ตอนที่ 18 : คนสองคน
เกือบสามเดือนผ่านไป
ฤดูกาลใหม่กลับมาเยือนอีกครั้ง มหาลัยและโรงเรียน ได้เปิดเทอมอีกครั้ง จากสามเดือนที่ผ่านมา ผมกลายเป็นโรคคลั่งเห็ด ผมมีปากกาลายเห็ด ยางลบลายเห็ด ปลอกหมอนลายเห็ด และอีกสารพัดที่มันเป็นเห็ด วอลเปเปอร์ห้องนอนก็ลายเห็ด เวสป้าคันใหม่ก็ทำลายเห็ด จนตอนนี้เพื่อนๆเรียกผมว่า ไอ้เซอร์เห็ด - -* มันทำให้คิดถึงใครอีกคนชะมัด แต่ทำไง เห็นเห็ดแล้วอดใจไม่ได้ ซื้อมาหมด
“น้องปีหนึ่งเข้าแถวทางนี้คร๊าบบบบ” รุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่บนโต๊ะ จากใจเฮียแกจะจ๊าบชิงถ้วย ? ผมเปิดหูข้าง อีกข้างก็ติดกิ๊บดำเรียนแบบพวกญี่ปุ่น เซตหัวฟูๆตรงกลาง เขียนขอบตาดำ วาดรูปดาวใต้ตา พี่แกยังจ๊าบไม่พอ เสื้อนักศึกษา กับกางเกงยีนต์เดฟ แบบเดฟเหิ้ยๆ ขาดๆสีเทาซีด ข้อมือมีกำไลสีแดงดำมีไฟกระพริบ ถือโทรโข่ง ยืนเรียกพวกผม รองเท้าพี่แกอิมพอตมาจากไหนวะน่ะ รองเท้าลายเท้า มันเป็นลายเท้าคน มันเหมือนงานเพนท์เอง เพราะผมแอบเห็นตราคอรเวิร์ส อะเลิ้ดเหิ้ยๆ
“น้องๆ มองไร เข้าแถวครับ ว่องๆไวๆ ไวๆว่อง ตะละล๊าๆ ” แล้วเฮียแกก็เต้นท่าแปลกๆบนโต๊ะ ผมก็เดินมานั่งปกติ
“น้องๆจะแนะนำตัวพี่ว้ากแต่ละคนให้ จำไว้ให้ดีก่อนจบว้ากจะมีวันนี้วันเดียวที่พวกมันจะยิ้มให้น้อง” แล้วพี่แกก็ร่ายชื่อยาวมาเรื่อยๆ
“ส่วนพี่รูปหล่อ พ่อรวย อนาคตคาดว่าเมียต้องสวย ชื่อ พอยท์นะคร๊าบบบบบ” สาวๆก็แอบกริ๊ดกันระนาว พี่แกหน้าตาเกาหลีอินเทรนด์ รีเทนสีแดง ในปาก มั่นมาก แล้วเขาก็ให้รายงานตัว จนถึงตาผม
“เซอร์ ครับ รหัส 07” มีรุ่นพี่กริ๊ดผมด้วยให้ตายเหอะ
“อะไรนะ ไม่ได้ยิน” พี่แกทำหน้ากวนประสาท เอียงหูมาทางผม
“ชื่อเซอร์ครับ” ผมเริ่มเร่งเสียง
“อะไรนะ นะ นะ นะ” เสือกมีเอื้อน
“ชื่อเซอร์โว้ย ไอ้เหิ้ย หูมึงหนวกไงรุ่นพี่ ? ” ผมเริ่มขึ้น
“ฮะ อะไรน๊า น้องหูหนวก ?” สัส พ่องตาย !!!!
“กูชื่อเซอร์ เกทยังวะ” ผมเดินเข้าไปหาแล้วตะโกนใส่หูแม่งเลย
“โอเคได้ยินละน้องชาย แหย่นิดทำหน้าบูด ก๊ากกกก พี่ๆเชิญจับคู่กับน้องรหัสตัวเองครับ จะได้ดูแลเทคแคร์ให้น้องรู้สึกดีขณะผ่านช่วงว้ากจากทีมว้ากสุดหล่อของคณะเรา แน่นอนว่ามีผม คึกคึก”
หลายๆคนเริ่มจับคู่กันแล้วนั่งลง จนเหลือผมกับไอ้รุ่นพี่เหิ้ย - -
“น้องหูหนวกกับพี่หูหนวกได้คู่กัน เราช่างเหมาะสมกันจริงเชียว น้องเพ่ ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกก” ผมตามอารมณ์พี่แกไม่ถูกสุดตีน
“เอ้าน้องๆ แนะนำชื่อกันไปแล้วจะให้บอกของที่ชอบไม่ขอบ เริ่มจากเซอร์ก่อนแล้วกัน”
“สิ่งที่ไม่ชอบ คือ … กระเทียม สิ่งที่ชอบคือ .. เห็ด”
“ห่ะ ? เห็ด”
“เออ ชอบเห็ด”
“เห็ดที่กินได้เนี่ยนะ” พี่แกทำท่าประกอบ เพื่อ ?
“เออ”
“เรอะ”
“เออออออออออออออออ ข้องไรกับกูมากครับรุ่นพี่”
“เปล่าๆๆ แค่สงสัย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น้องกูชอบเห็ดล่ะทุกคนนนนนนนนนนนน” แล้วพวกพี่ๆก็พากันตีกลองเต้นไปเต้นมา - - บ้ายกคณะ กูมาเรียนคณะไหนวะเนี่ย
กว่าจะจบการรับน้องวันแรก มันก็ผ่านอะไรบ้าๆ ทำให้ผมรู้ว่า ไอ้พอยท์ แม่งติสแตก แหวกแนว ด่าเท่าไหร่ก็ไม่โกรธ ลัลล๊าและอะเลิ้ด ผมจับมอไซเตรียมกลับคอนโด มหาลัยอยู่ค่อนข้างไกลบ้านผมเลยมาอยู่คอนโดแทน ผมขับซิกแซกผ่านไปเรื่อยๆ จนผ่านย่านการค้าที่ใกล้โรงเรียนที่ผมเคยเรียน .. ทำไมคิดถึงมันอีกแล้ววะ ? กูเป็นเหิ้ยไรเนี่ย ผมสลัดหัวหนึ่งทีแรงๆ ท่าจะเป็นเอามาก
มันแค่ …
คิดถึง …
แต่ ..
ไม่ใช่
โหยหา …
มันเหมือนแค่
ผ่านมา ..
และ …
ผ่านไป ..
Ver. Hed
“เฮ้ย เห็ดมาช้าไปมึง”
“ไรของมึงวะซิม”
“เมื่อกี๊เว่ยมีคนขับเวสป้าลายเห็ดด้วย ห่า โคตรอาร์ต”
“เห็ดมันอาร์ตยังไงวะ”
“ก็แม่งเป็นขาวดำไง แล้วเขียนว่า เมมโมรี่ อ่ะ เจ๋งปะ”
“คนเหิ้ยไรวะ มีความทรงจำอยู่กับเห็ด บ้าบอ”
“โวะ มึงนี่ เค้าอาจจะเจอกันที่ดงดอกเห็ดไง”
“อื้อหือ โรแมนติกเกินไปละสัส ดงดอกเห็ด กูจะอ้วก”
“อ่าวมึง ไปว่าเค้า”
“สัส เค้าอาจจะแบบเคยแดกเห็ดพิษแล้วลืมไม่ลงก็ได้นะ”
“กูว่ามันต้องความรักดิเฮ้ย”
“แล้วมึงกับกูจะเถียงกันเรื่องคนอื่นทำเหิ้ยไรวะ ไปๆไปซื้อของกัน”
“เออๆ แล้วนี่กลับไงวันนี้”
“พี่พอยท์มารับ”
“อื้อหือ พี่ชายคนใหม่มึงนี่สปอร์ตจริงๆ มารับมาส่ง”
“ผ่านมหาลัยพอดีไง เค้าเอาเวสป้าน้องหนิมกูไปขับด้วย มันไวกว่ารถยนต์”
“น้องหนิมมึงนี่ป๊อปปูล่านะ สมัยนู้นก็เฮียเซอร์ … เอ่อ ช่างมันเหอะ” ไอ้ซิมเหมือนจะรู้ว่าคำๆนี้มีอิทธิพลกับผม … แค่ได้ยินชื่อแม่งก็คิดถึงแฮะ
แต่ ……..
มันอาจจะ
ไม่ใช่
คิดถึง
แต่แค่ ….
นึกถึง
กลับมาถึงบ้านผมก็นั่งดูเทเลทับบี้กับพี่พอยท์ พี่แกปลื้มโพลมากครับ - -
“นั่นแหละน้องโพล แอ่นพุงแบบนั้น อ๊ากกกก น่ารัก กดไลค์ๆๆๆ” แล้วพี่แกก็จิ้มนิ้วชี้ไปที่โซฟาแรงๆหลายทีประสาคนกดไลค์ เด็กไทยติดเฟสบุค เฮ้อออ
“ก๊ากกก ทิงกี้ไอ้ตุ๊ดถือกระเป๋า ตุ๊ดเอ้ย ตุ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ กดไลค์ๆ” พี่แกยังคงเมามัน - - มันสนุกตรงไหนวะเนี่ย ไอ้สีตัวสี่สีเนี่ย เดี๋ยวก็ โอ๋กันน๊า เดี๋ยวก็ดูทีวีที่ท้อง แม่งอุ้มทีวีกันตลอดเวลาหรอวะ
“เฮ้ย คราวนี้ท้องของใครวะ ลาล่าแน่ๆ ลาล่าๆๆๆ ใช่จริงๆด้วย ก๊ากกกก ลาล่า” พี่พอยท์เธอมันมาก
“เอ่อ ผมไปทำการบ้านก่อนนะ” ผมไม่อยากขัดเวลาสำราญพี่แกแต่อย่างใด น่ากลัวจริงๆ ผมเข้ามาในห้องนอนที่อดีตกระจกเคยแตกเพราะพี่ไผ่
เอ่ยถึงคู่พี่แก ก็นะ ผมเคยเห็นพี่ซีครั้งเดียว ครั้งเดียวจริงๆ แต่พี่แกก็ไม่เห็นผม ผมคิดว่ามันคงเป็นเรื่องดีแล้วล่ะ - -* เดี๋ยวครอบครัวเค้าร้าวฉานเพราะผม ผมเป็นคนดี ศรีสังคม หึหึหึหึหึหึหึหึหึ
ตึ่งตึงตึ่ง ! เสียงเอ็มเอ็สเอ็น พร้อมแถบขึ้นสีส้ม ดึงความสนใจจากผม
ซี # say : เห็ด ซิมชอบกินไรอ่ะ
Hatter’s say : แน่ะๆ จะทำไรวะพี่ซี
ซี # say : ก็กะจะพาไปฉลองครบ 4 เดือนน่ะ เออบอกมาเหอะ
Hatter’s say : มันชอบกินอาหารญี่ปุ่น เห็นมันเคยบ่นๆอยากิน
ซี # say : ขอบใจครับผม
แล้วพี่แกก็ออฟไป ช่วงนี้คนรอบตัวผมดูมีความสุขขึ้นกันทุกคน พี่ชายก็โทรมาเล่า ว่ากับฟาวส์ก็เจอกันทุกอาทิตย์ ยังหวาดฉ่ำ มิวกับพิ่คิวก็ดีกัน พี่ชาร์ปไอ้ซิมก็ไปได้สวย พี่จิมพี่ซูม ก็ยังลัลล๊า … ทุกคนยังมีความสุขกันเหมือนเดิม
แล้วผมล่ะ ?
ตอนนี้ผมมีความสุขดีมั้ย ?
ผมยังโอเคอยู่หรือเปล่า ?
ผมกลับมายิ้มได้หรือยัง ?
หรือยังคิดถึงใครคนนั้นอยู่ ?
คนที่เป็นแค่ส่วนหนึ่งในความทรงจำ ?
หรือ ผม ..
กำลังหลอกตัวเอง ?
---------------------------------------
เนื้อเรื่องกำลังจะเชื่อมกันแล้วนะคะ อิอิ โอะ นั่น หักมุม ! อุ้บ OxO ไม่ได้หลุดอะไรไปนะ 55555 ก็ตอนนี้มันกำลังชิวๆ เป็นการผูกเรื่องตัวละคร ให้จ๊ะกันธรรมดาๆ แต่ตอนหน้า แลกเลือด หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ
Ps, แอบมาอัพ อดใจไม่ไหว TT
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
