บทที่ 34.
กึ๊ก!!
เสียงแก้วใสวางกระทบกับโต๊ะ พร้อมกับเจ้าของมันที่ฟุบหน้าลงไปบนท่อนแขนของตัวเอง กว่าจะถึงที่หมายก็เล่นเอาเกือบหมดขวด อย่าว่าแต่ทางโน้นเลยที่สลบ..ทางนี้ก็ดูท่าจะแย่ เพราะไม่ได้ดื่มของพวกนี้มานานล่อทีหมดขวด!! ไอ้เด็กโย่งนี่ก็เหมือนกัน..ไหนบอกคออ่อนกินไม่เป็นเล่นกระดกเอาๆ เวรแล้วไง คราวนี้ใครจะแบกมันไปเก็บ!!
มองซ้าย มองขวา....เหลือแต่ไอ้ตุลคนเดียว!!...เฮ่อ!!~~~ เยี่ยงทำกรรมใดเอาไว้ กรรมนั้นคืนสนอง
"ไวไว ไปนอนที่ห้อง!! ลุกเร็วๆอย่ามาทำเนียน" ......กริบ!!!.....ไม่มีเสียงตอบรับจากไอ้หมีที่ท่านเรียก ลองเอาไม้เขี่ยๆดูก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับ มันหลับไปแล้วจริงๆเรอะ!!
เสียงถอนหายใจยาวเหยียดของคนที่ยังมีสติ แม้จะไม่ได้เมาจนฟุบหลับไปแบบนั้น ก็ใช่ว่าตัวเองจะไม่มึนซะเมื่อไหร่ แต่ก็จำต้องแบกไอ้หมีโย่งที่หลับคาโต๊ะไปแล้วเข้าไปเก็บในห้อง จะปล่อยทิ้งเอาไว้แบบนั้นก็สงสาร
"อื้อ..เฮีย..อาวอีก..โชนแก้ว" มันยังจะมีหน้ามาชนแก้วกับป้ามันเรอะ!! ถ้ายังพอจะมีแรงก็ช่วยเหลือตัวเองบ้างซิโว้ย ตัวก็หนักยังกะหมีควายไม่รู้ว่าวันๆหนึ่งกินอะไรเข้าไปมันถึงได้โตเอาๆ แบบนี้ว่ะ
กว่าจะแบกมันเข้ามาในห้องได้ก็ทุลักทุเลเต็มที รู้งี้ให้มันกินแค่พอมึนก็ดีหรอก แล้วไล่มันมานอนไม่ใช่ต้องให้มาแบกกันแบบนี้ ใบหน้าของคนเมาแดงก่ำ เปลือกตาทั้งคู่ปิดสนิทลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ..คนต้นคิดยกแขนปาดเหงื่อตัวเองอย่างเหนื่อยๆ ก่อนจะเดินหายไปในห้องน้ำแล้วกลับมาพร้อมกับผ้าขนหนูผืนเล็กที่ชุบน้ำพอหมาด ค่อยๆบรรจงเช็ดหน้าให้คนที่ยังหลับสนิท มีบางครั้งที่เจ้าตัวลืมตาขึ้นมามองแล้วก็หลับลงไปใหม่อีกรอบ เห็นแล้วก็สงสาร...
หมับ!!
คนที่กำลังจะลุกเอาผ้าไปเก็บสะดุ้งเมื่อโดนคว้าข้อมือเอาไว้ ทั้งๆที่คิดว่าคนที่อยู่บนเตียงมันไร้ซึ่งสติไปแล้ว แต่พอหันกลับมาอีกที...ทำไมมันถึงได้นอนลืมตาขวางจ้องมองมา ซักพักก็แปรเปลี่ยนเป็นคลี่ยิ้มกว้างสายตาแวววับประหนึ่งว่ารถน้ำเชื่อมมาคว่ำลงตรงหน้า...หวานฉ่ำซะขนาดนั้น
"ไอ้ไวไว ปล่อย!!! เฮ้ยยยยยยย..........." เจ็บว่ะ!! บอกให้ปล่อยมันดันกระชากตัวลงมา หน้าทิ่มลงบนอกมันก่อนที่แขนสองข้างจะตวัดรัดตัวเอาไว้แน่น....!!!....ซวยล่ะ!! ไอ้ตุลจะถึงคราวซวย!!
"เฮียยยย ขออออกอดหน่อยยยยย" เสียงยานมาเลยไอ้หมีขี้เมา!! มันแค่อยากกอดหรือจะรัดคอกันให้ตายกันแน่ แน่นขนาดที่ดิ้นยังไงก็ไม่หลุดแบบนี้ คืนนี้....คงไม่ต้องนอนท่านี้ถึงเช้าหรอกนะ
"โอเคๆ กอดก็กอด แต่ปล่อยก่อน เฮียหายใจไม่ออก" คนขี้เมาค่อยยอมคลายอ้อมแขนให้ แต่กลับเลื่อนมือมาวางอยู่ที่สะโพกแทน...แถมมันไม่ได้วางแปะไว้เฉยๆ มันดันลูบไปทั่วทำเอาคนที่ยังมีสติสะดุ้งใจหายวาบ พอเงยหน้าขึ้นมามองก็นึกว่ามันหลับและกำลังละเมอ...ที่ไหนได้!!
"เฮีย ย ย ย" กลิ่นไวน์อ่อนๆที่ลิ้มลองไปเมื่อครู่อ้อยอิ่งอยู่แถวปลายจมูก สายตาหวานเชื่อมของไอ้เด็กขี้เมาที่จ้องมองมาเหมือนเต็มไปด้วยอารมณ์บางอย่าง สะกดให้คนมึน(ครึ่งๆ)ไม่กล้าหลบสายตาตอนที่มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้และแตะริมฝีปากลงมาทาบ
รสสัมผัสแปลกๆ กลิ่นหอมหวานคละคลุ้งอยู่ในโพรงปาก ปลายลิ้นอุ่นซุกซนสอดเข้ามา ริมฝีปากถูกงับเบาๆเหมือนกลั่นแกล้ง ก่อนที่จะหนักหน่วงขึ้นทุกขณะ เมื่อต่างฝ่ายต่างรุกไล่กันอย่างไม่มีใครยอมใคร มือทั้งสองข้างสอดรั้งอยู่แถวท้ายทอยไม่ให้ขยับหนี จากที่เมาไวน์ก็กลายเป็นมัวเมาในอารมณ์ ...นายตุลเองก็ถูกหลอกล่อให้มัวเมาคว้าคอของไอ้หมีเอาไว้เช่นกัน จวบจนกระทั่งหอบเหนื่อยด้วยกันทั้งคู่
"ไม่เอานะ พะ..พอแค่นี้เถอะ" คนที่ยังพอจะมีสติพยายามออกแรงผลักไอ้หมีโย่งที่ขยับลุกขึ้นมานั่ง แล้วยกตัวขึ้นไปซ้อนบนตัก มือไม้ซุกซนพยายามสอดเข้าไปในเสื้อ จมูกโด่งซุกไซ้เรื่อยตั้งแต่ใบหน้า ลำคอ และกำลังจะเลื้อยต่ำลงไปยิ่งกว่านั้น พอได้ยินเสียงห้ามมันก็เงยหน้าขึ้นมาสบตาหวานฉ่ำ..น้ำผึ้งกระเด็นเข้าตามันรึยังไง!!!!
"อยาก'รัก'เฮีย อือออออ" คำขอที่ได้ยินกระซิบแผ่วที่ข้างหูพร้อมกับฟันคมที่งับลงมาเบาๆ ทำเอาคนฟังนิ่ง อึ้ง ตัวแข็ง คิดอะไรไม่ออก สมองไม่สั่งการไปชั่วขณะ เหมือนหัวใจมันหยุดเต้นไปจังหวะหนึ่ง แล้วก็กลับมาเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง เนื้อตัวร้อนผ่าวไปหมดทั้งที่ยังไม่ได้เกิดอะไรขึ้น
"มะ..เมาแล้วก็นอนไป พรุ่งนี้ตื่นมาจะได้ไม่ปวดหัวนะ!!" ใจเย็นไว้ไอ้ตุล!!! ใจเย็นไว้เว้ย!!! ไอ้เด็กนี่มันกำลังเมาเข้าขั้นโคม่า 'อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา' ท่องไว้ๆ เฮือกกกกกกกก.....!!!! มะ..มือมันจับตรงไหนอยู่วะ ไอ้เด็กเปรต!!!!!
"รักเฮียนะ ไอ้ไวไวรักเฮียที่สุด"
"ไอ้ไวไว..อย่านะโว้ย!!!" สถานการณ์เข้าขั้นวิกฤติสุดชีพ โดนหมีตะปบเข้าที่กลางลำตัวเข้าให้ แถมยังอยู่ในภาวะเสี่ยงสุดฤทธิ์เพราะดันไปนั่งอยู่บนตัวมัน แถมไอ้หมีมันก็เมาไม่ได้สติ(ขนาดสติดีมันยังไม่ยอมฟังเลยนี่หว่าเฮ้ย!!! ลืมไปได้ไง!!!)
"นะ...ขอไวไวนะ..." คนพูดระดมจูบมาไม่ยั้งทั้งปากทั้งใบหน้า มือไม้ที่ป่ายแปะไปทั่ว ไม่ได้เว้นจังหวะให้ตอบคำถามหรือหาทางบ่ายเบี่ยง กระดุมเสื้อ กับกางเกงถูกมันปล้ำถอดอย่างเร็วจนแทบไม่เหลือสภาพเดิม ..มันจบวิชาลอกคราบมารึไงวะเฮ้ย!!!!!!
ตุ๊บ!!
ขณะที่กำลังอึ้งอยู่....จะคิดหาทางออกก็สายไปเสียแล้ว เมื่อไอ้เด็กโย่งขี้เมามันพลิกตัวทีเดียว ไอ้ตุลก็หงายไปข้างหลังให้ไอ้หมีมันขึ้นคร่อมทั้งที่ตัวมันยังโงนเงน แต่ทางนี้สภาพหลุดลุ่ยหัวฟูๆของมันซุกไซ้ไปทั่วตัว จะบอกว่าจั๊กจี้ก็ไม่ใช่ ยิ่งตอนที่โดนปลายลิ้นฉกลงมาโดนทำเอาสะดุ้งเกือบครางไปหลายรอบ ดีที่ยังกลั้นไว้ได้ทัน(แต่ก็หลุดไปหลายหน) ตัวมันก็ยังกะหมีควายจะทำยังไงถึงจะหนีพ้นล่ะคราวนี้
"ไอ้ไวไว ฮะ..เฮียยังไม่พร้อมมมมมมม" นายตุลบอกเสียงปนหอบ พร้อมกับดันหัวฟูๆของไอ้หมีให้พ้นตัว ขืนปล่อยให้มันเลียไปทั่วแบบนี้...ไม่ไหวแน่ ไอ้หมีขี้เมามันสะบัดหัวไปมาให้พ้นจากฝ่ามือที่ยึดไว้ ก่อนจะลุกขึ้นนั่งทั้งที่ยังคร่อมตัวเฮียของมันเอาไว้ สายตาที่ไล่มองไปทั่วตัวทำเอาคนถูกจ้องเสียววูบ เหมือนรอฟังคำตัดสิน
"เฮียไม่พร้อม แต่ผมพร้อมแล้วนี่" อ๊ากกกกกกกก........!!!!!! ไอ้เด็กเวร!! อยากฆ่ามันนนนนนนนนนนนน
เพราะมันไม่ได้พูดปล่าวแต่ดันคว้ามือไปแตะสำรวจความพร้อมของมันด้วยนะเซ่!!!!!!!! หลักฐานน่ะ เห็นๆอยู่ แต่....มันใช่เรื่องที่จะต้องให้พิสูจน์ไหมล่ะเว้ยยยยยยย ไอ้บ้าาาาาาาาาา
โป๊ก!!!! รีบดึงมือกลับมาพร้อมกับสะบัดหลังแหวนซัดกะโหลกไอ้ขี้เมาไปทีด้วยความโมโห
"เจ็บ!!!!" ไอ้หมีหันมาทำหน้ามึนพร้อมด้วยเสียงครางหงิงยกมือกุมหัวตรงที่โดนประทุษร้าย แต่แทนที่มันจะตาสว่างสร่างเมา...ไม่เลย!! มันหันกลับมาทำตาขวางใส่ แล้วจากนั้นก็เปลี่ยนเป็นยิ้มเจ้าเล่ห์กะล่อนอย่างเคย
"เมาแล้วมั่วนิ่ม ไอ้เด็กเวร!!" ด่าไปไอ้ตุลก็ใจเต้นรัวไป สายตาคู่นั้นยังคงไล่โลมเลียไปทั่วทั้งตัว แม้ว่ามันจะยังไม่ได้แตะต้องอะไรเลยก็ตาม แต่สภาพกึ่งเปลือยแบบนี้...มันน่าอายนี่หว่า!!
"ถ้าเฮียยังไม่พร้อม..." อึ้ยยยย มันดันยื่นหน้าเข้ามาใกล้แทบจะต้องกลั้นหายใจกันเลยทีเดียวเชียว อ๊ะ!!!.....ดูเหมือนไอ้ตุลจะมีความหวังรอดนะคืนนี้
"อื้ออออ" ทะ...ทำไมเสียงตอบกลับ เหมือนเสียงครางว่ะ มือไม้ไอ้หมีมันเริ่มขยับอีกแล้ววุ้ย!! ตกลงว่ามันจะหยุดใช่ไหม!!
จมูกโด่งฝังลงบนแก้มนุ่มสูดกลิ่นกายหอมของคนรักเข้าปอด ฝ่ามือที่ลูบไล้ไปทั่วตัวแผ่วเบา ทะนุถนอมราวกับอีกฝ่ายเป็นของมีค่า ก่อนจะเลื่อนตัวต่ำลงมาตรงแผ่นอกแล้วจุมพิตหนักๆตรงที่มีก้อนเนื้อเต้นตุ๊บๆอยู่ข้างใน เพียงแค่เห็นเป็นรอยแดงขึ้นมา คนทำมันก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ แต่ปลายนิ้วที่สะกิดอยู่แถวนั้นไม่เลิกทำเอาสะดุ้งจนต้องกัดปากตัวเองเพื่อกลั้นเสียงน่าอาย
"ถ้าเฮียยังไม่พร้อม...ผมจะเตรียมความพร้อมให้เฮียเอง...ไม่ต้องกลัวนะ"
".......?.........."
".....???..........."
"..........?????........" มะ...หมายความว่า ฮะ....เฮ้ยยยยยยยยยยยย
.
.
.
ดูเหมือนจะไม่ทัน...ไอ้คุณตุลช้าไปเสียแล้วรอบนี้ กว่าจะคิดได้ว่าตัวเองกำลังเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ก็ตอนที่หัวฟูๆของไอ้หมีมันกดลงแถวหน้าท้องแบนเรียบ ส่วนกลางลำตัวถูกกอบกุมเอาไว้เป็นตัวประกัน ก่อนที่มันจะกระทำการครอบครองเอาไว้ทั้งหมด ยึดอาภรณ์ตัวสุดท้ายที่ยังติดกายแล้วรั้งมันออกไปจากลำตัว
"อ๊า..ไอ้..!!...อืออออ" ขาทั้งสองข้างจำต้องยกแยกออกจากกันชั่วคราว เนื่องจากมีไอ้หมีขี้เมาจอมหื่นแทรกตัวเข้ามา (ทั้งที่มันเมา..ทำไมมันถึงรู้ว่าต้องทำอะไร ยังไง ตรงไหนล่ะวะ!!?) ก็ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ เพราะยังไม่ทันจะได้ถามก็โดนไอ้หมีมัน'งับ'เข้าให้ ทำเอาดิ้นส่ายไปมาอยู่ไม่เป็นสุข มือที่ยึดอยู่กับขอบเตียงกลายมาเป็นสอดเข้าไปในเรือนผมฟูแทน
ทั้งที่อยากขยับหนีแต่ก็เหมือนยิ่งพาตัวเองเข้าไปใกล้ ทั้งที่อายแทบตายแต่ก็ครางไม่หยุด สัมผัสที่ได้รับทำเอาอารมณ์กระเจิงกู่ไม่กลับ แม้จะไม่ได้เมาแต่สติก็ล่องลอยไปไกลแล้วตอนนี้ ปล่อยให้ตัวเองถูกชักนำไปตามทางที่ไอ้หมีเจ้าเล่ห์มันวางไว้...
"อึก..อื้ออออ" ไอ้หมีโย่งมันเงยหน้าขึ้นทำตาหวานใส่ ตอนที่ทำให้คนรักไปถึงจุดหมายปลายทางได้ เสียงครางหอบเหนื่อยราวกับคนที่วิ่งมาอย่างหนัก ก่อนจะต้องสะดุ้งอีกรอบเมื่อฝ่ามือเลื่อนต่ำลงไปจากจุดเดิม แต่ใครล่ะจะมีแรงปฏิเสธได้อีก ทำได้แค่หลับตากัดฟันตัวเองแน่นยิ่งปลายนิ้วที่ไล่วนอยู่ตรงนั้นเริ่มซุกซนเข้าไปข้างในก็ยิ่งรู้สึกหวั่นหวิวๆในใจ เพียงแต่สัมผัสนั้นมิได้เร่งเร้าใจร้อนค่อยๆบรรจงแตะต้องเพียงแผ่วเบานุ่มนวลแต่เรียกร้องอยู่ในที
ไอ้หมีขี้เมารอจนกระทั่งเสียงกัดฟัดกรอดกับเสียงหายใจหนักๆ แปรเปลี่ยนเป็นเสียงครางกระเส่า แล้วจากนั้นค่อยๆถอนปลายนิ้วออกอย่างเชื่องช้า ก้มลงไปป้อนจูบหวานล้ำให้เพื่อคลายกังวล อาศัยจังหวะที่อีกฝ่ายกำลังเคลิ้มสอดแทรกความเป็นตัวเองเข้าไปทีละนิด
"อือ..ไอ้...ไวไว อ๊า..." อึดอัด หนักหน่วง เหมือนสมองจะระเบิดตอนที่รับเอาอีกคนเข้ามาในกายได้ทั้งหมด นึกอยากจะด่าตัวเองที่ปล่อยตัวให้ล่วงเลยมาจนถึงตอนนี้แต่ก็หยุดอะไรไม่ได้แล้ว
"ซี๊ดดดด เฮียยยย" เสียงครางของไอ้หมีเพราะฟันคงจะไปงับโดนปากมันเข้า หรือไม่ก็เผลอไปจิกหัวมันแรงเกิน ...มันช่วยไม่ได้นี่หว่า เพราะทางนี้กำลังลำบากกว่าหลายเท่า ยิ่งตอนมันขยับกายก็ทำเอาร้าวไปทั้งตัว ความรู้สึกเสียวปนเจ็บแปลบวิ่งไปทั่วร่าง เสียงครางปนเสียงหอบดังตามจังหวะการเคลื่อนกาย ในยามนี้ไม่รู้ว่าใครเป็นฝ่ายร้อนแรงมากกว่ากัน คนหนึ่งเอาใจอีกคนหนึ่งไม่ชอบยอมแพ้ จวบจนทุกกระบวนท่าเสร็จสมบูรณ์ทั้งสองถึงได้ผวาเข้ากอดฟัดกันอีกรอบจึงทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างหมดแรง
"ฮือ...พอ..." นายตุลร้องห้ามพลางยกมือปัดหน้าไอ้หมีออกให้พ้นตัวทั้งที่ยังหลับตา แต่มันก็ยังไม่ยอมหยุดจนต้องพลิกตัวคว่ำหน้าลงไปกับเตียงอย่างรำคาญ ทั้งเหนื่อย ทั้งเหนียวตัวและที่สำคัญ...อายว่ะ!!
"ไปล้างตัวไหวไหม ผมเช็ดตัวให้เอาป่าว เฮียๆ" ไอ้หมีบ้ามันก็ยังไม่เลิกพยายาม หันหลังให้มันก็จูบไล่ตั้งแต่ไหล่ไปจนทั่วทั้งแผ่นหลังทั้งที่ออกจะชื้นเหงื่อแบบนั้น แถมยังกระซิบเรียกซ้ำๆย้ำๆข้างหูไม่เลิก
"จะไปนอนที่ห้อง ถอยไป!!" ไอ้หมีรีบคลานลงไปจากเตียง ลงไปนั่งสงบนิ่งหางลู่หูตกโดยมีหมอนเพียงใบเดียวปิดบังร่างกายมันเอาไว้ ทีนี้มาทำจ๋อย...ไอ้เด็กเวร!!
"เฮีย...เฮียอย่าโกรธผมนะ...อย่าโกรธผม..." ยังไม่ทันจะได้ก้าวขาพ้นเตียงเพราะความพะรุงพะรังหอบเอาผ้าห่มพันเอวเอาไว้(ทำไงได้ล่ะ เสื้อผ้าถูกเหวี่ยงหายไปไหนก็ไม่รู้) ไอ้หมีที่นั่งอยู่บนพื้นมันก็เอื้อมมารั้งข้อเท้าเอาไว้ พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมาสบตาราวกับว่าลูกหมีตาดำๆได้สำนึกผิดในสิ่งที่ทำลงไป
"ปล่อยนะ จะไปอาบน้ำ..เหนื่อย!! " เหนื่อยและเจ็บ(ใจ)ด้วย เพราะไม่ได้รู้สึกโกรธมันนี่แหละ แต่อยากจะตบหน้าตัวเองให้ฟื้นคืนสติ ปล่อยให้เรื่องมันเลยเถิดมาถึงจุดนี้ไปได้
"ไม่โกรธนะ..นะครับ...นะๆ" ดูมันทำ!!
"เออ!! ปล่อยซิโว้ย!! ง่วงนอน!!" ไอ้หมีที่นั่งคุกเข่าเกาะแข้งเกาะขาส่งสายตาอ้อนเงยหน้าขึ้นมาฉีกยิ้มให้ ก่อนที่มันจะฉวยโอกาสนั้นกดจมูกลงมาแถวหน้าท้องอีกที เล่นเอาต้องบิดตัวหนีพร้อมกับซัดมะเหงกลงกลางกบาลไปเป็นของแถม
"อื้อ....เจ็บ!!" แล้วก็ต้องอาศัยจังหวะนั้นวิ่งพรวดออกมาจากห้องทันที เพราะขืนอยู่นานเกินกว่านี้...คงได้โดนสายตาอ้อนๆแบบนั้นหลอกเขมือบเอาอีกรอบ
ลากสังขารและผ้าห่มผืนยาวกลับมาที่ห้องอย่างหมดแรง ไอ้คุณตุลยกมือกุมหัวตัวเองก่อนจะสะบัดไปมาไล่อาการมึนงง....สรุปว่ายกนี้..."ใครเมา!!" ไอ้ตุลมึน!!!!!!!!!
===================================
สรุปว่าใครเมา!!!? (หนูไม่รู้
)
มาขั้นนี้แล้ว...คงไม่ต้องหาคำตอบแล้วมั่ง 5555
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม ( 
ไว้อาลัยให้เฮีย...... 
)
หัวข้อ: ข้างใจ [##บทสัมภาษณ์พิเศษไวไว<3เมษา,55>] (อ่าน 490545 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก