หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399

[Karn12]

เจ๊เครียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

[murasakisama]

อิเพ่เหยี่ยวปัญญาอ่อน ทรมานใจให้ตายไปเลยยยยยยยยยย
สงสารลมเหนืออะ ทำไม ทำไม ทำม้ายยยยยยยยยยย

[nuttapat_t]

ไอ้บ้าเหยี่ยวววววววว ไอ้โง่งงงงงงง

[DexTunG]

 

[litlittledragon]

รีบๆ คืนดีกันสักที ลุ้นจนเหนื่อยแล้วอะ

[Bee_YJ]

เหนื่อยใจ

[fkjj]

ปวดตับลงไปถึงม้ามพวกแกน่าจะไปเป็นคันกั้นน้ำนะทั้งเหย่ียวทั้งกาย

[๐DoNuT๐]

สมควรล่ะ ต่างคนต่างไม่พูดก็ทุกข์กันต่อไปละกัน คึคึ

[- คราส -]

173
หูมีไว้ฟัง สติอ่ะสติ นกเอี้ยง
หนูลมก็นะ ยกมือให้มันชัด จะพูดอะไรก็รีบพูด

ลมคงงงน่าดูว่าไอ้นกเอี้ยงเป็นอะไร

174
ไม่เม้นเนื้อเรื่อง แต่ puppyluv เขียนตอนนี้บีบใจมาก
สำหรับตอนนี้ไม่ด่าเหยี่ยวละกัน

175
อ่านตอนที่แล้วจบอยากฟังลมเล่า ลมก็มา
กอดหนูลมทีนึง

176
นั่นแหละ เชียร์ให้สารภาพกันมาตั้งนานแล้ว
จะได้ตัดใจไปสักที

กายและเหยี่ยวช่างต่างกัน

“ผมรักพี่เหยี่ยวครับ”
อยากให้เหยี่ยวมาได้ยินจัง

กายยังหลอกตัวเองได้อีก ถอยออกมาได้แล้ว
หนึ่งคือลมปฏิเสธแล้ว สองคือคนของเพื่อน

ว่าแต่ใครโทรหาลม

177
ช่วงแจกมาม่าช่วยน้ำท่วมนี่เราชอบที่เหยี่ยวมาเล่าแฮะ
เหยี่ยวสงสัยหน่อยสิว่าทำไมกายถึงมาต่อย

ขอให้ใจเย็นลงแล้วคิดสักหน่อย

ปล. น้องน้ำแวะมาเยี่ยมบ้านแล้ว เลยมาชิมมาม่า และมาต่อแถวรอคอยมาม่าชามต่อไป

  

[sayhi11]

ถึงช่วงนี้เกลียดอิพี่เหยี่ยว
แต่เห็นว่าวันนี้เป็นวันเกิด
เลยเอาเค้กมาฝาก
กินเค้กเคล้าน้ำตาไปนะนกเหยี่ยว



[attachment deleted by admin]

[natalee22]

เฮ้อออออออออออออ ดังๆให้เหยี่ยวขาว

ลองค่อยๆตั้งสติแล้วคิดทบทวนให้ดีๆสิ ใครกันแน่ที่ลมแคร์มาตลอด

ถ้าลมรักกาย ทำไมลมถึงยอมอยู่กับเหยี่ยว ห่วงเหยี่ยว ใส่ใจดูแลเหยี่ยวทุกอย่าง

ถ้าลมไม่รักเหยี่ยวลมจะยอมให้เหยี่ยว xxx เหรอ ลมเป็นคนแบบนั้น??

แล้วรูปนั้นในโทรศัพท์ของลม ถ้าเหยี่ยวจะคิดดูให้ดีๆ

มิสเตอร์ไนซ์กายจะคิ้วแหว่ง ทำหน้าบอกบุญไม่รับแบบนั้น?

ค่อยๆคิดดูให้ดีๆนะเหยี่ยว ก่อนที่จะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตน่ะ

[iamsher]

อ๋อย...ย มืดมนจริงๆ อิพี่กายไม่ได้ช่วยอะไรเลย พี่เหยี่ยวก็ยังคงเข้าใจผิดต่อไป
สงสารน้องลม...ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างเนี่ย

[MaYoonHo]

ตามอ่านอย่างมารทอนรักลมเหนือ ตกหลุมรักเข้าอย่างจังไม่แปลกใจทำไมใครๆก็รักลมเหนือ
ชอบพี่เจ่เจ้กะพี่เจฟฟรี่ ตอนที่รู้ว่าเจ่เจ้เคยรักพี่กายทำเอาตัวเย็นเฉียบ ใจกระตุกวูบเลยงงไปหมดอะไรยังไงทำไมเป็นแบบนี้ ใจหาย
แต่เอาเข้าจริงห่วงลมเหนือกับพี่เหยี่ยวมากอ่ะพี่เหยี่ยวไม่ยอมต้ังใจฟังเอาแต่กังวลกับคำพูดของพี่กายทั้งที่พี่เหยี่ยวควรจะตั้งใจฟังคำพูดที่ลมเหนือตั้งใจจะบอกแต่ก็กังวลซะฟังไม่ได้ศัพท์จับไปกระเดียดซะแล้วเข้าใจผิดกันไปใหญ่เสียใจอ่ะรีบๆรู้ตัวสักทีเถอะเหยี่ยวขาว ว่าตัวเอานั่นแหละคือคนที่ลมเหนือรักคนแรกและคนเดียวไม่ใช่ใครอื่น!!!
ไม่ชอบพี่กาย-0-จริงๆน่าสงสารนะเข้าใจแหละว่ารักแอบรักมานานทำอะไรไม่ได้รู้ท้ังรู้ว่าเค้ามีคนคอยดูแลปกป้องแล้วแต่ก็ยังไม่ตัดใจแถมพูดจาชวนให้เค้าแตกแยกนิสัยไม่ดีเลยเราไม่ชอบเลย
เก็ทกับบีน่ารักหยอกกันหวานหยดชอบนิสัยบีเหมือนเดึกๆสดใสร่าเริงชอบเวลาบีเรียกพี่เจ่เจ้น่ารักมาก

ลมเหนือ กับเหยี่ยวขาว  รีบคืนดีกันซะ!!!นี่คือคำสั่ง  555

[เกี๊ยวกุ้ง]

ทำร้ายจิตใจน้องลมขนาดนั้น
โดนพี่กายต่อยแค่นี้ มันน้อยไปด้วยซ้ำย่ะเหยี่ยวขาว ชิ!   
(อินมากกกกก)

[iota]

อีกหนึ่งบททดสอบของชีวิต...
อีกหนึ่งนิยามของความรัก...
ยิ่งอ่าน ยิ่งรัก ลมจ๋ากับเหยี่ยวขาว
ช่วงนี้มรสุมเข้าทำให้การมองเห็นของคนทั้งคู่
ไม่ว่าทางตาและจิตใจต้องลดลงบ้าง
เป็นกำลังใจให้พี่เหยี่ยว น้องลม

[puppyluv]

ลมเหนือที่รัก
ตอน 178 พระรองเกาหลีชื่อ...กาย (nice guy return)
-----------------------

Guy’s

                    ที่คาเฟ่ คอฟฟี่ชอฟในร้านตอนนั้น...ผมนั่งเก้าอี้บุนวมนุ่มตัวนั้นนิ่งงัน
ดูจี้สร้อยรูปเหยี่ยวทองคำขาวกระทบแสงแดดสุกสว่างเจิดจ้า แสงพราวสีขาววาววับ
จนอาทิตย์ลับขอบฟ้า...ลมเหนือเจ้าของที่สร้อยเส้นนี้เคยสัมผัสผิวกายได้จากไปแล้ว
ไม่เหลือเค้าลางการคงอยู่ใดๆ กระทั่งแก้วน้ำที่เจือจางไอน้ำเกาะหยดเลอะผิวโต๊ะก็พลอยหายไปด้วย

                  ก้มมองฟองครีมรูปหัวใจที่เคยลอยหน้าถ้วยกาแฟของตัวเอง
เวลานี้มันเลือนลางจางหายไปไม่มีรูปร่างหลงเหลือให้เห็น

“เอ่อ จะเปลี่ยนแก้วใหม่มั้ยคะ?” พนักงานหญิงเข้ามาถามสุภาพ แผ่วเบาราวรบกวนเวลาอันมีค่ายิ่ง

                  ผมอัดลมหายใจเข้าปอดพร้อมจังหวะนาฬิกาที่ผนังร้านดังเป็นเสียงนกร้อง
บอกเวลา 19:00 น. หนึ่งทุ่มแล้ว ผมนั่งที่นี่นานขนาดนั้นเชียวหรือ
-------------------

                  สติคืนกลับเข้าร่างหันมองบรรยากาศสภาพแวดล้อมรายรอบ
ไฟสนามถูกเปิดกระทบผืนหญ้าสีเขียวขจีแต่ไม่มีคนอยู่เพราะสปริงเกอร์ฉีดน้ำกำลังหมุนวนทำงาน
มีบ้างบางคนหยุดดู ยืนใกล้คุยโทรศัพท์
                   แสงไฟกระทบละอองน้ำสีขาวพุพุ่งแหวกอากาศออกไปยังพื้นพรมสีเขียว
ราวเกล็ดเพชรปูพรมมรกตของธรรมชาติ แค่มองก็รับรู้ถึงความสดชื่น มีชีวิตชีวาชุ่มฉ่ำในหัวใจ

                   เตือนตัวเองให้ขยับก้าว เอาวะ ชีวิตต้องดำเนินต่อไป

                    หยิบฉวยแล้วกำจี้โลหะอันนั้นแน่น...พลัน
“อื๊อ!” เจ็บจิ๊ดเล็กๆ ปลายปีกแหลมของเหยี่ยวตัวจิ๋วทิ่มตำอุ้งมือผม
                   555 นี่ขนาดเครื่องประดับอันเล็กๆ ไร้ชีวิตยังทำร้ายผม
ไม่ยอมให้จับถือได้โดยง่าย ขนาดเจ้าของถอดวางให้กับมือเพื่อขอร้องให้ผมส่งกลับคืนเจ้าของตัวจริงนี่นะ

                    ช่างน่าสมเพชจริงๆ ว่ะกาย
เพราะมึงคิดไม่ซื่อกับเขา มึงโกหกเขา โกหกกระทั่งตัวเอง
                     
                   พระเอกอยู่ข้างนอก แต่ต้องเก็บผู้ร้ายอยู่ข้างใน
แสนดีอยู่ข้างนอก แต่ต้องเก็บความชั่วร้ายที่อยากเล็ดลอดออกมาจากข้างในอย่างเต็มกลั้น
ต่อหน้าอดทน ทนอด ข้างในกลับเรียกร้องต้องการ
...สุภาพบุรุษจอมปลอมชัดๆ

                    สมควรแล้วที่ลมไม่เลือกมึง สมควรแล้วที่ไม่ได้ความรักตอบจากใครๆ
กระทั่งคนที่รักมึง คนที่หลงมึงอย่างเมี่ยงคำ
                    ใช่...ผมมันไอ้คนขี้ขลาดตาขาว กลัวความผิดหวัง
กลัวสังคมประณาม กลัวถูกมองด้วยสายตาผิดแปลก ไม่กล้าทักทายความรักที่ผิดธรรมเนียมปฏิบัติ
ไม่อยากถูกสังคมตราหน้าว่ารักชอบผู้ชายด้วยกัน
ไม่อยากเป็นลูกชายที่พ่อแม่ผิดหวังเสียใจ ไม่อยากๆๆๆๆๆ

                     ได้แต่ฝืนตัวเองทุกอย่าง ปกปิดบ่ายเบี่ยงหาทางผลัดหนี
ไม่ยอมรับทุกอย่างทั้งรู้ว่าเป็นรักแรก รักเดียวที่ซุกซ่อนไว้ในอกมานานปีไม่เคยลืมเลือน
ความรักอันนั้นกลับขยายกลุ่มก้อนชัดเจนกว่าเดิม ในใจพยายามหาทางปฏิเสธเด็ดขาด
แต่ขณะเดียวกันก็หาทางอยู่ใกล้ชิดไม่หนีห่าง โกหกตลบแตลงแม้กับตัวเอง...

                    จอมปลอมชัดๆ น่ารังเกียจเหลือเกิน

“โอ๊ย...” ก่นด่าตัวเองในใจจนเผลอกำหมัดแน่นอีกครั้ง ปลายแหลมรูปหัวใจทิ่มตำอุ้งมืออีกรอบ
แผลสีแดงช้ำเกิดขึ้นถึงสองจุดจากโลหะชิ้นเดียว

                    ก็ดี...รู้ตัวเองเสียบ้าง...นี่ไม่ใช่ของผม...ลมเหนือฝากคืนให้เหยี่ยว
สติฉุกคิดเข้าร่าง ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร? เกิดอะไรขึ้น?
ทำไมลมเหนือถึงทำอย่างนี้?
                    ความสงสัยบังเกิดหากแต่ถ้าคิดอย่างคนแพ้ในรัก
ก็คงเพราะด้วยความอ่อนโยนละเอียดอ่อนของลมเหนือหรือเปล่า?
จะเป็นการบอกใบ้ไม่ให้ผมเข้าไปยุ่มย่ามวุ่นวาย อีกฝ่ายคงเลือกถนอนน้ำใจ
ไม่อยากให้แตะต้องเหยี่ยว ไม่อยากให้ผมมีเรื่องกับเหยี่ยวผู้ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิทที่ดีมากคนหนึ่ง

                 ...ลมเหนือปกป้องเหยี่ยวขาวตัวนั้นกระทั่งเวลาแบบนี้เชียวหรือ
รึไม่ใช่ ลมเหนือมีเหตุผลอื่น มันคืออะไรกันแน่!???
...............
.....................
                  ช่างเถอะ เวลานี้จะจัดการความขึ้งโกรธที่พูนทวีมากขึ้นเป็นขั้นบันไดสูงลิ่วนี้ได้อย่างไร?
                   ว่ากันตามจริง...เหยี่ยวน่าจะดูออกว่าผมรักชอบติดใจในตัวลมเหนือ
หรืออย่างน้อยเจฟฟรี่น่าจะพูดให้มันได้ยินบ้าง
                   เพื่อนสองคนชัดเจนเรื่องหวงแหนสมบัติส่วนตัว ขนาดเจฟฟรี่ยังจับความรู้สึกผมได้
เหยี่ยวผู้เป็นเจ้าของครอบครองลมเหนือตัวจริงต้องรู้แน่
...ประเด็นนั้นไม่เท่าไหร่ ผมให้อภัยเพื่อนได้ที่ปกปิดไม่บอกตรงๆ ถึงความสัมพันธ์
แต่...แต่มันกลับบอกเพียงแค่ว่า ‘ลมเป็นของมัน’ แค่นั้น

                   นั่นน่ะเหรอดวงใจทั้งดวงของผม...มีค่าแค่นั้นหรือ!???

                   ลมเหนือไม่มีค่าที่จะเป็นคนรักของมันเลยหรือไร
เท่าที่ฟังจากบีและเก็ท น้องสองคนเล่าให้ฟัง...ลมเคยบอกว่าไม่มีใครบอกรัก
ผมลองลอบถามจากเหยี่ยวเมื่อครู่ แล้วก็จริงดังคาด ท่าทีที่มันแสดงออกมา...
เพื่อนคนนี้อาจไม่เคยบอกรักลมเหนือ
                    ทั้งๆ ที่สายตาของลมมีเพียงเหยี่ยว
                    ทั้งๆ ที่มือของลมยินยอมให้เหยี่ยวจับต้อง
                    ทั้งๆ ที่จี้สร้อยอันนี้อยู่ติดผิวกายมาตลอด
                    ทั้งๆ ที่เมื่อครู่ ลมเฉลยว่ารักมัน รักตั้งแต่แรกเริ่ม
-------------------

                   เผลอยกมือกุมขมับ สับสนวุ่นวายด้วยข้อคำถามหลากหลายตีกันมั่วไปหมด
แน่นหน้าอกจนเกือบหายใจไม่ออกพร้อมๆ กับความกริ้วโกรธพอกพูนเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ
อย่างไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดขึ้นกับคนใจเย็นมาทั้งชีวิตอย่างผม
...โกรธตัวเอง
...โกรธเหยี่ยว
...โกรธความรู้สึกที่มี ท่วมเอ่อไปหมด

                     สนามหญ้ากำลังชุ่มน้ำได้ที่ ส่งสัญญาณความมีชีวิตชีวาสดชื่นอวดสายตาผู้คน
ชีวิตต้องก้าวเดินต่อไป ผมตัดสินใจท่ามกลางความพร่ามัวหาคำตอบไม่ได้ซักอย่าง
                   
                     ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากร้าน ตรงเข้าไปในอาคารคอนโด
กดลิฟต์ขึ้นชั้นบนสุดแล้วกดกริ่งที่ประตูหน้าห้องของเหยี่ยว
...เพื่อนผู้น่ารังเกียจ
...เพื่อนผู้เป็นจอมโจรวายร้าย
...เพื่อนผู้ฉกชิงทุกอย่างไปจากผม
...เพื่อนรักของผม
....................
..........................
                       แค่ประตูเปิด เห็นใบหน้าตื่นๆ ปนคาดหวังว่าเป็นคนอื่นจากเพื่อน
ผมก็อดรนทนตัวเองไม่ได้
มันรอลมเหนือรึเปล่าไม่ทราบ รับรู้เพียงว่าความคุกรุ่นโกรธกริ้วของตัวเองระเบิดออก...น่าแค้นเหลือเกิน
แค้นที่ตัวเองปล่อยทุกอย่างเลยผ่าน
แค้นที่ตัวเองไม่ก้าวเข้าหา
แค้นที่ตัวเองไม่กล้าเอื้อมมือคว้า

“เขาฝากมาคืน” ประโยคจากปากตัวเอง จากนั้นก็ไม่รู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น
เพราะความคลุ้มคลั่งภายในปะทุปรอทแตกหาทางระบายออก
                    ผมต่อยเหยี่ยว...
กำหมัดชกมั่วซั่วไปหมด ถูกบ้างผิดบ้างแต่รู้สึกว่าอีกฝ่ายไม่ตอบโต้กลับ
ยังพยายามยืนหยัดร่างกายเป็นกระสอบทรายให้ผมอัดกำปั้น หมัดแล้วหมัดเล่า
                   ได้ยินเสียงตัวเองตะโกนก้อง...

“ทำไม!?”
“ทำไมเหยี่ยว!?”
“ทำไมต้องเป็นมึง ทำม๊ายยย!?”
-----------------

                      รู้ตัวอีกทีว่าผมกำลังนั่งอยู่ในรถตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
กุญแจรถยนต์อยู่ในมือก็จริงแต่แผลสองจุดเล็กๆ ขึ้นช้ำจนมองเห็นชัดแม้แสงไฟสลัว
เหตุการณ์ที่ผ่านมาในวันนี้ไม่ใช่ความฝัน

                     เอนหลังพิงพนัก พ่นลมออกจากปาก คล้ายความกดดันทั้งหมดทั้งมวล
ปลดคลายหลุดหายไปจากบ่าทีละน้อยๆ คล้ายน้ำแข็งละลายเชื่องช้าไม่เร่งร้อน
                    รู้สึกถึงกายคนเก่า กายคนที่เข้มแข็งและเป็นสุภาพบุรุษตัวจริง
เริ่มกลับเข้ามาคืนครองอีกครั้ง...อย่างเนิบช้าและแผ่วเบาไม่รู้สึกตัว

                   หึหึ สะใจดีเหมือนกัน
รักแรก
หลงแรก
อกหักจริงจังครั้งแรก
ให้ตัดใจ ทำใจครั้งแรก

                 บอกตัวเอง ‘การรับบทพระรองในหนังเกาหลีก็ใช่ว่าจะเลวร้ายนัก ถ้าจะเท่ก็ต้องซ้อมกันไว้บ้างล่ะวะ’
ขำความคิดเพื่อนตาคมที่ชื่อโจ๊ก เมมโมรี่ใส่รอยหยักสมองผมไว้ วันนี้คงเพี๊ยนเข้าขั้น

                 น่าจะคิดได้ตั้งนานแล้ว...หลับตาลงแต่ทว่ากลับความรู้สึกระลอกใหม่ซัดเข้ามาแทนที่ตูมใหญ่
 เพิ่งสำนึกกับตัวเองว่า ผมได้ทำร้ายเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่งไปด้วยคำพูดเห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้อย่างโง่ๆ
ทนไม่ไหว...กดเปลือกตาแล้วปล่อยสะอื้นไห้จนตัวโยน บีบมือกำพวงมาลัยแน่น
จุดในเนื้อผิวปวดแปลบจนแทบไม่รู้สึก น้ำตาไหลอีกครั้งไม่ใช่ความปวดร้าวจากการอกหักจากลมเหนือ
แต่คือจากการทำร้ายเพื่อน ทำร้ายคนที่รักและหวังดีต่อผม

                   พูดงี่เง่าอย่างนั้นไปได้ยังไง ใส่ไฟเพื่อนให้รู้สึกผิดคิดระแวงกับคนรักที่ดีพร้อม
อย่างลมเหนือที่มีรักเพียง
เหยี่ยวขาวคนเดียวได้ยังไง มึงมันไม่ใกล้คำว่าลูกผู้ชายซักนิดเดียวจริงๆ เลยกาย
หน้าอกปวดเหมือนมีดกรีดลึกคล้ายตราบาป ข้างในหัวสะท้อนก้องกับคำว่าเพื่อน...มิตรภาพ
ที่เพิ่งสำนึก ซัดกระทบตามหลังไม่หยุดหย่อน

                 ต่อไปผมจะมองหน้าเหยี่ยวได้อย่างไร
                 ต่อไปผมจะกล้าสบตาลมเหนือได้อย่างไร

                 จมอยู่กับความเศร้าเสียใจสุดหยั่งจากการกระทำโง่ๆ ขาดสำนึกของตัวเอง...
เพราะคำว่ารักคำเดียว ผมขว้างมโนธรรมในใจทิ้งไป เวลานี้ย้อนกลับมากระแทกหน้าเหมือนบูมเมอร์แรง
 
                       ทว่าฟ้าคงบันดาลให้ผมได้กลับมาแก้ไขสิ่งผิดอย่างเร็วรี่...ด้วยเสียงนี้
(Rrrrrrrrrrr~) มือถือเรียกเข้าจากที่นั่งข้างคนขับ ไฟกระพริบระบุเวลา 21:07 น.
ที่หน้าจอปรากฏ ‘คุณแม่ของลม’ ชื่อที่เมมไว้สร้างความประหลาดใจก่อนกดรับ

“สวัสดีค่ะ คุณกายเหรอคะ” เสียงในสาย
“ครับ ผมกายครับ”
“นี่แม่ของลมนะคะ”
“ครับ...”
“เอ่อ มีเรื่องจะรบกวนคุณกายหน่อยน่ะค่ะ”
“ครับ เชิญครับ” ผมตอบรับไม่ลังเล

                          กะพริบไล่น้ำจากตาให้เหือดหาย รับฟังธุระที่ว่าแล้วออกรถจากไป
ทิ้งวันที่แสนวุ่นวายหลายเหตุการณ์นี้ไปราวปลิดทิ้ง


***************************************TBC by puppyluv

[jeeu]

..เฮ้อ~~ พี่กายก็นะ กว่าจะรู้ตัวว่าทำร้ายใครไปบ้าง เขาก็เลิกกันแล้ว สงสารน้องลม

[จันทร์ผา]

สั้นจังเลย งวดหน้ามาสั้นอีกเขาจะงอลคนแต่เลยคอยดู

[DraCo_SLa13]

ก็ยังดีที่ยังรู้ตัว  ถือว่าฉลาดกว่าเหยี่ยวเอยะ  แต่ก็นะ  บางทีความรักก็ทำให้คนฉลาดกลายเป็นคนโง่งี่เง่าขึ้นมากได้

[rujaya]

กายสำนึกได้แล้วใช่มั๊ย

พร้อมจะกลับมาเป็นพระรองที่แสนดี กลับมาแก้ไขปัญหาที่ตัวเองได้ก่อขึ้นด้วยนะ

[- คราส -]

  กาย

...ค้างอะ

[MiSS-U]

  เหนื่อยใจนายกายซะจริง

เมื่อรู้ตัวแล้วว่าผิดต่อเพื่อน เอาน่ะยังมีโอกาศแก้ตัวให้คนรักเค้าคืนดีกัน

ปล.บวกเป็ดให้ก่อนนะคะเดี๋ยวบวกจะตามมาค่ะ

 

[Bee_YJ]

อ้าวววววววววว คุณแม่มีอะไรถึงโทรหากายละนั่น

[golove2]

เสียความรู้สึกและเกลียดกายจนยากที่จะให้อภัย

[malula]

หวังว่าทุกอย่างจะคลี่คลาย ไม่อึมครึมจนหายใจไม่ออกอย่างนี้

[luckyimna]

มาแบบสั้นๆ  เฮ้อ........

[kinjikung]

อยากจะบ้าตายกับกาย ฉันสงสารแกมากเลยนะตั้งแต่ต้นเรื่อง
ทำแบบนี้เสียใจหว่ะ แต่ก็สงสารกายนะ แต่ไม่น่าทำให้เหยี่ยวกับลมเหนือเข้าใจผิดกันเลยย

[iforgive]

3 ตอนแล้ว  ยังไปไม่ไกลจากร้านกาแฟเลย  อยากรู้แล้วว่าจะเกิดอะไรยังไงต่อไป

[fomemy]

ให้อภัยกายนะ
เพราะถือว่าทำผิดแล้วสำนึกตนว่า
ได้ทำร้ายได้พูดให้เพื่อนรักกับคนที่ตัวเองรักผิดใจกัน

แล้วแม่ลมโทรมาทำไม  อยากรู้ๆๆ

[sayhi11]

เกิดไรขึ้นอ่ะ.....
อึดอักจิงๆๆ