Tsundere Boy เมื่อหนุ่มซึนมาหลงรัก ตอนที่ 25
“อย่างงั้นเหรอครับแม่ ครับ ได้ครับ เดี๋ยวคืนนี้ผมจะไปนอนเป็นเพื่อน แม่ไม่ต้องห่วงครับ” เขื่อนกดวางหูโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องอาบน้ำในโรงยิมไป
อันที่จริงวันนี้ต้องเก็บตัวที่โรงยิม เพราะมะรืนจะไปแข่งระดับจังหวัดแล้ว แต่แม่ของน้ำที่โทรมาหาด้วยความเป็นห่วงลูกชายว่าอาจจะต้องอยู่คนเดียวเพราะแม่ต้องไปเข้าเวร
หลังจากวันนั้นมันก็ผ่านมาเกือบสองอาทิตย์แล้ว สองอาทิตย์ที่แม่ของน้ำกลับบ้านเร็วทุกวัน เพื่อจะมาอยู่กับน้ำ แต่วันนี้คงสุดวิสัยจริงๆ ทำให้ต้องไหว้วานให้เขื่อนมาค้างเป็นเพื่อน ทั้งที่ผ่านมาเขื่อนพยายามเลี่ยงน้ำ ไม่ได้มาค้างด้วยเลย เพราะคิดว่าน้ำคงยังฝังใจไม่หาย และก็เป็นอยางที่คิด
‘น้ำสะดุ้งตื่นกลางดึกทุกคืนเลยนะลูก แม่ไปปรึกษาเพื่อนที่เป็นจิตแพทย์ เขาก็บอกว่าอาจต้องใช้เวลาพักใหญ่ๆเลย แล้วคืนนี้แม่ไม่ว่างจริงๆ ลูกเขื่อนมาค้างเป็นเพื่อนน้ำหน่อยนะลูก ’
เขื่อนใช้นิ้วนวดหว่างคิ้วขณะที่น้ำแรงๆจากฝักบัวไหลรดใบหน้า ไม่อยากจะเชื่อว่าชีวิตของตัวเองจะมีวันนี้ วันที่รู้สึกแคร์คนอื่น เป็นห่วงคนอื่นและพยายามหักห้ามความรู้สึกเอาแต่ใจของตัวเอง เพราะไม่อยากให้คนที่รักเจ็บปวด
หยิบผ้าขนหนูมาพันที่เอวและเดินไปที่ล็อกเกอร์ สายตาคมเหลือบมองเงาตัวเองในกระจก ร่างกายที่แข็งแกร่งสมกับเป็นวัยหนุ่ม
แต่พอนึกถึงน้ำ ร่างกายบอบบาง สูงน้อยกว่าเขาเกือบฟุต ผิวขาวละเอียด ใบหน้าหวานๆนั้น ดูยังไงก็ต้องถูกปกป้อง และดูเหมือนเจ้าตัวก็จะชอบดึงดูดเรื่องยุ่งมาโดยไม่รู้ตัวเสมอ ต้องปกป้องให้ดีที่สุด...
“เขื่อน!! ไหนว่าวันนี้เก็บตัวไงครับ” ใบหน้าหวานทำตาโตเมื่อเห็นเขื่อนที่หน้าบ้าน
“มานอนด้วย คิดถึง ไม่ได้มาเป็นอาทิตยืแล้วน่ะ” ขืนบอกว่ามานอนเป็นเพื่อนเพราะเป็นห่วงก็โดนไล่กลับน่ะสิ เจ้าซีดนี่ยิ่งไม่ชอบให้ใครมาเป็นห่วงอยู่
“จริงเหรอครับ...ไม่ใช่ว่าแม่สั่งให้มาหรอกนะ?” ดวงตาหวานหรี่ลงอย่างจับผิด เขื่อนกลืนน้ำลายเอื๊อก นี่สินะ สัญชาตญาณของเพศแม่!!
“อืม จริงสิ ไป เข้าบ้านเถอะ หิวน้ำจะแย่” เขื่อนเหวี่ยงกระเป๋าลงข้างๆและทรุดตัวนั่งบนโซฟา ส่วนน้ำเดินเข้าไปหาเครื่องดื่มมาให้เขื่อนแก้กระหาย
“เย็นนี้ผมว่าจะทำข้าวผัด เขื่อนกินด้วยกันมั้ยครับ” น้ำนั่งลงข้างๆ และยกขาเขื่อนมาพาดบนตักตัวเอง ก่อนจะนวดให้
“อือ เอาสิ ขอไข่เจียวด้วยนะ ใส่กุ้งสับในไข่เจียวด้วย” เขื่อนหลับตาพริ้มเพราะรู้สึกผ่อนคลาย นับว่าคิดถูกจริงๆที่มา...
ลืมตาขึ้นมองร่างบางที่กำลังนวดขาให้เขาอยู่ ใบหน้าหวานนั้นไม่มีเค้าของความตื่นกลัวเหลืออยู่ มือเรียวนั้นหยิบรีโมทมากดเปลี่ยนช่องโทรทัศน์ไปเรื่อยอย่างสบายใจ
“เขื่อน! มองหน้าผมทำไม” พอรู้ตัวว่าถูกมองก็หันมาวีนทันที
“แค่รู้สึกว่านายดูดีจังนะ ดูสดชื่นดี อยากจะรู้ว่าเวลานอนยังฝันร้ายหรือเปล่า” เขื่อนบอกยิ้มๆ แต่น้ำหน้าซีดเพราะถูกจับได้
“เขื่อนกลับไปเลย ผมนอนคนเดียวได้ แม่ใช้มาจริงๆละสิ” น้ำหยุดนวด ดันขาเขื่อนออกจากตักและหันหน้ามองไปทางอื่น
“น้ำ อย่างี่เง่าสิ ทุกคนเขาเป็นห่วงนายกันทั้งนั้น” ลุกมารั่งให้ร่างบางนั้นหันมามองหน้า
“เดี๋ยวผมก็ดีขึ้นเองแหละ จะสนใจอะไรกันนักหนา อย่าทำเหมือนผมเป็นเหยื่อฆาตกรโรคจิตแบบนี้สิ มันไม่ดีกับอาจารย์นะ!” น้ำตะโกนใส่หน้าเขื่อน สีหน้าดูโกรธเกรี้ยว
“นายหมายความว่ายังไง ไม่ดีกับไอ้เลวนั่นยังไง”
“ก็...อาจารย์ไม่ได้มีเจตนาร้าย เขาไม่ได้จะฆ่าผม เขาแค่มีความรู้สึกให้ผมมากเกินไป ถ้าทำเหมือนว่าผมอ่อนแอมาก นั่นก็เท่ากับว่าใส่ร้ายว่าอาจารย์ทำแย่ๆกับผมแค่ไหน ทั้งที่จริงมันไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น..” น้ำพูดด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย
“ไม่เลวร้ายเหรอ แล้วที่มันจะปล้ำนาย นั่นฉันตาฝาดเหรอ ให้มันทำแค่ไหนนายถึงจะเรียกว่าเลวร้ายพอล่ะ ที่มันฉวยโอกาสกับความเชื่อใจของนายยังไม่พออีกเหรอ งั้นให้มันข่มขืนนายไปเลยมั้ย!” แค่เขื่อนเห็นน้ำถูกมันลวนลามจับแก้ผ้า เขาก็แทบจะฆ่ามันให้ตายคาเท้า ถ้ามันข่มขืนน้ำ เขาจะตามไปฆ่ามันถึงชาติหน้า
“ฮื้อ....อย่าตะคอกผมนะ” เขื่อนมองคนตรงหน้าที่เขากำลังบีบแขนแน่นและจับเขย่าจนใบหน้าแดงก่ำ เสียงหวานสั่นเครือ ตั้งท่าจะร้องไห้อีกแล้ว...
“ฉันขอโทษๆ อย่าร้องนะ ไม่ว่าแล้ว” ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ทำไมน้ำมันอ่อนไหวแบบนี้วะ เป็นเพราะไอ้เหี้ยปฐพีคนเดียว อยากตามไปกระทืบในโรงพยาบาลบ้าจังเว้ย
“อือ..เลิกทำเหมือนผมอ่อนแอด้วย...”
“เรื่องนั้นต้องดูก่อน ว่านายอ่อนแอจริงหรือเปล่า” เราต้องมีการตรวจสภาพก่อนรับประกันคุณภาพสินะ
“เอ๋...ดูยังไงครับ” น้ำเงยหน้ามองเขื่อนแ ววตาสงสัย
“แบบนี้ไง” เขื่อนยักคิ้วแล้วยิ้มเผล่ ก่อนจะล้วงเข้าไปในเสื้อ ลูบไล้ไปทั้งแผ่นหลังนั้นและผลักให้น้ำนอนราบไปกับโซฟา
“มะ ไม่เอานะ...อื้อ..” น้ำออกแรงดันเขื่อนออก ในสมองนึกถึงภาพอาจารย์ปฐพีแว้บเข้ามาเป็นช็อต สัมผัสหยาบโลนจากมืออาจารย์ยังฝังแน่นในสมอง เขื่อนเองก็รู้ว่าน้ำกลัว แต่เขาอยากจะทำให้น้ำลืมสัมผัสจากไอ้เวรนั่นไปซะด้วยความหื่น เอ้ย ห่วงใย
น้ำหลับตาปี๋พลางท่องในใจว่านี่คือเขื่อน คือคนที่ช่วยเขาออกมา
นี่คือเขื่อน เขื่อนขันธ์ไอ้ขี้แกล้ง คนโรคจิต แต่เขาก็รักเขื่อนที่สุด
ไม่ใช่อาจารย์ เขื่อนไม่ใช่คนที่ฉวยโอกาสจากความใจดีของเขา
สัมผัสจากเขื่อนไม่ได้จาบจ้วงแบบนั้น
รู้สึกสิ รับรู้ถึงความอ่อนโยนของเขื่อน...
“อย่าเกร็งนะ” เสียงทุ้มอ่อนโยนเป็นเหมือนกุญแจที่ช่วยปลดเปลื้องความกังวลให้สลายไปกับอากาศ ริมฝีปากนุ่มนวลนั้นแตะไปทุกที่อย่างแผ่วเบา
“อือ...เขื่อน...”
“หืม มีอะไร ว่ามาสิ...” เขื่อนถามทั้งที่ริมฝีปากยังคงลิ้มรสผิวขาวเนียนไปทั่ว
“ผม..อยากทำให้เขื่อน...ผมอยากทำให้เขื่อนเหมือนที่เขื่อนทำให้ผม..” เสียงหวานสั่นเครือกับใบหน้าแดง น่ารัก...แต่ที่พูดหมายความว่ายังไง
“นายหมายถึงว่าอยากจะรุกฉันเหรอ?”
“บ้า ไม่ใช่นะ ผมหมายถึงว่า...ผมอยากจะ...ใช้ปากของผม..กับเขื่อน” เขื่อนแทบไม่เชื่อหู แต่ไม่ต้องให้น้ำพูดซ้ำ เขื่อนเอนตัวนั่งพิงโซฟา ขาแกร่งสองข้างถ่างออก นิ้วชี้กวักเรียกอย่างเชิญชวน
“มาสิหนูน้อย หึหึ” น้ำมองค้อนเขื่อนที่เรียกว่าหนูน้อย แต่ว่าตอนนี้ต้องให้ความสนใจกับไอ้ของที่มันกำลังคับเป้าอยู่ต่างหาก มือสองข้างยกขึ้นช้าๆ และแกะเข็มขัดออก รูดซิบ อันเดอร์แวร์ผ้าคอตต้อนสีขาวสะอาดตาแทบเก็บของภายในไม่อยู่ สิ่งที่โป่งนูนออกมานั้นเลยขอบอันเดอร์แวร์ออกมาเห็นเป็นหัวสีแดงเรื่อ
“อึก..” น้ำกลืนน้ำลายดังอึ้ก ใบหน้าแดงก่ำ มือสั่นเทา เขื่อนมองกิริยานั้นอย่างสนุกสนาน
“เอ้า รีบเข้าสิ เดี๋ยวมันก็รอไม่ไหวหรอก” เขื่อนเย้า
“รู้แล้วน่า..” น้ำหลับตาปี๋และดึงอันเดอร์แวร์ออก
“หลับตาแล้วจะเห็นเหรอ ลืมตาสิ” ทีละข้าง...ดวงตาหวานค่อยๆลืมทีละข้าง เขื่อนแอบขำในใจ ฟาดฟันกันมาไม่รู้เท่าไร แต่ไอ้เรื่องนี้ไม่ว่าเมื่อไรน้ำก็อายเสมอ แค่ออรัลเนี่ยนะ แต่เขาก็ชอบ ที่น้ำอายแบบนี้ มันน่าแกล้งเหลือเกิน...
“อึก...” น้ำใช้ริมฝีปากอุ่นๆครอบลงมาไม่ทันตั้งตัว เขื่อนกัดฟันกรอดและใช้มือจับหัวน้ำไว้แน่น
“อะ..อั๊บอากอะ..” เขื่อนลอบมองอาวุธตัวเองผลุบโผล่ในปากแดงๆนั้น แม่ง...แข็งจนจะระเบิดอยู่แล้ว
“อือ รูดเข้ารูดออกช้าๆสิ” น้ำทำตามที่เขื่อนบอก กลิ่นน้ำหอมจากร่างเขื่อนและกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มจากเสื้อผ้าที่ติดตัว และกลิ่นของความใคร่...ที่คละคลุ้งไปทั้งห้อง...
“อือ...” น้ำจินตนาการว่ากำลังกินไอศครีมแท่ง หลับตาแล้วนึกภาพดูเลียและขบเม้มเหมือนเวลากินไอศครีม
“เลียตรงไอ้สองลูกนั่นด้วยสิน้ำ” น้ำหน้าเหวอ สองลูกนั้นน่ะนะ สายตาจ้องมองอย่างกล้าๆกลัวๆก่อนจะตัดสินใจ...
“จะไปไหน!” ไม่ทันการ ลุกหนีไม่ทันพ้น เขื่อนก็คว้าตัวไว้ได้อีกแล้ว
“ก็ไม่อยากทำแล้ว เขื่อนเรื่องมากนี่ครับ”
“ได้ไงวะ ทำทั้งทีก็ต้องให้ครบออพชั่นดิ”
“มะ ไม่เกี่ยวกัน ผมไม่ทำ!”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวทำเองก็ได้” พูดจบก็จับน้ำถอดเสื้อผ้าชิ้นล่างจนเกลี้ยง และรุกรานแบบไม่ทันตั้งตัว
“อ๊า...จะ เจ็บนะ ไปช่วยตัวเองเล- อึ๊ก..”
“ซี้ด ชอบให้รุนแรงเหรอ อยู่นิ่งๆสิ” เขื่อนดันทีเดียวสุด และถอนออก
“แน่นแบบนี้ฉันทนไม่ไหวหรอกนะ” เสียงทุ้มบ่นพึมพำและดึงหน้าหวานให้หันมาจูบ ก่อนจะจับเอวน้ำให้ลงไปนอนคว่ำกับโซฟา
“อึก..ขะ..เขื่อน...บ้า.” เสียงทุ้มหัวเราะหึหึตามแบบฉบับจอมซาดิสม์ แต่สะโพกก็ยังคงขยับเข้าออกเร็วและแรงมากขึ้น
“โอย...น้ำตาล สุดๆไปเลย..” เขื่อนฟุบลงไปกอดน้ำไว้แนบแน่น แต่แรงกระแทกก็ยังไม่ลดลง จนกระทั่งรู้สึกว่าคนที่อยู่ใต้ร่างตัวเองกระตุกเบาๆ จึงโถมแรงทั้งหมดเข้าไป
“เขื่อน อือ...” น้ำหลับตาพริ้ม รับรู้ถึงของเหลวอุ่นๆที่พุ่งเข้าไปภายใน เขื่อนฟุบลงมานอนกอดน้ำจากด้านหลัง ไม่ยอมถอนกายออก
“รู้สึกผิดนิดๆแฮะ แม่เขาให้มานอนเป็นเพื่อนลูกชาย แต่เราดันมาจ้ำจี้แทนเสียนี่...” เสียงเขื่อนพูดเบาๆข้างหูก่อนที่น้ำจะหลับไป
“อรุณสวัสดิ์ครับแม่” เขื่อนแต่งชุดนักเรียนเรียบร้อยแล้วเดินลงมารอน้ำข้างล่าง จึงได้เจอแม่ที่กำลังทำอาหารเช้าอยู่
“นั่งสิลูก เอาไข่แบบไหนดี” ใบหน้าพิมพ์เดียวกับน้ำดูอิดโรย คงเพิ่งเลิกงานมาสินะ
“สุกครับ” เขื่อนเดินไปเปิดตู้เย็นและเทน้ำส้มออกมา อิริยาบถต่างๆแค่ดูก็รู้แล้วว่าเป็นแขกประจำของบ้านนี้
“แม่เอาน้ำอะไรดีครับ” เขื่อนไม่ลืมที่จะถามแม่ของคนรักตัวเอง
“น้ำส้มเหมือนกันแหละจ้ะ” เขื่อนวางแก้วสามใบและเทน้ำส้มลงไป พอดีกับที่อาหารเช้าเสร็จพอดี
“เขื่อน เมื่อคืนน้ำฝันร้ายมั้ยลูก” พอแม่นั่งปุ๊บก็กระซิบถามทันที
“ไม่เลยครับ หลับสนิทดีมาก” เขื่อนส่ายหัวขณะเทซอสมะเขือเทศลงบนไข่ดาว
“อืม คงเป็นเพราะนอนกับเขื่อนสินะ” มือใหญ่ละงักการเทซอส แอบเหลือบตามองแม่ที่ทำท่าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ถ้าเขื่อนไม่ได้คิดไปเอง ประโยคเมื่อกี้เหมือนมันแฝงนัยยะ...
“แม่ฝากดูแลน้ำด้วยนะลูก” นั่นไงล่ะ เป็นไปตามที่คาด...
“ครับ” เขื่อนใช้ยุทธวิธีนิ่งไว้ก่อน ถ้าแม่ไม่พูดอะไร เขาก็จะไม่พูด
“หิวจังเลย อ๊ะ แม่ครับ ไข่ลวกใส่โอวัลตินของน้ำล่ะ” เจ้าตัวการใหญ่ของเรื่องเดินลงมาอย่างร่าเริงด้วยสีหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาว
“นี่ไงลูก โวยวายมาก่อนตัวเลยนะ”
“อื๊อออ แม่ว่าน้ำได้ยังไง แล้วนี่แม่กลับมากี่โมงครับ”
“เมื่อตีห้านี่เองลูก กินๆเข้า จะได้ไปโรงเรียน”
“คร้าบๆ”
“เขื่อนหมายความว่ายังไงนะ”
“ก็เหมือนกับว่าแม่นายจะรู้เรื่องน่ะสิ เจ้าทึ่ม” เขื่อนมองน้ำที่ทำหน้ามึนๆเหมือนประมวลผลไม่ทัน
“แล้วแม่จะรู้ได้ยังไงละครับ เอ๊ะ เขื่อนบอกแม่ใช่มั้ย คิดจะรวบหัวรวบหางผมใช่มั้ย!”
“บ้าเปล่า ฉันจะบอกทำไม แต่ไอ้เรื่องรวบหัวรวบตูดเนี่ยเอาแน่”
“รวบหางครับ ไม่ใช่รวบตูด” น้ำใช้หางตามองอย่างดูถูก เมื่อไรกันนะ ไอ้เรื่องภาษาของเขื่อนเนี่ย
“เออ ช่างมันเหอะ แล้วเรื่องเราจะทำยังไงละน้ำ”
“ก็ไม่ทำไงหรอกครับ แม่ผมโคตรชิว แกจะรู้ก็ไม่แปลก เรดาห์แม่ดีจะตาย” น้ำทำท่ายักไหล่ไม่แคร์
“ก็ว่าตามนายแล้วกัน เพราะฉันน่ะจริงใจอยู่แล้ว” เขื่อนพูดด้วยท่าทางสบายๆ แต่ก็ทำให้น้ำหัวใจพองโต
‘ฉันจริงใจอยู่แล้ว’
“เฮ้ย” เขื่อนสะดุ้งเพราะจู่ๆก็ถูกขโมยหอมแก้ม ส่วนโจรนั้นวิ่งนำหน้าไปแล้ว เขื่อนวิ่งตามและตะโกนสุดเสียง
“น้ำ อย่าเพิ่งไป อีกข้างนึงยังไม่หอมเลยนะ!!!”
>>>>> TBC
ปล.หยุดหื่นได้ไม่นานเลยเนอะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
