หัวข้อ: Stone rose's line:กุหลาบทรายใต้เงาหิน-จบ- UP>>แจ้งข่าวส่งหนังสือ+โด 28/2/55

[snack]

ตามอ่านมา3วัน

[penda]

เพิ่งจะได้อ่าน Sp.3 แบบว่าพิ่งเห็นอ่ะ  แฮ่ะๆ
แต่อ่านจบแล้วอยากกรี๊ดมากอ่ะ
ฉากจบสวยม๊ากกกกกกกก โรแมนติกมากด้วย

ท่านชีคนั่งกอดคาวี่แล้วจูบกันผ่านดอกกุหลาบทะเลทราย
บนตักคาวี่มีเจ้าชีล่ากับเจ้าชาลีนนอนหมอบเล่นอยู่
ด้านข้างทั้งสองคนมีเพิงหินที่ทอดเงาลงพบพื้นทาบทับกอกุหลายทะเลทราย
เบื้องหน้าของทั้งสองเป็นผืนทะเลทรายกว้างไกลสุดลูกหูลูกตาจรดขอบฟ้า
และที่ขอบฟ้านั้นดวงอาทิตย์ก้กำลังจะลาลับฉาบแสงอัสดงทั่วทั้งผืนฟ้าและผืนทราย

กรี๊ดดดดด โรแมนติดที่สุด อบอุ่นมากกกกๆ
(เริ่มเพ้อไปกันใหญ่แล้ว )

 

[natalee22]

555555555555555 คาวี่น่ารักอ่า สอนลูกๆให้เฝ้าพ่อ กร๊ากกกกกกกกกก ทีนี้ล่ะไม่ต้องกลัวว่าใครจะเข้าใกล้ท่านชีคได้ อิอิ

[loverken]

 

[vanny]

 

มาเฟียของเราหึงโหดจริงๆ ด้วย วางแผนไว้อย่างเรียบร้อยเลยทีเดียว

แต่หึงมากขนาดนี้ก็แสดงว่ารักมากด้วยใช่ไหม

 

[KND]

  สนุกมากๆๆๆๆๆ เป็นอ่านแบบมาราธอนสุดๆๆๆ

คาวี่เธอช่างน่ารักเสียจริง
อยากให้มีภาคสองต่อจังเลย ฮี่ๆๆๆ

เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ต่อไปนะค่ะ

[lalalai]

อ่านจบแล้ววววววววววววววววววว ใช้เวลาร่วมสามวัน  ที่เคยคิดว่า 80 หน้า ใช้เวลาวันเดียว ก็น่าจะได้เหมือนที่อ่านเรื่องอื่นๆ แต่พอได้เข้ามาอ่านจริงๆแล้ว การจะอ่านให้จบภายในวันเดียวนั้น...ไม่ง่ายเลย = ="

ด้วยเพราะ
เนื้อหาเยอะและยาว แต่นั่นก็ไม่ใช่เหตุผลหลัก เหตุผลหลักมันอยู่ที่ "ภาษา" ที่ใช้บรรยาย มันสวยมาก ซับซ้อน ต้องทำความเข้าใจ ต้องอ่านอย่างตั้งใจ จะอ่านผ่านๆไปเพื่อให้ไปถึงตอนจบของเรื่อง"ไม่ได้"เลย อ่านแล้วก็ต้องอ่านอีกรอบเพื่อทำความเข้าใจและดื่มด่ำกับมัน ขอบอกว่าภาษาสวยมากจริงๆค่ะ

นอกจากภาษาจะสวยมากแล้ว ยังพิม"ผิด"เยอะมาก เช่นกัน = =" คือ...อ่านๆอยู่ ดื่มด่ำสุดๆ แต่ก็ต้องสะดุดหัวทิ่มกันเลยทีเดียว ต้องกลับไปอ่านซ้ำอีกครั้งเพื่อให้เข้าใจว่า ประโยคนี้ คำนี้ที่พิมผิด พิมตก ไป อะไรคือคำที่ถูกต้องมีคำถามในหัวตลอดว่า "จริงๆคนเขียนเค้าจะสื่อว่าอะไรวะ" แล้วก็พยายามคิดถึงคำที่"ถูก" (สะกดถูก,ที่ตกหล่นไป) ที่น่าจะเป็นไปได้ และถามตัวเองต่อว่า"ตรูเข้าใจถูกมั๊ยฮึ"  เพราะบางทีมันก็ร้ายแรงขนาดที่ว่าทำให้เข้าใจเนื้อหาที่จะสื่อออกมาได้คลาดเคลื่อนไปเลยก็มี(จริงๆนะ มันร้ายแรงถึงขนาดนั้น อยากให้ปรับปรุงตรงนี้ค่ะ ด้วยความหวังดีจากใจจริง แล้วจะเพอร์เฟคและไร้ที่ติมากกกกกกกกกกกกก) ร้ายแรงรองลงมาก็คงจะเป็น อาการหงุดหงิดของคนอ่านที่กำลังอินมากถึงมากที่สุดต้องมาอารมณ์หัวทิ่มเพราะบางคำที่พิมตกหรือสะกดไม่เป็นคำแล้วอ่านไม่ได้ = =" (ถ้าเคืองก็ขออภัยนะคะ เพราะรู้สึกอย่างนี้จริงๆ) และอย่างสุดท้าย เว้นวรรคบ้างอะไรบ้างก็น่าจะดีเพราะบางทีมันติดกันเป็นพรืดทำให้บางทีใจความของประโยคมันก็เปลี่ยน(อีกแล้ว) 

เป็นอันจบเรื่อง คำตกหล่น การสะกด ภาษาและการเว้นวรรค ไว้แต่เพียงเท่านี้ สู้ๆค่ะ ^ ^

มาว่าด้วยเรื่องเนื้อหา ที่ต้องขอบอกว่า ชอบมาก สนุกมาก บีบคั้นหัวจิตหัวใจมากๆ อาจไม่ทำให้น้ำตาไหลพรากๆ แต่มันก็ทำให้ปวดหนึบๆ ในหัวใจได้มากๆ เช่นกัน น้ำตาไหลออกมามันก็จบเพราะได้ระบายความรู้สึกออกไปบ้างแล้ว แต่ไอ้อาการหนึบๆ หน่วงๆ นี่สิ คิดว่ามันร้ายแรงกว่ามากนักเพราะมันจะวนเวียน กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ยอกๆ เป็นระลอกๆอยู่อย่างนั้น ไม่มีวันจางหายไปในเวลาอันรวดเร็ว อ่านจบ อารมณ์ไม่จบ ยังคง หนึบ ยอก อยู่อย่างนั้น T_T แต่ก็ชอบมากจริงๆ

แรกเริ่มที่ได้อ่านคำโปรย ก็กรี๊ดกร๊าดไปตามเรื่อง "ชีคหนุ่ม" โอ้ววว อาหรั๊บ อาหรับ ชวนเพ้อสุดๆ พอเจอ "มาเฟียหนุ่ม" เอิ่มมมม คำถามผุดขึ้นในใจแล้วใครจะเป็นนายเอกล่ะหว่า ชีคเหรอ ไม่นะ ชีคเหมาะจะเป็นรุกเท่าน้านนนนนน แต่เจอมาเฟียล่ะ ถ้ามาเฟียกะคนธรรมดา โอเค มาเฟียเหนือกว่า มาเฟียรุกไป แต่...พอมาเจอชีค อืมมม คำตอบมันก็ค่อยๆโผล่ออกมา หึหึหึ ความน่าสนใจทะยานขึ้นสู่ระดับพีค

คำถามต่อมา...แล้วเค้าจะรักกันได้ยังไง ก็เลยต้องอ่านๆๆๆ และอ่านไปๆ ก็หมั่นไส้มาเฟียนายเอกไป แหมะ มันน่าจับหมกทะเลทรายนัก กวนติงดีจริงๆ ก็ว่าทำไมชีค ย๊อม ยอม แล้วคำตอบก็มา ว่าเค้ารักของเค้ามานานนนนนนนนนน รักแรกพบสุดๆ (โธ่ ชีค ขาาาาาาาา) ทำทุกอย่างทุกทาง เพื่อรั้งไว้ให้อยู่ด้วย สร้างสถานการณ์ก็แล้ว กะว่าได้ "ใจ" แน่ๆ  แต่...มาเฟียก็ฉลาดไง เก่งเกิน(จนน่าหมั่นไส้ อ่านไปก็คิดไป"เธอจะเก่งเกินไปแล้วนะคาวัลโล่") รู้ทันอีก สรุปที่ทำลงไปสูญเปล่า คาวี่ไม่สนใจไม่รับรักแถมยังปากเสียใส่ ดึงเช็ง กั๊ก เลี้ยงไข้ สารพัดจะทำ โฮ้ววววววววววว อยากบอกว่าสงสารชีคเกินทน อยากบอกว่าตัดใจแล้วยัดมันส่งกลับบ้านมันซะเถอะ คนอะไรไร้หัวใจ ฮึ่ยยยยยย แต่...ชีคก็รักของเค้า ก็ยังรัก ยังรอ ยังหวังจะได้หัวใจ ยังพยายามต่อไป(หล่อค่อดๆอ่ะค่ะ ชีค >///<)  สงสารก็สงสารแล้วก็หันไปดูทางคาวัลโรว่าเมื่อไหร่จะใจอ่อน(ซะที) ยิ่งตอนที่โดนตะปูตอกมือ แล้วโดนจับตัวไปนั่นล่ะ ลุ้นว่าคาวัลโล่จะรู้ใจตัวเองแน่ๆ กรี๊ดๆๆ และทุกอย่างน่าจะลงเอยด้วยดี...เพราะตอนเค้าดูแลกันและกันนั้นมัน หวานมากกกกกกกกกก สลบไสลในอ้อมแขนชีคอัลชาอ์ บ๊ะ >///<  มันต้องดีสิ มันต้องดี  ต้องเห็นใจกัน ต้องใจอ่อน ความสัมพันธ์ต้องดีขึ้นๆ และดีขึ้น และ มันก็ดีขึ้นจริงๆ ดีขึ้น...เพื่อจะดิ่งลงเหว คาวัลโล่เริ่มหวั่นไหว เริ่มมองเห็นความรักของชีคอัลชาอ์ แต่ก็ยังไม่ยอมรับ ไม่ยอมเข้าใจ และไม่เข้าใจกัน ความสัมพันธ์เลยกลับมาที่ศูนย์อีกครา...วุ้ยยย อ่านไปก็เซ็ง อยากเบิ๊ดกะโหลกคนละทีสองที

แล้วก็มาถึงจุดพีคที่สุดของที่สุดที่คาวัลโล่จะรับรักอัลชาอ์(ซะที) เพราะโดนทรยศหักหลังจากคนที่ไว้ใจ เลยเกิดอาการเสียศูนย์ เสียใจ ไร้ที่พึ่งอย่างสุดซึ้ง อ่อนแอ อ่อนไหว และอ่อนแรงสุดกำลัง เลยเริ่มมองเห็น ไม่สิจริงๆก็มองเห็นมานานแล้วแต่ไม่ได้ให้ความสนใจ ในความรักของอัลชาอ์ เพราะตอนนั้นยังแข็งแกร่ง ทะนงตัวว่ายิ่งใหญ่ มีที่ไป และยังไงก็ไม่คิดจะอยู่ที่นี่ เลยไม่สนใจความรักความความหวังที่ที่เค้าหยิบยื่นให้ แต่หลังจากที่เกิดวิกฤติชีวิต จากอนาคตว่าที่บอสมาเฟียที่สดใสกลายเป็นมืดมนดับลงชนิดที่ว่าไปต่อไม่เป็น หาทางสว่างก็ไม่เจอ ไม่สิ ต้องเรียกว่า แทบไม่เจอมากกว่าเพราะในความมืดมนไม่มีทางไปยังมีความรักของอัลชาอ์อยู่ และคงเป็นแสงสว่างเดียวที่คาวัลโล่เต็มใจคว้าไว้อย่างไม่มีเงื่อนไข ว่าก็ว่านะ ถ้าคาวัลโล่ไม่เจอแบบนี้แล้ว จะยอมรับรักอัลชาอ์มะ จะสนใจใส่ใจในความรักและหวังดีของอัลชาอ์บ้างมั๊ย พอล้มแล้วถึงจะมองเห็น พอไม่มีที่ไปไม่มีใคร ถึงจะเห็นค่า โถ...พ่อคนเห็นแก่ตัว คนร้ายกาจ ที่สุดท้ายก็นึกถึงแต่ตัวเอง ชิชะ ถ้าคาวัลโล่ไม่ใช่นายเอก แต่เป็นตัวร้าย คนอ่านก็คงจะประณามด่าว่า สาปส่ง และสมน้ำหน้า ให้สาแก่ใจอย่างถึงที่สุด (เป็นความจริงที่ว่า ชีวิตตัวร้ายช่างอาภัพนัก มีแต่คนกร่นด่า ซ้ำเติมและไม่มีวันให้โอกาส...ซวย จริง จริง) แต่เพราะคาวัลโล่เป็นนายเอก เป็นคนที่ชีครัก(อันนี้ส่วนตัวเป็นแฟนคลับชีค กรี๊ดๆๆๆ>//<) เลยต้องมาวิเคราะห์ และพยายามทำความเข้าใจ และเห็นใจ ว่าสิ่งที่ได้รับและเผชิญอยู่นั้นมันร้ายแรงเหลือ ความผิดหวัง พลาดหวังจากสิ่งที่เคยคิดว่าจะได้แน่ๆ มันต้องสร้างความเจ็บปวดให้กับคนที่หวังเป็นธรรมดา และความผิดหวังและความเจ็บปวดนี้ก็ทำเอาคาวัลโล่เสียศูนย์หนัก อ่อนแอเป็นไอ้ขี้แพ้(เหมือนที่คลาร์กและแกเร็ตเรียก) ราวกับเป็นคนละคน คนอ่อนแอก็ย่อมต้องการที่พึ่งที่พักพิงเป็นธรรมดา และคาวัลโล่ก็แค่คนธรรมดาๆที่ไม่อาจฝืนกฎของความจริงไปได้ อ่ะ เข้าล๊อค ทุกอย่างลงตัวเป๊ะ...ชอบนะที่คนเขียนเขียนให้นายเอกมีหลายมิติ แข็งกร้าว เย่อหยิ่ง แต่ก็อ่อนแอและพ่ายแพ้เป็น คือเป็นคนธรรมดาเหมือนเราๆทุกคน ไม่ใช่นายเอกในนิยายที่ดีกริบไร้ที่ติ ราวกับเทวดาผุดมาจากสวรรค์ชั้นไหนที่ไม่ใช่โลกมนุษย์ ไม่เคยทำผิดพลาด แพ้ไม่ได้ ต้องชนะเท่านั้น อืมมม ลองมองในมุมของคาวัลโล่ก็เลยเข้าใจ ไม่ว่าใครก็อ่อนแอและเห็นแก่ตัวได้ทั้งนั้น แม้กระทั่งอัลชาอ์ก็ยังฉวยโอกาสนี้ที่คาวัลโล่อ่อนแอ เข้ามาดูแลมาทำให้รัก สรุป...พอกันแหละทั้งสองคน แต่ก็ต้องขอบคุณทุกอย่างที่เกิดขึ้นนะเพราะมันทำให้เค้าทั้งสองคนที่รักกัน(ซะที) แล้วเวลามีความรักคาวัลโล่ก็ดูน่ารักขึ้นตั้งเยอะ จากตอนแรกที่ไม่ชอบ หมั่นไส้ อยากจับหมกทะเลทราย ก็เอ็นดูมากขึ้นๆๆ เพราะ คาวี่ก็น่ารักขึ้นๆๆๆๆๆ ชีคก็หลงหัวปักหัวปำ คนอ่านก็เขิลแล้วเขิลอีก แอร๊ยยยย >///<
แต่ความสุขมันก็ไม่ยาวนาน ก็มีอันต้องมาถึงทางแยก(อีกแล้ว) กับปัญหาที่เคยยุ่งยาก ซับซ้อน และร้ายแรง ก็เกิดคลี่คลายได้ขึ้นมา (นี่ก็เป็นอีกสัจธรรมข้อนึงที่ว่าปัญหาทุกอย่างย่อมมีทางคลี่คลายแต่ก็ต้องใช้เวลา...ใคร๊ ใครว่าอ่านนิยายแล้วไร้สาระ) คาวัลโล่ก็ต้องกลับไปอยู่ที่ของตัวเองที่กว่าจะตัดสินใจคนอ่านอย่างเราก็ปวดตับไปหลายยก หน่วงก็แล้ว หนึบก็แล้ว ก็ยังไม่มีบทสรุป เลือกทางไหนก็เจ็บก็เสียใจ วุ้ยย ดีนะที่เกิดมาเป็นคนธรรมดาไม่ต้องแบกภาระยิ่งใหญ่อะไร ไว้บนบ่า ไม่งั๊นก็คงปวดหัว ปวดใจ เหมือนคาวัลโล่นั่นแหละ แต่ก็สะใจนะที่ชีคบอกคาวัลโล่ว่าจะไม่รอแล้ว เพราะรอมาเยอะแล้ว มันเป็นความสะใจบนความสงสาร บนความร้าวรานของทั้งคู่นั่นแหละ เพราะชีคที่รอรัก ที่ทำให้ทุกอย่าง สุดท้ายก็ไม่ถูกเลือก แต่ก็เข้าใจว่าก็เลือกไม่ได้ ยังไงก็เลือกไม่ได้ แต่ก็อย่างที่ชีคเค้าบอกแหละ "คนหนึ่งคนจะทนกับความทรมาณจากการผิดสัญญาไปได้ซักกี่ครั้งกัน"(อาจไม่เป๊ะ แต่ใจความประมาณนี้) ก็เข้าใจชีคนะที่ไม่รอ ก็ทำแล้วทุกอย่าง รักหมดใจแล้ว แต่ก็ยังไป ประมาณว่า "ศักดิ์ศรีกูก็มี"  อะไรประมาณนั้น (ขออภัยที่หยาบคาย) ถึงจะบอกไปแบบนั้นแต่ก็ใช่ว่าจะไม่เสียใจ แต่มันก็เกินจะทนแล้วจริงๆ อืมมมม ก็สงสารคาวัลโล่นะ แต่รู้สึกว่าโดนซะบ้างก็ดีเหมือนกัน ถึงจะน่ารัก น่าเอ็นดูขึ้นเยอะ แต่ถ้าไม่ได้รับบทเรียนว่าจะต้องสูญเสียคนที่รัก อย่าง จริง จัง ก็คงไม่จดจำเท่าไหร่เพราะอาจจะเคยตัวและคิดว่ายังไงอัลชาอ์ก็ยังจะรักและรอได้  ตลอดไป อืมมม

แต่อ่านถึงช่วงนี้ก็หมั่นไส้และเกลียดขี้หน้าอิคุณอาคลาร์กมากๆถึงมากที่สุด ยิ่งตอนที่รู้ว่าทุกอย่างคลี่คลายแล้วแต่ไม่ยอมบอกคาวัลโล่และยังดึงดันที่จะเอาคาวัลโล่กลับไปนั่นน่ะ ขอบอกว่าโคตรเกลียดขี้หน้าเลย  ทำไมต้องทำลายความรักของคนอื่น ถึงคนคนนั้นจะเป็นลูกเป็นหลานของตัวเองก็เถอะ ก็ไม่มีมีสิทธิคิดหรือบังคับ ไม่สิ แต่อิคาร์กมันใช้เล่ห์ เอาคาวัลโล่กลับไปจนได้ ขอให้แก อิคาร์ก เจอบทเรียนความรักของแกในภาคต่อไป(ฝากคนเขียนด้วย 555)ที่เจ็บปวดให้ถึงแก่น ให้เจ็บปวด ให้จดจำ ว่าครั้งนึงเคยทำลายความรักของใครลงไป (แค้นฝังหุ่น) ยิ่งตอนคาวัลโล่ต้องกลับแล้วชีคไม่มาส่ง แต่ทิ้งกระดาษไว้พอรู้ความหมายของมัน แล้วเห็นชีคยืนส่งอยู่บนดาดฟ้าของพระราชวัง โฮ้ววววววววววววววววว มันก็ไม่รู้จะบรรยายออกมายังไงว่ามัน...เศร้า มันบีบหัวใจแค่ไหน แต่ก็ไม่ได้ร้องไห้ตามคาวัลโล่ไปหรอกนะ สำหรับคนอื่นตอนนี้มันอาจจะพีคมากถึงมากที่สุด แต่สำหรับเรามันพีคมานานแล้ว ไม่มีอะไรพีคไปกว่านี้แล้ว พีคเสมอต้นเสมอปลาย ตั้งแต่รู้ว่าเค้าต้องแยกจากกันนั่นล่ะ (ไม่ใช่ไม่เศร้าแต่มันเศร้ามากมาตลอด) ก็ยังดีที่อิคลาร์กมันยังสำนึกได้ซักนิดเมื่อตอนถึงบ้านว่าคิดผิดรึเปล่าที่เอาหลานกลับมา อย่างน้อยก็ยังสำนึก สำเหนียก ถึงจะแค่เวลาชั่วครู่ก็ตาม

บทสรุปของเรื่องที่ยังไงก็ไม่สรุป เพราะมันสรุปไม่ได้ เลือกไม่ได้ คาวัลโล่เลยไม่เลือก อืมมม ก็จะเอาทั้งสองอย่าง ใครจะทำไม อืมมม อ่านไปก็เซ็งไป หน่วง หนึบ ต่อไป เพราะยังไงมันก็คงต้องเป็นแบบนี้ มองไม่เห็นทางลงทางอื่น ทุกอย่างก็ต้องเป็นไปตามครรลองของมัน ชอบที่จบแบบนี้นะเพราะมันจบบนพื้นฐานของ(โคตร)ความเป็นจริง รักกันก็ใช่ว่าจะต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ก็อย่างที่เค้าบอกกัน "ถึงจะห่างกันแต่ก็อยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน " "ตราบใดที่ยังมีรักก็ย่อมมีหวัง" นั่นล่ะ ใช่ว่าจะตายจากกันซะหน่อย เงินก็มี รวยก็รวย ว่างๆ ก็บินไปหากันซะให้หายคิดถึง (เกิดเป็นคนรวยมันดีอย่างงี๊(อิจฉาาาา))

อีกคู่ที่ลืมไม่ได้เลย คือฝาแฝด แอร๊ยยยยยยยยยยยยยย >///<

ตอนแรกอ่านคำโปรย หือออ สิ่งที่สนใจมากที่สุด คือฝาแฝดของตัวเอง หือออออออออออ ก็ยังไม่ฟันธงแต่ก็น่าสนใจมาก ถึงมากที่สุด เรื่องแบบนี้มันเร้าหัวใจดีนักแล แล้วยิ่งมาอ่านเจอ ก็ยิ่งอยากกรี๊ด กรีดร้อง  บ๊ะ ให้มันได้อย่างงี๊ รักที่ผิดทำนองคลองธรรม รักที่ไม่มีใครอยากจะยอมรับ เก๋ซะ แล้วก็หวานมากด้วยยยยย แล้วก็ชอบไม่แพ้มวยคู่เอก เอ๊ย คู่พระ-นาย ของเรื่องเลยทีเดียว ความรักของคู่นี้ก็อยู่บนพื้นฐานของคำว่าครอบครัว เรื่องที่เกี่ยวข้องก็ล้วนแต่เกี่ยวกับครอบครัว ความรัก ความเข้าใจ คำขอโทษ และการให้อภัย มันก็สวยงาม ลงตัวทุกอย่างอยู่แล้ว ทั้งมูลเหตุต้นตอของเรื่องราว เพราะลุงเสียลูกชายนอกกฎหมายไปเพราะความรักของทั้งคู่เป็นต้นเหตุ ชอบคำพูดของคุณพ่อ ที่ว่า "จุดริ่มต้นเพียงเล็กน้อยบางทีก็เป็นบทสรุปของเรื่องที่ยิ่งใหญ่"(อาจไม่เป๊ะ แต่ใจความประมาณนั้น(อีกแล้ว)) เพราะจุดเรื่อมต้นทั้งมันก็คือเรื่องราวความรักที่ไม่มีใครรับได้ของทั้งคู่ จนนำไปสู่เรื่องราวใหญ่โตและเกือบจะบานปลาย และเกือบจะต้องสูญเสียกันและกันไปตลอดกาล ก็ไม่ขอออกความเห็นในเรื่องความรักของ "เอล็กซ์ทั้ง 2" ว่าถูกผิดอะไรยังไง เพราะยังไงความรักมันก็จะเป็นสิ่งที่สวยงามถ้าเรารู้จักที่จะรักและประคับประคองมันไปในทางที่ดี ที่ไม่ทำร้ายทำลายใคร (โดยส่วนตัวนั้นแอบกรี๊ดดดด >///<) แต่ถึงกระนั้นพ่อแม่ก้ยังมีข้อแม้ที่โหดร้าย...เฮ้ออออ รักไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆ

แต่ชอบตรงคำว่า "ครอบครัว" ที่ไม่ว่าจะทำผิดต่อกัน ทำร้ายกันมากแค่ไหน แต่สุดท้าย ก็ยังให้อภัยกัน "เรียนรู้ ยอมรับ ขอโทษ และให้อภัย"  ชอบจริงๆค่ะ

ชอบที่คนเขียนสื่อออกมาว่ายังไงครอบครัวก็สำคัญ ไม่ว่าเราจะเป็นยังไง เจอเรื่องเลวร้ายมากแค่ไหนเราจะยังมีครอบครัวอยู่ข้างๆ ที่พร้อมจะให้อภัย และเป็นกำลังใจให้แก่กัน

ชอบที่คาวัลโล่ก็เลือกครอบครัวและรักครอบครัวพอๆกับที่รักอัลชาอ์และเลือกทิ้งสิ่งหนึ่งสิ่งใดไปไม่ได้ ชอบที่อัลชาอ์สอนให้คาวัลโล่รู้(โดยไม่รู้ตัว) ว่ายังไงครอบครัวก็สำคัญ ด้วยการไม่ฆ่าลุงและแม่เลี้ยงทิ้งทั้งๆที่เป็นกบฎ คาวัลโล่จึงไม่สั่งฆ่าลุงตัวเองทั้งๆที่เข้าใจว่าลุงฆ่าพี่ชายของตัวเองไปแล้ว

ชอบ(อิ)คลาร์ก ที่มันยังเชื่อในความเป็น"ครอบครัว" ที่ยังเชื่อว่า เฟเดอริโก้(ใช่มั๊ยฮึ) จะยังมีความเมตตาต่ออเล็กเซย์ หลานในไส้ของตัวเอง เลยบอกเอล็กซิสว่าไม่ว่ายังไงก็อย่าฆ่าลุงทิ้ง ยังถือว่ามีความดีอยู่บ้างนะคลาร์ก (แต่ฉันเกลียดเธอจริงๆ ขอบอก ค้อนสามที)  เพราะก็ไม่รู้ว่าอเล็กซิสจะห้ามใจตัวเองไม่ให้ฆ่าลุงตัวเองได้มั๊ยเมื่อยังไม่รู้ว่าอเล็กเซย์ยังมีชีวิตอยู่ ขอบอกว่าอ่านตอนนี้แล้วเครียดมาก กลัวอเล็กเซย์ตายจริงจัง เพราะตอนที่เข้าใจผิดว่าตายไปแล้วก็สงสารอเล็กซิสมากถึงมากที่สุด อาจไม่ได้ผู้กพันกันมายาวนาน เหมือนคู่เอก แต่เราก็รักคู่รองไม่แพ้กัน พอมารู้ว่ายังไม่ตายก็ดีใจแทนอเล็กซิสสุดๆ แต่ก็ต้องกลับมาเครียดเหมือนเดิมเพราะชีวิตของอเล็กเซย์ก็ขึ้นอยู่กับชีวิตของผู้เป็นลุง -*- ถ้ารอดก็ต้องรอดทั้งคู่ ถ้าตายก็ต้องตายทั้งคู่เช่นกัน โฮ้ววววววว โหดร้ายดีแท้

แต่อเล็กซิสก็ยังจิตใจดีมีเมตตาต่อลุงตัวเองที่ยังไงก็ฆ่าไม่ลง (หล่อแล้วยังจิตใจดีอีก กรี๊ดดดดดดดอ้ะ >///<) เลยได้เจออเล็กเซย์อีกครั้ง ปลาบปลื้มมากกกก ที่เค้าได้เจอกันอีกครั้ง
แต่ชอบโมเม้นที่อยู่โรงพยาบาลที่สุด หลายๆอย่างที่แสดงออกมันคือความรักความห่วงใย ที่จะยังไงดีล่ะ หวานและขื่น หวานคือแสดงออกว่ารักว่าห่วงได้อย่างเต็มที่(หรือจริงๆมันก็เต็มที่กันมาตลอด) โดยไม่มีใครอยากจะขัดใจหรือห้ามปราม เพราะต่างก็อยู่ในความเศร้าเสียใจด้วยกัน และเหมือนแม่จะยอมแล้ว อิอิ และที่อเล็กเซย์ไม่ยอมฟื้นขึ้นมาซักที อเล็กซิสก็เฝ้าอยู่ไม่ยอมห่าง แล้วก็นั่งคิดถึงสาเหตุว่าทำไมไม่ยอมฟื้นซักทีทั้งที่หมอก็บอกว่าปลอดภัยแล้ว แต่อาจเป็นความต้องการของคนไข้ที่ไม่อยากตื่นเอง พยายามนึกถึงสาเหตุก่อนหน้าที่เกิดเรื่อง หรือเพราะเขามัวไปเดทกะหญิงอื่น หรือเสียใจเรื่องน้องชายที่ตายไป หรืออะไร โอ๊ยยย ชอบอ่ะ ไม่รู้ว่ามันคืออะไรนะความรู้สึกตรงนั้น รู้แต่ ชอบๆๆๆ แล้วตอนที่ฟื้นขึ้นมาก็...นะ  >///<  หวานอ้ะ หวานได้อีกกกกอ๊ากกกกก

สรุป ก็คือ ชอบมาก ชอบทุกอย่าง ขอบคุณ คนเขียน ที่เขียนเรื่องราวดีๆมาให้อ่านนะคะ 

(หากพิมผิดตกหล่น ดังที่ได้กล่าวเตือนไป ก็ขออภัย เพราะพิมมาตั้งแต่เช้า จนตอนนี้ 15.54 น. พึ่งเสร็จสมบูรณ์ คือนี่เราแค่เม้นท์ยังเหนื่อยที่ต้อง เค้นสมอง เค้นคำ มาใช้ แค่นี้ก็เหนื่อย และ ปวดหัวตุบจะแย่แล้ว แต่บรรดานักเขียนทั้งหลายเราขอชื่นชมพวกคุณจากใจจริงว่าคุณสามารถมากๆที่เขียนนิยายแต่ละเรื่องมาให้เราอ่านกัน ได้แต่ละเรื่องมันต้องใช้ความพยายามอย่างมากจริงๆ กว่าจะวางพลอตเรื่อง กลั่นกรอง ร้อยเรียงถ้อยคำ แหมะ สุดยอดจริงๆค่ะ

[loverken]

 

[saikalism]

ชอบอะ ชอบเรื่องนี้อะ
สนุกมากมาย
จะรอหนังสือนะคะ ^^~

[DeJavu~ ★]

คิดถึง คาวี่และอัลชาล์

ตอนพิเศษน่ารักมากมาย

ชอบ ชีล่า กับ ชาลีนมากๆๆอ่า

ลูกรักของแม่คาวี่ เล่นซะ 

ขอบคุนมากๆๆครับ

อยากให้มีภาคสอง ของคาวี่ กับ อัลชาลโดยเฉพาะอ่า

อยากคู่นี้มากที่สุด

[punchnaja]

ตอนจบฮาจริงอะไรจริง อิอิ

[lovely1714]

555 วุ่นวายอีกน่าดู

[gumrai3]

แม่เเมวสอนลูกเสือ เฝ้าพ่อให้ดีๆ 555

[harumi]

สอนลูกดีจังนะ

[Serin]

 

สวัสดีค่ะ มีข่าวมาแจ้งกัน 



  ก่อนอื่นขอขอบคุณทุกคนที่สั่งนิยายเข้ามานะคะ > < ขอบคุณมากจริงๆที่อุดหนุนนิยายของปุ้ย 


 แจ้งเรื่องการสั่งนิยาย

   ตอนนี้ปิดจองแล้ว แต่สามารถสั่งหนังสือได้ค่ะ ระยะเวลาจองที่กำหนดไว้ เป็นระยะจองในโปรโมชั่น + มีของแถม

  ตอนนี้ทางไร้กรอบปิดจองแล้วแต่ยังสั่งหนังสือกันได้ในราคาเต็ม นั่นคือ ราคาเล่มละ 550 บาท สองเล่ม 1100 บาทคะ(ไม่รวมค่าส่ง)และไม่มีของแถมนั่นเอง(แต่ถ้าสั่งมาก่อนส่งของรอบแรกอาจมีโด )


-------


   และต่อมาก็แจ้งเรื่องกำหนดการส่ง


   หนังสือเรื่อง Stone rose's line กุหลาาบทรายใต้เงาหิน จะส่งในกลางเดือนมีนาคมนี้นะคะ


   เหตุที่ส่งช้าเนื่องจากความล่าช้าของตัวคนเขียนเองคะ   o1ติดงานราษฏ์งานหลวงจนไม่มีเวลา

   ทำให้รีไรท์ตอนพิเศษส่งไปช้ามาก ก ก ก ก ก  ขั้นตอนการตรวจบรู๊ฟและทำต้นฉบับจึงช้าไปด้วย 

    ปุ้ยขอยอมรับผิดแต่โดยดีค่ะ ขอโทษจริงๆ (เค้าจะไม่ทำตัวแบบนี้อีกแล้ววว  )

    เพราะงั้นเลยขอรีวิวตอนพิเศษ แจ้งว่าจัดเต็มทำสกอร์ไปที่ห้าตอนเก้าสิบเอ็ดหน้า (เหอๆ) บวกของเก่าที่จะร้อยกว่าหน้า ถือหนังสือกันดีๆนะคะทุกค๊น น นน (ยังไม่ได้เฟ้ย เพราะเอ็งนั่นแหละ!//โดนตรบ )
 

    สุดท้าย แปะภาพรีวิวโด ได้มาภาพเดียว จะอัพเดททีหลังนะคะ
 

     

    (คลิกดูรุปใหญ่ได้งับ)
 
   มีสองแขกรับเชิญพิเศษ ที่ไม่ได้โผล่ในนิยายแต่จะมาโผล่ในโด ฮ่าา
 
ปล. ซับนรก

[m_pop91]

อ่านมาเป็นอาทิตย์กว่าจะจบ
ขอบคุณคุณปุ้ยมากสำหรับเรื่องนี้
บีบหัวใจมาก แต่ก็จบแบบมีความสุข
ต่อไปก็ไปรอลุ้นอิพี่โตกับนังน้องเนมต่อว่าจะจบอย่างไร

[u_cosmos]

ตอนพิเศษที่สามน่ารักมากกกกกกก
ยังไงก็คงไว้ลาเป็นไฮยีน่าตัวแสบเหมือนเดิมสินะ
สอนลูกแบบนั้นฮาซานก็หวาดๆ ช่วยงานท่านชีคไม่ได้ ฮ่าๆ

ปล.แอบกรี๊ด อัลชาอ์ที่รัก
เต็มปากเต็มคำแล้วนะคาวี่

[breath]

กลางมีนา กลางมีนา กลางมีนา กลางมีนา กลางมีนา กลางมีนา
ฮือออออออออออออออออออออออออออออออ
TT TT
จะรอนะคะ

[jiajia]

โอ้ว....ไม่ได้สั่งในช่วงจองแต่สั่งก่อนส่งรอบแรกจะมีสิทธิได้รึเปล่าเนี่ย อดลุ้นไม่ได้แฮะ

[ลู่เคอOlive♥]

อ่านจบสักที
เรื่องนี้มีหลากหลายอารมณ์จริงๆ
เศร้ามากตอนที่ต้องแยกจากกัน
ตอนคาวี่ดื้อ ก็นาถีบดีจริงๆ
ชอบคู่อเล็ก ไม่ไหวแล้ว

[sine]

จะรอหนังสือนะคะ
มาให้กำลังใจค่ะ  อยากอ่านเร็วๆจัง

ปล.อ่านในบอร์ดเกือบจบแหละแต่ว่ารออ่านรวดเดียวในหนังสือดีกว่า
อยู่หน้าคอมพืนานปวดตามากๆ

รอเรื่องต่อไปนะคะ^^

[saikalism]

ไม่เป็นไรคะ ยังไงก็เฝ้ารอ หนังสือ นะคะ
นานเท่าไรก็รอ T_T

[DeJavu~ ★]

นที่ 05 /05/ 55 เสาร์ที่ 5 ขอให้ป้าปุ๋ย จงมีแต่ความสุข ความเจริญตลอดไป และเนื่องจาก วันนี้ เป็นวันสิริมหามงคล ขอให้ป้าปุ๋ย นักเขียนสุดรักได้โปรด มอบ ของขวัญ แก่มิตร แฟนคลับ คาวี่ และอัลชาล์ Stone rose's line ด้วยการเขียนตอนพิเศษ หวานๆ ฉ่ำ และยาวๆ ของคาวี่ กับ อัลชาล์ ด้วยเทอญ

[Yร้าย]

3 คืน ตั้งแต่ 2 ทุ่ม ยันตี 4......เรียกได้ว่าสุดยอดแห่งการอ่านที่ไม่เคยอ่านมาแบบนี้.......
สุดยอดของสุดยอดที่ได้อ่านความสนุกและตื่นเต้น..บีบคั้นหัวใจและกดดันเป็นที่สุด........
น้ำตาท่วมจอเลยนะจะบอกให้ท่านนักเขียนที่รัก.....แต่ก็ถือว่าไม่ดราม่ามากเท่าไหร่...
แต่เรื่องบีบหัวใจนี่พอ ๆ กะเรื่อง sweet poission.....(แต่เรื่องนี้โหดกว่า...และ NC..มากกกกกกกกกก..)
ยอมรับได้เลยว่ารักทุกคู่ที่ได้อ่าน  แต่ยังอยากจะให้จัดคู่ให้ฮาซานขวัญใจองครักษ์ของข้าพเจ้าด้วยคน...
ขอบคุณที่ท่านแต่งสิ่งดี ๆ มาให้ข้าพเจ้าชาวเล้าได้อ่านกัน...รออ่านเรื่องใหม่นะเจ้าคะ
อยากอยู่นะหนังสือนี่แต่ขอดูงบประมาณก่อนนะ

[saikalism]

มา่อ่านอีกรอบตอนรอหนังสือ
อยากอ่านตอนพิเศษในหนังสือแล้วจัง

รักอัลชา(จะโดนคาลวัลโลเก็บปะเนี้ย)
และก็รักคาลวัลโลด้วยนะจ๊ะ อิอิ ^^~

[LM1412]

  ชอบอ่าาาาไม่อยากให้จบเลยยยยย

[kisz]

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย ชอบมากมายเรื่องนี้ ว๊ายยยย

มีหลากอารมณ์เลยอ่า

กำลังหวานๆซึ้งๆ ก็ต้องมาเสียน้ำตา วนไปวนมา เฮ้ออออออออออ

แต่คาวี่ก็เปลี่ยนไปจากเริ่มแรกมากมายเลยเนอะ อิอิ น่ารักจัง

[mint_852]

อ๊าย ชอบชีล่ากับชาลีนอ่ะ
ส่วนคาวี่ก็น่ากลัวเหมือนเดิม
ยังงี้แล้วจะมีใครกล้าเข้าใกล้ท่านชีคอีกล่ะเนี่ย
สนุกมากเลยค่ะ
แต่ตอนกลางๆเรื่องมันบีบหัวใจจัง
รอติดตามเรื่องต่อไปอยู่นะคะ
ขอบคุนค่ะ

[IaminLove]

อ่านจบแล้วและต้องบอกว่าชอบมากๆ
คือนายเอกไม่ได้ดูนิ่มนวล ดูเท่าเทียมกันทั้งสองฝ่าย แบบดูแลกัน และต่างปกป้องกันและกัน (แม้คาวี่ะดูไม่ค่อยทันท่านชีคก้อเถอะ 555)

ตอนนี้กะลังตามอ่านเรื่องใหม่อยู่ค่ะ

[mild-dy]

ชอบๆ