หัวข้อ: น้องเห็ดเมียกู !!

[~MeiMeiZ@~]

อร๊าย~~~ 

[ณ ที่เดิม™]

แอบน่ารัก

[kinjikung]

น้องเห็ดตั้งใจเรียนหน่อยดิ๊
ฮ่า ฮ่า น่ารักจริงเซอร์ชอบแกล้งเห็ดหว่ะ

[kitty_cute]

  น้องเห็ด

[ToeyTato]

อีคู่นี้หาสาระยากจิงๆ กร๊ากกกก แต่เค้าชอบแบบนี้เพราะเค้าเป็นคนไม่มีสาระคือกัน 55555+

มีประโยคที่อ่านแล้วชอบมากกกก ไม่รู้ทำไมคือประโยคนี้

“งอแงอะไรหืม” มันดึงผมเข้ามากอดจากด้านหลัง พยายามหันหน้าผมให้สบตากับมัน แต่ผมขัดขืนก้มหน้าก้มตาหลบมัน
“อย่าทำตัวน่ารักดิ” มันหอมแก้มผมมาทีนึง ไอ้บ้า กูงอลมึงอยู่นะ

กรี๊ดดดอ่านไปกัดเสื้อไป กร๊ากกกกก

[jazzy]

อ่านรวดเดียว แบบว่าม้วนเดียวจบ

ยังไม่รู้เหตุผลเลยว่าทำไมน้องเห็ดถึงต้องยอมน้องเซอร์ 

แต่ก็น่ารักดี

[dea]

กรี้ดดดด บทจะหวานก็หวานนะพ่อคุณ

ทำคนอ่านเขินนนน 

[บีบีจัง]

อย่างฮา ไม่โง่นี่ไอ้เห็ดคิดไม่ได้นะ 555

[JipPy]

อัพ อัพ

[pinkky_kiku]

เพิ่งรู้ นี่หรือคือที่มาของสรรพนาม สุดยอด  น้องเห็ดคิดได้ไง 

[v.c.t.m.]

 
ตามอ่านทันแล้ววววววววววววว
น้องเห็ดน่ารัก
แต่แอบเห็นว่ามีคู่ ไผ่/ซี  อยากอ่านคู่นี้จริงๆค่า
  กอดไรท์เตอร์ ฐานที่แต่งได้น่ารักดดนใจ 

[littleFiNgeR]

อ่านทันแล้วๆพลาดไปหลายตอน 555 หวานน้ำตาลชิดซ้ายกันจริงๆ อิจฉา...

[a_tapha]

หวานกันกลางโรงเรียน   

[Dee^daY]

หวาน..แต่รู้สึกว่า ไม่เล็กกันนะ

[aimaim]

นิดๆ หน่อยๆ พอเป็นกำลังใจในการอ่านหนังสือรึจ๊ะ โฮะๆๆๆ

[ferly]

รักนะคะคนดีของฉัน >///<

[Dark_Evil]

แอร๊ยยยยยยย

เขิลๆๆๆๆ

[SoN]

^^

[boylove_yj]

น่ารักจริงๆด้วยอ่ะ อิจฉาเห็ดอ่ะ 55

[bbyuqin]

แหม มุมน่ารักๆของคู่นี้ก็หวานใช่เล่น.. อิอิ
+1 

[miniz]

หวานจัง 

[j4c9y]

รักที่ได้อ่านเหมือนกันครับ

[sapphire winnie]

ตอนที่ 10  หวงเฮซ  100%
ดีกันแล้ววววววว รักกันๆๆๆๆ
แอบจิ้นพี่ไผ่กับสุดหล่อคนนั้นนะนั่น

ตอนที่ 11 รักนะครับ
อยากจะหวานก็หวานซะงั้น!
รวมตัวกันให้กลายเป็นเด็กเรียน!!!
ขอหลงน้องเห็ดได้ไหมนั่น? อยากให้เซอร์มาถึงบ้าน! 5555

[111223]

น่ารักมากๆเลยอ่ะ ทุกคู่เลย
อ่านแล้วต้องยิ้มตาม แต่บางฉากก็ทำเอาซะน้ำตาซึมเลย
สนุกมากๆ ชอบเรื่องนี้สุดๆ

[puppyluv]

เห็ดคร้าบบบ...มาต่อเหอะ
อยากอ่านฟาวส์

[silverphoenix]

น่าร้ากกกกก

พวกเราต้องการนิยายแบบนี้แล...

[bambooiihallo]

ตอนที่ 12 สองปี


ติ๊งต่อง

“เวลา 8.30 นาที ขอให้นักเรียนทุกระดับชั้นเข้าห้องสอบได้แล้วค่ะ จะเริ่มทำการสอบเวลา 8.40 นาที นักเรียนห้ามออกจากห้องสอบจนกว่าจะสอบเสร็จในภาคเช้าค่ะ ทุจริตปรับตกทุกวิชาค่ะ ขอบคุณค่ะ” เสียงอาจาร์ประชาสัมพันธ์ประกาศเวลาตาย ห้องผมก็ส่งเสียงถอนหายใจกันเฮือกใหญ่ มองไปทางไอ้มิว ที่วันนี้มันห้อยจตุคามองค์บิ๊กเบิ้มมา นั่งสวดมาเป็นเวลานานกว่า 10 นาที ขอให้ผ่านนะมึง กูขออนุโมทนาสาธุด้วย เหล่ไปอีกข้างก็ปะทะกับไอ้ซิมที่ตอนนี้หน้าตาเหมือนผีตายซาก กำลังนับลูกปะคำ เอาเข้าไปเพื่อนกูแต่ละตัว ไสยศาสตร์กันทั้งนั้น ไม่เท่เลยว่ะ ว่าแล้วผมก็เข้าสู่สมาธิมั่ง
“เฮ้ยเห็ดทำไรไม่เข้าห้องสอบ” ไอ้ฟ้าเพื่อนผู้หญิงในห้องเดินมาตบไหล่ผม
“แปปเดะ กูท่องคาถาเอาตัวรอดอยู่” (ว่าแต่คนอื่นนะน้องเห็ด)
ผั้ว ! ไอ้ฟ้าซัดกล่องดินสอใส่หัวผมทีนึงแรงๆ
“ทำเหิ้ยไรวะเนี่ย คาถากูกระเจิงหมดจะสอบผ่านมั้ยวะสาส”
“พ่องมึงคงสอบผ่านหรอกย่ะ พระเค้าช่วยคนดีเท่านั้นแหละ ไปได้แล้วเข้าห้องสอบ ไอ้มิวไอ้ซิมพวกแกก็ด้วย ฉันรำคาญว่ะ งึมงัมๆ กันแต่เช้าละ แทนที่จะรีบจำ ไอ้พวกสามเกรียนเอ้ย” ยัยฟ้าบ่นเสร็จแล้วสะบัดตูดเข้าห้องไป พวกผมก็หันหน้ามามองกันเอง
‘พวกเราคือสามเกรียนหรอวะ’ กระแสจิตแถมพยักเพยิดถามให้มิว
‘กูเกรียนหรอวะ’ มันพยักเพยิดกลับมา
‘อือ พวกมึงเกรียน และกูก็เกรียน’ ไอ้ซิมส่งกระแสจิตเข้ามาร่วมด้วย
 “นายพัสดล ถึงนายจะสวดขอพรพระจตุคามแต่นายไม่อ่านหนังสือคงจะผ่านหรอกนะ ! จะสอบไม่สอบชาวบ้านเค้ารออยู่ เปลี่ยนชื่อเป็น สัปดน ได้แล้ว” อาจารย์นวลฉวี อาจารย์ที่โคตรดุเดินออกมาเรียก เจ๊หวีคุมห้องผมหรอนี่ ตายห่าแล้วกู ไอ้มิวรีบเก็บจตุคามใส่ใต้เสื้อวิ่งแท่กๆเข้าห้องไป
“เอ้าๆ มองออะไรฮะ นายรชา ลูกปะคำนายจะนับอีกนานมั้ย ไอ้นี่ก็อีกคนเปลี่ยนชื่อเป็นกัญชาได้แล้วไป๊” ไอ้ซิมวิ่งเข้าห้องทันที งั้นก็เหลือแต่กูสินะ เจ๊หวีเดินเข้ามาหาผม ยังไม่ทันที่ผมจะก้าวเท้าเจ๊แกก็บิดหูผมทันที
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จารรรย์ หูผม จะขาดแล้ววว”
“ยังน้อยไป นายเทียมฟ้า ฉันด่าเพื่อนเธอไปสองคนแล้วแทนที่จะรีบวิ่งตามไปยืนเซ่อทำอะไรอยู่ฮะ”
“จารรรย์ ผมไม่ไหวแล้ววว อ๊ากกกก” หูกูจะหลุดแล้วโว้ยยยยยยยย
“พี่ชายเธอชื่อสายฟ้าใช่มั้ย” ชื่อจริงพี่ชายผมเอง พ่อแม่ผมติดใจอะไรกับฟ้าๆก็ไม่รู้
“จารย์ มันเกี่ยวไรกับพี่ชายผมเนี่ย ปล่อยหูผมได้แล้วจะขาดๆๆๆ อ๊ากกก” ผมยังดิ้นแท่ดๆ ไปไม่หยุด
“น้องก็เซี้ยวพี่ก็ซ่าให้มันได้อย่างงี้สิ เข้าห้องสอบไปเลยไป” เจ๊หวีปล่อยหูผมที่เกือบหลุด ผมรีบวิ่งเข้าห้องสอบทันที ไอ้พวกเพื่อนๆก็ส่งสายตาประมาณว่า ‘มึงยังไม่ตายใช่มั้ย’ มาให้ เฮ้อออออ เกือบตาย
โรงเรียนผมระบบการสอบคือสอบภาคเช้ารวดเดียวถึงออกจากห้องได้ ทำไปสิครับ ทำไป คิดไปคิดมาวิชาแรกคณิตศาสตร์แม่งคนจัดตารางสอบอยากลองดีกับกูใช่มั้ย ! เอาข้อสอบตัดเซียนมาเห็นๆ หึหึ รู้จักไอ้เห็ดน้อยไปแล้ว แค่คณิตศาสตร์คนแบบเห็ดไม่แคร์เว่ย
‘จากโจทย์ จงหาค่าของสามเหลี่ยมมุมฉากต่อไปนี้’
สูตร ? สูตรอะไรวะ มันมีด้วยหรอ จารย์แม่งเอาไรมาออกเนี่ยยังไม่เรียนเลย สูตรอะไรวะ แม่งอันนี้แน่เลย  E=mc^2 ชัวร์ๆ แทนแม่ง มุมนี้ใส่ M มั้ง อันนี้ใส่ นั่น อันนั้นใส่นี่ โถ่เบสิคๆ !!! (เห็ดน้อยผู้น่าสงสาร) ผมก็ละเลงข้อสอบอย่างเมามัน นึกอันไหนได้ก็อันนั้นแหละ วะฮะฮ่า !!
‘เวลา 12.00 หมดเวลาทำข้อสอบขอให้นักเรียนทุกคนออกจากบริเวณห้องสอบทุกห้องค่ะ ขอบคุณค่ะ’ พวกผมที่เสร็จกันตั้งแต่ 10 นาทีแรกก็ทยอยกันไปหาไรกิน
“ซิมมึงมั่นใจวิชาไหนมั่ง”
“ทุกวิชา”
“เฮ้ย มึงทำได้ทุกวิชาเลยหรอวะ”
“เปล่า กูมั่นใจกูตกทุกวิชา”
“มุกนี้ขำมั้ยมึง” ผมมองหน้ามัน
“ฮาๆๆๆๆ” มันส่งเสียง ฮา แต่หน้าอึนแดกมั่ง ไอ้มิวก็ลัลล๊าเลย
“ทำได้หรอวะมิว”
“แน่น๊อนน จตุคามช่วยกู สาธุ” แล้วมันก็ยกจตุคามไหว้หลายๆที เอาเข้าไป - - เพื่อนกูแต่ละคน จะรอดมั้ยเนี่ย
“เฮ้ย ทางนี้” พี่จิมโบกมือเรียกพวกเราทางโต๊ะมุมหนึ่งของโรงอาหาร
“ไงสอบกันได้เปล่า” พี่ซูมที่หน้าตาตอนนี้เนิร์ดชิงถ้วย ยักคิ้วถามกวนๆ ในมือยังคงมีวิชาฟิสิกข์เล่มเท่าบ้าน
“ระดับนี้ เบสิคๆ” ไอ้มิวคุยโว แล้วดอดไปนั่งลูบหัวพี่คิวที่ฟุบหลับคากองหนังสือ มันก็เนียนก้มตัวลงไปนอนฟุบข้างๆ แขนข้างนึงก็โอบไหล่พี่คิวไว้ สวีทรับสอบนี่เอง
“ไงซิมทำได้เปล่าเรา” ไอ้นี่ก็อีกคู่ ชาร์ปซิม มีแววจะได้กันในเร็ววัน (ดูมันใช้คำ)
“มีลูกปะคำปลุกเสกมา คงพอช่วยได้”
“โห มีไสยศาสตร์ด้วย ถ้ามันดีจริงพวกพี่คงไม่ต้องมานั่งอ่านก็เอนท์ติดหมอกันหมดแล้ว” พี่ชาร์ปแซวไอ้ซิมล้อๆ ที่แม่งก็อายหน้าแดง สุดท้ายก็คุยกันอยู่สองคน  แล้วพี่ชายกับไอ้เซอร์หายไปไหนวะเนี่ย
“มองหาไอ้เซอร์อ่ะดิน้องเห็ด” พี่ซูมล้อผมทั้งๆที่ตัวเองยังนั่งอ่านฟิสิกข์
“เปล่าเว่ย หาพี่ชายหรอก” ผมไม่ได้โกหกนะเนี่ย
“ทำมาเขินๆ ก๊ากก เอาน่าเดี๋ยวก็มาอาจารย์เรียกไปช่วยยกของ” ไอ้พี่จิมสอดปาก
“ใครถาม” ผมก็ทำเนียนไม่รู้เรื่อง อะไร๊ ไม่มี๊
“หัวใจน้องเห็ดถาม ก๊ากกกกกก” แล้วไอ้พี่สองตัวนี่ก็ลัลล๊าแซวผมกันอย่างตั้งอกตั้งใจ
“พอเลยพวกมึง แกล้งไรเมียกูวะ” ไอ้พี่เซอร์ที่โผล่มาจากมุมหนึ่งของโลก นั่งลงข้างผม ยื่นมือมันมาขยี้หัวผมเล่น
“สนุกมั้ยนั่น”
“สนุก ไม่สนุกไม่เล่นหรอก ถามโง่ๆ” ไอ้เหิ้ยนี่ยังไม่เลิกด่าผมโง่อีกหรอวะ
“โทรศัพท์แปป” พี่ชายเดินออกไปโทรศัพท์ อะไรวะ ใครโทรมา
“รายนั้นก็ผัวโทรมา เมื่อไหร่แม่งจะคบกันปกติๆสักทีวะ กูเห็นมันตบเตะตีต่อย รักด้วยลำแข้งมานานละนะ” ไอ้พี่ซูมบ่นเซ็งๆ
“งี้แหละ พวกปากแข็ง ปากไม่ แต่การกระทำมันใช่ พวกมึงก็อีกคู่อย่าง้องแง้งแบบไอ้เฮซนะเว่ย กูขี้เกียจมานั่งรำคาญ ก๊าก” ไอ้พี่จิมพี่ซูมนี่มันเข้าขากันแปลกๆ
“ทำได้มั้ยเห็ด”
“ได้ทำ”
“บอกแล้วให้อ่านเยอะๆ”
“ขี้เกียจ”
“เดี๋ยวก็ตก”
“เดี๋ยวก็ซ่อม”
“เกรดแย่”
“ไม่แคร์”
“รักนะ”
“เหมือนกัน เฮ้ย !” ไม่น่าเลยกู หลุดปากได้ไงวะ
“ดีใจจัง ฮ่าๆ” ผมฟาดแขนมันแรงๆหลายทีแต่มันก็ไม่สะทกสะท้าน แม่งหลอกให้กูหลุดปากนี่หว่า
“ชิ” แล้วมันก็เอียงตัวลงนอนกับเก้าอี้ หนุนตักผม คว้าฟิสิกข์มาอ่าน
“หนัก”
“พอใจ” แพ้มันอีกละ !! แม่ง อะไรวะ
“เฮ้ย เฮซไปไหน มีสอบบ่ายนะเว่ย” เสียงพี่ซูมตะโกน ไอ้เซอร์เด้งตัวขึ้นทันที ทุกคนมองไปที่พี่ชาย ที่วิ่งไปที่รั้วแล้วปีนออกไป ทิ้งไว้แต่มือถือ ไอ้เซอร์วิ่งไปคว้ามาดู
“เบอร์ไม่คุ้นว่ะ ยังไม่วาง เฮ้ยใครวะโทรมาเรื่องไร”
“มันปีนรั้วออกไปแล้ว”
“เออ อะไรนะ ที่ไหน”
“ไม่ต้อง พวกกูซ่อมได้ อยู่ไหน”
“เออเจอกัน”
“เกิดไรวะเซอร์” พวกพี่ๆหน้าเครียดแม้แต่ไอ้พี่คิวก็ตื่นมาเครียดด้วย
“เพื่อนไอ้ฟาวส์โทรมาบอก เด็กไอ้ฟาวส์มีเรื่องฆ่าคนตาย”
“แล้วไอ้เฮซเกี่ยวไรวะ ไอ้ฟาวส์ไม่ได้ทำนี่หว่า”
“เด็กไอ้ฟาวส์กลัวโดนจับ ไอ้ฟาวส์เลยสารภาพแทนว่าไปข่มขู่เด็กถ้าไม่ทำจะฆ่าแม่มัน”
“เฮ้ย ได้ไง” ไอ้พี่ซูมเริ่มโกรธ
“เออ ไอ้ฟาวส์เสือกเห็นใจเด็ก รับแทนไง บอกมันเด็กเคยช่วยมันไว้”
“แบบนี้หนักนะเว่ย ถือว่าข่มขู่ให้ฆ่าอ่ะ” พี่ชาร์ปเริ่มกุมขมับ
“แล้วตอนนี้มันอยู่ไหน” พี่คิวพูดออกมา
“อยู่ศาล ดีพ่อแม่งเป็นญาติรัฐมนตรีเลยยื่นเรื่องลดโทษ ประกันตัว ไม่รู้แม่งจะยอมได้ถึงขนาดไหน”
“งั้นไป ค่อยมาซ่อมเว่ย ไปดูไอ้เฮซด้วย แม่งเดี๋ยวทำไรโง่ๆอีก” พวกพี่ๆวิ่งกันไปที่รั้ว ไอ้มิวก็วิ่งตามพี่คิวสุดที่รักมันไป ผมกับไอ้ซิมมองหน้ากัน สอบก็ตกไม่สอบก็ตก งั้นไปกันเว่ย  พวกเรา 8 ชีวิตวิ่งพากันปีนรั้ว ยาม อาจารย์วิ่งตามก็ไม่สนละ
“แทกซี่ !” คันเดียวแปดคน เบียดก็ต้องไป แม่งเอ้ย

Ver.Haze
ทำไม ทำไมมันต้องรับ ทำไมกัน ในหัวมีแต่คำว่าทำไม ผมปีนรั้วออกมาแบบไม่คิดอะไร รู้แต่ว่าต้องไปหามัน แทกซี่คันหนึ่งผ่านมาพอดี ฟาวส์อย่าพึ่งไปไหน รอกูก่อนนะ รอกูก่อน
“ถึงแล้วครับ 2 ร้อย ..” ผมโยนแบงค์ห้าร้อยให้คนขับก่อนจะวิ่งไปที่ศาล คนที่มารอฟังคำตัดสินยืนออกันอยู่หน้าศาล เป็นสรุปที่ว่าการตัดสินคดีจบลงแล้ว ประตูเปิดออกมา ฟาวส์ … ในชุดนักโทษสีเลือดหมู มือสองข้างถูกจองจำด้วยกุญแจมือ มีคำต่อว่าต่อขานดังขึ้นรอบๆ จนการ์ดต้องกันเอาไว้ มันเงยหน้าขึ้นมา เมื่อเราสบตากัน …. น้ำตาของผมคลอก่อนจะหยดลงมา ก่อนที่ภาพทุกอย่างจะพร่าเรือน ปากของมันขยับเบาๆ


… ขอโทษ


ฟาวส์ถูกพาไปที่โต๊ะแถลงข่าวโดยมีนายตำรวจสองคนนั่งประกบไว้

“นักโทษชาย นายศรศิลป์ พลกรกิจวัฒนา ติดคุกเป็นเวลา 2 ปี ข้อหาข่มขู่ผู้อื่นให้ฆ่าคนโดยเจตนา” นายตำรวจพูดชื่อพร้อมข้อหา ก่อนที่นักข่าวจะเริ่มสัมภาษณ์
“ทำไมติดคุกแค่สองปีคะ ทั้งๆที่เป็นการข่มขู่ให้ฆ่า”
“ไม่มีหลักฐานการข่มขู่ นอกจากคำสารภาพจากปากนักโทษครับ และยังอายุไม่ถึง 20 ถือว่ายังเป็นเยาวชนครับ” นายตำรวจคนหนึ่งตอบกลับ
“ทำไมต้องให้คนอื่นฆ่าคนแทนคุณคะ ตอนนั้นคิดอะไรอยู่”
“ไม่ได้คิดครับ”
“เสียใจที่กระทำลงไปไหม”
“ครับ”
“มีอะไรอยากบอกไหม”
“ครับ ผมขอโทษพ่อแม่ญาติพี่น้องทุกคนด้วยครับ … และฝากไปถึงเพื่อนๆทุกคนว่ากูไม่เป็นไร สุดท้ายอยากบอกกับคนๆหนึ่งว่า …….. ขอโทษสำหรับสองปีที่ผ่านมา ก่อนเกิดเรื่องกูอาจจะพยายามยื้อมึงได้ แต่จากนี้อีกสองปี กูกลายเป็นคนที่เคยผ่านคุก …. กูคือคนเลวที่สังคมจะจำกูในฐานะคนเลว  … มึงลืมกูซะ จากนี้กูกับมึงคงไม่ได้เจอกันอีก นี่เป็นสิ่งสุดท้ายที่กูจะให้มึงได้” แล้วไอ้ฟาวส์ก็ไม่ตอบคำถามใครอีก เอาแต่นั่งเงียบ ผมก้าวเท้าช้าๆ เดินไปเรื่อยๆ ก่อนจะวิ่งไปที่โต๊ะที่ให้สัมภาษณ์นั่น กระชากคอเสื้อมันขึ้นมา แล้วกอดคอมันไว้
“เฮซ … ”
“สองปีอีกแล้วหรอ”
“อืมอีกแล้วล่ะ” ฟาวส์ก้มหน้าลงซบไหล่ผม สองมือที่มีกุญแจมือไม่สามารถกอดตอบหรือทำอะไรได้ ความชื้นที่ไหล่ผมทำให้รู้ว่ามันเสียใจแค่ไหน
“เฮ้ยเอาตัวออกไป ทำแบบนี้ได้ยังไง” นักข่าว ตำรวจ รวมถึงคนอื่นๆ งงกับสิ่งที่เกิดขึ้น การ์ดเริ่มเข้ามาจะดึงผมออก
“จะรอ … ”
“นานนะ”
“จะไปเยี่ยม”
“ไม่อายหรอ” แขนผมเริ่มถูกดึงออก ตัวผมถูกดึงออกจากฟาวส์ เราสองคนสบตากัน
“ไม่ ห้ามเป็นอะไรไปก่อนนะ” ผมตะโกนลั่น
สุดท้ายผมก็ได้แค่เห็นมันขยับปากเป็นคำๆเดียว


…. รัก

-----
แต่งตอนนี้แล้วอยากร้องไห้เอง TT ทำไมถึงทำร้ายพี่ฟาวส์ลงคอนะเรา 555 (ได้ข่าวว่าทำมาแต่แรก)

[akike]

มันน่าเศร้าจัง

กรุณาให้ศาลเปลี่ยนแปลงคำตัดสินในฐานะเป็นยาวชนด้วย

ขอร้อง

[aimaim]

 

[golove2]