หัวข้อ: คุณครับ...ได้(ฟัน)ผมแล้วก็มารักกันเถอะครับ บทที่ 59/60 พิเศษ UP 6/1/55

[oaw_eang]

รอๆๆๆๆๆๆ

[katawoot]

ธฤต ออกเสียงว่า ทะ-ลิด
พฤศ = พะ-ลิด  เสียงมันคล้ายกัน กายหูไม่ค่อยดีครับ ในงานอาจมีเสียงรบกวนก็ได้เนอะ
ช่วงนี้อัพช้าหน่อย อย่าว่ากันนะครับ พิมพ์มะค่อยทัน แกะลายมืออีตาคฑาวุธก็ลำบากแล้วก็ยุ่งเลี้ยงลูกหมาด้วยครับ เหนื่อยพอๆ กับเลี้ยงลูกคนเลยอ่ะ

“เพื่อนคุณท่าทางไม่ค่อยสบายครับ ผมเลยอยากให้คุณไปดูซักหน่อย” ธฤตก้มหน้าลงพูดกับกายด้วยเสียงอ่อนโยนแต่กายแอบสังเกตเห็นว่าธฤตปรายตาไปมองคเชนทร์และกล้ามเนื้อบนใบหน้ากระตุกเล็กน้อย
“ตอนมาก็เห็นสดชื่นดีนี่ครับ” กายขมวดคิ้ว
“นั่นสิ คุณนรธีร์ดูแอคทีฟขนาดนั้น อยู่ดีๆ ก็ทำท่าแปลกๆ เอาแต่ยืนแอบอยู่ตรงโน้น” ธฤตชี้มือไปยังมุมหนึ่งของห้องจัดงาน กายจึงรับเดินตรงไปหาเพื่อนรุ่นพี่โดยมีธฤตเดินตาม แต่กายบอกให้ธฤตไม่ต้องเป็นห่วง
“คุณธฤตไม่ต้องลำบากหรอกครับ ไปดูแลแขกเถอะ ผมจัดการเอง” กายพูด
“ถ้ามีอะไรให้ผมช่วยก็บอกนะครับ ผมอยู่แถวโต๊ะข้างหน้าใกล้เวที” ธฤตพยักหน้าให้แล้วแยกตัวไป
กายชะเง้อมองหานรธีร์จึงเห็นว่ายืนพิงผนังห้องอยู่ด้วยสีหน้าไม่สู้ดี ครั้นเห็นกายเดินเข้าไปใกล้นรธีร์ถึงกับทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“กาย พี่ว่าฟ้าดินลงโทษพี่แล้วล่ะ ไม่น่าเลย”
“เป็นอะไรเจ๊” กายถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย “Giant K รุมโทรมหรือไง อย่าร้องไห้นะ ถือซะว่าเอาบุญ”
“ไอ้กาย” นรธีร์แหวใส่กาย “พี่แกทุกข์ขนาดนี้ยังมีหน้ามาล้ออีก”
“แล้วเจ๊เป็นอะไรล่ะ ทำไมมายืนหนีบขาตะกายฝาอยู่แบบนี้”
“กลับกับเถอะกาย” นรธีร์พูดเสียงเบา
“อ้าว ทำไมรีบไป พี่ดูเคของเจ็ดหนุ่ม Junior ครบหมดทุกเคแล้วหรือ” กายถาม ทำหน้าแปลกใจ
“ได้คู่แค่สาม ได้ลูบผ่านๆ แค่สอง รวมเป็นห้า อีกสองนั่งอยู่โต๊ะโคตรวีไอพี ไม่ยอมลุกมาเดินทักทายแขกซะที มัวแต่จ้อกับพวกไฮโซ”
“ตกลงพี่เป็นอะไรกันแน่ ไม่สบายหรือเปล่า ตอนมาก็ยังกระดี๊กระด๊าอยู่เลย”
“มันเกิดอุบัติเหตุ” นรธีร์ทำหน้าเหยเก ส่วนกายเองเดาอารมณ์ของเพื่อนรุ่นพี่ไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไรกันแน่
“คือยังงี้นะกาย แกอย่าปากบอกไปบอกใครนะ ห้ามเด็ดขาด สัญญานะกาย คือว่า...”
“ประจำเดือนมาโดยไม่คาดคิดหรือเจ๊” กายรีบพูดแทรกแล้วกลั้นยิ้ม
“ไอ้บ้า มาก็ดีซิวะ” นรธีร์ตวาดแล้วรีบเม้มปาก กลั้นหายใจ พูดเสียงอ่อยว่า “คือพอดีเจ๊ตดแรงไปหน่อย คือแบบว่าลมมันตีขึ้นมาจนจุก แก๊สในกระเพราะเยอะไปหน่อย เจ๊เลยเบ่งเพลิน ตดสุดแรง แล้วมันก็...”
“แล้วอะไร” กายเลิกคิ้ว ทำเป็นไม่เข้าใจ
“มันก็...”
“เล็ดออกมางั้นหรือ” กายพยายามกลั้นหัวเราะ
“อือ” นรธีร์ทำหน้าผะอืดผะอม
“เวรกรรม” กายอุทาน “เวลาโดนเสียบไม่เคยจะมีอะไรเล็ดออกมาได้ แล้วนี่ในงานไฮโซ ทำไมไร้สติ ไม่รู้จักควบคุมตัวเอง เจ๊ปล่อยให้พลาดได้ไง”
“ใครจะไปรู้วะ พอปุ๋งๆ สี่ห้าครั้งมันก็ปุ๊ดๆ มาสองครั้ง แล้วก็ปู๊ดเลย”
“โอ๊ย ฉิบหาย” กายยกมือตบหน้าผาก “แล้วทำไม่เข้าห้องน้ำ”
“เกินจะเข้าแล้วหว่ะกาย แ_่งแกก็เห็น ฉันใส่กางรัดติ้วสีขาว”
“แล้วจะกลับบ้านยังไงเนี่ย” กายถอนหายใจเฮือกใหญ่
“แกไปส่งฉันที”
“ผมต้องนั่งดมในแท๊กซี่ไปตลอดทางงั้นหรือ” กายโวยวาย
“แกดมคนเดียวที่ไหนวะ ฉันกับคนขับแท๊กซี่ก็ต้องช่วยดมด้วย” นรธีร์โวยวายกลับแล้วเปลี่ยนเป็นเสียงอ่อน “ไอ้กาย ตอนนี้ล่ะจะพิสูจน์กันว่าใครมันเป็นเพื่อนแท้ใครเป็นเพื่อนปลอม” นรธีร์ทำหน้าขึงขังแล้วเปลี่ยนเป็นอ้อนวอน “นะกาย ไปกันเถอะ ฉันหมดมู้ดแล้ว ไม่ดูแ_่งแล้วเคไอ้พวกเกาหลีหน้าอ่อน ไว้มีโอกาส แกหลอกคุณธฤตรูปหล่อไปนอนคอนโด เจ๊จะได้แอบดูเคใหญ่ยักษ์สีแทน”
“บ้า ยังมีหน้าทะลึ่งได้อีก” กายส่ายหน้าแล้วล้วงผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วยื่นให้นรธีร์
“เดินดีๆ นะเจ๊”
“ฉันหนีบไว้เต็มที่แล้วโว้ย”
“หยุดตวาดซะที เดี๋ยวก็เผลอลืมขมิบ หลุดออกมาอีกทีนี้ได้อายกันตายเลย กลิ่นเริ่มออกแล้วนะเนี่ย” กายดุเพื่อนรุ่นพี่
“ไปทางโน้น” นรธีร์ชี้มือไปทางด้านขวาและบอกว่่าเป็นทางลัดออกประตูด้านข้างแล้วใช้ทางเดินอ้อมไปยังลิฟท์ขนของ
“รู้จักเส้นทางดีอีกแน่ะ”
“โรงแรมนี้ฉันเคยมาสำรวจ” นรธีร์ตอบ
“เงียบๆ ไว้นะเจ๊ ก้าวขาช้าๆ อย่างพูดเสียงดัง เดี๋ยวจะแย่” กายเตือนนรธีร์และพยายามกลั้นหัวเราะ
“เวรกรรมของกูจริงๆ เลย” นรธีร์คลางเสียงเบาแล้วค่อยๆ เดินไปข้างหน้าโดยมีกายอยู่เคียงข้าง แต่ขณะที่กำลังเดินไปตามทางเดินและใกล้จะถึงทางแยกเลี้ยวขวา ทั้งสองก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงชายหนุ่มสองคนกำลังคุยกันเสียงเครียด
กายหยุดยืนนิ่ง เงี่ยหูฟังเสีียงผู้ชายสองคนนั้นอย่างตั้งใจเพราะได้ยินชื่อของตัวเอง...เสียงนั้นเขาจำได้ดีว่าเป็นเสียงของใคร
...
“เลิกยุ่งกับกายซะที”
“นายมีสิทธิ์อะไรมาสั่ง”
 
::: End of Chapter 19 :::

[zatamare]

ยังมาไม่ครบเจงๆด้วย

[samsoon@doll]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
 
สั้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
 

[@#Jackie#@]

อ้าว ทำไมมาสั้นจังเลยครับ 

เอาอีก ๆๆๆ 

[PEENAT1972]

อยากเอาอะไรขว้างใส่สัก 2 3 ที
ข้อหาชอบจริงๆ
ที่ชวนให้ค้าง 555

[win200]

กายนี่สเน่ห์แรงจิมๆ

[kenshinkenchu]

"สิทธิที่เป็นสามีนายไง"

เอิ๊กๆ

[andy_kwan]

สั้นและค้าง  เจ๊แกเป็นโรคหูรูดเสื่อม  โรคปกติของสตรีสูงวัย  อิอิ   

[katawoot]

Guy Chapter 20
 
“คุณวรุจน์...คุณธฤต” กายพึมพำเบาๆ พร้อมกับดึงแขนนรธีร์เอาไว้ให้หยุดเดิน
“ขอซักคนเถอะรุจน์ พรานล่าเหยื่ออย่างนายจะเอาใครก็ได้ แต่คนนี้ขอเถอะ อย่าทำปาบทำกรรมเลย”
“นายจะเก็บไว้เองใช่ไหมล่ะธฤต ตัวเองก็ไม่ต่างกันหรอก คิดจะจีบกายเป็นนายแบบ เป็นดารา พาเข้าวงการบันเทิง แล้วนายก็จะรวบหัวรวบหาง”
“นายต่างหากจะรวบหัวรวบหาง เล่นบทพ่อเทพบุตร หว่านเสน่ห์ คิดหรือว่าจะใช้ได้กับทุกคน กายไม่ใช่คนแบบนั้น เสน่ห์หรือความรวยของนายเอาชนะเขาไม่ได้หรอก ถ้าอยากได้คงมีวิธีเดียวคือมอมเหล้าแล้วขืนใจเท่านั้นล่ะ”
“แบบที่นายกับพี่ชายทำงั้นหรือ ทุเรศ”
“รุจน์ นั่นมันเรื่องผ่านมาแล้ว และมันเรื่องของเขา ไม่ใช่เรื่องของเรา”
“นายก็รู้เห็นเป็นใจ พี่ชายนายมันเลว”
“พอที เลิกบ้าได้แล้ว อะไรที่จบไปก็ให้มันจบ”
“พูดง่ายๆ ยังงั้นหรือ จะให้มันจบง่ายๆ แบบที่ไม่ต้องรับผิดชอบงั้นหรือ”
“จะให้รับผิดชอบอะไร จะว่าไปก็ไม่ใช่ความผิดของเขาซะทีเดียว”
“นายก็พูดได้”
“จะอะไรนักหนา”
“ชีวิตคนๆ หนึ่งเลยนะ จะอะไรนักหนา พูดแบบนี้ไม่รู้สึกสมเพธตัวเองหรือไง”
“นายควรจะเลิกได้แล้ว”
“ไม่”
“คนที่ไม่เกี่ยว อย่าดึงให้เขาไปเกี่ยว”
“นายนั่นล่ะ ที่เสนอหน้าเข้ามาเกี่ยว นายไม่รู้เรื่องอะไร อย่ามาอวดดี ไม่ต้องมาออกคำสั่ง”
“ไม่ได้สั่ง แค่ขอร้อง”
“บอกแล้วไง นายไม่รู้เรื่องอะไร”
“ขอทีเถอะ เว้นเอาไว้คน เขาเป็นคนที่เรา...”
“ที่อะไร...”
“รุจน์”
“คนที่หมายตาเอาไว้งั้นสิ หมายตาหรืออะไรกันแน่”
เสียงของชายหนุ่มทั้งสองที่กำลังถกเถียงกันดังค่อยลงเพราะมีชายหญิงคู่หญิงคู่หนึ่งจูงมือกันเดินเข้ามาใกล้กายกับนรธีร์พร้อมกับหยอกล้อกันส่งเสียงดัง และเมื่อทั้งสองคนนั้นผ่านไปแล้วกายก็ไม่ได้ยินเสียงของวรุจน์และธฤตอีกเลย
“กาย ไปกันเถอะ” นรธีร์พูดขึ้นมา
“คุณวรุจน์” กายพึมพำ “คุณธฤต”
...และคเชนทร์...
...สามคนนี้รู้จักกันแน่นอน แต่เกี่ยวข้องกันยังไง...
...ที่แน่ๆ ไม่ได้รู้จักกันผิวเผินเหมือนคนรู้จักกันในวงการธุรกิจแบบ 'นักธุรกิจบริษัทนี้' รู้จักกับ 'นักธุรกิจบริษัทโน้น' แต่รู้จักกันแบบคนเคยมีเรื่องขัดใจกันมาก่อน
…”แบบที่นายกับพี่ชายทำงั้นหรือ ทุุเรศ”...
...พี่ชายของธฤต...
...“รุจน์ นั่นมันเรื่องผ่านมาแล้ว และมันเรื่องของเขา ไม่ใช่เรื่องของเรา”...
...เรื่องที่ผ่านมา...ผ่านมานานแค่ไหน นานหนึ่งปี สองปี ห้าปี หรือ หนึ่งเดือน สองเดือน หรือ...
...พี่ชายของธฤตคงจะชื่อคล้ายน้องชาย เราฟังไม่ถนัด แต่คิดว่าได้ยินชื่อสองพยางค์เหมือนกัน พยางค์ที่ออกเสียงน่าจะเหมือนชื่อของธฤต...
...ธฤต และ -ฤต?...
...ใช่พฤศหรือเปล่า ท่านประธานชื่อพฤศ ชื่อคล้ายกับธฤตมาก สะกดต่างกัน แต่ออกเสียงคล้ายกันมาก...
...คเชนทร์ก็เตือนว่า พฤศก็ไม่ต่างกันหรอก ทำไมอยู่ๆ คเชนทร์ก็มาเตือนให้ระวังวรุจน์และท่านประธาน...
...เห็นได้ชัดว่าวรุจน์กับพี่ชายของธฤตไม่ถูกกัน...
...ท่านประธานเป็นพี่ชายของธฤตยังงั้นหรือ แต่หากเป็นพี่ชายกับน้องชาย ทำไมหน้าตาไม่เหมือนกันเลย ธฤตผิวเข้ม ท่านประธานผิวขาว รูปหล่อทั้งสองคน แต่หน้าตาไม่เหมือนกัน...
 
วันนี้กายไม่มีสมาธิทำงานเลย โชคดีมีแต่งานแปลเอกสารที่ไม่ยากจึงทำเสร็จทันเวลาทั้งที่เกือบทุกชิ้นเป็นงานด่วน กายอดสงสัยไม่ได้ว่า หลังจากแปลงานคู่มือ F-35 ฉบับย่อแล้วเขาได้รับแต่งานง่ายๆ ซึ่งแทบไม่ได้ใช้ความสามารถอะไรเลย ใช้เพียงความรวดเร็วในการแปลเท่านั้น
เอกสารชิ้นล่าสุดนี้ก็เช่นกัน งานแปลสามหน้ากระดาษแต่มีเวลาทำเพียงหนึ่งชั่วโมง เมื่อทำงานเสร็จกายรีบวิ่งไปส่งงานที่ออฟฟิสของท่านประธาน แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็ต้องชะงัก แปลกใจที่มีชายหนุ่มหน้าขาวมานั่งแทนที่คุณเจนจิราเลขานุการของประธานบริษัท
...เลขาของคุณคเชนทร์ ทำสีหน้าไม่รับแขกเช่นเคย วันนี้คุณเจนจิราคงไม่มาทำงาน คุณคนนี้เลยมาทำงานแทนยังงั้นหรือ...
กายกำลังจะยื่นเอกสารให้ายหนุ่มหน้าบึ้งซึ่งเงยหน้าขึ้นมามองเขาด้วยสายตาเย็นชา แต่ทันใดนั้นประตูห้องทำงานของท่านประธานก็เปิดออกพร้อมกับร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีเทาเข้มเดินปึงปังออกมา ใบหน้าเคร่งเครียด กำลังอารมณ์ไม่ดี...
“เสร็จซะที” ท่านประธานมองกายพร้อมกับพูดขึ้นสั้นๆ แล้วยื่นมือออกมาข้างหน้า กายจึงรีบส่งเอกสารให้
“คุณต้องปรับปรุงเรื่องความเร็ว” ท่านประธานพูดกับกายแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องทำงานทันที กายถอนหายใจเบาๆ แล้วอดหันไปมอง 'เลขานุการคนใหม่' ของท่านประธานไม่ได้เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะหึๆ ในลำคอดังขึ้น
“ความถูกต้องด้วยนะคุณ” เลขานุการหนุ่ม 'ให้ความเห็นเพิ่มเติม' ยิ้มเยาะมุมปาก แล้วก้มหน้าลงทำงาน “ความเร็วอย่างเดียวไม่พอ”
กายไม่ตอบโต้ รีบเดินออกจากห้องทันทีเพื่อกลับไปยังโต๊ะทำงานเพราะมีงานชิ้นอื่นรออยู่ ในใจก็อดฉุนท่านประธานไม่ได้
...ฮึ เสร็จซะที พูดออกมาได้ ให้เวลาแค่หนึ่งชั่วโมง เอกสารสามหน้า ตัวหนังสือก็เล็กๆ เต็มทั้งสามหน้า ไปส่งทันเวลาไม่ได้เลทแม้แต่นาทีเดียว ยังมาพูดว่า เสร็จซะที อะไรนักหนาก็ไม่รู้...
 
วันทำงานมหาโหดของกายกำลังจะจบลง เหลือเวลาอีกเพียงยี่สิบนาทีก็เลิกงาน กายถอนหายใจอย่่างโล่งอกเมื่อทำงานชิ้นสุดท้ายเสร็จและส่งให้แผนกกฎหมายทางอีเมล์ ขณะที่ยกขวดน้ำขึ้นมาดื่มเสียงโทรศัพท์บนโต๊ะก็ดังขึ้น
“ท่านประธานสั่งให้มาพบเดี๋ยวนี้” เลขานุการหนุ่มหน้าบึ้งพูดกับกายสั้นๆ เพียงประโยคเดียวแล้ววางสายไปเลย
“เวรกรรมจริงๆ เลย ทำไมซวยยังงี้” กายบ่นแล้วลุกขึ้นช้าๆ อยากจะกลั้นลมหายใจเมื่อนึกภาพว่าจะต้องเดินเข้าไปในห้องของท่านประธานที่จ้องแต่จะหาเรื่องเขา
...ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ...
กายท่องในใจขณะที่เดินไปตามทางเดินมุ่งสู่ออฟฟิสของประธานบริษัท เลขานุการคนนั้นนั่งประตูราวกับรอเขาอยู่ เมื่อเข้าไปในห้องก็บุ๊ยปากให้กายนั่งที่โซฟาซึ่งตั้งอยู่ทางด้านซ้ายของโต๊ะ จนเวลาผ่านไปเกือบห้านาที เสียงอินเตอร์คอมบนโต๊ะเลขานุการก็ดังขึ้น
“คุณชนก เมื่อไหร่คุณนักแปลคนนั้นจะมาซะที” เสียงห้วนๆ ของท่านประธานดังขึ้นจากลำโพงของเครื่องอินเตอร์คอม
“เพิ่งมาถึงครับคุณพฤศ จะรีบส่งเขาไปเดี๋ยวนี้ครับ”  เลขานุการหนุ่มพูดเสียงอ่อนโยนแล้วลุกขึ้นอย่างเชื่องช้า
กายลุกขึ้นทันทีและเดินไปเคาะประตูห้องทำงานของท่านประธานโดยไม่รอให้คุณชนก เลขานุการหนุ่ม 'ส่ง' เขาเข้าไป
กายจำที่คุณเจนจิราบอกเอาไว้ว่าเมื่อเคาะประตูแล้วให้เปิดเข้าไปเลย เขาได้ยินเสียงของชนกอุทานเบาๆ ว่า “นี่คุณ” แต่กายไม่สนใจ ปิดประตูตามหลังแล้วก้าวฉับๆ ไปยังโต๊ะทำงานของพฤศและนั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะโดยไม่รอคำอนุญาต
“งานคุณผิด” พฤศยื่นเอกสารให้กาย “ความเร็วและความถูกต้องควรมาด้วยกัน”
“ผมมีเวลาชั่วโมงเดียวเองนะครับ ไม่ได้มีโอกาสตรวจทานเลย”
“ผมถึงได้ตรวจทานให้คุณนี่ไง เลยเห็นว่าผิด คราวนี้ผมขีดเส้นใต้ที่ผิดให้ คุณจะได้รู้เลยว่าตัวเองผิดตรงไหน” พฤศตอบเสียงราบเรียบ
“แต่ศัพท์คำนี้ก็ใช้กันแบบนี้นี่ครับ” กายอ่านย่อหน้าที่หนึ่งของเอกสารและเห็นว่าท่านประธานขีดเส้นใต้คำศัพท์ที่เขาแน่ใจว่าใช้ถูกต้องแล้ว
“ใครใช้” พฤศเลิกคิ้ว “เขาใช้ แต่บริษัทเราไม่ใช้ คุณทำงานที่นี่ก็ต้องใช้แบบที่เราใช้”
“ผม...”
“หรือคุณไม่ใช่คนของที่นี่” พฤศพูดแทรก
“ผมยึดความถูกต้องตามหลักสากล เอกสารนี่เป็นของกองทัพบก ผมใช้ศัพท์ที่กระทรวงกลาโหมใช้”
“คุณเก่งมากเลยใช่ไหม” พฤศเสียงห้วน “ถ้ายังงั้นผมจะได้เลื่อนตำแหน่งให้แทนคุณการุณย์”
“ผมไม่ได้บอกอย่างนั้นคับ ผมเพียงแต่อธิบายให้ฟังว่า...”
“ไปหาคำใหม่ ถ้าคุณไม่รู้จักก็ให้ถามคุณการุณย์” พฤศตัดบท “รีบแก้ให้เสร็จก่อนกลับบ้าน ถ้าเลยเวลาทำงานคุณก็เบิกโอที ส่งมาที่ผมโดยตรง ผมจะเป็นคนพิจารณาอนุมัติให้เอง”
“ครับ” กายพยักหน้าเพราะไม่อยากโต้เถียงกับท่านประธานบริษัท

..... ยังไม่จบนะครับ ลูกง่วงนอน ขอไปกล่อมลูกนอนก่อนนะ สุขสันต์วันรัฐธรรมนูญนะครับ
ประชาธิปไตยจงเจริญ

[kenshinkenchu]

อ่า........ งั้นรอเกาะ  ยังไม่งีบๆ

[@Kanda@]

อะไรหว่า?
เป็นเรื่องที่ปริศนาซับซ้อนซ่อนเงื่อนจริงๆ สงสารคุณกาย  หลงอยู่ในวังวน 

[w1234]

 

กายจะเข้าใกล้ความจิงแล้วหรือยังหว่า


 

[โจ๊กกุ้ง]

เดาไม่ถูกเลยยย

[qq_oo]

ท่านประธานนี่เคี้ยวจริงๆๆๆๆ
 

[JJHJJH]

เคยมีการมอบเหล้ากันแล้วด้วยหรอ
น่าคิดๆ

[akihito]

เครียด

[-N-]

กรี๊ด กำลังจะบอกว่าสั้นเหม้อนคนแต่งรึป่าวเนี่ย มาเจอตอนล่างจุใจเลย มาอีกใช่ม้ายจะได้รอค่าาา


คุณประธานนี่เคี่ยวจิงๆ อยากรู้ว่าจะมาหลงกายอีกคนมั้ย อยากรู้อ่ะ

[iota]

เต้นรอด้วยคน

[iforgive]

เป็นอะไรมากมั๊ยอ่ะ  ท่านประธาน  ชั้่นว่าชั้นจะเปลี่ยนใจไม่เชียร์เธอแล้วนะ
รู้สึกว่าเธอไม่ค่อยมีเหตุผล ใช้อารมณ์เป็นหลักเลย
ตอนนี้มีลางสังหรณ์ว่าวรุจน์ท่าทางจะร้ายหลบในแฮะ  หรือเปล่า
เห็นคเชนทร์ก็เตือน  ยังมาธฤตอีก  แล้วพี่ชายของธฤตคือใครหว่า
อย่าบอกนะว่าพระเอก  มาช้าไปแล้วล่ะตั้ง 20 ตอนแล้ว

[*SparklinG*]

รอลูกนอนคับผม!!

[yakusa]

นอนรอ  หวังว่าคงไม่หลับไปพร้อมลูกนะ

[kawaiineko]

มาจิ้มๆ ไว้ก่อนยังไม่ได้อ่าน ดีใจที่มาต่อแล้ว

[Vesi]

ท่านประธานไม่ค่อยจะมีเหตุผลเท่าไหร่เลย
หาเรื่องตลอด

[Cupcake]

มาต่อเร็วๆน้า

[jaijaY]

- วันนี้แว๊บมาเปิดดูตั้งแต่เช้า.... ดีใจจังเลยค่ะที่มาอัพแล้ว ขอบคุณมากค่ะ   

อย่าลืมมาต่อไวๆนะค้าง....น้ำมันค่อยๆงวด เนื้อเรื่องมันค่อยๆเข้มข้นๆๆ มันมากกกกกกค่ะ 

[golove2]

ท่านประธานคงอยู่ในช่วงวัยทองจริงๆ 



 

[whistle]

ท่านประธานนี่โคตรเนี๊ยบอ่ะ

[NUKWUN]

อยากอ่านต่ออ่ะ...ผู้ร้ายที่กระทำชำราวกายกำลังจเผยตัวมานิดๆแล้วนะเนี่ย
รอต่อไปดีกว่า

[yoyo]

ใจร้าย มากระปริดกระปรอย