หัวข้อ: ฉันทำได้อย่างไร โดย คุณเอเชี่ยนเกมส์ ค่ะ

[oaw_eang]

อย่างนี้สิเคอะ ส.ล.ด.  ตัวจริงเสียงจริง อิอิ 

[THIP]

อิอิ แอบลุ้นเต้อยู่   

[krappom]

งานนี้อ๋องเหมาหมด
 

[นางมารร้าย]

หลังจากนั่งรถสองแถว มาลงที่หน้าปากซอย อ้ายเอ๋งชวนผมกินข้าว ก่อนเดินเข้าหอ



" พี่อ๋องหาข้าวกินก่อนเหอะ หิวข้าวแล้ว  " มันเดินนำหน้า ผมเข้าไปนั่งในร้านข้าว ข้างเซเว่น หน้าปากซอย




" อืม เอ๋งจะกินไรสั่งเลยนะ ไม่ต้องสั่งเผื่อพี่นะ พี่ยังไม่หิวเลย เดี๋ยวพี่ไปโทรศัพท์หา เอ็มก่อน เดี๋ยวมา  " ผมบอกมัน มันมองหน้าผม แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ดูสีหน้ามันออกว่าคงไม่พอใจ


ผมเดินออกมาที่ตู้โทรศัพท์ หยอดเหรียญโทรหาเอ็ม พอโทรไปใครไม่รู้รับสาย ผมขอสายเอ็ม เขาเลยไปตามเอ็มให้ ผมได้ยินเสียงคนวิ่งมา



" ฮัลโลครับ เอ็มพูดครับ "



" อ๋องนะเอ็ม เป็นไงมั่ง กลับมาถึงหอนานยัง ลองโทรมาดู ว่ากลับมาถึงหอรึยัง หรือว่ามัว ไปจีบสาวๆที่ไหนรึเปล่า"



" พึ่งกลับมาถึง กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่เลย มีคนไปตามให้มารับโทรศัพท์ คิดว่าต้องเป็นอ๋องแน่ๆ เลยวิ่งออกมา เสื้อยังไม่ได้ใส่เลยนะนี่ กลัวอ๋องรอนาน เดี๋ยวก็บ่นอีก หาว่า มารับโทรศัพท์ช้า  "



" อะนะ ไม่ใช่คิดว่า สาวๆที่ไหนโทรมารึ ถึงได้รีบวิ่งมา แล้วรู้ได้ไงว่าอ๋องโทรมา "



" ก็มั่นใจดิครับ ก็เพราะว่า เอ็ม ไม่ได้มีใครนี่ นอกจากอ๋องคนเดียว แล้วอ๋องล่ะ กลับถึงหอรึยัง โทรศัพท์อยู่ที่ไหนเนี่ย "



" กลับถึงหอแล้ว เลยออกมาโทรศัพท์หาเอ็ม ที่หน้าปากซอยเนี่ย จะมาดูว่ามีใครหนีไปจีบสาวที่ไหนมั่งรึป่าว "



" เอ็มก็กะว่า เปลี่ยนเสื้อเสร็จ จะโทรไปบอก อ๋อง ว่าจะไปเล่นบอลกับเพื่อนนะ เลิกเล่นบอลเดี๋ยวเอ็ม จะโทรหา เพราะถ้าเดี๋ยวอ๋อง โทรมาไม่เจอ เดี๋ยวก็บ่นอีก ยิ่งขี้บ่นอยู่ด้วย "



" ไม เบื่อหรอไง  คนขี้บ่นนี่ แล้วจะกลับมากี่โมงอะ โทรหาด้วยนะ "



" คร๊าบป๋ม  เล่นเสร็จแล้ว เดี๋ยวโทรหาเลย รอรับโทรศัพย์ด้วยล่ะ อย่าไปเที่ยวไหน  หวงมาก รู้หรือป่าว อย่าให้รู้นะ ว่าแอบมีใคร  "



" ไม จะมาฆ่า อ๋องหรอ "



" ป่าวใครจะไปฆ่าอ๋องล่ะ ก็แค่ร้องไห้ฮือๆ  เดี๋ยววางหูแล้ว เข้าหอเลยนะอ๋อง"



" อืม รู้แล้ว คร๊าบบบบบบบบบบบบ "



"คิดถึงนะ ดูแลตัวเองด้วย เป็นห่วงนะ เดี๋ยวโทรหา "



" คร๊าบป๋ม "



ไม่รู้ว่าผมจะทำร้ายเอ็ม ไปอีกนานแค่ไหน ตัวผมเองก็ไม่ได้รู้สึกดีเลย ผมอยากบอกเอ็มนะ ว่าผมคงไม่มีค่าพอสำหรับเอ็มแล้ว  แต่ไม่รู้ว่าจะบอกเอ็มอย่างไงดี แล้วเอ็มจะเป็นอย่างไงมั่งถ้าผมบอกไป ผมเองก็ไม่อยากเสียเอ็ม แต่ก็ไม่อยากให้เอ็ม ต้องมาเสียเวลากับคนอย่างผม ผมสับสน ยอมรับว่าเห็นแก่ตัว ที่ไม่ยอมเลือกใครในตอนนั้น ขออย่าให้ผมต้องเลือกคนผิดเลย



ผมเดินกลับมาที่ร้านข้าว เห็นบนโต๊ะ มีข้าวผัด อยู่สองจาน อ้ายเอ๋ง ยังไม่ได้กินข้าวเลยนี่หว่า  เอาแต่นั่งดูดน้ำอัดลมอยู่




" อ้าวไม่ยังไม่กินข้าวอีกล่ะ รออะไร แล้วสั่งมาทำไมตั้งสองจาน จะกินหมดหรอไง "



" รอพี่อ๋องนั่นแหละ แล้วก็สั่งข้าวมาเผื่อให้ด้วย กินเป็นเพื่อนกันดิ งั้นผมไม่กินนะ เมื่อกี้ไปโทรศัพท์ ผมยังไม่เคยว่าอะไรสักคำเลย  "  ดูมันพูดสิครับ

ผมเลยต้องนั่งกินข้าวกับมันจนได้ ขี้เกียจเถียงมัน อายโต๊ะข้างๆ เดี๋ยวเขาสงสัย ผมนั่งกินข้าวโดยไม่พูด อะไรกับมันอีกเลย กินเสร็จ จ่ายเงินเดินเข้าหอ



" พี่อ๋อง วันนี้ไม่ต้องออกไปซื้อกับข้าวข้างนอกแล้วนะ ให้คนอื่นไปซื้อมั่ง บอกว่ากินข้าวกันมาแล้ว เดี๋ยวผมจะให้พี่อ๋อง สอนการบ้านให้หน่อย เดี๋ยวผมมีค่าจ้างให้ เอาป่าว "



ตกลงว่า สอนการบ้านให้ หรือว่าทำการบ้านให้มัน กันแน่นะ เห็นลายมือมันแล้วนี่ ถ้าใครอ่านออกก็คงรวยกันแน่เลย ลายมือยังกับลายแทงสมบัติ ส่วนค่าจ้างนี่ ไม่ขอรับได้ป่าว ทำให้ฟรีดีกว่า



" เดี๋ยวกับมาจากเล่นบอล ผมจะมาจ่ายค่าจ้างให้นะ " แล้วมันก็วิ่งไป

[aaamat1122]

แอบ มารอลุ้น

ด้วยคน ฮิๆๆๆ


แวะมาทักทายกันครับ

 

[Poes]

รออ่านต่อจ๊ะ 

[krappom]

แอบมาลุ้นว่าอ๋องจาเลือกใคร

แต่รู้สึกว่าอ๋องจะแค่สงสารเอ็มมากกว่ารักนะ
 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ว่าแต่ว่า เต้ก็หล่อนะ เข้มดี

แล้วไปแกล้งเต้ทำไมอ่ะ รึว่าเล่นแผนยั่วให้อยาก

 

ถ้าจะเลือกใครก็เลือกให้แน่ครับ
จะได้ไม่ถูกมองได้ว่าเป็นคนหลายใจ
อีกทั้งปัญหาต่างๆจะตามมาได้
 

[bass]

 

เดี๋ยวเหอะ จะทำร้ายเอ็ม ไปอีกนานแค่ใหน




ปล่อยเอ็ม จิ



เด่วนู๋ จะไปรักษา แผลใจ ให้เอ็ม แทนก้อได้


 

[gobgab]

............มารอค่าจ้างจากเอ๋ง..........

[aaamat1122]

แวะ มาคุยด้วยครับ

อยากบอกว่า มาทุกวันนะคร๊าบ

 

[นางมารร้าย]

ผมนั่งทำการบ้านให้อ้ายเอ๋งเสร็จ กำลังจะไปอาบน้ำ ก็พอดีกับที่ เอ็ม โทรมาหา



" อ๋อง เอ็มเล่นบอลเสร้จแล้ว กำลังจะกลับหอ วันนี้ เอ็มขอไปงานวันเกิดเพื่อนนะ ไม่กลับดึกหรอก ไม่กินเหล้าก็ได้สัญญา ขอไปนะอ๋อง "  เอ็มเป็นอย่างงี้จริงๆนะครับ จะโทรมาบอกผม มาขออนุญาติ ผมทุกครั้งที่จะทำอะไร

เอ็มเคยบอกผมว่า เอ็มไม่อยากโกหกหรือว่าทำอะไรที่ผมไม่ชอบ  เอ็มจะยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ผมเชื่อใจเอ็ม เพราะเอ็มบอกว่าคนรักกันต้องซื่อสัตย์ต่อกัน ต้องเชื่อใจกัน


" ก็ไปดิ เอ็ม กินเหล้าก็ได้ แต่อย่ากินจนเมาล่ะ สัญญาก่อนว่าพรุ่งนี้ต้องไปเรียน แล้วขับรถดีๆด้วยล่ะ อย่ากลับดึกด้วยนะ "



" ครับป๋ม อ๋องให้ไปนะ เอ็มไม่ได้เอารถไปหรอก ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเพื่อนเอ็มเอามารับ "


"  ให้เพื่อนมารับ แล้วรู้ได้ไง ว่าจะให้ไป แล้วหอเพื่อนอยู่ไกลป่าว "



" ไม่ไกลหรอกอ๋อง อยู่ในเมืองนี่แหละ "



" งั้นเอารถไปเองเลย ถ้าเพื่อนกลับดึก เดี๋ยวก็กลับไม่ได้อีก แล้วจะมาบอกว่าไม่มีรถมาส่งไม่ได้นะ "  ไม่รู้ว่าตกลงห่วงหรือไม่ห่วงเอ็มกันแน่ เลยผม ให้เอ็มขี่มอไซด์ไปเอง ก็ไม่อยากให้กลับดึกและอีกอย่างผมมั่นใจว่าเอ็ม ไม่
เมาเหล้าแน่ๆ เวลากลับจะได้ไม่ต้องรอเพื่อน เพื่อเพื่อนเอ็มติดลม


" งั้นพอเอ็มไปเที่ยว แล้วกลับมาถึงหอ ให้เอ็มโทรหาอ๋องป๋าว ว่าเอ็มกลับมาถึงหอแล้ว อ๋องจะได้ไม่ป็นห่วง "


" ไม่ต้องเลย เดี๋ยวใกล้เที่ยงคืน อ๋องโทรมาเช็คที่หอเอง เดี๋ยวเอ็มโทรจากที่ไหนมาหาอ๋องก็ไม่รู้ เดี๋ยวโทรมาเช็คเอง ว่าเอ็มอยู่หอจริงป่าว "  ผมเชื่อเอ็มนะแต่ว่าพูดไปงั้นเอง อยากให้เอ็มรู้ว่าผมเป็นห่วงนะ ถึงผมจะไม่ดีพอสำหรับ
เอ็มแล้วก็ตาม


" งั้นเอ็ม ขอไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะอ๋อง เดี๋ยวเพื่อนมารับ เอ็มจะได้ขี่รถไปพร้อมเพื่อนเลย คิดถึงนะครับ "


" อืม ห้ามเมานะ เดี๋ยวโทรมาเช็ค ไม่เจอมีเรื่องแน่ เป็นห่วงนะ ขับรถดีๆล่ะ "




วางหูจากเอ็มเสร็จ ผมก็เดินขึ้นไปอาบน้ำ ได้ยินเสียงคนเคาะ ประตูห้องน้ำ


ป็อกๆๆๆๆๆๆๆ


ป๊อกกกกกกกกกกกกก


ป๊อกกกกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



"ใครอะ คนอาบน้ำอยู่ ไม่ได้ยินเสียงรึไง ไปเข้าอีกห้องหนึ่งดิ "


" ก็ได้ยินไง เลยจะเข้าไปอาบด้วย เปิดประตูดิ "   เสียงอ้ายเอ๋งนี่เอง


" จะบ้าไง รอแป๊บนึงอาบน้ำจะเสร็จแล้ว ใส่เสื้อผ้าอยู่ "


" ไม่บ้าหร๊อก จะอาบด้วย เปิดประตูดิ " อ้ายนี่พูดไม่รู้เรื่อง

ผมเปิดประตูห้องน้ำออกมาเจอมันยืนยิ้ม แต่ท่าทางมันเอาจริงแฮะ มันแอบหอมแก้มผม ตอนเดินสวนมันออกมา แถมยังทะลึ่งดึงแขนผมเข้าไปในห้องน้ำอีก


" เฮ้ยไม่เล่น อาบน้ำแล้ว ปล่อยเดี๋ยวใครมาเห็น ถ้าพูดไม่รู้เรื่อง ก็ไม่ต้องมาพูดกันเลย " ได้ผลครับ มันปล่อยมือผม ผมรีบเดินเข้าห้อง (กลัวมันเปลี่ยนใจ หรือว่าที่จริงกลัวใจตัวเองกันแน่ว่ะนี่ ยัง งงๆ อยู่เลย ) มานอนดูโทรทัศน์

แล้วถ้ามันออกมาจากห้องน้ำแล้วมันยังจะทำ ........... แล้วผมจะทำไงดีนะนี่


ผมนี่มันก็ เล...วได้ใจดีเหมือนกัน เมื่อกี้คุยกับเอ็มก็รู้สึกดีกับเอ็ม ไม่อยากทำอะไรที่ไม่ดี เพราะเอ็มรักผม ดีกับผมมาก แต่พอมาเจอ อ้ายเอ๋ง ผมกลับลืมเอ็มไปเสียสนิทเลย


หลังจากที่อ้ายเอ๋งอาบน้ำเสร็จ มันล๊อคห้อง แล้วเดินเข้ามานอนข้างผมเอามือเข้ามากอด แล้วก็โน้มตัวเข้ามาจูบผม ที่ริมฝีปาก ผมรู้สึกราวกับว่าจู่ๆมีใครบางคน เอานำมันสาดเข้ากองไฟ ทำให้ไฟข้างในกายผมลุกโพลง อารมณ์ของผมตอนนั้น มันตื่นตัวและลืมความรู้สึกชั่วดีไปเสียสิ้น ผมเผยอริมฝีปากและรับเอาลิ้นที่ซุกซนของมัน ที่ชอนไชเข้ามา มันเป็นจูบที่ดูดดื่มและยาวนาน จนเราทั้งคู่ลืมทุกสิ่งรอบกาย มันเริ่มไซร้ตามใบหูเรื่อยลงมาถึงซอกคอ มันถอดเสื้อที่ผมใส่อยู่ พร้อมกับถอดเสื้อผ้าของมันออก ผมพึ่งรู้ว่ามันไม่ได้ใส่กกน(ฮิๆ คงเตรียมพร้อม) มันลากลิ้นไปทั่วตัว ทั้งขบเบาๆทำเอาผมรู้สึกมีความสุขอย่างประหลาดและมันใช้ลิ้นตวัดเลียเรื่อยลงมา ถึงสะดือพลางปลดกางเกงผมออกจนล่อนจ้อน มือที่ซุกซนของมันไม่ยอมอยู่เฉย ลูบไล้ไปทั่วทั้งตัวผม และแล้ว ทุกอย่างก็ดำเนินไปตามจังหวะของมัน ( เฮ้อเหนื่อยจัง จะโดนอุ้มป่าวนี่  พอดีว่ามีคนขอ อ๋องเลยจัดให้อะครับ อ๋องไม่ผิดหน่า) ผมรู้สึกว่าครั้งนี้ผมเต็มใจไม่ได้รู้สึกกลัวหรือรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรที่ผิดอยู่ โดยปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือความถูกต้อง ปล่อยให้ใจทำตามที่มันต้องการ




หลังชั่วโมงพละ (ฟันดาบ) เสร็จสิ้นลง ผมกับอ้ายเอ๋งก็ออกมาอาบน้ำกันอีกรอบ (อาบน้ำจริงๆ) ไม่รู้จะมีใครสงสัยป่าวว่าทำไมอ้ายสองคนนี้อาบน้ำกันบ่อยจัง แต่ก็ไม่มีใครมาถามนะ รึว่ามันรู้กันหว่า


" อะพี่อ๋อง " อ้ายเอ๋ง มันยื่นเงินให้ผม


" เงินอะไรอะ "  ผมมองหน้ามัน  มรึงอย่าบอกนะ ว่าให้ค่าตัวกรู แล้วครั้งก่อนละ ว่าไงแล้วจะไม่ให้ย้อนหลังกรูหรอ 



" เงิน ค่ากิน เป็นอาทิตย์ของผมที่แม่ให้ไว้อะ ผมให้พี่อ๋องเก็บ แล้วให้พี่อ๋องจ่ายให้ผมเป็นวัน  ขี้เกียจเก็บ เดี๋ยวหายไม่มีกระเป๋าด้วย "   ฮิๆเสร็จโจรล่ะมรึง


" ก็เก็บเองดิ เดี๋ยวพี่ก็หลง เอาไปใช้หมด "


" ไม่เอา พี่อ๋องเก็บนั่นแหละ ก็ใช้ด้วยกัน หมดก็หมดไปดิ เดี่ยวขอแม่ได้ "

ช่างเป็นความคิดที่ดีจริงๆเลยอ้ายเอ๋ง


" อืมก็ได้ แต่อย่าใช้เกินที่ฝากล่ะ หมดแล้วหมดเลยนะ"


"ไม ก็เราเป็นผัวเมียกันแล้วนะ ยังจะพูดอย่างงี้อีกหรอ " ผมยอมรับเลยนะครับ ว่าผมเองนี่ไม่ได้รู้สึกดีกับคำว่า ผัวเมียของมันเลย แต่ว่ามันกล้าพูดมากเลยนะครับ มันชอบเอาคำว่าผัวเมียมาอ้างบ่อยๆเวลาที่ผมไม่เชื่อมันหรือว่าขัดใจมันมัน มันคงคิดว่าเป็นท่าไม้ตายของมันอะครับ อย่างเช่นเวลาที่ผมไม่ทำอะไรให้มัน(พวกรายงาน)มันก็จะพูดว่า ทำให้ผัวหน่อยไม่ได้เลยหรอไง ผมล่ะรู้สึกอายแทนมันจัง แค่คำว่าแฟนกันก็พอแล้วสำหรับผมอะนะ



" พี่อ๋อง เราปล่อยให้มีลูกสักสองสามคนเน๊าะ" ผมตบกะบาลมันไป 1 ทีเบาๆ


" อ้ายบ้า พูดอะไรบ้าๆ  คนยิ่งเครียดๆอยู่นะ เดือนนี้ เม้นยังไม่มาเลย "ผมก็เล่นด้วยกับมัน


" เฮ้ย จริงดิ เราพึ่งมีอะไรกันเมื่อไม่กี่วันเองนะ งั้นไม่ใช่ลูกผมแล้ว บอกมาสะดีๆ เลยไปยุ่งกับใครมา  " มันกระโดดขึ้นมานั่งคล่อม ตัวผมไว้  เล่นเป็นเด็กๆเลย

เฮ้อ ผู้ชายก็ยังงี้ทุกคน ได้เราแล้ว มักจะไม่รับผิดชอบ รู้งี้ยอมขึ้นคานดีกว่า

[gobgab]

..........เป็นคู่สามีภรรยาที่รักกันจัง........

..........ขนาดใช้กระเป๋าเดียวกันเลยนะเนี่ย..........

[THIP]

หุหุ อาไร้ท้องแล้วเหรอ   

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

อ๊ากสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
ความรักมันไม่เลือกเวลา บุคคลและสถานที่เลย
 

แต่ถ้าจะให้มันเกิด ก็ควรจัดการใดๆลงไปให้เด็ดขาด
 

[นางมารร้าย]

" เอ๋ง ตื่นได้แล้ว มีเรียนเช้าไม่ใช่หรอ ลุกเลยเดี๋ยวไปเรียนสายนะ"

" กี่โมงแล้วอะพี่อ๋อง " มันเก่งนะครับ คุยได้โดยไม่ลืมตา (เก่งตรงไหนว่ะนี่)

" 6 โมงกว่าแล้วลุกไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว "

"พี่อ๋องก็ไปอาบก่อนดิ "

"วันนี้พี่มีเรียน สามโมง ลุกไปอาบน้ำเลย"

" ขออีก ห้านาทีนะ " ว่าแล้วมันก็พลิกตัวมันขึ้นมานอนทับตัวผม อยากบอกว่าโครตหนักเลย แต่ผมก็ยอม ให้มันนอนทับอยู่อย่างงั้นนะครับ (แบบว่าสีทนได้)

เห็นผมไม่ว่าอะไรมัน มันลืมตามายิ้มให้ หอมแก้มผมไปอีกทีนึง แล้วลุกเดินเข้าห้องน้ำไป


" พี่อ๋อง ไม่ไปวิลัย พร้อมกันหรอ "


"ยังไม่ไปอะ มีเรียนตั้งสามโมง ขี้เกียจไปก่อน ไม่มีเพื่อนและไม่รู้จะไปทำอะไรแต่เช้าด้วย "


"งั้นเดินไปส่งผมขึ้นรถมั่งดิ ไม่มีเพื่อนนั่งกินโจ๊คด้วย นะ"


" ต้องไปด้วยหรอนี่ ไปเองดิขี้เกียจเดิน "


"ไปดิ ไปเป็นเพื่อนกัน ไปหาอะไรกินด้วย นะนะ "


"งั้นขอล้างหน้าก่อน "



แล้วผมก็หอบสังขาร เดินมาเป็นเพื่อนอ้ายเอ๋ง มานั่งกินโจ๊ค แล้วส่งมันขึ้นรถสองแถว ดีนะที่มันไม่โบกมือ บ๊ายบาย ผม ตอนที่มันนั่งอยู่บนรถ ผมคงจะมีความสุข  อารมณ์เหมือน แม่มาส่งลูก ไปเรียนหนังสือแน่ๆเลย เซ็งจริงๆ

ก็จะไม่ให้รู้สึกอย่างงั้นได้ไง ก็มันขอเงินค่าข้าว ค่าขนม รายวันที่มันฝากผมไว้ด้วย  ดี ที่มันขอผม ตอนนั่งกินโจ๊คกันอยู่ ไม่ขอตอนขึ้นรถ   เหลืออย่างเดียว คือมันไม่เรียกผมว่าแม่ เจ็บใจจริงเชียว



เออ   ก่อนมันเดินขึ้นรถ มันยังหันมาสั่งผมอีกนะ


" วันนี้ ไม่ไปรับนะ รีบกลับมาเร็วๆด้วยล่ะ "    ก็ไม่เคยอยากให้มันไปรับเลย ผมไม่ใช่เด็กๆ อายเพื่อนด้วย ว่าน้องมรึงมารับนี่ มรึงกลับบ้านไม่ถูกหรอไง


"คร๊าบพ่อ "  ผมพูดกวนมันกลับไป


" ดีมากลูกสาว " มันกวนส้นทีนผมกลับมาอีก



" อ้ายเชี่ยเอ๋ง " ผมล่ะ เซ่งกับความกวนทีนมันเหลือเกิน


ผมเดินกลับมาถึงหอ ก็อาบน้ำเตรียมตัวจะไปวิลัยเลย จะนอนต่อ สะหน่อย

ไม่นอนมันแล้ว ไปนั่งอ่านหนังสือเล่น ที่ห้องสมุดดีกว่า


ผมมาถึงวิลัยก็เกือบสองโมงแล้ว เหลือเวลาอีกตั้งชั่วโมงกว่าที่จะมีเรียน

เลยไปนั่งอ่านหนังสือ ที่ห้องสมุด ( อย่าคิดว่าไปอ่านหนังสือเรียนนะครับ ผมไปนั่งอ่านนิตยสารรุ่นทั่วไปอะครับ  นั่งแช่แอร์เล่นด้วย เย็นสบายดี) ผมนั่งอ่านหนังสือไปได้ไม่นาน ก็มีคนมานั่งเก้าอี้ตัวที่อยู่ข้างๆผม ผมหันไปมองหน้าคนที่มาใหม่ ที่นั่งข้างๆ เหมือนนรกเป็นใจครับ


มันส่งยิ้มให้ผมด้วย ทำไมมีแต่คนชอบส่งยิ้มให้ผมนะ เปลี่ยนเป็นส่งเงินให้มั่งได้ป่าวนี่ ผมคงรวยเลยเทะเลย (รวยไงหว่ารวยเละเทะ)


มันเป็น อ้ายน้อง เต้ ครับ 


มรึงมาได้ไงนี่ อย่าบอกนะ ว่ามรึงสะกดรอยตามกรูมา แอบชอบกรูขนาดนั้นเลยหรอไง 


" อ้าวเต้  มีเรียนเช้าหรอ "


"ครับมีเรียนเช้า แล้วพี่อ๋องล่ะวันนี้มีเรียนสามโมงเช้าไม่ใช่หรอ ไมมาแต่เช้าเลย แล้วยังมาเข้าห้องสมุดอีก ระวังฝนตกนะ "  แล้วมรึงจะมารู้  ว่ากรูเรียนตอนกี่โมงได้ไงว่ะนี่ แล้วไงอะกรูเข้าห้องสมุด แล้วมันจะทำให้ฝนตก บ้านมรึงน้ำท่วมเลยรึไง ชักโมโห คนเราก็ต้องมีขยันกันมั่งดิ ถึงจะไม่ได้มาอ่านหนังสือเรียนก็เฮอะ


" แล้วทำไม ไม่เข้าเรียนอะ " ผมถามมัน


" พอดีอาจารย์ ไม่เข้าสอนครับ เลยมาหาหนังสือทำรายงานส่ง " เด็กดีจังเลยนะมรึง


" งั้นฝนคงไม่ตก เพราะพี่แล้วล่ะ คงจะแล้งเพราะเราละมั้ง " อ้ายเต้หัวเราะชอบใจใหญ่ที่ผมย้อนมันได้


" แล้วไมมาคนเดียวเพื่อนๆไปไหนกันหมดอะ "


" เอาเรื่องจริง ป่าวล่ะ "


" เรื่องจริงไรล่ะ "


" เรื่องจริงก็คือ เพื่อนผมนะ มันไปเข้าเรียนกันหมดแล้ว มีผมนี่แหละไม่ได้เข้าเรียน ก็กำลังจะเข้าเรียน เห็นพี่อ๋องเดินมาห้องสมุดผมเลยตามมานี่ไง"


"ตามมาทำไมอะ ทำไมไม่ไปเรียน"


" ก็ผมอยากคุยกับพี่อ๋อง "


" อยากคุยอะไร มีอะไร ก็มาคุยที่หลัง ก็ได้นี่ ไปเรียนก่อนไป "


"ไม่ไปอะ ผมไม่เคย มีโอกาสได้คุย กับพี่อ๋องสองคนสักที พี่อ๋องอยู่กับเพื่อนพี่อ๋องตลอดเลย ไม่เคยเห็นอยู่คนเดียวสักที "

อ้าว ก็กรูมาเรียน กรูก็ต้องอยู่กับเพื่อนกรูดิ จะให้กรูไปอยู่ กับเพื่อนมรึงหรอไง
กรูไม่ใช่มรึงนี่ เห็นช่วงนี้ ชอบอยู่กับเพื่อนกรูตลอด  คิดไรกับเพื่อนกรูป่าวนี่


" มีธุระ อะไรสำคัญหรือป่าวล่ะ ถึงอยากคุยกับพี่ แค่สองคน "

ใจดีสู้เสือไปอย่างงั้นเองครับ ก็ดูมันออกนะ ว่ามันคิดอย่างไง แต่อยากได้ยินจากปากมัน อ้อนจริงๆผมนี่


" พี่อ๋อง ผมชอบพี่อ๋องนะ " ผมมองหน้ามัน มันก็มองหน้าผม

มันฮุกหมัดขวาตรง เข้าชายโครงผมแล้วอะ

แนะ มันเริ่มบุกประชิดเมืองผมแล้ว ทำไมมันไม่ขี่ม้ารอบเมืองก่อนนะ อยู่อยู่ ก็ตีเมืองเลย อ้ายนี่ไม่เป็นเรื่องการศึกเลย


" อืม พี่ก็ชอบเรานะ พี่ว่าเรานิสัยดี ยังเคยคิดอยู่เลย ว่าอยากมีน้องชายอย่างเราสักคน"

ผมก็เฉ พามันออกไปนอกเรื่อง ทั้งที่รู้ว่า ที่มันพูดมา มันคิดอย่างไงกับผม


" พี่อ๋อง พี่ก็รู้ ว่าผมรู้ ว่าพี่อ๋องเป็น... ผมชอบพี่จริงๆนะ คบกับผมได้ไหม "


" เต้ เต้ก็มีแฟนแล้วนี่ จะมาชอบพี่ทำไม แฟนเต้น่ารักออก เต้ไม่อายหรอถ้าใครรู้ว่าเต้ชอบพี่  "


" ก็จะไปบอกใครทำไมล่ะ แต่ถ้าพี่อ๋องไม่อายผมก็ไม่อาย ให้ผมเลิกคบกับแฟนผมก็ได้นะ "


"เต้ แล้วเต้ไม่รักแฟนเต้หรอ "


"ไอ้รักก็รักนะพี่ แต่ก็เลิกได้ พี่คบกับผมได้มะล่ะ"    มรึงพูดอะไรของมรึงว่ะนี่ กรู งง ไปหมดแล้ว


" แล้วถ้าพี่บอกว่าคบไม่ได้ และพี่ก็ไม่ได้ชอบเราอย่างที่เราชอบพี่ด้วย จะให้พี่คบกับเราได้ไง เต้ไปหาคนอื่นเฮอะ "


" งั้น ถ้าผมจะบอกพวกเพื่อนๆพี่ล่ะ ว่าพี่ เป็น......."

ตอนนั้นโมโห อ้ายเต้มาก มันรู้สึกเหมือนว่า ทำไมมันถึงนิสัยอย่างเชี้ยอย่างงี้ แล้วจะให้ผมคบมันและรู้สึกดีกับมันได้อย่างไง


" ตามใจ จะบอกใครก็แล้วแต่เรา ถ้ามันทำให้เราสบายใจ พี่ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไงนะ แต่ถ้าเต้ว่า เต้ชอบพี่ แต่เต้ มาบังคับพี่อย่างงี้ แล้วมันทำให้เต้มีความสุขก็ทำไปละกัน "

ผมลุกเดินจาก อ้ายเต้ ออกมา ดีนะที่มันยังเช้าอยู่ คนใช้ห้องสมุดมีไม่เยอะ และที่ผมนั่งก็อยู่ใกล้จากคนอื่นๆ


ตอนนั้นนึกได้แค่นั้นจริงๆ  คือว่าไม่อยากทำอะไรให้มันโกรธ ทั้งที่ใจจริง

กลัวมันไปบอกเพื่อนๆผมมากกกกกกกเลย แคร์เพื่อนๆมาก ไม่อยากให้พวก

มันมองผมในสายตาที่ไม่ดี

ถึงแม้ว่า พวกมันจะไม่รังเกียจหรือผมรับผมได้ (แต่ก็คงมีไม่กี่คนหรอกผมว่า)
ผมก็สงสารมันนะ ถ้ามีคนรู้ว่าผมเป็นแล้วผมไปเดินกับเพื่อนผมสองคนนี่ใคร

เห็นก็ต้องคิดว่าผมกับเพื่อนผมมีอะไรกันแน่ แล้วอย่างงี้ใครมันจะกล้าไปไหนมาไหนกับผมอีก

อ้ายเต้ เดินมาดักหน้าผม

" พี่ อ๋อง ผมขอโทษ ไปกินข้าวกันนะ ผมเลี้ยงเอง  พี่อ๋องยกโทษให้ผมนะ อย่าโกรธผมนะ ขอโทษ ขอโทษ" 


อยากบอกมันเหลือเกิน ว่าผมพึ่งกินโจ๊คกับอ้ายเอ๋งมา แต่เห็นว่ามันจะเลี้ยง

เลย ไม่อยากทำให้มัน เสียใจ เลยเดินนำหน้ามันไปที่โรงอาหารของวิลัย

ระหว่างทางมันยังไม่หยุดพูดอีกนะ


" พี่อ๋องเชื่อป่าว ว่าผมมองหาพี่อ๋องทุกวันเลยนะ ว่าพี่อ๋องมาเรียนป่าว แค่
เห็นหน้าพี่อ๋อง ผมก็มีความสุขแล้ว "

เป็นเอามากเน๊าะมรึงนี่ คงจะจริงอย่างที่เขาว่าอะนะ ไม่ได้เห็นหน้าเห็น

หลังคาก็ยังดี (โทษมันไม่ได้หร๊อก โทษความน่ารักของผมนี่ กรรมของมรึง รึเวรของกรูว่ะนี่ อ้ายอ๋องเอ้ย)

[aaamat1122]

เข้ามาชวน ว่าใครว่าง

ไปเป็นเพื่อน  อ๋อง  ฝากท้องมั่ง

 

[Poes]

ไปโรงบาลไหนดีล่ะ เดี๋ยวเราพาไป 

[gobgab]

...........ปัญหาเข้ามาอีกจนได้..........

...........นึกแล้วสงสารเอ็มอ่ะ..........

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ตกลงอยากมีเสน่ห์แบบนี้ไหมนี่
มีแต่เรื่องปวดหัว
 

แต่แปลกๆนะ แต่ละคนที่เข้ามานี่ เอาแต่ใจตัวเอง
รู้สึกเอ็มนี่แหละ ปกติสุด
 

[krappom]

นี่คือทุกข์ของคนเสน่ห์แรงช่ายป่ะ
 

[นางมารร้าย]

5555  คนสวยทำอะไรก็ไม่ผิด     


***********

เดี๋ยว ย้อนให้หน่อยละกันนะครับ

อ๋อง ออกมาโทรหา เอ็มครับ แต่ว่าออกมาโทรพร้อมกับ อ้ายเอ๋งครับ มันขอมาด้วย

บอกว่า ที่มันออกมาเป็นเพื่อน มันให้เหตุผลว่า กลัวผม ไปปล้ำผู้ชายที่ผ่านไปมาเลยออกมานั่งเป็นเพื่อนผม


ตอนแรกมันจะเข้ามาในตู้โทรศัพท์ด้วย บอกว่าข้างนอกยุงเยอะ มันไม่แอบฟังตอนผมคุยกันหรอก ผมว่าข้างในตู้นี่ก็ไม่ได้ กันยุงอะไรได้เลย

ตกลงว่าผมโทรไป เอ็มเป็นคนรับโทรศัพท์เองเลยครับ บอกว่ากลับมารอผมได้พักนึงแล้ว วันนี้ที่งานมีสาวๆมาขอเบอร์ เอ็มด้วย แต่เอ็มไม่ได้ให้ไปเพราะเอ็มบอกว่า มีแฟนแล้วแฟนหวงมาก


เขายังแซวกันเลยว่าวันนี้ที่เอ็มไม่กินเหล้านี่ก็เพาะว่า แฟนดุเลย ไม่ให้กินเหล้าหรอไง

เอ็มบอกเขาว่า แฟนไม่ดุหรอก ไม่ได้ห้ามไม่ให้กินหรอก แต่ที่ไม่กิน อยากทำตัวดีๆให้แฟนรักมากๆต่างหาก

ผมได้ยินเอ็มเล่าแล้ว ยิ่งทำให้รู้สึกผิดกับเอ็มมากเหลือเกิน

และก็รังเกียจตัวเองจัง ว่าทำไมผมทำตัวเล....ว ได้ถึงขนาดนี้ ผมมีเอ็มแล้ว

ทำไมไม่รักเอ็ม ไม่ซื่อสัตย์ต่อเอ็ม ให้มากนะ

อยากบอกเอ็มเหลือเกินนะครับ ว่าผมเลว ทิ้งผมเฮอะเอ็ม

ผมขอเวลาหน่อยล่ะกัน

มาถึงโรงอาหารของวิลัย อ้ายเต้ ก็ถามว่าผมจะกินอะไร

แล้วมันก็จัดการไปซื้อให้ โดยที่ผมเดินไปซื้อน้ำ มานั่งรอมันอยู่ที่โต๊ะ

เช้าๆอย่างงี้ ไม่ค่อยมีนักศึกษามานั่งกินข้าวกัน ก็ดีนะ

เพราะไม่อยากให้ใคร มาเห็นผมกับมัน นั่งกินข้าวด้วยกัน สักเท่าไรหรอก

เพราะเวลาที่ผมอยู่กับเพื่อนๆ โดยมี อ้ายเต้ อยู่ด้วยนี่ ผมกับมันแทบจะไม่ค่อยได้คุยกันเลย ส่วนมาก มันจะคุยอยู่กับอ้ายเก่งเพื่อนผมมากกว่า



" เอ้ามาแล้วพี่อ๋อง สุกี้ทะเลแห้ง ไม่เผ็ด ผมก็สั่งมากินด้วยไม่รู้จะกินอะไรเหมือนกัน แล้วซื้อน้ำอะไรมาให้ผมอะ ไม่เห็นถามกันมั่งเลย ว่าผมจะกินน้ำอะไร " อ้ายเต้มันตัดพ้อ พร้อมกับยื่นจานสุกี้ให้ผม

ส่วนมันก็สั่งมาเหมือนกันเลย สิ้นคิดจริงๆ แค่จะกินข้าวยังไม่รู้จะกินอะไรเลยมรึง


" นี่ไง กินป่าว น้ำชามะนาว ซื้อมาให้อะ ก็ไม่รู้ว่าจะกินน้ำอะไร เลยเลือกมาให้เลย "
ผมดันแก้วชามะนาวให้มัน ผมชิมไปหน่อยนึงแล้ว ไม่อร่อยหรอก เอาชานมไว้ดีกว่า อร่อยกว่า ฮิๆ ขอโทษนะอ้ายเต้


" จะกินน้ำใจ คนแถวนี้อะมีไหม "


" ก็นี่ไง ซื้อมาให้แล้ว ก็กินไปดิ ชามะนาวนี่ หรือจะกินน้ำใต้ศอกดีล่ะ แต่มันขมหน่อยนะ จะกินป่าว  "


" อะไรนี่ พี่อ๋อง กวนแต่เช้าเลยนะ คนแค่แซวเล่นเฉยๆ "  อ้ายเต้ทำหน้างอใส่ผม


" ก็ล้อเล่นมั่งไม่ได้รึไง ก็ดีที่หลัง จะได้ไม่คุยเล่นด้วย "  ผมเอามั่ง


" ป่าวๆ ก็ไม่ได้ว่าไรนี่ อย่าพึ่งงอนนะ " กรูยังไม่ได้งอนไรมรึงเลยนะนี่ แค่เริ่มลำคาญมรึงเฉยๆ


แล้วผมก็นั่งกินสุกี้โดยที่ไม่ได้คุยอะไรกับมันอีก

นอกจากผม เอาซ้อมไปนั่งจิ้ม ปลาหมึกกับกุ้งในจานมัน มาใส่จานผม

มันได้แต่นั่งยิ้มมองหน้าผม โดยที่ไม่ว่าอะไรผมสักคำ

ผมมองดูเห็นว่ามันน่ารักขึ้นก็ตรงงี้แหละจริงๆ


" พี่อ๋อง ตอนเย็นผมขี่รถไปส่งที่หอนะ "


" ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวพี่กลับพร้อมเพื่อนพี่ เดี๋ยวพวกมันก็สงสัย ว่านึกไงจะไปส่งพี่ แล้วแฟนเราล่ะ วันนี้ไม่มาเรียนหรอไง ไปส่งแฟนเฮอะ"


" ไปส่งได้พี่ พี่อ๋องก็บอกเพื่อนพี่ดิ ว่าผมจะไปส่งพี่ที่หอ บอกว่าผมจะไปเอาชีสข้อสอบของปีที่แล้วของพี่มาอ่าน "

ฟังดูเหตุผลมันใช้ได้นะ  เพราะในกลุ่มนี่ผมเรียนดีที่สุดแล้วครับ  และผมนี่มีชีสข้อสอบเยอะมาก รุ่นน้องชอบมาขอไปถ่ายเอกสารบ่อยๆ

ผมกลับพร้อมอ้ายเต้ก็ดีเหมือนกัน วันนี้ไม่มีโปรแกรมจะไปเที่ยวไหนกับเพื่อนๆผมด้วย และอีกอย่าง อ้ายเอ๋งมันก้บอกให้กลับบ้านไวๆด้วย เดี๋ยวถ้ากลับช้า อาจจะโดนมันทำโทษเอาได้ 


" งั้นก็แล้วแต่ จะมาส่งก็มารอล่ะกัน เลิกกี่โมงล่ะ มาช้าไม่รอนะ " ผมนี่มันก็......เหลือเกินเน๊าะ


" วันนี้พี่ อ๋องเลิก สี่โมงเย็นไม่ใช่หรอ เรียนที่ตึกของคณะเลยใช่ป่าว "

เออ ผมก็เคยนึกสงสัยเหมือนกันนะครับ ว่าอ้ายเต้นี่ มันรู้ว่าผมเรียนกี่โมง
เลิกกี่โมง เรียนอะไรมั่ง ตึกไหน

ผมเองเคยจำไม่ได้ คิดจะโทรถามมันมั่งเหมือนกัน ว่าวันนี้ผมมีเรียนอะไร
ตอนไหนมั่ง

พอถามมันนะครับ เลยถึงบางอ้อ คือว่ามันมีตารางเรียนของผมครับ มันแอบ
ลอกมาจากอ้ายเก่งเพื่อนผม

ตกเย็นหลังผมเลิกเรียนเสร็จ มันก็มารอผมอยู่ที่หน้าห้องเรียน

มันเดินไปคุยกับอ้ายเก่งแล้วก็เพื่อนๆในกลุ่มผม

ได้ยินมันบอกว่า มารอผม เพื่อที่จะไปขอยืม ข้อสอบเก่าที่หอผม มาถ่ายเอกสาร แล้วมันถึงเดินเข้ามาหาผม แล้วพาผมเดินไปที่รถมอไซด์ของมันที่จอดอยู่


" พี่อ๋องแวะไปหา ไรกินก่อนป่าวเดี๋ยวผมเลี้ยง " แนะมันจะเอาของกินมาหลอกล่อผม ผมรู้ทันหรอกน่า


" ไม่อะกลับหอเลยล่ะกัน มันร้อนไม่อยากไปไหนอะ เดี๋ยวต้องรีบกลับไปทำรายงานด้วย "

ผมก็โกหกมันไปงั้นเองครับ ไม่อยากให้มันคิดว่าผมคนใจง่าย เห็นแก่ของกิน ทั้งๆที่ผมก็เป็นอย่างงั้นจริงๆนั่นแหละ ฮิๆ เสียดายเหมือนกันหายากนะกว่าจะมีคนมาเลี้ยงได้นี่


หอผมนี่อยู่ไม่ไกลจากวิลัยเท่าไรหรอกครับ วิ่งลัดเข้าซอบแปบเดี๋ยวก็ถึง แต่ว่าไม่รู้ว่า อ้ายเต้มันจะลัดเข้าซอยนั้นออกซอยนี้ สำรวจเส้นทางหาพระแสงของ้าวอะไรของมันหนักหนา

อยากบอกมันว่ากรูร้อนจะตายแล้ว เกือบครึ่งชั่วโมงมันก็พาผมมาถึงหอโดยสวัสดิภาพ


" เข้ามาข้างในก่อนไหม " แนะผมนี่ ยังไม่เลิกนิสัย...อีก ยังมีหน้ามาชวนผู้ชายเข้าของในอีก


" ไมหรอกพี่อ๋อง เดี๋ยวต้องรีบกลับไปรับเด็กผมด้วย เลิกสี่โมงเหมือนพี่อ๋องนี่แหละ รีบมาส่งพี่อ๋องก่อน เดี๋ยวพี่อ๋องไม่รอ" เป็นคนดีเหลือเกินพ่อหนุ่ม


อ้าวแล้วทำไมมรึง ถึงไม่รีบมาส่งกรูล่ะ  มัวแต่เข้าซอยนั้น ออกซอยนี้จนกรูเสียว     




กลัว



ตกรถมอไซด์มรึงจะตาย อ้ายห่าเอ้ย


"ขอบใจนะ ขับรถกลับดีๆล่ะ เป็นห่วง"  อ้ายเต้ ยิ้มโชว์หน้าตี๋ของมันสุดรีด


ผมเดินเข้าหอมา

ไมอ้ายเอ๋ง ยังไม่กลับมาอีกนะ แล้วมรึงจะให้กรูรีบกลับมา เร็วๆทำไมนี่

อารมณ์เสีย
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

อ้ายเต้นี่ หน้าเหมือน เอเอฟ สี่ คนที่ชื่อ แมน แต่ไม่ได้เข้ารอบอะครับ พึ่งออกจากบ้านไปเมื่อวันเสาร์ที่แล้ว มากกกกกกกกกกกกเลย แต่อ้ายเต้มันขาวตี๋กว่า

[Poes]

รออ่านต่อจ้า 

[THIP]

หุหุ เต้จะมีลุ้นอะเปล่าเนี่ย     

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

รักแท้แพ้ใกล้ชิดหล่ะน้า
 

[aaamat1122]

แวะ มาทักทายกันครับ


คิดถึงอะนะ

[gobgab]

...........สวยเลือกได้จิงๆนะเนี่ย..........

[นางมารร้าย]

พอผมกลับมาถึงหอแล้ว ไม่เจออ้ายเอ๋ง ก็ชักจะหงุดหงิด

ตอนนั้นจะว่าผม ไม่ได้คิดอะไรกับอ้ายเอ๋ง ก็คงไม่ใช่แล้วนะครับ ผมว่าผม คงรักมันแล้วล่ะ แต่มันก็อดโมโห อ้าย
เอ๋ง ไม่ได้ว่า มันจะรีบ ให้ผมกลับมาหอ ไวไว ทำไม ในเมื่อมันก็ยังไม่กลับมาเลย

ถ้ารู้งี้ ผมชวนพวกเพื่อนๆไปเดินเล่น ตากแอร์เย็นๆในห้างดีกว่า



แต่ไหนๆก็กลับมาถึงหอแล้ว ผมเลยขึ้นไปเอาผ้าในตระกร้าที่ใส่แล้ว ยังไม่ได้ซัก มาซัก


ยังไม่ทันที่จะเริ่มซักผ้า ก็มีเสียงรถมอไซด์ วิ่งมาจอดที่หน้ารั้ว เห็นคนขี่นั่งยิ้ม ปากบานให้ผม โดยมีคนซ้อนท้าย ลงมา

ยกมือไหว้ผม  ผมก็ยกมือ รับไหว้ตอบ


" พี่อ๋อง เดี๋ยวผมมานะ ไปส่งเพื่อนที่หอก่อน " พูดเสร็จมันก็หันไปเรียกเพื่อนมันให้ขึ้นรถ พากันขี่รถมอเตอร์ไซด์
ออกไป


โดยไม่ยอมแนะนำเพื่อนมัน ที่มาด้วยกัน ให้ผมรู้จักเลย

เด็กบ้าอะไรไม่รู้หล่อชิบเลย โครตหล่อเลย

ผมว่านี่คงเป็นครั้งแรกในชีวิต อ้ายเอ๋ง นะครับที่คิดผิด มาคบเพื่อนน่าตาดีสะขนาดนี้ (ทาเคชิ ครับ ทาเคชิเมืองไทย)

อ้ายเอ๋งดูดับเลยนะ ถ้าเทียบกับเพื่อนมัน

สมน้ำหน้ามันครับ ( หลังจากนั้น ผมก็ไม่เคยเจอเพื่อนมันคนไหน ที่น่าตาดีกว่าอ้ายเอ๋งเลยสักคน มันคงเริ่มฉลาดใน
การคบเพื่อนขึ้นอะครับ ดีใจกับมันด้วย )


พอผมตากผ้าตัวสุดท้ายเสร็จ เหมือนอ้ายเอ็งมันจะรู้ครับ

ล้อรถมอไซด์ของมัน ก็วิ่งเข้ามาแตะเส้นชัย เหนือรั้วประตูหอพอดี


ไม่รู้ว่ามันมา ตั้งนานแล้ว แต่ว่าไปแอบหลบอยู่ที่ไหนรึป่าว

รอให้ผมซักผ้าเสร็จ แล้วมันถึงเข้ามา (อย่าให้รู้นะมรึง) 

ผมว่ามันฉลาดนะครับ อ้ายเรื่องหลบหลีกงานอะไรอย่างงี้


" แหม มาได้จังหวะเลยนะ มาถึงก็ซักผ้าเสร็จพอดี " ผมอดเหน็บมันไม่ได้


" อ้าว ก็ผมไปส่งเพื่อนมานี่  แล้วไม่รอล่ะ จะได้กลับมาช่วยซัก คนอุตสาห์ แวะมาบอก ว่าเดี๋ยวมา ไปส่ง
เพื่อนก่อน เดี๋ยวจะหาว่า ไปไหนมาไหนไม่บอก  " เหตุผลมรึง ดีทุกรอบเลยนะ


" งั้นยกตระกร้าผ้าไปเก็บที่ห้องเลย ไม่ต้องพูดมาก แล้วเอารถเพื่อนมาทำไมอะนี่ " ต้องให้มันรู้จัก ทำงานบ้านสะ

มั้ง ใช้ยกตระกร้าผ้าสะเลยสะใจ (ฉลาดมะผม คิดได้แค่นั้นจริงๆ ไม่ยอมให้ใครมาเอาเปรียบหรอก ขอบอกไม่มี
ทาง ฮิๆ)


" ก็ยืมเพื่อนมา จะเอาไว้ไปเที่ยวงาน วัดเขาคืนนี้อะดิ "
(งานประจำปีครับ ที่จังหวัดที่ผมเรียนอยู่นี่แหละ )


" แล้วไปนัดสาวที่ไหนไว้ล่ะ "


" ก็สาว ที่ยืนพูดอยู่นี่ไง " ช่างกล้าพูดนะมรึง

มันคว้าตระกร้าผ้าได้ ก็วิ่งขึ้นห้องไป ก่อนที่ผมจะด่ามัน

อ้ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆขี้หมาเอ้ย

มันไม่ได้ยินที่ผมด่ามันหรอกครับ วิ่งขึ้นไปเปิดเพลงดังลั่นอยู่บนห้องโน้น


หลังจากกินข้าวอาบน้ำแต่งตัวกันเสร้จแล้ว ผมกับ อ้ายเอ็งก็ขี่รถกันออกมาเที่ยวงานกันสองคน เพราะไม่มีใครมาด้วย เพราะกลัวว่าตำรวจจะจับ ถ้านั่งอัดสามกันมา หรือเพราะว่าไม่อยากมาเป็น กขค ก็ไม่รู้นะครับ

แต่ผมว่าพวกมันขี้เกียจมา กันมากกว่าครับ

ในงานก็ไม่มีอะไรพิเศษหรอก เหมือนงานวัดทั่วๆไปนั่นแหละ  ได้แต่บอกว่าซื้อขนมมาฝากด้วย

เออ วันนี้ อ้ายเอ๋ง ไม่ยอมไปเตะบอล มันกลัวเหนื่อย แต่จะมา ซ้อมเตะลูกโทษกับผมแทน อ้ายบ้าเอ้ย 

ผมกับอ้ายเอ๋ง มาถึงงานกัน ยังไม่สองทุ่มดีเลย

ที่หน้างานมีที่รับฝากรถเยอะมาก เด็กเรียกรถที่นี่เห็นรถใครวิ่งเข้ามาในงาน มันวิ่งมาดักหน้าดักหลังเลยนะครับ

แย่งลูกค้ากันใหญ่ แทบจะมาจูงรถเราเข้าที่จอดให้เลยมันน่าจะมีบริการล้างรถให้ฟรีด้วยนะ จะได้ดึงดูดลูกค้าได้

เพิ่มขึ้น

คืนๆนึง ผมเขาว่าได้เงินหลายบาท นะครับที่รับฝากรถนี่

หลังจากหาที่ฝากรถได้แล้ว โดยเลือกดูที่ว่า ท่าทางจะดูแลรถได้ ไม่ใช่พวกเด็กวัยรุ่น ที่มันไม่มาแอบแยกอะไหล่รถผม หรือมีบริการแถม คือปล่อยลม ขุดสีรถแล้วผมก็พากัน เข้าไปเดินเที่ยวในงาน


" พี่อ๋อง เดินขึ้นไปไหว้พระข้างบนเขากันเฮอะ " ถือว่าเป็นหัวใจของงานเลยนะครับ ว่าใครมาเที่ยวงานแล้วต้องเดิน

ขึ้นบันไดไปไหว้พระ ที่วัดบนเขา

ตอนนั้นขี้เกียจนะครับ มองเห็นบันไดก็เมื่อยขาแล้ว

ผมก็ไม่ใช่นักกีฬาอย่างอ้ายเอ๋งมันด้วย วันๆก็ไม่เคยเดินไปไหนไกลๆสักที่ ไม่รู้ว่าผมปฏิเสธมันไป อีท่าไหน

ถึงได้ผงึกหัวงึกๆ แล้วเดินนำหน้ามัน ขึ้นบันไดไป

นี่เป็นครั้งแรก ที่ผมมาเที่ยวกับมันสองคนที่นี่ แล้วขึ้นมาไหว้พระกันบนวัด

เมื่อก่อนมาเที่ยวกับเพื่อน ก็อยู่กันแต่ในงานข้างล่างครับไม่ได้ขึ้นมากันข้างบน

ระหว่างทางขึ้นบันไดมา จะมีขอทานมาจับจองที่นั่งกันทั้งสองฝั่งเลยครับ

เยอะจริงๆ ทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ มีบางคนที่พิการด้วยนะครับ
ขึ้นมาได้ไง สูงๆ อย่างงี้ เก่งจริงๆเชียว


" พี่อ๋องมีตังส์เหรียญมั่งป่าว ขอมั่งดิ " พูดเสร็จมันก็ไม่รอ

ให้ผมตั้งตัวทัน มันเดินเข้ามาล้วงกระเป๋าผม เอาเงินเหรียญไปใส่ขันให้คนที่มาขอทาน โดยที่มันเลือกให้เฉพาะคนแก่

ขืนถ้าให้ทุกคนคงไม่พอแน่ครับ บอกแล้วไงว่าเยอะมาก

เหมือนงานนี่จัดขึ้นเพื่อมาชุมนุมกันของพวกเขาเลยครับ

อ้ายเอ๋ง บอกสงสารคนแก่ เห็นแล้วนึกถึงยายมันที่อยู่บ้าน  ทำไมลูกหลาน ถึงปล่อยให้มาขอทานกัน

กว่าผมกับมันจะเดินกัน ขึ้นมาถึงบนวัด ก็เล่นเอาผมหอบตัวโยนเลยเหมือนกัน ดีนะที่เป็นกลางคืนมันไม่ร้อน ถ้าเป็น

กลางวัน ผมคงขึ้นได้มาถึงแค่ครึ่งทางแน่ๆ มันก็ยังมีน้ำใจนะครับ เดินขึ้นไปรอผมอยู่ข้างบนโดยที่ไม่หนีผมไปไหน

(มีน้ำใจตรงไหนว่ะนี่ ) ก็ตอนแรกมันเห็นผมเหนื่อย มันจะให้ผมขี่หลังมันขึ้นไป (เก่งจังเลยมรึง) พอผมบอกไม่ต้อง

มันก็เดินมาประคองผมอีก ทำอย่างกับประคองคนป่วยผมอายเค้า เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า เลยไล่ให้มันเดินขึ้นไป

ก่อนเลย เดินเองไหว ชิวๆแค่นี้ แฮ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


พอขึ้นมาถึงวัดข้างบน ก็พากันเดินไปไหว้พระ แล้วแลกเงินเหรียญใส่พระประจำวันเกิด แลกเงินเหรียญทำบุญ

หลายอย่างมากเลยนะครับ จำไม่หมด


" เมื่อกี้ ตอนไหว้พระ พี่อ๋องขอพรอะไรอะ " อ้ายเอ๋งถามผมเมื่อเราสองคนนั่งพัก หลังจากทำบุญกันเสร็จแล้ว


"ไมหรอ แล้ว เอ๋งล่ะขอพรอะไร " ผมถามมันกลับ


" ก็ขอให้เรียนเก่งๆ จบแล้วจะได้เรียนต่อ ในมหาลัยที่ผมอยากเรียน"


" แค่นี้หรอ "


" อืม จำได้แค่เนี้ย นึกไม่ออกแล้วขอหลายอย่าง พี่อ๋องล่ะขออะไร "   มันมองหน้าผมแล้วยิ้มๆ   (ทามไมความจำ
มรึงสั้นเหมือนปลาทองเลยว่ะอ้ายเอ๋ง )


" พี่ก็ขอให้ครอบครัวมีความสุข และได้ทำงานที่ดีๆ "


" แค่นี้เองหรอ " อ้ายเอ๋งถามผมมั่ง


" อืม จำได้แค่นี้ ขอเยอะ เลยไม่รู้ว่าขอไรไปมั่ง " ผมมองหน้ามันแล้วก็ยิ้มๆ สามยิ้มเลย มากกว่ามัน หนึ่งยิ้ม สะใจ


ผมกับมันนั่งมองดูคนเดินขึ้นเดินลงเขากัน พอหายเหนื่อย ก็พากันเดินลงมา

แต่ดีหน่อยที่ขาลงนี้ ระยะทางมันก็สั้นลงด้วย

ไม่รู้อะ ผมว่าขาลงนี่ ผมได้เดินเร็วขึ้น เหนื่อยน้อยลง แล้วก็ถึงข้างล่างเร็วด้วย ระยะทางมันก็ต้องสั้นลงด้วยดิ ( คิด
ได้ไงนี่ )


" ไปหาข้าว กินกันเฮอะพี่อ๋อง หิวแล้ว "

ระหว่างที่เดินไปหาร้านข้าวกินกัน  เดินผ่านร้านขายข้าวหลาม

อ้ายเอ่ง ดันอยากกินข้าวหลามขึ้นมาอีก เลยบอกให้ผมแวะซื้อ


" ข้าวหลามขายไงอะครับ "  ผมหันมาถามคนขาย ไม่กล้าเรียกว่าพ่อค้าและก็ไม่กล้าเรียกว่าแม่ค้าด้วย

เพราะว่าน้องเขา น่าจะเป็นเหมือนผมนะครับ

อย่าถามนะว่าผมรู้ได้ไง

ก็มีคนเคยบอกว่าผี มักเห็นผีด้วยกัน

แต่นี่ ผมว่าถึงพวกคุณจะไม่ใช่ผีอย่างผม ก็ดูออกครับ ก็หล่อนตัวใหญ่ซะ ขนาดสระว่ายน้ำ แถมยังแต่งหน้าเขียว

นุ่งผ้าถุงฟ้า พร้อมที่จะโดดน้ำฆ่าตัวตาย ถ้าไม่ติดว่าหล่อนต้องมานั่งขายข้าวหลามนี่ที่อยู่

ผมไม่ได้รังเกียจพวกเดียวกันนะครับ แต่บางทีก็อย่าทำอะไรที่มันเกินพอดีอะครับ


" ขาย กระบอกล่ะ 20 ค่ะ 3 กระบอก 50 บาท มีข้าวเหนียวดำ มีไส้กะทิ ไส้เผือก ไส้สังขยา เอาไส้อะไรดีค่ะ
พ่อหนุ่ม"   เขาตอบผมกลับมา ทำเอาผมอด อมยิ้มไม่ได้ คงดูผมไม่ออกสิท่า ฮิๆ

แต่อย่าแปลกใจนะครับว่าข้าวหลามมีไส้ด้วยหรอ ตอนแรกผมก็แปลกใจครับ ตอนหลังๆนี่เห็นมีขายทั่วไปแล้วนะครับ

เคยกินกันมั่งป่าว อร่อยนะครับ ไม่รู้ว่าน้องฟ้า(ไม่รู้ชื่ออะไร แต่ชอบสีผ้าถุงน้องเขาครับ สีฟ้า)

คนที่ขายให้ผมนี่เป็นคนริเริ่มทำคนแรกรึป่าว ถึงไม่ใช่แต่ก็ว่าน้องเขาเป็นคนแรกที่ทำให้ผมรู้จักว่าข้าวหลามมีไส้ครับ


" เอ๋ง แล้วจะกินอะไร มีไส้ด้วยนะ " ผมหันกลับไปถามอ้ายเอ๋ง ที่ยืนอยู่ข้างหลังผม


" เอาไส้อะไรก็ได้ ขอให้มีถั่วดำก็แล้วกัน ชอบกินถั่วดำ "

ครับ แจ็คพ็อตแตก น้องฟ้ายิ้มใหญ่เลย ผมงี้อายน้องเขาจังเลย ก็อ้ายเอ๋งไปเฉลย คำตอบซะได้ อุตสาห์เก็กแมน

กับน้องฟ้า เพื่อน้องฟ้าจะแถมให้มั่ง อดกันพอดี น้องฟ้ารู้ซะแล้ว ว่าเป็นผีเหมือนกัน ยิ่งมากันแค่สองคนด้วย มั่นใจ

เลยสินะ ว่าอ้ายสองตัวนี้ ก็สปีชี่ เดียวกันกับน้องฟ้า


" งั้นก็เอา 3 กระบอกเลยครับ เอาไส้อะไรก็ได้ ใส่ถั่วดำด้วยนะครับ " อายก็อาย ไม่น่าเก็กเลย  รีบซื้อจะได้รีบไป

ครับ ผมยื่นเงินให้น้องเค้าไป เป็นแบงค์ ยี่สิบ 3 ใบ


" งั้นเอาไปอีกกระบอกนึงเลยล่ะกันพี่ อันนี้ก็มีถั่วดำด้วย หนูแถมให้ จะได้ไม่ต้องทอนเน๊าะ " แล้วมรึงจะย้ำอะไร
เกี่ยวกับถั่วดำจังเลย

ผมรีบหยิบถุงที่ใส่ข้าวหลาม ที่น้องฟ้ายื่นมาให้ผม แล้วผมยื่นต่อไปให้กับอ้ายเอ๋ง ที่ยืนยิ้มอยู่

พร้อมกับเดินจาก ร้านขายข้าวหลามมาโดยไม่หันกลับไปมองน้องฟ้า อีกเลย


///////////////////////////////////////////////////////////

อยากบอกน้องฟ้า เหลือเกิน ว่าขอบคุณที่ทำให้พี่ได้รู้จักข้าวหลามมีไส้ และยังจำ รอยยิ้มของน้องฟ้าได้ไม่เคยลืม

(มันตามมาเฝ้าหลอกหลอนอยู่ ทุกครั้งที่หลับตา ฮิๆๆๆๆ)

คิดถึงทุกคนนะครับ

[aaamat1122]

แวะมาให้กำลังใจ คุณ นางมารร้าย

 

[gobgab]

..........ไหว้พระด้วยกัน........ทำบุญร่วมกัน....ชาติหน้าจะได้เกิดมาเจอกันอีก......