หัวข้อ: Stone rose's line:กุหลาบทรายใต้เงาหิน-จบ- UP>>แจ้งข่าวส่งหนังสือ+โด 28/2/55

[wikichan]

ยาวได้ใจมากกกกกกมายมหาศาล 55555
ตัวละครมีพัฒนาการดียังไงบอกไม่ถูก
แต่ว่านะ....มันสนุกมาก มันส์อ่ะ บอกได้เลยว่า อ่านไปลุ้นไป ตื่นเต้นดีนะฮะ
ชอบ อยากให้หวานแหววกันหนัก ๆอ่ะ รัก ๆ กันซะที 5555 โลภ

รอตอนต่อไปนะคัฟฟฟ

[☥ŹeMî☠kändä☥]

ตอนนี้ยาวมากกกกกกกกขอรับ

แหมๆ วี่จังก็เคลิ้มไปกับอัชจังเสียแล้ว

ยังไงก็รอตอนต่อไปเสมอนะขอรับ เป็นกำลังใจให้เสมอ 

[nutgen]

มา + ให้แต่เช้าอัพไวไวนะคะ หนุ่มหัวเงินสู้ๆ \(^.^)/

---------------------------------

เดี๋ยวนี้พอเห็นหนุ่มหัวเงินทีไรนึกถึงคนโพสทุกที ว่าแต่คนโพสกับคนเขียนคนเดียวกันรึเปล่าคะ

[Noi]

เข้ามารอหลายวันแล้วค่ะ 

[Serin]

Line 13

       ภายในห้องผู้ป่วยฉุกเฉิน ร่างของมารดายังนั่งซึมนิ่งอยู่ข้างกายเช่นเมื่อวาน และบิดาที่เพิ่งมาถึงก็ต้องออกไปจัดการธุระนอกห้อง อเล็กซิสผละจากการพูดคุยอย่างเคร่งเครียดด้านนอกเข้ามานั่งข้างผุ้เป็นแม่ที่ยั่งมีท่าทีซึมเหม่อ หลังจากเมื่อวานเย็นได้ทราบถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับลูกชายคนเล้กของบ้าน และ..วันนี้ ซึ่งผลการตรวจสอบเเบื้องต้นออกมา อย่างที่ควรจะเป็น นั่นคือเลือด เกล็ดเลือดที่ติดอยู่กับศพที่ถุกค้นพบนั้น..มีผลตรงกับของ คาวัลโล วาลกัส น้องชายที่หายสาบสูญไป..

     เอเลียชา วาลกัส  ทราบข่าวตั้งแต่เย็นวานและรับปากจะพยายามทำใจเรื่องนี้แล้ว แต่เมื่อทราบผลเข้า ผู้เป็นมารดาก็ถึงกับเป็นลมล้มพับไปด้วยความเสียใจ เรื่องวุ่นวายเริ่มก่อตัวขึ้นทันทีที่มันบานปลายและอาจจะกลายเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงต่างๆ

    อเล็กซิส เอื้อมมือไปโอบไหล่ผู้เป็นแม่ไว้ขณะที่สายตาก็จับจ้องไปยังร่างของแฝดคนน้องที่ยังไม่ฟื้นจากการผ่าตัด แม้จะล่วงเข้าวันที่สองแล้วก็ตาม..คิ้วสีเข้มขมวดเข้าหากันช้าๆทบทวนประเด็นการสนทนาเรื่องราวของแกงค์ข้างนอก..ที่ตอนนี้ผู้เป็นลุงและบิดาของเขากำลังโกรธจัดและเร่งสืบสวนหาตัวการเรื่องนี้ให้ได้ การเสียคาวัลโลไปไม่ได้เป็นแค่การเสียสมาชิกในครอบครัว แต่นั้นหมายถึงตำแหน่งบอสที่เจ้าตัวจะรับช่วงต่อในไม่กี่เดือนก็ว่างเปล่า ต้องหาคนใหม่ที่เหมาะสมมาดำรงตำแหน่งแทน และเมื่อข่าวนี้รั่วไปถึงพวกตระกูลอื่น ก็อาจจะมีมือดีชิงลงมือสังหารเหล่าทายาทที่เหลืออยู่ เพื่อจะเป็นการตัดกำลังของแกงค์วาลกัส และลุกลามไปกระทั่งอาจจะเกิดสงครามมาเฟียขึ้นอีกครั้ง..

   แค่เรื่องเดียวก็ชวนปวดหัวมากพอแล้ว แต่นอกจะจากต้องมารับศึกหนักด้านนอกที่มีแววว่าจะเกิดแล้ว ยังต้องรับกับศึกภายใน สืบหาและติดตามตัวคนทรยศที่ตนเองรับปากเจ้า"น้องที่ตายแล้ว"ไว้เป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะทำเองอีกต่างหาก..

พี่ใหญ่ของตระกูลถอนหายใจเฮือก เมื่อบรรยากาศที่เขาไม่อยากเจอกลับมาอีกครั้ง "สงครามมาเฟีย"ครั้งที่แล้ว คาวัลโลมันยังไม่ได้ตกลงใจจะเป็นบอสเลย ท่านลุงก็แค่สอนเจ้าตัวเพราะมันขอเท่านั้น คนที่ลุงของเขาหมายมั่นปั้นมืออยากให้เป็นบอสมาเฟียนักหนาก็คือตัวเขา...อเล็กซิส วาลกัส คนนี้ แต่ที่เขาไม่ตกลงใจ ไม่ยอมรับก็เพราะ"กฏ" หนึ่งของมาเฟีย ที่เขายอมรับไม่ได้...กฏ..ที่จะทำให้เขากับอเล็กเซย์ไม่มีวันได้อยู่ร่วมกัน...

...นั่นคือกฏเกณฑ์ที่ว่า..มาเฟียห้ามมีความสัมพันธ์แบบรักร่วมเพศ...และยังต้องมีภรรยา...รักภรรยาของตนเพียงคนเดียว กฏแบบนั้น..เขาไม่อาจจะทำได้จริงๆ..

 ครั้งนั้นแม้เจ็บหนักและเกิดเรื่องราวขึ้นมากมาย ทว่าทุกอย่างก็คลี้คลายเมื่อน้องชายของเขา คาวัลโล วาลกัส ตัดสินใจรับช่วงตำแหน่งบอส และได้แสดงฝีมือให้เป็นที่ประจักษ์ว่าเจ้าตัวก้เก่งกาจและยัง"เหี้ยมลึก" อย่างหาได้ยาก

 แต่คราวนี้...มันต่างกันตรงที่ไม่มีคาวัลโลอยู่...ทำให้"เป้าหมาย"ต่างๆพุ่งมาหาตนอีกครั้ง

 ทั้งเป็นเป้าหมายของการเป็นบอสคนใหม่แทนที่น้องชายที่ทุกคนคิดว่ามันตายไปแล้ว

..และเป้าหมายของการ"ลอบสังหาร"ทั้งจากคนในและนอกแกงค์..

  อีกทั้งตอนนี้...ก็ยังมีอเล็กเซย์ที่บาดเจ็บหนัก...ยังไม่ฟื้นคืนสติ ให้เขาต้องกางปีกปกป้องอย่างสุดกำลังอีกคน..

   " อเล็กซิส... "น้ำเสียงสั่นๆของมารดา ทำให้ชายหนุ่มชะงัก หัวคิ้วที่ขมวดเข้าหากันแน่นคลายออกช้าๆ และหันไปสบมองนัยน์ตาสีเดียวกันของมารดา..เขามองเห็นแววตาอิดโรยและอ่อนล้า ใต้ตาแดงก่ำจากการร้องไห้ เส้นผมสีทองสว่างไสวนั้นดูยุ่งเหยิงแปลกตาใบหน้าที่ยังคงความงดงามอ่อนวัยนั้นดูอ่อนล้า จนดูราวกับแก่ลงไปอีกสิบปี ฝ่ามือสั่นเทาของผู้เป็นแม่เอื้อมมาบีบมือของเขาไว้ช้าๆ อเล็กซิสสังเกตว่าอุณหภูมิของฝ่ามือตนและมารดานั้นต่างกัน ทว่าเขาก็ไม่แน่ใจว่ามือของตนหรือผู้เป็นแม่กันแน่ที่เย็นชืดและสั่นไหว..

   " ครับ.....แม่.... "

   " ได้คุยกับน้องบ้างรึเปล่า? " คำถามนั้นทำให้เขาขมวดคิ้วน้อยๆ...มองสีหน้าของผู้เป็นแม่ราวกับจะถามว่าเอ่ยถึง"น้อง"คนไหน แต่เมื่อพบว่าสายตาของมารดามองตรงไปยังร่างที่นอนอยู่บนเตียง เขาก็พยักหน้ารับช้าๆ..

  " ผมกลับมาหาอเล็กเซย์ได้สามสี่วันแล้วครับ..." ออกปากบอกพลางบีบฝ่ามือขาวที่สั่นเทาเบาๆ  " ..ผมก็ไม่ได้ทำตามที่พ่อสั่งไปซะทุกอย่างหรอก " เอ่ยพลางยกยิ้มมุมปากบางๆ

   " ...นั่นสินะ " อเลียชา หรือ อลิส ยิ้มรับน้อยๆ ก่อนจะค่อยก้มหน้าลงช้าๆ " แม่หมายถึงเรื่องที่ไปกินข้าวกับเลทิเซีย..ตามที่พอบอกน่ะ "

   " อ้อ " อเล็กซิสครางรับเบาๆ มองมารดาที่ก้มหน้าต่ำก่อนจะถอนหายใจเบาๆ  " ก็...ว่าไงล่ะครับ พวกผมก็ต้องทำตามที่บอกไว้นี่..จะว่าไปรอบนี้ก็ถือเป็นความโชคดีของผมนะ ที่ออกไป ...ยังกับพ่อรู้ ว่าจะมีคนส่งระเบิดมาให้อย่างนั้นล่ะ "

    " โอ...ไม่ใช่นะ อเล็กซิส...พ่อกับแม่ไม่มีใครรู้เรื่องนะ "เอเลียชาเบิกตากว้าง มองหน้าลูกชายอย่างตกตะลึง " ... พ่อกับแม่เสียใจเรื่องนี้นะเอล็กซิส..เราทั้งคู่ไม่ได้ต้องการให้ลูกต้องมีอันตราย..ไม่มีใครคิดแบบนั้น.."

    " ขอโทษครับ.." อเล็ซิสถอนหายใจเฮือก "ผมขอโทษ...ผมแค่เครียดครับแม่...เพราะผมไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นอีก.."

    "........"

   " เรื่องไปเดท ...อเล็กเซย์ก็ไม่พูดอะไรหรอก..เราเข้าใจดี ถึงเจตนาดีของพ่อและแม่..แต่ผมก็อยากให้เข้าใจ อย่างที่เราสองคนพยายามมาตลอด ว่ายังไงก็เป็นไปไม่ได้ "อเล็กซิสขยับยิ้มพลางทอดสายตาไปมองคนที่นอนบนเตียงอย่างอาดูร " ถึงมันจะผิด ถึงมันจะเป็นบาป ผมก็ไม่สนใจหรอกครับ..เพราะตั้งแต่เกิดมา อเล็กเซย์ก็เป็นของผม เหมือนกับที่ผมเป็นของอเล็กเซย์..ไม่มีใครจะมาแทรกกลางได้หรอก.."

   " เมื่อคราวที่แล้ว "เอเลียชาถอนหายใจ พลางหลับตาลงช้าๆ " ทั้งแม่และพ่อ รวมถึงพวกเราทุกคน ได้รับบทเรียน ว่าสิ่งใดที่เกิด ก็ต้องปล่อยให้มันเป็นไป จะยื้อหรือฝืนเอาไว้ก็รังแต่จะไร้ประโยชน์ และทำให้สิ่งนั้นแห่งเหี่ยว ไร้วิญญาณ และอาจจะแตกสลายไปทั้งอย่างนั้น..ทว่า...เราก็ยังไม่อาจจะวางใจ ไม่อาจจะปล่อยให้ทุกอย่างเป็นอย่างที่ลูกทั้งสองปราถนา จึงยังขอขีดเส้น พยามยามหาโอกาสจะเปลี่ยนแปลง"ตัวตน"ของลูกอยู่..."

   " แต่ครั้งนี้...ไม่รู้สินะ...แม่ก็แก่แล้ว อาจจะควรวางใจ วางมือลงและเลิกยุ่งกับเรื่องของบรรดาลูกๆเสียที แม่และพ่อไม่อยากเห็นลูกชายตัวเองต้องมานอนเจ็บอยู่ในโรงพยาบาลอีกแล้ว..การต้องพบเจอเรื่องแบบนี้หลายครั้งเข้า มันทรมารใจจนเกินจะทน"

  " ถ้าเป็นแบบนั้นจริง....ผมก็ดีใจ " อเล็กซิสยิ้มน้อยๆให้ผู้เป็นแม่ "ดีเสียอีก ลูกชายแต่งงานแล้วก็แยกครอบครัวไปอยู่กับภรรยา แต่ผมกับอเล็กเซย์ยังไงก็อยู่กับแม่ Realy ?.."

  " หึ..พอชี้ทางให้ละยิ้มร่าเชียว " คนฟังหัวเราะรับทอดมองบุตรชายด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน " แต่ยังไงก็ต้องพยายามนะ พยายามให้เห็นด้วยล่ะ "

  แอ๊ด.....

  ประตูห้องเปิดออกอีกครั้งพร้อมกับร่างของบิดาเดินเข้ามาด้วยสรหน้าเคร่งขรึม อเล็กซิสมองดูผู้เป็นพ่อที่หันไปจ้องบุตรชายคนรองของตนที่ยังนอนนิ่งอยู่บนเตียง ไหล่หนาสะท้านน้อยๆยามสูดหายใจลึก มือหนาแตะลงบนเส้นผมสีทองบนขมับพลางไล้มันเบาๆ ด้วยปลายนิ้วที่สั่นไหว..
   " ..หลับนานเกินไปแล้วรึเปล่า? " น้ำเสียงนุ่มลึกเปรยขึ้นมาช้าๆ เหมือนจะคุยกับเจ้าตัวที่ยังไม่ยอมตื่นขึ้นมาเสียที

   "นั่นสินะครับ...ขี้เซาซะจริง " อเล็กซิสยกรอยยิ้มมุมปาก จ้องมองร่างของฝาแฝดที่ยังคงหลับตานอนนิ่งบนเตียง..

   " รู้ว่าฉันจะมาหาล่ะมั้ง ถึงได้หลับทุกที  เจ้าคนนี้มันชอบหลบหน้า พอพ่อออกไปแล้วเดี๋ยวคงลุกมาหัวเราะคิกคักกับพี่ชายสองคน..จริงรึเปล่า อเล็กซิส ? " นัยน์ตาสีน้ำทะเลหันมาสบมอง ทำให้คนฟังยกยิ้มรับ

   " ก็หวังแบบนั้นอยู่ " อเล็กซิสยักไหล่ นัยน์ตาที่ทอดมองร่างของคนที่นอนอยู่ยังฉายแววอาทรยิ่งนัก " หมอบอกว่ายาสลบหมดฤทธิ์.....ไปนานพอสมควรแล้ว "

    " งั้นรึ...อาการเป็นยังไง? " คาเฟรโร่ วาลกัส ก้มลงแตะริมฝีปากลงบนหน้าผากลูกชายคนรองเบาๆ ก่อนจะผละออกมานั่งลงข้างกายภรรยาของตน

     "...ขาหักสองข้าง..แขนเดาะ...ไหล่หลุด..." อเล็กซิสบอกออกไปช้าๆนัยน์ตาหรุบต่ำ " ส่วนตา...หมอบอกว่าอาจจะมีสะเก็ดระเบิดเข้าไป รอฟื้นถึงจะได้ดูอาการ "

    "อา....." ผู้เป็นพ่อฟังแล้วถอนหายใจเฮือกนัยน์ตาหรุบลงต่ำ ขณะที่มารดาหลับตาลงอย่างปวดร้าว "..หนัก...พอสมควรนี่ "

    " ถือว่าดีแล้วละครับ...ถ้าอเล็กเซย์รู้ตัวช้ากว่านี้..อาจจะต้องเสียเขาไปแล้วก็ได้...."

    "...อืม " ทำได้เพียงรับคำในลำคอขณะที่ผู้เป็นแม่สะอื้นออกมาเบาๆ และเริ่มจะร้องไห้ออกมาอีกครั้ง ด้วยความสะเทือนใจเพราะการรู้ข่าวว่าลุกชายคนหนึ่งบาดเจ็บสาหัสและอีกคนเสียชีวิตแล้วนั้น มันช่างหนักหนาเกินกว่าที่จิตใจคนเป็นแม่จะรับไหว..

     "...บอกข่าวนี้ให้อเล็กซานดร้า กับคาร์เนโร่ รู้รึยัง ? " ออกปากถามถึงอีกสองคนที่เจ้าตัวอาจจะไม่ทราบเรื่อง

    " บอกแล้วครับ ซานดร้าติดถ่ายละคร บอกว่าจะมาเยี่ยมอีกสองวัน ส่วนคาร์โล พรุ่งนี้ก็คงถึง " อเล็กซิสตอบ " ความจริงผมว่าไม่น่าจะมาก็ได้..ถ้าอเล็กเซย์ฟื้น ย้ายไปที่โรงพยาบาลในเครือเราที่อิตาลีเลยดีกว่า ที่นี่นักข่าวจุ้นจ้านน่ารำคาญ เป็นเป้าให้พวกฉวยโอกาสมาโจมตีอีก "

    " ช่วยไม่ได้ เจ้าตัวจะมาเองนี่ บอกไปก็ฟังซะที่ไหน...แล้วบอกไปทั้งหมดเลยรึ หรือว่า ..." นัยน์ตาคนเป็นพ่อหรี่ลงเล็กน้อย มีสีหน้าเครียดขึ้น

    " บอกแค่เรื่องอเล็กเซย์ครับ ก็คงเห็นข่าวด้วยแหละ ส่วน.....อีกเรื่อง...ผมคิดว่าพูดกันเองน่าจะดีกว่า "

   "อืม.."

   "...แล้ว.....พวกนั้นเอา..คาวัลโลไปไว้ที่ไหน.." ใบหน้าที่ขมวดคิ้วแน่นราวกับมีบางอย่างทำให้เจ็บปวดของบิดาทำให้อเล็กซิสปวดใจไม่น้อย เขาอาจจะดูเป็นคนที่คุมสติได้ดีที่สุด ดูเหมือนจะเสียใจน้อยที่สุด..แต่ทว่า เขาก็ปวดหัวมากที่สุดเช่นกัน เพราะความจริงคืออะไรก็รู้อยู่แก่ใจ แต่การรู้แล้วออกปากบอกใครไม่ได้ และต้องมามองเห็นบิดามารดาเศร้าสร้อยเช่นนี้ก็ทำให้เจ็บปวดแล้วรู้สึกผิดไม่น้อย..ถ้าเป็นไปได้เขาก็ไม่ยากจะโกหกใคร...แต่...ก็ต้องทำเพื่อชีวิตของคนที่เขารักทุกๆคน..

    " อยู่ที่ Lab ..ของคลีนิคพวกเราที่นี่ครับ...พ่อจะไปดูเหรอ? "

    " อืม...."คาเฟรโร่รับคำเบาๆ ขณะที่ลูบเส้นผมสีทองสลวยของภรรยาช้าๆ ปลอบให้ร่างที่สั่นไหวด้วยอาการสะอื้นทุเลาอาการลง เอเลียชา วาลกัส ดูจะอ่อนไหวกับชื่อ เรื่องราวที่เอ่ยถึง หรือแม้แต่การพาดพิงอะไรก็ตามถึงเรื่องของลูกชายคนเล็ก น้ำตาหยดเล็กๆมักจะรินไหลอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อได้ยินเรื่องราวเหล่านี้..นั่นทำให้สองพ่อลูกดูจะลำบากใจที่สุดดังนั้นคาเฟรโร่จึงดึงแขนลูกชายออกไปคุยธุระข้างนอกอีกครั้ง..

    ทั้งที่อยากอยู่ต่ออีกนิด แต่ก็ไม่อยากจะคุยเรื่องราวน่าเศร้าให้สะเทือนใจผู้เป็นแม่ อเล็กซิสจึงเดินออกมาตามที่ถูกเรียก จากหางตามองเห็นผู้เป็นแม่ลุกขึ้นไปกอดร่างของแฝดผู้น้องของเขาแน่น พลางร้องไห้ออกมาเบาๆ ภาพนั้นทำให้อเล็กซิสรู้สึกหนาววูบในหัวใจ  ถ้าอเล็กเซย์ยังนอนอยู่แบบนี้ต่อไป คนที่จะทำเช่นเดียวกับมารดาตอนนี้ ก็อาจจะเป็นตัวเขาเอง..

     " มีอะไรอีก..พี่.." เสียงของบิดาที่ดังขึ้นเบาๆทำให้อเล็กซิสชะงัก เขาหันมามองตาเฟรเดริโก้ วาลกัส ผุ้เป็นลุงที่ตอนนี้กุมอำนาจแกงค์มาเฟียไว้ในมือ เขาเป็นชายร่างสูง ใบหน้าคงเค้าความหล่อเหลาไว้มากเส้นผมสีน้ำตาลเข้มถูกหวีเก็บเป็นทรงอย่างดี เจ้าตัวอยู่ในชุดสูทกึ่งทางการสีเทา มีท่าทีฉุนเฉียวปนเครียดขึ้ง..

    "..คาเฟรโร่ " เฟเดริโก้เดินเข้ามากอดน้องชาย ก่อนจะหันไปหาหลานชายคนโต " จิโอวานนี่ "

    " เรียกอเล็กซิสเถอะครับ " อเล็กซิสเอ่ยทักผุ้เป็นลุงที่มักเรียกชื่อกลางซึ่งเป็นภาษาอิตาเลียนมากกว่าชื่อต้นของเขา " มาถึงเมื่อไหร่หรือครับ พักผ่อนรึยัง? "

    " ถึงเมื่อกี้ ฉันรีบมา อยากมาเยี่ยมหลานชายก่อนจะออกไปทำธุระน่ะ " เฟรเดริโก้เอ่ยสั้นๆ ยังคงมีท่าทีหงุดฟงิดแม้จะเริ่มสงบสติอารมณ์ได้แล้ว

    "  ....ยังไม่ฟื้นครับ แม่เฝ้าอยู่ข้างใน " อเล็กซิสตอบเบาๆ

   " งั้นรึ..." เฟรเดริโก้พยักหน้ารับก่อนจะเอื้อมมือตบไหล่น้องชายแรงๆ สีหน้าเคร่ง " คาเฟรโร่..ฉันเสียใจ..."

   "........." คาเฟรโร่ วาลกัสยืนนิ่ง ไม่ได้เดินเข้าไปในอ้อนแขนของผุ้เป็นพี่ที่อ้าออกเพื่อแสดงความเสียใจและปลอบใจ..สีหน้าของผู้นำตระกูลบัดนี้เรียบเฉย ทว่าแฝงความไม่พอใจเอาไว้อย่างเงียบงัน..

   "....ฉันเสียใจ ... "อเล็กซิสหลับตาลงช้าๆเมื่อผุ้เป็นลุงหันมามองหน้า ไม่อาจะปฏิเสธได้ว่า "งานและแกงค์"ของลุง เป็นส่วนสำคัญที่ทำให้เกิดเรื่องราวนี้ขึ้น พ่อของเขานั้นรับช่วงทำธุรกิจต่อจากบรรพบุรุษรุ่นก่อน ขณะที่ผู้เป็นลุงก็รับช่วงดูแลแกงค์มาเฟีย ตามหลักแล้ว แม้พวกเขาจะเป็นครอบครัวเดียวกัน เป็นญาติสนิทกัน ทว่า ครอบครัวของพ่อ ที่บริหารงานด้านธุรกิจจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวอะไรมากกับเร ื่องของแกงค์ แม้จะได้ช่วยอำนวยความสะดวกให้กับธุรกิจของตระกูล ทว่า...คนของทั้งสองครอบครัวก็ถูกแบ่งไปชัดเจน ครอบครัวของบิดาที่ทำธุรกิจจะไม่ยุ่งกับงานของผุ้เป็นลุง แม้จะอาศัยเกื้อกูลกันบ้าง แต่จะไม่เข้าไปเกี่ยวข้องเต็มตัวโดยเด็ดขาด

     แต่ทว่าเมื่อลุงของเขามีภรรยา แต่ไม่อาจมีลูกได้  เจ้าตัวจึงออกปากของลูกชายของพ่อไปเป็นบอส...ชักนำคนของตระกูลที่จับงานธุรกิจ ไไเกี่ยวข้องกับมาเฟีย ไปคลุกคลีกับแกงค์...และ..ตอนนี้ งานนั้นมันทำให้พ่อแม่ของเขาเสียลูกชายไปหนึ่งคน และ อีกคนกำลังบาดเจ็บสาหัส..จากการก้าวเข้ามาพัวพันกับมาเฟีย จากการตกเป็นเป้าหมาย เพียงเพราะว่า"เป็นทายาท"

   ...นั่นทำให้เสี้ยวหนึ่งในจิตใจ มันก็อดจะกล่าวโทษไม่ได้...ว่าส่วนหนึ่งที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ เพราะใครกัน..

    "คาเฟร...."

   " เมียฉันร้องไห้อยู่ข้างใน.."คาเฟรโร่ วาลกัสเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเรียบสนิท " เพราะลูกชายฉันตาย..."

ฝ่ามือกำแน่นจนเส้นเลือดผุดขึ้นมาชัดเจนทุบลงไปบนแผ่นอกหนาแรงๆ ใบหน้าฉายแววปวดร้าวและเม้มปากแน่น..

   " ฉัน..."

   " อีกคนบาดเจ็บสาหัส...ขาหัก...พันแผลไปทั้งตัว หน้าตาแทบมองไม่เห็นเพราะเครื่องช่วยหายใจมันบังไปหมด !! "น้ำเสียงทุ่มกังวานนั้นดังก้องสะท้อนไปบนทางเดินที่ไร้ผู้คน "..เพราะคืนนั้นมีใครสักคนเอาระเบิดไปให้มัน...ที่ฉันเคยทำร้าย เคยลงโทษ..เคย..ไล่มันไปไกลๆ ฉันยังไม่เคยทำให้มันต้องมานอนในโรงพยาบาลด้วยสภาพอย่างนี้...แต่ตอนนี้...มันมีสภาพแบบนี้แค่เพราะ...เพราะ..พี่..."

   " ฉันไม่อยากจะรู้ข่าวว่าลูกชายตัวเอง...ต้องมาเจ็บ มาตาย เพียงเพราะเรื่องแกงค์มาเฟียอีกต่อไปแล้ว.. ต่อไปนี้ !.... ถ้าลูกชายฉันเกิดอุบัติเหตุ ฉันจะคิดว่ามันเป็นเพราะพี่... ถ้าฟ้าผ่าลูกชายฉันตาย ฉันก็จะคิดว่ามันเป็นเพราะพี่  ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับลูกๆของฉันอีกทุกอย่างมันจะเป็นเพราะพี่ !! สาบานมาซะ...ปฏิญาณว่าจะปกป้องลูกๆของฉัน...เมื่อพี่ลากพวกเขาเข้าสู่สมรภูมิ ก็จงสาบานออกมา !! "

        อเล็กซิสนิ่งเงียบขณะที่สายตาจ้องมองภาพลุงผู้องอาจของตนซบหน้าลงกับฝ่ามือด้วยดวงตาที่แดงก่ำ บิดาของเขากำลังมีใบหน้าเครียดเขม็งเส้นเลือดบนขมับเต้นตุบๆ ระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมาอย่างที่ไม่เคยพบมาก่อน ก่อนที่ผู้เป็นลุงของเขาจะเอื้อมมือออกมาจับฝ่ามือของผู้เป็นพ่อของเขาไว้ มือที่สั่นเทานั้นบีบมือพ่อแน่น ก่อนเจ้าตัวจะยกฝ่ามือนั้นขึ้นเสมอดวงตาที่จ้องมองกันอยู่ และเป็นฝ่ายกดริมฝีปากลงไปในที่สุด..

   " ฉันสาบาน..คาเฟรโร่ ฉันจะปกป้องคุ้มครองชีวิตลูกๆของแกทุกคน..จะไม่ยอมให้แกเสียใครไปอีกแล้ว.."

       แขนของพ่อโอบรอบร่างของผู้เป็นลุงที่อ้าแขนออก บุรุษผู้นำครอบครัวทั้งสองยืนกอดกันแน่นซบใบหน้าลงบนบ่าของกันและกัน ฝ่ามือของผู้เป็นลุงตบบ่าหนาเบาๆเพื่อส่งผ่านความเสียใจออกมาอย่างเงียบงัน

...

[Serin]

...

     การที่เคยพูดไว้ว่าจะไม่ต้องการเข้ามาปลุกเป็นครั้งที่สอง มันคือ ความต้องการแท้จริงที่แสดงออกไปอย่างจริงใจที่สุดแล้วว่าไม่อยากจะทำ.. แต่การต้องมายืนมองคนที่ทำให้เขาต้องพูดคำๆนั้น  และเจ้าตัวก็จัดการให้เขาต้องมาปลุกเองไม่ต่ำกว่าห้าครั้งแล้ว มันช่างเป็ยนการทำลายความตั้งใจและความอดทนในแต่ละวันอย่างใหญ่หลวง

   อัลชาอ์ไม่รู้ว่าชาวอิตาเลียนมีภูมิคุ้มกันความร้อนความเย็นต่ำแค่ไหน เพราะทุกครั้งที่เจ้าตัวบ่นว่าร้อนไปหรือแอร์เย็นเกิน มักจะลงเอยด้วยการมานอนหลับไปเสียทุกที่ แต่ที่น่ารำคาญยิ่งกว่าคือเมื่อต้องไปปลุก พอหลอกล่อให้อารมณ์ขุ่นเสียหน่อยรายนั้นก็ลืมตาตื่นมาเยาะเย้ยเสียอย่างนั้น.

   มันน่า.....นัก...

       อัลชาอ์ยืนมองคาวัลโลที่ตอนนี้ก็นอนหลับอยู่บนเก้าอี้ในห้องทำงานของเขา หลังจากบอกให้รอ..แค่ครึ่งชั่วโมง  อาการที่ว่างเป็นหลับ ขยับเป็นกวนประสาทแบบนี้ มันชวนให้สงสัยจริงๆว่าเจ้าตัวจะมีความตั้งใจในการช่วยสืบหคนทรยศคนนั้นมากแค่ไหน..

   จะว่าไปแล้ว เรื่องคนทรยศเป็นใคร เขาก็รู้ดี..

เพียงแต่อยากได้หลักฐาน อยากรู้ให้แน่ชัด ไม่ใช่เพราะจะนำมาจับกุมหรือทำร้ายเจ้าตัว แต่ทว่า เพียงเพื่อย้ำกับตัวเองให้รู้..ว่าคนที่ทำคือคนๆนั้นจริงๆ.. จะได้ไม่ใจอ่อนกับคนเหล่านั้นอีก

     ฝ่ามือหนาฟาดลงกับแก้มขาวเบาๆแทนการปลุกด้วยวาจา ทำให้คนนอนหลับสะดุ้งนิดๆ แต่เจ้าตัวก็ครางฮือ และหลับตานิ่งต่อไป..
อัลชาอ์ถอนหายใจเฮือก พร้อมกับเอื้อมมือข้างนั้นบีบจมูกเจ้าตัวไว้ทันที..

  พรวด !!

    จากที่นอนนิ่งได้แค่ไม่ถึงครึ่งนาที คาวัลโลก็ลุกพรวด นัยน์ตาสีน้ำทะเลกราดมองตาขวางไปยังเจ้าของมือที่บีบจมูกตัดอากาศหายใจเขาหน้าตาเฉยด้วยแววตาขวางๆ

   " นี่.."

   " ใครบอกให้ไม่ยอมตื่น " อัลชาอ์สวนกลับเรียบๆ พลางหรี่ตาลงช้าๆ " สามสี่วันมาแล้ว เอาแต่นอน ไหนว่าจะรีบทำงาน ? "

   " ผมทำอยู่ " คาวัลโลใช้มือลูบจมูกของตัวเองเบาๆ พลางตอบออกมา

   " ตอนไหน? "

   " ตอนไหนก็ช่างน่า รวบรวมข้อมูล โอเค๊ ..อย่าถามมากรับรองว่าหางพวกนั้นโผล่เมื่อไหร่เดี๋ยวก็รู้กัน " คาวัลโลบ่นงึมพร้อมกับลุกขึ้นจากเก้าอี้ เขามองนาฬิกาแล้วทำหน้ามุ่ย "หิวแล้ว"

   " เ อาแต่กิน " อัลชาอ์บ่นออกมาพลางเดินนำออกมานอกห้อง คาวัลโลเดินตามมาพลางกวาดตามองชีคหนุ่มที่วันนี้อยู่ในชุดรัดกุมแปลกๆ
    " วันนี้คุณจะไปไหน? " เขาออกปากถาม

    " ผมจะไปตรวจพื้นที่แถบชายแดน" อัลชาอ์บอกสั้นๆ แต่คนฟังนัยน์ตาวาววับทันควัน

    " ไปด้วยนะ "

    "ไม่ "

     " อะไรกันเล่า " คาวัลโลหน้ามุ่ย มือคว้าแขนหนาของคนข้างกายหมับ " ผมขอไปด้วย นะ.. อยู่ที่นี่นานไปมันน่าเบื่อ ยิ่งไม่มีคุณอยู่ด้วยอีก แถวนี้ใครคุยกับผมรู้เรื่องที่ไหน นะ ขอไปด้วย ผมอยากไปกับคุณ "

    ".........." ไม่รู้ว่าประสาทหูผิดพลาดรึภาษาอังกฤษได้ฟังมาเจ้าตัวสื่อสารผิด อัลชาอ์ถึงได้ยินประโยคทำนอง" อยากอยู่กับคุณ " รึอะไรประมาณนั้น

    " นะ...เผื่อมีอะไรจะได้..."

    " ผมจะไปที่ จารเซ " อัลชาอ์ตอบ ทำให้คิ้วของคนฟังขมวดเข้าหากันช้าๆ " ที่นั่นเป็นเมืองที่ท่านลุงอาเหม็ดช่วยดูแลอยู่..ฟาติมะห์อยู่ที่นั่น คิดว่าผมควรพาคุณไปด้วยรึไง?"

    " อ้อ... " คาวัลโลร้องรับ ริมฝีปากเม้มเข้าหากันน้อยๆและละมือจากแขนหนาทันที " จะนอกใจผมงั้นสิ "

     "............" คราวนี้อัลชาอ์ถึงแก่เงียบกริบอีกรอบ ชีคหนุ่มจ้องหน้าหนุ่มชาวอิตาเลียนที่จ้องหน้าตนเขม็งพร้อมกับกอดอกท่าทีเอาเรื่อง พยายามค้นหาแววตาล้อเลียนหรือปนหัวเราะที่ซ้อนอยู่ภายในให้เจอ..ทว่า ที่พบกลับมีแค่ความหงุดหงิดที่แฝงอยู่เท่านั้น

     " นั่นสินะ " คาวัลโลแสยะยิ้ม ยกมือจิ้มแผ่นอกหนาแรงๆทีหนึ่ง " คุณมันก็คนแบบนี้อยุ่แล้วนี่...จะทิ้งผมไปไหนหรือทำอะไรก็ไม่บอกหรอก ถ้ายังจะไปหาเขาอยู่ แล้วจะพาผมมาที่นี่ทำไม..ให้เขารู้ทำไมว่าอะไรเกิดขึ้น ทำลืมว่าผมมีชีวิตอยู่เสียสิ มันง่ายกว่าไม่ใช่รึไง แทนที่จะพาผมมาให้คนเขานินทา ทำให้เสื่อมเสีย "

     ".........." ฟังคำบริภาษนั้นแล้วอัลชาอ์ทำได้แค่ยืนเงียบ พยายามคิดว่ามีใครอยู่ตรงนี้หรือไม่? หรือเจ้าตัวพยายามเล่นเกมส์แบบไหน แต่คิดหาช่องโหว่จากคำพุดพวกนั้นเพียงใด ก็ยังไม่พบอะไรเช่นเดิม..

     "...งั้นจะไปไหนก็ไปสิ ทิ้งไว้ให้ผมก่อความวินาศอยู่ที่นี่เลย ตามสบาย.." คาวัลโลว่าพลางขยับเท้าเดินหนีอย่างหงุดหงิด

    ".......รีบไปเก็บของ "

.....และในที่สุด อัลชาอ์ก็จำต้องรับปากไปทั้งที่ยังงงๆอยู่เช่นเดิม

    "...แท้งกิ้ววววววววววว... " คาวัลโลก้าวฉับๆเข้าไปในห้องนอนพลางรับปากอย่างรวดเร็ว ด้วยสีหน้ารื่นเริง...ผิดกับท่าทางเอาเรื่องเมื่อครู่ลิบลับ

      อัลชาอ์มองตามแผ่นหลังที่หายลับไปในห้อง ถามตัวเองเป็นรอบที่สองว่า สิ่งที่เจ้าตัวพูดมานั้นมันมันไม่ใช่เรื่องจริงเสียหน่อย ไอ้"อะไร" ที่ว่ามันก็ไม่เคยเกิดขึ้นด้วย แล้วตัวเขาจะรับปากไปเพื่ออะไร?


 และที่สำคัญที่สุด...คาวัลโลออกปากพุดเรื่องพวกนั้นขึ้นมา เพราะอะไร?

 อย่าบอกนะ...ว่าเจ้านั่นคิดจะเอาจริง...

      มองดูแผ่นหลังที่กำลังขยับไปมาอย่างรวดเร็วในการเก็บข้าวของแล้วก็ยิ่งชวนให้สงสัย อัลชาอ์ยืนกอดอกมองเจ้าตัวเงียบๆ คำพุดอันแสนจะชวนไม่เข้าใจยังดังก้อง

อยู่ในสมอง ไม่เข้าใจจริงๆว่าเจ้าตัวต้องการจะสื่ออะไร และยิ่งไม่เข้าใจ ว่าทำไมตัวเขาเองต้องสนใจอะไรมันขนาดนี้ด้วย

...ก็แค่"ไอ้บ้า"คนหนึ่งที่จับพลัดจับผลุมาวางแผนร่วมกัน ถ้าทุกอย่างเรียบร้อย ไม่นานเจ้าตัวก็ต้องจากไป

ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกันอะไรแบบที่ทำให้ทุกคนเข้าใจเสียหน่อย

   พอคาวัลโลเป็นฝ่ายพูดจาอย่างสมบทบาททั้งที่ไม่มีเหตุจูงใจแบบนั้นขึ้นมา มันทำเอาต้องมาขบคิดอย่างจริงจังว่าเจ้าตัวกำลังคิดอะไรอยู่ ...ถ้าคิดจะล้อเล่นน่ะไม่ว่า แต่ถ้าคิดจริงๆ คาดว่าปัญหาคงตามมาอีกไม่ไกลแน่ๆ

     " หือ ?...มีอะไร ? " คาวัลโลมองหน้าคนที่ยืนรออยู่เงียบๆ  ออกปากถาม

     " เมื่อกี้ มัน...." อัลชาอ์ออกปากถามทันทีอย่างข้องใจ

     " อ้อ...." คนฟังหัวเราะหึหึ หันมามองหน้าสคนถามทันที " ทำไมเหรอ? คิดว่าผมจะทำอะไร....แหมๆก็แค่อยากลองพูดแค่นั้นล่ะ บอกตามตรงก็ได้ว่าผมอยากตามไปหาอะไรบางอย่างที่โน่น....อีกอย่าง..ป้องกันไม่ให้คุณนอกใจผม "

 ว่าพลางยกนิ้วชี้ไปยังชีคหนุ่มทันควัน ด้วยสีหน้าปกติราวกับคำถามนั้นคือ "กินข้างรึยัง" วะอย่างนั้น

     ".............." อัลชาอ์มอง

เจ้าตัว ที่หันไปเก็บเสื้อผ้าต่อ จากที่ฟังแล้วเคยพูดไม่ออกยังไง ตอนนี้ก็ยังพูดไม่ออกเหมือนเดิม

     "...เป็นคนรักผมจริงๆรึยังไง? ถึงพูดแบบนั้น " อัลชาอ์ออกปากถาม สีหน้าเหนื่อยหน่าย ขี้เกียจจะคิดตามเสียแล้ว ว่าคาวัลโลกำลังคิดพิเรนอะไรอยู่

    " ใช่สิ "

 แต่ก็ไม่เคยหวังว่าจะได้คำตอบแบบนี้เลยสักนิด..

  "... จะบ้ารึไง....."

   " คุณเป็นคนพูดเอง " คาวัลโลฟังแล้วหันมาชี้หน้าอัลชาอ์แล้วออกปากยืนยันอีกรอบ " SEXก็ทำไปแล้ว จูบผมก็ทำไปแล้ว นอนด้วยกันด้วย นี่เรียกว่าอะไร?... เพื่อนทางจดหมายรึไงครับ "

    " มิสเตอร์คาวัลโล วาลกัส " อัลชาอ์ขมวดคิ้ว นัยน์ตาเริ่มขุ่น " ไม่ทราบว่าคุณคิดอะไรในเรื่องที่เราทำลงไปนะ แต่นั่นมันการ..."

    " เงียบ !! " คาวัลโลตะโกนลั่น ลุกพรวดขึ้นจากกกองเสื้อผ้า แล้วเดินเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว พร้อมๆกับฝ่ามือที่ยกขึ้นเหนื่อศรีษะ

เพี๊ยะ !!!

   " ไอ้คนงี่เง่าเอ๊ย !!! " หนุ่มอิตาเลียนสถบลั่น ขณะที่ฟาดมือลงบนใบหน้าของชีคหนุ่ม เขามีท่าทีโกรธเกรี้ยว จนตัวสั่นระริก หากแต่อาการนั้นก็พอๆกับความโกรธของอัลชาอ์ ขณะที่ใบหน้าซีกซ้ายที่รองรับแรงกระแทกนั้นหันมามองสบดวงตาสีน้ำทะเลด้วยความเคืองโกรธ นัยน์ตาสีดำสนิทวาววับ

   " โอ๊ย..." คาวัลดลร้องอุทานเมื่อมือหนาคว้าแขนเขาเข้ามาบีบอย่างแรง ถึงจะเคยฝึกร่างกายมามากมาย ทว่าแรงบีบไม่น้อยนั้นก็สร้างความเจ็บปวดได้ไม่แพ้กัน เขาหน้าเบ้พยายามดึงแขนตนออกจากมือหนา ปลายเท้าพยายามก้าวเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว..

    " จะไปไหน !! " อัลชาอ์ตวาดลั่น ความเจ็บชาตรงใบหน้าซีกซ้ายไม่ได้มากมายเท่าไหร่หากเทียบกับความโกรธเกรี้ยวที่พุ่งขึ้น ไม่ใช่เพราะเจ็บ หากเพราะอาการอุกอาจของคนตรงหน้าต่างหากที่ชวนโมโห เป็นใครกันกล้ามาตบเขา เป็นแค่นักโทษในกำมือ ต่อให้จะเป็นมาเฟียยิ่งใหญ่แค่ไหน แต่ตตอนนี้ก็มีฐานะเป็นแค่คนรักกำมะลอ เห็นว่าอ่อนข้อให้เลยเอาใหญ่งั้นหรือ กล้ามาลอเล่นล้อเลียนไม่ว่า แต่จุ่ๆมาทำดกรธทำหึงหวงเหมือนเขาเป็นของๆตน แล้วพอเขาจะเอ่ยยืนยันความจริงทำเป็นดกระเกรี้ยว มันจะเกินไปแล้ว !!

     " โอ้ยย... อัลชาอ์ ไอ้บ้า ปล่อยสิ....ปล่อยผมนะ....." คาวัลโลพยายามสะบัดเเขนข้างที่ถูกบีบแน่น ทว่านอกจากจะสลัดไม่หลุดแล้วยังถูกลากด้วยมืออีกข้างที่ดึงตัวเขาเข้ามาหาอีก มือพยายามคว้าประตุห้องน้ำเป็นตัวยึก แต่แรงฉุดกระชากลากถุกที่มากขึ้นทุกทีทำให้เท้าเริ่มทำงานแทนเสียอย่างนั้น

   ตุ๊บ..

     " ไอ้คนบ้า !! .."

ปัง!!

      "ซี้ด......" อัลชาอ์ครางออกมาเบาๆ พลางกุมท้องที่ถุกฝ่าเท้าของหนุ่มอิตาเลียนยันโครม  คาวัลโลสะบัดมือเขาเข้าไปในห้องน้ำแล้วพร้อมกับคำผรุสวาทดังลั่นชวนโมโหเข้าไปใหญ่ ยิ่งทำให้เพลิงพิโรธลุกโชน เขาเอื้อมมือคว้าประตุห้องน้ำอย่างไม่ยอมแพ้ แม้จะรู้ว่ามันต้องถูกล็อคแน่ๆ แต่ทว่าประตุห้องที่ไม่ไอ้ปิดล้อคทำเอาความงวยงงเกิดขึ้น เพราะเขาไม่คิดว่าคนอย่างคาวัลโลจะโง่พอ แต่ทว่าความโกรธมันก็บังตาจนแทบไม่อยากคิดอย่างอื่น ถ้าหากไม่ได้ลากเจ้ามาเฟียงี่เง่านี่มากระทืบให้หายเคืองละก็ อย่ามาเรียกเขาว่าอัลชาอ์เลย !!

  แอ๊ด....

    " กว่าจะเข้า....โอ๊ย !! ทำอะไรอีกเนี่ย " คาวัลโลยืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำเขาอ้าปากทัก ทว่าฝ่ามือที่บีบเข้าที่แขนอย่างแรงทำเอาสะดุ้งเฮือก ไม่พอ กลับถูกลากไปทุ่มลงใกล้อ่างอาบน้ำอีก

    " ทำไม? เมื่อกี้ยังมาปากดีอยู่เลยนี่ " อัลชาอ์เอื้อมมือบีบกรามคนพุดแน่น ขณะที่ลำตัวท่อนล่างกดทับร่างของหนุ่มต่างชาติไม่ให้กระดิก

    " ...นี่...โอ๊ย....ฟัง..ผม..... " คาวัลโลร้องจ๊ากเมื่อแรงบีบที่มากขึ้นทำเอาพูดไม่เป็นคำ เพราะไม่ทันระวังตัว ถึงได้ถูกพันธนาการทั้งมือทั้งเท้า แถมคนทำก็ยังมีท่าทีโกรธจนไม่ยอมรับรู้อะไรอีกเวรเอ๊ย !! ใครจะคิดว่าไอ้ชีคบ้านี่พอเข้าโหมดแล้วจะน่ากลัวได้ขนาดนี้ ฟังอะไรกับมั่งสิฟ่ะไอ้บ้า

     " มีอะไร !! กล้ามากนะที่ทำแบบนี้..สำคัญตัวผิดคิดอะไรโง่เง่าไปถึงไหนแล้วกัน ... " อัลชาอ์กัดฟันกรอด บีบคางมนแน่น มองใบหน้าที่ยังคงฉายแววอวดดีนั่นแล้วยิ่งนึกโมโห หางตาเห็นน้ำที่ถูกเปิดไว้ปริ่มของอ่างอาบน้ำ จึงลุกออกมาจากร่างที่ทับไว้ แต่เมื่อคาวัลโลทำท่าจะโซเซลุกขึ้น เขาก็รีบผลักมันลงกับอ่างอาบน้ำทันที

  ซ่า !!!

     ความเย็นที่สัมผัสมาพร้อมกับฝ่ามือที่ตะครุบลงบนลำคอแล้วออกแรงบีบแน่น คาวัลโลตาเหลือ เพราะดูท่าทางอัลชาอ์จะบ้าขึ้นแล้วจริงๆ เวรเอ๊ย แค่โดนตบหน้ากับโดนด่าว่างี่เง่านี่มันแรงนึกรึไง ไอ้ %%#%%

  ผลั่วะ !!

     " W^%*&^*(.. " คาวัลโลสถบเป็นภาษาอิตาเลียนดังลั่น ใช้ฝ่าเท้าถีบร่างหนาเบื้องบนออกสุดแรง เขาความหาสายฟักบัวที่อยู่ใกล้มือแล้วลุกพรวด สบตากับอัลชาอ์ที่ลุกขึ้นแล้วมองเขาด้วยดวงตาที่วาววับด้วยความโกรธ

    " เข้ามาสิ ได้เลือดออกจากหัวแน่ " คาวัลโลง้างฝักบัวในมือขึ้นแล้วออกปากพูด สบมองนัยน์ตาที่เริ่มเย็นลงของอัลชาอ์แล้วถอนหายใจเบาๆ เขายกมือเสยผมที่เปียกชื้นเขาๆพลางพ่นลมออกจากริมฝีปากพรู

    " .....เป็นบ้าอะไร ? "อัลชาอ์ออกปากถามเสียงห้วนสั้น

    "คุณสิบ้า... แต่โดนตบหน้ากับโดนด่านี่อะไรนักหนาว่ะ " คาวัลโลยกฝักบัวชี้หน้าชีคหนุ่มที่นัยบน์ตาวาวขึ้นด้วยความโกรธอย่างระแวดระวัง " โอเค จะโกรธก็ได้ แต่ตอนนี้ฟัง มีคนติดกล้องวงจรปิดกับเครื่องดังฟังไว้ในห้องนอน ห้องทำงาน และวังคุณทั้งวัง รู้ไหม? "

   " นั่นเป็นสาเหตุที่ทำตัวบ้าๆขึ้นมารึไง  "อัลชาอ์ถามห้วนๆท้าทางยังไม่หายโมโหง่ายๆ

    " ก็เหลือแต่ห้องน้ำนี่ที่มันไม่ติด แต่หาวิธีบอกคุณมาคุยกันในนี้ไม่ได้ซักที เลยต้องทำแบบนั้น " คาวัลโลยักไหล่ ก่อนจะเขวี้ยงฝักบัวลงบนพื้นอาางน้ำที่เขายืนอยู่ " ใครจะคิดว่าจะบ้าขึ้นมาว่ะ อูย...เจ็บนะเนี่ย ทั้งบีบแขนบีบคอ ยังมาจับกดน้ำอีก ไอ้บ้า ไอ้บ้า ไอ้บ้า ไอ้..."

     " หุบปากไปเลย ! " คนโดนด่ากราดตามองอย่างหงุดหงิด ทำให้คาวัลโลยอมเงียบลงไปในที่สุด " รู้เรื่องเมื่อไหร่ ตอนไหน "

     " วันนี้..ตอนที่ขึ้นมา " คาวัลโลก้าวเท้าออกจากอ่างน้ำพลางยกมือขยี้เส้นผมตัวเองช้าๆ

     " เลยพูดจาแบบนั้น...และทำตัวแบบนี้ " อัลชาอ์กอดอกมองสภาพคนตรงหน้าอย่างรู้สึกผิดนิดหน่อย

      " อย่าถามมากได้ไหม มีสมองก็น่าจะรู้ ... ไม่น่าช่วยเลยให้ตาย รู้งี้บอกตรงๆก็ได้... ใครบอกให้พูดชื่อจริงนามสกุลจริงผมมา ถ้าเรื่องแดงนี่จะทำไงหา.? " คาวัลโลบ่นงึมพลางถอดเสื้อตัวเองที่เปียกชื้นออกแล้วเขวี้ยงลงบนตระกร้าในมุมห้องแรงๆ เขาหันมามองหน้าอัลชาอ์พลางกอดอกแน่น แบะปากลงช้าๆ " ขอโทษผมมาเลย "

   ว่าแล้วก็ชี้ไปที่แขนสองข้างที่เริ่มมีรอยแดง ทั้งบนคอที่เริ่มปรากฏอย่างเอาเรื่อง แต่ทว่าอัลชาอ์ก็ชี้ไปที่หน้าตัวเองกลับบ้าง..

      " นั่นมันการแสดง ผมไม่ได้ตบแรง อย่ามาบ้า " คาวัลโลยังไม่ยอมแพ้

     " มันเป็นการหมิ่นเกียรติของผมอย่างถึงที่สุดรู้บ้างไหม? " อัลชาอ์หน้าตึง บอกสั้นๆ " ให้ผมถุกเห็นภาพโดนตบหน้าออกอากศงั้นรึท ผมไม่ฆ่าคุณเลยดีเท่าไหร่แล้ว ที่กล้ามาทำผมอับอาย คาวัลโล "

    "  นี่ ก็บอกว่าผม..."

     " ขอโทษ  ไม่สิ ขออภัยอย่างสูง " อัลชาอ์ตวัดเสียงห้วน

      " ไม่ !! " คาวัลโลตวาดกลับ

      " จะทำไม่ทำ !! " อัลชาอ์ถลึงตาตอบ

      " อย่ามาทำเป็นเด็กนะ !! ผมก็โดนคุณทำร้าย หนักกว่าด้วยซ้ำ คุณนั่นแหละต้องขอโทษผม " คาวัลโลหยน้าบึ้งกลับบ้าง " หมิ่นแล้วไง ผมทำไปเพื่ออะไรก้รู้แล้วนี่ อย่ามาโกรธ....อ๊ะ...."

      "................"

      " อื้อ........." ริมฝีปากบางถูกขบแรงๆ ราวกับเป็นการลงโทษทำให้คาวัลโลครางฮือ  ออกแรงผลักคนตัวโตที่ดึงเขาเข้ามาใกล้แรงๆที่ก็ไม่มีผล ทว่าจูบรุยนแรงเหมือนกับการลงโทษนั่นค่อยช้าลงแล้ว คราวนี้กลับค่อยเปรนปรนราวกับจะขอโทา ทำเอาคุณชายคาวัลโลแห่งตระกูลวาลกัสเริ่มหัวหมุน งวยงงกับท่าทีซึ่งเปลี่ยนไปขนาดนี้ แต่เมื่อฝ่ามือหนาแตะลงกับบั้นเอว เขาก็ครางฮือและยอมจูบตอบแต่โดยดี ไม่สิ...จะบอกว่าจูบตอบแบบแสดงฝีมือเต็มที่ดีกว่า ใครจะยอมแพ้กันเล่า..

      " หายกันแล้ว " ทันทีที่ผละออกจากกันท่านชีคอัลชาอ์ก็อ้าปากพุด...ทำเอาบรรยากาศโรแมนติกแทบถล่มไปต่อหน้าต่อตา คาวัลโลแยกเขี้ยวรับพยายามง้างมือวัดใส่คนตรงหน้าอีกซักผลั่วะกับหลักการตอบแทนงี่เง่าปัญญาอ่อนนี่

     "...นี่ ถึงจะ...."

     " อยากต่อก็ตามมาที่เตียงแล้วกัน " ไอ้บ้าอัลชาอ์นี่ เมื่อกี้ที่ถูกยัน ท่าทางจะไปโดนอะไรซักอย่างแน่ๆ หัวสมองถึงได้กระทบกระเทือนแบบนี้ พาลคิดว่าจูบกันแล้วจะทำให้หายดกระ หายโกรธบ้าสิ แค่หายเคืองแต่เปลี่ยนเป็นมีอารมณ์มากกว่า เอ่อ ไม่ใม่ใช่สิ แค่หายเคืองแต่ทดแทนอะไรไม่ได้..

     ...ถึงจะได้จุบแบบนั้นอีกซักสิบรอบก็ไม่ได้ทำให้แผลหายหรอกนะ แต่ถ้าเปลี่ยนเป็นยี่สิบครั้ง ก็อาจจะหายเร็วขึ้นนิดนึง

    คาวัลโลสรุปพร้อมกับพยักหน้ากับตัวเองหงึกๆ มองกระจกที่สะท้อนภาพกึ่งเปลือยของเขาและริมฝีปากที่บวมช้ำพอดูแล้วขมวดคิ้ว เอียงคอนิดหน่อยเพื่อจะดูว่าหล่อขึ้นรึเปล่า อัลชาอ์มันถึงได้มีท่าทีพิศวาสขึ้นมาแบบกะทันหัน รึจะเป็นเพราะกางเกงสีขาวที่เปียกน้ำ กับสภาพเนื้อตัวที่มีรอยแดงจากฝีมือหมอนั้น ตอนจูบกันรุ้สึกได้นิดหน่อยว่าบางอย่างของอัลชาอ์ก็แข็งแรงพอสมควร..ก็อาจจะพอๆกับของเขา เอ้อ...จะบอกว่าใหญ่กว่านิดหน่อย แค่นิดหน่อยก็ได้ แต่แหม ถึงสภาพเขาตอนนั้นจะดูดีแค่ไหน มันก็ไม่น่าใช่สาเหตุที่ต้องโดนจูบนะ มันน่าจะมีอย่างอื่นสิ แบบว่า..อยากลองทักษะ รึอะไรประมาณนั้น...แต่ถ้าหมอนั่นพูดแบบนี้จริงๆก็คงบ้าไปหน่อย

ถ้างั้นจะ..... จูบไปทำไมล่ะ?

  อืม...มันชวนงงพอๆกับจูบรับคำขอบคุณเมื่อสองวันก่อน อันนี้จะเรียกอะไร จูบแทนคำขอโทษเรอะ? ไม่มั้ง..

เอาเป็น...อยากจูบก็จูบ แล้วกัน...

   " อยากจูบก็จูบเรอะ ? " คาวัลโลมองริมฝีปากตัวเองที่ขยับเป็นคำพูดหน้ากระจก ทบทวนเหตุการ์ณอันไม่สมเหตุสมผลมาตั้งแต่แรกเริ่ม และถามตัวเองอีกครั้ง ว่านี่เขาและอัลชาอ์ เป็นบ้าไปแล้วรึยังไง?

คาวัลโล วาลกัสมีแฟนเป็นผู้ชายไม่ได้...ก็พอๆกับที่อัลชาอ์มีคนรักเป็นผู้ชายไม่ได้เหมือนกัน...

พวกเขาสองคนก็แค่มาเจอกันด้วยเหตุการ์ณอันไม่น่าจดจำ และอีกไม่นานก็จากไป

...จะผูกพันกันมากไปถึงขั้นนี้ มันก็...ออกจะ....เกินไปหน่อย

     " สงสัยต้องสไตรค์ตัวเอง.... " คาวัลโลบ่นงึมงัมออกมาอีกรอบ ก่อนจะหมุนตัวก้าวไปที่อ่างอาบน้ำซึ่งน้ำที่อยู่ในอ่างกระฉอกล้นพื้นไปเกือบครึ่ง..

    ขณะที่ยืนมองน้ำกำลังไหลเพิ่มเข้าไปในอ่าง หัวสมองที่หมุนติ้วก็ยังพยายามคิดหาคำแก้ตัวให้ตัวเอง กับเหตุการ์ณที่ผ่านไปหมาดๆ ไอ้ที่ทำไปก็อาจจะไม่ดี...เท่าไหร่ ถ้าเป็นผู้ชายด้วยกัน และยิ่งไม่ดีใหญ่ถ้าคิดจะจริงจัง เพราะขนาดไม่จริงจัง ไม่คิดอะไรมันก็ยังเลยเถิดได้ขนาดนี้.....แต่ว่า....แต่ว่า....

  ก็เคยคบกับสาวๆแบบนี้บ่อยไป ไม่ต้องคิดมากอะไร มันก็แค่ความต้องการของร่างกาย Sex  ไม่ได้แปลว่ารัก จูบ ก็ไม่ได้แปลว่าชอบ ผู้ชายน่ะ แยกความรักใคร่กับเรื่องเนื้อหนังออกจากกันได้อย่างเด็ดขาดอยุ่แล้ว ..ใช่ แบบนั้นก้ไม่มีปัญหา ไม่ปวดหัว ไม่วุ่นวาย ไม่จำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับความรู้สึก..

...ไอ้เรื่องแบบนี้มันไม่เกี่ยวกับรักไม่รัก ตั้งแต่มาที่นี่เขาก็ไม่มีโอกาสไปปล่อยตัวกับใครที่ไหน จะอึดอัดจนเผลอไปก็ไม่เห็นแปลก

  ใช่ ใช่ เรื่องนี้แค่เรื่องปกติ....โอเค...ไม่ต้องคิดมาก...ทุกอย่างยังเหมือนเดิม...

ไม่มีอะไรเปลี่ยนไป....จริงๆ.....

           ทั้งๆที่คิดแบบนั้น...แต่ว่า...

 อัลชาอ์มันจะมานอนแผ่บนเตียงด้วยสารรูปแบบนั้นทำไมนี่ !!!

    ไอ้รุปภาพชายกล้ามล่ำในนิตยสารไม่ได้ทำให้เขารู้สึกอะไรมากกว่าอิจฉา รูปปั้นเดวิดอันเลื่องชื่อที่มีไอ้นั่นเล็กนิดเดียวก็ทำให้เขานึกแค่สมเพชมันนิดๆ แน่นอนว่ารูปโป๊รูปเปลือยนั้นในอิตาลีเมืองแห่งศิลปะวัฒนธรรมขึ้นชื่อ มองมันเป็นเรื่องปกติ เขาก็ชินกับมันจนไม่รุ้จะชินยังไง เพราะยังเคยชมการแสดงสดของพี่ชายสองคนเต็มๆตามานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว เรื่องจะมาอายจะมาเขินกับแค่"ผู้ชายเปลือย" นี่มันเป็นไปไม่ได้
แต่...แต่ว่านะ...

    ทำไมท่านชีคอัลชาอ์ต้องมานอนแผ่หราบนเตียงบในสภาพกึ่งเปลือย ผ้าผ่อนไม่ใส่แถมยังสีหน้าปกติด้วยล่ะ บ้า...หมอนี่บ้าไปแล้วแน่ๆ บ้าไปอย่างสมบูรณ์แบบ คาวัลโลถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่งอย่างไม่ปิดบัง..ไม่ต้องการน่ะครับ ไม่ต้องการจะมองเลยไอ้ซิกแพ๊คเป็นลอนๆน่าอิจฉา และแผ่นอกน่าซบ..น่า..ไม่สิ..มันก็แค่ภาพที่ชินตา ไม่ควรจะตื่นเต้น ใช่...

   " เสร็จแล้วเหรอครับ... "หวานเลี่ยนจนน่ารำคาญ แต่คิดว่าทั้งกล้องทั้งเครื่องดักฟังท่าจะยังไม่ได้ถุกเอาออก คาวัลโลจึงยิ้มหวานไปให้ แล้วเดินไปนั่งบนเตียงใกล้ๆตัวชีคหนุ่มทันที

   " มานอนอยู่ตรงนี้ทำไมครับ ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าล่ะ " ฝ่ามือของเขาถูกจับไว้และมีปลายจมูกโด่งสันก้มลงแตะเบาๆ ทำเอาขนลุกวาบ...

   " แล้วคุณล่ะหืม...รีบใส่ทำไมกัน แค่อาบน้ำก็พอแล้ว " มือหนาไล้บั้นเอวช้าๆพร้อมกับใบหน้ายื่นเข้ามาใกล้.. และปลายลิ้นที่แตะลงบนริมฝีปากของตนอย่างรวดเร็ว ทำเอาคาวัลโลสะท้านเฮือก..

    " อย่าสิครับ...ไหนว่าจะพาผมไปจารเซ " คาวัลโลออกแรงผลักร่างหนาที่ชักจะเอนทับเขามากเกินไปแล้วไม่เบานัก แต่ก้ไม่ได้ทำให้ร่างของอัลชาอ์สะเทือนเลยสักนิด

     " ผมอยากขอโทษ ที่ทำรุนแรงเมื่อกี้ ไม่เจ็บใช่ไหม? " มากไปแล้ว รู้สึกว่ามันจะมากไปแล้ว แสดงแนบเนียนเกินไปแล้วครับ ทั้งกอด ทั้งจูบ ทั้งผลักมานอนบนเตียง โอเคครับ โอเค อัลชาอ์ คราวนี้ปล้ำผมเลยน่ะที่รัก ...จะได้เป็นจริงซักทีไอ้เรื่องของเราน่ะ

     " ไม่ครับ...อ่ะ..... "ริมฝีปากหนาแตะลงบนผิวแก้มขาวเบาๆเพียงปัดผ่าน พร้อมกับร่างหนาทิ้งตัวลงใกล้ๆ คาวัลโลหลับตาลงเมื่อริมฝีปากหนาแตะลงกับหน้าผากตนเบาๆ..

      "  นี่...เมื่อกี้ผมพูดจริงนะ " เสียงกระซิบภาษาอิตาเลียนทำเอาคนฟังขมวดคิ้วมุ่น  คาวัลโลแทบอ้าปากค้าง ไม่น่าเชื่อว่าหมอนี่จะพูดเป็น !!

      " ตรงไหน? " คาวัลโลขมวดคิ้วกลับ กระซิบถาม

     " ขอโทษไง... "อัลชาอ์บอก พลางไล้ปลายนิ้วกับแก้มนิ่มเบาๆเหมือนหยอกล้อ

     " ...ผมก็ขอโทษ Mi scuci ..และ...ขอโทษนะที่รัก เราต้องนอนนี่อีกนานแค่ไหน..." คาวัลโลถามกลับ ชักจะรู้สึกไม่ไว้ใจการแสดงของอัลชาอ์ขึ้นทุกที ทุกที...

     " อีกพักนึง ขอผมพักก่อน..."

          แล้วมาบ่นว่าคนอื่นนอนไปเรื่อย คาวัลโลขมวดคิ้วกับท่าทีที่เปลี่ยนไป เป็นหน้ามือหลังเท้า พอโดนเขาตบก็โมโหแทบคลั่ง แต่พอรู้เรื่องกลับดีเสียจนนน่าขนลุก เอ...จะไถ่โทษกันรึไงนะ?

   คิดพลางเหลือบตามองวงหน้าคมที่อยู่ไม่ไกล มองหน้าหล่อเหลานั้นหลับตาพริ้ม ทว่าเมื่อรับรุ้ถึงสายตาของเขา นัยน์ตาคู่นั้นก็เปิดขึ้นและริมฝีปากที่อยู่ห่างจากหน้าผากเขาเพียงเส้นผมคั่นก็แตะลงอีกครั้งเบาๆ...

      เอออ....เอออ.เอาเข้าไป

    คาวัลโลครางงึมงัมในลำคอพลางหลับตาลงบ้าง สร้อยไม้กางเขนที่แขวนในลำคอตอนนี้เย็นเจี๊ยบผิดกับความร้อนของใบหน้าและร่างกายสุด ๆ... ให้ตายสิ พระเจ้าครับ  ตัวท่านเองที่พาผมมาเจอกับเขาแบบนี้ เพราะฉะนั้นหากผมจะเป็นเกย์ขึ้นมา มันก็เพราะท่านนั่นแหละ...
.............................................................................................

     

[Serin]

     สามวัน..

   อเล็กซิส จอร์จิโอนี่ วาลกัส ยืนนิ่งมองภาพที่เขามองเห็นมานับเป็นวันที่สามแล้ว นั่นคือน้องชายฝาแฝดซึ่งควบตำแหน่งคนรักของเขานอนนิ่ง...นิ่งอยู่แบบนั้น เปลือกตาปิดลง หลับพริ้ม ในสภาพที่มีเครื่องช่วยหายใจครอบอยู่ แขนและขาถุกเข้าเฝือก รอยแผลบนหน้าผากและดวงตาที่ปิดลงก็ไม่ได้หายไป สามวัน..สามวันที่เจ้าตัวเอาแต่นอนนิ่งๆ ไม่ไปไหน...

     น้องสาวและน้องชายคนที่สาม อเล็กซานดร้าและคาร์เนโร มาเยี่ยมแล้วเมื่อวาน  พ่อและแม่ ตอนนี้ก็กำลังพักผ่อนอยู่ที่โรงแรม คุณลงุตามสะสางจัดการธุระไม่ให้เขาต้องปวดหัว ตอนนี้ที่ทุกคนรอ..รออยุ่ คือเมื่อไหร่ เมื่อไหร่อเล็กเซย์ จิโอวานนี่ วาลกัส  จะฟื้นขึ้นมาเสียที

    ปลายนิ้วไล้ลงบนเส้นผมสีทองเบาๆ พลางถอนหายใจ อเล็กซิสลากเก้าอี้ไปนั่งชิดของเตียงน้องชายแล้วกำมือบางไว้แน่น...เขามอง มองอยู่แบบนั้น ราวกับจะเฝ้ารอให้เจ้าตัวตื่นขึ้นมาไม่วินาทีใดก็วินาทีหนึ่ง..

ทางหมอเองก็บอกว่ายาสลบหมดฤทธิ์แล้ว ปกติจะฟื้นตั้งแต่วันแรก แต่ทว่าที่ไม่ฟื้น อาจจะเพราะร่างกายยังเหนื่อยอ่อน อยากพักผ่อน หรือไม่ก็เป็นความต้องการของเจ้าตัวเอง ที่ไม่อยากตื่น..

ทำไมจะไม่อยากตื่นล่ะ? มีสาเหตุอะไรที่อยากตื่นมาหาเขางั้นหรือ.?

โกรธเรื่องที่ออกไปพบคนอื่น หรือว่าเสียใจที่คาวัลโลตาย...

หรือว่ามีเหตุผลอะไรที่ยังอยากจะหลับอยู่อย่างนี้..

รึต้องการทรมาร ต้องการกลั่นแกล้งเขาให้ตายทั้งเป็น..

    " อเล็กเซย์....เซย์....ที่รัก..ตื่นขึ้นมาเถอะ...ตื่นมาได้แล้ว .." ริมฝีปากหนากระซิบแผ่วเบาด้วยน้ำเสียงรวดร้าวทรมาร ความอึดอัดที่ยังฝังแน่นอยู่ในใจนับแต่วันที่เจ้าตัวเจ็บหนักมีมากเกินจะทานทนไหว อเล็กซิสซบใบหน้าลงกับมือขาวจัด น้ำตาไหลพรากลงมาอย่างไม่อาจจะกลั้นอีกต่อไป..

   ...ตื่นขึ้นมาได้แล้ว..หัวใจของฉัน..

         ท่ามกลางสติที่เรืองลาง และภาพฝันที่ขาดๆหายๆ อเล็กเซย์ได้ยินเสียงผู้คนมากมาย นับแต่ฝีเท้าที่กรูกันเข้ามาหา เสียงคนหลายคนพุดคุยกันอย่างเอะอะ ด้วยภาษาที่เขาไม่รุ้จัก รู้สึกถึงร่างกายที่หนักอึ้งและทรมาร เจ็บร้าวไปหมดทั้งร่าง เปลือกตาหลับเสียจนลืมไม่ขึ้น มือเท้าชาไม่อาจจะยกไหว กระทั่งสติรับรู้ยังสะลึมสะลือหนัก..

     ไม่รู้ว่าผ่านมากี่วันคืน..แต่สิ่งแรกที่เขารู้สึกได้คือความอุ่นร้อนที่หยุดลงบนหลังมือ พร้อมกับริมฝีปากแห้งผากที่แตะลงไปช้าๆ..ทว่ากดย้ำ ซ้ำไป...ซ้ำมา...ราวกับเฝ้าคอย จดจ่อ อบอุ่น อ่อนหวานอย่างบอกไม่ถุก...

ในอกวาบลึก...และสติที่ไม่เป็นรูปเป็นร่างค่อยก่อตัวขึ้นช้าๆทบทวนถึงทุกสิ่งทุกอย่าง...รูปภาพ...โทรศัพท์..ดอกไม้....ระเบิด...และ อเล็กซิส....

Cara mia..

 อเล็ก...อเล็กซิส...

    สิ่งแรกที่มองเห็น เมื่อเปิดเปลือกตาออกมาไม่ใช่ภาพของเพดานห้องสีขาว หรืออุปกรณ์พยาบาลรกรุงรัง แต่เป็นสีทอง...เส้นผมสีทองคุ้นตาที่อยู่ใกล้เพียงเอื้อมมือถึง เส้นผมที่ทุกคราวมันจะถูกจัดเป็นทรงอย่างดี ทว่าตอนนี้มันยุ่งเหยิง และสั่น สั่นเพราะเจ้าตัวกำลังร้องไห้ เขารู้สึกถึงแรงสะอื้นและน้ำตาที่หยดลงบนหลังมือ จนรู้สึกเจ็บแปลบไปด้วย เจ้าน้ำตานี่สินะที่ทำให้เขาตื่นขึ้นมาได้ในที่สุด... จะว่าไปแล้ว เป็นฝาแฝดกันนี่...อีกฝ่ายรู้สึกอะไรเขาก็รู้สึกแบบนั้นไปด้วยเสียหมด ไม่ดี ไม่ดีเลยจริงๆ..เพราะมันทำให้ตอนนี้ เขาเป็นฝ่ายร้องไห้ออกมาบ้างแล้ว...
ไม่รู้ทำไมถึงเจ็บในอก มันปวดใจ...

นัยน์ตาสีฟ้าทอดมองเส้นผมสีทองเบื้องหน้าอย่างรวดร้าว..เพราะนายใช่ไหม อเล็ก...เพราะที่รักของฉันร้องไห้ เศร้าใจ ฉันถึงต้องร้องไห้แบบนี้
ได้ยิน...กระทั่งคำพูดที่ซ้ำไปซ้ำมา..วนเวียนแต่คำว่า ที่รักของฉัน...

Cara mia.. กลับมาเถอะ Cara mia.. ตื่นขึ้นมายิ้มให้ฉันทีเถอะ...

   " อเล็กซ์....Cara mia.. Cara mia.."  เสียงกระซิบแผ่วเบามันช่างแสนคุ้นหู...อเล็กซิสชะงัก..รู้สึกถึงความเคลื่อนไหวของปลายนิ้วที่เขาจับไว้..นัยน์ตาสีฟ้ามองหลังมือขาวจัดจนเห็นเส้นเลือกที่ปลายนิ้วขยับช้าๆ...และเมื่อเงยหน้าขึ้นไป..เขาก็พบกับสีฟ้าสีเดียวกัน..นัยน์ตาคู่นั้น...ที่จดจำได้จนขึ้นใจ

    " .........เซย์...."  ที่รัก...น้ำเสียงเบาๆนั้นเรียกชื่อและเรียกขานคำที่แสนหวานหากคุ้นหู...ที่รัก นายคือที่รักของฉัน เราคือที่รักของกันและกัน..

    "...ขี้เซาจริงๆ.." อเล็กซิสเอ่ยเสียงเบาเเทบเป็นกระซิบ เขามองดวงตาสีฟ้าใสที่เปิดขึ้นและเต็มไปด้วยชีวิตชีวา ขณะที่เจ้าตัวกำมือเขาไว้แน่น และเป็นฝ่ายพยายามลุกขึ้นมากอดเขาไว้เสียเอง...

    "...อืม..." ซบใบหน้าลงกับแผ่นอกหนา ขณะที่แขนทั้งสองข้างกอดเอาไว้แน่น อเล็กซิสยิ้มออกมาน้อยๆ กับความพยายามอันแสนอแน่วแน่ของเจ้าตัว ซึ่งเขาก็ทำได้เพียงกอดไว้ กอดไว้ให้แน่นๆ แน่นที่สุด..เท่าที่จะทำได้..

ตามคำสัญญา ตามคำสาบาน

จะไม่จากไปไหน จะไม่ห่างไกล..จะไม่ปล่อยมือไปจากกัน..

     "..Cara mia, ti voglio bene ( ที่รัก ผมรักคุณ).."คำหวานที่ได้รับฟัง ทำให้อเล็กเซย์ยิ้มรับ

     " อืม...." รับคำเบาๆพลางหลับตาลงช้าๆ " อเล็ก..ง่วง.."

     " จะไปเรียกหมอมานะ..." อเล็กซิสกระซิบเบาๆพลางกดริมฝีปากลงบนกลุ่มผมสีทองคุ้นตา

     " ฉันอยากนอนกับนาย..นะ " พอคนป่วยจะอ้อน คนฟังเลยได้แต่ยิ้มรับ อเล็กซิสแตะริมฝีปากลงบนหน้าผากบางอีกครั้ง เขายิ้มออกมาทั้งที่ดวงตายังแดงก่ำ

     " โอเค..เเต่เราต้องให้หมอถอดเครื่องช่วยหายใจของนายก่อน ตกลงนะ เพราะมันทำให้ฉันจูบนายไม่ได้ "

            อเล็กเซย์ฟังแล้วหัวเราะเบาๆ ขณะที่เอนกายลงบนเตียงนุ่มอีกครั้งและหลับตาลงช้าๆเมื่อปลายนิ้วของแฝดพี่แตะเช็ดรอยน้ำตาบนแก้มออกอย่างนุ่มนวล

   ขระที่ร่างของสมาชิกครอบครัววาลกัสอันประกอบไปด้วย เอเลียชา คาเฟรโร่ และ อเล็กซานดร้า ลูกสาวคนเดียวของครอบครัวยืนนิ่ง ต่างฝ่ายต่างมองตากันผ่านภาพอันแสนน่ารักและซาบซึ้งของสองพี่น้องฝาแฝด ทว่ามันคงจะซาบซึ้งกว่านี้ หากจะไม่มีภาพการโบกมือไล่ของอเล็กซิส แทนที่มือที่ยกขึ้นเป็นเชิงทายทักของอเล็กเซย์ที่ฟื้นขึ้นมา...

     อเล็กซานดร้าดึงแขนบิดาตนออกมา ขณะที่มารดาเป็นฝ่ายปิดประตูห้องลงช้าๆ แม้จะอยากอยู่กับลุกเพียงใด แต่ทว่าความสุขของลุกรักทั้งสองก็สำคัญกว่า...

อเล็กซานดร้าหันมองหน้าบิดาที่บูดบึ้งเมื่อโดนไล่ หญิงสาวออกแรงกระตุกแขนเสื้อมารดาเบาๆก่อนจะหันไปออกปาก

    "  แม่ค่ะ... ฉันว่าพี่อเล็กซิสต้องแอบเคืองพ่ออยู่แน่ๆ "

    " นั่นสินะ.." เอเลียชารับคำพร้อมกับพยักหน้า " ก็ใครบอกให้ไปขวางทางเขาเสียขนาดนั้น.... แก่แล้วไม่จำจริงๆ"

.........................................

สวัสดีค่ะ ทอล์คยาวเว่อร์มาอีกแล้ว(555+)
   ตอนนี้ชื่อคนมาเยอะ แบบว่าขนครอบครัวคาวี่มาหมดแล้วมั้งนี่ (555+)เพราะงั้นเราเลยจะมาร่างแผนผังครอบครัวให้ดูกัน( อนึ่ง คนอิตาเลียนนิยมมีลูกมาก อย่าแปลกใจถ้าครอบครัวนี้จะลูกดก มีกันตั้งห้าคน เรียงอายุตามนี้เลยนะค่ะ)
     คาเฟรโร่ วาลกัส (พ่อ) + เอเลียชา วาลกัส(แม่) (ชื่อเดิม อลิส โรเซนเบิร์ก เชื้อสายเยอรมัน)
 อเล็กซิส จอร์จิโอนี่ วาลกัส(28),อเล็กเซย์ จิโอวานนี่ วาลกัส(28),อเล็กซานดร้า มาซีโลนี่ วาลกัส(24),คาร์เนโร่ เอปัสซีโย่ วาลกัส(22), คาวัลโล เตอเกียเร่ วาลกัส(19)
   แต่ละชื่ออย่างยาว(กร๊าก ) เพราะส่วนใหญ่จะนิยมใส่ชื่อ ลุงป้า น้าอา หรือพ่อแม่เป็นชื่อกลางด้วย กรณีที่ชื่อสามคนแรกดูจะไม่ใช่อิตาเลียนเท่าไหร่เพราะเเม่เขาอยากตั้งชื่อภาษาเกิดใส่ไปด้วย( อิชั้นเองค่าาาาาาาาา ) สามรายแรกชื่อคล้ายแม่เพราะหัวทองกันซะส่วนใหญ่ ส่วนสองคนหลังสีผมจะคล้ายพ่อเลยได้ชื่อเหมือนพ่อมาด้วย
     ครอบครัวคาวี่มากันทั้งเซตแล้ว แต่ครอบครัวอัลชาอ์ยังโผล่ไม่เท่าไหร่เอง ก็แหม...ท่านชีคเค้าต้องลึกลับสิ หุหุหุ(ที่จริงยังคิดชื่อพ่อแม่ไม่ออก ชื่ออาหรับนี่มันตั้งยากชะมัด ต้องไปเปิด(โคตร)คัมภีร์เลยนะคู้นนน)
   และว่าด้วยกฏของมาเฟีย คนอิตาเลียนส่วนใหญ่ก็เป็นคาทอลิคเห็นแบบนี้มาเฟียส่วนใหญ่ค่อนข้างเคร่งศาสนาและกลุ่มแกงค์ที่ตั้งกันมาจะมีประวัติยาวนานหลายปี หลายชั่วอายุคน ยิ่งกับครอบครัวของคาวี่ที่ถือว่าค่อนข้างจะอยู่มานานกฏเลยเคร่งเป็นพิเศษและ..คนในครอบครัวก็จะต่อต้านเรื่องรักร่วมเพศอยู่มาก เพราะถือว่าผิดหลักศาสนา ผิดกฏ คราวอเล็กซี่ทั้งสองเลยอ่วมอรทัยกันยิ่งนัก (เราจะไม่พุดถึงอดีตที่ยังแต่งไม่ถึงไหน555+แต่เอาเป็นว่าอาน) และ...เมื่อลูกชายไปสองเเล้ว ถือว่าทรพยากรบุคคลที่เหลืออยู่ทรงคุณค่ายิ่งและคนเป็นบอส...จะเป็นตัวอย่างในทางแย่ให้ลูกน้องดูก็กระไรอยู่...หุหุหุ(me / กลิ้งท่อนซุงขวางทางรัก)
....แต่ปัญหาเรื่องกฏมันยังนับว่าเล็กน้อย เมื่อเทียบกับปัญหาใหญ่สุด..นั่นคือตัวพ่อคาวี่นั่นเอง..
เพราะงั้น..สู้ๆนะค่ะ อัลชาอ์(แล้วตูจะแกล้งเอ็งให้ถึงที่สุด 555+)
ส่วนตอนนี้ ฮึ ฮึ ฮึ อัลชาอ์ คาวี่ พวกเอ็งนี่มัน...สวีทกันด้วยเลือดรึง๊ายยยยยยย พ่ออัลชาอ์ค่ะ ทะเลาะกันแล้วมีอารมณ์ ? (5555+)
...และในที่สุดดดดดดด อเล็กซี่ลูกแม่ก้ฟื้นแล้ว ตอนนี้ก็หวีดกันตามสบายเคอะ
ปล. ตอนหน้า...เราจะหวีดสยองกันกลางทะเลทราย หุหุหุ
ปล. สุดท้าย ฉากกอคุณพ่อคาเฟรกะพี่ชาย..อย่า-คิด (กันไว้ก่อน555+)

[pooinfinity]

วี่จ๋าาาาาาาา ท่าทางจะไปไม่เป็นแล้วอ่ะดิลูกชั้น
ท่านชีคค่ะ ไอ่ที่เล่นได้สมบทบาทขนาดนี่ คิดไรป่าวค่ะท่านนนนน คึคึ

[littleFiNgeR]

กรี๊ดดดด เล่นละครแบบนี้บ่อยๆก็ดีนะ มันจะได้สปาร์คกันจริงๆซักที ชอบอะตอนนี้ น่ารัก ^_^

+1 เป็นกำลังใจจ้า

[lazewcielo]

อเล็กเซย์ฟื้นแล้วววววววววววววว ฮี่ๆๆ
โล่งอก...
คู่อัลชาร์กับคาวี่ เวลาจะอ่านบทสะตอสวีททีไร มันก้ชวนให้ฮาทุกที
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่างคู่นี้มันต้องแบบ รักต้องฆ่าประมานนี้มั้ง
แต่แหม่ะ มีกล้องติดทั้งวังแบบนี้ ได้เล่นบทสวีทบ่อยๆ เดี๋ยวก้ใจอ่อนกันไปเองน่า

[dea]

อ๊ายยย คาวี่จังยิ่งนานยิ่งสาวค่ะ

เริ่มหวีทกันเล้ว(?)คู่แฝดเนี่ย นะ หวานได้สม่ำเสมอ


สุดท้ายขอบคุณหลายๆจ๊า

[Smirnoff]

  อ้ายๆๆๆ แอบหวานแบบแปลกๆนะอัลชาห์กะนู๋คาล
โอ้ย แอบน้ำตาซึมสงสารอเล็กซิสอะ ดีนะที่เซย์ฟื้น
ปล.ไรเตอร์ห้ามไม่ทันแล้วคะ  แอบจิ้นพ่อกะลุงของคาลไปแล้ว  ก๊ากกกกก 
  :call:รอตอนหน้าาาาาา

[whistle]

อยากอ่านตอนหน้าแล้วอ่ะ
มีสวีทกันในทะเลทรายด้วย..........
ในที่สุดเซย์ก้ฟื้นแล้ว อเล็กซ์จะได้ทำหน้าที่ที่คาวี่มอบหมายให้ทำได้เต็มที่

[Serin]

อ้ายๆๆๆ แอบหวานแบบแปลกๆนะอัลชาห์กะนู๋คาล
โอ้ย แอบน้ำตาซึมสงสารอเล็กซิสอะ ดีนะที่เซย์ฟื้น
ปล.ไรเตอร์ห้ามไม่ทันแล้วคะ  แอบจิ้นพ่อกะลุงของคาลไปแล้ว  ก๊ากกกกก 
  :call:รอตอนหน้าาาาาา

นั่นสามีช้านนนนนน (หลบตรีน)

[bellity]

แอบจิ้นพ่อกับลุง -//- วายมันเข้าสายเลือดเรามากไปเปล่าเนีย แฮะๆ

หนูอเล็กซ์ฟื้นแล้ว ฟื้นมาก็หวีดหวานกันเลยน่ะ เขินๆ ที่รัก

[butajang]

ขอบคุณนะคะ ตอนใหม่มาเล้ว ดีที่เตือนไว้ฉากคุณพ่อกับพี่ชายเเต่ไม่ทันล่ะเเอบคิดไปเเล้วเเต่ก็คิดว่า มันมีกฏไง คงไม่ใช่เเต่ว่านะ เห็นกฏอันนั้นเเล้วสงสารคาวี่ + อัชชาห์อะ อุปสรรคเยอะโคตรเหอะ ชอบมากเลย ตอนยาวดีเเต่ว่านะคะ ขอ 3 พาร์ทเเบบคาวี่ + อัชชาห์ เน้นๆล้วนๆเลยได้ไม๊คะ รู้สึกว่า คาวี่น่ารักดี ชอบมากเลยอะ อ่านคาวี่เเล้ว จินตนาการถึง วาล หรือ ทาคาบะ นายเอกของ อ.ยามาเนะ เลยอะ +1 ค่ะ

[hahn]

ตอนนี้ยาวดีจริงๆ สวีททั้ง2คู่เลย ถึงคู่คาวี่กะชีคจะมีแอบบู๊เล็กน้อย แต่ก็น่ารักดี

[ลูกลิงแสดงตัว]

แอร๊ยยย ยาวได้ใจ
เรื่องของสองเอล็กซี่ เป็นอันว่าผ่าน ไม่มีใครขัดขวางแล้วชัวร์
คาวี่ มันหวั่นไหวเว้ยเฮ้ย  แต่ก็อย่างว่าจะให้มันยอมรับคงไม่ใช่เรื่องง่าย
ท่านชีคคะ จริงจังใช่มั้ยคะ แอบเนียนล่ะสิ

[thisispom]

ขอบคุณค่ะ มาแบบยาวๆ 

[fOnfOn :D]

ยาวสะใจมากกกกกก สำหรับตอนนี้


แต่ท่านชีคคะ จะหวานเกินไปมั๊ยค่ะนั้น  เห็นแล้วอยากไปเป็นคนคุ้มเจ้ากล้องวงจรปิดนั้นซะจริงเชียว   

[cocoaharry]

ท่านชีคกับคาวี่ คิดเป็นจริงเป็นจังไปเลยดีกว่าค่ะ 55

[aiwjun]

ฮึ่ม    จบได้แบบค้าง ๆ คา ๆ มากเลยอ่ะ 

แล้วพรุ่งนี้จะเรียนรู้เรื่องไหมเนี่ย  !!!  ^_^

[Sorso]

รอตอนต่อไป

[คนของเธอ]

คราวนี้อเล็กซิส กับ อเล็กเซย์ ก็คงไม่มีอะไรมาขวางอีกแล้ว (มั้ง) ครอบครัวยอมรับแล้วล่ะ สงสารเซย์อ่ะ
คาวี่น่ารักไปไหนค่ะนี่

[ryneyz]

กรีสสสสสสสสสส    

อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่า

ไรเตอร์รีบอัพไว ๆ นะ  นู๋รออยู่ 

ตอนต่อไปเป็นบู้ล้างผลานกลางทะเลทรายด้วยนิหน่า 

[nutgen]

ปล.สุดท้าย ไม่ได้คิดจริงจิ้ง ฮ่าๆๆ
แอบอึ้งตามกับคำพูดของคาวี่ไปนิดหนึ่งถึงจะรู้สึกทะแม่งๆก็เถอะ

" คุณเป็นคนพูดเอง " คาวัลโลฟังแล้วหันมาชี้หน้าอัลชาอ์แล้วออกปากยืนยันอีกรอบ " SEXก็ทำไปแล้ว จูบผมก็ทำไปแล้ว นอนด้วยกันด้วย นี่เรียกว่าอะไร?... เพื่อนทางจดหมายรึไงครับ "

ทำไปแล้ว ทำไปตอนไหน ทำไมเราไม่เห็น....แอร๊ย

ตอนนี้คาวี่ตบ ฮัลซาจูบ โอ้เข้าพระเข้านางกันดีแท้ กร๊ากกกกก ฮ่าๆๆๆ ชอบๆๆ
นั่งลุ้นอยู่หน้าคอม ค่อยหายเครียดกับการเรียนหน่อยช่วงนี้มีแต่อะไรหนักๆทั้งนั้นเลย~ (>_<=)

--------------------------------------------------------------

เห็นด้วยกับความคิด คุณ butajang มากๆเลย
คู่ของฝาแฝดส่วนใหญ่แนวดราม่าเครียดๆ ผิดกับคู่ของคาวี่กับฮัลซาริบเลยตลกฮาๆกว่าเยอะ
+1 ให้ทั้งคู่เลยนะจ๊ะ 
กว่าจะบวกได้ยากมากๆระบบ error ตลอดไม่รู้เพราะอะไร

[Serin]

^
 
ไอ้ประโยคนั้นมันสะตอ (555+)
แบบว่าคาวี่พูดต้องเอามากรองอีกที จะเหลือความจริงแค่สามสิบเปอร์เซนต์

[wikichan]

โหย...แบบว่าเริ่มซึ้ง กะแฝดเลย รักกันจริง ๆ
แต่ใครจะสู้คาลได้ดีขนาดนี้ ไม่มีอิกแล้ว
เป็นไรที่ฉีกแนวมากเลยฮะ นายเอกของเราเจ๋งดีอ่ะ มารยามหาจักรวาล>>>>ว่าไปโน่น 555
ชอบคาลที่สุดเลยฮะ เป็นไรที่สนุก...เมื่อนึกถึง 555

KAVY FC>>>>บ้า!!
รอตอนต่อไปคับ

[Sornpattra]

หายไปพัก ใหญ่ กลับมาให้เต็มอิ่ม

หนุก หนาน มากมายเลย

[kwa]

ง่ะ ปล.สุดท้ายมาดักไว้ก่อน เพราะคิดไปแล้วจริงๆ พออ่านทอล์คลงมาถึงปล. ฮาก๊ากเลยค่ะ ดักถูกทางจริงๆ 55555555+
แฝดต้องฝ่าฟันอุปสรรคให้ได้นะ เป็นกำลังใจให้ อิอิ
ส่วนคู่น้อง สงสัยเป็นรักรุนแรงแฮะ ได้เลือดกันแต่มีโรแมนติกผสม เอิ๊กกกก