กฏเล้าประกาศ 22/9/2019 จะลบนิยายที่ไม่มาต่อจนจบทิ้งทั้งหมดเล้าเป็ดรณรงค์ ให้ใช้เรียกนักเขียน นักอ่านแทน ไรท์เตอร์ รีดเดอร์ เพื่อให้เป็นเอกลักษณ์ของเว็บเรากันนะคะ
สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ
ตอนที่ 1 “เห็ด วันนี้เพื่อนกูมาแดกเหล้า มึงเตรียมกระติกด้วย แค่นี่แหละ” ติ๊ด แล้วพี่ชายผมก็วางหูไป เพื่ออะไรวะ ! สุดท้ายผมก็ต้องจัดให้มัน ผมก็รีบรื้อกระติกเทน้ำแข็ง ปูเสื่อหน้าบ้าน รอพวกพี่กับไอ้เพื่อนชุดเดิมก๊งกันประจำ สักพักกองทัพมอไซต์ก็แล่นมาจอด 3-4 คัน ไหนจะสาวๆซ้อนมาอีก“เห็ดมึงเตรียมให้กูยัง” “เตรียมแล้วว้อย เชิญแดกกันได้เลย ผมขอตัวล่ะ” ผมรีบชิ่งไม่งั้นต้องโดนแซวอีกเพราะผมดันเป็นที่แหย่เล่นของพวกเขา “อย่าพึ่งไปดิน้องเห็ด พวกกูมาทีไรชิ่งทุกที มาชงเหล้าให้กูก่อน” ไอ้พี่จิมเพื่อนพี่ชายผมนั่นเอง “เออ รีบขึ้นไปทำไม ชงให้พวกกูก่อน” ไอ้พี่ซูมเพื่อนในวงอีกคนก็ยิ้มแหย่ๆตามสไตล์ “ปล่อยน้องเค้าไปน่า เดี๋ยวกูชงให้เอง สงสารเด็กมัน” และแล้วพี่ชายที่รักก็ปกป้องผม แน่นอนว่าผมก็รีบชิ่งตัวปลิวทันที ใครจะอยากอยู่กลางวงเหล้าพวกมันกันล่ะครับ เมาเหมือนหมา เมาแล้วนัวเนียกับแฟนผมก็ขึ้นไปนอนกลิ้งไปกลิ้งมาก็นอนไม่หลับ เพราะเสียงข้างล่างมันดังมากมาย จนกระทั่งตี 3 ถึงค่อยเงียบลงจ้อกก ! ท้องผมร้องจ้อกๆ เป็นการเตือนว่าลืมกินข้าวนี่หว่า ทนมาได้ไงวะเนี่ย ผมตัดสินใจค่อยๆย่อง ลงบันได มาพบศพพวกเพื่อนๆพี่นอนกันเกลื่อน สาวๆบรรดามเมียมั่งกิ๊กมั่งเกลื่อนกันครบชุดขลุกขลักๆ ! เฮ้ย มันมากันเท่านี้แล้วเสียงใครรื้อไรในครัววะ หรือว่า ขโมย ! เฮ้ขโมยขึ้นบ้าน ผมคว้าขวดเหล้าที่พวกพี่ก๊งกันหมด ค่อยๆย่องไปในครัว เสียงขลุกขลักเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ เห็นแล้วเห็นมันแล้ว ง้างมือขึ้น แล้ว ฟาดลงไปเต็มแรงเพล้ง !‘โอ้ยยยย’ เสียงครวญครางพร้อมร่างสูงค่อยๆทรุดลงไปนั่งกับพื้น คราบเลือดเกาะเต็มหัว ผมซอยระต้นคอที่ก้มอยู่แดงฉาบด้วยเลือด“เฮ้ยเสียงไรวะ” พวกพี่ๆตื่นวิ่งหน้าเลิกกันมาดู สภาพผมถือขวดเหล้าแตกๆ กับผู้ชายนั่งกุมหัวแตกๆ“ไอ้สัสเซอร์ ไอ้เห็ดมึงทำไรเพื่อนกูวะ” พี่ชายผมมตะโกลั่น “กะ… ก็ นึกว่าขโมยนี่หว่า ไม่เคยเห็นคนนี้อ้ะ”“ห่าเอ้ยอ เออๆ พามันไป โรงบาล ก่อนเลย ตื่นโว้ยยย ไอ้เซอร์จะตายละสาสสส” แล้วทุกคนก็ไปโรงพยาบาลรวมถึงผมด้วย ซวยจริงเลยว่ะ ความหวังดีของผมทำให้เรื่องมันแย่ !เวลาผ่านไปสักพักนายแพทย์ประจำโรงบาลก็ออกมาจากห้องฉุกเฉิน“หัวแตกเล็กน้อยเย็บ 7 เข็ม ช่วงนี้ให้สกินเฮดไปก่อนนะครับ พยาบาลจัดการเรียบร้อยแล้วครับ นอนพัก 2-3 วันก็ไปพักผ่อนที่บ้านได้” จากรายงานสรุปผล เอาเป็นว่ามึนไม่ตาย โล่งใจหน่อยกู“ไอ้เห็ด เพราะมึงคนเดียวเสียตังเลยสัส” พี่ชายทำหน้าดุใส่ผม“กะ ก็ไม่รู้นี่ นึกว่าขโมยอ้ะ” ผมตอบหงอยๆใส่พี่“มันพึ่งย้ายมาจากโรงเรียนอื่นเลยมาเลี้ยงต้อนรับ แล้วไฟสว่างโร่ขนาดนี้ขโมยที่ไหนจะเข้าวะ” พี่เขกหัวกูแรงๆสองที “แล้วเอาไง บ้านก็ทิ้งไว้” ไอ้พี่ซูมถามหาวๆ“เออๆ กลับบ้านก่อน พรุ่งนี้ต้องไปเรียนอีก เห็ดมึงเฝ้าไอ้เซอร์ซะ รับผิดชอบการกระทำมึง พวกกูไปละ” “เฮ้ย เดี๋ยวดิ อย่าทิ้งผมมมมม” ไม่ทัน พวกมันพากันเดินจากไป ห่าเอ้ย สุดท้ายผมได้แต่ลากเท้าไปห้องพักเดี่ยวที่ไอ้คนโดนฟาดหัวพักอยู่‘นายภัทรพัฒน์ พิพัฒน์มนตรี’ชื่อหรูฉิบหายเลยพี่น้อง ผมเปิดประตูเข้าไป เห็นร่างที่มีผ้าผันแผลรอบหัวนอนอยู่บนเตียง ผมซอยระต้นคอถูกตัดเป็นสกินเฮดเรียบร้อย งั้นผมนอนละง่วงฉิบ “ไอ้น้องเห็ดดดดดดดดดด” เสียงประสานกันนับล้านเดซิเบล ทำผมสะดุ้งตื่น กลิ้งตกเตียง“ไอ้ห่า เรียกไม่ตื่น ต้องให้พวกกูตะโกนพร้อมกัน กูให้มาเฝ้าคนป่วยเสือกหลับไอ้นี่” พี่ผมบ่นยาว พวกกองทัพวงเหล้าเมื่อคืนเดินร่อนกันเต็มห้อง ไอ้คนป่วยเสือกหายอีก อ่าวตายห่า“เฮ้ย หายไปไหนแล้วอ่ะ” “โวยวายไรไอ้เห็ด”“เมื่อคืนยังอยู่นะ ไปไหนแล้ว หรือ … ว่า เฮ้ยยยย” ผมนอนเฝ้าผีหรอวะ !ผั้ว ! ฝ่ามืออรหันต์ของพี่ชายฟาดกลางกะบาล“จินตนาการมึงจะล้ำเลิศไปละ ไอ้สัส”“ก็ … ก็มันหายไปแล้วนี่หว่า”“อยู่นี่” ผมหันขวับตามเสียง คนที่กูไม่เห็นหน้าเมื่อคืน ผ้าพันรอบหัว สายตากวนประสาท ผิวขาวๆ สูงๆ ขนาดไม่มีผมมันยังหล่อ ถ้าเห็นตอนรากไทรมันอยู่ผมไม่ตะลึงกว่านี้รึไงวะ“เอ่อ”“อะไร” จะขอโทษดีๆ เสือกเลิกคิ้ว ส่งสายตากวนตีน“ก็ดีที่ยังไม่ตาย” ยักคิ้วกลับมั่ง หึหึ“มึงจะกลับบ้านเลยมั้ยเซอร์” พี่ชายถามไอ้เหิ้ยนี้“เออ กลับเลยขี้เกียจอยู่ กูไม่ชอบกลิ่น”“งั้นกูไปจ่ายตังก่อน”“เฮ้ย ไม่ต้องกูออกเอง”“ไอ้ห่า น้องกูเป็นคนฟาดมึงกูรับผิดชอบเอง” ยืนมองพี่ชายกับไอ้หล่อเถียงกัน “ผมผิด ผมจ่ายเองวะ”“มึงมีตังหรอน้องเห็ด” ไอ้พี่ซูมขัดขึ้นมา“แม่ให้ไว้ เดี๋ยวผมไปกด” กูเดินเลี่ยงออกมาหมับ ! ไอ้หล่อจับแขนผมไว้“กูจ่ายเอง หัวกู ไม่ต้องเสือก”“ผมจะรับผิดชอบ ผมไม่ได้อยากจ่ายให้พี่หรอก” “บ้านกูรวยพอแค่นี้ขนไม่ร่วง มึงอยากรับผิดชอบนักไงสัส” “เออ แต่ผมสุภาพบุรุษพอว่ะ” ประกายไฟฟ้า แปล่บๆ ระหว่างตาสองคู่“งั้นก็ดี มาเป็นคนดูแลกูที่โรงเรียนแทน โอเคมั้ย เฮซ ให้น้องมึงมาดูแลกู”“เออ ตามนั้น” พี่ชายผมรักผมจริงเลย แม่ง !วันต่อมา“ไอ้เห็ดมึงต้องรีบไปรับไอ้เซอร์ไม่ใช่หรอวะ” ผมสำลักนมในแก้วทันที เออว่ะ ไอ้สาสสสสส 7 โมงแล้ว“เฮ้ยๆๆๆ ไปล่ะๆ” ผมคว้ากุญแจเวสป้าสีสนิมคันเก่ง ก่อนจะบึ่งไปบ้านไอ้เซอร์ ห่า หลังไหนวะ รู้แต่ว่าแถวนี้ ไหนวะ ! ไหน ไอ้สาสสสสสสส เฮ้ยเห็นแล้ว ผมเห็นมันแล้ว หน้าบ้านเดี่ยวสไตล์ยุโรป โถรวยแสส มันยืนพิงรั้ว ผ้าพันแผลเด่นหรามาแต่ไกล“สาย”“หลงทาง”“ข้ออ้าง”“ผมหลงจริงๆ อย่าหาเรื่องกันได้ปะ”“พี่มึงโทรมาบอกว่ามึงพึ่งออกจากบ้าน 7 โมง นี่มัน 8 โมง เข้าเรียนแล้วว่ะ” ห่า พี่ผมโทรมาบอกมันทำไมวะ“จะไปมั้ย ก็มารับแล้วไง บ่นเป็นตุ๊ด”“ลองมั้ยมึง ตุ๊ดแบบกูก็เป็นผัวมึงได้” มันเขยิบตัวเข้ามาประชิดกู ที่นั่งคร่อมมอไซ แล้วก็เอาแขนมาล็อคคอ“เฮ้ยยยย ปล่อยผม ผมจะไปเรียนนนนนน” ผมทั้งผลักทั้งดันมันสุดแรงง หัวผมก็มุดอยู่กับอกมัน ห่าแรงเยอะว่ะ“หึหึ ลงมาซ้อนกู กูไม่ชอบซ้อนใคร” มันถีบขาตั้งลง กระชากผมออกจากมอไซ เหิ้ยยยยย แรงควาย“รถกูนะสัส มึงออกมาเลยไอ้เหิ้ยยยย” ผมเริ่มหยาบใส่มันมั่ง แม่งพูดดีกับผมตายล่ะ ผมดึงแขนมัน แต่มันกระชากทีเดียวผมปลิวชนมันอีกรอบ“จะซ้อนดีๆหรือให้กูทิ้งไว้ตรงนี้” ห่า กูต้องยอมมึงใช่มั้ย !“ก็ได้วะแม่ง ไอ้เหิ้ยเอ้ย” ผมนั่งซ้อนอย่างเซ็งๆ ก่อนจะต้องกอดมันไว้ ไอ้ห่าออกตัวแรงไปไหน ผมหมดหล่อทำไง หมวกกันน๊อคก็ไม่มี สาสสส ลมปะทะหน้าจนต้องมุดหลังมัน ก่อนจะต้องกัดฟันกรอด กับเสียงหัวเราะที่ดังจากคนข้างหน้าณ โรงเรียน“เห็ดเป็นไรไมมึงมาสายวะ”“ปะทะกับหมามา สัสเอ้ยย”“ใจเย็นดิ๊”“ซิมกูกลับกับมึงนะวันนี้”“เอ้าไมวะ รถมึงเสียไง”“หมาขโมยกุญแจรถกูไป” ไอ้สัสซิมเบิ่งตาโต“หมามันโดดคาบกุญแจมึงหรอวะ ห่าสมัยนี้หมาก็ไว้ใจไม่ได้” ไอ้นี่คิดว่าหมาจริงๆหรอวะเนี่ย “เออ โดดสูงด้วยสัส” ผมทรุดนั่งลงข้างไอ้ซิมที่บ่นเรื่องหมากลายพันธุ์ คิดถึงเมื่อเช้าแล้วแค้น !‘ลง ถึงแล้ว’ ผมลงจากรถ ที่จอดเรียบร้อย‘กุญแจมากูจะรีบไปเรียน’‘กูยึด’‘เหิ้ยไรวะ ของกูเอามา’ ผมถลาเข้าไปจะเอากุญแจแต่มันดึงแล้วชูสุดแขน ผมได้แต่กระโดดเหย็งๆ ไอ้หล่อก็ลุกขึ้นล็อคคอผม‘แสรสปล่อยกู ไอ้ห่า’‘ตอนเย็นมารับกูที่ห้องด้วย กูไปล่ะ’ มันเหวี่ยงผมล้มกับพื้น แล้วแกว่งกุญแจผิวปากไปตึก ม.6 ฝันไปเหอะว่าผมจะไปรับมึง !“เห็ดเหม่อไรมึง ไปเรียนพละกัน” เสียงไอ้ซิมดึงผมออกจากห้วงความคิด“เออๆ” ผมคว้าเสื้อพละวิ่งตามไป ค่อยไปเปลี่ยนที่สนามบอลวะ“ม.5 ไวๆตั้งแถว เรียงเลขที่” “วันนี้จะให้แข่งบอล กับพวก ม.6 อาจารย์ห้องพวกมันลา”“ม.6 ห้องไหนวะจารย์ ถ้าเจอพวกเฮียเฮซก็แพ้แดกดิ” ไอ้ซิมมึงพูดถูกใจ“ทำไมพวกกูทำไม ห่าป๊อดหรอสัส” พี่ชายผมเดินนำทัพพวกเพื่อนๆมันมา“กริ๊ดดดดดดดด แก๊งฮัดเช่ย” แก๊งพวกพี่ผมเอง มาซะเรียกกริ๊ดสาวๆ“เอ้าแบ่งทีมกันเล่นไป ครูจะนอน” อาจารย์โรงเรียนผมช่างดีเยี่ยม“เฮ้ยไอ้เห็ด มึงลงกองหน้าไปฟัดกับพี่มึง” “สาสซิม ส่วนสูงกูแค่ 165 เอาไปฟัดกับพี่ชายกู 180 มึงคิดได้ไง”“เออน่า พี่น้องกันเผื่อมันเห็นใจมึงไง ไอ้มิวมึงไปช่วยไอ้เห็ดกองหน้า”“กูโดนเตี้ยวิ่งชนแน่เลยว่ะ” “สัสมิว แดกตีนกูก่อนลงสนามมั้ยสัส”“ห่ากูแค่ล้อเล่น ก๊ากกก น้องเห็ดงอนกู”แล้วแก๊งพวกผมก็จัดตำแหน่งกันพร้อม “เฮ้ยฟ้า เชีร์ยพวกกูด้วย” ไอ้มิวบอกบรรรดาสาวๆ“มือนี้ละ ไว้ใจได้” แล้วบรรดาสาวๆก็พากันพับกระโปรง กริ๊ดกร๊าดเชีร์ย ม.6 ก็ไม่น้อยหน้า เอาเข้าไป“ลงสนามได้แล้วเว้ย” พี่ ม.6 ที่เป็นกรรมการตะโกน พวกผมก็วิ่งๆกันไป แล้วผมก็เห็นมัน ไอ้หมาหล่อ ! หัวคาดผ้าพันแผล ลงกองหน้าปี๊ดด เสียงนกหวีดดังขึ้น เอาล่ะศึกแห่งเกียรติยศเกรียนๆมาละ ผมวิ่งตามลูกกลมๆที่พี่ผมเลี้ยงอยู่ ห่าวิ่งไวฉิบหาย เสียงเชีร์ยจากสาวๆ ดังเพิ่มความมันส์ในอารมณ์ไอ้มิวตัดลูกได้แล้ว เลี้ยงกลับ“เห็ดรับ” มันจ่ายบอลมา แล้วผมก็เลี้ยงต่อ ประตูอยู่ตรงหน้าผมละ“กูขอนะน้องเห็ด” ไอ้หล่อวิ่งมาจากไหนไม่รู้ สกัดบอลผม แต่ผมไม่ยอม ยื่นเท้าเข้าไป ชัยชนะผมเลยนะ แต่จังหวะมันยกเท้าพอดีพลั่ก ! ผมล้มลงไปจ้ำเบ้ากับพื้น“อูยย …. แม่งสาสเอ้ย” น้ำตาผมเล็ดเลยห่าเอ้ย“เป็นไรเปล่าน้องเห็ด”“เจ็บดิสัส”“เห็ดมึงเล่นขัดไปแบบนั้นก็สมควรละว่ะ” พี่ชายผมเดินมาด่าอีก ผมทำไรก็ผิดตลอดอ่ะ“เจ็บมากมั้ยมึง” “มึงมาเจอแบบกูมั้ยล่ะไอ้เหิ้ย” “โอ้ยย” ผมยันตัวลุกขึ้น แต่ผมเจ็บก้นเกินไปละ ล้มอีกรอบเลย“เฮ้ย เดี๋ยวกูพามันไปห้องพยาบาลก่อน” ไอ้หล่อแบกผมขึ้นพาดบ่า ไอ้ห่า โลกสูงขึ้นเกือบ 20 เซ็น เดินดุ่มๆออกมา“เหิ้ย ปล่อยกู สาสส”ป้าบ ! “อยู่เฉยๆ” มันตีตูดผม แม่งเอ้ยยิ่งเจ็บๆตูดอยู่“เหิ้ยเอ้ย อย่าให้กูลงไปได้”“ลงได้เมื่อไหร่ค่อยว่ากัน” คิดว่าจะยอมรึไง สองมือทุบหลังไอ้เหิ้ยนี้แรงๆ ดิ้นไปดิ้นมา“สัสไอ้เห็ดมึงจะอยู่นิ่งๆมั้ย”“ฝันเหอะมึง” ผมดำเนินการจัดการต่อไปตุ้บ ! “เหิ้ย กูเจ็บนะสาสส” ก้นผมกระแทกอีกละ“หึหึ กูจะทำให้มึงหยุดดิ้นให้ได้เลยน้องเห็ด” ผมพึ่งรู้สึกว่าตอนนี้มันปล่อยผมที่ห้องเก็บเบาะยูโดหลังโรงเรียน“มึงจะทำไร” ผมเขยิบๆตัวหนี ห่ามันจะซ้อมผมปะวะ “หนีทำไม ปากดีต่อดิ๊” มือมันบีบคางผมไว้แน่น กระชากเข้าหามัน สองมือสองตีนผมยันมันแต่ก็ไม่สำเร็จ“มึงรู้จักกูน้อยไปไอ้เห็ด หึหึ” จบคำมันกระชากเสื้อผมออกจนขาด“เหิ้ย มึงจะทำไรปล่อยกูนะ” ผมยกสองแขนปัดๆมือมันออก “ทำให้มึงเป็นเมียกูไง หึหึ ปากดีอย่างมึงต้องเจอแบบกู” แล้วปากผมก็โดนมันเบียดจูบลงมา“อื้อๆๆๆ” สองมือผมพยายามดันมันออก แต่ไอ้เหิ้ยแรงเยอะชิบ มันจับเสื้อขาดๆของผมมัดมือผมไว้“ดิ้นเข้าไป กูชอบ หึหึหึ” มันแยกขาผมออก เอาขามันกดไว้ แล้วจัดการปลดกระดุมเสื้อตัวเอง สายตาวาวโรจน์ส่งมาจ้อง“มึงจะทำไร ปล่อยกูนะ ไอ้เหิ้ยยยย ปล่อยกู อ้ะ” มันยกมือบีบคางผมแรงๆ ยื่นหน้ามาประชิด“ร้องไป คนจะได้แห่มาดูกูเป็นผัวมึง มึงจะได้อายมากกว่านี้อีก” มันกระชากมือตัวเองออก เล็บมันบาดหน้าจนรู้สึกว่าเลือดซิบ สองมือง่วนอยู่กับการถอดเข็มขัดตัวเอง“ไม่เอานะ มึงทำกับกูแบบนี้ไม่ได้”“กูทำได้แล้วกัน หึหึ” มันจัดการถอดเสื้อผ้าออกจนหมด แล้วกระชากเข็มขัดกับกางผมต่อ“แสสสส อย่ายุ่งกับกู ออกไปๆ” ผมพยายามดิ้น แต่มันก็กระชากขาผมแหกออก ยกตัวผมนั่งคร่อมตักมัน ช่องแขนของผมผวารวบคอมันไว้“ไล่กูเข้าไป กูนี่แหละจะยัดเยียดความเป็นผัวให้มึง” มือของมันสองข้าง ไล้ไปทั่วหน้าท้อง แผ่นหลัง แล้วกลับมาสะกิดยอดอกผท ที่กำลังเริ่มแข็งสู้“อื้อ …” ปากเบียดลงมาจูบหนักๆ ขมเม้มทั้งบนและล่าง ก่อนจะกระหวัดลิ้นหยอกล้อกับลิ้นผม ต้องยอมรับว่ามันจูบเก่งจริงๆ“อ้ะ …” ปากเริ่มไล้ไปตามใบหู ซอกคอ แล้วขบเม้มตรงติ่งหูพอดี ผมผวาแอ่นตัวเข้าหามัน ที่มืออีกข้างสะกิดยอดอกผมเป็นจังหวะ“อ้า .. อื้อออ” ผมเผลอครางออกมาจนไม่น่าเชื่อว่าเสียงตัวเอง สัสเอ้ย“ครางดังๆกูชอบ หึหึ” ตัวผมแอ่นผวาอีกครั้ง ก่อนจะต้องบิดเร่า เพราะปากที่ครอบครองยอดอก ทั้งเม้มม ดึงดัน ขบเบาๆ ก่อนจะรวบเข้าไปในปากแล้วดูดแรงๆ สลับไปมา แก่นกายตรงกลางของผมรู้สึกได้ว่ามันกำลังแข็งขึ้น ของมันที่ผมนั่งทับก็กำลังแข็งขึ้นเช่นกัน“ซี้ดดด น้องเห็ดมึงนี่ยั่วกูจริงๆ”“ไอ้สัส …”“เอาเวลาด่ากูไว้ครางเหอะ กูชอบ หึหึ” ไอ้หล่อเอนตัวผมลงนอนกับพื้น ชันเข่าผมขึ้น แล้วเลียแก่นกายตั้งแต่โคนจดปลาย“ซี้ดด …” ความกระสันทำให้ผมยกสะโพกขึ้นแอ่นรับ ซึ่งมันรวบเข้าไปในปากมันทั้งอัน เสียวเว้ยยย ไอ้ห่า เอ้ย แม่งเริ่มขยับปากเข้าออก ฟันคมๆขูดไปมา จนผมเผลอขยับเอวตามจังหวะ มันถอนปากออกอยากล้อกับบอลสองข้างของผม ฟันคมๆของมันปลุกเร้าผมเป็นบ้า “แบบนั้นแหละ ช่วยกันก่อนน้องเห็ด” มันยกขาผมพาดบ่ามัน ก่อนจะสอดนิ้วยาวๆเข้าไปทางช่องทางด้านหลัง“อ้ะ เจ็บ … มะไม่นะ” ผมเขยิบตัวหนีทันที“อย่าเกร็ง เดี๋ยวเจ็บ” ผมค่อยๆพยายามหยุดเกร็งตามที่มันบอก มันเอานิ้วสอดเข้าไปอีกนิ้ว อีกปากก็ก้มลงมารูดแก่นของผม มันกระแทกนิ้วเข้าออกจนสุด สามนิ้ว “เริ่มเลยนะเห็ด” มันสอดแก่นกายของมันเข้ามาในตัวผม จนผมสะดุ้ง มันพยายาสอดเข้ามาจนสุด “ซี้ดด เห็ดมึงตอดกูเบาๆดิ๊ กูจะบินละ”“ทะ .. ทำใหม่ มะ .. มันแน่นแบบ .. นี้”“หึหึ ครางหวานๆเลยนะน้องเห็ด” มันค่อยๆเริ่มขยับตัวช้าๆ เข้าออกเนิบๆ ตอนนี้อารมณ์ผมขึ้นจนผมยังแปลกใจตัวเอง หน้าไอ้หล่อเสียวกระสันจนผมได้ยินมันซี้ดปากเบาๆ ผ่านไปสักพักมันก็เริ่มขยับแรงขึ้น“อ้ะ อ้า ….. ” เสียงครางสองเสียงดังผสานกันจนอุณหภูมิห้องตอนนี้คงสูงน่าดู ไอ้หล่อเอามือมารูดแก่นกายผมแรงๆตามจังหวะกระแทกของมัน จนผมแอ่นตัวบิดไปมา“มะ .. ไม่ไหว .. แล้ว”“อีกนิด เห็ด จะ … ไปแล้ว” แล้วสักพักเราสองคนก็ปล่อยออกมา มันปล่อยในตัวผมจนรู้สึกถึงน้ำร้อนๆที่กำไหลออกมาจากตัว“เต็มหน้ากูหมดเลย น้องเห็ด” มันคว้าเศษเสื้อกูที่ขาดร่องแร่งมาเช็ดหน้าที่เปื้อนน้ำกาม“ลุกดิเห็ด จะคาอีกนานมั้ยหรือจะเอาอีกรอบ” ผมไม่อยากบอกมันแต่คงต้องพูดไป “กูลุกไม่ไหว” มันทำหน้า งงๆ ก่อนจะขำลั่น“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น้องเห็ดเอ้ย”“ก็ .. มัน ไม่ไหวนี่หว่า ขำเหิ้ยไรเล่า” ผมมองมันด้วยความโกรธ ทั้งโกรธทั้งอาย“หึหึ ไอ้เห็ดมึงน่ารักว่ะ” มันเลื่อนตัวมานอนข้างผมแล้วท้าวแขนนอนตะแคงจ้อง“อะไร ไม่ต้องมอง พากูกลับด้วย เสื้อกูก็ขาด”“กูขออีกรอบก่อนดิ” ไอ้หล่อเขยิบตัวขึ้นมาคร่อมผมอีกครั้ง“ไม่เอาแล้ว แค่นี้กูก็ลุกไม่ไหวละ ยังไม่เลิกเรียนด้วยนะสาส”“ยังไงก็ออกไปไม่ได้ไม่ใช่รึไง เอากันอีกรอบจะเป็นไรไอ้เห็ด”“ไม่เอากูไม่ไหวแล้ว” มือมันเริ่มไล้ๆ ตัวผมอีกครั้ง “ไม่เอา อย่าลูบดิ๊” ผมตีมือมันแรงๆ“หน่อยน่า…” แล้วมันก็ประกบจูบลงมา“อือ…” มือกูก็คล้องคอมันอัตโนมัติ สุดท้าย ก็ต่อกันอีก 3 รอบ“เห็ด…ตื่น เลิกเรียนไป 1 ชั่วโมงแล้ว”“อื้อ ..” กูลืมตาขึ้นมาในอ้อมแขนของไอ้หล่อ เหนอะไปทั้งขาเลยว่ะ คราบยังเกรอะอยู่จนเห็นชัด“ไป ไปนอนบ้านกู กูโทรบอกเฮซแล้วว่ามึงกับกูกลับบ้านกันนานละ”“กูจะกลับบ้าน”“เดี๋ยวมันก็ถามหรอก มึงอยากให้มันรู้รึไง ว่าได้กูเป็นผัวแล้ว”“หยาบคายว่ะ” ผมพลิกตัวหันหน้าหนีมัน “อย่ามาทำงอนเหอะ โตแล้วไปครับคุณเมียกลับบ้าน สุภาพพอยัง”“สุภาพตรงไหนวะเนี่ย” ผมบ่นประปอดกระแปดแต่มันขำลั่น แล้วช้อนตัวผมขึ้นจัดการคว้ากางเกงผมมาใส่ให้ แล้วเอาเสื้อที่มันขาดไปแล้วมาคลุมไว้ก่อน“พรุ่งนี้ค่อยใส่เสื้อกูมาเรียนแล้วกัน” แล้วมันก็อุ้มผมออกมา
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
