หัวข้อ: Stone rose's line:กุหลาบทรายใต้เงาหิน-จบ- UP>>แจ้งข่าวส่งหนังสือ+โด 28/2/55

[หัวเเม่มือ]

มาพอดีอิอิ

[Serin]

 

            ...มันต้องมีอะไรเกิดขึ้นสักอย่างสิ


        คาวัลโล วาลกัส มาเฟียตระกูลดังที่บัดนี้มีตำแหน่ง"บอส"จ่ออยู่ตรงปลายเท้าขมวดคิ้วมุ่น ครางงึมงัมในลำคอด้วยความขัดใจ รู้สึกไม่พอใจและคันเคืองในหัวใจกับ"บางสิ่ง"ที่ทำเขาหงุดหงิดงุ่นง่านใจในวันนี้....

      ดวงตาสีน้ำทะเลจ้องมองไปยังด้านนอกตัวอาคารพระราชวังที่เป็นสวนสวยปลูกตกแต่งด้วยต้นปาล์มและพรรณไม้เขตร้อนสวยงามแปลกตา อาณาเขตของสวนและพระราชวังแห่งนี้ใหญ่กว่าบ้านเขาสักยี่สิบเท่าได้ บ่งบอกความยิ่งใหญ่และฐานะอันสูงสุดของเจ้าของที่แห่งนี้ แต่นั่นแหละไอ้ "เจ้าของ"วังนี้และประเทศนี้นี่แหละที่กำลังทำให้เขาหงุดหงิดอยู่ หลังจากผ่านการมองดูสายลับถูกสอบสวนและถูกลากออกมาข้อหาโวยไม่เข้าท่า คิดจะกลับไปคุยให้รู้เรื่องก็ดันโดนคุณอาลากตัวมาเสียก่อนอย่างน่าเจ็บใจนัก

       ร้องจิ๊กจั๊กในลำคอกับเมฆหมอกความสงสัยและความไม่ชอบมาพากลที่ไม่ยอมจางหาย อยากจะออกไปถามไถ่ให้รู้เรื่องแต่ก็ติดสองมาเฟียที่คอยคุมเขาแจยังกับว่ากลัวเขาจะหนีหาย แถมอัลชาอ์ก็ยังไม่ยอมโผล่ออกมาหาเสียที...จะเดินออกไปเอง ตอนนี้ก็ดันติดเป็นเวลาสวดมนต์ละหมาดของคนที่นี่เข้าด้วย..

       คิดถึงละหมาดก็ต้องปรายตามองคนสองคนที่กำลังคุยอะไรกันโหวกเหวกโวยวายอยู่เบื้องหลัง คาวัลโลหันไปมองคุณอาที่รักกับคนในปกครองของฝ่ายนั้นด้วยสายตาเหนื่อยหน่าย..อย่างตัวเขาที่ว่าชอบโวยวายไม่รู้กาละเทศะนักหนา ก็ยังพอจะรู้กฏกติกามารยาทหรือแม้แต่การวางตัวง่ายๆอย่าง"ห้ามเสียงดังเวลาประกอบพิธีทางศาสนา"อยู่บ้าง..แต่....ไอ้มาเฟียสองคนข้างหลังนี่สิ...

        คนจะเป็นบอสกรอกตามองลูกน้องคนสนิทอย่างหน่ายๆหนึ่งคือคุณอาที่รักซึ่งขึ้นชื่อเรื่องปากจัดชอบโวยวายอย่างไม่อาจหาใครเทียบ และอีกหนึ่งคือคนสนิทของคุณอาที่รู้ไส้รู้พุงกันดีจึงชอบจิกๆกัดๆกันไม่เลิกจนเกิดเสียงโวยวายหนวกหูไม่หาย..ต่อให้ห้องนี้จะอยู่ชั้นบนของวังและเป็นห้องพักอย่างดีที่ค่อนข้างจะเก็บเสียงได้พอตัวก็เถอะ...แต่การทำตัวแบบนี้มันก็เสี่ยงจะมีตำรวจศาสนาหรือทหารของอัลชาอ์ลากคอไอ้บ้าสองตัวข้างหลังไปให้สิงโตงับคอไม่น้อย..ยิ่งท่านชีคที่รักของเขายังเขม่นคลาร์กไม่เลิกยิ่งน่าโดนเข้าไปใหญ่

       คาวัลโลครางงึมงัมในลำคอ ก่อนจะหันกลับมามองกระจกภายนอกเพื่อคิดเรื่องที่ตัวเองสงสัยอีกครั้ง...หลากหลายทางเลือก หลายสมการวนไปมาในสมอง...

       จิ๊กซอว์ทุกชิ้นอยู่ครบ เหลือแค่การหมุน หันชิ้นส่วนต่างๆไปในทิศทางที่ถูกต้องเพื่อประกอบกันเป็นเรื่องราวที่สมบูรณ์..

       แต่ถึงอย่างนั้น มันก็ยังน่างวยงง สงสัย ควรระแวงมากกว่ายามชิ้นส่วนขาดหายมากนัก เพราะยามมันหายไปก็ยังพอบอกได้เด่นชัดว่าส่วนใด้หายไปและกลับมาต่อกันเป็นภาพได้ทันทีเมื่อมันเข้ามา แต่นี่ไม่ใช่...นี่ตัวชิ้นส่วนซึ่งมีอยู่ครบแต่เพราะไม่รู้จุดเริ่มต้น เลยยิ่งจับต้นชนปลายไม่ถูก

        คริสเป็นสายลับ...? ข้อนี้โกหกหรือเป็นจริงไม่ได้ต่างกันมาก..ตัวหมอนี่จริงๆแล้วก็แค่ชิ้นส่วนเล็กๆส่วนหนึ่ง...แต่แปลก...ที่มันถูกขยายสเกลความสำคัญเสียจนใหญ่เกินตัว..

       เพราะอะไร? เพราะอัลชาอ์บอกเขาเหรอ? รึว่าเพราะเรื่องราวที่มีมาก่อนหน้าของคนพวกนั้น แต่เขาไม่ได้ร่วมรับรู้ด้วยแน่ๆ หรือ...จะเพราะเขาคิดไปเองกัน?

       อัลชาอ์...ข้อนี้ท่านชีคที่รักต้องโดนซักให้ขาวสักรอบฐานปิดบังบางอย่างกับเขา

        รามิล ราเซย์...สองพี่น้องนี่ก็แค่ไอ้บ้าที่ถูกหลอก..เชื่อสิ

        สองมาเฟียราฟาเอลโร่กับฟิลิเป้ คนที่ตอนนี้โดนเขาจัดการจนหมอบ จะมีปัญญาอะไรได้ แต่พรรคพวกของมันสิ กลับน่าสงสัยอยู่พอตัว

        แล้วก็...โรเบิร์ต ชอว์ตัน..

        ชื่อนี้เเล่นเข้ามามีส่วนร่วมในทันทีที่นึกถึงข้อสันนิษฐานของตนเอง ข้อที่เขาคิดว่าอัลชาอ์กำลังจับแพะ...หาเหตุยัดคริสเข้าคุกแทนที่คนทำผิดจริงๆซึ่งอาจจะเป็นโรเบิร์ต ชอว์ตัน..แต่ที่น่าสงสัยคือหมอนี่ทำไปทำไม ไม่มีสาเหตจูงใจอะไร..หรือจริงๆแล้ว เรื่องสายลับนั้นไม่ได้เกิดขึ้น เป็นเพียงการใส่ร้าย เพื่อแก้แค้นให้กับเพื่อนสนิทของตน ทั้งอัลชาอ์ รามิล ราเซย์ และโรเบิร์ตรู้กันดีอย่แก่ใจ แต่แสร้งทำแสดงละครเพราะต้องการแก้แค้นและตบตาคนนอกอย่างเขาได้ แถมการถูกทำร้าย ทรมารในฐานะสายลับ..ข้อหานั้นต่อให้คริสจะเอาไปโวยฟ้องกับทูตของประเทศตัวเองก็ยังถือเป็นความผิด

       ...แต่...ไอ้ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นมานี่มันก็บอกอยู่เช่นกันว่ามีเกลือเป็นหนอน...จะบอกว่าไม่มีสายลับก็ไม่ได้อีก..

        มาเฟียหนุ่มครางในลำคออย่างครุ่นคิด...งวยงงกับปัญหาที่คิดไม่ออก ไม่เข้าใจว่าสาเหตุจริงๆของเรื่องมันเป็นเพราะอะไรกันแน่..หรือเขาควรจะเลิกสนใจมันแล้วนั่งรอกลับอิตาลีดีกว่างั้นหรือ?

        แต่ไอ้เหตุวุ่นวายที่กลางเมืองทัสคานีนั่นอีก...จะให้ละเลยไปได้ยังไง?

       " เฮ้....ไปไหน? " คลาร์กออกปากถามเมื่อเห็นหลานชายตนเดินดุ่มออกไปจากห้อง คนถูกเรียกหันมามองไหวไหล่กับคำถามของตนเล็กน้อย


       " ไปธุระ เดี๋ยวมา "



................



         แทนที่จะมาคาดเดาอะไรวุ่นวาย หรือคิดไปเองให้ปวดหัว สู้มาจับตามองความเป็นจริงที่เกิดขึ้นต่อหน้ายังจะดีกว่า...



       เดินผ่านทางเดินที่มียามเฝ้าอยู่ประปรายด้วยสีหน้าเรียบเฉย ฝีเท้าก้าวลัดเข้าไปยังบริเวณชั้นใต้ดินที่เป็นที่สำหรับกักขังนกโทษรายสำคัญดังกล่าว คาวัลโลมองซ้ายมองขวา ไม่รู้ว่าเขาคิดไปเองไหม คนเฝ้ายามถึงได้น้อยผิดปกติ

        ..ฝ่าเท้าที่ก้าวอย่างมั่นคงพลันชะงัก เมื่อมองเห็นเวรยามที่เฝ้าอยู่หน้าประตูหน้าวัลโลขมวดคิ้ว ส่งเสียงจิ๊กจั๊กในลำคอ..รู้ดีว่าคนของที่นี่ยึดถือคำสั่งอัลชาอ์มากแค่ไหน หากไม่มีคำสั่งมาโดยตรงล่ะก็ อย่าหวังว่าจะปล่อยให้ใครลอดออกไปได้..

       นัยน์ตาสีน้ำทะเลหรี่ลงช้าๆ ผ่อนลมหายใจ แม้ไม่อยากทำร้ายใคร..แต่...สถานการณ์แบบนี้มันก็ช่วยไม่ได้..

       เหวี่ยงฝ่าเท้าแตะแจกันใบสวยที่อยู่ใกล้ตัวให้เอนล้ม เสียงนั้นทำให้สองยามชะงัก ขมวดคิ้วแล้วก้าวเท้าเข้ามาหาต้นตอของเสียง และจังหวะนั้นเองที่คาวัลโลเข้าชาร์ต เป็นฝ่ายสอดกายเข้าประชิดไปด้านหลังพร้อมกับสะบัดฝ่ามือฟาดลงไปที่ต้นคอให้ท้งสองทรุดฮวบและซัดอีกชุดเข้าที่หน้าท้อง เล็งตรงลิ้นปี่ให้จุกเสียดจนไม่มีเรี่ยวแรงและจัดการฟาดให้สลบเหมือนอีกคราก็เป็นอันเรียบร้อย..

     เหลียวซ้ายแลขวา ..โชคดีที่นี่เป็นพื้นที่ใกล้เรือนจำ ทางออกใต้ดินนั้นไม่มีคนสัญจรเท่าไหร่นักจึงไม่มีผู้สงสัย ประกอบกับคนที่ประจำอยู่น้อยกว่าปกติด้วยแล้วทางจึงยิ่งกว่าสะดวก เขาจัดการลากยามสองรายที่สลบเหมือดเข้าไว้ในมุมอับ จากนั้นจึงหยิบกุญแจใต้เอวพวกมันมาถือไว้ ไขเข้ากับแม่กุญแจที่ปิดล็อค เปิดทางไปสู้เรือนจำใต้ดินอย่างช่ำชอง..

       คนที่ทำตัวเป็นผู้ร้ายยักไหล่เสียไม่ได้...ไม่ได้อยากจะทำตัวเป็นแบบอย่างที่ไม่ดี แต่ในเมื่อดันมีอุปสรรคขวางทางเขาเองมันก็ช่วยไม่ได้ ตอนนี้สิ่งที่ควรทำไม่ใช่การเกรงใจหรือฟังคำสั่งใคร แต่เป็นการหาความจริงออกมาให้ได้ต่างหาก..

   คาวัลโลพอจะรู้..เขาพอจะจับเค้าลางของความวุ่นวายและเส้นใยบางๆของความผิดปกติที่เชื่อมโยงกันอยู่ได้..

   หนึ่ง...คือชายที่เต็มไปด้ยประวัติโชกโชนน่าสงสัยมากมาย ถูกเรียกตัวมาใช้งานที่นี่อย่างพอเหมาะพอเจาะเสียจน"เกินไป"ราวกับว่าเป็นความตั้งใจของใครสักคน

   สอง...เหตุวุ่นวายที่กลางเมือง เกิดขึ้นตอนรับการกลับมาของชบวนเสด็จ ราวกับรู้..ทั้งที่เป็นการเดินทาง"ลับๆ"

   สาม...มาเฟียในเซเนียยา..ตระกูลเรกาโซ่แห่งอิตาลี..

   และสี่...ชายหนุ่มอีกคนที่เป็นเพื่อนสนิทของอัลชาอ์...คนที่ดูเผินๆเหมือนจะไม่เกี่ยวข้อง คนที่เหมือนจะเป็นเพียงตัวประกอบไร้นาม ที่ถูกดึงให้เข้ามายุ่งเกี่ยวเพราะความหลังเท่านั้น

    ....หนึ่งในผู้คนเหล่านี้...ใครสักคนจะต้องเป็นต้นเหตุ และเป็น"สายลับ"ของจริงแน่ๆ

   เขาต้องหาเจอเพื่อบอกให้อัลชาอ์รุ้ ก่อนที่ชีคหนุ่มคนรักจะพลาดท่า..และ...อาจจะทำให้ทุกคนต้องเจอกับ กับดักอันตราย..

      ก้าวเท้ามาในห้องขังของนักโทษรายสำคัญที่เขาหมายตา...อีกหนึ่งจิ๊กซอว์ชิ้นสำคัญของเหตการณ์อย่างเงียบเชียบ อาศัยความมืดจากดวงไฟที่ถูกปิด มีเพียงแสงสลัวเรือนลางอย่างช่ำชอง...มาเฟียหนุ่มมองนาฬิกาแขวนผนังที่บอกเวลาหกโมงครึ่ง..ฝ่าเท้าเงียบกริบค่อยย่องไปยังเงามืด..ตรงเข้าซ่อนกายและเลือนหายไปในเงาดำนั้นอย่างเงียบเชียบ..

      ...รอ....เวลา....

      ในความเงียบ..อากาศอ้าวร้อนระอุด้วยพื้นที่นี้ไม่มีการเปิดช่องระบายอากาศหรือให้ความเย็นเช่นข้างบนทำให้เหงื่อไหลซึมชื้น ลมหายใจร้อนๆพ่นลงจากจมูกอย่างหงุดหงิด คาวัลโลจ้องมองฝ่าความมืดไปยังภาพอันเลือนรางของกรงขัง มองเห็นเงาร่างสีดำของเป้าหมายนั่งอยู่เป็นเงาตะคุ่ม เหยื่อผู้ถูกขังไร้ปากเสียง เขาได้ยินเพียงอาการครางอู้อี้ยามที่เดินเข้ามาตรงนี้..คาดว่ามันน่าจะถูกอุดปาก ซึ่งก็ดีแล้ว เพราะถ้ามันแหกปากโวยวายขึ้นมา จะเสียเวลาเขาอีกยาว

      แก้ง...

     ซุ่มรออยู่นานพอควรจึงเกิดความเคลื่อนไหว เสียงประตูใหญ่อีกฝั่งถูกเปิดออก ทำให้คาวัลโลชะงัก หรี่ตาลงน้อยๆจ้องมอง"เป้าหมาย" ที่ค่อยสืบเท้าเดิน คืบคลานเข้ามาอย่างจดจ่อ..

      "..เป็นยังไงบ้าง..คุณไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม? "น้ำเสียงถามห่วงใย ร้อนรนคุ้นแสนคุ้น อีกทั้งเงาสะท้อนของใบหน้านั้นยังทำให้มาเฟียหนุ่มยิ้มออก เขาร้องบราโว่ในใจอย่างพอใจ.. ดวงตาสีน้ำทะเลจ้องมองใบหน้าของ"โรเบิร์ต ชอว์ตัน"ด้วยสีหน้าเยี่ยงผู้ชนะ..

  ที่สุดการสันนิษฐานของเขาก็ถูกต้อง..หมอนี่คือสายลับแน่แล้ว..เขาคาดไม่ผิด...

 คนที่ไม่น่าจะเป็นคนทำมากที่สุด คือผู้ต้องสงสัยที่สุด จะบอกว่าการมาของคริสมันน่าสะดุดใจ การมาของโรเบิร์ตก็น่าสนใจพอกัน..

     เขามาถึงในวันที่อัลชาอ์กับคาวัลโลเพิ่งจะกลับมา กลับมาในช่วงที่เพิ่งจับเจ้าสองมาเฟียนั่นได้ใหม่ๆ แถมยังได้มองเห็นการสืบสวน รู้ว่าพวกมันสองคนถูกจับตัวอยู่ เพียงไม่นานข่าวการ"มาถึง"ของพวกสายลืบและคนของเรกาโซ่ที่คอยแทรกซึมในเซเนียยาก็เริ่มปรากฏขึ้น..

    ...ที่น่าสนใจกว่าคืออัลชาอ์รุ้หรือไม่ หากไม่รู้ก็แล้วไป แต่ถ้ารู้แล้วท่านชีคเลือกปกป้องเพื่อนด้วยการใช้คริสมาโบ้ยความผิดล่ะก็ เขานี่แหละจะเปิดโปงทุกอย่างและต้องคุยกันให้รู้เรื่อง

    คนที่เลี้ยงสายลับไว้ คนที่ปราณีกับพวกคนทรยศ เพราะคิดว่าหากทำดีด้วยพวกมันจะกลับใจนั้นคิดอะไรง่ายเกินไป สันดานของคนทรยศ ไม่ว่าอย่างไรมันก็ทรยศกันได้อยู่วันยังค่ำ..

    ถ้าอัลชาอ์จะต้องมาพลาดเพราะแบบนี้ เขาไม่มีวันยอม!!

       นัยน์ตาสีน้ำทะเลจ้องมองร่างของโรเบิร์ตที่พยายามใช้กุญแจในมือมาไขกรงเหล็กและพูดคุยกับคนในนั้นด้วยท่าทีห่วงใย..พลันแสยะยิ้มและเตรียมตัวจะถลาออกไปจากที่ซ่อน


  พรึ่บ...


      แสงไฟสาดจ้า..สว่างขึ้นทันทีที่คาวัลโลสืบเท้าออกจากที่ซ่อน ทำให้ดวงตาแสบวาบ นัยน์ตาของมาเฟียหนุ่มเบิกกว้าง ฝีเท้าชะงักวูบทั้งใบหน้าที่ฉายแววงงงันกับสิ่งที่เกิดขึ้น..และเมื่อดวงตาเหลือบแลไปยังอีกฝั่งของห้องขัง..ร่างของอัลชาอ์ และสองพี่นองเซฮามัคที่ยืนอยู่ตรงนั้นทำให้เขายิ่งงวยงง..

        "...อ๊ะ..." ดวงตาของโรเบิร์ต ชอว์ตันเบิกกว้างไม่ต่างกัน หนุ่มชาวอังกฤษจ้องมองร่างของอัลชาอ์และพรรคพวกด้วยท่าทีตื่นตระหนกไม่น้อย นัยน์ตาเบิกกว้างทั้งงวยงงและตกใจ และเมื่อหันกลับมามองห้องขังอีกครา ..ร่างของคนที่เขาคิดช่วยถูกมัดมือมัดเท้าแน่นหนา นอนกลิ้งโค่โร่อย่างน่าสงสาร.

        จ้องมองผู้คนที่ปรากฏรอบกาย สีหน้าจึงยิ่งซีดฝาด ไร้สีเลือดด้วยความระทึก ริมฝีปากของโรเบิร์ตอ้าออกกว้าง ขยับถี่คล้ายจะพูดบางสิ่งทว่าก็ไม่มีคำใดหลุดรอดออกมา..ช้า....นาน...ร่างจึงค่อยสั่นสะท้าน..หัวเราะออกมาเพียงแผ่วเบา..

      " คุณรู้อยู่แล้วล่ะสิ..." นัยน์ตาสีเขียวจ้องมองร่างของเพื่อนสนิทและอดีตคนเคยรักเบื้องหน้า..แววตาของเขาไหวสั่น..ด้วยความปวดร้าวและขมปร่าที่แล่นวาบมาถึงลำคอ..

      "รู้อยู่แล้วใช่ไหม? ...เพราะอย่างนั้น ถึงได้...ถึงได้ร่วมมือกันหลอกผม..จับเขามาเพื่อจะหลอกให้ผมยอมเผยตัวล่ะสิ..ใช่รึเปล่า!! " ริมฝีปากบางเอ่ยเสียงสั่น..ดวงตาพลันเบิกกว้างเอ่ยถามทั้งประชดประชันด้วยสีหน้ารวดร้าว..ทรมาร..ดวงตาคู่นั้นหันไปจ้องมองร่างของคริสที่ถูกขังไว้ในสภาพย่ำแย่ไหวระริก " ทำไม่ต้องทำกับเขาแบบนี้ ทั้งๆที่เขาไม่รู้เรื่อง !"

       "..โรเบิร์ต..." น้ำเสียงของชีคหนุ่มเอ่ยออกมาเพียงแผ่วเบา..หากกดต่ำทั้งระอาทั้งไม่พึงใจ..อัลชาอ์จ้องมองร่างของอดีตคนรัก..และทั้งยังเป็นเพื่อนรักของตนด้วยสีหน้าหนักใจ ปนรวดร้าวนัก..

       " ผมไม่ใช่เหรอ? ที่อยากจะถามคุณ..ทำไม ทำไมคุณถึงหลอกผม..ทำไมคุณถึงทำกับผมแบบนี้ มีอะไรก็น่าจะบอกผมได้ไม่ใช่หรือไง? "

       ทั้งแววตาผิดหวังและแฝงแววรวดร้าวนั้นทำให้โรเบิร์ต ชอว์ตันนิ่งงัน ร่างของเขาค่อยทรุดกายนั่ง เอนพิงหลังกรงขังดว้ยสีหน้าพ่ายแพ้..อับจน..

        "คุณช่วยไม่ได้.." ฝ่ามือของเขาทาบลงกับดวงตา ไหล่สั่นระริกไหว.. " พวกมาเฟีย..พวกนั้นมันจะทำลายครอบครัวผม..."

         ..ใจความนั้นทำให้คาวัลโลชะงัก..ขมวดคิ้ว ร่างทั้งร่างนิ่งงันไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย...จ้องมองร่างของโรเบิร์ตอีกครั้ง..นี่ไม่ใช่เรื่องที่ผิดปกติ..แต่...ทำไมสาเหตหรือเหตุผลของการกระทำเหล่านี้ดูแปลกไปจากที่ควรเป็น..

 ....จะทำเพราะแค้นเคือง หรือทำเพราะโดนข่มขู่น่ะพอฟังได้..แต่...มาเฟีย...มาเฟียที่ว่ามันใครที่ไหน?

       "...มาเฟียที่ว่าน่ะมันพะ....."

       " เดี๋ยว..." อัลชาอ์ยกมือหยุดกั้นคำพูดของคาวัลโลไว้เพียงแค่นั้น ดวงตาฉายแววคร่นคิด.. "บอกมาเถอะ..ร๊อบ..."

       "...พ่อผม...ถูกขู่ฆ่า..ทันทีที่พวกมันรู้ว่าพรรคพวกถูกจับตัว ก็มีมาเฟียคนนึงมาหาผมแล้วบอกให้ทำตาม ไม่อย่างนั้นเขาจะฆ่าพ่อและผม.." โรเบิร์ตเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นไหว.." เขาบอกว่ามีพรรคพวกเป็นนายทหารคนนึงที่เป็นคนของคุณ..ผม...ผมนึกว่าเขาทำงานให้คุณ..ไม่ก็ใครสักคนในประเทศของคุณที่ต้องการฆ่าพวกเรา..ผมก็เลย..."

       "คุณส่งข่าวให้พวกเขานานแค่ไหนแล้ว? "ชีคหนุ่มถามกลับสั้นๆ..สูดลมหายใจลึกด้วยสีหน้าเรียบนิ่งหากแฝงแววครุ่นคิดหนัก..

      "..ตั้งแต่....วันที่ผมมาที่นี่...ข่าวที่คุณจับคนมา ที่คุณออกไปจากเมือง แล้วก็..เรื่องของเขา...." นัยน์ตาคู่นั้นจ้องมองมาที่คาวัลโล ริมฝีปากคู่นั้นสั่นระริกไหว " ที่เขา..เป็นคนของมาเฟียกลุ่มอื่น...."

    ...หัวคิ้วของคาวัลโลย่นเข้าหากันอีกเล็กน้อย..เมื่อ....ไม่มีข้อมูลที่บ่งว่าเขาคือคนรักของอัลชาอ์ออกมาจากปากของโรเบิร์ต..

      ไม่รู้..หรือ รู้แล้วแต่ไม่บอกเพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องไม่สำคัญ..

       "คนที่ขู่คุณ....คือใคร..โรเบิร์ต..." อัลชาอ์เอยถาม..สีหน้ายังคงสงบนิ่ง ไร้รอยสั่นไหว..

       "..ผม....." โรเบิร์ตส่ายหน้า ยกมือขึ้นกุมหน้าอย่างหวาดกลัว.

       "บอกมาเถอะ..ร๊อบ..." ร่างของรามิลปราดเข้าประชิด ฝ่ามือวางลงบนไหล่ของหนุ่มอังกฤษแล้วลูบแผ่วเบา ปลอบประโลมให้เจ้าตัวผ่อนคลายพอจะยอมเอ่ยปาก..

       " ผมไม่รู้...ผมจำไม่ได้ เขาบอกว่าเขาเป็นนายพล..ผมจำชื่อเขาไม่ได้..แต่ผมเห็นหน้าเขา..ถ้ามีรูป ก็คงพอบอกได้..." โรเบิร์ตเอยสั้นๆ..ริมฝีปากไหวระริกท่าทีอับจนเป็นที่สุด..

     ข้อความนั้นทำให้คาวัลโลนิ่งคิดตาม...เขามองหน้าโรเบิร์ต จ้องมองราวกับจะหาว่ามีอะไรผิดปกติ หรือมีคำพูดใดของหนุ่มอังกฤษแฝงคำโกหกมดเท็จไว้หรือไม่ แต่ทว่ามองอย่างไรก็เห็นเพียงความหวั่นกลัว...และ...ข้อมูลของโรเบิร์ต ก็ตรงกับคำตอบที่ราฟาเอลโร่มันบอกเช่นกัน..

     ราฟาเอลโร่บอกว่าพวกที่ช่วยให้มันข้ามพรมแดนมาเซเนียยาคือนายพลคนหนึ่ง..ขณะที่โรเบิร์ตก็บอกว่าคนที่ชัดนำตัวเองมาและคอยสั่งการอยู่คือนายพลคนหนึ่งเช่นกัน

        มาเฟียหนุ่มนิ่งครุ่นคิด จ้องมองร่างของโรเบิร์ตซึ่งตอนนี้กำลังเบิกตากว้าง จ้องมองร่างของอัลชาอ์พลางเอ่ยอ้อนวอน..

       " ถ้าคุณอยากรู้อะไรผมก็จะบอก อยากได้ข้อมูลอะไรผมก็จะให้..แต่ปล่อยเขา..ปล่อยเขาไปเถอะนะ คริสไม่ใช่สายลับหรอก เขาแค่ถูกดึงมาเกี่ยวข้องแบบไม่รุ้ตัวเท่านั้น.." นัยน์ตาของคนพูดตวัดไปจ้องมองร่างของนักโทษที่ถูกล่ามไว้อีกครั้ง "...ผมขอร้องนะ..อัลชาอ์...ผม...ผมไม่อยากให้เขาต้องเจอเรื่องแบบนี้เพราะผม ทั้งๆที่เขามาห้ามผมไว้แท้ๆ..."

         " ห้าม? " ราเซย์ทวนคำ พลันลมหายใจของชายหนุ่มก็ถูกพ่นออกมาช้าๆ "ผมรู้ รู้ว่าคุณห่วงเขา แต่จะบอกว่าเขาไม่รู้เรื่อง ทั้งที่ผมเจอเขากำลังหยิบกล้องสอดแนมออกมาจากที่ซ่อนงั้นเหรอ?"

         " นั่นมันของผม !! "โรเบิร์ตร้องลั่น ลุกพรวดจากพื้นทันที " ผมเป็นคนใส่ไว้ เขามาเจอผมก็เลยพยายามห้าม..ผมคิดว่าเขาคงพยายามเอาออก..."

         " ผมไม่อาจจะวางใจได้หรอก..." อัลชาอ์เอ่ยตอบคำขอนั้นสั้นๆ..

        " เขาถูกจัดฉาก ! " โรเบิร์ตร้องลั่นพลางส่ายหน้า " ที่เขาหายไปวันนึงก่อนมาที่นี่เพราะถูกพวกนั้นตามรังควาน พรรคพวกของมาเฟียนั่นมันกำลังเบี่ยงประเด็นให้คุณไขว้เขว เขารู้เรื่องคริสมาจากผม..และผม..ก็รู้เรื่องที่คริสจะมาจากคุณ...ตั้งแต่วันที่ผมมา ตั้งแต่วันที่ผมเจอคุณ..ผมก็หักหลังคุณมาตลอด..."

        " ผมขอโทษ ผมเสียใจ..แต่อย่าทำร้ายคนที่ไม่เกี่ยวข้องด้วยเลย..ผมขอร้องนะ..อัลชาอ์..ขอร้องปล่อยเขาไปเถอะ..ปล่อยเขาไป..."

            ร่างที่สั่นไหวพร้อมเสียงร้องกลั้นปนสะอื้นนั้นทำให้ต่างก็นิ่งงัน คาวัลโลจ้องหน้าโรเบิร์ตพลางถอนหายใจเบาๆด้วยท่าทีครุ่นคิด...กับเหตุและผลของการกระทำและตัวจริงที่ว่า..หรือ..นี่จะเป็นคำตอบของทุกอย่างแล้วจริงๆ..

       "...ขึ้นไปคุยกันข้างบน.." นิ่ง..นาน ...ร่างของอัลชาอ์ก็ขยับไหว ชีคหนุ่มถอนหายใจแผ่วเบา ปรายตามองไปยังร่างของเพื่อนสนิทที่บัดนี่นั่งทรุดตัวร่ำไห้อย่างน่าสงสารนัก "แล้วก็พาตัวเขามาด้วย..."

       เอ่ย..แล้วคนพูดก็หันหลัง สีหน้าหม่นลงไม่น้อยด้วยคนใกล้ชิดนั้นหักหลัง ไหล่หนาค่อยลู่ลงอย่างน่าสงสารจนต้องเดินเข้าไปใกล้ คาวัลโลวางมือลงบนไหล่ของคนที่ตั้งท่าจะเดินขึ้นไปข้างบน  บีบเบาๆให้ดวงตาที่ฉายแววว้าวุ่นหันมาสบมอง นัยน์ตาคู่นั้นสาดปะทะร่างของเขาพลันสะดุด..มาเฟียหนุ่มมองเห็นร่องรอยระอาใจในดวงตาคู่นั้น ก่อนที่อัลชาอ์จะเอื้อมมือวางบนไหล่ ทาบทับฝ่ามือของเขา..ดวงตาคู่นั้นฉายแววสดใสขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มที่พรายบนริมฝีปากอีกครา..พลางออกปากบ่น..กับผู้ที่เขาต้องอ่อนอกอ่อนใจเป็นที่สุด อุตส่าห์จะไม่ให้เข้ามายุ่ง..ก็ยังเข้ามาเกี่ยวข้องจนได้ 

        "...ขึ้นไปคุยกันข้างบน "

            เอ่ย..แล้วเจ้าของคำพูดก็เดินนำหน้าลิ่ว ชนิดไม่หันมามองกันสักนิด..นั่นทำให้คาวัลโลชะงักไปอีกครั้ง..เขาก้มมองมือตัวเองที่ถูกดึงออกอย่างรวดเร็ว...แล้วถามตัวเองว่า..นี่เขากำลังถูกเคืองอยู่..ใช่ไหม?


...............

[Serin]

          ทั้งที่คิดว่ามันจบแล้ว...แต่ไอ้ภาพตรงหน้ามันอะไรกันนี่...


    คาลโล วาลกัส จ้องมองภาพที่เกิดขึ้นในห้องทำงานของท่านชีคอัลชาอ์แห่งเซเนียยาด้วยสีหน้ามึนงง ขณะที่หนังตากระตุกถี่ยิบ นึกอยากจะตะโกนถามว่านี่มันอะไร แค่ไปเรียกแกเร็ตกับคลาร์กไม่กี่นาที ทำไมสภาพมันถึงผิดจากที่เคยเป็นแบบนี้ !!

           " หา..คาวัลโล ไหนแกบอกจับคนร้ายได้..ไหนล่ะ? ฉันเห็นแต่ไอ้คนบ้านั่งปิกนิกกันอยู่นี่.." คำถามของคลาร์กดังมาข้างหู..แต่คาวัลโลไม่ตอบ อาจจะเพราะเขาก็ตอบไม่ได้..ว่านี่มันอะไร?

          " นั่นมันกล่องปฐมพยาบาล..มองยังไงก็ไม่ใช่ตระกร้าปิกนิค.." ไอ้คุณแกเร็ตก็ยังพอใจจะได้ขัดไม่ก็จิกกัดคุณอาที่รักของเขาอยู่เช่นเดิม..แต่ก็นั่นแหละ ยังไม่มีใครตอบเรื่องที่เกิดขึ้นตรงหน้านี้ได้..

     เส้นเลือดในสมองของมาเฟียหนุ่มเต้นระริก..จ้องมองสภาพของคนในห้องที่ไม่ได้ใกล้เคียงกับสภาพปรึกษากันเคร่งเครียดหรือสอบถามสืบสวนกันด้วยน้ำตาสักนิด..

        ภายในห้องทำงานอันโอ่โถงของชีคแห่งเซเนียยา มีร่างของผู้ร่วมเหตุการ์ณเมื่อคู่อยู่ครบ ทั้งชีคหนุ่มที่กำลังนั่งดูภาพอะไรสักอย่างอยู่บนจอคอมพิวเตอร์ ฮาซานที่ยังคงยืนเฝ้าประจำการอย่างซื่อสัตย์..หรือร่างของสองพี่น้องเซฮามัคที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้อง จ้องมองโรเบิร์ต ชอว์ตัน สายลับในคดีขายความลับของเซเนียยากำลังนั่งทำแผลให้ชายที่ถูกหาว่าเป็นสายลับเช่นกันอย่างคริส ด้วยสีหน้ารื่นเริงไร้ร่องรอยทุกข์โศกแต่อย่างใด..

         คาวัลโลรู้สึกเหมือนตัวเองที่มานั่งทำหน้าเครียดกลายเป็นคนบ้า...นี่มันอะไรกันเนี่ย!!


     ปัง!


         " โว้ยยยย นี่มันอะไรเนี่ย !! "ที่สุดคนที่ทนไม่ได้ก็เป็นตัวเอง คาวัลโลฟาดฝ่ามือลงกับประตูหอง ร้องถามออกมาอย่างเหลืออด..

         " ปิดประตูก่อน..." ชีคหนุ่มหันมาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ..ไม่มีท่าทีตระหนกตกใจใดๆ..


     ปัง !


         " บอกผมมาซะว่านี่มันอะไร !! " ฝ่ามือกระชากประตูเข้าปิดลั่น พร้อมกันนั้นไฮยีน่าตัวแสบเริ่มแผลงฤทธิ์ ออกปากขู่ฟอดๆอย่างชวนให้หนักใจนัก

         " โอเค..นั่งลงแล้วเรามาคุยกัน.." ชีคหนุ่มเอ่ยก่อนจะละสายตาจากภาพบนหน้าจอคอมพิวเตอร์เบื้องหน้า..ริมฝีปากเปื้อนยิ้ม..หากสิ่งแรกที่ทำคือการส่งสายตาดุๆไปยังคนโวยวายเมื่อครู่..

        " แล้วคุณ..ผมบอกว่า"อย่า"ไม่ใช่เหรอ? "
 
        "..หา?..ที่ว่าอย่ายุ่งน่ะเรอะ! "คาวัลโลถามกลับ ทั้งงวยงงและไม่พอใจเป็นที่สุด นอกจากจะไม่ได้คำตอบแล้วยังกลายมาเป็นถูกดุว่าเสียอย่างไม่ควรเกิดที่สุด

        " ...ไม่ฟัง " คาวัลโลยักไหล่เฉย กอนจะถลึงตาใส่คนพูด "เพราะคุณก็หลอกผมอยู่เหมือนกันไม่ใช่เหรอ ทั้งเรื่องนี้..ทั้งไอ้หมอนั่น สายลับทั้งหลายที่นั่งเริงร่าที่อยู่นั่นน่ะ มันยังไงกันแน่!บอกมาซิ !! "

       ".....อย่ามาทำสายตาแบบนี้ ถามพวกมัน " แขนของสายลับผู้ถูกปล่อยตัวยกขึ้นเสมอไหล่ แสดงอาการไม่ยอมเกี่ยวข้องใดๆกับข้อหาหรืออะไรก็ตามที่จะถูกซัดใส่ ที่เจ้าตัวทำมีเพียงยื่นข้อมือที่เป็นรอยแดงจากการถูกมัดไปให้โรเบิร์ตจัดการใส่ยาทาแผลและพันแขนให้ก็เท่านั้น..

       " ..ทำเหมือนไม่รู้เรื่อง ที่แท้ก็ตัวการเลยไม่ใช่รึไง  " วาจาส่อเสียดนั้นทำให้คนฟังขมวดคิ้วฉับ กราดสายตาไปหาเจ้าของคำพูดระคายหู..ก่อนที่คริสจะแสยะยิ้ม

       "...ดีกว่าพวกถูกหลอกซ้ำไปซ้ำมา โง่ไม่มีที่สิ้นสุด.."

      "..หยุดเดี๋ยวนี้นะพวกเอ็ง....." คาวัลโลชี้นิ้วใส่คู่กรณีที่ทำท่าจะฟาดปากกันอย่างหงุดหงิด พร้อมกับจ้องมองราเซย์และคริสอย่างมาดร้าย โดยเฉพาะรายหลัง ไอ้คำพูดนั้นมันแทงใจเขาและรู้สึกเหมือนตัวเองถูกหยามเป็นที่สุด..

      " ..แล้วแกจะโวยวายทำไมเนี่ยคาล..คนอื่นมันยังทำหน้าไม่สนกันเลย ท่าทางแบบนี้คงไม่มีอะไรร้ายแรงหรอก ..หรือวังมันจะโดนวางระเบิดก็ช่างหัวสิ.." คลาร์ก โรเซนเบิร์กเอ่ยท้วงหลานชายพลางส่ายหน้าเบาๆ "แล้วแกก็มาเรียกทั้งๆที่ฉันกำลังจะทานข้าวเนี่ยนะ รู้ไหมว่าถ้าทานอาหารไม่ตรงเวลามันจะมีผลให้ความอดทนต่ำน่ะ.."

      " คุณก็ต่ำเป็นปกติอยู่..."

     " เงียบโว้ย ไอ้เวรนี่ !!" ที่สุดหางตาคู่นั้นก็ตวัดใส่ฝั่งตัวเองจนได้..แกเร็ตก็หุบปากฉับเมื่อสายตากล่าวหาของผู้เป็นนายกราดมาหา..

     " เชิญ.." ริมฝีปากบางเหยียดยิ้มเอ่ยรับคำ คลาร์กยักไหล่เบ้หน้ากับอาการโวยวายของหลานรัก

       " เหมือนผมจะถูกหลอกนี่..ใช่ไหม? " คนพูดมีท่าทางหงุดหงิด แยกเขี้ยวขู่ด้วยดวงตาวาววับแสนน่ากลัว..ก็คงน่ากลัว ถ้าในกรณีที่ทำผิดหรือจงใจหลอกจริง..แต่กับอัลชาอ์ตอนนี้นั้น ไม่ใช่...

      " ...ผมไม่อยากให้คุณรู้สึกว่าโดนหลอก ซึ่งคุณก็จะไม่คิด ถ้าไม่ได้เข้ามายุ่งทั้งๆที่ผมห้าม "นัยน์ตาสีเข้มจ้องมองตอบคำกล่าวหานั้นทันควัน วาจานั้นทำให้คนฟังยิ่งขมวดคิ้วมุ่น..

      " หมายความว่ายังไง..." คาวัลโลถามกลับ จ้องหน้าอัลชาอ์อย่างงวยงง..

      "..ที่ผมเรียกทุกคนมาที่นี่ก็เพื่อจะให้มาฟัง...เพราะมันเกี่ยวกับพวกเราทั้งหมด " ชีคหนุ่มปรายตามองบรรดาคนที่ถูกเรียกมารวมกันยังห้องของเขา..ทั้งมาเฟีย..ทั้งลูกน้อง..หรือแม้แต่เพื่อนสนิทและชายที่ตนไม่ชอบหน้า ก่อนที่ดวงตาจะหันไปหาเจ้าแมวตัวแสบอีกครา..สบตาเรืองๆ วาววับไม่ยอมใครของเจ้าตัวแล้วอดจะถอนหายใจออกมาเบาๆไม่ได้..

       "...หนึ่ง...เริ่มที่การมาของคุณ...มาเฟียที่ถูกพรรคพวกตลบหลัง.. " วาจาเอ่ยความจริงเสียดหูนั้นทำให้คาวัลโลชักสีหน้านิ่ว..แต่ก็ยอมเงียบเพื่อจะฟังเรื่องราวทั้งหมด..

       "..สอง...มาเฟียอีกกลุ่มที่ตามคุณมา.." ชีคหนุ่มเอ่ยช้าๆ จ้องสบตาผู้คนโดยรอบที่นิ่งฟังตามคำ "พวกเขาถูกจับ"

       " สาม..แทบจะทันทีที่พวกมันถูกจับ..คุณ..ก็ติดต่อเข้ามาหาผม บอกว่าจะมาเยี่ยม.." คราวนี้ปลายนิ้วของชีคหนุ่มชี้ไปยังร่างของโรเบิร์ต ชอว์ตัน ที่พยักหน้ารับ..และ..ลอบถอนหายใจ

       "และสี่...คุณ...ที่เข้ามารับงานกับผมและ..หายตัวไปหนึ่งวันก่อนจะมาที่ทัสคานี ในสภาพบาดเจ็บ.." ชีคหนุ่มเอ่ยช้าๆ..พลันจ้องมองผู้ที่ถูกเอ่ยถึงแล้วถอนหายใจอีกครา..

        " ความจริง..เรื่องจริงมันก็เป็นอย่างที่เราต่างก็เห็นในห้องขัง...ร๊อบถูกขู่บังคับมาให้เป็นสายลับ..ผมก็พอจะรู้..ว่าพ่อของเขาถูกพวกมาเฟียข่มขู่  และไม่นานที่โรเบิร์ตมา ผมก็สืบรู้ว่ามีใครบางคนกระจายข่าวของผมกับคาวัลโลออกไป..ผม..ก็เลยเรียกตัวพวกบริษัท asc accest มาจัดการเรื่องพิพิธพันฒ์หอสมุดแห่งชาติ...ซึ่งก็เป็นความจริงว่ามันไม่ควรจะทำในตอนที่เซเนียยากำลังเกิดสถานการณ์ไม่ปกติ..แต่การ"ขู่"ของผมก็ได้ผล..โดยเฉพาะทันทีที่รู้ว่คริสคือคนที่หายตัวไปร๊อบก็เข้ามาบอกความจริงกับผมทันที ว่าเขาถูกบงการมา..."

       " ผมไม่อยากให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องต้องเดือดร้อน..อีกอย่าง..ผมก็ไม่เต็มใจที่จะทำอยู่แล้ว..." โรเบิร์ตบอกงึมงัมกับสายตาที่จ้องมองมาจากรามิลและราเซย์ เซฮามัค..

       "..ไม่เกี่ยวกับ...ความแค้น..หรือไม่พอใจเรื่องอดีต.." คาวัลโลโพลางถามขึ้น..กับข้อสันนิษฐานที่เขาคิดว่าน่าจะถูกที่สุด ซึ่งกลายเป็นพลาดอย่างไม่น่าให้อภัยเสียอย่างนั้น..

       "...คุณบอก...? " โรเบิร์ตหันไปมองหน้าอัลชาอ์ ซึ่งชีคแห่งเซเนียยาก็พยักหน้ารับ

       " มันก็ความจริง...และอีกอย่าง..ที่ผมเล่า เพราะต้องการให้คุณ"มอง"ไปที่เป้าหมายซึ่งผมต้องการให้คุณเห็นว่าน่าสงสัยก่อน..เพราะอย่างคุณน่ะอยู่นิ่งไม่เป็น ถ้าเกิดสงสัยโรเบิร์ตแล้วตามเขาแจ ก็ไม่พ้นความแตก "

       " ความแตกก็ดีแล้วนี่ คุณจะปิดบังไปทำไม..ต้องการจะปกปิดความผิดงั้นเหรอ? " คาวัลโลถามกลับ..ทำเอาชีคหนุ่มหน้านิ่ว..มองคนที่ออกมาอาการ"หึง"แบบหน้ามืดตามัวอย่างนึกราอาใจอีกครั้ง..

       " ก็เพราะถ้าความแตกแล้วจะเป็นแบบนี้ไงเล่า ผมถึงไม่อยากให้คุณรู้ " ชีคหนุ่มเอ่ย พลางถอนหายใจเบาๆ " ผมก็บอกคุณแล้วว่าบางเรื่อง..ไม่จำเป็นก็อย่าพูดออกมา ที่ผมเงียบ ไม่บอกเรื่องร๊อบกับใคร เพราะมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน เรายังไม่รู้ตัวคนบงการที่แท้จริง เรายังช่วยเหลือพ่อของเขาไม่ได้ เพราะทางนั้นก็ถูกตามแจ "

        " เรกาโซ่? " จู่ๆคลาร์กก็โพล่งถามขึ้นเรียบๆ พลางจ้องมองมาที่โรเบิร์ตเขม็ง "ธุรกิจเกี่ยวกับร้านอาหารและกลุ่มอุตสาหกรรม จะมีพวกนี้เข้าควบคุมสหภาพแรงงานของแต่ละที่ "

       "........" โรเบิร์ตพักหน้าเงียบๆ..ไม่ตอบคำ

        " เพราะงั้นคุณถึงเปิดเจรจา..แทนที่จะเชือดเจ้าสองคนนั่น..." คราวนี้คาวัลโลหันไปจ้องหน้าอัลชาอ์กลับบ้าง " แล้วทำแบบนี้ ไม่กลัวเหรอว่าพวกมันจะรู้ ว่าโรเบิร์ต นะหักหลัง.."

        "...พวกมันไม่ได้เข้ามาที่นี่ แต่แทรกซึมผ่านคนของที่นี่แทน..คาวัลโล " คลาร์ก โรเซนเบิร์กเอ่ยปาก พลางจ้องหน้าชีคแห่งเซเนียยาเขม็ง " แน่นอนว่าต้องมีพวกทหารหรืออะไรสักอย่างของที่นี่อยากจะล้มท่านชีคที่....มีรสนิยมอะไรประหลาดๆเสียจนตัวสั่น พอแกเข้ามาถึงได้ยอมร่วมมือกับมาเฟีย ปล่อยให้พวกนั้นมันเข้ามา และตั้งใจจะเชือดแกซะ แต่พอพวกมันพลาด เรกาโซ่เลยเคว้ง กลัวไอ้โง่สองตัวนั้นถูกเเชือดแทน ตอนแรกก็พยายามใช้หมอนั่นมาแทรกซึมเพื่อจะเข้ามาชิงตัวประกัน แต่คงเห็นว่าไม่สำเร็จ พอทางนี้ยื่นข้อเสนอเจรจาถึงได้กระโดดคว้า เรื่องสายลับจะถูกจับได้ยังไงหรือทางนี้รู้เรื่องแบบไหน ตราบใดที่ได้ตัวสองคนนั่น พวกมันไม่คิดจะสนใจหรอก  ออกจะดีด้วยซ้ำ เพราะการข่มขู่นักธุรกิจด้วยกันเองไม่ใช่ทางเลือกที่ฉลาด....."

         "....ใช่ไหม? "

         "....ใครบอก " คาวัลโลเอ่ยถามผู้เป็นอา..หลังจากคลาร์กจัดการแฉ..เล่าเรื่องและแผนการณ์ที่ถูกวางไว้ทุกอย่างชนิดไม่ผิดพลาดจนคนที่เหลือต่างก็นิ่งเงียบ จ้องมองชายหนุ่มเบื้องหน้าด้วยสีหน้าตกตะลึง..

         " อเล็กซิส " คลาร์กพ่นลมหายใจหน่ายพลางกรอกตามองหลานชายเบื้องหน้า " ที่แกโทรไปหามันครั้งสุดท้าย พร้อมกับร้องโวยวายเหมือนคนบ้า...อ่า....เจ้าตัวใหญ่นั่นก็ยังมองแผนของเฟรเดริโก้ไม่ออกเลย นับประสาอะไรกับแกที่ถูกแหกตาซ้ำๆแบบนี้..ฉันนี่ไม่น่าคาดหวังอะไรกับพวกอิตาเลียน ต่อให้จะได้เลือกของโรเซนเบิร์กไปนิดๆหน่อยๆ แต่ดูเหมือนจะยังไม่ฉลาดพอที่จะจับไอ้พวกสับปลับมาเชือดให้ดิ้นตายไปต่อหน้า..."

         "...แล้วคุณทำไมไม่เป็นบอสมาเฟียซะล่ะ? "  จู่ๆรามิลก็โพล่งถาม ใจความเอ่ยกลั้วหัวเราะคล้ายขบขันนั้นดังแทรกเสียงบ่นราวกับคนแก่วัยใกล้เกษียรของคลาร์ก ซึ่งมันก็ได้ผลชะงักนัก เพราะมีผลให้ดวงตาสีบรูเน็ตวาววับขึ้นมาทันควัน

        " ฉันไม่ได้ใช้นามสกุลวาลกัส....และไม่คิดจะใช้! " ริมฝีปากบางบิดเบี้ยวด้วยความไม่พอใจพลางจ้องหน้าเจ้าคนปากวอนหาที่เขม็ง..ส่วนคาวัลโลถอนหายใจเฮือก...กับข้อมูลที่คลาร์กรู้..และคำสารภาพจากปากของโรบิร์ตก็เพียงพอที่จะเรียบเรียงเหตุการณ์และบอกเล่าออกมาเช่นนั้นก็จริง..แต่ที่เขาไม่เข้าใจ..คือทำไม...ต้องมาเล่นละครกันต่อด้วยเล่า?

         " แล้วอะไร...คือสาเหตุที่คุณต้องมาเล่นละครปาหี่นี่ต่อกันล่ะ ? หรือติดใจจากที่เคยเล่นละครกับผม เลยอยากเปลี่ยนอาชีพเสียแล้ว "คาวัลโลเอ่ยปากถามอัลชาอ์แฝงนัยน์จิกกัดแบบไม่ยอมไว้หน้า..ชีคหนุ่มที่นิ่งอึ้งจ้องมองใบหน้าของคลาร์กอยู่ครู่ใหญ่หันมามองสบตาวาวๆนั้น..ก่อนจะถอนหายใจอีกครา

        " ทุกอย่างก็เป็นไปตามที่เขาพูด... และ..ที่ผมให้โรเบิร์ตเงียบ..ส่งข่าวเป็นสายลับต่อไป ก็เพราะต้องการจะจับตัวต้นเหตุให้ได้ยังไงเล่า.."

       " ต้นเหต..."

        " ..นายพล อัลดิมาอ์ อัล อาเหม็ด เซราวัค..หรือ...ถ้าคุณจำไม่ได้ ก็คนที่คุณหักข้อมือเขาเล่นตอนผมไปจารเซครั้งล่าสุดไงล่ะ "ริมฝีปากของคนฟังยกยิ้มขัน พลางส่ายหน้าช้าๆ " ที่ผมให้โรเบิร์ตส่งข่าวต่อ หรือที่ผมให้คริสเข้ามาที่นี่และถูกจับแบบนี้ก็เพื่อจะให้แผนการเป็นไปตามที่เขาคาด..เพื่อต้องการจะจับเขาให้ได้คาหนังคาเขา ให้มีหลักฐานเต็มที่จนเขาดิ้นไม่หลุด  "

        " มันก็อาจจะคล้ายๆกับละครที่คุณเล่นงานตบตะฟาติมะห์และคนของผมเมื่อครั้งนั้น "ริมฝีปากของคนพูดยกยิ้มขันกับความทรงจำขมๆที่วาบผ่าน " บอกตามตรงก็ได้ ว่าผมก็ได้ไอเดียนี้มาจากการกระทำของคุณ..รู้แต่ทำเป็นไม่รู้ หลอกให้ตายใจเพื่อจะหาหลักฐานมามัดในครั้งเดียว ให้ดิ้นไม่หลุด..เป็นจริงที่ว่าผมพบการกระทำผิดของเขาร่วมกับแม่ของฟาลซาอ์..แต่อย่างไร การจะกำจัดคนสองคนนี้ไม่ง่าย..หนึ่งก็อดีตราชินี..อีกหนึ่ง..ก็นายทหารชั้นสูงคนสำคัญ.."

         " ผมสามารถได้หลักฐานชิ้นสำคัญมาจากกล้องวงจรปิดในคุกใต้ดินเมื่อครู่ และ..รวมทั้งการให้ปากคำของ"มาเฟีย"สองคนข้างล่างนั้น แน่นอนว่าเมื่อเปิดในห้องประชุมพร้อมหลักฐานและวัตถุพยานตัวเป็นๆก็จะไม่มีวันพลาด การจะจับคนๆนั้นให้ได้ ต้องรวบรัดและอย่าให้มีจุดอ่อนแม้แต่นิด ไม่อย่างนั้น..เขาจะโต้ตีกลับเราได้..และนั่น..คือเหตผลทั้งหมด.."

        " ...แทนที่คุณจะทำอะไรตรงๆ...ทั้งๆที่คุณก็เป็นผู้นำประ...."

        " เพราะผมเป็นผู้นำ จะกล่าวหาใคร จึงต้องมีหลักฐานไงล่ะ " อัลชาอ์เอ่ยขัดคำพูดของคาวัลโลไว้เพียงแค่นั้น พลางจ้องหน้าคนฟังเขม็ง " ผมเป็นผู้นำ ไม่ใช่จอมเผด็จการ ที่จะได้ชี้ไม้เป็นนกชี้นกเป็นไม้ คนเป็นผู้นำ พูดอะไรก็ต้องระวังคำพูด ทำอะไรก็ต้องตระหนักถึงผลดี ผลเสียให้ถี่ถ้วน มันก็จริงอย่างที่คุณว่าหากแค่ออกปากนายพลเซราวัคก็จะถูกจัดการ แต่คำพูดของผมจะคงความน่าเชื่อถือได้หรือ หากกล่าวหาใครโดยไม่มีหลักฐานแบบนั้น..คนของผมจะยังเชื่อผมอยู่อีกไหม หากผมทำอะไรตามใจตนเสียขนาดนี้? "

         "เรื่องการกล่าวหาปากเปล่า ต่อให้ผมทำได้ ผมก็ไม่ทำ เพราะผมไม่อยากจะมีจุดจบแบบเดียวกับพวกเผด็จการอำนาจนิยมทั้งหลายแหล่ นี่คือทางของผม ถึงมันจะอ้อมค้อมไปบ้าง เสียเวลาไปบ้าง อย่างน้อยก็ไม่เสียชีวิตใครและทำร้ายคนบริสุทธิ์โดยเปล่าประโยชน์..เข้าใจรึยัง.."

        "............"คาวัลโลขบเม้มริมฝีปากด้วยท่าทีขัดใจไม่น้อยก่อนจะถอนหายใจเฮือก..รับคำในลำคอแผ่วเบา..นึกอ่อนใจปนขบขัน..ไม่สิ อาจจะบอกว่าโล่งใจก็ได้ และเขาก็ควรทำใจให้ชิน เพราะอัลชาอ์ก็เป็นแบบนี้..ผู้นำที่อ่อนโยนแสนดีและไม่ทำร้ายใครแบบที่เขาอยากเอาแบบอย่างบ้าง..แต่...วิถีทางแบบนี้ มันจะใช้ได้ตลอดไปในโลกความจริงที่โหดร้ายแบบนี้รึเปล่า..ก็ไม่รู้..

       ...ทำแบบนี้..ต้องมีคนคอยระวังหลัง ต้องมีคนคอยเป็นหูเป็นตา ระวังห่วงใยภัยรอบกายให้มาก..

       ..แต่...สำหรับอัลชาอ์แล้ว เกราะคุ้มกันอะไรก็คงไม่แข็งแกร่งเท่าความรักที่ประชาชนมีต่อตัวเองกระมัง..

         มาเฟียหนุ่มถอนหายใจอีกครั้ง หลังจากนิ่งคิดสะระตะอะไรอยู่นาน ครู่หนึ่งอยากจะหัวเราะขันที่สุดท้ายตัวเขาก็ถูกหลอกต้มเสียไม่มีชิ้นดี แถมเป็นการ"ต้ม"ครั้งใหญ่ที่เขาไม่เคยระแคะระคายเอาเสียสักนิด ต่อให้มีจุดสังเกตชวนสงสัยก็ยังทำมองผ่านไปราวกับไม่เห็น

       คนดีคนอ่อนโยของเขา ก็หลอกใช้เบี้ยทั้งหลายในที่นี้ด้วยคำว่าผู้นำที่แสนดีและอ่อนโยนนั่นแหละ  เขาก็รู้ ทุกคนในที่นี้ต่างก็รู้ว่าเป็นฝ่ายถูกใช้ แต่ก็ต่างเต็มใจ พอใจกับผลของมันที่ออกมา ไม่มีใครเจ็บปวด ไม่มีใครต้องโกหกหรือผิดใจกัน..แค่สามารถจับตัวบงการที่แท้จริงได้ ต่างก็คิดว่าดีแล้ว..นั่นแหละ

        คิดพลางหันไปมองหน้าชีคหนุ่ม แต่แววตาเรืองๆของคนข้างกายทำให้เขาชะงัก คาวัลโลหันไปมองหน้าคลาร์กที่ขมวดคิ้ว จ้องหน้าอัลชาอ์เขม็ง ด้วยท่าทีครุ่นคิดและใคร่ครวญอย่างจริงจังแฝงแววระวังภัยอยู่ในที..

         "...บางที เขาอาจจะเริ่มคิดได้สักที ว่านี่คือศัตรูที่ไม่ควรต่อกรด้วยกระมั้ง " เสียงกระซิบของแกเร็ตดังขึ้นเบาๆทำให้คนฟังหัวเราะครืน..ทั้งขันทั้งถูกใจไม่น้อย..ยิ่งมองหน้านิ่วๆกับแววตาระแวงระวังนั่นแล้วยิ่งชวนให้ขำ ที่แกเร็ตพูดมาอาจจะจริง กับคนตรงๆที่โผงผางเข้าขั้นโวยวายและชอบทำอะไรรุนแรงซึ่งหน้าอย่างคลาร์ก กับคนที่ภายนอกดูอ่อนโยนแสนดีหากซ่อนแผนการและกลวิธีซับซ้อนในแบบของตนเองไว้ หากเจอกันก็คงต้องระวังตัวให้ดี เพราะไม่อย่างนั้น ก็คงไม่แคล้วตกเป็นเหยื่อ เป็นฝ่ายถูกหลอกใช้แน่ๆ..

        ...และนั่น..ก็เป็นสิ่งที่คุณอาของเขาเกลียดที่สุดไม่ใช่หรือ คลาร์กถึงได้นั่งทำหน้านิ่วกิ่วไม่เลิกอยู่ตรงนี้

       " ไอ้สองคนข้างหลังน่ะ กระซิบอะไรกันอย่าคิดว่าฉันจะไม่ได้ยินนะ " น้ำเสียง รู้ทันของคุณอาที่รักดังมาไล่หลัง ใจความนั้นทำให้คาวัลโลหัวเราะหึๆ ก่อนจะชะงัก..เมื่อคิดอะไรบางอย่างได้..

       " อาเหม็ด...? " นัยน์ตาสีน้ำทะเลเบิกกว้างน้อยๆ..พลางจ้องหน้าชีคหนุ่มนิ่ง..คนถูกมองหันมาสบตา ก่อนจะหัวเราะขำกับสีหน้าของมาเฟียหนุ่มคนรัก

       " อัลดิมาอ์ อัล อาเหม็ด เซราวัค " ริมฝีปากของอัลชาอ์ขยับเอ่ย ดวงหน้าพรายยิ้ม.. " ใช่แล้ว...อาเหม็ดที่คุณว่าไงล่ะ "

            สิ้นคำตอบ คาวัลโลก็ส่งเสียงครืดคราดในลำคออีกครั้งไม่รู้จะขันหรือฉุนดีกับผลลัพธ์ที่ได้..เมื่อ...ข้อสงสัยทั้งหลายบัดนี้กระจ่างออก และคนที่ปิดบังเขาอยู่ไม่ใช่ใคร แต่เป็นท่านชีคอัลชาอ์ คนข้างกายเขานี่เอง..

     รู้อยู่หรอกว่าไอ้"อาเหม็ด"น่ะมันชื่อกลางของคนชนชาติอาหรับที่มีได้ทุกคน แต่เมื่อเจอ"ท่านอาเหม็ด"ลุงของอัลชาอ์ต่อหน้า ใครจะคิดได้เล่า ว่าเป็น"อาเหม็ด"อื่นไปได้..

     ...บางที เขาอาจะต้องเริ่มพิจารณาตัวเองอีกครั้ง ยามที่คิดจะหลอกล่อหรือต่อกรกับอัลชาอ์ล่ะนะ       
 
       บ่นงึม พลางจ้องมองร่างของคนรอบกายอีกครั้ง..คาวัลโลมองอัลชาอ์ที่กำลังคุยอะไรสักอย่างกับเจ้าชายฟาลซาอ์ก่อนสายตาจะเบือนไปยังร่างของคริสและโรเบิร์ตที่ใกล้จะทำแผลกันเสร็จ ริมฝีปากของมาเฟียตัวร้ายแสยะยิ้ม..เมื่อมองเห็นแวตาขุ่นๆของสองพี่น้องเซฮามัคชัดเจน..

        ...อาจจะเพราะความหงุดหงิดที่เสียท่าทำอะไรไม่ได้หรือถูกหลอกก็ตาม ทำให้เขาเริ่มขยับริมฝีปาก..

         "...แล้วที่คุณโดนจับเป็น"แพะ"เนี่ย รู้ตัวบ้างรึเปล่าหือ..คริส "

         " ทำไมจะไม่รู้ล่ะ "คนถูกถามหันมามอง หัวคิ้วฝ่ายนั้นกระตุกขึ้นยามมองสบตาเขากลับ ก่อนจะขยับยิ้มหวานยะเยือก " แล้วถ้าคิดจะมาหาเรื่องคนอื่นกลับเกลื่อนอาการหงุดหงิดของตัวเอง เปลี่ยนเป้าหมายซะ  "

        "....ก็แค่สงสัย "..ไอ้หมอนี่...คาวัลโลคำรามหงุดหงิด แต่ก็ยังทำหน้าเฉยยักไหล่กลับ นึกเบื่อที่ถูกรู้ทัน จึงได้ถามส่งๆไปยังอัลชาอ์

        " แล้วตกลงว่าไอ้ระเบิดกลางเมืองนั่นว่าไงล่ะหือ..นั่นน่ะยังไม่ได้คำตอบ.."

        "คำตอบ.." คนถูกถามถอนหายใจ สบตาคาวัลโลยิ้มๆ..." ผมกำลังรออยู่..."


    ....และทันใดนั้น เสียงคำรามของสัญญาณเตือนภัยก็แผดลั่น พร้อมๆกับเสียงกระสุนปืนที่เริ่มปะทุ เปิดฉาก..


         อัลชาอ์ค่อยผุดกายขึ้นจากโต๊ะของตน จ้องมองผู้คนโดยรอบที่จ้องมองมาอย่างหาคำตอบ พร้อมจะรอรับคำสั่งการด้วยความเชื่อมั่นอย่างเหลือล้น

       " โรเบิร์ตกับคริสเป็นพยานชั้นดีในคดีนี้ รามิลกับราเซย์ พวกคณช่วยคุ้มกันเขาแล้วกัน ส่วนที่เหลือ จะเข้าร่วมหรือจะหลบภัยก็ตามแต่ใจพวกคุณ "  เครื่องกระสุนพร้อมปืนพกห้าหกกระบอกในมือของฮาซานถูกวางไว้ยังโต๊ะทำงานของอัลชาอ์หรา เพื่อให้ทุกคนในห้องใช้เป็นอาวุธป้องกันตัว ชีคหนุ่มผินกายไปยังประตูห้อง แตะปลายนิ้วลงบนบานประตู พร้อมกันนัยน์ตาสีดำสนิทก็เบือนเข้ามาสบดวงตาสีน้ำทะเลของคาวัลโล วาลกัส

        " และสำหรับคุณ..ผมขอเชิญไปเป็นเกียรติในการ"ปิดประตูตีแมว"ครั้งนี้ คาวัลโล "

        สิ้นคำนั้นร่างของผู้ถูกเชิญก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ ริมฝีปากบางยกขึ้นเป็นรอยยิ้มพึงใจ เขาก้าวเข้าไปวางมือลงบนฝ่ามือหนาที่รอรับอยู่แล้วด้วยสีหน้าหมายมาด..

     พร้อมแล้ว สำหรับศึกสุดท้ายของเรา..


        " ยังไง ฉันก็เกลียดมันอยู่ดี "


      หลังประตูห้องถูกปิด ลับร่างของชีคหนุ่มและร่างของหลานชายที่พากันจับมือเดินเฉิดฉายออกไปราวกับจะเข้าร่วมงานกาล่าดินเนอร์ เสียงสถบครางปนบ่นงึมงัมในลำคอของคลาร์ก โรเซนเบิร์กก็ดังขึ้นไล่หลังทันควัน  พร้อมกับสีหน้าเหม็นเบื่อแฝงแววหงุดหงิด  ฝ่ามือของคนพูดคว้าปืนพกที่วางหราอยู่บนโต๊ะอย่างไม่กลัวว่าจะมีใครบ้าลุกขึ้นมาลั่นกระสุนใส่หัวคนในนี้ให้ตายสักคนสองคนขึ้นมาตรวจสอบ  ใส่กระสุนปืนพก หมุนรังปืนประกอบเข้ากันอย่างเชี่ยวชาญด้วยสีหน้าไม่พอใจต่อเนื่อง

          " พูดยังกับคุณเป็นที่ชื่นชอบนัก " ไอ้คนข้างตัวมันชอบกัดอย่างไรก็ชอบกัดอยู่อย่างนั้น  ฝ่ามือของแกเร็ตคว้าหมับเข้าที่ปืนสั้นในมือและกำลังจัดการกับเครื่องกระสุนในมืออยู่เช่นกัน  ที่ปรึกษาของบอสมาเฟียตระกูลวาลกัสกวาดสายตามองคนรอบกายที่กำลังส่งสายตาถามไถ่คล้ายๆ "จะทำอะไรของพวกแก" มาให้

           " แล้ว...ที่บอกว่ากลียดน่ะ จะออกไปช่วยทำไมครับ? "

           " ไม่ได้ช่วย ฉันแค่หงุดหงิด " ริมฝีปากบางขยับพึมพัมงึมงัม แล้วลุกพรวด " กินข้าวไม่ตรงเวลา หิวก็หิว ยังต้องมานั่งฟังอะไรบ้าๆ  น่าหงุดหงิดที่สุด..น่าหงุดหงิดจริงๆ.."

          " บอสของเราออกไปแล้ว ลูกน้องจะไม่ออกไปได้ยังไงล่ะ " แกเร็ตตอบสายตาของผู้คนโดยรอบอีกครั้ง ก่อนจะสาวเท้าตาคนหงุดหงิดออกไปนอกห้อง ทั้งเจตนาจะไปช่วยคาวัลโล และ..อาจจะต้องไปควบคุมคนหงุดหงิดไม่ให้เผลอเอาปืนจ่อหัวท่านชีคแห่งเซเนียยาเข้าหรือไม่ก็"ทำ"ปืนลั่นใส่คนกันเองสักนิดสองนักอีกครั้ง.

     ..ทางหนึ่งก็ช่วยระวังบอสไม่ให้โดนสอย อีกทางหนึ่งก็ต้องคอยดูคนหงุดหงิดไม่ให้บ้าทำอะไรไม่คิด แล้วก็ยังต้องคอยระวังตัวเองจากบรรดาลูกกระสุนที่พุ่งใส่อีก


 ....ไอ้คนสองคนที่เดินไปก่อนหน้ามาบ่นว่าน่าหงุดหงิด ลองมาเจองานที่เขาต้องทำเสียก่อน จะรู้ว่าหงุดหงิดของจริงมันเป็นยังไง!


................................

[Serin]

ขอตัดทอล์คเพราะยาวไป     ที่มาช้าพอดีหนีน้ำท่วมอยู่  หนีกลับบ้านอ่ะนะ 
ตอนนี้ถือว่าเฉลย(เกือบ)ทุกสิ่งทุกอย่างแล้วล่ะนะ

  สรุปคือ ..คนโดนหลอกก็คาวี่แหละ ( )  โดนเสียบ้างก็ดีเหมือนกันนะเออ 

    ส่วนเรื่องราวทั้งหมด ก็ขอสรุปสั้นๆอีกครั้ง เรื่องเริ่มมาจากนายพลเซราวัคกับแม่ของฟาลซาอ์ที่หาเรื่องเลื่อยขาเก้าอี้อัลมาตลอด พอรู้ว่าคาวี่มาก็ไม่พอใจ เลยร่วมมือกับราฟาเอลโร่และฟิลิเป้ (ในตอนที่ราฟาเอลโร่หลุดปากยอมบอกว่าเป็นนายพลคนนึงที่ช่วย)  ให้ทั้งสองคนเข้าประเทศเพื่อมาจัดการคาวี่ แต่พอพลาด ทางเรกาโซ่เลยต้องหาคนมาช่วยสองคนนั้น ตัวเลือกที่ได้คือโรเบิร์ต โดยเอาพ่อของร๊อบมาขู่ให้ร่วมมือด้วย แต่อัลชาอ์สังเกตเห็น พอรู้ทันเลยเอาตัวคริสมาบ้างพวกเรกาโซ่รู้อยู่แล้วว่าคริสจะมา เลยพยายามทำให้อัลไขว้เขวโดยการไปกักตัวคริสไว้ เป็นเหตุให้คริสหายตัวไปนั่นเอง ส่วนร๊อบพอรู้ว่าคริสโดนลากมายุ่งด้วยเลยยอมสารภาพกับอัลว่าเป็นคนทำ ท่านชีคก็ให้ร๊อบทำเนียนสืบข่าวต่อไป ขณะที่ตัวเองไปจารเซเพื่อส่งคำเตือนให้บรรดาผู้ก่อกวนทั้งหลาย เสร็จแล้วก็กลับมาติดต่อกับเรกาโซ่เพื่อเสนอเจรจา และยื่อข้อต่อรองให้ปล่อยพ่อของร๊อบแลกกับราฟาและปิลิเป้ อีกฝั่งก็วางแผนกับรามิล ราเซย์และคริส ให้ทำเนียนแสดงละครตบตาเพื่อให้ร๊อบออกมาสารภาพในตอนนี้เพื่อจะทำหลักฐานไปมัดตัวนายพลเซราวัคนั่นเอง..

ขอตั้งชื่อแผนการนี้ขออัลว่า "พิชัยยุทธ์ทมิฬ" /หลบทีนส์

   ส่วนตอนหน้า มาบู้กันเถอะ!
   ...แล้วเจอกันค่า
 

ปล. ผลรางวัลออกแล้ว แต่ยังไม่มีคนส่งที่อยู่ให้เลย คนที่ได้รางวัลรบกวนส่งที่อยู่ให้ด้วยนะคะ
ปล.สอง จะมีนิยายต่อจากคาวี่อีกเรื่อง เป็นเรื่องของคุณอากะแกเร็ตค่า รอได้เลย หุหุ

อนึา่ง ก่อนจาก ขอสอบถามเล็กน้อย 
    เนื่องจากนิยายเรื่องนี้ใกล้จะจบแล้ว และตกลงจะทำรวมเล่มกับสนพ.ไร้กรอบ ปุ้ยอยากจะสอบถามคร่าวๆว่ามีใครสนใจไหมคะ แบบอยากรู้จำนวนคร่าวๆ

   รายละเอียด คร่าวๆ
   เป็นนิยายสองเล่มจบ (ภาพปกรออีกนิด คนวาดบ้านน้ำท่วม  ) ความหนาคาดว่าประมาณสามร้อยหน้าอัพ

   มีตอนพิเศษในเล่มและไม่ลงในเว็บอีก 5 ตอน ดังนี้

ตอนพิเศษ Stone rose's line : กุหลาบทรายใต้เงาหิน (ในเล่ม)

1. 30 day for wedding
      เมื่อเซเนียยามีการจัดงานแต่งงานครั้งสำคัญ..การ์ดแต่งงานที่ถูกส่งมายังคฤหาสถ์ตระกูลวาลกัสทำให้บอสมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ถึงกับสติแตก ..ถ้างานแต่งคนอื่นก็แล้วไป แต่ถ้างานแต่งของอัลชาอ์ล่ะก็..งานนี้คาวัลโลจะบุกเชือดและถล่มงานให้มันล่มต่อหน้าต่อตาให้ดู !!
2. I'm relate
     มันก็เป็นปกติที่ผู้นำประเทศจะมีล่าม มีที่ปรึกษาส่วนตัวหรือเลขาอะไรก็ว่ากันไป ไม่น่าแปลกอะไรเลยสักนิด แต่ตอนนี้ ไอ้สิ่งมีชีวิตที่เรียกตัวเองว่าเลขาของอัลชาอ์กำลังทำให้คาวัลโล..เหลืออด !
3. To The destination
 ..ในที่สุด..การเดินทางของเราก็จบลง เส้นทางของสองคนสบประสานเพื่อจะได้อยู่ร่วมกัน..ตลอดไป..
4. Meeting in Family
 รายงานสดจากท่านชีคอัลชาอ์แห่งเซเนียยา กับการพบปะครอบครัวของคาวัลโล ..เหล่าญาติมิตรในตระกูลลวาลกัสอย่างเป็นทางการ ซึ่งมันก็.....เอ่อ....นะ
5. Study in the sunday
 ของแถมพิเศษเล็กๆน้อยๆแด่แฟนคลับของฝาแฝดอเล็กซิส&อเล็กเซย์ กับตอนพิเศษว่าด้วย..บทลงโทษของพี่คนรองผู้แสนดี อเล็กเซย์ วาลกัส 
....
ของแถมอีกนิดดดดดด
    โดจิน Stone rose's line ตอนพิเศษ
    คำเตือน : เนื้อหาโดจินเรท ส  (เสื่อมตับเสื่อมไต) โปรดระวัง
 ช่วยตอบกันด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
   
 

[หัวเเม่มือ]

^
^

จะจบแล้วว จะรีบเก็บเงินรอซื้อหนังสือ

[PAnppyJunJii]

อ่านจบก็   "เอ๋อ"   บัดดล
ท่านชีคนี่สุดยอด     หลอกทั้งคาวี่ทั้งคนอ่าน  เอาซะงงตาแตก 

หนังสือสนใจมากๆ ค่ะ  เพราะจะได้เอาไปอ่านในหลายๆที่ได้  แบบว่าอ่านก่อนนอน  เลือดสาดก่อนอน  55555

[Crossley]

อ่านตอนนี้แล้วสงสารแกเร็ตมาก 

[Noi]

เข้ามารอหลายวันแล้วดีใจจังได้อ่านแล้ว  จะจบแล้ว

ส่วนหนังสืออยากได้

[MiSS-U]

  นับถือคนแต่งมากผูกร้อยเรื่องราวได้น่าติดตาม และชวนงง

แต่ก็เคลียร์ได้  บีบคั้นดีค่ะ

ปล.+1และเป็ดให้นะคะ และขอจองไว้เป็นเจ้าของด้วยคนนึงน้า

[boworange]

    รอคร้า...รีบๆคลอดหนังสือออกมาในเร็ววันนะคะ  ....

[Chk~a]

เก็บเงินรอค๊าาา า

[gear]

ขอจองด้วยคนค่ะ
ขณะนี้บ้านน้ำท่วม
หนีน้ำมาอาศัยอยู่ที่ทำงาน
จะรอนะคะ

[pattybluet]

อืมมม ท่านชีคนี่น่ากลัวจริงๆ จอมวางแผนหน้านิ่ง 
ลูกแมวน้อยต้องหัดใจเย็นกว่านี้อีกนิดละมั้ง

[gumrai3]

ท่านชีค เสือเก็บเล็บ วางแผนได้เเบบหลอกได้หมดทุกคน

เก็บเงินรอคะ

[myd3ar]

จะมีรวมเล่มด้วย

เก็บตังๆ รอรวมเล่ม

[kitty]

 

[DeJavu~ ★]

ก่อนอื่นเลย ต้องขอบอกขอโทษครับ ที่ห่างหายจากการเม้นท์เรื่องนี้ไปนานมาก

เพราะ ว่าบินไปสิงค์โปร เพื่อติดต่อเรื่องในการเรียนต่อ  แล้วพึ่งกลับมาไทย ก็ต้องระเห็จหนีน้ำท่วมอีก

เอ่อ จะจบแล้วจริงๆๆงะ ไม่อยากให้จบเลยอ่า

ชอบเรื่องนี้มากมายๆๆ โดยเฉพาะ คาวี่ ลูกรัก ลูกสุดหวงของเรา

บอกตรงๆๆ ไม่ค่อยชอบตั้งแต่ตอนที่แล้ว อ่า แบบว่า ไม่ค่อยชอบให้คาวี่ ไล่ตาม อัลชาล์เท่าไร

แบบ ว่า ให้คาวี่ มาคอยตามแบบนี้ มันไม่ใช่ คาวี่ เลย

มันไม่ต่างจาก การ ที่ คาวี่เป็นช้างเท้าหลังอัลชาล์

ไม่ชอบเลยอ่า ที่คาวี่ของเราต้องมาไล่ตามอัลชาล์แบบนี้

อ่านแล้วหงุดหงิด จนถึงขั้น อยากให้คาวี่ หนีกลับอิตาลีไปเลย แล้วไม่ต้องกลับมาอีก

วุ้ย จริงๆๆเเล้วเรื่องนี้ ต้องให้อัลชาล์ตามคาวี่อยู่ตลอดแบบนี้แหละ ถึงจะมันส์

พอกลับมาเริ่มต้นใหม่แบบนี้ มันยังไงไม่รู้  ถึงจะเป็นทางที่ดีเพื่อให้อัลชาล์และคาวี่อยู่ด้วยกันก้อตาม


แต่ยังไงก็อยากให้ อัลชาล์เป็นฝ่าย ไล่ตามตื้อคาวี่ เหมือนเดิมอ่า

เอาเหอะ ยังไงก็รักเรื่องนี้มากๆๆ ชอบมากๆเลย

โดยเฉพาะคาวี่

ส่วนอัลชาล์ พึ่งรู้นะว่าเจ้าเล่ห์แล้ว  แบบนี้คาวี่หนีไปไหนไม่รอดแน่ๆๆ

แล้วสุดท้าย อยากบอกกับคนเขียน ว่าแต่งเก่งมากๆๆเลย เป็นเรื่องที่แบบว่า อ่านแล้วอ่านอีก ขนาดไม่มาอัพยังอ่านซ้ำแล้วซ้้ำอีก

จนตอนเนี่่ย จำได้ทั้งหมด พูดง่ายๆว่าอ่านเรื่องนี้ทุกวัน อ่านถึงตอนล่าสุดแล้วก็วนมาอ่านตอนที่หนึ่งใหม่


ปล. อยากบอกว่าเค้าจะเอาหนังสือเล่มนี้ อยากไ้ดมากๆๆ เลย  ขอจองไว้เลย ยังไงเค้าจะเอาเรื่องนี้แน่ๆๆ จ

[cocoaharry]

หายไปนาน แต่ก็มาต่อแบบจุใจมากค่ะ
จะจบแล้วสิ รอซื้อหนังสือออ

[pooinfinity]

เพราอิหนูมัน "หึง" มากไง เลยโดนหลอก ความจริงชีคน่าจะดีใจนาาาา

[zealafeta]

สนใจหนังสือด้วยคนค่ะ  ยังไงก็จะหยอดกระปุกรอนะค่ะ สู้ๆค่ะ

[zeen11]

ขอบคุณที่สรุปให้นะคะ เพราะบอกตรงๆ นั่งอ่านอย่างงงๆ 555+

อัลซาร์นี่เป็นคนที่น่ากลัวสุดยอดจริงๆ ให้ดิ้นตาย 

ขอจองหนังสือด้วย 1 ชุดค่ะ

[pochu52]

อัลซาร์นิ่งสยบทุกความเคลื่อนไหวจริงๆ ใครเป็นใครก็เผยออกมาหมดแล้ว ถึงเวลาเช็คบิลสินะ
คาวี่หึงจริงอะไรจริง 555 ดีใจแทนน๊าอัล

[saya]

เข้ามากรี้ดค่ะ กำลังเครียดๆเรื่องน้ำ พอเปิดมาเจอหายเครียดเลย
ชอบอ่ะ สนับสนุนให้ทำเลยค่ะ ขอจองด้วยคน  1ชุด
ตอนนี้ชอบที่คาวี่แอบย่องไปใต้ดินแอบจับสายหลับ กะตอนที่เริ่มอาการหึงอัล
อ่านแล้ว >///<  รอตอนหน้าด้วยความหวัง 
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ช่วงนี้น้ำท่วมรักษาสุขภาพด้วยนะค่า

ปล.เิปิดจองเมื่อไหร่อย่าลืมบอกนะค่ะ

[Tuffina]

เห็นยอมคาวี่อย่างงี้ แต่ชีคก้ร้ายไม่ใช่เล่นนะนี่

[parakoparako]

ขอจองหนังสือด้วยคนนะคะ

ชอบคาวี่ที่สู๊ดดดด(ซูดน้ำลาย)

[nenoramy]

อยากได้รวมเล่มมั่ง แต่ช่วงนี้จนเข้าขั้นกรอบ
เฮ้อ!! ทำใจๆ

[wikichan]

..ดีใจจัง ดีมากอ่ะแบบนี้

ส่วนหนังสือ...ขอด้วยคนนะฮะ สนมากกกกก

[nunamicky]

ยกมือด้วยคนค่ะ
 

[envylover]

ใกล้จบแล้ว จองหนังสือไว้ 1 ชุดเลยค่า ซื้อแน่นอน

จะเอาคาวี่มานอนกอด หุหุหุ หึงน่ารักจริงๆ 

[sunshadow]

   โอววว ช่างวางแผนกันซะซับซ้อนซ่อนเงื่อน
   เล่นละครไปกันอีกหลายฉาก
   อัลชาร์วางแผนอยู่นี่ แต่คนไขออกดันเป็นอเล็กซิสซะงั้น
   น่าปล่อยให้อเล็กซิสเป็นบอสมาเฟียไป
   จะเป็นจริงๆหรือเป็นแค่เบื้องหลังก็ได้
   แล้วส่งคาวัลโลมาอบรมความเป็นผู้นำกะอัลชาร์ตลอดชีวิตจริงๆ