พี่นาย ขอเบอร์ นนท์หน่อยดิ จะปรึกษา ว่า ใครเป็นพระเอกอ้ะ โอ๊ย อกอีน้องจะแตก...........แล้วนะ 
น้องนนท์คนเก่งไม่ว่างครับ กำลังงานเข้า รออีกนิดนะ พอถึงกลางเรื่องอะไรก็จะชัดเจนขึ้น ใครจะอยู่ใครจะไปเดี๋ยวก็ได้เห็นกัน
Guy Chapter 18
ประมาณสิบห้านาทีก่อนเวลาเลิกงานกายก็ต้องแปลกใจเมื่อเลขานุการของคเชนทร์เดินมาที่โต๊ะและยื่นซองสีขาวปิดผนึกให้เขาแล้วเดินจากไปโดยไม่พูดไม่จา
กายนั่งมองซองที่วางอยู่บนโต๊ะประมาณสามนาทีแล้วจึงเปิดออกมา แวบหนึ่งเขาคิดว่าเป็น 'ซองขาว' แบบที่นายจ้างยื่นให้ลูกจ้างเพื่อให้ลูกจ้างไปหางานใหม่ แต่เมื่อเปิดซองและดึงกระดาษสีขาวออกมาก็เห็นว่าเป็นลายมือโยเย้ซึ่งกายเดาได้ทันทีว่าเป็นลายมือของรองประธานบริษัท
M now!
me: hothunkyvampireอย่าแสดงเมลบนบอร์ด
you: coldheartvampireslayerอย่าแสดงเมลบนบอร์ด
psw: steamy
กายทั้งฉุนและขำเมื่อเห็นกระดาษแผ่นนั้นจากคเชนทร์ซึ่งนำมาส่งโดยเลขานุการผู้เย็นชา
คเชนทร์ชวนให้เขาคุยด้วยทาง MSN!
ลงทะเบียนอีเมล์ให้เสร็จสรรพ!
กายหันซ้ายหันขวาให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ใกล้ แล้ววางแฟ้มเอกสารให้เต็มโต๊ะ ไม่ลืมเปิดดิกชันนารีเล่มใหญกางออก ทำประหนึ่งว่ากำลังยุ่งกับการทำงาน จากนั้นก็เริ่มพิมพ์ช้าๆ ไม่กี่วินาที ก็เข้าสู่โปรแกรม MSN
hothunkyvampireอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > บริษัทไม่แอบดูหรอกน่า coldheart
coldheartvampireslayerอย่าแสดงเมลบนบอร์ด > ทำไมผมต้องเมล์ยาวขนาดนี้ครับ แล้วทำไมต้อง coldheart และทำไมต้อง vampire slayer
hothunkyvampireอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > ผมนึกอะไรไม่ออก
coldheartvampireslayerอย่าแสดงเมลบนบอร์ด > คุยทางโทรศัพท์ก็ได้ คุณโทรมาหาผมสิครับ ไม่ก็มายืนเกาะพาร์ติชั่นคุยกับผมเหมือนเดิม
hothunkyvampireอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > ผมอยากคุยเป็นส่วนตัว เปิดกล้องสิกาย ไม่มีใครเห็นหรอก
coldheartvampireslayerอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > คุณคเชนทร์! :-(
hothunkyvampireอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > เวลาผมนั่งจ้องคอมพิวเตอร์จะไม่มีใครมากวน
coldheartvampireslayerอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > แต่ผมเสี่ยงนะ ถ้าหัวหน้าการุณย์มาเจอจะว่าไง
hothunkyvampireอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > เขาไม่อยู่ ประชุมอยู่กับ kingofvampire
coldheartvampireslayerอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > ท่านประธานนะหรือครับ
hothunkyvampireอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > yes 555 คุณเห็นเขาดุๆ นิ่งๆ แบบนั้น อย่าคิดนะว่าเขาไม่เคยเป็นหนุ่มวัยคะนองมาก่อน
coldheartvampireslayerอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > ตกลงคุณจะคุยเรื่องอะไรครับ
hothunkyvampireอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > คืนนี้ไปเที่ยวไหน
coldheartvampireslayerอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > ผมจะไปดูคอนเสิร์ทกับเพื่อน
hothunkyvampireอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > GK Junior ใช่หรือเปล่า
...รู้จักอีกแน่ะ คเชนทร์นี่จริงๆ เลย...
coldheartvampireslayerอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > ครับ เพื่อนชวนให้ผมไปด้วย
hothunkyvampireอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > แล้วพรุ่งนี้ไปปาร์ตี้ A Night with GK Junior หรือเปล่า
coldheartvampireslayerอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > ปาร์ตี้อะไรนะครับ
hothunkyvampireอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > คอนเสิร์ทเสร็จ คืนพรุ่งนี้เขาจะมีปาร์ตี้หาเงินส่วนบุญ เอ๊ย เพื่อการกุศล ผมเสียไปตั้งแสน ก็เลยจะไปซะหน่อย ไปด้วยกันนะ
coldheartvampireslayerอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > ผมไม่ทราบครับ ต้องถามเพื่อน
hothunkyvampireอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > เขาไปแน่นอน ใครบ้างไม่อยากไป
coldheartvampireslayerอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > ผมคนหนึ่งล่ะ ผมไม่บ้าดารานักร้องเกาหลีหรอก
hothunkyvampireอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > ผมก็ไม่ได้บ้า แค่อยากชวน
coldheartvampireslayerอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > ขอถามเพื่อนก่อนนะครับ
hothunkyvampireอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > ถ้ายังงั้นผมจะเอาคำตอบคืนนี้ เลิกคอนเสิร์ทโทรหาผม จะรออยู่ข้างเวที
coldheartvampireslayerอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com >
hothunkyvampireอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > coldheart ทำไมเงียบไป ต้องตัดสินใจนานขนาดนั้นเลยรึ
coldheartvampireslayerอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > คุณไปงานแต่งงานแล้วยังจะไปคอนเสิร์ทอีก ไหวหรือครับ
hothunkyvampireอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > สบม. จำไม่ไหรือ ผมเป็นม้าพ่อพันธ์ :-) แรงดีไม่มีตก แค่นี้สบายมาก เสร็จคอนเสิร์ทไปต่อยังไหว ไปหรือเปล่า The Vanity
coldheartvampireslayerอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > พรุ่งนี้เช้าต้องไปธุระครับ นอนดึกไม่ได้
hothunkyvampireอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > งั้นก็โอเค แต่อย่าลืมวันอาทิตย์ที่ 26ของเรานะ ไปแล้วนะครับ เลขามากวน มีเรื่องด่วน :-(
hothunkyvampireอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com > KMG
กายนั่งนิ่งมองหน้าจอคอมพิวเตอร์แล้วขมวดคิ้วเมื่อนึกถึงสิ่งที่เพิ่ง 'คุย' กับคเชนทร์
เป็นที่ชัดเจนแล้วว่าคเชนทร์กำลัง 'จีบ' เขา แม้จะเป็นวิธีการที่ออกจะแปลกๆ หน่อย แต่คเชนทร์ก็ไม่เหมือนใคร คเชนทร์เป็นคนแปลกๆ เพราะฉะนั้น 'ก็ไม่น่าจะแปลกใจ' ที่จะทำเรื่องแปลกๆ
...ดูเหมือนจะเป็นคนตรงไปตรงมา แต่ความจริงแล้วสิ่งที่คเชนทร์พูดและทำนั้นซ่อนความนัยให้ตีความเสมอ ชอบทำให้คิด...
...คิดมากและคิดลึกด้วย...
…KMG คืออะไร!...
...เป็นไปได้หรือว่าย่อมาจาก Kachen misses Guy...
...หรือ Kenny misses Guy?...
...ชวนเราไปดูคอนเสิร์ท ชวนไปงานปาร์ตี้วง GK Junior จากเกาหลี นัดเจอกันข้างเวทีคอนเสิร์ท ชวนไปต่อที่ The Vanity คลับหรูหรา วันอาทิตย์หน้าก็จะให้เขาไปแข่งแรลลี่ด้วย คเชนทร์ชักจะยังไงแล้วนะเนี่ย...
กายรู้สึกแปลกๆ เมื่อยืนอยู่ท่ามกลางเหล่าเด็กวัยรุ่น เขาอายุ 26 ปี ส่วนคนที่ยืนอยู่ข้างๆ เขานั้นเลิกนับอายุตัวเองแล้วตั้งแต่ฉลองวันเกิดอายุ 30 ปี ทั้งที่กายคิดว่าตัวเองยังหน้าตาเด็กอยู่และไม่แตกต่างจากนักศึกษามหาวิทยาลัยปีสุดท้ายเท่าใดนักแต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าตัวเองแก่เกินไปที่จะมาชมการแสดงของกลุ่มนักร้องชายจากประเทศเกาหลี แต่เมื่อบ่นกับคนที่ 'บีบบังคับ' ให้เขามาเป็นเพื่อน ฝ่ายนั้นก็ตอบว่า
“ไม่แค่เราสองคนหรอกน่ากาย คนอื่นๆ แก่กว่าก็มี” นรธีร์หันมาพูดกับกายแล้วหันไปมอง 'อาหารตา' ที่กำลังเดินไปเดินมา
“ตกลงเจ๊นี่ชอบยังไงกันแน่ บึก ผอม เด็ก หรือ แก่” กายถาม
“ฉันไม่เรื่องมาก” นรธีร์ยักไหล่ “ขอให้ใหญ่แรงดีไม่มีตกเป็นพอ”
...คเชนทร์นั่นไง ตัวใหญ่ แรงดีไม่มีตก คึกเหมือนม้าพ่อพันธ์ พลังเหลือเฟือ เสร็จงานแต่งงานแล้วมาชมคอนเสิร์ท จากนั้นไปต่อที่คลับหรู The Vanity...
...แล้วนี่จะมาถึงหรือยัง ถ้าเจอจะแนะนำให้เจ๊นรธีร์รู้จัก...
“จะเข้าไปหรือยังเจ๊” กายเร่ง
“เดี๋ยวสิ ก่อนดู GK Junior ขอดู K เด็กๆ หล่อๆ ให้หนำใจก่อน นี่ล่ะเหตุผลหนึ่งที่เจ๊ชอบไปดูคอนเสิร์ทวัยรุ่นล่ะ”
“ไปดูข้างในก็ได้”
“แกจะเ_ือกรีบเข้าไปทำไมวะ ตั๋วมันกำหนดที่นั่งโว้ย ไม่ใช่กระจอก ใบละสองพันนะเชียวนะแก” นรธีร์ตอบ
“ทำไมไม่เอาตั๋วหน้าเวทีซะเลย จะได้ดูเป้านักร้องชัดๆ” กายประชด ยังรู้สึกรับไม่ได้กับการเสียเงินถึงสองพันบาทเพื่อมาดูวัยรุ่นเจ็ดคนเต้นบนเวทีและร้องเพลงซึ่งเขาฟังไม่รู้เรื่อง
“กาย ถึงแม้ฉันจะคลั่ง JK Junior แต่ก็ไม่ถึงกับหน้ามืดตามัวเสียงเงินสามพันบาทต่อตั๋วหนึ่งใบหรอกโว้ย”
“สองพันกับสามพันมันต่างกันตรงไหน” กายส่ายหน้าแล้วยืนกอดอกรอนรธีร์ต่อไปจนกระทั่่งผู้ชมคอนเสิร์ทเริ่มเข้าไปในสถานที่แสดงเกือบหมดแล้วนรธีร์จึงสะกิดให้กายเดินนำไปที่ประตูทางเข้า แต่เมื่อใกล้ถึงประตูก็ได้ยินเสียงอุทานและเสียงสบถของเพื่อนรุ่นพี่ ตามด้วยเสียงโวยวายว่าตัวชมคอนเสิร์ทหาย
“อย่าล้อเล่นนะเจ๊” กายขมวดคิ้ว
“แกดูตาฉันสิไอ้กาย แกรู้จักฉันมานาน แกก็น่าจะรู้จักพี่สาวแกดี เขาว่าดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ แกดูให้ดีไอ้กาย แกดูดวงตาของพี่แกให้ดี ดูให้ดี” นรธีร์ทำท่าจะร้องไห้
“เวรกรรม” กายถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ซวยโคตรซวยล่ะทีนี้ เจ๊ลืมเอามาหรือเปล่า”
“เอามาสิวะ ตอนลงจากแท๊กซี่ฉันก็ยังหยิบออกมาจากกระเป๋าตังค์จะยื่นให้แท๊กซี่อยู่เลย”
“อ้าว”
“ก็ฉันนึกว่าเป็นเงิน แ_่งตั๋ว_่าอะไรวะสีเหมือนแบงค์พัน เป็นกระดาษอีกต่างหาก แทนที่จะเป็นบัตรพลาสติก” นรธีร์กระทืบเท้า “ไอ้กาย ทำย้งไงดีล่ะทีนี้ เขากำลังจะเล่นกันแล้ว”
“ก็บอกให้รีบเข้าไป มัวแต่ดูของเด็กอยู่นั่นล่ะ นี่ถ้าเข้าไปตั้งแต่ตอนผมชวน ก็รู้แล้วว่าตั๋วหาย มีเวลาตั้งตัวอีกเยอะ” กายบ่น แต่เมื่อเห็นสีหน้าของนรธีร์แล้วก็รู้สึกผิด
“แกรู้ไหมกาย ฉันรอวันนี้เหมือนเกย์บริสุทธิ์รอถูกผู้ชายเสียบโดยไม่ใส่ถุงยางเลยนะโว้ย แ_่งทำไมซวยยังงี้วะ”
“แล้วเจ๊ส่งตั๋วให้แท๊กซี่แทนเงินหรือเปล่า”
“ใครจะโง่ขนาดนั้นวะ” นรธีร์แหวเสียงดัง “ถ้าเอาตั๋วให้แท๊กซี่แ_่งโดนด่าตายเลย”
“แล้วมันจะหายไปไหน เจ๊หาดีๆ ซิ” กายช่วยนรธีร์ล้วงกระเป๋าเสื้อผ้าทั้งที่รู้ว่าไม่มีทางจะพบตั๋วราคาใบละสองพัน บาททั้งสองใบนั้น นรธีร์สวมเสื้อยืดรัดติ้ว กางเกงยีนส์สีดำ และสวมรองเท้าบู้ทสีเขียวสด ในมือถือโทรศัพท์เพียงเครื่องเดีียว แทบจะไม่มีซอกมุมใดๆ ที่จะหลงสอดตั๋วใบเล็กๆ สองใบใส่เอาไว้ในกระเป๋ากางเกงเลย
“ฉันเอาไว้ในกระเป๋าตังค์ แ_่งมันหายไปได้ไงวะ” นรธีร์โอดครวญ “ฉิบหายจริงๆ เลย ว่าแล๊วเชียว ก่อนออกจากบ้านฉันเขม่นตาซ้าย แล้วตอนหมอดูทักฉันก็ไม่สนใจ มัวแต่ฟังเรื่องของแก”
“ฟังอะไร” กายถามเสียงเข้ม “เจ๊ไปบนอะไรอีก”
“ฉันเอาชื่อกับวันเดือนปีเกิดแกไปให้หมอเต๋าทำพิธีให้ หมอบอกว่าแกกำลังถูกโชคชะตาเล่นตลกครั้งใหญ่ ต้องแก้เคล็ด ฉันเลยเอารูปกับเส้นผมแกไปให้หมอ”
“เจ๊นอ” กายอุทาน
“หมอบอกว่าแกกำลังจะมีคู่ แต่คู่ของแกจะไม่ธรรมดา มาแบบผิดธรรมชาติ”
“อ๋อ คู่ผมมาก็ผิดธรรมชาติอยู่แล้วล่ะ ไม่ต้องบอกก็รู้” กายพูดหยันๆ “อาศัยอยู่ในป่าเดียวกันมาตั้งแต่ประถม ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองถูกธรรมชาติหรอก”
“คู่แกเป็นคู่แท้ บุญมีแต่กรรมบัง จะต้องผ่านความอุปสรรคขวากหนามแสนสาหัสกว่าจะรักกันได้ ถึงกับต้องเสียเลือดเสียเนื้อกันเลยนะจะบอกให้ เจ๊ได้ยินตกใจแทบแย่ กินไม่ได้นอนไปหลับตั้งหนึ่งคืน” นรธีร์ทำสีหน้าจริงจัง “หมอบอกว่าต้องสะเดาะห์เคราะห์สามครั้งถึงจะมีสิทธิ์ลุ้น”
“ขนาดนั้นเลยหรือ ถ้าแบบนั้นผมไม่อยากจะมีคู่หรอก ไม่ต้องมายุ่งกับเรื่องคู่ครองของผมเลย ผมจะหาคู่ของผมเอง”
“หมอคนนี้แม่นมากเลยนะกาย หมอดูดวงให้เจ๊แล้วบอกว่าจะได้คู่ผอมๆ อายุน้อยกว่า เจ๊ยังได้เลย” นรธีร์พูดด้วยเสียงและสีหน้าเปี่ยมไปด้วยศรัทธาในตัวหมอดู
“แหงล่ะ คู่เจ๊อายุน้อยกว่าทุกคน ไม่เคยเห็นเอาใครที่อายุใกล้เคียงกันเลย” กายเบ้ปาก “แล้วจะหาคนอายุเท่าเจ๊หรือมากกว่ามาเอาเจ๊ก็คงไม่ง่ายนักหรอก”
“ไม่เชื่อแกอย่าลบหลู่เชียวนะ แล้วเราก็ต้องไปสะเดาะเคราะห์อาทิตย์ละครั้งติดต่อกันสามอาทิตย์ด้วย ถ้าไม่งั้น หมดบอกว่าแกจะไร้คู่ไปตลอดชีวิต” นรธีร์ไม่สนใจคำพูดกระทบกระเทียบของอีกฝ่าย
“เฮอะ คนอย่างผมหรือจะไร้คู่ นี่ยังไม่รู้จะเลือกใครเลย” กายยักไหล่
“หมายความว่าไง นี่มีคนมาจีบแกหลายคนหรือไง ทำไมฉันไม่รู้” นรธีร์กระชากเสียง “แล้วไอ้ชายของเจ๊ล่ะ ถ้าไอ้ชายรู้มันคงร้องไห้ฟูมฟาย มันทำเพื่อแกมากเลยนะกาย ไม่เห็นหรือว่ามันทุ่มเทเพื่อแกขนาดไหน”
“อย่าบอกนะว่าที่เชิงชายไปอาบแดดจนตัวทำเพราะแรงยุของเจ๊”
“ทำไมมันต้องไปอาบแดดให้ตัวดำด้วยวะ” นรธีร์ถามกลับ แววตาสงสัยจริงๆ กายจึงรีบบอกให้นรธีร์หยุดพูดเรื่องเชิงชาย
“นี่มันยังร้องจะมาดูคอนเสิร์ทให้ได้ แต่พี่ตั๋มส่งมันไปทำงานทัวร์เมืองกาญจน์ มันเลยอด”
“ถ้ายังมัวแต่คุยเรื่องนี้ เราก็กำลังจะอดดูคอนเสิร์ทนะเจ้” กายเตือนนรธีร์หลังจากพากัน 'ออกนอกเรื่อง' ไปชั่วครู่
“กาย ทำยังไงดี ถ้าเจ๊ไม่ได้ดูเจ็ดหนุ่ม giant K Junior เจ๊ต้องหัวใจสลายแน่ๆ”
“เวลายังงี้ยังทะลึ่งได้อีก” กายส่ายหน้า
“เจ้อยากดู K ของ Junior ใกล้ๆ” นรธีร์ทำท่าจะร้องไห้ฟูมฟายเป็นเด็กๆ “กาย ลองไปบู้ทขายตั๋วกัน เผื่อเขาจะมีตั๋วเหลือ”
“เหลือแต่ใบละห้าร้อย ยืนอยู่บนยอดเขาหิมาลัยนะสิเจ๊” กายเบ้ปาก เดินนำนรธีร์ไปยังช่องขายตั๋ว แต่โชคไม่ดี หน้าช่องขายตั๋วมีป้ายขนาดใหญ่ ตัวหนังสือสีแดงเขียนว่า 'ตั๋วหมดแล้ว'
“เจ๊อยากตาย” นรธีร์น้ำตาซึม “กาย ทำยังไงดี จะให้เดินกลับบ้านเฉยๆ แบบนี้หรือ อุตส่าห์แต่งตัวมาแต่หัวค่ำ ยืนรอตั้งนาน จะให้เดินกลับบ้านไปนอนจินตนาการว่าตัวเองอยู่ในคอนเสิร์ท giant Kหรือกาย แบบนี้พี่ขอตายดีกว่า”
กายหรี่ตา มองป้ายประกาศที่ติดอยู่หน้าช่องขายตั๋ว พยายามคิดหาทางช่วยเหลือนรธีร์ที่ทำท่าจะเป็นจะตายจริงๆ เขารู้ว่านรธีร์ไม่ได้เสแสร้ง เขารู้จักเพื่อนสนิทรุ่นพี่คนนี้ดี
กายหลุบตาลงมองพื้น เห็นปากกาเมจิกสีแดงวางอยู่ด้านหน้าเคาท์เตอร์ขายตั๋วจึงนึกอะไรได้บางอย่าง
“คิดออกแล้วเจ้” กายหันมาพูดกับนรธีร์ “ถ้าเขาประกาศว่าตั๋วหมด เราก็ประกาศซื้อตั๋ว” กายดึงป้ายประกาศออกมา พลิกด้านหลัง แล้วเขียนตัวหนังสือขนาดใหญ่ว่าต้องการซื้อตั๋วชมคอนเสิร์ทโดยให้ราคาสองเท่า จากนั้นจึงชูขึ้นพร้อมกับเดินไปเดินมาเพื่อดึงดูดความสนใจคนที่อยู่ในบริเวณห้องโถงหน้าประตูทางเข้า
“กาย จะมีคนขายหรือ” นรธีร์ถาม
“ต้องลองดูซิเจ๊” กายหันไปตอบ แล้วเริ่มตะโกนขอซื้อตั๋วชมคอนเสิร์ทโดยเสนอราคาให้สองเท่า
“ใบละสี่พันเลยนะกาย สองใบก็แปดพัน” นรธีร์คราง
“ช่างเถอะน่า ครั้งเดียวในชีวิต เจ็ดเคเลยนะเจ๊ อีกหน่อยก็ตายแล้ว รีบๆ ดูซะก่อนจะไม่มีโอกาส”
“ไอ้บ้า ฉันยังไม่แก่ขนาดนั้น” นรธีร์ค้อนให้เพื่อนรุ่นน้องแล้วมองไปรอบๆ อย่างหมดหวังเพราะไม่มีใครสนใจจะขายตั๋วให้เลย
“ใบละห้าพันครับ ใบเดียวก็ได้ครับ ใครสนใจจะขายบ้างครับ” กายตะโกนดังขึ้นแล้วปีนขึ้นไปยืนบนโต๊ะ ส่วนนรธีร์นั่งลงข้างโต๊ะอย่างหมดแรงเพราะรู้ว่าความหวังที่จะได้ตั๋วนั้นริบหรี่เต็มทน
ทั้งที่รู้ความหวังมีน้อยแต่กายก็ไม่หยุดตะโกนขอซื้อตั๋วชมคอนเสิร์ท เขาเป็นคนที่ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ เมื่อได้คิดจะทำอะไรแล้วก็ต้องพยายามอย่างถึงที่สุด
แต่โชคไม่เข้าข้าง เวลาผ่านไปจนใกล้จะถึงเวลาแสดงเต็มที ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่จะขายตั๋วชมคอนเสิร์ทแม้กายจะเพิ่มราคาขอซื้อใบละหกพันบาท
กายหยุดพักถอนหายใจเบาๆ รู้สึกเริ่มจะเจ็บคอ มองไปรอบๆ เห็นว่ามีคนเหลืออยู่ด้านนอกไม่ถึงห้าสิบคน ไม่กี่นาทีกายก็เริ่มตะโกนขอซื้อตั๋วต่อ แต่ก็ยังโชคไม่ดีเช่นเคย
ขณะที่กำลังจะถอดใจ กายก็รู้สึกว่ามีใครคนหนึ่งยืนอยู่ข้างหน้า เขาคิดว่าเป็นนรธีร์จึงปลอบใจเพื่อนรุ่นพี่ว่า
“อย่าเพิ่งท้อสิเจ๊ มันต้องมีใครซักคนอยากขายตั๋วให้เราบ้างหรอกน่า ถ้าหาตั๋วไม่ได้จริงๆ ผมจะพาแอบเข้าทางหลังเวที” กายพูดแล้วตะโกนต่อ “หกพันบาทครับ ขอซื้อตั๋วหนึ่งใบครับ สงสารพี่เถอะครับ นี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่พี่เขาจะได้ดูคอนเสิร์ทแล้วครับ ขายให้หน่อยเถอะครับ”
“ผมไม่ขาย แต่ผมจะให้ฟรี” เสียงห้าวๆ ดังขึ้น กายก้มหน้าลงมอง เห็นชายหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่งกำลังยืนล้วงกระเป๋าแหงนหน้ามองเขาอยู่ด้วยใบหน้ายิ้มๆ
“คุณธฤต” กายอุทาน
“เหนื่อยเปล่าครับคุณกาย คุณก็น่าจะรู้ว่ไม่มียอมขายตั๋วดู GK Junior หรอก” ธฤตพูด
“ไม่ลองก็ไม่รู้ ผมจะขึ้นราคาทีละพัน ใครไม่อยากได้เงินหมื่นมั่ง” กายตอบแล้วปรายตาไปมองนรธีร์ซึ่งขยับไปนั่งซึมอยู่ห่างๆ จากโต๊ะที่เขายืนชูป้าย
“ไม่ต้องลองแล้วครับ ผมมีตั๋ววีไอพีหน้าเวที” ธฤตยกมือขึ้น แสดงท่าทางจะดึงป้ายประกาศออกจากมือของกาย แต่ชายหนุ่มเบี่ยงตัวหลบแล้วพูดว่า
“คุณอย่ามาล้อเล่นนะ ผมต้องการตั๋วจริงๆ สงสารเพื่อน”
“ผมไม่ได้ล้อเล่น”
“ใครจะมีตั๋ววีไอพีหน้าเวทีตั้งสองใบ แล้วถ้าคุณมีคนไม่ดูหรือไง” กายยังไม่เชื่อธฤต
“บริษัทผมเป็นคนจัด” ธฤตตอบ “และผมก็เป็นเจ้าของบริษัท ตอนนี้ผมมีอยู่สี่ใบ”
“จริงหรือครับ” กายอุทานด้วยความดีใจ
“คุณคิดว่าโชคดีไหมที่เจอผม” ธฤตพยักหน้าพร้อมกับยิ้มกว้าง
“อย่าหลอกกันนะคุณธฤต” กายก้มหน้าลงพูดกับธฤตด้วยสีหน้าจริงจัง
“เสร็จคอนเสิร์ทผมพาคุณไปจับมือ GK Junior ยังได้ แล้วพรุ่งนี้ยังมีปาร์ตี้พิเศษกับนักร้อง ไปไหมล่ะครับ”
“เอ่อ...” กายอึกอัก ก่อนจะถามว่า “แล้วคุณจะขายเท่าไหร่ครับ ผมให้ราคาเยอะมากไม่ไหวนะ”
“ฟรีครับ” ธฤตแหงนหน้า ยิ้มพราวระยับให้กายแล้วพยักหน้าสื่อความหมายให้กายลงจากโต๊ะ
“ของฟรีจะมีในโลกหรือ” กายพึมพำ อดนึกถึงคเชนทร์ไม่ได้ รายนั้นช่วยเหลือเขาทีไรต้องมีข้อแลกเปลี่ยน และหากธฤตจะต้องการอะไรตอบแทนเขาก็ไม่แปลกใจ ถึงจะไม่ได้เรียกร้องเป็นเงินก็เถอะ
“ถ้างั้นไม่ฟรีก็ได้” ธฤตหัวเราะ “ผมขออย่างเดียวจากคุณ “ธฤตยกนิ้วขึ้นชูหนึ่งนิ้วแล้วพูดต่อว่า “ผมขอให้คุณไปถ่ายภาพทำพอร์ตโฟลิโอ”
“บอกแล้วไงครับว่าผมไม่อยากเป็นดารา”
“ไม่ใช่ดาราครับ” ธฤตส่ายหน้า “และผมก็ไม่บังคับให้คุณเข้าวงการบันเทิงด้วย แค่ถ่ายรูปทำพอร์ตโฟลิโอเก็บเอาไว้ บางทีอาจเสนอให้ลูกค้าดู ถ้าเขาสนใจก็ติดต่อ ตอนนั้นคุณค่อยตัดสินใจ ไม่เสียหายนี่ครับ ไม่อยากเป็นดาราหรือนายแบบผมก็ไม่เซ้าซี้ แต่มีพอร์ตโฟลิโอ”
“กาย” เสียงของนรธีร์ดังขึ้นแผ่วเบา พร้อมกับเขย่าแขนของกาย “K junior นะกาย เจ็ด K เลยนะน้อง”
กายหันไปมองเพื่อนรุ่นพี่ซึ่งยืนเกาะแขนของเขาและมองด้วยสายตาเปี่ยมความหวัง ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจตอบตกลง “ได้ครับ แค่ถ่ายพอร์ตโฟลิโอเฉยๆ นะครับ”
“ครับผม” ธฤตพยักหน้า “จากนั้นคุณจะรับงานถ่ายแบบหรือไม่นั้นก็เป็นเรื่องของคุณ”
“รับครับรับ กายรับแน่นอน ถ้ากายไม่รับผมจะพยายามคุยกับกายเอง” นรธีร์ยิ้มประจบธฤต “ว่าแต่ว่า คุณไม่ได้พูดเล่นนะครับ”
“ผมจริงจังและจริงใจครับ” ธฤตตอบพร้อมกับผายมือไปยังประตูทางเข้า “คอนเสิร์ทใกล้จะเริ่มแล้ว เชิญทางนี้ครับ ผมจะพาไปนั่งแถวที่สองหน้าเวที แถวแรกเห็นไม่ชัดเท่าแถวสองหรอกครับเพราะต้องแหงนหน้า ปวดคอ”
ธฤตเดินนำ กายและนรธีร์เดินตามไปด้วยใบหน้าที่แสดงความรู้สึกแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด นรธีร์ยิ้มกว้าง ลิงโลดดีใจ ส่วนกายขมวดคิ้วครุ่นคิด
...ธฤตกำลังจีบเขาแน่ๆ เลย เรื่องการตื๊อให้เป็นนายแบบหรือดาราอะไรนั่นเป็นเพียงข้ออ้าง ธฤตต้องการอะไรจากเขากันแน่ ต้องการเพียงความสนุกชั่วครู่ตามประสคนรวย หรือคิดจะจีบเขาเป็นคนรักจริงๆ...
...วรุจน์ก็ทำท่าจริงจัง ธฤตหายไปช่วงหนึ่งแต่พอเจอกันอีกครั้งก็มาแสดงท่าทีแบบนี้ คเชนทร์เองก็เร่ิมจะชัดเจนขึ้น ไหนจะคุณทหารอากาศเมฆที่รุกหนักถึงกับชวนเขาไปเที่ยวทะเล อ้อ เชิงชายด้วย อุตส่าห์ไปอาบแดดจนตัวดำเพราะคิดว่าเขาชอบคนผิวเข้ม แล้วยังไปซื้อรถมือสองเงินผ่อน ตั้งใจจะมารับส่งเขาทำงานเพื่อแข่งกับวรุจน์...
...ห้าคนเลยนะกาย นี่ยังไม่ได้นับผู้ชายคนนนั้นที่ฟันเขาในคืนวันศุกร์ที่ 20...
...ผู้ชายคนนั้นเกี่ยวอะไรด้วย เราก็แค่อยากรู้ว่าเป็นใครเท่านั้นเอง...
...แต่หากผู้ชายคนนั้นเป็นคเชนทร์หรือเมฆล่ะ หรือบางทีอาจเป็นวรุจน์ก็ได้ หากเป็นแบบนั้น คเชนทร์ หรือเมฆ หรือวรุจน์จะได้คะแนนพิเศษเพิ่มหรือเปล่า...
::: End of Chapter 18 :::
หัวข้อ: คุณครับ...ได้(ฟัน)ผมแล้วก็มารักกันเถอะครับ บทที่ 59/60 พิเศษ UP 6/1/55 (อ่าน 809687 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก