หัวข้อ: A moment in Siam กาลครั้งหนึ่ง ณ สยาม [แจ้งข่าวจ้า] P.111

[Map]

ชอบเรื่องนี้มากๆ เป็นอีกเรื่องที่ยกขึ้นหิ้งในดวงใจ
ทำไมนะเพิ่งมาเห็นเรื่องนี้ เสียดายมากกกก อยากจับจองเรื่องนี้เป็นเจ้าของแต่ก็ไม่ทันแล้ว
อ่านแล้วร้องไห้ ไม่อยากให้จบเลยรู้สึกเหมือนยังไม่สุด ค้างคาตอนพิเศษ 
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆขึ้นมาอีกเรื่องให้ทุกคนได้อ่านกัน 

[คุณหญิงแป้ง]

ชอบเรื่องนี้มากๆ เป็นอีกเรื่องที่ยกขึ้นหิ้งในดวงใจ
ทำไมนะเพิ่งมาเห็นเรื่องนี้ เสียดายมากกกก อยากจับจองเรื่องนี้เป็นเจ้าของแต่ก็ไม่ทันแล้ว
อ่านแล้วร้องไห้ ไม่อยากให้จบเลยรู้สึกเหมือนยังไม่สุด ค้างคาตอนพิเศษ 
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆขึ้นมาอีกเรื่องให้ทุกคนได้อ่านกัน 

ยังทันนะคะ ลองเข้าเฟซบุค เพจTRomance's Ficดูนะะะะ

[nice79thai]

 

ชอบเรื่องนี้มากๆ เป็นอีกเรื่องที่ยกขึ้นหิ้งในดวงใจ
ทำไมนะเพิ่งมาเห็นเรื่องนี้ เสียดายมากกกก อยากจับจองเรื่องนี้เป็นเจ้าของแต่ก็ไม่ทันแล้ว
อ่านแล้วร้องไห้ ไม่อยากให้จบเลยรู้สึกเหมือนยังไม่สุด ค้างคาตอนพิเศษ 
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆขึ้นมาอีกเรื่องให้ทุกคนได้อ่านกัน 

ยังทันนะคะ ลองเข้าเฟซบุค เพจTRomance's Ficดูนะะะะ

[｡Atlas]

08/11/2558 2.21 น.

สวัสดีค่ะคุณเซ็งเป็ด ตามจริงแล้วคงจะได้สวัสดีกันไปตั้งนานตั้งแต่ปลาย ๆ ปี 2554 ที่เราเจอเรื่องนี้..

ตั้งแต่ที่ยังใช้ล็อคอินเก่าจนกระทั่งมาสมัครใหม่เป็นล็อคอินนี้เพราะจำอันเก่าไม่ได้ TT-TT

และ ณ ตอนนั้น เรายังไม่คิดที่จะเข้ามาอ่านเรื่องนี้จริง ๆ เพราะเป็นคนที่ไม่ค่อยอ่านแนวพีเรียดสักเท่าไหร่

แต่เสียงลือเล่าอ้างเรื่องนี้ก็เข้าหูมาบ่อยเหลือเกิน
จนวันหนึ่งเมื่อประมาณต้นปีที่แล้ว เราไปซื้อของที่ห้างแห่งหนึ่ง แล้วไปเจอกับหนังสือเล่มนี้เข้าในร้านขายหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่น
หนังสือเล่มนี้ก็วางเรียงกันกับนิยาย Yaoi เรื่องอื่น ๆ
แต่อะไรดลใจให้เราตัดสินใจภายในเวลาแค่ไม่ถึง 10 นาที ในการหยิบหนังสือเล่มนี้ออกไปจ่ายที่เคาท์เตอร์
โดยที่แทบไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเนื้อหาในเล่ม รู้แค่ว่ามีคนให้ความสนใจวรรณกรรมเรื่องนี้เป็นอย่างมาก

แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น เราก็เก็บเรื่องนี้ไว้ กว่าจะได้มาอ่านอีกที ก็ตอนปลายปี 2558 ซะแล้ว
รู้สึกผิดอยู่ในใจลึก ๆ เลยว่า ทำไมถึงได้เก็บมานานขนาดนี้ ทำไมไม่อ่านให้เร็วกว่านี้

และนิสัยส่วนตัวของเราคือ ถ้านิยายที่มีลงใน internet ให้อ่าน เราก็จะอ่านแต่ใน internet จะถึงจะซื้อมาแล้วก็ตาม ไม่ค่อยชอบหยิบจับที่เป็นรูปเล่มขึ้นมา เพราะกลัวกระดาษขาด เปื่อย หรือเปื้อนมาก ๆ กลัวว่าขอบหนังสือจะงอบ้าง ต่อให้เอาไปห่อพลาสติกใสแล้วก็เถอะ ฮ่าๆๆๆ

เรานับถือในความทุ่มเททั้งพลังกายพลังใจของคุณเซ็งเป็ดที่แต่งเรื่องนี้จนจบมากเลยค่ะ ไหนจะต้องรวบรวมข้อมูลทางประวัติศาสตร์ ทางด้านอาหาร แล้วยังต้องถ่ายทอดออกมาให้ผู้อ่านได้เห็นภาพ และเข้าใจที่ผู้แต่งตั้งใจจะสื่อ
 สุดยอดเลยจริง ๆ

และคุณแม่ของตัวเจ้าของคอมเม้นท์ ก็เป็นคุณครูสอนสังคม , ประวัติศาสตร์อยู่แล้ว มันเหมือนกับถ่ายทอดมาทางสายเลือดไปโดยปริยาย ถึงแม้จะไม่ค่อยชอบอ่านแนวพีเรียดเท่าไหร่ แต่โดยส่วนตัวก็ชอบดูหนังทางประวัติศาสตร์ , ฟังเพลงเก่า ๆ ไทยเดิมเช่นกัน(แต่ไม่ได้ฟังขนาดลงลึก หรือขนาดเป็นแฟนพันธุ์แท้)

อาจจะเพราะได้รับการปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก ๆ และเคยเป็นนางรำมาก่อน ถึงตอนนี้จะเบี่ยงมาทางสายวาดเขียนแล้วก็ตาม ฮ่าาา


หลังจากอ่านเรื่องนี้จบแล้ว ไปเปิดลาวคำหอม ลาวดวงเดือน คำหวาน ฟัง
ยิ่งอินหนักเข้าไปใหญ่จนขนาดร้องไห้ น้ำตานองหน้าเลยค่ะ

มันเป็นความรู้สึกที่จุกอก และเต็มตื้นมาก ๆ กับความรัก ความผูกพันข้ามเวลามาเป็นร้อยกว่าปีของทั้ง 2 คน
ยิ่งตอนที่อัชย์ย้อนเวลากลับมาแล้วต้องอยู่คนเดียวไปจนแก่ เป็นอะไรที่ค่อนข้างสะเทือนใจ เราอ่านดราม่ามาก็เยอะ แอบทำใจไว้แล้วว่า ถ้าไม่สมหวังก็จะพยายามทำใจ แต่ถึงจะอย่างนั้นก็เสียน้ำตาไปหลายหยดมาก ๆ

พอเจอฉากที่อัชย์ได้ย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีตอีกครั้ง เจอรูปกระดาษที่หลวงพินิจเขียนเป็นสารแล้วสอดไว้ในหนังสือที่อัชย์อ่านแล้วจึงมาฝากไว้กับยายหนูวาดไว้ให้หลานในอนาคตของตนเอง เป็นอะไรที่ประทับใจจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวจริง ๆ

ทั้งยังดีใจจนพูดไม่ออก แล้วก็เศร้าใจไปในเวลาเดียวกันกับตอนที่รู้ว่าอัชย์จะต้องโดนประหารชีวิต
และหมอปีย์ยังยอมที่จะตายตาม

มีอีกจุดหนึ่งที่เราสงสัยในใจคือตอนที่หมอปีย์กระโจนเข้าใส่อัชย์พาร่างตัวเองและอัชย์ลงน้ำ
ตอนนั้นตัวเราเองได้แต่สงสัยว่าตอนนั้นหมอปีย์คิดอะไรอยู่

1.ยอมตายตามไปด้วยกัน
หรือ 2.หมอปีย์รู้/เชื่อว่าอัชย์สามารถย้อนเวลากลับไปโลกปัจจุบันของอัชย์โดยผ่านทางสายน้ำได้ เลยเลือกใช้วิธีนี้ในการที่จะช่วยอัชย์ให้รอดพ้นจากการถูกประหารชีวิต

เป็นตอนที่สะเทือนอารมณ์จริง ๆ ที่อัชย์ขอให้หมอปีย์ใช้ชีวิตอยู่ต่อไปอย่างสง่างาม ถึงแม้ว่าจะไม่มีอัชย์ก็ตาม

พิมพ์มาถึงตรงนี้แล้วก็ได้แต่คิดว่า ถ้าเป็นเรา การที่เราต้องใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียว โดยที่ไม่มีคนที่รักอยู่ด้วยอีกแล้วไปตลอดชีวิต
และไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกหรือเปล่าในอนาคต หรือในชาติหน้า มันจะเศร้าใจ อึดอัด และเดียวดายสักแค่ไหน
ถึงแม้ว่า 3 เดือนให้หลัง ที่อัชย์จะกลับมาในโลกปัจจุบันแล้วได้เจอกับพี่หมอ (ซึ่งก็คือหลวงพินิจกลับชาติมาเกิดเนอะ ?)
 ...ดีใจมาก นึกว่าจะจบด้วยความเศร้าโศกซะแล้ว

แต่ถึงจะอย่างนั้นมันก็ยังเหมือนมีตะกอนขุ่น ๆ ในใจ ลอยวนเวียนไปมาตลอดว่า
แล้วชีวิตของหลวงพินิจในยุคสมัยรัชกาลที่ 5 ที่ไม่มีอัชย์จะเป็นอย่างไร จะต้องเศร้าใจไปจนกว่าจะหมดอายุขัยของตนเองเลยหรือไม่ ตรงจุดนี้มันเลยกลายเป็นทั้งความตราตรึงใจ และเศร้าใจไปในเวลาเดียวกันสำหรับตัวเจ้าของคอมเม้นท์เอง ฮ่า ๆ

สุดท้าย อยากจะบอกว่า ชอบคำโปรยของเรื่องนี้จริง ๆ ค่ะ อ่านทวนซ้ำไปซ้ำมาบ่อยมาก ๆ เรารับรู้สึกได้ถึงความขลัง
และพลังใจแห่งการรอคอยซึ่งกันและกันผ่านมาทางตัวอักษรแต่ละตัวจริง ๆ

ถึงแม้ว่าตัวละครหลัก ๆ ในเรื่อง จะไม่มีตัวตนอยู่จริง ๆ บนโลกใบนี้ก็ตาม แต่คุณเซ็งเป็ดกลับทำให้เราอินจนกระทั่งคิดว่าปี พ.ศ. นี้ พวกเขากำลังทำอะไรอยู่ กำลังมีความสุขดีใช่ไหม
คุณทำให้เราสามารถอินไปกับทุกบทสนทนา ทุกคำพูด และทุกตัวตนของตัวละครได้อย่างยอดเยี่ยมมาก ๆ
มันเหมือนกับเป็นตัวละครที่มีชีวิต ถูกมองและถ่ายทอดออกมาโดยบุคคลที่ 3 ซึ่งก็คือคุณเซ็งเป็ด
เป็นวรรณกรรมชั้นเยี่ยมที่ไม่ได้ถ่ายทอดแค่เรื่องความรักในรูปแบบชายรักชายที่มาจากคนละยุค คนละสมัยกัน
และเป็นเรื่องที่ไม่ต้องเน้นเรื่อง NC ก็สนุกได้ เพราะถ้าใส่ฉากอัศจรรย์มาแบบละเอียด ก็เกรงว่าจะขัด ๆ กับบรรยากาศของเรื่องที่ละมุนละไมไปเลย

และเราหวังว่าจะยังมีคนได้อ่านวรรณกรรมดี ๆ แบบนี้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ตลอดไปนะคะ

ขอบคุณที่สละเวลามาสร้างสรรค์ผลงานดี ๆ แบบเรื่องนี้ให้ได้อ่านกันจริง ๆ ค่ะ


ยังคงหวังอยู่ในใจเล็ก ๆ ว่าคุณเซ็งเป็ดน่าจะมาแต่งตอนพิเศษเพิ่มจากในเล่มให้อ่านกันเล่น ๆ

ถึงจะผ่านมาแล้ว 5 ปีก็ตาม ฮ่า ๆๆ

เพราะถึงแม้จะอ่านจบได้เพียงแค่ 2 วัน แต่ตอนนี้กลับคิดถึงตัวละครในเรื่องมากจริง ๆ ค่ะ..

[Palmieri]

พึ่งได้มาอ่านเรื่องนี้อย่างจริงจังก็ผ่านมานานหลายปีแล้ว แต่ไม่ผิดหวังจริงๆ นอกจากจะเสียน้ำตาเป็นลิตรๆให้กับความรักของหมอปีย์กับนายอัชย์แล้ว ยังรู้สึกรักบ้านเกิดเมืองนอนขึ้นมาอีกโขเลย แถมตอนนี้ยังรู้สึกอยากจะกระโจนลงครัวไปหัดทำอาหารไทยให้รู้แล้วรู้รอดกันไปข้าง 555
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่ไม่ได้มีแค่ตัวหนังสือนะคะ

[Rafael]

ร้องไห้จนเจ็บตากับเรื่องนี้ 55555
ชอบหมอปีย์ หมอน่ารักมาก
เกลียดปอมากๆตอนแรก ดูเห็นแก่ตัวไปหมด
แต่หลังๆนี่ค่อยดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาหน่อย

ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ

[niightziiz]

ชอบมากครับ รู้สึกรักหมอขึ้นมาเลย แถมยังแต่งดีสุดๆ เนื้อเรื่องเชื่อมโยงกันอย่างดี ข้อมูลแน่นเอี้ยด ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆครับ

[ontheotherhand]

เพิ่งอ่านจบ ชอบมาก การเล่าเรื่อง บรรยายได้เห็นภาพ มีการค้นหาข้อมูล ชอบแนวความคิดที่สอดแทรกในเนื้อหา ขอบคุณ ผู้เขียนสำหรับนิยายดีๆเช่นนี้คะ

[psyche]

4 วัน อ่านรวดเดียวจบ  ไม่รู้จะบอกยังไง คือ ดีมากอะ
อ่านแล้วไม่เบื่อ อ่านได้เรื่อยๆ เนื้อหาดีมากค่ะ เนื้อเรื่องไม่สะดุด ภาษาดี
ใครยังไม่อ่าน อ่านเถอะค่ะ แรกๆ อาจจะมีไม่พอใจนายเอก
แต่อ่านไปจะเข้าใจที่นายเอกเป็น สภาพแวดล้อม การเลี้ยงดู ส​้​งคม
ใครลังเลอยู่ อ่านเถอะค่ะ เราก็เคยลังเล เหมือนกัน พออ่านละวางไม่ลง
อ่านแล้วจะรักความเป็นไทย กว่าพวกเราจะสบายแบบนี้ บรรพรุษเหนือยแค่ไหน

[cinnsin]

อ่านจบรวดเดียวเลยค่ะ... นิยายเรื่องนี้เป็นอะไรที่ดีงามมากจริงๆ อินสุดๆ T^^T
ขอบคุณนะคะที่แต่งนิยายที่ดีแบบนี้มาให้ได้อ่านกัน ขอบคุณจริงๆค่ะ

[เป็ดอนุบาล]

ก่อนอื่นเราต้องขอบคุณคุณเซ็งเป็ดก่อนเลยที่แต่งนิยายออกมากได้ดีมากขนาดนี้
เราชอบทุกๆการดำเนินเรื่องถึงจะซับซ้อนไปนิดแต่มันก็มีที่มาที่ไปที่สรุปได้ไม่งง
เราชอบทุกๆตัวละครที่อ่านในเรื่องอ่านแล้วเห็นภาพชัดมากยิ่งตอนอ่านถึงบทของแดงคุณบรรยายได้อินมากๆเราร้องไห้กับความเดียวดายของแดงที่ต้องต่อสู้ทุกอย่างคนเดียวในโลกที่ไม่มีใครจนเจอกับอัชย์ทั้งคู่เหงาเหมือนกันแลัตอนที่แดงตายคือแบบบรรยายได้ถึงอารมณ์ง
ยิ่งตอนจะจบตอนที่อัชย์ต้องรอหมอปีย์มันเป็นการรอที่ทรมานมากสำหรับความสู้สึกของเราและพอได้เจอกันอีกก็ต้องพลัดพรากกันอีกมันนอนยมากแต่พอทั้งคู่ได้เจอกันอีกอีกคนคืออัชย์จำเรื่องในอดีตได้กับหมอปีย์ที่ลืมอดีตแล้ว
แต่ก็ยังรักอัชย์อยู่

เรื่องนี้เราชอบมากแต่จะให้ดีคุณเซ็งเป็ดคับ  ขอตอนที่ทั้งสองคนได้ใช้ชีวิตรักในปัจจุบันอีกตอนได้ไหมคับคืออดีตที่ผ่านมาเราไม่ได้มีความสุขกับความรักของเค้าเลยเราอยากเห็นตัวละครที่เรารักเค้ามีความสุขนะคับ
#หวังว่าคุณเซ็งเป็ดคงจะมีโอกาศได้เข้ามาเห็น
หรือที่มีหนังสือของคุณเซ็งเป็ดเรื่องนี้อยากทราบว่ามีตอนพิเศษอีกไหมคับ

[Palita mew mew]

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้นะคะ อ่านเเล้วสนุกมากๆ เพลินมากๆเลย เนื้อเรื่อง การบรรยาย ดีมากๆเลยคะ การถ่ายทอดอารมณ์ของตัวละคร สำหรับเรา นิยายเรื่องนี้เหมือนเเรร์ไอเทมในนิยายเเนวย้อนยุคเลยละคะ ชอบมากๆ
เสียดายมากๆที่มาอ่านช้าไปหลายปีเลยไม่ได้ซื้อหนังสือเลย

เรื่องตอนพิเศษในเว็บลงค้างคา ไม่เเน่ใจว่าเพราะต้องการกันให้คนซื้อเล่มอ่านเป็นสิทธิ์พิเศษหรือป่าว เเต่เสียดายมากจริงๆเพราะซื้อเล่มไม่ทันเเล้ว เลยรู้สึกค้างคาไป เสียดายมากเลย

เเต่ยังไงก็ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่เเต่งมาให้อ่านนะคะ ขอบคุณค่ะ

[Pimyada]

ได้รับหนังสือเมื่อมกราคมที่ผ่านมานี้เองค่ะ ^^ อ่านนิยายวายมาเกือบๆ6ปีแล้ว ไม่เคยสั่งซื้อนิยายเรื่องไหนเลย เพิ่งมาเจอเรื่องนี้ตอนปีที่แล้ว และก็ทันรอบรีฯพอดี เลยกะไว้ว่ายังไงๆก็ต้องเอามาเป็นของตัวเองให้ได้ !!
พอได้อ่านตอนพิเศษในเล่มก็ยิ่งไม่เสียดายเงินที่จ่ายไปเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะที่เขียนนิยายดีๆให้อ่าน รัก
#หมอปีย์พ่ออัชย์

[ลิงกินผัก]

สวัสดีค่าคุณเซ็งเป็ด
ขอเกริ่นก่อนว่าเราไกดเข้ามาอ่านเรื่องนี้เพราะสะดุดกับชื่อเรื่อง
บวกกับแปลกใจเล็กๆ เพราะน้อยนักที่นักเขียนยุคปัจจุบันจะเล่นเนื้อหาในยุคสมัยก่อนๆ
 จากบรรทัดแรกจนบรรทัดสดท้าย สิริรวมอ่านได้ 5วันจบ
เรื่องราวความรักละมุนของหมอปีย์และเจ้าบ้าอัช
มีหลากหลายอารมณ์ยิ่งนัก
ทั้ง งุนงง สนใจ ตื่นเต้น อมยิ้ม ขำตัวโยน หมั่นไส้ เขิน เศร้า เคล้าน้ำตา
ระคนเจ็บปวดใจ                                                                 
นอกจากเรื่องความรักแล้วสิ่งที่ชอบสุดเห็นไม่พ้นของกิน
ตำหรับอาหารไทยแลเรื่องราวต่างที่ใส่มาในเรื่อง
มันทำให้เลือดคนครัวอย่างเราอยากลุกขึ้นมาทำสำรับอาหารตามเลยเชียว
 
ขอบอกเลยว่า..เป็นนิยายวายที่ดีที่สุดเท่าที่เคยได้อ่านมา     
อ่านมาก็หลายหลาก แต่เรื่องนี้อิ่มเอมมากค่ะ

สุดท้ายแล้ว...การ รี-ปริ้นเรื่องนี้    อีกครั้ง จักมีความเป็นไปได้หรือไม่
เรามาไม่ทันการจองครานั้นเลยข่า(ง่ายๆคือเพิ่งเข้ามาหลังหายจากเล้าไปร่วมปี)
ฝากไว้พิจารณาด้วยนะค๊าาา

แล้วก็ขอบคุณมากมายที่เเต่งและเขียนนิยายดีๆแบบนี้ให้ได้อ่านกัน
ขอบคุณสุดซึ้งค่ะ                                           

[Pling]

ุเราไปอยู่ที่ไหนมานะ ทำไมเพิ่งจะเห็นเรื่องนี้   

รู้สึกยังอยากอ่านตอนต่อไปเรื่อยๆ และเรายังรอรีปริ้นรอบต่อไปอยู่นะคะ รู้สึกค้างจากตอนพิเศษตอนล่าสุดจัง 

[EoBen]

ขอบคุณค่ะ ปอมีชีวิตอยู่ยาวนานมากเลยนะคะ แก่ แล้วกลับมาหนุ่มใหม่ ช่วง 20 ปี ที่ไม่มีหมอปีย์นี่จะทรมารแค่ไหนกันนะ

[Cloudnine]

กำลังตามอ่านค่าาาา
ชอบนายเอก(?)แบบนี้ ร้ายๆเลวๆ เหมือนพี่หมู (จากเรื่องsloth) เลย

อ่านต่อๆ

[Cloudnine]

ใช้เวลาอ่าน3วัน ที่ไม่รีบเพราะอยากซึมซับทุกตัวอักษรเลยค่ะ
ได้ยินชื่อเสียงเรื่องนี้มานานแล้ว แต่เห็นคอมเมนต์แล้วก็กลัวจะเศร้า
เลยยังไม่ได้อ่านซะที

ชอบเรื่องนี้มากๆเลย ปริ่มแบบบอกไม่ถูก
ตอนหลังๆน้ำตาไหลเป็นปี๊บเลยค่ะ เศร้ามาก
แต่เข้าใจว่าทั้งอัชย์และหมอปีย์ก็มีเหตุผลที่ทำแบบนั้น

ยังดีที่มีตอนพิเศษของนิจ อย่างน้อยเราก็รู้แล้วว่าปอจะไม่ต้องเหงาและรอคอยหมอปีย์อีก
เสียดายที่ลงไม่จบ น่าจะลงตอนพิเศษอีกเยอะๆ อยากอ่านตอนที่ปอรู้ว่านิจก็คือหมอปีย์

สุดท้ายนี้ ขอบคุณสำหรับนิยายที่ดีมากๆเรื่องนี้นะคะ
จะแวะเวียนมาอ่านบ่อยๆ

[beerby-witch]

เป็นเรื่องที่อ่านได้ยืดเยื้อมากจริงๆ อ่านๆ หยุดๆ อ่านไปก็ได้แต่คิดว่าหมอปีย์รีกพ่ออัชได้ยังไง ตรงไหน ไม่ความน่ารักเลย แต่ไปๆมาๆเราก็ดันตกหลุมพ่ออัชตามหมออยู่ดี อ่านแล้วตาบวมมากกกกกกก พรุ่งนี้มีงานอีก ฮือออออ พี่คะหนูค้างคาตอนพิเศษมาก หนูอยากอ่านต่อ ให้หนูได้รู้สึกอิ่มเอมใจเถอะค่ะ คนเขียนเขียนตอนเรียนปีหนึ่งจนตอนนี้เรียนจบแล้วตอนพิเศษยังไม่จบเลย แต่ก็นะ ได้รู้ว่าสุดท้ายทั้งคู่ไม่ได้อยู่อย่างเดียวดายก็ดีต่อใจสุดๆแล้ว ฮือออออออออ ประทับใจ

[Silver Fish]

เรื่องนี้ดีงามมากๆ

[bbbbbboom]

เพิ่งได้มาอ่านแนวนี้
เพิ่งมาอ่านทั้งๆที่มันมีมาหลายปีแล้ว
พออ่านแล้วรู้สึกอยากซื้อมาเก็บไว้เลยคะ

สนุกมาก
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
 

ปล. คาดหวังว่าจะให้มีรอบรีปริ้นนะคะ อยากมีเก็บไว้จริงๆ เพราะมันสนุกจริงๆคะ

[สมมติว่า]

ไม่มีขายเป็นเล่มหรอครับ พี่แต่งได้สุดยอดมากเลยอะครับ เทียบเกรดแล้วนี่มันโคตรพรีเมี่ยมอยากจะซื้อเป็นเล่มเก็บไว้มาก
 

[Adore_me999]

รอรีปริ๊นนะคะ รอมากก อยากให้มีรีปริ๊นจริงๆ ค่ะ

[Hexszer]

สวัสดีค่ะคุณเซ็งเป็ดดิฉันประทับใจงานเขียนของคุณมาก เคยเจอชื่อเรื่องนี้ผ่านตาหลายครั้ง แต่ก็ได้แต่เลื่อนไป
คิดว่าคงเป็น ณสยามที่อาจจะหมายถึงพวกตรอกซอยสยาม

จนมีเหมือนครั้งหนึ่ง มีเพื่อนคนหนึ่งมาบอกให้เราอ่านเรื่องนี้ เป็นแนวย้อนยุค 
ที่ตัวเอกของเรื่องย้อนไปในสมัยสยาม  เราก็เลยได้มีโอกาสอ่าน

ซึ่งก็เป็นอะไรที่ประทับใจมากเลยค่ะ  อ่านไปก็คิดตามเรื่องเลยที่เกี่ยวกับโลกในปัจจุบันของเรา
ผู้คนเริ่มหลงลืมวัฒนธรรมไปจนหมด ของหวานเอย  อาหารไทยเอย การยึดถือปฏิบัติเอย

รู้สึกชื่มชมและขอบคุณเป็นอย่างมาก  ที่คุณได้สร้างนิยายเรื่องนี้ขึ้นมา


น้ำตาซึมเบาๆ กับตอนจบ 

ปล.เราไปบอกเพื่อนคนที่ชวนเรามาอ่าน ว่าเรื่องนี้สนุกมากอย่างที่มันบอก แต่เพื่อนเราคนนั้นมันบอกว่าไม่เคยชวนเราอ่านเรื่องนี้ เพิ่งเคยได้ยินชื่อจากเราเป็นครั้งแรก   

ตกใจมากก  เพราะนอกจากมันแล้วเราก็ไม่เคยคุยนิยายที่เล้านี้กับใครเลย 



ปล.2 อยากอ่านตอนพิเศษอีก จะรอค่ะ   

[awfsp]

อ่านจบแล้ว สนุกมากค่ะ ชอบหมอปีย์

[zoro]

มาอ่านช้าไปมาก แต่ชอบมาก เรื่องพีเรียดแบบนี้ ยิ่งย้อนเวลายิ่งชอบ คือตามหาถึงได้มาอ่านเรื่อง แล้วก็ชอบพระเอกดีๆแบบนี้ อ่านแล้วรู้สึกว่าสองคนรักกันมากขนาดไหน เสียดายที่อดอ่านตอนพิเศษต่อ แต่ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะ

[ChocoPop]

ขอบคุณนิยายดีๆ ย้อนยุคฉบับคนไทยจริงๆค่ะ ได้รู้ประวัติศาสตร์ไทยและความเป็นอยู่สมัยรัชกาลที่ 5 จริง
บางครั้งยังแอบเอาชื่อหรือบางช่วงบางตอนไปเสิร์ชหาในอากู๋เลย สรุปเจอจริงๆด้วย
ขอบคุณที่ทำการบ้านหนักๆเพื่อให้คนอ่านได้สนุกและมีความรู้แบบนี้นะคะ

(แอบอยากอ่านต่อจากพี่หมอขับรถชะอำจริงๆ..)
 

[อ่านแล้วสดชื่น]

เรื่องนี้มีเวอร์ชั่น ebook ด้วยนะ แต่ไม่แน่ใจว่าเป็น PDF อย่างเดียวหรือเปล่า (บางคนอยากได้แบบ epub)
http://www.ookbee.com/Shop/Book/a390401e-8d93-496f-ac64-adc78a4291af/a-moment-in-siam-กาลครั้งหนึ่ง-ณ-สยาม

[b02290]

 

[junjou]

คิดถึงเรื่องนี้จัง อยากให้ reprint จังเลยค่ะ