หัวข้อ: [ตอนจบ] สื่อนักรักซะเลย สุดท้ายก็เข้าใจ up!! 19-03-11 [P:4]

[nataxiah]

ไม่ทันตั้งตัว


วันนี้ทีมันเป็นอะไรของมันผมก็ไม่เข้าใจ มันตามดูแลผมตลอดพักเที่ยง
ตอนแรกก็ผมก็รู้สึกเหมือนสบายดีไม่ต้องทำอะไรเอง แต่หลังๆผมก็รู้สึกอึดอัดขึ้นมานิดๆ
ก็ทีไม่ใช่แฟนผมนี่ครับจะให้ผมรู้สึกดีได้อย่างไร แล้วอีกอย่างถ้าติรู้เขาจะคิดยังไง
หมดพักเที่ยงผมรีบแยกตัวออกจากทีที่พยายามจะอยู่ติดผมตลอดเวลา
“ไอ้แนทไอ้ทีมันเป็นอะไรของมันวะ เราทำตัวไม่ถูกเลย” ผมรีบปรึกษาไอ้แนททันที่ที่ขึ้นมาบนห้องเรียน
“เออว่ะแก ชั้นก็ว่ามันแปลกๆแต่เมื่อคืนแกไม่ได้ทำอะไรมันแน่นะ” ดูเพื่อนผมคนนี้สิครับมันยังไม่วายกวนผมอีก
“ไม่ได้ทำโว้ย นี่แกจะกวนไปถึงไหนวะใครจะไปทำอะไร ติก็นอนอยู่ด้วยทั้งคน”
“อ๋อ นี่ถ้าไม่มีไอ้ติก็ไม่แน่ใช่ไหม”
“แป๊ะ!!” มือไวกว่าคำพูดผมตีที่หน้าผากมันไปเต็มๆ
“ไอ้บ้านี่เจ็บนะโว้ย” ไอ้แนทโวยวายทันที
“ก็ใครใช่ให้กวนไม่เลิกล่ะ ช่วยไม่ได้”
ถึงมันจะดูกวนๆแบบนี้แต่ผมก็ไว้ใจมันมากที่สุดแล้วครับ มันค่อยช่วยเหลือและดูแลผมในหลายๆเรื่อง
แล้วบ้านแม่มันกับแม่ผมเป็นคนบ้านเดียวกันเลยทำให้ยิ่งสนิทกันเข้าไปอีก
จนผมกำมันอะเพื่อนกับรุ่นพี่ว่าจริงๆแล้วเราสองคนเป็นพี่น้องกัน แต่ไอ้แนทมันเรียนเร็วเรียนเข้าเรียนพร้อมกัน
เขาก็ยังเชื่อกันไปได้แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ผมอำคนอื่นๆคนถึงทุกวันนี้แหละครับ


วันนี้ผมไม่ได้นัดติวเพราะคิดว่าถ้าติวกันทุกวันอาจเครียดเกินไป ไว้เคร่งๆเอาสามวันสุดท้ายดีกว่า
หลังจากเรียนเสร็จผมก็ลงมานั่งเล่นที่ซุ้มก่อนเพราะปกติแล้วมีซ้อมเชียร์เราจะกลับมืดๆอยู่แล้ว
แล้วอีกอย่างได้นั่งคุยกับพวกรุ่นพี่ด้วย จะได้ถามแนวข้อสอบของแต่ละวิชาด้วย
“อ่าวนัทนึกว่าจะกลับไปแล้วเสียอีก” ทีทักเมื่อเลิกเรียนลงมา
แมวกับติก็เดินเข้ามานั่งร่วมโต๊ะกับผมตามปกติ แต่ทีกลับเข้ามานั่งข้างผมที่กำลังนั่งไฮไลท์หนังสือเพื่อเกร็งแนวข้อสอบ
ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากเพราะเห็นว่าเป็นเรื่องปกติ แต่ผมต้องรีบทำเพราะจะได้ไปติวให้พวกมันถูก
“นัทนี่ขยันเนอะ เลิกเรียนมาก็ยังอ่านหนังสืออีก” ทีชมขึ้นมาดื้อ
ผมก็ไม่ได้ตอบอะไรแถมยังทำหน้างงให้ทีอีกว่าวันนี้เป็นอะไรของมันกันแน่
ผมว่าคนอื่นก็คงแปลกใจไม่แพ้ผมเหมือนกัน แต่ไม่มีใครพูดอะไรเท่านั้นเอง
ผมเลยแกล้งทำนอกเรื่องไม่สนใจชวนคนอื่นคุยเรื่องอื่นไปเรื่อยเปื่อย
จนเริ่มมืดพวกผมเลยจะกลับบ้านเพราะบ้านผมต้องไปอีกไกลต้องต่อรถอีกสองสามต่อด้วย
ผมแยกกับพวกแนทที่หน้ามหา’ลัยเพราะแนทกลับรถตู้จากข้างหน้าเลย
ผมต้องเดินไปรอรถเมล์เพื่อไปต่อรถที่อนุสาวรีย์อีกต่อเพื่อกลับบ้าน
“นัทรอเราด้วย” มีคนตะโกนเรียกผมจากข้างหลัง
ผมหันกลับไปเป็นทีที่กำลังวิ่งตามมาอย่างเร็ว
“มีอะไรหรอที” ผมถามอย่างสงสัย เพราะวันนี้เขาทำตัวแปลกๆทั้งวัน
“เดี๋ยวเราไปส่งนะ” ทีพูดสั้นๆพร้อมกับหยิบหนังสือในมือผมไปถือไว้
“ไม่ต้องก็ได้เดี๋ยวเราถือเอง” ผมจะแย่งกลับมาแต่ทีไม่ยอมให้ ผมเลยต้องปล่อยเลยตามเลย
ระหว่างทางทีชวนผมคุยตลอดเวลา ไม่ว่าผมชอบกินอะไรบ้านอยู่ที่ไหนถามแม้กระทั่งเวลามามหา’ลัย
ผมก็ตอบเพราะว่าไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรที่จะต้องปิดบัง
แล้วก็เหมือนทุกวันรถเมล์หน้ามหา’ลัยคนแน่นมาผมไม่เคยได้นั่งเลยสักวันตั้งแต่เข้ามาเรียนที่นี่


ขึ้นมาบนรถคนแน่นมากเวลายืนต้องเบียดกันตลอดเวลา
ผมมักชอบยืนชิดเก้าอี้แล้วเกาะพนักพิงไว้มากกว่าที่จะโหนราว เพราะว่าตอนเย็นๆผมก็ไม่มั่นใจกลิ่นของตัวเองเหมือนกัน
วันนี้ก็เหมือนเดิมผมยืนเกาะพนักพิงกันล้มทียืนอยู่ด้านข้าง ตัวเขาชิดติดกับกึ่งแขนกึ่งหลังผม
ขึ้นบนรถเราไม่ได้คุยอะไรกันมากเพราะคนแน่นแค่ยืนเบียดกับคนอื่นก็จะแย่แล้ว
รถออกไปซักพักทีก็เอามือขวามาจับพนักพิงอันเดียวกับผม จนผมเหมือนอยู่ในอ้อมกอดของเขายังไงไม่รู้
พอรถออกตัวหรือเบรกเขาจะคอยประคองไม่ให้ผมเซไปตามแรงของรถที่ไม่เคยค่อยๆเบรกหรือออกตัวสักครั้ง
ตอนแรกๆผมไม่คิดอะไรแต่ตอนนี้ผมก็รู้สึกแปลกๆและรู้สึกดีขึ้นมาบ้างเหมือนกัน
วันนี้ผมรู้สึกว่าอยู่บนรถเมล์นานผิดปกติทำไมไม่รู้ แต่ก็กลับไม่รู้สึกเบื่อหรือรำคาญอะไรแม้แต่น้อย
ลงรถเมล์ได้ผมก็จะขอตัวแยกกลับไปต่อรถกลับบ้านเพราะคิดว่าทีเขาคงจะมาซื้อของบางอย่าง
“ทีเราขอหนังสือคืนนะ เราต้องไปต่อรถฝากโน้นไม่ต้องไปส่งหรอกจะทำอะไรก็ไปทำเถอะ”
“ไปกินข้าวกับเราก่อนนะหิวข้าวจะแย่แล้ว” ทีไม่พูดเปล่าเขาดึงมือผมให้เดินตามเขาไป
ผมเริ่มอายขึ้นมานิดๆจริงๆแล้วเพื่อนจับมือกันเดินมันก็เป็นเรื่องปกติ แล้วนี่ผมจะอายทำไมนะ
ผมก็ไม่ได้ขัดขืนอย่างไรเดินตามทีเข้าไปที่ center one(สมัยก่อนยังอยู่นะ)
ทีพาผมไปกินKFCที่ชั้นสอง ทีก็เหมือนเดิมเขาทำให้ทุกอย่างผมแค่นั่งเฉยๆ
จากที่รู้สึกอึดอัดแต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกดีกลับคืนมาเล็กน้อย ถึงจะยังงงอยู่ก็ตามที

หลังจากกินเสร็จเขายังไปส่งผมต่อรถกลับบ้านที่อีกฝั่ง ทีแรกทีบอกว่าจะไปส่งที่บ้านแต่ผมไม่ให้เขาไป
“ให้เราไปส่งที่บ้านไม่ได้หรอ” ทียังตื้อเรื่องจะไปส่งที่บ้านต่อ
“ไม่ต้องไปหรอก กว่าจะถึงบ้านเราก็ดึกเดี๋ยวไม่มีรถกลับลำบากเปล่าๆ” ผมให้เหตุผลที่ไม่อยากให้ไปส่ง
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวเรากลับแท็กซี่ก็ได้” ช่างตื้อเสียจริงๆ แต่ผมก็ไม่ยอมใจอ่อนแน่นอน
เพราะว่าแค่ไปส่งผมแล้วต้องกลับบ้านลำบากจะทำไปเพื่ออะไร
“ไม่ต้องหรอกเรากลับเองได้ เรากลับทุกวันอยู่แล้ว”
“แต่เราเป็นห่วงนี่นามันดึกมากแล้วคืนนี้” ได้ยินคำว่าเป็นห่วงผมก็รู้สึกเขินๆเล็กน้อย
ทั้งๆที่ไม่รู้จะเขินทำไมเขาอาจจะห่วงในฐานะเพื่อนก็ได้แท้ๆ
“ทำห่วงไปได้ แบบเราเนี่ยนะใครเขาจะกล้าทำอะไร” ก็เรื่องจริงนะครับผมตัวก็ใหญ่หน้าก็โหดใครมันจะกล้าทำอะไร
คนอื่นสิจะต้องกลัวผมไปทำร้ายเขามากกว่ายิ่งดึกแบบนี้ด้วย
“แต่เราก็...” “รถมาแล้วเราไปก่อนนะ” ผมรีบชิงตัดบทหยิบหนังสือแล้ววิ่งขึ้นรถเมล์อย่างรวดเร็ว
เพราะคิดว่าถ้ายังอยู่แบบนั้นคงเถียงกันไม่จบไม่สิ้นแน่นอนเรื่องนี้


กลับมาถึงบ้านผมรีบต่อสายโทรศัพท์บ้านทันที มันต้องประหยัดครับคุยโทรบ้านนานเท่าไหร่ก็สามบาท
“ฮัลโหล ว่าไงว่ะแก วันนี้นึกไงโทรหาชั้นซะดึกเชียว” ไอ้แนทรับสาย แต่มันรู้ได้ไงว่าผมจะโทรหามัน
“เออ มีเรื่องจะปรึกษาหน่อย แต่แกรู้ได้ไงว่าเราโทรมา” ผมยังสงสัยอยู่
“ก็จะมีใครเหลืออีกล่ะ ไอ้ฝนเพิ่งวางไป ไอ้ตี๋กับไอ้ต้นไม่เคยโทรมา ก็เหลือแกคนเดียวแหละ” มันไขข้อข้องใจของผม
“เออ ช่างมันเถอะ ไอ้แนทแกว่าทีมันแปลกๆไปไหมวะ” ผมเริ่มให้มันช่วยแก้ปัญหาทันที
“ก็นิดๆว่ะ ชั้นว่ามันต้องคิดอะไรกับแกแน่ๆเลย” ไอ้นี้ก็ตอบไม่อ้อมค้อมไม่วิเคราะห์สักหน่อยเลยนะ
“แกบ้าแหละ มันจะมาคิดอะไรกับเราทำไมวะ มันก็น่าจะรู้ว่าเราชอบอยู่นะ”
“อ่าว มันคงกลัวติจะชอบแกตอบมั้งแล้วรีบทำคะแนน” ดูมันให้แต่ละความคิดเห็น
“บ้าแหละ ติแม่งโคตรเฉยเลยมันจะชอบเรากลับได้ไง เนี่ยยังกลัวแป่วอยู่เลย”
“ก็เอางี้ไงพลาดจากติ ก็หันมาจับทีไว้ก่อนจะได้ไม่กินแห้วอะ” ดูๆความคิดเพื่อนสาวผมคนนี้สิครับ
มันคิดยิ่งกว่าผู้ชายเสียอีกแต่เพราะนิสัยแบบนี้แหละครับมันเลยสนิทกับพวกผมได้
“ดูมันแนะนำ ไม่น่าโทรมาหาแกให้เปลืองเงินเลยว่ะ โทรคุยกับแมวน่าจะได้เรื่องมากกว่านี้”
“เออ ใช่สิช่วงนี้อะไรๆก็แมวๆๆ อีกหน่อยคงลืมพวกชั้นแหละ” ไอ้แนทมันมาน้อยใจอะไรผมอีก
ผมไม่ได้คิดอะไรกับแมวเสียหน่อย แค่ว่าโทรไปคุยแล้วมันได้ยินคำตอบดีๆที่ทำให้สบายใจเท่านั้นเอง
“อะไรๆๆ ไม่มีหรอก เราไม่ใช่คนแบบนั้นเสียหน่อย คุยกับแกแล้วปวดหัว งั้นแค่นี้นะพรุ่งนี้เจอกันที่เก่าเวลาเดิม”



“ฮัลโหล แมวทำอะไรอยู่ยุ่งหรือเปล่า” ผมต่อสายหาแมวหลังจากวางสายจากแนท
“ไม่ยุ่งหรอกเพิ่งอาบน้ำเสร็จนัทก็โทรมานี่แหละ นึกว่าวันนี้จะไม่โทรมาซะแล้ว” น้ำเสียงแปร่งๆแบบนี้แหละที่ผมคุ้นชิน
ยังไงผมก็ชอบสำเนียงแบบที่แมวพูดมากกว่าเพื่อนคนใต้คนอื่นๆที่พูดออกทองแดงเหมือนกัน
ผมว่าสำเนียงของแมวมันทั้งแปลกทั้งเพราะผสมกันได้อย่างลงตัว
“อืมนึกว่านอนไปแล้วนะนี่ เพราะเราโทรมาดึก”
“ไม่เป็นไรปกติเราก็นอนดึกอยู่แล้ว”
“เรามีเรื่องอยากถามแมวหน่อยได้ไหมล่ะ” ผมเริ่มเข้าเรื่องที่สงสัยทันที
“อืมว่ามาสิ”
“ทีมันมาพูดอะไรถึงเราบ้างหรือเปล่าช่วงนี้”
“ทีหรอ แปลกนะที่นัทถามถึงทีปกติถามแต่เรื่องไอ้ติ” แมวทำเสียงเหมือนไม่เชื่อที่ได้ยิน
“อืมถามถึงทีจริงๆ ช่วงนี้มันพูดอะไรถึงเราบ้างไหม” ผมย้ำคำถามเดิม
“อืมก็ไม่นะ     ก็มีบ้างที่มาชมว่านัทขยัน หรือไม่ก็คุยสนุกนิสัยดีน่ะ ก็ไม่มีอะไรแปลกนี่นา” เสียงแมวเหมือนนึกไปพูดไป
“อืมๆๆ งั้นก็ช่างมันเถอะ แต่ว่าติล่ะพูดอะไรถึงเราบ้างไหมอะ” เรื่องคนนี้สิที่ผมอยากรู้มากกว่า
“ติหรอ เหมือนเดิมมันไม่เห็นเคยพูดอะไรถึงนัทเลย มากสุดแค่มาถามว่านัทจะมาติวให้อีกวันไหนแค่นั้นเอง”
ได้ยินแบบนี้จากแมวก็ทำเอาใจผมเหี่ยวลงไปเหมือนกัน
ก็ผมบอกไปแล้วนี่ครับว่าผมก็พยายามแสดงออกไปแล้วว่าชอบเขา แต่กลับไม่มีปฏิกิริยาอะไรกลับมาเลย
“อืมมมม แล้สแมวบอกไปยังว่าพรุ่งนี้เราจะไปติดให้นะ”
“บอกแล้ว” แมวตอบสั้นๆ
“งั้นพรุ่งนี้เจอกันตอนเช้านะ แค่นี้แหละ ฝันดีครับ”
“ฝันดีนะ” แมวบอกกลับก่อนที่จะวางสายไป
พรุ่งนี้คาบเช้ากลุ่มผมกับกลุ่มแมวเรียนด้วยกัน ผมจะนัดเจอพวกเขาก่อนเข้าห้องทุกครั้ง
เราต้องไปกินข้าวเช้าด้วยกันก่อนแล้วค่อยขึ้นเรียน


ผมมานั่งรอเพื่อนๆคนแรกแต่เช้าเหมือนเดิม เพราะบ้านผมไกลสุดเลยออกแต่เช้าหนีรถติดดีกว่า
ปกติไอ้แนทจะมาถึงคนที่สองแล้วค่อยตามมาด้วยพวกติที่จะมาพร้อมกันสามคนแล้วเพื่อนคนอื่นๆผมถึงจะตามมา
“นัทรอนานยัง” เสียงที่คุ้นเคยทักผมที่กำลังก้มหน้าก้มตาอ่านการ์ตูนฆ่าเวลาอยู่
ก็มันเป็นเสียงคนที่ผมแอบชอบอยู่นี่ครับ แค่ได้ยินแว่วผมยังจำได้เลย
ผมรีบเงยหน้าละความสนใจจากหนังสือการ์ตูนทันที
“อ่าวติ ทำไมวันนี้มาคนเดียวล่ะ” ผมไม่รู้จะทักอะไรดีแล้วตอนนี้ มันดีใจขึ้นมาเฉยๆซะงั้น
ที่สำคัญผมเห็นติมาคนเดียวด้วยวันนี้ แล้วแมวกับทีไปไหนเสียล่ะวันนี้
“อ๋อ เราออกมาก่อนว่าจะชวนนัทไปกินข้าวด้วยกันน่ะ” ติพูดพร้อมกับยิ้มให้ผม
มันช่างทำให้เช้าวันนี้ของสมสดใสมากขึ้นอีกเป็นกอง
“แล้วคนอื่นล่ะ ไม่รอก่อนหรอ” ผมถามกันเพื่อนคนอื่นน้อยใจ แต่ใจจริงอยากตอบว่าไปแล้วลุกเดินออกไปเลยด้วยซ้ำ
“เดี๋ยวเราค่อยโทรบอกก็ได้ว่านั่งกินอยู่ร้านไหน” ติบอก ผมรีบเก็บของแล้วลุกเดินไปกับติ


นี่เป็นครั้งแรกที่ผมกับติจะได้กินข้าวด้วยกันสองคน ผมรู้สึกตื่นเต้นมากกว่าที่ไปกินกับทีอีกเป็นสิบเท่า
เรามากินข้าวมันไก่อบร้านประจำหลังมหา’ลัย เพราะอร่อยไม่พอป้าแกยังให้เยอะอีกต่างหาก
จริงๆทั้งๆที่เราเคยกินข้าวด้วยกันออกบ่อยแต่ทำไมผมต้องตื่นเต้นด้วยนะวันนี้
ติสั่งน้ำมะเขือเทศปั่นใส่นมที่ผมกินประจำมาให้
“นัททำไมชอบกินน้ำมะเขือเทศปั่นล่ะ เราว่ามันไม่เห็นน่าอร่อยเลย” ติถามพร้อมทำหน้าเชิงสงสัยอย่างมาก
“ใครว่าไม่อร่อย อร่อยออกแถมยังดีต่อสุขภาพด้วยนะ ไม่เชื่อลองกินสิ”
ผมยื่นแก้วน้ำมะเขือเทศให้ติ เพื่อให้เขาได้ลองชิม
ติทำท่าเก้ๆกังๆอยู่เหมือนไม่ค่อยกล้าชิมเพราะกลัวรสชาติไม่อร่อย
“ลองกินก่อนเถอะน่า จะได้รู้ว่ามันอร่อยยังไง” ผมยกแก้วให้เขาจนหลอกจ่ออยู่ที่ปาก
ติหันมามองหน้าผมเล็กน้อยก่อนค่อยๆก้มหน้าดูดน้ำมะเขือเทศปั่นเข้าไป
“อืม มันก็อร่อยเหมือนกันนะ แต่เราไม่ชอบกลิ่นมันอยู่ดีล่ะ” ติบอกหลังจากลองชิมแล้ว
ผมเลยหยิบแก้วกลับมาวางไว้ที่หน้าตัวเอง
“นัทแก้วนั้นเรากินแล้วเดี๋ยวเราซื้อแก้วใหม่ให้นะ” ติบอกพร้อมกับยื่นมือมาหยิบแก้วตรงหน้าผม
“ไม่เป็นไรหรอกเราไม่ถือเรื่องแค่นี้เอง แล้วติก็บอกว่าไม่ชอบกลิ่นมันด้วยไง” ผมหยิบแก้วหลบมือติ
ก็เรื่องจริงผมไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้วก็แค่กินหลอดต่อจากกันเท่านั้นเอง
ติเห็นผมยืนยันแบบนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ พอข้าวมาพวกทีกับแมวก็เดินเข้ามาหาเหมือนกัน
“มาอยู่นี่เองแต่เช้าถึงว่าไปเคาะห้องไม่มีใครอยู่” แมวแซวติเมื่อเดินมาถึงโต๊ะ
“อะไรของพวกมึงก็ตื่นสายกันเองกูโทรไปห้องไม่มีใครรับสักคนแล้วเสือกมาว่ากูอีก”
ติกันไปตอบโต้แมวอย่างทันควัน
“เออๆๆ พวกกูผิดเองที่ตื่นสาย เดี๋ยวไปสั่งข้าวก่อนนะ” แมวกับทีวางของไว้แล้วเดินไปสั่งข้าว
อีกสักพักพวกไอ้แนทไอ้ตี๋ก็ตามมาถึง ผมกับตินั่งโต๊ะยาวอยู่แล้ว
เลยไม่ต้องห่วงย้ายโต๊ะเมื่อเพื่อนมาเยอะมากขึ้น
กินข้าวเสร็จผมกำลังจะหยิบน้ำมะเขือเทศปั่นขึ้นมากิน
หลอดกำลังจะถึงปากผมอยู่แล้วแมวก็หยิบแก้วในมือผมไปดูดก่อนทันที
“แมวเรายังไม่ได้กินเลยนะ” ผมบ่นเพราะว่าหิวน้ำมากๆ
“อะ อิ่มแหละเราจะได้ไม่ต้องซื้อน้ำ” ดูมันสิครับแค่น้ำกินยังเบียดเบียนผม
ผมรับกลับมาแล้วดูดต่อ ดูติมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาเป็นอะไร



ขึ้นเรียนเรานั่งหลังห้องเหมือนเดิมแต่ต่างจากเดิมตรงที่ว่าทีมานั่งข้างผม
ทั้งๆที่เมื่อก่อนผมนั่งกับแมวสองคนตลอด ทีจะนั่งกับติ
ทีชวนผมคุยผมเล่นตลอกเวลาที่นั่งด้วยกัน ทำให้ผมไม่ค่อยมีสมาธิเรียนเท่าไหร่
เพราะเขาชอบแกล้งหรือหามุกแป๊กๆมาเล่นระหว่างเรียนเสมอๆ
เช่น อาจารย์กำลังพูดถึงเรื่องโปรเจ็คไตล์ เขาก็จะบอกว่าไม่เอาไม่ชอบอยากเรียนโปรเจ็คเป็น
คิดดูสิครับมุกแบบนี้มันก็ยังกล้าเล่น ตายกับเป็น แล้วจะให้ผมมีสมาธิไหวไหมล่ะครับ
ก็คุณทีท่านเล่นแทรกมุกแบบนี้ตลอดเวลาที่อาจารย์สอนอยู่
บางครั้งก็ทำเสียงกับท่าทางล้อเลียนอาจารย์ผมจะหัวเราะก็ไม่กล้า ต้องกลั้นไว้จนปวดท้องทีเดียว
จนบางที่ที่ผมจดลงไปในสมุดยังเป็นคำที่ทีมันเล่นมุกออกมาเลยครับ
แต่ผมก็ได้แต่ทนแหละครับเพราะไม่รู้จะว่าอะไรมันดี เพราะว่าไปแล้วมันก็ไม่ได้เลิกทำเสียหน่อย
จนหมดคาบก่อนไปเรียนวิชาต่อไปผมขอตัวไปแวะเข้าห้องน้ำก่อน
ที่ชอบเข้าห้องน้ำชั้นนี้ก่อนเพราะมันเงียบดีคนไม่เยอะไม่ต้องรอต่อคิวใคร
ผมเข้ามาปฏิบัติภารกิจเรียบร้อยก็เปิดประตูออกมา ทียืนรออยู่ที่หน้าประตูห้องน้ำ
ถ้าจะเข้าห้องน้ำทำไมมันไม่เข้าไป
“อ่าวที จะเข้าห้องน้ำหรอ ว่างจะตายเข้าได้เลย” ผมบอกเผื่อมันคิดว่าห้องน้ำคนเยอะ
“เปล่าเรามีเรื่องจะคุยกับนัท” ทีมีสีหน้าจริงจังผิดกับทุกครั้ง
“เราไปทำอะไรให้โกรธหรือเปล่า ท่าทางจริงจังเชียว” หรือว่าผมไปว่ามุกเขาฝืดเลยไม่พอใจ
“เปล่า แค่เราจะถามว่านัทคบกับเราได้เปล่า” ทีจ้องหน้าผมที่ตอนนี้เหวอสุดขีดกับคำที่ได้ยิน


TBC.

[golove2]

ทีออกตัวแรงกันเลยทีเดียว

 

ติต้องแอบชอบนัท
แต่ไหม่กล้าแสดงออกป่ะ

 

[anajulia]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
นัทคนนั้นนี่เสน่ห์แรงเกินห้ามใจนิ

ดูซิดูดู๋ ไม่เท่าไหร่ก็มีคนมาขอคบแล้ว คริคริ

[nataxiah]

ตอนนั้นผมก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกันครับ คุณโกเลิฟ2 เพราะว่าเขาเงียบเกินไปบางครั้งอะครับ

ส่วนทีผมว่ามันก็เหมือนนิสัยของเขาแหละครับ มีอะไรไม่ชอบเก็บเพราะท่าทางเหมือนเป็นคนคิดน้อยอะ(แอบว่ามันหน่อย)

นุ่นขำอะไร พี่เสน่ห์ไม่แรงหรอกจร้า แต่ว่าเสลาใครอยู่ด้วยนานแล้วเป็นแบบนี้ทุกคน(เค้าเรียกว่าไรอะ)

ไอ้ไม่เท่าไหร่มันก็นานนะตอนนั้นนะ

[yayee2]

เอาละซีนัท จะตอบทีว่าไง เล่นจู่โจมถามแบบไม่ได้ตั้งตัวแบบนี้อ่ะ
เฮ้อ..ทามม้ายทามมาย ความรักมันเป็นแบบนี้เนอะนัทเนอะ
ไอ้คนที่เราชอบก็ยังมิมีทีท่า ส่วนคนที่เรามิมีใจกลับมาขอคบ

[nataxiah]

^
^
^
^

ชะแวบเห็นคุณแก้วพอดีเลยแวะมาตอบก่อนนอน

นั่นสิครับผมก็ว่าแบบนั้นแหละ คนที่เราชอบนะทำเท่าไรก็เฉย

แต่คนที่เฉยๆกลับมาชอบเราซะงั้น นี่แหละน้าความรักยากแท้หยังถึง

 

กอด3ครั้งเพราะมีคนฝากกอดด้วย (นุ่นกับด้าอะคร้าบบ)

[PEENAT1972]

ฝากกอดเผื่อด้วยอีกคน 555
จะว่าไปถือเป็นเรื่องดีที่ี่มีคนมารักมาหลง

[DexTunG]

 

[nataxiah]

^
^
^
^

 

จิ้มคนเต้นรอทะลุถึงป้าพีนัท

ก็จริงแหละครับ มีคนรักดีกว่ามีคนเกลียดเนอะป้าเนอะ สวนเรื่องฝากกอดคราวหน้าผมจะกอดเผื่อให้นะคร้าบบ

กอดให้คุณแก้วเบื่อไปเลยเนอะป้าเนอะ

คุณDE SaiKuNee(กลัวอ่านเป็นไทยผิดเลยใช้แบบเดิมๆนี่แหละ หุหุ) เต้นรอเลยหรอคร้าบบ พักบ้างนะเดี๋ยยเหนื่อยนะคร้าบบ

รอวนรอบนิกนึงนะคร้าบบบ เดี๋ยวก็ได้อ่านแล้วครับ ^^

[nonae]

นัท พ่อเสน่ห์แรงงงงง มีคนมารุมรักหน่ะดีแล้ว
ดีกว่ามานั่งฟังเพลง โปรดส่งใครมารักฉันที นะ
แล้วรวบกอดดดทั้งหมดเลย

[Goodfellas]

แวะมาดันไว้ก่อน อิอิ 

เดี๋ยวมีเวลาแล้วจะรีบมาอ่านต่อ

[yayee2]

เอ้านัทยังไม่มาอีกเหรอคะ อ่ะรอได้ค่ะ
อบอุ่นจัง มีคนกอดด้วย แล้วชอบอีกต่างหากไม่เบื่อเลย
รวบ :กอด1:ทุกคนกลับคืน

[PEENAT1972]

  คุณนายแก้ว แน่น ๆ

[nataxiah]

555+ ไม่ได้เสน่ห์แรงขนาดนั้น แค่ฟลุคๆอะ(พูดยังไงหว่าแค่ฟลุคๆ)

น็อตแล้วอย่าลืมมาตามอ่านนะคร้าบบ

  เจ๊แก้วคร้าบบบ กำลังเร่งเขียนเลย รอนิดนะคร้าบบบ

  ป้าไม่กอดผมด้วยอ่ะ 

กำลังเร่งเขียนอย่างมากเนื่องจากเขียนหลายเรื่อง (แต่มีความสุขที่ได้เขียน) รอหน่อยนะครับ

[golove2]

เต็มใจรอ     


แต่อย่านานนักน๊ะ   


 

[Killua]

เฮ้ยได้ไงอ่ะ ทีชิงตัดหน้าอ่ะ  แล้วนัทตอบว่าไงอ่ะ
ติช้าได้โล่เลยอ่ะ เจ้ก็เชียร์จนนั่งไม่ติดเก้าอี้ อุตส่าห์ได้ไปกินข้าวด้วยกัน
ก็โดนแมวตัดหน้า ดูดน้ำอีก แล้วนี้ยังจะมีทีอีกมาสารภาพรักที่ห้องน้ำอีก
เฮ้อ แล้วติอ่ะเมื่อไรจะรุกสักทีอ่ะ เดี๋ยวก็ มคปด. หรอก
อยากรู้ว่านัทจะตอบทียังไง มาต่อเร็วๆนะคะไรเตอร์

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[phoeniix]

บอกรักที่ห้องน้ำ รอออกจากห้องน้ำก่อนก็ไม่ได้ ใจร้อนจริงงงงงๆๆ

[nataxiah]

คุณ golove2 พรุ่งนี้ได้อ่านแน่นอนครับเรื่องนี้ คงไม่ช้าไปนะครับ

คุณ Killua พรุ่งนี้นะคร้าบบบ ได้อ่านแน่นอนจะได้มีเวลาพักไม่ลุ้นเกินไปไงครับ

ขอบคุณคุณ ken_krub มากๆเลยนะครับสำหรับกำลังใจที่ให้เสมอมาเลย  แถมอีกด้วย

  ทีคงคิดว่ามันปลอดคนมั้งครับเลยบอกที่นั้นเลย แต่ผมก็ว่ามันแปลกที่จริงๆแหละคร้าบ คุณ phoeniix

พรุ่งนี้จะเขียนเรื่องนี้นะครับ รออ่านได้เลยครับคงช่วงมืดๆหน่อยคงเสร็จนะครับ

ว่างๆก็ติดตามผลงานเรื่องอื่นของผมไปพลางๆก่อนก็ได้นะครับ ลงไว้เรื่อยๆเหมือนกัน

  คนอ่านทุกคนคับ

[TaEnIaE_CoLi]

"สื่อนัก" = "ซื่อนัก" เหรอคับ

[nataxiah]

"สื่อนัก" = "ซื่อนัก" เหรอคับ

สื่อจริงๆครับไม่ใช่ซื่อ อ่านไปเรื่อยนะคร้าบบ

[nataxiah]

สองจิตสองใจ



“นัทจะคบกับเราได้หรือเปล่า” ทีถามย้ำเมื่อเห็นผมยืนนิ่งไม่ตอบอะไรเขาเสียที
“เออ  เออออออ สายแล้วเราเราไปเรียนก่อนนะ” ผมบอกพร้อมกับแทรกตัวผ่านทีที่ยืนขวางทางอยู่ออกมาอย่างรวดเร็ว
พอพ้นทีมาได้ผมก็รีบเดินเข้าห้องเรียนวิชาต่อไป ดีนะที่ทีไม่ได้เรียนวิชานี้เหมือนกับผมไม่งั้นผมคงแย่แน่ๆ
“แกเป็นไรวะท่าทางแปลกๆ” ไอ้แนทถามทันทีที่ผมนั่งลงข้างๆมัน
“เออ ไม่มีอะไรหรอกเหนื่อยรีบวิ่งมากลัวไม่ทัน” ก็ตอนนี้ผมยังงงและสับสนอยู่นี่ครับ
ผมเลยไม่กล้าบอกเรื่องที่เจอมาเมื่อกี้นี้ให้มันฟัง เดี๋ยวให้ผมทำใจได้สักหน่อยก่อน
แล้วผมจะตอบทียังไงดีล่ะครับตอนนี้ในหัวผมสับสนไปหมด ก็ผมชอบติไม่ได้ชอบทีเสียหน่อย
คำถามของทีทำเอาผมเรียนไม่รู้เรื่องไปทั้งเช้าเลย แล้วตอนเที่ยงยังต้องลงไปกินข้าวด้วยกันอีก
แล้วผมจะทำหน้ายังไงละทีนี้ตอนเจอกัน หรือว่าผมจะไม่ไปกินข้าวกับพวกนั้นดี
แต่ว่าถ้าผมไม่ลงไปกินข้าวด้วยจะยิ่งเป็นที่สงสัยหรือเปล่านะ ผมจะทำยังไงดีละทีนี้
ยิ่งใกล้พักเที่ยงผมยิ่งสับสนไปหมดคิดไม่ออกจนปวดหัวเลยทีเดียว



“ฮัลโหลแมว เรียนเสร็จหรือยังเราปวดหัวจะขอไปนอนห้องหน่อยได้ไหม” ผมโทรหาแมวเพราะว่าห้องแมวคงเป็นที่พึ่งของผมได้ในตอนนี้
“อืมได้สิงั้นเดี๋ยวเรารอหลังมหา’ลัยนะ”
ผมบอกพวกไอ้แนทว่าปวดหัวแล้วปลีกตัวไปเจอกับแมวทันทีที่ถึงเวลาพักเที่ยง
ตกลงว่าผมหนีมานอนห้องแมวเพื่อที่จะยังไม่ต้องเจอหน้าทีในตอนนี้
พอมาถึงห้องแมวก็จัดอาหารที่แวะซื้อก่อนขึ้นมาให้ผมกิน พร้อมกับให้กินยาแก้ปวดหัว
หลังจากกินยาผมนอนดูหนังสักพักก็หลับไป ก็มันสบายนี่ครับเตียงนุ่มๆเปิดแอร์เย็นสบายไม่หลับได้ยังไงล่ะครับ


ผมตื่นขึ้นมาอีกทีก็เย็นแล้ว แต่สิ่งที่ผมเห็นอย่างแรกตอนตื่นมาก็คือทีที่นั่งคุยกับเพื่อนคนอื่นๆอยู่ข้างตัวผม
ผมเลยมองไปรอบๆห้องตอนนี้ห้องแมวเต็มไปด้วยเพื่อนผมมันมารวมตัวทำอะไรกันที่นี่นะ
“อ่าวนัทตื่นแล้วหรอ เห็นแมวบอกปวดหัวไม่สบายทำไมไม่บอกเรา” ทีหันมาถามเมื่อรู้ว่าผมตื่นแล้ว
“ไม่เป็นไรหรอกไม่อยากรบกวนด้วยแหละ” ผมบอกไปพร้อมกับลุกขึ้นนั่ง



ผมลุกขึ้นไปล้างหน้าพอเดินออกมาทีก็ยืนรออยู่หน้าห้องน้ำอีกแล้ว
ไม่รู้ทำไมมันถึงชอบมาดักเจอผมหน้าห้องน้ำนักนะสงสัยชอบทำเลแบบนี้
“มีอะไรหรือเปล่า” ผมถาม
“ก็เราอยากรู้ว่านัทจะให้คำตอบเราหรือยัง เรายังรอฟังอยู่นะ” ทีจ้องหน้าผมอย่างจริงจังอีกครั้ง
“เอออ เรายังไม่รู้เหมือนกัน ขอเวลาให้เราก่อนแล้วกันนะ” ผมบอกพร้อมกับหลบสายตาของที
“ก็ได้เราจะรอคำตอบแล้วกันนะ” ทีบอกพร้อมกับส่งผ้าเช็ดหน้ามาให้ผม
ผมรับมาแล้วเดินออกมานั่งกับเพื่อนๆ ผมนั่งลงข้างๆแมวเพราะว่ายังรู้สึกปวดหัวอยู่นิดๆ
แต่ก็สบายใจขึ้นบ้างที่ได้บอกทีไปแบบนั้น ผมก็ไม่อยากปฏิเสธไปเลยเพราะกลัวจะทำให้เขาเสียใจ
ไว้ผมตกลงกับติได้เมื่อไหร่เขาคงตัดใจได้เองล่ะนะผมว่า
“หายปวดหัวหรือยัง” แมวหันมาถาม
“ยังเลย ยังปวดอยู่นิดๆไม่อยากกลับบ้านเลย” ผมก้มหน้าซบไปที่ไหล่ของแมว
ก็มันรู้สึกอยากจะนอนต่อนี่ครับ เหมือนเรานอนไม่เต็มอิ่มแล้วมีคนมาปลุกเลยปวดหัวต่อ
“งั้นกินข้าวก่อนแล้วกินยาวันนี้นอนห้องเราก็ได้” แมวบอกแต่คนที่เอาข้าวมาให้กลับเป็นที
ผมมองดูเพื่อนๆในห้องอีกทีมีพวกไอ้แนทไอ้ฝนแมวทีไอ้ตี๋แต่ผมไม่เห็นติเลยเขาหายไปไหนของเขากันแน่นะ
ผมรับข้าวจากทีมากินเพราะว่าหิวข้าวมากหลังตื่นนอน


หลังจากอิ่มผมก็มานั่งเล่นกับพวกไอ้แนทต่อสักพักมันก็ขอตัวกลับห้องกัน
ผมเองก็ว่าจะกลับบ้านเหมือนกันเพราะตอนนี้รู้สึกดีขึ้นมากแล้ว
ผมเลยขอตัวกลับบ้านดีกว่าแมวก็ไม่ได้ว่าอะไรเพียงแต่ถามว่าจะกลับไหวไหม
ทีก็จะมาส่งแต่ผมไม่ยอมให้มาส่งหรอกครับ ผมเลยเดินกลับออกมาคนเดียว
ผมมารอลิฟท์เพื่อลงไปข้างล่างตอนนี้แมวซื้อคีย์การ์ดกับปั๊มกุญแจห้องให้ผมไว้เข้าออกอีกชุดแล้วครับ
เผื่อว่าจะมาทำอะไรที่ห้องเขาจะได้ไม่ต้องรอเขาเพราะบางครั้งเราเลิกเรียนไม่พร้อมกัน
ลิฟท์เปิดออกมาผมเห็นติกำลังจะเดินออกมาพอดี
“อ่าวนัทไหนว่าไม่สบายไง” ติทักอย่างเป็นห่วง
“อืมก็ดีขึ้นมากแล้วแค่ยังปวดหัวนิดหน่อย เดี๋ยวกลับไปนอนที่บ้านก็คงหาย” ผมบอกพร้อมกับเดินเข้าลิฟท์ไปเพราะคิดว่าติคงแวะมาหาพวกแมว
แต่เขากลับไม่ออกจากลิฟท์เขากดลิฟท์ให้ปิดพร้อมกับกดชั้น4ชั้นที่เขาอยู่แทน
ผมก็ได้แต่งงกับท่าทีของติในตอนนี้ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเขาคงจะขึ้นไปห้องเขาก่อนเดี๋ยวผมค่อยกดลงมาอีกทีก็ได้
แต่พอมาถึงติกลับดึงมือผมให้ออกตามเขาไปด้วย ผมกำลังงงเลยไม่ได้ขัดขืนอะไรเดินตามไปอย่างง่ายดาย
เขาพาผมมาหยุดที่หน้าห้องของเขาผมถึงตั้งสติได้
“ติมีอะไรหรอพาเรามาที่ห้องทำไม” ผมถามอย่างสงสัย หรือว่าเขาอยากให้ผมมาช่วยอะไรหรือเปล่า
“เปล่าไม่มีอะไรหรอกเราไม่อยากให้นัทกลับบ้านตอนนี้ นอนห้องเราก่อนนะวันนี้” ตีพูดออกมาหน้าตาเฉยพร้อมกับดึงมือผมเขาไปในห้องของเขา
ผมเหวอกินเข้าไปอีกสิครับ อยู่ดีๆคนที่ผมชอบบังคับให้นอนด้วยซะงั้นทำอะไรไม่ถูกเลยครับ
ห้องติจัดได้เรียบร้อยกว่าที่ผมคิดชุดผ้าปูที่นอนสีฟ้าอ่อนดูสบายตา
ของทุกอย่างจัดเป็นระเบียบเรียบร้อยแยกเป็นสัดเป็นส่วน
“เอามานั่งนี่ก่อนเราไปซื้อนมสดร้อนมาให้ ว่าจะเอาไปฝากที่ห้องแมวพอดี พวกนั้นก็ปล่อยให้กลับบ้านได้ไงยังไม่หายปวดหัวไม่ใช่หรอ” ผมเดินไปนั่งโต๊ะที่มุมห้องติเอานมสดร้อนมาให้
“อืมก็ยังปวดอยู่นิดหน่อยแต่น่าจะกลับบ้านไหวนะ” ผมบอกพร้อมรับแก้วนมมาไว้ในมือ
“นอนที่นี่แหละกลับไปกว่าจะถึงบ้านก็ดึกเดี๋ยวเป็นอะไรมากกว่าเดิมเปล่าๆ” ติให้เหตุผลที่ไม่ยอมให้ผมกลับบ้าน
“แต่เราว่าเรากลับไหวแล้วนะ” ผมบอกไปเพราะเกรงใจ
“นอนที่นี่แหละหรือว่ารังเกียจห้องเรา” ติเล่นพูดแบบนี้ผมจะปฏิเสธอีกได้อย่างไรล่ะครับ
มีหรอที่ผมจะรังเกียจที่จริงผมแอบดีใจมากต่างหาก
หลังจากตกลงกันได้ติก็หาเสื้อผ้ามาให้ผมใส่พร้อมกับเตรียมยาไว้ให้กินเรียบร้อย
ตกลงคืนนี้ผมเลยจำใจนอนห้องติแบบเต็มใจ งงไหมละครับอารมณ์นี้อะ
แต่ผมก็หลับไม่รู้เรื่องอะไรหรอกนะครับเพราะกินยาเข้าไปก็หลับยาวเลย
ตื่นเช้าขึ้นมาเห็นติเอาที่นอนมาปูนอนอยู่ข้างๆเตียง
แล้วทำไมเขาไม่นอนบนเตียงกับผมล่ะหรือว่าผมนอนดิ้นก็ไม่นะ
ผมเริ่มงงกับความรู้สึกของติแล้วสิตอนนี้ตกลงเขารู้สึกยังไงกับผมกันแน่นะ
หรือว่าผมจะสารภาพกับเขาไปตรงๆเลยจะได้รู้ไปเลยว่าเขาคิดยังไงกับผมกันแน่
มันช่างหนักใจเสียจริงเลยแบบนี้คงต้องลองปรึกษาแมวดูอีกทีแล้วละครั้งนี้


TBC.

[Horizon]

น่าปวดหัว รอลุ้นดีกว่า

[Killua]

แอบสงสัย สื่อนี่พ่อสื่อรึป่าว ตอนแรกเจ้คิดไปโน้นนน คิดว่าจริงๆแล้วพระเอกจะเป็นแมวรึป่าว เหอๆ
แต่ว่าไม่อยากเดาอ่ะ กลัวไม่เป็นดั่งใจแล้วจะทำใจไม่ได้ ฮ่าๆๆ
รออ่านดีกว่า เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์เน้อ

[moonoi_sert]

 :L2:คนหนึ่งก็คือคนที่เรารัก กับอีกคนหนึ่งที่มารักเรา เลือกยากเหมือนกันนะเพราะไม่ใช่การซื้อขอที่จะเลือกได้ง่าย เพราะความรักเมื่อเลือกแล้วก็ต้องมีทั้งสมหวัง และผิดหวัง นัทจะตัดสินใจอย่างไร ก็ต้องขึ้นอยู่กับหัวใจของนัทเองว่าจะเลือกคนไหน

[nataxiah]

ผมเองก็ปวดหัวไม่แพ้กันเลยครับคุณHorizon ใครเจอแบบนี้เข้าไปผมว่ามึนตึบทุกคน

คุณKilluaอย่าคิดจนปวดหัวนะคร้าบบ รออ่านอีกนิดนะครับขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ 

จริงอย่างที่คุณmoonoi_sert พูดเลยครับ มันไม่ได้เลือกง่ายเหมือนเราเดินไปซื้อของ แค่คิดก็หัวจะระเบิดแล้วคร้าบเจอแบบนี้

  คนอ่านทุกคนนะครับ เขียนวนตามคิวเรื่องนิดนึงนะครับ คนอ่านเรื่องอื่นจะได้ไม่หาว่าผมลำเอียงเนอะ

[nonae]

นะ ตัดสินใจยากจริง ๆ  จะว่าไปแต่ละคนก็ดีกับเราทั้งนั้นเลย
รอดูต่อไป ว่าใครจะการกระทำอะไรของใครที่ทำให้นัทตัดสินใจได้ อิอิ

[golove2]

ยังไงก็เพื่อนกัน
บางทีการที่เราจะพูดปฏิเสธตรง ๆ
ก็เหมือนจะใจร้ายกันไปหน่อย

แต่ก็นะ เรื่องของความรัก
บังคับกันไม่ได้


 

[nataxiah]

มาต่อหลังปีใหม่นะคร้าบบ

เหตุผลเหมือนเดิมครับ 

คิดถึงทุกคนนะคร้าบบ 

[Killua]

ไรเตอร์มาเหตุผลเหมือนเดิม เราก็รอเหมือนเดิมนะคะ เหอๆๆ เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะคะ