หัวข้อ: เมื่อผมรับบทเป็น"นางร้าย" ****

[kyoya11]

รอๆๆๆๆ

[eiky]

รอๆๆๆๆ

แอบเข้ามาดูเรตติ้ง อิอิ

คาดว่าน่าจะได้เจอกันประมาณไม่เกินสี่โมง อิอิ ขอเรียบเรียงหน่อย จะลงน้องลุฟท์ให้ก่อน เหอๆๆ จาตายแล้วน้า หัวปั่น ปรับอารมณ์ม่ายทัน
จุ๊บๆ กอดหน่อยๆ

[indy❣zaka]

กรี๊ดดดดดดๆๆๆ สี่โมงงงง
เอาเสื่อมาปูรอค่ะ >.<

[zeazaiz]

  ฮึ่ย เกลียดอีเอส

[miniz]

มารอค่ะ   

[min_min]

ยอมให้กอด  ยอมให้จุ๊บ  ถ้าทำให้อิ๊กกี้มีอารมณ์









เขียนตอนใหม่

ปล.ไม่ได้รอนะ แต่อยู่ยามเฝ้าเรื่องนี้เลย  55555

[sweetyYY]

มีอารมณ์อะไรหรือคะ? รีบน

มาต่อเถอะ คาจายยยยย

[Goodfellas]

แวะมาให้กำลังใจคนที่กำลังปั่นต้นฉบับนิยายนะ

อิอิ

พอกันอ่ะครับ  ผมก็เหมือนกัน

นี่ก็เพิ่มงานตัวเองอีก  เป็นสามเรื่องและที่ต้องเขียน

บ้าไปแล้ว

แต่ดีใจครับ  เรื่องใหม่้ล่าสุดนี่ท่าทางจะเรตติ้งดี

อืม เด๋วเย็นๆค่ำๆค่อยแวะมาอ่านต่อนะครับ

[nightsza]

ปูเสื่อรอด้วยคนจ้าาา

[→Yakuza★]

เอาหนักๆเลยคุณนาย เห็นแล้วแค้นแทน สงสารต้อมด้วย

ไม่ได้ทำไรให้ดันมาซวย เอสเลวเกิ๊น ต้องโดนหนักๆ

[samsoon@doll]

ใกล้เวลาเข้ามาทุกที

[SoN]

^^

[Rhythm]

รออ่านะค่ะ
 

[Chinnosuke]

ขณะนี้เวลา 16:15 น
พี่ิอิ๊กยังไม่มาอีกอะ

[samsoon@doll]

เอายังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Chinnosuke]

ตื่นเต้นคันตี_อยา :z6:นังเอสจาแย่
  :กอด1:ในความน่ารักของพี่อิ๊ก
เม้นบ่อยไปป่าวเนี้ยเรา

[eiky]

องก์ ๓๒

พออีคริสกลับไปทำงานผมเองก็ต้องวุ่นวายกับการเปิดเมล์ของอีงูพิษนั่นขึ้นมาแล้วตรวจดูเพื่อความแน่ใจว่ามันจะไม่วางยาอะไรผมอีก ตอนนี้ในหัวมันอัดแน่นไปด้วยความคิด ผมไม่มีทางยอมให้ใอ้ควายหัวทองกับอีงูพิษนี่เขี่ยออกง่ายๆหรอกนะ เสียชื่อผมหมด หึหึ เรามาเจอกันสักตั้งสิ ชั้นก็ไม่ใช่กะโหลกกะลาอย่างที่พวกแกเห็นหรอกนะ ผมปริ๊นงานออกมาแล้วเอาใส่แฟ้มไปให้ไอ้ควายหัวทองนั่นดู มันไม่พูดอะไรนะ ไม่มองด้วยลงลายมือผ่านๆ หึหึ โง่เป็นควายแบบนี้นี่เอง

"แกจะออกจริงเหรอนาย"

จอยมันถามขึ้นตอนพักกลางวันผมลงมาซื้อขนมปังกับน้ำเพื่อขึ้นไปทำงานต่อนะครับ ไม่ได้จะไปกินข้าวกับพวกมันเพราะมีอะไรหลายอย่างให้ต้องทำ

"ทำไงได้มันไล่ทางอ้อมแล้วนี่แก"

"แกยอมเหรอนาย"

อีคริสร้องทำท่าตบอก

"นั่นสิแก แกยอมให้พวกมันทำแบบนี้กับแกเหรอ"

ผมไม่มีอะไรจะตอบ ไม่อยากพูดอะไรกับใคร ไม่รู้สิ ถ้าพูดผมรู้ตัวว่าผมพูดไม่หยุดแน่ มันอัดอยู่แน่นเต็มอก ผมกลับขึ้นไปทำงานทันทีหลังจากที่ได้ของกินมาแล้ว ต้องเตรียมงานอีกหลายอย่าง เอกสารเอยตารางต่างๆเอย ผมต้องรีบจัดการให้เสร็จ ถ้าหากว่าคนที่มาแทนผมมันจะได้ไม่ลำบาก หึหึ คิดเหรอว่าจะเป็นอีเอส ฝันไปเถอะ ทำท่าเตรียมไปแบบนั้นล่ะครับ ไม่คิดจะออกจริงหรอก หน้าด้านซะอย่างใครจะทำไม

"เอส ตรวจบัญชีคุณชวารอฟหน่อยสิ นายเขาอนุมัติแล้ว โอนเข้าบัญชีให้ลูกค้าภายในวันนี้นะ"

ไม่ได้อยากเจอ ไม่ได้อยากคุยหรอกนะ แต่งานก็คืองานผมแยกแยะออก ไม่ได้เหมือนมันคนสิ้นไร้สมองและปัญญา มันปรายตาขึ้นมามองหน้าผมนะครับ แล้วยิ้มที่มุมปาก เยาะเย้ย แหมนะเดี๋ยวเถอะมึง มึงเจอกูแน่อีเอส

"จะมองทำไม จะเข้าบัญชีลูกค้า"

"ใครมอง งานเร่งเข้าใจไม ชั้นไม่ได้อยากปรายตามองเธอนะ กลัวจะติดเชื้อโรค"

มันแว้ดใส่ผมก่อนเพราะผมยืนจ้องมันตาไม่กระพริบ พอผมตอกไปแบบนั้นมันก็เชิดหน้าใส่แล้วเข้ารหัสตรวจบัญชีลูกค้า

"ขอบใจนะ"

ผมกระแทกเสียงใส่มันแล้วหันหลังจะเดินกลับไปที่โต๊ะทำงาน

"เก็บของไว้หรือยังล่ะนาย เก้าอี้ที่นายนั่งเราว่าจะเปลี่ยนนะ เพราะมันเตี้ย ไม่สูงนั่งแล้วไม่มีสง่าราศี"

ผมยิ้มออกมาเลยนะครับ แล้วหันไปมองหน้ามัน

"อืม เก็บไว้แล้วบางส่วน อยากเป็นมากสินะเลขาฯน่ะ ได้สิเอส แต่ไปเป็นที่อื่นนะไม่ใช่ที่นี่"

ผมหันหน้ากลับแล้วเดินกลับไปเลย มันคงไม่รู้ว่าผมหมายถึงอะไรเพราะมันหัวเราะคิกคัก มึงหัวเราะไปเถอะ อีหน้าโง่ คอยดูพอถึงเวลาแล้วมึงจะหัวเราะออกไหม ทั้งสองตัวมึงนั่นล่ะ

"พี่โต้งครับ พอดีนายอยากจะดูกล้องย้อนหลัง นายรบกวนไปหาที่ห้องได้ไหมครับ"

พอบ่ายผมก็ต้องดำเนินแผนการต่อ หิวแทบบ้าแต่เอาวะ วันเดียวไม่ตายหรอก ลืมบอกไปนะครับ คนที่จะเข้าตรวจบัญชีของลูกค้าได้นี่ต้องเป็นฝ่ายๆไปนะครับ ฝ่ายสินเชื่ออย่างอีเอส กับหัวหน้าของมัน พวกนี้จะมีอภิสิทธฺ์กว่าใครๆเพราะสามารถทำธุรกรรมการเงินได้เลย ที่ทำงานผมระบบรักษาความปลอดภัยก็ไม่ต้องห่วง ธนาคารต่างชาตินี่กล้องวงจรปิดมีอยู่ทุกมุมเลยนะครับ

"มีอะไรหรือเปล่าครับคุณนาย"

เอ่อ เรียกซะ แหมนะ

"พี่โต้งอ่ะ น้องก็ได้พี่ ฟังเป็นเมียทหารยังไงไม่รู้"

ผมแหย่เขาไป พี่โต้งหัวหน้าแผนกรักษาความปลอกภัยหัวเราะร่วนเชียวครับ

"พอดีนายคิดว่านายลืมของไว้ในห้องคุณเอ็ดน่ะครับ แต่หาแล้วไม่เจออยากจะย้อนดูว่าได้วางไว้จริงหรือเปล่า"

"อ้อครับ ประมาณวันที่เท่าไหร่นะครับ พี่จะได้ย้อนให้ดู"

"เอาตั้งแต่กลางเดือนที่แล้วได้ไหมครับ เวลาประมาณเที่ยงๆ จำไม่ได้ว่าวันไหน เดี๋ยวรบกวนพี่โต้งสอนวิธีนายด้วยได้ไหมครับ จะได้ไม่รบกวนเวลางานของพี่โต้ง"

"อ้อได้ครับ ไม่มีปัญหา"

มันจะยากอะไรครับ การที่เราจะใช้คน ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องไปอวดเบ่งศักดิ์เบ่งศรีใส่เขา ผมให้ความเป็นกันเอง แกรู้จักชั้นน้อยไปไอ้เอ็ด อีเอส

"แบบนี้เหรอครับพี่ อ้อ ดีจัง แบบนี้ดูได้หมดเลยเหรอครับ จริงสิ วันก่อนนายทำของหล่นตรงลานจอดรถด้วย ทำเหมือนกันใช่ไหมครับ"

"ใช่ครับน้องนาย ลานจอดรถจอนี้นะครับ เวลาเราจะคร็อปเอารูปก็ดึงเมาส์แบบนี้ แล้วก็ไปที่นี่"

หึหึ ได้กำไรแล้วครับ

"ขอบคุณมากนะครับพี่โต้ง เดี๋ยวนายดูเองก็ได้ครับ"

"เอ่อ ไม่เป็นไรครับ เรามีกฏห้ามแผนกอื่นเข้ามาวุ่นวายนะที่จริง แต่เห็นเป็นน้องนายพี่เลยหยวนๆให้"

"อ้อ ลืมไปเลย งั้นพี่โต้งรบกวนอยู่เป็นเพื่อนนายหน่อยก็แล้วกันนะครับ แป๊บเดียว"

จริงสินะ แต่ละฝ่ายแต่ละแผนกมันยุ่งเกี่ยวกันไม่ได้ง่ายๆนี่นะ แต่สนใจเหรอ หึหึ ไม่มีทางที่ผมจะยอมอ่อนข้อให้มันสองคน

"แกเรียกเรตติ้งให้หน่อยสิ ชั้นกำลังเอาข้อมูลในห้อง รปภ"

ผมส่งข้อความไปบอกอีคริสมันครับ

"ยังไง"

เอ่อ อีนี่ก็นะไม่สวยแล้วยังต้องให้อธิบายอะไรยืดยาว เขาเรียกว่าเข้าใจยากหรือว่าโง่กันนะ

"ทำให้พี่โต้งออกไปจากห้องนี้ ไปลานจอดรถ ทำท่าเป็นลมเป็นบ้าไปสิแก"

ผมส่งข้อความกลับเป็นภาษาอังกฤษนะครับ พี่โต้งแกคงไม่ได้มอง เพื่อนสาวนี่ให้รอนานเหมือนกันนะ เกือบสิบนาที ผมเห็นในสิ่งที่ต้องการเห็นแล้ว พี่โต้งเองก็มองอยู่จออื่น

"อ๊ะพี่โต้ง นั่นพนักงานเป็นลมพี่"

ผมชี้ไปที่จอมอร์นิเตอร์ตรงลานจอดรถ เพื่อนสาวทำท่าเป็นลม แต่แหมนะอีนี่กลัวเสื้อผ้าเปื้อนสุดฤทธิ์ท่าล้มนางเหมือนกับนางงามล้มก็ไม่ปาน

"วอหนึ่ง เรียกวอสอง"

อ้าว เขามีวอนี่หว่า

"เขามีวิทยุแก เอาให้หนัก"

ผมส่งข้อความไปอีก ในจอนะอีคริสมันก็ล้วงเอาโทรศัพท์มาดูนะ กรี๊ด มันจะได้เรื่องไหมเนี่ย มีรปภวิ่งเข้าไปดู อีคริสก็ชักกระตุกใหญ่ เห็นแล้วอดขำไม่ได้แต่ต้องเบือนหน้าหนีไปทางอื่น

"วอสอง วอแปด เขาชักใหญ่แล้ว"

"เอ่อ น้องนายครับ เดี๋ยวพี่ลงไปลานจอดรถแป๊บนึงนะครับ อย่าเพิ่งทำอะไรนะครับ พี่รบกวนทีถ้าใครโทรฯเข้ามารับให้หน่อยนะครับ"

"ได้ครับพี่ รีบไปเถอะครับ เดี๋ยวเขาจะเป็นอะไรมากกว่านี้"

พี่โต้งออกจากห้องไปแล้ว หึหึ รีบคร็อปรูป เซฟไฟล์รวมทั้งวีดีโอใส่แฟลชไดรฟ์ของผมเอง เลื่อนหาวันที่ต้องการ ย้อนดูความอุบาทว์โสโครกของคนทั้งสอง หึหึ ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง

"ขอบคุณนะครับพี่โต้ง เขาเป็นอะไรไหมครับ"

พอพี่โต้งกลับมาผมก็ถามขึ้น ยิ้มให้ด้วยใบหน้าที่เปี่ยมสุข

"ไม่เป็นอะไรหรอกครับ เขาบอกเขาเป็นลมบ้าหมู พอหายนี่ลุกเดินปกติเลยนะ คุณคริสเลขาฯ คุณเนธานน่ะครับน้องนาย"

โฮะๆ จะให้มันดิ้นได้ยังไงเนอะก็พอผมได้สิ่งที่ต้องการผมก็ส่งข้อความไปบอกมันว่า

"พอเถอะหล่อน ท่าทางจะเหนื่อย"

มันก็หยุดทำสิครับ ผมมองดูในจอตลอดเวลา

"งั้นนายขอตัวกลับไปทำงานก่อนนะครับพี่โต้ง"

"อ้อ ครับ แล้วเจอของไหมครับ"

"ไม่เจออ่ะครับพี่ คิดว่าน่าจะลืมไว้ที่รถ เออ พี่โต้งครับ ย้อนหลังนี่เราไม่ค่อยเข้าไปดูกันเหรอครับ"

ผมสงสัยจริงๆนะว่าเขาทำงานกันยังไง เพราะสิ่งที่เห็นมันโจ่งแจ้งมาก มากเสียจนแผนกนี้ปล่อยไปได้ยังไง

"เอ่อ ปกติแล้ว น้องนายอย่าไปบอกใครนะครับ เราจะเช็คแค่ความเรียบร้อยโดยรวมน่ะครับ กับห้องการเงิน จะย้อนไปดูเวลาที่มีเคสเท่านั้นล่ะครับ"

"อ้อ ครับ ไม่มีอะไรหรอกครับพี่ พี่ก็มีโพรเซสการทำงานของพี่นี่ใครจะว่าอะไร ถ้าให้มานั่งดูเป็นร้อยๆจอในแต่ละวันก็ไม่ต้องทำมาหากินกันอย่างอื่นพอดี ขอบคุณมากนะครับพี่โต้ง"

ผมยกมือไหว้แกแล้วยิ้มให้เดินออกจากห้องทันที

"ว่าไงยะหล่อน ชั้นนี่ดิ้นแทบตายได้อะไรมาบ้าง"

อีคริสมันโผล่ออกมาจากห้องน้ำ ต๊าย เผลอไม่ได้เลยนะอีนี่เข้ามาสิงตลอดเวลา

"ก็พอนะ แต่มันยังไม่แข็งพอที่จะทำให้มันเจ็บแสบ แล้วแกล่ะเป็นไงลมบ้าหมุไม่ยักเคยเห็น"

"อีบ้า ชั้นทุ่มทุนนะยะงานนี้น่ะ หลุยส์ชั้นเปื้อนหมด อะไรไหนเล่าซิ"

"เดี๋ยวสิแก ชั้นเล่าแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ มีอะไรให้ทำเยอะแยะไปหมดเลยนะวันนี้ ชั้นอาจจะต้องการความช่วยเหลือจากแกนะคริส จอยด้วย"

"ได้เสมอเธอ ชั้นอยากจะดูวิธีการของแกเหมือนกัน ว่าที่แกไม่ยอมๆน่ะ จะยังไง ร้ายให้สมคำร่ำลือหน่อยสิเธอ"

"ใครร้าย ชั้นไม่เคยร้ายนะ ชั้นออกจะเป็นนางเอก"

"จ๊ะ แม่นางเอก นางเอกในคราบอีพริ้ง"

"อย่ามาชวนคุยนอกเรื่อง เดี๋ยวมีอะไรชั้นบอกข่าวเป็นระยะๆ"

หึหึ ผมน่ะไม่ร้ายเท่าไหร่หรอกนะ แค่ตอบกลับบ้าง ไม่ได้ร้ายแบบหมายปองชีวิตให้สูญสิ้นไปหรอกนะ แค่อยากให้เขามีชีวิตอยู่แล้วเฝ้ามองดูอะไรหลายๆอย่างที่ลอยผ่านหน้าไป แต่ไม่มีปัญญาคว้ามันมากอดไว้ได้ก็เท่านั้นเอง ให้เขายังมีชีวิตอยู่แต่อยู่ด้วยทรมานไปจนวันตายก็เท่านั้นเอง ไม่ร้ายทำแค่นี้ผมไม่เรียกว่าร้าย

"ใบเสร็จนั่นอยู่ไหนวะ"

พอกลับไปโต๊ะทำงานผมก็เปิดเก๊ส่วนตัวที่ไม่ค่อยเปิดหรอกครับ เพราะเก็บพวกใบเสร็จเอกสารสำคัญเอาไว้ ไม่คิดนะว่าจะได้ใช้ ดีใจจังที่เป็นคนชอบเก็บของพวกนี้

"ใครจะอยู่ใครจะไปก็แล้วแต่เบื้องบนล่ะนะแก"

ผมยิ้มออกมาแล้วร่างจดหมายถึงสำนักงานใหญ่ที่สวิสฯ ส่งหานังคริสตินล่ะครับ เคยป๊ะกันตอนผมไปดูงาน นางเปรี้ยวได้ใจอยู่แต่มีลูกสองแล้ว ตำแหน่งก็เหมือนๆผมล่ะครับ แต่เป็นเลขาของ ซีอีโอใหญ่ของธนาคารหรือทางเราเรียกกันว่าท่านประธานใหญ่ ซีซีเมล์ให้ฝ่ายทรัพยากรบุคคลของสำนักงานใหญ่ด้วย รวมถึงคุณบิลลี่ ประธานใหญ่ของสาขาที่กรุงเทพฯ เขาไม่ค่อยได้เข้ามาที่ธนาคารหรอกนะครับ จะมาทุกอาทิตย์ส่วนมากแกจะออกไปดูแลลูกค้าเอง ซีซีเลขาฯแกด้วย พี่นา แต่แกชอบให้เรียกแกว่า ติ๊นา สาวนักเรียนอังกฤษ แต่ยังๆ ยังไม่ส่งตอนนี้ ส่งตอนนี้เรื่องก็แดงตอนนี้สิ ให้มันลอยหน้าลอยตาก่อน มันยังไม่พอ

"ถ้าหาว่าชั้นไม่ร้าย แบบนี้มันก็ไม่ร้ายหรอกนะ แต่มันไม่พอแค่นี้หรอกสำหรับแกสองคน"

ตอนที่ผมไปให้อีเอสมันตรวจบัญชีลูกค้า บอกไว้ก่อนนะครับว่าผมเป็นคนตาไว แล้วยิ่งมีเหตุการณ์แบบนี้ตาผมจะทำงานดีกว่าเดิมเป็นเท่าตัว ระหัสผ่านแบบกะโหลกกะลาแบบนั้นน่ะเหรอ เหอๆ อีโง่ คิดยังไงเอาชื่อตัวเองกับชื่อแฟนมาเป็นรหัสผ่านในที่ทำงาน อีนี่มันคงรักไอ้น็อทมากสินะ หึหึ

ได้เวลาเลิกงานแล้วนะ แต่ผมยังไม่ออกจากที่ทำงาน มีอีกสองอย่างที่ยังไม่ได้ทำ อย่างแรกคือส่งเมล์ชุดใหญ่แนบไฟล์ทั้งวีดีโอ ทั้งภาพ ทั้งเอกสารที่ผมสแกนไว้เรียบแล้วแล้ว แนบไฟล์แล้วรอส่งอย่างเดียว อีกอย่างคือ สิ่งนี้ ผมเข้ารหัสส่วนตัวของอีเอส อุ๊ยตาย ใช่อย่างที่คิด ไม่เคยเข้านะ แต่เคยรู้ว่าเข้ายังไงโยกย้ายเงินยังไง เพราะตอนมาเป็นเลขาฯต้องลงไปฝึกงานที่เคาท์เตอร์ ผมไม่ใช่ปลาทองที่จะลืมมันไปเสียหมดสิ้น โยกโอนเงินอย่างเมามัน

"เอาสักคนละยี่สิบล้านเนอะ จะได้ฟ้องได้"

หึหึ บัญชีเงินฝากธนาคารอื่นของอีเอสผมก็มีเพราะตอนที่จะโอนเงินค่าตี้ยาให้มันมันได้ให้ไว้ ส่วนของไอ้เอ็ด อีกะเทยควายหัวทองผมมีข้อมูลของมันทุกอย่างเพราะเป็นเลขาฯ แค่นี้ก็ไม่ใช่เรื่องลำบากอะไร

"เอาบัญชีนี้ดีกว่าเนอะ ใกล้เราดี"

การโอนเงินไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย คลิกๆ มันดีเหมือนกันนะ ต๊ายจำนวนเงินของลูกค้าที่เพิ่งอนุมัติมามันก้อนใหญ่โตมโหราฬมาก แค่สี่สิบล้านเขาคงไม่สงสัยหรอกนะ หึหึ พอโอนเสร็จก็ส่งเมล์ ตอนนี้เหลือเพียงแผนกการเงินที่ปิดยอดรายวันอยู่ ขอโทษนะพี่ๆ วันนี้คงหายอดไม่ลงตัวหรอกนะ อีเอสก็ยังไม่กลับแต่ผมชะเง้อมองแล้วเหมือนมันกำลังจะเตรียมตัวกลับเหมือนกัน หึหึ เวลาพอเหมาะพอเจาะอะไรแบบนี้ พอเสร็จก็เหลือขั้นตอนสุดท้าย คือเอาน้ำยาลบคำผิดมาป้ายตรงจำนวนเงิน เปลี่ยนยอดซะก็จบเรื่อง

"อ่ะเอส พรุ่งนี้ฝากส่งด้วยนะ"

ผมเก็บของเตรียมกลับบ้านแล้วถือแฟ้มไปวางหน้ามัน คงไม่เปิดดูหรอกนะเพราะผมคิดว่าผมลบเนียนพอสมควร อีกอย่างตัวเลขมันไม่ได้อยู่หน้าแรกหรือหน้าสอง ไม่ได้ประเมินมันต่ำไปนะแต่ผมค่อนข้างมั่นใจไม่มีอะไรต้องเสียแล้วนี่

"วางไว้ตรงนั้นล่ะ"

มันกระแทกเสียงใส่ผมแล้วแสยะยิ้ม ยิ้มได้ยิ้มไปอีโง่ วันนี้ล่ะจะเป็นวันสุดท้ายที่มึงจะมายิ้มแสยะใส่กูแบบนี้

"ตรงนี้นะ พรุ่งนี้อย่าลืมล่ะ ไม่ใช่บอกว่าลืมนะ นี่"

ผมยกแฟ้มขึ้นสูงๆเพราะรู้ว่ามีกล้องอยู่ บุ้ยปากไปทางกล้องให้มันดู มันยกริมฝีปากใส่ผม

"ไม่ลืมหรอก จะอาสาทำให้ คงเป็นงานสุดท้ายสินะที่ชั้นจะช่วยเธอได้ ก่อนที่จะเขี่ยเธอออกจากที่นี่ ไหนบอกมีประสิทธิภาพไงจ๊ะนาย ต๊าย นักเรียนนอกนี่มีพิษสงแค่นี้เองเหรอ ไม่มันเลยอ่ะ"

"หึหึ ใช่มันเป็นงานสุดท้าย ชั้นมีพิษไม่เยอะหรอกนะ เพราะในสันดานไม่ใช่งูพิษเหมือนเธอ ต๊าย ที่เรียนได้เกียรตินิยมนี่เพราะปมด้อยหรือเปล่าเธอถึงพยายามดีดดันตัวเองขึ้นที่สูงน่ะ แต่ชั้นว่ามันไม่ได้ช่วยอะไรหรอกนะ เพราะคนมันมาจากที่ต่ำ สันดานมันต่ำ คิดอะไรต่ำๆ ต่อให้อยู่สูงเสียดฟ้า แต่คำพูดการกระทำมันก็ยังใฝ่ลงเบื้องล่างเสมอ จริงไหมจ๊ะ อีเอส"

"อีนาย"

"กลับแล้วนะครับพี่ๆ สวัสดีครับ"

ผมสนใจมันที่ไหนหันไปยิ้มยกมือไหว้ป้าๆที่กำลังเตรียมตัวจะกลับบ้าน แล้วเดินเชิดหน้าออกจากบริเวณนั้น เสียงอีเอสด่าผมตามหลังมาแต่เสียงมันไม่ดังมากหรอกนะครับ เพราะป้าๆอยู่ หึหึ เก่งนักเหรอแสดงละครน้ำเน่าน่ะ ชั้นเองก็เก่งเรามาชิงรางวัลกันหน่อยสิอีเอส

"ต้อม ออกมาเจอพี่หน่อยสิ"

ผมกดโรศัพท์ไปหาไอ้ต้อมครับ ทั้งวันไม่ได้ถามข่าวมันเลยไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง

"เอ่อ วันนี้อย่าเลยพี่ ผมไม่อยากออกไปไหน"

"ต้อม"

เสียงมันเหมือนคนหมดแรงเลยครับผมนี่ครางออกมา

"ไว้วันหลังได้ไหมพี่ วันนี้ผมไม่อยากออกไปจริงๆ"

"ต้อม อย่าคิดมากนะ เพื่อนๆล้อเหรอ"

มันเงียบเสียงไปครับ แต่ได้ยินเสียงไอ้อูดังอยู่ข้างๆ

"ไม่เป็นไรหรอกพี่ผมทนได้"

"ต้อมพี่ขอโทษนะที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น"

"พี่ไม่ได้ทำนี่ครับ ผมซวยเองล่ะ"

"ต้อม"

จะให้ผมปลอบใจมันยังไงดี ผมเข้าใจมันดีที่สุดเวลาที่เราเป็นตัวตลกในสังคม มันทำอะไรผิดหรือนี่ ทำไมมันต้องมาเผชิญกับเรื่องราวเลวร้ายแบบนี้ด้วย

"ต้อมพี่สัญญาว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก พี่ขอโทษ"

ผมเหมือนว่าเสียงของตัวเองมันเริ่มที่จะตีบตัน

"อย่ามาดราม่านะพี่ ฮ่าๆ"

มันพูดขึ้นแล้วหัวเราะ ไอ้นี่มันก็นะ

"ไอ้บ้า เมื่อกี๊ยังทำเสียงเศร้าอยู่เลยนะ"

"ผมก็ทำไปแบบนั้นล่ะพี่ ผมมาคิดๆดูแล้วนะ ผมเป็นอะไรใครจะรู้จริงไหม ผมเครียดแล้วคนที่ล้อมันก็ช่วยผมไม่ได้อยู่ดี อีกไม่กี่เดือนก็จะจบแล้วพี่เอาเวลามาเครียดกับตำราดีกว่า"

กรี๊ด นี่ความคิดไอ้ต้อมเหรอเนี่ย ประเสริฐเลิศล้ำที่สุด ให้มันได้อย่างนี้ ได้ใจผมไปเต็มๆ

"ตกลงวันนี้ไม่มาใช่ไหมพี่จะได้กลับห้อง"

"ไม่เอาอ่ะ อยากอ่านหนังสือ พรุ่งนี้ก็ได้พี่"

"พรุ่งนี้อาจจะไม่ว่างนะ"

"อ้าวนะ งั้นวันหลังดิ"

"เออๆ ตามใจว่าจะพาไปเลี้ยงข้าวในโรงแรมซะหน่อย"

"ไม่เอาหรอก เข้าโรงแรมเดี๋ยวก็เป็นข่าวอีก ขี้เกียจฟังคนพูด"

"แหมพ่อดาราใหญ่ ตามใจงั้นพี่กลับนะ อยากเจอก็ส่งข้อความมาก็แล้วกัน"

เป็นครั้งแรกนะเนี่ยที่มันไม่อยากจะออกมาเจอผม เอาเถอะ ผมเข้าใจเพราะผมเองถ้าหากออกไปเจอมันก็คงแบกหน้าตาอันอุบาทว์ไปเหมือนกัน

ผมเลิกงานแล้วก็รีบกลับมาที่ห้อง ตอนนี้ยังไม่มีใครกลับ อีป้าเลิกงานห้าโมงเย็น ไอ้หลวงเลิกงานหกโมง แต่นี่มันก็เกือบหกโมงแล้วนะ ผมต้องรีบกลับไปหาข้อมูลอะไรเพิ่มเติมอีกนิดหน่อย จะฟันมันทั้งทีไม่เอาแล้วเหมือนคราวก่อนๆ ไม่ตายกันไปข้างหนึ่งก็ให้มันรู้ไป หึหึ

"ทำไมวันนี้กลับเร็วยะอีนาย"

เสียงอีป้าครับมันโผล่หน้าเข้ามาในห้องผมกำลังนั่งหาข้อมูลอยู่หน้าคอมฯ

"อืม"

"เป็นไรแกหน้าเหมือนตูดเลย ทะเลาะกับผัวมาเหรอ"

"บ้าเหรอแก ชั้นมีปัญหานิดหน่อยน่ะ ที่ทำงาน"

ผมผละออกจากหน้าคอมฯลุกออกมารินน้ำใส่แก้ว วันนี้ทั้งวันยังดื่มน้ำได้ไม่ถึงเป้าเลยนะเนี่ย ตายแล้วสุขภาพชั้น

"มีอะไรยะ อย่างแกมีปัญหาด้วยเหรอที่ทำงาน เห็นบอกไม่มีใครกล้าแหยม"

"โอ๊ย เรื่องมันยาวป้า ชั้นไม่ใช่เทวดานางฟ้านี่ที่จะรักษาตัวได้ดีขนาดนั้น"

"อ้าว ต๊ายนางฟ้าตกอับก็เป็นเหรอยะ"

เฮ้อนะ ผมเหนื่อยเหมือนกันนะ แต่ว่าไปอีป้ามันก็ไม่ผิดหรอกครับมันเคยเป็นของมันแบบนี้ แค่พลังชีวิตผมอ่อนลงก็เท่านั้นเอง

"ตกลงแกมีอะไรอีนาย ชั้นไม่เคยเห็นแกหน้านิ่วขนาดนี้นะ"

"ก็เรื่องที่ทำงานนั่นล่ะแก"

"เล่ามาสิ"

"รอหลวงก่อนได้ไหม ขี้เกียจเล่าหลายรอบ"

"ค่า รอผัว ที่สุดนะแก แหมพอมีผัวนี่นะ"

"ก็เหมือนแกนั่นล่ะป้า แหมนะ เดี๋ยวมันมาชั้นค่อยเล่า ไปหาข้อมูลต่ออีกหน่อย"

ผมเดินถือแก้วน้ำเข้ามาให้ห้องทันที ดีนะที่มันยังไม่ได้ออกไปดูต้นไม้มัน หุหุ อันนั้นงานเข้าอีกแน่ๆเลยผม ข้อมูลของผมคือพื้นเพของอีเอส ต้นกำเนิดมัน เชื้อสายมันมาจากไหน หาได้ไม่ยากหรอกนะครับ ทั้งเวบราษฎร์เว็บหลวง แต่ไม่น่าสนใจพอได้รู้ พ่อแม่มันไม่อยากจะเข้าไปยุ่งเกี่ยว ผมคงไม่ทำเหมือนมันหรอก ร้ายแบบกราดไปทั่วมันดูไร้คลาสยังไงไม่รู้ ผมจะเล่นแค่มัน เอาให้ย่อยยับลงกับตา มันผ่อนคอนโดฯอยู่นี่ รถอีก งั้นชั้นขอก็แล้วกันนะอีเอส

"คริส แกรู้จักน้ำมันเบรคป่ะ"

ผมกดโทรศัพท์ไปหาอีคริส เสียงข้างหลังนี่นะ แหมอีนี่คงอยู่ในซาวน่าหรืออะไรสักอย่างก้องเชียว

"รู้สิแก แกจะเอาไปทำอะไรเหรอ นี่อย่าบอกว่าแกไม่รู้จักนะ อะไรยะขับรถยังไงไม่รู้จักน้ำมันเบรค"

"อ้าวอีนี่ถามไง อย่าว่าแต่น้ำมันเบรคเลย หม้อน้ำอยู่ตรงไหนดูยังไงชั้นยังทำไม่เป็นเลย เออๆอย่านอกเรื่อง เดี๋ยวพรุ่งนี้ชวนทำเรื่องเลวๆ กับคนเลวๆ"

"ต๊ายนี่แกคิดวิธีได้แล้วเหรอ ดีชั้นพร้อม"

"อืม งั้นพรุ่งนี้ค่อยคุยกัน"

"อ้าวแล้วน้ำมันเบรคล่ะแก"

"เอามาด้วยสิแก หาให้หน่อย"

"อืมๆ เดี๋ยวชั้นเตรียมไป"

ที่ผมให้คริสมันเตรียมมาไม่ให้ไอ้หลวงเอามาให้ก็เพราะมันคงรู้ล่ะครับว่าผมจะเอาไปทำอะไร มันยิ่งห้ามๆอยู่กลัวผัวจะตบเอา แต่นะขอเถอะครั้งนี้มันปรามาสชั้นเยอะไปหน่อย

"ว่าไงคุณ เห็นป้าบอกว่าเครียดเหรอ"

ผัวกลับมาแล้วมันปรี่เข้ามาหาผมในห้องก่อนเลยนะ

"ก็นิดหน่อย แกอีนั่นมันเอาใบปลิวไปโปรยที่โรงเรียนต้อมนะ"

"หา เฮ้ย มันเกินไปนะคุณ น้องมันรู้เรื่องด้วยเหรอ" ผัวร้องเสียงดังเชียวครับ

"นั่นสิ"

ผมลุกจากเก้าอี้แล้วเดินออกมาด้านนอก ถึงเวลาต้องเล่าให้คุณสามีและอีป้าฟังแล้ว ผมเล่าไปด้วยน้ำเสียงเนือยๆ บอกไปเกือบหมดล่ะครับว่าทำอะไร หรือคิดจะทำอะไรกับสองตัวนั่น ยกเว้นเรื่องน้ำมันเบรคกับอีกสองสามเรื่องที่ขออุบเอาไว้ก่อน ยังไม่อยากบอก

"ทำไมมันเลวร้ายจังแก อีนี่หน้าตามันเป็นยังไงทำไมมันถึงร้ายขนาดนี้นะ ชั้นว่าไม่ใช่มันกินไอ้เอ็ดนายแกแล้วเหรอ"

"ฮึฮึ"

"คุณให้ผมพาน้องๆที่ทำงานไปจัดการมันไหม"

"นั่นสิแก พาไปลงแขกให้รูบานไปเลย"

หา นี่ขนาดอีป้าเป็นคนธรรมะธรรมโมนะเนี่ย

"อย่าเลย ชั้นมีวิธีของชั้น"

"แล้วน้องต้อมอะไรนั่นเป็นไงแก เพื่อนๆไม่ล้อมันแย่เหรอ"

"ล้อสิป้า น้องมันไม่กล้าออกไปไหนเลยเนี่ย"

พูดความยาวสาวความยืดไปก็เท่านั้น ผมเหนื่อย ผมอยากจะพัก อยากจะนอนเก็บพลังให้ได้มากๆ พรุ่งนี้ผมยังต้องไปเจอกับศึกหนักที่รออยู่

"แก ชั้นอยากกินเบียร์"

เหอๆๆ แต่เอาหน่อยเถอะ เครียดไปก็เท่านั้น ถ้ามันเป็นไปตามแผนก็ไม่น่ามีอะไรต้องกังวลใจอะไรมากมายนักหรอก

"คร้าบ เดี๋ยวผมจัดให้"

"งั้นอ่ะนี่หลวง พี่ช่วยออก"

"ไม่เป็นไรหรอกป้าเดี๋ยวชั้นเลี้ยงเอง"

"งั้นพี่ไปด้วยหลวงไปซื้อที่คาร์ฟูลกันจะได้ซื้อกับแกล้มมาด้วย"

ไอ้หลวงมันหันหน้ามามองผมเหมือนจะขออนุญาตเลยนะ ผมก็พยักหน้าให้มันแบบเนือยๆ อีป้าก็แซวไปตามเรื่อง

"แม่ นายมีเรื่องอยากจะให้แม่ช่วย"

ไม่รู้สินะไม่ว่าจะแข็งแกร่งสักเพียงไหน ไปไกลได้เท่าไรสำหรับผมเองผมยังต้องพึ่งบุญบารมีของแม่กับพ่อของผมอยู่ดีไม่ว่าจะยังไง

"มีอะไร อย่าบอกนะว่านี่แกไปก่อเรื่องไว้อีกแล้ว โอ๊ย ลูกคนนี้นี่"

โห ดูคุณนายแม่ผมสิครับ ยังไม่ได้เอ่ยรายละเอียดอะไรเลยนะ วี้ดเสียงมาก่อนแล้ว

"แม่ ฟังนายก่อนสิ มีเรื่องให้ช่วยจริงๆ"

"ฮึ"

เฮ้อ ผมต้องเล่าตั้งแต่เลิกกับไอ้เรย์เลยนะ

"ทำไมเลิกกันตั้งนานแล้วเพิ่งจะมาบอกแม่ อะไรกัน แล้วทำไมตาเรย์ถึงเป็นคนแบบนั้น"

"มันไม่รู้จักพอไงแม่ เอาเถอะช่างมัน"

ผมเล่าต่อไป คุณนายแม่เธอก็เปิดลำโพงสุดฤทธิ์ทั้งบ้านนั่นล่ะครับ ยกเว้นสองสองตัว เอ้ยสองคนที่คงจะไปโรงเรียน

"แกแน่ใจเหรอว่าเขาเป็นคนดี"

"เท่าที่นายไปเห็นมา นายคิดว่านายดูไม่ผิดหรอกแม่ เอาน่าเกิดอะไรขึ้นนายรับผิดชอบเอง แม่ก็อยากได้อยู่ไม่ใช่เหรอ"

"ย่ะ แหมนะแล้วนี่แม่ต้องไปเลื่อนตั๋วเขาสินะ แล้วร้านอาหารแม่ล่ะนาย ช่วงนี้ยิ่งขายดีๆอยู่ด้วย"

"แหมแม่ จ้างคนเฝ้าให้ก็ได้นี่ หรือไม่ก็ถือซะว่าหยุดปีใหม่ไง นายรู้นะว่าปีใหม่เมื่อกี๊แม่ไม่ได้ปิดร้าน"

"เออๆ อย่ามาทำเป็นรู้ดี งั้นแกจองโรงแรมให้แม่ด้วยละกัน"

"พี่แพทย์ เดี๋ยวนายจะคุยรายละเอียดกับพี่อีกทีนะ ขอบคุณนะครับแม่ แม่น่าร้ากที่สุดเลยอ่ะ"

"อย่ามาเยอะนาย ตลอดเวลา"

"พ่อฝากดูแม่ด้วยนะ เดี๋ยวนี้ปรี๊ดง่ายจัง หมดแล้วเหรอประจำเดือนน่ะ"

"นาย"

อิอิ มีบ้าง ผมกดวางสายก่อนที่คุณนายแม่จะกรี๊ดใส่ผม อย่าถือสาเลยนะครับครอบครัวผมเราคุยกันแบบนี้ล่ะ แต่มีผมคนเดียวนะที่ล้อแม่เล่นแบบนี้ได้ พ่อกับพี่แพทย์นี่อย่าได้หวัง โฮะๆ แอบภูมิใจ ไม่นานหลังจากที่วางสายไอ้หลวงกับอีป้าก็กลับมา เอ่อ คือมันสองคนหอบเบียร์มาสองลัง ของกินอีก ต๊ายนี่ชั้นให้ไปพันเดียวพอเหรอเนี่ย

"มาๆแก กินให้หายเครียด"

อีป้ามันจัดแจงเตรียมอุปกรณ์นะครับไอ้หลวงมันลงไปซื้อน้ำแข็งที่ร้านเจ๊ เฮ้อ เมาแล้วชั้นจะรั่วไหมเนี่ย เผื่อหลุดความลับออกไป ไม่ได้ๆ เราต้องคลุกวงในเข้าไว้ ต้องไม่หลุด นัวเนียกับไอ้หลวงไว้ให้มากๆจะได้ลืมเรื่องที่ทำงาน การกินเบียร์นี่มันไม่ได้ดีเลิศหรือหายเครียดอะไรหรอกนะ แต่ผมอาศัยว่ากินแล้วมันตึงๆนอนหลับง่ายเท่านั้นเอง

ผมตื่นขึ้นมาตอนแปดโมงตั้งใจไม่ตั้งนาฬิกาปลุกไว้เองล่ะครับ อยากจะไปสาย ไม่รีบร้อนอะไรอาบน้ำตามสบายร้องเพลงลั่นล้า ไม่ร้อนใจไม่ทุกข์ใจ

"นี่แก แกไม่รีบเหรอสายแล้วนะ"

"แกไปก่อนเถอะป้า ไหนๆก็จะไล่ชั้นออกแล้วนี่ ขออีกสักวันเถอะ"

ไม่ดีนะ ผมเองก็ไม่ชอบการทำงานแบบนี้ แต่ที่วันนี้ตั้งใจจะไปสายแล้วให้เข้าประชุมไม่ทันเพื่อที่จะให้ไอ้เอ็ดมันด่า แต่ผมว่าป่านนี้เมล์คงไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ผมออกจากห้องเก้าโมงตรง เอาฤกษ์เอายามหน่อย นังจอยกับอีคริสนี่โทรฯตามจิกกระหน่ำ ผมก็รับสายนะบอกว่ารถติดมาก แถไปเรื่อยล่ะครับ

"แก เขาเดือดกันทั้งห้องประชุมแล้ว"

พอเข้าออฟฟิศนังจอยก็ยืนสั่นเป็นเจ้าเข้าอยู่หน้าลิฟท์

"อืม รู้แล้ว ก็บอกไปแล้วนี่ว่ารถติด"

ผมพูดเสียงเรียบๆ

"แล้วเป็นไงแก สถานการณ์"

"ก็เดือดเรื่องแกนั่นล่ะ"

อ้าว เมล์ตกหล่นที่ไหนหรือเปล่าเนี่ย ตายล่ะสิกูซวยแล้วสิ ผมนี่ร้อนขึ้นมามาทันทีเชียวครับ ตายๆ ทำไมเมล์ผมไม่ดีหรือว่าอะไรที่ไหนเสียเหรอ โว้ยนี่มันปีชงของกูเหรอเนี่ย ผมเริ่มหน้าซีดแล้ว แต่นะ เชิดใส่อย่างมากก็แค่ออก แต่อย่าฝันว่าจะมาไล่ชั้นออกนะ ถ้าจะมาไล่ออกก็เจอกันที่ศาลแรงงานโน่น

To be continued

[eiky]

"ทำไมเพิ่งมานาย ไม่รับผิดชอบเลย ทุกคนรออยู่นะ"

ไอ้ควายหัวทองครับ แต่ โอ้โห มันให้อีเอสมานั่งแทนที่ผม มาเหยียบหน้ากันเลยไหม ชาติชั่วที่สุด

"ก็ผมบอกไปแล้วนี่เอ็ดว่านายเขามีเหตุ"

อีคริสครับ ปรบมือมอบโล่ให้เลย ผมเดินตรงไปที่เก้าอี้ส่วนตัวของผม ทุกคนหันมามองกันใหญ่

"ขอโทษนะครับที่มาสาย ไม่ทราบถึงไหนแล้วนะมินท์"

ผมเอื้อมมือไปหยิบแฟ้มหน้าอีเอส ยังนั่งบื้อเป็นควายอยู่ไม่ยอมลุก ได้ ไม่ลุกกูก็จะยืนอยู่แบบนี้ล่ะ เอาสิใครจะหน้าด้านหน้าทนกว่าใคร

"เรื่องคุณชวารอฟล่ะนาย ที่เราอนุมัติวงเงินจำนวนที่ลูกค้าต้องการ เขาพอใจมาก"

ผมเม้มปากแน่น นี่ทำงานกันยังไงจะสิบโมงอยู่แล้วนะ

"เอ่อ ขอโทษนะคะ สำนักงานใหญ่ขอคอนเฟอเรนซ์ตอนนี้ค่ะ เฉพาะผู้จัดการ"

ป้า เอ้ยพี่ติ๊นาครับเลขาคุณบิลลี่ประธานใหญ่ของสาขาที่นี่ล่ะแกไม่ได้ออกไปกับนายหรอกนะ แกมีออฟฟิศเย็นเราเรียกกันอย่างนั้นอยู่ชั้นสูงสุดของธนาคารนี่ล่ะครับ ไม่ค่อยมีใครได้เจอหน้าแก อย่างประชุมก็ส่งพี่ตองเลขาฯของแกอีกทีหนึ่งมาประชุมแทน สรุปเวลานายใหญ่ไม่อยู่ นางนี่ล่ะครับใหญ่สุด ประหนึ่งเมียนายใหญ่ก็ไม่ปาน

"มีอะไรครับคุณติ๊นา"

เจสันมันถามขึ้น ผมนี่ยิ้มออกมาเลยครับ เอาสิ ฤทธิ์แรงนักเหรอ กระดูกอ่อนมีหรือจะกล้ามางัดกับกระดูกดามเหล็กอย่างชั้น เชิญมาเลย

"ไม่ทราบค่ะ ขอด่วนนิดนึงนะคะ ท่านประธานใหญ่เป็นคนคอนเฟอร์เรนซ์เอง"

เสียงอื้ออึงขึ้นทันทีต่างคนต่างมองหน้ากัน อีคริสมันมองหน้าผมแล้วยิ้ม ผมก็พยักหน้าให้มัน แต่นายใหญ่ทั้งหลายก็ลุกออกไปจากห้องประชุมทันที ไม่มีเวลามาถกกันนาน เพราะประธานใหญ่ออกโรงเองนี่คงนะ หึหึ เสียใจด้วยนะไอ้เอ็ดควายหัวทอง

"มีอะไรกันนะมินท์ พอจะรู้ไหม"

อีคริสมันถามขึ้นนะครับ แต่ตานี่มองอีเอสแบบหยันสุดพลัง

"ไม่รู้สิคริส คงมีอะไรด่วนมั้ง ไม่เคยเห็นทำแบบนี้เลยนะ"

"คงมีใครชะตาขาดมั้งมิ้นท์"

ผมดอดขึ้นแล้วเอาปลายเท้าถีบตรงล้อเก้าอี้ที่อีเอสนั่งอยู่ให้เลื่อนออกไปจนติดฝาผนังห้องประชุม

"อ๊ะ ทำอะไร อี เอ่อ นาย"

"ถอดซะทีเถอะหน้ากากน่ะ รำคาญตา อย่ามาดัดจริตแถวนี้ ไม่มีใครเขาโง่เชื่อแกหรอกอีงูพิษ"

ผมยืนหน้ามันที่กำลังจะลุกขึ้นยืน ใจจริงนะอยากจะเอาเท้าบี้เข้าที่หน้าของมันนะถ้าไม่เกรงใจมิ้นท์กับเลขาฯคนอื่นๆ

"นาย นายพูดอะไร หน้ากากอะไร"

"ตอแหลนะอีเอส มิ้นท์รู้ใช่ไหมว่าอะไร"

"เอ่อ"

อีคริสมันหันไปบอกมิ้นกับเลขานายคนอื่น

"ทุกคน เอสไม่ได้อะไรนะ มานั่งที่นี่วันนี้เพราะคุณเอ็ดเขาเชิญมา เอสไม่ได้อยากมาแทนที่ของนายเขานะ"

แหมอีนี่มันเผลอไม่ได้นะจะบีบน้ำตาอย่างเดียว

"หยุด อย่ามาบีบน้ำตา เดี๋ยวจะตบจริงให้ร้องไห้เลยเอาไหม เชิญมาหรือว่าไปถวายบัวให้มันล่ะมันถึงยอมเชิญมานั่งตรงนี้"

"เอ่อทุกคน ถวายบัวก็คือการอมนกเขานั่นล่ะจ๊ะ"

ผมมีล่ามส่วนตัวครับ อีคริสมันแปลให้ทันที

"อ๊าย ต๊าย"

เสียงของเลขาผู้หญิงกรี๊ดกร๊าดกันขึ้นทันที

"พวกเราไปเถอะครับ เดี๋ยวก็ได้เรื่อง ว่าใครจะหมู่ใครจะจ่า"

อีคริสมันต้อนทุกคนออกจากห้องไปนะครับ

"อีนาย แกทำอะไร" ยังมีหน้ามาแว้ดใส่ผมอีกนะ อีเวร

"ทำอะไรที่ไม่เหมือนกะเทยชั้นต่ำอย่างมึงทำไงอีเอส จำได้ไหมที่บอกว่าชั้นจะยกตำแหน่งให้น่ะ เอาไปเลยแต่ไปสมสู่กันที่อื่นนะ ไม่ใช่ที่นี่"

"หึหึ จนป่านนี้ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ ชั้นมานั่งแทนที่แกขนาดนี้ยังไม่รู้สึกอะไรเลยเหรออีนาย หน้าด้านที่สุด"

โอย อดใจไว้ก่อน มีกล้องๆ อยากจะเตะสูงใส่ปากมันจริงๆ

"หน้าด้านก็ดีกว่าไม่มียางอาย ก็คอยดูว่าอะไรมันจะเกิดขึ้น อีสาระเลว"

"อีนาย"

"เอส เชิญด้านนอกหน่อย"

หัวหน้าแผนกมันนั่นล่ะครับเปิดประตูเข้ามา มันทำหน้าเหวอๆ

"มีอะไรเหรอครับพี่"

"มีสิ มีตำรวจมาหา"

กรี๊ด ต๊าย ชั้นนึกว่าจะทำงานช้ากันเป็นเต่า ได้เรื่องอยู่นี่

"หา ตำรวจ มาทำไม"

"จะรู้ไหม เขารออยู่ในห้องบุคคล"

"เขามาตรวจฉี่มั้ง"

ผมดอดขึ้นทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่ามาทำไม ทุจริตโทษก็เหมือนๆกับลักของในห้างหรือในร้านสะดวกซื้อทั่วไปล่ะครับ คือปรับ ๒๐ เท่า แต่ที่นี่จำหน่ายออกก่อนนะและจะมีเพียงทนายของธนาคารกับฝ่ายเร่งรัดหนี้สินก็คือฝ่ายนังจอยเท่านั้นที่จะเกี่ยวข้อง ไม่เท่าไหร่หรอกนะอีเอส คนละยี่สิบล้านเอง ยี่สิบเท่าเป็นเท่าไหร่ล่ะไปคูณกันเอง โฮะๆๆ

"เอสไม่ได้ทำอะไรผิด"

"จะมัวมาพล่ามอะไรล่ะ รีบออกมา หลายคดีนะเธอน่ะ เอส"

อีเอสมันมองหน้าพี่เขาแปลกๆ

"มีอะไรเหรอครับพี่ ที่ว่าหลายคดีน่ะ"

ผมแอบเข้าไปกระซิบตอนที่เดินตามออกมาจากห้อง ตอนนี้พนักงานไม่เป็นอันทำงานครับมายืนเกาะกลุ่มกันเมาท์กระจาย

"ก็กับคุณเอ็ดเวิร์ดนั่นไงคดีนึง แล้วยักยอกเงินอีก อันนี้ท่าทางจะหนัก"

ผมก้มหน้าลงยิ้มออกมา ไม่ร้ายเท่าที่ควรเลยนะ ผมผิดหวังในตัวเองจริงๆ

"นายตำรวจเขาเชิญนายด้วย"

รออยู่สักพักก็มีคนออกมาตามผม หึหึ ยิ้มสิจ๊ะ มีอะไรให้ต้องกลัว

"แกเกี่ยวอะไรด้วยวะนาย"

คริสมันถามขึ้นแล้วมองหน้าพี่แผนกบุคคลคนที่ออกมาตาม

"ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ เอสเขาซัดทอด บอกว่าโดนนายใส่ร้าย"

"อ้อครับพี่ ไม่ต้องห่วงหรอกแก คิดไว้แล้วว่ามันต้องพูดแบบนี้"

ผมยิ้มร่าเริงเดินเข้าไปในห้อง แหมอีตอแหล ร้องไห้อีกแล้ว อยากจะปรี่เข้าไปจิกหัวมันมาตบจังเลย

"สวัสดีครับคุณตำรวจ"

สี่นายน่ะครับตำรวจ ดาวบนบ่านี่โห ก็นะ ธนาคารต่างชาติใหญ่โตขนาดนี้ก็เป็นเรื่องธรรมดานะ มีทนายอยู่ด้วย อีตาไมเคิลเหมือนกำลังสอบสวนหนัก

"มันแกล้งเอส นายเขาเกลียดเอส"

เออ เอาเข้าไป ใช่กูเกลียดมึงเป็นไปได้อยากจะเอาเท้านี่ล่ะยัดใส่ปากมึงที่กำลังพะงาบๆพ่นของเน่าเสียออกมา แต่ยิ้ม ยิ้มดีกว่า

"เขาซัดทอดว่าคุณใส่ร้ายเขา เป็นคนโอนเงินเข้าบัญชีของเขา"

"เอ่อ คุณตำรวจครับ โฮะๆๆ ทำไมพูดเหมือนเด็กอนุบาลอย่างนี้ล่ะจ๊ะเอส คืออย่างนี้นะครับคุณตำรวจ คนที่จะเข้ารหัสเพื่อทำธุรกรรมทางการเงินได้นี่ต้องเป็นคนที่ได้อภิสิทธิ์พิเศษเป็นรายคนๆ อย่างฝ่ายสินเชื่อ ผมจะโอนเงินได้ยังไงในเมื่อผมไม่มีรหัสเข้า"

"จริงค่ะ ทำไมเอสป้ายสีให้คนอื่นล่ะ หลักฐานมันโต้งๆอยู่"

"ไหนล่ะหลักฐาน อย่ามากล่าวหาเอสนะ"

เฮ้อนะ เรียกหาหลักฐานเหรอมึง ได้ พี่เขาก็ออกไปตามแผนก ไอทีมาอีกมีแค่คนเดียวล่ะครับดูแลเกี่ยวกับระบบของธนาคารทั้งหมดรวมทั้งอินเตอร์เน็ท เขายกโน๊ตบุ้คเข้ามาเลย ทำอะไรก๊อกแก๊กอยู่สักพัก

"รหัสเป็นของเอสครับ ทำตอนสี่โมงยี่สิบ"

พี่เขาบอก

"แต่คุณตำรวจครับเมื่อวานผมกลับบ้านตอนสี่โมงครึ่งนะครับ โอนเงินก้อนขนาดนั้นทำแค่สิบนาทีไม่น่าจะได้นะ จริงไหมเอส"

"คุณครับ ที่นี่มีกล้องวงจรปิดใช่ไหม ผมขอดูได้ไหมครับ"

คุณตำรวจหันไปปรึกษากันแล้วเอ่ยขึ้น กรี๊ด ในที่สุด เอาสิเอสแกจะเอาอะไรมาสู้กับชั้น ตอนนี้มือชั้นสะอาดเพราะทำอะไรชั้นคิดเผื่อวันข้างหน้าไว้เสมอ ไม่เหมือนแก อีหน้าโง่ เอาสิ อยากงัดกับชั้นนักใช่ไหม มาเลย ตำรวจสองนายแยกไปกับผู้ช่วยของฝ่ายบุคคล ส่วนผมนั่งพิงพนักเก้าอี้เต็มหลังทำท่าลุ้น ส่วนอีเอสก็ยังกระซิกๆอยู่แหมอีนี่

"ยูสเซอร์เป็นของเอสจริงๆนั่นล่ะครับ โอนเข้าตอนสี่โมงยี่สิบ โอนเข้าสองบัญชี เอ่อ"

"ไหน มีใครสมรู้ร่วมคิดอีกเหรอ"

พี่ฝ่ายบุคคลปรี่เข้าไปดู

"เอ็ด"

หึหึ อีเอสนี่หน้าซีดเซียวน้ำตาคลอเบ้า อ้าปากค้าง ส่วนผมน่ะเหรอ แสยะยิ้มสิ จะนั่งร้องไห้อยู่เหมือนกันแต่ยัง มันยังไม่ถึงบทที่ผมจะต้องเล่นแบบนั้น โฮะๆๆ

Written by eiky

ps. นี่ผมโพสต์สี่รอบเลยนะเนี่ย ตัดออกไม่รู้กี่ครั้ง 5555 ยาวเวอร์ ไม่ค่อยร้ายหรอกนะคร้าบ ผมเขียนไม่ออก คิดไม่ออกว่าจะให้ร้ายยังไง ไปตามยถากรรมเนอะ ขอโทษน้าที่ร้ายไม่ได้สาแก่ใจเท่าที่ควร เดี๋ยวตอนหน้าจะพยายามกว่านี้น้า จุ๊บๆๆ

[samsoon@doll]

ชนะเลิศ

[bellity]

ได้ใจมาก อ๊างงง พี่อิ๊ค อัพเรื่องนี้ก่อนนะ กำลังค้าง ยาวสะใจ

 

[Chinnosuke]

 
มันไม่สุดอ่าพี่ิอิ๊ก
เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆ
 

[เรียกข้าว่าอิแรด]

สมน้ำหน้า อีดอกเอสกระหรี่ชนชั้นต่ำกับควายหัวทองสายพันธ์ไร้สมอง สมน้ำหน้า แบร่ๆๆๆๆๆ

[aeyja55]

กำลังสนุกเลย อยากอ่านต่ออ่ะ

[indy❣zaka]

เอาิีอีกๆๆๆๆๆๆๆค่ะคุณอิ๊ก
อยากอ่านอีกกกกกกกก 

[K3n0]

ร้ายอย่างคุณนาย..... สุดยอดคร่ะ.   ตัวแม่จิงๆๆ

[BeeRY]

แค่นี้อิเอสกระอักแล้วแหละพี่อิกกี้
อยากรู้ว่าอิเอ็ดจะโดนลากคอลงนรกด้วยกันยังไง แล้วไหนจะน้ำมันเบรกอีก
เอาใจช่วยนายสุดพลัง วู้วๆๆๆ

[aim]

โห สุดยอดดด
ร้ายกว่านี้มีอีกมั๊ยเนี่ย
ป.ล.คิดถึงน้องญี่ปุ่นจังเลย

[j4c9y]

ซะใจจริงๆๆ

แต่กลัวเวรกรรมอ่า

[Ottomechan]

สมควรแล้ว

[WhatLoveIs]

ขอบคุณค้าาาาาาา
จริงๆ น่ากลัวพลาดอยู่จุดนึง ตรงเรื่องโอนเงิน
ปกติแล้วเค้าจะเช็คได้อยู่ว่า Login เข้ามาจากเครื่องไหน  IP อะไร
ดีที่่เรื่องนี้ไม่เป็นประเด็นนะคะเนี่ย

ชอบคุณพี่นายมากเลย อ่านไปก็เก็บมุมไปใช้บ้าง จะร้ายต้องร้ายให้ได้อย่างนี้เนอะ อิอิ