หัวข้อ: Re: ....... ➳ แลกรัก ♡ .......

[banazjj]

วันนี้น้องเนมอ้อนซะ ดีแล้วลูก เข้าใจอะไรง่ายๆ

พี่โก๋เขาก็รักนู๋และนะ 

[aquazblue]

น้องเนมน่ารักกกก ทำตัวน่ารักแบบนี้ค่อยดีขึ้นหน่อย
พี่โก้จะได้น่ารักตามไปด้วย อิๆ

มารเก่าหมดไป มารใหม่จะมาอีกแล้วสินะ หึๆ

[Yundori]

เนมดีขึ้นแล้วเย้
ในที่สุดก็เข้้าใจความรู้สึกพี่โก้สักที
หวังว่าจะไม่มีเรื่องอะไรที่มาขัดขวางอีกนะ
สงสารพี่โก้มากกกกกก

[AgotoZ]

หวาน นาน นาน นะ . . . 

[Saantos]

เบื่ออิตาฟิวส์

[มือซ้าย]

ฮาน้องเนมมากอ่ะ 

[Hebaraki]

ตามมาจากระเบียงรักค่า ยังอ่านไม่จบเลย แต่ขอเม้นท์ก่อน

ดีใจมากเลยค่ะ ได้ยินว่าคุณจีจะรีปรินท์เรื่องระเบียงรักกับรักร้าย ชอบมากๆ ทั้งสองเรื่องเลย ขอจองล่วงหน้า

เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ตอนแรกดีใจมากที่เป็นเรื่องของโก้ เพราะโก้เป็นตัวละครหนึ่งที่ชอบมากจากระเบียงรักเลยค่ะ

แล้วก็หวังจะมีคู่ตี๋เอ็มสอดแทรกด้วย เพราะเป็นคู่ที่ชอบมาก

แต่อ่านไปๆ ไหงคู่ตี๋กลายเป็นพี่กฤษณ์ไปซะได้ แล้วเอ็มของเค้าหายไปไหนอะ เกิดอะไรขึ้นกับตี๋เอ็ม  ฮือๆๆๆ เศร้าอะค่ะ

เราชอบคู่นี้มากม้ากกก รองจากคู่พี่เอ็กซ์น้องเจเลย เอ็มก็ดูท่าทางจะชอบตี๋มาก ไฉนตี๋จึงหักอกเอ็ม (หรือเอ็มหักอกตี๋ ตี๋เลยไปหาคนอื่น) แงๆ เศร้าอะ เห็นคุณจีบอกว่ามีโครงการจะเขียนเรื่องของตี๋ ถึงจะเศร้า แต่ยังไงก็รออ่านนะคะ

ตอนนี้ขอลาไปอ่านต่อให้จบแบบเศร้าๆ 

[IIMisssoMII]

อีกไม่กี่วันจะได้อ่านแล้ว

[MiiCell]

หวานเบาๆ แต่หวานให้ตลอดนะ
รู้สึกเนมจะมีปัญหากับคนชื่อตองตลอดอ่ะ
สงสัยโก้จะมีเสน่ห์กับคนชื่อนี้

[kasarus]

หวาน แต่จะได้อีกนานแค่ไหน
บ่องตง ไม่ไว้ใจคนแต่ง กลัวเอามาม่ามาให้กินกันอีก

[lazat.mchub]

แบบนี้สิที่ต้องการ 555555555

[broke-back]

 
วันนี้เข้ามาแลกกับคุณจี กลางวันเลย
หุหุ


คำพูดสั้น กั้นความหมาย ทายดูยาก
คำพูดมาก เปิดปากเยอะ เลอะเทอะไหม
ลองปิดตา หาคำพูด ปูดจากใจ
แล้วจะรู้ ว่าคนไหน ที่ใช่จริง

อย่ายึดติด กับคำพูด รูดจากลิ้น
อย่าได้ยิน ชินแค่เพียง ใช้เสียงสิง
ใจสัมผัส ให้จัดเจน ไม่เอนอิง
เนมจะรู้ โก้ไม่ทิ้ง จริงจนตาย



  รักนะ
โก้+เนม


  ไม่แน่ใจว่าคืนนี้จะรออ่านได้หรือเปล่า
..งานเข้า..
อ๊ากกกกกกกกกกกกก

[gonna.be]

อยากอ่านต่อเเล้วค่ะ
 

[G_wa]

สงสัยว่าเนมอาจจะไม่ถูกโฉลกกับคนชื่อตองทุกคน โดยเฉพาะคนที่คีย์พามา ก่อนเปิดเทอมกลุ่มเนมนัดเจอกันก่อนในวันเสาร์ แน่นอนว่าเนมต้องไปเจอศัตรูตัวเอง ที่ผมบอกว่าศัตรูคงไม่ผิด เพราะเนมร่ายความไม่ดีของคนนั้นให้ผมฟังแทบทุกอย่าง เท่าที่สรุปได้คือทั้งคู่มีปัญหากันตั้งแต่โรงเรียนเก่า ช่วงที่คีย์คบกับเนม น้องคนนี้ก็เริ่มสนิทกับคีย์มากกว่ารุ่นพี่รุ่นน้อง แล้วพอเนมเลิกกับคีย์ คนนี้ก็กลายมาเป็นแฟนคีย์ แต่หลังจากนั้นก็เลิกกัน แล้วเนมก็กลับไปคบกับคีย์ใหม่อีกครั้ง ทั้งคู่พยายามข่มกันตลอดหลังจากนั้น เนมไม่ได้เล่าออกมาตรงๆ หลอกว่าคบกับคีย์ เรียกว่าหลุดพูดมากกว่า แล้วพอรู้ตัวว่าหลุดพูดเรื่องสมัยคบคนอื่น เนมก็จะรีบอ้อนเพราะกลัวผมโกรธ แล้วพยายามพูดเรื่องอื่นขึ้นมาแทน ถามว่าผมโกรธไหม...ไม่หรอก ในเมื่อรู้อยู่แล้วจะโกรธซ้ำอีกทำไม แต่ถามว่าอยากได้ยินหรือเปล่า ก็ไม่อยากได้ยินเช่นกัน และหลังเลิกงานวันนั้นผลสรุปของการปะทะกันคือรอยช้ำที่แก้มและรอยข่วนที่แขนทั้งสองข้าง ผมไม่ได้เห็นสภาพคู่กรณี แต่คิดว่าไม่น้อยไปกว่ากัน


ช่วงนี้เรียกว่างานยุ่งมาก คุณกอบผู้จัดการใหญ่ประกาศลาออกจากตำแหน่งเรียบร้อยอย่างที่เคยบอกผมไว้ล่วงหน้า แต่คนที่จะขึ้นมาแทนที่ซึ่งคือลูกสาวของเขายังไม่สามารถทำงานได้เต็มตัว ตอนนี้ก็เลยให้พี่ปิ๊กผู้จัดการสาขาของผมไปเป็นรักษาการแทนควบกับตำแหน่งที่ปรึกษาคอยสอนงาน นั่นหมายความว่าพี่ปิ๊กไม่ลาออกอย่างที่เคยเกริ่นๆ ไว้ แต่บริษัทใหม่ที่ก็ยังเป็นไปตามที่คุย คือมีหุ้นส่วนหลักแค่คุณกอบกับพี่ปิ๊ก ส่วนผมเป็นแค่หุ้นเล็กๆ อีกคน ช่วงนี้เลยมีการปรับย้ายบุคลากรกันแทบทุกสาขา บางคนที่รับทั้งงานสอนและเขียนโปรแกรม อบรมโปรแกรมแบบผมก็เลือกที่จะลาออกเพื่อไปอยู่บริษัทใหม่ ถึงแม้คุณกอบจะพยายามห้ามแล้วก็หลายๆ คนก็อยากที่จะตามเจ้านายเก่งๆ ไปเริ่มต้นใหม่ด้วยกันมากกว่า ผมที่กะว่าจะลาออกเพื่อไปทุ่มเทงานนั้นให้เต็มที่ก็โดนพี่ปิ๊กเบรคให้อยู่ช่วยก่อน เพราะสาขาของผมลาออกไปสี่คน นิ้งได้หน้าที่ใหม่ชั่วคราวคือเป็นเลขาส่วนตัวให้พี่ปิ๊ก และคอยอัพเดทข้อมูลวงในให้ฟังเรื่อยๆ อย่างเรื่องที่ญาติๆ ที่เป็นหุ้นส่วนคนอื่นของคุณกอบบางคนพยายามบีบให้คุณกอบขายหุ้น หรือบางคนใช้แต่อารมณ์มากหน่อยก็โทรไปด่าลูกสาวคุณกอบ เวลาประชุมที่ต้องพบหน้าก็พยายามข่มด้วยวัยที่มากกว่า แต่นิ้งบอกว่าลูกกับพ่อเชื้อไม่ทิ้งแถว ใช้ความนิ่งโต้ตอบสลับกับคำพูดเจ็บๆ พอให้นิ้งแอบสะใจบ้างบางครั้ง ผู้บริหารยังทะเลาะกันไม่เสร็จ ปัญหาขาดบุคลากรก็เลยยังไม่แก้ไข สาขาผมยังดีที่พี่ปิ๊กเตรียมรับมือไว้แล้วทำให้จัดตารางงานใหม่กันได้เร็ว แม้จะทำให้ผมต้องสอนเพิ่มมากขึ้นอีกหนึ่งคอร์สก็ไม่เป็นไร ส่วนที่มีปัญหาคือสาขาอื่นที่ขาดคน และผมต้องไปช่วยสอนชั่วคราวนี่สิ เรียกว่าทำงานแทบจะ 7 วันต่อสัปดาห์เลย


“พรุ่งนี้พี่ไม่ต้องไปรับเนมก็ได้นะฮะ เนมกลับเองได้”เนมนั่งปอกแอปเปิ้ลอยู่บนพื้นข้างโซฟา โดยมีผมนอนอยู่ด้านบน หลังจากทานอาหารเสร็จเนมก็อาสาล้างจานเก็บเรียบร้อยแล้วเอาผลไม้มานั่งปอกให้ทานล้างปาก ช่วงนี้เนมพยายามทำอะไรให้บ่อยๆ บางครั้งก็ทำกับข้าวง่ายๆ ชงกาแฟ ปอกผลไม้ เห็นผมนอนเอนพักก็จะคุกเข่าเหนือหัวแล้วนวดขมับให้ เปิทเทอมมาเกือบครบสัปดาห์แล้วถึงจะยุ่งๆ กันทั้งคู่แต่เนมก็ดูแลผมดีจนน่าแปลกใจเชียวล่ะ

“ทำไมล่ะ”ถึงผมจะงานยุ่งและต้องทำงานเก้าโมงเลิกสองทุ่มเหมือนเกือบทุกวัน แต่ก็ยังไปรับไปส่งเนมที่มหาลัยฯ ตามปกติ ถ้าไม่มีเรียนเช้าก็ไปส่งทิ้งไว้ที่คณะให้ไปนั่งเล่นคอมฯ รอเพื่อนในแล็บ ถ้าเลิกเร็วเนมก็จะไปรอที่หอเพื่อนให้ผมไปรับ

“ก็เนมเห็นพี่โก้เหนื่อย เนมกลับเองก็ได้ จะได้ทำกับข้าวรอไงฮะ”นี่ไง บอกแล้วว่าช่วงนี้ดูแลดี แถมทำตัวดีน่ารักเป็นพิเศษ

“แล้วจะกลับยังไง”ตั้งแต่เนมมาอยู่กรุงเทพฯ เนมไปไหนมาไหนเองแทบจะนับครั้งได้ ที่นี่ไม่เหมือนที่บ้านที่นั่งรถแค่ครึ่งชั่วโมงก็ถึงบ้าน ไม่เหนื่อยไม่มีอันตราย แต่ที่นี่อย่างน้อยก็หนึ่งชั่วโมง ถ้ากว่าจะมาถึงห้องก็เย็นหรือค่ำมาก ช่วงเวลาหลังเลิกงานในซอยนี้รถจะเยอะมากเพราะเป็นทางลัดทะลุไปได้หลายเส้น แถมมีคอนโดฯ หมู่บ้านจัดสรร บริษัทฯ ค่อนข้างเยอะ วินมอเตอร์ไซต์ไม่เคยพอต้องยืนต่อแถวรอขึ้น แล้วก็ขี่ค่อนข้างซิ่งเพราะต้องรีบกลับมาที่คิวเพื่อรับผู้โดยสารคนต่อไป ทางที่สะดวกสบายที่สุด และเร็วที่สุดคือนั่งแท็กซี่กลับมา ซึ่งถ้าจะนั่งรถแท็กซี่สู้ให้ผมไปรับส่งเหมือนทุกวันนี้ดีกว่า

“ก็นั่งรถตู้แล้วต่อพี่วินหรือแท็กซี่ก็ได้ เนมไม่เป็นไรหรอก เนมอึด”

“กว่าจะกลับถึงห้องก็เหนื่อย เดี๋ยวก็บ่นไม่มีแรงทำการบ้านอีก”ไม่ใช่ว่าเนมไม่เคยลอง แต่เคยแล้วก็งอแงว่าเวียนหัวเพราะเมารถ แถมแอร์ไม่เย็น กลับมาถึงก็เพลีย หมดแรงอ่านหนังสือทำการบ้านทุกที

“ก็นั่งบ่อยๆ เดี๋ยวก็ชินมั้งฮะ”

“ไม่ต้องหรอก พี่ไปรับส่งเหมือนเดิมน่ะแหละ ระหว่างรอจะได้ทำการบ้านรายงานอะไรกับเพื่อนให้เสร็จไม่ต้องมานั่งงมคนเดียวที่ห้อง”

“แหะๆ เอางั้นก็ได้ แต่ถ้าวันไหนพี่โก้ยุ่งมากๆ โทรบอกเนมนะ เนมไม่อยากให้พี่เหนื่อย อื้ม เกือบลืม เดี๋ยวจะมีงานกีฬาล่ะ รุ่นพี่บอกว่าจะเรียกซ้อมเชียร์ทบทวนเพลงกันด้วย ไม่อยากเลย ขี้เกียจ คีย์มันหนีไปเตะบอลแล้ว เหลือเนมกับไอ้ป้องต้องไปนั่งตบมือแปะๆ กันสองคน”

“แล้วน้องหม่อนล่ะ”

“ไปถือป้ายฮะ แล้วก็เชิญรางวัล นั่นก็มานั่งบ่นเหมือนกันว่าพี่บอลไม่อยากให้เป็นแต่ขัดเสียงส่วนมากไม่ได้ พี่บอมโคตรขี้หวง”เสียงเล่าเรื่องเพื่อนและรุ่นพี่เริ่มเบาลงเมื่อผมเคลิ้มหลับเหมือนหลายวันที่ผ่านมา และตื่นอีกครั้งเมื่อเนมปลุกให้เข้าไปนอนในห้อง


ช่วงสัปดาห์นี้คุณเกดผู้จัดการใหญ่คนใหม่เริ่มออกพื้นที่แนะนำตัวสาขาต่างๆ แล้ววันนี้ก็ถึงคิวสาขาผม คุณเกดกับนิ้งพบกันบ่อยเลยสนิทกัน หลังจากแนะนำตัวและพูดคุยสอบถามปัญหาพวกเราสามคนก็เลยมาทานอาหารกลางวันด้วยกัน

“ความจริงแล้วบริษัทฯ ใหม่ของพ่อก็ยังไม่มั่นคง ท่านก็เลยไม่อยากให้คนเก่าๆ ไปเสี่ยงกับตรงนั้น แต่ก็อย่างที่เห็นนะคะว่ามีคนตามพ่อไปหลายคนเพราะทนพวกน้าๆ กดดันไม่ไหว ความจริงที่ทุกคนโดนกดดันก็แค่เพราะอยากได้ตำแหน่งของพี่เท่านั้นเอง เลยพลอยซวยกันถ้วนหน้า”

“นิ้งว่ามันคงอีกไม่นานหรอกค่ะ ตอนนี้เหมือนหุ้นส่วนคนอื่นรวมหัวกันบีบคนออกเพื่อให้เหลือที่พวกตัวเอง จะได้มีฐานเสียง แต่ทุกคนก็เป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว เดี๋ยวก็ต้องมองออกว่าถ้าทำอย่างนี้ต่อจะยิ่งทำให้แย่ แค่ช่วงนี้ก็โดนผู้ปกครองเด็กโทรมาบ่นแทบทุกวันแล้ว”

“พี่ก็ว่าอย่างนั้น ลองยังกดดันกันแบบนี้ต่อไป บริษัทฯ เจ๊งขึ้นมาจะรู้สึก เฮ้อ...เบื่อเหมือนกันนะ ถ้าไม่ติดว่าสงสารคุณพ่อที่ปั้นสถาบันนี้ขึ้นมาล่ะก็พี่คงตัดใจให้พ่อขายหุ้นทิ้งแล้วล่ะ แต่นี่เรารู้มาตั้งแต่เด็กว่าพ่อของเราสร้างขึ้นมาเอง พอเริ่มทำกำไรได้ญาติๆ ก็มาหักคอขอซื้อหุ้น ถ้าพ่อพี่ใจร้ายกับน้องๆ ตัวเองได้สักนิดนะพ่อพี่สบายไปนานแล้ว พูดไปก็บาปเพราะว่าญาติตัวเอง ปัญหาแบบนี้ไม่ดีเลยเนอะ”คุณเกดเป็นสาวสมัยใหม่ ภายนอกดูค่อนข้างเรียบร้อยนะครับ แต่จริงๆ เป็นผู้หญิงตรงๆ มั่นใจในตัวเองคล้ายแฟนพี่โมทย์เหมือนกัน จากที่เคยรู้มาว่ากำลังจะจบปริญญาโทก็รู้เพิ่มอีกอย่างว่าคุณเกดจบปริญญาตรีสองใบ และอีกใบที่สามเหลืออีกแค่ปีเดียวก็จบ ถือว่าเรียนเก่งมากเพราะอายุมากกว่าผมไม่กี่ปี แต่เรียนพร้อมๆ กันมากขนาดนี้ก็ไม่แปลกใจเลยที่คุณกอบกล้ามอบภาระใหญ่ให้ลูกสาวตัวเอง

“ยังไงก็อยู่ช่วยพี่ก่อนนะทั้งคู่เลย พ่อเล่าให้ฟังเยอะเลยว่าคู่นี้เป็นมือหนึ่ง ทำงานเก่งที่สุดแล้ว”

“ไม่ต้องห่วงเลยค่ะพี่เกด ยังไงนิ้งก็ไม่ลาออกไปไหนหรอก”

“โก้ล่ะ”

“ก็ช่วงนี้คงไม่ครับเพราะพี่ปิ๊กขอไว้แล้ว แต่ถ้าทุกสาขาเริ่มอยู่ตัวเหมือนเมื่อก่อนก็อาจออกไปทำที่บริษัทฯ โน้นเต็มตัว ทางนั้นยังใหม่ ผมอยากไปช่วยทางนั้นมากกว่า”

“โหยยย อย่าเพิ่งทิ้งกันสิ ถึงจะแก้ปัญหานี้ได้แต่พี่จะหาคนเก่งๆ ไว้ใจได้จากที่ไหนล่ะคะ อยู่ไปนานๆ ก่อนเถอะนะคะ เดี๋ยวอนุมัติวันลาเพิ่มให้เป็นกรณีพิเศษ จะได้ไปช่วยงานพ่อพี่บ่อยๆ ตกลงนะ”คุณเกดพูดขอร้องธรรมดาแต่คนที่บังคับขู่เข็ญคือนิ้งที่แอบหยิกขาผมอยู่ใต้โต๊ะ ช่วงนี้คุณเกดจะเริ่มมาเรียนรู้งานมากขึ้นโดยสลับระหว่างสาขาใหญ่กับที่นี่ โดยมีพี่ปิ๊กคอยสอน และนิ้งเป็นผู้ช่วยอีกที และในวันที่พี่ปิ๊กไปดูงานที่บริษัทฯ ใหม่ คุณเกดจะทำหน้าที่ดูแลสาขานี้แทนทั้งหมดเป็นการเรียนงานภาคปฏิบัติไปในตัว


หลังเลิกงานวันนี้มีนัดกินเลี้ยงภายในนิดหน่อย โดยคุณเกดขอเป็นเจ้ามือเพื่อฝากเนื้อฝากตัว ผมตั้งใจจะไปรับเนมมาด้วยกันแต่เนมซ้อมเชียร์ตั้งแต่ห้าโมงเย็นถึงหนึ่งทุ่มเลยค่อนข้างเพลีย

“จริงๆ เนมกลับเองก็ได้นะ พี่จะได้ไม่ต้องวนกลับไปอีกรอบ”เนมขึ้นรถมาก็พูดทันที เลิกงานเสร็จผมก็รีบขับรถมารับเนมที่คณะเพื่อพากลับไปส่งที่ห้องก่อน

“ไม่เป็นไร พี่อยากอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่ด้วย เสียงเนมแหบๆ นะ กลับไปงดน้ำเย็นชั่วคราว”

“ก็วันนี้แหกปากตลอดเลย รุ่นพี่โกหกพวกเนมอะ ตอนแรกบอกว่าซ้อมนิดๆ ไม่จริงจังเพราะเราไปเชียร์เอามันส์เอาสนุก ไม่มีประกวดกองเชียร์เหมือนสมัยเรียนมัธยม เนมก็อุตส่าห์ดีใจ คิดว่าคงไปทบทวนเพลงเฉยๆ แต่นี่ซ้อมไปดันว้ากใส่อยู่ได้ว่าร้องไม่ดังๆ ก็ไหนบอกเอาสนุกแล้วจะให้แหกปากอะไรนักหนาก็ไม่รู้ พรุ่งนี้ก็นัดอีก เนมเซ็ง อยากโดด”ที่เนมเล่าผมว่ารุ่นพี่หาเรื่องแกล้งสนุกๆ เฉยๆ มากกว่า เพราะตอนรุ่นผมก็ไม่ได้เชียร์อะไรจริงจังนะ ตอนผมแข่งแทบไม่ได้ยินเพลงเชียร์ ได้ยินตะโกนแต่ชื่อคณะ ไม่ก็ชื่อนักกีฬา

“ถ้าพรุ่งนี้เจ็บคอก็บอกรุ่นพี่ไปว่าป่วย ขอร้องเบาๆ ออมเสียงไว้ คงไม่มีใครว่าอะไรหรอก”

“ไม่รู้สิ เนมอยากโดดอะ นั่งซ้อมคนเดียวน่าเบื่อ”

“อ้าวแล้วป้องล่ะ”

“มันบอกจะไปลงบาสเป็นตัวสำรอง แต่ยังไม่แน่หรอกฮะ พวกนักกีฬาเขาคัดกันตั้งแต่ก่อนปิดเทอมแล้ว แต่รุ่นพี่มาชวนๆ ไปซ้อมเผื่อไว้มันเลยอยากไปเพราะขี้เกียจขึ้นเชียร์ ไอ้คีย์ก็ชวนมันไปเตะบอลเหมือนกัน ถ้าป้องมันหนีเป็นนักกีฬาเนมจะโดนเชียร์จริงๆ ด้วย”น้ำเสียงหงุดหงิดแบบนี้สงสัยเพิ่งทะเลาะกับเพื่อนมาแน่ๆ


พอถึงห้องผมล้างหน้านิดหน่อยแล้วก็ออกมาเลย ไม่ได้อาบน้ำอย่างที่บอกเนมไว้ มาถึงร้านคาราโอเกะนิ้งก็มายืนรอพาไปห้องที่นั่งกันอยู่ ห้องนี้ห้องใหญ่ เวลามีกินเลี้ยงชอบนัดกันมาที่นี่ประจำ นิ้งนั่งระหว่างผมกับคุณเกด ด้านหน้านิ้งไม่มีเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์แต่เจ้าตัวสามารถเมาดิบได้ทันทีที่มีเพลงไหนถูกใจดังขึ้น อาจารย์ท่านอื่นๆ ทยอยกันกลับไปเมื่อเริ่มดึก เหลือแต่พนักงานฝ่ายอื่นๆ เป็นส่วนใหญ่ พวกเราอยู่กันไม่ดึกมากเพราะพรุ่งนี้ยังต้องมาทำงาน พอห้าทุ่มก็เริ่มแยกย้ายกันกลับ ผมต้องไปส่งนิ้งที่บ้านเพราะแฟนนิ้งไม่อยู่ และต้องไปส่งคุณเกดด้วยเพราะเธอยังขับรถไม่เก่งและส่วนใหญ่อาศัยแท็กซี่ไม่ก็คนขับรถของพ่อเธอ แต่นี่ดึกเกินเวลาทำงานแล้ว

[G_wa]

ผมขับไปส่งนิ้งที่บ้านก่อนเพราะบ้านคุณเกดอยู่ก่อนถึงคอนโดฯ ผมนิดเดียว

“นิ้งน่ารักดีนะคะ ตอนแรกที่รู้จักกันพี่ดูไม่ออกเลยว่าไม่ใช่ผู้หญิงแท้ น่ารักแล้วก็เรียบร้อยกว่าผู้หญิงสมัยนี้บางคนซะอีก ท่าทางแฟนคงหวงน่าดู”คุณเกดดูออกเพราะถึงแม้สารถีประจำตัวจะไม่อยู่ แต่ส่งข้อความมาเช็คตลอดเวลานะครับ

“ปกติก็อย่างนี้ล่ะครับคู่นี้ ผลัดกันหึงแต่ไม่เคยทะเลาะอะไรกันจริงๆ สักที”

“ตอนแรกพี่นึกว่านิ้งเป็นแฟนกับโก้ซะอีก เห็นสนิทกันมาก”

“พอดีเริ่มทำงานพร้อมๆ กันน่ะครับ นิ้งทำก่อนผมประมาณสองเดือนได้มั้ง พอผมมานิ้งก็เป็นคนประสานงานช่วยผมเลยสนิทกันเร็ว”ผมพูดจบคุณเกดเหมือนจะพูดอะไรต่อ แต่พอเห็นผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรเพราะติดไฟแดงอยู่เลยเงียบไป

“นอนยัง”ผมโทรไปหาเนมเพราะคิดว่าน่าจะยังไม่นอน หรืออาจจะงีบหลับไปแล้วหนึ่งรอบและเพิ่งตื่น

“ยังฮะ งีบไปนิดนึงตอนนี้ตาสว่างม๊าก”คำลงท้ายเน้นเสียงจนรู้เลยว่าเจ้าตัวต้องนั่งตาใสแจ๋วอยู่หน้าโทรทัศน์ไม่ก็นอนเล่นอินเทอร์เน็ตอยู่บนเตียงแน่ๆ

“พี่กำลังกลับ จะเอาอะไรเปล่า กำลังจะผ่านร้านก๋วยเตี๋ยวปลา”

“เอาๆ เอาปลาลวกกับเส้นเล็กแห้งฮะ ถ้าเฉาก๊วยยังไม่หมดขอสองถุงฮะ”

“อ้วน”

“อ๊าาา ว่าเนมอีกแล้วนะ แล้วพี่โก้จะถามเนมทำไมเล่าว่าจะเอาอะไร ใจร้ายอะ”

“ล้อเล่น เดี๋ยวซื้อไปให้ แค่นี้นะ ไฟเขียวแล้ว”ผมรีบวางสายพร้อมๆ กับเนม เพราะเนมรู้ว่าปกติผมจะไม่คุยโทรศัพท์เวลาขับรถ และแทบจะไม่เปิดวิทยุด้วย ไม่รู้นะสำหรับผมการฟังเพลงบางทีก็ดี แต่บางทีฟังเพลินไปทำให้เสียสมาธิเหมือนกัน

“เดี๋ยวผมขอแวะซื้อของแป๊บนึงนะครับ คุณเกดสนใจมั้ย ร้านเล็กๆ แต่อร่อย สะอาด”

“ก๋วยเตี๋ยวปลาปลาเหรอคะ แย่จังโก้ไม่บอกพี่ก่อน พี่เล่นกินข้าวในร้านมาจนจุกแล้วสิ กินดึกๆ อีกมีหวังอ้วนแน่ๆ”

“ซื้อแยกเครื่องไปไว้ทานตอนเช้าก็ได้ครับ มีข้าวต้มปลาด้วย ความจริงใกล้ๆ ออฟฟิศมีอีกร้านอร่อยกว่าแต่ป่านนี้ปิดแล้วล่ะครับ”

“ลองสักหน่อยก็ดี ท่าทางอร่อยถึงขนาดแฟนโก้ติดใจยอมทานมื้อดึกแบบนี้ต้องลองสักหน่อย”คุณเกดแซวยิ้มๆ แต่ผมไม่ได้พูดอะไรเพราะถึงร้านเป้าหมายพอดี ร้านนี้เป็นตึกแถวเล็กๆ หนึ่งคูหา มีเก้าอี้ให้นั่งในร้านไม่กี่โต๊ะ ที่เหลือนั่งอยู่ริมฟุตบาตรเป็นส่วนใหญ่ รถที่จอดตลอดแนวส่วนใหญ่ก็ลูกค้าร้านนี้ทั้งนั้น


“มีข้าวต้มด้วย โอ้ยยย อยากกินทุกอย่างเลย”เนมทำตาโตเมื่อรับถุงอาหารในมือผมไปดู ผมซื้อก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กมา 2 ถุง ปลาลวกจิ้ม 1 และข้าวต้มปลา 3 ถุงสำหรับมื้อเช้าวันพรุ่งนี้

“มีถุงของพี่โก้ใช่มั้ย กินเลี้ยงไม่อิ่มเหรอฮะ”เนมเดินไปหยิบชามมาแกะถุงอาหารใส่ พูดแทบตะโกนเพื่อให้ผมที่เดินเข้าห้องน้ำล้างมือได้ยินคำถาม

“กินไปนิดเดียว ส่วนใหญ่เป็นกับแกล้มมากกว่าข้าว”

“เมาหรือเปล่าฮะ ไม่น่าขับรถเลย”พอผมนั่งลงบนเก้าอี้ เนมก็ยื่นหน้ามาดมฟุดฟิดแถวๆ ปาก แถมยังเอียงแก้มมาชนปากผมเองอีกต่างหาก

“โอ๊ะ! โดนหอมแก้ม ฮ่าๆ ไม่เมานี่นา ไม่ได้กลิ่นเลย”

“ทะเล้นจริงๆ พี่ไม่ได้ดื่ม ส่วนใหญ่นั่งคุยซะมากกว่า”

“แล้วพรุ่งนี้เลิกดึกอีกมั้ย เนมน่าจะดึกเหมือนวันนี้”

“น่าจะไม่ดึกนะ เดี๋ยวพี่ไปรับเหมือนเดิมนั่นล่ะ แล้วอย่าปิดเครื่องเหมือนวันนี้ล่ะ”วันนี้ผมโทรหาก่อนออกไปรับเพื่อจะถามว่าให้รับที่คณะหรือที่หอเพื่อนแต่โทรไม่ติด ดีว่าเนมโทรกลับมาระหว่างทางเสียก่อน

“ก็รุ่นพี่น่ะแหละบังคับให้ปิดเสียง เนมกำลังรีบเลยลนเลยปิดเครื่องเลย รับรอบพรุ่งนี้ไม่เป็นอีกแน่นอน”เนมยื่นนิ้วก้อยมาเกี่ยวนิ้วก้อยผมแทนคำขอโทษ อาการนี้เพิ่งเริ่มทำไม่กี่วัน เวลาทำอะไรผิดจะรีบขอโทษแบบนี้ก่อนทันที แล้วผมก็อดยิ้มไม่ได้ด้วยสิ


เนมล้างชามเก็บกวาดทั้งหมดหลังฟาดก๋วยเตี๋ยวหมดหนึ่งถุงและปลาลวกจิ้มเพียงคนเดียว ผมแค่ก๋วยเตี๋ยวอย่างเดียวก็พอ ก็ทานจุอย่างนี้พอแซวเรื่องอ้วนยังจะมางอน จริงๆ ก็ไม่อ้วนหรอก เพียงแต่มีเนื้อมีหนังมากกว่าแรกๆ อาจจะเพราะปิดเทอมที่บ้านขุนมาดีด้วยล่ะมั้ง


รุ่งเช้าเนมตื่นสายเพราะนอนดึก ผมหลับไปก่อนเนมยังนอนบ่นว่าจุก นอนไม่ลง เอาโน๊ตบุ๊คมานั่งเล่นข้างๆ ผม แต่ถึงเมื่อคืนจะบ่นจุกแค่ไหน ข้าวต้มปลาเกือบสองถุงก็หมดด้วยความรวดเร็ว ผมยิ้มล้อๆ เนมก็นั่งตีแขนผมบนรถตลอดทาง
พอมาถึงที่ทำงานนิ้งก็ตรงดิ่งมาลากผมเข้าไปในห้องเรียนที่ว่างอยู่ ปิดประตูล็อคห้องเหมือนกำลังมีความลับระดับโลกจะบอก

“ไงล่ะมึง”

“ไงอะไรของมึง”

“อย่ามาๆ ขนาดคนอื่นดูยังรู้เลย”

“รู้อะไรของมึง แดกฮอร์โมนมากจนเริ่มพูดภาษาคนไม่รู้เรื่องแล้วเหรอ”

“ไอ้เวรโก้ อย่าเพิ่งมาอารมณ์ดีอะไรตอนนี้ได้มั้ย หรือมึงชอบวะ อ๋อออ...มิน่า เมื่อวานกูนั่งหยิกส่งซิกส์เล็บแทบหลุดมึงยังยิ้มรับ
‘ครับๆ ผมจะพยายาม’ นี่มึงจะนอกใจน้องเนมเหรอ”นิ้งเอื้อมมือมาจะหยิกขาผมแบบเมื่อวาน แต่ผมชักขาหลบ แค่เมื่อวานก็เจ็บนะไม่ใช่ไม่เจ็บ

“อ้าวนั่นมึงหยิกส่งซิกส์เหรอ กูนึกว่ามึงหยิกขู่ให้รับปากเร็วๆ เพราะจะเอาใจนายใหม่ซะอีก”

“เออ นั่นก็ส่วนนึง แต่กูกระพริบตาด้วยไง นั่นน่ะกูส่งซิกส์ให้มึง”นิ้งทำท่าหงุดหงิดที่ผมยังทำเหมือนไม่รู้เรื่อง แต่จริงๆ ก็เข้าใจตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะ ไม่งั้นจะโทรหาเนมระหว่างกลับห้องทำไม ผมไม่ได้หลงตัวเองหรอก แต่เชื่อว่าทุกคนถ้าไม่เซ่อมากก็ต้องรู้สึกได้ แล้วต่อให้ไม่ใช่ ยังไงก็กันไว้ดีกว่าแก้

“กูว่าพี่ลูกเกดเขาชอบมึงจริงๆ นะ เวลาอยู่กับกูก็ถามเรื่องมึงบ่อยๆ ไม่ได้พูดตรงๆ หรอก แต่พูดอ้อมๆ ให้กูเล่าออกมาน่ะ ระวังตัวไว้นะมึง แค่ไปกินเลี้ยงวันเดียวคนอื่นยังนั่งเมาท์กันเลยว่ามึงเป็นว่าที่เขยคุณกอบ”

“ขนาดนั้นเลย”

“มึงอย่าเพิ่งกวนได้มั้ยวะ กูพูดจริงนะ เล่นกับระดับนี้มึงจะสลัดยากนะ”

“กูไปเล่นด้วยเมื่อไรล่ะ พูดไปเรื่อย”

“เออๆ กูไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น แต่แบบ ถ้ามึงใกล้ชิดเขามากๆ ระวังจะถูกมัดมือชกนะโก้”

“กูรู้ ขอบใจที่เตือน นี่มึงไม่ได้หึงกูใช่มั้ย”

“ไอ้ห่าโก้ มึงจะอารมณ์ดีไปแล้วนะช่วงนี้ ช่วยอินกับอารมณ์กูสักเดี๋ยวจะตายมั้ย”

“เออๆ ถ้ามีปัญหามากูลาออกซะก็จบเรื่องแล้ว แล้วเขาก็รู้ด้วยว่ากูมีแฟนแล้ว คงไม่ยุ่งอีกหรอก”

“จริงเหรอ รู้ได้ไงวะ มึงบอกเหรอ แรงนะยะ ไปล่ะๆ ไปทำงานต่อละ อู้นานเดี๋ยวโดนหักเงิน”นิ้งพูดเองเออเองแล้วก็เดินสะบัดหน้าออกไปจากห้อง แป๊บเดียวก็เดินหน้าเริ่ดเข้ามาใหม่

“พี่เกดมาว่ะมึง สงสัยเอาจริง”


วันนี้ไม่ได้น่าอึดอัดอย่างที่นิ้งคิดเอาไว้เพราะผมขอแยกตัวไม่ไปทานข้าวเที่ยงด้วย แต่ไปทานกับพี่ปิ๊กและคุณกอบแถวออฟฟิศบริษัทใหม่เพื่อคุยงานกับลูกค้า ซึ่งถือเป็นงานแรกที่จะทำในนามของบริษัทฯ พอช่วงบ่ายผมก็กลับมาทันสอนพอดี เลิกงานผมก็ขับรถไปรับเนมที่มหาฯลัยโดยไม่มีผู้โดยสารคนใดติดรถมาด้วย เพราะวันนี้พี่ศักดิ์มารับนิ้ง แน่นอนว่านิ้งอาสาพาคุณเกดไปส่งที่บ้านตั้งแต่ห้าโมงเย็นแล้ว

ผมขับรถมาจอดใต้ตึกเรียนที่ใช้เป็นที่นั่งซ้อมเชียร์ นักศึกษาส่วนใหญ่ยังนั่งร้องเพลงกันอยู่ ผมจอดรถดับเครื่องลดกระจกลง นั่งมองวิวมหาฯลัยที่เคยใช้ชีวิตอยู่และมีความทรงจำดีๆ มากมายที่นี่ ถึงจะมารับส่งเนมบ่อยแต่ไม่ค่อยมีโอกาสได้นั่งนานๆ เท่าไร มองไปทางสนามบอลเห็นคนที่คุ้นตาเดินตรงมาเลยรีบเปิดประตูรถเดินไปหาก่อน

“สวัสดีครับโค้ช”

“นั่นไงนึกแล้วว่าจำไม่ผิด ว่าไงเรา เรียนจบก็หายหน้าหายตากันไปหมดเลยนะ”

“งานยุ่งครับโค้ช เวลาเลิกงานกับเลิกเรียนมันตรงกัน ผมเลยไม่ค่อยได้แวะมา”

“อืม เข้าใจ เออนี่รู้หรือยังว่ารุ่นพี่เรามาสอนเทอมนี้นะ พี่กรน่ะ นั่นไงๆ กำลังคุมนักบอลอยู่ ไปทักทายหน่อยมั้ย”

“พี่กรเหรอครับ รุ่นพี่เอ็กซ์พี่โมทย์พี่เศกรึเปล่าครับ”พี่กรเป็นรุ่นพี่กลุ่มพี่เอ็กซ์ แต่หลังจากเรียนจบก็ห่างหายไปไม่ได้ต่อเนื่องกันเหมือนพี่ฟ้าพี่โมทย์เท่าไร ผมปิดกระจกล็อครถแล้วเดินตามโค้ชฟุตบอลที่เคยคุมผมสมัยเป็นนักกีฬาให้คณะไปทางกลุ่มนักบอลรุ่นน้อง พี่กรหันมามองอยู่ก่อนแล้ว พอผมเดินเข้าไปใกล้แกก็ส่งยิ้มกว้างให้ ไม่ได้เจอนานมากแล้วเหมือนกัน ไม่รู้ว่าแต่งงานกับพี่เจนแฟนพี่แกที่คบตั้งแต่สมัยเรียนไปรึยัง

“ไงวะโก้ นึกแล้วว่าต้องใช่ เคยเห็นขับรถเข้ามาในนี้บ่อยๆ”

“พี่มาสอนที่นี่เหรอ เห็นโค้ชบอก”พอผมเดินมาถึงโค้ชก็แยกไปคุยกับพวกรุ่นน้อง ผมกับพี่กรเดินห่างออกมานิดหน่อย

“เออ เพิ่งสอนเทอมแรกนี่ล่ะ เด็กสมัยนี้แม่งเกรียนว่ะ กูเกือบหลุดด่าหลายรอบแล้วโดยเฉพาะไอ้พวกนักบอลพวกนี้ แล้วมึงเป็นไง ติดต่อพวกเพื่อนหรือพวกรุ่นกูบ้างเปล่า”

“ก็คุยกับพี่ฟ้าพี่โมทย์เรื่อยๆ นะพี่ ไปนั่งร้านพี่ฟ้าบ่อย พี่เอ็กซ์ก็เพิ่งกลับมา พี่รู้รึยัง”

“โทรคุยกับมันละ นี่ก็เตรียมไปงานไอ้โมทย์เหมือนกัน มึงไปเจอแฟนมันแล้วนี่ เป็นไงวะ โอเคมั้ย”

“ก็ดีพี่ ท่าทางนิสัยดีเชียวล่ะ พี่โมทย์ก็ดูจะรักมาก ว่างๆ ไปร้านพี่ฟ้าด้วยกันดิพี่ พวกผมนัดเจอกันบ่อย”

“เออๆ เดี๋ยวโทรหามันให้นัดคนอื่นอีกที แม่งคิดถึงเพื่อนว่ะ แล้วมึงมาทำไมที่นี่บ่อยๆ วะ เมื่อวานกูก็เจอตอนเช้า ตะโกนเรียกแล้วแต่มึงอยู่ในรถคงไม่ได้ยิน”

“มารับแฟนครับ เลิกแล้วมั้ง”ผมเหลียวมองไปทางใต้อาหารที่นักศึกษาเริ่มคุยกันเสียงดังและบางส่วนเริ่มเดินออกมา

“จริงดิวะ ไหนๆ ขอดูหน้าหน่อย นี่มึงจีบเด็กเหรอวะ”พี่กรกอดไหล่ผมดันให้ผมเดินพาไป คนที่กำลังเป็นเป้าหมายวิ่งมาหยุดข้างรถผมแล้วเอนตัวแปะข้างกระจกส่องมองภายในรถ พอรู้ว่าด้านในไม่มีคนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดแล้วเหลียวมองซ้ายขวาเลิ่กลั่น

“เนม!”ผมตะโกนเรียกเมื่อเดินเข้ามาใกล้ถึง โทรศัพท์อยู่ในรถเนมโทรให้ตายผมก็รับสายไม่ได้หรอก

“พี่โก้!! รอนานมั้ย วันนี้เลทมากๆ เลย โอ๊ะ! ‘จารย์กร สวัสดีครับ”ท่าทางเนมจะรู้จักพี่กรแล้ว สงสัยมีเรียนด้วยกัน

“สวัสดีครับ นี่แฟนมึงเหรอวะ”พี่กรรับไหว้เนมแล้วหันมามองหน้าผมเหมือนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น

“เด็กผม เนมนี่รุ่นพี่พี่ เพื่อนกลุ่มเดียวกับพวกพี่ฟ้าพี่โมทย์นั่นล่ะ”

“อ้อ ฮะ แหะๆ”สงสัยเกร็งเพราะเป็นอาจารย์ตัวเอง เนมดึงกุญแจรถในมือผมแล้วขอตัวไปนั่งรอในรถอย่างอายๆ

“หลอกเด็กเหรอมึง ไม่ได้ละ กูต้องรีบอัพเดทข่าวกับไอ้โมทย์ด่วนเลย พรุ่งนี้มึงมาอีกรึเปล่า”

“มาพี่ มีอะไร”

“มาช่วยกูซ้อมบอลหน่อยดิ โค้ชแม่งจะปั้นกูเป็นโค้ชต่อจากแก แค่งานสอนกูยังจะตาย”

“ขอบายล่ะพี่ แค่งานผมก็ยุ่งจะตายเหมือนกัน แต่ถ้าวันหยุดไหนว่างๆ นัดเตะบอลก็ดีเหมือนกัน ไม่ได้เล่นนานล่ะ”ผมยืนคุยกับพี่กรอีกนิดแกก็กลับไปช่วยโค้ชคุมนักกีฬาต่อ


“อาจารย์กรดุมั้ยพี่โก้”พอเข้ามานั่งในรถเนมก็ยิงคำถามแรกมาก่อนเลย

“ไม่รู้สิ แต่ตอนเป็นรุ่นพี่ก็ใจดีนะ ใจดีรองจากพี่โมทย์ ทำไม มีเรียนด้วยเหรอ”ผมไม่ได้พูดถึงพี่เศกที่คิดว่าเป็นรุ่นพี่ที่ใจดีที่สุดในรุ่นละ แต่เนมยังไม่เคยรู้จัก

“ยังฮะ แต่รู้ว่าเป็นอาจารย์ใหม่ กำลังฮอตเลย สาวๆ กรี๊ดกันจะตาย แต่จารย์ชอบทำหน้านิ่งๆ เนมเลยกลัว”

“พี่กรมีแฟนแล้ว คบตั้งแต่ตอนเรียนแน่ะ น่าจะยังไม่เลิกกันนะ”

“โหยยยยย ทำลายความหวังน้อยๆ ป่นปี้”

“ความหวังอะไร”

“แฮ่ๆ ล้อเล่นหรอกน่ากิ้วๆ ความหวังสาวๆ ในห้องไม่ใช่ของเนมหรอก”นิ้วก้อยเล็กๆ ยื่นมาเขี่ยนิ้วผมบนพวงมาลัยอีกแล้ว ผมเลยแกล้งผลักหัวไปหนึ่งที เนมก็แกล้งทำตัวอ่อนเอนไปพิงกระจกรถแล้วเด้งกลับมาซบแขนผม มือเล็กค้นหาโทรศัพท์มือถือผมมากดเล่น พฤติกรรมนี้เริ่มเกิดขึ้นหลักจากที่น้องตองส่งข้อความเข้าเครื่องผม ไม่รู้เหมือนกันว่าได้เบอร์ผมไปได้ยังไงเพราะผมไม่เคยให้ แต่เนมก็ใช้โทรศัพท์ผมโทรไปด่ากลับทุกครั้งที่มีข้อความเข้า แต่ก็ไม่บ่อยหรอกครับ แค่ช่วงที่มาอยู่กรุงเทพฯ ไม่กี่วันเท่านั้น พอกลับไปก็ไม่มีข้อความมาอีก แต่เนมก็ยังคอยเช็คเสมอ

“ใครไม่รู้ส่งมาฮะ บอกว่า...พี่โทรหาไม่ติด พรุ่งนี้ช่วยแวะรับพี่ติดรถไปหน่อยนะคะ จะยืนรอที่ถนนหน้าคอนโดฯ จากพี่เกด...ใครเหรอฮะ”

[Mint]

 

อย่ามายุ่งกับพี่โก้ของชั้นนะ นังเกด

 

[malula]

อะไรกันนี่ กำลังไปได้สวย มารก็เริ่มมาอีกละ
แถมตัวนี้ท่าทางจะร้าย

[403]

ไม่ห่วง เพราะโก้ไม่เล่นด้วยซะอย่าง แต่ถ้าโดนมัดมือชกแบบที่นิ้งบอกนี่น่าห่วง 

[zabzebra]

ว่าละว่างานต้องเข้าแน่ๆ พี่โก้มีเสน่ห์กับทุกเพศทุกวันจังเลยนะคะ

โอย พอเรื่องเนมหยุด เรื่องพี่โก้เข้ามาอีกแล้ว หวังว่าเนมจะไประแวงเกินไปนะ โฮกกกกกกกกกกกกกกก

[NannY]

คุณเกด นี่มาทางไหนไปทางนั้นเลยได้ไหม 5555555555 

[www.maxdevil]

เสน่ห์เหลือเฟือจริง ๆ น่ะโก้หนิ

[NewYearzz]

ใครก็ได้เอาชะนีไปเก็บที

เนมยิ่งเซนซิทีฟอยู่ เป็นเรื่องแน่ๆอ่า


รอตอนต่อไปครับ

[CheeTah]

มีคนมาหลงเสน่ห์พี่โก้อีกแล้วววว


ทั้งคู่กำลังไปได้ดีเลย แต่มีมารมาผจญอีกแล้ว แว้กกกก 

มันน่า

เกลียดคนแบบนี้   

[Guill]

ชะนีอีกแล้ว ชริๆ

[comics_boy]

ถ้ามีคนเข้าหาเนมจะห่วงมากกว่ามีคนเข้าหาโก้ เพราะโก้คงจัดการได้อยู่แล้ว แต่ก็กลัวว่าจะมาระรานน้องเนมด้วยนี่สิ เฮ้ออออ

[eiei]

เอิ่ม กำลังน่ารัก แต่ต่อไป...

[Zalzah_iP]

ว๊ากกกกกกก!! มาอีกแล้วตัวร้ายๆๆๆๆ
ทำไมมาบ่อยจังตัวขัดความสุขเนี่ยยยย ?? = =

[omyim_jjj]

เอานางไปเก็บด่วนนน

[toou]

งานเข้าล่ะโก้จ๋าาาาาาาา
คุณเกดนี่ดูอันตรายนะนั่นน่ะ

[สมุนไพร]

ว่าละกลิ่นตุๆมาจากไหน องุ่นแปรรูปนี่เอง