลยมั้ง”
“เอาล่ะเหวย เพื่อนนกกูกินเด็ก คุก-คุก-คุก 555” พี่โจ๊กช่วยบีเอากุ้งลงบนเตาย่างอารมณ์ดี

“เจ่เจ้เห็นแหวนปะ~” บีเข้าเรื่องคาใจ
“เห็น อย่าปากโป้งแซวมันล่ะ ไอ้น้องหนีไปอีก เหยี่ยวมันได้เฮิร์ทอกหักของจริง เราได้ตายหมู่อีกรอบแน่”
“บีกลัวงั้นแหล่ะ เลยได้แต่แอบกรี๊ดอยู่นี่ไง เจ่เจ้ถ่ายรูปให้หน่อยดิ จะอัฟเฟซให้แอนเดรียน่า เอาแค่มือก็พอให้เดาเล่น” บีกระแซะพี่ สนุกใหญ่
“จัดให้แล้ว เดี๋ยวค่อยดูกัน”
“อ๊า~รักเจ่เจ้ที่ซู้ด”

“ไว้เดี๋ยวเราเข้าเน็ตกัน ปริ๊นส์เซสหงส์ขาวได้ตาค้าง กรี๊ดโลกแตกแน่ 555”
“นี่ๆ เราอำแอนเดรียน่าไงดีเจ่เจ้” บีเปลี่ยนเรื่องร่าเริง
“กินก่อนได้ไหมหิวมากๆ เลยพี่น่ะ กุ้งให้ไว หมูเกาหลีด้วยตี๋”
“คร้าบ~/ครับผม” เราสองคนแจ่มใส

               พี่ตาคมผละไป เงียบชั่วครู่ เราพยายามไม่แอบมองคู่แต่งงานใหม่

“ไม่อยากจะเชื่อ” บีว่าเบา จิ้มกุ้งบนเตาเล่น
“ใช่” ผมรู้หมายถึงอะไร
“ลมจ๋ามีความสุขมากเลยล่ะ บีว่านะ”
“ก็คนรักกัน ได้แต่งงานกัน”
“อื้อ~” บียิ้มกริ่ม หลับตาปี๋กรี้ดแก้มป่องอยู่

“อยากกอดบีจัง” ผมก้มกระซิบ
“บ้าดิ”
“อยากจูบ อยากทำโน่นทำนี่ไปหมด”
“ลามก~คิก”

                555 น่ารักกว่านี้มีอีกมั้ยคร้าบ

“บีมีความสุขที่อยู่กับเก็ทไหม?”
“อื้อ”
“อือน่ะ อย่างไหน?”
“ที่สุด กับเก็ทน่ะ ที่สุด...ทุกอย่าง” บีเงยมองสบตาผมทั้งที่หน้าแดงปลั่ง ยิ้มกว้างสดใส
“...” ผมอึ้งมองตะลึงคล้ายเดิม

               รอยยิ้มที่สะกดผมเมื่อแรกเริ่มเราพบกัน
ความรู้สึกไม่ได้เปลี่ยนตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้
อาจจะมากกว่าทุกๆ ครั้งด้วยซ้ำ

“ซักวัน ค่อยเป็นวันของเรานะ”
“มันเป็นวันของเราทุกวันต่างหากล่ะ” บีค้อนแววตาวิบวับ
“555 ใช่ รักบีที่สุด” ผมสดชื่นเบิกบาน
“...(>///<)...” เด็กน้อยหน้าไหม้ถึงหู

“บีรักเก็ทมั่งไหม?” ผมได้คืบจะเอาศอก
“ถ้าอยากให้รัก กุ้งต้องเป็นของบีหมด ของหวานด้วย” เด็กน้อยอ้อมแอ้มจิ้มกุ้งไปมาไม่หยุด
“อยู่แล้ว”
“ใช่ แน่อยู่แล้ว จะถามทำไมบ่อยๆ เล่า~อายนะ”
“อยากถาม รักบีๆ”
“อ๊า 555/~55555” ผมเข้ารวบกอดเอว เราหัวเราะก้อง

             ดั่งโลกหมุนรอบเพียงตัวเราเท่านั้น
.........
...........

“เฮ้ย เตาไฟ ระวังหน่อย!” พี่โจ๊ก
“มากินได้แล้ว เรียกสองคนนั่นด้วย!” พี่เจฟฟรี่
“ครับ"
"~คร้าบ” เราสองคนร่าเริง ผมต้อนเด็กน้อยพาไปนั่งที่

               หันกลับไปมอง สองคนนั้นยังอยู่ท่าเดิมไม่ได้ขยับออกห่าง
น่าจะเข้าใกล้กันมากขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ โน้มเอียงใบหน้าเข้าหา
ก้มกระซิบข้างหูว่าเรื่องโน้นเรื่องนี้เบาๆ
ที่ไม่เบาด้วยแววตาหวานเชื่อมและรอยยิ้มกว้างสว่างสดใสของทั้งสอง
                เสียงหัวเราะเล็กๆ ของคู่แต่งงาน อบอวลผสมผสาน
ร่วมกับบรรยากาศปาร์ตี้แห่งความสุข

               เรื่องราวที่ผ่านมาจะเป็นยังไงก็ได้ทั้งนั้น
ตราบที่เพื่อนยังยิ้มแบบนี้อยู่ได้ วุ่นวายสับสนแค่ไหนก็ไม่สน

‘ขอรักกันนานๆ ถือไม้เท้ายอดทองตะบองยอดเพชร...ชั่วกัลปาวสานเลยได้ยิ่งดี’ ผมอวยพรในใจ

--------------------------------
ปล. คืนนั้น พวกเราทั้งหมดไปเที่ยวที่ผับก็จริง ร่วมแก๊งพวกพี่เชษฐ์ขาประจำเมื่อคืนอีกรอบ
และพี่กายตามมาสมทบกันที่โน่น
คิดแผนจะจับเพื่อนมอมเตกีล่าเพื่อล้วงตับเผยไต๋ให้คุยจ้อกลับฟาล์วไม่มีทางทำได้
เพราะเจ้าภาพอย่างพี่เหยี่ยวอยู่ตัวติดไอ้ลมที่ชุดโต๊ะเก้าอี้ข้างนอกหน้าร้านไม่ได้เข้ามาร่วมด้วย
ก่อนจะหายหัวทั้งคู่ช่วงใกล้เวลาสี่ทุ่มเล็กน้อย

                เรื่องเบื้องหลังของเพื่อนผมก็ยังคงเป็นความลับให้อยากรู้กันต่อไป...ซะงั้น (T^T)

********************thanks for all

[monoii]

กรี๊ดดดดดด

มาแล้ว ยังไม่ได้อ่าน ขอเม้นท์ก่อน

คิดถึงพี่เหยี่ยว น้องลม และผองเพื่อน