ข้างใจ [##บทสัมภาษณ์พิเศษไวไว<3เมษา,55>]
สวัสดีครับผมชื่อจริงๆว่าวายุศักดิ์ครับ (ศักดิ์เป็นยศของผมเอง >x<) ส่วนชื่อเล่นก็มีหลายระดับครับ ส่วนชื่อพิเศษ ที่เอาไว้สำหรับคนพิเศษมีชื่อเดียวครับ(เอามือป้องปากกระซิบ...) แหมๆ ก็รู้กันแล้วนี่ครับ
คนพิเศษของผมน่ะ มีอยู่คนเดียว...(ที่จริงผมมีเรื่องจะบอกทุกคนนิดหน่อย..) คือ....
'พักนี้ไอ้คุณเฮียเอาแต่ใจมากๆเลยครับ'โป๊ก!!
"โอ๊ย!! เจ็บนะเฮีย" คิดว่าไอ้ไวไวหันไปตะหวาดสินะ หึหึ
คุณเดาผิดแล้วล่ะ...อย่างผมนะรึจะกล้ากับเฮีย...แม้ว่าตะกี้เพิ่งจะโดนสันหนังสือเข้าให้ที่กลางกบาลก็เถอะ(เด็กๆ ห้ามเอาอย่างนะ ไม่ดีๆ T^T)
"ถ้าขืนยังปากดีอีกจะโดนมากกว่านี้อีก ไอ้ไวไว" จิ๊!! ทำเป็นมาขู่เหอะ...ทีเมื่อคืนยังร้องครางใต้ร่างผมอยู่เลย อ๋า~~ คิดแล้วก็...... >////<
โครม!!
"เจี๊ยก!!!" คราวนี้มาเป็นปกแข็งเลยครับท่านผู้ช้มมมมม!!! ดีนะที่ไอ้ไวไวใช้วิชาหมีกระโดดหลบได้ทันท่วงที มิเช่นนั้นอาจได้เลือด
"เมื่อกี้พูดอะไรวะ!!" ซวยล่ะ เมื่อกี้พูดออกมาเรอะ นึกว่าคิดอยู่ในใจซะอีก....เกือบตายแล้วไหมล่ะ
"เฮียโหดอ่ะ กะเอาถึงตายเลยดิ" ไอ้ไวไวหอบกระดาษที่ตัวเองกำลังเขียนมาแนบอกทำอย่างกับว่าหวงแหนนักหนา(ที่จริงมันดันทะลึ่งปริ้นท์ข้อความบางอย่างมาจากเน็ต) คิดว่าจะมีใครมาสัมภาษณ์ผมถึงบ้านรึไง ..เอ่อ..เอาใหม่...คิดว่าไอ้คุณเฮียจะให้เข้ามาในเขตบ้านเรอะ -*-ll คงพลีชีพกันอยู่หน้ารั้วอะเหอะ (เอ๊ะ!! หรือที่จริงแล้วเฮียหวงผมกันนะ หึหึ)
"เพี้ยนรึไง นั่งยิ้มอยู่ได้คนเดียว พาไปฉีดยากันพิษหมีบ้าซะดีมั้ง"
"เย้ย!! เฮียอย่ามามั่ว ผมไม่ได้เป็นไรสักหน่อยเหอะ" ดูดิ๊คนเรา เอะอะก็ขู่ตลอด แล้วดู...ไอ้อาการปรายตามองมาแล้วยิ้มนิดๆที่มุมปากนั่นมันอะไรล่ะ -*- เชอะ!! ไปนั่งตอบคำถามต่อดีกว่า
พูด(ในใจ)จบก็หอบเอากระดาษกับปากกาเข้าห้อง ก็...ผมนะอยากจะไปเที่ยวนอกสถานที่กับเฮียบ้างอะไรบ้าง แต่ด้วยความที่ยังเป็นนักศึกษา งานพิเศษก็ทำไม่ได้(โดนสั่งไม่ให้ทำ) จะช่วนเฮียไป เฮียก็ต้องเป็นคนจ่าย...หึ! ก็ผมนะ อยากจะทำอะไรๆให้เฮียบ้างนี่...
"คู่รักคู่ไหนที่ตอบคำถามได้ตรงใจกรรมการของเรา จะได้ไปทัวร์ที่ XXX 2 วัน 2 คืน"
นี่แหละ...หึหึ (ไอ้ไวไวจะทำเพื่อเฮียนะคร้าบบบบ) ก็แค่ตอบคำถาม 10 ข้อดังนี้....หืม?? อ๊ากกกกกกก...แค่ข้อแรกก็เหมือนจะไม่รอดแล้วคร้าบบบบท่านผู้ช้มมมมม (ไอ้ไวไวแค่แอบเขิน ฮ่าๆ)
1.ตอบ ความรักของคุณเริ่มตั้งแต่ตอนไหน
ไวไวตอบ: ถ้าจะให้ตอบจริงๆ ก็คือ...'ไม่รู้' ครับ
(ก็ผมไม่รู้ว่ารักเขาเมื่อไรตั้งแต่ตอนไหน อาจจะตั้งแต่ตอนเด็ก ตอนที่เฮียไปเอาสมุดคืน ตอนที่เฮียหยิกแก้ม หรือแม้แต่ตอนที่เฮียชอบลูบหัว ...ผมไม่รู้จริงครับ รู้แค่ปัจจุบันนี้ขาดเฮียไม่ได้เท่านั้นเอง (นี่ผมเขินจริงนะ !))2. เรื่องเล็กๆ ที่เขาทำให้แต่คุณกลับรู้สึกว่ามันยิ่งใหญ่เหลือเกิน
ไวไวตอบ: การดูแลเอาใจใส่เล็กๆน้อย ไม่ว่าจะความเป็นห่วง(ทั้งที่ปากแข็ง) ดูแล(ทั้งที่ดุ) รัก(ทั้งที่ทำเป็นรำคาญ) ไม่ว่าจะเป็นอะไรที่เขาทำให้ ผมก็รู้สึกว่ายิ่งใหญ่ทั้งหมดนั่นแหละ
3. ทั้งสองคนสามารถคุยเรื่องบนเตียงกันได้รึเปล่า
ไวไวตอบ: เอ่อ...เรื่องแบบนี้...จะให้ตอบยังไงล่ะครับ คือเรื่องบนเตียง...เราเอาไว้คุยกันสองคนนะ ถ้าเขารู้ว่าผมบอกคุณๆล่ะก็...ตายแน่ๆ...สถานเดียว
(ไม่ใช่อะไรเพราะพอถึงเตียง...เราก็ไม่มีเวลาคุยกันแล้วล่ะ หึหึ (เอ๊ะ!! เหมือนผมจะตอบผิดคำถามนะ - -ll))4. จัดการเรื่องงานบ้านอย่างไร
ไวไวตอบ: ทุกสิ่งอย่างในบ้านผมคนนี้เป็นคนจัดการเองทั้งหมดเหอะ เขา...รอทำแค่ 'การบ้าน' ก็พอ หึหึ
5. คุณเคยทำร้ายร่างกายใครหรือเปล่า
ไวไวตอบ: ผมเนี่ยะนะ จะทำร้ายใคร!!
6. หากความเปรียบความรักเป็นอาหาร คุณคิดว่าคู่ของคุณเป็นเมนูอะไร
ไวไวตอบ: ผมคิดว่า...น่าจะเป็น'ต้มยำ' นะ หวานนิด เปรี้ยวหน่อย และเผ็ดกำลังดี
7. สถานที่ไหนที่รู้สึกว่าโรแมนติกที่สุด
ไวไวตอบ: ห้องนอน และเตียงครับ (ชัดเจน!!)
8. ใช้ชีวิตในวันหยุดอย่างไร
ไวไวตอบ: อยู่กับเฮีย ทำกับข้าว ทำความสะอาดบ้าน ซักผ้า รถน้ำต้นไม้ ล้างรถ
(เอ๊ะ!! แล้วเฮียล่ะ!?)9. คุณอยากมีลูกไหม?
ไวไวตอบ: ใครๆมักจะบอกการมีลูกคือการทำให้ครอบครัวเป็นครอบ แต่สำหรับผม...แค่ได้มีคนรักอยู่ด้วยกันแบบนี้ก็พอแล้วครับ
(สร้างภาพสุดๆ ไอ้ไวไวเกือบจะหักปากกาตัวเองทิ้งด้วยความเขินแล้วอ่ะ แล้วก็นะ ..ขืนผมไปถามเขาแบบนี้...ไม่โดนแตะก็มะเหงกกบาลแน่ -*-ll รู้แล้วใช่ไหมครับว่าผมทำร้ายร่างกายใครไม่เป็น!)10. ในอนาคตอีกสัก 20 ปี ข้างหน้าล่ะ?
ไวไวตอบ: แหม..เรื่องของอนาคตผมตอบไม่ได้หรอกครับ...ผม....
“ไอ้ไวไว ผ้าปั่นเสร็จแล้ว!!” เสียงตะโกนจากข้างนอกดังเข้ามา
คนที่กำลังจะตอบคำถามข้อสุดท้ายเสร็จอยู่แล้วเชียว จำต้องวางปากกาลงอย่างช่วยไม่ได้ นั่นไม่ใช่คำสั่งหรอกนะ ทุกคนอย่าเข้าใจผิดไป
แล้วแทนที่มันจะเดินออกจากห้องแล้วตรงไปยังเครื่องซักผ้าข้างหลังบ้าน มันกลับเดินอ้อมย่องไปข้างหลังไอ้คุณเฮียที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟา พอถึงเป้าหมายมันก็ไม่รอช้า กระโดดกอดคุณเจ้าของบ้านแล้วกดจมูกลงไปหอมแก้มแรงๆ
“อ่า~~ชื่นใจ”
“ไอ..ไอ้เด็กเวรนี่!!” หนังสือในมือเฮียทำท่าจะฟาดลงมากลางกบาล แต่ก็นั่นแหละ ไอ้หมีรู้ทางเฮียหมดแล้วเหอะ
“แค่เติมพลังเอง เฮียขี้เหนียว” ดีนะคว้ามือเอาไว้ได้ทัน ไม่งั้นละสันหนังสือเต็มกบาลแน่ ไม่ว่าเปล่าไอ้เด็กเวรที่ว่ามันก็ก้าวขาข้ามพนักพิงโซฟามานั่งข้างๆ ก่อนจะก้มลงไปเอาปากงับๆ ฝ่ามือของไอ้คุณเฮียอย่างไม่เกรงกลัวต่อสายตาขู่
“เดี๋ยวจะโดน...ไวไว!!” ไอ้คุณเฮียขึ้นเสียงดังตอนที่ทางนี้ยืนหน้าเข้าไปใกล้ เกือบจะได้ชิมแล้วเชียว แต่ไม่เป็นไรเมื่อคืนเฮียยอมตามใจตั้งหลายรอบแล้วนี่ หึหึ
จากที่เล็งไว้คือริมฝีปากก็กลายเป็นแก้มแทน ก่อนจะกระโดดม้วนตัวตีลังกาสามตลบ(เว่อร์ล่ะ!!) แค่โดดลงจาดโซฟาหลบลูกเตะเฮียได้หวุดหวิด
“ก็เฮียไม่ยอมอ้อน ผมก็เลยอ้อนแทนเฮียไง ว้ากกกก” โห่..ขนาดบอกว่าหมดแรงแล้วนะ ทำไมไอ้คุณเฮียยังลุกมาหวดแข้งใส่ไอ้ไวไวได้อีกล่ะเนี่ย
“ไปเอาผ้าขึ้นตากเลย” ดูดิ๊ ชี้นิ้วสั่งๆ จิ๊ไปก็ได้เดี๋ยวค่อยไปทำไอ้ข้อสุดท้ายที่ค้างไว้....
ว่าแล้ว...มันก็ลืม พอตากผ้าเสร็จมันก็เข้าไปคลอเคลียอ้อนเฮียของมันจนลืม โดนด่าบ้างอะไรบ้าง แต่ก็ไม่ถึงกับน่วม ต่อจากเล่นจนพอใจ ก็ถึงเวลาทำอาหารเย็น ...วันธรรมดาที่มีความสุขได้แม้ว่าจะไม่ได้กระดุกกระดิกออกไปไหน
“....ยังไม่เสร็จนี่หว่า!!” ไอ้คุณเฮียหันมามองเหมือนจะจับพิรุธ ...แน่ล่ะไอ้คุณเฮียของไวไวฉลาดที่สุดเหอะ แต่...ถ้าให้เห็นคำตอบมีหวัง...ได้โดนเตะแน่ (- -ll)
“เป็นไร?” เป็นไอ้หมีของเฮียไงฮ้าบบบบ... (แค่คิดในใจ) แล้วส่งยิ้มสดใสให้ แล้วส่ายหน้าแทนคำตอบ
“เดี๋ยวผมมาล้างจานนะ ขอเวลาแป๊บ!” ไม่ต้องรอให้ไอ้คุณเฮียถามว่าอะไรยังไง ไอ้หมีไวไวก็วิ่งปรู๊ดเข้าไปในห้อง เพื่อรีบเก็บหลักฐานที่ตัวเองลืมวางเอาไว้
ก็..ถ้าให้เห็นก็ไม่เซอร์ไพรส์อะเด่!
หืม...?
นี่มัน...?
คำตอบของข้อสุดท้ายที่ไอ้ไวไวยังเขียนไม่เสร็จ....โดนมือดีมาขีดทับ
10. ในอนาคตอีกสัก 20 ปี ข้างหน้าล่ะ?
ไวไวตอบ: แหม..เรื่องของอนาคตผมตอบไม่ได้หรอกครับ...ผมคิดว่า....
แล้วเขียนต่อว่า...
“ก็คงเหมือนเดิม”ตั้งแต่เมื่อไร....!!?
บ้าแล้ว...ให้ตายเหอะ!! ไอ้ไวไวหุบยิ้มไม่ได้ครับท่านผู้ชม...อยากจะร้องตะโกนให้บ้านแตก(แต่กลัวโดนเตะ) รางวงรางวัลอะไรผมไม่ต้องการแล้ว ไม่เอาแล้วครับ กระดาษแผ่นนี้จะเอาไปใส่กรอบแล้วแปะไว้หัวนอน ไม่ส่งไปให้ใครเด็ดขาด!
ก็นี่แหละคำตอบของข้อสอง ทุกคนรู้แล้วหรือยังล่ะ ว่าทำไมไอ้ไวไวถึงได้รักเฮียที่สุดในโลก
“เฮียยยยยยยยย”
“จะตะโกนทำบ้าอะไร.... นะ...หนวกหู!!” ประโยคแรกเฮียแกก็หันมาดุอยู่หรอกครับ แต่พอเห็นว่าในมือของไอ้ไวไวเป็นอะไรเท่านั้นแหละ จากหน้าดุก็กลายเป็นหน้าแดงทันที….แต่ปากก็ยังด่าได้อยู่นะ - -ll
เฮียของไอ้ไวไว รักตายเลยแบบนี้
“เฮีย...คืนนี้...ได้ไหม?” ไอ้คุณเฮียทำตาลุกวาว ควานหาอาวุธใกล้ตัว แต่อย่างว่าแหละ...ไอ้ไวไวรู้ทันเฮียตั้งนานแล้วเหอะ
“ไม่ได้โว้ย~!!” ไอ้คุณเฮียพยายามดิ้นหนีตอนที่ไอ้หมีกอดหมับที่เอว
“นิดเดียวเองนะ อยาก’รัก’เฮียอ่ะ นะ...นะ..”
“ไปไกลๆ เลยไอ้หมีหื่น!!” แม้จะโดนขับไล่แต่ไอ้หมีก็หาได้หวั่น
“เด็กกำลังโตนะ เฮียต้องตามใจหน่อยสิ”
“ไม่ได้โว้ย พรุ่งนี้ทำงาน ปล่อย!!” แน่ะ!! ปากเฮียก็ไล่แต่ทำไมหน้าแดง แบบนี้ไอ้ไวไวจะไปไหนไกลได้ไง
“ไม่ทำแรงหรอกนะ..นะ...นะเฮีย”
“ไม่...อ๊ะ..”
“รักเฮียนะ”
“ไอ้...ปะ..อื้อ...” (< จะบอกให้มันปล่อย..ก็ไม่ทัน...โดนไอ้หมีบ้ามันคว้าไปจูบปิดปาก)
ไม่ไหวจะเคลียร์ เพลียจะห้าม...จำไว้ว่ากฎของการเลี้ยงหมี..อย่าไปทำให้มันได้ใจ แล้วจะลำบากกายอย่างที่เห็น!!“เบาๆ อื้อ...เฮีย..ใจเย็น อ่า~~”
(อ่ะ....อ้าว...!!???)
แล้วก็เหอะ...กว่าจะหัวจะถึงหมอน กว่าจะได้เวลานอน(จริงๆ) ไอ้คุณเฮียก็เล่นเอาหมดแรง (แต่ไอ้ไวไวเต็มใจจะเหนื่อยนะ ถ้าเฮียจะอยากเล่นด้วยบ่อยๆ ล่ะก็นะ หึ หึ )
“เฮีย...หลับยัง...?” จ้างให้ก็ไม่ตอบหรอก แต่...แค่ดมกลิ่นก็รู้ว่ายังไม่หลับ แค่แกล้งไม่ได้ยินเท่านั้นแหละ
“จะนอนแล้วนะ อย่ามากวนใจ!” ดุตล้อดดดด!!
ไอ้ไวไวเลยจัดการล็อคเป้าด้วยการเอาขาเกี่ยวพันพัวกันพัลวันไว้กับขาของไอ้คุณเฮีย แล้วก็ทำการสอดแขนเข้าไปแทนหมอน รั้งตัวไอ้คุณเฮียเข้ามาแนบชิดอ้อมอกได้สำเร็จล่ะ แล้วก็ฉวยโอกาสฟัดหอมเฮียที่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จมาหมาดๆ สูดกลิ่นหอมให้เต็มปอด
“ไอ้หมี!! เป็นหมารึไงห่ะ!?” อูยยยย....โดนไปหนึ่งดอก ไม่ใช่แค่คำด่าหรอกนะ แต่เป็นศอกไอ้คุณเฮียต่างหากที่สีข้าง ดีนะที่พื้นที่มันแคบก็เลยไม่สะดวกนัก ไม่งั้นมีจุก
“ไอ้ไวไวเป็นอะไรก็ได้ที่เฮียอยากให้เป็น แต่ขออย่างเดียว....” ไอ้ไวไวซุกหน้าลงไปบนไหลของคนที่นอนหันหลังให้ ประทับริมฝีปากลงไปเบาๆ เหมือนรอคอย
“อะไร...?”
รอยยิ้มละมุนละไมที่สุดปรากฏบนใบหน้าไอ้หมีโย่ง แม้ว่าไอ้คุณเฮียจะไม่มีโอกาสได้เห็นก็ตามที ก่อนจะกระชับอ้อมแขนเข้ามาแนบชิดอีกนิด คล้ายจะบอกความในใจออกมาจากการกระทำ
“ขอแค่เฮีย...เป็นของผมคนเดียวก็พอ...” คำขอกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหู ไม่รู้ว่าเป็นคำขอที่มากไปไหมถึงได้ไม่มีสัญญาณใดๆ ตอบกลับมา
พอลองชะโงกมองก็พบว่าคนในอ้อมแขนหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ เปลือกตาปิดสนิทไปเสียแล้ว ไอ้ไวไวถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะแอบประทับริมฝีปากบนแก้มเฮียมันอีกครั้ง แล้วล้มตัวลงนอนซ้อน กอดเฮียมันเอาไว้แบบนั้น
ไอ้หมีโย่งมันก็ไม่มีทางได้เห็น...ว่าคนที่ทำเหมือนว่าหลับไปแล้ว ลืมตาขึ้นมาหลังจากนั้น ...มันยังจะเอาอะไรอีกไอ้เด็กเวร..ที่ได้ไปนั่นก็ทั้งหมดที่มีแล้ว ยังจะเอาไปขายต่อให้ใครได้อีกรึไงวะ
ใครบางคน...ที่กำลังก่นด่าอยู่ในใจค่อยๆ พลิกตัวกลับมา หลังจากที่นอนนิ่งๆ จนแน่ใจแล้วว่าได้ยินเสียงลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ บ่งบอกว่าเจ้าตัวมันเข้าสู่นิทราไปแล้ว
‘
รัก...
พอใจยังไอ้หมีโง่!’ เป็นคำกระซิบที่แผ่วเบาที่สุด ก่อนที่เจ้าของคำพูดจะก้มหน้าซุกตัวเข้าหาอกกว้างอย่างเนียนๆ ...ก็นอนให้มันกอดแบบนี้ เหมือนมีหมอนข้างอันใหญ่ไว้ให้ซุกนี่หว่า ไม่ได้คิดอะไรมากกว่านั้นหรอกเหอะ!
และ...ด้วยความโชคดีของไอ้หมีโย่งที่ไอ้คุณเฮียเลือกที่จะซุกหน้าลงไป เพราะหากเฮียยังคงจ้องกันอยู่แบบนี้ คงจะได้เห็นรอยยิ้มกว้างทั้งที่ยังไม่ลืมตา ‘ไม่ใช่ฝัน’ เสียงกระซิบที่แม้จะแผ่วเบา แต่ยังดังก้องในใจไอ้ไวไวเมื่อตะกี้...ไม่ใช่ฝันแน่ๆ
ก็นี่แหละ..!! เพราะไอ้คุณเฮียเป็นแบบนี้ ต่อให้ไอ้หมีจะโดนเลี้ยงด้วยลำแข้งไปตลอดชีวิต จะโดนเฮียจิกหัวใช้ยังไงก็ได้ ขอแค่เฮียเป็นเฮียที่น่ารักของไอ้หมีแบบนี้คนเดียวพอ...
แต่...ว่าก็ว่าเหอะ...คืนนี้ไอ้หมีน้อย...มันจะหลับลงไหม!! ?
โธ่...ลูกพ่อ อดทนไว้!!
(ขืนตื่นตอนนี้ โดนเฮียลุกมาเล่นคางเหลืองแน่ไอ้ไวไว T^T)==================
ตอนพิเศษไอ้หมีโย่งกะเฮีย แบบว่าคิดถึงทุกคนฮว้าบบบบบบ 
ฟัดซ้าย-ขวาด้วยฟามคิดฮอดดดดดด จนกว่าเราจะได้เจ๊อะกันอีกครั้ง
กอดๆๆๆ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
