หัวข้อ: Re: ....... ➳ แลกรัก ♡ .......

[sprooked]

>///< โอ๊ยย เชียร์น้องโก้สุดใจ อิอิอิ

[สมุนไพร]

ขอแบบพี่โก้คนนึงสิ

[KaorPaor]

คืนนี้พี่โก้จะมาหาน้องเนมเปล่าคิกถึง

[IIMisssoMII]

กูดมอร์นิ่ง !!!

[Joo onn]

มารอค๊า   

[G_wa]

ความสัมพันธ์ของผมกับเนมอาจจะเหมือนก้าวกระโดด รวดเร็วจนหลายๆ คนคิดไม่ถึงและไม่เชื่อถือ แต่ความจริงผมว่าเราก้าวกระโดดกันมาตั้งนานแล้ว ตอนนี้คือการก้าวทีละเสต็ปต่างหาก หลายๆ คนเคยพูดเปรยๆ ว่าอยากให้ผมมีแฟน อยากเห็นว่าถ้ามีแฟนแล้วผมจะเป็นอย่างไร ตอนนี้ก็มีแล้ว แต่ผมก็เหมือนเดิม ไม่ได้ต่างจากเมื่อก่อน แต่คงเพราะคนอื่นไม่ชินและไม่เคยเห็นก็เลยค่อนข้างจะแตกตื่น สายข่าวค่อนข้างฉับไวและรายงานได้ละเอียดเกินกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจริง ตั้งแต่เนมมารอผมเลิกงาน ข่าวก็แพร่สะบัดจนได้รับความสนใจ...มากเกินไป

“หวานนะมึง มีไปรับไปส่ง ให้กำลังใจระหว่างทำงาน”พี่ฟ้าโทรมาเหน็บแนมแสร้งทำเสียงเล็กเสียงน้อยพอให้น่ารำคาญ

“อิจฉาหรือไงพี่ แต่เมียพี่ก็ให้กำลังใจทำงานเหมือนกันไม่ใช่รึไง หรือเดี๋ยวนี้ไม่แล้ว แอบไปมีกิ๊กหรือเปล่า อย่างว่านะ ของเก่าแล้วก็อย่างนี้ ไม่พัฒนาตัวเอง พี่ปั้นออกจะน่าค้นหา ใครเห็นก็อยากที่จะเข้าหาไปค้นดูว่ามีอะไรดี”

“พอเลยมึง พอเลย ไอ้เวรนี่ เลิกแหย่กูได้แล้ว ยิ่งระแวงแม่งอยู่ เดี๋ยวนี้พฤติกรรมยิ่งแปลกๆ รักกูเกินปกติยังไงไม่รู้”

“นั่นไง คนมีชะงักก็ต้องทำอะไรกลบเกลื่อนอย่างนี้ล่ะ ปล่อยเขาไปเถอะ ให้เขามีอนาคตที่ดีกับคนดีๆ ดีกว่า”

“อ้าวไอ้นี่ แล้วกูไม่ดีตรงไหน”

“หน้าตา”

“ห่า ไอ้เวรโก้ หล่อตายล่ะมึง มีเมียเด็กเข้าหน่อยทำพูดมากเป็นผู้รู้เรื่องรักเลยนะ ได้ข่าวมึงเพิ่งมีแฟนคนแรกไม่ใช่รึไงวะ”

”ใครบอก”

“ไอ้โมทย์ถามไอ้เอ็กซ์มา ไอ้เอ็กซ์มันถามน้องเจมาอีกที”

“งั้นก็จริง”

“ก็แค่นี้ กวนตีนกูอยู่ได้ ตกลงคบกันเป็นทางการ ป้าบๆ กันแล้วใช่มั้ย”

“เสือกเรื่องชาวบ้านอย่างนี้ล่ะพี่ปั้นถึงปันใจให้คนอื่น”

“เอ๊ะไอ้นี่แม่งเสี้ยมไม่เลิกนะมึง มาร้านคราวหน้ากูจะให้เด็กที่ร้านรุมให้หมอบเลย”

“เดี๋ยวให้เมียเฮียช่วยก็รอดแล้ว”

“ยุ่งกับเมียกูจริง มีเมียแล้วก็ไปยุ่งกับเมียมึงก็พอ ไว้เมียมึงมีกิ๊กเมื่อไรกูจะปิดร้านฉลองแม่งเลย”

“ปิดเลยมั้ยล่ะ”ทันทีที่ผมพูดจบ พี่ฟ้าถึงกับนิ่งเงียบไป ก่อนจะถามกลับมาเบาๆ แต่ก็ทำให้ผมยิ้มได้บางๆ กับน้ำเสียงที่ดูเป็นห่วงเป็นใย

“.....พูดจริงพูดเล่นวะ”

“เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปหา นัดคนอื่นให้ผมด้วยสิ”

“อ้าว ยังไงวะ ตกลงมึงพูดจริงเหรอเนี่ย”พี่ฟ้าเสียงเริ่มนิ่ง ไม่พูดเล่นทะเล้นแบบเมื่อครู่

“ชวนกินเหล้าเฉยๆ คิดไปถึงไหนเนี่ย เห็นเนมมันบอกจะไปเอารูปที่ถ่ายที่ทะเลด้วย ไรท์ใส่แผ่นให้ด้วย”

“เออๆ มันนั่งเลือกรูปมาให้กูนั่งแต่งให้อยู่เนี่ย สงสัยอิจฉาไอ้เนมว่ะ กลับมาบ้านแล้วแม่งบ่นใหญ่เลยว่าเอวหนาขึ้น ดำขึ้นอีก แม่งเอาตัวเองไปเทียบกับเด็กทำไมไม่รู้ ไม่ถามผัวตัวเองบ้างว่าชอบไซต์ไหน ตัวเล็กแบบเมียมึงกูกอดทีคงหักกลางน่ะ จะไปมันส์อะไรวะ วู้ว ปวดหัวว่ะ แค่นี้นะมึง เดี๋ยวกูต้องพาแม่งไปนวดตัวอีก รักงามอวดใครก็ไม่รู้ ให้กูนวดให้ก็ไม่ได้ต้องไปแก้ผ้าให้คนอื่นนวด ปวดหัวโว้ย!!”พี่ฟ้าตะโกนเสียงดัง แล้วก็มีเสียงพี่ปั้นตะโกนด่าแทรกเข้ามา ก่อนพี่ฟ้าจะง้อด้วยคำเลี่ยนๆ ที่ไม่น่าฟังสำหรับผมแต่ผมดันไม่ก่อนจะกดวางสาย

“พรุ่งนี้ไปเมากันเหรอ ไปด้วยคนดิ”นิ้งรีบส่งเสียงพร้อมก้าวมาเสนอตัวเองอยู่ตรงหน้าทันที หลังจากที่ยืนสักอยู่สักพักแล้ว

“ไปได้เหรอ”

“ได้ดิ เดี๋ยวชวนพี่ศักดิ์ไปด้วยไง ไม่ได้เที่ยวด้วยกันนานแล้ว”

“อยากไปเที่ยวหรืออยากไปสอดส่องเรื่องกูกันแน่”

“ทั้งสองอย่าง! ตกลงพรุ่งนี้นะ เออ แล้ววันนี้น้องเนมไม่มาเหรอ”

“ทำรายงานกับเพื่อนที่หอ”เมื่อคืนหลังจากผมแซวเล่นแค่นิดหน่อยก็ทำเอาเนมหน้าแดงก้มหน้างุด บ่นเบาๆ เสียงเหมือนยุงแต่ไม่น่ารำคาญเท่าไร เพราะบ่นได้ไม่นานก็เก็บการบ้านที่ค้างไว้แล้วล้มตัวลงนอน...ข้างๆ ผมเหมือนหลายคืนที่ผ่านมา แถมต่อให้อายจนหน้าแดง แต่เนมก็ยังทวงสิทธิ์จากผมให้จูบก่อนนอนเหมือนที่เคยทำ สุดท้ายเช้านี้ตอนไปส่งเนมเลยขอทำรายงานกับกลุ่มเพื่อนที่ห้องคีย์ หลังเลิกงานให้ผมไปรับ ทุกอย่างดูปกติ...กว่าที่ควรจะเป็น


หลังจากเลิกงานผมขับรถมาจอดใต้หอเพื่อนเนม แล้วโทรหาเนม รอสักพักเนมก็เดินลงมา ก่อนกลับแวะซื้ออาหารหน้าปากซอยไปทานที่ห้องเพราะจะได้ไม่เสียเวลาทำเนื่องจากดึกแล้ว

“วันเสาร์พี่โก้ไม่ต้องไปรับเพื่อนเนมแล้วนะ เราไปจตุจักรเลย”

“ทำไมล่ะ เพื่อนไม่ไปแล้วเหรอ”

“เปล่าหรอก มันเกรงใจน่ะเลยจะไปกันเอง เนมบอกยังไงมันก็ไม่ฟัง แต่เดี๋ยวยังไม่แน่ พรุ่งนี้จะลองกล่อมมันใหม่”

“อืม ไว้วันเสาร์ตกลงยังไงค่อยบอกพี่แล้วกัน อาทิตย์หน้าพี่ว่าจะกลับบ้านนะ จะไปด้วยรึเปล่า”

“ไปๆ งั้นเสาร์นี้ซื้อเสื้อไปฝากพี่นิคด้วยดีกว่า ชอบบ่นทุกทีว่าไม่มีของฝากติดมือไปให้ ตังค์ไม่ฝากมาแล้วเนมจะเอาที่ไหนซื้อ”

“นิคมันเป็นไงบ้างล่ะ พี่ไม่ได้คุยกับมันเลย”

“ก็ช่วยแม่ทำขนมขาย แม่บอกว่าทำเก่งพอๆ กับแม่แล้ว แต่ยังแต่งหน้าเค้กไม่คล่อง นอกนั้นอร่อยเหมือนแม่เลย”

“แล้วเราน่ะทำได้บ้างรึเปล่า”

“โหยยยย ไม่อยากจะคุย ก่อนมาอยู่นี่นะเนมหัดทำกับแม่ตลอด แรกๆ เนมเก่งกว่าพี่นิคอีก แต่ตอนนี้คงสู้ไม่ได้แล้วล่ะ เนมทำได้แต่พวกของง่ายๆ พวกขนมปังไส้กรอก ไส้สังขยา ไส้ลูกเกด เนมทำอร่อยที่สุดในบ้าน ทำกินติดบ้านไว้ตลอดเลย เสียดายที่นี่ไม่มีเครื่องมือ ไม่งั้นเนมจะโชว์”

“อยากได้หรือเปล่าล่ะ”

“ทำไม พี่โก้จะซื้อให้เนมเหรอ”

“ถ้าซื้อมาต้องใช้งานนะ ไม่ใช่เห่อแค่แรกๆ แล้วปล่อยให้หยากไย่ขึ้น พี่จะหักเงินค่าขนมเนม”

“เอาๆๆ เนมชอบ อยากทำ จะได้ไม่ต้องคอยซื้อขนมปังปอนด์ไง เนมทำได้นะ แล้วพี่โก้จะติดใจ”เนมยืดอกเชิดหน้าบอกเล่าถึง
ฝีมือตัวเองโดยที่ไม่ได้ถามผมสักคำว่า ผมชอบทานขนมพวกนั้นหรือเปล่า

“ไปคิดมาแล้วกันว่าจะเอาเครื่องอะไรบ้าง ยี่ห้อไหน ราคาเท่าไร แล้วทำรายการมาให้พี่ดู ถ้าพี่โอเคแล้วจะพาไปซื้อ ทุกอย่างที่ซื้อมามีเดือนไหนมันถูกปล่อยทิ้งว่างๆ พี่จะหักค่าขนม”

“ขู่ตลอดเลยอ่ะ เมื่อไรแม่จะเลิกให้พี่โก้คุมค่าขนมเนมก็ไม่รู้”

“ก็เราน่ะใช้เงินฟุ่มเฟือย ซื้อแต่ของไร้สาระ”ผมไม่ได้บอกเนมว่าเอาเงินตัวเองส่วนหนึ่งให้เนมใช้ เพราะเดือนที่แล้วเงินจากคุณน้าที่ส่งให้เนมนั้นไม่พอกับรายจ่ายของเนม แต่เนมไม่รู้ก็เลยไม่ได้บอกแม่ตัวเองไปว่าเงินไม่พอ ได้ยินคุยโทรศัพท์ทีไรก็บอกแม่ว่าใช้พอๆ เดือนนี้น่าจะพอเหลือเก็บบ้างเพราะผมไปรับส่งเกือบทุกวัน ค่าอาหารเช้าเย็นถ้าผมไม่ทำ ก็พาไปทาน เพราะงั้นถ้าเดือนนี้เงินยังไม่พออีกล่ะก็คงต้องตรวจสอบบ้างล่ะว่าเอาเงินไปทำอะไรหมด

“แค่ไม่กี่อย่างเอง พี่โก้อย่าบ่นเป็นคนแก่ไปสิ ส่วนมากเนมก็หมดกับค่ากินนั่นแหละ ค่าอาหารที่นี่แพงเนอะ”เนมทำตาแป๋วเรียกร้องความสงสาร เหตุผลที่ยกมาอ้างนั้นพอฟังขึ้นผมก็เลยไม่ว่าอะไรต่อ
หลังจากทานอาหารเสร็จเนมเป็นคนเก็บล้างทำความสะอาดเหมือนทุกครั้ง จริงๆ เราไม่ได้แบ่งหน้าที่อะไรชัดเจนมาก แต่เพราะส่วนใหญ่ผมเป็นคนทำอาหารหรือไม่ก็ซื้อมา เนมเลยมีหน้าที่ล้างไป เสื้อผ้าที่ต้องส่งซักเนมก็จะเอาไปรวมใส่ถุงส่งซักรีด แล้วนำมาแขวนใส่ตู้ให้ แรกๆ ที่มาอยู่เนมไม่ได้ทำตรงนี้ แต่เพิ่งจะเริ่มทำเมื่อวันก่อน ผมไม่ได้เป็นคนเจ้าระเบียบ แค่มีระเบียบ เพราะงั้นเนมเลยจะเกร็งเวลายุ่งกับข้าวของส่วนตัว เสื้อผ้าที่รีดมาเรียบร้อยเนมก็จะคอยถามว่าให้แขวนให้รึเปล่า เรียงอย่างนี้ใช้ได้มั้ย ความจริงผมแค่แยกเสื้อยืด เสื้อเชิ้ต กางเกง ให้จัดกลุ่มกันไว้ ไม่ถึงขนาดแยกสีหรือเรียงสี เรื่องทำความสะอาดห้องผมยังเป็นคนทำเหมือนเดิม เพราะเนม...ทำไม่สะอาดพอ แค่ห้องนอนตัวเองยังไม่ค่อยสะอาดเท่าไร ถ้าให้ทำห้องผมด้วยคงเละ


วันนี้สอนเสร็จสองทุ่มเหมือนเดิม เนมก็ยังไปทำรายงานห้องเพื่อนเหมือนเดิม ผมนัดเนมไว้ว่าเลิกงานจะไปรับ แต่ยังไม่ทันจะสตาร์ทรถเนมก็โทรมาเสียก่อน ตอนนี้ไม่ใช่แค่ผมที่รู้เวลาเรียนของเนม เนมก็รู้ตารางการทำงานผมเหมือนกัน

“พี่โก้สอนเสร็จยัง”

“เสร็จแล้ว กำลังจะไปรับนี่ล่ะ”

“คือ....เดี๋ยวเนมไปเจอพี่ที่ร้านเลยนะ พอดียังทำงานไม่เสร็จ เหลืออีกนิดหน่อย”

“อีกเยอะหรือเปล่าล่ะ กว่าพี่จะขับไปถึง เนมจะเสร็จยังล่ะ”

“ก็น่าจะยัง นะๆ เดี๋ยวเนมนั่งแท็กซี่ไปเอง”

“แล้วไม่อาบน้ำเปลี่ยนชุดรึไง”

“เดี๋ยวอาบห้องเพื่อนก็ได้ เนมมีเสื้อผ้าทิ้งไว้นิดหน่อย นะ เจอกันที่ร้านเลย พี่โก้จะได้กลับห้องไปอาบน้ำแล้วไปร้านเลยไงล่ะ ไม่ต้องเสียเวลามารับเนม เนมว่าถ้าทำอย่างงี้เราน่าจะไปถึงร้านพร้อมๆ กันนะ”

“อืม.....เอาไว้พี่อาบน้ำเสร็จจะโทรถามอีกทีแล้วกัน เผื่อเนมยังทำงานที่ว่าไม่เสร็จ พี่จะได้ไปรอที่หอ แล้วค่อยไปพร้อมกัน โอเคนะ”

“พี่โก้อ่า....เดี๋ยวเนมไปเองก็ได้ เนมมากินข้าว เออๆ  ฮัลโหลพี่โก้ ว่าไง ให้เนมไปเองนะ”เสียงคีย์แทรกเข้ามาไม่ดังมาก แต่ก็ยังได้ยินชัดเจน บางทีเวลาอย่างนี้ ผมก็อยากรู้นะ ถ้าถามไปว่างานยุ่งและรีบขนาดนี้ยังมีเวลานั่งทานข้าวกันอีกหรือ

“ถ้าเปลี่ยนใจก็โทรมาแล้วกัน พี่จะรอที่ห้องสักพัก”แต่นี่คือสิ่งที่ผมเลือกทำ คนอื่นอาจมองว่าผมไม่แคร์ ปากแข็ง หรืออะไรก็ตาม แต่การที่เลือกจะไม่พูด มันไม่ได้แปลว่าไม่รู้สึกอะไร ผมเคารพในความเป็นคน ในตัวตนของคนทุกคน ในทุกๆ สิ่งที่แต่ละคนแสดงออกหรือรู้สึก ผมอาจจะไม่ชอบสิ่งที่คนอื่นพูดหรือทำ ไม่พอใจ แต่ไม่ก้าวก่ายทางเดินของใคร เคารพในตัวตนของคนๆ นั้น และไม่คิดจะบังคับให้เปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะเป็นเจ เนม หรือตี๋ สิ่งที่ผมทำมาตลอดคืออยู่เคียงข้างแล้วเดินไปพร้อมๆ กัน ไม่ได้จับจูงไปในทิศทางเดียวกัน เหมือนที่เคยเดินข้างเนม แต่เมื่อถึงทางแยก เนมก็มีทางเดินของตัวเอง หรือแม้แต่เจกับตี๋ ก็มีทางที่เลือกเดิน ไม่ว่าเพื่อนหรือแฟน สิ่งที่แสดงออกเสมอคือไม่ก้าวก่าย ผมเชื่อว่าทุกคนรู้ตัวเองดีว่ากำลังทำอะไร รู้สึกอะไร และเลือกจะแสดงออกแบบไหน หากเนมเลือกที่จะบอกให้ผมไม่ไปรับ ไม่ว่ายกเหตุผลอะไรมาอ้าง มันคือการเลือกของเนม ส่วนทางเลือกของผม....ก็ยังคงเหมือนเดิม ยังคงเลือกที่จะรอ ไหนๆ ก็เคยรอมาได้ตั้งนานเพราะคำสัญญาปากเปล่าของเด็กขี้ลืม รอต่อไปอีกสักหน่อย อย่างน้อยก็คงอีกไม่นานนัก ที่เนมจะเลือกเส้นทางให้ชัดเจนกว่านี้ ไม่ต้องเหนื่อยวิ่งไปวิ่งมาสับรางเหมือนรถไฟ หากครั้งนี้ที่ผมพยายามแล้ว พยายามมากกว่าแค่มองดูห่างๆ มากกว่าแค่ดูแล ถ้าหากมันยังไม่พอ....ก็คงไม่รั้งไว้อีก เพราะการรอใครนานๆ บางทีมันก็เหนื่อยเหมือนกัน


ผมรออยู่ที่ห้องจนสามทุ่มครึ่งถึงได้ขับรถตรงไปที่ร้าน พี่โมทย์ พี่ศักดิ์ นิ้ง เจมส์ และเจ้าของร้านทั้งสองพร้อมประจำที่อยู่ที่โต๊ะ พอเห็นผมเดินเข้ามาคนเดียวก็พามันเหลียวซ้ายมองขวา หนักสุดคือไอ้เจมส์ที่ถึงกับลุกขึ้นเดินตรงมาทางผมแล้วมองไปรอบๆ

“น้องเนมล่ะ”

“เดี๋ยวตามมา”

“อะไรวะ แยกกันมาซะงั้น”ไอ้เจมส์แกล้งทำเป็นบ่น ส่ายหัวไปมาแล้วรีบเดินแซงผมไปกระจายข่าวให้คนอื่นๆ ได้รู้ก่อนผมเดินมานั่ง

“ทำไมแยกกันมาวะ”พี่ฟ้าเริ่มถามต่อหลังจากได้รับข่าว

“มันทำงานอยู่หอเพื่อน เดี๋ยวก็คงมาแล้วมั้ง”ตอนผมขับรถมาใกล้ๆ ถึงร้านเนมบอกว่ากำลังรอแท็กซี่ ผมจะวนกลับไปรับก็บอกว่าไม่ต้อง เพราะจะเสียเวลา ซึ่งมันก็จริง

“เพื่อนจริงหรือเปล่า”พี่ฟ้าได้ทีเริ่มแหย่ผมเป็นการเอาคืน

“ถามอย่างนี้กับพี่ปั้นบ่อยล่ะสิ”

“ไอ้เวรนี่ เมื่อไรกูจะกัดมึงสำเร็จ ลากเรื่องกลับมาด่ากูได้ตลอดทุกทีสิน่า แล้วนี่ก็เหมือนกัน ยิ้มอะไร”

“ก็น้องโก้พูดเหมือนตาเห็นเลยนี่นา ฟ้ามันถามพี่แบบนี้บ่อยๆ จริงนะ เพื่อนจริงเปล่า ลูกค้าจริงเปล่า บ้าบอ อยู่กันมาตั้งนานยังหึงอะไรอีกก็ไม่รู้”

“ก็ชอบมีพิรุธ แว่บหายๆ ตลอด อยู่เคาท์เตอร์คิดเงินดีๆ ไม่ชอบ ชอบโผล่ไปคุยกับลูกค้าตลอด เดี๋ยวๆ ยังไม่เคลียร์เรื่องเมื่อวาน
นะ”สงสัยสองคนนี้มีประเด็นให้แหย่กันอีกแล้ว พอพี่ฟ้าชี้หน้าพี่ปั้นรีบจับมือพี่ฟ้ามาจูบเอาใจ แถมกอดแขนแล้วพูดอะไรกับสองคนเบาๆ ซึ่งผมไม่ได้ยิน มีแต่ไอ้เจมส์ที่เอนตัวฟังอยู่

“แล้วพี่โมทย์ทำไมมาได้เนี่ย ปกติชวนไม่เห็นจะว่าง”

“มีข่าวมาบอก เฮ้ยๆ คู่นั้นน่ะหันมาฟังกูก่อน ทุกๆ คนฟังนะครับ ผมมีเรื่องประกาศ....ปลายเดือนหน้าโมทย์สุดหล่อคนนี้จะหมั้นแล้วนะ เชิญทุกๆ คนไปเป็นแขกในงานด้วย นิ้งกับพี่ศักดิ์ด้วยนะครับ เดี๋ยวการ์ดเสร็จจะเอามาแจกอีกที”

“โหยยยย ซุ่มเงียบนะมึง ซุ่มนะ บอกไม่มีแฟนแต่อยู่ดีๆ หมั้นเฉยเลย ไปล่วงเกินสาวบ้านไหนไว้”

“ห่านี่ปากหมา ก็ตอนนั้นไม่มี แต่ตอนนี้มีแล้ว เป็นลูกสาวเพื่อนแม่นั่นแหละ ก็เคยนัดกินข้าวกันนานแล้ว คล้ายๆ ดูตัวนั่นล่ะ แล้วก็คุยเรื่อยๆ เป็นเพื่อนกันมาพักใหญ่แล้ว”

“อย่าหยุดๆ เล่าต่อเลยค่ะ อยากรู้”นิ้งรีบถามต่อเมื่อพี่โมทย์แกล้งหยุดเล่า ทั้งๆ ที่สีหน้าดูมีความสุขตอนเล่าและท่าทางอยากเล่าต่อ

“ก็โอเค นิสัยดี เรียบร้อยแบบกุลสตรีเลยล่ะ แต่ก็มีมุมห้าวๆ นิดหน่อย”

“พูดไปหน้าเคลิ้มไป อิจฉาคนมีความรักเว้ย”เจมส์สอดขึ้นมา ความจริงมันหน้าตาดี นิสัยก็ดีนะ เสียอย่างเดียวคือแม่งเจ้าชู้เกินไป และไม่คิดจะปักหลักกับใครแค่คนเดียว

“ทำไมรีบหมั้นจังวะ หรือจะหมั้นนานแล้วแต่เพิ่งบอก ตอนไปเที่ยวกันมึงไม่เห็นพูดถึงเลย”

“ก็ตอนนั้นยังไม่ตัดสินใจ พอกลับมาก็ลองคุยๆ กับเขาดูว่าอยากให้ไปเที่ยวต่างจังหวัดกันบ้าง กูก็อยากพาเขามาแนะนำให้รู้จักนะเว้ย แต่อย่างที่บอก รีเธอออกแนวคุณหนูนิดๆ ไม่เที่ยวกลางคืน ยิ่งไปค้างต่างจังหวัดกับกูนี่เป็นไปไม่ได้เลย คุณแม่เธอไม่ยอม ถ้าเป็นกลุ่มเพื่อนผู้หญิงไปกันเองก็ต้องไปพักที่พักของญาติ คือสรุปง่ายๆ ต้องมีคนสอดส่องดูแลตลอดเวลา แรกๆ กูไม่ชอบนะ รำคาญด้วย ครั้งแรกจะชวนไปกินข้าวเย็น โทรไปหาแม่งบอกให้โทรขอแม่ กูเซ็งเลย ไม่ใช่เด็กอนุบาลจะได้ต้องขอผู้ปกครอง แต่ก็ลองดู กลายเป็นต้องไปกินข้าวที่บ้านรีแทน กูเลยบายเลย ห่างเลย ไม่อยากยุ่งแล้ว เรื่องมากเกิน ลูกก็อายุไม่น้อยยังเสือกหวงอีก แต่พอกลับมาคิดๆ ดู เออ แม่งดีว่ะ พ่อแม่หวงขนาดนี้แสดงว่าต้องไม่เคยมีแฟน หรือถ้ามีก็ต้องดีจริง กูเลยถามๆ แม่ดู แม่บอกไม่เคยมีแฟนเลย เพราะต้องผ่านการสกรีนหลายด่าน เรื่องจะเหลวไหลนอกบ้านกับผู้ชายไม่เคยมี เท่านั้นล่ะ กูเลยตื้อแม่งเลย เนียนๆ เป็นเพื่อนนี่แหละ เผื่อไม่คลิกจะได้ยังเป็นเพื่อนได้อยู่ แต่คุยๆ แล้วแม่ง ใช่ว่ะ กูอยากแต่งกับคนนี้ ตอนไปเที่ยวทะเลกูก็คิดนะว่าอยากให้ไปเที่ยวด้วยกันสองคนบ้าง อยากอยู่ด้วยกัน กลับมากูเลยขอแต่งงานเลย”

“ขนาดเล่าแบบเถื่อนๆ ยังโรแมนติกเลย เล่าต่อสิ แล้วยังไงต่อ”

“รีก็ตกใจนะ เพราะเป็นเพื่อนอยู่ดีๆ ขอแต่งงาน แต่ก็รู้แหละว่าลึกๆ ก็ชอบกันอยู่ ก็คุยกันธรรมดาว่าอยากแต่ง อยากอยู่ด้วยกันมากกว่านี้ แต่เธอขอเวลาตั้งตัวก่อน เพราะที่บ้านคงไม่เห็นด้วยแน่ๆ ถ้าจะแต่งงานกันเลย ก็เลยตกลงว่าหมั้นก่อนสักพักค่อยแต่ง กูอยากพามาเจอพวกมึงทุกคนเลยนะ มึงหาเวลากลางวันนัดกันกินข้าวสักหน่อยสิ กูจะได้พามาแนะนำให้รู้จักกันก่อน”พี่โมทย์พูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มทุกครั้งที่พูดชื่อว่าที่คู่หมั้น ระหว่างที่ทุกคนยังคุยเนมก็เดินเข้ามาสะกิดผมเบาๆ เพียงแค่นี้หัวข้อสนทนาก็เริ่มพุ่งเป้ามาที่คู่ผมทันที พี่ศักดิ์ที่เพิ่งเจอเนมครั้งแรกออกปากชมตรงๆ ว่าเนมน่ารักกว่าที่นิ้งเอาไปโม้ พอเนมรู้ข่าวดีพี่โมทย์ก็ยิ้มดีใจเหมือนเป็นเรื่องของตัวเอง ยิ่งพี่ปั้นกับนิ้งลากไปนั่งใกล้ๆ แล้วเล่าเรื่องราวความรักของพี่โมทย์ให้ฟังใหม่อีกรอบ เนมยิ่งฟังไปยิ้มไป จากนั้นก็เริ่มซักถามพี่โมทย์แบบเจาะลึกขึ้นเรื่อยๆ กว่าพวกเราจะกลับก็ร้านปิดนั่นล่ะ

“พี่โมทย์นี่โรแมนติกจังเลยเนอะ....คนนี้ใช่ นี่แหละแม่ของลูก...โหยยย ถ้าเนมเป็นพี่รีนะ คงอายม้วนตกเก้าอี้แน่ๆ”ผมฟังเรื่อยๆ จนหลุดขำเมื่อนึกภาพเนมกลิ้งตกเก้าอี้ ซึ่งมีโอกาสเป็นไปได้สูง

“แล้วพี่ไม่โรแมนติกเหรอ”

“พี่โก้อะเหรอ.......ก็......นิดหน่อย”พอผมลากเข้าเรื่องของเรา เนมกลับก้มหน้าหนีไม่เงยหน้าพูดจ๋อยๆ เหมือนเมื่อครู่

“แล้วยังไง ชอบโรแมนติกเหรอ”

“ก็.....นิดนึง แต่....กับพี่โก้ไม่ต้องก็ได้ เดี๋ยวเนมเขินทำอะไรไม่ถูก แค่พี่จ้องหน้าเนมมากๆ เนมก็ไปไม่ถูกแล้วววว”เนมแกล้งลาก
เสียงยาวซึ่งทำให้ฟังดูน่ารักกว่าปกติ ตลอดทางเนมเล่าเรื่องของพี่โมทย์ซึ่งเราก็ฟังพร้อมกัน สลับกับเรื่องที่มหาฯลัย เรื่องเพื่อน แอลกอฮอล์ไม่ได้ทำให้เนมเมาไม่มีสติ แต่ทำให้เนมพูดมากขึ้นกว่าปกติ

รุ่งเช้าหลังจากตื่นนอนแล้วอุ้มเนมไปทิ้งไว้ในห้องน้ำให้อาบน้ำ ผมทำอาหารง่ายๆ ทานกันก่อนจะออกไปข้างนอก เนมเดินงัวเงียในเสื้อผ้าชุดใหม่มายืนแปะหน้าผากกับไหล่ผมซึ่งนั่งรอทานข้าวพร้อมกันอยู่

“เป็นอะไร”

“เนมง่วง”

“หรือจะไม่ไป”

“ไปสิ ไม่ไปเดี๋ยวมันโกรธ แต่ง่วงอะ พี่โก้ป้อนข้าวเนมหน่อยสิ”เนมเลื่อนเก้าอี้จากฝั่งตรงข้ามมาเป็นข้างๆ ผมแทน พร้อมทั้งนั่งหลับตาอ้าปากรอ

“กินเอง ทำให้แล้ว กินดีๆ เร็วๆ ด้วย”

“ใจร้ายอ่า เนมง่วงนี่นา เมื่อคืนกว่าจะ....นอน ก็ดึก”เนมพูดเองแล้วก็อายเอง นอกจากแอลกอฮอล์จะทำให้พูดมากอย่างเมื่อคืน ก็ยังทำให้เนมแกล้งเมาเหมือนครั้งก่อน

“ใช่ กว่าจะกลับมา กว่าจะได้นอน ดึกมาก แถมพี่เหนื่อยอยู่คนเดียว เนมนอนเฉยๆ ไม่น่าจะเหนื่อยอะไรนะ พี่น่าจะเป็นฝ่ายให้เนมป้อนมากกว่า”

“........บ้า เนมเปล่านอนเฉยๆ สักหน่อย”

“อืม ไม่เฉยก็ไม่เฉย มีดิ้นบ้างนิดหน่อย นิดเดียวจริงๆ”

“ชิส์ ไม่อ้อนแล้วก็ได้ แต่วันนี้พี่โก้ซื้อรองเท้าให้เนมหน่อยสิ เนมอยากได้ผ้าใบอีกคู่ นะ”

“แล้วเงินค่าขนมที่ให้ไปอาทิตย์นี้ไม่เหลือเลยเหรอ”

“เหลือนิดหน่อยเอง เนมจะเอาไปซื้อเสื้อให้พี่นิคไง ถือว่าเนมยืมก่อนก็ได้ แล้วถ้าอาทิตย์หน้าเงินเหลือเนมผ่อนคืนนะ”

“ก็ได้ เดี๋ยวจะออกให้ก่อน แต่ไม่ซื้อให้เพราะพี่จะซื้อพวกของทำขนมให้อยู่แล้ว โอเคมั้ย”

“โอเค”เนมยิ้มรับแล้วทานอาหารจนหมด เก็บจานชามไปล้างก่อนที่เราจะออกจากห้อง

ขับรถไม่นานก็มาถึง คนที่นี่ยังเยอะเหมือนเดิม เพื่อนเนมนั่งรออยู่ที่นัดเกือบครบคน มีคนหนึ่งเป็นรุ่นพี่ของเนมชื่อบอม พอรู้ว่าผมเป็นศิษย์เก่าคณะเดียวกันก็ชวนผมคุยทั้งเรื่องเรียนเรื่องงาน และไม่แปลกที่เขาจะรู้จักชื่อพี่เอ็กซ์ เพราะหลังๆ นี้หากมีกิจกรรมรับน้อง ถ้าทางคณะไม่มีสถานที่ก็มักจะติดต่อพี่เอ็กซ์เสมอ รู้สึกว่ารุ่นบอมจะได้ไปรับน้องที่รีสอร์ตพี่เอ็กซ์ก็เลยรู้จักชื่อพี่เอ็กซ์พี่โมทย์มาบ้าง เรารออีกไม่นานเพื่อนเนมอีกสองคนที่เหลือก็มาพอดี

“โทษที่ช้า ไอ้ป้องดิแม่งชักช้า”คีย์เป็นคนพูด ผมมองผ่านแบบไม่ได้สนใจ แม้จะรับรู้ว่าคีย์ค่อนข้างจะสนใจจ้องหน้าผมเป็นพิเศษ

“ไปเดินเลยเหอะ ร้อน คนเยอะว่ะ”เนมเริ่มบ่นตั้งแต่ยังไม่ทันได้เดินเข้าไปข้างใน ทุกคนทยอยเดินเข้าไปข้างในซึ่งค่อนข้างแคบและเบียดกัน หากใครต้องการดูร้านไหน ถ้าไม่กรูเข้าไปทั้งหมดก็จะยืนรออยู่ข้างนอก ส่วนใหญ่จะเป็นผมกับบอมที่ยืนรอเพราะไม่อยากเข้าไปเบียดในร้านเล็กๆ บางร้านที่เป็นเสื้อผ้าผู้ชายเนมก็จะกวักมือเรียกให้ผมไปช่วยออกความเห็น หรือบางทีก็ยัดเยียดความเห็นว่าเหมาะกับผมและบังคับให้ซื้อไปใส่จนตอนนี้ได้เสื้อของตัวผมเองมาแล้วสองตัว เนมสามตัว ในขณะที่ยังเลือกให้นิคไม่ได้สักตัว คนที่ดูจะมีความอดทนมากที่สุดคือใบหม่อน ผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม เพราะเธอเข้าออกทุกร้านที่มีเพื่อนในกลุ่มเข้าไป ถึงจะเป็นร้านเสื้อผ้าของผู้ชายก็ตาม ส่วนร้านที่คนอื่นเลือกจะยืนรอยกเว้นเนมกับบอมหรือร้านเสื้อผ้าผู้หญิง ที่ใบหม่อนลากสองคนนั้นเข้าไปช่วยเลือก ส่วนป้องก็ไปดูร้านอื่นใกล้ๆ กัน มีเพียงผมกับคีย์ที่ยืนรออยู่หน้าร้าน

“เนมบอกว่าพี่กับเนมเป็นแฟนกันแล้ว”คีย์พูดกับผมเป็นประโยคแรกของวันนี้

“ใช่”

“แล้วเนมเคยบอกหรือเปล่าว่าผมกับเนม...เราเคยเป็นแฟนกัน”

“ไม่เคย แต่พี่ไม่ได้สนใจหรอกว่าเนมจะ ‘เคย’ กับใคร”ผมหมายความอย่างที่พูดจริงๆ ผมไม่ได้ซื่อจนดูไม่ออกว่าผมไม่ได้เป็นผู้ชายคนเดียวของเนม แต่ว่าผมไม่แคร์ ก่อนหน้านี้ผมก็ไม่ได้มีเนมในชีวิตเพียงคนเดียว เนมก็ไม่จำเป็นต้องมีผมคนเดียวก็ได้ แต่ตอนนี้เมื่อเราคบกันแล้ว ก็ต้องไม่มีคนอื่นอีก

“เราคบกัน 2 ครั้งก่อนที่ผมจะขอเลิกกับเนมเอง แต่เราก็ไม่ได้ตัดขาดกัน ผมว่ามันไม่ยากหรอก ถ้าจะมีครั้งที่ 3”

[samsoon@doll]

 


คีย์แร๊งสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส์


 

[kyoya11]

 
เปิดศึกกันเลยนะนั่น

[TanyaPuech]

   เปิดศึกกันแล้ว

พี่โก้สู้ๆๆๆๆ

[AllRiseApril]

อ่าว คีย์ อย่าออกตัวแรงค่ะ พี่ไม่ปลื้ม! 
น้องเนมว๊อยยยยยยยยยยย ชักไม่ปลื้มเหมือนกันอ่ะ
น้องเนมเหมือนจะเอนเอียงได้ทุกเมื่อ เหมือนไม่มีความมั่นคง 
พี่โก้ แสดงออกอีกนิ๊ดดดด หวงอีกหน่อยย 

[Donaldye]

โกรธคีย์ทำแบบนี้ทำไม! แล้วก็จะโกรธเนมด้วยถ้าไม่ชัดเจน!

[มะมะมะหมิว]

เฮ้อออ อ่านตอนนี้แล้วได้แต่ถอนหายใจ  หน่วงๆ

[torto]

โอ๊ะ โอ!!!! ถ้าคิดจะเปิดศึกกับพี่โก้ล่ะก็  คงแพ้แน่น้องคีย์  เพราะดูท่าท่านจะเยือกเย็นมาก   แถมน้องเนมก็หลง....รักพี่โก้มากนะเนี่ย

[Tiamo_jamsai]

  จิ้มแรววิ่งไปอ่าน อัยย่ะ

[tamahomae]

คีย์วางระเบิดดังตู้มมมมมมมมมมม
โก้ก็ต้องให้เวลาเนมด้วยนะ เนมยังเด็ก

[โจ๊กกุ้ง]

คีย์ต้องการไรแว๊ ยังไงตัวเองก็จะแต่งงานกะผู้หญิงอยู่ดี คบกะเนมไม่ได้ไม่ใช่เหรอ
จะลองเชิงพี่โก้หรือไง เดี๋ยวช้านตบ

[DepressedRose]

อ่านจบแล้วเป็นแบบนี้เลย 

คีย์ต้องการอะไรถึงพูดออกไปแบบนี้ ???

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

  :z3:คีย์แรงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[Karn12]

ทำไมคีย์ทำแบบนี้ล่ะ

[m_pop91]

น้องคีย์ทำไมพูดแมวๆอย่างนี้ล่ะ

[IIMisssoMII]

เชียร์โก้นะ แต่ก้อแอบหมั่นไ้ส้ความมั่นใจในบางอย่างของโ้ก้ แต่ ..จริง ๆ แล้ว โก้มันเจ็บหนักเหมือนกันนะเรื่องเนมคราวนั้น...
ขอบคุณน้องคีย์ที่มาทำใ้หรักของโก้เนม เหนี่ยวแน่นและมั่นคงยิ่งขึ้น ปรบมือให้ตัวประกอบ 555++

ตอนนี้อย่างจับหัวเนมแล้วเขย่าแรงๆ สักที ว่าจะเอาไงกันแน่
คือ ถ้ารักกันอย่างโก้ ตี๋ เจ แบบเพื่อนจริง ๆ มันก้อดี แต่นี้ดูเหมือนจะไม่ใช่ ประกาศศึกออกมาโจ้ง ๆ
แล้วนี่

ไปสิ ไม่ไปเดี๋ยวมันโกรธ

คือ มันไหน...แบบว่า เนมก้อรู้สึกใช่ไหม ถึงเลี่ยงไม่เอ่ยชื่อ -*- เด็กไม่ดี จริง ๆ

อยากเห็นโก้ที่อ่อนแอเพราะเนม
อยากเห็นเนมเป็นตัวของตัวเองหน่อย

[krappom]

เอางี้เลยเหรอคีย์ 

[เพื่อนบ้าน]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ทำไมตัดจบแบบนี้ล่า ฮึ้ย ๆๆๆๆ เคืองๆๆๆ 
น้องคีย์แรงไปนะ แต่ลองใจพี่โก้ใช่ม่ะ
อย่าเอาจริงเลย เดี๋ยวโดนแฟนคลับพี่โก้รุมเอานะ อิอิ

[nunamicky]

นายคีย์เล่นประกาศศึกกับพี่โก้แบบนี้เลยหรอ
กล้ามากนะนาย พี่โก้เค้าเป็นผู้ใหญ่กว่าตั้งเยอะ
แล้วตัวเองก็ไม่สามารถคบกับเนมได้อย่างเปิดเผยแท้ๆ
หวงก้างดิ

[ไอ้ตัวป่วน]

.....ส่วนทางเลือกของผม....ก็ยังคงเหมือนเดิม ยังคงเลือกที่จะรอ ไหนๆ ก็เคยรอมาได้ตั้งนานเพราะคำสัญญาปากเปล่าของเด็กขี้ลืม รอต่อไปอีกสักหน่อย อย่างน้อยก็คงอีกไม่นานนัก ที่เนมจะเลือกเส้นทางให้ชัดเจนกว่านี้ ไม่ต้องเหนื่อยวิ่งไปวิ่งมาสับรางเหมือนรถไฟ หากครั้งนี้ที่ผมพยายามแล้ว พยายามมากกว่าแค่มองดูห่างๆ มากกว่าแค่ดูแล ถ้าหากมันยังไม่พอ....ก็คงไม่รั้งไว้อีก เพราะการรอใครนานๆ บางทีมันก็เหนื่อยเหมือนกัน........


โธ่!!!  พี่โก้ 
อ่าน ปย.ความคิดของพี่โก้ตรงนี้แล้วมันแปร๊บๆ หนักๆ หน่วงๆ ตื้อๆ ในอกจริงๆ ครับ

ขอบคุณคุณจีครับ
 

[Mrl●]

อูยยยยยยยยยยยยคีย์แรงมากกกกกกกก

[→Yakuza★]

คีย์วอนมาก เนมมันผูกพันกับแกแต่มันรักพี่โก้มากกว่านะ อย่ามายุ่งเซ่

[Supermimt]

ไอคีย์  เลว!

ตั้งแต่วันนั้นจนถึงตอนนี้

เนม ก็ยัง เป็นเด็กที่ไม่รู้อะไรเลย

อ่านแล้วบางทีก็หมั่นไส้เนมน่ะ เด็ก และ เด็ก จริงๆ

พี่โก้ ก็มีความคิดมุมมองแบบพี่โก้

แต่ถ้าเนมเป็นแบบนี้ คงจะใครก็ได้ ในเวลาที่เหงา

พูดแล้วขึ้นๆๆๆๆ  คีย์แมร่ง!

[Guill]

คีย์...หนูเป็นเคะเถอะลูก -_-
อย่าไปแย่งน้องเนมจากโก้เลยนะ

[rainning]

ทำไมคีย์ทำแบบนี้ 

ตบนายคีย์ 

สุดท้ายเชียร์พี่โก้ แอร๊ยยยยยย