หัวข้อ: ซี่รี่ย์สั้น Seasons of the sea : ฤดูรักสองเรา แฮบปี้เอนดิ้งอีกละครับ สนุกนา 21/12

[nonae]

หลังจากจิ้มก่อนเพื่อน กว่าจะได้ตามอ่าน ทิ้งมาหลายวันเลย
เรื่องนี้อ่านแล้วมีความสุขนะ น่ารักดี รออ่านตอนต่อไป
ป่านนี้หลับแล้วซิ มาห่มผ้าให้ ฝันดีนะ 

[Goodfellas]

ฮ่าๆ  ขอบใจว่ะ โล่  มีการแอบมานะ

แล้วก็แต๊งเนะมากๆ  เดี๋ยวคืนนี้จะไปห่มให้มั่งนะ  อิอิ

[Goodfellas]

แอบดันครับ เผื่อมีใครมาอ่าน อิอิ

[Shin_i_chi]

^
^
^
จิ้มพี่น้อต นี่แน่ะ หุหุ
ปอลิง มาช่วยดันด้วย

[veerapat19691]

แวะมาเม้นก่อน

เดี๋ยวอ่านนะคับ

[veerapat19691]

รอภาคต่ออยู่นะครับ

มาต่ออย่างไวๆนะคับ

รออยู่

[Goodfellas]

อืม กำลังปั่นอยู่เลยนะ ภาคต่อ  ใจเย็นนะครับเติ้ล

เอ้า อึ๊บ  ดันซะหน่อย

[PEENAT1972]

แปะไว้ก่อน กลับบ้านแล้วจะไปตั้งใจอ่าน แต่ตอนนี้ 555 ลายตามากเหมือนเดิม

[veerapat19691]

แวะมาดันๆๆๆๆๆๆ

[tonight]

เพิ่งมาตามอ่านคับ ขอบอกเลยว่าชอบมากกกกก ถูกใจสุดๆ แม้ว่าแรกๆเหมือนจะเศร้าแต่พอสมหวังแล้วน่ารักมากก
อ่านแล้วแบบลื่นดีคับ อ่านได้เรื่อยๆเลย ตอนนี้อยากภาคต่อไปมากๆ รอนะคับ สู้ๆๆ จะเป็นกำลังใจให้

[Goodfellas]

แปะไว้ก่อน กลับบ้านแล้วจะไปตั้งใจอ่าน แต่ตอนนี้ 555 ลายตามากเหมือนเดิม

อิอิ โทษทีเด้อเจ๊   มันแบ่งช่วงคำพูดออกจากกันได้ยากอ่ะ   กลัวเด๋วมันอารมณ์ขาดตอน   ไม่ต่อเนื่องง่ะ   

ไม่งั้นเจ๊พอมีเทคนิคอะไรมั๊ยครับ   ที่จะแบ่งส่วนของบทพูดได้ง่ายๆ   แต่ไม่ทำให้อารมณ์มันไม่ต่อเนื่องน่ะ

สอนหน่อยเด้อ

[golove2]

รอตอนต่อไปจ้า



 

[spok1234]

อ่าน จบ แล้ว ครับ พี่ น็อต

1 ปี

รอ ได้ ๆ

รีบ ๆ กลับ มา ... เหมือน เดิม นะ

อิ อิ

[ชัดเจนกาบ]

ดีกาบพี่น็อต....มาตามที่ให้สัญยาไว้ครับ....อ่านจบเรียบร้อยแล้วครับ

ขอบอกว่าโดนใจมากครับ....แฮบปี้ดี...โดนตรงนีแหละ...ไม่มีใครต้องเสียใจ....

เห็นบอกว่ามีอีก...เอามาลงไวไวนะครับ...จะรอติดตามครับ....

ขอบคุงคราบ....

[nz-ii]

มาลงชื่อไว้ก่อนนะก๊าบ เดี๋ยวดึกๆหลังจากเสร็จงานแว้วสัญญาว่าจะกลับมาอ่านต่อแน่นอนจ้า คิดตึ๋งคุณน้องอยู่นะ คิดอยู่ว่าคุณน้องคงเอานิยายมาลงแล้วแง๋ๆ

[Killua]

อืม อ่านแล้วยิ้มทั้งน้ำตาเลยอ่ะ อุตส่าห์เข้าใจกันแต่ก็ต้องจากกัน
มันมีความสุขแต่ทรมานเนอะ หึหึ แต่เดี๋ยวก็ต้องได้มาพบกันอีกใช่ใหม
เพื่ออนาคต หึหึ ชอบเจ๊มากอ่ะ เป็นเจ๊เอนกประสงค์จริงๆ
แบบว่าอยากได้อะไร เจ๊จัดให้ อยากมีเจ๊อย่างนี้สักคน แต่ไม่มีวาสนาพอ ฮ่าๆๆ
ขอบคุณไรเตอร์สำหรับนิยายซึ้งๆค่ะ จะติดตามตอนต่อไปนะคะ

[Goodfellas]

ขอบคุณ คุณKillua มากนะครับ ที่มาติดตามอ่าน

แล้วก็ขอบคุณน้องชัดเหมือนกันนะ  อุตส่าห์มาแวะอ่านจนได้

อิอิ ดึกแ้ล้วน๊า  คุณแน๋ว  มาอ่านยัง อิอิ

ว่าแล้วก็ + ขอบคุณทุกคนที่แวะมานะครับ

[nz-ii]

แม๋..ทำเป็นวัยรุ่นใจร้อนไปได้ ไม่ลืมหรอกหน่า อ่านจบแล้วล่ะ เดินเรื่องใสๆดี ไม่ซับซ้อน ออกแนวเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ เอามาจากชีวิตจริงป่ะเนี่ย อิอิ 

เดี๋ยวตามไปอ่านอีกเรื่องนึงที่เหลือนะ คาดว่าคืนนี้น่าจะอ่านจบ (ถ้าไม่เยอะเกิน) 

[Goodfellas]

ขอดันซะหน่อยนะ

[nz-ii]

ขยันดันแต่ไม่ขยันลงเลยนะพ่อคุณ รอยู่นะเนีย 

[PEENAT1972]

แปะไว้ก่อน กลับบ้านแล้วจะไปตั้งใจอ่าน แต่ตอนนี้ 555 ลายตามากเหมือนเดิม

อิอิ โทษทีเด้อเจ๊   มันแบ่งช่วงคำพูดออกจากกันได้ยากอ่ะ   กลัวเด๋วมันอารมณ์ขาดตอน   ไม่ต่อเนื่องง่ะ  

ไม่งั้นเจ๊พอมีเทคนิคอะไรมั๊ยครับ   ที่จะแบ่งส่วนของบทพูดได้ง่ายๆ   แต่ไม่ทำให้อารมณ์มันไม่ต่อเนื่องน่ะ

สอนหน่อยเด้อ

อ่านจนทันทั้งหมดแล้วล่ะไอ้น้อง

วิธีแบ่งบรรทัดที่ดีและไม่สะดุด

โดยมากจะใช้การแบงบรรทัดจากคำเชื่อมเป็นหลัก

(รู้จักไหมหว่า "คำเชื่อม" เอ้า เช่น กับ แก่ แด่ ต่อ ด้วย โดย ที่ ซึ่ง อัน ประมาณนี้)


เมื่อปัดไปอยู่บรรทัดใหม่ ก็จะทำให้ไม่สะดุดความรู้สึก หรือ อรรถรสสุนทรีย์แห่งการอ่าน
เดี๋ยวจะหาตัวอย่าง จากของเธอมาทำให้ใหม่แล้วกัน เดี๋ยว อีดิท อะเกน
แต่ตอนนี้โพสก่อน




แอนแอ๋นแอ๊น


ตัวอย่างเช่น

 " อืม....  ก็เหมือนจะมีนะครับ   เมื่อวานผมไปกินเหล้ากับมัน   มันยังพูดแปลกๆอยู่ว่ามันรักเพื่อนมันมากกว่าแฟนนะ   ถึงต้องเสียแฟนไปแต่ก็ไม่เสียใจเท่าเสียเพื่อนไปน่ะ    อืม.....  แล้วพอมันพูดก็จะมองหน้าผมตลอดนะ   เหมือนว่านี่มันตั้งใจบอกให้ผมรู้อย่างมากๆเลยน่ะ"    ผมเรียบเรียงเหตุการณ์ให้เจ๊ฟัง



ถ้าจะแก้ไขก็ทำนองนี้ได้อยู่


 " อืม....  ก็เหมือนจะมีนะครับ   เมื่อวานผมไปกินเหล้ากับมัน  
มันยังพูดแปลกๆอยู่ว่ามันรักเพื่อนมันมากกว่าแฟนนะ  
ถึงต้องเสียแฟนไปแต่ก็ไม่เสียใจเท่าเสียเพื่อนไปน่ะ    
อืม.....  แล้วพอมันพูดก็จะมองหน้าผมตลอดนะ  
เหมือนว่านี่มันตั้งใจบอกให้ผมรู้อย่างมากๆเลยน่ะ"    ผมเรียบเรียงเหตุการณ์ให้เจ๊ฟัง


พอได้ไหมไอ้น้อง แต่ สังเกตุตัวที่ทำสีแดงไหม ว่า มันนับได้ทั้งหมดกี่ตัว 555


คำว่านะครับ ใช้ได้อยางถูกต้อง  ส่วน น่ะ  ต้องเขียน หนะ ต้องมี ห.หีบนำด้วย
จะออกเสียงตรงตามที่ควรเป็นหรือตามที่ต้องการใช้ในบทสนทนาอันนี้



ตัวอย่าง

  แล้วผมก็ออกมาห้องมัน   กลับไปที่ห้องผมแล้วก็เก็บของทั้งหมดออกมาเลยครับ  ซึ่งก็มีแค่ไม่มากเท่าไหร่   เพราะวันนี้ผมต้องคืนห้องให้รุ่นพี่ผมแล้ว  จากนั้นตอนสายๆก็เลยเอาของส่วนใหญ่ไปฝากบ้านไอ้ดลมันก่อน   แล้วบอกมันว่าแล้วผมจะกลับมาเอาอีกที   มันก็รับฝากไปโดยไม่ได้ถามอะไรผมอีก


ที่ควรเป็นคือแบบนี้

  แล้วผมก็ออกมาจากห้องมัน และกลับไปที่ห้องของผม
จากนั้นก็เก็บของทั้งหมดออกมาเลยครับ  
ซึ่งมันก็มีไม่มากเท่าไหร่  
เพราะวันนี้ผมต้องคืนห้องให้รุ่นพี่ของผมแล้ว  
พอตอนสายๆก็เอาของส่วนใหญ่ไปฝากบ้านไอ้ดลมันเสียก่อน  
และบอกกับมันว่าผมจะกลับมาเอาอีกที  
มันก็รับฝากไว้โดยไม่ได้ถามอะไรผมอีก

แบบนี้จะดีกว่าไหมน็อต แต่ พวกวิธีการเลือกใช้คำเชื่อม
น็อตคงต้องไปศึกษาเพิ่มเติมด้วยตัวเองอีกครั้งนะจ๊ะ
จะได้เก่ง ๆ ขึ้นอีกไง เพราะแต่ละคำจะมีการใช้แตกต่างกัน
จะเป็นการบอกลำดับเวลาในตัว
ประมาณว่า  

จากการที่ผมได้แอบหลงรักเขาเสียจนหมดใจ
แต่ไม่กล้าจะเอ่ยปากบอกออกไปให้เขาได้รู้เลยสักครั้ง
ทำให้ผมกับเขายังคงระดับความสัมพันในสถานะของคำจำกัดความว่าเพื่อนเท่านั้น


+1 พี่เอาใจช่วยเน้อ

ปล.

1. เหนื่อยจริงอะไรจริง ภาษาของน็อตติดจะออกไปทางแนววัยรุ่น

เป็นแบบสมัยใหม่ไปนิด แต่ยังพอรับได้อยู่ ประกอบกับการวางโครงเรื่อง

และการดำเนินเรื่องราวง่าย ๆ ไม่สลับซับซ้อนจนเกินไป

จึงทำให้น่าสนใจและติดตามอยู่เสมอ ๆ ค่ะ  สู้ ๆ สู้ต่อไป ไอ้หนูน้อย

2. จริง ๆ ไม่เคยเม้นท์อะไรให้ใครเรื่องไหนยาวเท่านี้มาก่อนเลยนะ แต่อันนี้ ยาวได้ใจขอบอก

[Goodfellas]

ง่า.... ขอบคุณมากคร้าบเจ๊...

  จุบุๆนะ อุตส่าห์ช่วยสอนผมเยอะเลยอ่ะ   เพราะอย่างบางอันนะ 

ผมเองก็ติดอ่ะ   มักใช้คำซ้ำบ่อยๆ   บางทีเหมือนมันนึกไม่้ออกว่าจะใช้อะไรมาแทนได้

อ่านแล้วมันจะอึดอัดน่ะ   แต่เนี่ยพอดูที่เจ๊นัทบอกผมก็ว่า  เออ ค่อยเข้าใจขึ้นมาหน่อยๆ

แต่เดี๋ยวผมจะลองไปดูที่เหลือแล้วแก้ซะหน่อยครับ

ก็มีบ้างบางอันที่ยังนึกไม่ค่อยออกนะ   คล้ายๆว่าบางทีเราเหมือนกับตั้งใจบรรยายมากไปหน่อยมั๊ง

มันก็เลยดูซับซ้อน  หรือดูแล้วอึดอัดไปหน่อย   

แต่เท่าที่เจ๊บอกมานี่ก็โอเคละครับ   ไว้เดี๋ยวผมไปศึกษามาเพิ่มตามที่บอกละกันครับ


ขอบคุณมากนะคร้าบ   จุบุๆ อีกที

 

[Goodfellas]

มาแล้วครับตอนต่อไป  ก็อย่างที่ได้บอกแล้วว่าตอนต่อไปนี้ก็จะเป็นเรื่องของอีกมุมหนึ่งของซีรี่ย์นี้   ซึ่งจะไม่ได้กล่าวถึงในส่วนของหยุนและเคแล้วครับ   เพราะว่าได้จบตอนไปแล้ว  

ในภาคนี้ก็จะเป็นอีกเรื่องราวนึงที่เกิดขึ้นในสถานที่เดียวกันนะ  แต่จะเป็นอย่างไรก็ติดตามต่อได้เลยคร้าบ

Chapter 2

Winter together


                        *************


         ผมเดินออกมาจากห้องเช่านั้นเพียงลำพังโดยไม่ได้ทันได้หยิบของอะไรที่เป็นของผมติดตัวออกมาเลยสักชิ้น

         แม้ว่าจะมีเสียงเรียกของณาและวิน    ผู้ซึ่งเคยเป็นหญิงคนรักของผมกับชายอีกคนที่ก็เคยเป็นเพื่อนรักของผมเองซึ่งทั้งสองนั้นยังคงพยายามตะโกนเรียกผมจนสุดเสียงอยู่เบื้องหลัง

         เพราะตอนนี้ผมคิดแค่เพียงว่าอยากจะเดินหนีไปให้พ้นๆจากทั้งสองคนนั้นก่อนนะ

         และผมยังไม่พร้อมที่จะรับฟังอะไรๆจากใครทั้งนั้นแหละครับ   ตอนนี้น่ะ............................

                              -

                              -

         สายลมหนาวๆของเดือนธันวาคมพัดวูบมาจนผมรู้สึกหนาวเข้าไปถึงข้างในใจเลย     มันทั้งใจหายและเจ็บปวดจริงๆนะ

         ในเมื่อคนที่ผมรักมากที่สุดทั้งสองคนนั้น     กลับทำกับผมได้ขนาดนี้     มันเพราะอะไรกัน

         นี่ผมทำอะไรผิดไปยังงั้นเหรอ...............................

         ผมยังคงเดินไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมายพลางทบทวนถึงสิ่งที่เกิดกับผมเมื่อกี๊นี้     ภาพคนรักของผมกอดจูบกับเพื่อนรักของผมเองนั้น    ทำเอาผมช๊อคอย่างมากๆจนทำได้แค่เดินออกมาเลยเพราะทนที่จะรับรู้อะไรไม่ไหวอีกแล้ว

         ไม่งั้นผมอาจจะยั้งอารมณ์โกรธอันนี้ของผมไม่อยู่แล้วทำอะไรที่มันร้ายแรงลงไปซะก่อนนะ........

                              -

                              -

         แล้วนี่ผมเดินมาถึงไหนแล้วล่ะ    มัวแต่ใจลอยอยู่    หันไปดูก็พบว่าเป็นหน้าสวนสาธารณะแห่งนึงผมก็เลยเดินเข้าไปนั่งพักที่ม้านั่งข้างทางในสวนนั้น 

         มานึกๆดูผมว่าผมนี่ก็แปลกดี    นี่ถ้าเป็นคนอื่นมันก็ไม่น่าจะทนได้อย่างนี้นะ   ป่านนี้คงได้อาละวาดรึไม่ก็ตีอกชกหัวตัวเองร้องไห้ฟูมฟายไปแล้ว    แต่นี่ผมแค่อยากเดินออกมาโดยไม่ขอรับรู้เรื่องราวของสองคนนั้นอีกแล้วก็แค่นั้น

         สงสัยใจผมมันคงเป็นหินไปแล้วมั๊งนี่..................

         ผมยังคงนั่งคิดทบทวนเรื่องต่างๆไปเรื่อยๆ จนนั่งอยู่อย่างนั้นนานเลย   ตั้งแต่แรกนั้นผมได้รู้จักกับณาแฟนของผมที่ร้านอาหารที่เราทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟด้วยกัน   แล้วเราก็เลยได้มาคบและรักกัน    ซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่ได้เลยรู้เลยนะว่าความรักของผมจะถูกทำลายไปด้วยน้ำมือของเพื่อนที่ผมรักมากที่สุดอย่างไอ้วิน   

         ใช่แล้ว.....   ผมไม่เคยระแคะระคายอะไรเลย   เพราะสองคนนั้นไม่ได้มีทีท่าอะไรให้ผมรู้สึกได้เลยจริงๆ    หรือว่าผมเองที่โง่จนดูไม่ออกนะ   ว่าคนที่ผมรักที่สุดที่นอนอยู่เคียงข้างผมในทุกๆคืนนั้น    ใจเค้าได้กลายเป็นอื่นไปซะแล้ว

         แต่ก็ช่างเถอะครับ   ยังไงตอนนี้ทุกอย่างมันก็กระจ่างชัดแล้ว   และผมก็ได้ตาสว่างซะทีนะ   ว่าแต่ตอนนี้มันกี่โมงแล้วล่ะ   ฟ้าเริ่มสว่างและตอนนี้ก็เริ่มมีผู้คนผ่านไปมาในสวนนี้บ้างแล้ว   ทั้งคนที่มาวิ่งออกกำลัง  และคนที่สัญจรไปมา

         ผมเลยเดินออกมาขึ้นรถที่ป้ายเพื่อจะไปยังบ้านของเพื่อนรักของผมอีกคนนึง...  คนที่ยังเหลืออยู่น่ะนะ

         " อ้าว  เฮ้ย  ไอ้สร...  มึงมาทำอะไรแต่เช้าวะเนี่ย"  ไอ้หมูเอ่ยกับผมอย่างประหลาดใจทันทีที่มันเปิดประตูห้องออกมาเจอผม

         " เออ  ก็ไม่มีอะไรมากหรอก   กูอยากขอนอนกะมึงสักวันสองวันได้มั๊ยวะ"  ผมบอกแล้วก็เดินเข้าไปในห้องมันทันที

         " เฮ่ย  อะไรวะ  ทะเลาะกะเมียมาเรอะไง   ถึงต้องหนีมานอนกะกูเนี่ย" 

         " อืม  ก็เลิกเลยน่ะ   ไม่มีอะไรมาก  โอเคนะ"  ผมสรุปสั้นๆแต่ได้ใจความ   หน้ามันก็เหวอไปเลย

         " เฮ้ย....  อะไรวะ   นี่มึง.........."    แล้วมันก็ต้องรีบหุบปากมันเลย    เพราะผมยกมือขึ้นอันเป็นความหมายว่า" อย่าเพิ่งถาม"

         " ไว้เดี๋ยวกูค่อยเล่าให้มึงฟังอีกทีนะ   แต่ตอนนี้กูขอนอนก่อนว่ะ   เหนื่อยมากๆ    แล้วเดี๋ยวถ้ามึงจะออกไปเข้างานก็ปิดห้องไปเลยนะ   กูก็คงนอนอยู่นี่ทั้งวันไม่ไปไหนหรอกว่ะ   รอมึงกลับมานั่นแหละ"   ผมบอกมันไปด้วยน้ำเสียงเนือยๆ   อยากนอนพักเต็มทีละ

         " เอ้อ  ใช่   มึงอย่าบอกใครอีกนะเว้ย   ว่ากูอยู่นี่อ่ะ   ฉลาดๆอย่างมึงคงรู้แหละว่าต้องทำไงน่ะ"   ผมร้องบอกมันอีกทีขณะที่มันกำลังจะออกไปทำงานแล้ว   มันก็เลยยิ้มให้ผมอย่างเข้าใจแล้วเดินออกจากห้องไป

         ตอนนี้ผมเลยไม่ไหวละครับ   เพลียมากสุดๆแล้วนะ   ผมเลยล้มตัวลงไปนอนและหลับไปแทบจะทันทีเลย....

                           -

                           -

         ผมหลับยาวโดยไม่ได้ฝันอะไรเลยครับ     มารู้สึกตัวอีกทีก็สี่โมงเย็นแล้ว      เลยลุกขึ้นมาแล้วไปอาบน้ำหวังจะให้ตัวเองสดชื่นขึ้นมาหน่อย    ซึ่งก็ได้ผลนะ  ผมรู้สึกดีขึ้นมากจริงๆ

         แล้วผมก็เลยออกมานั่งเล่นรับลมที่ระเบียงห้องมัน    และตอนนี้ผมก็เริ่มมาคิดถึงวันข้างหน้าของตัวผมเองแล้วว่ามันจะเป็นอย่างไรต่อไป

         เพราะในเมื่อเป็นอย่างนี้แล้วก็คงถึงเวลาที่ผมคงต้องเดินต่อไปได้ซะทีล่ะ  เดินต่อมันไปคนเดียวนี่แหละครับ   ก็โสดแล้วนี่นะ

         เริ่มแรกผมก็คงต้องลาออกจากที่ทำงานซะก่อน   ป่านนี้ใครๆมันก็คงถามไอ้หมูเรื่องผมกันใหญ่แล้วล่ะ   แต่ยังไงผมก็คงไม่สามารถกลับไปทนเห็นสองคนนั้นมาทำงานร่วมกับผมอีกนะ   แค่คิดผมก็ไม่ไหวแล้วจริงๆ

         หลังจากนั้นผมก็คงไปเริ่มต้นใหม่ที่ไหนสักแห่งที่มันไกลๆจากที่นี่   ก็คงจะเป็นต่างจังหวัด   ใช่แล้ว...  ผมชอบทะเลก็ไปหางานที่ไหนที่มันใกล้ๆทะเลก็ได้   อาจจะเป็นโรงแรมหรือรีสอร์ทที่ไหนสักแห่งก็ได้นะ   แค่นี้ผมก็จะได้อยู่กับทะเลแสนรักของผมแล้ว

         ความคิดนี้ของผมทำให้ผมยิ้มออกมาได้ในที่สุด     คิดแล้วก็ตื่นเต้นขึ้นมาเลยนะครับ   ที่จริงผมเองก็เคยคิดอยากจะทำอย่างนี้มานานแล้วนะ    ผมก็เบื่อเมืองกรุงที่มันวุ่นวายๆนี่จะแย่    แต่ว่าแฟนผมยังอยากทำอยู่ที่นี่ต่อเพราะเค้าว่ามันสะดวกใกล้บ้าน    ผมก็เลยต้องตามใจเค้านะ

         ตอนนั้นก็ไม่นึกหรอกนะว่าไอ้ที่ผมเคยยอมเค้านั้น   พอมาวันนี้มันกลับไม่มีค่าอะไรเลย.............................

         แต่ยังไงวันนี้ผมก็เป็นอิสระจากทุกๆอย่างแล้ว    และผมจะไปในที่ๆผมอยากไปได้ตามใจล่ะนะ    ดีใจจริงๆครับ   

                              -

                              -

         " อ้าว...  เฮ้ย  เป็นไงวะมึง   นี่มึงลงไปกินอะไรมารึยังวะ"    เสียงไอ้หมูเอ่ยขึ้นขณะที่มันเปิดประตูห้องเข้ามา    ในมือมันหิ้วถุงใส่ห่อข้าวมาด้วย

         " เออ... ยังเลยว่ะ   กูเพิ่งตื่นเมื่อกี๊นะ"    ผมหันไปตอบมันพลางดับบุหรี่ที่สูบไว้    แล้วก็เดินมานั่งกับมันที่โต๊ะอาหาร

         " เอ้านี่   กูซื้อมาเผื่อมึงแล้ว   กะเพราไก่ของโปรดมึง"   

         " อืม  ขอบใจว่ะ   มึงนี่รู้ใจกูจริงๆ  กำลังหิวพอดี   กูกะว่าจะรอมึงแล้วค่อยลงไปกินด้วยกันนะ"  ผมตอบแล้วก็หยิบห่อข้าวที่มันซื้อมาให้มาแกะออก     ก็นี่แหละ   มันดีกับผมอย่างนี้แหละครับ   ผมถึงเลือกมาหามันยามคับขันแบบนี้นะ   เพราะก็คงมีแค่เพื่อนอย่างมันที่รักผมจริงซะแล้วล่ะในตอนนี้

         จากนั้นผมก็เริ่มเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ให้มันฟังทั้งหมด    มันก็ได้แต่อึ้งไปเพราะนึกไม่ถึงว่าเพื่อนที่คบหากันมานานอย่างไอ้วินมันจะทำแบบนี้     และมันก็พลอยผิดหวังในตัวไอ้วินไปด้วยครับ   แต่สำหรับผมแล้วยังไงก็คงไม่ขอนับมันเป็นเพื่อนอีกแล้วล่ะ

         ในเมื่อมันทำกับเพื่อนที่รักมันที่สุดได้อย่างนี้..................

         " กูว่ากูคงลาออกเลยนะ   ไม่เอาตังค์แล้วก็ได้แค่กูไม่ขอกลับไปเหยียบที่นั่นอีกแล้วว่ะ   ฝากมึงไปบอกพี่ๆเค้าด้วยนะเว้ย  ว่ากูขอโทษด้วยจริงๆที่ต้องทำแบบนี้อ่ะ"

         " แล้วสองคนนั้นอ่ะ   มึงจะปล่อยให้มันไปสมรักกันยังงี้เหรอวะ"   

         " ก็ช่างเหอะว่ะ   กูไม่อยากรับรู้อะไรแล้วล่ะ   กูไปซะเองแบบนี้สบายใจกว่าว่ะ   แล้วจากนี้กูว่ากูคงจะไปหางานที่โรงแรมหรือรีสอร์ทที่ไหนก็ได้    ยิ่งติดทะเลยิ่งดี   อยากไปอยู่แบบนั้นว่ะ"  ผมบอกแผนการที่ผมวางไว้ให้มันฟัง

         " เออ  ดีๆ  งั้นก็เอางี้ดิวะ   กูว่ามึงก็ตามไปทำที่รีสอร์ทที่หัวหินกับพี่บัติแกเลยดิวะ   แกออกจากร้านเรานี่ไปได้ตั้งปีแล้วนะ   โอกาสนี้อ่ะเหมาะเลย   ให้แกฝากงานให้เลยนะ   เป็นเชฟซะอย่าง    สบายอยู่แล้วว่ะ  ฮ่าๆ"   ช่างเป็นทางเลือกที่แสนวิเศษเลยจริงๆครับ   ผมเองก็ลืมไปแล้วนะนี่

         พี่บัติที่เราว่านี้แกเป็นเชฟเก่าที่อยู่ร้านเราเองครับ   พวกผมนี่จะซี้กับแกมากๆ   เรียกได้ว่าตั้งเป็นแก๊งค์กันเลยทีเดียว   แต่แกลาออกไปทำที่รีสอร์ทแห่งนึงที่หัวหินตั้งแต่ปีก่อนแล้วเพราะว่ามันอยู่ใกล้บ้านแกน่ะครับ   แกจึงรีบตัดสินใจไปทำที่นั่นทันทีที่เค้าตอบรับมา

         " เฮ้ย   เจ๋งเลยว่ะ   งั้นเด๋วโทรไปคุยกะแกก่อนเลยนะ   ขอให้มีตำแหน่งว่างพอดีหน่อยเถอะว้า   อืม  กูขอบใจว่ะ ไอ้หมู   มึงนี่ช่วยชีวิตกูไว้แท้ๆเลย"   ผมบอกแล้วก็กอดมันไปหนึ่งที  เพื่อนผมมันน่ารักจริงๆครับ

                              -

                              -

         แล้วค่ำวันนั้นพอผมรอจนแน่ใจแล้วว่าแฟนผมคงออกไปทำงานแล้ว   ผมก็เลยแอบกลับไปที่ห้องแล้วเก็บเสื้อผ้ากับข้าวของอีกนิดหน่อยออกมา    แล้วก็กลับมานอนที่ห้องไอ้หมูมันเพราะตอนนี้เราโทรไปคุยกับพี่บัติแกเรียบร้อยแล้ว   แกว่าพอดีมีตำแหน่งพนักงานเสิร์ฟว่างอยู่พอดีเลย     นี่โชคผมคงยังพอมีสินะ    ถึงผมจะไม่ได้ลัคกี้อินเลิฟก็เหอะ

         หลังจากที่ได้ทราบที่อยู่แน่นอนของรีสอร์ทนั้นแล้ว   ผมก็รีบจัดการเตรียมการเดินทางของผมอย่างตื่นเต้น  และออกเดินทางทันทีที่ทุกๆอย่างพร้อม   เพราะว่าตอนนี้ใจผมคงไปถึงที่โน่นก่อนแล้วมั๊ง

         ทะเลสวยใสของหัวหิน    คงกำลังรอผมอยู่นะนี่  ตอนนี้................

                              -

                              -

         และหลังจากที่ได้ดั้นด้นเดินทางมา     ตอนนี้ผมก็ได้มายืนอยู่ที่หน้ารีสอร์ทสวยที่ผมจะมาทำงานที่นี่แล้วครับ    มองดูนาฬิกาก็เห็นว่าประมาณบ่ายสองแล้ว   ผมเลยรีบเดินเข้าไปถามหาฝ่ายบุคคล    แต่ก็พอดีมองไปเห็นพี่บัติแกออกมายืนยิ้มให้ผมอยู่ตรงล๊อบบี้นั่นเอง

         ผมเห็นแล้วก็ดีใจสุดๆก็เลยรีบเข้าไปไหว้แก   พี่บัติแกก็ยิ้มแล้วรับไหว้ผม    จากนั้นก็พาผมไปที่ห้องพักในบ้านพักพนักงานเพื่อให้ผมเก็บข้าวของ

         " งั้นเอ็งอยู่ห้องนี้นะ  ไอ้สร   อยู่กับกุ๊กรอบบ่ายอีกคน   มันชื่อ เบน น่ะ   ตอนนี้มันไปเข้ากะแล้ว   เดี๋ยวพี่จะพาไปแนะนำให้รู้จักอีกทีละกัน"  พี่บัติบอกผมแล้วก็เปิดประตูห้องพักให้ผมเข้าไปเก็บของ      ผมก็เลยเดินเข้าไปแล้วก็จัดข้าวของวางในห้อง    พี่บัติแกก็คุยถึงเรื่องงานที่จะต้องทำกันไปด้วย   โดยอธิบายรายละเอียดต่างๆอย่างคร่าวๆให้ผมฟัง

         แล้วแกก็พาผมไปลองชุด    รวมทั้งพาเดินดูสถานที่ทั้งหมด   จากนั้นก็พาผมไปแนะนำกับพี่ที่เป็นหัวหน้าของผม

         " เอ้านี่  พี่พลนะเป็นหัวหน้างานเรา  ส่วนนี่คุณบี  เป็นเจ้าของรีสอร์ทน่ะ"   ผมฟังการแนะนำของพี่บัติแล้วก็ยกมือไหว้พี่หัวหน้าทั้งสองอย่างนอบน้อมเลย   ก็หวังจะให้เค้าประทับใจผมนะ   ซึ่งก็คงได้ผลน่ะครับ

         " อืมๆ ดีมากจ้ะ   แหม  น่ารักนอบน้อมดีอย่างนี้  น่าเอ็นดูจริงๆเลย   อ้อ  เรียกว่าพี่บีก็ได้นะ  พวกเรากันเองอยู่แล้วจ้ะ"  พี่บีกล่าวแล้วก็ส่งสายตาให้ผมอย่างแปลกๆ    จนผมรู้สึกได้ว่าท่าทางแกคงไม่ได้เอ็นดูผมแบบธรรมดาแล้วมั๊ง

         หรือว่านี่แกคิดจะดูเอ็นผมกันแน่วะเนี่ย...........

         งานเข้าล่ะกู.................. T_T

                              -

                              -

         คราวนี้พี่พลเลยเดินมาแนะนำการทำงานในคาเฟ่เรสเตอรองท์ให้ผมแทน   ต่อไปจะขอเรียกว่าคาเฟ่เฉยๆละกันนะครับ  ซึ่งคาเฟ่นี้ไม่ได้หมายถึงคาเฟ่ที่มีเสี่ยมานั่งเหล่นักร้องหรอกครับ   เพราะว่าผมหมายถึงภัตตาคารของโรงแรมเท่านั้นเอง  แล้วแกก็เริ่มเดินพาผมไปรู้จักกับพนักงานทุกคน   ซึ่งทุกๆคนก็ดูจะเป็นมิตรดีมากนะครับ   แต่ยกเว้นอยู่แค่คนเดียวเท่านั้น   

         ซึ่งมันก็คือ ไอ้เบน  กุ๊กรอบบ่ายที่นอนห้องเดียวกับผมนี่แหละครับ..........

         พอมันเห็นผมมันก็ทำหน้าหมาเบื่อให้ผมเลยครับ   พอพี่เค้าแนะนำผมให้     มันก็มองผมด้วยหางตาแล้วก็ก้มหน้าก้มตาหั่นแครอทของมันต่อไปเหมือนกับว่ามันเห็นแครอทดีกว่าผมงั้นแหละ

         ทำเอาผมเริ่มเคืองเข้าให้    ว่าไอ้นี่มันยังไงวะ   แต่พี่พลเค้าก็บอกผมว่าอย่าไปใส่ใจมันเลย   ไอ้นี่มันก็เป็นอย่างนี้เอง   แต่มันไม่มีอะไรหรอก   

         หลังจากที่ได้รู้จักกับทุกคนในคาเฟ่ดีแล้ว    ผมก็เลยลองออกมาช่วยเสิร์ฟดูก่อน   ก็รู้สึกตื่นเต้นและสนุกดีนะครับ   เพื่อนร่วมงานทุกๆคนก็ดูเป็นกันเองกับผมดีจริงๆทั้งๆที่เป็นวันแรกของผมนะ     ผมเลยดีใจมาก  สงสัยอย่างนี้เราคงได้อยู่ที่นี่ยาวแน่ๆ

         อ้อ.....  ลืมไปว่าถ้าไม่มีไอ่เวรนั่น   ก็คงจะยิ่งดีกว่านี้อีกนะนี่..........

                              -

                              -

         แล้วความเซ็งก็เริ่มมาเยือนผมแล้วครับ   หลังจากที่ผมและมันเลิกงานออกมาพร้อมกัน    และมานั่งอยู่ในห้องเดียวกันแล้วตอนนี้

         ผมยังคงจัดและเก็บข้าวของๆผมให้เข้าที่อยู่    ส่วนมันก็ทำอะไรๆของมันไปเรื่อย    แต่ที่ผมสังเกตได้อย่างหนึ่งก็คือ   มันจะเสียบหูฟังเอาไว้ตลอดเวลาเลย    เหมือนกับว่ามันชอบฟังเพลงเอาซะมากๆอย่างนั้น

         และที่สำคัญที่น่าโมโหมากก็คือ   มันทำราวกับว่าผมไม่มีตัวตนอยู่กับมันในห้องนั้นกับมันเลย    ไม่แม้แต่จะหันมามองผมบ้างเลยว่า    เออ.....นี่ผมเป็นรูมเมทใหม่ของมันนะ   ไม่ใช่อากาศธาตุที่มันมองไม่เห็นสัมผัสไม่ได้ซะหน่อย

         " เอ้อ  นี่  นายอ่ะ   ชื่อ เบน ใช่ปะ"   ผมลองเริ่มบทสนทนากับมันดู   เพราะก็เซ็งๆกับอาการของมันแบบนี้   แต่มันก็แค่เหลือบหางตามามองผมนิดนึง   แล้วก็นอนเอกเขนกบนเตียงของมันไปโดยไม่ได้เอ่ยอะไร

         " แล้วนายมาทำงานอยู่นี่นานยังล่ะ"   ผมยังคงอดทนที่จะถามคำถามที่สองนะ   คราวนี้มันก็เลยหันมามองผมอีกนิดนึง

         " อืม  ก็ไม่ถึงปีหรอก   เออ  แต่เราว่านะ   นอนกันเหอะ   วันนี้นายก็เดินทางมาเหนื่อยไม่ใช่เหรอ"    หึ...   พูดได้แล้วเหรอมึง    แล้วมันก็นอนไปทันทีเลยอ่ะ    นี่ยังดีนะ   ที่มันไม่เดินไปปิดไฟเองทันที   โดยที่ผมยังจัดเก็บข้าวของไม่เสร็จและยังไม่ได้อาบน้ำเลยน่ะ

         แล้วก็ขอบใจนะ   ที่อุตส่าห์สนใจจะนึกได้ว่ากูเพิ่งเดินทางมาถึงวันนี้เนี่ย    ไอ่เวรรร......

         และตกลงว่าไอ้ที่มึงเฉยเมยเนี่ย   คือที่มึงแสดงน้ำใจต้อนรับเพื่อนร่วมห้องอย่างกูใช่มั๊ย      ช่างอบอุ่นซะจริงๆเลยนะ  สาด....ด ........  ฝากไว้ก่อนเหอะมึง

                           *************
                  

[ชัดเจนกาบ]

มาทักทายครับพี่น็อต...สบายดีนะคราบ.....

[golove2]

      เพื่อนชั่วแฟนเลว

[Goodfellas]

มาทักทายครับพี่น็อต...สบายดีนะคราบ.....

สบายดีแล้วครับ ชัด 

แล้วเราเป็นไงบ้างล่ะ  แวะมาอ่านเรื่อยๆละกันนะ  ตอนนี้กำลังเขียนตอนต่ออยู่

    เพื่อนชั่วแฟนเลว

อิอิ คุณgolove2 อย่าแปลกใจครับ  อะไรแบบนี้มีอยู่ทั่วไปในสังคมปัจจุบันนะ

ขอบคุณที่มาติดตามนะครับ

[Goodfellas]

ขยันดันแต่ไม่ขยันลงเลยนะพ่อคุณ รอยู่นะเนีย 

อิอิ ต้องค่อยๆลงเพราะเดี๋ยวไม่มีคนติดตามอ่ะครับ 

[PEENAT1972]

กรุณาระมัดระวัง น่ะ กับ นะ อีทีนะน็อต (ยังเยอะเหมือนเดิม)

บางครั้งถ้าไม่ใส่ ความหมายก็ยังคงเดิมไม่เปลี่ยนแปลงเนื้อความนะจ๊ะ

แล้วอยากจะถามว่าใช้โปรแกรมไหนพิมพ์รึ การจัดหน้ายังดูกระจาย ๆ กันอยู่

ประมาณว่า เว้นวรรคที่สอง ปัดลงมาอยู่บรรทัดใหม่ก็ได้จ้าาาาาาาาาาา.

ขอเจ๊ใช้ Notepad แล้วจัดหน้าให้ขนาดใกล้เคียงกับหน้าในทู้ แล้วพิมพ์

จะทำให้เห็นรูปแบบจริงที่เราจะเอาไปแปะ ลองดูก็ได้นะค้าาาาบ

สู้ ๆ รออ่านตอนต่อไป แต่ตอนนี้ แสดงอารมณ์ผ่านตัวหนังสือได้ดี สื่อสารกับคนอ่านได้มากขึ้น

เป็นเพราะอินกับเรื่องมากใช่ไหม จุ๊บ ๆ ๆ +1 ไปดีกว่า ฟิ้วววววววววววววววว.............

[spok1234]

พี่ น็อต ครับ

เรื่อง ใหม่ ถูก ใจ มาก ๆ เลย

อิ อิ

อยาก ไป สมัคร เสิร์ฟ มั้ง จัง

ฮ่า ๆ

[Goodfellas]

ง่า.... ใช้ Notepad พิมพ์ได้ดีเหมือนกันเลยเหรอครับ   นึกว่าพิมพ์แล้วมันจะกำหนดขอบหลังไม่ได้อ่ะ

งั้นไว้่จะลองมั่งนะครับ   ที่ผมใช้พิมพ์นี่ผมใช้ wordpad อะครับ

ส่วนที่ยังนะ เยอะเพราะว่าพอดีอันนี้ผมยังไม่ได้แก้เลยครับ  อิอิ

อยากลองเอามาลงให้อ่านเล่นกันก่อน   มีคนเรียกร้องเยอะ  งั้นแล้วจะแก้อีกทีนะครับ

ว่าแต่เจ๊ไม่ค่อยออนเอ็มเหรอครับ  มาทีไรก็ไม่เห็นนะ


อิอิ สุดท้ายนี้ขอบคุณที่ + ด้วยคร้าบ