“ปวดหัวมากเหรอ” ผมรีบมาถึงห้องทันก่อนที่มันจะหนีเข้าห้อง รีบวางของกองๆ ไว้บนโซฟา ก็รีบเดินตามแทรกตัวเข้าไปในห้องนอนมัน
“เออ มาก!!! มึงจะเข้ามาทำไม กูจะนอนแล้ว”
“ไปหาหมอไหม” ผมยกมือขึ้นอังๆ หน้าผากไอ้ฟี่ ไอ้นี่ทำหน้าเครียดขมวดคิ้วหนัก สงสัยจะแย่จริง
“ไม่ต้อง กูจะนอน” ไอ้นี่บทจะดื้อก็ดื้อ ดูมันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แสดงว่าปวดหัวมากจริงๆ แล้วจะปล่อยให้นอนทั้งที่ไม่สบายแบบนี้ได้ยังไง
“ถ้าไม่ไปก็ต้องกินยาก่อน จะเช็ดตัวหรืออาบน้ำ เช็ดตัวไหมเดี๋ยวกูเช็ดให้นะ มึงไปนอนรอไป เดี๋ยวกูออกไปหยิบยากับกะละมังก่อน”
“ฮึก…ฮือ…ฮืก” เฮ้ย อยู่ดีๆ ไอ้ห่าฟี่ก็เสือกร้องไห้โฮออกมา ผมเห็นมันพยายามเอามือปิดปากตัวเองไม่ให้สะอื้น แต่คนที่ร้องไห้โฮ ร้องไห้หนักๆ น่ะครับมันปิดปากยังไงก็มีเสียงเล็ดลอดออกมาอยู่ดี
“เฮ้ยฟี่ปวดหัวมากเลยเหรอ ไปหาหมอเถอะนะ กูไม่อยากเห็นมึงเป็นแบบนี้เลย กูใจไม่ดีนะฟี่ อย่าดื้อกับกูเลยนะ นะ” ผมรีบเดินพยุงไอ้ฟี่ให้นั่งลงบนที่นอน กอดมัน รั้งมันเข้าโอบไว้ในอ้อมกอด ลูบหัวมันเบาๆ มันร้องไห้สะอึกสะอื้นเหมือนเด็กเล็กๆ แล้วเอาแต่ส่ายหน้าอย่างเดียวเลย
“ฮึก ฮือออ ไม่ไป!!... ฮือ… มึง… ฮึก…มึง ฮือออ มาทำดีกับกูทำไม ฮึก ฮืออออ… มึงมาทำ ฮึก…มาทำให้กู…ฮืออ ควบคุมตัวเองไม่ได้…ฮืออออ กูพยายามแล้วแจ็ค…ฮึก ฮือออ กูพยายามแล้ว… ฮืออ… กูพยายามให้เราเป็นแค่เพื่อนกัน…ฮึก… แต่กูทำไม่ได้แจ็ค ฮือออ กูทำไม่ได้… มึงทำให้กู ‘รักมึง’ ฮือออ…กูรักมึงขึ้นทุกวัน ทุกวัน…ฮืออ กูพยายามปฏิเสธตัวเอง กูพยายามหลอกตัวเอง ฮือออ… หลอกว่ามึงเป็นแค่เพื่อน…ฮึกกก แต่กูไม่อยากเสียมึงไปแบบพาย ฮึกกก กูกลัว…แจ็ค ฮึก กูกลัวที่จะรักมึง ฮือออ”
ผมรู้ว่ามันไม่เหมาะนัก แต่ผมแม่งเสือกหุบยิ้มไม่ได้ ในใจเต้นรัว อยากจะกระโดดตะโกนร้องเย้ๆๆๆๆ ไปรอบห้องด้วยซ้ำ ไอ้ฟี่รักผม ได้ยินไม่ฮะ นอกจากเสียงสะอื้นอย่างบ้างคลั่งของมันแล้ว มันยังมีเสียงบอกรักผมด้วย…โอ๊ยยยยยยยยย กูดีใจโว้ยยยยยย
“กลัวทำไม? กลัวกูทิ้งเหรอ หรือว่ากลัวกูไม่รัก… สัญญาว่าจะไม่ทิ้ง และจะรักมึงคนเดียวเลยเอ้า…” จุ๊บ!!... ผมยิ้มกับท่าทางขี้แยของไอ้ฟี่ ผมบอกแล้วว่ามันติสต์ เก็บกักกดตัวเองไว้ตั้งนาน บทจะสารภาพก็ปล่อยโฮออกมาซะงั้น… แล้วผมจะมัวเล่นองค์ทำดาบอะไรล่ะฮะ ก็รักมันไปแล้วเหมือนกันนี่นา ไหนๆ มันก็บอกว่ารักผม ผมก็เลยบอกรักมันสักหน่อย แถมจุ๊บเบาๆ ที่หน้าผาก… โอ้โหหหหห โดมเรียกกูพี่ได้เลย ณ โมเม้นท์นี้ ไม่มีใครโรแมนติกเกินไอ้แจ็คอีกแล้วล่ะ
“หาาาาา… อะไรนะ มะ มึง… มึงพูดว่าอะไรนะ” อ้าวหยุดร้องไห้ซะงั้น บอกแล้วว่ามันติสต์เกินจะเข้าใจ แหม ไม่ต้องมาทำเบิกตา หน้าหล่อใส่กูก็ได้ กูรู้ว่ามึงหล่อกว่ากูสาดดดดดด แม่งมีเมียหล่อกว่าตัวเองเซ็งไหมล่ะ
“น้องแจ็ครักพี่ฟี่ม๊ากกกก มากกกก ไงฮะ พี่ฟี่ก็ ทำเป็นไม่ได้ยิน ให้น้องแจ็คพูดบ่อยๆ น้องแจ็คเขินนะ…อ๊ากกกกกกกก ไอ้สาดดดดดด ถีบทำไมครับเนี่ย มึงถีบซุปตาสุดหล่ออย่างกูทำม๊ายยยย” แม่งถึงว่าขายาวกว่าถีบซะเต็มเหยียดเลยนะมึง
“มึงแม่งก็เป็นแบบเนี้ย เรื่องไหนเล่น เรื่องไหนจริงบ้างกูจะเชื่อมึงได้สักเรื่องไหมเนี่ยแจ็ค”
“กูรักมึงนะ… อันนี้ไม่ได้อำ ไม่ได้หลอก ไม่ได้เล่นๆ ด้วย รักจริงๆ รักมานานแล้ว ที่กูไม่บอก ไม่พูด ไม่แสดงอาการ ไม่ใช่ว่ากูไม่รัก แต่เพราะมึงนั่นแหละ เสือกย้ำอยู่ได้ว่าให้เราเป็นเพื่อนกันๆ กูก็คิดว่ามึงไม่อยากเป็นอะไรกับกู คิดกับกูแค่เพื่อน กูก็เลยปล่อยเลยตามเลยตามใจมึงไปซะ… ถ้ากูไม่รักมึง กูจะชวนมาอยู่ด้วยกันทำไม คนอย่างกูถึงจะดูเพี้ยนๆ แต่ผู้ชายแมนๆ แบบที่เกิดมาเคยแต่เอาผู้หญิง จะมายอมโดนผู้ชายหล่อๆ อย่างมึงเอาทำไม แล้วกูจะยอมได้เมียเป็นผู้ชายแมนๆ แบบมึงทำไม… ถ้ากูไม่รักมึงน่ะหะ… จริงจังพอไหม”
พูดจบไอ้ฟี่แม่งกระโดดลงมากอดผมที่นั่งจุ้มปุ๊กอยู่กับพื้นตามแรงถีบของมันเมื่อกี๊อย่างเต็มแรง ผมยกมือกอดมันตอบ เราสองคนกอดกันโยกตัวไปมา โดยไม่มีใครพูดอะไรอีก…
ผมค่อยๆ ยกมือขึ้นลูบหลังมันเบาๆ ก่อนจะไล้มือไต่ต่ำลองไปสอดใต้เสื้อยืดตัวนิ่มของไอ้ฟี่ เสียงครางอืออาตอบรับผม แถมด้วยปากอุ่นๆ ที่ซุกไซร้อยู่ตรงซอกคอผม… ผมดึงตัวไอ้คนที่กำลังเลียซอกคอผมอย่างเมามันออกมาก่อนจะประกบสองมือเข้ากับสองแก้มของมัน และประกบปากตัวเองตามลงไปบนปากเนียตรงหน้าที่มีสีคล้ำนิดๆ เพราะเจ้าตัวสูบบุหรี่… กลิ่นมาโบโร่ แบล็ค เมนทอลคละคลุ้งผสมถ่ายเทมายังปากและลิ้นของผม กลิ่นที่คุ้นเคย ผสมกับกลิ่นตัวกรุ่นๆ ของมัน เล้าอารมณ์ผมตลอดเวลา…
“วันนี้กูเป็นผัวนะ” ขอกันง่ายๆ แบบนี้แหละ
“อือ… ก็ได้ ถือว่าวันนี้มึงพูดจาเป็นผู้เป็นคน เข้าหูกูที่สุด กูยอมมึงก็ได้” เสร็จกูล่ะ
“งั้น… เป็นเมียแจ็คต่อไปเรื่อยๆ ได้ไหมครับฟี่เมียรัก” อุก!!! โดนกระแทกศอกไปหนึ่งที (แรงๆ)
“ก็ถ้ารักกูคนเดียว ไม่ดื้อ ไม่เจ้าชู้ ไม่กวนตีนนัก… กูอาจจะยอมก็ได้” มันพูดไปก็หน้าแดงไป ฮ่าๆๆๆ หล่อเหี้ยๆ เมียกู
“เย้!!!!!!!!! ติดใจลีลาทีเด็ดของพี่แจ็คใช่ไหมล่าฮ่าๆๆๆ”
“กูว่ากูเปลี่ยนใจและไอ้สัด กูจับมึงกดแล้วกันวันนี้”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ไม่น้าาาาาา น้องแจ็คจะขัดขืน น้องแจ็คไม่ยอม…” ดีดดิ้นพอเป็นพิธี
หึหึ คุณคิดว่าใครจะได้กดใคร…
ผมบอกให้ก็ได้… ว่าผมได้เรียกมันเมียทั้งคืนนั่นแหละครับ อ่อ จริงๆ มีรอบนึงที่ผมต้องเรียกมันผัว T^T มันเสือกอาศัยช่วงชุลมุนที่ผมกำลังเคลิ้ม รุกรานผมซะงั้น แต่ย้ำว่าครั้งเดียวเองครับ ยอมๆ มันไปยังไงก็รักมันเข้าแล้วนี่… แต่ผมว่า รัศมีความเป็นเมียมันเจิดจรัสอยู่ในตัวไอ้ฟี่มากๆ หึหึ มันไม่รอดผมหรอกครับ แล้ววันหลังผมจะมาเล่าให้ฟังแล้วกันนะว่าเมียผม ทั้งหล่อและน่ารัก (และหึงโหด) ขนาดไหน
วันนี้ขอไปทำหน้าที่สามีที่ดีก่อนนะคร๊าบบบบ แล้วเจอกัน!!!
++++++++++++++++++++++++
+ ตอนนี้ มีทั้งหึง ทั้งงอน นะคะเนี่ย แต่สุดท้ายก็แฮปปี้ พี่ฟี่มันเรื่องเยอะเองค่ะ นู่นนี่นั่น สร้างข้อแม้ให้ตัวเองเยอะไป รักก็บอกว่ารัก ก็จบ อิแจ็คตอนนี้ดูดีขึ้นบ้างไหมคะ... มันน่ารักนะ แม้มันจะล้นๆ ไปบ้างก็เหอะ
+ ตอนหน้าไปต่อน้องรันค่ะ ถัดไปเป็นคิวสองคู่ผัวเหี้ยเมียแรดนะคะ
+ ใครคิดถึง ก็แวะเข้าไปที่เฟสได้ค่ะ คนที่เป็นเฟรนดในเฟสฯ จะรู้ว่าเมอร์ซี่จะอัพบทสนทนาสั่นๆ ชีวิตประจำวันของไอ้คู่ผัวเหี้ยเมียแรดเขาให้อ่านแก้คิดถึงกันค่ะ (แต่ไม่ได้อัพทุกวันเน้อ)
+ ครั้งหน้าคงช้ามากนะคะ ขออภัย Mercy อยากขอไปลุยเล่ม Valentine love ให้เป็นรูปเป็นร่างสักทีค่ะ ยังไงถ้าหายไปนานก็แวะๆ มาทวงถามกันได้นะคะ
+ เหมือนเดิมค่ะ ใครแอดเฟสฯ Mercy เข้าไป รบกวนมาทักทายกันบ้างเถอะค่ะ Mercy คุยกับทุกคนนะคะ มาทักเลยค่ะ
+ ขอบคุณเสมอมา จ๊วบบบบบบ!!!
หัวข้อ: เออ...ก็คนมันแรด VS. แต่ผมดันชอบ : ตอนพิเศษ Valentine : เมียหาย! 22/02/14 P.165 (อ่าน 1510585 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก