หัวข้อ: Re: ....... ➳ แลกรัก ♡ .......

[8X]

HBD ย้อนหลังนะค่ะคุณจี ขอให้สุขภาพแข็งแรง
สมองปลอดโปร่ง มีไอเดิยร์ดีๆ ในการเขียนนิยายเยอะๆ นะค่ะ  วกเข้านิยายจนได้ 555

[G_wa]

การไปเที่ยวที่มีพี่เจไปด้วยไม่ได้แย่อย่างที่คิด แต่กลับดีมากๆ ในหลายๆ เรื่อง ผมแทบไม่คุยกับพี่เจเป็นการส่วนตัว แต่ก็ยังร่วมวงสนทนาด้วยกันได้ พี่ปั้นน่ารักที่สุด พยายามอยู่ใกล้ๆ ผมเวลาที่พี่โก้ไม่อยู่เพื่อให้ผมมีเพื่อนคุยและไม่อึดอัด ถึงผมจะยังทำใจเรื่องพี่โก้กับพี่เจไม่ได้เต็มร้อย แต่หลังจากรู้จักพี่เอ็กซ์และสนิทกันนิดหน่อย ผมเชื่อว่าพี่เอ็กซ์คงไม่ปล่อยให้ใครไปยุ่งกับแฟนตัวเองง่ายๆ ไม่ว่าพี่โก้หรือใครก็ตาม ไม่ว่าพวกเราจะอยู่กันเฉพาะในกลุ่ม หรือต่อหน้าคนภายนอกอย่างตอนไปผับ พี่เอ็กซ์แสดงออกเต็มที่ว่าพี่เจเป็นแฟน ตามคลอเคลียไม่ห่าง แต่ไม่ได้น่าเกลียดจนเกินพอดี และที่ทำให้ผมใจชื้นขึ้นคือพี่เจเองก็ไม่ขัดพี่เอ็กซ์เหมือนกัน ยกเว้นบางทีพี่เอ็กซ์เริ่มนัวเนียมากๆ เข้าจะหันไปทำตาดุใส่บ้าง พี่โก้เองก็ไม่สนใจสองคนนั้นด้วย แต่บางทีก็ทำหน้าเบื่อๆ เลี่ยนๆ ใส่เหมือนกัน ผมโล่งใจที่ทั้งคู่ไม่มีอาการเกรงใจที่จะสวีทกับแฟนตัวเองต่อหน้าอีกฝ่าย แต่ที่งงๆ คือทำไมพี่โก้ห้ามผมเมา


ผมพอเข้าใจนะว่าทำไมเจ๊คนนั้นถึงพยายามอ่อยแฟนผม แทนที่จะเป็นพี่เอ็กซ์ซึ่งต้องยอมรับว่าหล่อสุดๆ เป็นเป้าสายตาคนทั้งร้าน ผมมองว่าพี่เอ็กซ์หล่อ ดูดี ถึงจะมีแววความเจ้าชู้บ้างแต่ไม่เหมือนพี่โก้ แถมพี่แกเล่นสวีทแฟนตัวเองขนาดนั้น ไม่มีใครกล้าเข้าหาหรอก แต่พี่โก้ถึงจะโอบเอวกอดเอวผม และถึงเจ๊แกจะรู้ทั้งรู้ว่าผมเป็นแฟนพี่โก้ แต่ยังจะยั่ว ก็เพราะพี่โก้ดูเป็นของยากเลยยิ่งท้าทาย พี่โก้เป็นคนที่สายตาส่วนเวลามองปกติจะดูนิ่งๆ ดูลึกลับน่าค้นหาดี แต่บางทีก็เจ้าชู้มากๆ ซึ่งพี่โก้จะทำเฉพาะบางครั้ง ส่วนมากก็เวลาแกล้งให้ผมเขินนี่ล่ะ แต่กับคนอื่นจะมองผ่านๆ สวยน่ารักดูดีแค่ไหน พี่โก้ก็แค่มองตามคนอื่น ไม่แสดงอาการออกทางแววตาเลย บางครั้งผมเคยถามว่าคนนั้นไม่สวยเหรอ คนนั้นไม่น่ารักเหรอ พี่โก้จะตอบให้เจ็บทุกครั้งว่าสวย น่ารัก แต่ท่าทางกลับนิ่งเหมือนพูดถึงดินฟ้าอากาศ อาการเจ็บจี๊ดเลยหายไปทันที ผมว่าพี่โก้คงมองผ่านๆ เหมือนวิจารย์งานศิลปะสักชิ้นอะไรประมาณนั้นล่ะ ตอนแรกที่หันมาเห็นสองคนนั้นชิดใกล้กันมากๆ อารมณ์หึงวูบขึ้นตาจนเกือบลืมมองไปว่าพี่โก้จับมือเจ๊คนนั้นเพราะเจ๊แกล้วงลึกเหลือเกิน พี่ปั้นยุให้เข้าไปประกาศศักดา แต่เบาๆ หน่อยเพราะเกรงใจแฟนพี่โมทย์ แต่พี่เจแอบกระซิบว่าถามพี่โมทย์แล้วว่าจัดเต็มได้ อย่าเบา เพราะพี่โก้เป็นพวกใจอ่อนกับสาวสูงวัยกว่า ผมเองก็เพิ่งรู้นะเนี่ย


หลังกลับมาจากระยองผมคล้ำขึ้นนิดหน่อย แต่ไม่กี่วันเดี๋ยวก็กลับมาขาวเท่าเดิม พี่โก้แทบไม่ลงทะเลเลยเพราะเอาแต่นั่งเมากับเพื่อน เชื่อมั้ยว่าสิ่งแรกที่ผมอยากทำมากที่สุดเมื่อกลับถึงห้องคือการค้นใต้เตียง แต่ก็ทำไม่ได้ดั่งใจ ต้องรอพี่โก้ไปทำงานก่อนถึงค่อยค้น แล้วก็รู้ว่า....มีชุดนอนอยู่จริงๆ ด้วย ชุดนอนหมีพูห์หลายลายหลายสี บางตัวก็ยังมีป้ายราคาติดอยู่ บางตัวยังอยู่ในห่อพลาสติก แต่มีอยู่หนึ่งตัวซึ่งผมจำได้ว่าเป็นชุดนอนของผมเอง ชุดนอนลายหมีพูพ์สีฟ้าอ่อน ผมลูบหน้าหมีพูห์ที่ยิ้มแป้นเบาๆ ปล่อยให้น้ำตาไหล ผมลืมไปแล้วว่าเคยมีเสื้อชุดนี้อยู่ และมันเป็นชุดที่เคยใส่นอนเวลาไปค้างบ้านพี่โก้....ไม่คิดว่าจะเก็บไว้ และเอามาไว้ที่นี่ พี่โก้ทำเหมือนลืมเรื่องระหว่างเราในอดีต ทำเหมือนไม่แคร์ ตอนเจอกันครั้งแรกก็เหมือนไม่สนใจ....ทั้งๆ ที่เก็บของๆ ผมไว้ แต่ก็ไม่ยอมบอกสักคำ เมื่อก่อนพี่โก้จะกลับบ้านทุกเดือน บางทีก็แทบทุกอาทิตย์ และทุกครั้งจะมีของเล่นหรือเสื้อผ้ามาฝากผมเสมอ ผมไม่รู้ว่าเสื้อผ้าที่ยังใหม่พวกนี้ถูกซื้อมาเมื่อไร แต่ผมพอจะเดาได้ว่าทำไมมันถึงไปไม่ถึงมือผม....ตอนนั้นเราคงเลิกกันแล้ว

ผมนั่งย้อนนึกไปถึงวันเก่าๆ ผมทะเลาะกับพี่โก้บ่อยไม่ต่างจากตอนนี้ และมันคือเรื่องเดียวกัน....ความไว้ใจ แต่เมื่อก่อนไม่ใช่เพียงผมไม่ไว้ใจพี่โก้ แต่พี่โก้เองก็เหมือนกัน พี่โก้เคยเป็นฝ่ายโทรเช็คผม แต่ตอนนั้นผมโวยวายกลับทุกครั้งที่นึกภาพพี่โก้กำลังอยู่ข้างพี่เจ ผมนึกย้อนกลับไปอีกนิด....พี่โก้โวยวายบ่อยๆ เมื่อรู้ว่าผมชอบไปค้างบ้านเพื่อนแล้วไม่รับโทรศัพท์ ไม่บอกล่วงหน้า ส่วนผม....ว่าพี่โก้กลับไปว่าพี่โก้คิดมากและห่วงไม่เข้าเรื่อง ผมไปค้างบ้านเพื่อนเพราะเหงา ถ้าพี่โก้มาหาบ่อยๆ ผมจะไม่ไป.....ใช่สินะ ผมเคยว่าพี่โก้แบบนั้น…..บอกตามตรงว่าลืมไปหมดแล้วจนตอนนี้ที่ได้มานั่งนึกจริงๆ จังๆ......พี่โก้เคยหึง เคยหวงผมมาก....แต่ผมทำอะไร....ตั้งเงื่อนไข บอกเลิก แม้ว่าพี่โก้จะพยายามโทรมาคุย โทรมาง้อ แต่ผมก็ไม่คุยเพราะสิ่งที่ผมต้องการพี่โก้ให้ผมไม่ได้ วันที่ผมต้องการพี่โก้ไม่มาอยู่ข้างกาย สุดท้ายผมเลิกคุยและเปลี่ยนเบอร์หนี.....เราจบกันตรงนั้น.....และผมทิ้งทุกอย่างไว้ตรงนั้น แต่....ไม่เคยรู้เลยว่าผู้ชายคนหนึ่งไม่ได้ทิ้งทุกอย่างเหมือนผม ไม่ว่าชุดนอนพวกนี้จะอยู่ตรงนี้ด้วยเหตุผลใด....แต่มันก็แสดงให้เห็นว่า...พี่ไม่ได้ลืมผมเลย ไม่เคยลืม และมีผมอยู่ตรงนี้เสมอ...ใช่มั้ยฮะ


เย็นนั้นผมโทรบอกพี่โก้ให้รีบกลับ แล้วผมรีบทำอาหารง่ายๆ สุดฝีมือ มันอร่อยไม่ได้ครึ่งนึงของพี่โก้หรอก แต่พี่โก้ก็ไม่บ่น ผมนั่งทานข้าวไปมองหน้าพี่โก้ไป พอพี่โก้ทนไม่ไหวแล้วถามผมก็อมยิ้มไม่ตอบ ปล่อยให้ความลับของพี่โก้เป็นความลับต่อไป ส่วนความสุขใจเล็กๆ ก็เป็นความลับของผมบ้าง เรานอนกอดกันดูหนังที่ผมเป็นคนเลือก แม้พี่โก้จะเตือนว่าเศร้านะผมก็ไม่สน แน่นอนว่าดูไปก็ร้องไห้ไป ส่วนหนึ่งร้องเพราะหนัง อีกส่วนเพราะพี่โก้ ผมอยากร้องโดยมีพี่โก้กอดไว้ จะปลอบสลับหัวเราะบ้างก็ไม่เป็นไร อยากขอบคุณ ขอโทษ อยากทำทุกๆ อย่างให้....ถึงแม้ว่าพี่โก้จะไม่เคยเรียกร้องเลยก็ตาม แค่นึกได้แบบนี้ผมก็ร้องไห้โฮให้พี่โก้หัวเราะอีกรอบ จนพี่โก้ทนไม่ไหวเพราะผมร้องหนักเกินเนื้อหาหนังจึงได้กดปิดแล้วอุ้มผมเข้าห้องนอน ลูบหัวลูบหลังปลอบเบาๆ จนผมหลับ เป็นคืนแรกที่รู้สึกอยากร้องไห้ทั้งคืน และเป็นการร้องไห้ที่มีความสุขที่สุด


เขาว่าความสุขมักอยู่กับเราไม่นานท่าจะจริง พี่นิคโทรมาบอกว่าแม่บ่นเรื่องไม่กลับบ้าน ถ้ายังไม่กลับเดี๋ยวพี่โก้จะโดนบ่นอีกคนผมก็เลยต้องกลับ พี่โก้มาส่งเหมือนเคย ช่วงนี้ผมมองอะไรก็เป็นสีชมพูไปหมด จนเช้าวันนี้นี่ล่ะที่มีเงาดำๆ นั่งอยู่ในบ้าน ผมตวัดสายตาไปทางคีย์ซึ่งมันต้องเป็นคนพาฟิวส์มาแน่ๆ มาทำไมก็ไม่รู้ เดี๋ยวต้องรีบออกไปหาพี่โก้แล้วด้วย

“เนมอย่าเพิ่งโกรธคีย์เลย เราขอร้องคีย์เอง วันนี้เราจะกลับบ้านแล้วเลยอยากมาลา”ฟิวส์พูดซะผมเกือบสะดุ้งกับคำว่า ‘ลา’ ฟังดูเป็นลาง ไม่ชอบเลย

“อย่าพูดงั้นดิ ไม่ดีๆ เขาไม่ให้พูดกัน”

“เหรอ...ขอบใจนะที่ยังเป็นห่วงฟิวส์บ้าง”ฟิวส์มองหน้าผมแล้วเหลือบไปทางบันไดบ้านที่พี่นิคยืนอิงราวบันไดอยู่ ผมบอกตรงๆ ว่าไม่อยากคุยกับฟิวส์ตามลำพัง และพี่นิคเองก็เห็นด้วยเลยอยู่เป็นพยานใกล้

“แล้วนี่หายแล้วเหรอ”

“ดีขึ้นมากแล้ว.....ฟิวส์ขอโทษนะ....ฟิวส์ไม่แก้ตัวหรอก มันสมแล้วล่ะที่จะโดนแบบนี้....แต่ก็ยังอยากขอโทษเนมตรงๆ......ขอโทษจริงๆ”แม้ฟิวส์จะก้มหน้า แต่เสียงสั่นพร่าก็ทำให้รู้ได้ว่ากำลังจะร้องไห้ ผมทำหน้าแหยๆ หันไปมองพี่นิค ไม่ชอบเห็นใครร้องไห้เลย แล้วผมก็โดนพี่นิคสวดมาแล้วด้วยว่าเปิดโอกาสให้มันเอง ความผิดเลยครึ่งๆ แต่ไอ้ความรู้สึกดีๆ ความไว้ใจที่เคยให้มันก็หายไปหมดแล้วล่ะ

“อือ ไม่เป็นไร”

“.....เรายังเป็นเพื่อนกันได้หรือเปล่า”เหมือนฟิวส์เองก็กลัวคำตอบเลยไม่เงยหน้าขึ้นมาสักนิด ผมไม่เคยได้คิดเรื่องนี้สักที พอเจอเจ้าตัวถามตรงๆ แบบนี้ทำเอาไปไม่เป็น ถึงผมจะตีกับคนอื่นบ้าง มีคนไม่ชอบบ้าง แต่ผมก็ยังไม่เคยโกรธเกลียดใครถึงขนาดเลิกคบไม่มองหน้ากันอะไรแบบนั้น แต่กรณีฟิวส์นี่ก็ตัดสินใจยากจริงๆ ผมส่งสายตาปรึกษาพี่นิค ซึ่งอีกฝ่ายดันเบนสายตาไปทางประตูบ้านแทน

“...พี่โก้”ผมเรียกพี่โก้เบาๆ แต่ทุกคนได้ยินหมด แถมยังได้ยินเสียงพี่นิคหัวเราะเบาๆ ด้วย ผมรีบเดินไปหาพี่โก้ก่อนจะมีมวยอีกรอบ วันนี้พ่อแม่อยู่บ้านด้วย ถ้าตีกันเรื่องใหญ่แน่ๆ

“พอดีเพื่อนเนมจะกลับบ้านแล้วเลยแวะมาลาฮะ พี่โก้มากินข้าวใช่มั้ย รอแป๊บนะฮะ ใกล้เสร็จละ”ผมรีบคล้องแขนจับมือจูงเดินผ่านทุกคนพาพี่โก้ขึ้นไปบนห้องนอนเลย จริงๆ น่าจะพาไปแปะไว้กับแม่ในครัวก่อน แต่ดูเหมือนพี่โก้จะคิดเหมือนกันถึงได้หยุดเดิน

“ไปคุยให้เสร็จสิ เดี๋ยวพี่รอ”แปลว่าไม่ขึ้นไปแต่จะยืนรอตำแหน่งเดียวกับพี่นิค

“เอ่อ....”

“ไปสิ”พี่โก้พูดแต่คนผลักผมมาคือพี่นิค ยุ่งตลอดเลยจริงๆ

“คือ....เนมขอโทษนะที่ก่อนนี้ไม่ชัดเจน แต่เนมรักพี่โก้คนเดียว ถ้าฟิวส์คิดกับเนมแบบเพื่อนได้จริงๆ เราก็เป็นเพื่อนกันได้ แต่...ถ้ามากกว่านั้นเนมว่า...อย่าเลยนะ”ผมก้มหน้าพูดรัวๆ ไม่อยากมองตาฟิวส์เหมือนกัน กลัวใจอ่อนเพราะสงสาร แต่อย่างว่า ก่อนจะสงสารคนอื่นต้องสงสารตัวเองที่โดนกดดันจากอำนาจมืดทางด้านหลังก่อน ถึงพี่โก้ไม่พูดไม่ถามไม่ห้าม แต่ผมรู้เลยว่าถ้าเกิดแบบนี้อีกครั้งคนซวยไม่ใช่แค่ฟิวส์ แต่จะรวมถึงผมด้วย อีกข้อที่สำคัญคือ...ผมไม่อยากให้พี่โก้เสียใจเพราะผมอีกแล้ว

[G_wa]

พวกฟิวส์กลับไปแล้ว คีย์เองก็ไปด้วย เรายังไม่ได้คุยอะไรกัน ผมได้แต่ส่งสายตาคาดโทษมันเอาไว้ คำตอบที่ผมให้ฟิวส์ไม่รู้ว่าทำให้คนข้างๆ พอใจหรือเปล่าเพราะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ผมเดาเอาเองว่าพอใจ พี่โก้นอนเหยียดบนเตียงของผม ขนาดมันเล็กกว่าเตียงที่คอนโดฯ มาก ผมก็เลยต้องนอนเกยพี่โก้แบบนี้...อบอุ่นดี

“คืนนี้เนมไปนอนด้วยนะ”ผมเอาคางเกยบนอกพี่โก้ที่นอนหนุนแขนตัวเองอ่านการ์ตูนที่ผมขโมยจากห้องพี่นิคมา

“แม่ไม่ว่ารึไง”

“บอกว่าไปบ้านพี่ไม่เห็นแม่เคยว่าสักที นะๆ เดี๋ยวตอนบ่ายๆ ไปส่งเนมที่ร้านแล้วค่ำๆ ปิดร้านเนมให้พี่นิคไปส่งบ้านพี่ นะฮะ”ช่วงนี้ผมติดแฟน ใครจะว่ายังไงก็ช่าง แต่ผมอยากอยู่กับพี่โก้ตลอดเวลานี่นา เดี๋ยวพี่โก้ก็ต้องกลับไปทำงาน กว่าจะได้เจอก็ศุกร์หน้าแน่ะ นานเกินไปนะสำหรับคนที่อยู่ด้วยกันทุกวันเนี่ย

“ตามใจ”

“จุ๊บ! แฮ่ๆ”พอพี่โก้ตกลงผมยืดตัวไปจุ๊บปากเบาๆ แล้วรีบกลับมานอนซบท่าเดิม เขินนะไม่ใช่ไม่เขิน มือที่โอบเอวผมหลวมๆ รัดแน่นขึ้นนิดหน่อย ได้ยินเสียงหัวเราะแซวเบาๆ ผมเลยตีท้องแข็งๆ ไปหนึ่งที รู้ว่าผมเขินก็ยังชอบแหย่ นิสัยไม่ดี


พอบอกแม่ว่าไปค้างบ้านพี่โก้ แม่ก็บ่นนิดหน่อย แต่ก็จัดขนมไปฝากแม่พี่โก้เต็มถุง แต่พี่นิคแย่งไปกลางทางหลายชิ้นเหมือนกัน สงสัยจะเอาไปให้สาวแน่ๆ ผมมาถึงหน้าบ้านก็เห็นพี่โก้ยืนรออยู่หน้าประตูแล้ว พี่นิคชวนพี่โก้ไปเตะบอลพรุ่งนี้แต่พี่โก้ขอผลัดก่อนเพราะไม่ได้เล่นมานาน ต้องกลับไปฟิตก่อน ไว้คราวหน้าจะมาดวลด้วย แล้วผมจะซ้อมเชียร์รอ เดินเข้าบ้านไหว้พ่อแม่พี่โก้ที่นั่งทานอาหารอยู่ ได้กลิ่นก็รู้ละว่าพี่โก้เป็นคนทำ แม่ชวนผมทานด้วยแต่ผมเพิ่งทานมาเลยขอขึ้นห้องอาบน้ำก่อน วันหยุดที่ร้านคนเยอะ ขนาดไปช่วยแค่แป๊บเดียวยังเหงื่อท่วมตัวเลย ผมพยายามส่งสายตาบอกพี่โก้ให้พาขึ้นห้อง แต่รู้สึกพี่จะทำเกินคาดนะ คิดว่าจะชวนแล้วเดินนำ แต่ดันจับมือผมจูงขึ้นมาเลย ผมรีบซอยเท้าเดินตามติดๆ จนเข้ามาถึงในห้องค่อยถอนหายใจอย่างโล่งอก แอบเกร็งตั้งนาน

“เป็นอะไร”พี่โก้เดินไปเปิดแอร์เปิดคอมฯ แล้วนั่งบนเก้าอี้หันมามองผมที่ยืนลูบอกตัวเองอยู่

“ตื่นเต้นอะ”

“ตื่นเต้นทำไม มาค้างออกจะบ่อย”

“ก็ตื่นเต้นทุกครั้งล่ะฮะ กลัว เกร็งด้วย”ผมเคยเรียนพิเศษกับแม่พี่โก้นี่น่า ความกลัวเพราะความเป็นครูก็เลยติดๆ มา แล้วก็กลัวพ่อแม่พี่โก้จะไม่ชอบผมด้วย ไม่รู้ด้วยว่ารู้หรือเปล่าว่าผมคบกับพี่โก้

“กลัวทำไม”

“ก็....พี่ไม่กลัวพ่อกับแม่รู้เหรอ”ผมไม่กลัวพ่อแม่ตัวเองรู้นะ เพราะเหมือนจะดูออกอยู่เพียงแต่ไม่พูดไม่ถาม

“พ่อแม่พี่รู้นานแล้ว”

“ห๊ะ!! รู้...รู้อะไร”ผมรีบเดินไปเกาะแขนพี่โก้เขย่าอย่างร้อนรน รู้ว่าพี่โก้คบผู้ชาย หรือรู้ว่าคบกับผม

“รู้ทุกอย่างล่ะ”

“ละ...แล้วๆ คือ...เนม….คือ...พี่บอกเหรอ”

“เปล่า แต่คิดว่าคงดูออกเพราะพี่เคยพูดๆ ไว้ เพียงแต่ไม่ได้บอกว่าหมายถึงเนม”

“พูดอะไร”พี่โก้เคยพูดเรื่องผมให้พ่อแม่ตัวเองฟังด้วยเหรอ เรื่องผมเนี่ยนะ!!

“.................”

“........พี่โก้....ว่าไงฮะ พูดอะไรเหรอ”ผมกระแซะถามเมื่อพี่โก้ไม่ตอบแถมยังหันหน้าหนีไปกดคีย์บอร์ดแก๊กๆ

“ไหนจะรีบไปอาบน้ำ ไปสิเดี๋ยวจะดึก”

“พี่โก้อะ.....อ๊ะๆ”ผมชี้หน้าพี่โก้อึ้งๆ ผมตาฝาดหรือเปล่า ทำไมเหมือนพี่โก้แก้มแดงนิดๆ หรือว่าหลุดพูดออกมาเลยเขิน...รึเปล่า

“ไปอาบน้ำ”พี่โก้จับมือผมแล้วอุ้มผมเดินไปวางในห้องน้ำพร้อมปิดประตูให้ ผมยืนอึ้งอยู่หน้ากระจกก่อนจะหัวเราะก๊ากสุด
เสียง....พี่โก้น่ารักเป็นบ้าเลย


แล้วความสุขก็หมดลงอีกแล้ว พี่โก้กลับไปทำงาน ปล่อยผมช่วยแม่เฝ้าร้านอยู่บ้าน ใจจริงอยากไปด้วย แต่ก็คิดถึงบ้านเหมือนกัน อีกอย่างพ่อเริ่มงอนด้วยที่ผมเหมือนไม่ค่อยคิดถึงพ่อแต่พ่อบอกคิดถึงผมมากกกก ช่วงนี้เลยเหมือนเราย้อนกลับไปสมัยก่อนเลย ได้แต่โทรหากันทุกวัน และแทบทุกเวลาที่ว่าง อยากคุยแบบเห็นหน้าบ้างแต่พี่โก้ไม่เล่นด้วยเลยได้ยินแต่เสียง ผมไม่ได้บอกพี่โก้ว่าฟิวส์ยังส่งข้อความข้อโทษผมอยู่แทบทุกช่องทางที่ติดต่อได้ หลังจากพี่โก้กลับไปคีย์มาสารภาพผิดกับผมแล้วล่ะว่าวันนั้นห้ามฟิวส์ไม่ไหว เพราะถ้าคีย์ไม่พามาฟิวส์ก็จะมาเองคนเดียวเพราะมาดักรอผมหลายครั้งแล้ว พอรู้ว่ากลับมาก็เลยรีบมาหา

เห็นข้อความของฟิวส์แล้วผมเองก็สงสารนะ ผมอยากตอบเหมือนกันว่าไม่โกรธฟิวส์แล้วจริงๆ เพียงแต่อยากให้ฟิวส์ตัดใจจากผมให้ได้ก่อน แล้วเราค่อยเป็นเพื่อนกัน ถึงผมจะยังเปิดใจยอมรับพี่เจไม่ได้เต็มร้อย ยังแอบระแวงบ้างว่าจะมาหาพี่โก้ที่ห้องมั้ย อยู่กันตามลำพังหรือเปล่า ค้างอีกหรือเปล่า มันคงเป็นเรื่องฝังใจจนลบไม่ได้แล้ว แต่อย่างน้อยผมก็เชื่อว่าพี่โก้จะไม่ทำร้ายผม...ผมคิดเข้าข้างตัวเองแบบนี้ล่ะ

ทุกวันศุกร์พี่โก้จะกลับบ้าน และวันเสาร์ผมจะไปค้างบ้านพี่โก้ อย่างหนึ่งที่ผมเรียกร้องคือขอของฝากทุกครั้งที่กลับมา.....ชุดนอนลายหมีพูห์หนึ่งชุด พี่โก้มองผมนิ่ง ก่อนจะพยักหน้าตกลงโดยไม่พูดอะไร มีเพียงผมที่โถมเข้ากอดด้วยความรู้สึกผิดที่ยังติดอยู่ในใจ สัปดาห์นี้เป็นชุดนอนลายหมีพูห์ชุดสุดท้ายแล้ว เพราะสัปดาห์หน้าผมก็ต้องกลับไป ตอนแรกพี่โก้บอกว่าจะมารับกลับไปพร้อมกันวันอาทิตย์ แต่ผมอยากกลับไปเตรียมตัวก่อนเลยว่าจะกลับสักวันพุธไม่ก็พฤหัส แน่นอนว่ากลับพร้อมคีย์ โดยพี่โก้จะไปรับที่หมอชิต แต่ตอนนี้ติดอยู่ปัญหาหนึ่งอย่างนี่สิ

“ทำไมไม่ได้วะ ตั้งแต่มีงมีแฟนนี่รู้สึกจะเรื่องเยอะนะ ทำไม หรือแฟนมึงห้ามไม่ให้มาค้างบ้านกู”คีย์โวยวายรอบที่สามล้านแปดเรื่องที่ผมไม่ยอมไปค้างบ้านมัน ผมยอมรับว่าผิดปกติจากที่เมื่อก่อนผมไปค้างบ้านมันบ่อยรองจากบ้านตัวเอง วันๆ ก็ไม่ขลุกอยู่ด้วยกันตลอด แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนคือผมเกรงใจพี่โก้ ถ้าไปค้างก็ต้องบอกพี่โก้ก่อน ถึงจะไม่เอ่ยปากห้ามแต่ผมรู้สึกได้ว่าพี่โก้ไม่พอใจ เพราะเวลาผมพูดเกริ่นๆ พี่โก้จะนิ่งเงียบเหมือนสัญญาณหายไปเลย

“ไม่ใช่อย่างนั้น ก็กูต้องไปช่วยที่ร้านไง มึงก็มาค้างห้องกูนี่ ไม่เห็นเป็นไร อยากนอนด้วยกันก็มาค้างห้องกูสิ”ถึงผมไม่ไปแต่คีย์มานอนค้างด้วยเหมือนกัน แต่นอนว่าพี่โก้รู้

“เออๆ แม่งมีแฟนแล้วทิ้งเพื่อน จำไว้เลย”คีย์วางสายใส่ผมอีกแล้ว ช่วงนี้เถียงกับมันบ่อยมาก คือก่อนนี้ผมหงุดหงิดเรื่องที่มันเอาโทรศัพท์ยื่นให้คุย ตอนแรกผมก็นึกว่าเพื่อนกลุ่มเราแต่ดันเป็นฟิวส์ผมก็เลยด่ามัน มันก็โกรธผม บอกว่าจะให้มันทำไง ในเมื่อฟิวส์ก็เพื่อนสนิทมันคนหนึ่งเหมือนกัน ปัญหาเลยจบแบบสะบัดหน้าใส่กัน พอมันมาง้อผมก็เล่นตัวจนมันงอนผมกลับ นี่ความจริงผมยังไม่ด่ามันเรื่องอีน้องตองเด็กมันเลยนะ กวนประสาทผมมากๆ มันพาเพื่อนมาซื้อขนมที่ร้านแล้วชี้นิ้วถามๆๆๆ ทั้งที่มีป้ายราคากับชื่อขนมอยู่แล้ว เสือกถามมาได้ว่าขนมปังไส้อะไร สงสัยโง่จนอ่านหนังสือไม่ออก


ผมต้องขึ้นรถตอนบ่ายสองเพื่อให้ไปถึงกรุงเทพฯ พอดีกับพี่โก้เลิกงาน นัดคีย์ไว้เรียบร้อย แต่ตอนนี้บ่ายสองแล้วยังไม่เห็นหัวมันเลย พี่นิคยืนรอเป็นเพื่อนก็ถามย้ำเหมือนกันว่าคีย์มันถึงไหนแล้ว รู้งี้ไปรับมาพร้อมกันก็ดี นั่งชะเง้อมองไม่นานก็เห็นมันเดินกึ่งวิ่งสะพายกระเป๋ามาแล้ว แต่อีตัวที่วิ่งตามหลังมันนั่นอะไร

“ฮ่าๆ อย่าตีกันบนรถนะน้องรัก พี่ขี้เกียจไปประกันตัว ไปล่ะ โชคดี ถึงแล้วโทรมาบอกที่บ้านด้วย”พี่นิคอวยพรแล้วโบกมือให้คีย์ที่กำลังวิ่งมาแล้วรีบชิ่งหนีไป ผมยืนกอดอกรอจนคีย์วิ่งมายืนหอบตรงหน้า อีตัวประหลาดข้างหลังก็วิ่งตามมาทัน

“นี่อะไร”

“เออน่า ไปซื้อตั๋วก่อนจะได้รีบไปนั่งบนรถ ไปๆ ตองมานี่”คีย์จูงอีน้องตองเดินไปทางช่องซื้อตั๋ว ผมเลยเดินตามไปยื่นเงินให้ แต่มันไม่เอา ผมเลยเก็บคืน แสยะยิ้มใส่เด็กเวรนี่ด้วย เซ็งมากเลย บนรถมีแต่เบาะแบบคู่ อย่างนี้ผมก็ต้องนั่งคนเดียวดิ แม่ง ทำอะไรไม่มีปรึกษา รู้งี้ไปคนเดียวดีกว่าอีก


ตลอดทางได้ยินเสียงอี๋อ๋อของคู่ข้างหลังเรื่อยๆ เดี๋ยวพี่พาตองไปเที่ยวที่นั่นนะ ตองอยากไปที่นั่น อยากกินนั่นกินนี่ น่าผลักตกรถมากๆ แค่เสียงมันก็ทำผมปวดหัวแล้ว ผมขึ้นรถได้ก็รีบกดโทรศัพท์ไปหาพี่โก้ กะว่าจะยกเลิกนัดไม่ให้มารับเพราะไม่อยากให้เจอตัวประหลาดที่ชอบจ้องแฟนชาวบ้าน แต่พี่โก้คงยุ่งอยู่เลยไม่รับ จะบอกให้คีย์กลับไปหอเองก็สงสาร แค่ไม่ค่อยไปเที่ยวเล่นกับมันช่วงปิดเทอมก็แย่พอแล้ว อย่าถึงขนาดไล่ให้กลับเองเลย ผมจะพยายามเมินสายตาจ้องเขมือบผู้ชายของเด็กเวรนี่แล้วกัน


“พี่สอนอะไรบ้าง อย่างตองนี่เรียนได้มั้ย”เสียงนับหนึ่งถึงล้านในใจยังกลบเสียงมารจากเบาะหลังรถไม่ได้ ตั้งแต่เจอหน้าพี่โก้มันก็ทักทายอย่างกับเคยรู้จักกันชาติเศษ ทำเป็นบอกว่าจำหน้าได้ พี่นี่เอง ได้ข่าวว่ามึงเคยเจอแฟนกูครั้งเดียวไม่ใช่เหรอ

“ก็มีหลายคอร์สนะ มีให้เลือกหลายวิชา แต่ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยได้สอน”

“เสียดายจังที่ตองรู้ช้าไป ไม่งั้นคงมาลงเรียนช่วงปิดเทอมแล้ว แย่จัง แล้วนี่พี่โก้เพิ่งเลิกงานเลยหรือเปล่าฮะ แต่งตัวสุภาพอย่างนี้ต้องชุดทำงานแน่ๆ เลย”

“ครับ”ดีมาก พูดน้อยๆ เข้าไว้ น้อยให้สมเป็นพี่น่ะแหละ ไม่ต้องเกิดอยากพูดมากขึ้นมาวันนี้นะ

“อย่างนี้พี่ก็ต้องยังไม่ได้กินข้าวเย็นสิ ไม่ดีนะฮะ ต้องกินข้าวให้เป็นเวลา ตองก็ยังไม่ได้กินเหมือนกัน ข้าวเที่ยงก็ยัง หิวจังฮะ ทุกคนหิวมั้ย นั่งรถตั้งนาน เราแวะหาอะไรกินกันก่อนดีมั้ย”

“ไม่ดี!!”ผมชิงตอบก่อนใครเลย มันจะแหลเกินไปละ ผมเป็นแฟนนั่งหัวโด่เป็นตุ๊กตาหน้ารถขนาดนี้ มันยังกล้าชวนแฟนผมกินข้าวเนี่ยนะ ถึงจะไม่ใช่สองต่อสองก็ไม่ได้

“พี่เนมไม่หิวเหรอฮะ แย่จัง อย่างนี้พี่โก้คงต้องหิ้วท้องรอจนกลับถึงที่พักแล้วมั้ง ว่าแต่พี่โก้พักที่ไหนเหรอฮะ”

“ก็ไม่ไกลจากหอคีย์เท่าไร”

“เหรอฮะ อยู่บ้านหรือห้องพัก แล้วอยู่กับใครฮะ”

“อยู่กับเมีย! จบมั้ย”ผมเอี้ยวโผล่หน้าระหว่างเบาะหันไปจ้องตาอีตอง ปล่อยเสียงหัวเราะของพี่โก้ผ่านไปก่อน ตอนนี้รบกับอีเวรนี่ก็พอ ผมแทบอยากจะพุ่งเข้าไปตบมันที่เบาะหลังเมื่อมันลอยหน้าลอยตาใส่ผม ส่วนคีย์ขึ้นรถมาก็หันเข้าประตูนอนหลับไปแล้ว ไม่รู้หลับจริงหรือแกล้งหลับกันแน่

เชื่อมั้ยว่าอีตองเด็กนรกนี่หน้าด้านมากขนาดที่ผมประกาศตัวและขัดขวางตลอด มันก็ยังไม่หยุด ‘พี่โก้ฮะ.....’ จนถึงหอคีย์ ผมละอยากให้มีปุ่มกดเด้งเบาะหลังออกจากตัวรถจริงๆ จะกดให้มันรีบๆ ออกจากรถไปเร็วๆ นี่อ้อยอิ่งพยายามขอเบอร์พี่โก้ อ้างว่าจะได้โทรหาเรื่องเรียนเพราะสนใจจะติวก่อนมาสอบเรียนต่อปลายปีนี้ แค่ได้ยินผมก็อยากคลั่งแล้ว มันจะมาเรียนที่นี่ ที่เดียวกับผม ไม่รู้ตั้งใจตามคีย์มา คีย์ชวน หรือตั้งใจมาประกาศสงครามกับผมรอบใหม่กันแน่


“คราวหน้าพี่โก้ไม่ต้องคุยกับมันเลยนะ มันจะพูดอะไรพี่ก็ฟังผ่านๆ เบลอๆ ไม่ต้องพูดตอบโต้มันเลย ไม่งั้นมันจะพูดไม่หยุด อีเวรนี่มันพูดได้ตั้งแต่เหนือยันใต้น่ะแหละ”

“พูดไม่เพราะ”พี่โก้เอามือปาดปากผมจนมือเปื้อนน้ำลายไปด้วย

“ก็เนมหงุดหงิดนี่”ผมกอดเอวพี่โก้แน่นๆ แล้วเอาขาขึ้นมาก่ายด้วย หงุดหงิดยังไม่หายเลย คีย์แม่งก็คบมันอยู่ได้ เห็นๆ อยู่ว่ามันอ่อยคนอื่นต่อหน้าตัวเองก็ยังจะกล้ามั่วด้วย ไม่อยากจะนึกเลยว่ามันเด็ดขนาดนั้นเลยเหรอถึงทำให้คีย์มันคบอยู่ ถึงจะแค่กิ๊กก็เถอะ แต่นี่ก็หลายปีแล้ว กิ๊กถาวรเลยล่ะมั้ง

“แล้วทำไมเพื่อนเนมไม่เห็นว่าอะไร ไม่ใช่แฟนกันเหรอ”

“เปล่า กิ๊กมันเฉยๆ แต่เป็นกิ๊กคนเดียวของคีย์ที่เนมเกลียดมากที่สุด มันชอบหาเรื่องเนมตั้งแต่เรียนที่เดียวกันแล้ว วันก่อนโน้นมันไปซื้อขนมปังที่ร้านแค่อันเดียว สิบบาทแต่จ่ายแบงค์พัน เนมอยากจะเอาถาดขนมฟาดหน้าเดี๋ยวนั้นเลย”

“ขนาดนั้นเลย”พี่โก้เริ่มเสียงงัวเงีย เห็นว่าช่วงนี้กำลังฟอร์มทีมบริษัทใหม่กันเลยยุ่งมาก ถ้าพี่โก้ไม่ได้สอนแล้วผมก็ว่าดีนะ คือคนที่มาเรียนส่วนมากก็โตประมาณหนึ่งแล้ว ผมเห็นบางคนก็นั่งส่งตาหวานให้จารย์โก้ด้วย ไม่ถึงกับหึงหรอกนะฮะ แค่หวงนิดๆ

“ฮะ พี่โก้อย่าไปคุยกับมันนะ ถ้ามันโทรมารีบบอกเนมนะ ไม่ต้องไปคุยด้วยนะ”ผมเบาเสียงลงเพื่อให้พี่โก้หลับ แต่ขอพูดต่อให้จบก่อนอีกนิด

“พี่ไม่ได้ให้เบอร์นี่”

“โอ้ย เดี๋ยวมันก็หาทางได้ มันเล่นถามแล้วว่าพี่สอนที่ไหน เชื่อเลยว่าป่านนี้มันได้เบอร์ไปแล้วชัวร์”

“อืม นอนๆ พี่ง่วง”

“ฝันดีฮะ จุ๊บ”ผมแหงนหน้าจุ๊บปากเบาๆ แล้วกอดพี่โก้หลวมๆ เพื่อให้เราหลับพร้อมๆ กัน ถึงผมจะยังไม่ค่อยง่วงและอยากนอนคุยกับพี่โก้บนเตียงนอนของเรา ในห้องของเรานานๆ แต่ไม่เป็นไร คืนนี้ขอให้นอนฝันดี....หลังจากคืนนี้เราจะได้อยู่ด้วยกันทุกวันเหมือนเดิมแล้ว

“ลืมบอกไป...คิดถึงนะฮะ จุ๊บๆ”ผมยืดตัวจุ๊บเบาๆ อีกสองทีก่อนจะโดนรัดแน่น ถูกกดหัวลงไปซุกอกในท่าเดิมพร้อมสัมผัสอุ่นๆ ชื้นๆ บนหน้าผาก พร้อมคำหวานก่อนนอน

“คิดถึง”



+++++++++++++++++++++++++

ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ ขอให้พรทุกอย่างกลับคืนทุกๆ คน และอยู่ด้วยกันอย่างนี้ไปอีกนานๆๆๆ (จะดองอีกเหรอ 555 ล้อเล่น) ขอบคุณมากๆ อีกครั้งค่ะ
 

[kokilolylove]

 
ตอนนี้เนมน่ารักที่สู๊ดดด เชื่อใจพี่โก้มากขึ้น ชัดเจนเด็ดขาดกับฟิวล์ด้วย
เนมมองเห็นความรู้สึกของพี่โก้ที่มีต่อเนมมากขึ้น
ตอนนี้ถือว่าหวานนะเนี่ย

~HBD สุขสันต์วันเกิดพี่จีย้อนหลังครับ มีความสุขมากๆนะครับ

[pui]

love love love

[coolzaa]

สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังครับ พี่จี
ขอให้มีแต่ความสุข มีสุขภาพแข็งแรง มีความเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงาน และสมหวังในสิ่งที่ปรารถนาทุกประการครับ

[Cloud~]

ตอนนี้เนมน่ารักมากเลยยยยย.....ปลื้มมมมมมม 

[maru]

คีย์คิดจะทำอะไรถึงพาตองมาด้วยเนี่ย ตองน่าจะทำให้วุ่นวายอีกหรือเปล่าเนี่ย

[jaijaY]

อ่านตอนนี้แล้วเราทั้งยิ้ม ทั้งหัวเราะ ทั้งน้ำตาซึมอย่างกะคนบ้า

พี่โก้เขิน!!!!น่ารักมากกกกกกกกกกกก
น้องเนมเจอกล่องใต้เตียง.... ฟินสุดๆ

ขอบคุณคุณจีมากค่ะ เป็นตอนที่หวาน มีความสุขสุดๆๆๆ

[my manGo]

อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย ตอนนี้น้องเนมน่ารักจังเลย  เลิฟเลยๆๆๆ

สะใจกับประโยค==>“อยู่กับเมีย! จบมั้ย” ออกตัวได้แร๊งงงงงงงงงงงงงงมากค่ะน้องเนมของพี่ 555
อีตองนี่จะตามจองล้างจองผลาญน้องเนมไปถึงไหนเนี่ย  ยุ่งกับคีย์ไปสิ
อย่ามายุ่งกับพี่โก้ของน้องเนมนะ (หวงแทน *โดนเนมตบ*)
มีหวานส่งท้ายกับคำว่า คิดถึงของพี่โก้ด้วย พูดนิดด้วยก็เขินแล้ว

แฮปปี้เบิร์ดเดย์ย้อนรักนะคะพี่จี มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรงนะคะ 

[Guill]

ตอนนี้น่ารักดี

[pae666]

อรั๊ยยยยยยยย อยากให้มีฉากหวานๆน้องเนมกะพี่โก้จังเลยยยย หมดเรื่องแล้วนะคู่นี้ ^__^

แต่แอบสงสารฟิวส์อ่ะ เกิดไปรักคนที่มีเจ้าของแล้วก็แบบนี้ล่ะ คุณจีหาคู่ให้น้องฟิวส์หน่อยนะค๊าาาาา

[Ryoooo]

ตองนี่ยังไงอะ คีย์คบไว้ให้เนมหึงหรือเปล่า แบบเหมือนให้รู้ว่าเนมยังเห็นคีย์สำคัญ
อ่านแล้วรู้สึกว่าคีย์มีแผนไงไม่รู้

อย่างน้อยตอนนี้เนมก็รู้แล้วใช่มั้ยว่าพี่โก้ไม่เคยลืมเนมเลย
เพียงแต่ไม่เรียอกร้องให้กลับมา ไม่อยากบังคับอะไรเนม
แต่บางทีการไม่บังคับ อีกคนอาจจะดีเป็นการไม่สนใจได้นะพี่โก้
คนเราต้องการการสนใแต่ไม่ต้องการคนบังคับบงการ

คนเราอะเข้าใจยากสุดแหละ เนอะเนมเนอะพี่โก้เนอะ 555

[JUzpETeR]

ชอบตอนนี้ อ่านแล้วอมยิ้ม ไม่ได้อมอึเหมือตอนที่ผ่านๆมา 5555555555555555555

เหมือนเชือกที่รัดไว้ค่อยๆคลายออกทีละนิด

คุณพระ...พี่โก้เขิน!!! อยากจะประกาศให้โลกรู้ว่าพี่โก้เขิน!!!!

เรื่องนี้ต้องรีบคาบข่าวไปบอกพี่เจด่วนๆ รับรอง...หึหึหึหึหึ

ฟิวส์เอ๋ย... เก็บตัวเองเถอะนะ อ้ออ เอาคุณน้องตองไปเก็บด้วยจะดีมาก

เก็บมันทั้งคู่น่ะแหละ!! - -*

[comics_boy]

ไม่น่าเชื่อ แค่โก้พูดคำว่า"คิดถึง"แค่คำเดียว

ถ้าเราเป็นเนมเราจะละลายตรงหน้าให้ดู

 

[Ball]

น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หลังจากผ่านดราม่าหนักๆมารู้สึกว่าพี่โก้กับเนมน่ารักจริงๆ
เวลาเท่านั้นที่จะช่วยให้เนมเชื่อใจว่าพี่โก้กับเจเป็นแค่เพื่อนกัน
แต่ก้ยังอยากเตือนเนมอยู่เหมือนเคย อาจเป็นเพราะเนมยังเด็ก
ความสงสารความใจอ่อนอย่าให้มีเลยนะกับบุคคลที่ส่อว่าจะคิดไม่ซื่อน่ะ
ลึกๆสารภาพเลยว่าแอบกลัวเรื่องคีย์กับเนมนี่แหละ
ยังไงเนมก้จำคำตัวเองไว้นะที่ไม่อยากจะให้พี่โก้เจ็บเพราะตัวเองอีกแล้ว

[kyoya11]

ตอนนี้หวานมากที่สุดเท่าที่เคยอ่าน แบบว่า เริ่มเข้าใจกันแล้ว

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

หนูเนมบางทีความสงสารก็เป็นบ่อเกิดของปัญหาวุ่นวายมากมายนะจ๊ะ

[malula]

hbd ค่ะคุณจี

หมดเรื่องฟิวส์ ก็มีอิเด็กตองผีเจาะปากเข้ามาป่วนแทนอีกละ
คีย์นี่ยังไงนะ คบแต่ละคนหาเรื่องมาให้เนมตลอด

[naamsomm]

พอเป็นโหมน้องเนม 
เราเริ่มเข้่าถึงความหวานแล้ว
น้องเนมน่ารักอ่ะ
หวานกันนานๆนะจ๊ะคู่นี้

คีย์พาเด็กตองมาเพื่อ???
ประชดเนมเหรอ

[andaseen]

เริ่มหวานบ้างแระ 
HBD คุณจี ย้อนหลังด้วยน๊า

[A-J.seiya*]

ตอนนี้ มีความสุขสุดๆเลย
แต่ฟิวส์ ยังไม่เลิก???
แล้วคีย์นี่ยังไง คือบอกตรงๆไม่เคยไว้ใจคีย์เลย
พี่โก้จะคิดเหมือนเราป้ะ
แบบว่ายังไงก็แฟนเก่าเนม ที่พี่โก้เคยเห็น .... อ้ะ
ฮืออออ
ยังไงดี บอกไม่ถูก
อะไรก็เกิดขึ้นได้ ถ้ายังไม่ end
กรี๊ดดดดดด จะทำบุญเผื่อ  ขอให้มีแต่ความสุข

[broke-back]

อ่านตอนนี้..รักใสใส ดีเน๊าะ คุณจี

อุ่นผ้าห่ม แค่อุ่นกาย คลายความหนาว
เย็นครั้งคราว ยามลมพัด ซัดเป็นสาย
แต่พี่โก้ ทั้งอุ่นเย็น ให้ใจกาย
เนมสบาย คลายทุกข์ร้อน ผ่อนหมดเลย

ไม่ขอใคร ไม่เอาใคร ไม่กบฏ
ใจจ่อจด ทั้งหมดให้ ใจเนมเผย
ขอเพียงแค่ แพ้พี่โก้ ยอมโง่เลย
รักเหมือนเคย เอ่ยหัวใจ แน่ในกัน

  กอดรวบ..พี่โก้+น้องเนม


 
 
ชอบบบบบบบบบ

[archi_10_001]

เฮียโก้หวาน ตอนท้าย
หลับฝันดีเชียวแหละ
ทั้งน้อง ทั้งคนอ่าน โฮะ ๆ

ขอบคุณนะคะ

[Zalzah_iP]

น่ารักๆ ดูเข้าใจกันขึ้นมากเลยอ่ะ แอร๊ยยยยย 

ปล. รำคาญอิเด็กตองนี่จังวะ = =

[aa_mm]

น่ารัก ๆ  ก่อนเข้านอน ขอบคุณค่ะ
เนมโตขึ้นมาก มองโก้ในมุมที่ต่างจากเดิม
ต้องเป็นเพราะพี่เอ็กซ์รูปหล่อของเราแน่ ๆ เลย 

[LadySaiKim]

เนมน่ารักมากก ~ ~ ดีแล้วๆมั่นคงเข้าไว้น่ะค่ะน้องเนม 

P.S. [HBD ~ ~ ย้อนหลังน๊าค่าพี่จี มีความสุขมากๆ แฮปปี้ๆกับทุกๆเรื่องค่า ♥]

[sugarrock]

หนูเนมโตแล้วววววว เย้ๆๆๆ 

[gonna.be]

คำทิ้งท้ายทำเอาหนาวเลยพี่จี 555555
เนมเริ่มเข้าใจ เริ่มนึกถึงพี่โก้มากขึ้นเเล้ว ดีใจจัง 

[eiei]

สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด