หัวข้อ: [ตอนจบ] สื่อนักรักซะเลย สุดท้ายก็เข้าใจ up!! 19-03-11 [P:4]

[nataxiah]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 


............................................

เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าของผมอีกเรื่องนะครับ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนเรื่องรุ่นน้องวุ่นรัก

เรื่องนี้เน้นเรื่องจริงมากกว่า80% เพราะผมรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องดีๆเรื่องหนึ่งในชีวิตเหมือนกัน

อย่าสับสนเวลากับเรื่องเก่านะครับ เพราะเรื่องนั้นผมเน้นแต่เนื้อเรื่องส่วนเวลาที่เกิดไม่ตรงกับความจริง

เพราะผมปกปิดไว้กันคนรู้ว่าคนในเรื่องคือใครบ้าง แต่เรื่องนี้ไม่ต้องปิดครับ

เพราะเขายินยอมให้เขียนอย่างเต็มใจ

ยังไงก็ขอให้อ่านกันสนุกๆนะครับ

อ๋อ อีกอย่างเรื่องนี้ผมเขียนเป็นเรื่องสั้นนะครับ น่าจะไม่เกิน15ตอนก็คงจะจบแล้ว

ช่วยติดตามกันเยอะๆนะครับ

[nataxiah]

เปิดเรื่อง


สำหรับผมคงไม่ต้องแนะนำตัวอะไรกันมากแล้วใช่ไหมครับ
ถ้าคนที่อ่านเรื่องผมมากันตลอดก็คงจะรู้จักผมดีพอ
นี่เป็นเรื่องเล่าอีกเรื่องที่ผมอยากจะเล่าให้ทุกคนได้รู้กัน
เพราะมันเป็นความทรงจำที่ดีมากสำหรับผมอีกความทรงจำหนึ่งเหมือนกัน
เรื่องมันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นตอนผมเข้ามหาวิทยาลัยตอนปี1
ตอนนั้นผมก็ไม่ถึงกับเหมือนบ้านอกเข้ากรุงหรอกครับ
เพราะว่าผมเคยมาอยู่กับน้าสาวช่วงปิดเทอมบ่อยๆเลยรู้หนทางไปไหนมาไหนอยู่บ้าง
เปิดเทอมมาผมก็มามหาวิทยาลัยตามปกติเหมือนเด็กปี1ทั่วไป
เข้ามาวันแรกด้วยความที่เป็นคนพูดมากของผมเลยทำให้ผมรู้จักกับทุกคนเกือบทั้งห้อง
ทำให้วันแรกของหารเรียนไม่เหงาอย่างที่คิด เพราะเพื่อนๆผมก็พูดมากไม่ต่างกัน


เราเริ่มจับกลุ่มกันเป็นกลุ่มๆตามความสนิทของแต่ละคน
ซึ่งกลุ่มผมมีประมาณ5คนที่จะไปไหนไปด้วยกันตลอดถึงจะเป็นวันแรกก็ตาม
พอถึงตอนเย็นก็มีการเรียกซ้อมเชียร์ พวกเราก็ให้ความร่วมมืออย่างดี
ถึงแม้การซ้อมเชียร์จะทั้งเหนื่อยทั้งโดนกดดันจากรุ่นพี่ก็เถอะ
แต่พวกผมมึนกว่าที่จะกลัว เอาเป็นว่าพวกผมคิดว่ามันด่าได้ก็ด่าไป
ดูสิว่าพวกรุ่นพี่กับพวกผมใครมันจะเหนื่อยกว่ากัน
ไม่ใช่ว่าพวกผมจะขัดขวางการซ้อมเชียร์นะครับ
พวกเขาสั่งอะไรมาพวกผมก็ทำทุกอย่างไม่มีบ่น และไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้เหมือนกลุ่มอื่นๆเท่านั้นเอง


หลังจากซ้อมเชียร์ได้หลายวันพวกผมก็สนิทกับกลุ่มอื่นๆในคณะทั้งหมด
ก็บอกแล้วไงครับว่าพวกผมพูดมากกันทุกคนแถมยังออกฮาๆบ้าๆบอๆอีกตั่งหาก
นอกจากที่เป็นที่รู้จักของเพื่อนๆทุกคนแล้วยังเป็นที่รู้จักของรุ่นพี่อีกด้วย
เพราะว่าถ้าสั่งอะไรบ้าๆบอๆมาที่กลุ่มผม ไม่มีทางที่จะไม่ทำแถมยังไม่อายอีกต่างหาก
ผมคิดว่ามันสนุกมากกว่า ถ้ามัวแต่อายเราอาจไม่ได้ทำอะไรแบบนี้อีกก็ได้(คิดไปเองหรือเปล่าไม่รู้อะ)
ยิ่งเป็นแบบนี้ชื่อเสียงกลุ่มผมยิ่งเป็นที่รู้จักมากขึ้นไปอีก ทำไงได้ล่ะครับคนมันจะดัง


หลังจากที่พวกผมสนิทกับเกือบทุกคนในคณะผมก็ไปสะดุดตากับเพื่อนคนหนึ่ง
เพื่อนผมคนนี้ก็ถือว่าหน้าตาค่อนข้างไปทางดีทีเดียวไว้ผมยาวผิวขาว
แต่ผมดูท่าทางแล้วเขาคงไม่ได้เป็นชาวสีม่วงแบบผมแน่นอน เพราะรู้สึกว่าเขาจะจบช่างมา
แล้วอีกอย่างผมก็ไม่ใช่เกยสูงหล่อหน้าตาดีหุ่นดีซะเมื่อไหร่ ใครจะกล้าเข้าไปจีบตรงๆได้ล่ะ
ผมก็ได้แต่แอบมองไปก่อนตอนแรกๆ แต่เพื่อนในกลุ่มผมก็เริ่มสังเกตได้
เพราะผมก็ไม่ได้ปกปิดเพื่อนในกลุ่มแต่อย่างใดพวกมันเลยรู้ว่าผมเป็นแบบไหน
“เฮ้ย แกชอบคนนั้นหรอวะเดี๋ยวฉันไปถามชื่อให้เอาไหม” ไอ้แนทเพื่อนสาวสุดห้าวของผมเป็นคนสังเกตได้คนแรก
แต่จะว่าไป ผมยังไม่ได้แนะนำกลุ่มของผมเลยนี่นา งั้นแนะนำตอนนี้คงยังไม่สายนะครับ
กลุ่มผมมี5คนรวมผมด้วยมีผู้ชาย3ผู้หญิง2 ผู้ชายมีผม ไอ้ตี๋ ไอ้ต้น ส่วนผู้หญิงก็ไอ้แนทกับไอ้ฝนครับ
5คนนี้เป็นขาฮาประจำคณะเลยตอนนั้น เพราะไอ้ผู้หญิงสองคนมันทำตัวเหมือนผู้หญิงที่ไหน
บางครั้งมันห้าวกว่าพวกผู้ชายอย่างผมเสียอีก ที่แรกก็แปลกๆแต่หลังๆชินแล้วครับ
“ไอ้บ้าแนทแกรู้ได้ยังไง นี่เราแสดงออกถึงขนาดนั้นเลยหรือไง” ผมเริ่มอายเพราะกลัวแสดงออกจนคนอื่นก็สังเกตได้
“ไอ้บ้า ไม่ใช่แต่ชั้นเห็นแกชอบมองมันบ่อยๆ เลยลองถามดู ว่าไงให้ชั้นไปถามชื่อขอเบอร์ให้ไหม”
มันยังถามต่อแต่ใครจะกล้าละครับ เพราะเพิ่งเข้ามาแรกๆ
แถมเรื่องที่ผมชอบผู้ชายด้วยกันก็ไม่ได้รู้กันหมดซะหน่อย
ผมก็ยังไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้มากด้วยเพราะผมไม่รู้ว่าคนอื่นจะรู้สึกยังไง
ยังว่าแหละครับก็สมัยผมปี1มันยังไม่เหมือนกับสมัยนี้ โลกมันยังไม่ค่อยเปิดกว้างเท่ากับตอนนี้
แต่เขาก็เริ่มที่จะยอมรับกันได้บ้างแล้วเหมือนกัน เขาเรียกยุคกำลังเปลี่ยนแปลง
“ไม่เอา เพิ่งรู้จักกันเองเราไม่กล้าด้วย” ผมบอกเพราะตอนนั้นรู้สึกไม่กล้าจริงๆ
“เออ ตามใจแกแล้วกัน มีอะไรให้ช่วยก็บอกแล้วกันนะ” ไอ้แนทบอกพร้อมกับยิ้มมองผมอย่างมีเลศนัย
“เออๆๆ มีอะไรแล้วจะบอก” ผมรีบรับปากเพราะตอนนั้นเริ่มอายขึ้นมาแล้ว



หลังจากนั้นอีกไม่กี่วันโชคก็เข้าข้างผม(จริงๆไม่ใช่หรอกเป็นกิจกรรมของคณะที่ทำมาทุกปี)
วันนี้รุ่นพี่แจกสมุดเล่มเล็กๆให้กับพวกผมทุกๆคน
เป็นสมุดสีแดงเลือดหมูมีรูปสัญลักษณ์คณะพิมพ์อยู่ด้านหน้า
“วันนี้นะครับพี่จะให้น้องหารายชื่อรุ่นพี่กับเพื่อนมาให้เยอะที่สุด ถ้าใครได้น้อยที่สุดพี่จะลงโทษคนนั้น”
รุ่นพี่ตะโกนบอกหลังจากที่แจกสมุดเสร็จแล้ว
“พี่ครับ หมายถึงรุ่นพี่ทุกชั้นปีเลยหรือเปล่าครับ” เพื่อนคนหนึ่งยกมือขึ้นถาม
“ใช่ครับ น้องทุกคนต้องมีรายชื่อให้ครบทุกชั้นปี แต่ไม่จำเป็นต้องครบทุกคนก็ได้ครับ พี่ให้เวลาหนึ่งอาทิตย์เท่านั้นนะครับ รีบๆกันหน่อยแล้วกัน”
พี่บอกเงื่อนไขเพิ่มเติม ก่อนที่จะซ้อมเชียร์ต่อ
วันนี้รุ่นพี่ปล่อยเร็วเพราะบอกว่าพวกผมจะได้มีเวลาไปตามหารายชื่อลงสมุดได้
คนแรกที่ผมจะขอคงไม่ต้องบอกนะครับว่าใครถ้าไม่ใช่คนนั้น
“ไอ้แนทแกไปเป็นเพื่อนเราหน่อยสิ” ผมบอกไอ้แนทที่กำลังยืนเขียนชื่อลงสมุดแลกกับคนอื่นอยู่
“เออได้สิแก รอชั้นแปบนึง” มันบอกพร้อมกับรีบเขียนชื่อให้เพื่อนคนอื่นๆให้เสร็จ
ผมรีบดึงมือมันตามมาโดยเร็วเพราะว่าเพื่อนผมคนนั้นกำลังจะกลับบ้านกับกลุ่มเขาแล้ว
“เดี๋ยวก่อน ช่วยเขียนชื่อให้พวกเราหน่อยสิ” ไอ้แนทรีบตะโกนบอก
แล้วมันก็หยิบสมุดในมือผมไปรวมกับของมันทันที
มันยื่นให้พร้อมกับเอาสมุดของคนนั้นส่งมาให้ผมแทน
แหม ไอ้เพื่อนผมคนนี้มันช่างรู้ใจผมเสียจริงๆทำให้โดยไม่ต้องบอกอะไรล่วงหน้าเลย
ผมรับสมุดมาไว้ในมือ แล้วพลิกอ่านชื่อที่ปกสมุดทันที
“นายธิติ .......... สาขา....” อยู่คนละสาขานี่เอง แต่บางวิชาเราก็เรียนด้วยกันนี่นา
ทำไมผมถึงไม่ค่อยเห็นเขาในห้องเรียนเลยนะ
ผมรีบเขียนชื่อนามสกุลชื่อเล่นพร้อมเบอร์โทรลงไปทันที
ในสมุดเขามีอยู่สองสามรายชื่อแล้ว คงเป็นชื่อเพื่อนๆในกลุ่มเขา
ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายเพราะผมสนใจเขามากกว่า
“อะพวกมึงก็เซ็นต์ด้วยสิวะ ดูของคนนี้ดีเพิ่งมีกูคนเดียวเอง” เขาบอกพร้อมกับส่งสมุดผมไปให้เพื่อนๆในกลุ่มเขา
ผมทำได้แต่ยืนยิ้มอย่างเดียวก่อนที่จะส่งสมุดของเขาคืนไป
เขาพลิกอ่านชื่อที่ผมเขียนไว้ก่อนเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม
“นัท เดี๋ยวเซ็นต์ให้เพื่อนเราด้วยนะแลกกัน” นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพูดกับผม
ความรู้สึกตอนนั้นทั้งตื่นเต้นทั้งดีใจ ทั้งๆที่เรื่องเขาพูดไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเสียหน่อย
“อืม” ผมพูดได้เพียงคำสั้นๆเท่านี้เองในตอนนั้น
ผมรับสมุดของเพื่อนๆที่เขายื่นให้มาเขียนชื่อตัวเองลงไปให้กับเพื่อนๆของเขา
ก่อนที่เราจะแลกสมุดกันกลับคืนมา ผมรีบพลิกอ่านชื่อเขาอีกครั้งทันที
เขาก็เดินกลับไปกับกลุ่มเพื่อนๆสองสามคนของเขา
ผมมองหาชื่อเล่นกับเบอร์โทรศัพท์เขาเป็นอย่างแรก ถึงสมัยนั้นโทรศัพท์มือถือจะยังแพงอยู่ก็ตาม
ชื่อจริงชื่อ ธิติ ชื่อเล่นชื่อ ติ ผมจำได้อย่างรวดเร็วพร้อมกับมองเบอร์โทรศัพท์ที่เขาให้ไว้
แต่ผมก็ไม่กล้าโทรหรอกครับ ตอนนั้นผมยังไม่กล้าตอนนี้ก็ยังไม่ค่อยกล้า(หรือว่าไม่จริงหว่า)
แต่อย่างน้อยผมก็รู้จักกับติแล้ว แค่นี้ผมก็พอใจแล้วครับสำหรับตอนนั้น



เช้าวันใหม่ผมมามหาวิทยาลัยตั้งแต่เช้าทั้งมารอเพื่อนและก็มารอติ
เพราะเขาชอบมานั่งซุ่มตอนเช้าๆเหมือนกัน แถมวันนี้ผมจำได้ว่ามีวิชาที่เราเรียนรวมกันด้วย
สักพักพวกเพื่อนๆผมคนอื่นๆก็มากันครบ มาพร้อมเวลาใกล้ๆกันกับพวกติ
“อ่าวเฮ้ยไอ้นัทมาแต่เช้า มารอเจอใครหรือเปล่าวะ” มาถึงพวกมันก็ปากหมาแซวมาเลย
“อะไรของพวกแกวะ ก็มานั่งรอทุกวันเดี๋ยวเถอะ” พวกมันเล่นพูดกันเสียงดังจนพวกติมองมาที่ผม
“ไปๆๆกินข้าวกัน เดี๋ยวขึ้นเรียนไม่ทัน” ผมรีบหาทางเพื่อเปลี่ยนสถานที่ทันที
เพราะว่าผมกลัวติจะรู้ว่าผมแอบชอบเขาอยู่ ผมยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจไว้เลย


หลังจากที่ผมลากพวกเพื่อนๆปากดีของผมมากินข้าวกันได้แล้ว
“ไอ้แนทแกก็อย่าแซวนักสิวะ เดี๋ยวก็รู้กันหมดพอดี” ผมว่าไอ้แนทที่เป็นคนเริ่มต้นแซว
“เออ ฉันขอโทษวะ เดี๋ยวต่อไปจะแซวเบาๆ” ดูมันยังไม่เลิกกวนผมอีก
“เออ บอกไปเหมือนสั่งไอ้ปุยฝ้ายอะ รีบๆกินเถอะเดี๋ยวขึ้นเรียนสาย”
“นี่แกว่าฉันเป็นหมาหรือไง แต่ไม่เป็นไรถึงยังไงมันก็น่ารักโว้ย” ดูมันสำนึกที่ไหนกัน
เพื่อนผมแต่ละคนมันกวนได้โล่กันเลยทีเดียวผมก็ไม่ต่างจากพวกมันและครับ
พวกผมรีบกินแล้วรีบขึ้นเรียน เพราะว่าวิชานี้อาจารย์ค่อนข้างเข้มเรื่องเวลา
พอเข้ามาในห้องเพื่อนส่วนใหญ่นั่งกันเต็มหมดแล้ว
พวกผมก็นั่งข้างหลังกันเหมือนเดิม ต่อให้มาช้าเร็วพวกผมก็นั่งหลังอยู่แล้ว
เรียนไปได้ซักพักอาจารย์ก็สั่งให้ทำรายงานกลุ่มกลุ่มละ8คน
กลุ่มผมมีอยู่5คนแล้วต้องหาคนเพิ่มพวกผมนั่งมองเพื่อนคนอื่นๆเดินไปเดินมาจับกลุ่มกัน
ก็ไม่มีอะไรมากพวกผมคิดว่าใครเหลือเดี๋ยวมันก็ขอเข้ากลุ่มผมเองแหละ
จะเดินหาทำไมให้เหนื่อย ขณะที่นั่งมองอยู่เพลินๆก็มีคนมาสะกิดไหล่ผมเบาๆ
“นี่นัทพวกเราอยู่กลุ่มทำรายงานด้วยสิ” สำเนียงภาษากลางแบบแปลกๆพูดกับผม
ผมเลยหันไปมองเจ้าของเสียงแปร่งๆนั้น ถ้าผมจำไม่ผิดนี่มันแมวเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับตินี่นา
ผิวเข้มผมหยักศกจมูกโด่งมากแต่ที่เด่นที่สุดคงจะเป็นดวงตาที่กลมโตพร้อมด้วยขนตาที่ยาวมาก
“เออ ได้สิแต่กี่คนล่ะ” ผมตอบกลับแบบงงๆ
“สามคนแหละ มีเราไอ้ติแล้วก็ไอ้ที” แมวยิ้มบอกผม
ผมหันกลับไปถามเพื่อนคนอื่นๆที่นั่งอยู่ข้างๆ แต่มีหรือที่เพื่อนผมจะปฏิเสธ
ตกลงพวกติเลยทำรายงานกลุ่มเดียวกัน ช่างเป็นเรื่องที่บังเอิญเสียจริงแต่ผมก็แอบดีใจ
ท้ายคาบอาจารย์ปล่อยให้รวมกลุ่มกันวางแผนแบ่งงานกันเรื่องรายงาน
พวกติเลยมานั่งรวมกับกลุ่มผม แต่แทนที่จะคุยเรื่องรายงาน
แต่พวกผมกลับคุยเรื่องส่วนตัวกันมากกว่า โดยมีไอ้แนทเป็นตัวเปิดเรื่อง
ผมกับคนอื่นๆก็คอยถามเสริมในส่วนที่อยากรู้
ผมเลยรู้ว่าทั้งสามคนเป็นเด็กที่เรียนจบมาทางช่างเหมือนกันเลยคุยกันถูกคอ
แต่มาจากคนละทีเลย ติมาจากพะเยา แมวมาจากสุราษฯ ทีอยู่ร้อยเอ็ด
แมวเป็นใต้นี่เองถึงว่าพูดสำเนียงแปร่งๆคงพยายามพูดภาษากลางเต็มที่
ติจะเป็นคนพูดน้อยที่สุดในกลุ่ม มีแมวกับทีที่จะพูดเก่งพอๆกับพวกผม
ทีก็หน้าตาจัดว่าใช้ได้เหมือนกัน แต่ชอบเล่นมุกแล้วไม่ฮาบ่อยๆ ก็ทำให้พวกเราสนุกได้เหมือนกัน
ตกลงกลุ่มพวกติก็เฮฮาเข้ากับพวกผมได้อย่างดี ติส่วนมากนั่งฟังแล้วยิ้มกับหัวเราะออกมาเท่านั้น
แต่ก็น่ารักมากในสายตาผม ระหว่างคุยกันไปผมก็แอบมองเขาบ่อยๆ


หลังจากจับกลุ่มทำรายงานทำให้ผมสนิทกับกลุ่มติยิ่งขึ้นโดยเฉพาะกับแมวและที
โดยแมวเป็นคนยิ้มง่ายคุยเก่งทำให้ผมคิดว่าสนิทกับเขามากกว่าคนอื่นในกลุ่มติ
อย่างน้อยผมก็เริ่มตีสนิทกับเพื่อนของติได้แล้ว เอาไว้ให้เพื่อนๆติช่วยเป็นพ่อสื่อให้ก็แล้วกัน
ผมเริ่มจะมีความหวังขึ้นมารางๆขึ้นมานิดหน่อยแล้วสิตอนนี้


TBC.

[anajulia]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
"พี่...ขราาาาาาาาาาาาาาาาาา" (กลัวเปิดเผยว่าจะขรากะพี่คนไหนแล้วจะเปิดเผยเนื้อหา กรั่กๆๆ)

ว่าแต่ พี่น้าทททททท ตอนพี่นัทปีหนึ่ง......ก๊อ ผ่านมาสิบหกปีแล้วดิคะ โอว สิบหกปีแห่งความหลัง

...............พี่นัท มันมีที่พิมพ์พลาดอีกประปรายนะคะ
แต่ๆๆ ตรงนี้ "สำเนียงเปล่งๆ" ตั้งใจจะหมายถึง สำเนียงแปร่งๆใช่มั้ย?

[yayee2]

ดีใจจังได้อ่านเรื่องใหม่

[jasmin]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
"พี่...ขราาาาาาาาาาาาาาาาาา" (กลัวเปิดเผยว่าจะขรากะพี่คนไหนแล้วจะเปิดเผยเนื้อหา กรั่กๆๆ)

ว่าแต่ พี่น้าทททททท ตอนพี่นัทปีหนึ่ง......ก๊อ ผ่านมาสิบหกปีแล้วดิคะ โอว สิบหกปีแห่งความหลัง

...............พี่นัท มันมีที่พิมพ์พลาดอีกประปรายนะคะ
แต่ๆๆ ตรงนี้ "สำเนียงเปล่งๆ" ตั้งใจจะหมายถึง สำเนียงแปร่งๆใช่มั้ย?

ขอขีดเส้นใต้คำว่า สิบหกปี
เห็นด้วยกับพี่นุ่นสุดๆเลย
ป๋าวัยละอ่อน ขี้อายยิ่งนักช่างต่างกับตอนนี้เหลือเกิน

[nataxiah]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
"พี่...ขราาาาาาาาาาาาาาาาาา" (กลัวเปิดเผยว่าจะขรากะพี่คนไหนแล้วจะเปิดเผยเนื้อหา กรั่กๆๆ)

ว่าแต่ พี่น้าทททททท ตอนพี่นัทปีหนึ่ง......ก๊อ ผ่านมาสิบหกปีแล้วดิคะ โอว สิบหกปีแห่งความหลัง

...............พี่นัท มันมีที่พิมพ์พลาดอีกประปรายนะคะ
แต่ๆๆ ตรงนี้ "สำเนียงเปล่งๆ" ตั้งใจจะหมายถึง สำเนียงแปร่งๆใช่มั้ย?

เดี๋ยวตามแก้ให้จ๊ะนุ่น แต่แหมๆๆ ย้ำอะไรกันขนาดนั้น มันยังไม่สิบหกปีเสียหน่อยหรือถึงหว่านับนิ้วก่อนนะ

ดีใจจังได้อ่านเรื่องใหม่

  อย่าลืมติดตามกันต่อนะครับ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
"พี่...ขราาาาาาาาาาาาาาาาาา" (กลัวเปิดเผยว่าจะขรากะพี่คนไหนแล้วจะเปิดเผยเนื้อหา กรั่กๆๆ)

ว่าแต่ พี่น้าทททททท ตอนพี่นัทปีหนึ่ง......ก๊อ ผ่านมาสิบหกปีแล้วดิคะ โอว สิบหกปีแห่งความหลัง

...............พี่นัท มันมีที่พิมพ์พลาดอีกประปรายนะคะ
แต่ๆๆ ตรงนี้ "สำเนียงเปล่งๆ" ตั้งใจจะหมายถึง สำเนียงแปร่งๆใช่มั้ย?

ขอขีดเส้นใต้คำว่า สิบหกปี
เห็นด้วยกับพี่นุ่นสุดๆเลย
ป๋าวัยละอ่อน ขี้อายยิ่งนักช่างต่างกับตอนนี้เหลือเกิน

จาเข้ามาย้ำอะไรกับเขาด้วยนี่ แหมตอนนี้พี่ก็ขี้อายอยู่นะเอาอะไรมาพูด

 

เรียกคนอ่านเรื่อยๆ

[nonae]

  นัท ขยันเขียน
  นานขนาดน้านเลยหรือ นุ่น  พึ่งรู้ อิอิ

[spok1234]

เจิม เรื่อง ใหม่ ค้าบบบ

อิ อิ

[roseen]

 

[firrytail]

16ปี.......แห่งงงงงความมหลังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

เข้ามาร้องเพลงให้พี่นัท

โอ๋ๆๆๆ ถึงจะแก่แต่ก็รักป๋าน้าาา

[KM]

โอ้ว นานจริง

[PEENAT1972]

แปะไว้ก่อนเดี๋ยวอ่านแล้วจะมาเม้นเน้อ.....

[nataxiah]

นัท ขยันเขียน
  นานขนาดน้านเลยหรือ นุ่น  พึ่งรู้ อิอิ

อย่าไปเชื่อไม่นานขนาดนั้นหรอก เราเพิ่งจะ 25 เองนะ

เจิม เรื่อง ใหม่ ค้าบบบ

อิ อิ

ขอบคุณคร้าบแล้วติดตามอ่านเรื่อยๆนะครับ ^^

  สำหรับดอกไม้และกำลังใจที่ให้เสมอมาครับ

16ปี.......แห่งงงงงความมหลังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

เข้ามาร้องเพลงให้พี่นัท

โอ๋ๆๆๆ ถึงจะแก่แต่ก็รักป๋าน้าาา

อะไหนูเฟิน ยังไม่ถึงซะหน่อย เชื่อนุ่นกันได้ไงเนี่ย

โอ้ว นานจริง

คร้าบ อันนี้ยอมรับนานจริง แต่ไม่ใช่ 16 ปีนะคร้าบ(ยังไม่เลิกแก้ตัว)

แปะไว้ก่อนเดี๋ยวอ่านแล้วจะมาเม้นเน้อ.....

คร้าบป้า แต่มาตามอ่านเร็ซนะเดี๋ยวจะเยอะซะก่อน(พูดเหมือนตัวเองขยันเขียนเลยเนอะ)

[nataxiah]

หาตัวช่วย



การที่เราต้องทำรายงานกลุ่มร่วมกันยิ่งทำให้เราสนิทกันมากขึ้น
แต่ผมก็ยังไม่กล้าแสดงออกมาหรอกครับว่าผมชอบติ
แค่ตอนนี้เจอหน้ากันบ่อยได้คุยกันทำงานด้วยกัน บางครั้งก็ไปกินข้าวด้วยกันบ้าง
แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว หน้าตาอย่างผมมีหรือจะกล้าจีบเขาตรงๆ
เพราะยิ่งนานวันเขาผมก็ยิ่งรู้ว่าติเองก็เป็นที่สนใจของสาวๆคณะอื่นไม่น้อยเลยทีเดียว
ยิ่งทำให้ผมไม่กล้ามากขึ้นไปอีก แต่ผมก็ยังไม่ตัดใจนะครับ


“นัทวันเสาร์นี้ไปซื้อของกับเราหน่อยสิ จะให้ช่วยเลือกของช่วยหน่อย”
สำเนียงที่เป็นเอกลักษณ์ของแมว ได้ยินเมื่อไหร่ผมก็จำได้ทุกครั้ง
“อืมได้สิแต่ว่าแมวจะไปซื้ออะไรที่ไหนล่ะ”
“ไปมาบุญครองนะแหละใกล้หอดีใกล้บ้านนัทด้วย เราว่าจะไปดูชุดนักศึกษาใหม่นะ”
ปกติวันเสาร์ผมมีเรียนช่วงเช้าแต่พวกแมวกับติไม่มีเรียนกัน
เขาคงลืมตารางเรียนของผมแน่ๆถึงได้มาชวนไปซื้อของ
“แต่ว่าเรามีเรียนตอนเช้านะ ต้องไปตอนบ่ายๆเลยนะแมวจะรอไหม”
ผมบอกเตือนความจำแมว เผื่อเขาจะได้ไปชวนคนอื่นแทน
“อืม ไม่เป็นไรเดี๋ยวเรามารอที่ซุ้มนะ” แมวยิ้มให้ผม
“เออ แล้วพวกติไปด้วยหรือเปล่า” ที่ผมถามเพราะผมรู้มาว่าพวกเขาอยู่หอเดียวกัน
“พวกมันไม่ไปหรอกขี้เกียจ แล้วก็ติดเกมเราชวนแล้วเลยมาชวนนัทนี่ไง”
“อืม งั้นเราชวนพวกไอ้แนทไปด้วยนะ คนเยอะสนุกดี”
“ก็ดีไปกันเยอะๆจะได้มีคนช่วยเลือกเยอะๆ”
หลังจากนัดกันเสร็จแล้วเราก็แยกกันไปเรียน
ปกติพวกผมกับพวกติจะไม่ค่อยได้เรียนด้วยกัน มีสองสามวิชาเท่านั้นเองที่เรียนด้วยกัน
เวลาที่เจอกันส่วนมากก็เป็นช่วงเช้ากับพักเที่ยงแล้วก็ตอนซ้อมเชียร์
ตอนนี้เวลาซ้อมเชียรพวกติก็จะมานั่งรวมๆกับกลุ่มพวกผมแล้ว


หวังว่าคงยังไม่ลืมกิจกรรมล่ารายชื่อคนในคณะของผมนะครับ
ตอนนี้พวกเราแปดคนเวลาไปขอรายชื่อรุ่นพี่จะไปทั้งกลุ่มเลย
ที่บอกแปดคนผมรวมกลุ่มติเข้ามาด้วยแล้วนะครับ
ปกติเวลาไปขอจะได้ง่ายๆเลย คงเพราะเราไปกันกลุ่มใหญ่รุ่นพี่เคยไม่ค่อยกล้าแกล้งแน่ๆ
ผมเห็นพวกที่ไปขอที่ละคนสองคนมักโดนให้ทำอะไรแปลกๆ
ไม่ว่าจะเป็นเต้นช้าง หรือว่าไก่ย่าง ถ้าไม่ทำก็จะไม่เขียนรายชื่อให้
พวกผมนานๆจะโดนซักที ก็จะโดนเฉพาะตอนเขาไปขอรุ่นพี่ที่เขาอยู่กันเป็นกลุ่มใหญ่ๆแหละครับ
เวลาโดนทำอะไรแปลกๆถ้าเขาให้ติทำซึ่งเขาก็ออกจะขี้อาย ผมก็จะอาสาช่วยเสมอๆ
ไม่ได้หรอกครับของแบบนี้มันต้องทำคะแนนกันไว้บ้างก็ดี


จนมีครั้งหนึ่งรุ่นพี่เขากำลังกินทาโร่กันอยู่พวกผมเข้าไปขอให้เขียนรายชื่อให้
เขาก็ส่งทาโร่มาให้สี่เส้น
“เอาจับคู่กัน แล้วกินคนละทางใครกินเหลือสั้นที่สุดพี่จะเซ็นต์ให้ก่อน ส่วนที่เหลือต้องไปวิ่งรอบมหา’ลัยสองรอบถึงจะมาเอาสมุดคืนไปได้”
เจอคำสั่งแบบนี้พวกเราก็อึ้งก่อนสิครับลำดับแรก ก่อนที่จะหันมามองหน้ากัน
แน่นอนไอ้แนทกับไอ้ฝนต้องคู่กันอยู่แล้วเพราะมันเป็นผู้หญิงแค่สองคน
ไอ้ตี๋รีบจับคู่กับไอ้ต้นไอ้แนทรีบจับคู่ให้แมวกับที เหลือผมคู่กับติ
ติคงไม่ได้คิดอะไรแต่ผมสิครับคิดไปถึงไหนแล้ว อยู่ๆมันก็รู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมากะทันหัน
พวกมันก็ช่างส่งเสริมผมเสียจริง
ระหว่างที่ผมยืนทำใจอยู่รุ่นพี่ก็ตะโกนขึ้นมา
“เอาเร็วๆสิ พวกพี่มีเรียนอีกนะน้อง แล้วไปยื่นตรงนั้นเลยสี่แยก ตามพี่กอล์ฟเขาไปเลย”
แล้วรุ่นพี่ที่ชื่อพี่กอล์ฟก็เดินนำพวกเราไปที่สี่แยก
“เอาน้องพอพี่บอกเริ่มก็เริ่มเลยนะ ใครสั้นสุดเร็วสุดไม่ต้องไปวิ่ง เอาเริ่ม”
อยู่ๆพี่กอล์ฟก็ให้สัญญาณเริ่มแบบไม่ให้ตั้งตัว
คู่อื่นๆก็ยังยื่นงงอยู่เหมือนกันเพราะถึงยังไงมันก็ต้องมีเขินอายกันบ้างละงานนี้
เพราะมันต้องใกล้กันขนาดนี้ต่อให้เป็นเพื่อนกันก็เถอะ
แต่มีแมวกับทีที่เริ่มก่อนเพื่อนคงเพราะความเป็นเด็กช่างทำอะไรแผลงแบบนี้มาเยอะแน่นอน
ทางผมพอติเห็นแมวกับทีกำลังกินเส้นทาโร่อย่างรวดเร็ว
เขาหยิบเส้นทาโร่จากมือผมไปคาบไว้ที่ปากพร้อมกับกินเข้าไปจนเหลือสั้นมาก
ก่อนที่เขาจะใช้สองมือจับหน้าผมไว้พร้อมกับยื่นหน้าที่ปากคอบเส้นทาโร่สั้นๆเข้ามาใกล้ผม
“อีบอินอิอัน” ติพูดทั้งที่ทาโร่อยู่ในปาก
ผมก็พอจะจับใจความได้บ้างจึงใช้ริมฝีปากงับเส้นทาโร่ไว้เท่านั้น
เพราะไม่งั้นปากผมกับของติคงต้องชนกันแน่นอน หน้าผมร้อนวูบวาบยิ่งขึ้นไปอีก

ติคงเห็นผมไม่กล้าที่จะกินต่อแน่ๆเขาจึงเป็นฝ่ายงับเส้นเข้ามาจนผมรู้สึกว่าริมฝีปากของเราชนกัน
แล้วติก็ยกมือให้สัญญาณกับพี่กอล์ฟทันที
“เอา หยุดคู่นี้มันชนะไปแล้วมันกินหมดไม่เหลือเลย” พี่กอล์ฟบอกคนอื่นๆ
“พวกที่แพ้ไปวิ่งเร็วเลย พี่มีเวลาครึ่งชั่วโมงถ้ามาไม่ทันพี่จะเอาสมุดทิ้งถังขยะ” พี่กอล์ฟสั่งต่อ
“สองคนตามไปเอาสมุดคืนที่โต๊ะพวกพี่นะ”
พวกที่เหลือรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วเพราะกลัวกลับมาไม่ทัน
ผมยังรู้สึกหน้าร้อนวูบวาบอยู่ตลอดเวลาถึงเหตุการณ์มันจะผ่านไปแล้วก็ตาม
ผมเดินก้มหน้าไปรับสมุดคืนจากรุ่นพี่
“ฝากคืนให้พวกที่เหลือด้วย มันวิ่งผ่านมาก็บอกให้มันพอได้แล้ว พี่ไปเรียนล่ะ”
พวกรุ่นพี่ส่งสมุดคืนกลับมาทั้งหมดก่อนที่จะลุกไปเข้าเรียนต่อ


“นัทเป็นอะไรหรือเปล่า เห็นเงียบตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว”
ติถามคงเพราะเห็นผมไม่ชวนคุยเหมือนที่ผ่านๆมา
“เออออ ไม่มีอะไรหรอก แต่ว่าพวกนั้นทำไมวิ่งกันนานจัง”
ผมรีบตอบเพราะกลัวติจะรู้ว่าผมเป็นอะไร
“นั่นสิ แค่วิ่งรอบมหา’ลัยแค่นี้ทำไมนานจัง” ติก็เริ่มสงสัยเหมือนผม
หลังจากเริ่มได้คุยกันผมก็คลายความตื่นเต้นกับเขินอายไปได้มาก
และนี่เป็นครั้งแรกที่ผมกับติได้คุยกันโดยไม่มีคนอื่นอยู่ด้วย


“ติเห็นแมวบอกว่าติดเกมหรอ เล่นเกมอะไรอยู่”
“เราเล่นวินนิ่ง นัทเล่นเป็นเปล่ามาแข่งกันสิ ว่างๆไปนั่งเล่นห้องเราพวกไอ้ทีมันไปเล่นกันทุกวัน”
ติออกปากชวนผมไปที่ห้อง ผมก็อดดีใจไม่ได้ถึงจะรู้ว่าเขาชวนในฐานะเพื่อนก็ตาม
“ได้ๆๆ” ผมรีบรับปาก ซึ่งจริงๆแล้วผมเล่นไม่เป็นเลยเกมบอลวินนิ่งเนี้ย
ผมชอบเล่นพวกเกมภาษาเสียมากกว่า ชอบพวกภาพสวยๆกับเล่นเป็นเนื้อเรื่อง
ผมกับติคุยกันได้พักใหญ่ๆกว่าพวกมันจะวิ่งกลับมา
“เฮ้ย ทำไมวิ่งกันนานจังวะ” ติถามแมวกับที ที่ยืนหอบอยู่
“แฮ่กๆ เดี๋ยวขอกูหายใจก่อน” ทีขอเวลาพักเหนื่อยก่อนตอบ


“เอาเล่าได้ยังว่าไปทำอะไรกันมาถึงได้ช้าแบบนี้” ติยังไม่หายสงสัย
“ก็ไอ้พวกบ้านี้นะสิ วิ่งไปดันไปแซวหญิงซุ้มบริหาร แซวไม่ดูเลยว่าเป็นแฟนรุ่นพี่ โดนลงโทษให้ลุกนั่งตั้งเป็นร้อย”
ไอ้ฝนเป็นคนตอบแทนคนอื่นๆ หลังจากหายเหนื่อยคงไม่มีใครแย่งสองสาวนี่พูดทันแน่ๆ
“เออ จะสงสารดีไหมวะ แต่ว่าแฟนพี่คนไหนวะ ถึงได้ลงโทษซะโหดเลย” ผมอยากรู้เหมือนกัน
“ก็พี่เกียงไงประธานว๊ากเลยนะ พวกแกคิดดูสิเย็นนี้จะโดนอะไรอีกหรือเปล่าไม่รู้เลย”
ไอ้แนทเริ่มทำหน้าจริงจัง เพราะมันไม่อยากนึกสภาพตอนเย็นขณะซ้อมเชียร์
“เอาน่า พี่เขาคงไม่อะไรต่อแล้วมั้ง” ผมพูดปลอบใจ
เพราะว่าใครๆก้รู้ว่าพี่เกียงนั้นเขาโหดแค่ไหนตอนซ้อมเชียร์
เป็นพี่อันดับต้นๆที่พวกเราไม่อยากเข้าใกล้ในเวลานี้
หลังจากนั้นสักพักพวกเราก็แยกย้ายกันขึ้นเรียน พวกไอ้ตี๋มันบ่นว่าไม่รู้ชะตากรรมเย็นนี้จะเป็นยังไง



ตอนเย็นพวกเรามาเข้าซ้อมเชียร์ตามปกติ
หลังจากซ้อมกันได้สักพักใหญ่พี่เกียงก็เดินเข้ามา
พวกไอ้ตี๋มองหน้ากันไปมา เหมือนว่าคราวนี้กูตายแน่ๆ
“น้องครับวันนี้ใครไปแซวแฟนพี่เกียวออกมาข้างหน้าเลยครับ อย่าให้พี่เขาต้องไปชี้ตัวนะ”
และแล้วงานก็เข้าพวกมันจริงๆพวกมันค่อยลุกขึ้นไปทีละคน
ผมเองก็ลุกขึ้นไปด้วยเพราะเรากลุ่มเดียวกันนี่ครับทำอะไรต้องรับผิดชอบด้วยกัน
ติเองก็ลุกขึ้นตามผมมาเหมือนกัน
“เอาน้องที่ไม่เกี่ยวออกมาทำไมครับ” พี่เกียงถามผมกับติ
“ผมออกมาช่วยเพื่อนครับ เพราะว่าผมก็อยู่กับพวกนี้ในตอนนั้น”
ผมตอบ พี่เกียงทำหน้าสงสัย เพราะเขาไม่เห็นหน้าผมกับติตอนที่ลงโทษพวกเพื่อนๆผม
“อยู่ได้ยังไงน้องพี่ไม่เห็นน้องสองคนเลย” แกถามต่อ
“ก็พวกผมรออยู่อีกที่นึงครับ ยังไงพวกผมก็กลุ่มเดียวกันครับ” ผมยืนยัน
“ดีรักกันดี ที่จริงก็ไม่เกี่ยวกับเป็นแฟนพี่หรือไม่หรอกนะ เพียงแต่พี่อยากให้พวกเราให้เกียรติผู้หญิงบ้าง ไม่ใช่เจอใครนึกอยากแซวก็แซวไปทั่ว ถ้าเกิดเขามีแฟนแล้วมาหาเรื่องจะทำยังไง พี่เข้าใจว่าคณะเราส่วนมากจะมาจากเด็กช่าง แต่ตอนนี้เราเข้ามาอยู่มหาลัยแล้วนะครับ ต้องปรับตัวกันได้แล้ว” พี่เกียงพูดสอนต่ออีกสักพัก
“ส่วนน้องๆพวกนี้ ครั้งนี้พี่จะไม่ลงโทษอะไรเพราะพี่ได้ลงโทษไปแล้ว กลับไปนั่งที่ได้ครับ”
ครั้งนี้ถือว่าพวกเรารอดตัวไม่ได้โดนลงโทษอะไรเพิ่มอีก




วันนี้วันเสาร์ผมมีนัดกับแมวตอนบ่ายไปซื้อของกัน ผมชวนพวกเพื่อนในกลุ่มผมไปด้วย
หลังจากเรียนเสร็จผมก็ลงมาเจอกับแมวที่ซุ้ม เราตกลงไปหาข้าวเที่ยงกินที่มาบุญครองกัน
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นแมวในชุดนอก แมวใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ดูน่ารักไปอีกแบบ
ขณะที่เรากำลังเดินออกมาขึ้นรถตู้
“เดี๋ยวเราไปด้วยคนสิ” พวกเราหันไปมองเป็นติที่วิ่งตามมา
ติรีบวิ่งมาที่รถตู้ที่พวกเรากำลังจะขึ้น
วันนี้ติดูดีกว่าทุกวันคงเพราะเขาอยู่ในชุดลำลอง กางเกงยีนส์เสื้อเชิ้ตแขนสั้นลายทางสีฟ้าอ่อน
ขึ้นรถมาได้ก็ไม่พ้นไอ้แนทมันจัดที่ให้ผมนั่งใกล้กับติ
สงสัยมันจะทำตัวเป็นกามเทพให้กับผมให้ได้แน่ๆ
แล้วผมมีหรือจะปฏิเสธความหวังดีของเพื่อนได้ ผมนั่งลงข้างติอย่างเต็มใจ


เรานั่งเฮฮากันมาตลอดทางยิ่งบนรถส่วนมากเป็นพวกผมด้วยยิ่งไม่เกรงใจใครกันใหญ่
เมื่อมาถึงมาบุญครองก็เดินกันเป็นกลุ่มใหญ่แต่ไม่ได้ระรานใครนะครับ
พวกเรายังแยกแยะสถานที่ออกอยู่ เราเดินไปกินข้าวที่ไดโดมอน(สมัยนั้นกำลังดังเลยครับ)
เหมือนเดิมผมนั่งข้างติแล้วมีแมวนั่งข้างผมอีกที
ช่วงกินกันผมก็มักย่างหมูหรือของอื่นๆใส่จานให้ติบ้างแมวบ้าง
มันเป็นนิสัยแล้วแหละครับแบบนั่งข้างใครต้องทำโน่นนี่ให้เขา
หลังจากกินเสร็จเราก็มาช่วยแมวเดินเลือกซื้อชุดนักศึกษากันต่อ
ผมโดนไล่เดินให้กับพวกแมวกับติ ผมก็ชวนคุยได้ตลอดเวลา
ยิ่งตอนนี้สนิทกันแล้วผมยิ่งหาเรื่องคุยไม่รู้จักจบแน่นอน
คุยกันไปเลือกของกันไปผมก็สังเกตท่าทางของติไปด้วย ผมคิดว่าเขาก็คงมองผมเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ
ผมตอนนี้ผมคิดว่าเพื่อนๆหลายคนก็คงรู้แล้วว่าผมเป็นแบบไหน เพราะว่าผมไม่ได้ปิดบังอะไร
ในเมื่อเป็นแบบนี้ผมก็คงต้องเดินหน้าเพื่อให้ติรู้ตัวบ้างแล้ว
แต่จะให้ผมแสดงตัวเลยนะหรอ ยากครับสำหรับผมตอนนั้น ผมคิดว่าน่าจะให้เพื่อนเขาเป็นสื่อให้ดีกว่า
ตอนนี้เพื่อนของติผมก็สนิททั้งสองคน ผมคงต้องให้ทั้งสองคนช่วยซะหน่อยแล้ว
ผมช่วยแมวเลือกเสื้อชุดนักศึกษาพร้อมกับสร้างความสนิทเขามากยิ่งขึ้น
ก่อนที่จะกลับผมได้แลกเบอร์กับแมวไว้ ส่วนเบอร์ติผมแอบเมมไว้นานแล้ว



พอกลับถึงบ้านช่วงหัวค่ำผมก็โทรหาแมวเพื่อถามเรื่องของติ
ส่วนมากผมจะถามเกี่ยวกับความชอบของติว่าชอบอะไรไม่ชอบอะไร
รวมถึงถามของแมวด้วยกันไว้เขาจะได้ไม่ผิดสังเกตว่าทำไมผมถึงสนใจเรื่องของติมากนัก
พอมาที่มหา’ลัยเวาลนั่งคุยกันผมก็จะตีซี้กับทีเพิ่มอีกคน
และแอบถามเรื่องของติเสมอๆเหมือนกัน ยิ่งผมเข้าหาทั้งสองคนผมก็ยิ่งได้เจอติมากยิ่งขึ้น
จนตอนนี้ผมเวลาเรียนรวมกันผมจะนั่งกับแมวแล้วก็ที มีตินั่งอยู่ข้างหลังเสมอๆ
ผมก็ค่อยหันไปบอกเรื่องที่เรียนให้ติบ่อยๆ เพราะพวกวิชาการยังไงสายสามัญอย่างผมก็เก่งกว่าอยู่แล้ว


ไปๆมาๆเหมือนว่าผมจะย้ายกลุ่มอยู่ยังไงก็ไม่รู้ เพราะตอนนี้เป็นว่าผมไปไหนกับกลุ่มติมากกว่ากลุ่มตัวเองอีก
แต่เพื่อนผมไม่ได้ว่าอะไรมันเข้าใจอยู่แล้วว่าผมกำลังจะทำอะไร
ผมกลายเป็นที่พึ่งของพวกติในการเรียนพวกวิชาเกี่ยวกับคำนวณและคอมพิวเตอร์ไปแล้วตอนนี้
ในกลุ่มติจะมีแมวที่เป็นคนสนใจในเรื่องการเรียนมากที่สุด และหัวไวที่สุดในกลุ่ม
ทีก็จะเฮฮาไปวันๆแบบยังไงก็ได้ขอแค่ไม่ตกก็พอ
ส่วนตินี้นิ่งเฉยตลอดยังเดาทางยากอยู่ แต่เวลามีติวก่อนเก็บคะแนนเขาก็เป็นคนที่ตั้งใจมากเหมือนกัน
ถึงแม้ว่าดูเหมือนจะเป็นคนที่เข้าใจยากอยู่สักหน่อย ต้องอธิบายกันหลายรอบก็ตาม
ที่แรกผมก็เหมือนจะเบื่อที่ต้องอธิบายหลายครั้งแต่พอได้เขาไปอยู่ใกล้เพื่อบอกรายละเอียด
พร้อมกับทำให้ดูอีกครั้งผมมักจะเห็นรอยยิ้มที่ทำให้ผมลืมความเบื่อทั้งหมดทันที
ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมชอบติได้มากขนาดนี้
ที่ผ่านมาผมมีแฟนมาแค่คนเดียวในสมัยที่อยู่ม.ปลาย แต่พอจบมาเราก็ไม่ได้ติดต่อกัน
ติกับแฟนเก่าผมก็คนละแบบกันเลยมีเดียว


ผมจะโทรคุยกับแมวทุกเย็นเพื่อถามเรื่องราวของติตอนอยู่ที่หอ
ยิ่งทำให้ผมกับแมวสนิทยิ่งขึ้นเพราะผมบอกแมวไปแล้วเหมือนกันว่าผมแอบชอบติอยู่
ที่แรกเขาก็มีท่าทีเหมือนแปลกใจ แต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรกลับบอกจะช่วยดูให้
ยิ่งทำให้ผมไว้ใจเขามากขึ้นไปอีกขั้น
หลังๆผมกับแมวเลยไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอๆ เพราะผมจะค่อยถามเรื่องติจากเขาเรื่อยๆ
บางครั้งก็ฝากของไปให้บ้าง แต่ผมก็ยังรู้สึกว่าติยังไม่เปลี่ยนแปลงไปเลย
มีบ้างที่เขาดูพูดจาอ่อนโยนกับผมมากขึ้นแต่ผมก็ยังไม่แน่ใจว่าเขาจะสนใจผมบ้างหรือยัง
ไม่เป็นไรยังไงผมก็มีแมวคอยช่วยอยู่ทั้งคน หรือว่าจะดึงทีมาเป็นพวกอีกคนดีนะ
เดี๋ยวผมต้องวางแผนให้รอบคอบเสียแล้วครั้งนี้


TBC.

[LalaBam]

 
จิ้มๆๆๆๆ


พี่นัท
จับกดเลย
 

[anajulia]

  จะกินเพื่อน
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์

พี่คนนั้นน่ารักที่สุด ยังปลื้มไม่เปลี่ยนแปลง (แน่ใจได้เลยว่าพี่คนนั้นของข้าพเจ้ามิไจ้พี่น้าททททททท ฮี่ๆๆ)

ปล.พี่นัทดูตรงนี้นะคะ ที่อื่นผิดแบบประปราย ไว้อ่านทวนแล้วแก้เองเน้อ
แต่ตรงนี้ "เดินกันเป็นกลุ่มใหญ่แต่ไม่ได้ระลานใครนะครับ" คำว่า "ระราน" สะกดแบบนี้นะคะ

มี ละลาน เช่น ดอกไม้บานละลานตา กับ ระราน เช่น เห็นว่ามีอิทธิพลเลยทำกร่างระรานเขาไปทั่ว เคลียร์เนอะ?

[PEENAT1972]

กรรม ถึงขนาดต้องมีการวางแผนก่อการรัก เพื่อจะสื่อไปให้ถึงคุณเพื่อนที่ตัวเองเริ่มหลงรัก 555

[nataxiah]

จิ้มๆๆๆๆ


พี่นัท
จับกดเลย
 

จะให้ทำแบบนั้นเลยหรอคร้าบบ แหมพี่ออกจะไม่ประสีประสานะ

จะกินเพื่อน
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์

พี่คนนั้นน่ารักที่สุด ยังปลื้มไม่เปลี่ยนแปลง (แน่ใจได้เลยว่าพี่คนนั้นของข้าพเจ้ามิไจ้พี่น้าททททททท ฮี่ๆๆ)

ปล.พี่นัทดูตรงนี้นะคะ ที่อื่นผิดแบบประปราย ไว้อ่านทวนแล้วแก้เองเน้อ
แต่ตรงนี้ "เดินกันเป็นกลุ่มใหญ่แต่ไม่ได้ระลานใครนะครับ" คำว่า "ระราน" สะกดแบบนี้นะคะ

มี ละลาน เช่น ดอกไม้บานละลานตา กับ ระราน เช่น เห็นว่ามีอิทธิพลเลยทำกร่างระรานเขาไปทั่ว เคลียร์เนอะ?

ใช่สิมันจะใชพี่ได้ยังไงอะ เดี๋ยวตามแก้ให้นะจ๊ะนุ่น ขอบใจมากจร้า

กรรม ถึงขนาดต้องมีการวางแผนก่อการรัก เพื่อจะสื่อไปให้ถึงคุณเพื่อนที่ตัวเองเริ่มหลงรัก 555

ของแบบนี้มันก็ต้องวางแผนกันบ้างสิคร้าบบ ป้าก็

[yayee2]

ตามมาช่วยนัทให้ "วางแผนก่อการรัก"ให้สำเร็จจ้ะ


"วางแผนก่อการรัก " ชอบจังสำนวนนี้ ช่างคิดเนาะคุณนาย

[PEENAT1972]

^
^
^

จิ้มคุณนายแก้วแก้ขวย

แวะมาอ่านของน้อง ๆ หลาน ๆ ไปก่อนนะเจ้าคะ

โดยเฉพาะของกิ๊กอิฉันคนที่ 109 คนนี้เจ้าค่ะ (nataxiah) นัท

ส่วนเรื่องของอิฉันยังไม่ค่อยมีอะไรในหัวเท่าไหร่ ได้ยังไม่ถึง 2 ย่อหน้าเลย หุ ๆ ๆ

[firrytail]

พี่แมวนี่เองงงงงงงงงงงงงงงงงงงง >O<

อร๊ายๆๆๆๆๆๆ

ฟังเสียงแ้ล้วรู้สึกเหมือนเสียงแมวจริงๆหรอพี่นัท

แง๊วๆๆๆๆๆๆๆๆ

ปล.พี่นัทอย่าหื่นจับกดพี่แมวของเค้าน้าาา

[nataxiah]

ตามมาช่วยนัทให้ "วางแผนก่อการรัก"ให้สำเร็จจ้ะ


"วางแผนก่อการรัก " ชอบจังสำนวนนี้ ช่างคิดเนาะคุณนาย

นั่สสิครับ ช่างคิดเสียจริงๆด้วย

^
^
^

จิ้มคุณนายแก้วแก้ขวย

แวะมาอ่านของน้อง ๆ หลาน ๆ ไปก่อนนะเจ้าคะ

โดยเฉพาะของกิ๊กอิฉันคนที่ 109 คนนี้เจ้าค่ะ (nataxiah) นัท

ส่วนเรื่องของอิฉันยังไม่ค่อยมีอะไรในหัวเท่าไหร่ ได้ยังไม่ถึง 2 ย่อหน้าเลย หุ ๆ ๆ

กอดๆๆป้า ขอบคุณคร้าบบ ที่ช่วยฝากฝังผม ป้าน่ารักที่สุดเลยคร้าบบ

พี่แมวนี่เองงงงงงงงงงงงงงงงงงงง >O<

อร๊ายๆๆๆๆๆๆ

ฟังเสียงแ้ล้วรู้สึกเหมือนเสียงแมวจริงๆหรอพี่นัท

แง๊วๆๆๆๆๆๆๆๆ

ปล.พี่นัทอย่าหื่นจับกดพี่แมวของเค้าน้าาา

อะไรหนูเฟิน มาเป็นอะไรในนี้ ใครหื่นไม่มีอะ

[nataxiah]

ตีสนิทเข้าทางเพื่อน



หลังจากที่ผมคิดว่าคงต้องให้เพื่อนของติเป็นสื่อให้ซะแล้ว
แมวคนเดียวคงยังไม่พอเพราะท่าทางติยังเหมือนเดิมเมื่อเจอกันอยู่ทุกครั้ง
ผมก็เริ่มเข้าทางทีอีกคนแต่กับทีผมไม่ได้บอกนะว่าผมชอบติ
ตอนนั้นความรู้สึกระหว่างทีกับแมวยังไงผมก็ไว้ใจแมวมากกว่าเลยกล้าบอกเขาเกือบทุกเรื่อง
แต่ผมก็ต้องให้ทีมาเป็นพวกไว้ก่อน ผมเลยต้องหาทางตีสนิทกับทีให้มากๆอีกคน
ช่วงนี้เป็นช่วงใกล้สอบกลางภาครุ่นพี่เลยงดซ้อมเชียร์หนึ่งอาทิตย์ก่อนสอบ
ผมก็เลยถือว่าเป็นโอกาสอันดีเหมือนกันเพราะว่าผมจะได้เอาเรื่องติวข้อสอบมาอ้างในการเข้าใกล้กับติได้มากขึ้น


“แมวววววววววววววว” ผมตะโกนเรียกลากเสียงยาว
“โหย ไม่ต้องลากยาวขนาดนั้นก็ได้ ทำอย่างกับจะขอส่วนบุญเลยอะ”
โหย ดูแมวมันพูดสิครับถ้าไม่เห็นแก่ว่าต้องพึ่งมันเรื่องติผมคงด่ามันกลับไปแล้วป่านนี้
“เปรียบเทียบซะ เดี๋ยวก็ไม่ติวให้ซะเลย ว่าจะชวนติวฟิสิกส์ซะหน่อย”
“เราพูดเล่นแค่นี้ทำเป็นงอนไปได้ แต่จะติววันไหนล่ะเราจะได้บอกคนอื่นถูก” แมวถามกลับแบบเด็กขยัน
“พรุ่งนี้เย็นก็ได้นะ ไปติวที่ห้องแมวก็ได้ใกล้หอดีแล้วพวกติก็อยู่ใกล้ด้วย”
ผมรีบยื่นข้อเสนอใช้ห้องแมวเป็นสถานที่ในการติวครั้งนี้
“อืมม ก็ดีจะได้ไม่ต้องหอบหนังสือไปมา แล้วพวกนัทใครจะมาบ้างหรือเปล่าล่ะ”
แล้วแมวมันจะอยากรู้ไปทำไมว่าใครจะไปกับผมมั่งหรือว่าจะแอบสนใจใครในกลุ่มผมหรือไง
กลุ่มผมก็มีแค่สองสาวเท่านั้นเองนะคงไม่ไอ้แนทก็ไอ้ฝนแน่ๆ
“ก็เราไอ้แนทแล้วก็ไอ้ฝนแหละคงแค่นี้ เพราะไอ้ตี๋กับไอ้ต้นมันต้องรีบกลับบ้านช่วงนี้”
แมวก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับมา
“เออ อย่าลืมบอกทีกับติด้วยนะ” ผมย้ำเพราะกลัวว่าติจะไม่มาติวด้วย
ไม่งั้นงานนี้ผมก็เหนื่อยฟรีนะสิครับ(ดูเป็นคนเลวเนอะ มีหวังผลด้วย)
“ไม่ลืมหรอกน่าแต่ตกลงติวห้องเราใช่ไหม” แมวทำเสียงเหมือนหงุดหงิดเล็กน้อย
“อืมก็ใช่นะ ทำไมหรือว่าไม่อยากให้เราไปที่ห้อง”
“เปล่า เราก็แค่ถามย้ำเพื่อความแน่ใจเท่านั้นแหละ งั้นวันนี้เรากลับก่อนนะ”
แมวพูดเสร็จก็เก็บข้างของของตัวเองแล้วกลับห้อง
ท่าทางห้องคงจะรกน่าดูถึงต้องรีบกลับไปเก็บแบบนี้(นี่ผมแอบคิดในใจคนเดียวนะ)


และแล้วตอนเย็นที่ผมรอคอยก็มาถึงจนได้
พอหมดคาบเรียนสุดท้ายผมรีบเก็บของพร้อมกัลบเร่งพวกไอ้แนททันที
พวกติรออยู่ที่ห้องแมวหมดแล้วเพราะว่ากลุ่มติมีเรียนแค่เที่ยงแต่พวกผมมีเรียนถึงสี่โมงเย็น
“นี่แกจะรีบไปไหนของแกว่ะ เด็กแกมันไม่หนีไปไหนหรอกน่า” ไอ้แนทบ่นเมื่อผมเร่งมันมากๆเข้า
แต่ผมก็ไม่ได้สนใจกับที่มันบ่นผมรีบช่วยมันเก็บของแล้วรีบไปที่หอแมว


นี่เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่ผมมาหอของแมว
แมวอยู่หอหลังมหา’ลัยเป็นหอที่ดูดีมากแถวนั้นและในสมัยนั้นด้วย
แมวลงมารอรับอยู่ข้างล่างเพราะว่าต้องใช้คีย์การ์ดในการเข้าไปข้างใน
ห้องแมวอยู่ชั้นสามห้อง314(ความจำยังดีแสดงว่ายังไม่แก่สิเรา หุหุ)
ส่วนติอยู่ชั้น4แต่ตอนนี้มารออยู่ที่ห้องแมวแล้วรวมถึงทีด้วย
ระหว่างที่ติวผมจะใส่ใจกับติเป็นพิเศษ แหมคงไม่ต้องอธิบายนะครับว่าเพราะอะไร
แล้วเราก็ติวกันจนเพลินเพราะว่ามันยากจริงๆสำหรับเด็กที่เรียนสายช่างมา
ผมก็ลืมดูเวลาเหมือนเพราะว่าเวลาที่เราได้อยู่ใกล้คนที่เราชอบเราก็ไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้ว
พอมาดูเวลาอีกทีก็สามทุ่มกว่าแล้วคนที่ลำบากที่สุดก็คือผมเพราะว่าคงไม่มีรถที่จะถึงบ้านแล้ว
แนะๆๆ ผมรู้นะครับว่าคิดอะไรกันอยู่คิดว่าเป็นแผนของผมที่จะหาเรื่องค้างใช่ไหมล่ะครับ
แต่ไม่ใช่นะครับผมไม่ทันดูเวลาจริงครับ
“นัทงั้นค้างทีนี่ก็ได้แล้วเดี๋ยวลงไปกินข้าวกัน แนทกับฝนล่ะค้างด้วยกันป่าว”
แมวยื่นข้อเสนอให้กับผม เพราะไม่งั้นผมคงต้องพึ่งแท็กซี่กลับบ้านแน่นอน
“เราไปนอนห้องไอ้ฝนมันก็ได้ไม่เป็นไรหรอก” ไอ้แนทมันจะอยู่เป็นเพื่อนหน่อยก็ไม่ได้
“งั้นเดี๋ยวกินข้าวกันก่อนแล้วพวกเราเดินไปส่งที่หอฝนแล้วกัน”
คงสงสัยกันแล้วล่ะสิครับว่าทำไมผมไม่ไปนอนหอไอ้ฝนมัน
ก็มันพักอยู่หอหญิงไงครับพ่อกับแม่มันหวงลูกสาวเลยให้อยู่หอหญิง


หลังจากตกลงกันได้เราก็ลงมากินก๋วยเตี๋ยวแถวๆหลังมหา’ลัย
กินเสร็จก็เดินไปส่งไอ้แนทกับไอ้ฝนหอมันไกลออกไปจากหอพวกแมวอีกหน่อย
แต่คนที่ไปส่งมีผมแมวแล้วก็ติเท่านั้น ทีขอกลับห้องก่อนเพราะปวดท้อง
ตอนเดินกลับแมวเดินนำหน้าปล่อยให้ผมกับติเดินตามหลัง
“เป็นไงบ้างพอจะเข้าใจขึ้นป่ะ” ผมถามเรื่องติวเพราะไม่รู้จะคุยเรื่องอะไรเลยตอนนี้
“ก็พอเข้าใจขึ้นบ้าง แต่นัทเก่งจำหมดได้ยังไงก็ไม่รู้” ติพูดชมผมขึ้นมาเฉยๆ
“ไม่หรอกเราแค่เคยเรียนมาตอนมอปลายไงพวกติไม่ได้เรียนเลยงงเท่านั้นเอง”
ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไงแต่ตอนนั้นผมแอบดีใจเล็กน้อย
“แล้วคืนนี้จะนอนห้องแมวหรอ มานอนห้องเราก็ได้นะ”
ตึกตัก ตึกตัก พอได้ยินคำนี้ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะขึ้นมาทันที
“เอออออ ไม่เป็นไรหรอก เรานอนห้องแมวก็ได้”
ผมปฏิเสธออกไปทั้งที่จริงๆอยากไปดูห้องของติมากๆ
แต่ว่าตอนนั้นผมยังไม่กล้าหรอกครับเพราะว่ายังไม่ทันตั้งตัว
แล้วผมก็ยังไม่รู้ด้วยว่าจริงๆแล้วติคิดยังไงกับผมกันแน่(กลัวไปนอนแล้วอดใจไม่ไหวแหละครับ หุหุ)
แล้วอีกอย่างผมสนิทกับแมวมากกว่าและคิดแบบเพื่อนผมด้วยเลยนอนสนิทใจกว่า
“อืม งั้นก็ตามใจ” แล้วเราสองคนก็แทบไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลยจนมาถึงหอ
ผมลงลิฟท์กับแมวที่ชั้นสามส่วนติขึ้นต่อไปที่ชั้นสี่ จนถึงตอนนี้ผมกับติก็ยังไม่ได้พูดอะไรกันเหมือนเดิม



ผมกลับเข้ามาในห้องกับแมวค่อยคลายความตื่นเต้นปนความอึดอัดลงหน่อย
“เป็นไงไม่เห็นคุยกับไอ้ติเลย ทำไมกันหรอ” แมวถามเมื่อเข้ามาในห้อง
เขาคอยสังเกตพวกผมอยู่แน่ๆ ไม่รู้ว่าจะห่วงเพื่อนหรือเปล่าสิแบบนี้
“เปล่าไม่มีอะไรหรอก เราไม่รู้จะชวนคุยเรื่องอะไรนะ”
ผมไม่อยากบอกเรื่องที่ติชวนไปนอนที่ห้องของเขาแทน
แต่ตอนนี้ผมก็คิดว่าติคงเริ่มคิดอะไรกับผมบ้างแล้วล่ะไม่งั้นคงไม่ชวนแบบนี้
หลังจากนั่งย่อยก๋วยเตี๋ยวที่กินมาด้วยการเล่นเกมได้สักพัก
แมวก็หาเสื้อผ้าสำหรับใส่นอนของเขามาให้ผม
ดีนะที่แมวเป็นคนชอบใส่เสื้อผ้าหลวมๆนอนผมเลยใส่ของแมวได้
ไม่งั้นเสื้อผ้าคงรัดเป็นแหนมหมูแน่ๆ สภาพคงดูไม่ได้แน่นอน
หลังจากทำทุกอย่างเสร็จขณะที่เรากำลังจะเข้านอนกัน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นที่หน้าห้อง แมวลุงขึ้นไปส่องตาแมวที่ประตูก่อนค่อยเปิด
“มาทำไมวะป่านนี้ นี่จะนอนแล้ว” แมวบ่นพร้อมเปิดประตู
คนที่มาเคาะเป็นติกับทีที่อาบน้ำอยู่ในสภาพเตรียมตัวนอนกันทั้งสองคน
ติใส่ชุดนอนลายทางสีฟ้าอ่อน น่ารักอย่างมากเห็นแล้วอยากวิ่งเข้าไปกอดเลยทีเดียว
แต่ต้องหักห้ามใจไว้ก่อน คอยดูเถอะเป็นแฟนกันเมื่อไหร่ผมจะกอดให้หนำใจเลยทีเดียว
ส่วนทีนุ่งกางเกงบอลเสื้อยืดคอย้วยมาเชียว สงสัยถ้าไม่ใส่ตัวนี้นอนคงนอนไม่หลับละมั้ง
“วันนี้พวกกูจะมานอนด้วย มีอะไรไหมวะ” ทีเป็นคนตอบแต่ติเดินเข้ามาถึงเตียงแล้ว
ผมนอนอยู่บนที่นอนอยู่แล้วติก็ซุกตัวลงหยิบหมอนมานอนด้านข้างผม
ผมขยับตัวเล็กน้อยเพราะรู้สึกเขินๆยังไงก็ไม่รู้บอกไม่ถูกเหมือนกัน
“เขยิบไปทางนั้นหน่อยดินัทเรานอนด้วย” ทีมาสั่งให้ผมขยับเข้าไปใกล้ๆติ
เพราะว่าเขาจะนอนริมข้างผมอีกทาง ผมก็เลยต้องขยับไปจนแขนเบียดกับตัวของติ
ตอนนั้นใจผมก็เต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง ผมต้องพยายามข่มใจอย่างมาก
แมวปิดห้องแล้วก็นอนลงข้างติอีกที ตกลงเราทั้งสี่คนต้องนอนเบียดกันบนเตียงหรือนี่
คนอื่นดูเหมือนจะชินแต่ผมสิไม่ชินเอาเสียเลย
เพราะว่าด้านข้างคือคนที่ผมแอบชอบอย่างมาก พอหันหน้าไปก็เห็นหน้าของเขาที่นอนหลับตาอยู่อย่างใกล้ชิด
หันไปอีกทางก็เป็นเพื่อนอีกคนถึงจะไม่คิดอะไรก็เขินเหมือนกันครับ
ก็เราไม่ได้สนิทกันมากเหมือนแมวนี่นาแถมทีก็ขี้เหร่ที่ไหน จัดว่าหน้าตาดีทีเดียว
ทำเอาผมนอนแบบไม่กล้าขยับตัวเลยทีเดียว ด้วยความเพลียด้วยทำให้ผมหลับไปตอนไหนไม่รู้ตัว
ผมมารู้สึกตัวก็ตอนเช้าเพราะมันต้องตื่นเป็นปกติอยู่แล้ว
แต่ว่าวันนี้มันแปลกกว่าวันอื่นๆเพราะผมรู้สึกเหมือนขยับตัวลำบากมาก
ผมลืมตาขึ้นมาดูมีมือสองมือที่กอดตัวผมไว้ ทั้งติทั้งทีกอดผมไว้จนแน่น
คิดว่าผมเป็นหมอนข้างหรือยังไงกันถึงได้มากอดกันทั้งสองคนแบบนี้
แต่ผมก็แอบดีใจนะที่ติก็กอดผมด้วยถึงเขาอาจจะไม่ได้ตั้งใจก็ตามที
ผมค่อยจับมือของทั้งสองคนออกจากตัวอย่างแผ่วเบาเพราะกลัวทั้งสองจะตื่น
ก่อนที่จะค่อยๆแทรกตัวออกมาจากที่นอนพร้อมกับเข้าไปอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวไปเรียนตอนเช้า


“อะนี่นัทเสื้อเราใส่ตัวนี้ไปก่อนตัวเก่าทิ้งไว้นี่ก็ได้เดี๋ยวเราส่งซักให้เอง”
แมวยื่นเสื้อนักศึกษามาให้ มันตัวข่อนข้างใหญ่พอที่ผมจะใส่ได้
(พูดไปพูดมาเหมือนว่าตัวผมจะใหญ่มากเลยเนอะ จริงๆตอนนั้นแค่หนักเจ็ดสิบต้นๆเอง)
ผมใส่เสื้อที่แมวให้กับกางเกงตัวเก่าแล้วไปออกไปเรียน พวกแมวมีเรียนคาบสายเลยยังไม่ออกมา
เพราะแมวก็กลับไปล้มตัวลงนอนต่อบนที่นอนเขาเตรียมคีย์การ์ดไว้ให้ผมใช้สำหรับออกเรียบร้อยแล้วด้วย
วันนี้ผมมาเรียนด้วยความสดชื่นอย่างมาก จนมาเจอพวกไอ้แนทมันยังแซวผมเลยว่ามีความสุขอะไรมาเมื่อคืน
จนผมต้องตบกะโหลกมันไปคนละทีข้อหาคิดอะไรเลยเถิด


พอตอนเที่ยงเลิกเรียนกลุ่มผมเดินผ่านซุ้มเพื่อจะไปกินข้าวตามปกติ
พอทีเห็นพวกผมเดินมาก็วิ่งเข้ามาหา
“นัทไปกินข้าวหรอ เราไปด้วยคนนะ” อยู่ๆทีก็มาขอไปกินข้าวด้วย
แต่จะเป็นไรล่ะครับ ไปกินกันเยอะๆสนุกดีออก
“ก็ไปสิ ไม่เห็นต้องมาขอเลย”
ทีไม่พูดอะไรต่อเพียงยิ้มให้ผมเท่านั้น
แต่วันนี้แปลกกว่าวันอื่นๆเพราะว่าทีดูจะบริการผมมากกว่าทุกๆครั้งที่มากินข้าวด้วยกัน
เพราะวันนี้เขามาถือจานข้าวกับซื้อน้ำให้ผม และเดินตามผมตลอด


“ไอ้นัทแกไปทำอะไรไอ้ทีมันหรือเปล่าวะเมื่อคืน วันนี้มันถึงตามติดแกตลอดเลย”
ไอ้แนทรีบถามเมื่อเราแยกกันมาเรียนไปฝนไม่ถามแต่ตั้งหน้าตั้งตารอฟังคำตอบ
“เปล่านะโว้ย เมื่อคืนใครจะไปทำอะไรติก็มานอนข้างๆ ถ้าทำอะไรทำกับติไม่ได้กว่าหรอ”
ผมตอบพร้อมกับกวนพวกมันไป พวกมันก็คิดกันไปได้นะเรื่องแบบนี้
เรื่องทีอย่าว่าแต่พวกมันแปลกใจเลย ผมเองก็แปลกใจว่ามันเป็นอะไรของมัน
ทำไมอยู่ๆถึงมาทำดีกับผม ทั้งๆที่ผมกะจะให้มันเป็นพ่อสื่อให้ผมซะหน่อย


TBC.

[win200]

 

[roseen]

เพื่อนทีจะเข้าทางเอาอ่ะดิ

[Killua]

คนที่ชอบกลับเงียบ คนที่เงียบกลับจะมาชอบซะงั้น

[nonae]

โห โดนกอดจากสองหนุ่มเลย เขินแทนเลย
สงสัย ที กะ แมว นี่น่าจะมีอะไรในใจแน่ ๆ เลย

[anajulia]

เข้ามาจู่โจมกอดพี่คนนั้น
พี่...ขราาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

(พี่น้าท แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)

ปล.สุดท้ายคือกวาดเรียบป้ะ ชิมิๆๆๆๆ

[Little Devil]

มารอตอนต่อไป
นายทีแอบชอบแน่นอน
ทำไมติช่างเงียบ ไร้ปฏิกิริยามากเลย

[nataxiah]

  รับดอกไม้(แต่กอดแล้วจะรับไงละทีนี้ หุหุ)

เพื่อนทีจะเข้าทางเอาอ่ะดิ

แหม ขำอะไรคร้าบบ แต่ทีก็หล่อเหมือนกันนะคร้าบบ หรือว่าจะรวบอีกคนดีรออ่านแล้วกันเนอะ

คนที่ชอบกลับเงียบ คนที่เงียบกลับจะมาชอบซะงั้น

จริงแหละครับ ติเงียบมากๆเลยจนผมล่ะไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรกันแน่เลยครับ

โห โดนกอดจากสองหนุ่มเลย เขินแทนเลย
สงสัย ที กะ แมว นี่น่าจะมีอะไรในใจแน่ ๆ เลย

เราสนใจคนอื่นที่ไหนอะเนะ ตอนนี้สนติคนเดียวอะ

เข้ามาจู่โจมกอดพี่คนนั้น
พี่...ขราาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

(พี่น้าท แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)

ปล.สุดท้ายคือกวาดเรียบป้ะ ชิมิๆๆๆๆ

555 ไม่บอกหรอก เดี่ยวไม่ลุ้นแต่พี่ไม่ใช่คนแบบนั้นน้านุ่น

มารอตอนต่อไป
นายทีแอบชอบแน่นอน
ทำไมติช่างเงียบ ไร้ปฏิกิริยามากเลย

สุดๆแหละครับฃคนนั้นนะ ขนาดผมว่าผมก็แสดงออกว่าจะจีบเขาแล้วด้วยนะ แต่ไม่เห็นมีสัญญาณอะไรกลับมาเลยอะ

ตอนต่อไปรอนิดนะครับจะรีบเขียนให้คร้าบบ