แรงแค้นใต้เงารัก [อวสาน 17-5-54]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: แรงแค้นใต้เงารัก [อวสาน 17-5-54]  (อ่าน 371387 ครั้ง)

ออฟไลน์ KIMKUNG

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-2
มึดนี้ก็รอ

ออฟไลน์ kyoya11

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4680
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +340/-12
หมดมุก -*-
รีบนต่อมืด....เราต่ออะไรดีเนี่ย
ก่อนดึกก็รอ.. -*-

ออฟไลน์ KIMKUNG

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-2
จานอนแล้ว  เราก็..............รอ

ออฟไลน์ engrish

  • "LolliPoP"
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 823
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +50/-1
งั้นเราคงต้องนอน รอเลยแล้วกัน

koollook

  • บุคคลทั่วไป
ฮ่าๆ
เราอ่านหนังสือรอ (ตอนดึก) ^^
ปล. มาต่อเร็วๆนะคับๆๆๆ

ออฟไลน์ kyoya11

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4680
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +340/-12
บ่ายนี้ก็รอ...(กลับมาจุดเดิม - -)

koollook

  • บุคคลทั่วไป
รอต่อปายยย T T
(เค้าลืมเราแล้วมั้งงงงง)..

ออฟไลน์ kyoya11

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4680
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +340/-12
รอต่อปายยย T T
(เค้าลืมเราแล้วมั้งงงงง)..

ไม่หรอกๆเขาไม่ลืมเราหรอก เขาอาจจะแค่ยุ่งมากกกกกกก
แต่คนอ่านก็คอยรอเสมอเนอะ เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งเสมอเหมือนกัน อิอิ
แต่เหมือนคนอ่านจะว่าง เลยต่อขบวนรอเป็นแถว 55+

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
รออีกคนน
รอคอยยมานานแสนนาน~ 55

keekeekub

  • บุคคลทั่วไป
Re: [นิยาย]แรงแค้นใต้เงารัก
«ตอบ #429 เมื่อ11-02-2011 20:09:16 »

รอ ร้อ รอ :z3:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: [นิยาย]แรงแค้นใต้เงารัก
« ตอบ #429 เมื่อ: 11-02-2011 20:09:16 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ BExBOY

  • กัญชาเป็นยาเสพติด โปรอ่านฉลากก่อนสูบ
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 425
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-0
 :z3: :z3: :z3:

อือๆๆ รออยู่เน้อค่ะ

ออฟไลน์ KIMKUNG

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-2
วันนนี้  เราก็มา นอนนนนนนนนรอเบาๆ

ออฟไลน์ ณ ที่เดิม™

  • มากกว่าชีวิต...
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1699
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +72/-0
รอ แล้ว รอ เล่า  :call:

ออฟไลน์ askmes

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 183
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-2
รอ ร่อ ร้อ ร๊อ ร๋อ รอๆๆๆ

มาเร็วๆน๊า

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
รอกันทะลุไปหลายหน้า อิอิ
คุณบอยจะช่วยเห็นใจคนรอหน่อยมั้ยคะ อิอิ

ออฟไลน์ ♥lvl♀‘O’Deal2♥

  • หานิยายถูกใจยากจัง!
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2665
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +176/-4
กำลังสุดในนิยาย โดนตัดฉับตอน 13

และฮาคอมเม้นต์ไปพลาง ๆ ๆ

อิอิ...คุณบอยมีคนรอเยอะแยะเชียว

(( เราก็ 1 ในนั้น ))

ออฟไลน์ KIMKUNG

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-2
 เง้อมันค้าง  มั่กๆๆ อ่า่

oattie

  • บุคคลทั่วไป
ค้างอย่างแรง    :call:

Bboyseries

  • บุคคลทั่วไป
กำลังปั่นต้นฉบับอยู่ครับ ไม่เกินเที่ยงคืนเดี๋ยวอัพให้ครับ

ออฟไลน์ KIMKUNG

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-2
จิ้มก้นคนเขียน  เขียนได้หนุกมากมายเลยครับกด like 1  ที

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ engrish

  • "LolliPoP"
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 823
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +50/-1
เม้นรอเบาเบาจ้า
ความหวังเรามาแล้ว
เที่ยงคืนใช่มั้ย
ถ่างตารอเลย

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
เม้นรอเบาเบาจ้า
ความหวังเรามาแล้ว
เที่ยงคืนใช่มั้ย
ถ่างตารอเลย
ถึงกับถ่างตารอกันเลยทีเดียวว อิอิ
ว่าแต่ฝากจิ้มไว้ก่อนนะคะ พรุ่งนี้เช้าจะมาอ่านค่า

ออฟไลน์ kyoya11

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4680
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +340/-12
เที่ยงคืน!!!!!!
เรารอได้ 55+
กำลังสุดในนิยาย โดนตัดฉับตอน 13
และฮาคอมเม้นต์ไปพลาง ๆ ๆ
อิอิ...คุณบอยมีคนรอเยอะแยะเชียว
(( เราก็ 1 ในนั้น ))

มาร่วมด้วยช่วยกันรอเถอะนะ^^

Bboyseries

  • บุคคลทั่วไป
ภายใต้แสงจันทร์สลัว เนื้อกายส่วนล่างของอิทธิที่โผล่พ้นออกมาอวดสายตาทำอาทิตย์เผลอมองพินิจ นึกแปลกใจที่อารมณ์ดิบในกายเกิดปั่นป่วนจนเผลอใช้มือสัมผัสลูบไล้
“เชี่ย! ทำอะไรวะ” อิทธิสะดุ้งตัวเย็นเมื่อรู้สึกได้ว่ามือนุ่มๆ ของอาทิตย์จับคลึงที่บั้นท้ายของตน เด็กหนุ่มพยายามหงายร่างเพื่อหลีกหนีการโดนลวนลามอันน่าขนลุกนี้ แต่ทำยังไงก็ไม่เป็นผลเมื่อร่างทั้งร่างโดนโถมทับเอาไว้จากร่างหนาของเจ้าของเจ้าของมือ
“จะดีดดิ้นทำไมนายอิทธิ นึกกลัวขึ้นมาแล้วหรือไง อวดเก่งกับฉันต่อสิ “
อาทิตย์เอ่ยว่าพลางใช้ร่างแข็งแรงของตนโถมทับลงบนร่างของอิทธิ ซึ่งบัดนี้กำลังนอนซบหน้าพื้นหญ้า แต่ก็ยังไม่วายสิ้นฤทธิ์ด้วยการพยามดิ้นดั่งต้องการเป็นอิสระ
“จะทำอะไรผมปล่อยผมนะคุณอาทิตย์” เสียงร้องบอกที่ได้ยินจากฝ่ายนั้นทำชายหนุ่มนึกอยากที่จะเอาชนะอาการต่อต้านยิ่งขึ้น
“จะทำให้นายหลาบจำไงว่าอย่ามาอวดดีกับฉัน”
อาทิตย์เอ่ยบอกพลางเตรียมที่จะถอดกางเกงของตัวเองบ้าง คืนนี้เป็นไงเป็นกัน ความยโสของอิทธิช่างยั่วอารมณ์ร้อนในกายให้ทำงานได้ดียิ่งนัก น่าแปลกที่กับคนๆ นี้ชายหนุ่มอยากจะปราบพยศเจ้าตัวด้วยการยัดเยียดความเป็นชายให้แทนการใช้กำลังข่มเหงในด้านอื่น จะว่าไปหากคืนนี้เขาทำสำเร็จอิทธิก็ถือได้ว่าเป็นคนแรกที่ได้รับสัมผัสนี้จากเขา
อิทธิรับรู้ได้ถึงแรงกดทับร่างกายได้ผ่อนคลายลงไปจนสามารถขยับร่างได้ถนัดจึงออกแรงดิ้นเฮือกสุดท้ายจนเกือบจะพลิกกายได้สำเร็จติดที่ว่าอาทิตย์รับรู้ซะก่อนร่างทั้งร่างจึงโดนกดทับในลักษณะนอนหันหลังดังเดิม เด็กหนุ่มขนลุกขันอีกครั้งเมื่อรับรู้ได้ว่ามีเนื้อกายแข็งแรงของคนกดทับร่างกำลังป้วนเปี้ยนอยู่บริเวณร่างกายส่วนท้ายของตนเอง
“ไอ้อาทิตย์ ปล่อยกูนะโว้ย มึงจะทำอะไรกู”
เพราะความกลัวและตกใจที่สถานการณ์กลายเป็นเช่นนี้ทำเด็กหนุ่มหลุดคำพูดหยาบคายออกมา อาทิตย์ยิ้มเยาะให้กับคำพูดที่ได้ยิน ยิ่งอิทธิกลัวชายหนุ่มก็ยิ่งได้ใจ สองมือจับล็อคแขนฝ่ายนั้นกดแนบพื้นหญ้าเอาไว้เมื่อเห็นเจ้าตัวพยามรั้งเส้นหญ้าเพื่อตะกายร่างกายหนี
“คืนนี้นายหนีฉันไม่พ้นหรอกอิทธิ เป็นเมียฉันสักคืนนายคงไม่สึกหรอหรอกอย่าดิ้นให้มันเหนื่อยเลย” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาเยาะๆ ใช้หน้าขาเปล่าเปลือยของตัวเองกดทับหน้าขาของคนนอนแนบพื้นดั่งต้องกาตรึงไม่ให้เจ้าตัวขยับหนี ก่อนใช้เนื้อกายแข็งแรงสมชายชาตรีถูไถบริเวณร่องกลีบของบั้นท้าย
“ไอ้อาทิตย์ไอ้นรกปล่อยกูนะโว้ย” อิทธิหลุดหยาบคายหนักขึ้นเพราะรู้สึกว่ามีหยดน้ำลื่นเหนียวที่ซึมออกมาจากปลายเนื้อกายของคนถูไถร่าง
 อิทธิดิ้นหนักปากก็ร้องบอกให้อาทิตย์หยุดการกระทำ แต่ใช่ว่าจะเป็นผล เพราะยิ่งดิ้น อาทิตย์ก็ดูคล้ายจะไม่ใส่ใจ
“อย่าขัดขืนฉันเลยอิทธิ มันไม่สำเร็จหรอก” อาทิตย์เอ่ยบอกเสียงสั่นเมื่อรู้สึกทั้งเสียวซ่านและตื่นเต้นไปพร้อมๆ กันในสิ่งที่ตนกำลังจะทำ จากอารมณ์นั่นทำให้ชายหนุ่มถึงกับเก็บกั้นหยดน้ำแห่งความสยิวไม่ได้ จึงปล่อยให้มันซึมไหลออกจากส่วนปลายของท่อนเนื้อชายซึ่งบัดนี้กำลังพยายามชำแรกมันให้ผ่านเข้าไปในร่างกายของคนที่นอนดิ้นอยู่เบื้องล่าง
อิทธิดิ้นหนักเข้าก็เกิดอาการเหนื่อยสิ้นฤทธิ์ นอนราบหายใจหอบ น้ำตาเด็กหนุ่มซึมขอบตาเมื่อรู้สึกท่อนเนื้อแข็งแรงของอาทิตย์กำลังแทรกผ่านเข้ามาในร่างกายตน
“โอ้ยย!” หนุ่มน้อยร้องลั่นเมื่อรู้สึกว่าท่อนเนื้อนั่นถูกเจ้าของออกแรงดันเพิ่มขึ้นจนเชื่อว่าผลุบหายเข้ามาได้แล้วเกือบครึ่ง
“ผะ ผมเจ็บ ปล่อยผมคุณอาทิตย์” หยดน้ำตาไหลพรากออกมาเมื่อรู้สึกเจ็บปวดร่างกายส่วนนั้นจนเกินจะทานทน เด็กหนุ่มเอ่ยเอ่ยอ้อนวอนให้คนข่มเหงหยุดการกระทำที่คล้ายจะใช้ความเป็นชายฉีกบั้นท้ายเขาให้แยกออกจากกัน
“อาว์ อิทธิ เป็นของฉันเถอะนะ ฉันหยุดไม่ได้แล้ว” อาทิตย์ไม่ฟังคำอ้อนของหนุ่มน้อยที่กำลังสะอื้นเจ็บ ด้วยเพราะความสุขสยิวตอนแทรกเนื้อกายของตนลงไปในร่างกายฝ่ายนั้นจนเกือบครึ่งท่อน ช่องทางนั่นบีบรัดเนื้อกายชายหนุ่มซะจนอยากจะร้องระบายความซ่านเสียว ชายหนุ่มค่อยขยับเนื้อกายให้ลึกลงไปอีกในตอนที่คนนอนข้างร่างหมดฤทธิ์ดิ้น
“อะ โอ้ย ผะผมเจ็บ” อิทธิหลุดปากร้องอีกในตอนที่โดนชำแรกร่างกายจนสุดท่อนลำของคนกระทำ เด็กหนุ่มผวาเฮือกคิดจะขยับหนีใหม่เมื่อตอนฝ่ายนั้นเริ่มขยับร่างกายเป็นจังหวะเข้าออก
“เดี๋ยวนายก็สุขอิทธิ นายอย่าดิ้นเลยนะ อยู่เฉยๆ ฉันจะทำให้นายสุขไปกับฉันนะ” อาทิตย์บอกใหม่เสียงกระเส่าพลางโยกกายเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ยิ้มออกมาหน่อยๆ เมื่อเห็นคนที่รองรับเนื้อกายตนค่อยคลายอาการต่อต้าน จึงค่อยๆ ปล่อยแขนทั้งสองข้างเจ้าตัวออก แล้วเลื่อนมาจัดการถอดเสื้อทั้งของตนและของฝ่ายนั้นออกจากร่างกายเพราะต้องกายให้เนื้อกายแนบชิดเนื้อกายอย่างไม่มีอะไรมาคั่นกลาง
อิทธิยอมสิ้นฤทธิ์ในตอนที่ถูกอาทิตย์โน้มกายลงมาใช้ปลายลิ้นโลมเลียแผ่นหลัง ในขณะเจ้าตัวยังคงโยกกายอยู่ เด็กหนุ่มไม่อาจปฏิเสธอารมณ์สยิวที่อาทิตย์ปรนเปรอให้ แต่จะให้แสดงออกมาก็ดูจะไร้ทิฐิจึงได้แต่หลับตาจิกปลายนิ้วไว้กับพื้นหญ้าพร้อมเม้มริมฝีปากข่มเสียงครางไม่ให้เล็ดลอดออกมาได้
อาทิตย์ใช้ปลายลิ้นโลมเลียแผ่นหลังของหนุ่มน้อยที่กำลังตกเป็นของตนจนพอใจ นึกถึงรสหวานจากปลายลิ้นเจ้าตัวขึ้นมาจึงยอมถอนเนื้อกายของตัวเองออกมาจากร่างนั้นก่อนแล้วจับให้ร่างทั้งร่างพลิกกายมาเผชิญหน้า ระวังตัวอยู่แล้วว่าจะโดนขัดขืนจึงรีบรวบแขนอิทธิเอาไว้เช่นเคยตอนได้หันหน้าเผชิญกันแล้ว เร็วเท่าใจต้องการ ชายหนุ่มโน้มใบหน้าลงไปใช้ปากประกบปิดกับริมฝีปากหนุ่มน้อยเอาไว้แล้วจัดการบดขยี้จูบอย่างดูดดื่มจนคนโดนจูบอ่อนระทวยจึงยอมปล่อยมือเพื่อใช้มันมาช่วยจัดการชำแรกเนื้อกายตนเข้าไปในร่างคนอ่อนระทวยอีกหน ซึ่งคราวนี้ได้ผ่านเข้าไปง่ายดายกว่าคราวแรก
“อาว์ อิทธิ ฉันมีความสุขจัง” ชายหนุ่มถอนปากออกมาร้องเพื่อระบายอาการเสียวซ่านตอนที่ท่อนลำตนผ่านเข้าไปในร่างกายที่รัดแน่นของอิทธิได้สำเร็จอีกครั้ง ชายหนุ่มโยกร่างกายตามอารมณ์เสียวสยิวที่ไม่อาจหยุดได้เลยตอนนี้ พอๆ กับอิทธิที่ไม่อาจต่อต้านความรู้สึกสุขล้นที่ทั้งชีวิตไม่เคยได้รับ แต่กระนั้นเด็กหนุ่มก็ยังคงไว้ซึ่งทิฐิด้วยการไม่เล็ดลอดเสียงครางออกมา
อาทิตย์พอจะรู้ว่าอิทธิเองคงกำลังสุขเสียวไม่ต่างจากตนจึงไม่มีอาการต่อต้านทางร่างกายออกมาอีก แต่ดูเอาเถอะ อารมณ์กะเจิดกระเจิงขนาดนี้อิทธิก็ยังคงยโสได้อยู่เช่นเดิม โดยไม่แสดงอาการตอบสนองความสยิวให้ได้เห็น จะทนนิ่งเฉยได้สักกี่น้ำนายอิทธิ ชายหนุ่มแอบคิดในใจเมื่อคิดจะทำให้คนแบบอิทธิส่งเสียงครางกระเส่าให้ตนได้ยิน
“อะโอ้ย!” อิทธิเผลอร้องออกมาตอนที่รับรู้ได้ว่าอาทิตย์ดันเนื้อกายเข้ามากดนิ่งในร่างกายจนสุดลำแล้วเร่งจังหวะการโยกร่างกายเข้าออกแรงขึ้นดั่งต้องการยั่วยุให้ตนเสียวซ่านให้ได้ เด็กหนุ่มลืมตามองใบหน้าเจ้าตัวที่อยู่ภายใต้แสงสลัวของดวงจันทร์ ใบหน้าหล่อนั่นยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งให้ ก่อนจะกระทำเช่นเดิมอีก
“อย่ากะแกล้งผมคุณอาทิตย์ อะโอ้ยย” เด็กหนุ่มเผลอหลุดปากร้องออกไปในที่สุดเมื่อรู้สึกเกินจะทนกับสิ่งที่อาทิตย์กำลังกระทำ ยอมรับโดยดีว่าตอนนี้อาการเจ็บปวดเนื้อกายได้หายไปแล้วเป็นปลิดทิ้ง ที่เป็นอยู่ตอนนี้คือสุขสยิวจนท่อนกายความเป็นชายตื่นตัวขึ้น
อาทิตย์มองภาพอิทธิขณะกำลังหลับตาพร้อมรับความเป็นชายจากตนก็รู้สึกพอใจยิ่ง ชายหนุ่มนึกหลงในใบหน้าคมคายของหนุ่มน้อยนั่นตอนโดนแสงจันทร์ที่ไม่จ้านักสาดส่อง จากอารมณ์นั้นจึงโน้มกายลงไปจัดการบดขยี้ริมฝีปากเพื่อแลกปลายลิ้นกับเจ้าตัวอีกครั้ง รู้สึกสุขในใจเมื่อโดนตอบรับกลับมา
“นายก็กำลังมีความสุขใช่มั้ยอิทธิ ปล่อยมันเต็มที่เลยนะ อย่าต่อต้านฉันเลย ฉันชอบนาย” ชายหนุ่มถอนปากออกมาเผลอเอ่ยออกไปอย่างลืมตัว ตอนนั้นอิทธิตกใจกับสิ่งที่ได้ยินนิดๆ แต่ไม่มีเวลาทักท้วงเมื่อคนพูดกระหน่ำเร่งจังหวะการโยกกายลงจนต้องเผลอครางออกมาแทนการท้วงติง
“อิทธิ ฉันไม่ไหวแล้ว เป็นของฉันนะ อะโอ้ย” อาทิตย์เอ่ยเสียงสั่นพร่าพลางร้องครางลั่นในนาทีที่ได้ปล่อยเขื่อนรักลงไปในร่างกายของหนุ่มน้อยในอ้อมกอด
“อะ โอ้ย!” ในไม่กี่วินาทีต่อมาชายหนุ่มก็ได้ยินเสียงร้องครางของคนที่นอนอยู่เบื้อล่าง ก่อนจะสะดุ้งหน่อยๆ เมื่อรู้สึกมีน้ำอุ่นๆ พุ่งใส่หน้าท้องของตน ยิ้มออกมานิดๆ เมื่อเห็นว่าเป็นน้ำที่ระบายออกมาจากท่อนกายของอิทธิ ชายหนุ่มรู้สึกภูมิใจที่ลีลารักของตนสามารถทำให้อีกฝ่ายถึงจุดสุดเสียวได้โดยไม่ได้แตะต้องเนื้อกายส่วนนั้นเลย
“เสร็จฉันจนได้นะนายอิทธิ” เมื่ออารมณ์สุขได้จบลง สองคนจึงกลับมาจ้องหน้ากันอีกครั้ง อิทธิรู้สึกทั้งโกรธทั้งอายที่ยอมเผลอตัวเผลอใจไปกับอาทิตย์ เด็กหนุ่มพยายามจะผลักร่างเปลือยเปล่าฝ่ายนั้นออกจากกายตน
“นายเป็นเมียฉันแล้วนะ อย่ามาทำรังเกียจกันหน่อยเลย” อาทิตย์บอกออกมาดุๆ เมื่อนึกไม่พอใจอาการขัดขืนของอิทธิ
“อย่ามาปากเสียนะ ไอ้…” อิทธิหลุดว่าออกไปเมื่อรู้สึกรักศักดิ์ศรีขึ้นมาตอนอารมณ์ไม่ได้กระเจิดกระเจิง เด็กหนุ่มกำลังจะด่าว่าคนเรียกตนว่าเมีย แต่เสียงนั่นกลับหายเข้าไปในลำคอเมื่อโดนคนเรียกก้มลงปิดปากเอาไว้ด้วยริมฝีปาก
“โอ้ย!” อาทิตย์ถอนปากออกมาจากปากอิทธิร้องลั่นเมื่อรู้สึกว่าปลายลิ้นตัวเองโดนขบกัด ดีที่ถอนปากออกมาทัน ไม่อยากนั้นไม่อยากจะคิดเลยว่าตนจะกลายเป็นคนพิการลิ้น
“เก่งไม่เลิกใช่มั้ย!” ด้วยอารมณ์โกรธจึงผละร่างออกมาจากร่างคนเก่ง ก่อนจะเผลอตัวยกมือขึ้นฟาดใบหน้าฝ่ายนั้นจนหน้าหัน
อิทธิข่มเสียงร้องเอาไว้ทั้งๆ รู้สึกเจ็บแสบใบหน้า
“นายบังคับฉันเองนะ” อาทิตย์แม้จะรู้สึกสะเทือนใจกับภาพใบหน้าหันสะบัดของเหยื่อฝ่ามือตนอยู่บ้าง แต่เพราะยังเคืองที่ตนหวิดลิ้นขาดจึงไม่ยอมแสดงท่าทีสำนึกผิดออกมา
อิทธิหันหน้ามามองคนที่เพิ่งบอกชอบตนแต่ทำร้ายตนช้าๆ ความรู้สึกทั้งโกรธ ทั้งเกลียด ทั้งน้อยใจ วิ่งพล่านในจิตใจจนต้องรีบลงขึ้นผลักร่างคนๆ นั้นให้ห่างออกจากตัวแล้วรีบคว้าเอาเสื้อผ้าของตนมาสวมใส่ลวกๆ วิ่งหายไป
“อิทธิ” อาทิตย์ร้องตามคนวิ่งหนีอย่างตกใจ จัดการฉวยหยิบเสื้อผ้าตัวเองมาสวมใส่เช่นกันแล้ววิ่งตามไป
อิทธิวิ่งปาดน้ำตาไปอย่างไม่หันหลังกลับทั้งๆ ที่ได้ยินเสียงร้องเรียกตามจากอาทิตย์ไม่หยุด พอกันทีกับการใช้ชีวิตอยู่ในไร่แห่งนี้ ศักดิ์ศรีของวัยหนุ่มถูกย่ำยีเสียจนป่นปี้เช่นนี้ ขอไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ใหม่เสียยังดีกว่า
หนุ่มน้อยวิ่งลัดเลาะมาจนถึงหน้าเรือน จึงหยุดชะงักเท้าเอาไว้มองสำรวจร่างกายตน คิดว่าหากเข้าไปแบบนี้มารดาเห็นคงต้องตกใจเป็นแน่ แต่เสียงร้องเรียกและเสียงฝีเท้าที่ตามหลังมาก็ทำให้ผวาได้เช่นกัน นาทีนี้ ตอนนี้ อาทิตย์เป็นดั่งผีห่าซาตานที่ไม่อยากจะเข้าใกล้นัก
หนุ่มน้อยลังเลว่าจะเอายังไงดี นาทีนั้นอาทิตย์ก็ตามมาถึงร่างพอดี
“หยุดทำไมล่ะ เข้าไปหาแม่นางสิ บอกท่านด้วยนะว่านายมีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้ว” อาทิตย์เอ่ยว่าเยาะๆ อีก เด็กหนุ่มยกมือขึ้นเตรียมจะชก เพราะนึกเกลียดเหลือเกินกับท่าทีเป็นต่อของอาทิตย์
“ต่อยฉันแม้แต่ครั้งเดียวฉันจะจับปล้ำซะหน้าเรือนนี่แหละ ถ้าคิดว่าฉันไม่กล้าก็เอาเลย” อาทิตย์เอ่ยว่าขัดจังหวะ
“คุณมันก็ดีแต่ข่มเหงคนอื่นน่ะแหละคุณอาทิตย์ ผมเชื่อแล้วล่ะว่าเลือดแม่คุณมันช่างข้นนัก” อิทธิเอ่ยว่าตอนลดมือลง
“บอกแล้วไงว่าอย่าลามปามถึงแม่ฉัน” อาทิตย์บอกเสียงดุ
“ไม่ต้องห่วงหรอก นี่เป็นคืนสุดท้ายที่คุณจะได้ยินผมเอ่ยถึงแม่ของคุณ” อิทธิมองตาท้าทาย
“หมายความว่ายัง”
“ผมจะพาแม่นางออกไปจากที่นี่ ออกไปจากความร้ายกาจของคุณกับแม่ของคุณไง ฝากคาบข่าวเรื่องนี้ไปบอกแม่ของคุณด้วยนะว่าในที่สุดเขาก็จะได้ไม่มีร่างของผมกับแม่นางต้องอยู่ให้รกตาอีก” อิทธิเอ่ยบอก ถึงตอนนี้อดน้ำตารื้นไม่ได้ เมื่อคิดว่าจะต้องจากไร่ที่ตนอยู่มาตั้งแต่เด็กไปจริงๆ
“ไม่ได้นะ ฉันไม่ยอมให้นายไปไหนทั้งนั้น” อาทิตย์เอ่ยว่าอย่างรู้สึกใจหาย อิทธิจะหายหน้าหายตาไปจากเขาไม่ได้ เด็กนี่ทำให้เขาหลงใหลในรสรักเข้าเสียขนาดนี้ ไม่มีทางซะล่ะที่จะยอมปล่อยให้เจ้าตัวหายหน้าไป พูดกับฉันดีๆ สิอิทธิ นายจะร้ายใส่ฉันไปเพื่ออะไร หากนายเอ่ยกับฉันดีๆ มีเหรอฉันจะตวาดตะคอกนาย ชายหนุ่มเอ่ยคิดในใจเมื่ออยากแสดงความรู้สึกแท้ๆ ออกมาแต่ติดที่อีกฝั่งมักแสดงท่าทีต่อต้านจนไม่กล้าเผยความรู้สึก
“ถ้าผมจะไปใครหน้าไหนก็อย่ามาห้าม” อิทธิเอ่ยขึ้นดั่งต้องการเอาจริง ตัดสินเดินหายเข้าไปในเรือนโดยไม่สนใจว่ามารดาตนจะตกใจหรือไม่ อาทิตย์ชะงักเท้าเมื่อไม่อาจตามเข้าไปได้เพราะรู้สึกละอายใจต่อแม่นางกับสิ่งที่ตนทำกับลูกชายคนเดียวของเจ้าตัว ไว้พรุ่งนี้เถอะนะ หากเรื่องมันกระจ่างขึ้นมาแล้วเขาค่อยมาอธิบายเหตุและผลให้ฟัง และพร้อมจะรับผิดชอบทุกสิ่งอย่างหากว่าสองแม่ลูกนี้จะเรียกร้อง เว้นเสียจากการขอไปจากไร่นี้ คำร้องขอนี้เป็นไงก็เป็นกัน ถ้าเข้าจะยืนยันว่าไม่ให้ไป แต่หากจะไป บ้านหลังโตของบิดาที่กรุงเทพฯ ก็พร้อมที่จะเปิดประตูต้อนรับ!

Bboyseries

  • บุคคลทั่วไป
อิทธิแปลกใจที่ไม่เห็นมารดาตนอยู่ที่เรือน ฝ่ายนั้นคงออกไปตามตัวเขาแน่ๆ ใจหนึ่งก็นึกเป็นห่วง แต่ใจหนึ่งคิดว่าก็ดีเหมือนกันที่ตนจะได้ชำระร่างกายที่เปื้อนเปรอะคราบรักที่อาทิตย์ฝากฝั่งไว้ให้สิ้นราคี
อาการปวดหนึบบั้นท้ายเริ่มสำแดงออกมาในตอนที่พาตัวเองมาถึงที่อาบน้ำ เด็กหนุ่มหลับตาสลัดภาพที่ตนกับอาทิตย์กระทำสิ่งน่าอายภายใต้แสงจันทร์ริมคลองท้ายไร้ทิ้ง คิดว่าเมื่อแม่นางกลับมาจะขอร้องให้เจ้าตัวออกจากไร่นี้ไปพร้อมกับตนในระยะเวลาที่เร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งจะดี เรื่องที่ผ่านมาเมื่อครู่ แม้ไม่มีใครรู้ใครเห็นแต่เขาเองก็หลอกตัวเองไม่ได้ว่ามันเกิดแล้ว จากนี้ต่อไปจะมองหน้าใครๆ ในไร่นี้ได้อย่างไร เมื่อศักดิ์ศรีของร่างกายได้สูญเสียไปให้กับหลานชายเจ้าของไร่
น้ำในขันถูกราดลงบนร่างกาย ขันแล้วขันเล่าอย่างเลื่อนลอย ก่อนที่คนตักราดจะตกใจสุดขีดเมื่อมองที่พื้นแล้วเห็นสายน้ำที่ไหลนองอยู่เต็มไปด้วยสีแดงจางๆ อิทธิรีบสำรวจร่างกายตนเอง มองดูแผลจากรอยถลอกตอนจักรยานล้ม ก็ไม่เห็นเลือดซึมเท่าไหร่ แล้วสีแดงคล้ายเลือดนี้มันมาจากไหน หรือว่า?
 หนุ่มน้อยทรุดนั่งลงอย่างตกใจเมื่อรับรู้แล้วว่าสีแดงจางๆ ที่เจืออยู่กับสายน้ำนั่นคือบางส่วนจากเลือดในกายในส่วนที่โดนชำแรกจนฉีกขาด
“แม่นาง อิทขอโทษ อิทขอโทษ” เด็กหนุ่มร้องไห้ออกมาเพราะนึกละอายใจต่อผู้เป็นมารดาที่ตนไม่อาจรักษาศักดิ์ศรีความเป็นหนุ่มเอาไว้ได้ หากเรื่องนี้ถึงหูใครๆ แล้วมารดาของเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนที่บุตรชายคนเดียวโดนข่มเหงเช่นนี้

******************************************************************

   ที่เรือนหลังใหญ่ อาทิตย์ปัดเนื้อปัดตัวให้แลดูเป็นปกติที่สุดก่อนจะก้าวขึ้นเรือนไป เพียงแค่เยี่ยมหน้าโผล่เข้าไปก็ต้องตกใจที่เห็นป้าของตนกำลังกอดปลอบน้องชาย และข้างๆ มีแม่นางนั่งรวมอยู่ด้วย รวมถึงสาวใช้คนอื่นๆ แต่ไร้ซึ่งร่างมารดาของตน
   “เกิดอะไรขึ้นหรือครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถามออกไป เรียกสายทุกๆ คนได้เป็นอย่างดี
“ตาอาทีโดนลอบทำร้าย แล้วนี่เราไปไหนมา” จันทร์จวงเอ่ยตอบหลานชายแล้วเอ่ยถาม อาทิตย์อดไม่ได้ที่จะหันมองสบตาของแม่นางเมื่อนึกถึงเรื่องที่ตนเพิ่งกระทำผ่านมาเมื่อครู่กับอิทธิ
   “แล้วอิทธิล่ะคะคุณอาทิตย์” แม่นางเอ่ยถามขึ้น อาทีได้บอกนางแล้วว่าอาทิตย์เป็นคนพาบุตรชายตนไป ตอนแรกก็อดห่วงอยู่ แต่ตอนหลังก็เบาใจเพราะคิดว่าคนๆ นี้คงไม่ร้ายใส่บุตรชายตนอย่างไร้เหตุผลนัก
“กะ กลับไปที่เรือนแล้วครับ” ชายหนุ่มเอ่ยตอบอย่างตะกุกตะกัก จันทร์จวงสังเกตเห็นจึงถามใหม่
“แล้วทำไมต้องตะกุกตะกักล่ะตาอาทิตย์ พาอิทธิไปทำอะไรมาหรือ”
“ปะเปล่านี่ครับ ไม่ได้ทำอะไร” ชายหนุ่มตะกุกตะกักอีกก่อนจะเฉถามเรื่องที่น้องชายตนโดนลอบทำร้าย
“แกไปโดนใครทำอะไรมาเหรออาที”
“ผมไม่รู้ รู้แต่ว่ามันทำอย่างกะจะฆ่าผม” อาทีตอบ นึกถึงนาทีเฉียดตายแล้วขวัญเสีย หนุ่มน้อยมองสำรวจร่างกายพี่ชาย แปลกใจที่เห็นเจ้าตัวมอซอจึงถาม
“พี่กะไอ้อิทต่อยกันมาเหรอ ทำไมสภาพถึงได้เป็นแบบนี้”
“ตายจริง อิท” แม่นางเผลอหลุดปากครางออกมาเมื่อคิดตามคำพูดอาที
“ดิฉันขอไปดูเจ้าอิทก่อนนะคะ” นางเอ่ยปากบอกเจ้าของไร่แล้วรีบรุดลงเรือนไป อาทิตย์รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา แต่ก็พยายามตีสีหน้าเรียบนิ่งตอบน้องชาย
“เปล่า”
“เปล่าแล้วพาเพื่อนผมไปไหนมา” อาทีถามใหม่สองพี่น้องจึงโต้ตอบกัน
“ไม่เกี่ยวกับนาย”
“ทำไมจะไม่เกี่ยว ในเมื่อไอ้อิทเป็นเพื่อนผม”
“ก็แค่เพื่อน”
“หมายความว่าไงก็แค่เพื่อน”
“เปล๊า!”
“พอๆ อย่ามาต่อปากต่อคำต่อหน้าป้า อาทิตย์ไปอาบน้ำอาบท่าไป อาทีก็เหมือนกัน เตรียมเข้านอนกันได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกทีเรื่องที่เราโดนลอบทำร้าย ป้าจะให้คนในไร่ลองสืบดู ส่วนเรื่องแม่นางกับอิทธิป้าจะเจรจากับแม่เราให้ว่าอย่าไปราวีอะไรพวกเขาสองคนอีก ถ้ามันจำเป็นแม่จะให้แม่นางย้ายมาอยู่ในเรือนเพื่อดูแลป้าแทน รวมทั้งอิทธิด้วย พวกเขาสองคนอยู่ใกล้ๆ ป้า แม่เราคงไม่กล้าราวีอะไรนักหรอก” จันทร์เอ่ยขัดจังหวะการโต้เถียงของสองพี่น้อง ก่อนจะให้สาวใช้พาพยุงไปยังห้องพัก
“ตะกี้ป้าจันทร์บอกนายโดนลอบทำร้ายมา นายไปมีศัตรูที่ไหนอาที” อาทิตย์เอ่ยถามน้องชายตอนอยู่สองต่อสอง
“ก็คงเป็นคนในไร่นี้แหละ เพราะคนนอกคงเข้ามาที่ไร่นี้ไม่ได้ตอนค่ำมืดขนาดนี้” อาทีเอ่ยตอบ
“แล้วแม่รู้เรื่องนี้หรือยัง”
“คิดว่าเขาจะสนใจผมเหรอ”
“บอกท่านหรือยังล่ะ”
“ไม่จำเป็น”
“ก็ชอบคิดแบบนี้ไง แล้วก็มานั่งน้อยอกน้อยใจเองว่าแม่ไม่รัก”
“ช่างมันเถอะ นั่นมันปัญหาของผม พี่อาทิตย์ตอบผมมาดีกว่าว่าพี่พาไอ้อิทไปไหน และไปทำอะไรมัน”
“ปัญหาของแกแกยังไม่อยากให้ฉันยุ่ง แล้วเรื่องที่ฉันจะพาอิทธิไปทำอะไรที่ไหนฉันก็ไม่จำเป็นจะต้องบอกแก”
อาทิตย์ตอบน้องชายเสร็จก็ผละไปยังห้องพักตัวเองเพื่อชำระร่างกาย เตรียมเข้านอน

******************************************************************

ตอนกลับถึงเรือน แม่นางรุดเข้าไปยังห้องของบุตรชายเพื่อดูอาการเพราะหลงคิดไปว่าเจ้าตัวคงมีเรื่องชกต่อยกับอาทิตย์จริงๆ ภาพแรกที่เห็นแสงไฟในห้องสว่างทำนางตกใจ ภาพนั่นคือร่างบุตรชายกำลังนอนขดตัวภายใต้ผ้าห่มใบหน้าซีดเซียว
“อิทเป็นอะไรลูก” คนเป็นแม่ผวาไปจับร่างบุตรชายตกใจเมื่อเห็นเนื้อกายนั่นร้อนมือ
“แม่อิทหนาว อิทหนาว” อิทธิส่งเสียงครางบอกมารดา ขดตัวแน่นขึ้นเมื่อรู้สึกหนาวเหน็บขึ้นมา เด็กหนุ่มเกิดอาการครั่นเนื้อครั่นตัวตั้งแต่ตอนชำระร่างกายเสร็จกระทั่งเปลี่ยนเสื้อผ้าคิดจะนั่งรอมารดากลับมา แต่แล้วก็รู้สึกเมื่อยเนื้อกาย พร้อมกับอาการหนาวสะท้านจากภายในจนต้องรีบพาตัวเองไปนอนขดตัวในผ้าห่มเพื่อบรรเทาอาการ แต่กลับไม่ได้ผลเพราะดูท่าพิษไข้จะเล่นงานจะลุกไม่ไหว
“โธ่อิท แม่อยู่นี่ลูกแม่อยู่นี่ เดี๋ยวแม่เอาผ้ามาห่มเพิ่มให้นะ”
แม่นางรุดออกไปหาผ้ามาห่มให้กับบุตรชายเพิ่ม นึกหวั่นว่าเจ้าตัวจะโดนไข้ป่าเล่นงานเข้าโดยไม่คิดแม้สักนิดว่าอาการที่เห็นนั่นเกิดจากการที่ร่างกายโดนจับแช่สายน้ำที่เย็นเยียบก่อนจะโดนลากขึ้นมาข่มเหงต่อบนบกจนเนื้อกายส่วนที่โดนชำแรกฉีกขาด
คืนทั้งคืนแม่นางต้องคอยดูอาการของบุตรชายจนรุ่งเช้าจึงตัดสินใจลางานเพื่ออยู่ดูแลเจ้าตัวที่ยังนอนซมจนไม่สามารถไปเรียนหนังสือได้

ที่เรือนหลังใหญ่ อาทีไม่เป็นอันอยากจะไปโรงเรียนเมื่อรับรู้จากปากผู้เป็นป้าอิทธิป่วยหนักนอนซมอยู่ที่บ้านจึงขอลางานเพื่อดูแล เด็กหนุ่มแสดงอาการร้อนอยากไปดูอาการตอนที่มารดาและพี่ชายก็อยู่ด้วย
“อย่าคิดทำอะไรไม่เข้าท่านะไอ้อาที มีหน้าที่เรียนก็ไปเรียน อย่างไอ้เด็กเหลือขอนั่นมันคงไม่ตายง่ายๆ หรอก” จิตราเอ่ยว่าบุตรชายคนเล็กจนลืมสังเกตว่าคนที่ร้อนรนอยากไปดูอาการอิทธิอีกคนก็คือบุตรชายคนโตของหล่อนเอง
“อาทีไปโรงเรียนก่อนเถอะ อิทธิแค่ล้มเจ็บ ไม่ได้เลือดตกยางออกอะไรเดี๋ยวคงหายแหละ” จันทร์จวงเอ่ยหลานชายอีกแรง เจ้าตัวจึงยอมไปโรงเรียนด้วยอาการว้าวุ่นเล็กๆ เมื่อลับหลังบุตรชายคนเล็กไปแล้วจิตราจึงหันมาเอ่ยกับบุตรชายคนโต
“เมื่อคืนลูกอาทิตย์ปราบพยศมันยังไงเหรอมันถึงขนาดต้องล้มเจ็บ วุ้ย สาแก่ใจแม่จริงๆ” จิตราเผลอออกอาการสาแก่ใจจนลืมไปว่าตอนนี้พี่สาวตนก็ยืนรวมอยู่ด้วย มารู้ตัวอีกทีก็ตอนโดนตำหนิ
“จะไม่ออกนอกหน้าไปหน่อยเหรอจิตรา มัวแต่คิดดีใจเรื่องนี้เคยสนใจหรือเปล่าว่าเมื่อคืนตาอาทีไปโดนอะไรมา”
“โดนอะไรหรือคะ”
“โดนคนลอบทำร้ายมาน่ะสิ”
“ต๊าย นี่พี่จันทร์โดนหลานชายกุเรื่องหลอกแล้วหลงเชื่อหรือคะ ใครกันจะแอบเข้าในไร่ในยามค่ำคืนได้” จิตรานึกขันเพราะไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
“คนนอกเข้ามาไม่ได้แต่ก็ใช่ว่าคนในจะไว้ใจได้นี่” จันทร์จวงเอ่ยว่า นึกเอือมระอาที่จิตราเป็นถึงแม่แต่ไม่นึกสนใจความเป็นไปของบุตรชายเลย
“โอ้ย เหลวไหลนะคะพี่จันทร์ จะไปเชื่ออะไรกับไอ้อาทีมัน เห็นจิตรไม่สนใจหน่อยมันก็เรียกร้องความสนใจน่ะสิ”
“เธอน่ะสิเหลวไหล แล้ววันนี้ไม่ต้องไปไหนเลยนะ อยู่สะสางคดีกับฉันที่เรือนนี่แหละ เมื่อคืนฉันเห็นสภาพแม่นางตอนเขามาตามหาอิทธิแล้วฉันไม่แปลกใจเลยที่อิทธิมาตามราวีเธอถึงบนเรือน”
“นี่เมื่อคืนนังแม่นางมันมาที่นี่หรือคะ”
“ก็ใช่น่ะสิ ถ้าเขาไม่มาป่านนี้ลูกชายเธอคงกลายเป็นศพหมกไร่นี้แล้วมั้ง”
“โอ้ย พูดกับพี่จันทร์ทีไรจิตรล่ะปวดหัว จะสะสางคดีอะไรกับจิตรรอก่อนนะคะ จิตรขอตัวก่อนค่ะ อยากคุยกับลูกอาทิตย์สักหน่อย”
เอ่ยเสร็จจิตราก็หันมาทางที่คิดว่าบุตรชายคนโตจะยืนอยู่ แต่แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อที่ตรงนั้นว่างเปล่า
“อ้าวลูกอาทิตย์ไปไหนซะล่ะ” หล่อนเอ่ยขึ้นหันมองหน้าพี่สาวที่ทำทีไม่รู้อยู่เช่นกัน
อาทิตย์ลอบลงจากเรือนมาตอนที่มารดาและป้าของตนกำลังยืนโต้เถียงกันอยู่ แน่นอนที่สุดว่าจุดหมายที่ต้องการไปคือเรือนของอิทธินั่นเอง
ร่างสูงสูงหยุดอยู่หน้าเรือนตอนไปถึง มองเห็นแล้วว่าแม่นางกำลังหุงหาอาหารอยู่อย่างวุ่นวาย คงกำลังเตรียมสำรับไว้ให้กับอิทธินั่นมั้ง นายนั่นจะเป็นไงบ้างนะ จิตใจนึกห่วงขึ้นมาจนฮึดเดินเข้าไปยังเรือนนั่น
“อ้าว คุณอาทิตย์” แม่นางเอ่ยทักชายหนุ่มตอนมองเห็นร่าง อาทิตย์ส่งยิ้มทักทายเพียงนิดแล้วเอ่ยถาม
“แม่นางทำอะไรเหรอครับ”
“กำลังทำข้าวต้มให้อิทธิน่ะค่ะ ตอนนี้ยังลุกไม่ขึ้นเลย” แม่นางรายงาน อาทิตย์ใจกระตุกนึกห่วงจนอยากจะรุดเข้าไปดูซะให้เห็นกับตาว่าอาการเป็นถึงขนาดไหน ชายหนุ่มรู้สึกเสียใจเมื่อมองเห็นใบหน้าของแม่นางชัดๆ ในตอนรุ่งสางแบบนี้ ใบหน้าฝ่ายนั้นมีรอยฟกช้ำอย่างเห็นได้ชัด สิ่งที่อิทธิตามไปเรียกร้องความยุติธรรมให้เจ้าตัวคงจะเป็นจริง โธ่ อิทธิ นี่ฉันทำรุนแรงกับนายไปหรือเปล่า ชายหนุ่มนึกคร่ำครวญ ก่อนถามออกมา
“อิทธิเขาบอกอะไรแม่นางหรือเปล่าครับ”
 “บอกอะไรหรือคะ” แม่นางถามอย่างนึกสงสัย เข้าใจว่าอิทธิคงจะมีเรื่องชกต่อยกับคนตรงหน้าจริงๆ เพราะสังเกตเห็นรอยฟกช้ำหลายจุด แต่จะให้นางมานั่งโกรธเคืองฝ่ายนี้ก็ทำไม่ค่อยจะลง เพราะเข้าใจว่าบุตรชายนางก็คงทำร้ายร่างกายคนๆ นี้อยู่ไม่น้อย ดูได้จากสภาพที่เจ้าตัวเดินขึ้นเรือนเมื่อคืน
“ปะเปล่าครับ แล้ววันนี้แม่นางต้มข้ามเสร็จยังครับ เดี๋ยวผมเอาเข้าไปให้อิทธิเอง” อาทิตย์เอ่ยบอก เพราะอยากจะเข้าไปดูแลอิทธิ แต่เพราะเขินไม่กล้าเอ่ย จึงขออาสาเอาสำรับไปให้
“จะดีหรือคะ” แม่นางลังเล
“ทำไมเหรอครับ”
“ก็เมื่อคืน..”
“เมื่อคืนทำไมเหรอครับ”
“ก็เมื่อคืนคุณอาทิตย์กับเจ้าอิทไม่ได้ชกต่อยกันหรือคะ”
“อะ อ๋อ ก็นิดหน่อยครับ จริงๆ ผมก็เป็นฝ่ายผิด ผมจึงอยากมาปรับความเข้าใจกับอิทธิไงครับ”
“อย่างนั้นเหรอคะ”
“ครับ”
“แต่ยังไงดิฉันก็ดูว่ามันไม่เหมาะ คุณอาทิตย์กลับเรือนไปเถอะค่ะ อย่าให้คุณจิตรทราบเลยว่าคุณมาที่นี่”
“ตอนนี้แม้แม่จะรู้ก็ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมอธิบายเรื่องราวได้ ไว้ใจผมเถอะว่าแม่ไม่ทำอะไรแม่นางกับอิทธิไม่ได้หรอกถ้าผมบอกว่าผมเต็มใจมาที่นี่เอง”
อาทิตย์เอ่ยบอก เริ่มเอนเอียงและเห็นใจอิทธิกับแม่นางขึ้นมา พร้อมรู้สึกละอายใจที่แม้แม่นางจะเข้าใจว่าตนไปชกต่อยลูกชายนางจริงๆ แต่นางก็ไม่ถือโทษโกรธเคืองอะไร
แม่นางพยายามบ่ายเบี่ยงอีก อาทิตย์จึงจำต้องเดินไปฉุดหยิบสำรับข้าวต้มซะเอง แล้วดินหายไปยังห้องพักของอิทธิ แม่นางทำท่าจะตามไปแต่แล้วต้องชะงักเมื่อโดนหลานชายเจ้านายหันมาบอก
“ผมขอปรับความเข้าใจกับอิทธิสองต่อสองนะครับแม่นาง”
ประตูห้องบุตรชายถูกปิดตอนหลานชายเจ้าของไร่หายร่างเข้าไป ประตูนั่นแม้ไม่แน่นหนานัก แต่แม่นางก็คิดว่าไม่ควรเลยที่จะเข้าไปแอบฟังหรือดูสถานการณ์ความเป็นไป จึงหันกลับมาสะสางถ้วยชามที่วางระเกะระกะขณะทำครัว
ภายในห้อง ร่างของอิทธิยังคงนอนขุดคู้อยู่ภายใต้ผ้าห่ม ใบหน้าและริมฝีปากหนุ่มน้อยซีดขาวอย่างไร้สีเลือด อาทิตย์รู้สึกสงสารเจ้าตัวจับใจจึงรีบวางสำหรับข้าวต้มแล้วรุดไปใช้มือไปจับหน้าผากวัดอาการไข้
“ตัวร้อนจี๋เลย” ชายหนุ่มกำลังจะชักมือกลับแต่ก็ช้าไปเมื่อคนนอนซมได้ใช้มือคว้าเอาไว้ทั้งๆ ที่ยังหลับตาอยู่ พลางเพ้อ
“แม่อิทหนาว”
“โธ่อิทธิ ฉันขอโทษนะ” อาทิตย์เอ่ยนออกมา ก่อนจะจำใจปลุกคนเพ้อให้ลุกขึ้นเพื่อทานข้ามต้มที่ตนถือเข้ามาให้
“อิทธิลุกนะ กินข้าวก่อนจะได้กินยา”
อิทธิได้ยินเสียงแว่วๆ ของคนรังแกค่อยปรือตาขึ้นมอง จากภาพเลือนรางตอนแรกค่อยๆ ชัดเจนให้เห็น
เด็กหนุ่มสะบัดแขนที่ตนจับอยู่ออกไปโดยเร็ว แล้วดีดตัวลุกนั่งคล้ายๆ ตกใจจนลืมอาการครั่นเนื้อตัว
“คุณมาได้ไงออกไปนะ” เสียงแหบพร่าเอ่ยไล่ผีห่าซาตานในความคิด พลางกระเถิบร่างถอยหนี เมื่อคนนั้นพยายามเข้าสัมผัสตัว
“ไม่สบายแล้วยังฤทธิ์มากอีกนะ” อาทิตย์เอ่ยว่า ส่ายหน้านิดๆ ก่อนจะตัดสินใจหันไปหยิบชามข้าวต้มมาถือไว้ในมือ
“อยู่เฉยๆ นะอย่าแผลงฤทธิ์อะไรอีก เดี๋ยวฉันป้อนให้” ชายหนุ่มเอ่ยบอก อิทธิมองชามข้าวต้มในมือของคนที่ตนเกลียดชัง สักพักจึงโผเข้าไปแย่งมาถือไว้ในมือแล้วจัดการสาดใส่ร่างคนถือตอนแรก
“เฮ้ย อะไรวะ” อาทิตย์กระโจนหลบทันก่อนที่ร่างกายจะพองเพราะไอร้อน ชายหนุ่มหันมองหน้าคนกระทำจะว่าโกรธก็โกรธ แต่เห็นนัยน์ตาที่สั่นระริกของเจ้าตัวแล้วทำอะไรไม่ลงจริงๆ จึงได้แต่ว่า
“จะร้ายใส่ฉันไปถึงไหนอิทธิ ฉันมาดีนะ มาดูอาการนาย”
“ไม่ต้องมาดู ถึงผมตายคุณก็อย่าคิดแม้แต่จะไปเผาผี” อิทธิบอกอย่างหนักแน่น เห็นใบหน้าอาทิตย์แล้วอดนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนไม่ได้ น้ำใสๆ ที่เอ่อล้นขอบตาตั้งแต่ต้นจึงค่อยๆไหลลงมาอาบสองแก้ม
“อย่าร้องสิอิทธิ ฉันรู้สึกไม่ดีนะ” อาทิตย์เอ่ยบอกเมื่อรู้สึกสะท้านใจกับภาพที่เห็น
“คนอย่างคุณรู้สึกกับคนที่อยู่ในฐานะต่ำกว่าได้ด้วยหรือครับ” อิทธิเอ่ยประชด อาทิตย์จึงโต้กลับ
“อย่าประชดฉันอิทธิ ไม่น่ารักเลยนะ”
 “ผมไม่ได้ขอให้คุณมารักนี่”
“มันก็แบบเนี่ย พูดดีๆ กับฉันสักคำจะได้มั้ย”
“เพื่ออะไรล่ะครับ บอกแล้วไง ผมไม่ต้องการให้คุณมามองผมว่าเป็นคนดีในสายตา”
“เออ ปากกล้ามันเข้าไป นี่ถ้าท้องได้นะปล่องขึ้นมาจะทิ้งให้ลูกมันไร้พ่อเลยเชียว”
“คนมันเลวก็ย่อมคิดอะไรเลวๆ แบบนี้แหละ”
“ปากนายนี้มันสุดๆ จริงๆ อิทธิ แบบนี้ท่าทางจะหายไข้แล้วมั้ง จัดการอีกสักรอบเลยซะดีมั้ยแบบนี้”
“อย่าคิดทำอะไรทุเรศที่เรือนผมนะ”
“ไปที่เรือนฉันมั้ยล่ะ ที่นอนนุ่มๆ ของฉันพร้อมรอให้นายไปนอนด้วยได้ทุกเมื่อนะ”
“ถึงอดตายไร้ที่นอนยังไง คุณก็เป็นคนสุดท้ายที่ผมจะนึกถึงคุณอาทิตย์”
“เออ เก่งให้ตลอดนะ หงุดหงิดโว้ย ว่าจะมาดูอาการก็ดันมาให้โดนด่าโดนว่า กลับก็ได้วะ” อาทิตย์ออกอาการฉุนเฉียวเมื่อโดนประชดหนักๆ เข้า ชายหนุ่มตัดสินใจเดินออกจากห้องนั้นทันที สวนทางกับแม่นางก็ไม่คิดจะทักเพราะจิตใจกำลังครุกรุ่น
อิทธิค่อยๆ ทรุดร่างลงนอนเช่นเดิมเมื่อคิดว่าร่างของอาทิตย์คงพ้นชายคาเรือนไปแล้ว ใจแข็งไว้ไอ้อิท นายอย่าหวั่นไหวอะไรเด็ดขาด นายต้องพาแม่นางไปจากที่นี่ เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ นายต้องเข้มแข็ง นายต้องเข้มแข็ง
น้ำในตาไหลอาบแก้มอีกครั้งเมื่อนึกถึงชะตาชีวิตที่ไม่รู้จะระหกระเหินไปทางใดหากว่าได้ตัดสินใจไปจากแผ่นดินเกิดนี้

โปรดติดตามตอนต่อไป

Boy

ขอโทษที่หายไปนานนะครับ วันนี้มาต่อแล้ว อัพให้ก่อนที่บอร์ดตัวเองเสียอีก เพราะเห็นรอกันทุกวันเลย น่ารักกันจริงๆ

ขอบคุณมากครับ


ออฟไลน์ KIMKUNG

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-2
ว้าว  ในที่สุดก็ได้อ่าน  ย้ากก อิอิ

ออฟไลน์ yunchun

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 554
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-2
มาแล้ววว >< อ่านจบแล้วอยากตะบันหน้า นายอาทิตย์ :z6:
ซักที เหมือนจะรู้สึกสำนึกที่ทำกับอิท แบบนี้ แต่ก็ ไม่ - -
อิทเข้มแข็งไว้แล้วออกไปเลย ไม่ต้องอยู่มันแล้ว
ขอบคุณค่ะคุณบอย มาโพสให้ก่อนบอร์ดตัวเองอีก :L2:

ออฟไลน์ kyoya11

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4680
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +340/-12
^^ น่ารักกันทุกคนแหละ 55+
ในที่สุดหนูอิทก็เสร็จ เอ่อ ก็ตกเป็นของนายอาทิตย์เรียบร้อย วะฮะฮ่า สะใจ^^
ยังไงก็แล้วแต่ อยากเห็นตอนแม่นางผู้แสนดีแสดงอารมณ์(โกรธ)ทางฝ่ายนางจิตราบ้าง แล้วพากันออกไปจากเรือนเลย เผื่อจะมีคนที่คิดว่าตัวเองเหนือกว่าจะมาง้อ ^^อิอิ
ชอบจังตอนนี้ รักผู้แต่งมากมายเลยจ้า^^

ออฟไลน์ askmes

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 183
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-2
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.. มาแว้ว

หลังจากรอมานานแสนนาน

ชื่นใจได้อ่านซักกะที

อาทิตย์ใจร้ายอ่านแล้วอยากกระทืบ -0-"

สงสารนู๋อิทธิจังเรย *0*

FanJKi

  • บุคคลทั่วไป
 :mc4:

ในที่สุดก็ได้อ่านต่อ 

 :pig4: 

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด