หัวข้อ: Re: ....... ➳ แลกรัก ♡ .......

[末っ子]

นายยังคงเป็นขวัญใจเราอยู่ป้อง ฉลาดฝุดๆอ่ะ

ขอบคุณพี่จีค่า รออีก 60%

[KilGharRah]

หวังว่าคีย์จะยอมเข้าใจและปล่อยเนมไปนะ
ไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย 

[minenat]

จะเป้นยังไงต่อออ...

[Naenprin]

 

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

ดีใจจังที่พี่โก้เข้าใจทุกอย่าง

ต่อไปก็ขออย่าได้มีเรื่องอะไรอีกเลยนะ

[pukpra]

ใกล้จบแล้ว แอบใจหาย อยากให้เนมเคลียร์กับคีย์ซักที ขอให้ยังคงความเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน

[G_wa]

คำเตือน...อย่าอ่านตอนเช้าถ้าไม่อยาก แต่เช้า

ตอนหน้าตอนจบนะคะ จบแล้วจบเลยไม่มีตอนพิเศษนะ 

++++++++++++++++++++


ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงประตูเปิดออกอย่างรวดเร็วเหมือนเจ้าของห้องรออยู่นานแล้ว ผมส่งยิ้มแหยๆ ให้คีย์ มีแต่คนยุให้มาเคลียร์ มาคุย แต่ไม่มีใครสักคนสอนเลยว่าให้เริ่มต้นพูดยังไง

“.....นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว”คีย์เป็นฝ่ายพูดก่อน

“ต้องมาสิ”พอเห็นหน้าคีย์ที่ยังยับเยินอยู่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ผมเดินเข้าไปในห้องเมื่อคีย์หลีกทางให้ ยืนกลางห้องเก้ๆ กังๆ ไม่รู้จะเอาตัวเองไปวางไปมุมไหน แต่คีย์เป็นฝ่ายชักนำให้นั่งบนพื้นห้องอย่างง่ายๆ ผมนั่งลงเอาหลังพิงเตียงเขี่ยนิ้วตัวเองเล่น ไม่รู้จะเริ่มพูดอะไร แต่ไม่นานคีย์เป็นฝ่ายหมดความอดทนและเริ่มพูดก่อน

“เนมโกรธคีย์มั้ยที่ทำแบบนั้น”

“....โกรธนิดๆ แต่ไม่เข้าใจมากกว่า”

“คีย์รักเนม....ยังรัก....มากเท่าเดิม”คีย์ร้องไห้ทันทีที่พูดออกมา พูดในสิ่งที่ผมรู้อยู่แล้ว เรา...รู้อยู่แล้ว ผมขยับไปนั่งข้างๆ จับมือคีย์ที่วางไว้บนหัวเข่ามากุมไว้ อีกมือโน้มไปกอดปลอบลูบเบาๆ บนแผ่นหลัง...เรา...ร้องไห้ด้วยกันอีกครั้ง

“ขอโทษ....เนมขอโทษนะ”

“ไม่ เนมไม่ผิดหรอก คีย์ผิดเอง คีย์ทนไม่ได้ที่เนมรักคนอื่นขึ้นมาจริงๆ คีย์คิดว่าต่อให้เราไม่คบกันคีย์ก็เป็นคนที่เนมรักที่สุด สำคัญที่สุด ต่อให้ไปคบใครเราก็จะยังมีกันและกันตลอดเวลา เนมจำได้มั้ย...มีเพียงเรา....คีย์คิดว่าจะมีเพียงเราไปได้ตลอดจริงๆ”

“ฮึก...ฮืออ...ขอโทษษษษ”

“บางทีก็อยากจะโกรธเนมนะที่เนมทำเหมือนแค่พูดมันผ่านๆ แค่คำปลอบใจกันในตอนนั้น เนมคงไม่ได้ยึดจริงจังอะไรแบบคีย์ ทั้งๆ ที่คีย์ก็รู้ว่าเนมไม่ได้คิดแบบเดียวกับคีย์ แต่เมื่อก่อนเนมไม่เคยจริงๆ...ไม่เคยแสดงออกมาว่ารักใครเท่าที่รักมัน!”

“...คีย์.....เนมขอโทษ เนมผิดเองที่คิดอะไรง่ายไป แต่...เนม....ตอนนั้นเนมคิดอย่างนั้นจริงๆ”

“เนมแค่คิดไง แต่เนมไม่ทำ! มีคีย์คนเดียวที่โง่คิดว่าเนมจะรักคีย์คนเดียวได้จริงๆ คีย์มันบ้าไปเอง คีย์พยายามทำใจแล้วว่าช่างมัน ปล่อยให้มีคนได้ดูแลเนมแทนคีย์เวลาคีย์ไม่อยู่ก็ดี แต่คนแบบนั้นที่ดีแต่ทำให้เนมร้องไห้มันจะดีกว่าคีย์ได้ยังไง!! เนมรักมันมากกว่าคีย์ได้ไง!!”

“ฮือออ....คีย์....ขอโทษษษษ”

“เนมทิ้งคีย์.....ไม่รักคีย์แล้วใช่มั้ย”

“มันไม่ใช่แบบนั้น เนมรักคีย์เสมอจริงๆ นะ จะรักตลอดไป แต่...มันไม่เหมือนเมื่อก่อน พี่โก้เป็นรักแรกของเนม เป็นคนแรกของเนม เนมลืมพี่โก้ไม่ได้ แต่คีย์เป็นคนสำคัญของเนมจริงๆ นะ”

“งั้นเลิกกับมันได้มั้ย”

“.......ไม่ได้ คีย์อย่าทำอย่างนี้สิ คีย์ไม่สงสารเนมเหรอ ไม่อยากเห็นเนมมีความสุขเหรอ”

“คีย์ก็ให้ความสุขเนมได้”

“แต่สักวันคีย์ก็ต้องแต่งงาน มีครอบครัวของตัวเอง คีย์จะเอาเนมไว้ที่ไหน”

“.....ไม่ว่าคีย์จะแต่งกับใคร คีย์จะรักเนมคนเดียว”

“ฮือออ.....คีย์ไม่เข้าใจเนมเลย เนมรักคีย์ หวังดีกับคีย์ อยากเห็นคีย์มีความสุข ถึงคีย์จะแต่งงานตามใจแม่แต่เนมก็อยากให้คีย์รักเขา ไม่ใช่แต่งแล้วทนอยู่กันไป คีย์ไม่อยากเห็นคีย์เป็นคนแบบนั้น อยากเห็นคีย์มีครอบครัวอบอุ่น ว่างๆ วันหยุดก็นัดเจอกัน เนมอยากให้คีย์มีความสุขจริงๆ นะ”

“เนมไง เนมทำให้คีย์มีความสุขได้ แค่เนมกลับมาหาคีย์ เราคบกันเหมือนเดิมเถอะนะ”

“คีย์....เนมทำไม่ได้”

“.........ทำไมเนมใจร้ายอย่างนี้ ไหนเคยสัญญากันไว้ไง คีย์ไม่ใช่ที่หนึ่งอีกแล้วใช่มั้ย ทำไมต้องหลอกคีย์ด้วย”

“ฮือออ.....ขอโทษษ เนมขอโทษคีย์นะ อย่าเกลียดเนมนะ”

“.....กลับมาหาคีย์สิ กลับมาเป็นเหมือนเดิม”

“...........”

“คีย์ยอมให้เนมคบมันด้วยก็ได้ แต่อย่ารักมันมากกว่าคีย์ได้มั้ย”

“.........ฮึก...เนม.....เนมทำไม่ได้”

“......ถ้าวันนั้นคีย์ไม่บอกเลิกเนม....ไม่เลือกทำตามใจแม่....เนมก็คงไม่ทิ้งคีย์”

“เนมไม่ได้ทิ้ง เนมยังอยู่ตรงนี้ไงคีย์ ยังอยู่กับคีย์เหมือนเดิม เราอยู่ด้วยกัน เป็นเพื่อนรัก เพื่อนคนพิเศษ สำคัญกว่าคนอื่น เนมไม่มีวันทิ้งคีย์ คีย์ไม่ได้ตัวคนเดียวนะ อย่าทิ้งเนมไปนะ ฮือๆๆ อย่าทิ้งเนม ฮือออ”ผมกลัว...กลัวเหลือเกิน กลัวคีย์จะหนีไป ชีวิตคีย์ไม่มีใครที่ให้ความสำคัญกับคีย์เลย มีแค่ผมคนเดียวที่อยู่ข้างๆ คีย์ เป็นทั้งเพื่อน คนรัก ครอบครัว....กลัว....คีย์จะหนีไปอยู่ในที่ๆ ไม่มีผม....ปล่อยให้ตัวเองไม่มีความสุข อยู่กับครอบครัวที่ไม่เคยเห็นค่าของคีย์เลย....ไม่อยากให้คีย์ทำแบบนั้น....ทรมานแบบนั้น

“.............เกลียด....เกลียดเนมที่สุดเลย”

“ฮือๆๆ ขอโทษษษษ ขอโทษนะ ฮือๆ”

“.......เดี๋ยวก็หมดเวลาของคีย์แล้ว....เดี๋ยวคีย์ก็ต้องไป...เนมกลับมาเป็นความสุขของคีย์ก่อนไม่ได้เหรอ....ขอแค่ถึงตอนเรียนจบก็ได้...แอบคบกันก็ได้.....ได้มั้ย”

“....ถ้าทำอย่างนั้นคีย์ก็ยิ่งเจ็บ เนมก็เจ็บ....พี่โก้ที่ไม่ผิดอะไรก็เจ็บ......เนมไม่อยากให้คนอื่นมองคีย์ไม่ดี คีย์เป็นฮีโร่ของเนมนะ เนมภูมิใจในตัวคีย์มากที่เสียสละความสุขของตัวเอง คีย์เป็นลูกชายที่ดี เป็นคนรักที่ดีของเนม และเป็นเพื่อนสุดพิเศษ เป็นคนสำคัญ เป็นทุกๆ อย่าง.....เนมอยู่ตรงนี้ไม่ทิ้งคีย์ไปไหนแน่ๆ ถ้าคีย์เสียใจ ทะเลาะกับพ่อแม่ ไม่มีใครเข้าใจ คีย์แค่มาหาเนม เนมจะปลอบคีย์เอง จะกอดไว้อย่างนี้จนกว่าคีย์จะหยุดร้อง จะร้องไห้เป็นเพื่อน เราจะนอนคุยกันจนเช้า....จับมือกันไว้...ฮึก....แต่...เนมคบกับคีย์แบบแฟนไม่ได้........เนมทำไม่ได้.....เนมขอโทษ ขอโทษนะ ฮึก ฮือๆๆๆ”

“..............ถ้าคีย์รักเนมน้อยกว่านี้....คีย์คงปล้ำเนมไปแล้ว.....ถ้ารักน้อยกว่านี้...ก็คงดี”

“คีย์ไม่ทำหรอก เนมรู้....เหมือนที่คีย์รู้ว่าเนมรักคีย์จริงๆ”

“.........อยู่กับคีย์ก่อนนะ อย่าเพิ่งปล่อย”

“อื้ม....ไม่ปล่อยหรอก คีย์ยังมีเนมอยู่นะ”

“......อืม”คีย์กอดผมแน่นขึ้นเหมือนอยากให้ตัวผมจมลงไป มันเจ็บเพราะแรงกอดรัด แต่ผมไม่ส่งเสียงแม้สักนิด....เพราะผมคงเจ็บไม่เท่ากับความเสียใจของคีย์


ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนาน เรานอนกอดกันอยู่บนเตียงใน คีย์บอกให้ผมนอนหลับตา แต่ถึงจะมองไม่เห็น ผมก็รู้สึกได้ว่าคีย์กำลังจ้องมองผมอยู่ มืออุ่นๆ ลูบตามแก้มและคางวนเวียนแถมริมฝีปากก่อนจะแนบลงข้างแก้มอีกครั้ง ไม่รู้ทำไมน้ำตาถึงไหล มัน....อบอุ่นจนร้องไห้ มือของคีย์อบอุ่นมาก....และมันสั่นมากเช่นกัน ผมจับมือคีย์เอาไว้ เลื่อนลงมาแนบริมฝีปากกลางอุ้งมือเบาๆ กดแนบไว้ให้เนิ่นนาน....นานเท่าที่คีย์ต้องการ

“ถ้าตอนนั้นคีย์รู้ว่าต้องจากเนมแบบนี้ ต้องแต่งงาน....คีย์คงไม่เสียเวลากับคนอื่น แต่ละวันคงได้พาเนมไปเที่ยว ไปหาอะไรอร่อยๆ กินกัน เอาให้อิ่มจนจุก แล้วก็กลับมานอนเล่นคุยกัน หลับไปพร้อมๆ กัน ตื่นพร้อมๆ กัน.....คีย์คงมีความสุขมาก”

“พาเนมนั่งซ้อนมอเตอร์ไซต์รอบเมืองตอนดึกๆ ไปนอนเล่นดูดาวบนดาดฟ้าโรงเรียน เนมยังจำได้เลยตอนที่ยามปิดประตูแล้วเราต้องกระโดดลงมาจากชั้นสอง กลัวก็กลัวแต่สนุกมาก ขำกันจะตายเพราะมันมืด จะโดดลงไปก่อนก็กลัวเจอผีดักอยู่ข้างล่าง คีย์ให้เนมโดดทีหลังเนมก็กลัวผีจะโผล่มาหลอกเนมคนเดียว กว่าจะโดดลงมาพร้อมกันได้ฉี่เกือบราดแน่ะ”

“ฮึๆ...คีย์บอกให้นอนค้างๆ ก็ไม่เชื่อ โดดลงมาข้อเท้าเคล็ดโดนแม่กับพี่นิคดุอีก คีย์เลยซวยไปด้วย”

“ก็คีย์นั่นแหละดันเล่าเรื่องผีก่อนทำไม ใครจะไปกล้าอยู่ล่ะ”

“เด็กขี้กลัว...ไปเข้าค่ายก็ไม่ยอมอาบน้ำ”

“อากาศมันหนาวเหอะ ไม่ได้กลัว”

“งั้นทำไมตอนเข้าห้องน้ำต้องให้คีย์ไปยืนรอหน้าห้องด้วย”

“ก็มันมืด!”

“ชอบเถียงว่ะ”

“ก็ยอมดีๆ ก็จบแล้ว จะเถียงแข่งเนมทำไมเล่า”

“เออๆ ยอมก็ได้ เพราะเป็นเนมหรอกนะ”

“ดีมาก อย่างนี้จะได้รักกันนานๆ”

“.........ถ้าคีย์ไม่ไปอยู่ที่อื่น ไม่ต้องแต่งงาน......เนมจะกลับมาหาคีย์มั้ย”

“.............”

“ไม่สินะ.....รักมันมากเลยเหรอ”

“......เนมผิดเอง เนมไม่ดี เนมขอโทษนะ”ผมบีบมือคีย์ไว้แน่น ต่อให้พูดคำนี้ออกไปอีกกี่ล้านครั้งมันก็ยังไม่พอ

“เล่าเรื่องมันให้ฟังหน่อยสิ”

“......อย่าเลย”

“เล่ามาเถอะ คีย์อยากรู้จริงๆ”

“......พี่โก้....เป็นเพื่อนพี่นิค เมื่อก่อนบ้านเนมกับพี่โก้ใกล้กันก็เลยสนิทกันทั้งบ้าน เนมไม่รู้หรอกว่าทำไมถึงรักพี่โก้ หรือเริ่มรักได้ยังไง แต่....วันนึงเนมก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองแปลกไป เวลาคนอื่นคุยกันเรื่องแฟน เนมจะนึกถึงหน้าพี่โก้ขึ้นมาทันทีเลย เนมติดพี่เขามาก ทุกวันต้องรีบกลับบ้านไปรอพี่โก้มาหา บางวันก็มาช่วยสอนการบ้าน มาเล่นด้วย ถ้าพ่อแม่กลับช้าก็ไปกินข้าวบ้านพี่โก้บ้าง บางทีพี่เขาก็ทำให้กิน.....เนมเริ่มหวง ไม่อยากให้พี่โก้สนิทกับคนอื่นมากกว่าเนมแม้แต่พี่นิค.....ไม่อยากให้พี่โก้มีแฟน......ตอนนั้นเนมยังเด็กมาก เพิ่งเรียนม.ต้น บางคำพูดเนมพูดไปเพราะหวง แต่พี่โก้โตกว่า พี่โก้พูด....ว่าจะรอเนม ถ้าเนมเรียนจบแล้วเนมยังยืนยันว่ารักพี่โก้อยู่ ระหว่างนั้นพี่โก้จะไม่มีใคร พี่โก้สัญญากับเนมไว้แบบนั้น......แต่เราเริ่มห่างกัน มันมีหลายๆ เรื่องทำให้เนมเข้าใจผิด คิดว่าพี่เขาเอาเนมเป็นตัวแทนคนที่เขารักคือพี่เจ ที่เป็นเพื่อนสนิทพี่โก้”

“พี่เจที่เป็นรุ่นพี่เราน่ะเหรอ”

“อืม คนดังๆ นั่นแหละ ขนาดเราเข้ามาไม่ทันเจอยังรู้เลยว่าเขาดังใช่มั้ยล่ะ ยิ่งคนอื่นพูดให้ฟังว่าพวกนั้นสนิทกันมากๆ เนมก็ยิ่งหึง เราเริ่มทะเลาะกันบ่อยๆ......เนมพยายามให้เขาเลือกเนมมากกว่าเพื่อน แต่เขาไม่ได้เลือกเนม ตอนนั้นเนม....ก็เริ่มชอบคีย์”

“อ๋อ....แสดงว่าคีย์เข้าไปถูกจังหวะเลยหวั่นไหวอะดิ งี้แหละคนมันเสน่ห์แรง”

“คงงั้นมั้ง เนมรู้สึกว่าคนเดียวที่เข้าใจเนมคือคีย์ เนมไม่กล้าปรึกษาพี่นิคเพราะเขาเป็นเพื่อน พี่นิคเคยเตือนเนมว่าอย่ายุ่งกับพี่โก้แต่เนมไม่ฟัง ตอนที่...เราเริ่มๆ จะคบกัน ตอนนั้นเนมยังไม่ได้เลิกกับพี่โก้.....แต่พอเนมยื่นคำขาดให้มาหาแล้วพี่เขาไม่มา....เนมก็เลยตกลงคบคีย์.....แต่เนมมารู้ไม่นานมานี้ว่าพี่โก้ไปหาเนม....เนมไม่กล้าถาม.....เนมเดาว่าพี่โก้คงไปตอนที่เนมตกลงคบคีย์ไปแล้ว พี่โก้พยายามโทรหาแต่เนมเปลี่ยนเบอร์หนี เนมอยากตัดใจจากพี่โก้ให้ได้เร็วๆ ก็....ไมใช่ว่าหลอกใช้คีย์นะ ตอนนั้นเนมก็ชอบคีย์มากแล้วจริงๆ แต่ที่ไม่บอกเพราะไม่อยากมีปัญหา อยากลืมเร็วๆ”

“......คีย์ว่า....คีย์เห็นนะว่าเขาไปหาเนม....คิดว่าใช่นะ”

“ห๊ะ!...คีย์เห็นเหรอ เมื่อไร”ผมลืมตาขึ้นทันทีที่คีย์พูดจบ คีย์นอนนึกคิ้วขมวดแน่น

“ก็.....วันที่คีย์ไปบ้านเนม ช่วงไหนจำไม่ได้ แต่จำได้ว่าคีย์จูบเนมอยู่แล้วมีคนยืนมอง คีย์นึกว่าเพื่อนพี่นิคก็เลยไม่ได้บอก กลัวเนมอาย กลัวพี่นิคด่าด้วย”

“....จริงเหรอ”ผมหลุดเสียงครางแค่ในลำคอ....ถ้า.....ถ้าเป็นอย่างที่คีย์บอกจริงๆ.......พี่โก้....ยังพยายามโทรหาผมอีกทำไม.....ยังต้องการผมอีกทำไม......รั้งผมไว้....ถึงจะเห็นอย่างนั้น...ตอนนั้นก็....พยายามรั้งผมไว้เหรอ
‘ที่พี่สนใจคือความรู้สึกเนม ความต้องการของเนม ถ้าจะไป....พี่จะไม่รั้งไว้’
คนที่เลือกจะไป....คือผม...สินะ

“น่าจะใช่”เสียงคีย์พูดตอบคำถามที่ค้างไว้ แต่ดันคล้องกับความคิดของผม ทำเอาเกือบสะดุ้งนึกว่ามันได้ยินจริงๆ

“พี่โก้ไม่เคยพูดเลย”

“เล่าต่อสิ”

“ก็...หลังจากนั้นเนมก็ไม่ได้เจอพี่โก้อีกเลย จนมาเรียนที่นี่แล้วแม่บังคับให้ไปอยู่กับพี่โก้นั่นแหละ ตอนแรกที่เจอกันเนมเกลียดพี่โก้มากๆ ทั้งโกรธทั้งเกลียดที่ทิ้งเนม ไม่ไปหาเนม ไม่เลือกเนม แรกๆ ก็ทะเลาะกัน คีย์ก็รู้ใช่มั้ยล่ะช่วงนั้น พอตกลงคบกันมันก็เป็นการตกลงแบบงงๆ....พี่โก้แค่ถามเนมว่าจะเลือกรักหรือเกลียด เลือกได้แค่อย่างเดียว....เนมเลยบอกพี่โก้ไปว่าเลือกรัก แล้วพี่โก้ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่เราก็คบกันแบบนั้น....เนมสับสนมาก ไม่กล้าเล่าให้คีย์ฟังเพราะกลัวคีย์โกรธ ไม่กล้าเล่าให้พี่นิคฟังเหมือนกัน เนมยังไม่มั่นใจว่าพี่โก้จะรักเนมจริงๆ เขาจะลืมเพื่อนที่แอบรักมาตั้งนานได้เหรอ ต่อให้พี่เจมีแฟนไปแล้วก็เหอะ เนมก็ไม่มั่นใจ เนมขี้หึงมาก เคยต่อยกับพี่เจด้วย....แต่พี่โก้ก็ไม่โกรธ ไม่ว่าสักคำ เนมก็เลยแอบโล่งใจนิดๆ ว่าคงเลิกรักพี่เจแล้ว หรือไม่ก็รักเนมมากกว่าแล้ว แต่ตอนที่เนมให้คีย์ไปรับน่ะ เนมดันไปได้ยินเขาบอกรักเพื่อนสนิทอีกคน.....เนมช็อคมากๆ ก่อนหน้านี้เพื่อนพี่เขาแต่ละคนพากันอวยให้ฟังว่าพี่โก้ไม่เคยคบใครเลยนะ ไม่เคยยุ่งกับใครเลย มีเนมคนเดียว ชุดนอนตอนเด็กของเนมพี่โก้ยังเก็บไว้ใต้เตียง เนมฝันหวานมากว่าพี่โก้รอเนมมาตลอด เนมรู้สึกผิดมาก แต่พอได้ยินเขาบอกรักเพื่อนเนมเลยรับไม่ได้ มันเหมือน....ทุกอย่างมันเชื่อไม่ได้ไปหมด เนมเลยหนีมาตั้งหลักที่นี่”

“แล้วก็มาเจอคีย์ก่อปัญหาให้อีก”

“ไม่หรอก....เราแค่จูนกันไง จูนๆ แบบนี้จะได้เข้าใจกัน ไม่โกรธกัน”ผมเอานิ้วชี้ทั้งสองข้างคลึงขมับคีย์เบาๆ แสดงท่าจูน คีย์หัวเราะก่อนดึงมือผมไปกุมไว้แนบอก

“แล้วตอนนี้ดีกันแล้วใช่มั้ย”

“ก็เคลียร์กันแล้ว......หลายๆ อย่างที่พี่เขาพูดมาเนมไม่เข้าใจหรอก บางอย่างก็ยังไม่อยากเชื่อ พี่โก้พูดเหมือนไม่กล้าคบเนมเพราะรักเนมมากจนกลัวเสียเนมไป....แต่ไม่รู้สิ ถึงมันจะฟังดูไม่น่าเชื่อ แต่มันทำให้เนมยิ้มได้ พี่เขาโตแล้วมั้ง ความคิดพี่โก้บางอย่างก็แปลกๆ เนมตามไม่เคยทันหรอก บางทีอธิบายอะไรเนมฟังเพลินๆ จนมึนก็เออๆ ออๆ ไปงั้น ไม่เข้าใจเท่าไร....แต่ครั้งนี้....ทั้งๆ ที่ไม่เข้าใจ....ทำไมถึงรับได้ก็ไม่รู้”

“ที่เนมยอมรับได้ง่ายๆ.....ก็แค่เพราะเนมรักเขามากก็เท่านั้น”คีย์ลูบหัวผมเบาๆ เหมือนเอ็นดู ผมนิ่งคิดตามคำพูดนิดหน่อยก่อนจะยิ้มออกมา

“.....นั่นสิ....นั่นสิเนอะ”

“ถ้าก่อนหน้านี้คีย์ไม่มีปัญหาที่บ้าน ได้เจอเนมก่อนเขา....ได้เป็นรักแรกของเนม...เป็นคนแรกของเนม.....แล้วเนมได้มีโอกาสเจอเขา.......เนมจะรักเขา...จะรักมากกว่าคีย์ไหม”

“.............เนมเชื่อว่า...ถ้าเนมได้เจอพี่โก้ ไม่ว่าก่อน...หรือหลังใครก็ตาม....และพี่โก้ยังเป็นพี่โก้แบบที่เนมรู้จัก.....เนมก็จะรัก....เท่าวันนี้.........”ผมไม่อยากย้ำออกมาให้แววตาคีย์หม่นหมองมากขึ้นไปอีก ตลอดชีวิตที่ได้รู้จักกับคีย์ นี่เป็นครั้งที่สองที่เห็นคีย์ร้องไห้มากที่สุด ครั้งแรกคือตอนเราตัดสินใจเลิกกัน....และครั้งนี้....ที่ผมตัดสินใจไม่เลือกคีย์

“.....น่าอิจฉาเนอะ...น่าอิจฉามากๆ เลย”คีย์ดึงผมไปกอดแน่นขึ้น ซุกหน้าบนไหล่ เสียงแหบพร่าพูดแต่คำซ้ำๆ

‘รักเนมนะ’

เสื้อค่อยๆ ชื้นเป็นวงไม่ต่างจากหมอนที่รองรับน้ำตาผมอยู่......ผมไม่มีคำไหนจะมอบให้คีย์ได้มากกว่าคำว่าขอโทษ.....บางทีเรื่องทุกอย่างมันอาจเกิดจากความไม่ใส่ใจของผม...หลงลืมคำสัญญาในวัยเด็กกับพี่โก้....ให้คำสัญญาที่ทำไม่ได้กับเพื่อนที่รักและสำคัญที่สุด......หนีปัญหาและความเสียใจ......บางที....เรื่องทุกอย่างมันก็แค่เกิดจากความกลัวเท่านั้นเอง.....กลัว....คนที่เรารัก....ไม่รักเรา

คีย์กอดผมเอาไว้นานเท่าไรไม่รู้ เรากอดกันจนรู้สึกเมื่อยแขนแต่ไม่มีใครปล่อยก่อน......มันแทนคำรักและคำลา....เป็นการกอดกันที่เศร้าที่สุด.....ความเศร้าของคีย์ น้ำตาของคีย์.....มันมากมายจนแทบรับไม่ไหว...มันเหมือนจะไม่มีวันหยุดลง.....แต่สุดท้ายคีย์ก็ปล่อยมือ ลูบผมที่ปรกหน้าผากออกช้าๆ ลากปลายนิ้วผ่านไรผม คิ้ว แตะเปลือกตาเบาๆ จนต้องปิดลง ฝ่ามือแนบข้างแก้ม ปลายนิ้วโป้งเขี่ยริมฝีปากช้าๆ กดลงเบาๆ ก่อนปล่อยออก....แทนที่ด้วยริมฝีปากอุ่น.....เบา...แทบไม่รู้สึก...แต่สั่นสะท้านจนแทบทนไม่ไหว.....หยาดน้ำตกลงบนแก้มแล้วถูกเช็ดออกอย่างรวดเร็ว ปากอุ่นๆ แนบค้างไว้บนหน้าผาก มันสั่นจนได้ยินเสียงกัดฟันกลั้นเสียงสะอื้น

“......ลาก่อน....ความรักของคีย์”


เสียงประตูห้องปิดลงเมื่อคีย์ดึงผมให้ลุกขึ้นแล้วเดินมาส่งผมหน้าห้อง หันหลังกลับแล้วปิดประตูกั้นผมเอาไว้....เสียงร้องไห้ดังอยู่ภายในห้องนั้น.....พร้อมๆ กับเสียงผมที่พยายามกลั้นเอาไว้ให้มากที่สุด ทรุดตัวนั่งลงพิงประตูเอาไว้.....นั่งร้องไห้เป็นเพื่อนคีย์.....ผมทำได้แค่นี้.....ใกล้ที่สุดได้แค่นี้.....เราจะร้องไห้ด้วยกัน ร้องไห้เพื่อกัน....เป็นครั้งสุดท้าย.....พรุ่งนี้เราจะยิ้มให้กัน....หัวเราะให้กัน.....และไม่ลืมกันตลอดไป


เวลาผ่านไปช้าๆ....ฟ้าคงมืดสนิทแล้ว.....เสียงข้างในเงียบไปนานแล้ว......ป้องมานั่งอยู่ข้างๆ และร้องไห้ด้วยกันได้สักพัก.....ผมค่อยๆ ลุกขึ้น ยืนมองประตูห้องนิ่งๆ.....ก่อนเดินจากมาช้าๆ เราเดินกันเงียบๆ ไม่มีการพูดจา ป้องเพียงแค่เดินตามหลังจนมาถึงข้างล่าง.....แล้วเดินกลับขึ้นไป....ปล่อยผมที่ยืนน้ำตารินไหลออกมาอีกครั้ง.....ทำไม....ถึงอยู่ตรงนี้….รออยู่ตรงนี้นานแค่ไหนกัน.....รอ....นานแค่ไหน

“กลับด้วยกันนะ”

[Maewjunsu]

ตอนนี้เป็นตอนที่เศร้ามาก อ่านแล้วอยากจะร้องไห้ตามคีย์กับเนม :sad4:ถึงคีย์จะทำเรื่องที่ร้ายกาจแต่ก็เป็นเพราะรักเนมมาก รักมากจนเกินไป แต่หลังจากนี้ไปคีย์คงจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเนม

[ju_on]

สงสารคีย์เลย แต่ยังไงเนมก็ทำถูกแล้ว
เนมพูดได้ดีมาก ต่อให้เจอพี่โก้ทีหลัง
ยังไงก็ยังคงรักพี่โก้ที่สุดอยู่ดี

[IIMisssoMII]

คีย์มาแบบพระเอ๊กพระเอก
ระหว่างรอพี่โก้คิดไงนะเนี่ย
อิจฉาเนม อยากได้แฟนเข้าใจยากแบบพี่โก้จัง
เศร้าเนอะๆ
รอคอยตอนจบนะเออ
ในตอนพิเศษในเล่ม อยากให้มีเรื่องราวของคีย์ จัง

[maemix]

เคลียร์กันแล้วระหว่างคีย์กะเนม มันหน่วงเหมือนกันแหะ
พี่โก้นั่งรออยู่ข้างล่างใช่ไหม
รอตอนจบจ้า

[Grouy]

  น้ำตาท่วม

[eunbee2523]

 
เนมตัดสินใจถูกแล้วล่ะ
สงสารคีย์น่ะ แต่ต้องเข้าใจน่ะว่า ไม่ว่ายังงัยเนมก็รัก โก้

ปล. อยากจะร้องไห้ แต่ต้องกลั้นไว้ เพราะคนอยู่เยอะอ่ะ

 

[yong]

เอาใจลุ้นโก้เนม เห็นใจคีย์

[NewYearzz]

ร้องไห้เข้าไปให้ตาบวมๆ แดงๆ แล้วแต่งตัวไปทำงานวันแรกจ้า 

ขอบคุณพี่จีมากๆจริงๆ ที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมา

โก้เป็นโก้ เนมเป็นเนม

เรื่องนี้โก้ก็ไม่ใช่พระเอกในจินตนาการของหลายๆคนหรอก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าไม่ได้รักโก้

เนมเองก็เหมือนกัน ด่าเนมไม่ได้หรอก งี่เง่าเหมือนตัว

เหมือนอ่านเรื่องเล่าเรื่องนึง เหมือนเรื่องนี้เกิดขึ้นจริงๆ สะเทือนใจจริง

ยังหวังอยู่นะ ว่าสักวันจะได้เจอกับตัวเองบ้าง 

เม้นต์ไรไม่รู้ งงตัวเองเหมือนกัน (เมาขี้ตา น้ำตา น้ำมูก อี๊ๆๆๆๆ)

 

[Naenprin]

ในที่สุดก็เคลียร์กันทุกเรื่องแล้ว เข้าใจกันทุกอย่าง อยากให้คีย์เจอคนรักที่ดีนะ

[ja ne]

สิ้นสุดสัญญา และการรอคอย

เจ็บกันระนาว......

พรุ่งนี้ เริ่มต้นชีวิตใหม่

[mommee]

จบเรื่องกันเสียที เห้อออ

หลังจากผ่านเรื่องราวทั้งหมดไปเนมคงโตขึ้น และความรักระหว่างพี่โก้กับเนมก็คงจะดีขึ้นกว่าแต่ก่อน อย่างน้อยเราเชื่อว่าทั้งสองคงเลิกผิดใจกันเสียที เพราะประสบการณ์ของคีย์มันสอนน้องเนมหมดเลยนะ

ความเอาแต่ใจ การไม่รับฟัง การหนีปัญหา และความเกรงใจ

ไม่รู้นะ เรื่องระหว่างพี่โก้กับเนมเราค่อนข้างจะเข้าข้างเนมเพราะพี่โก้เองแม้จะรักน้องมากแต่ตัวเองก็มีส่วนที่ผิดและไม่เคลียร์ ไม่เปิดปาก การกระทำของพี่โก้มีส่วนให้ความรักของทั้งสองสั่นคลอน เราก็เลยเทใจให้เนมไปหน่อยแม้ว่าเนมจะเด็กและง้องแง้งงี่เง่าน่ารำคาญเป็นบางครั้ง แต่เราให้อภัย เหมือนสมัยเรารำคาญน้องเจ แต่เพราะรักเราเลยพยายามมองข้ามความเป็นเด็กของทั้งคู่ไป

สองคนนี้เหมือนกันอย่างนะ ตรงที่เข้าใจอะไรได้ง่าย หากเพียงคนอื่นจะยอมพูดกับพวกเขา ไม่ปิดบัง ไม่ปกป้อง เนมกับเจคือเด็กที่ไม่ต้องการทางอ้อมแต่ต้องการทางตรง


แต่ในส่วนของเนมกับคีย์ เราเข้าข้างคีย์มาตลอด
เพราะความเกรงใจ กลัวคีย์ไม่พอใจถ้าจะเล่าเรื่องพี่โก้(ในส่วนดีให้ฟัง) เนมเลยไม่เคยพูดถึงอีกฝ่ายให้คีย์ฟังเลย มีแต่มาหา มาซบอกตอนที่มีปัญหากัน เราเป็นคีย์ก็มองไม่ออกหรอกว่าพี่โก้รักเนมตรงไหน เพราะงั้นคีย์จะตัดใจได้ไง เราเชื่อว่าคีย์รักเนมมากแค่ไหนก็คงจะตัดใจได้ เพราะถ้ารู้ว่ามีคนที่พร้อมกว่าตัวเองจะดูแลคนที่ตัวเองรัก คีย์ก็คงจะยอมปล่อยมือหรอก ดูสิ แค่ตอนนี้เล่าให้ฟังนิดเดียวคีย์ยอมรับได้อย่างง่ายดายทั้งที่ก่อนจะเล่าตื๊อเนมไม่หยุด เห้อ


เอาใจช่วยให้คีย์ตัดใจได้เร็ววัน รักใครใหม่ได้เร็ววัน เพราะตอนนี้ห่วงคีย์ แต่เชื่อว่าป้องคงดูแลคีย์อย่างดีแหละ (เพื่อนป้องผู้แสนดี จอมขโมยซีน 555)

แต่ตินิดเดียว ตำหนิคีย์หน่อยเรื่องที่คิดว่าจะยอมให้ใครแกล้งเข้ามาลวนลามเนม ต่อให้ตัวเองจะพูดหรือป้องจะพูด หรือพี่โก้เองก็คิดว่าคีย์คงไม่ยอมให้เกิดขึ้นจริง

แต่แค่คิดก็ผิดแล้วคีย์เอ้ย เป็นมือที่สามไม่ร้ายเท่าคิดไม่ซื่อกับคนที่เรารัก อย่าคิดทำเรื่องแบบนี้อีกนะคีย์เอ๋ย

สู้ๆ ทั้งพี่โก้ทั้งเนม อีกตอนเดียวหวังว่าจะเป็นตอนที่หวานที่สุดตั้งแต่อ่านมาจนกระทั่งบทก่อนสุดท้ายนี้
สุดท้ายขอบคุณคุณจีมากสำหรับนิยายดีๆ ค่ะ ดีใจที่ติดตามแบบลงแดงมาตั้งนานกว่าจะมาต่อจนถึงตอนนี้
สู้ๆ และมีเรื่องใหม่มานำเสนอกันอีกนะคะ 

[luvY]

ถึงแม้จะเศร้าและมีน้ำตา แต่ในที่สุดก็เคลียกันได้ 
ตอนหน้าขอหวานๆส่งท้ายหน่อยนะคะ 
ขอบคุณค่ะ 

[Monkey D lufy]

สงสารคีย์เหมือนกันนะ  แต่สู้ๆต่อไปล่ะ

เนมตัดสินใจได้ถูกต้องแล้วล่ะ  ได้รู้ความจริงเพิ่มขึ้นมาอีกอย่างแล้วสินะ

พี่โก้คงรอเนมอยู่ตลอดเลยสิ  ซึ้งอ่ะ 

[JJllXX]

โก้ คนอย่างคุณเราเคยเจอมาแล้ว ไม่เข้าใจเลย T T...

[kasarus]

ไม่อยากจะเชื่อว่าป้องจะมีอารมณ์อ่อนไหว มานั่่งร้องไห้กับเนมด้วย

ส่งเนมเสร็จคงขึ้นไปร้องไห้กับคีย์ต่อล่ะสิ ถ้าจะให้ดีป้องก็มอบร่างกายปลอบคีย์เลยละกัน วิน-วิน 555+

[Kalamall]

  จริงๆมันก็เกิดเพราะครามรู้สึกทั้งนั้นละ รู้สึกไปเองไม่ถามไม่พูดไม่บอกไม่สู้ไม่ถอย ...กลัวตัวเองเจ็บ

  ตอนหน้าพี่โก้หวานกว่านี้ได้มั้ย แควนๆขอร้อง

[zeaza]

T__T เศร้ามากเลยค่ะ สงสารคีย์ เข้าใจคีย์ คีย์แค่รักเนมมากเท่านั้นเอง คีย์คือคนที่น่าสงสารที่สุด

[aekporamai2]

[broke-back]

สัมผัสรัก สัมผัสใจ ให้รู้สึก
สัมผัสลึก สำนึกซ่าน กำซาบหวิว
สัมผัสรู้ สัมผัสรับ เข้าแถวคิว
ขอยกนิ้ว นิยายเยี่ยม เปี่ยมอารมณ์

ในความรัก มากนักมอง เจ้าของอยู่
ในความรัก ชื่นชอบชู้ คู่สุขสม
ในความรัก จักสมปอง ต้องนิยม
ในความรัก ไม่ขื่นขม จมน้ำตา

แต่ความจริง ทิ้งความฝัน อันบรรเจิด
รักเตลิด เปิดตัวหนี วิ่งรี่หา
มีความสุข มีความเศร้า เจ้าเป็นมา
ความรักจ๋า ช่างหลากหลาย ไม่คล้ายเลย


  Love is around you!



อ่านตอนนี้..เหมือนจะลงให้อ่านจุใจนะ  เมื่อยมั้ยอ่ะ
massage ให้เอามั้ย ฮ่าฮ่า

[FanJKi]

       ทำไมไม่เชื่อคำเตือนนะเรา เสียน้ำตาตามไปด้วยเลย สงสารทุกคนอ่ะ       

หลังเคลียเสร็จแล้ว หวังว่าทุกคนจะพบความสุขจริง ๆ สักทีนะ 

[raluf]

ทำถูกแล้วเนม ปล่อยคีย์ไปเถอะ อย่าให้ติดค้างว่าคนๆนั้นอาจจะเป็นคีย์ได้สักวัน จะทำให้ทุกข์กันไปทุกคน

[末っ子]

สุดท้ายก็เลือกได้เด็ดขาดสักที

ดีแล้ว จากนี้พี่โก้กับเนมก็จะได้รักกันจริงๆจังๆสักที

ขอบคุณพี่จีค่า

[toou]

ไม่อยากให้จบเลยยยยย T^T

[inpurplethief]

คีย์ต่อรองได้เห็นแก่ตัวมาก
แต่ก็รักเนมและยอมปล่อยเนมไปก็ถือว่าเป็นคนดีคนหนึ่ง
น่าสงสารอยู่แต่ดีใจที่ออกมาแบบนี้

เนมยังไม่เข้าใจพี่โก้อีกหรือ พี่เขาพูดชัดเจนขนาดนั้นแล้ว
ต้องปรับปรุงและตามความคิดพี่เขาให้ทันนะ
หายากมากคนที่รักเราแบบนี้
เราก็ต้องพยายามรักษาความรักนี้ไว้ให้สุดแรง

ที่นี่ไม่มีตอนพิเศษ
แต่ในรวมเล่มมีใช่ไหมคะ
เดี๋ยวจะไปสั่งยกล็อตเลย
ให้พ้นเดือนนี้ไปก่อนนะ ขอเกลี่ยเป็นงบเดือนหน้าละกัน